δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 χρόνος 31ος φ. 719 1.50€

Χρηματοδοτικό ή/και δημοσιονομικό

είναι τελικά το «κενό» που προδια-

γράφεται και αναγγέλλεται για το

2014; Δηλαδή, ο λαός και η εργατική τάξη

της χώρας «χρωστάει» και άλλα «χρω-

στούμενα» στους ιμπεριαλιστές και στα

κράτη τους που μας «δανείζουν», για να

μας «σώσουν»; Ή μήπως «χρωστάει» και

άλλα «χρωστούμενα» και στο ξένο και

ντόπιο κεφάλαιο που μας ξεζουμίζουν και

μας εξαθλιώνουν, για να μας «σώσουν» και

αυτοί; Με αυτό το … κεφαλαιώδες ερώτημα

μπήκαμε στο τελευταίο τρίμηνο του χρό-

νου, για να μας ανακοινώσουν μέσω

αυτού, όπως ήδη το έκαναν με το σχέδιο

προϋπολογισμού, πως η επίθεση δεν έχει

τέλος. Μετράνε κιόλας δημόσια σε βάθος

δεκαετιών την εξέλιξη της πολιτικής της

υποδούλωσης και λεηλασίας της χώρας και

της συντριβής των εργατικών-λαίκών δι-

καιωμάτων. Διατυμπανίζουν, δηλαδή, οι

ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κεφάλαιο πως

στοχεύουν να είναι για πάντα αφέντες της

χώρας, της εργατικής δύναμης, της ζωής του

λαού μας και μάλιστα αφέντες αδυσώπη-

τοι με τους δούλους τους, χωρίς δικαιώ-

ματα. Έτσι, όπως απαιτεί για τις δικές τους

ανάγκες και συμφέροντα η διέξοδος από

την κρίση, ώστε να επαναθεμελιώσουν

«ανόθευτο» από τις εργατικές-λαϊκές κα-

τακτήσεις του 20ου αιώνα το σύστημα

τους…

Κλείνουν τις μονάδες Υγείας

του ΕΟΠΥΥΚαταργούν το δικαίωμα στην περίθαλψη

σελ. 7

Αναστασιάδης – Σαμαράς:

Πρόθυμοι σε ό,τι ζητήσουνΗΠΑ – Ε.Ε. και Ισραήλ

Στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοα-νατολικής Μεσογείου, μια γενικευ-μένη ανάφλεξη, με βάση τηνιμπεριαλιστική επέμβαση, απο-φεύχθηκε για την ώρα, ωστόσο οιιμπεριαλιστικές κόντρες δε παύουνστιγμή.

σελ. 20-21

Απόφαση του ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ)

Το εγχείρημά μας δεν θα κριθείμόνο στις διακηρύξεις και στις θέ-σεις (που βεβαίως έχουν μεγάλη ση-μασία). Θα κριθεί, επίσης, και στηδυνατότητα να συγκροτήσει ένα δυ-ναμικό πρωτοπόρων αγωνιστών καιπου θα πρωτοστατήσει στην οργά-νωση και τη συγκέντρωση των λαϊ-κών δυνάμεων.

σελ. 12-13

Έκτη εβδομάδα απεργίαςτων διοικητικών υπαλλήλωντου ΕΚΠΑ

σελ. 14

Βραζιλία - Απεργία των καθηγητών

Ένα κίνημα διαμαρτυρίας σε εξέλιξη

Η «λαοπρόβλητη» κυβέρνηση τηςΝτίλμα Ρουσέφ καταφεύγει όλο καιπιο συχνά στην αστυνομική κατα-στολή, προκειμένου να τιθασεύσειτους εργαζόμενους και τη νεολαίαπου αντιδρούν στην υποβάθμισητου βιοτικού τους επιπέδου. Στις 15αυτού του μήνα, με την ευκαιρίατης Εθνικής Ημέρας Εκπαίδευσης,χιλιάδες καθηγητές διαδήλωσανστους δρόμους των μεγάλων πό-λεων της χώρας.

σελ. 18

συνέχεια σελ. 2

Τον αγωνιζόμενο λαό στοχεύει η θεωρία των άκρων

Οι μαζικοί αγώνες μπορούν να νικήσουν!

Στη βάση της πρότασης που έθεσε η ΠΑΑΣ, διαμορφώθηκε ένα δί-κτυο σχημάτων και αγωνιστών στη χώρα στη βάση μιας σημαν-τικής πολιτικής συμφωνίας, το οποίο -παρ’ όλο που παρουσιάζει

αρκετές καθυστερήσεις στην εμπλοκή στην ταξική-μαζική πάλη, έχεικιόλας δείξει ότι, σε πολλές περιπτώσεις, συγκεντρώνει σημαντικό κομ-μάτι κόσμου του αγώνα και της Αριστεράς και παρακολουθείται απόακόμα μεγαλύτερο.

Στην πανελλαδική σύσκεψη της 26-27/10 θα επικυρώσουμε αυτό τοβήμα, έχοντας επίγνωση ότι ταυτόχρονα ανοίγουμε μια νέα περίοδοπάλης και δοκιμασίας του εγχειρήματος. Τόσο στην αναμέτρηση αυτήςτης συγκρότησης με το σύστημα και τις απαιτήσεις της πάλης, όσο καιστο εσωτερικό του, αναφορικά με τα πολιτικά χαρακτηριστικά και τιςαντιλήψεις που θα διαμορφώνει.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ξανά το πολιτικό αδιέξοδοΑυτή είναι η πραγματική αντίθεση και η

επιδίωξη, στη βάση της οποίας και έχει δια-μορφωθεί και εξελίσσεται το πολιτικό ζήτη-μα της χώρας. Πρόκειται αναμφίβολα γιαμια γιγάντια επιδίωξη. Που θέλει ολόκληρητη χώρα ειδική οικονομική ζώνη, για να τηςλεηλατούν κάθε πλούτο και δυνατότητα οιιμπεριαλιστές δυνάστες, σε συνεργασία μετο ντόπιο κεφάλαιο. Και για να τη χρησιμο-ποιούν οι Αμερικανονατοϊκοί ως ορμητή-ριο, βάση και γεωπολιτικό εργαλείο τους -όπως τώρα στον «άξονα» με Ισραήλ-Κύπρο-στα πολεμικά σχέδια και τις εξορμήσειςτους. Μια επιδίωξη που θέλει την εργατικήτάξη διαλυμένη σαν τέτοια, φτηνή και ανί-κανη να οργανωθεί και να αντισταθεί και τολαό σε κατάσταση μόνιμης εξαθλίωσης καισε καθεστώς κοινωνικού μεσαίωνα.

Και είναι πια φανερό στον καθένα πωςαυτή η γιγάντια επιδίωξη γεννά ολοένα κιάλλο «χρέος» και απαιτεί διαρκώς και άλλαμέτρα, αναπαράγοντας και βαθαίνοντας ταπολιτικά αδιέξοδα του συστήματος. Κάπωςέτσι, η κυβέρνηση Σαμαρά, παρόλο που οιψεύτικοι φίλοι του λαού της έβγαλαν απότη μέση το προηγούμενο διάστημα «επικίν-δυνες» απεργίες και ενδεχόμενα λαϊκούξεσηκωμού, παρόλο που ξετυλίγει –δια τωνιμπεριαλιστικών υποδείξεων και καθοδη-γήσεων- επιχείρηση «συμμαζέματος» τηςΧΑ και ισχυροποίησης του ρόλου της, δεί-χνει και πάλι να «λαχανιάζει» και να αγκο-μαχά, ενόψει των μεγάλων καθηκόντωνπου έχει αναλάβει για λογαριασμό τουσυστήματος. Οι γκρίνιες των διάφορων πτε-ρύγων του βασικού κυβερνητικού κόμμα-τος, της ΝΔ, που δεν έχουν ούτε τη μείωσηλίγων λεπτών του ευρώ στο πετρέλαιο θέρ-μανσης για να κρυφτούν πίσω της, εκφρά-ζουν ακριβώς την ανησυχία τους για το πώςθα πάνε στην ακόμα πιο μεγάλη επίθεσηπου προδιαγράφεται για το αμέσως επόμενοδιάστημα, απέναντι σε ένα λαό που τονέχουν βυθίσει κιόλας στην ανεργία, τη φτώ-χεια, την εξαθλίωση.

«Κούφιες» διεργασίεςΜαζί και δίπλα με τη ΝΔ αγκομαχούν,

ανησυχούν και επιχειρούν «διεργασίες» καιδιαμορφώσεις και οι άλλες πολιτικές δυνά-μεις του συστήματος. Γίνεται κάθε «φιλότι-μη» προσπάθεια να συσταθεί η λεγόμενηκεντροαριστερά, μιας και φαίνεται πως τοΠΑΣΟΚ καθαυτό και ότι έχει μείνει απόαυτό δεν θα μπορεί να αποτελέσει βασικόπολιτικό στήριγμα του συστήματος στο όχιμακρινό μέλλον. Όμως, παρά την ενθαρρυ-ντική φασαρία που επιχειρούν τα γνωστάσυγκροτήματα για την «πρωτοβουλία των58», τους «5 δημάρχους» και όλο το γνωστόπολιτικό προσωπικό της «εποχής Σημίτη»,είναι από την αρχή φανερό πως είναι περιο-ρισμένα τα πολιτικά και τα «υλικά» όριατους. Πώς μπορεί η όλη αυτή προσπάθεια ναεμφανιστεί στο λαό ως εναλλακτική τηςσημερινής κυβερνητικής λύσης, όταν τοΠΑΣΟΚ που αποτελεί το βασικό κομμάτι τηςαναζητούμενης «κεντροαριστερής ελιάς»είναι σήμερα ο συνεταίρος και ο συνεργάτης

της κυβερνητικής επίθεσης; Και τελικά,καθώς ο «νέος άνεμος» του Ολάντ αποδεί-χθηκε αμιγώς ιμπεριαλιστικός και οι γερμα-νικές εκλογές επιβεβαίωσαν τη… συνέχισητης γερμανικής επίθεσης και ενδεχομένωςμε την κυβερνητική συμμετοχή και τωνγερμανών «κεντροαριστερών» (SPD), σεποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο θα μπορεί ναβρει «κατανόηση» για μετριασμό της επίθε-σης στο λαό η «ελληνική ελιά»; Μήπωςστην Ουάσιγκτον, που έχει ήδη ξεκινήσειένταση των οικονομικοπολιτικών εκβια-σμών στην Ευρώπη και έχει παραγγείλει τιςγνωστές πολεμικού χαραχτήρα απαιτήσειςγια τη χώρα μας, αναφορικά με το ρόλο τηςστη φλεγόμενη περιοχή της Α. Μεσογείουκαι της Μ. Ανατολής;

Στη βάση αυτών των πραγματικώνδεδομένων, χαρακτηρίσαμε «κούφιες» τιςδιεργασίες στις οποίες στροβιλίζεται τοτελευταίο διάστημα ολόκληρο αυτό τοαντιδραστικό και φθαρμένο πολιτικό προ-σωπικό. Και είναι χαρακτηριστικό ότιακόμα και ο «υπεύθυνος» Κουβέλης κρατά–προς το παρόν!- αποστάσεις από τους«58», γιατί ακριβώς αντιλαμβάνεται πωςτο εγχείρημα δεν κουβαλά καμιά «προίκαδιόρθωσης» της άγριας πολιτικής ενάντιαστο λαό. Εξάλλου, λίγο πιο δίπλα βρίσκε-ται ο ΣΥΡΙΖΑ που με τα σημερινά δεδομένααποτελεί το μόνο κόμμα εκτός της ΝΔ πουθα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση μιαςκυβερνητικής λύσης για το σύστημα. ΟΣΥΡΙΖΑ που η ηγεσία του, για να δείξειπόσο υπεύθυνη δύναμη είναι, εκτός από τη«συντεταγμένη έξοδο από την κρίση» πουέχει διακηρύξει προς τα ξένα και ντόπιακέντρα, προχώρησε αυτές τις μέρες και σεένα ακόμα βήμα: Διαχώρισε και διέγνωσεεντός της ΝΔ κάτι σαν «δημοκρατικέςσυνιστώσες» που δεν είναι έξαλλες καιαντιδραστικές όσο άλλες δυνάμεις τουκυβερνητικού κόμματος. Προφανώς αυτήτη διάκριση η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τηνεμφανίζει ως άμυνα και ως γραμμή υπερά-σπισης της «δημοκρατικής ομαλότητας»απέναντι στις κλιμακούμενες αντιδραστι-κές πιέσεις του συστήματος συνολικά ενά-ντια στην Αριστερά και το λαϊκό κίνημα.Όμως όχι μόνο δεν είναι άμυνα, αλλάαντίθετα είναι προσαρμογή στις πιέσειςαυτές. Είναι η συνέχιση της εφαρμογής τηςγραμμής «θα σας ταράξουμε στη νομιμότη-τα», στο όνομα της οποίας (νομιμότητας) ηηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού διαπίστωσε ότιδεν μπορεί να «πείσει» τους Γερμανούςσοσιαλδημοκράτες, τον Ολάντ, το ΛευκόΟίκο, να …αλλάξουν πολιτική, επιχειρείνα «πείσει» το λαό –ακόμα και δια τηςανοιχτής υπονόμευσης- να μην κάνει αγώ-νες. Αλλά είναι βέβαιο, και ιδιαίτερα στιςπαρούσες συνθήκες, ότι η άρνηση τηςγραμμής της πάλης και της σύγκρουσης, ηαναζήτηση «συντεταγμένης πορείας»,δηλαδή συνεννόησης με τα ντόπια καιξένα κέντρα και δυνάμεις του συστήματοςείναι η βασιλική οδός για την ήττα τουλαού. Που μάλιστα θα μπορούσε και ναεξελιχθεί και με την «αριστερά» (τύπουΣΥΡΙΖΑ) σε ακόμα πιο πρωτεύοντα ρόλοαπό αυτόν που ήδη κατέχει στο πολιτικόσκηνικό.

Η τροχιά της κατάστασηςΔεν μπορεί κανείς να προδιαγράψει τους

τρόπους και τις μορφές με τις οποίες τοσύστημα θα απαντήσει και θα απαντά στοπολιτικό του πρόβλημα. Όμως μια αναδρο-μή στα τελευταία τρία χρόνια στα οποία δενδίστασαν να ανεβοκατεβάσουν πρωθυπουρ-γούς τύπου Παπαδήμου θα μπορούσε ναβοηθήσει για να αντιληφθούμε πως, στιςσυνθήκες μιας ανώμαλης κατάστασης που ηεπίθεση έχει διαμορφώσει, τα ιμπεριαλιστι-κά κέντρα και οι ντόπιοι δυνάμεις δεν θαεμφανίσουν κανένα «δογματισμό» αναφο-ρικά με την τήρηση του Συντάγματος καιτων μεταπολιτευτικών ειωθότων, για ναδώσουν μικρής ή μεγαλύτερης διάρκειαςπολιτικές λύσεις. Αρκεί αυτές να στηρίζουντη συνέχιση της επίθεσης και την ισορροπία–με τις όποιες διαταραχές της- της διπλήςεξάρησης από ΗΠΑ και Ευρωπαίους ιμπερια-λιστές. Σε αυτή τη βάση, είναι χρήσιμη γιατο σύστημα η «κεντροαριστερή φασαρία»που εκτός των άλλων έδωσε την ευκαιρίαστο Σημίτη να δηλώσει την –πάγια- προθυ-μία του να «υπηρετήσει τη χώρα». Όπως,βέβαια, τους είναι χρήσιμη και επιθυμητή ηανάσυρση του Καρατζαφέρη ή όποιου ανά-λογου θα μπορούσε να διαχειριστεί το«κενό» της ΧΑ, με τρόπο υπεύθυνο καιβολικό για το σύστημα και τις ανάγκες του.

Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι ότι θααγριέψει η επίθεση στο λαϊκό κίνημα, τουςαγώνες και την Αριστερά. Η επαναδιατύπω-ση της κατεύθυνσης της φασιστικοποίησηςαπό τον ίδιο το Σαμαρά και συνολικά τοκυβερνητικό κέντρο ως επίσημης κατεύθυν-σης του συστήματος βαθμιαία υλοποιείται:Οι συλλήψεις, ακόμα και καταδίκες φυλάκι-σης, μαθητών, αφισοκολλητών, εργατώνστη Χαλκίδα και στα Ναυπηγεία Σκαραμα-γκά, μπήκαν στην ημερήσια διάταξη. Οικραυγές «για τα εγκλήματα της Αριστεράς»στη Μαρφίν του πάντα έγκριτου Πάγκαλου,δίπλα σε σενάρια «τρομοκρατίας» δια στό-ματος Δένδια και μαζί με τη νέα στρατιωτι-κή άσκηση ΤΑΛΩΣ-13, «καταστολής πλή-θους», είναι επίσης βήματα προς αυτή τηνκατεύθυνση. Την κατεύθυνση που θέλει ναβάλει στο «γύψο» τη λαϊκή πάλη, τα σωμα-τεία και κάθε συλλογικότητα του λαού καιτης νεολαίας, να αφαιρέσει ακόμα και ταστοιχεία αντιπολιτευτικής ρητορείας απότη ρεφορμιστική Αριστερά και να απομονώ-σει τις αγωνιστικές και επαναστατικές πολι-τικές δυνάμεις και οργανώσεις. Αυτή είναι η

κατά βάση απάντηση που το σύστημα λογα-ριάζει να δώσει στα πολιτικά αδιέξοδα του.Αυτή η κατεύθυνση είναι και προϋπόθεσηγια να ανεβοκατεβάζει «πολιτικές λύσεις»,ακόμα και για να διευρύνει τη γκάμα τωνδιαθέσιμων να το υπηρετήσουν πολιτικάαπό τις δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστε-ράς στο βαθμό που αυτές ακολουθήσουν τοδρόμο της υποταγής-προσαρμογής-αποχήςαπό τα μέτωπα πάλης που η κατάσταση ανα-δεικνύει.

Ο λαός και η νεολαία ζουν στην ανεργία,τη φτώχεια, την κοινωνική εξαθλίωση.Έχουν ανάγκη να αντισταθούν και να διεκ-δικήσουν και αυτή τους η ανάγκη αποτελείτην πραγματική βάση πάνω στην οποίαμπορεί και πρέπει να χτιστεί η απόκρουσηκαι η ανατροπή της φασιστικοποίησης. Σταπλαίσια δηλαδή των μαζικών αγώνων πουαπαιτούνται και μπορούν να ξεδιπλωθούνγια την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικήςτου ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Προ-φανώς, σε αυτές τις άγριες συνθήκες, δεχωρούν «συμβολικοί αγώνες» και διαμαρ-τυρίες που θα δώσουν «μηνύματα». Αυτούτου είδους οι «κινητοποιήσεις» όχι μόνοδεν μπορούν πια να συσπειρώσουν μαζικάεργαζόμενους και νεολαία αλλά είναι καιπολύ ευάλωτοι σε μια κατεύθυνση που επι-διώκει να αποδείξει την «ακλόνητη κυριαρ-χία» της πολιτικής του συστήματος. Ούτεβέβαια αποτελεί πολιτική απάντηση σεαυτή την κατάσταση το κάλεσμα «συγκρό-τησης ψηφοδελτίων για Δήμους και Περι-φέρειες» που απευθύνει το ΠΡΙΝ της 12/10!

Ο χρόνος -δηλαδή οι απαιτήσεις τηςταξικής πάλης- συμπυκνώθηκε και τρέχειμε μεγαλύτερες ταχύτητες. Μόνο στο πεδίοτου κινήματος και της μαζικής πάλης μπο-ρούμε να τον «προλάβουμε», παλεύονταςμέσα στο λαό και με το λαό για την υπόθεσητου. Εκεί θα οικοδομούνται και οι αναγκαί-ες πολιτικές και οργανωτικές απαντήσειςτης υπόθεσης αυτής. Αυτή είναι και ηκατεύθυνση που πρέπει να αναδειχτεί στηνπανελλαδική σύσκεψη της 26-27 Οκτώβρητων σχημάτων που συγκροτήθηκαν στηβάση της πρότασης της ΠΑΑΣ. Αυτή πρέπεινα είναι και η κατεύθυνση που πρέπει νακαθοδηγήσει την πάλη ολόκληρου αυτούτου δυναμικού μετά τη σύσκεψη, για ναδιευρύνει πολύ περισσότερο την μαχόμενησύνδεση του με τους εργαζόμενους και τηνεολαία, για να ενισχύσει την Λαϊκή Αντί-σταση σε αντικαπιταλιστική και αντιιμπε-ριαλιστική κατεύθυνση.

2 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

συνέχεια από τη σελίδα 1

Ετήσια Συνδρομή: Εσωτερικού 45 ευρώ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: IBAN: GR81 0110 12900000 12949845 288

Εξωτερικού 65 ευρώ BIC: ETHNGRAA

Προλεταριακή Σημαία Κωδ.3112Εκδόσεις ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία

Διευθύνεται από Συντακτική Επιτροπή Εκδότης: Γρ. Κωνσταντόπουλος Υπεύθυνος Σύνταξης: Β. Σαμαράς

Εδρα: Εμμ. Μπενάκη 43, 106 81 Αθήνα, Τηλ: 2103303639 Fax: 2103815597 simea@kkeml.gr Θεσ/νίκη, Εγνατία 126 Τηλ: 2310 278978 cpgmlthe@the.forthnet.gr

www.kkeml.gr

εεννιισσχχύύσσττεετηντην εκδοσηεκδοση

Τον αγωνιζόμενο λαό στοχεύει η θεωρία των άκρων

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 3Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Ενάμισυ χρόνο μετά τη δραστηριοποίη-

σή της, η ΠΑΑΣ ετοιμάζεται να προ-

χωρήσει στην πανελλαδικοποίησή

της, επιδιώκοντας να ανοίξει νέους δρόμους

στους κοινωνικούς αγώνες του λαού. Αγώ-

νες που ανέπτυξαν μεγάλα τμήματα της

εργατικής τάξης, η πλειοψηφία του λαού το

τελευταίο διάστημα, φτάνοντας όμως σε

όρια που έθεσαν το επίπεδο συγκρότησής

τους αλλά και η στάση του μεγαλύτερου

κομματιού των οργανώσεων που αναφέρο-

νται στην Αριστερά.

Η σαρωτική επίθεση και η ολομέτωπη

αμφισβήτηση κάθε εργατικής κατάχτησης

από την κυβέρνηση δείχνει ότι τίποτε δεν θα

μείνει όρθιο, ούτε καν κοινωνικά δικαιώμα-

τα που μέχρι πρότινος θεωρούνταν δεδομέ-

να (παιδεία, υγεία, περίθαλψη, ασφάλιση).

Ενδεικτικά, δεν χρειάστηκε καμιά συνταγ-

ματική τροποποίηση, ώστε να καταργηθεί η

μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, όπως

και δεν χρειάστηκε καμία διαβούλευση για

την κατάργηση τομέων που το δημόσιο είχε

παρέμβαση. Η ΕΡΤ αλλά και οι αμυντικές

βιομηχανίες ακολουθούν το ξεπάτωμα της

παιδείας και των νοσοκομείων, καθιστώντας

κι αυτή την επιβίωση διεκδικήσιμο αίτημα.

Απέναντι σε αυτή την βίαιη επέλαση του

ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου, η Αριστε-

ρά δείχνει να αναχωρεί από την ταξική

πάλη, κηρύσσοντας το μάταιο των αγώνων

και προκρίνοντας το πεδίο των εκλογών και

τις αφηγήσεις για λαϊκή εξουσία και σοσια-

λισμούς που θα προκύψουν έξω από την

ταξική πάλη ή από τη δικαιότερη διαχείριση

ενός συστήματος που σαπίζει εξαθλιώνοντας

τη κοινωνία του.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι με ποιους

όρους θα συνεχιστεί η αντίσταση και η διεκ-

δίκηση σε αυτές τις συνθήκες και πάνω σε

ποιους άξονες πάλης. Εδώ καλείται να απα-

ντήσει η ΠΑΑΣ, αναδεικνύοντας το πραγματι-

κό πεδίο αναφοράς των κοινωνικών και

ταξικών κινημάτων. Ένα πεδίο όπου οι βασι-

κοί άξονες πάλης δεν μπορεί παρά να είναι

αντιιμπεριαλιστικοί, αντικαπιταλιστικοί,

αντιδιαχειριστικοί και να έχουν αναφορά

στα άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν

οι λαϊκές μάζες. Κάτι που βέβαια δεν αρκεί,

αν δεν τείνει στην αναγωγή των όποιων

εστιών αντιστάσεων σε ένα συνολικότερο

μέτωπο αντίστασης που θα στοχεύει στην

ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής λαίλαπας.

Στο χρόνο που διήνυσε η ΠΑΑΣ, ιχνογρά-

φησε την ύπαρξη αυτού του ρεύματος, έστω

και με δυσκολίες και πισωγυρίσματα. Πολιτι-

κό ρεύμα διεσπαρμένο πανελλαδικά αλλά

και κινηματικά, με την εμφάνιση ομαδοποι-

ήσεων που κάτω από ένα σχετικά ομογενο-

ποιημένο πλαίσιο προσπάθησε, όχι πάντα

πετυχημένα, να συσπειρώσει ένα δυναμικό

που δεν θέλει να εγκαταλείψει την ταξική

πάλη ούτε να ξυπνάει και να κοιμάται με το

πότε θα στηθούν οι κάλπες, έχοντας πάντα

στο πίσω μέρος του κεφαλιού του τη βελ-

τίωση των ποσοστών του, σε κάποιες έκτα-

κτες εθνικές εκλογές.

Οι λεονταρισμοί των «θερμών» φθινοπώ-

ρων που διαδέχονταν «καύσωνες» της άνοι-

ξης και τράβα κορδέλα αποδείχτηκε ότι ήταν

λόγια διαφυγής και όχι προθέσεις στήριξης

εργατικών ξεσπασμάτων ή ακόμη περισσό-

τερο δημιουργίας κινηματικού ρεύματος που

θα έθετε σε νέα βάση την αντίσταση που έχει

ανάγκη ο λαός και οι εργαζόμενοι. Αυτό το

κενό καλείται να διαχειριστεί αυτό το ρεύμα.

Οι πολιτικές δυνάμεις που πρωτοστάτη-

σαν στην δημιουργία της ΠΑΑΣ, οι αγωνι-

στές που έστερξαν να την στηρίξουν, απαι-

τούν από αυτή να προχωρήσει σήμερα ένα

βήμα παραπέρα στη συγκρότηση αυτού του

δυναμικού, χωρίς αυταπάτες για πόλους και

συγκροτήσεις που δεν αντιστοιχούν στο

σημερινό επίπεδο μαζικότητας, πολιτικής

συμφωνίας και κοινής δράσης. Οι δυνάμεις

αυτές, παράλληλα, διαβλέπουν στην πανελ-

λαδικοποίηση την ευκαιρία να αποτελέσει

εφαλτήριο αυτού του δυναμικού, ώστε να

μπορεί να δρα, να συντονίζεται και να προ-

χωρά με καλύτερους βηματισμούς. Το επό-

μενο σαββατοκύριακο καλούνται να ανα-

βαθμίσουν τη συμφωνία τους σε μια μετωπι-

κή πολιτική συνεργασία που θα ανταποκρί-

νεται τόσο σε μια πιο διευρυμένη πολυσυλ-

λεκτικότητα των σχημάτων και του κόσμου

που θέλει να κινηθεί σε αυτά αλλά και την

δυνατότητα πραγματικής δημιουργικής συμ-

μετοχής του, χωρίς να νιώθει απλά υλοποι-

ητής κάποιων κεντρικών αποφάσεων. Με

πρώτιστη επιδίωξη την ενίσχυση των όποι-

ων αντιστάσεων ξεσπούν αλλά και το πάρ-

σιμο εκείνων των πρωτοβουλιών που θα

επιτρέψουν την έκφραση της λαϊκής αγανά-

κτησης.

Η ανασύνθεση σε μια πιο προωθημένη

συγκρότηση των σχημάτων που δημιουργή-

θηκαν στο χρόνο που πέρασε είναι επιβε-

βλημένη και ορατή ανάγκη για καθένα που

συμμετέχει στους αγώνες.

Η μετωπική πολιτική «ομπρέλα» που

μπορεί να προκύψει πρέπει να δίνει τη δυνα-

τότητα στις συγκροτήσεις που έχουν υπάρξει

ή θα προκύψουν να λειτουργούν ως πολιτι-

κά υποκείμενα στο χώρο τους και στην

περιοχή τους, παράγοντας κατευθύνσεις και

αιτήματα που θα επιτρέψουν σε αγωνιστές

να συμβάλλουν ουσιαστικά, με την αποτε-

λεσματική εμπλοκή τους, στην ταξική πάλη.

Να κατοχυρώνει αυτή την δυνατότητα που

αποτελεί τελικά τη ζωογόνα δύναμη αυτού

του εγχειρήματος, χωρίς να προκαλεί συγ-

χύσεις, όπως άλλα μετωπικά προτάγματα

όπου πίσω από την ανοχή μιας «διαφορετι-

κότητας» αποκρύβεται η αποδοχή μιας

καθόλα διαχειριστικής στάσης που ενυπάρ-

χει με αντιδιαχειριστικές κορώνες, ακριβώς

για να νομιμοποιεί την επί της ουσίας εκλο-

γική συνεύρεση αποκλινουσών πολιτικών

επιλογών. Άλλωστε, η διαφορετική σύνθεση

που ενυπάρχει ήδη σε κάποια σχήματα ούτε

μπορεί να αγνοηθεί ούτε να καταργηθεί.

Πρέπει ν' αποτελεί πρόκριμα αυτού του

εγχειρήματος, ώστε να μπορέσει να μπολιά-

σει ευρύτερες μάζες σε μια αντιιμπεριαλιστι-

κή- αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, χωρίς να

καλλιεργεί αυταπάτες για εκλογικούς

συσχετισμούς και αναθέσεις της ταξικής

πάλης σε κάποιους πιο ειδικούς.

Όσο αυτό το δυναμικό θα παρεμβαίνει

πιο συντεταγμένα και θα παίρνει πρωτοβου-

λίες, θα κατοχυρώνεται στις λαϊκές συνειδή-

σεις ως μια ξεχωριστή οντότητα που θα συμ-

βάλει στην κλιμάκωση της ταξικής πάλης σε

σωστή κατεύθυνση.

Πώς προχωράμε

ΑποψηΕφυγε ο σ. ΠέτροςΚωστούλας

Την Πέμπτη 3 Οκτώβρη, έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 77 χρόνων,ένας μαχητής του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Ο σ.Πέτρος, αφού πάλεψε θαρραλέα επί τρία χρόνια, με σοβαρά προ-

βλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν, έφυγε ήσυχα στο σπίτι του,στη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας.

Γεννήθηκε στην Σούρπη Μαγνησίας το 1936 και μεγάλωσε σε μίαοικογένεια που έδωσε τα πάντα στον αγώνα του λαού ενάντια στουςξένους κατακτητές και τους ντόπιους λακέδες τους. Κυνηγητό, φυλακί-σεις, εξορία των γονιών και των αδελφών του είχε να θυμάται ο σ.Πέτρος από τα παιδικά του χρόνια, γεγονότα που τον ατσάλωσαν γιατην δική του συμμετοχή στο κίνημα, μέχρι τέλους.

Ο σ. Πέτρος ήταν οικοδόμος. Με το κατέβασμά του στην Αθήνα,οργανώθηκε στην ΕΔΑ και ήταν από τα πιο ενεργά μέλη του σωματείουτου. Ήταν συγκλονιστικές οι αφηγήσεις του σε συναντήσεις της Ταξι-κής Πορείας για την μαζικότητα και την αποφασιστικότητα του κλάδουστους αγώνες για την διεκδίκηση του 7ωρου, της ασφάλισης, την αύξη-ση στο μεροκάματο, στην διάρκεια της δεκαετίας του ’60.

Ανήσυχο πνεύμα, δεν βολευόταν στα εύκολα και κυρίως δεν αποδε-χόταν την υποταγή στον ταξικό αντίπαλο. Με αυτές τις σκέψεις, στηνδιάρκεια της δικτατορίας, το 1968, διαχώρισε την θέση του από τονρεβιζιονισμό και έρχεται σε επαφή με τον μαρξιστικό-λενινιστικόχώρο. Από την μεταπολίτευση του 1974, ως μέλος της ΠΕΣΠ Οικοδό-μων, συμμετέχει ενεργά στο σωματείο και σε όλους τους αγώνες τηςπεριόδου, κάτι που τον κατοχυρώνει ως στέλεχος του κινήματος, σεόλο τον κλάδο. Στην δεκαετία του ’80, πρωτοστατεί στην συγκρότησητης Αγωνιστικής Κίνησης Οικοδόμων και εκλέγεται στο ΔΣ του συνδι-κάτου Οικοδόμων. Με την συνταξιοδότησή του, γυρνάει στην ΝέαΑγχίαλο αλλά δεν «συνταξιοδοτείται» από το κίνημα, το αντίθετο.Παρόλες τις δυσκολίες της περιόδου, συμμετέχει ενεργά και αποφασι-στικά στην κομματική ζωή της οργάνωσης του ΚΚΕ(μ-λ), σε Βόλο καιΛάρισα. Το προχωρημένο της ηλικίας του δεν αποτελούσε εμπόδιο γιατον σ. Πέτρο να συμμετέχει σε όλες τις δράσεις της οργάνωσης και μαςμάλωνε, αν καμιά φορά τον απαλλάσσαμε από καθήκοντα, για να μηνκουράζεται. Συμμετείχε ενεργά στην πανελλαδική συγκρότηση τηςΤαξικής Πορείας και ήταν ιδιαίτερη η συμβολή του στην συγκρότησητης Ταξικής Πορείας οικοδόμων στην Λάρισα, όπου κέρδισε την εμπι-στοσύνη, τον σεβασμό και την αγάπη πολλών μεταναστών εργατών.

Η ταξική αδιαλλαξία του και η απαιτητικότητά του για απαντήσειςσε όλα τα πολιτικά ζητήματα αποτελούσαν στοιχείο θαυμασμού απότους υπόλοιπους νεότερους συντρόφους του.

Χάσαμε έναν πολύτιμο σύντροφο. Τα μέλη του ΚΚΕ (μ-λ) που παρα-βρεθήκαμε στην κηδεία του τον αποχαιρετίσαμε με συγκίνηση, δίνο-ντας υπόσχεση να συνεχίσουμε με την ίδια δύναμη και επιμονή.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ4 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

δημοκρατικά δικαιώματα

Οι κολασμένοι της Λαμπεντούζα αποδεικνύουν Οι κολασμένοι της Λαμπεντούζα αποδεικνύουν

τον κάλπικο «αντιρατσισμό» των ιμπεριαλιστών καιτον κάλπικο «αντιρατσισμό» των ιμπεριαλιστών και

των υποτελών τουςτων υποτελών τους

Κάθε μέρα που περνά, νέα εγκλήματα τουεκμεταλλευτικού καπιταλιστικού-ιμπε-ριαλιστικού συστήματος έρχονται να προ-

στεθούν στο μακρύ λογαριασμό που έχει ανοί-ξει με τους λαούς το σύστημα αυτό. Οι μετανά-στες απ΄ την Ασία και την Αφρική έχουν τα πρω-τεία στα θύματα της εκμετάλλευσης, της κατα-πίεσης και των δολοφονιών. Μια ακόμα λοιπόνμαζική δολοφονία είχαμε στις 3 του Οκτώβρηστ’ ανοιχτά του νησιού Λαμπεντούζα της Ιτα-λίας, ενός νησιού που βρίσκεται μεταξύ τηςΤυνησίας και της Σικελίας, όταν το πλοιάριοπου μετέφερε μετανάστες απ’ τη Βόρεια Αφρικήπρος την «πολιτισμένη» Ε.Ε. ναυάγησε εκεί, μεαποτέλεσμα να πνιγούν 339 άνθρωποι, άνδρες,γυναίκες και μωρά παιδιά. Περίπου μια βδομά-δα μετά, στις 11 του Οκτώβρη, σε νέο ναυάγιο,άλλοι 30 μετανάστες χάνουν τη ζωή τους εκεί.Οι Σύροι στην πλειοψηφία τους πρόσφυγες πουεπέβαιναν στο πλοιάριο κι είχαν αποπλεύσειαπ΄ τη Λιβύη δέχονταν και… πυροβολισμούςκατά τον απόπλου, με αποτέλεσμα πολλοί απ΄αυτούς να τραυματιστούν σοβαρά.

Συρία, Αίγυπτος, Λιβύη, Τυνησία, Σομαλία,Ερυθραία είναι μερικές απ΄ τις χώρες προέλευ-σης των μεταναστών αυτών, ενώ στοιχεία τηςτελευταίας 20ετίας αναφέρουν περίπου 6.800μετανάστες που έχασαν τη ζωή τους στα νεράτης Μεσογείου. Και χιλιάδες ακόμα αγνοούμε-νους. Ποιοι έχουν την ευθύνη για την κατάστα-ση στις χώρες αυτές, και τόσες άλλες, πουωθούν μαζικά τους εξαθλιωμένους λαούς τουςστη μετανάστευση; Είναι ή όχι οι ιμπεριαλιστέςαυτοί που διαλύουν χώρες και ξεζουμίζουν κιεξαθλιώνουν ολόκληρους λαούς, που υποδαυ-λίζουν έριδες ή διεξάγουν πολέμους, που στή-νουν και στηρίζουν φασιστικές κλίκες; Αυτοίείναι οι υπεύθυνοι για τα καραβάνια των μετα-ναστών. Των χιλιάδων αυτών ανθρώπων που,όταν καταφέρνουν να επιζήσουν, η «μοίρα»που τους επιφυλάσσεται στις χώρες «υποδοχής»τους είναι να επανδρώσουν τα σύγχρονα σκλα-βοπάζαρα του καπιταλιστικού μεσαίωνα τηςΕυρώπης για ν΄ αβγατίζει τα κέρδη του το ιμπε-ριαλιστικό κεφάλαιο. Ή η «μοίρα» των «αχρεί-αστων», σε περίοδο κρίσης, που πρέπει να στοι-βαχθούν κατά χιλιάδες σε στρατόπεδα συγκέ-ντρωσης» (στη Λαμπεντούζα, για παράδειγμα,1.000 μετανάστες κρατούνται σ΄ ένα «κέντρουποδοχής» χωρητικότητας… 250), να κυνηγη-θούν από κατασταλτικά σώματα σαν τη Fron-tex, που συνεχώς αναβαθμίζονται, ή να πέσουνθύματα της ρατσιστικής βίας και του μίσους πουγεννιούνται και καλλιεργούνται επίσης απ΄αυτό το σάπιο σύστημα.

Πόσο υποκριτικές μπορεί να είναι λοιπόν οιδιακηρύξεις «κατά του ρατσισμού και της ξενο-φοβίας» που υπογράφουν τα 17 κράτη-μέλη της

Ε.Ε., όπως πρόσφατα στη Ρώμη, και το σχετικόνομικό πλαίσιο, όταν τα συμφέροντα, οι επιδιώ-ξεις κι η βούληση των αστικών τάξεων και τωνκυβερνήσεών τους απαιτούν πολιτικές υπερεκ-μετάλλευσης και σκληρής καταστολής;

Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο, η εξαρτημένη αστικήτάξη της χώρας και η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚφέρνουν τώρα, προς ψήφιση, στη Βουλή και τολεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο». Ένανομοσχέδιο που, πέρα απ΄ τον υποκριτικό τουχαρακτήρα, έχει πολλαπλές χρήσεις. Γιατί αν οπρώτος δεν μπορεί να συγκαλύψει την άθλιαπραγματικότητα της Αμυγδαλέζας, των«κέντρων υποδοχής» στα νησιά και κράτησηςστην Πάτρα, την Κόρινθο ή την Ηγουμενίτσα,την περιθωριοποίηση στις πόλεις, την υπερεκ-μετάλλευση και το δουλεμπόριο, τα φραουλο-χώραφα του αίματος στη Νέα Μανωλάδα, τιςεπιχειρήσεις σκούπα της αστυνομίας και τιςαπελάσεις, τους δαρμένους, βασανισμένους καιμαχαιρωμένους μετανάστες όλων των τελευ-ταίων χρόνων από κράτος και παρακράτος, οιχρήσεις του είτε εντάσσονται στο πλαίσιο τωνλογαριασμών που έχει ανοίξει, για άλλουςλόγους, η κυρίαρχη διαχείριση με το φασιστικόμόρφωμα της Χρυσής Αυγής είτε εξυπηρετούντη λεγόμενη θεωρία των 2 άκρων.

Το νομοσχέδιο προβλέπει ποινές φυλάκισηςμέχρι 3 χρόνια και πρόστιμα μέχρι 20.000 ευρώγια πρόσωπα που προκαλούν, διεγείρουν ή προ-τρέπουν σε πράξεις που μπορεί να θεωρηθούνπως «εκθέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη».Ενώ με ανάλογες ποινές τιμωρείται κι ο «δημό-σιος εγκωμιασμός, άρνηση ή εκμηδένιση εγκλη-μάτων γενοκτονίας, πολέμου και κατά τηςανθρωπότητας». Όχι, δεν απέκτησαν οι εκφρα-στές του συστήματος της άγριας καταπίεσης καιεκμετάλλευσης αντιφασιστικές ευαισθησίεςκατά των εγκλημάτων του ναζισμού. Τα βέληστρέφονται προς το λεγόμενο «άλλο άκρο»,όταν υπάρχει κι ως δεδομένο, απ΄ το 2005 ήδη,το «αντικομμουνιστικό μνημόνιο της Ε.Ε.» κι οιαποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου που εξομοι-ώνουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό, το στα-λινισμό με το ναζισμό και που μιλούν για τηνανάγκη «διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτωντων ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθε-στώτων».

Καμιά αυταπάτη να μην τρέφουμε για τιςπραγματικές προθέσεις των εκφραστών τουσυστήματος αυτού, καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέ-πει να δείξουμε στην υποτιθέμενη πρόθεσήτους να καταδικάσουν και ν΄ αντιμετωπίσουντο ρατσισμό, το φασισμό, το νεοναζισμό, πουαποτελούν δημιουργήματα του ίδιου τουσυστήματός τους. Αυτό είναι δουλειά του εργα-τικού και λαϊκού κινήματος! Κι αυτό ακριβώςείναι που βρίσκεται στο στόχαστρό τους.

Χρησιμοποιούν τη δολοφονία στη «Μαρφίν» για ναενοχοποιήσουν πολιτικές οργανώσειςκαι διαδηλωτές

Η εφαρμογή της λεγόμενης«θεωρίας των δύο άκρων» έχειήδη μπει μπροστά. Με το χαρα-κτηρισμό του αγωνιζόμενου λαούτης Χαλκιδικής ενάντια στο κατα-στροφικό εργοστάσιο χρυσού ως«εγκληματικής οργάνωσης» καιτις νέες διώξεις–κλήσεις 55 κατοί-κων. Με τις συλλήψεις και τηνεπιβολή ποινών 20 ημερών φυλά-κισης σε μαθητές του 1ου ΕΠΑΛΛαμίας, που πραγματοποιούσανκατάληψη στο σχολείο (7/10). Μετις συλλήψεις και την απαγγελίακατηγοριών σε μαθητές του ΕΠΑΛΗγουμενίτσας, που πραγματοποι-ούσαν επίσης κατάληψη (15/10).Με την εισβολή των ΜΑΤ στο κτί-ριο της Περιφερειακής ΕνότηταςΕύβοιας στη Χαλκίδα, που είχανκαταλάβει εργαζόμενοι και απο-λυμένοι από εργοστάσια και επι-χειρήσεις, και τις 13 συλλήψειςπου ακολούθησαν (16/10). Αλλάκαι με την επιχείρηση στοχοποίη-σης και ενοχοποίησης πολιτικώνχώρων και οργανώσεων.

Η προσπάθεια εμπλοκής ατό-μων και οργανώσεων της Αριστε-ράς με την προβοκάτσια της Μαρ-φίν, όπου έχασαν τη ζωή τουςτρεις άνθρωποι, κατά τη διάρκειατης μεγαλειώδους διαδήλωσηςτης γενικής απεργίας της 5 Μάητου 2010, είναι χαρακτηριστική. Κιαν εδώ τη μια πλευρά αποτελούνοι γελοιότητες της υποψήφιαςβουλευτή Α’ Αθήνας της Ν.Δ.,Σιδέρη, για «σύλληψη των ψηφο-φόρων του ΣΥΡΙΖΑ και τηςΑΝΤΑΡΣΥΑ» ή τα δημοσιεύματατου «Στόχου» κι άλλων ακροδε-ξιών εντύπων και ιστοσελίδωνπου εμπλέκουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μετη Μαρφίν –δημοσιεύματα βέβαιαπου αναπαράγονται κι από τονεπίσημο αστικό Τύπο (π.χ. AthensVoice)– η άλλη πλευρά είναι ταόσα δηλώνουν τα επίσημα κυβερ-νητικά χείλη. Ο Σαμαράς ναξεσπαθώνει ενάντια στον «εξτρε-μισμό, το λαϊκισμό και τα άκρα»και να μιλά για «εγκλήματα τηςΑριστεράς που θα χτυπηθούν ανε-λέητα». Ο Δένδιας να καλεί τονΣΥΡΙΖΑ «ν’ απομονώσει τα ακραίαστοιχεία του». Ενώ άλλα στελέχησαν τον Πάγκαλο, τον Κρανιδιώτηαλλά και τα Μ.Μ.Ε. να παίζουνστην ορχήστρα της «καταδίκηςτων άκρων και της βίας».

Στο στόχαστρο βέβαια τηςκυβέρνησης δεν βρίσκεται απλώςκαι μόνο η Αριστερά. Η λογική πουαναπτύσσει γύρω απ΄ τις δολοφο-νίες της Μαρφίν ενοχοποιεί κάθεδιαδηλωτή που πορευόταν, περ-νώντας μπροστά απ΄ την τράπεζατην ώρα του εμπρησμού, θεωρώ-ντας τον λίγο – πολύ «συνένοχο».Ποινικοποιώντας και μ’ αυτό τοντρόπο τη συμμετοχή στη διαδήλω-ση. Οι λογικές και πρακτικές αυτέςαποτελούν μια επικίνδυνη τροπήστις συγκεκριμένες επιλογές τηςπολιτικής διαχείρισης, που μετάαπ΄ τη λεγόμενη πάταξη του «ενόςάκρου», επιδιώκει να πατάξει καιτο άλλο: την Αριστερά και τοναγωνιζόμενο λαό.

Αθωώθηκε η αγωνίστρια Havva Suicmez (Emine)– Σε απεργία πείναςτούρκοι και κούρδοιπολιτικοί πρόσφυγες

Μετά από 7 μήνες προφυλά-κισης, αθωώθηκε στις 14/10 απ΄το Εφετείο Θεσσαλονίκης η αγω-νίστρια Havva Suicmez (GilmazGonul) (Emine). Η αγωνίστριααυτή, που ζει επί 15 χρόνια στηχώρα μας κατέχοντας πολιτικόάσυλο και είναι μέλος της Επι-τροπής αλληλεγγύης στους πολι-τικούς κρατούμενους στην Τουρ-κία και το Κουρδιστάν, είχε συλ-ληφθεί τον Απρίλη του 2013μετά από ευρωπαϊκό ένταλμασύλληψης, κατηγορούμενη γιατην υπόθεση της έκρηξης στηνΤριανδρία της Θεσσαλονίκης το2010 και για συμμετοχή σε τρο-μοκρατική οργάνωση. Το σαθρόκατηγορητήριο κατέρρευσε.

Στις 15/10, ωστόσο, τούρκοικαι κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγεςξεκίνησαν στο Σύνταγμα απεργίαπείνας σε ένδειξη συμπαράστα-σης στους αγωνιστές ErdoganCakir, Ahmet Duzgun Yuksel,Hasan Biber και Mehmet Yaylaπου συνεχίζουν την απεργία πεί-νας στις φυλακές Κορυδαλλούαπ’ τις 24 Σεπτέμβρη με αίτηματη μη έκδοσή τους στη Γαλλία,τη Γερμανία και την Τουρκία,που αποφάσισαν τα εφετεία τηςΑθήνας και του Πειραιά. ΤηνΠέμπτη 17/10 η κυβέρνηση δίνειεντολή στην αστυνομία να συλ-λάβει απεργό πείνας.

ΕκδήλωσηΣυζήτηση

της Κίνησης για τις Ελευθερίες και τα ΔημοκρατικάΔικαιώματα της Εποχής μας

Η Κ.Ε.Δ.Δ.Ε. καλεί σεεκδήλωση–συζήτηση με θέμα «Το μνημονιακό τόξο,το φασιστικό βέλος καιοι λαϊκές ελευθερίεςστην εποχή μας»

την Τρίτη 22 Οκτωβρίου, στις 6μμ, στην αίθουσα του πρώ-του ορόφου της ΕΣΗΕΑ,Ακαδημίας 20.

Ομιλητές: Μανόλης Αρκολάκης,Κώστας Αρβανίτης, Δημήτρης Καλτσώνης,Γιώργος Κασιμάτης,Γιώργος Κατρούγκαλος

Ηκυβέρνηση Σαμαρά και όλα τακέντρα του συστήματος, μέσα καιέξω από την χώρα, γνωρίζουν ότι η

αντιλαϊκή – βάρβαρη πολιτική τους, πουκλιμακώνεται χωρίς σταματημό, θα βρίσκειόλο και πιο συχνά, όλο και πιο μαζικά, όλοκαι πιο αποφασιστικά την διογκούμενηλαϊκή οργή, με αγώνες και κινητοποιήσεις.

Με αυτό σαν «δεδομένο», το σύστημαέχει μπει προ πολλού στην φάση της μηδε-νικής ανοχής στις αντιδράσεις και τις αντι-στάσεις του εργαζόμενου λαού. Η εργατικήτάξη και όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να υπο-ταχτούν, να συντριβούν ιδεολογικά-πολιτι-κά. Πρέπει να διαλυθούν οι οργανωμένεςλαϊκές δυνάμεις που αμφισβητούν το«δικαίωμα» του συστήματος στην εκμετάλ-λευση, την καταπίεση, την εξάρτηση, στηνδιαμόρφωση ενός σύγχρονου μεσαίωνασκλαβιάς. Κάθε αντίσταση, κάθε κινητοποί-ηση, κάθε εργατικός – λαϊκός αγώνας δέχε-ται την τρομοκρατική επίθεση των δυνάμε-ων καταστολής με τον πιο ωμό και βάρβαροτρόπο. Και επειδή οι δυνάμεις καταστολήςδεν «επαρκούν», μπαίνουν σε διατεταγμένηυπηρεσία όλοι οι πολιτικοί και ιδεολογικοίμηχανισμοί του αστικού κράτους, για ναεξαναγκάσουν, να χειραγωγήσουν, να δια-στρέψουν την πραγματικότητα, να απαιτή-σουν την υπογραφή νέων δηλώσεων νομι-μοφροσύνης.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει περάσει σεμία παρατεταμένη επίθεση απέναντι στοδικαίωμα του λαού να οργανώνεται, νααντιστέκεται, να διεκδικεί το δικαίωμάτου στην ζωή. Με την προβοκατόρικη θεω-ρία περί «δύο άκρων» και την «καταδίκητης βίας από όπου και αν προέρχεται»,προσπαθεί να πετύχει δύο βασικούς στό-χους. Από την μία, να στριμώξει τις δυνά-μεις της ρεφορμιστικής αριστεράς να υπο-ταχτούν ακόμη περισσότερο στην αστικήνομιμότητα της βάρβαρης επίθεσης, στηνεξάρτηση από ΕΕ και ΝΑΤΟ. Από την άλλη,να τρομοκρατήσει τον εργαζόμενο λαό,ώστε να μην διανοηθεί να αναβαθμίσειιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά τηνπάλη του, να φράξει τον δρόμο της επαφήςτου με τις επαναστατικές ιδέες για τηνσυνολική ανατροπή του σάπιου συστήμα-τος και την οικοδόμηση μίας νέας κοινω-νίας όπου ο εργαζόμενος λαός θα είναιαφέντης στον κόπο και στον τόπο του. Δενείναι καθόλου τυχαίο που όλο το σκυλολόϊτου συστήματος επικεντρώνεται στην«βία» και τα «άκρα». Αξιοποιώντας την«εξάρθρωση» της ΧΑ, δεν άργησαν να απο-καλύψουν ποιος είναι ο πραγματικός τουςεχθρός και στόχος. Οι λαϊκές δυνάμεις, οιεπαναστατικές και κομμουνιστικές οργα-νώσεις, ο ίδιος ο λαός. Το σύστημα μπορείνα κάνει την δουλειά του, είτε με τουςφασίστες στην πρώτη γραμμή είτε όχι. Δενεκχωρεί το «δικαίωμά» του να ασκεί τοίδιο την βία και την καταπίεση στον λαόμε όλους τους μηχανισμούς που διαθέτει,για να διαιωνίσει την κυριαρχία του, γιατην οριστική καθυπόταξη του εχθρού-λαού. Η απαίτηση για καταδίκη της βίαςκαι των «άκρων» είναι η προσπάθεια τουσυστήματος να απαντήσει στην οργή τουλαού με τον μόνο τρόπο που ξέρει, τηνκλιμάκωση της επίθεσης, την ένταση τηςφασιστικοποίησης, την ποινικοποίηση τωναγώνων και τις καταδίκες αγωνιστών. Γιανα αποδεχθεί ο λαός πως μόνο η βία τουσυστήματος είναι «νόμιμη», αφού επιβάλ-λεται εξίσου και στο ένα και στο άλλο«άκρο». Έτσι, η κυβέρνηση, το αστικό κρά-τος και τα διάφορα κέντρα του συστήματοςμεταβάλλονται στους αδέκαστους κριτές,στους εφαρμοστές του «νόμου και της

τάξης». Παριστάνουν πως είναι έξω καιπάνω από τις ταξικές αντιθέσεις και τηνταξική πάλη, υπερβαίνουν, δήθεν, τιςπολιτικές αντιθέσεις και την διαπάλη,μεταμφιέζονται σε ουδέτερους, σε θεσμι-κούς, σε θεματοφύλακες της «ομαλότηταςτης κοινωνικής και πολιτικής ζωής».

Τώρα τι είδους «ομαλότητα» υπάρχειστην πραγματική ζωή εκατομμυρίων εργα-ζόμενων, το γνωρίζουν πολύ καλά οι ίδιοιπου βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι μετην φτώχεια και την εξαθλίωση, με τηναπαγόρευση πρόσβασης σε στοιχειώδηδικαιώματα, στην δουλειά, την υγεία, τηνκοινωνική ασφάλιση, την παιδεία. Είναι η«ομαλότητα» που θέλει να επιβάλλει τοξένο και ντόπιο κεφάλαιο, για να διαιωνίσειτην αναπαραγωγή του και να προχωρήσεισε νέες εξορμήσεις κερδοφορίας. Είναι η«ομαλότητα» που εξασφαλίζει απρόσκοπτατην ιμπεριαλιστική εξάρτηση από ΕΕ καιΗΠΑ-ΝΑΤΟ, που αποτελούν και βάθρα στή-ριξης του ντόπιου συστήματος στην αναμέ-τρησή του με τον λαό. Δεν κατέταξε τυχαίαο Σαμαράς από την Νέα Υόρκη σε «ακραί-ους» όσους αμφισβητούν την εξάρτηση καιζητούν την αποχώρηση από ΕΕ και ΝΑΤΟ,τους βασικούς «πυλώνες» από όπου η κεφα-λαιοκρατική αστική τάξη και το πολιτικότης προσωπικό αντλεί δύναμη και εξασφα-λίζει τους όρους κυριαρχίας και εκμετάλ-λευσης του λαού.

Το παγκόσμιο καπιταλιστικό-ιμπεριαλι-στικό σύστημα μπήκε στην νέα εποχή τουμετά τις καταρρεύσεις του 89-91, με τοδόγμα του «τέλους της ιστορίας». Με τηνπεποίθηση ότι μπορεί να επιβάλλει το στα-μάτημα των κοινωνικών και πολιτικώνεκρήξεων, να παρουσιάσει την εκμετάλλευ-ση, την καταπίεση, τους ιμπεριαλιστικούςπολέμους για κυριαρχία, σαν αδιατάρα-κτους νόμους της ανθρώπινης ζωής. Η ήττατου επαναστατικού και κομμουνιστικούκινήματος που έφερε την παλινόρθωση,αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί την«καύσιμη ύλη» της στρατηγικής επίθεσηςστην εργατική τάξη και τους λαούς. Οσοσιαλισμός κατηγορείται σαν «εγκληματι-κό σύστημα» που προκάλεσε «εκατομμύριαθύματα», όλοι οι ηγέτες του επαναστατικούκομμουνιστικού κινήματος θεωρούνται«στυγεροί δικτάτορες» και γίνεται συστη-ματική προσπάθεια η πραγματικότητα καιόλες οι κατακτήσεις της σοσιαλιστικήςοικοδόμησης να διαστραφούν. Στην αντι-κομμουνιστική του εκστρατεία, το σύστημαβρήκε σύμμαχο όλες τις ρεβιζιονιστικές καιρεφορμιστικές δυνάμεις της αριστεράς που,δηλώνοντας πίστη στον μονόδρομο του

καπιταλισμού, απέτασσαν τα «επαναστατι-κά μονόπρακτα» και όλη την ιστορία τουεργατικού, επαναστατικού και κομμουνιστι-κού κινήματος.

Το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικόσύστημα, όσο και αν έχει απαλλαγεί, προ-σωρινά, από το «φάντασμα του κομμουνι-σμού» που απειλούσε την ίδια του τηνύπαρξη, με όλη του την πολεμική, αναγνω-ρίζει ότι δεν έχει «ξεμπερδέψει» οριστικάμαζί του. Ξέρει, όμως, πολύ καλά ότι τοίδιο γεννά καθημερινά και τους όρους τηςεπαναστατικής ανατροπής του από τηνεργατική τάξη και τους λαούς και στήνεισυνέχεια αναχώματα, για να εμποδίσει τηνεξέλιξη αυτή. Μέσα από την επίθεσή του,σκοπεύει στην αποσυγκρότηση, ιδεολογι-κά- πολιτικά-οργανωτικά, της εργατικήςτάξης, της μόνης που μπορεί να αμφισβη-τήσει έμπρακτα και συνολικά την κυριαρ-χία του και μπορεί να οικοδομήσει μία νέακοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και κατα-πίεση.

Η βία των εκμεταλλευτώνκαι η επαναστατική

λαϊκή πάλη

Οι εκμεταλλευτές και οι «ιδιοκτήτες»του πλανήτη, όντας μία αισχρή μειοψηφία,δεν έχουν άλλο τρόπο να ασκούν τηνκυριαρχία τους παρά με την ωμή και βάρ-βαρη βία πάνω στους λαούς. Άλλοτε τηςπροσέδιδαν «θεϊκά» ιδεώδη, όταν έσφαζαντους ειδωλολάτρεις ιθαγενείς, για να τους«εκπολιτίσουν», αφανίζοντας ολόκληρουςπληθυσμούς από τον ανθρώπινο χάρτη.Άλλοτε της προσέδιδαν «εθνικά» ιδεώδηπου έπρεπε να βρουν διέξοδο στην υποτα-γή των εχθρών «αλλοεθνών». Και πάντα,για να υπερασπιστούν το «ιερό δικαίωμα»της ατομικής ιδιοκτησίας από τους ανατρο-πείς που θέλουν να φέρουν τα «πάνωκάτω» και να παραβιάσουν τον «θεϊκό» ή«φυσικό νόμο», ανάλογα την περίπτωση,της κυριαρχίας των εκμεταλλευτριώντάξεων.

Οι εκμεταλλευόμενοι και όλοι οι κατα-πιεσμένοι δεν είχαν και δεν έχουν άλλοδρόμο από την πάλη τους, την αντίστασήτους, τις αμέτρητες θυσίες των αγώνωντους για μία καλύτερη ζωή. Και σε καθορι-στικές ιστορικές στιγμές, να πάρουν τηνυπόθεση στα χέρια τους και να αναμετρη-θούν με τους καταπιεστές τους και να τους

ανατρέψουν, χρησιμοποιώντας όλα ταμέσα για αυτό τον σκοπό. Η επαναστατικήλαϊκή πάλη νομιμοποιείται κοινωνικά καιπολιτικά από τη μεγάλη πλειοψηφία τουεργαζόμενου λαού, όταν γίνεται υπόθεσήτου, μέσα από την δική του οργάνωση καιπολιτική συγκρότηση. Νομιποποιείται, επί-σης, από την πάλη για μία άλλη κοινωνίαόπου οι πραγματικοί παραγωγοί του πλού-του θα έχουν και την εξουσία στα χέριατους. Οι καταπιεσμένοι δεν περιμένουν νααντλήσουν αυτή τη νομιμότητα από τουςεχθρούς τους, οι οποίοι θα «κατανοήσουν»και θα παραχωρήσουν «δημοκρατικά» τηνεξουσία τους στους «από κάτω». Και είναικαθήκον των κομμουνιστών να επιμένουνότι μία τάξη ανατρέπεται από μία άλλητάξη και μία νέα κοινωνία οικοδομείταιμέσα από την επαναστατική πράξη, η οποίαπαίρνει, αναγκαστικά, βίαιη μορφή, καθώςδεν περιμένουμε οι εκμεταλλευτές ναπαραδώσουν τα «κλειδιά». Δεν μπορεί ναυπάρξει καμία ριζική αλλαγή στην ζωήτων εργαζόμενων ανθρώπων χωρίς τηνσυντριβή του παλιού και σαπισμένουσυστήματος.

«Κλέφτης, αντάρτης, παληκάρι,

πάντα ο ίδιος ο λαός»

Ως προοδευτικοί, αριστεροί, επαναστάτεςκαι κομμουνιστές, όχι μόνο δεν έχουμεδικαίωμα να «καταδικάσουμε την βία απόόπου και αν προέρχεται» αλλά έχουμεκαθήκον να υπερασπιζόμαστε όλους τουςσπουδαίους αγώνες που έχει δώσει ο λαόςμας ενάντια στους ντόπιους και ξένουςδυνάστες του.

Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα τουλαού στην ενεργητική αντίσταση απέναντιστους καταπιεστές του, με την οικοδόμησημαζικών όρων κινήματος διεκδίκησης καιανατροπής.

Οι επαναστάτες και οι κομμουνιστές δενδρουν «εξ ονόματος» του λαού. Αντίθετα,αποτελούν οργανικό τμήμα του, πρωτοπόροκομμάτι στους αγώνες και τις θυσίες του.Δεν δρουν πάνω και έξω από το επίπεδοανάπτυξης του κινήματος αλλά προσπα-θούν να το ανεβάσουν στο ύψος που απαιτείη εποχή μας, μέσα από την μαζική πολιτικήπάλη και συμμετέχοντας στην ταξική πάληέτσι όπως αυτή διεξάγεται. Δεν υποτάσσο-νται στο «ρεύμα» της ηττοπάθειας, του συμ-βιβασμού και της ταξικής συνεργασίας αλλάδεν λειτουργούν πραξικοπηματικά και δια-χωριστικά ως προς τις εργατικές και λαϊκέςμάζες.

Δεν «παίζουν με τα όπλα» (όπως έλεγε οΝίκος Ζαχαριάδης) αλλά γνωρίζουν πολύκαλά ότι «η εξουσία εκπορεύεται από τηνκάνη του όπλου» και ότι οι λαοί νικούν μετο όπλο στο χέρι.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η πολιτικήκατεύθυνση της αναμέτρησης με το καπιτα-λιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα και όλατου τα στηρίγματα θεωρείται «παράνομη»και αντιμετωπίζεται «ανάλογα» από τιςαντιδραστικές δυνάμεις. Έχουμε, όμως, απότην άλλη, απέραντη εμπιστοσύνη στιςδυνάμεις του λαού που, μέσα στον ζόφο τωνημερών μας, από τους μαθητές μέχρι τουςεργάτες της Λάρκο και των Ναυπηγείων καιαπό τους εκπαιδευτικούς μέχρι τον λαό τηςΧαλκιδικής, δείχνει καθημερινά ότι δενυποτάσσεται στα τρομοκρατικά διλήμματακαι τις νέες δηλώσεις νομιμοφροσύνης.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 5Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Η βία του συστήματος και το δικαίωμα του λαού στην Αντίσταση

Έχει φουντώσει, το τελευταίο διάστημα, η συζήτηση για την Πρωτοβάθμια ΦροντίδαΥγείας (ΠΦΥ). Η κυβέρνηση και το υπουργείοΥγείας, με βάση τις στρατηγικές επιλογές τουσυστήματος και την απαρέγκλιτη εφαρμογήτων εντολών της τρόικας, ανοίγει ένα νέο,μεγάλο μέτωπο στην επίθεση, που αφορά το σύνολο του εργαζόμενου λαού και τη νεολαία.

Τι σχεδιάζει η κυβέρνηση

Με βάση αυτά που έχουν γίνει γνωστά και έχουν δημο-σιοποιηθεί, σχεδιάζεται η «αναδιάρθρωση όλων των δομώνστη βάση ενός δικτύου ΠΦΥ», με την «ενοποίησή» τους «υπόένα οργανωτικό σχήμα και υπό ένα προϋπολογισμό». Θα κλεί-σει όλα τα ιατρεία του ΙΚΑ και θα τα συγχωνεύσει με ταΚέντρα Υγείας- δημιουργώντας «μία (1) πλήρη μονάδα υγείαςανά Καλλικρατικό Δήμο»- που θα «χρηματοδοτούνται απόκλειστό σφαιρικό προϋπολογισμό που διαμορφώνεται ανά Περι-φέρεια». «Όλοι οι ασφαλισμένοι εφοδιάζονται με κάρτα υγείας,εγγράφονται σε ένα δίκτυο αναφοράς και σε ένα γιατρό αναφο-ράς (τον ακούμε και με τον όρο «οικογενειακός γιατρός») και«ταξιδεύουν» στο σύστημα Υγείας, με παραπομπή από τους για-τρούς αναφοράς προς άλλες ειδικότητες, ή νοσοκομεία, ή συμ-βεβλημένους ιδιώτες και το αντίστροφο». Αυτά αναφέρονταιστις προτάσεις που παρουσίασε ο διοικητής του ΕΟΠΥΥστην συνάντηση της Καλαμάτας, που έγινε στις 27-29Σεπτέμβρη, με θέμα: «ΕΟΠΥΥ: Η κρίση και η διέξοδος». Στησυνάντηση αυτή, που συμμετείχαν κι άλλοι «επιστήμονες-ειδικοί», όπως ο Κυρ. Σουλιώτης (επικεφαλής της επιστη-μονικής ομάδας που παρουσίασε πρόταση στο ΥπουργείοΥγείας), χορηγοί ήταν 11 μεγάλες εταιρείες του χώρου τηςυγείας, φαρμακευτικές και διαγνωστικά κέντρα (ROCHE,NOVARTIS, ELPEN, PFIZER, AMGEN, Abbvie, GENESIS, MSD,novo nordisk, Βιοιατρική). Γίνεται κατανοητό ποιοι και σεποια κατεύθυνση σχεδιάζουν, για να μας προσφέρουν διε-ξόδους.

Να σημειώσουμε ότι, στα χέρια του «αδιάφθορουβιβλιοπώλη» υπουργού Υγείας, υπάρχει και μελέτη τηςTask Force του Ράιχενμπαχ, για την οποία το υπουργείο θαπληρώσει 4,5 εκατομμύρια ευρώ, όπως αποκαλύφτηκε στοντύπο. Σ’ αυτή τη φάση, η κυβέρνηση ανοίγει στα γεμάτααυτό το θέμα, επιλέγοντας την τακτική να αφήσει ανοιχτάγια τον προσχηματικό διάλογο (διαβούλευση με τους κοι-νωνικούς εταίρους, το λένε) ζητήματα, όπως «αγοραστής ήπάροχος ο νέος ΕΟΠΥΥ;» και «με ή χωρίς ιδιωτικό ιατρείο οιγιατροί;». Προσπαθεί έτσι να θολώνει τα νερά.

«Στου κασίδη του κεφάλι…»

Όλα αυτά τα σχέδια γίνονται την περίοδο που 6.171.000πολίτες είναι ασφαλισμένοι στον ΕΟΠΥΥ ενώ οι ανασφάλι-στοι ανέρχονται σε 3.068.000 (με προφανή την τάση νααυξάνονται με γρήγορους ρυθμούς), χωρίς να προβλέπεταιΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗ στο σύστημα για τους δεύτερους (ταστοιχεία είναι από τον διοικητή του ΕΟΠΥΥ, το Σεπτέμβρητου 2013).

Η προσέλευση των ασθενών στα Νοσοκομεία παρουσία-σε αύξηση 30% (συγκριτικά με την προ μνημονίου περίοδο)και 17% στα Κέντρα Υγείας, σύμφωνα με στοιχεία τουυπουργείου τον Αύγουστο του 2011, ενώ σήμερα αυξήθηκεακόμα περισσότερο, στο 40%, σύμφωνα με στοιχεία τηςΟΕΝΓΕ (ομοσπονδία νοσοκομειακών γιατρών).

Σύμφωνα με έρευνα της ΕΣΔΥ (Εθνική Σχολή ΔημόσιαςΔιοίκησης), τον Σεπτέμβρη του 2013, 6 στους 10 πολίτες(56,9%) δηλώνουν ότι έχει επηρεασθεί η ψυχική τους υγεία,61,6% κάνουν αυτοδιάγνωση μέσω internet, 55,7% δενέχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν φάρμακα,ενώ 3 στους 10 (28,4%) αραίωσαν την συχνότητα λήψηςφαρμάκων με δική τους πρωτοβουλία, ώστε να κάνουνοικονομία.

Είναι φανερό ότι σε συνθήκες γενικευμένης φτώχειας,εξαθλίωσης και ανασφάλειας, οι εξελίξεις προοιωνίζουνεφιαλτικές συνθήκες για το μέλλον.

ΥΓΕΙΑ6 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Διαθεσιμότητες εργαζομένων -– Κλείσιμο νοσοκομείων

Η αρχή έγινε

Μπορεί ο υπουργός Υγείας ναεπαίρεται ότι ''κέρδισε τοστοίχημα'' που προφανώςμόνος του έβαλε, η κυβέρ-νηση και η τρόικα πάντωςέθεσαν το ζήτημα στην πραγ-ματική του διάσταση: ουδείςεργαζόμενος πλέον από τοχώρο της δημόσιας περίθαλ-ψης μπορεί να αισθάνεταιασφαλής και με το δικαίωμάτου στη δουλειά κατοχυρω-μένο. Ταυτόχρονα, κανένανοσοκομείο και κανένας φο-ρέας πρωτοβάθμιας περίθαλ-ψης δεν βρίσκεται στοαπυρόβλητο.

Ηπολιτική των διαθεσιμοτή-των-απολύσεων και του κλεισίματοςνοσοκομείων που ξεκίνησε στα μέσα

του καλοκαιριού ''ολοκλήρωσε'' τον πρώτοκύκλο. Πέντε νοσοκομεία κλειστά (τρία στηΘεσσαλονίκη και δύο στην Αττική), το Ινστι-τούτο νοσημάτων θώρακος με κατεβασμένα ταρολά και δυο ακόμη νοσοκομεία στην Αθήνα σετροχιά λουκέτου. Δεν είναι και μικρό πράγμα,θα έλεγε κανείς, μέσα σε διάστημα δυόμισυμηνών. 1.665 εργαζόμενοι τέθηκαν σε καθε-στώς διαθεσιμότητας, ''αξιολογήθηκαν'' καιπεριμένουν να ξαναπιάσουν δουλειά σε μεγα-λύτερα νοσοκομεία.

Απολογιστικά, θα λέγαμε, ότι πρωταρχι-κός στόχος της κυβέρνησης ήταν το κλείσιμομονάδων υγείας, η μείωση του δημόσιου τομέατης περίθαλψης και η συνακόλουθη διεύρυνσητου πεδίου δράσης του ιδιωτικού. Στο πεδίοαυτό, πράγματι δεν μπόρεσε να υπάρξει σθε-ναρή αντίσταση, τόσο από πλευράς των εργα-ζομένων στα νοσοκομεία όσο και από τονλαϊκό παράγοντα. Πολλοί έβαλαν το χεράκιτους για μια τέτοια εξέλιξη. Ο συντεχνιακόςτρόπος που αντιμετώπισε το ζήτημα μερίδαεργαζομένων, η αδυναμία και κυρίως η απρο-θυμία των συνδικαλιστικών ηγεσιών τουχώρου να θέσουν και κατά βάση να παλέψουντο ζήτημα με γραμμή σύγκρουσης με τηνκυβέρνηση και τους μηχανισμούς της, ησυγκέντρωση όλων των πυρών από πλευράςτου συστήματος στον συγκεκριμένο στόχο,έπαιξαν το ρόλο τους. Παράλληλα, η αδυναμίαπραγματικού συντονισμού όλων των εργαζο-μένων σε κοινό μέτωπο για την απώθηση τηςαντιδραστικής επιδρομής, το γεγονός ότι δεναπλώθηκαν οι αγώνες τόσο στα μεγάλα νοσο-κομεία του κέντρου της Αθήνας όσο και πανελ-λαδικά, ήταν σημαντικοί παράγοντες. Εξαιρέ-σεις υπήρξαν φυσικά, δεν μπόρεσαν, ωστόσο,να διαφοροποιήσουν την εξέλιξη των πραγμά-των.

Η σχετική επιτυχία κυβέρνησης και τρόι-κας στο κεφάλαιο αυτό ήδη έχει ανοίξει τηνόρεξη για την εξαπόλυση του δεύτερου κύμα-τος της επίθεσης, με αιχμή του δόρατος τηνπρωτοβάθμια περίθαλψη και τον ΕΟΠΥΥ. Ένατρίτο κύμα θα αφορά το κλείσιμο νοσοκομείωντης επαρχίας, για να ξαναγυρίσει το πράγμαεκεί απ' όπου ξεκίνησε, στην Αττική και στηΘεσσαλονίκη. Το πόσο γρήγορα θα εκδηλω-θούν αυτές οι επιθέσεις εξαρτάται φυσικά απότη συνολικότερη πολιτική κατάσταση αλλά καιτις «ιεραρχήσεις» ξένων και ντόπιων κέντρων.Οι προθέσεις δεν κρύβονται πλέον και ο στό-χος έχει απομείνει. Άλλωστε είναι αρκετάπράγματα ακόμη που να παραπέμπουν σεδικαίωμα, με ελεύθερη πρόσβαση και δωρεάνχαρακτήρα.

Από την άποψη αυτή, βρισκόμαστε στηναρχή της επίθεσης στο δικαίωμα του λαούστην περίθαλψη, όπως αυτή μορφοποιείται

στη συγκεκριμένη φάση. Η εμπειρία του πώςκατόρθωσε η κυβέρνηση να κλείσει τα πρώτανοσοκομεία μπορεί, αν εκτιμηθεί σωστά, ναοδηγήσει σε σοβαρότερη συγκρότηση, συλλο-γικότητα και μαζικότητα, απαραίτητες προϋ-ποθέσεις για την αποτροπή μελλοντικών επι-θέσεων.

Ο δεύτερος στόχος των απολύσεων υγει-ονομικών δεν προχώρησε προς το παρόν. Οελιγμός, ωστόσο, της κυβέρνησης να επανατο-ποθετήσει τους εργαζόμενους σε άλλα μεγαλύ-τερα νοσοκομεία πρέπει να ερμηνευθεί σωστά.Η πίεση που ασκήθηκε πάνω σ' αυτό ακριβώςτο ζήτημα και προς πολλές κατευθύνσεις ήτανκαθοριστική. Θα ήταν εύκολο, άραγε, για τηνκυβέρνηση να «πείσει» τη λεγόμενη κοινήγνώμη ότι η απόλυση νοσοκομειακών υπαλλή-λων θα ήταν προς το συμφέρον του λαού;

Οι κινητοποιήσεις, απεργιακές και άλλες,των εργαζομένων, στα νοσοκομεία που έκλει-ναν ή υποβαθμίζονταν, υπήρξαν σημαντικές,αν αναλογιστεί κανείς την περίοδο στην οποίαεκδηλώθηκαν. Καλοκαίρι, με τη συνδικαλιστι-κή ηγεσία ανοιχτά εχθρική και χωρίς πολιτικήστήριξη. Οι δηλώσεις του ίδιου του Γεωργιά-δη, με απαξιωτικό τρόπο για τους απεργούς,εξέφραζαν το φόβο επέκτασης της πυρκαγιάςσε γειτονικά ή στα υπόλοιπα νοσοκομεία. Έγι-ναν πάντως σημαντικές κινήσεις, μερικέςφορές αρκετά μαζικές, που συσπείρωσαν ταεν δυνάμει υποψήφια «θύματα». Οι εργαζόμε-νοι καταλάβαιναν ότι οι διαθεσιμότητες ήτανπροστάδιο απολύσεων και μαζικοποιούσαν τιςαπεργιακές συγκεντρώσεις που πραγματοποι-ούνταν, με ρυθμό μιάς κάθε εβδομάδα, απόκάποιο σημείο και πέρα, με την πιο σημαντικήστην Αθήνα να πλησιάζει το νούμερο της χιλιά-δας. Δεν έλειψαν μάλιστα από ορισμένα νοσο-κομεία και 48ωρες απεργίες που προσπάθη-σαν να θέσουν τη λογική των απεργιακώνμορφών διάρκειας για την αποτροπή -μεταξύτων άλλων- και των απολύσεων.

Η συγκεκριμένη μανούβρα της κυβέρνησηςδεν πρέπει να ξεγελάει κανέναν. Οι απολύσειςστο Δημόσιο θα προέλθουν μέσα και από τανοσοκομεία. Η επιλογή να μη γίνουν στηνπαρούσα φάση μόνο ως τακτικός ελιγμός πρέ-πει να ερμηνευθεί.

Σε κάθε περίπτωση, κυβέρνηση και τρόι-κα άνοιξαν τα χαρτιά τους. Το μέλλον προβλέ-πεται ζοφερό, τόσο στο ζήτημα των διαθεσι-μοτήτων-απολύσεων όσο και στο πεδίο τουκλεισίματος κι άλλων νοσοκομείων. Και τααιτήματα-στόχοι πάλης δεν μπορούν να είναιδιαφορετικά:

-Να επαναλειτουργήσουν τα νοσοκομείαπου έκλεισαν και να μην κλείσουν κι άλλα

-Να ανατραπούν νέες διαθεσιμότητες-απο-λύσεις κάτω από αυτό το πρίσμα. Ο αγώνας,με κεντρικούς αυτούς τους δύο στόχους, μόλιςξεκίνησε.

Κλείνουν τις μονάδες Υγείας του ΕΟΠΥΥ

Καταργούν

Τι αλλάζει για τους εργαζόμενους

στον ΕΟΠΥΥ

Καταργούνται μονάδες υγείας: Σήμερα υπάρχουν 545μονάδες και θα μείνουν 325, αν ισχύσει η πρόβλεψη 1 μονά-δα σε κάθε δήμο. Άρα 220 μονάδες υγείας ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ. Τοπροσωπικό του ΕΟΠΥΥ, 2.801 υγειονομικοί υπάλληλοι και1.337 διοικητικοί, κινδυνεύουν με διαθεσιμότητα- απολύ-σεις ενώ οι 5.946 γιατροί θα μετακινηθούν με χειρότερεςσυνθήκες και αμοιβές στο νέο καθεστώς.

Κινδυνεύουν με απόλυση χιλιάδες εργαζόμενοι, που θακριθεί ότι περισσεύουν και δεν χρειάζονται. Έτσι, θα ικανο-ποιηθεί και η θέληση της τρόικας για απολύσεις στο δημό-σιο τομέα.

Ανατρέπονται οι εργασιακές σχέσεις: Με την κατάργησητης μονιμότητας, με την επέκταση ελαστικών σχέσεωνεργασίας (εργολαβικοί, εργαζόμενοι με μπλοκάκι, πεντάμη-να κλπ), με μειώσεις μισθών και με γενικευμένη την εργα-σιακή ανασφάλεια, οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε σύγ-χρονους δούλους.

Τι αλλάζει για τους ασθενείς

Δυσκολεύει η πρόσβαση στις μονάδες υγείας: Με τονοικογενειακό γιατρό, θέλουν να αποτρέψουν τον κόσμο απότο να έχει εύκολη πρόσβαση στις μονάδες υγείας και τανοσοκομεία. Λόγω των μεγάλων αναμονών, ο κόσμος απο-γοητευμένος θα πηγαίνει στα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα. Ημείωση των μονάδων υγείας (220 λιγότερες από σήμερα)και η υποστελέχωση (σήμερα λείπουν 6.500 γιατροί από τοΕΣΥ και 10.000 από τον ΕΟΠΥΥ, σύμφωνα με την ΟΕΝΓΕ)δείχνουν πολύ καθαρά ότι η δυσκολία προσφυγής στοσύστημα υγείας θα αναγκάζει τους ασθενείς να απευθυν-θούν στους ιδιώτες παρόχους υπηρεσιών υγείας.

Θα πληρώνουμε περισσότερα για επισκέψεις-εξετάσεις-φάρμακα: Στο 5ευρο για τα εξωτερικά ιατρεία προστίθεταιαπό 1.1.2014 το 25ευρο για τη νοσηλεία στο Νοσοκομείο.Πληρώνουμε ήδη τις τηλεφωνικές κλήσεις για ραντεβού(75 εκατομμύρια ευρώ υπολογίζεται να εισπράξουν απότους ασφαλισμένους για την πενταετία). Από την 1.1.2014, οασφαλισμένος θα πληρώνει για κάθε συνταγή χαράτσι 1ευρώ, που, με τα δεδομένα του 2013, υπολογίζεται να απο-φέρει περίπου 66 εκατομμύρια ευρώ. Όλο και περισσότεραφάρμακα βγαίνουν από τη λίστα, ονομαζόμενα ΜΗΣΥΦΑ(μη συνταγογραφούμενα φάρμακα) και οι ασθενείς θα ταπληρώνουν από την τσέπη τους. Παράλληλα, συζητείται ηαύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στις εξετάσειςκαι τα φάρμακα.

Χειροτερεύουν οι όροι περίθαλψης: Οι περικοπές δαπα-νών και υλικών στερεί ακόμη και τα πλέον απαραίτητα.Από τον προϋπολογισμό του 2014 για ασφάλιση-περίθαλψη,προβλέπεται μείωση κατά 2,7 δις ευρώ (από 15,9 στα 13,2)ενώ από το 2012 έχουμε μείωση 3,8 δις. Οι μεγάλες –έωςαπαγορευτικές- αναμονές, τα ράντζα, η γενίκευση τωνγενόσημων και το σχέδιο να γίνεται η πιστοποίηση τωνιατρικών μονάδων από ιδιωτικές εταιρίες, παρακλάδια-θυγατρικές των μεγάλων ιατρικών εταιρειών, θα υποβαθ-μίσει ακόμα περισσότερο το επίπεδο παρεχόμενων υπηρε-σιών. Από το «όπου φτωχός και η μοίρα του» δεν θα μπορείνα ξεφύγει κανείς.

Γιατί γίνονται όλα αυτά

Οι πολιτικές αυτές υπαγορεύονται από την στρατηγικήεπιλογή του συστήματος να εμπορευματοποιήσει πλήρωςτις υπηρεσίες Υγείας. Αφού μάζεψαν όλα τα ασφαλιστικάταμεία σε έναν φορέα (ΕΟΠΥΥ), αφού λεηλάτησαν την περι-ουσία τους, τώρα, με μία απόφαση, αλλάζουν τα δεδομέναγια όλους τους ασφαλισμένους. Ο ΕΟΠΥΥ δεν θα είναι«πάροχος υπηρεσιών υγείας» αλλά θα μετατραπεί σε «αγο-ραστή». Σαν μεσάζοντας-ντήλερ, από τον οποίο δεν μπορείνα έχεις και πολλές απαιτήσεις, ο ΕΟΠΥΥ δεν θα είναι υπο-χρεωμένος, στη βάση της καθολικότητας, του δικαιώματος,του κοινωνικού αγαθού και της αλληλεγγύης, να προσφέ-ρει περίθαλψη για όλους. Το θεμελιώδες δικαίωμα στηνπερίθαλψη είναι υπό αίρεση.

Στη βάση της ίδιας στρατηγικής επιλογής, αμφισβητείταικαι ο δωρεάν χαρακτήρας της Υγείας. Συγκεκριμένα, η μελέ-τη της TASK FORCE λέει ότι οι υπηρεσίες υγείας θα πρέπει ναείναι «οικονομικά προσιτές σε όλους». Δεν θα είναι λοιπόνΔΩ ΡΕΑΝ. Με μια μονοκονδυλιά, επιχειρούν να κάνουν αυτόπου τόσα χρόνια προσπαθούν. Να ξεριζώσουν από το μυαλότου λαού μας την αντίληψη της δωρεάν περίθαλψης και ναμας αναγκάσουν να δεχτούμε ότι όποιος θέλει να έχει τηνυγειά του, θα έχει «λίγες και ακριβές επιλογές».

Βασικό εργαλείο σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι η πολι-τική της ιδιωτικοποίησης. Κλείνουν τις δομές, για να ανοί-

γουν οι δουλειές του κεφαλαίου. Βάζουν ιδιώτες μέσα στοδημόσιο σύστημα (γιατρούς με μπλοκάκι προβλέπει η taskforce). Αποκόπτουν τις μονάδες υγείας από τον κρατικόπροϋπολογισμό και τις εντάσσουν στις περιφέρειες με«σφαιρικό προϋπολογισμό», που ανοίγει το δρόμο στη λει-τουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, κατά περίπτωση.Όχι μόνο δεν αποκλείεται αλλά αντίθετα διευκολύνεται καιτο ξεπούλημα στο ιδιωτικό κεφάλαιο, αν αυτό θεωρηθείκερδοφόρο.

Η διεύρυνση της αγοράς στο ιδιωτικό κεφάλαιο (ντόπιοκαι ξένο) αποτελεί μόνιμη επιλογή των αστικών κυβερνή-σεων. Έτσι και τώρα, μέσα από την συρρίκνωση, την απα-ξίωση και την διάλυση των δομών και υπηρεσιών περίθαλ-ψης, δημιουργείται ευνοϊκό έδαφος για την κερδοφορία τουκεφαλαίου. Η TASK FORCE προτείνει, λοιπόν, στη μελέτητης, να δημιουργηθούν ιδιωτικά πολυιατρεία με «καινοτό-μα πακέτα υπηρεσιών», για να αγοράζει ο νέος φορέας ΠΦΥ.Αφού, λοιπόν, ο ταλαίπωρος ασφαλισμένος δεν θα μπορείνα βρει άκρη, θα απευθύνεται στο ιδιωτικό πολυιατρείο τηςφανταχτερής πρόσοψης και της illustration διαφήμισης. Οιεικόνες από το μέλλον θα μοιάζουν πολύ με τα ενεχυροδα-νειστήρια, που φύτρωσαν σαν μανιτάρια στις απέναντιγωνίες από κάθε τράπεζα, για να σουφρώνουν τα χρυσαφι-κά και τα ασημικά των απελπισμένων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η πρόσφατα(αρχές Οχτώβρη) ανακοινωθείσα συμφωνία τηςGlaxoSmithKline (πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία) με τηνΦαμάρ (του ομίλου Μαρινόπουλου) για 4 χρόνια με δουλει-ές αξίας 2,2 εκατ ευρώ, για τη συσκευασία τεσσάρωνΜΗΣΥΦΑ (που όπως είδαμε συνέχεια θα πληθαίνουν) και μεαποτέλεσμα τη δημιουργία 30 νέων θέσεων εργασίας. Έτσι,στις πλάτες και σε βάρος των εκατομμυρίων ασφαλισμέ-νων, κλείνουν οι δουλειές, για τις οποίες αύριο οι κυβερνη-τικοί αξιωματούχοι θα κοκορεύονται ότι καταπολεμούντην ανεργία και ότι έρχεται η ανάπτυξη, με την απελευθέ-ρωση της αγοράς...

Τι πρέπει να γίνει…

Το μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι κάτι παραπάνωαπό ζοφερό. Δεν έχουμε πολλές επιλογές. Τόσο οι εργαζό-μενοι στις μονάδες του ΕΟΠΥΥ όσο και οι ασφαλισμένοιείμαστε αναγκασμένοι να αντισταθούμε. Στους χώρους δου-λειάς και στις γειτονιές, να οικοδομήσουμε ένα ΜΕΤΩ ΠΟ,για να μην κλείσουν οι μονάδες υγείας, να μην απολυθείκανένας εργαζόμενος, να μην περάσουν τα μέτρα.

Οι ανθρώπινες ανάγκες δεν μπορούν να πετσοκόβονται,για να χωρέσουν στο κρεβάτι του Προκρούστη, όπως μοιρο-λατρικά αποδέχονται οι λογικές των Κοινωνικών Ιατρείωνκαι της φιλανθρωπίας. Ο αγώνας για ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, χωρίς προϋποθέσεις, είναι ανάγκηζωής και απαίτηση των καιρών.

ΥΓΕΙΑ 7Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

το δικαίωμα στην περίθαλψη

Τόσο οι εργαζόμενοι στις μονάδες του

ΕΟΠΥΥ όσο και οι ασφαλισμένοι είμα-

στε αναγκασμένοι να αντισταθούμε.

Στους χώρους δουλειάς και στις γειτο-

νιές, να οικοδομήσουμε ένα ΜΕΤΩ ΠΟ,

για να μην κλείσουν οι μονάδες υγείας,

να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος,

να μην περάσουν τα μέτρα.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ8 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Αλληλεγγύη στον αγώνα των δύο απολυμένων της ACS Ζωγράφου!

Τον αγώνα τους συνεχίζουν να δίνουν οι δυο εργαζό-μενοι που απολύθηκαν από το κατάστημα της ACSΖωγράφου τον Γενάρη του 2009. Απολύθηκαν για τη

συνδικαλιστική τους δράση, για το γεγονός ότι κράτησαν τοκεφάλι ψηλά, κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία καιαυθαιρεσία, για το γεγονός ότι είχαν γίνει αγκάθι στο μάτιτης εργοδοσίας, γιατί συμμετείχαν στους απεργιακούς αγώ-νες, γιατί προάσπιζαν τα δικαιώματα των εργαζόμενων τουκλάδου. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισαν την απόλυσητους και τον αγώνα τους που ξεκίνησε από τότε. Ως κομμά-τι, δηλαδή, των αγώνων του εργατικού κινήματος απέναντιστο κεφάλαιο και την εργοδοσία. Γι’ αυτό και από τηνπρώτη στιγμή, μέσα από τη δική τους δικαίωση, προσέβλε-παν στην παρακαταθήκη που θα έμενε για τον κλάδο τηςταχυδρόμησης- ταχυμεταφοράς στον οποίο, εδώ και χρόνια,χτυπιούνται ανελέητα τα εργασιακά δικαιώματα. Εκτός,όμως, από την απόλυση τους, είχαν να αντιμετωπίσουν καιένα επιπλέον ζήτημα: η αποζημίωση απόλυσης που τουςκατέβαλε η εργοδοσία ήταν με την ιδιότητα του εργάτη καιόχι του υπαλλήλου.

Παρότι οι δύο εργαζόμενοι δικαιώθηκαν πρωτόδικα, οεργοδότης προσέφυγε στο εφετείο προκειμένου να κερδίσειχρόνο αλλά και να πτοήσει τους εργαζόμενους. Ωστόσο, καιη πρόσφατη απόφαση του εφετείου δικαιώνει τους δύοεργαζόμενους, κρίνοντας άκυρες τις απολύσεις και ανα-γνωρίζοντας τους την υπαλληλική ιδιότητα.

Η απόφαση αυτή είναι ήδη μια σημαντική επιτυχία, όχιμόνο για τους δυο εργαζόμενους, αλλά για ολόκληρο τονκλάδο. Ειδικότερα αν σκεφτεί κανείς την περίοδο στηνοποία βγαίνει μια τέτοια απόφαση. Την ίδια στιγμή, δηλαδή,που οι αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων τριών χρόνωνεπιβάλλουν ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα, χωρίς συλλογι-κές συμβάσεις και με κατάργηση όλων των δικαιωμάτωνπου απορρέουν από αυτές. Την ίδια στιγμή που το κεφάλαιοκαι η εργοδοσία, πλήρως αποθρασυμένοι, προχωρούν σε

μαζικές απολύσεις, πετώντας τους εργαζόμενους στηνανεργία, την φτώχεια και την εξαθλίωση. Την ίδια στιγμήπου γενικεύεται η επισφαλής και απλήρωτη εργασία. Τηνίδια στιγμή που ο ιμπεριαλισμός και το ντόπιο κεφάλαιομετατρέπουν τη χώρα σε μια απέραντη Ειδική ΟικονομικήΖώνη και το εργατικό δυναμικό σε σύγχρονους δούλους.

Αυτή η κατάσταση αποτυπώνεται γλαφυρά και στοχώρο της ταχυδρόμησης-ταχυμεταφοράς. Γενικεύονται οιπιέσεις και οι μονομερείς ενέργειες από τη μεριά της εργο-δοσίας για αλλαγή των εργασιακών σχέσεων. Γενικεύεται ηυπογραφή νέων ατομικών συμβάσεων που «μηδενίζουν τοκοντέρ» των δικαιωμάτων και διαμορφώνουν μισθούς των400-500 ευρώ, υπό τον εκβιασμό «υπογράφεις ή απολύε-σαι». Παράλληλα, το αντιδραστικό καθεστώς του «φραν-τσάιζ», σε συνδυασμό με το αντεργατικό διαμορφωμένονομικό οπλοστάσιο, αποτελεί το Δούρειο Ίππο για το παρα-πέρα σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων και την παρα-πέρα κλιμάκωση της εργοδοτικής ασυδοσίας. Ο διαχωρι-σμός σε μητρική εταιρία και πράκτορες δίνει τη δυνατότητατόσο στη μητρική όσο και στον πράκτορα (που συνήθωςείναι εγκάθετος της μητρικής) να ανοιγοκλείνουν όποτεθέλουν καταστήματα, να πετάνε ξαφνικά τους εργαζόμε-νους στην ανεργία, να μην αναλαμβάνουν καμιά υποχρέω-ση απέναντι σε αυτούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα,μόλις τον τελευταίο χρόνο, είναι η Speedex Εξαρχείων, ηΓενική Ταχυδρομική Αιγάλεω, η ACS σε Άλιμο και Γλυφά-δα. Μια κατάσταση που θα γενικευτεί ραγδαία, αφού ηκρίση του συστήματος επιβάλλει ανακατάταξη κεφαλαίων(εξαγορά-συγχώνευση εταιριών) και στον κλάδο της ταχυ-δρόμησης-ταχυμεταφοράς. Ήδη δρομολογείται η ιδιωτικο-ποίηση του «φιλέτου» των ΕΛΤΑ, με τους ξένους κολοσσούςτου κλάδου να εκφράζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτός οανταγωνισμός θα έχει τρομακτικές συνέπειες για τουςεργαζόμενους του κλάδου που, στις νέες εφιαλτικές συνθή-κες, θα κληθούν από το κεφάλαιο (ξένο και ντόπιο) να πλη-

ρώσουν είτε τα κέρδη τους είτε τα «ελλείμματα» τους. Αν, λοιπόν, η απόφαση του εφετείου είναι μια σημαντική

επιτυχία για τους δυο εργαζόμενους και για όλο τον κλάδο σεμια τέτοια συγκύρια, η πλήρης δικαίωση τους δεν μπορεί ναστηριχτεί μόνο στις αποφάσεις της αστικής δικαιοσύνης. Αυτότο γνωρίζουν πολύ καλά οι εργαζόμενοι, γι’ αυτό άλλωστεζητούν τη στήριξη από σωματεία, εργατικά σχήματα, φοιτητι-κούς συλλόγους, συλλογικότητες, σχήματα γειτονιάς κ.ά.Γιατί γνωρίζουν καλά ότι αυτό είναι υπόθεση του ίδιου τουεργατικού-λαϊκού κινήματος και των όρων που διαμορφώνειμέσα από κάθε αναμέτρηση, μικρή ή μεγάλη. Γι’ αυτό άλλω-στε πρέπει να αξιοποιηθεί αυτή η εξέλιξη, να στηριχτεί πλα-τιά μέχρι τη τελική δικαίωση τους, να δώσει ελπίδα και κου-ράγιο στους εργαζόμενους. Να στείλει μήνυμα αντίστασης,οργάνωσης και ανυποχώρητου αγώνα, συλλογικής δράσηςκαι ταξικής αλληλεγγύης σε κάθε τόπο δουλειάς, ενάντιαστην τρομοκρατία του κεφαλαίου και της εργοδοσίας.

Ερωτηματικά προκαλεί και πάλι η επιλεκτική στάση τουΣΕΤΤΕΑ, του κλαδικού σωματείου, αφού για μια τέτοια εξέ-λιξη (που μάλιστα αφορά μέλη του) δεν έχει βγάλει έναψήφισμα αλληλεγγύης, φέρνοντας στο μυαλό την απαράδε-κτη στάση του συγκεκριμένου σωματείου και στην περί-πτωση της Γενικής Ταχυδρομικής Αιγάλεω. Και μάλιστα,την ίδια στιγμή που για το ζήτημα της ACS Αλίμου και Γλυ-φάδας έχει κηρύξει πρόσφατα (8 Οκτώβρη) 24ωρη απεργίακαι 8ωρο αποκλεισμό στα κεντρικά της εταιρίας.

Από τη μεριά μας, καλούμε τους εργαζόμενους -και ειδι-κότερα του κλάδου των ταχυμεταφορών- και τις αγωνιστι-κές εργατικές συλλογικότητες να εκφράσουν την αλληλεγ-γύη τους στον αγώνα αυτό μέχρι την οριστική του δικαίω-ση και την πλήρη αποζημίωση των δύο εργαζομένων. Σεαυτήν την κατεύθυνση κινούνται ήδη τα μέλη της ΤαξικήςΠορείας και των Αγωνιστικών Κινήσεων φοιτητών-εκπαι-δευτικών, προσπαθώντας να ανοίξουν το ζήτημα μέσα στασωματεία και τους φοιτητικούς συλλόγους.

Όταν η Coca Cola απολύει εργαζόμενους και με το περίσσευμα... βάφει σχολεία!

Από τις 30 του Σεπτέμβρη που η εργο-δοσία της Coca Cola - 3E ανακοίνωσεστους 33 εργοδηγούς ότι πρέπει να

αποδεχτούν τις απολύσεις τους με τουςδικούς της όρους (εθελούσια έξοδο), οιεργαζόμενοι συνεχίζουν τον απεργιακότους αγώνα με αποφάσεις συνελεύσεων τουεργοστασιακού σωματείου.

Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στιςεγκαταστάσεις στη Νέα Ραιδεστό και βλέ-πουν ότι χρησιμοποιούνται για αποθήκεςκαι μεταφορές προϊόντων, ξέρουν ότι ηεταιρεία θα διαθέτει τα προϊόντα της καιμετά τις απολύσεις, με εργολαβικές εταιρεί-ες, όπου οι μισθοί των εργαζόμενων θαείναι πολύ χαμηλότεροι.

Με 24ωρη απεργία στην αρχή και επανα-λαμβανόμενες 48ωρες στη συνέχεια, βρί-σκονται στην πύλη του εργοστασίου, ενώταυτόχρονα εκδηλώνεται η αλληλεγγύη μεαπεργίες σωματείων του κλάδου και ψηφί-σματα.

Η επίθεση της εταιρείας δεν περιορίζε-ται στους εργαζόμενους της Θεσσαλονίκης.Εξαπολύεται σε όλους τους εργαζόμενους·με κινήσεις διάσπασης και αποδυνάμωσης,με ατομικές προτάσεις για εθελούσιαέξοδο, αυξάνοντας την αποζημίωση κατάμερικές χιλιάδες ευρώ. Η δε πρόταση τηςεταιρείας στους 33 ήταν να αποδεχτούν τιςαπολύσεις και, αφού δημιουργήσουν ατο-μική επιχείρηση ή εταιρεία, να τους παρα-χωρήσει τα φορτηγά για να κάνουν τη δια-νομή ως εργολάβοι πλέον. Και την πίταολόκληρη και το σκύλο χορτάτο! Και τηνεμπειρία τους θέλει, και όσο πιο φθηνάγίνεται. Χωρίς τα βάρη της σύμβασης εργα-σίας, χωρίς τα βάρη για τις επισκευές τωνφορτηγών! Όλα υπολογισμένα και σχεδια-σμένα σύμφωνα με τις επιταγές και τις

συμφωνίες των μνημονίων και των μεσο-πρόθεσμων της κυβέρνησης και της τρόι-κας για το γκρέμισμα των καταχτήσεωνστη δουλειά.

Όμως δεν αρκείται σε αυτό, γιατί δενέχει τα αποτελέσματα που περίμενε, αφούυπάρχουν οι εργαζόμενοι που δέχθηκαν τηνεθελουσία σε προηγούμενες κινητοποιήσειςκαι ακόμη δεν έχουν βρει μεροκάματο. Ετοι-μάζεται διαφορετικά. Με τρομοκρατία καιποινικοποίηση του αγώνα.

Ήδη οι μοτοσυκλέτες της αστυνομίαςεμφανίζονται στο χώρο του εργοστασίου, ηκλούβα των ΜΑΤ σταθμεύει στην πλατείατης Θέρμης και οι εξοπλισμένοι αστακοίτων ΜΑΤ σκορπίζονται στην πλατεία, μεστόχο την τρομοκράτηση των απεργών. Απότην άλλη, πάει την απεργία στα δικαστήρια,ζητώντας να βγει παράνομη και καταχρη-στική, για να πάρει ως απάντηση μία μαζι-κότατη συγκέντρωση έξω από τα δικαστή-ρια, την Παρασκευή 11 Οκτώβρη.

Επιπλέον, η εταιρεία στέλνει ατομικέςεπιστολές στους απεργούς για να τους πεί-σει ότι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας και ότιάδικα παλεύουν. Μέθοδος που χρησιμοποι-είται τελευταία κατά κόρον σε δημόσιο καιιδιωτικό τομέα.

Κι ακόμα, ετοίμασε και έφερε στο εργο-στάσιο απεργοσπαστικό μηχανισμό πουαποχώρησε άπραγος κάτω από τις αποδοκι-μασίες των συγκεντρωμένων. Αυτό, βέβαια,δεν σημαίνει ότι δεν θα τον φέρει και δεν θατον χρησιμοποιήσει.

Σημασία έχει η συνέχιση της απεργίας!Και είναι χαρακτηριστική η απόφαση τηςσυνέλευσης της 15ης του Οκτώβρη: «Απο-φασίσαμε την κήρυξη τεσσάρων 48ωρωναπεργιών από 18.01 της 16-10-2013 έως 18.00της 24-10-2013 με αίτημα την άμεση επαναπρό-

σληψη των 33 άδικα απολυμένων συναδέλ-φων μας και την επαναλειτουργία του εργο-στασίου.»

Αυτήν την απόφαση θα μπορέσει να ενι-σχύσει ο συντονισμός και η συμπόρευση μετους άλλους απεργούς στην Θεσσαλονίκη(του ΑΠΘ για παράδειγμα), ο συντονισμόςμε τους άλλους εργαζόμενους της πολυε-θνικής στη χώρα. Ακόμη, το ξεδίπλωμα τηςαλληλεγγύης στις γειτονιές, με την αποκά-λυψη του ρόλου της στις χορηγίες για βαψί-ματα σχολείων και γυμναστηρίων, για δια-γωνισμούς μέσω δήμων για ταλαντούχαπαιδιά, την ώρα που απολύει εργαζόμενουςκαι καταδικάζει στην ανέχεια τις οικογένει-

ές τους, ενώ συνεχίζει να είναι μια πολυε-θνική γίγαντας στο τομέα των κερδών.

Σε εκδήλωση του σωματείου, τα παιδιάτων εργαζόμενων έκαναν ζωγραφιές μεθέμα «Ζωγραφίζω τον κόσμο τώρα που ηCoca Cola απέλυσε τον μπαμπά μου». Τηνεπόμενη φορά, λοιπόν, τα παιδιά νακάνουν ζωγραφιές με θέμα: «Νίκησε η απερ-γία του μπαμπά μου και ο κόσμος είναι ομορ-φότερος»!

Νίκη στον αγώνα των απεργών της CocaCola!Άμεση επαναπρόσληψη των 33 απολυμέ-νων!

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 9Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Απεργία στην InMaint

Σε απεργιακές κινητοποιήσειςβρίσκονται οι εργαζόμενοιστην InMaint διεκδικώντας

να παρθούν πίσω οι τρεις ανακοινω-μένες απολύσεις, να μη γίνει καμίαμείωση μισθού, να γίνει αποδεκτή ηΣΣΕ των ηλεκτροτεχνιτών, νατηρούνται τα μέτρα υγιεινής στοχώρο εργασίας. Η εταιρεία είναιθυγατρική του ομίλου εταιρειών τηςINTRACOM και αναλαμβάνει εργο-λαβικά την τεχνική υποστήριξη τρα-πεζών, νοσοκομείων και άλλων επι-χειρήσεων. Στις αρχές της προηγού-μενης εβδομάδας, η διοίκηση ανα-κοίνωσε την απόλυση τριών εργαζο-μένων και απείλησε να προχωρήσεισε νέες άμεσες απολύσεις όσο και σεμειώσεις μισθών 15-20%. Οι μειώσειςαυτές δεν είναι οι πρώτες μέσα στηχρονιά και αφορούν μισθούς ήδηχαμηλούς. Οι διοικήσεις των εταιρει-ών του ομίλου δε χάνουν ευκαιρίανα εφαρμόσουν μειώσεις και απολύ-σεις σε όλα σχεδόν τα κομμάτιαεργαζομένων του ομίλου, εκμεταλ-λευόμενοι όποια νέα δυνατότητατούς δίνουν οι ψηφισμένοι αντεργα-τικοί νόμοι. Οι μειώσεις μισθών σεόλες τις εταιρείες, κάθε χρόνο, είναιπια δεδομένη, το τετραήμερο εργα-σίας εφαρμόστηκε ήδη στηνIntracom Defense και όποια συλλο-γική σύμβαση έληγε, σήμαινε καιπαραπάνω μειώσεις για το αντίστοι-χο κομμάτι εργαζομένων. Την ίδιαγραμμή ακολούθησε και η διοίκησητης ΙΝΜΑΙΝΤ. Με την «ευκαιρία»της λήξης της ΣΣΕ των ηλεκτροτε-χνιτών, που αποτελούν σημαντικόκομμάτι των εργαζομένων, τονπροηγούμενο Μάιο, αποφάσισε δρα-στικές μειώσεις για όλους σχεδόντους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι, με γενική συνέ-λευση, ομόφωνα αποφάσισαν 24ωρηαπεργία τη Δευτέρα 7/10 και μετάαπό νέα στάση εργασίας και γενικήσυνέλευση την Τρίτη 8/10 αποφάσι-σαν νέα 48ωρη απεργία Τετάρτη9/10 και Πέμπτη 10/10. Η απεργίαείχε σχεδόν καθολική συμμετοχή ,ε60 στους 65 εργαζόμενους να απερ-γούν, πράγμα το οποίο ήταν ιδιαίτε-ρα δύσκολο, εξαιτίας του διαφορετι-κού χώρου εργασίας των εργαζομέ-νων. Μαζική ήταν η συμμετοχή καιστις καθημερινές συγκεντρώσεις -περιφρουρήσεις, στην πύλη της εται-ρίας. Είναι επίσης σημαντικό νασημειώσουμε ότι η δεύτερη 48ωρηαπεργία πραγματοποιήθηκε παρά τιςαπειλές από την πλευρά της διοίκη-σης, που έκανε μήνυση στο σωμα-τείο, για την κήρυξη της απεργίαςως καταχρηστικής. Η απόφαση μάλι-στα του δικαστηρίου ήταν καταδικα-στική για το σωματείο, κρίνοντας ότιη απεργία θα έπρεπε να είχε ανακοι-νωθεί 3 μέρες νωρίτερα!

Μετά από νέα ανακοίνωση τηςεταιρείας, την Τρίτη 16/10, γιαακόμα 7 απολύσεις, καθώς και τηνεπιμονή της στις μειώσεις μισθών,είναι κρίσιμο και ανοιχτό ζήτημα ησυνέχιση των κινητοποιήσεων απότην πλευρά των εργαζομένων, παράτην τρομοκρατία. Στην κατεύθυνσητης ενίσχυσης του αγώνα αυτού,σημαντικό θα είναι και το άνοιγμάτου στους υπόλοιπους εργαζομένουςτου ομίλου, για τους οποίους ταζητήματα των απολύσεων και μειώ-σεων δεν είναι πια καθόλου ξένα.

24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ΣΤΙΣ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΠΑΜΕ προς… (απο)κλιμάκωση;

Τελικά, έστερξε η ΓΣΕΕ να προκη-ρύξει απεργία! Στις 6 του Νοέμ-βρη! Για να την προετοιμάσει

καλά! Τώρα που ο μεγάλος κύκλος τωνκινητοποιήσεων στο Δημόσιο έκλεισε(προς το παρόν τουλάχιστον), τώρα πουο κίνδυνος ενός ευρύτερου μετώπουπάλης των εργαζομένων απομακρύνθηκε(προσωρινά, έστω), η ηγεσία της ΓΣΕΕκαλεί σε μία ακόμη 24ωρη απεργία μεόλα τα φόντα να είναι μία ακόμη τουφε-κιά στον αέρα. Με αυτήν την απεργία θαδοθεί -υποτίθεται- η απάντηση στηνεντεινόμενη επίθεση του συστήματος.Μόνο που θα πρέπει να μας απαντήσουνοι καρεκλοκένταυροι της συνομοσπον-δίας γιατί αυτή η απάντηση θα είναι απο-τελεσματική. Ποια είναι τα στοιχεία που,πρώτον, θα εμπνεύσουν τους εργαζόμε-νους να στηρίξουν την απεργία αυτή και,δεύτερον, θα πιέσουν την κυβέρνηση καιτο σύστημα που την στηρίζει να κάνουνπίσω από την επίθεση που έχουν δρομο-λογήσει. Και επιπλέον, θα πρέπει ναμπουν στον κόπο να μας απαντήσουνγιατί αυτή η απεργία δεν προκηρύχτηκεκατά τη διάρκεια του πρόσφατου μεγά-λου απεργιακού αγώνα. Δύσκολες οιαπαντήσεις, γι’ αυτό και δεν θα τιςπάρουμε ποτέ από τους εργατοπατέρες.Αν και στις συνειδήσεις των εργαζομένωνέχουν ήδη δοθεί.

Όμως, τα ερωτήματα αυτά δεν απευ-θύνονται μόνο σε ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Απευ-θύνονται και στους «ταξικούς» συνδικα-λιστές του ΠΑΜΕ. Οι οποίοι εμφανίζουντην απεργία αυτή ως αποτέλεσμα τηςδικής τους πίεσης και της απόφασής τουςνα εξαγγείλουν απεργία για τις 23 Οκτώ-βρη. Μπράβο τους, λοιπόν! Κατάφεραννα «σύρουν» τους κυβερνητικούς εργατο-πατέρες! Άσχετα βέβαια με το ότι η 23Οκτώβρη «φαγώθηκε». Εξάλλου, μπλό-φα ήταν. Όπως και τόσες απεργίες πουέχει εξαγγείλει από μόνο του το ΠΑΜΕ(γνωρίζοντας ότι προσανατολίζεται σεκάτι αντίστοιχο η ΓΣΕΕ) και τις «κατάπιεαμάσητες» χάριν της «μαζικότητας» καιτης «επιτυχίας» που θα είχε μια γενική,πανεργατική απεργία! Μα, με ποιους; Μετους πουλημένους της ΓΣΕΕ; Με αυτούςπου δεν ανέχονται να μοιραστούν ούτεδρόμο ούτε πλατεία; Ναι, ακόμη και μεαυτούς, όταν το ζήτημα είναι να επιστρέ-ψουμε στην... κανονικότητα, εκεί που τακουκιά είναι μετρημένα και τα πάντατακτοποιημένα και εντός ελέγχου. Και αςσημαίνει αυτή η «κανονικότητα» την ισο-πέδωση των εργατικών δικαιωμάτων,την υποδούλωση της εργατικής τάξης, τηφασιστικοποίηση, την επέλαση του εργα-σιακού μεσαίωνα.

«Την  πρότασή  τους για ΠανελλαδικήΠανεργατική Απεργία στα μέσα Οκτώβρη,καλά προετοιμασμένη, που θα συζητηθείπλατιά μέσα στα σωματεία και τους εργα-ζόμενους, που θα γίνει δική τους υπόθε-ση για να εξασφαλιστεί η επιτυχία της καιη μαζική συμμετοχή σε αυτή, επανέφερανοι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη χτεσινή συνε-δρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπήςτης ΓΣΕΕ. Απέναντι στις κωλυσιεργίες καιτους τυχοδιωκτισμούς των άλλων δυνά-μεων, το  ΠΑΜΕ, τα συνδικάτα πουσυσπειρώνονται σε αυτό, αντιπαραθέτουντη συγκεκριμένη δράση, με σχέδιο καιοργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς,για να παρθεί απόφαση για  απεργία, ν'ανοίξει μέτωπο στην εργοδοσία και τηναντεργατική πολιτική της κυβέρνησης,για να μπούνε σε κίνηση οι εργάτες και νακλιμακώσουν την πάλη τους.» (Ριζοσπά-στης 24/9/2013, «Να γίνει υπόθεση της

εργατιάς η Πανεργατική Απεργία»). Ναι,ήταν πρόταση του ΠΑΜΕ αυτή η απεργία!Οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε! Καιήταν τόσο καλόβολη για τους εργατοπα-τέρες! Μια τόσο βολική διέξοδος διαφυ-γής από το πρόβλημα εκείνης της περιό-δου!

Το ΠΑΜΕ παρουσιάζει αυτήν την απερ-γία πότε ως κλιμάκωση-συνέχιση τωναγώνων που έχουν ξεσπάσει και πότε ωςεφαλτήριο νέων αγώνων από τους εργα-ζόμενους αυτής της χώρας που τραβάνετα πάνδεινα! Καλεί τα μέλη του -ομο-σπονδίες, σωματεία και αγωνιστές- ναδώσουν τη μάχη ώστε η απεργία να έχειτη μέγιστη δυνατή επιτυχία. Κάτι σαν τη«μητέρα των μαχών» που πρέπει ναδώσουν η εργατική τάξη και όλοι οι εργα-ζόμενοι αυτής της χώρας. Και αυτό ενώέχουν προηγηθεί η απεργία των καθηγη-τών, οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενωνστην υγεία, ενώ βρίσκονται ακόμη σε εξέ-λιξη κινητοποιήσεις -απεργιακές και μη-σε κλάδους του Δημοσίου για τη διαθεσι-μότητα, ενώ εργάτες σε εργοστάσια -απότα Αμυντικά Συστήματα έως εργοστάσιαστην Εύβοια, αλλά και οι εργαζόμενοι σταΝαυπηγεία- βρίσκονται σε συνεχείς κινη-τοποιήσεις εδώ και αρκετούς μήνες. Τηνίδια στιγμή που οι απολύσεις δίνουν καιπαίρνουν, όπως η πλέον χαρακτηριστικήπερίπτωση της Σπρίντερ.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι εργα-ζόμενοι δείχνουν τη διάθεση και την απο-φασιστικότητα -άσχετα από απόψεις πουμπορεί να επικρατούν- να αντισταθούνκαι να παλέψουν κατά της πολιτικής πουτους στέλνει στην ανεργία. Απαιτούν τοδικαίωμα στη δουλειά.

Θα περίμενε κανείς από μια δύναμη ηοποία καμώνεται την ταξική, που σεόλους τους τόνους διαχωρίζει τη θέση τηςαπό τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές,που καταγγέλλει τους πάντες ως ουράτης ΓΣΣΕ, με τις δυνάμεις που ισχυρίζεταιότι διαθέτει, να κινηθεί στην όσο το δυνα-τόν πιο ενεργητική στήριξη αυτών τωναγώνων και βέβαια στο συντονισμό τους.ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣΔΙΝΟΝΤΑΙ! ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΣΥΜΒΟΛΙΚΑΡΑΝΤΕΒΟΥ, ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! Να επι-διώξει -κάτω από την πραγματική πίεσητων αγώνων των εργαζόμενων- τον εξα-ναγκασμό των συνδικαλιστικών ηγεσιώννα πάρουν απεργιακές αποφάσεις σε δευ-τεροβάθμιο ή τριτοβάθμιο επίπεδο, και -σε τελική ανάλυση- να στηρίξει τις προ-σπάθειες ξεπεράσματος των ηγεσιώναυτών. Άλλωστε, αυτός δεν υποτίθεταιότι είναι ο λόγος ύπαρξης του ΠΑΜΕ;

Το ΠΑΜΕ, όμως, παρά τους βερμπαλι-

σμούς του, κινείται σε τελείως αντίθετηκατεύθυνση. Είτε παρουσιάζοντας μιαάλλη, δήθεν αγωνιστική, πρόταση (π.χ.καθηγητές), είτε συντασσόμενο σχεδόνπλήρως με τις κυβερνητικές δυνάμεις(π.χ. υγεία) στάθηκε απέναντι από τις δια-θέσεις ολόκληρων κλάδων ή σημαντικώντμημάτων τους, αντί να προσπαθήσειέστω να τις μπολιάσει με μια λογική στή-ριξης ώστε να έχουν διάρκεια. Όσο για τοσυντονισμό κλάδων και χώρων δουλειάς,όπου αυτό επιτεύχθηκε σε μια προσπάθειανα ξεπεραστούν οι ξεπουλημένες ηγεσίες,υπήρξε και πάλι άρνηση. Η προκήρυξη τηςαπεργίας στις 23 Οκτώβρη ήταν το αποκο-ρύφωμα της στάσης του αυτής.

Σε όλες τις περιπτώσεις, το ΠΑΜΕπροβάλλει ως δικαιολογία την υπευθυνό-τητα. Τη «σωστή στάθμιση» των διαθέσε-ων του κόσμου, έτσι όπως τις ερμηνεύειαυτό δηλαδή. Χωρίς βέβαια να μας εξηγείγιατί αυτό πάει κόντρα στους χώρους πουοι εργαζόμενοι αποφασίζουν να ξεπερά-σουν τις ηγεσίες τους, ακόμη και μέσααπό μαζικές συνελεύσεις τις οποίες έχεικάνει σημαία τελευταία. Δέσμιο της συνο-λικής του ρεφορμιστικής λογικής, τηςυποταγής του στο σύστημα και στουςσυσχετισμούς, δεν πιστεύει στους αγώνεςκαι τη δύναμη του λαού, αρνείται να ανα-λάβει ακόμη και το ρόλο για τον οποίουποτίθεται ότι δημιουργήθηκε. Καταλήγειέτσι και αυτό (είτε το θέλουν είτε όχι οιαγωνιστές που όντως έχει στις γραμμέςτου) να παίζει το ρόλο του κυματοθραύ-στη των αγώνων. Η «υπευθυνότητά» τουαπευθύνεται τελικά στο σύστημα και προ-τείνει «αγωνιστικές διεξόδους» αποκλι-μάκωσης των αγώνων. Τελικά, πόσο δια-φέρει η λογική του ΠΑΜΕ από τη λογικήτων κυβερνητικών συνδικαλιστών, του-λάχιστον ως προς το αποτέλεσμα;

Είναι στο χέρι των εργαζομένων (καιόχι στη δήθεν έγκαιρη προετοιμασία πουεπικαλούνται τόσο το ΠΑΜΕ όσο και ηΓΣΕΕ) να αποκτήσει αυτή η απεργίαουσιαστικό περιεχόμενο. Και αυτό θαγίνει μόνο στο βαθμό που νιώσουν ότι θασυμβάλει στη δημιουργία ενός γενικότε-ρου κλίματος ξεσηκωμού των εργαζομέ-νων. Που θα αναδείξει την ανάγκη και θαβάλει τις βάσεις ενός ευρύτερου συντονι-σμού για την ανατροπή της βάρβαρηςπολιτικής των μνημονίων. Οι εργαζόμενοικαι θέλουν και μπορούν να δώσουνμάχες. Το ζήτημα είναι να νιώσουν ότι οιμάχες που καλούνται να δώσουν αφο-ρούν τους ίδιους και την υπόθεσή τους.Και, τι παράξενο! Σε αυτές τις μάχες οισυγκεκριμένες ηγεσίες θα είναι οι πρώτεςπου θα φυγομαχήσουν!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ10 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Για την ΠΑΑΣ και ορισμένα ζητήματα ουσίας

που συνδέονται μ' αυτήν

Ηπαρέμβαση αυτή γίνεταικατ’ αρχάς με αφορμή τοζήτημα του ονόματος της

ΠΑΑΣ αλλά εκ των πραγμάτωνθίγει και ορισμένες άλλες πλευ-ρές. Σε σχέση με το ζήτημα τουονόματος, ορισμένους συντρό-φους τους προβληματίζει το γεγο-νός ότι ήδη εδώ και ένα διάστημαη ΠΑΑΣ κινείται και έχει γίνειγνωστή (όσο έχει γίνει) με τηνσυγκεκριμένη ονομασία. Σ’ αυτήτη βάση, θεωρούν προβληματικήτην αλλαγή του ονόματος ή καιαντιτίθενται σε κάτι τέτοιο, μιαςκαι κατά κάποιο τρόπο το έχουμε«χρεωθεί».

Για το όνομα

Σε σχέση κατ’ αρχάς με τοζήτημα της «χρέωσης». Μια τέτοιαάποψη είναι κατ’ αρχάς σεβαστή,μόνο που θεωρούμε πως δεν μπο-ρούμε με βάση αυτό και μόνο νακαταλήγουμε σε αποφάσεις τέτοι-ας σημασίας.

Η ονομασία του σχήματος δενείναι κάτι για το οποίο μπορούμενα πούμε «εντάξει δεν πειράζει,αν δεν εκφράζει αυτό που θέλου-με να οικοδομήσουμε» και να τοβάλουμε «στην άκρη». Θα μαςακολουθεί σ’ όλη μας την πορεία,σ’ όλες μας τις δραστηριότητες, θασηματοδοτεί την πολιτική μαςκατεύθυνση, θα συναποτελείστοιχείο προσέλκυσης (ή και απώ-θησης) ενός κόσμου.

Το πιο ανησυχητικό, θα θέτεισε μια πορεία διλήμματα προσαρ-μογής είτε του περιεχομένου στοντίτλο είτε αντίστροφα. Αυτό τοδίλημμα θα το απαντήσουμε«αύριο» και με όλα τα φορτία, τιςαδράνειες και τις «κατοχυρώσεις»που θα ‘χουν συσσωρευτεί ή θα τολύσουμε σήμερα και όσο είναικαιρός;

Το ερώτημα, απ’ εκεί και πέρα,είναι με ποια κριτήρια και σε ποιαβάση να αποφασίσουμε; Θα λέγα-με κατ’ αρχάς με βάση αυτά πουήδη λέμε και διακηρύσσουμε.

Αν ξαναδεί κανείς τα κείμενατης ΠΑΑΣ αλλά και τις σχετικέςτοποθετήσεις των δύο οργανώσε-ων που είχαν την πρωτοβουλία,θα διαπιστώσει ότι κινούνται(έστω με διαφορετικές διατυπώ-σεις) πάνω σε ορισμένους κοινούςάξονες.

Την αναγκαιότητα της Αντί-στασης, της πάλης απέναντι στηνεπίθεση που δέχεται ο λαός. Τηςπάλης ενάντια στο κεφάλαιο, τηναστική τάξη, τον καπιταλισμό. Τηςπάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό,την ΕΕ, το ΝΑΤΟ κ.λπ. Γεννιέται

λοιπόν το ερώτημα: Για ποιο λόγοστο όνομα του σχήματος να μηναποτυπώνεται και εκφράζεται τοπεριεχόμενο αυτών των διακηρύ-ξεων αλλά να υπάρχει μονόπλευ-ρη προβολή του ενός ζητήματος;

Πού είμαστε - τι

θέλουμε

Απ’ εκεί και πέρα, αυτό πουοφείλουμε να δούμε -και όχι μόνοσε σχέση με το όνομα- είναι τοπού βρισκόμαστε, ποιοι είμαστεκαι τι θέλουμε να κάνουμε. Ποιονχαρακτήρα θέλουμε να προσδώ-σουμε, ποιο περιεχόμενο και ποι-ους στόχους να υπηρετήσουμεδημιουργώντας αυτό το σχήμα.

Κατά την άποψή μας, βρισκό-μαστε στην περίοδο αντιμετώπι-σης της επίθεσης του συστήματοςκαι ταυτόχρονα της διαμόρφωσηςόρων που θα επιτρέψουν στοκίνημα να περάσει σε ένα ανώτε-ρο επίπεδο.

Αυτό περνάει μέσα από τηνανάπτυξη της Αντίστασης, διεκδί-κησης και πάλης και ταυτόχροναμέσα από την αντιμετώπιση τωνσυνεπειών της ήττας. Της αποσυγκρότησης της εργατι-κής τάξης. Της αποσύνθεσης του κομμουνι-στικού κινήματος. Της διάλυσης των Μετώπωνπάλης του λαού.

Της κυριαρχίας αστικών,μικροαστικών, ρεφορμιστικών καιοπορτουνιστικών απόψεων καιαντιλήψεων που συντηρούν καιαναπαράγουν αυτή την αρνητικήκατάσταση.

Η αντιμετώπιση αυτών τωνζητημάτων αποτελεί απαράγρα-πτο όρο, για να μπορέσει το κίνη-μα να αναπτυχθεί και να περάσεισε μια πορεία πάλης σε ένα άλλοεπίπεδο.

Για το Μέτωπο

Αντίστασης

Πώς, μέσα από ποιους δρόμουςκαι τρόπους βλέπουμε να αντιμε-τωπίζονται αυτά τα ζητήματα.

Ασφαλώς και ένας δρόμοςείναι μέσα από τις αναλύσεις, τιςθέσεις, τις αποφάσεις, τις διακη-ρύξεις, μέσα από την ζύμωση καιπροπαγάνδα.

Κυρίως, ωστόσο, μέσα από τηνπροώθηση αυτών των θέσεων,αντιλήψεων και κατευθύνσεωνστο πεδίο της ταξικής πάλης.Μέσα στον λαό, σε άμεση σύνδεση

με τα προβλήματα που αντιμετω-πίζει, τις διαθέσεις, τις προσδοκίεςτου, τους αγώνες που διεξάγει.Αυτή η επιλογή μας συνδέεταιτόσο με την αντίληψη που έχουμεγια το ποια είναι η σωστή σχέσητου πολιτικού υποκειμένου με τηνταξική πάλη, όσο και στη βάση τηςσημερινής κατάστασης, των όρωνκαι των συσχετισμών που τηνχαρακτηρίζουν.

Έτσι και στη βάση μιας τέτοι-ας αντίληψης, έχουμε εδώ καιχρόνια υιοθετήσει την γραμμή τηςΑντίστασης, Διεκδίκησης καιΠάλης, με εργαλείο την Κοινή

Δράση και στην προοπτική οικο-δόμησης ενός ευρύτερου Μετώ-που Αντίστασης.

Μια κατεύθυνση που απαντάειάμεσα τόσο στο ζήτημα της αντι-μετώπισης της επίθεσης τουσυστήματος όσο και αυτή πουοδηγεί στην οικοδόμηση εκείνωντων όρων, προϋποθέσεων καισυσχετισμών που κάνουν εφικτότο πέρασμα της πάλης σε ένα ανώ-τερο επίπεδο.

Αποτελεί το πεδίο στο οποίοήδη κινούνται και μάχονται οιλαϊκές μάζες. Αυτήν την τάσηοφείλουμε να υποστηρίξουμε καινα αναπτύξουμε και σε αντιπαρά-θεση με την τάση καλλιέργειαςεκλογικών προσδοκιών.

Επιχειρεί να απαντήσει άμεσαστα προβλήματα που αντιμετωπί-ζει ο λαός με βάση την επίθεσηπου δέχεται.

Αποτελεί το πεδίο όπου«συναντιέται» ένας κόσμος καιόπου αποτινάζει την αίσθηση πουβαραίνει πολλούς, ότι είναι οκαθένας μόνος απέναντι στηνθύελλα.

Το πεδίο όπου «μαθαίνει»στην αντιπαράθεσή του με τιςδυνάμεις του συστήματος να ανα-γνωρίζει το ποιοι είναι οι εχθροίκαι ποιοι οι φίλοι του, αυτό δηλα-δή που αποτελεί το αφετηριακό,το θεμελιακό στοιχείο της πολιτι-κοποίησής του.

Μια τέτοια κατεύθυνση μαςσυνδέει με τον λαό στη βάση τωνπροβλημάτων που αντιμετωπίζει,

των τρόπων που τα αντιμετωπίζει,των διαθέσεων, της πάλης που διε-ξάγει.

Ταυτόχρονα αποτελεί το πεδίοδοκιμασίας απόψεων, αντιλήψε-ων, προτάσεων και πολιτικώνδυνάμεων. Κι ας έχουμε καθαρόότι όσο πιο αποφασιστικά κινείταιο κόσμος τόσο περισσότερο θα τεί-νει στην υιοθέτηση απόψεων πουτου ανοίγουν δρόμους. Αντίθετα,είναι σε καταστάσεις αδρανοποίη-σης του κόσμου που ανθούν τακάθε λογής οπορτουνιστικάσαπρόφυτα.

Στην ίδια βάση, αποτελεί τοπεδίο ανάδειξης και σφυρηλάτη-σης των πρωτοπόρων στοιχείωντου κινήματος, αυτών που σε μιαπορεία μέλλεται να επανδρώ-σουν, συγκροτήσουν την πολιτι-κή, επαναστατική του πρωτοπο-ρία.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση οφεί-λουμε να δοκιμαστούμε. Να δοκι-μάσουμε τις απόψεις μας. Να τιςεπιβεβαιώσουμε ή τροποποιήσου-με. Να τις «γονιμοποιήσουμε»στην επαφή τους με τον λαό, ταπροβλήματα, την πάλη του ήακόμη και μέσα από την αντιπα-ράθεση με άλλες απόψεις.

Στην ίδια βάση, υποστηρίζου-με και ενισχύουμε έμπρακτα τηντάση δημιουργίας εστιών αντί-στασης και ανεξάρτητα διαφορώνή και λαθεμένων αντιλήψεωνπου μπορεί να χαρακτηρίζουνπολλές απ’ αυτές.

Αυτό που καθορίζει την στάση

Έτσι και στη βάση

μιας τέτοιας αντίλη-

ψης, έχουμε εδώ και

χρόνια υιοθετήσει

την γραμμή της

Αντίστασης, Διεκδί-

κησης και Πάλης,

με εργαλείο την

Κοινή Δράση και

στην προοπτική

οικοδόμησης ενός

ευρύτερου Μετώ-

που Αντίστασης.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 11Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

μας είναι η πεποίθηση ότι οι πιέσεις πουασκεί η επίθεση και γενικότερα οι απαιτήσειςτης ταξικής πάλης θα αποδειχτούν σε μιαπορεία ισχυρότερες από τις ιδεοληψίες πουχαρακτηρίζουν πολλούς απ’ όσους μετέχουνσ’ αυτές. Για τους ίδιους λόγους, υποστηρί-ζουμε ότι αυτές οι εστίες πρέπει να είναι«ανοιχτές», να δίνουν την δυνατότητα ενερ-γού και δημιουργικής συμμετοχής στονκαθένα που θέλει να συμβάλει, που θέλει νααγωνιστεί. Ακόμη περισσότερο χρειάζεται νααντιπαλέψουμε, να «σπάσουμε» την λογικήάλλων δυνάμεων που θέλουν να επιβάλουνόρους περιχαράκωσης και ελέγχου στα πλα-τειά σχήματα.

Αυτή η κατεύθυνση μάς δίνει την δυνα-τότητα απέναντι στο εμπόριο της «Ενότηταςτης Αριστεράς» να αντιτάξουμε την αναγκαι-ότητα και δυνατότητα της Κοινής Δράσης. Ανυπάρχει σήμερα ένα πεδίο όπου ως έναβαθμό μπορούν να συμπράξουν δυνάμεις τηςΑριστεράς, αυτό είναι το πεδίο της ΚοινήςΔράσης για τα άμεσα προβλήματα του λαού.

Γενικότερα, αυτός είναι ο δρόμος δια-μόρφωσης ευνοϊκότερων συσχετισμών γιατον λαό. Και σε σχέση με αυτό το τόσο σημα-ντικό ζήτημα, οφείλουμε να ‘χουμε καθαράδυο πράγματα. Πρώτο, ότι οι συσχετισμοίανάμεσα στις δυνάμεις του συστήματος καιτον λαό διαμορφώνονται καθημερινά, τηνκάθε ώρα, την κάθε στιγμή μέσα από μικρέςκαι μεγάλες αντιπαραθέσεις μέσα από κάθεκίνηση (ή «ακινησία»).

Δεύτερο, καθοριστικό ρόλο στην δυνα-τότητα εξαναγκασμού της αστικής τάξηςστο να υποχωρήσει στο α ή β ζήτημα έχει οκάθε φορά συνολικός συσχετισμός.

Γενικότερα, αυτή η κατεύθυνση προσ-διορίζει το πεδίο συγκρότησης της εργατι-κής τάξης, των λαϊκών δυνάμεων αλλά καιανάδειξης, σφυρηλάτησης, συσσωμάτωσηςκαι συγκρότησης της πρωτοπορίας τουαγώνα. Μέσα στην πάλη και μέσα από τηνπάλη.

Το πεδίο διαμόρφωσης όρων και προϋ-ποθέσεων, για να περάσει ο αγώνας σε έναάλλο επίπεδο.

Για το δισυπόστατο

περιεχόμενο της πάλης

Θεωρούμε λαθεμένες και έχουμε αντι-παρατεθεί επανειλημμένα σε απόψεις που«αγνοούν» την ιμπεριαλιστική διάστασητου συστήματος και την εξάρτηση τηςχώρας από τους ιμπεριαλιστές, απόψεις πουυπαγορεύονται από άλλες σκοπιμότητες καιπολιτικές κατευθύνσεις. Άλλο τόσο, ωστό-σο, θεωρούμε λαθεμένες τις απόψεις πουυποβαθμίζουν τον αντικαπιταλιστικό χαρα-κτήρα που πρέπει να έχει η αντιιμπεριαλι-στική πάλη.

Εδώ, πέρα από το πώς έχει γενικά τοθέμα, θα θέλαμε να σταθούμε σε ένα ζήτημαιδιαίτερης βαρύτητας.

Αναφερόμαστε επανειλημμένα στηναναγκαιότητα της «εκ νέου συγκρότησης τουπρολεταριάτου σε τάξη για τον εαυτό της».Αυτή η αναγκαιότητα έχει άμεση σχέση μεένα καταλυτικής σημασίας δεδομένο. Ότιχωρίς μια εργατική τάξη συγκροτημένη,χωρίς δηλαδή τον κορμό ισχύος και σταθε-ρής βάσης στήριξής του, το λαϊκό κίνημα δενμπορεί να ολοκληρώσει τους στόχους του.

Εδώ, πέραν των όσων άλλων θα μπο-ρούσαν να ειπωθούν, αναδείχνεται έναερώτημα. Πώς και σε ποια βάση συγκροτεί-ται η εργατική τάξη;

Η εργατική τάξη συγκροτείται στη βάσητης αντίθεσής της με το κεφάλαιο. Της αντί-θεσής της με την αστική τάξη, της αντίθεσήςτης με τον καπιταλισμό. Μόνο υπ’ αυτόν τονόρο και πάνω σ’ αυτή τη βάση συγκρότησης,μπορούν να αναπτυχθούν τα όποια άλλα,τέτοια ή αλλιώτικα πολιτικά στοιχεία.

Πολύ περισσότερο σήμερα και με τα προ-βλήματα που αντιμετωπίζει το κίνημα. Μετην επίθεση του συστήματος να έχει ωςκύριο στόχο της ακριβώς την εργατική τάξη

και τη συνολική της αποσυγκρότηση. Τοκεφάλαιο γνωρίζει καλά ποιος είναι ο μεγα-λύτερος και πιο επικίνδυνος αντίπαλός του,από τι έχει να φοβάται.

Αν αποδεχόμαστε αυτή την αναγκαιότη-τα και αυτή τη στόχευση, αν αποδεχόμαστετην αναγκαιότητα της πάλης σ’ αυτό τομέτωπο όπως άλλωστε εμφανίζεται και σεαποφάσεις διακηρύξεις κ.λπ., αν αυτά ισχύ-ουν, ποια εξήγηση μπορούμε να δώσουμεστο ότι αυτός ο στόχος απουσιάζει από τοόνομα του σχήματος;

Ας δούμε όμως και ορισμένες άλλες μορ-φές με τις οποίες εμφανίζεται το πρόβλημα.Αναφερόμαστε σε διατυπώσεις όπως ότι τομόνο που έχει σημασία σήμερα είναι ο αντιι-μπεριαλιστικός αγώνας. Ότι ο αντιιμπερια-λισμός σήμερα είναι ο αντικαπιταλισμός τηςεποχής μας. Ότι ο αντιιμπεριαλιστικός αγώ-νας εμπεριέχει και μάλιστα με πληρότητακαι τον αντικαπιταλιστικό. Προς ενίσχυσημάλιστα αυτών των απόψεων, υπάρχουν καιαναφορές σε ιστορικά παραδείγματα κ.λπ.

Μπορούμε ως ένα βαθμό να κατανοή-σουμε αυτές τις απόψεις ως την προσπάθειασυντρόφων και συναγωνιστών να αντιπα-

ρατεθούν σε απόψεις που υποβαθμίζουν ήκαι απορρίπτουν την αναγκαιότητα τηςαντιιμπεριαλιστικής πάλης. Δεν μπορούμεόμως να τις αποδεχτούμε και ως σωστές.

Και για να ‘ρθουμε σ’ αυτό που ενδιαφέρει

την υπόθεσή μας. Ο χαρακτήρας, ο προσανα-τολισμός η προοπτική ενός κινήματος αλλάκαι η δυνατότητα ανατροπών που μπορεί ναεπιφέρει βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση μετο επίπεδο συγκρότησης της εργατικής τάξηςκαι των κομμουνιστικών δυνάμεων σταπλαίσιά του. Με το αν η εργατική τάξη και τοκομμουνιστικό κόμμα κατορθώνουν στηνπάλη να αναδειχτούν σε πρωτοπόρα καικαθοδηγητική δύναμη του κινήματος. Αν δενσυντρέχουν αυτοί οι παράγοντες, καμιά από-φαση, καμιά διακήρυξη δεν μπορούν νααλλάξουν την τροχιά των πραγμάτων.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για αντιιμπε-ριαλιστικό αγώνα που θα «εμπεριέχει» καιτον αντικαπιταλιστικό, χωρίς να συνυπολο-γίζουμε τους πραγματικούς όρους στη βάσητων οποίων μπορεί να συντελείται κάτιτέτοιο.

Σχετικά με κάποια

επιχειρήματα

Όσον αφορά τώρα τα ιστορικάπαραδείγματα των οποίων γίνε-ται επίκληση από ορισμένες πλευ-ρές.

Τα προγράμματα και τιςκατευθύνσεις για τον χαρακτήρατων επαναστάσεων την περίοδοτης Τρίτης Διεθνούς, της «ΝέαςΔημοκρατίας» της Κίνας, τωνεθνικοαπελευθερωτικών, λαϊκο-δημοκρατικών, αντιιμπεριαλιστι-κών κινημάτων κ.λπ.

Οι σύντροφοι που επικαλού-νται αυτά τα ιστορικά παραδείγ-ματα «ξεχνάνε» ορισμένα πολύσημαντικά δεδομένα. Το ότι τοπαγκόσμιο εργατικό κομμουνιστι-κό κίνημα αποτελούσε την κινη-τήρια δύναμη όλων σχεδόναυτών των κινημάτων και επανα-στάσεων. Την επίδραση που είχεστη διαμόρφωση του χαρακτήρακαι του προσανατολισμού αυτώντων κινημάτων η ύπαρξη της ΣΕ.Το γεγονός ότι στα πλαίσιά τουςυπήρχε, στις περισσότερες περι-πτώσεις, ένα συγκροτημένο καιμε καθοδηγητικό ρόλο εργατικόκομμουνιστικό κίνημα.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίοότι στις περιπτώσεις εκείνες που δεν υπήρχεή χτυπήθηκε το κομμουνιστικό κίνημα, ταπράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Όπωςλ.χ. στην Αίγυπτο και σε άλλες αραβικέςχώρες, με το Νασερικό και Μπααθικό κίνη-μα, και όπου, παρά τις διακηρύξεις για τον

«Αραβικό σοσιαλισμό», οι εξελίξεις πήρανεντελώς διαφορετική τροχιά. Αλλά και γιανα ‘ρθουμε πιο «κοντά». Η Ιρανική Επανά-σταση (1979) αποτέλεσε το ισχυρότερο χτύ-πημα που δέχτηκε ο Αμερικανικός (και όχιμόνο) ιμπεριαλισμός μετά το Βιετνάμ. Ηαπουσία ωστόσο ενός ισχυρού εργατικούκομμουνιστικού κινήματος οδήγησε στηνκυριαρχία του ιερατείου (της φεουδαρχίας),με όλες τις συνέπειες που είχε αυτό για τονιρανικό λαό, το κίνημα αλλά και τις γενικό-τερες συνθήκες στην περιοχή. Αλλά και στιςπιο σύγχρονες εξεγέρσεις (την λεγόμενη και«Αραβική Άνοιξη»), βλέπουμε να εμφανίζε-ται το ίδιο πρόβλημα και μάλιστα με δραμα-τικές συνέπειες για τους λαούς της περιοχής.

Ας έρθουμε όμως ακόμα πιο κοντά, στηνίδια μας τη χώρα. Εξετάζοντας τα προγράμ-ματα των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων,από τον ΣΥΡΙΖΑ (πριν την στροφή στονκυβερνητικό «ρεαλισμό»), το ΚΚΕ και τηνΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι διάφορες «νεοπατριωτι-κές» δυνάμεις, θα βρει κανείς πολλά κοινάστοιχεία. Οξύτατες αντιΕΕ αναφορές, αντια-μερικανικές δηλώσεις, διακηρύξεις έως καιθέσεις που αντιστοιχούν σε μορφές λαϊκοδη-

μοκρατικού προγράμματος (Εθνικοποίησητραπεζών, και στρατηγικών τομέων τηςοικονομίας, έξοδος από ΟΝΕ-ΕΕ κ.λπ.). Ούτεείναι τυχαίο ότι ορισμένοι απ’ αυτούς ανα-τρέχουν και επικαλούνται το πρόγραμματου ΕΑΜ, τις αποφάσεις και την πολιτικήτου ΚΚΕ από το 1934 και επόμενα κ.λπ. Μπο-ρεί κανείς να πει (εμείς οπωσδήποτε όχι) ότιαυτές οι διακηρύξεις και προγράμματα δια-σφαλίζουν τον αντιιμπεριαλιστικό-αντικα-πιταλιστικό χαρακτήρα της πολιτικήςαυτών των δυνάμεων; Κι αν όχι, για ποιολόγο; Η απάντηση βρίσκεται στο ότι ο τέτοι-ος ή αλλιώτικος χαρακτήρας μιας πολιτικήςδεν βρίσκεται τόσο στις διακηρύξεις όσο στοκατά πόσο έχουν εργατική, λαϊκή, κομμου-νιστική υπόσταση και προσανατολισμό.

Αυτό λοιπόν που οφείλουμε να έχουμεκαθαρό σε σχέση με όλα αυτά, είναι ότι βρι-σκόμαστε σε μια άλλη εποχή, με άλλες συν-θήκες, όρους και άλλες απαιτήσεις.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου αυτάπου χρειάζονται πρέπει να τα οικοδομήσου-με στη βάση των σημερινών απαιτήσεωντης ταξικής πάλης. Μόνο έτσι μπορούμε ναφτάσουμε σε απαντήσεις που δίνουν διέξο-δο, που ανοίγουν δρόμους. Και αυτά πρέπεινα αποτυπώνονται στις θέσεις, τις κατευ-θύνσεις, τα σχήματα που οικοδομούμε, στασυνθήματά μας, στους τρόπους και τις μορ-φές με τις οποίες απευθυνόμαστε στονκόσμο, στην πάλη μας. Σίγουρα δεν είναιεύκολα όλα αυτά και ούτε μπορούν να απα-ντηθούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Αλλάαν ήταν εύκολα, σε τι θα τα χρειαζόμασταν;

Θεωρούμε λαθεμένες καιέχουμε αντιπαρατεθείεπανειλημμένα σε από-ψεις που «αγνοούν» τηνιμπεριαλιστική διάστασητου συστήματος και τηνεξάρτηση της χώρας απότους ιμπεριαλιστές, από-ψεις που υπαγορεύονταιαπό άλλες σκοπιμότητεςκαι πολιτικές κατευθύν-

σεις. Άλλο τόσο, ωστόσο,θεωρούμε λαθεμένες τιςαπόψεις που υποβαθμί-ζουν τον αντικαπιταλι-στικό χαρακτήρα πουπρέπει να έχει η αντιι-μπεριαλιστική πάλη.

ΝΕΟΛΑΙΑ14 Σάββατο 5 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Για 6η συνεχόμενη εβδομάδα οι διοι-

κητικοί υπάλληλοι του ΑΠΘ βρί-

σκονται σε απεργιακές

κινητοποιήσεις. Ενάντια στις απολύσεις

των συναδέλφων τους, ενάντια στην πολι-

τική που διαλύει το δικαίωμα στη δουλειά,

το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο. Σε

μαζικές γενικές συνελεύσεις, οι προτάσεις

συνέχισης των κινητοποιήσεων ψηφίζον-

ται με μεγάλη πλειοψηφία.

Έχουν απέναντί τους την κυβέρνηση,

το ΔΝΤ, την ΕΕ. Ένα πάνοπλο σύστημα

που προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους

κάμψει, με απειλές για εισαγγελικές πα-

ρεμβάσεις και προσαγωγές, με τροπολο-

γίες για προσωπική απογραφή του

καθενός και απολύσεις όσων δεν στείλουν

στοιχεία, με το χρυσωμένο χάπι της κινη-

τικότητας ενός 50% από τους απολυόμε-

νους, αν βιαστούν να δώσουν τις λίστες, με

λασπολογία που μιλά για μειοψηφίες, συν-

τεχνίες και μετατροπή των πανεπιστημίων

σε φέουδα ανομίας. Είχαν να αντιμετωπί-

σουν και τις φωνές της απογοήτευσης και

της έλλειψης εμπιστοσύνης στους αγώνες.

Όλους αυτούς που προσπάθησαν να τους

γυρίσουν πίσω «με το γάντι».

Οι απεργοί όμως μέσα στον αγώνα

κατάλαβαν τη δύναμή τους, κατάλαβαν

ότι το πιο σημαντικό όπλο των εργαζομέ-

νων είναι το δίκιο τους. Γι' αυτό σε κάθε

προσπάθεια διάσπασης και τρομοκράτη-

σης γίνονται πιο δυνατοί, πιο αποφασι-

σμένοι. Ξανανακαλύπτουν τις μαζικές

διαδικασίες, την εμπιστοσύνη στον δι-

πλανό αλλά και στο ότι οι αγώνες μπο-

ρούν να νικήσουν. Στην οικονομική

κούραση από τις μέρες της απεργίας απαν-

τούν με απεργιακά ταμεία. Στην ψυχολο-

γική κούραση, κοιτάνε δίπλα και ξέρουν

ότι δεν είναι μόνοι. Είναι εκεί οι συνάδελ-

φοί τους, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι σε

νοσοκομεία και δήμους, οι εκπαιδευτικοί

και όλοι όσοι στενάζουν κάτω από την πο-

λιτική της φτώχειας, των απολύσεων και

της εξαθλίωσης.

Ξέρουν πια καλά ποιοι είναι μαζί τους

και ποιοι εναντίον τους. Ξέρουν ότι δεν

έχουν να περιμένουν τίποτα από τους εκ-

προσώπους αυτής της πολιτικής στα πανε-

πιστήμια, τους πρυτάνεις. Ξέρουν ότι δεν

είναι μεμονωμένες απολύσεις -προηγήθη-

καν 80 συνάδελφοί τους- και ότι ο καθέ-

νας από αυτούς είναι εν δυνάμει

απολυόμενος. Ξέρουν καλά ότι, αν οι ίδιοι

δεν ριχτούν στη μάχη, κανείς δεν θα το

κάνει γι' αυτούς. Δεν περισσεύει κανείς.

Είναι όλοι απαραίτητοι. Η λογική της

ανάθεσης στέρεψε μπροστά στον πραγμα-

τικό αγώνα. Έμαθαν πολύ καλά ότι, υπο-

χωρώντας, η επίθεση του συστήματος θα

γίνεται ακόμα πιο σκληρή, όλο και περισ-

σότερα δικαιώματα θα τίθενται υπό αί-

ρεση. Με την αντίσταση κατάφεραν μέχρι

στιγμής να μην απολυθεί κανείς.

Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλή-

λων εδώ και έξι εβδομάδες δίνει το παρά-

δειγμα, δίνει δύναμη σε όσους βάλλονται.

Δεν είναι ένας αγώνας για την τιμή των

όπλων, δεν είναι μια φούσκα που στη

βάση τής συνδιαλλαγής θα σκάσει. Είναι η

απόφαση ότι με τους αγώνες κερδίζουμε

τη ζωή μας, η γνώση ότι τίποτα δεν μας χα-

ρίστηκε, ότι οι πραγματικοί αγώνες δημι-

ουργούν πραγματικό ρήγμα στην επίθεση.

Γι' αυτό χρειάζεται να ανοίξουν το θέμα

στην κοινωνία, να ενημερώσουν και να

συναντηθούν με άλλους κλάδους που είναι

σε κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη. Να

κατανοήσουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία,

το προσωπικό του πανεπιστημίου που δεν

χτυπιέται άμεσα ότι αυτή η επίθεση δεν θα

σταματήσει εδώ και δεν αφορά λίγους. Οι

αγώνες που ξεκινάνε δεν είναι μιας ριξιάς.

Για να ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική,

χρειαζόμαστε εστίες αντίστασης παντού,

αγώνες που δεν θα σταματούν πριν αρχί-

σουν, εξαγωγή και αξιοποίηση συμπερα-

σμάτων, την όλο και μεγαλύτερη

συγκρότηση και το συντονισμό των πρω-

τοπόρων αγωνιστών, ώστε να μπορούμε

να οργανώνουμε και να παλεύουμε από

καλύτερη θέση τις επόμενες φορές.

-ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ

-ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙ-

ΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Ηκυβέρνηση προετοίμαζε εδώ και ένα χρόνο τη«διαθεσιμότητα» εργαζομένων στα ΑΕΙ- ΤΕΙ,προκειμένου να συμπληρωθεί εκείνος ο αριθμός

των απολύσεων που επιβάλλουν ΕΕ και ΔΝΤ στο δημό-σιο. Απέναντι σε αυτή την πολιτική, όμως, στάθηκαν οιδιοικητικοί υπάλληλοι του ΕΚΠΑ, που διανύουν την έκτηεβδομάδα απεργίας τους (14/10- 18/10)!

Η απεργία αυτή, παρά τις μανούβρες και την τρομο-κρατία της κυβέρνησης και τις τρικλοποδιές των πρυ-τάνεων, έχει διάρκεια και όλα δείχνουν πως θασυνεχιστεί. Ήδη έχουν φανεί τα πρώτα θετικά αποτελέ-σματα. Οι εργαζόμενοι, με την πάλη τους, κατάφεραννα προσπεράσουν πολλές από τις απειλές και τα μέτραπου πάρθηκαν, για να κάμψουν τον αγώνα τους. ΤηνΚΥΑ για την υποβολή των στοιχείων σε ορισμένη προ-θεσμία, διαδέχτηκαν οι απειλές για εισαγγελική παρέμ-βαση στα ΑΕΙ -ΤΕΙ και οι φήμες για κατάργηση ακόμακαι ολόκληρου του κλάδου. Το τελευταίο μέτρο είναιπου εφαρμόστηκε στην ΕΡΤ και έχει αποδειχτεί, επομέ-νως, στην πράξη ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν εν-δοιασμό να το εφαρμόσει.

Σημαντικό βήμα στον απεργιακό αγώνα των διοικη-τικών αποτελούν οι τελευταίες εξελίξεις με την απόφασηγια νέα πενθήμερη απεργία. Αυτή η απόφαση πάρθηκεσε ένα πλαίσιο πολλαπλών διλημμάτων, μιας και είχεήδη ανακοινωθεί η αντιδραστική νομοθετική ρύθμισηγια την ατομική υποβολή στοιχείων εντός πέντε ημερών.Το μέτρο αυτό προέβλεπε ότι η μη υποβολή στοιχείωναποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα, το οποίο θέτει τους

εργαζόμενους σε αργία.Για άλλη μια φορά, δηλαδή, το σύστημα κινείται στη

λογική του “διαίρει και βασίλευε”, αλλά και στα πλαί-σια της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικήςζωής, εξαπολύει ό,τι πιο μαύρο, προκειμένου να τσακί-σει την απεργία. Στην ουσία, η κίνηση αυτή προωθεί τηνατομική αξιολόγηση και φορτώνει τις απολύσεις στιςπλάτες των εργαζόμενων, που καλούνται να λειτουρ-γήσουν σαν μαντρόσκυλα του εαυτού τους αλλά και τωνσυναδέλφων τους.

Η τρομοκρατία όμως δεν κατάφερε να σπάσει τοναγώνα των εργαζομένων! Η προθεσμία των πέντε ημε-ρών για την υποβολή των στοιχείων φτάνει στη λήξητης και οι διοικητικοί προχωρούν σε νέες γενικές συνε-λεύσεις, για να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν τηναπεργία. Σε αυτές έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνδι-καλιστικές τους ηγεσίες, που προσπαθούν να βάλλουννέες τρικλοποδιές στον αγώνα, ώστε να τα έχουν καλάμε τα τσιράκια του υπουργείου, τους πρυτάνεις και τοκαθηγητικό κατεστημένο.

Ωστόσο, έχουν να αντιμετωπίσουν και ένα νέο δεδο-μένο. Η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει στα πανεπιστήμιατο «μακρύ της χέρι», την παράταξη της ΔΑΠ, έχονταςως στόχο να μη συνδεθεί ο αγώνας των εργαζομένωνμε τον αγώνα των φοιτητών. Οι φοιτητές, από τηνπρώτη εβδομάδα της απεργίας, έδειξαν την αλληλεγ-γύη τους με την στήριξη της περιφρούρησης των πυλώντου ΕΚΠΑ άλλα και με την κατάληψη των σχολών τους,για να παλέψουν για τα δικά τους δικαιώματα (κόντρα

σε ένα νέο σχέδιο Αθηνά, στις διαγραφές και τα δίδα-κτρα), που στη συγκεκριμένη συγκυρία είναι άρρηκτασυνδεδεμένα με εκείνα των εργαζομένων.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο μια ιστοσε-λίδα συλλογής υπογραφών, η οποία παρουσιάζεται ως«ανεξάρτητη πρωτοβουλία» και φέρει τον τίτλο «ανοι-χτές σχολές». Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, οι φοι-τητές πρέπει να ανοίξουν τις σχολές τους, για να μηχαθεί το εξάμηνο και η εξεταστική αλλά και να συγ-κρουστούν με «αυτούς που κλείνουν τις πύλες των σχο-λών και δεν τους αφήνουν να βρεθούν με τουςσυμφοιτητές τους και να συζητήσουν».

Πρόκειται, δηλαδή, για μια ξεκάθαρη προσπάθεια ναενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός και να χτυ-πήσει τον αγώνα των διοικητικών, αλλά και να μπειφραγμός στην οικοδόμηση ενός κοινού μετώπου αγώναφοιτητών- εργαζομένων, που πλήττονται από τη βάρ-βαρη πολιτική.

Παρά τις απειλές και την τρομοκρατία της κυβέρνη-σης και των συμμάχων της, ο αγώνας για την ανατροπήαυτής της βάρβαρης πολιτικής των απολύσεων συνεχί-ζεται και μένει να δούμε τις νέες εξελίξεις από δω καιπέρα.

Σημ: Το άρθρο γράφτηκε πριν από τη συνέλευση τωνδιοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, την Παρασκευή18/10, και τη λήψη νέας απόφασης.

Έκτη εβδομάδα απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ

Τα «φέουδα ανομίας», οι «μειοψηφίες», οι απολύσεις και το δίκιο ενός αγώνα που συνεχίζεται!

ΝΕΟΛΑΙΑ 15Σάββατο 5 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Από τα τέλη Σεπτέβρη και έως σή-

μερα, η λίστα των επιθέσεων ενάν-

τια σε σχολεία και αγωνιστές

μαθητές ολοένα και μεγαλώνει. Σε διάφο-

ρες πόλεις της χώρας άλλοτε η αστυνομία,

άλλοτε οι Δήμαρχοι, άλλοτε οι διευθυντές,

άλλοτε διορισμένοι «αγανακτισμένοι πο-

λίτες», τρομοκρατούν και συλλαμβάνουν

μαθητές.

Μεσσηνία, 24/9Ο διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαί-

δεθσης Ν. Μεσσηνίας Πλατάρος, απευθύ-

νεται στους εκπαιδευτικούς που

διαμαρτύρονται στο γραφείο του σχετικά

με την απόφασή του να λειτουργήσουν

απογεύματα όσα σχολεία βρίσκονται υπό

κατάληψη: «Θα πρέπει να κάνετε μάθημα

το απόγευμα. Οφείλετε υπακοή».

Βύρωνας, 25/9Ο διευθυντής του 4ου γυμνασίου Βύ-

ρωνα απειλεί με χάσιμο της εκδρομής τους

μαθητές που έχουν καταλάβει το σχολείο

τους διαμαρτυρόμενοι για τη συγχώνευση

του σχολείου τους. «Αγανακτισμένοι γο-

νείς» τρομοκρατούν τους μαθητές.

Τρίκαλα, 29/9Προσάγονται 4 μαθητές του 3ου λυ-

κείου ως ύποπτοι να καταλάβουν το σχο-

λείο τους.

Λαμία, 7/10Παρουσία εισαγγελέα στις 11 το βράδυ

γίνεται επιχείρηση της αστυνομίας στο κα-

τηλειμμένο 1ο ΕΠΑΛ Λαμίας. Συλλαμβά-

νονται 20 άτομα και παραπέμπονται στη

διαδικασία του αυτόφορου.

Καστοριά, 8/10Ομάδα της ΟΠΚΕ εισβάλει σε κατειλη-

μένο συγκρότημα λυκείων της πόλης με κι-

νηματογραφικό τρόπο και με το πρόσχημα

ότι ψάχνουν για ναρκωτικά κάνουν σω-

ματικούς ελέγχους σε μαθητές.

6ο Γυμνάσιο Καλλιθέας, 8/10Αγανακτισμένος... ενήλικας, ίσως θείος

μαθητή, απείλησε με μαχαίρι τους μαθητές

που έκαναν κατάληψη, τραυμάτισε τα

χέρια μαθήτριας στην προσπάθειά του να

κόψει την αλυσίδα της κατάληψης με

κόφτη, χτύπησε, χαστούκισε και τραμπού-

κισε με διάφορους τρόπους.

Παράλληλα, ο πρόεδρος του συλλόγου

Γονέων και Κηδεμόνων απαιτούσε από

τους μαθητές που βρίσκονταν έξω από το

σχολείο να καταδόσουν τους μαθητές που

συμμετείχαν στην κατάληψη.

Ηγουμενίτσα, 16/10Διευθυντές των σχολείων που συστε-

γάζονται με το ΕΠΑΛ στέλνουν αναφορά

στην εισαγγελία. Με εντολή της η αστυνο-

μία μπαίνει στο σχολείο και συλλαμβάνει

10 μαθητές του ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας. Ορί-

στηκε τακτική δικάσιμος και θα δικα-

στούν με βάση το νόμο για τις καταλήψεις.

Αυτά έχει να επιδείξει η κυβέρνηση

απέναντι στους αγώνες των μαθητών.

Γιατί κατά τα άλλα, αδυνατεί να απαντή-

σει στα πραγματικά τους αιτήματα, αδυ-

νατεί να υπερασπιστεί την πολιτική της.

Οι καταλήψεις που έγιναν φέτος είχαν

στην πλειοψηφία τους πολιτικό περιεχό-

μενο ενάντια στο νέο λύκειο, τις συγχω-

νεύσεις σχολείων και τμημάτων και

ενάντια στο σχολείο που μαστίζεται από

τη φτώχεια των Μνημονίων. Απέναντι σε

αυτά, πολιτικά επιχειρήματα του συστή-

ματος, στήριξης των επιλογών του δεν

υπάρχουν. Και τα περί εκσυγχρονισμού

της εκπαίδευσης, συμμαζέματος του δημό-

σιου σχολείου και εκλογίκευσης της εκ-

παιδευτικής διαδικασίας δεν πιάνουν σε

κανένα αυτί που μαστίζεται από την

απόρριψη και την προοπτική της ανεργίας

και της ανέχειας.

Το μαθητικό κίνημα έχει να αντιμετω-

πίσει πολλά περισσότερα από την επίθεση

ενάντια στο δικαίωμα της νεολαίας να τε-

λειώνει το σχολείο και να σπουδάζει. Έχει

να αντιμετωπίσει τη λύσσα ενός συστήμα-

τος αποφασισμένου να τσακίσει με τον πιο

σκληρό τρόπο κάθε αγώνα.

Όργιο τρομοκρατίας ενάντια σε μαθητές

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Π.Α.Α.Σ. Θεσπρωτίας

Σήμερα το πρωί, έπειτα από μήνυση που κατέθεσαν οι Διευθυντές ΕΠΑΛ και ΙΕΚ Ηγουμενίτσας στοαστυνομικό τμήμα, συνελήφθησαν 10 μαθητές. Παρουσία των Διευθυντών η αστυνομική δύναμηέσπασε την κατάληψη, κόβοντας την αλυσίδα και συνέλαβε τους 10 μαθητές που βρίσκονταν

εντός της κατάληψης. Στους μαθητές έχουν ήδη απαγγελθεί κατηγορίες και έχει σχηματιστεί δικογρα-φία.

Το γεγονός αποτελεί συνέχεια προηγούμενων επιθέσεων σε διάφορα σχολεία ανά τη χώρα, όπωςσε εκείνο της Λαμίας, αλλά και στο ΕΠΑΛ την Ηγουμενίτσας ξανά την προηγούμενη εβδομάδα.

Η ΠΑΑΣ Θεσπρωτίας καταγγέλλει την επίθεση των δυνάμεων της αστυνομίας καθώς και την στάσητων διευθυντών, που πηγαίνουν χέρι-χέρι με τις πολιτικές ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ.

Οι πολιτικές αυτές που οδηγούν το λαό στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση, είναι εκείνεςπου φέρνουν και τη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής. Είναι οι πολιτικές που φέρνουν το «Νέο Σχο-λείο» των ταξικών φραγμών και που χτυπούν με όλα τα μέσα όποιον αγωνίζεται και αντιστέκεται.

Καλούμε όλο το λαό να συνεχίσει και να μαζικοποιήσει τους αγώνες και τις αντιστάσεις του. Αυτήθα είναι η άμεση και αναγκαία απάντηση στην επίθεση και στην τρομοκρατία. Τον καλούμε να αγωνι-στεί και να απαιτήσει να παρθούν πίσω τώρα οι κατηγορίες σε βάρος των μαθητών που αγωνίζονταιενάντια στο νέο μεσαίωνα που φτιάχνει το κεφάλαιο και στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν.• ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΩΡΑ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ• Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΤΟΥ ΛΑΟΥ Η ΠΑΛΗ ΘΑ ΤΗ ΣΠΑΣΕΙ• ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ• ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΓΩΝΑΣ

16/10/2013

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

των Μαθητών του ΕΠΑΛ

Ηγουμενίτσας

Εμείς οι μαθητές του ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας θέ-λουμε να καταγγείλουμε τη φασιστική συμ-περιφορά του διευθυντή μας αλλά και τη

συμπεριφορά του διευθυντή του ΙΕΚ απέναντί μας.Επίσης θέλουμε να καταγγείλουμε την εισβολή τηςαστυνομίας στην κατάληψη του σχολείου μας, σή-μερα 16-10 τα ξημερώματα, μετά από μήνυση τουδιευθυντή ΕΠΑΛ και ΙΕΚ και τη σύλληψη 10 συμ-μαθητών μας στους οποίους απαγγέλθηκαν κατη-γορίες και ορίστηκε δικάσιμος.

Δεν είμαστε εγκληματίες, απλά παλεύουμε γιατη δική μας μόρφωση που εσείς μας στερείτε. Δενείναι λύση να πηγαίνετε τους αγωνιζόμενους μα-θητές σε δικαστήρια αμαυρώνοντας το ποινικότους μητρώο λόγω αντίστασής τους στα φασι-στικά νομοσχέδια του κράτους.

Ζητάμε συμπαράσταση από όλους τους μαθη-τές αλλά και από ολόκληρη την κοινωνία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥΕΠΑΛ ΛΑΜΙΑΣ

ΔΙΕΘΝΗ16 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Ακόμα και γι’ αυτούς που έχουν συνη-θίσει να βλέπουν πνιγμένους σταπεράσματα της Μεσογείου, η τραγω-

δία που εκτυλίχθηκε στις δυτικές ακτές τηςΛαμπεντούζα ήταν μια εξαιρετική κατάστα-ση. Ο αριθμός των χαμένων ζωών ήταντόσο μεγάλος που -όπως σχολίασε και οφλεγματικός Γκάρντιαν- δεν μπορούσε νααγνοηθεί από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και τιςκυβερνήσεις. Ένας προς έναν, όλοι οι βασι-κοί ένοχοι έσπευσαν να καταθέσουν τη...συντριβή τους. Αποκορύφωμα, οι εικόνεςαπό την παρουσία του Μπαρόζο στο νησί, οοποίος εξαναγκάστηκε από την ιταλικήκυβέρνηση να σπεύσει και εν μέσω αποδο-

κιμασιών να εκφράσει την λύπη του, σεένα κακόγουστο ρεσιτάλ υποκρισίας.

Όλοι όμως ξέρανε καλά. Ξέρουν πως,τον τελευταίο καιρό, οι κοινωνικές καιπολιτικές συνθήκες έχουν επιδεινωθεί σεπολλές χώρες της βόρειας Αφρικής, στολεγόμενο Κέρας αλλά και στην Μέση Ανα-τολή, με επίκεντρο την Συρία. Κύματαχιλιάδων και χιλιάδων απελπισμένων προ-σπαθούν να ξεφύγουν από την πείνα, τηνκαταπίεση και τους πολέμους. Καταστάσειςγια τις οποίες καθοριστικό ρόλο έχει παίξειη νέο-αποικιοκρατία και ο ιμπεριαλισμός.Δίπλα στις παλιές πληγές, άνοιξαν καινού-ριες. Η Σομαλία, η Ερυθραία, η Λιβύη κλπ.Κύριοι υπεύθυνοι οι δυτικοί ιμπεριαλιστές,το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι οποί-οι, είτε με κυρώσεις είτε με βόμβες, έχουνπετύχει την πλήρη διάλυση αυτών των κοι-νωνιών και των τοπικών οικονομιών τους.

Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης,για μια ακόμη φορά, υπήρξε άθλια. Δηλα-δή, η ενίσχυση των περιπολιών και τωνελέγχων από την δύναμη της Φρόντεξ, γιανα σφραγιστούν τα θαλάσσια περάσματα.Εκτός από δολοφονικός, είναι και αναποτε-λεσματικός ο τρόπος αντιμετώπισης. Ταανθρώπινα κύματα που ωθούνται από τηναπελπισία είναι πολύ ισχυρά, για να στα-ματήσουν μπροστά σε «δίχτυα ασφαλείας».Η Μεσόγειος από καιρό έχει μετατραπεί σεανθρώπινο νεκροταφείο. Και όσο θα συνε-χίζονται οι ίδιες πολιτικές, τόσο θα κυριαρ-χεί ο ιμπεριαλισμός και η καπιταλιστικήεκμετάλλευση, τόσο θα αυξάνονται οιμετανάστες και πρόσφυγες που θα είναιέτοιμοι να παίξουν την ζωή τους κορώνα-γράμματα για μια καλύτερη ζωή ή ναγίνουν αντικείμενα εκμετάλλευσης από τακυκλώματα.

Τραγωδία και υποκρισία

«Έφυγε» ο Βο Νγκουγέν Γκιαπ, ο στρατηγός της επανάστασης στο Βιετνάμ

Στις 4 του Οκτώβρη πέθα-

νε σε ηλικία 102 χρονών

σε στρατιωτικό νοσοκο-

μείο του Βιετνάμ ο Βο Νγκουγέν

Γκιαπ, ο θρυλικός στρατηγός

του λαϊκού στρατού του Βιετ-

νάμ, ο άνθρωπος σύμβολο του

εθνικοαπελευθερωτικού κινήμα-

τος της χώρας και μια από τις

σημαντικότερες μορφές της σύγ-

χρονης ιστορίας της.

Γεννήθηκε στα 1911. Ήταν

παιδί αγροτικής οικογένειας

αλλά κατάφερε να σπουδάσει

πολιτικές επιστήμες και οικονο-

μικά. Εντάχθηκε στο ΚΚ Βιετ-

νάμ και αναγκάστηκε να κατα-

φύγει στην Κίνα όταν το κόμμα

κηρύχθηκε παράνομο. Εκεί γνώ-

ρισε τον Χο Τσι Μινχ και οργά-

νωσαν μαζί το εθνικοαπελευθε-

ρωτικό μέτωπο για την ανεξαρ-

τησία του Βιετνάμ.

Ήταν ο άνθρωπος που, μετά

τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο

και χωρίς ιδιαίτερες σπουδές

πάνω στην «τέχνη» του πολέμου,

ορίστηκε από τον Χο Τσι Μινχ

αρχηγός του αντάρτικου στρα-

τού και κατάφερε μέχρι το 1954,

στη μάχη του Ντιεν Μπιεν Φου,

να συντρίψει του γάλλους αποι-

κιοκράτες που αρνούνταν να

δεχτούν την ανεξαρτησία του

Βιετνάμ. Ιδιοφυής και με απί-

στευτες στρατηγικές ικανότητες,

οργάνωσε έναν ολόκληρο λαϊκό

στρατό, καταφέρνοντας μέσα

από ζούγκλες και βουνά να τον

φέρει μπροστά στο απόρθητο

φρούριο των Γάλλων, το Ντιεν

Μπιεν Φου, και να τους συντρί-

ψει.

Το Ντιεν Μπιέν Φου ήταν

στρατηγικό σημείο για τον πόλε-

μο, θέση κλειδί που όποιος το

κατείχε ήλεγχε πολλές διόδους.

Το εγχείρημα άγγιζε τα όρια του

ακατόρθωτου. Οι αντάρτες επί

μήνες έφτιαχναν δρόμους και

κουβαλούσαν βαριά όπλα σε

κομμάτια, με μια τεράστια από-

σταση. Όμως οι κούληδες του

Γκιαπ, με μια απίστευτης έντα-

σης επίθεση στο φρούριο, κατά-

φεραν να νικήσουν την αεροπο-

ρία και τη σοφία των στρατηγών

της Δύσης, όπως χαρακτηριστι-

κά έγραψε ο Andre Μasson.

10.000 γάλλοι στρατιώτες αιχμα-

λωτίστηκαν και πάνω από 5.000

σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν

στη μάχη.

Η πτώση του Ντιεν Μπιεν

Φου ανάγκασε του Γάλλους να

υπογράψουν κατάπαυση του

πυρός, με αποτέλεσμα να ειρη-

νεύσει γενικότερα η περιοχή της

Ινδοκίνας. Αποφασίστηκε η

προσωρινή διαίρεση της χώρας

με τον 17ο παράλληλο ως όριο

πάνω από το οποίο ελέγχονταν

από το Βιετμίνχ (Βόρειο Βιετ-

νάμ) και κάτω από τους Γάλλους

(Νότιο Βιετνάμ).

Τους Γάλλους θα ακολουθή-

σουν οι αμερικάνοι ιμπεριαλι-

στές, με την επέμβαση στη χώρα

στις αρχές της δεκαετίας του '60.

Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι μια

νίκη των κομμουνιστών στο

Βιετνάμ θα σήμαινε ένα ντόμινο

επαναστάσεων σε όλη τη νοτιο-

ανατολική Ασία, με τελική έκβα-

ση την επικράτηση των εξεγερ-

μένων λαών στην ευρύτερη

περιοχή, δεν έμενε άλλος δρόμος

για τους αμερικά-

νους ιμπεριαλι-

στές από τη στρα-

τιωτική επέμβα-

ση. Και πάλι υπό

την καθοδήγηση

του Γκιαπ, μέσα

από σχεδόν 15

χρόνια άγριων

συγκρούσεων, ο

λαός του Βιετνάμ

κατόρθωσε να

τους εκδιώξει

από τη χώρα του.

Δημιουργήθηκε

το Εθνικό Μέτω-

πο για την Απε-

λευθέρωση του

Νότου με 150.000

μαχητές Βιετκόν-

γκ, με στόχο την

ενοποίηση των

δύο Βιετνάμ. Για

να κατανοήσουμε

τα μεγέθη, μέχρι

το 1968 ο αριθμός

των αμερικανών

στρατιωτών στο

Βιετνάμ θα φτά-

σει το μισό εκα-

τομμύριο. Στη

δύναμη των Αμερικανών θα πρέ-

πει να προσθέσουμε και 500.000

τακτικό στρατό του Ν. Βιετνάμ,

50.000 Νοτιοκορεάτες κ.ά.

Παρά τις ωμότητες των Αμε-

ρικανών, τα βασανιστήρια, τα

στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους

συστηματικούς βομβαρδισμούς

ολόκληρων χωριών και αγροτι-

κών περιοχών, παρά το χημικό

πόλεμο που εξαπέλυσαν (πορτο-

καλί παράγοντας), τις βόμβες

ναπάλμ και φωσφόρου, τις απει-

λές πυρηνικού πολέμου και τις

τεράστιες ποσότητες συμβατι-

κών βομβών που έριξαν (ισοδύ-

ναμες σε ισχύ με 400 ατομικές

βόμβες της Χιροσίμα), ο στρατη-

γός Γκιαπ, πιστός στις αστείρευ-

τες δυνάμεις ενός λαϊκού στρα-

τού, κράτησε ψηλά το ηθικό του

στρατού και του λαού του και

συνέτριψε τη μεγαλύτερη στρα-

τιωτική δύναμη του κόσμου.

Μετά την επίθεση των Βιετ-

κόνγκ στο Τετ το 1968, πραγμα-

τοποιήθηκαν πολλές εξεγέρσεις

στο Ν. Βιετνάμ και υπήρξε ένα

τεράστιο κύμα συμπαράστασης

στο βιετναμέζικο λαό σε όλον

σχεδόν τον κόσμο. Το Γενάρη

του 1973 υπογράφηκε κατάπαυ-

ση του πυρός, αλλά ο στρατός

του Νότου επιτέθηκε σε συγκέ-

ντρωση κομμουνιστών στο

Δέλτα του Μεκόνγκ. Έτσι ο

στρατός του Βορρά αποφάσισε

να δώσει οριστικό τέλος και επι-

τέθηκε στο Νότο. Μέσα σε δυο

χρόνια απελευθερώθηκε όλο το

Ν. Βιετνάμ και τον Απρίλη του

1975 απελευθερώνεται και η

Σαϊγκόν.

Στις 30 Απρίλη έφευγαν από

την πόλη, κυριολεκτικά στο

"παραπέντε", και οι τελευταίοι

αμερικανοί "σύμβουλοι" που

είχαν μείνει και στήριζαν το

καθεστώς. Η εικόνα της φυγής

των Αμερικάνων με τα ελικόπτε-

ρα από την ταράτσα της πρεσβεί-

ας των ΗΠΑ θα μείνει βαθιά

χαραγμένη στη μνήμη τους για

πολλά χρόνια σαν ένας από τους

χειρότερους εφιάλτες τους. Θα

δείξει σε όλο τον κόσμο ότι ο

ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος.

Ο Γκιαπ εκτός από κορυφαί-

ος στρατηγός ήταν και μέλος του

ΠΓ του Κομμουνιστικού Κόμμα-

τος και αργότερα ορίστηκε

υπουργός. Όμως οι λαοί όλου

του κόσμου θα τον θυμούνται

πάντα σαν το στρατηγό της επα-

νάστασης, τον αρχιτέκτονα της

νίκης του βιετναμέζικου λαού.

ΔΙΕΘΝΗ 17Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Τελικά ο πρωθυπουργός τηςΛιβύης Αλί Ζεϊντάν απήχθη ήσυνελήφθη; Ίσως δεν το μάθουμε

ποτέ. Αυτό έγινε την προπερασμένηΠέμπτη. Η όλη αναστάτωση κράτησεμερικές ώρες αφού στη συνέχεια αφέ-θηκε ελεύθερος. Τα διεθνή ΜΜΕ αρχικάμίλησαν για απαγωγή, αλλά το κρατικόπρακτορείο ειδήσεων της Λιβύης Rana,επικαλούμενο αξιωματούχους τουυπουργείου Δικαιοσύνης, μετέδωσε ότιο Ζεϊντάν συνελήφθη και δεν απήχθη.Ενώ λίγο πριν από την απελευθέρωσήτου, η ταξιαρχία των πρώην ανταρτών«Επιχειρησιακό Κέντρο των Επαναστα-τών της Λιβύης», που θεωρητικά λει-τουργεί υπό τις εντολές των λιβυκώναρχών, ανακοίνωσε ότι συνέλαβε τονπρωθυπουργό Αλί Ζεϊντάν «βάσει τουλιβυκού ποινικού κώδικα, με εντολή τηςγενικής εισαγγελίας» και «τυγχάνεικαλής μεταχείρισης».

Σύμφωνα με την ταξιαρχία αυτή πουείχε επιστρατευθεί από την κυβέρνησηγια την τήρηση της ασφάλειας στην Τρί-πολη, και η οποία ανήκει ανεπίσημα σταυπουργεία Άμυνας και Εσωτερικών, οΖεϊντάν συνελήφθη για «εγκλήματα καιαδικήματα κατά της ασφάλειας του κρά-τους». Η αιτιολόγηση αυτή εξειδικεύε-ται από νέα ανακοίνωση της οργάνωσηςότι η σύλληψη έγινε μετά τις δηλώσειςτου υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑΤζον Κέρι, σύμφωνα με τις οποίες ηλιβυκή κυβέρνηση ήταν ενήμερη τηςεπιχείρησης σύλληψης του Αμπού Αναςαλ-Λίμπι. Τον Αμπού Ανας αλ-Λίμπι, τοπραγματικό όνομα του οποίου είναιΝαζίχ Αμπντούλ Χαμέντ αλ-Ράγιε, τονκαταζητούσαν οι ΗΠΑ με τη κατηγορίαγια συμμετοχή του στις αιματηρές επι-θέσεις του 1998 κατά των αμερικανικώνπρεσβειών στην Τανζανία και τηνΚένυα, που είχαν προκαλέσει το θάνατοτουλάχιστον 200 ανθρώπων.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλί Ζεϊ-ντάν, μετά την απελευθέρωσή του,μίλησε για «ατύχημα», αλλά την επόμε-νη μέρα μίλησε για «απόπειρα πραξικο-πήματος», χωρίς όμως να κατονομάσειηθικούς και φυσικούς αυτουργούς.

Οι αντιφάσεις αυτές φέρνουν μεγλαφυρό τρόπο στο προσκήνιο τηνκατάσταση που επικρατεί στη χώρα εδώκαι περίπου δύο χρόνια, από τότε που ηιμπεριαλιστική επέμβαση, το καλοκαίριτου 2011, με επικεφαλής τις ΗΠΑ καιβοηθούς Γαλλία και Βρετανία ανατρέπειτο καθεστώς Καντάφι. Σε όλο αυτό τοδιάστημα έχουμε μια αλυσίδα αιματη-ρών επεισοδίων με κορυφαίο τη δολο-φονία του αμερικανού πρέσβη Christo-pher Stevens και άλλων τριών διπλωμα-τικών υπαλλήλων στο αμερικανικό προ-

ξενείο της Βεγγάζης το Σεπτέμβρη του2012, το οποίο έγινε και η αφορμή γιατο ξήλωμα του επικεφαλής της CIA,αλλά και της Χίλαρι Κλίντον. Στη πραγ-ματικότητα, πέρα από αυτή τη δολοφο-νία και το ψευδο-θρησκευτικό πρόσχη-μά της, η κατάσταση στη Λιβύη αρχίζεινα εκτραχύνεται νωρίτερα με το φαινό-μενο των καταλήψεων πετρελαϊκώνεγκαταστάσεων, τερματικών σταθμών,διυλιστηρίων κ.λπ. από ομάδες ενό-πλων, το οποίο παίρνει μεγάλη έκτασηπριν από την περίοδο των εκλογών.

Οι εκλογές, τον Ιούλιο του 2012(μετά από αλλεπάλληλες αλλαγές τουεκλογικού νόμου για να μείνουν ικανο-ποιημένοι όλοι οι τοπικοί φύλαρχοιαλλά και οι διάφορες ένοπλες ομάδες)όξυναν τις αντιθέσεις και πολλαπλασία-σαν τις αντιφάσεις. Μέσα σε περίπουένα χρόνο, τρεις φορές άλλαξε ο πρω-θυπουργός, που επιλέγεται από ταμέλη του 200μελούς Εθνικού ΓενικούΣυμβουλίου, στο οποίο οι 120 έδρεςέχουν καταληφθεί από «ανεξάρτητους»που στην πλειοψηφία τους εκφράζουνδιαφορετικές ένοπλες ομάδες, οι οποί-ες πολλές φορές εισέβαλαν στο Κοινο-βούλιο διατυπώνοντας ποικίλα αιτήμα-τα, σε σχέση με τον έλεγχο των κρατι-κών μηχανισμών.

Η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερι-κών είχε βρεθεί τότε στην Τρίπολη γιανα θέσει τα «θέλω» των αμερικάνωνιμπεριαλιστών ως προς την επόμενηημέρα. Είχε, τότε, μιλήσει για «μιακυβέρνηση που θα αναδειχθεί με εκλο-γές, θα περιλαμβάνει όλες τις συνιστώ-σες της νέας πολιτικής σκηνής και θααποκαταστήσει το συντομότερο δυνατότην ηρεμία, κατάσχοντας τα ανεξέλε-γκτα όπλα που κυκλοφορούν στηχώρα». Το πλαίσιο που περιέγραφεήταν περίπλοκο και για να διασφαλι-στεί γίνονταν συζητήσεις για ενδεχόμε-νη ανάπτυξη δυνάμεων είτε υπό τονΑραβικό Σύνδεσμο είτε υπό την Αφρι-κανική Ένωση αφού σχεδόν καμία απότις ένοπλες ομάδες δεν συναίνεσε στιςεκκλήσεις για ενσωμάτωση στους υπόδιαμόρφωση μηχανισμούς του στρατούκαι της αστυνομίας.

Σήμερα λοιπόν η κεντρική κυβέρνη-ση δείχνει να μην ελέγχει τίποτε, πιθα-νώς ούτε καν την πρωτεύουσα, και,όπως, αποδεικνύει η απαγωγή Ζεϊντάν,ούτε καν το ένα τμήμα της κυβέρνησηςελέγχει το άλλο!

Το ερώτημα που τίθεται σήμεραείναι αν η Λιβύη μπορεί να επιβιώσει ωςένα τυπικά ενιαίο κράτος ή, για να τοπούμε διαφορετικά, αν με βάση τηνπολυπλοκότητα των ζητημάτων που

έχουν ανοίξει εκεί, οι ΗΠΑ θέλουν ναπαραμείνει τέτοιο. Η διάσπασή της όλοκαι πιο συχνά πιθανολογείται από διά-φορες αναλύσεις. Από τη μια μεριά ηKυρηναϊκή με τη Bεγγάζη να είναικοντά στο αραβικό στοιχείο και από τηνάλλη η Tριπολιτάνια με την Tρίπολη νακοιτά προς τη Δύση και τις χώρες τουπάλαι ποτέ Mαγκρέμπ και, τέλος,νοτιοδυτικά η περιοχή του Φεζάν, πουείναι κατά βάση κομμάτι τηςYποσαχάριας Αφρικής.

Αν πιστεύαμε τα ΜΜΕ, μέχρι πριναπό λίγο καιρό η Λιβύη ήταν στο δρόμοτης ευημερίας: ο λαός απελευθερώθηκεαπό έναν τύραννο, η οικονομία επανα-κινήθηκε και απέμεναν μόνο κάποιεςδιευθετήσεις δημοκρατικής επίφασης

για να σταθεροποιηθεί το πολι-τικό σκηνικό! Η πραγματικότη-τα ωστόσο εξελίχθηκε και εξε-λίσσεται διαμετρικά αντίθετα.Τι και αν η Λιβύη έχει τα μεγα-λύτερα αποθέματα πετρελαίουστην Αφρική. Τι κι αν βρίσκε-ται στην 21η θέση σε φυσικόαέριο και στην 9η θέση στααποθέματα πετρελαίου παγκο-σμίως. Τι και αν δύο νέα κοι-τάσματα φυσικού αερίου ανα-καλύφθηκαν πρόσφατα, όπωςανακοίνωσε η Εθνική ΕταιρείαΠετρελαίου της χώρας. Όλααυτά θεωρητικά μόνο αποτε-λούν τεράστια πηγή πλούτουγια τα μόλις έξι εκατομμύριακατοίκους της. Για την πλειο-νότητα των Λίβυων οι σημερι-νές συνθήκες άθλιας φτώχειαςσυνοδεύονται από ακόμη πιοδυσοίωνες προοπτικές για τοαύριο.

Το ότι οι αμερικάνοι ιμπε-ριαλιστές επιχειρούν ναφέρουν τα πάνω κάτω στην

περιοχή είναι φανερό. Από την άλλη,όμως, προκαλούν νέες ή και οξύνουνπαλιές αντιθέσεις σε βαθμό που η κατά-σταση να δείχνει αδιέξοδη. Κι αυτόπαρά την ενεργότατη εμπλοκή των -κατά τα άλλα- συμμάχων των ΗΠΑ στηνπεριοχή: της Σαουδικής Αραβίας και τουΚατάρ. Βλέπουμε μια δυστοκία στιςκινήσεις, είτε αυτές αφορούν ένα επό-μενο βήμα είτε μια «τελική διευθέτηση».Και αυτό παρατηρείται όχι μόνο στονσημαντικότερο σήμερα γεωπολιτικόπαράγοντα της περιοχής, τη Συρία, ήστο «στυλοβάτη» του αραβικού κόσμου,την Αίγυπτο, αλλά και στην –όπως φαι-νόταν– ευκολότερα ελεγχόμενη Λιβύη.

Χ.Β.

Η απαγωγή/σύλληψη

του πρωθυπουργού

και άλλα χαοτικά

Το ότι οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές

επιχειρούν να φέρουν τα πάνω

κάτω στην περιοχή είναι φανερό.

Από την άλλη, όμως, προκαλούν

νέες ή και οξύνουν παλιές αντιθέ-

σεις σε βαθμό που η κατάσταση

να δείχνει αδιέξοδη.

Λιβύη

ΔΙΕΘΝΗ18 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Δύο μήνες κρατά πλέον το απεργιακόκίνημα των καθηγητών στα δημόσιασχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

στη Βραζιλία. Αρχές Αυγούστου, με τηνέναρξη του χειμερινού εξαμήνου, ξεκίνησαντην απεργία οι καθηγητές στις μεγάλεςπόλεις (Ρίο ντε Τζανέιρο, Σάο Πάολο, ΜπέλοΟριζόντε και Πόρτο Αλέγκρε), διεκδικώνταςμισθολογική αναπροσαρμογή και βελτίωσητων συνθηκών της δουλειάς τους. Σιγά σιγάτο κίνημα επεκτάθηκε και σε άλλες πρωτεύ-ουσες πολιτειών, καθώς και σε μικρές επαρ-χιακές πόλεις.

Από το μήνα Μάιο, η χώρα ταλανίζεταιαπό εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, με συμμετοχήπολλών στρωμάτων εργαζομένων, μικρομε-σαίων και νεολαίας. Η σταγόνα που έκανε τοποτήρι να ξεχειλίσει ήταν η αποκάλυψη τηςατιμωρησίας διεφθαρμένων πολιτικών καιτης διασπάθισης δημόσιου χρήματος, στοπλαίσιο της «εθνικής σημασίας διοργάνω-σης» του Μουντιάλ και των ΟλυμπιακώνΑγώνων του Ρίο, σε συνδυασμό με τον καλ-πάζοντα πληθωρισμό (η ισοτιμία του δολαρί-ου σχεδόν διπλασιάστηκε σε 6 μήνες) και τηνκαθήλωση των μισθών. Μετά από χρόνια«πρωτογενούς πλεονάσματος» της τάξης του5%, η Βραζιλία βυθίζεται κι αυτή, με τη σειράτης, στη χρηματοπιστωτική κρίση που χτυπάόλες τις «αναδυόμενες οικονομίες» τωνBRICS (μαζί με Ινδία, Ρωσία, Κίνα και ΝότιαΑφρική).

Η «λαοπρόβλητη» κυβέρνηση της ΝτίλμαΡουσέφ καταφεύγει όλο και πιο συχνά στηναστυνομική καταστολή, προκειμένου νατιθασεύσει τους εργαζόμενους και τη νεο-λαία που αντιδρούν στην υποβάθμιση τουβιοτικού τους επιπέδου. Στις 15 αυτού τουμήνα, με την ευκαιρία της Εθνικής ΗμέραςΕκπαίδευσης, χιλιάδες καθηγητές διαδήλω-σαν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων τηςχώρας. Η δράση ορισμένων κουκουλοφόρωντου «μαύρου μπλοκ» στάθηκε αφορμή για ναχτυπήσει η αστυνομία, με εκατοντάδες προ-σαγωγές και συλλήψεις, γεγονός που ενί-σχυσε την αποφασιστικότητα του κλάδου. Οιδάσκαλοι της πρωτοβάθμιας αποφάσισαν νακατέβουν σε απεργία συμπαράστασης στουςδιωκόμενους συναδέλφους τους και έτσι τοκίνημα των καθηγητών βρίσκεται σε εξέλιξη,με προφανή την αλληλεγγύη γονέων καιμαθητών.

Απεργία των καθηγητών

Ενα κίνημα διαμαρτυρίας

σε εξέλιξη

Βραζιλία

Με τον κατώτατο

μηνιαίο μισθό να

βρίσκεται επίσημα

στα 38 δολάρια, δεν είναι

καθόλου παράξενο που το

Μπανγκλαντές είναι σήμερα η

δεύτερη χώρα, μετά την Κίνα,

σε παραγωγή ενδυμάτων. Η

σχετική βιομηχανία συνεισφέ-

ρει στο 78% των εσόδων από

τις εξαγωγές της χώρας (19 δις

δολάρια η αξία της βιομηχα-

νίας ενδυμάτων) και τροφοδο-

τεί φυσικά την παγκόσμια

αγορά, η οποία ελέγχεται από

ελάχιστες πολυεθνικές εταιρεί-

ες, με φθηνά και ακριβά

ρούχα, τα οποία κοστίζουν

ελάχιστα για τους θησαυρίζο-

ντες καπιταλιστές.

Όπως μπορεί κανείς να

υποπτευθεί, οι περισσότεροι

εργάτες (γυναίκες και παιδιά)

δουλεύουν με ακόμη χαμηλότε-

ρο μισθό που φθάνει τα 19

δολάρια το μήνα για 12 με 15

ώρες δουλειά την ημέρα σε

εφιαλτικές συνθήκες. Τον

περασμένο Απρίλιο κατέρρευ-

σε οκταώροφο εργοστάσιο με

πάνω από 1.000 νεκρούς και

2.500 τραυματίες. Δεν πρόκει-

ται βέβαια για κανένα μεσαίω-

να αλλά για κλασικότατο

καπιταλισμό που εκμεταλλεύ-

εται και ξεζουμίζει το νεαρό

εργατικό δυναμικό των νέων

βιομηχανικών χωρών, όπως

ακριβώς έκανε στην Ευρώπη

και στη Βόρειο Αμερική στο

19ο αιώνα. Είναι οι συνθήκες,

οι όροι εργασίας και τα μερο-

κάματα που προσπαθούν, εδώ

και τρία χρόνια να επιβάλ-

λουν και στη χώρα μας.

Στις 21 Σεπτεμβρίου, σύμ-

φωνα με τα επίσημα στοιχεία,

πάνω από 50.000 εργάτες, σε

400 από τα 5.000 εργοστάσια,

προχώρησαν σε απεργιακές

κινητοποιήσεις, απαιτώντας

αυξήσεις των μισθών στα 104

δολάρια και βελτίωση των

συνθηκών εργασίας. Σε μια

χώρα που ο συνδικαλισμός

είναι ουσιαστικά παράνομος,

με τακτικές δολοφονίες ανε-

ξάρτητων συνδικαλιστικών

στελεχών, με τις ΜΚΟ και τις

διεθνείς ομοσπονδίες που χρη-

ματοδοτούνται από τη CIA να

αλωνίζουν, γυναίκες και παι-

διά, το κύριο εργατικό δυναμι-

κό στον κλάδο, αψήφισαν την

εργοδοτική τρομοκρατία και

κατέβηκαν στους δρόμους.

Εκεί αψήφησαν επίσης την

κρατική τρομοκρατία, αφού η

απάντηση της κυβέρνησης

ήταν το χτύπημα των απεργών

με τις δυνάμεις καταστολής να

χρησιμοποιούν ελαστικές

σφαίρες για να διαλύσουν το

εξαγριωμένο πλήθος.

Οι πρόσφατες απεργίες

αποτελούν συνέχεια των

μεγάλων απεργιακών κινητο-

ποιήσεων του 2006 και του

2010, όταν κατάφεραν να επι-

βάλλουν κατώτατο μισθό.

Σημειωτέον, τα 38 δολάρια το

μήνα ήταν αποτέλεσμα των

αιματηρών διαδηλώσεων του

2010 και είναι φανερό ότι

μόνο με νέους αιματηρούς

αγώνες θα κερδίσουν οι εργά-

τες την όποια βελτίωση σε

μισθούς και συνθήκες. Διότι οι

συνεδριάσεις του ΟΗΕ στη

Γενεύη μετά την κατάρρευση

του κτιρίου τον περασμένο

Απρίλη μόνο κακόγουστη

φάρσα θυμίζουν, για αυτό

ούτε οι εργοδότες από το

Μπανγκλαντές ούτε οι πολυε-

θνικές εταιρείες ενδιαφέρθη-

καν να συμμετάσχουν.

Εν μέσω των κινητοποιήσε-

ων, πριν μερικές μέρες πήρε

φωτιά εργοστάσιο με πάνω

από 50 νεκρούς εργάτες. Οι

εργατικοί αγώνες όμως δεί-

χνουν πώς πραγματικά

συγκροτείται το κοινωνικό

υποκείμενο, το οποίο θα παί-

ξει καθοριστικό ρόλο για την

κατάργηση της εκμετάλλευ-

σης, στις χώρες που προλετα-

ριοποιείται σήμερα η πλειοψη-

φία των εργαζόμενων μαζών.

Απεργιακο κύμα στην κλωστοϋφαντουργία

Μπαγκλαντές

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 19Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Τελικά, στο παραπέντε, όχι μόνον οι ΗΠΑ αλλά καιολόκληρη η παγκόσμια οικονομία, γλίτωσαν μιαμεγάλη περιπέτεια κατά οικονομικούς αναλυτές.

Με απειλές από τον οίκο αξιολόγησης Fitch, με αγωνιώ-δεις εκκλήσεις από μεριάς των ευρωπαίων και των τραπε-ζιτών της Ελβετίας, με την έκφραση έντονων ανησυχιώναπό τους Κινέζους (οι μεγαλύτεροι κάτοχοι αμερικάνικωνομολόγων) αλλά και τις εσωτερικές διαμεσολαβήσεις,τελικά λίγο πριν την έλευση της 17ης Οκτωβρίου, αμερι-κάνοι και ρεπουμπλικάνοι βουλευτές (στο Κογκρέσο) αλλάκαι γερουσιαστές (στη Γερουσία) κατέληξαν σε ένα κοινόκείμενο που αυξάνει το όριο χρέους των ΗΠΑ και εξασφα-λίζει την χρηματοδότηση του αμερικάνικου δημόσιου μέχριτις 7 Φλεβάρη του 2014. Μέχρι τότε θα πρέπει τα δύο κόμ-ματα να καταλήξουν και σε ένα «λελογισμένο» πρόγραμ-μα δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, στα πλαίσια του ανα-θεωρημένου κρατικού προϋπολογισμού που ακόμα βρί-σκεται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.

Ο διχασμός των δύο κομμάτων της αμερικάνικης πολι-τικής ελίτ κάθετα (δημοκρατικοί-ρεπουμπλικάνοι) αλλάκαι… οριζόντια (ρεπουμπλικάνοι) αποτελεί έκφραση τουμεγάλου ρήγματος στο μπλοκ εξουσίας των ΗΠΑ και τηςδιάστασης περισσότερο για την ακολουθητέα εξωτερικήπαρά… εσωτερική πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλι-σμού. Προς το παρόν, πόντους φαίνεται να κερδίζει οΟμπάμα που επιπλέον δείχνει να αποκτά ένα άλλοθι γιαπιθανές αναπροσαρμογές στις κοινωνικές δεσμεύσεις τουπρογράμματος του (Οbamacare). Αν και είναι δύσκολοτώρα να ρίξει τον πήχη της «αντίστασης».

Οι επιπτώσεις από μια αμερικάνικη «κήρυξη πληρω-μών» είναι φανερό ότι θα είχε παγκόσμιες οικονομικέςεπιπτώσεις.

Πρωταγωνιστές τα επιτόκια των αμερικάνικων ομολό-γων που σε μια τέτοια περίπτωση θα καταποντίζοντανκαθώς η αξία των ομολόγων θα έπεφτε κάθετα, αφούμετά τις 17 Οκτωβρίου η αμερικάνικη κυβέρνηση θα διέ-θετε μόνο το 68% των δυνατοτήτων της, για να πληρώσειτους «λογαριασμούς» του επόμενου μήνα, δηλαδή τα ομό-λογα που θα λήγουν τότε. Η επίπτωση στους πιστωτέςτων ΗΠΑ θα είχε μεγάλο βάθος, καθώς πχ. η Ιαπωνίακατέχει 1,14 τρισ. δολάρια του αμερικανικού χρέους, ίσομε το 20% του ΑΕΠ της.

Θα λέγαμε, μάλιστα, με νόημα ότι οι ΗΠΑ -που δανεί-ζονται στο νόμισμα τους, γι’ αυτό δανείζονται και πιοφτηνά απ’ όλους στον κόσμο- ίσως θα μπορούσαν να αντι-μετωπίσουν το αυξημένο κόστος δανεισμού με μεγαλύτε-ρη «ψυχραιμία» απ’ ό,τι οι δανειστές τους. Γι’ αυτό και οσυγκρατημένος πανικός από Ιάπωνες και Κινέζους.

Μέχρι στιγμής πάντως, το λεγόμενο tapering, δηλαδήη εξαγγελία του παγώματος της μαζικής έκδοσης αμερι-κάνικων ομολόγων (και «φτηνού» χρήματος για την εξα-γορά τους), αντί να μειώσει την τιμή τους και να αυξήσειτα επιτόκιά τους, έχει συμβάλει στην στροφή επενδυτώνσε αμερικάνικα ομόλογα(!), καθώς έχει δημιουργήσει μιαπαγκόσμια ανησυχία σχετικά με την χρηματοδότηση καιτην παγκόσμια ρευστότητα. Ήδη δηλαδή είναι πιθανόν,μόνο και μόνο με αυτή την πορεία προς το «κέντρο», οιαμερικάνικες νομισματικές αρχές να έχουν μειώσει σεσημαντικό βαθμό το πληθωριστικό χρήμα που εκτύπωναντην τελευταία «κρίσιμη» τριετία. Ο χρυσός αποτελεί έναθύμα αυτής της αντιστροφής. Μάλιστα, αρκετοί μιλάνε γιασχεδιασμένη παρέμβαση στις αγορές χρυσού, προκειμέ-νου να απογυμνωθούν συναλλαγματικά οι λεγόμενες ανα-πτυσσόμενες χώρες που φρόντισαν να μετατρέψουν σεχρυσό τα συναλλαγματικά τους διαθέσιμα, μπροστά στονκίνδυνο ανακοπής της απρόσκοπτης παγκόσμιας χρηματο-δότησης με άρμα το δολάριο και ατραπούς τα αμερικάνι-κα ομόλογα. Η βίαιη κατάρρευση της τιμής του χρυσούέφερε την υποτίμηση των «χρυσών» αποθεμάτων και τηνυποτίμηση των νομισμάτων. Αγοραστής των αποθεμάτωνπου βγήκαν από τα θησαυροφυλάκια η ίδια η Αμερική σεπολύ φτηνές τιμές. Οίκοι αξιολόγησης προειδοποιούσανπως έρχεται η ώρα των αρνητικών αξιολογήσεων γιακάποιες από τις μεγάλες χώρες που θα απολέσουν το γνω-στό ΑΑΑ.

Ποιος μπορεί να νοιώθει «ανακουφισμένος» από τηναποφυγή της αμερικάνικης αθέτησης πληρωμών (που ηστήλη ποτέ δεν πίστεψε), όταν έχει ξεκινήσει ένας τέτοιοςκηρυγμένος και ακήρυκτος παγκόσμιος οικονομικός (καιβάλε…) πόλεμος;

Ουφ!(;)

ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ

Ηαντιπαράθεση ανάμεσα στο ΔΝΤ και στουςευρωπαίους (αντιπρόσωπους της Ευρωπαϊ-κής Επιτροπής και της ΕΚΤ), σχετικά με την

αντιμετώπιση του ελληνικού δημόσιου χρέους,μονοπωλεί τις στήλες των οικονομικών αναλύσεωνδιεθνούς εμβέλειας και μας προβληματίζει, αν τοπαρόν θέμα θα ήταν καλύτερα να απασχολεί τηνστήλη του… «Οικονοκόσμου».

Είχαμε αναφερθεί στα δύο σχέδια «διάσωσης»των δύο ακτών του Ατλαντικού στα προηγούμεναφύλλα, στο διάστημα όμως που μεσολάβησε η αντι-παράθεση ΔΝΤ-ΕΕ (που κρύβει την κατά βάθοςπραγματική αντίθεση Αμερικάνων και Ευρωπαίων)πήρε μεγάλη ένταση και έκταση. Με χαρακτηριστι-κότερη τη δήλωση Άσμουνσεν ότι μιλούν οι Αμερι-κάνοι και το ΔΝΤ «για τα λεφτά των άλλων».

Είναι φανερή η προσπάθεια των ευρωπαίων νααλλάξουν την ατζέντα και να μεταθέσουν τη βάσητης προοπτικής του ελληνικού δημόσιου χρέους,από την βιωσιμότητα στην δυνατότητα εξυπηρέτη-σής του ή -όπως αυτό ονομάζεται- στο «αξιόχρεοτου χρέους». Αυτό σημαίνει πως η συζήτηση πρέπεινα μετατοπιστεί από την ανάγκη αντιμετώπισης τηςβιωσιμότητας του χρέους (που όλοι –πλην της ελλη-νικής κυβέρνησης- θεωρούν μη βιώσιμο καθώς θααπαιτήσει δεκαετίες πρωτογενών πλεονασμάτων,για να υπάρξει ως τέτοιο) στην δυνατότητα αυτό ναμπορεί να αποπληρώνεται.

Το ΔΝΤ φυσικά έχει θέσει ένα πολύ σκληρόπλαίσιο για το μέλλον του χρέους καθώς στην πολύπρόσφατη έκθεση του και στις παράλληλες εκτιμή-σεις που την συνοδεύουν δηλώνεται ότι αναμένειμηδενικό πρωτογενές έλλειμμα για την τρέχουσαχρονιά και πως θα χρειαστούν επιπλέον μέτρα(συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών παρεμ-βάσεων) ύψους 3,5% του ΑΕΠ (6,6 δισ. ευρώ περί-που), την τριετία 2014-2016. Από ένα νέο «κούρε-μα», το ΔΝΤ περιμένει το χρέος να μειωθεί στο 124%του ΑΕΠ ως το 2020. Το χρέος αναμένεται φέτος στο172,6% του ΑΕΠ και το 2014 στο 172,6% του ΑΕΠ. Σαννα μην έφτανε αυτό, η γνωστή αμερικάνικη οικονο-μική επιθεώρηση Bloomberg προειδοποιεί πως μια«νέα ελληνική κρίση είναι πιθανότατη μέσα στο 2014».

Η ευρωπαϊκή θέση βασίζεται σε τρεις άξονες.

Ο πρώτος αφορά τα προαπαιτούμενα μέτρα πουπρέπει να πάρει η χώρα και που, όσο δεν εξασφαλί-ζουν την κάλυψη των χρηματοδοτικών κενών(μέσα στο φαύλο κύκλο μέτρα-ύφεση-νέα μέτρα), θαυποχρεώνουν τους Έλληνες να πληρώνουν μισθούςκαι συντάξεις από ό,τι πρωτογενές πλεόνασμαπαραχθεί.

Ο δεύτερος αφορά την πρόσθετη χρηματοδοτι-κή υποστήριξη και κάλυψη των κενών με νέαδάνεια που θα παραχωρήσουν οι ευρωπαϊκέςκυβερνήσεις. Αυτό το νέο δάνειο ήδη οι εγχώριοιεντολοδόχοι της τρόικας φρόντισαν να το προα-ναγγείλουν, μιλώντας για ομόλογα χαμηλών επι-τοκίων με ορίζοντα πενήντα χρόνων. Η αρχικήδιάψευση των «φημών» (σταθερή και σαφής απότον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στή-ριξης) πολύ γρήγορα ακολουθήθηκε από τις δηλώ-σεις στους δημοσιογράφους του Προέδρου της ΕΚΤΝτράγκι, που στην ουσία το προανήγγειλε στην όχι

τυχαία έδρα της Ουάσιγκτον, κατά τη διάρκειασυνέντευξης τύπου. Εκεί που λίγο πριν είχε πραγ-ματοποιηθεί η ετήσια σύσκεψη του ΔΝΤ. Πάντως–πόσο ανακουφιστικό είναι τάχα αυτό;- ο επικεφα-λής του ΕΜΣ τοποθέτησε την «ωρίμανση» τουελληνικού χρέους σε κλίμακα τριακονταετίας! Οιευρωπαίοι, αφού ρούφηξαν όλο το φρέσκο αίματης χρέωσης της χώρας, πρέπει τώρα να ασχολη-θούν με το… κουφάρι. Το ΔΝΤ εξ άλλου τους«έδωσε», βγάζοντας στη φόρα πως δεν επιλέχτηκετο κούρεμα του ελληνικού χρέους σε πιο ευνοϊκήγια τη σχέση του με το ΑΕΠ περίοδο, γιατί έπρεπενα σωθεί το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστη-μα αλλά και η ΕΚΤ να απαλλαγεί, με κέρδος, από ταελληνικά ομόλογα.

Ο τρίτος παράγοντας έγκειται στην δημιουργίαεκείνων των προϋποθέσεων και των όρων εγγύη-σης, για να επανέλθει ακόμα και «δειλά», η χώραστις αγορές χρήματος, ώστε να συμπληρωθεί το τρίο(Πορτογαλία-Ιρλανδία-Ελλάδα). Κι αυτό, όμως, δενβρίσκεται στο χέρι μόνο των χωρών της ευρωζώνηςαλλά απαιτεί συναινέσεις με το ΔΝΤ και τους Αμερι-κάνους που βρίσκονται από πίσω.

Η ρήξη πήρε τέτοια χαρακτηριστικά που άρχισαννα γράφονται και να προβάλλονται σενάρια περίαποχώρησης του ΔΝΤ από την χρηματοδότηση τωνπρογραμμάτων στήριξης και «διάσωσης» της Ελλά-δας.

Ο Ντράγκι φρόντισε να διασκεδάσει τις εντυπώ-σεις, ξεκαθαρίζοντας πως το ΔΝΤ θα μείνει στηνΕλλάδα μέχρι το 2016. Η σύγκρουση όμως ανάμεσαστους «θιασώτες» του κουρέματος και σε αυτούς της«εξυπηρέτησης» παίρνει όλο και πιο σκληρά χαρα-κτηριστικά και να γίνεται πια ευρύτερα γνωστή. Γιαυτό και πρόσβαση στις σχετικές πληροφορίες μπο-ρούν σήμερα να έχουν και μη ειδήμονες περί ταοικονομικά.

Σ’ αυτά τα πλαίσια, η προσπάθεια της ελληνικήςκυβέρνησης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα τουχρηματοδοτικού κενού του 2014 (που συνολικά ητρόικα και πέρα από τις αντιθέσεις της εκτιμά πάνωαπό 4 δις), μέσω της χρονικής μετακύλισης τηςαξίας των ομολόγων που λήγουν, βρίσκει πόρτεςκλειστές. Οι ευρωπαίοι δεν τηρούν ούτε αυτά πουέχουν υποσχεθεί, καθώς, σύμφωνα με τον ίδιο τονΣτουρνάρα, η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες τηςΕυρωζώνης μπλοκάρουν τη μετακύλιση των λήξε-ων δανείων, ύψους 19 δισ. ευρώ, έως το 2016, εκτων οποίων 10 δισ. ευρώ λήγουν εντός του 2014,προβάλλοντας εκ των υστέρων το επιχείρημα ότιαποτελεί νομισματική χρηματοδότηση. Σ’ αυτή τηβάση, ήταν αρνητικά σαφείς οι θέσεις του Άσμουν-σεν ότι δεν πρόκειται να ανανεωθούν τα ομόλογαύψους 4,5 δις που έχουν δοθεί στις τράπεζες, όπωςκαι κάθε ομόλογο, δηλαδή να μετακυλήσουν τηνεξόφλησή τους για αργότερα. Και το χρηματοδοτικόκενό θα παραμείνει κενό.

Συνεπώς, η σκλήρυνση του αμερικανοευρωπαϊ-κού ανταγωνισμού στα όρια της ρήξης παράγει μιαπαράκρουση της πίεσης προς την αστική τάξη -καιδι’ αυτής στο λαό- για ολοκληρωτική εφαρμογή τωνμέτρων που έχουν ήδη αποφασιστεί και σχεδιαστείαλλά και για νέα μέτρα που θα συνοδεύουν τη νέα«βοήθεια».

Ρήξη και παράκρουση για το ελληνικό χρέος

χρεώσεις

Τον «Οικονοκόσμο» και τις «χρεώσεις»γράφει ο Δημήτρης Μάνος

ΠΟΛΙΤΙΚΗ20 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Από την πρόσφατη επίσκεψη Αναστασιάδη στην Αθήνα, τομόνο που έγινε φανερό, μετά τις επαφές με τον Αντ. Σα-μαρά, είναι πως και οι δύο μιλάνε, είτε για το κυπριακό

είτε για το ρόλο Ελλάδας – Κύπρου στην περιοχή της ταραγ-μένης νοτιοανατολικής Μεσογείου, ευθυγραμμισμένοι πλήρωςστις ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ.

Και οι δύο συμμορφώθηκαν, σε σχέση με προκατόχουςτους, στην απώθηση της Ρωσίας από ρόλους στις χώρες τουςενώ ταυτόχρονα η επιμονή τους στην τριγωνική συμμαχία μετο φιλοπόλεμο Ισραήλ, αποτελεί εγγύηση για τη Δύση και τιςΗΠΑ και μεγαλύτερη ευθυγράμμιση ακόμη και στα πιο τυχο-διωκτικά και επικίνδυνα σχέδιά τους στην περιοχή.

Της επίσκεψης Αναστασιάδη στην Αθήνα είχε προηγηθεί ηεπίσκεψή του στις ΗΠΑ, η επίσκεψη Σαμαρά – Βενιζέλου επίσηςστις ΗΠΑ και στη συνέχεια του Σαμαρά στο Ισραήλ, με σχεδόνόλο το υπουργικό συμβούλιο. Το πολιτικό προσωπικό της ελ-ληνικής αστικής τάξης ψάχνει εναγωνίως διέξοδο, διαβλέπον-τας ορατά πια πως το ανεξέλεγκτο χρέος εμπλέκει ξανά τηχώρα στη δίνη του άγριου ανταγωνισμού των συμμάχων τηςΕ.Ε.- ΔΝΤ. Εδώ, μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ (όπως και στην Ε.Ε.φυσικά) ανακύπτουν οξύτατες και επικίνδυνες συγκρούσεις,στη βάση της βαθειάς κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού– ιμπεριαλιστικού συστήματος. Τίποτα δε μπορεί να καθορίσειη κυβέρνηση στη βάση αυτής της γενικευμένης αστάθειας καιτων οξύτατων ανταγωνισμών και το μόνο που σταθερά επιλέ-γει είναι το βάθεμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, φτάνον-τας αυτή τη σχέση στα πιο επικίνδυνα όρια για την υπόστασητης χώρας, την Ειρήνη και τη Δημοκρατία. Επίσης, δε ξεχνάνα αντιμετωπίζει ολοένα και πιο εχθρικά τον εχθρό λαό και τιςόποιες αντιστάσεις του στην πολιτική της φτώχειας και τηςανεργίας, που ενισχύονται συνεχώς με νέα μέτρα.

Στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, μιαγενικευμένη ανάφλεξη, με βάση την ιμπεριαλιστική επέμβαση,αποφεύχθηκε για την ώρα, ωστόσο οι ιμπεριαλιστικές κόντρεςδε παύουν στιγμή. Σ’ αυτές τις συνθήκες, η στάση της κυβέρ-νησης, το τελευταίο διάστημα, γίνεται πρωτόγνωρα αντιδρα-στική, δουλική στα πιο επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια,όπως αποκάλυψαν οι δηλώσεις Βενιζέλου κατά την προετοι-μασία της επέμβασης που απειλήθηκε στη Συρία αλλά και οιδηλώσεις Σαμαρά από τις ΗΠΑ, που περιγράφουν σαν το άλλοάκρο που πρέπει τώρα να χτυπηθεί, αυτούς που μιλάνε γιαέξοδο από ΝΑΤΟ και Ε.Ε.

Η ένταση της πολιτικής της φασιστικοποίησης, με ανοικτόπόλεμο στην αριστερά και σε ό,τι κινείται στο λαό και στη νε-ολαία, δεν είναι άσχετη με τις επιλογές και τις δεσμεύσεις τηςαστικής τάξης στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της. Όταν στήνον-ται κοινά υπουργικά συμβούλια με το κράτος δολοφόνο τωνΠαλαιστινίων και εμπρηστή των πολέμων στη Μέση Ανατολήεδώ και δεκαετίες, όταν ο Δένδιας συζητάει για ασφάλεια μαζίτους και μια σειρά υπουργεία κλείνουν μπίζνες των σιωνιστώνμε τη ντόπια μεγαλοαστική τάξη και όταν ο Σαμαράς κάνει τιςδηλώσεις που αναφέραμε από τις ΗΠΑ, αντιλαμβάνεται κανείςπως η στριμωγμένη στα αδιέξοδά της αστική τάξη ευθυγραμ-μίζεται, δίνοντας γη και ύδωρ και ταυτόχρονα προσπαθεί ναβάλει το λαό στο γύψο, για να εκπληρώσει ανεμπόδιστα ό,τιτης ζητηθεί, είτε στο επίπεδο του χρέους και της οικονομίαςείτε στο επίπεδο της υπηρέτησης επεμβάσεων και επικίνδυνωνγεωπολιτικών σχεδίων.

Το ενεργειακό σκάκι

Ζήτησε ο Σαμαράς αγωγό μεταφοράς αερίου από το Ισραήλμαζί με το καλώδιο των 2000 ΜWAT και η Κύπρος εκλιπαρεί,επίσης, για σταθμό υγροποίησης LNG που θα τροφοδοτείταιαπό το Λεβιάθαν και το Ταμάρ του Ισραήλ, μιας και το αέριοτης Αφροδίτης είναι τελικά λίγο. Όμως, το Ισραήλ βλέπει καιτη λύση αγωγού προς την Τουρκία και μέσω αυτού σύνδεση μετον ΤΑΡ.

Κουβάρι το ενεργειακό σκάκι της περιοχής, πολλές οι ορέ-ξεις πολλών παιχτών, μα για νάνους του γεωπολιτικού αντα-γωνισμού σαν την Ελλάδα και την Κύπρο, θα μείνουν μονάχαορέξεις, εφόσον οι ισχυροί παίχτες λύνουν και δένουν με τηνισχύ των αεροπλανοφόρων τους και με τους ανταγωνισμούςτους βυθίζουν ολόκληρη την περιοχή στην αστάθεια και σε μό-νιμη πολεμική διάταξη. Άλλωστε η οικονομική λεηλασίαχωρών από τις ντόπιες άρχουσες τάξεις και τον ιμπεριαλισμό,που εντείνεται με την κρίση, βγάζει και θα βγάζει συνεχώς στοπροσκήνιο και τους λαούς στην περιοχή, όπως και σ’ όλο τονπλανήτη.

Απαντούν με δολοφονική στρατο-χούντα στην Αίγυπτο, εν-τείνουν τη φασιστικοποίηση και στην Τουρκία, τρομοκρατούνμε τόμαχοκ και βομβαρδιστικά. Αυτή είναι η πραγματικότητατης περιοχής στη συγκυρία που διανύουμε. Και σ’ αυτή τηνπραγματικότητα, η αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικόσυμμαχεί με το Ισραήλ, δηλώνοντας υποταγή στη Δύση σε ό,τιτου ζητηθεί και εκλιπαρεί για όποιες μπίζνες μπορεί να δια-σφαλίσει.

Η επιμονή των ΗΠΑ έκοψε από την αστική τάξη τις ορέξειςγια τους τεράστιους αγωγούς σαν τον South Stream και έμει-ναν με τον ΤΑΡ των 10 δις κυβικών αζέρικου αερίου. Πολλέςελπίδες καλλιεργήθηκαν για αέριο νότια της Κρήτης, πολύςντόρος για τις ΑΟΖ, για τη χρυσοφόρα συνεργασία με το Ισ-ραήλ, τους αγωγούς του νότιου ρεύματος εφοδιασμού της Ευ-

Φούντωσαν τη βδομάδαπου μας πέρασε οι συ-ζητήσεις γύρω από τη

διαχείριση του ελληνικού χρέ-ους. Θα προκύψει «δημοσιονο-μικό κενό» για το 2014 καιπόσο; Υπάρχει «χρηματοδοτικόκενό» για τη διετία 2014-2015και αν ναι, πόσα δισ.; Θα επιβε-βαιωθούν ή όχι οι προβλέψειςτης κυβέρνησης για «πρωτογε-νές πλεόνασμα» στον προϋπο-λογισμό του 2013; Ανακοινώσειςεπί ανακοινώσεων και αλληλο-αναιρούμενες προβλέψεις καιεκτιμήσεις τόσο από την ελλη-νική κυβέρνηση όσο και από ΕΕ,ΕΚΤ και ΔΝΤ. Και όλα αυτά πα-ρουσιάζονται σαν μια «τιτάνιαμάχη» που τάχα δίνουν Σαμαράςκαι Στουρνάρας ενάντια στις«πιέσεις» της τρόικας και τωνδανειστών μας.

Στην πραγματικότητα αυτόπου (ξανα)φούντωσε είναι οι αν-τιθέσεις των ιμπεριαλιστών. Αν-τιθέσεις που ποτέ δεν έπαψανκαι που εκδηλώνονται με κάθεευκαιρία. Πίσω από τη συζήτησηγια τα «κενά» ή τα «πλεονά-σματα», για το «κούρεμα» ή την«επιμήκυνση» κρύβονται οι αν-τιθέσεις ΕΕ/Γερμανίας καιΔΝΤ/ΗΠΑ για το ποιος θα βγειπερισσότερο ή λιγότερο χαμένοςαπό τη διαχείριση της κρίσης.«Κούρεμα» του χρέους θέλει τοΔΝΤ, που αυτή τη φορά θα τοπληρώσουν όχι οι ιδιώτες αλλάο «επίσημος τομέας», δηλαδή οικεντρικές τράπεζες και – άρα –οι προϋπολογισμοί των κρατώντης ευρωζώνης, αφού σταχέρια τους κατά κύριο λόγο έχειπεριέλθει το ελληνικό χρέος.Από την άλλη, «επιμήκυνση»προκρίνουν οι ευρωπαίοι, μεπαράταση του χρόνου αποπλη-ρωμής (μιλάνε για πάνω από 50χρόνια!) και νέα μειωμένα επι-τόκια, έτσι ώστε ούτε αυτοί να

πληρώσουν τα σπασμένα αλλάκαι να διαιωνίζεται το καθεστώςτης εξάρτησης.

Όταν μαλώνουν τα βουβά-λια, την πληρώνουν τα βατρά-χια. Η ιμπεριαλιστική στήριξηεκτός από παράγοντας ενίσχυ-σης της κυβέρνησης και του πο-λιτικού κέντρου Σαμαράαποδεικνύεται ταυτόχρονα καιως παράγοντας αποσταθεροποί-ησης. Για άλλη μια φορά οι κυ-βερνητικοί σχεδιασμοίσυνθλίβονται στα πλαίσια τωνενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέ-σεων. Το success story του Σα-μαρά δεν ναυαγεί μόνο στησκληρή πραγματικότητα τηςφτώχειας και της εξαθλίωσηςπου ζει ο λαός μας αλλά ανα-τρέπεται και από τα πλέον επί-σημα και συστημικά «χείλη».Δεν πρόλαβε καλά-καλά να στε-γνώσει το μελάνι από τις πρό-σφατες δηλώσεις Λαγκάρντ πουαπέκλειε νέα «οριζόντια» δημο-σιονομικά μέτρα και ήρθε η έκ-θεση του ΔΝΤ που μιλάει για νέαπρόσθετα μέτρα 6,5 δισ. πουπρέπει να παρθούν μέχρι το2016. Για έξοδο από το τούνελμιλάει ο Στουρνάρας και την ίδιαστιγμή ο διοικητής της Τράπεζαςτης Ελλάδας Προβόπουλος προ-βλέπει άλλα δύο χρόνια ύφεσης.«Επιστροφή στις αγορές» με τοτέλος του μνημονίου το 2014λέει η κυβέρνηση, για «ψευδαί-σθηση» μιλάει η έκθεση τουΓραφείου Προϋπολογισμού τηςΒουλής.

Έτσι και αλλιώς τα βάρβαραμέτρα είναι εδώ. Και στα παλιάπροστίθενται συνεχώς και νέαπροκειμένου να εκταμιευτούν οιδόσεις που απομένουν. Ενόψειτης δόσης του Οκτωβρίου (1δισ.) οι αμυντικές βιομηχανίες(ΕΑΣ, ΕΛΒΟ) και η ΛΑΡΚΟ «εξυ-γιαίνονται» με «σχέδια βιωσιμό-τητας» που προβλέπουν μαζικές

απολύσεις και «σαλαμοποίηση»της παραγωγικής τους δραστη-ριότητας προκειμένου να κλεί-σουν ή να εκποιηθούν σευποψήφιους επενδυτές. ΕΥΔΑΠκαι ΕΥΑΘ «τακτοποιούν» τις εκ-κρεμότητές τους με το Δημόσιο(εξόφληση οφειλών) καιοδεύουν προς ιδιωτικοποίηση.Νέο κύμα με άλλες 12.500 δια-θεσιμότητες, κυρίως από τουςΟΤΑ, αναμένεται μέχρι το Δε-κέμβρη. Και από κοντά νέα μεί-ωση συντάξεων από το 2014,απελευθέρωση των ομαδικώναπολύσεων, πετσόκομμα στιςκοινωνικές δαπάνες, φοροεπέ-λαση και χαρατσοεπιδρομή.

Πίσω από το «κούρεμα» ήτην «επιμήκυνση», πίσω από τα«κενά» ή το «πλεόνασμα», απότην «επανεκκίνηση» της οικονο-μίας, τη «βιωσιμότητα» του χρέ-ους κ.α. που προπαγανδίζουν ηκυβέρνηση και οι επικυρίαρχοιτης τρόικας, υπάρχει η επίθεσητου κεφάλαιου για τη χειροτέ-ρευση των όρων ζωής της εργα-τικής τάξης. Συμπίεση τουλαϊκού εισοδήματος, κατεδά-φιση δικαιωμάτων και καταχτή-σεων, σύνθλιψη του βιοτικούεπιπέδου των εργαζόμενων,αναδιανομή του κοινωνικούπλούτου από «τους κάτω» προς«τους πάνω» και από «τουςμέσα» προς «τους έξω». Μέσααπ’ αυτή την πολιτική αναζη-τούν διέξοδο στη κρίση και νέαπεδία κερδοφορίας για το ξένοκαι ντόπιο κεφάλαιο. Και παράτις όποιες μεταξύ τους διαφω-νίες και αντιθέσεις, σ’ αυτή τηναντιλαϊκή πολιτική είναι όλοιτους σύμφωνοι. Χωρίς βέβαιανα ρωτήσουν το λαό και τουςεργαζόμενους. Αλλά κι αυτοίδεν είπαν την τελευταία τουςλέξη.

Η αντιλαϊκή πολιτικήδεν έχει ούτε «κενά» ούτε «ελλείμματα»

Καταγγέλλουμε την αστυνομική επίθεση σή-μερα το πρωί στο Σύνταγμα, τη σύλληψη της απερ-γού πείνας Fadik Adiyaman και την προσαγωγήτεσσάρων ακόμα πολιτικών προσφύγων της «Επι-τροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατού-μενους στην Τουρκία και στο Κουρδιστάν», πουβρίσκονταν εκεί από την Τρίτη 15 Οκτώβρη. Συμ-παραστέκονταν με τον τρόπο αυτό στους τέσσερειςπολιτικούς πρόσφυγες, κρατούμενους στον Κορυ-δαλλό, που εδώ και 23 μέρες κάνουν απεργία πεί-νας διαρκείας για να σταματήσει η απέλασή τουςστην Τουρκία, τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις της αντιλαϊκήςκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ενάντια στους Τούρκουςκαι Κούρδους αγωνιστές που ζουν στη χώρα μας,συνεχίζονται αδιάκοπα εδώ και πολλούς μήνες.Πολλοί πολιτικοί πρόσφυγες έχουν συλληφθεί, κα-κοποιηθεί και εκδοθεί ή κινδυνεύουν να εκδοθούνστην Τουρκία και σε άλλες χώρες, όπου θα αντι-μετωπίσουν πολύχρονες φυλακίσεις και νέα βασα-νιστήρια για την πολιτική, κοινωνική και

συνδικαλιστική δράση τους.Η επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στο δι-

καίωμα των λαών να αγωνίζονται είναι μέρος τηςπολιτικής της φασιστικοποίησης που ασκείται απέ-ναντι και στον ελληνικό λαό, στους εργαζόμενουςκαι στη νεολαία, είναι αποτέλεσμα της ιμπεριαλι-στικής εξάρτησης της χώρας. Ο αγώνας του ελλη-νικού και τούρκικου λαού ενάντια στονιμπεριαλισμό και το φασισμό είναι κοινός. Οι αγω-νιστές που διώκονται από το τουρκικό καθεστώςέχουν δικαίωμα απόκτησης πολιτικού ασύλου.

• Ν' αφεθεί ελεύθερη η Fadik Adiyaman!• Να σταματήσει η έκδοση των κρατούμε-

νων πολιτικών προσφύγων και ν' αποσυρθούν οικατηγορίες σε βάρος τους!

• Η τρομοκρατία δεν θα περάσει, του λαούη πάλη θα τη σπάσει!

• Λευτεριά και Άσυλο στους Τούρκους καιΚούρδους πολιτικούς πρόσφυγες!

Πέμπτη 17/10/2013

Κάτω τα χέρια απ’ τους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 21Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Αναστασιάδης – Σαμαράς Πρόθυμοι σε ό,τι ζητήσουν ΗΠΑ – Ε.Ε. και Ισραήλ

ρώπης και τα σχετικά. Όμως πιθανότατα,καθώς ήδη φαίνεται, οι Iσραηλινοί, όπωςκαι οι Kαταρινοί και άλλοι, ενδέχεται νασυμμετάσχουν στη λεηλασία κάποιων φι-λέτων της χώρας, να επενδύσουν στοντουρισμό τώρα που η αντεργατική επί-θεση έχει φτιάξει ευνοϊκό έδαφος γιακαρχαρίες, ίσως και σε κάποιους ακόμητομείς, μα μέχρι εκεί.

Τα περί ενεργειακού κόμβου, που έτσικι αλλιώς δε θα σήμανε κανένα όφελοςγια τον λαό, τόσο για την Ελλάδα όσο καιγια την Κύπρο σιγά σιγά καταρρέουν. Δεκαταρρέει, όμως, η εμπλοκή της χώραςστα πιο επικίνδυνα φιλοπόλεμα σχέδιατων σιωνιστών και του ιμπεριαλισμού.Παράλληλα, με την επίσκεψη Σαμαρά στοΙσραήλ, εξελίσσονταν κοινή αεροναυτικήάσκηση στην περιοχή της Αττικής. Ανά-λογη άσκηση με F15 και F16 θα πραγμα-τοποιηθεί στις 19 του Οκτώβρη δυτικά τηςΚαλαμάτας, ενώ στην ανατολική Κρήτη,αντί για χρυσοφόρες γεωτρήσεις, ξεσκο-νίζονται μετά από χρόνια τα παροπλι-σμένα ρωσικά συστήματα S300 για βολές,στις αρχές Δεκέμβρη, όπου ΗΠΑ και Ισ-ραήλ επιδιώκουν να τσεκάρουν τις δυνα-τότητές τους. Ο Αβραμόπουλος, στοπλαίσιο της στρατιωτικής συνεργασίαςεπισκέπτεται το Ισραήλ τέλος Οκτώβρη,ενώ ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Φογκ Ράσμουσεν, σεπρόσφατη συνάντησή του στην Αθήνα μετον Σαμαρά, δήλωσε πως «ένα πράγμαδεν έχει αλλάξει, η αφοσίωση της Ελλά-δας στη συμμαχία».

Αυτό άλλωστε αποδείκνυε η δέσμευσητης ελληνικής κυβέρνησης να διαθέσειστο ΝΑΤΟ στρατιωτικές δυνάμεις και μέσαστο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού δόγμα-τος της «έξυπνης άμυνας».

Δε χρειάζεται, βέβαια, να μιλήσουμεγια την προθυμία του πολιτικού προσωπι-κού για τη μετατροπή της χώρας, ανάπάσα στιγμή, σε πολεμικό ορμητήριο μετις βάσεις αλλά και με τη χρήση κάθε ση-μείου της ελληνικής επικράτειας.

Κυπριακό: νέο δημοψήφισμα στασκαριά

Βασική πλευρά ένταξης της Κύπρουκαθολικά, μόνιμα και σταθερά στους δυ-τικούς σχεδιασμούς είναι η «επίλυση» τουκυπριακού στο πλαίσιο μιας «λύσης» ανά-λογης του κακόφημου σχεδίου Ανάν. Μιας«λύσης» που θα καταργεί κάθε έννοιαανεξαρτησίας του κυπριακού κράτους, θανομιμοποιεί τη διχοτόμηση και θα το κα-θιστά ένα ιμπεριαλιστικό προτεκτοράτο.Η περίπτωση του Αναστασιάδη, μετά μά-λιστα το σκάσιμο της κυπριακής φού-σκας, και η προθυμία συνεργασίας τηςελληνικής κυβέρνησης σε ό,τι πουν ΗΠΑ –Ε.Ε., κάνουν τη συγκυρία ευνοϊκή, για ναπροχωρήσουν οι ιμπεριαλιστές τα σχέδιασταθεροποίησης του ελέγχου τους στονησί, που πρόκειται να τα ονομάσουν σχέ-δια «επίλυσης» του κυπριακού.

Βέβαια, οι περιπλοκές όχι μόνο δεναποκλείονται μα είναι και το πιο πιθανό.Αυτό το λέμε, τόσο γιατί το λεγόμενο κυ-πριακό ζήτημα είναι περίπλοκο, 40 χρό-νια μετά από την εισβολή του Αττίλα,αλλά και γιατί, στην ευρύτερη περιοχή, οιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και ηαστάθεια που δημιουργεί όχι μόνο δελύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί συνε-χώς καινούρια.

Ωστόσο, από πλευράς ΗΠΑ, έχει τεθείχρονοδιάγραμμα για συμφωνία εντός του2013 και για δημοψήφισμα το Μάρτη του2014. Ούτε η επιστροφή της πόλης φάν-

τασμα Αμμοχώστου, όποτε και αν γίνει,ούτε η συμμόρφωση της Τουρκίας στο ευ-ρωπαϊκό κεκτημένο, με το άνοιγμα λιμα-νιών και αεροδρομίων στην κυπριακήαστική τάξη, δεν εμπνέουν την ελληνοκυ-πριακή κοινότητα που ζει τα δεινά τωνμνημονίων, που απλώνουν τη φτώχεια,με την ανεργία να αυξάνεται και να ξε-περνά ήδη το 20%.

Αντίστοιχα, οι άνθρωποι της δουλειάςστο βόρειο τμήμα του νησιού (τουρκοκύ-πριοι), που ζουν μόνιμα στη φτώχεια, δενεμπνέονται από μεθοδεύσεις της Τουρκίαςκαι των ιμπεριαλιστών.

Ο Βενιζέλος και ο Νταβούτογλου στιςΗΠΑ συμφώνησαν σε άμεση εμπλοκή τηςΕλλάδας και της Τουρκίας στο πνεύματων συμφωνιών της Ζυρίχης, που ξεσή-κωσαν τότε τον κυπριακό αλλά και τονελληνικό λαό. Ο Βενιζέλος και όλο τοαστικό πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδαείναι πρόθυμοι, όπως είπαμε, για ό,τιτους ζητηθεί από τους ιμπεριαλιστές. Έτσιόπως έχει διαμορφωθεί το πλαίσιο εξάρ-τησης της χώρας σήμερα, θα δέχονταν όχιμόνο το σχέδιο Ανάν του 2004, μα καιπολύ χειρότερες απαιτήσεις των ιμπερια-λιστών για την Κύπρο. Νιώθουν να τουςείναι βάρος το κυπριακό πρόβλημα, πουδημιουργήθηκε με αδιαμφισβήτητη ευ-θύνη της αστικής τάξης της Ελλάδας. Τηνίδια στιγμή, προθυμοποιούνται και ανοί-γουν δρόμους για τετραμερείς διαπραγ-ματεύσεις, σαφώς υπαγορευμένες από τιςΗΠΑ. Όμως, για την κυβέρνηση Αναστα-σιάδη, τα ζητήματα μπαίνουν διαφορε-τικά. Το βροντερό όχι του κυπριακούλαού στο σχέδιο Ανάν μπορεί να μη μπό-ρεσε να μετεξελιχτεί σε ένα λαϊκό αντιιμ-περιαλιστικό κίνημα αλλά όμως ιστορικάέχει υπάρξει. Σήμερα, βέβαια, τα πράγ-ματα είναι διαφορετικά. Δύσκολα, απόκάθε άποψη, για το λαό της Κύπρου,όπως και για όλους τους λαούς της πε-ριοχής. Το γενικότερο κλίμα είναι διαφο-ρετικό και η ιμπεριαλιστική τρομοκρατίακαλά κρατεί. Άλλο τόσο, όμως, η δύ-σκολη πραγματικότητα που βιώνει ο κυ-πριακός λαός γκρεμίζει αυταπάτες για τηνΕ.Ε. και τους δυτικούς «οραματισμούς»του Αναστασιάδη.

Όλα αυτά, καθώς και οι εξελίξεις στηνευρύτερη περιοχή, κάνουν δύσκολο τοέργο που ουσιαστικά έχει χρεωθεί απότην εκλογή της η κυβέρνηση Αναστα-σιάδη. Οι διαπραγματεύσεις, για την ώρα,δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θ’ αρχί-σουν στις 4 Νοέμβρη, όπως έχει συμφω-νηθεί, μιας και δεν υπάρχει συμφωνία για

το κοινό ανακοινωθέν...

Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη απόπροστάτες!

Συνολικότερα έτσι κι αλλιώς, σε μαςτουλάχιστον, είναι ξεκάθαρο πως λύσηστο κυπριακό με ιμπεριαλιστική υπαγό-ρευση δε μπορεί να υπάρξει. Από τηνάλλη, το νησί της Αφροδίτης παραμένειέρμαιο του ιμπεριαλιστικού ανταγωνι-σμού. Με τις εγγλέζικες βάσεις που πα-γιώνονται, με τους Ρώσους που φεύγουναλλά παραμένουν και τον Αναστασιάδη ναετοιμάζει ταξίδι στη Μόσχα, με τους γερ-μανογάλλους που εισβάλλουν μέσω Ε.Ε.,με τις ΗΠΑ που απαιτούν καθοριστικόλόγο, χειριζόμενοι τις αντιθέσεις στην ευ-ρύτερη περιοχή, από θέση ισχύος των αε-ροπλανοφόρων τους.

Η λύση του κυπριακού προβλήματος,40 χρόνια μετά την εισβολή, έχει φορτω-θεί τόσο με την παγίωση τετελεσμένωνκαταστάσεων όσο και με την αναταραχήαπό τον άγριο ιμπεριαλιστικό ανταγωνι-σμό και τον πόλεμο που δε σταματά στηνευρύτερη περιοχή. Η κυπριακή αστικήτάξη κάνει κινήσεις και σχεδιασμούς με τοΧριστόφια ή τον Αναστασιάδη στο πλαίσιοτης εξάρτησης και για την υπηρέτηση τωνσυμφερόντων της ντόπιας πλουτοκρα-τίας, που σε καμιά περίπτωση δεν οδη-γούν σε απαλλαγή από τους θανάσιμουςκινδύνους που απειλούν την Κύπρο και τολαό της.

Είχαμε μιλήσει σε άρθρα της Π.Σ. γιατους ακροβατισμούς σε σχέση με τοαέριο. Τότε, άλλοι της αριστεράς μας ήκαμάρωναν για την πολυδιάστατη πολι-τική της Αριστερής κυβέρνησης της Κύ-πρου (ΣΥΡΙΖΑ) ή δε τολμούσαν νακριτικάρουν το σ. Χριστόφια (ΚΚΕ).Ωστόσο κάποια πράγματα ήταν ξεκάθαρακαι τότε και αποκαλύφθηκαν και είναι και

τώρα…Και απ’ αυτά το πιο σημαντικό είναι

πως δεν υπάρχει λύση του κυπριακού έξωαπό κοινούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνεςελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Μι-λάμε για λαϊκούς αγώνες κόντρα στα ντό-πια καθεστώτα της εξάρτησης και τηςεκμετάλλευσης, του κόσμου της δουλειάςστο βορρά και στο νότο του νησιού. Αγώ-νες δύσκολους και απαιτητικούς, πουμόνο αυτοί όμως μπορούν να ενώσουνξανά τις δύο κοινότητες, όπως έχει συμβείκαι στο παρελθόν.

Σίγουρα οι συσχετισμοί στις μέρες μαςείναι αρνητικοί για τους λαούς. Ας μηνέχουμε αυταπάτες, όμως, ότι υπάρχουνάλλες πραγματικές λύσεις για την Κύπροκαι το λαό της, έξω απ’ αυτή που μπορείνα δώσει η λαϊκή αντιιμπεριαλιστικήπάλη. Οι εξελίξεις στην Κύπρο αφορούνάμεσα το λαό της χώρας μας. Η στάση τηςελληνικής αστικής τάξης και στο κυ-πριακό και συνολικά στα τεκταινόμεναστην περιοχή είναι τυχοδιωκτική και ιδι-αίτερα επικίνδυνη.

Οι αγώνες του λαού μας για μεροκά-ματο και για το σύνολο των κοινωνικώνκαι δημοκρατικών του δικαιωμάτων θαδυναμώσουν, εφόσον σπάσουν την ιδεο-λογική και όχι μόνο τρομοκρατία της κυ-βέρνησης Σαμαρά που βγάζει στηνπαρανομία την αντιιμπεριαλιστική πάληκαι κάθε λαϊκή κινητοποίηση.

Η αριστερά μας δυστυχώς έχει απόκαιρό συμμορφωθεί στις απαγορεύσεις. Ολαός μας, όμως, κάθε άλλο παρά έχει πειτην τελευταία του λέξη…

Ας τον εμπιστευτούμε και ας δοθούμεολόψυχα στη μετωπική συγκρότηση συ-νεργασίας που, χωρίς αυταπάτες και κόν-τρα σε κάθε λογής απαγορεύσεις καιαρνητικούς συσχετισμούς, θέλει να συμ-βάλλει στο δυνάμωμα της λαϊκής αντί-στασης.

Το βροντερό όχι του κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν μπορεί να μη μπό-

ρεσε να μετεξελιχτεί σε ένα λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα αλλά όμως

ιστορικά έχει υπάρξει. Σήμερα, βέβαια, τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Δύσκολα, από κάθε άποψη, για το λαό της Κύπρου, όπως και για όλους

τους λαούς της περιοχής. Το γενικότερο κλίμα είναι διαφορετικό και η ιμ-

περιαλιστική τρομοκρατία καλά κρατεί. Άλλο τόσο, όμως, η δύσκολη

πραγματικότητα που βιώνει ο κυπριακός λαός γκρεμίζει αυταπάτες για

την Ε.Ε. και τους δυτικούς «οραματισμούς» του Αναστασιάδη.

22 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Εκδηλώσεις μπροστά στην πανελλαδική συγκρότηση της ΠΑΑΣ

στις 26-27 ΟκτώβρηΧανιά

Μπροστά στην Σύσκεψη για την πανελλαδική συγκρότηση τηςΠΑΑΣ, η Πρωτοβουλία ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, στην πόλη μας, διοργανώνειανοιχτή εκδήλωση- συζήτηση, τη Δευτέρα 21 Οκτώβρη, στις7.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Χανίων.

Η πρωτοβουλία ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, από την πρώτη μέρα της συγ-κρότησής της και παρά τις μικρές δυνάμεις που διαθέτει, συμμε-τέχει στους αγώνες του λαού για την υπεράσπιση της ζωής του,ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, την πολιτική της εξάρτησης, τιςιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο, ενάντια στην κατα-στολή των αγώνων και την τρομοκράτηση του λαού. Επιδιώκεινα συμβάλει στην ενίσχυση των αντιστάσεων και την πολιτικήσυγκρότηση του κινήματος. Ήδη ο απολογισμός της δραστηριό-τητάς της είναι πλούσιος, πολύ πιο κάτω βέβαια απ’ αυτό πουαπαιτούν οι καιροί. Καταρχήν, έχει κατοχυρώσει την τακτική λει-τουργία της με ανοιχτές διαδικασίες, μέσα από τις οποίες προ-γραμματίζει τις δραστηριότητές της. Σημαντική είναι, λοιπόν, ησυσπείρωση αγωνιστών, που φιλοδοξούν να διαδραματίσειακόμη πιο ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στην υπόθεση του κινή-ματος. Μέσα απ’ τις συζητήσεις, εκτιμήθηκε ότι η πανελλαδικήδιαδικασία μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά στην ενίσχυση όλωναυτών των σχημάτων και των συναγωνιστών που θέλουν να συμ-βάλουν στην ενίσχυση των λαϊκών αντιστάσεων. Στην τελευταίασύσκεψη της Πρωτοβουλίας ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, συζητήθηκε και το κεί-μενο του καλέσματος του Παναττικού Συντονιστικού και η συμ-μετοχή των συναγωνιστών στη σύσκεψη στην Αθήνα.

Για την προπαγάνδιση της εκδήλωσης έχουν κρεμαστεί πανό,έχει κολληθεί αφίσα και μοιράζονται καλέσματατα. Επίσης, προ-γραμματίζεται να δοθεί συνέντευξη τύπου.Ηράκλειο

Η ΠΑΑΣ Ηρακλείου, στα πλαίσια της πανελλαδικής συγκρό-τησης της ΠΑΑΣ στις 26 & 27 Οκτώβρη, καλεί σε προσυσκεψιακήσυζήτηση την Πέμπτη 24 Οκτώβρη και ώρα 18:30 στην αίθουσατου Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου. Καλούμε κάθε αγωνιστή,εργαζόμενο, νεολαίο που θεωρεί μονόδρομο την ενίσχυση & ανά-πτυξη των αγώνων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της φτώ-χειας και της εξαθλίωσης, τον αγώνα ενάντια στα ιμπεριαλιστικάδεσμά, να συμβάλει στην προσπάθεια συγκρότησης και ανάπτυ-ξης αυτού του μετώπου αντίστασης. ΞάνθηΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΕνάντια στην φτώχεια, την ανεργία, την ιμπεριαλιστική εξάρτησηκαι το φασισμόΣυγκέντρωση – Συζήτηση(στα πλαίσια της πανελλαδικής σύσκεψης της ΠΑΑΣ)Σάββατο, 19 Οκτώβρη, 7:00 μ.μ., στο Εργατικό ΚέντροΚίνηση Αντίστασης και Αντιιμπεριαλιστικής Πάλης Ξάνθης

ΘεσπρωτίαΣτην κατεύθυνση που ανέδειξε το «Κάλεσμα για την πανελ-

λαδική συγκρότηση της ΠΑΑΣ» τον περασμένο Ιούλη, το Πανατ-τικό Συντονιστικό της ΠΑΑΣ προχωράει στη διοργάνωσηΠανελλαδικής Σύσκεψης στην Αθήνα, το Σαββατοκύριακο 26-27Οκτώβρη, στην ΑΣΟΕΕ.

Για την καλύτερη προετοιμασία της σύσκεψης, η ΠΑΑΣ Θε-σπρωτίας ήδη προχώρησε την Δευτέρα 07-10-2013, σε μια πρώτηπροσυσκεψιακή συνέλευση, πάνω στα πολιτικά και οργανωτικάζητήματα που θέτει το κείμενο του καλέσματος, στα πολιτικά ζη-τήματα που έχουν ανακύψει στο μεταξύ αλλά και σε ζητήματαπου αφορούν την αποτελεσματικότερη παρέμβαση της ΠΑΑΣ στολαϊκό και εργατικό κίνημα.

Αποφασίστηκε να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια το μή-νυμα της κοινής δράσης και αντίστασης της ΠΑΑΣ να φτάσει σεπεριοχές και αγωνιστές που μέχρι σήμερα δεν είχαν την ευχέ-ρεια να έρθουν σε επαφή με τη δράση και τις πρωτοβουλίες της.

Ακόμη, αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί ανοιχτή προσυ-σκεψιακή εκδήλωση-συζήτηση στην Ηγουμενίτσα στο «ΠΑΝ-ΘΕΟΝ» την Τετάρτη 23-10-2013.

Για την πλατιά προπαγάνδιση της Πανελλαδικής Σύσκεψηςκαι των εκδηλώσεων θα εκδοθούν αφίσα και πρόσκληση

Σε αυτή τη διαδικασία και στην πορεία προς την πανελλαδικήσυγκρότηση θέλει να συμβάλει και το βήμα ελεύθερου διαλόγουπου ανοίγει στο ιστολόγιο (μπλογκ) της ΠΑΑΣ (p-a-a-s.blogspot.com), με δυνατότητα δημοσίευσης σύντομων πολιτι-κών κειμένων.

Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

Τώρα "ναι" στη συγχώνευση Olympic Air-Aegean

Δάφνη-Υμηττός

Δικαίωση εργαζόμενου

Επέτρεψε την προηγούμενη βδομάδα ηΕυρωπαϊκή Επιτροπή τη συγχώνευσηAegean Airlines (Αεροπορία Αιγαίου) και

Olympic Air (πρώην Ολυμπιακή) που είχαν συμ-φωνήσει οι δύο μεγαλύτερες αεροπορικές στηνΕλλάδα από πέρσι, ανατρέποντας την προ-ηγούμενη απόφασή της στις αρχές του 2011.Μέχρι τις 18 Οκτώβρη θα υλοποιηθεί η εξαγοράτου 100% της Olympic Air από την Aegean, πουχωρίς αμφιβολία θα οδηγήσει σε μείωση τουπροσωπικού, ιδιαίτερα των διοικητικών, οικο-νομικών και τεχνικών υπηρεσιών που θα ενο-ποιηθούν. Η "μεγάλη" Aegean που θαπροκύψει, διατηρώντας και τις δύο επωνυμίεςκαι εμπορικά σήματα, θα ελέγχει πάνω από το90% των πτήσεων εσωτερικού και προβλέπεταιδιπλασιασμός των κερδών της στον επόμενο1,5 χρόνο.

Η προηγούμενη αρνητική απόφαση της επι-τροπής Ανταγωνισμού της ΕΕ το 2011 είχε αι-τιολογηθεί στη βάση του κινδύνου δημιουργίας"μονοπωλιακού καθεστώτος", αλλά περισσό-τερο είχε να κάνει με το μοίρασμα της αγοράςτων διεθνών πτήσεων παρά με την ανησυχίατου Αλμούνια για τις τιμές των εισιτηρίων εντόςΕλλάδας. Ήδη με την ιδιωτικοποίηση της Ολυμ-πιακής το 2009 τα υπερατλαντικά και αρκετάακόμα δρομολόγια καταργήθηκαν, ενώ στιςσυνδέσεις που διατηρήθηκαν, οι ευρωπαϊκέςαεροπορικές σταδιακά κάλυψαν το χρυσοφόροκενό της Ολυμπιακής: η γαλλική Air Franceελέγχει το 55% της γραμμής Αθήνα-Παρίσι, ηβρετανική British Airways ελέγχει το 46% τηςγραμμής Αθήνα-Λονδίνο, τη σύνδεση Αθήνα-Άμστερνταμ μοιράζονται οι δυο ολλανδικές KLMκαι Transavia, ενώ η γερμανική Lufthansa έχειτο μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς στην κίνηση απόκαι προς Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκέςχώρες μέσω της "παγκόσμιας συμμαχίας" πουελέγχει η ίδια και συμμετέχει και η Aegean.Αφού λοιπόν ξεκαθάρισε το τοπίο στις πτήσειςεξωτερικού, ο Αλμούνια επέτρεψε τη συγχώ-νευση κάνοντας την εκτίμηση ότι η Olympic θαέκλεινε, επομένως ο ανταγωνισμός δεν "στρε-βλώνεται" αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα υπήρχε.Διαβεβαιώνει βέβαια ότι θα "επιτηρεί στενά" τιςτιμές των εγχώριων δρομολογίων, σε μιααγορά που έχει μειωθεί κατά 26% από το 2009και που θα ελέγχει πλήρως η Aegean αφού τοενδιαφέρον ξένων εταιριών είναι μικρό εξαιτίαςτων μικρών περιθωρίων κέρδους.

Ο πόλεμος των αγορών με τη μεταφορά ση-μαντικών μεριδίων στα μονοπώλια των ιμπε-ριαλιστικών χωρών της Ευρώπης είχεδραματικές συνέπειες για τους εργαζόμενουςστον κλάδο. Όταν απέκτησε η MIG την -"άδεια"από υπαλλήλους που απολύθηκαν στο σύνολότους- Ολυμπιακή με την ιδιαίτερη σχόλη τουτότε υπουργού Μεταφορών Χατζηδάκη, ο Βγε-νόπουλος δήλωνε πως στόχος είναι να φτιάξει"μια από τις μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρίεςστον κόσμο". Μόλις 4 χρόνια μετά την προσγεί-ωσε στην "αγκαλιά" της Aegean. Πέρα από τηχειροτέρευση των εργασιακών όρων για όσουςπροσλήφθηκαν στην τότε "νέα" Olympic Air, ησυνολική μείωση των εργαζόμενων είναι εντυ-πωσιακή. Από τους 8.100 υπαλλήλους τηςΟλυμπιακής πριν την ιδιωτικοποίηση το 2009,έφτασε στους 610 σήμερα. Αντίστοιχα ηAegean, από τους 2.463 υπαλλήλους το 2009,σήμερα απασχολεί 1.480, έχοντας μεταφέρει τηδραστηριότητα επίγειων εξυπηρετήσεων(ground handling) και τους 850 εργαζόμενουςσε αυτήν στις εταιρίες Swissport και Goldair.

Από την άλλη, χειρότερα θα είναι τα πράγ-ματα και για όσους θα χρησιμοποιούν αερο-πλάνο για τις μετακινήσεις εντός Ελλάδας. Οιτιμές των εισιτηρίων, που είναι ήδη υψηλότε-ρες από πολλούς προορισμούς του εξωτερικού,θα αυξηθούν ενώ είναι αμφίβολη η συνέχειατης σύνδεσης για πολλές περιοχές που θεω-ρούνται "μη κερδοφόρες" παρά τις παχυλέςκρατικές επιδοτήσεις.

Η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου είναιμέρος μόνο της πραγματικότητας. Τα ιμπερια-λιστικά κεφάλαια, ειδικά στα πλαίσια της γενι-κευμένης κρίσης και του οξυμένουανταγωνισμού τους, αρπάζουν το μεγαλύτεροκαι πιο κερδοφόρο κομμάτι κάθε αγοράς σεβάρος των περιφερειακών και εξαρτημένωναστικών τάξεων, χρησιμοποιώντας κάθε μηχα-νισμό που έχουν στα χέρια τους. Η εξαρτημένηφύση του ελληνικού καπιταλισμού και το πλαί-σιο τής -σε όλα τα επίπεδα- εξάρτησης που δια-σφαλίζει την κυριαρχία της αστικής τάξης στηχώρα, αυξάνει τα κέρδη των ιμπεριαλιστών καιοδηγεί τους εργαζόμενους στη φτώχεια, το λαόστην εξαθλίωση και τη χώρα στην ερήμωση. Ημόνη δύναμη που μπορεί να δώσει προοπτικήείναι η συγκροτημένη εργατική τάξη και τολαϊκό κίνημα.

Πέρασε πολύς χρόνος και χρειάστηκανεπίμονοι και πολύμορφοι αγώνες γιανα δικαιωθούν τελικά τα αυτονόητα

δικαιώματα ενός εργαζόμενου στο Δήμο Δάφ-νης-Υμηττού.

Το φθινόπωρο του 2005, αυθαίρετα, αιφ-νιδιαστικά, απροειδοποίητα ο τότε δήμαρχοςαποφασίζει τη συρρίκνωση μαθημάτων πλη-ροφορικής, μέρος ενός προγράμματος δημι-ουργικής απασχόλησης, πολυδιαφημισμένηπροεκλογική δέσμευσή του και, αγνοώνταςτην υπάρχουσα σύμβαση εργασίας, αφήνειαπλήρωτο και άνεργο τον εργαζόμενο καθη-γητή.

Το γεγονός γίνεται γνωστό και ο εργαζό-μενος μαζί με την τοπική συλλογικότητα τωνΛαϊκών Αγωνιστικών Κινήσεων της περιοχής,καταγγέλλουν την αυθαιρεσία και διαμαρτύ-ρονται μαζικά.

Μοιράζονται προκηρύξεις ενημερώνονταςτους δημότες και γίνονται απανωτές και δυ-ναμικές μαζικές παρεμβάσεις διαμαρτυρίας σεσειρά δημοτικών συμβουλίων, αναγκάζονταςτους υπευθύνους να συζητήσουν το θέμα δη-μόσια, με δικαίωμα παρέμβασης του εργαζο-μένου να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του.

Η αρχική, βέβαια, στάση της πλει-

οψηφίας του δημοτικού συμβουλίου ήταν όχιμόνο αρνητική, «δεν συζητάμε καν το θέμα»,αλλά και προκλητική, «δεν θα πάρεις τίποτακαι ας κάνετε οποιεσδήποτε ενέργειες».

Στις δημοτικές εκλογές του 2006 αλλάζειη πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου καιο νέος δήμαρχος, ΠΑΣΟΚ κι αυτός, δεν αλλά-ζει στάση, παρά τις συνεχιζόμενες διαμαρτυ-ρίες.

Η υπόθεση προχωράει και σε δικαστικόεπίπεδο, αλλά παρ’ όλες τις αποφάσεις, όλεςσε βάρος του δήμου και υπέρ της πλήρουςαποζημιώσεως του εργαζόμενου, η στάση τηςπλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου δεναλλάζει.

Τελικά εν έτει 2013, 8 χρόνια μετά, ο ερ-γαζόμενος δικαιώνεται, γιατί το πρόβλημακρατήθηκε ζεστό και ζωντανό σε όλα τα επί-πεδα όλα αυτά τα χρόνια. Δικαιώνεται από-λυτα αυτό που έχει γίνει πια συνείδηση σεπολλούς εργαζόμενους, πως κανένας αγώναςπου δίνεται δεν πάει χαμένος, πως για ναυπάρξει πιθανότητα δικαίωσής τους πρέπει ναέρχονται στην επιφάνεια όλες οι αυθαιρεσίεςεις βάρος τους και πως ο αγώνας τους, για ταόποια δικαιώματά τους πρέπει να γίνεται μεόρους μαζικούς, πολύμορφους και επίμονους.

23Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή ΣημαίαΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πυκνές οι εξελίξεις γύρω απότο κίνημα των κατοίκων τηςΧαλκιδικής, τον τελευταίο

καιρό. Ήρθαν όλες να υπογραμμί-σουν ξανά τη σημασία αυτού τουαγώνα, την αντοχή του αλλά και τοότι έχει μπει για τα καλά στο μάτιτης κυβέρνησης και των μηχανισμώνκαταστολής και... δικαιοσύνης.

Ύστερα από ένα μικρό διάστημαστασιμότητας, η συναυλία που διορ-γάνωσαν οι επιτροπές Θεσσαλονίκηςκαι Χαλκιδικής, στον χώρο τουπρώην στρατοπέδου του ΠαύλουΜελά, στην δυτική Θεσσαλονίκη τοΣάββατο 5 του Οκτώβρη, υπήρξε μιαπετυχημένη επανεκκίνηση του κινή-ματος αλληλεγγύης. Ήταν μια ευχά-ριστη έκπληξη και απόδειξη πως τοκίνημα για την Χαλκιδική έχει ρίζεςσε πλατιά τμήματα του λαού μας, σεπείσμα της παραπληροφόρησης καιτων συκοφαντιών. Η συναυλία, απόόλες τις απόψεις, υπήρξε επιτυχής,οι δρόμοι της πόλης εκείνη τηνημέρα οδηγούσαν προς αυτήν και οι35 χιλιάδες που συγκεντρώθηκανστον χώρο έδειξαν πως ο αγώναςτης Χαλκιδικής -όταν τις αναζητεί-έχει γερές λαϊκές πλάτες. Άνθρωποικάθε ηλικίας, νεαρά ζευγάρια με ταμικρά παιδιά τους και κυρίως νέοισυνέρρευσαν, με τρόπο που δικαιο-λογούσε την γνωστή έκφραση«λαϊκό ποτάμι», τόσο πριν όσο καικατά την διάρκεια της συναυλίας.Και αν ο καιρός δεν ήταν τσουχτε-ρός, τότε σίγουρα ο αχανής χώροςδεν θα μπορούσε να χωρέσει τουςσυγκεντρωμένους. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ

αποσιώπησαν την συναυλία και τοΜEGA, σύμφωνα με τα συμφέρονταενός από τα αφεντικά του, είδε μόλιςδύο χιλιάδες άτομα!

Η συναυλία έγινε ενόσω είχε ξε-κινήσει μια νέα φάση σκλήρυνσηςτης κυβερνητικής προπαγάνδαςενάντια στην υποτιθέμενη «εγκλημα-τική» οργάνωση των Σκουριών. Χρη-σιμοποιώντας την κακόφημη θεωρίατων δύο άκρων, ο Σαμαράς και η κυ-βέρνηση του έσπευσαν, αξιοποιών-τας το κλίμα με τις διώξεις ενάντιαστην Χρυσή Αυγή, να βάλουν στοστόχαστρο το κίνημα της Χαλκιδικήςκαι να προχωρήσουν σε απαράδε-κτες και προκλητικές εξομοιώσειςμε την φασιστική συμμορία. Και δενέμειναν στα λόγια.Έβαλαν αμέσωςτην αστυνομία να προχωρήσει σε μα-ζικές κλήσεις, συνολικά πάνω από50 κατοίκων, στα πλαίσια ερευνώνγια μια σειρά δήθεν γεγονότα βίας!Οι στόχοι αυτής της επιχείρησηςείναι κάτι παραπάνω από προφα-νείς. Να χτυπήσουν το κίνημα τωνκατοίκων, με συκοφαντίες και μαύρηπροπαγάνδα, να ισοφαρίσουν, του-λάχιστον, τις διώξεις ενάντια στηνΧρυσή Αυγή και να αξιοποιήσουν πο-λιτικά τα γεγονότα, για να στριμώ-ξουν πολιτικές δυναμεις που -παράτις αντιφάσεις και τις ανεπάρκειεςτους- στηρίζουν γενικά τον αγώναστην Χαλκιδική. Με αυτόν τον τρόπο,πιστεύουν πως θα απομονώσουν τοκίνημα και θα λυγίσουν την αντί-σταση και το φρόνημα των κατοί-κων. Άλλωστε, γι’ αυτό κρατούσανμέχρι πρότινος 4 ομήρους στις φυ-

λακές και συνέχισαν με διά-φορους τρόπους να ενι-σχύουν το κυνηγητό και τηνκαταστολή.

Η απελευθέρωση τωνδύο πρώτων αγωνιστώνπου είχαν προφυλακιστείύστερα από την συμπλή-ρωση του εξαμήνου, δίχωςχρηματική εγγύηση, σί-γουρα αποτελεί επιτυχία καιδίνει αυτοπεποίθηση στουςαγωνιζόμενους κατοίκους.Τώρα θα πρέπει να γίνειό,τι είναι δυνατόν, για ναβγουν από τις φυλακές καιοι άλλοι δύο αγωνιστές πουπροφυλακίστηκαν αργότερακαι να σταματήσουν όλες οιδιώξεις. Η κυβέρνηση έκανεσαφές πως θα επιχειρήσεινα κλιμακώσει την πολιτικήτων διώξεων. Σε αυτήν την

κατεύθυνση, η ...ανεξάρτητη δικαιο-σύνη προανήγγειλε τον διορισμό ει-δικού εφέτη ανακριτή! Παράλληλα,η προπαγάνδα από τα παπαγαλάκιατων ΜΜΕ συνεχίζεται. Γι’ αυτό δενπρέπει να επικρατήσει καμιά αυτα-πάτη και εφησυχασμός αλλά να παρ-θούν σύντομα πρωτοβουλίεςυπεράσπισης των διωκόμενων καισυνολικά του κινήματος των κατοί-κων.

Όπως έδειξε και η συναυλία αλλάκαι παλιότερα οι μεγάλες λαϊκές δια-δηλώσεις στην Θεσσαλονίκη, το κί-νημα των κατοίκων της Χαλκιδικής,ενάντια στον χρυσό θάνατο, έχει ζω-τική ανάγκη την αλληλεγγύη. Όσομαζικοποιείται το κίνημα στην Χαλκι-δική, όσο συσπειρώνονται αγωνι-στές στο κίνημα αλληλεγγύης καιμεγαλώνει το μέτωπο του κοινούαγώνα, τόσο θα δημιουργείται μιαασπίδα προστασίας για τους κατοί-κους που δεν σκύβουν το κεφάλι καισυνεχίζουν να αντιστέκονται. Οιπροσπάθειες των επιτροπών αγώνανα διοργανώσουν ένα νέο μαζικόαγωνιστικό ραντεβού στην Θεσσαλο-νίκη, η ανάγκη το κίνημα να «υιοθε-τηθεί» μόνιμα και σταθερά από τομαζικό κίνημα και στην υπόλοιπη Ελ-λάδα και να πολλαπλασιαστούν οιλαϊκές εκδηλώσεις αλληλεγγύης,αποτελούν την καλύτερη απάντησηστους κυβερνητικούς και στα αφε-ντικά τους.

Δ.Π.

Χαλκιδική

Να σταματήσουν οι διώξεις και οι απειλές!

Να υπερασπίσουμε μαζικά το κίνημα !

Την Δευτέρα στις 7 Οκτώβρη, έγινε ακόμα ένα δικα-

στήριο που αθώωσε κατοίκους της Ευκαρπίας οι

οποίοι αντιδρούν ενάντια στην κατασκευή του Σταθ-

μού Μεταφόρτωσης στην περιοχή τους. Η απόφαση του δι-

καστηρίου αναφέρει «ότι αθωώθηκαν λόγω αβάσιμων

κατηγοριών εις βάρος τους και ότι όντως οι κάτοικοι αυτοί

διαμαρτύρονταν ειρηνικά και αποσκοπούσαν στην προ-

άσπιση της προστασίας του περιβάλλοντος της περιοχής,

συμμεριζόμενοι την ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμ-

βουλίου του Δήμου Παύλου Μελά, που καλούσε τους δημό-

τες να διαμαρτυρηθούν κατά της κατασκευής του ΣΜΑ

Ευκαρπίας». Την ίδια μέρα, θα διεξάγονταν κι άλλες δίκες

από αυτές που στήθηκαν για να τρομοκρατήσουν, να εκφο-

βίσουν και να κάμψουν το ηθικό των κατοίκων, στις οποίες

κάποιοι από αυτούς που αθωώθηκαν έπρεπε να ξαναδικα-

στούν. Έτσι, οι υπόλοιπες δίκες αναβλήθηκαν για τον Φλε-

βάρη, στις οποίες οι κάτοικοι θα ξαναπάρουν σειρά, μην

τυχόν και διαταραχτεί η σειρά των εργασιών που συνεχί-

ζονται με την παρουσία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων.

Το μόνο που φοβούνται οι «θεσμικοί» της τρόικας στην το-

πική αυτοδιοίκηση είναι να μην γίνει μπορετό το «Στα τσα-

κίδια μαζί με τα ΜΑΤ!» των κατοίκων της περιοχής.

Και νέα αθώωση για τους κατοίκους της Ευκαρπίας

Σε διαρκή κινητοποίηση βρί-σκονται οι εργαζόμενοι τωνναυπηγείων Σκαραμαγκά τις

τελευταίες δύο εβδομάδες. Όνταςσχεδόν δύο χρόνια σε εκ περιτρο-πής «εργασία» (μία μέρα τη βδο-μάδα και αυτή στα χαρτιά) και 18μήνες απλήρωτοι, αντιμετωπίζουντώρα το ενδεχόμενο κι άλλων απο-λύσεων με αποτέλεσμα να μείνουναπό τους 1.100 οι 300. Με πρό-σφατη επιστολή της, η διοίκηση τηςADM και ΤΗΥSSENKRUPP προαναγ-γέλλει το κλείσιμο του ναυπηγείου,αν δεν πάρει κι άλλο ζεστό χρήμα,εκβιάζοντας με όχημα τους 1.100εργαζόμενους και το κατασκευα-στικό πρόγραμμα των 4 υποβρυ-χίων για τις ανάγκες του ΠολεμικούΝαυτικού. Στόχος της εταιρείαςείναι η συρρίκνωση των ναυπη-γείων σε μορφή «καθαρά στρατιω-τική», με κατάργηση του εμπορικούτους τμήματος. Η κυβέρνηση, πιστήστην -εδώ και χρόνια επιβαλλόμενηαπό την ΕΕ- πολιτική συρρίκνωσηςτης όποιας παραγωγικής δραστη-ριότητας της χώρας, φροντίζει (στησυγκεκριμένη περίπτωση προς όφε-λος των γερμανικών ναυπηγείων)να εκπληρώνει ό,τι ζητήσει η ενλόγω κοινοπραξία που ελέγχει ταναυπηγεία. Αν συνεχίσουν να λει-τουργούν τα ναυπηγεία, οι εργαζό-μενοι που θα απομείνουν θαυποστούν κι άλλες περικοπές σταμισθολογικά και εργασιακά τους δι-καιώματα. Όπως γίνεται δεκαετίεςτώρα, με τη σταδιακή απαξίωσητων ναυπηγείων.

Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, υπερα-σπίζοντας το δικαίωμά τους στηδουλειά, πραγματοποίησαν δυνα-μική κινητοποίηση έξω από τουπουργείο Άμυνας την Τετάρτη 9Οκτωβρίου, καθώς και την Τρίτη 15Οκτωβρίου έξω από το υπουργείοΑνάπτυξης στην πλατεία Συντάγμα-τος. Η αντιμετώπισή τους από τηκυβέρνηση ήταν η «συνήθης». Τουςέστειλαν τα ΜΑΤ και, ειδικά τηνΤρίτη στο Σύνταγμα, τους επιτέθη-καν με πρόσχημα το ότι είχαν κλεί-σει το δρόμο, έχοντάς τους καθ’όλη τη διάρκεια της κινητοποίησηςσε στενό κλοιό. Φυσικά, η απάν-τηση του Χατζηδάκη (του... Ανά-πτυξης, ντε!) ήταν για μια ακόμηφορά εντελώς αόριστη.

Μέσα σε όλα αυτά, συζητήθηκεστη Βουλή επίκαιρη επερώτηση τουΤσίπρα, όπου αυτό που κυριάρ-χησε, φυσικά, δεν ήταν το ότι οι ερ-γαζόμενοι παραμένουν χωρίςδουλειά και οι επιβαλλόμενες επι-ταγές της ΕΕ, αλλά η σκανδαλολο-γία, (ζήτησε, μάλιστα, τη σύστασηεξεταστικής επιτροπής) και οι «εθνι-κοί κίνδυνοι» που απορρέουν απότη μη παράδοση των 4 υποβρυχίων!

Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι θαπρέπει να έχουν ξεκάθαρο ότι ηόποια θετική γι’ αυτούς εξέλιξη δενθα έρθει παρά μόνο μέσα από τησυνέχιση του αγώνα τους. Όσο δύ-σκολο κι αν ακούγεται αυτό!

Εργαζόμενοι ναυπη-

γείων Σκαραμαγκά

18 μήνες απλήρωτοικαι με τον κίνδυνοτου «λουκέτου»

Αν επιχειρούσε κανείς να εξηγήσει την κυ-βερνητική πολιτική, αλλά και γενικότερατην πολιτική της μεγαλοαστικής τάξης,

χωρίς το δίπολο «εθνικισμός στο εσωτερικό-υπο-τέλεια στους απ’ έξω», χωρίς τη γαρνιτούρα της«θεωρίας των δυο άκρων» και το απαραίτητο συ-νοδευτικό της υποκρισίας, θα αναγκαζόταν ναπροσφύγει στη ψυχιατρική (αν όχι στη μαγειρική).Πώς αλλιώς θα συμβιβάσει τον «πατριωτισμό» μετο μνημονιακό ξεπούλημα της χώρας, την «αγάπηγια την πατρίδα» με το ναζιστικό χαιρετισμό πουδεν παραλείπει να ψηφίζει όλες τις μνημονιακέςδιατάξεις… αντιμνημονιακά. Πώς αλλιώς να «γε-φυρώσει» τα κυβερνητικά χτυπήματα ενάντιαστην Χ.Α. με την ένταση της φασιστικοποίησης καιτην «πατριωτική» ρητορεία της κυβερνητικής πο-λιτικής και ιδεολογίας. Αυτό το «μείγμα» πολιτι-κής απλώς δεν βγαίνει χωρίς…. ψυχιατρική.

Τα νέα μέτρα και μνημόνια που απαιτεί η ΕΚΤαπό την «προδομένη» κυβέρνηση του Σαμαρά,προκειμένου να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενότων 5-6 δισ. ευρώ (όπως το υπολογίζει η τρόικα,σε αντίθεση με τα 2-2,5 δισ. της «αριθμητικής»Στουρνάρα), προκαλεί νέα σύγχυση στο κυβερνη-τικό σχήμα, νέο εκνευρισμό στο Μαξίμου, νέα«ιερή» αγανάκτηση στον πρωθυπουργό. Αλήθεια,μετά από τόση ιερή αγανάκτηση, τέτοιον εκνευρι-σμό (που, υποψιαζόμαστε, δεν είναι προσποι-ητός), γιατί δεν ακούγεται ένα μεγάλο, ή έστωμικρούτσικο, «ΟΧΙ» απ’ την κυβέρνηση στις «πα-ράλογες» απαιτήσεις των δανειστών (τούτες τιςμέρες, που… έρχεται και η 28η Οκτώβρη). Μήπωςγιατί έτσι, απλά, βολεύει την ελληνική κεφαλαι-οκρατία; Βεβαίως! Αν ήθελε, όμως, να κάνει αλ-λιώς;

Ο «ρεαλισμός» της υποτέλειας, προκειμένουνα «σωθεί η πατρίδα», ήταν και είναι το ιδεολό-γημα της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας και κατ’επέκταση του πολιτικού συστήματος και του κρά-τους. Προφανώς, το τι θεωρείται «διάσωση» και τι«πατρίδα» είναι ένα ζήτημα. Για την αστική τάξη,η έννοια της πατρίδας είναι άρρηκτα δεμένη με το«δικαίωμα» της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευ-σης μιας γεωγραφικής περιοχής και των κατοίκωντης, δεμένη με τα προνόμια που συνδέονται μεαυτό το «δικαίωμά» της. Προκειμένου, λοιπόν, να«διασωθεί η πατρίδα» της ελληνικής κεφαλαι-οκρατίας «υποχρεωνόμαστε» να αναλάβει, με τοαζημίωτο, το ρόλο του μεταπράτη, του μεταπω-λητή, να εκχωρεί ακόμη και κυριαρχικά δικαιώ-ματα, για να εξυπηρετηθεί η σταθερότητα τουγενικού καπιταλιστικού πλαισίου.

Με αυτές τις σύντομες, αναγκαστικά, σκέψεις

μπορεί να εξηγηθεί (…χωρίς να προσφύγουμε στηψυχιατρική), το «λογικό παράδοξο του έθνους»:Να σφίγγει η θηλιά των μνημονίων στο λαιμό μιαςολόκληρης χώρας και των κατοίκων της με «πα-τριωτικά κριτήρια». Να «τραβάει το σκοινί» μιαπατριωτική, όπως ισχυρίζεται, κυβέρνηση που«δεν βρίζει εθνικιστές» αλλά το «άλλο άκρο» πουθέλει να κόψει τη θηλιά.

Τελείως διαφορετική απ’ τον «Έλληνα εταίρο»είναι η επιχειρηματολογία υπέρ των «αναγκαίωνμέτρων» στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις, στουςάλλους «εταίρους» της Ευρώπης και της Αμερικής.Εκεί τα μέτρα παίρνονται όχι για το καλό του «4ουΡάιχ», του Αμερικανού «πλανητάρχη» αλλά για το«καλό των αναξιοπαθούντων», για το «καλό» τηςευρωπαϊκής ή παγκόσμιας οικονομίας, για την«ευημερία των πολιτών». Εδώ, θέλουμε… απλώςνα «σώσουμε τη χώρα»!

Ωστόσο, παντού και πάντα, το επίδικο της διά-σωσης είναι ένα: η διάσωση του γενικού πλαισίουκυριαρχίας και εκμετάλλευσης του ιμπεριαλιστι-κού-καπιταλιστικού συστήματος που μαστίζεταιαπό μια αγιάτρευτη πολιτική και οικονομική παγ-κόσμια κρίση. Όλα τα άλλα είναι απλώς «χοντρή»κοροϊδία.

Ωστόσο, αυτό το γενικό πλαίσιο «κυριαρχίαςκαι εκμετάλλευσης» είναι αδιαμφισβήτητο καιαδιαπραγμάτευτο για τις δυνάμεις που δεν συγ-καταλέγονται στα «άκρα», για τις δυνάμεις τουλεγόμενου συνταγματικού τόξου. Οποιαδήποτεαμφισβήτηση, πόσο μάλλον έμπρακτη, θεωρείται«βίαιο άκρο και παράνομος εξτρεμισμός». Τόσο ηκυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευσηπροσβλέπουν, απλώς, σε μια σταθεροποίηση τηςκατάστασης, σε μια πιο χαλαρή επιτήρηση και δα-νειοδότηση από τους μηχανισμούς της ευρωζώνηςή απευθείας από τις αγορές. Επιθυμούν να έρθουνξένες επενδύσεις, την υγιή επιχειρηματικότητα, ναξαναβγούμε στις αγορές, να σταματήσει η κατα-στροφή. Εντός ΕΕ και ευρωζώνης, εντός «ανθρώ-πινου» καπιταλισμού αφού, πλέον, «κακός»ιμπεριαλισμός δεν υπάρχει.

Αυτοί είναι οι στόχοι «μνημονιακών και αντι-μνημονιακών» παρά τις όποιες αποκλίσεις (σοβα-ρές ή λιγότερο σοβαρές).

Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Χωρίς αμφισβήτησητου «γενικού πλαισίου», μονάχα με ένα τρόπο: νααποπληρώσουμε το χρέος (που δεν έχει ποτέ καιπουθενά αποπληρωθεί), να τηρήσουμε μερικές ήόλες τις δεσμεύσεις, να αυξήσουμε τη φορολογίαγια να εξυπηρετήσουμε το χρέος και τα ελλείμ-ματα, να γίνουμε ανταγωνιστικοί, να περιμένουμεξένες επενδύσεις, να περιοριστούν οι δαπάνες του

κράτους, να μειωθούν μισθοί και συντάξεις, νααπολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, να απελευθε-ρωθούν οι εργασιακές σχέσεις, να μάθουμε ναζούμε με λιγότερα λεφτά και όνειρα.

Είναι μια πολιτική των χαμηλών προσδοκιώνγια τη χώρα και το λαό. Για τις χώρες και τουςλαούς όλου του κόσμου. Όμως, δεν νοείται Αρι-στερά ή κομμουνισμός των χαμηλών προσδοκιών.

Αντίθετα, οι προσδοκίες του συστήματος είναιμεγάλες. Δεν είναι δα λίγο πράγμα να θέλεις ναφέρεις τον κόσμο αιώνες πίσω. Και δε νοείται πι-σωγύρισμα χωρίς τον κίνδυνο του φασισμού (με ήχωρίς κοινοβουλευτικό μανδύα), την σκλαβοποί-ηση του εργατικού δυναμικού, τον κίνδυνο ενόςπεριφερειακού ή γενικευμένου πολέμου.

Οδηγούμαστε σε μια περίοδο μακροχρόνιωναναταραχών, σε μια εποχή της βίας, προειδοποιείο Δένδιας εκ μέρους του αντιπάλου. Καμία ανοχήστη βία! Στο γιαούρτι, στα γκαζάκια έως στιςσφαίρες που ρίχνονται, το κράτος θα απαντήσειμε τον ίδιο τρόπο. Με την απόλυτη χρήσης βίας εκμέρους του συστήματος. Για τη δημοκρατία! Με τηδιαφύλαξη του «μονοπωλίου» της βίας στο κρά-τος και με κατηγορητήριο «κλασικό»: αντίστασηκατά της αρχής, παράνομη βία, παρακώλυση καιδιατάραξη ασφάλειας συγκοινωνιών, φθορά δη-μόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας, διατάραξη κοινής,υπηρεσιακή, οικιακής ειρήνης, συκοφαντική δυ-σφήμηση με φυσική ή ηθική αυτουργία κ.λπκ.λπ.. Ήδη καταδικαστήκαν με βαριές ποινές μα-θητές στη Λαμία για τα παραπάνω αδικήματα απότους «μη ακραίους».

Δεν είναι, όμως, καιρός για να τρομάζουμε καινα φοβηθούμε. Είναι καιρός να προετοιμαστούμεγια τα βασικά δικαιώματα στη ζωή που, έτσι κι αλ-λιώς, σχεδιάζουν να μας τα κλέψουν. Να προ-ετοιμαστούμε για τις μεγάλες συγκρούσεις πουαναπόφευκτα θα έρθουν. Πώς; Με το να μη πέ-φτουμε στις παγίδες του αντιπάλου. Με αποφασι-στικότητα και αυτοπεποίθηση για το δίκιο τουαγώνα, με πίστη ότι μπορούμε να νικήσουμε. Μετο να αλλάξουμε τους συσχετισμούς, δηλαδή, νααλλάξουμε συνειδήσεις. Με δουλειά, ζύμωση,προπαγάνδα και δράση. Με εμβάθυνση της πολι-τικής σκέψης, με μεγαλύτερη οργάνωση, με αντί-σταση, ρήξη και ανατροπή. Με ένα μόνιμοπροσκλητήριο αγώνα και κοινής δράσης. Δίπλακαι μαζί με το λαό. Γιατί αντέχουμε, όσο ξέρουμεότι δεν πρόκειται να σταματήσουν.

24 Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

πρ

οσ

εγ

γισ

εις

Να μη λησμονήσουμε την αναγκαιότητα του γενικού ξεσηκωμού

σχολια

Βία Ι

Στην προσαγωγή 15 ατόμων,οι οποίοι κολλούσαν αφίσες γιατην αντιφασιστική μοτοπορείαπου θα πραγματοποιηθεί στις 23Οκτωβρίου στο Πέραμα, προχώ-

ρησε η αστυνομία στα Πατήσια.Μπορεί η βία να προέρχεται απόοπουδήποτε, το σίγουρο όμωςείναι πως καταλήγ

Βία ΙΙ

Σε επέμβαση στο κτίριο τηςΠεριφερειακής Ενότητας Εύ-βοιας, που τελούσε υπό κατά-ληψη για περίπου ένα μήνααπό εργαζόμενους και απολυ-μένους υπαλλήλους εργοστα-σίων της περιοχής,προχώρησαν τα ξημερώματαδυνάμεις των ΜΑΤ. Καταδικά-ζουμε τη βία, ό,τι ώρα και ανπροέρχεται.

Χορηγός Ι

Με χορηγό θα γίνει η παρέ-λαση της 28ης Οκτωβρίου,αφού, όπως ανακοινώθηκε,επιχειρηματικός όμιλος ανέ-λαβε να πληρώσει τα καύσιμαγια τα άρματα μάχης και το αε-ροσκάφος επιδείξεων που θαεπιστρατευτούν. Το όνομα τουομίλου, δίπλα σε αυτό τουΝΑΤΟ.

Χορηγός ΙΙ

Παράνομη και καταχρη-στική κρίθηκε η στάση εργα-σίας σε Μετρό - Ηλεκτρικό μετους εργαζόμενους να διεκδι-κούν να αρθεί άμεσα το μέτροτης πολιτικής επιστράτευσης.Χορηγός: ελληνική δικαιοσύνη.

Κάλυψη

Την προειδοποίηση ότι, εάνδεν αδειάσει το ραδιομέγαροτης Αγίας Παρασκευής, δεν θαείναι δυνατή η κάλυψη της ελ-ληνικής προεδρίας της Ε.Ε., ηοποία ξεκινά στις αρχές τουπροσεχούς έτους, απηύθυνεαπό του βήματος της βουλής ουφυπουργός Π. Καψής. Όπωςδήλωσε χαρακτηριστικά, «ανδεν επανέλθει η δημόσια ρα-διοτηλεόραση στο ραδιομέγαροτης Αγ. Παρασκευής, πολύ σύν-τομα δεν θα είναι δυνατή η κά-λυψη της ελληνικής προεδρίαςτης Ε.Ε.». Ένας λόγος επιπλέοννα στηρίξουμε τις κινητοποι-ήσεις των εργαζομένων.

Οργάνωση Ι

Η 76χρονη κάτοικος της Με-γάλης Παναγιάς Χαλκιδικής,που είχε γίνει γνωστή, καθώς,κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίαςτων κατοίκων, είχε σταθεί απέ-ναντι στα ΜΑΤ και τραγου-δούσε πριν εκείνοι επιτεθούνμε χημικά, κλήθηκε από τηνΑστυνομία σε ανωμοτί κατά-θεση ως ύποπτη για άσκησηπαράνομης βίας. Η κλήσηαφορά την διαμαρτυρία κατοί-κων που έκλεισαν το δρόμο για

το εργοτάξιο των Σκουριών,στις 12 Ιουνίου 2013. Κάθε εγ-κληματική οργάνωση έχει καιτο συνθέτη της.

Οργάνωση ΙΙ

Οι φίλαθλοι του Ηρακλήύψωσαν το ανάστημά τους σταλεφτά της εταιρείας χρυσού,δικαιώνοντας πλήρως το όνοματης ομάδας που υποστηρίζουν.Οπως έγινε γνωστό από την«Αυτόνομη Θύρα 10», η «Ελλη-νικός Χρυσός» πρότεινε νααναλάβει χορηγός στηνμπλούζα της δημοφιλούς ποδο-σφαιρικής ομάδας αλλά «έφαγεπόρτα» από τους φιλάθλουςτης. Οι Ηρακλειδείς εκφράζουνκάθετα την αντίθεσή τους σεενδεχόμενη χορηγία από τηνεταιρεία, αφήνοντας μάλιστααιχμές και γι’ άλλα συμφέ-ροντα. Και ποδοσφαιρικότμήμα στην εγκληματική οργά-νωση.

Νόμπελ

Ο ''Οργανισμός για την Απα-γόρευση των Χημικών Όπλων''βραβεύθηκε με το Νόμπελ Ει-ρήνης 2013, όπως ανακοίνωσεη νορβηγική επιτροπή βρα-βείων. Ο επόμενος πόλεμος θαγίνει με αφορμή τα χημικά.