BIEGI NARCIARSK

IE

KILKA SŁÓW O TEJ DYSCYPLINIE Biegi narciarskie (także: biegi płaskie, dla

odróżnienia od całkowicie innej dyscypliny zimowej – biegów zjazdowych) – sport zimowy popularny w krajach z rozległymi zaśnieżonymi terenami, głównie w północnej Europie oraz Kanadzie. Popularność tego sportu szybko rośnie także w Stanach Zjednoczonych, Rosji i krajach Europy Środkowej.

Biegi narciarskie wraz ze skokami narciarskimi oraz kombinacją norweską (połączenie biegów i skoków) należą do rodziny sportów narciarstwa klasycznego. Biegi stanowią również element narciarskiego biegu na orientację i triatlonu zimowego, a bieg w technice dowolnej – biathlonu.

W sporcie biegi narciarskie są jedną z trudniejszych konkurencji wytrzymałościowych, angażującą wszystkie główne partie mięśni. Sport ten, obok wioślarstwa i pływania prowadzi do spalania największej ilości kalorii w jednostce czasu.

Nowoczesne zawody w biegach narciarskich dostosowane są do wymagań publiczności. Pierwszą tego typu zmianą było wprowadzenie konkurencji sprinterskich w Pucharze Świata, igrzyskach olimpijskich oraz na mistrzostwach świata. Później powstały biegi ze startu wspólnego, sprinterskie, pościgowe i sztafetowe.

KONKURENCJE W PUCHARZE ŚWIATA, IGRZYSKACH OLIMPIJSKICH I

MISTRZOSTWACH ŚWIATA

•Kobiety: • sprint 1 km• sprint

drużynowy 2 × 1 km

• 10 km• bieg pościgowy

15 km• bieg 30 km ze

startu wspólnego

• bieg sztafetowy 4 × 5 km

•Mężczyźni: • sprint 1 km• sprint

drużynowy 2 × 1 km

• 15 km• bieg pościgowy

30 km• bieg 50 km ze

startu wspólnego

• bieg sztafetowy 4 × 10 km

ZAWODY W BIEGACH Współcześnie funkcjonuje kilka typów zawodów w biegach

narciarskich, w skład których wchodzą biegi różnego typu i długości, włączając w to również biathlon, będący połączeniem biegów narciarskich i strzelania do celu.

Zimowe igrzyska olimpijskie, mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym oraz zawody Pucharu Świata (wraz z Holmenkollen ski festival) skupiają czołówkę zawodników. Występują także biegi specjalne, na różnych dystansach, tzw. maratony narciarskie, np. Bieg Wazów w Szwecji, Birkebeinerrennet w Norwegii, Canadian Birkie w Kanadzie i Tug Hill Tourathon w Stanach Zjednoczonych.

Techniki biegu w tych wyścigach mogą być używane zamiennie lub, w przypadku tzw. biegów łączonych, dwie techniki są używane w biegu (ze zmianą sprzętu w połowie dystansu).

Pomimo swej nazwy, Canadian Ski Marathon nie jest wyścigiem. Uczestnicy wybierają dystans i starają się go ukończyć (maksymalnym dystansem jest 160 km, co czyni ten maraton najdłuższym biegiem na świecie). Największym zaszczytem jest otrzymanie nagrody Coureur de Bois Gold przyznawanej tym, którzy pokonali cały dystans, spędzili noc w namiotach, oraz przynieśli ze sobą całe wyżywienie i sprzęt.

SPRZĘT Narty i kijki Narty biegowe są długie i cienkie. Wykorzystują one dla zwiększenia

prędkości ciężar biegacza. Zazwyczaj narty te mają około 2 metrów długości, 5 cm szerokości przy wiązaniu, i od 1 do 4 cm szerokości w różnych miejscach narty. Są one przystosowane do wzrostu i wagi biegacza, w zależności od wyglądu i celu przeznaczenia.

Podobnie jak w narciarstwie alpejskim biegacze narciarscy mają ze sobą dwa kijki, zazwyczaj wykonane z aluminium lub włókna szklanego. Droższe kijki są produkowane z włókna węglowego lub innego mocnego i lekkiego materiału. Kijek posiada kolec na końcu, stabilizujący jego położenie podczas biegu, oraz mały dysk z tworzywa sztucznego mający zabezpieczać przed zbytnim zagłębieniem się kijka w śniegu.

Na swobodny ruch pięty podczas biegu pozwalają wiązania zamocowane do czubka buta narciarskiego. Sprzęt różni się w zależności od techniki. Kijki używane podczas biegu techniką dowolną są zazwyczaj dłuższe niż te używane w technice klasycznej. Zazwyczaj kijki używane w technice dowolnej powinny sięgać biegaczowi do podbródka lub do oczu (w zależności od jego upodobań). Długość takiego kijka można obliczyć odejmując od wzrostu narciarza 20 cm. Kijki wyższej klasy dodatkowo posiadają wyprofilowany uchwyt, kijki prawy i lewy różnią się wówczas od siebie.

Kijki

Narty biegowe

Buty do nart biegowych

STYLE/TECHNIKI BIEGU

Istnieją trzy główne style stosowane w biegach narciarskich: technika klasyczna, dowolna (łyżwowa) i telemark. Do każdego stylu istnieje specjalnie do niego dostosowany sprzęt. Innym stylem, którego popularność wciąż rośnie, jest skikjoring. Polega on na tym, że narciarz jest ciągnięty przez jednego lub więcej psów, a także przez inne zwierzęta (np. przez pojedynczego konia, ale także przez motocykl, skuter śnieżny itp.). Przez skijörerów stosowana jest zarówno technika klasyczna, jak i dowolna.

TECHNIKA KLASYCZNA

Technika klasyczna jest często używana na trasach ze specjalnie przygotowanymi torami (dwoma równoległymi rowkami wyciętymi w śniegu).

Narty przeznaczone do techniki klasycznej są odpowiednio wygięte. Pozwala to na łatwe odbicie się od śniegu wtedy, kiedy ciężar narciarza jest równomiernie rozkładany pomiędzy obie narty. Środkowa część narty posiada też "rybie łuski", lub jest to miejsce, gdzie wosk przykleja się do śniegu (zwane też "strefą odbicia" narty). Kiedy cały ciężar biegacza jest przenoszony na jedna nartę, strefa odbicia dotyka śniegu. Woski poślizgowe są nakładane na obu końcach narty.

W tej technice zazwyczaj są używane długie, wąskie i lekkie narty. Kiedy narciarz oddala się od specjalnie przygotowanych torów stosuje się trochę szersze narty.

TECHNIKA DOWOLNA

Technika dowolna zmusza biegacza do odbijania jednej narty na zewnątrz. Narta ta stawiana jest pod kątem w taki sposób, że wewnętrzna jej krawędź jest prowadzona po śniegu, podobnie jak w łyżwiarstwie. Tak jak w technice klasycznej ciężar biegacza jest całkowicie przenoszony z jednej narty na drugą. Jest to podstawowa umiejętność potrzebna do nauki jazdy łyżwą. Osoby umiejące jeździć na łyżwach bądź rolkach uczą się szybciej techniki dowolnej niż klasycznej.

Techniką dowolną można biegać zarówno na specjalnie do niej przeznaczonych nartach, jak i na nartach mieszanych, dla obydwu technik. Podobna sytuacja występuje w przypadku obuwia narciarskiego – używane są zarówno buty specjalistyczne, przeznaczone tylko do techniki dowolnej, jak i buty używane w obydwu stylach. Narty do techniki dowolnej są zazwyczaj krótsze i twardsze niż te używane w stylu klasycznym. Różnią się także kijki, które dla stylu dowolnego są dłuższe.

TELEMARK

Telemark jest stosowany szczególnie często w narciarstwie wolnym i skialpinizmie. W praktyce jest to niezależna dyscyplina narciarska, gdyż do jej uprawiania konieczny jest specyficzny sprzęt, różniący się od sprzętu biegowego.

Bieg Klasyczny

Jodełka

Technika dowolna

skijoring

BIATHLON, BIATLON, DWUBÓJ ZIMOWY, BIEG PATROLOWY

Biathlon, biatlon, dwubój zimowy, bieg patrolowy– zimowa dyscyplina sportu, łącząca biegi narciarskie ze strzelectwem. Polega na biegu na określonym dystansie (zwykle od 7.5 do 20 km), w czasie którego zawodnicy 2 lub 4 razy zajmują stanowiska na strzelnicy, przyjmując postawę stojącą lub leżącą, oddając za każdym razem po 5 strzałów. Rozgrywany jest również biathlon letni.

Biathlon jest popularną dyscypliną w Niemczech, Rosji, Włoszech i części Skandynawii.

KONKURENCJEBieg indywidualny Indywidualny bieg na 20 km mężczyzn i

15 km kobiet jest najstarszą biatlonową konkurencją. Zawodnicy oddają po 4 rundy strzałów, po dwa razy w każdej pozycji. Za każdy nietrafiony cel dodawana jest minuta kary. Podobnie jak w biegu sprinterskim zawodnicy startują w odstępach czasowych.

Bieg sprinterski Bieg sprinterski w biathlonie rozgrywane jest

na dystansie 10 km dla mężczyzn lub 7,5 km dla kobiet. Zawodnicy pojawiają się dwa razy na strzelnicy, gdzie oddają po 5 strzałów, raz w pozycji leżącej, raz w pozycji stojącej. Za każdy błąd muszą pokonać dodatkowe 150 m rundy karnej. Zawodnicy wypuszczani są do biegu w odstępach czasowych, zazwyczaj co 30 sekund. Gdy zawodnik nie trafi do celu i nie przejedzie za to rundy karnej zostają mu doliczone 2 minuty kary. Jest jedną z najczęściej rozgrywanych konkurencji biathlonowych.

Bieg pościgowyW biegu pościgowym biathloniści

startują zgodnie z różnicami czasowymi uzyskanymi we wcześniejszym wyścigu, najczęściej sprintu. Tym samym, zawodnik, który pierwszy przekroczy linię mety jest zwycięzcą tego biegu. Bieg pościgowy rozgrywany jest na dystansie 12,5 km dla mężczyzn i 10 km dla kobiet, każdy zawodnik wykonuje 4 strzelania (2 leżąc, 2 stojąc), a każdy błąd karany jest dodatkową rundą o długości 150m.

Bieg ze startu wspólnego W biegu ze startu wspólnego (MS = mass start)

wszyscy zawodnicy startują w tym samym czasie, co ogranicza liczbę zawodników, by uniknąć tłoku na strzelnicy. Bieg ten rozgrywany jest na dystansie 15 km dla mężczyzn i 12,5 km dla kobiet, każdy zawodnik wykonuje 4 strzelania (2 leżąc, 2 stojąc), za każdy błąd zawodnik musi pokonać karną rundę o długości 150 m. Podczas zawodów Pucharu Świata w biegu masowym startuje pierwsza trzydziestka klasyfikacji generalnej.

Bieg sztafetowy W sztafecie startuje po czterech zawodników, z których

każdy pokonuje 7,5 km (dla mężczyzn) i 6 km (dla kobiet) i oddaje dwie serie strzałów na strzelnicy, po jednej w każdej pozycji. Na każde pięć celów na strzelnicy zawodnik może wykorzystać aż 8 nabojów, z tym, że 3 ostatnie może doładować pojedynczo na strzelnicy. Dopiero jeżeli mimo użycia wszystkich nabojów pozostały nietrafione krążki, zawodnik musi wykonać karną rundę o długości 150 m za każdy błąd. Wszyscy zawodnicy z pierwszej zmiany startują w tym samym czasie. By dokonać ważnej zmiany zawodnik jednej zmiany musi dotknąć zawodnika kolejnej zmiany.

Bieg sztafetowy mieszany W biegu sztafetowym mieszanym startuje po czterech

zawodników (dwóch mężczyzn i dwie kobiety). Pierwsza zmiana (kobiety) startują tak jak w biegu ze startu wspólnego. Drugą zmianę również wykonują kobiety. Każda przebiega po 6 km. Następnie biegną mężczyźni, przebiegają po 7,5 km. Najpierw oddają strzał na leżąco, a potem na stojąco. System strzelania (kary) u kobiet i mężczyzn taki jak w sztafetach.

Bieg drużynowy W biegu drużynowym (TM = team) czterech

zawodników z jednej drużyny biegnie razem. Na strzelnicy za każdym razem strzelają tylko dwaj z nich – dwóch tylko w pozycji leżącej, pozostałych dwóch tylko w pozycji stojącej. W przypadku błędu karną rundę pokonać muszą ci zawodnicy, którzy nie strzelali. Biathloniści muszą razem przyjeżdżać i opuszczać strzelnicę. Na mecie muszą pojawić się także razem, a różnice czasów między nimi nie może przekraczać łącznie 15 sekund, w przeciwnym razie otrzymują karę czasową jednej minuty. Ze wszystkich konkurencji biathlonowych ta rozgrywana jest najrzadziej.

Justyna Kowalczyk (ur. 19 stycznia 1983w Limanowej) – polska biegaczka narciarska, mistrzyni i multimedalistka olimpijska, mistrzyni i multimedalistka Mistrzostw Świata, trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata w biegach narciarskich. Jedna z dwóch biegaczek narciarskich w historii tej dyscypliny (obok Finki Marjo Matikainen), które zdobywały Puchar Świata trzy razy z rzędu. Jedyna zawodniczka, która 4 razy z rzędu zwyciężyła w prestiżowym cyklu Tour de Ski.

Marit Bjørgen (ur. 21 marca 1980 w Trondheim) – norweska biegaczka narciarska, siedmiokrotna medalistka olimpijska, czternastokrotna medalistka mistrzostw świata, trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata, dwukrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji dystansowej oraz czterokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji sprinterskiej.Jako samodzielna rekordzistka w liczbie zwycięstw oraz miejsc na podium w zawodach Pucharu Świata oraz wielokrotna mistrzyni olimpijska i świata a także najbardziej utytułowana sprinterka w historii Pucharu Świata jest uznawana przez niektórych ekspertów, komentatorów i zawodników za najlepszego sportowca w historii biegów narciarskich.

Therese Johaug (ur. 25 czerwca 1988 w Røros) – norweska biegaczka narciarska, złota medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata oraz pięciokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.

Kikkan Lewis Randall (ur. 31 grudnia 1982 w Salt Lake City w stanie Utah) – amerykańska biegaczka narciarska, dwukrotna medalistka mistrzostw świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji sprintu.

Kristin Størmer Steira (ur. 30 kwietnia 1981 w Mo i Rana) – norweska biegaczka narciarska, mistrzyni olimpijska w sztafecie 4 x 5 kilometrów z Vancouver, 6-krotna medalistka mistrzostw świata, zwyciężczyni zawodów o Puchar Świata w Pragelato (2005) i La Clusaz (2008). Zawodniczka klubu IL Forsøk. Steira posiada charakterystyczny styl biegania, wykorzystując swoją niską masę ciała często jest na prowadzeniu w dystansowych biegach przez bardzo długi okres, rozrywając prowadzącą grupę, przez co jednak często słabnie w decydującej fazie biegu, co wielokrotnie kosztowało ją porażkami w walce o medale, przyległa do niej łatka "wiecznie czwartej", zawodniczki liczącej się w walce o medale, ale ulegającej masywnym i mocnym biegaczkom na ostatnich metrach.

Anne Maria Kyllönen (ur. 30 listopada 1987 w Kajaani) – fińska biegaczka narciarska. Anne zadebiutowała 7 listopada 2004 roku podczas zawodów FIS Race w fińskiej miejscowości Muonio, gdzie w biegu na 5km techniką dowolną zajęła 58. miejsce. W 2005 roku zadebiutowała w Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy podczas, którego zdobyła brązowy medal w biegu na 5km techniką klasyczną

Heidi Weng (ur. 20 lipca 1991 w Ytre Enebakk[1]) − norweska biegaczka narciarska, brązowa medalistka mistrzostw świata i pięciokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.

KLASYFIKACJA OGÓLNA PUCHARU ŚWIATA KOBIET 2012/2013

NARCIARSTWO BIEGOWE W JEDLICZU

MUKS PODKARPACIE JEDLICZE

Trener sekcji - Piotr Bril

Rok powstania sekcji - 1996

Narciarstwo biegowe w Jedliczu zostało reaktywowane w 1996r. przez nauczyciela wychowania fizycznego i trenera Piotra Brila, kiedyś zawodnika M.K.S. "Podkarpacie" Jedlicze, który w latach osiemdziesiątych był uczniem Zespołu Szkół Mistrzostwa Sportowego w Zakopanem. Rozpoczynając treningi z narciarzami w 1996r. mało kto wierzył w powodzenie i sens działalności sekcji która dysponowała zaledwie kilkoma parami nart biegowych i kilkoma parami starych nartorolek. Początkowo trenowało zaledwie trzech zawodników: BRIL GRZEGORZ, DUNAJ MARIUSZ, PARADYSZ KRZYSZTOF, którzy biegali na starszych nartach pozostałych po biathlonistach. Jadąc na jedne z pierwszych zawodów do Ustrzyk Dolnych zobaczyliśmy ile jeszcze musimy trenować i ile musimy włożyć wysiłku w zakup nowego sprzętu i smarów jak również parafin. Mimo wielu trudności narciarstwo biegowe małymi kroczkami rozwijało się z sezonu na sezon. Z czasem było coraz więcej chętnych do uprawiania tego bardzo ciężkiego sportu, zwłaszcza wśród młodzieży Szkoły Podstawowej w Jedliczu, a później również młodzieży Gimnazjum a obecnie Zespołu Szkół Publicznych w Jedliczu. Początkowo trudno było się spodziewać dobrych sukcesów, ktoś kto próbował chociaż trochę narciarstwa biegowego wie że trzeba bardzo dużo czasu ażeby coś z tego było. Chętnej młodzieży do uprawiania narciarstwa biegowego w Jedliczu nie brakuje.. Początkowo bardzo dawały się we znaki trudności sprzętowe, zwłaszcza było to widoczne podczas zawodów, ale z czasem jakość sprzętu się poprawiała.

Sekcja dysponuje obecnie kilkudziesięcioma parami nart biegowych w tym kilkunastoma parami nart profesjonalnych, jak również kilkunastoma parami nartorolek. Dobrze układa się współpraca z Urzędem Gminy w Jedliczu, który z roku na rok przekazuje dotacje pieniężną na działalność klub. W 2003r. został zakupiony z dotacji gminy skuter śnieżny do ubijania i robienia tras biegowych, ułatwiło to sekcji trenowanie. Nadmierna ilość śniegu nie była już przeszkodą dla zawodników, a obecnie brak śniegu jest największym problemem narciarzy z Jedlicza, którzy niejednokrotnie zmuszeni są do trenowania w Czarnorzekach. W klubie trenuje kilkudziesięciu młodych zawodników w wieku od kilku lat do wieku starszych osób, którzy odnoszą mniejsze lub większe sukcesy. Treningi na śniegu odbywają się na trasie przy Zespole Szkół Publicznych w Jedliczu. W 2003r. odbyły się pierwsze zawody w Jedlicze w narciarstwie biegowym, w których wzięło udział około dwustu zawodników z terenu województwa podkarpackiego startując w kilkunastu kategoriach wiekowych, od tego czasu klub w miarę sprzyjających warunków śnieżnych jest organizatorem zawodów narciarskich. W 2002r. zawodnik naszego klubu Bril Grzegorz został uczniem Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Szczyrku, natomiast od 2008r. kolejnych dwoje naszych zawodników zostało uczniami Szkół Mistrzostwa Sportowego - Dominika Bril (Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Szczyrku), Damian Pasterczyk (Zespół Szkół Mistrzostwa Sportowego w Zakopanem) zdobywając punktowane miejsca dla naszego klubu i odnosząc duże sukcesy.