4
XVII

Casa del Puente/Encomienda

Embed Size (px)

DESCRIPTION

Descripción en el libro becerro

Citation preview

Page 1: Casa del Puente/Encomienda

XVII

Page 2: Casa del Puente/Encomienda

XVIII

Fol. 4r a la otra. En el cual tiempo no había en España otra orden de monjes sino es la de San Benito <<Parece este monasterio haber sido de la orden de San Benito y que se fundó de la dicha orden, la razón es por que cuando se fundó no había en España otra orden de monjes más que la de San Benito y como consta del privilegio puesto de Oveco Díez entonces los que aquí había eran monjes , puesto que dice da este monte ut fiat in stipendio monachis in eundem habitantius, luego siguiese bien que si entonces había aquí monjes y en España no había otros sino son los de San Benito, que los que aquí estaban fuesen de San Benito, y que así esta casa en sus principios fuese de el orden de San Benito>>, pero no consta si era de esta orden o si era de clérigos. Esteban de Garibay en la segunda parte de su historia, capítulo 7 número 25, hablando del rey don Alfonso VII, nieto del rey don Alfonso VI, dice estas palabras. Con esta nueva emperatriz de España se hallaba el emperador su marido en la villa de Valladolid en principio del año siguiente de MCLI, como parece por un privilegio que en la misma villa dio a la ciudad de Palencia y al prior y canónigos del monasterio de San Pelayo de Cerrato, en 4 de las nonas de febrero en la era de MCLXXXIX [en margen derecho: año 1151]. De estas palabras parece que se puede colegir, que en aquel año había aquí prior y canónigos y que serían Regulares o clérigos seculares, como lo son los de San Quirce cerca de Burgos, que fundó el conde Fernán González. A lo cual se puede responder que en San Quirce hay abad y según esto no eran seculares. Ítem si dijéramos que eran regulares y que tenían prior por prelado, como lo tienen algunos monasterios de la orden de San Agustín, digo que también el aquel tiempo había abad en esta casa, como parece de una donación que hizo el mismo emperador don Alfonso del monasterio de Santa Cruz, cerca de Villaviudas y de Reinoso, a Juan Abad de San Pelayo, en la era de MCXCIIII, que es el año de MCLVI. Cuyo tenor es el que sigue. 1156, enero, 21. Valladolid.

El rey Alfonso VII junto a su esposa la reina doña Rica los infantes Sancho y Fernando e infantas Constanza y Sancha dan a Juan abad del monasterio de San Pelayo de Cerrato su monasterio de Santa Cruz.

In nomine Sancte et Indiuidue Trinitatis que a fidelibus in vna deitate colitur et adoratur, quondam principum regum maxime imperatorum est viros religiosos honorare, et eorum petitiones exaudire, loca et quæ actio pia instituit ditare, possessionibus ampliare, quoniam et facta imperatorum eorundem scriptura patrocinio semper valituro firmari debent atque muniri, ne tempore procedente improbitate sine ausu temerario cuiusquam possint violari. Quapropter ego, Aldefonsus, totius Hispaniæ diuina clementia famosissimus imperator <<Rey don Alfonso el 7, comenzó a reinar año 1122 hasta el de 1157, que […] don Sancho el Deseado>>, vna cum vxore mea, imperatrice domina Rica, et cum filio meo Sanctio et Ferrando, regibus similiter, et cum filiabus meis, scilicet, Constantia, inclita francorum regina, et cum Sanctia, nobili Nauarræ regina, dono et concedo Deo et monasterio Sancti Pelagii /

Page 3: Casa del Puente/Encomienda

XIX

Page 4: Casa del Puente/Encomienda

XX

Fol. 4v de Cerrato et vobis domno Ioanni, eiusdem abbati, et conuentui, et successoribus vestris, illud nostrum monasterium Sanctæ Crucis, quod est situm super ripam fluminis Pisoricæ, inter Risnosum et Signouam et Villabiudas et Tablada <<Donación de Santa Cruz por Don Alonso emperador. Santa Cruz>>, cum omnibus terminis et pertinentiis suis, scilicet, cum solaribus et heremis, cum collaciis et vasallis, terris, vineis, pratis, pascuis, riuis, ex vtraque parte fluminis Pisoricæ, ad piscamdum et ad faciendum molendinos vbicumque volueritis, pelagos deffesos et pro deffesare, molendinos, piscarias, acenias, vel periferos, et cum ingressibus et regresibus suis, et cum omnibus terminis suis, scilicet, a Valle Rege vsque in planum montis, sicut decurrunt aquæ pluuiales ad pontem qui est in riuulo de Tablada, in via de Turrecremata ad Villam Biudas; et deinde, ad Lagunam Malam et ad turrem quæ est super ripam fluminis Pisoricæ prope fontem Baños de Rege, et cum omnibus ibidem pertinentiis. Do etiam vobis atque concedo firmiter iure meo imperatorio, vt habeatis inde potestatem vendendi, donandi uel cambiandi, uel quidquid volueritis faciendi, et cum mandatione et vetatione ex hoc nunc et usque in seculum per sæcula cuncta. Et nulli homines intrent ad pascendum nec ad scindendum nec ad venandum in dictis terminis. Et dono inquam talem libertatem omnibus in dicto monasterio Sancte Crucis commorantibus, et habituris quod de suis hereditatibus et bonis nullum tributum regale nec aliqua alia tributa particularia soluant regi terrę; et isto modo non soluant alteri alio siue sit miles, siue sit aliquis alius potens. Et quod habeant liberam potestatem scindendi et pascendi cum supradictis villis, scilicet, Rinnoso et Signoua et Villabiudas et Tablada. Et quia viri religiosi Deo seruire non poterunt, nisi fuerint custoditi et defensi a viris mundanis timore protectionis, et insipientes possent indebite venire contra abbatem et conuentum predicti monasterii, et contra ipsos vel ipsas in eodem monasterio Sancte Crucis commorantibus, idcirco ego attendo ad Dei seruicium ac animarum viuorum et defunctorum vtilitatem, recipio sub mea protectione et custodia et eorum qui de genere meo futuri sunt post me abbatem et conuentum et monasterium antedictum, cum omnibus in ipso habitantibus et habitaturis, et cum omnibus hęreditatibus et pertinenciis suis. Et mandaui poni fitos et moiones in circuitu dicti monasterii, ut omnes sciant seruare se a violentia ipsius, et non infringere protectionem meam. Et mando et prohibeo quod nullus hominum nec /