Er zit een boksverhaal in mijn hoofd

Kijk, het is namelijk zo, toen ik 10 jaar oud was, een mannetje in de dop nog, toen ja, toen was boksen nog iets Groots. Nooit meer zal ik vergeten dat ik begin jaren zeventig met mijn grote broer midden in de nacht het gevecht tussen de twee opperste boksmensen Joe Frazier en Mohammed Ali heb bekeken op een zwart-wit TV-toestelletje waar je nog af en toe aan moest rammelen om ontvangst te krijgen. Het intense drama dat “het gevecht van de eeuw” heette werd ons voorgeschoteld: het spel vooraf, “I am the greatest”, de beelden van boksmensen op een weegschaal, de persconferenties, de “Don Kingen”, de rondemissen, de danspasjes, de zwetende gladiatoren, het opzwepende commentaar, de rare boksbroeken, een beetje bloed moet kunnen, bitten in en uit de opengesperde monden, de handdoeken en sponsjes, wiens arm gaat de lucht in, we vonden het allemaal prachtig! Wie er won was verre van relevant, maar het verháál, dát was Relevant. En we hebben het er nu samen nog wel eens over en dat zegt genoeg. Na de jaren zeventig werd het echter minder. Midden in de nacht opstaan? Waarvoor? Voor een paar boksmensen die ik niet ken? Voor géén voorspel en voor géén naspel? Neenee, voor géén verhaal sta ik niet op. En alleen voor die rondemissen, dat is net te weinig. Klaas Vaak is de terechte winnaar. Wat is het boksen toch overkomen? Of ligt het aan mij? Er is nog wel boksen op TV, maar het ráákt me niet meer. Het smaakt me niet meer. Er gebeurt niets in mij, ik zie alleen slaande mannetjes, ik voel niets. Verre van. Ik mis iets. Maar het kan toch niet zo zijn dat het boksen wezenlijk is veranderd? Het kan toch niet zo zijn dat de verhalen er niet meer zijn? Het kan toch niet zo zijn dat het zweet is opgedroogd? Het kan toch niet zo zijn! Ontbreekt het niet gewoonweg aan vertellers? Dat het verhaal er wel is, maar dat het om de één of andere reden niet meer verteld wordt? Heeft de commercie de vertellers knock-out geslagen? Van die overdenkingen, ja, van die overdenkingen, daar peins ik dan over, want ik wil ook dat mijn zoon midden in de nacht wil opstaan voor boksmensen in een verhaal, dat wil ik. Voor een “Thrilla in Manila”, daar staan we voor op. En dan zet ik de TV lekker op zwart wit. En als mijn zoon dat dan niet prettig vindt? Jammer zoon, jammer jongen, maar dat zal niet gebeuren, hij vindt het vast goed, vast wel. Een goede bokswedstrijd moet in zwart wit, dat snapt hij vast wel. Zwart wit geeft kleur aan een bokswedstrijd, zo is het! Ik kan niet wachten tot hij me wakker maakt.

Maar er gloort hoop! Hoop voor boksmensen in verhalen en voor mij. Ik vond die hoop in de koffiekamer op mijn werk. Het kan verkeren, ja, het kan verkeren. Tijdens pauze, Mischa met zijn laptop en foto’s. Tuurlijk, analoog is mooier, beter en groter, analoog is continuüm, analoog heeft met liefde te maken, kan geen pixelfamilie tegenop. Mischa predikt analoog, maar digitaal moet af en toe, ook voor hem. Is geen verraad aan analoog hoor, maar een soort van compromis. Niks voor Mischa, een compromis, maar soms moet een compromis, en dan is het niet erg, zelfs niet voor hem. En ik zag allemaal foto’s, boksfoto’s, een heleboel boksfoto’s. Mischa is luidruchtig, de foto’s zijn zijn stilte, Mischa is druk, de foto’s zijn zijn rust. Wie strijden? De boksmens versus Mischa? De boksmens in Mischa? Het moet er uit, het verhaal moet er uit! Ergens is er een boksschool in de buurt. Uiteraard, ik weet dat dat zo is. De Stads Ring, ik weet het, maar ik wist er niets van. Wat gebeurt daar, binnen die muren, binnen die ring, wat gebeurt daar? En de foto’s vertellen, ja, de foto’s vertellen. Zweet om naar te verlangen, Zweet om van te houden, Zweet om in te verdrinken. Vele gezichten en vele expressies, vele culturen in één cultuur, vele verhalen in één verhaal. Vele eenheden in één Eenheid. Ik voel weer en ik proef weer. De boksmens is terug in mijn gedachten. Er is weer een boksverhaal in mijn hoofd. Na dertig jaar is er weer eentje. “Het gevecht van de eeuw”, “de Thrilla in Manila” en dan nu “de Stads Ring”. De verhalen waren er wel al die tijd, ongetwijfeld besef ik nu, maar niemand vertelde, niemand. Maar Mischa, een maand of twee geboren vóór het gevecht van de eeuw, vertelt er weer eentje, en het verhaal smaakt heerlijk en nu is er een boek van en dat moet ik dus hebben. Een boksverhaal in mijn boekenkast, een boksverhaal in mijn hoofd, eindelijk. En dan sta ik midden in de nacht op, maak mijn zoon wakker, pak het boek uit de boekenkast, en dan gaan we het boksverhaal samen oppeuzelen en herkauwen, ja dat gaan we doen! Jawel, er zit weer een boksverhaal in mijn hoofd!

Juli 2008, Nico van Bree

20:03

22:06

20:00

21:54

20:01

22:07

20:08

21:53

Bedankt:

De papieren uitgave van dit boek en de expositie in deWILLEM3 konden niet tot stand komen zonder de hulp van velen. Ik wil die mensen dan ook bedanken voor hun inzet en steun.

Broer Philip voor de expo-hulp, Sylvia voor de (voor)zet, Leon voor de uitgesproken kans, Agnes en Bernhard voor heel veel, Magda voor de kritische blik over mijn schouder, mijn docenten en klasgenoten voor de inspiratie en opbouwende kritiek, Nico voor de het boksverhaal in mijn hoofd, Nicolette voor de last-minute tips en natuurlijk mijn directe collega’s die er telkens weer voor zorgen dat ik vrij kan krijgen op de meest onwaarschijnlijke tijden.

Dit boek kon niet uitgegeven worden zonder voorfinanciering. De volgende bedrijven, instellingen en personen hebben er voor gezorgd dat dit boek uitgegeven kon worden.

Zeeuws Radio-Therapeutisch Instituut, VlissingenGemeente MiddelburgdeWILLEM3, Vlissingen

Joost Bart, MiddelburgYaël van Veluwen, TilburgRonald, Agnes & Liv van der Kraan, BodegravenJeanette van Noordenburg, OosterhoutRia Swart, VlissingenA. de Rijcke-Polmann, AxelMariska Vogelenzang de Jong, RotterdamLieneke van Veelen, Burgh-Haamstede Janine van Peer, Tilburg2bij3 Fotografie, RotterdamMI, MiddelburgJacqueline de Nood, MiddelburgArianne van der Wal, RotterdamBarbara Wachters, Knokke-HeistMaarten van der Meer, UtrechtZullie, MiddelburgSunset campers, MiddelburgAnnika van Balen, MiddelburgMarieke Pierik, EindhovenAnne Alblas, VlissingenChris Hament, Vlissingen

Marcelle Davidse, MiddelburgChantal Pels, Oost-SouburgBart Kemps, RotterdamNico van Bree, VlissingenCara Jongepier, VeerePix, GoesMartin Spuij, VlissingenFrida Derksema, EindhovenRenate de Regt, AagtekerkeOnno, GoesNatasja Tordoff, KoudekerkeTessa, RotterdamLeen Buijs, MiddelburgVéronique Coen, VlissingenAgnes en Bernhard, MiddelburgKarin Krijgsman, RotterdamIngrid de Bree, VlissingenRia Kock, DordrechtStephanie Versluijs, MiddelburgCarin en Ron, Middelburg

En natuurlijk mag ik niet de mensen van De Stads Ring vergeten in dit dankwoord. Jullie waren mijn inspiratie en dankzij jullie is dit voor mij een onvergetelijke periode geworden.

Mischa de Muynck, september 2008

Uitgave: Mischa de MuynckTekst: Nico van BreeFotografie en vormgeving: Mischa de MuynckPapieren oplage: 110 stuks, september 2008Contact: Mischa@magnek.nl www.magnek.nl

© Mischa de Muynck, deze digitale uitgave is verspreid onder een BY-NC-ND Creative Commons licentie. Dat betekent dat deze digitale uitgave verder digitaal verspreid mag worden als de verspreider hieraan niets veranderd en er geen commerciele belangen bij heeft. Voor privé doeleinden dus. Meer informatie is te vinden op www.magnek.nl/boek.htm.

Het is zolang de gelimiteerde voorraad strekt mogelijk om dit boek in het echt te kopen. Ook hierover en over de andere projecten vind je informatie op de website van Mischa de MuyncK : www.magnek.nl