ι ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ». 102 1.1.81

Επίκαιρα θέματα

ΕΠΙΚΑΙΡΌΤΗΤΕΣ και ".. •ν

'σχόήια ϋ

Πρωτοχρονιά 1981

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ περασε . ένας χρό-νος μας ήλθι Η υποδοχή της πρωτο-χρονιάς είναι ένα βήμα στο μέλλον. Το μέλλον οικοδομείται μέ γενναίους βηματισμούς προς τα εμπρός. Το ξε-κίνημα όμως αύτο προϋποθέτει δυνά-μεις. Οι δυνάμεις έκπηγάζουν από τά βαθη της ύπάρξεως μας. Στην ύπαρ-ξί μας επομένως θά πρέπει νά συγ-κεντρώσουμε την προσο/η μας. ,<Είς εαυτόν» άπευθΰνεται το πρόσεχε», όπως έγραψε ό "Α^ιος τητ Πρωτο-χρονιάς Βασίλειος ό Μέ\ ας. νια νά γίνης δυνατός στο νά διακρίνης αυ-τό πού σε βλάπτει άπο έκεϊνο πού σε σώζει- Αϋτο σημαίνει, πώς πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε τα αιώ-νια αγαθά από τά φθαρτά, τις άξιες άπο τις απαξίες, τα μ ε γ ά λ α άπό τα μικρά. Για να γίνη ομως αυτό. χρειά-ζεται αϋτοεξετασι και αυτογνωσία, τό «γνώθι σαύτον». Δέν ξεκινάμε σ ω σ τ ά χωρίς ένα απολογισμό και ένα προυπολο"·, ισμο δυνάμεων. Στόν άπο-Λογισμο μας. επισημαίνονται οΐ άδυ-ναμίες μας. Στον προϋπολογισμό μας υπολογίζονται ή πιστι οτο θ ε ο και στην Άνάστασι . ή επιμέλεια γιά τήν ψυχή μας. ή νηφαλια άτένισι του μέλ-λοντος. χωρίς άγχη και κουφοτητες.

Ε κ κ λ η σ ί α και αρχα ιολόγο ι

ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΗ συνέντευξι Τυπου. που οργάνωσε ή Αποστολική Διακο-νία. τέθηκε και το θ έ μ α τών σχεσεωχ "Εκκλησιαστικών "Αρχών και Έφο ριών Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. "Α-ναφέρθηκε ή δυσπιστία πού διαταράσ-σει την καλή συνεργασία τών αρμο-δίων παραγόντων, οί όποιοι έργάζον-ται > ια τη διασωσι τών έκκλησιαστι-κών κειμηλίων.

Πραγματικα. πολλοί Ιεράρχες . Η-γούμενοι και γενικά Κληρικοί, άντι-μετωπίζουν με περίσκεψι την άνάμι-ξι τών άρχαιολόγων στά της "Εκκλη-σίας. Αύτη ή έπιφυλακτικότης έχει τούς λόγους της. Τις "Εφορίες Βυ-ζαντινών "Αρχαιοτήτων δέν πλαισιώ-νουν πλέον θεολόγοι - αρχαιολόγοι, πού έκ της μορφώσεώς τους νά έχουν σχέσι μέ τήν "Εκκλησία. Τις θέσεις κατέλαβαν φιλόλογοι - άρχαιολόγοι, θηλυκού κυρίως γένους πού μορφώ-θηκαν νά βλέπουν την "Εκκλησία σάν ένα μόνο ίστορικο γεγονός, άξιο μεν προσοχής, άλλά μόνον γιά τις αισθη-τικές εκφράσεις του. Ή ψυχρή έπι-στημονική και έπαγγελματικη νοο-τροπία τών περισσοτέρων άρχαιολό-γων. ή τασι να κλείνουν στη δημοσία λατρεία τούς Ναούς πού άναστηλώ-νουν, ή μουσειοποίησι πανσέπτων ιε-ρών Εικόνων κσ.ί ή κατακράτησι σέ χώρους κοσμικούς καθαγιασμένων ιε-ρών σκευών και άγιων λειψάνων, τέ-λος τό ότι πολλοί βλέπουν τή ζωντα-νή "Εκκλησία μας σάν τά νεκρά θρη-σκεύματα τής άρχαιότητος. είναι ο-πωσδήποτε άπο τά βασικά αίτια τής δυσπιστίας τού Κλήρου και τών Μο-ναχών στις ενέργειες τους. Τό ξανα-γράφουμε. Ή "Εκκλησία ζή. Δέν εί-ναι για το Μουοεϊο. Τά κτίρια και τά ιερά της πράγματα τ ή ς άνήκουν. Το δικαίωμα αύτό άναγνωρίζεται διε-θνώς. Καμμιά χώρα τού ελευθέρου κό-σμου δέν κατακρατεί έπισκευαζόμενες εκκλησίες .

Ο εορτασμός τής Β'

Οικουμενικής Συνόδου Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ μας άποφάσισε νά

γιορτάση φέτος τά 1600 χρόνια άπό τή σύγκλησι τής "Αγίας Β ' Οικουμε-νικής Συνόδου (ΚΠολι 381, Μάϊος -Ι ο ύ λ ι ο ς ) . Τό ίδιο έχουν προγραμμα-τίσει και πολλές άλλες άδελφές "Εκ-κλησίες. "Ηδη οί μνήμες τών δύο πρωτεργατών τής Συνόδου αυτής, τού Γρηγορίου τού Νύσσης και τού Γρη-γορίου του θεολόγου, άνοπέλλουν σέ λίγες ήμέρες. Είναι μιά πρώτη ευ-καιρία γιά τον πλατύτερο «λειτουρ-γικό» έορτασμό τής έπετείου τής Συνόδου μεταξύ τού Πληρώματος τής Εκκλησίας .

Γιατί δέν δικαιούμεθα νά περιορί-ζουμε τούς έκκλησιαστικούς έορτα-σμούς μεταξύ πέντε - δέκα Κληρικών και θεολόγων και νά μεταβάλλουμε "ιστορικά γεγονότα σέ «Ιδιωτικές» υ-ποθέσεις μερικών είδικών, γιά νά συ-ναχθούμε και νά φιλολογήσουμε, πολ-λές φορές χωρίς κανένα σοβαρό ά-ποτέλεσμα γιά την Εκκλησία. Οί έ,ορταστικές αύτές συνάξεις θά πρέ-πει νά σχεδιάζονται γ ιά τό σύνολο του Κλήρου καί του λαοΰ μας, μέσα στόν πατροπαράδοτο τρόπο τιμής και

μ ε λ ε τ η ς τών ιστορικών γεγονότων τής "Εκκλησίας μας.

Δέν άρκεί μιά σοφη "Εγκύκλιος , ούτε ένα κήρυγμα άπ' άμβωνος . ού-τε μιά σχετική έκδοσι, ούτε ένα Συν-έδριο γιά νά κοινοποιήσουμε τό πνεύ-

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ γιά τα Ανώτατα ' Εκπαιδευτικά ' Ι-δρύματα τής Χώρας δέν διαφεύ-γει πλέον από κανέναν. Συνθή-κες χάους ανατρέπουν κάθε έν-νοια πνευματικής ελευθερίας και ακαδημαϊκής ευπρέπειας. Τά ι-δρύματα αντά είναι ή εθνική δε-ξαμενή, άπό την οποία άντλησαν όλες οί νεώτερε: γενεές γνώσεις χαί ελληνορθόδοξη άγο>γή. Σή-μερα χατήντησαν χώροι κυριαρ-χίας τών εξτρεμιστικών στοιχεί-ων, που συναγωνίζονται στις πλέ-ον έξαλλες θεωρητικές υπερβολές χαί στην χαταστρατήγησι τών δι-κακομάτο>ν τών φιλοπροόδιον παι-διιον τού λαοϋ, πον θέλουν πρα-γματικά νά μορφωθούν. Γίνεται χατάχρησι του δικαιώματος τού πανεπιστημιακού ασύλου. Τό ά-συλο άναγνιορισθηκε γιά νά προ-στατευθή ή ελευθερία τών έπιστη-μονιχών γνωμών και απόψεων, γιά τήν πρόοδο τών Επιστημών χαί όχι γιά νά καταντήση οπλο κατ απιέσειος της δυναμικής μει-οψι/φιας τών πολιτικοποιημένων φοιτητών σέ Ζάρος τών νέων πον σοβαρά σπουδάζουν.

Ολες αυτές οί ομάδες, δέ σμιες άντιθρησκευτικών δογμά-τοιν' και θεωριών, παραβλάπτουν τό πραγματικό συμφέρον τού λα-ο ΰ . 'Η Εκκλησία διαπιστώνει και τρομοκρατία σε Ζάρος τών χριστιανών νέων, άπό τονς δια-φόρους αυτούς έπιστράτους τού άναρχισμού και τού αμοραλισμού. 'Ακόμη άνησυχεϊ και γιά τήν συν-θηματολογία τους πον απηχεί ε-φιαλτική μισαλλοδοξία, λατρεία τής Ζίας και τής ανθαιρεσίας. Μπροστά στο κατάντ7]μα αύτό, παροτρύνει ολους τονς παράγον-τες τής εθνικής ζωής νά συνερ-γασθούν, γιά να μην αφήσουν τή νεότητα έρμαιο στά χέρια άρνη-τών τής πίστεως και τής πατρί-δος , που εκμεταλλεύονται επι-τήδεια τήν υπέροχη αγωνιστική διάθεσι και τήν εκρηκτική ζω-τικότητα τής νεότητος.

μα τών γεγονότων τής α ' ή β ' έπε-τείου. νά δώσουμε δ ι δ ά γ μ α τ α και γ ρ α μ μ έ ς στούς πιστούς. Χρειάζεται κάτι περισσότερο. Αύτό πού έλεγε ό "Αγιος Γρηγόριος, γιά τήν άνάβασι

πρός τή θεολογία ή «έπίβασι» άπό την πράξι στήν θεωρία.

«Διαβάς... βοήδησον ήμϊν» ΙΣΤΟΡΙΚΟ τό σημερινό ξεκίνημα

τής νεώτερης Ε λ λ ά δ ο ς . Εισήλθαμε στην κοινωνία τής Εύρώπης. Μετά 1930 περίπου χρόνια άπό τό όραμα πού είδε ό "Απόστολος Παύλος στήν Τρωάδα γιά νά εύαγγελισθή τήν "Ελλάδα, ένα νέο όραμα είναι ένώ-πιόν μας. 'Η Εύρώπη μας προσκαλεί, σάν όρθόδοξο λαό. νά «διαβούμε» ό,τι μάς κρατά σέ άπόστασι άπό τό χώ-ρο της και νά τήν βοηθήσουμε νά διατηρήση τήν χριστιανική φυσιογνω-μία της, πού άπειλείται τόσο άπό τον ύλιστικό μεσσιανισμό ένός άθεϊστι-κού άνθρωπισμοΰ, όσο καί άπό τήν πνευματική άλλοτρίωσι άπό παρα-θρησκευτικές αντιλήψεις και δοξα-σίες.

Στήν πρόσκλησι αύτή δέν μπορού-με παρά ν' άπαντήσουμε σοβαρά και ύπεύθυνα. Γι* αύτό χρειάζεται μιά βαθειά άλλαγή σέ πολλούς τομείς τής ζωής, τής νοοτροπίας, της μορ-φώσεως, της συμπεριφοράς μας. Πρέ-πει νά ξεκινήσουμε μέ πνευματική ά-νακαίνισι τών «καθ* ήμάς πραγμά-των».

Οί σεβόμενοι τον θ ε ό Εύρωπαίοι μάς προσκαλούν νά τούς άποκαλύ-ψουμε τήν «άγνωστη» τους "Ορθοδο-ξία. Δέν μπορούμε ν' άποφύγουμε τήν πρόσκλησι. Γιά νά μάς πάρουν στά σοβαρά, πρέπει νά σταθούμε άντάξιοι έρμηνευτές της Παραδόσεως μας, κά-νοντας σοφή χρήσι τών «σημείων έ-παφής» μας μέ τή χριστιανοσύνη τής Εύρώπης. Αύτό μάς δίδαξε ό "Από-

στολος των έθνών. Αύτο είναι το χρέος μας.

Ό Θεολογικός Κύκλος ΜΕ ΤΗΝ ΚΑθΙΕΡΩΣΙ τών πανελ-

ληνίων εξετάσεων, καταργήθηκε ό θεολογικος Κύκλος. "Ενώ μέ τό προ-ηγούμενο σύστημα έ ξ ε τ ά σ ε ω ν κατά τεκμήριο στρέφονταν στις θ ε ο λ ο γ ι κ έ ς Σχολές νέοι μέ έφεσι γ ιά σπουδή τής ί. έπιστημης τής θεολογίας , τώρα μέ τό ισχύον σύστημα αμφισβητείται αύ-τή ή διηατότης. Μέ τ'ις πανελλήνιες έξετάσί ΐ ς συχνά καταλήγουν στις θεολογικές μαο Σχολές νέοι χωρίς τήν άναλογη έφεσι. Ασφαλώς δέν έ-πιλέγονται οί πλέον κατάλληλοι γιά τέτοιες σπουδές μέ μόνα κριτήρια τη βαθμολογία τών έξετάσεων καί την άναζήτησι τής φοιτητικής ιδιότητος σέ οιαδήποτε Σχολή.

Την απαράδεκτη αύτη κατάστασι γιά το μέλλον τής θρησκευτικής ά-γ ω γ ή ς επισήμανε πρώτη ή Πανελλή-νια "Ε\ωσι θεολόγων σέ πρόσφατη γενική συνέλευοι τού κλάδου. Δέν παρέλειψε μάλιστα νά έκδώοη ψήφι-σμα γιά τήν έκ νέου καθιέρωσι τού θεολο\ι*ού κύκλου καί τη μελέτη τού όλου θέματος άπό τις θ ε ο λ ο γ ι κ έ ς μας Σχολές. Σκοπος είναι νά εισέρχονται σ" αύτές νέοι έμφορούμενοι άπ' τό «πύρ τη^ Πεντηκοστής,> γ ι ά σπουδή τής ι. Επιστήμης. Νέοι άφοσιωμένοι στήν "Εκκλησία κι άποφασισμένοι γιά μιά όρθοδοξη χριστιανική παρουσία στο χώρο τής Εκπαιδεύσεως.

Τά Φ ώ τ α ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕ I Α. φωτίζουν και α-

γιάζουν τις ψυχές μας. Σπουδαίο νό-ημα. άπμοσμέτρητες χάριτες έκπηγά-ζουν άπο τη μεγάλη αύτη Δεσποτική έορτή. Σήμερα φανερώνεται ό Κύριος μας. τέ/ειος θ ε ο ς καί τέλε ιος "Αν-θρωπος.

'Η άνθρώπινη τελειότης Του είναι όρατη καί χειροπιαστή άπό τόν Βαπτι-στή. Προσέρχεται στο Βάπτισμα ό Άναμαρτητος μέ άκρα ταπείνωσι. Προκαλεί την άπορία τών παριστα-μένων «Είναι δυνατόν ν' αγιάζεται ό θ ε ό ς άπο τον άνθρωπο»; Ό Βαπτι-ζομενος όμως στά ρείθρα τού "Ιορ-δάνη παίρνει «δουλική μορφή», γιά τη λύσι τού άνθρώπινου δράματος, τής προπατορικής αμαρτίας . Τό Βά-πτισμα είναι τό σωστικό κοινό εύερ-γ έ τ η μ α για τούς άνθρώπους όλων τών αιώνων. Τόσο σπουδαίο, ώ σ τ ε χωρίς τή βαπτιαματική Χάρι, δέν ύπάρχει ή δ ω ρ ε ά τής υιοθεσίας άπό τό θ ε ό .

Ά λ λ ά καί ή θεία τελειότης Του γί-νεται πασιφανής. Βεβαιώνεται ή ό-μοουσιότης μέ τόν Πατέρα καί τό "Αγιο Πνεύμα, ή "ίση δόξα, ή συναί-δια μεγαλειότης, μέ τά δύο άλλα Πρόσωπα τής "Αγίας Τριάδος. Κατά τά Φώτα, έπιφαίνεται ή σωτηριώδης Χάρι τού Χριστού. "Επιφαίνεται. τό φιλάνθρωπο σχέδιο τής θείας «εύδο-κίας». "Επιφαίνεται ό Μονογενής Υιός καί Λόγος τού θεού. σάν κατ" έξο-χήν «Αγαπητός».

Εισερχόμενοι στο 1981ο έτος άπό τής θεοφανείας τού "Ιησού Χριστού, άς στραφούμε γιά λίγο. σάν τόν "Ιορ-δάνη «είς τά όπίσω», προσβλέποντας στο «πύρ τής θεότητος».

Θετικά διδάγματα Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ τού τραγουδιστή

Τζών Λένον προκάλεσε παγκόσμιες άντιδράσεις μεταξύ τών θαυμαστών του. Αντιδράσεις πού έφθασαν έως τις παρακρούσεις καί τις αύτοκτο-νίες! "Οταν μέσα στήν ψυχή τού άν-θρώπου υψώνονται εϊδωλα, έρχεται στιγμή πού τά είδωλα καταρρέουν. Τό κενό άπό τήν πτώσι δύσκολα τό άντέχουν εύερέθιστα πρόσωπα, πού τελικά χάνουν τόν έ λ ε γ χ ο τών φρε-νών τους. Στούς Χριστιανούς ομως δέν ύπάρχουν είδωλα ούτε δημιουργούν-ται κενά. "Εχοντας τό Χριστό μέσα τους, τήν πηγή της ζωής, δέν τούς πτοεί ό θάνατος.

"Η σύντροφος του Γιόκο "Ονο. μετά τή δολοφονία του, κάλεσε τά έκατομ-μύρια τών θαυμαστών του σέ μιά έ-πικοινωνία μέ τόν Ούρανό! Ζήτησε άπ' όλους νά προσευχηθούν γιά τήν ψυχή του. Καί πραγματικά, έγιναν μεγάλες συγκεντρώσεις, όπου κυριάρ-χησε ή θρησκευτική έξαρσι τών νέων, σέ διάφορα μέρη τού κόσμου.

Ή ένατένισι τού θ ε ί ο υ άπό έκατομ-μύρια δακρύβρεκτα μάτια νεαρών ψυχών, ή στροφή πρός τήν θρησκευ-τικότητα δεκάδων άλλων διασήμων καλλιτεχνών τού μουσικού χώρου, γιά τήν όποία μιλά ό Τύπος τελευταία, είναι άπό τά θετικά διδάγματα πρός τή σύγχρονη νεότητα.

Σύγχρονα οικογενειακά προβλήματα

Του Βασ. Σκιαδα

Γνωρίσαμε, σέ προηγούμενο άρθρο, μερικές ομο-λογίες παιδιών, πού έλαβαν μέρος σέ σχετική έρευνα γύρω άπό τά προβλήματα τής πατρικής των οικογενεί-ας. Επειδή οί απαντήσεις αύτές τών παιδιών έχουν ιδιαίτερη σημασία, γιά οσους θέλουν νά κάνουν ·τά λιγό-τερα λάθη στήν αγωγή τών παιδιών τους, θά πρέπει νά γνωρίσουμε κι άλλες ακόμη αξιοπρόσεκτες απόψεις τών παιδιών μας.

'Η οικογένεια άποτελεΐ τήν ένότητα πολλών ένεργειών καί δημιουργικών στοιχείων, βοη-θώντας τά μέλη της νά συνει-δητοποιούν τις εύθύνες τους καί ν άναλαβαίνουν τόν ύψη-λό τους ρόλο. Γ Γ αύτό χρειά-ζεται ν' άκούγονται οι άπό-ψεις όλων τών μελών της. Συ-νέπεια τής νευρικότητος καί της καταπιέσεως πού καταλο-γίζουν πολλά παιδιά στήν πα-τρική τους οικογένεια, καθώς είδαμε, είναι ή έλλειψι ψυχι-κής έπαφής άνάμεσα στά μέ-λη της.

Γράφει μιά 15)χρονη μαθή-τρια

«Οί γονείς μου δέν κατα-λαβαίνουν τά προβλήματα τής ήλικίας μου. ΓΓ αύτο έχω κλειστεί στόν έαυτό μου. Τό σπίτι μου δέν το βρίσκω πιά ζεστό καί χα-ρούμενο. Τό βλέπω περισσό-τερο, σάν χώρο όπου τρώω. κοιμάμαι καί διαβάζω».

Π ιό κατηγορηματική είναι άλλη μαθήτρια γράφοντας

«Οί γονείς μου ποτέ δέν κάθισαν νά μιλήσουν μαζί μου. Ποτέ δέ μέ ρώτησαν τί προβλήματα μέ άπασχο-λούν. Γι" αύτό κι ε γ ώ τάχω κυριολεκτικά χαμένα. Δέν ξέρω τί νά κάνω στή ζωή μου».

Είναι πράγματι άποκαρδιω-τικό τά παιδιά αύτά, άντ'ι τής πραγματικής άγάπης καί τής κατανοήσεως πού ζητούν άπ' τούς γονείς των, νά βρίσκουν μιάν άχαρι συναισθηματικό-τητα, ή όποία έχει πρός τήν άγάπη τή σχέσι πού έχει ή δεισιδαιμονία πρός τήν πίστι.

ΛΑΘΕΜΕΝΕΣ Ε Π I ΔΙΩΞΕΙ Σ

"Αποτέλεσμα τής συναισθη-ματικότητας αύτής είναι μία παράλογη υπερπροστασία.

«Οί γονείς μου. γράφει ένας μαθητής, προσπαθούν νά μή μοΰ λείπη τίποτε. Φροντίζουν νά μού έξασφα-λιζουν μόνο τά ύλικά άγα-θά. Ή φροντίδα τους αύτη μέ κουράζει, κυρίως γιατί δέ μέ άφήνουν ν' άναπτύξω καμιά πρωτοβουλία γιά τί-ποτε».

Ή τάσι αύτή πολλών γο-νέων νά προλαβαίνουν καί νά "ικανοποιούν οιαδήποτε έπιθυ-μία τών παιδιών τους φτάνει συχνά μέχρι δουλοφροσύνης. "Επιδιώκουν οί γονείς αύτοί. όχι πώς νά καθοδηγούν σω-στά τά παιδιά τους, ά λ λ ά πώς νά τά καλοπιάνουν. "Ετσι ό-μως περιορίζουν τήν ένεργητι-κότητα καί τήν πρωτοβουλία τών παιδιών τους, καταδικά-ζοντας σέ άδράνεια τις πλη-θωρικές δυνάμεις τών νεαρών βλαστών τους. Κι άκόμη τούς συσσωρεύουν πολλά προβλή-ματα. τά όποια θ ά δυσκολευ-τούν ν' άντιμετωπίσουν άργό-τερα. ΑΙτία της ύπερπροστα-σίας αύτής είναι όχι μόνο τό άδιαφώτιστο γονικό φίλτρο ά λ λ ά καί ή μεγαλομανία τών γονέων αύτών.

«Οί γονείς μου, γράβει έ-νας 15)χρονος μαθητής, μέ τοποθετούν σέ πολύ ψηλό βάθρο. "Εχουν γ ι ά μένα με-γάλες Ι δ κ ς μόνο καί μό-νο, γιά νά ίκοτνοποιήσουν τόν έγωισμό τους καί νά έ-πιδειχθοϋν στήν κοινωνία».

Βέβαια δέν λείπουν καί οί περιπτώσεις τών γονέων έκεί-νων, πού φτάνουν στό άλλο άκρο. Ν' άγνοοΰν και νά ύπο-τιμοΰν τις δυνοετότητες τών παιδιών τους.

«Ή άπόλυτη κυριαρχία τού πατέρα μου, σημειώνει άλλος μαθητής, ψαλιδίζει τά όνειρα καί τις έπιδιώ-ξεις μου. Αύτό θ ά μέ άνοτγ-κάση νά φύγω άπο τό σπί-

τι μου όσο τό δυνατό γρη-γορότερα. γιά νά τούς ά-ποοείξω πώς άξίζω κι έγώ κάτι».

Τόσο δύσκολο είναι ά ρ α γ ε νά συνδυαστή ή προστασία τού παιδιού μέ τήν άξιοποίησι τών δυνάμεών του: Νά συγκερα-στή ή φροντίδα γιά τις ψυχο-σωματικές του άνάγκες μέ τήν καλλιέργεια τών "ικανοτή-των του; ^

ΤΙ ΖΗΤΟΥΝ ΤΑ Π Α Ι Δ Ι Α

Τά σημερινά παιδιά δέν άρ-κοΰνται στό νά καταδικάζουν τή μιά ή τήν άλλη συμπερι-φορά τών γονέων τους καί νά μένουν στήν άρνησι. Με την ειλικρίνεια πού τά διακρίνει προχωρούν καί στη θέσι. Μέ απλότητα κι αύθορμητισμο κα-τά κανόνα ζητούν άπό τούς γο-νείς των έργα κι όχι λόγια, θέλουν νά τά έμπνεύσουν έμ-πρακτα οί γονείς των όχι γιά τά μικρά άλλά γιά τά μεγά-λα. Νά τά ένθουσιάσουν. θά λέγαμε, γ ιά «όσα σεμνά, όσα άληθή. όσα δίκαια, όσα άγνά. όσα προσφιλή, όσα εύφημα» (Φιλιπ. 4 .8) . Μέ ά λ λ α λόγια γυρεύουν άπό τούς γονείς των ν' άκολουθούν οί ίδιοι τό δρό-μο. πού τούς δείχνουν άπο μα-κριά.

«Οί γονείς μου. γράφει ένας μαθητής, δέ μου δεί-χνουν έμπρακτα όσα ζητούν άπο μένα. Τό παράδειγμά τους είναι άντίθετο μ" αύ-τά. πού θέλουν νά κάνω ε-γώ».

Τό ίδιο ζητούν κι ά λ λ α παι-διά. θέλουν άπό τούς γονείς των νά τά παραδειγμστίζουν μέ τή δική τους ζωή κι όχι μέ λόγια. Στή δεοντολογία τους τά σημερινά παίδια θέ-λουν «άμοιβαιότητα αισθημά-των τών μελών τής οικογε-νείας». Ζητούν διάλογο κι όχι μονόλογο. "Ακόμη καθώς ά-πορρίπτουν τήν άλόγιστη αύ-στηρότητα τών γονέων τους κατά τον "ίδιο τρόπο άπορρί-πτουν τη χλιαρότητα καί τή δουλοφροσύνη τους. Διαισθά-νονται κι έκμεταλλεύονται πολλές φορές τήν άδυναμία τών γονέων τους καί τήν τάσι νά τά θεωρούν ώς τήν «ύπά-τη τών άξιών».

Οί γονείς γιά νά δούν τα παιδιά τους καθώς οί "ίδιοι έ-πιθυμοΰν θά πρέπει άπό το έ-να μέρος νά μήν είναι «τρα-χείς. σκληροί καί ύπεραυστη-ροί» κατά τούς λόγους τού Πλουτάρχου. Κι άπό τό άλλο νά παίρνουν στά σ ο β α ρ ά τήν προειδοποίησι τού Σωτήρος «ό φιλών υίόν ή θ υ γ α τ έ ρ α ύπέρ έμέ ούκ έστι μου άζιος». Στήν άρμονικη αύτή σύζευξι άσφα-λώς βοηθούν καί οί διαπιστώ-σεις τών παιδιών, τις όποιες γνωρίσαμε.

« 0 ΑΓ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ 0 ΝΕΟΣ»

Τό 8ο έτος τής κυκλοφορίας του διανύει τό μηνιαίο δελτίο τής ' Ι . Μητροπόλεως Βερροίας καί Ναού-σης « Ό "Αγιος "Αντώνιος ό Νέος, πολιούχος Βερροίας», πού εκδίδε-ται μέ πρόνοια τού Σε6. Ποιμε-νάβχη Τ115 *· Παύλου. Περιέχει συνήθως άγιογραφικα θέματα, κεί-μενα όρθοδόξου πνευματικότητος καί τά Χρονικά τής Ί . Μητροπό-λεως, ενώ συχνά καταπιάνεται μέ φλέγοντα κοινωνικά κ.ά. θέμα-τα της έποχής μας. "Ετσι, στό φύλλο Νοεμβρίου 1980. γίνεται μέ έπιτυχία άπο τόν Παν. Άρχιμ. π. Χρυσόστομο Κακσυλίδη μιά πολύ ένδιαφέρουσα σέ βάθος τομή τού θέματος" «Τό έμπόριον τής^ θρη-σκείας», μέ άφορμή τό σκάνδαλο τής περιβόητης «Αγίας τού Αί-γάλεω».