Upload
calum
View
43
Download
0
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Cnota jako sprawność duchowa. Cnota to włączenie się w realizację powołania człowieka do wyższych celów, inaczej mówiąc do świętości. Cnota z łac. virtus = grec. arete : To dobro moralne zakorzenione i ugruntowane w osobie; - PowerPoint PPT Presentation
Citation preview
Cnota jakosprawność duchowa
Cnota to włączenie się w realizację powołania człowieka do wyższych celów, inaczej mówiąc do świętości.
Cnota z łac. virtus = grec. arete: To dobro moralne zakorzenione i ugruntowane w osobie;To stała dyspozycja wewnętrzna usprawniająca do moralnie dobrego działania (KKK 1803).
Cnota w Piśmie świętym – Stary Testament
„Zachowywanie słów Bożych”, „przyjaźń z Bogiem, czy „służenie
Bogu”. Człowiek cnotliwy był nazywany człowiekiem mądrym, który
nie chodził za radą występnych (por. Ps 1, 8).
W Nowym Testamencie
Postępowanie w Bożej światłości
i mądrości (por. J 8, 12); Życie „według ducha” (1 Kor 2,
13); Potrzeba dążenia do
doskonałości na wzór Ojca (por. Mt 10, 38);
Talenty wymagające rozwoju; Realizacja konkretnych postaw
– Kazanie na górze (por. Mt 5-7), 1 P 1,5-7)
Tradycja aretologiczna Starożytność i Średniowiecze
Platon (+ 347) – teoria czterech cnót: mądrość, męstwo, panowanie nad sobą, sprawiedliwość;
Stoicy - niepodzielność cnoty i różne formy jej przejawiania się Stoicy greccy (Zenon z Kition, Chryzyp) –(mądrość→) roztropność, męstwo, panowanie nad sobą, sprawiedliwość
Stoicy rzymscy mądrość → religijność
Tradycja aretologiczna
Św. Klemens Aleksandryjski (+212): sprawiedliwość, umiarkowanie, męstwo i pobożność (roztropność);
Św. Ambroży (+397) – „cnoty kardynalne”;
Św. Augustyn (+430): Cnoty boskie: wiara, nadzieja i miłość; Cnoty kardynalne; Cnota, jako „habitus” duszy; Zasada „Ordo amoris”.
Tradycja aretologiczna
Św. Tomasz z Akwinu (+1274) Szczęście, jako cel życia człowieka; Cnota, jako droga do celu; Naczelne miejsce cnót boskich
teologicznych); Cnoty kardynalne uszczegóławiają
sposób dążenia do celu ostatecznego (roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie;
Rodza je cnót - cnoty teo log iczne
Mają Boga za swój przedmiot materialny i formalny;
Pochodzą bezpośrednio od Boga; Wiara Nadzieja i Miłość –
skutecznie prowadzą do zjednoczenia z Bogiem.
Rodza je cnót - cnoty ludzk ie
Ich przedmiotem są środki prowadzące do tego celu;
Udoskonalają władze moralne człowieka;
Są efektem pracy samego człowieka
Roztropność, umiarkowanie, sprawiedliwość i męstwo (KKK 18004-1805).
Rodza je cnót – cnoty nabyte
Zdobywane własnym wisiłkiem; Cechy charakterystyczne: Umiar; Integralność; Zróżnicowanie zależne od
zdolności człowieka.
Ro dza j e cn ó t – cn o ty w lan e
Są związane z łaską uświęcającą, która je doskonali;
Różnią się od łaski uświęcającej; Różnią cię od cnót nabytych czynnikiem
kierowniczym; Cnoty wlane dają możliwość a nabyte
usuwają przeszkody w ich realizacji; Cnoty wlane, oprócz wiary i nadziei,
zanikają wraz z utratą łaski uświęcającej.
Integralna rola miłości, jako cnoty
Miłość (grec. Agape, łać. Caritas) jest cnotą nadprzyrodzoną (por. 1 Kor 13, 4-7);
M. jako dar i zadanie (największe przykazanie Mk 12, 29-31);
M. jako zasada integrująca cnoty i charyzmaty (por. 1 Kor 13)
Dynamiczny charakter cnót Cnoty dane i zadane:
Cnota, jako dar zaszczepiony w duszy; Genetyczny związek cnoty z tajemnicą
Trójcy Świętej; Nowość życia w Chrystusie jako warunek
konieczny dynamizmu cnoty: „Kto trwa we mnie, a ja w nim ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze mnie nie możecie uczynić” (J 15, 5).
Miłość wprowadza w życie Boga (por. 1 J 4, 8);
Wiara, jako droga do łaski (por. Rz 1, 16);
Nadzieja, jako moc pokonywania trudności.
Dynamiczny charakter cnót
Dynamizm rozwoju cnót: Współpraca z łaską uświęcającą; Praca nad usprawnieniem cnót; Znaczenie kontekstu życia i
uwarunkowań psychologicznych.
Dary Ducha Świętego ( I z 11 ,2n)
To trwałe nadprzyrodzone dyspozycje, które czynią człowieka podatnymi na działanie Ducha Świętego.
Dary: mądrości i rozumu; rady i umiejętności; Pobożności i bojaźni Bożej męstwa
Prezentację przygotowałaPatrycja Kałamała Kl. III d
L.O. im. St. Konarskiego w OświęcimiuKatecheta: ks. Wacław Pelczar
Rok szkolny 2008/2009