Isang Pagsusuri sa

ABNKKBSNAPLAKo?!

Ni Bob Ong

Apostol, Marco P.

II – Sampaguita

Disyembre 15, 2011

Talaan ng Nilalaman

Buod ng ABNKKBSNAPLAKo?! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1, 2

Tauhan ng Kwento : Roberto Ong . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Teorya para sa Kwento . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .3

Mga Bisa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .4+

Buod ng “ABNKKBSNPLAKo?!”:

Si Roberto Ong ay ang isang simpleng lalaki, na ay kung sabihin, simple rin ang hangarin sa buhay, yung ay “mag ka trabaho ng naka polo at naka korbata.” Noon bata siya, nag aral siya sa isang pampublikong paaralan, doon ay naranasan niya ang tipong edukasyon na ay tawagin natin na “low quality.” Kahit papaano ay natuto rin siyang paghalagaan ito ngunit ang Math ay isang pagkalibre. Naranasan ni Roberto ang buhay ng isang tipical na estudyante sa elementary. Wala gaanong requirements, pero nahahanap niya sarili niyang problemado. Naranasan niya ang pagka makiling ng mga guro sa eskuwelahan, ang pagkakaroon ng mga “teacher's pet” kung sabihin, at lahat ng ganyan. Nang grumaduate at tumungo papuntang Highschool, naranasan niya ang paunti-unting paghihirap ng tunay na buhay ng studyante. Dito niya nakilala ang iba't ibang uri ng tao sa mundo, ang mga grupo, ang mga walang grupo, mga bobo at mga matalino. Nakita rin niya ang mga tamad at hindi tamad (kung meron man), na isang gabi lang gagawin ang project, na umaga bago mag klase gumagawa ng takdang aralin. Dito ay dahan-dahan nang nawawalan ng interes si Roberto sa pag-aaral. Ng papuntang kolehiyo, dito ay nakita ang katalinuhan niya. Halos lahat ng i-napplayan niya ay nai-pasa niya ang eksam. Ngunit nung kolehiyo na siya, ay nagbago lahat. Ang pagpapatungo niya pagaaral. Madalas kung malate, kung minsan absent, napilitan tuloy lumipat. Ng ito'y ginawa niya, hindi parin naisalba ang problema niya sa pagaaral. Ang tanging problema niya ay katamaran, ang katamaran niya ang taos-pusong nagpakita nung siya'y nag kolehiyo na. Nakapagtapos siya kahit papaano, ilan taong nga lang ang inubos niya rito. Sinumpa niya na ayaw niya ng mag aral, ngunit pagiging guro ang naranasan niya bilang unang propesiyon. Dito natuklasan niya ang buhay ng isang guro, at nalaman niya na ang buhay ng guro ay hindi madali. Mas marami ka pang aaralin kaysa sa mga studyante mo, kasi nga ikaw ang magtuturo; minsan rin raw ay magiiba ang nalalaman mo ukol sa paksa na iyon. Hindi daw maiwasan ang tawag natin na “favoritism” sa klase, dahil sa isang klase naman talaga, may mga bobo at may mga matalino, laging may dibisyon. Nang “nag-sawa” si Roberto sa tatlong taon na pag tuturo, pinili niyang isuko ang propesiyon na ay hindi naman pala niya gusto. Pagkatapos nun ay “lumiwaliy” siya sa mga “pinang-galingan” niya. Madami siyang nalaman na bagay na dapat pala ay naunawaan niya pa nuon. Mahalaga ang pag aaral, at kung sabihin natin ay mura ang isang

taong pang tuition fee, pag sama samahin mo ay ang laki ng halaga na nabayad mo. Na kahit grade 1 lesson ay mahalaga. Na kung pinag butihan niya mas maganda sana trabaho niya. Nahiya rin siya nung nakita niya yung mga kabatch niya nung highschool, dahil puro mataas na posisyon nila sa trabaho, puro “big-time” ang dating, habang siya naman, ay naging guro, at masaklap ay sinuko ay ito.

Tauhan:

Panungahin Tauhan – Roberto Ong (Bob Ong)

Si Roberto Ong ay isang lalaki na nagmahal ng pag aaral nung bata siya. Tulad na rin sa karamihan ng batang estudyante, yung tipong may-ayaw sa Math dahil daw hindi maintindihan (one fruit + one fruit = bagong fruit.) Nakikita sa kwento na isa siyang tamad na lalaki, hindi gumagawa ng mga proyekto at mga takdang aralin. Mejo may kabalukturan din siya sa kanyang ugali, kung minsan ay natuklasan ang pagdaraya niya sa mga eksam. Saka lang niya nalaman ang halaga ng pagbubuti ng pag aaral nung huli na.

Teorya para sa kwentong “ABNKKBSNPLAKo?!”

Teoryang Realismo :→ Mga linya pang katibayan :

→ “Hindi maiiwasan sa buhay ang bagyo. Kahit sa classroom.”

→ “Sa elementary, may subject na Good manners and Right conduct para magturo ng kabutihang asal. Sa highschool, may School Regulations and Rules of Conduct para magturo sa mga natutunan.”

→ “Hell ang high school.”→ “Kaya lang 'yun pa lang ang nagagawa ko, kung baga sa

bahay e nasa poste palang ako. At ang deadline... within 60 minutes.”→ Madami Pa...xD :))

→ Mismong katibayan xD :

→ Lahat ng mga linya diyan sa itaas ay ku-kunti pa lamang sa mga madaming linya na mag papatunay nito. Ito ay marahil madami sa mga sinasabi sa libro ay mga nangyari ng panahon pa ni Bob Ong, nung malaki na ang 10 pesos. Ang mga nag-rurush ng homework, ang mga nag dadayaan tuwing examination, at lahat niyan. Lahat niyan ay totoo, kahit pa man ngayon. Kadalas nga ay may tinatawag pa kaming “evolution ng masamang gawain”, yung tipong kung nuon Copy Paste hindi pwede ay ginagawa naman, kami naman, Copy Paste tapos sabay edit. Mga tipong ganun. Kahit nga ang mga pag pagsisisi ng tao na dapat nag effort sila mag aral, marami rin ganun ngayon mga araw na'to. Pwede mo rin isama yung tungkol sa public school, na sira sira ang mga classroom, madami kayo sa isang room, ni minsan hindi mo pa sigurado kung tama ang tinuturo sa'yo. Madami parin ang ganito, ang sabi pa ng mga SPEDers ay nakakarelate nga daw sila eh.

MGA BISA NG KWENTO:

Bisang Panlipunan :

→ Ang bisang kaisipan ng kwento ay ang mga pag kakahuli ng mga naisip o ng mga aksyon ng isang tao. Ang nakita natin sa kwento ay may pagsisisi si Bob Ong sa kanyang hindi pag seseryoso ng pag aaral, na napapahiya lang siya sa mga ka batch niya nuong high school, ngunit may kakayahan naman kahit papaano. Pwede natin sabihin na si Bob Ong ang Kapitan ng kanyang buhay, at siyang pumipili ng kanyang gawain sa buhay niya. (Nakita ito nung tinago niya sa mga magulang niya ang tungkol sa kanyang pagaaral nuong kolehiyo siya.) Pwede natin sabihin na si Bob Ong ay isang talinghaga ng Pilipinas, may kakayahan, pwede pa nga maka top. Nung mga naunang henerasyon ay naranasan ng Pilipinas ang pagiging isa sa mga pinaka maunlad na bansa sa Asia, tulad rin ni Bob Ong, ay maunlad rin siya kahit papaano nung hindi pa siya kolehiyo. Eh tingan mo ngayon, may kakayahan nga tayo, bilang bansa, ang nuong isa sa mga pinaka maunlad na bansa ay ngayon isa sa mga pinaka hindi nagagampanan na bansa sa mundo.

Bisang Pangdamdamin :

→ Kahit hindi ako nag pampublikong paaralan nung elementary ako, masasabi ko na nakakarelate ako kahit ng kunti. Hindi lang naman kasi sa pampublikong paaralan ang pag rurush ng mga requirements, or ang pag dadaya. Naramdaman ko na AKO YUNG NASA KWENTO, NA AKO SI ROBERTO ONG. Pinaparamdam satin ng akda ang mga “pinagdadaanan” ng pangunahing tauhan.