Upload
trannhan
View
216
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
8 styczeń 1884 rok to czas narodzin
Kornela Makuszyńskiego jako siódmego
potomka Julii z Ogonowskich i Edwarda
Makuszyńskiego.
Swoje pierwsze boje o swoje zaczął od satyry
na duchownego, który nie pochwalał ryzykowanych
zabaw nastolatków i za ten czyn został wyrzucony
ze szkoły. „ Na próżno jędza w ubraniu księdza z lodu
nas spędza! W pierwszej B klasie w zimowym czasie nikt
mu nie da się”.
Przeniósł się do krewnych
w Przemyślu.
Tam rozkochany w złotowłosej
Kazi pojedynkował się
o nią z przyjacielem
pistoletami ponabijanymi
przeróżnymi ostrymi
materiałami. Za tę oznakę
romantyzmu został wyrzucony
ze szkoły po raz drugi.
Jako nastoletni wyrostek uczęszczający
do IV Gimnazjum Jana Długosza we Lwowie opublikowane
zostały jego pierwsze wiersze napisane w cukierni.
„ Na pierwszym miejscu w dodatku literackim jaśnieją,
błyszczą, promienieją, krzyczą, wrzeszczą na cały świat
moje wiersze, moje sonety”.
Na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie studiował
polonistykę i romanistykę. Później pogłębiał filologię romańską
na paryskiej Sorbonie. Do serca przypadła Kornelowi Emilia
Bażeńska, którą poślubił w 1913 roku w Warszawie. W czasie
I wojny światowej Makuszyńscy byli aresztowani jako wrogowie
Rosji i internowani. Po zakończeniu I wojny światowej Makuszyńscy
przenieśli się do Warszawy, gdzie Kornel współpracował
m.in. z „ Rzeczpospolitą”, „ Kurierem Warszawskim”.
Zauroczeni Zakopanem Makuszyńscy spędzali tam dużo czasu, gdzie
chorowita żona leczyła się na płuca. Zmarła w 1926 roku na gruźlicę. Rok po śmierci
swojej pierwszej żony Kornel ożenił się po raz drugi ze śpiewaczką
Janiną Gluzińską. Willa „ Ustronie” była nowym azylem pisarza.
„ Urok pobytu w Zakopanem na tym polega, że chodzi się tam zawsze pod górę”.
Na stokach Gubałówki założył sanatorium dla młodzieży. Z inicjatywy
pisarza zorganizowano zbiórkę na sprzęt narciarski. W 1930 r.
w Zakopanem odbyły się pierwsze zawody „O Puchar Kornela
Makuszyńskiego”. Czas okupacji niemieckiej przeżył pisarz w Warszawie
współpracując z prasą powstańczą. W listopadzie 1944 roku zamieszkał
już na stałe w Zakopanem.
Pisarz z humorem w herbie. Usposobiony do świata,
skory do żartów, nie sposób było go nie lubić. „ Jego pióro,
jak dłoń Midasa, wszystko zamieniało w złoto„.
Jan Twardowski pisał o Makuszyńskim tak: „ Urzekł mnie
humor autora, typu dickensowskiego,, określany jako
uśmiech przez łzy. Makuszyński potrafił dostrzec dobro
pod powłoką zła, piękno pod pozorną brzydotą, a prawdę
tam, gdzie inni widzieli jedynie fałsz”.
Szczególną rolę odegrały wierszowane opowieści
przeznaczone dla najmłodszych dzieci. Rodzice w imieniu swych
pociech domagali się kontynuacji przygód sympatycznego,
acz niekoniecznie bystrego bohatera- Koziołka Matołka.
Do Matołka dołączyli nowi bohaterowie m.in. „ Awantury i wybryki
małej małpki Fiki- Miki”. Natomiast znane książki dla dzieci
i młodzieży to między innymi: „Szatan z siódmej klasy”, „ Awantura
o Basię”, „Panna z mokrą głową”, „ Szaleństwa panny Ewy”.
Po 1945 nieakceptowany i skazany na zapomnienie.
Zakazano jego publikacji. Poddany został szykanowaniom.
Dla człowieka sukcesu, jednego z najweselszych
i optymistycznych pisarzy zabrakło miejsca.
Kornel Makuszyński zmarł 31 lipca 1953 roku w Zakopanem.
Pisarz miał prawo czuć się człowiekiem i twórcą spełnionym.
Wszystko osiągnął przed wojną. Dziś żyje uśmiechem twarzy
dzieci. „Są ludzie, którzy nie powinni umierać, którzy nie
pasują do śmierci, o których trudno myśleć jak
o zmarłych”. Do takich należał Kornel Makuszyński.