ΠΛΑΝΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ

Ι. ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ (ΟΡΙΣΜΟΣ)

ΙΙ. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΟΝΤΕΛΩΝ Α. Γνωσιοκεντρικά μοντέλα Β. Ηθοπλαστικά μοντέλα. Γ. Θεοκρατικά μοντέλα. Δ. Κοινωνιοκρατικά μοντέλα. Ε. Πολιτικά μοντέλα. ΣΤ. Οικονομικά μοντέλα. Ζ. Τεχνοκρατικά μοντέλα. Η. Επαγγελματικά μοντέλα.

ΙΙΙ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΣΚΟΠΟΘΕΣΙΑΣ Α. Γενικά.

1. Ιδεαλισμός (ο άνθρωπος ως πνευματικότητα). 2. Ρεαλισμός (ο άνθρωπος ως εμπειρική - αισθητή

πραγματικότητα). 3. Πραγματισμός (ό,τι ταιριάζει στους βιολογικούς και

κοινωνικούς «περιορισμούς» τού συγκεκριμένου ανθρώπου). 4. Υπαρξισμός (ο άνθρωπος ως δυνατότητα ελευθερίας). 5. Ανασυγκροτισμός (ο άνθρωπος ως προσωπικότητα /

κοινωνικότητα). Β. Ανθρωπο-λογία. Γ. Αναλυτικά Προγράμματα.

1. Αντιπροσωπευτικές θεωρίες Αναλυτικών Προγραμμάτων. · Ακαδημαϊκή θεωρία (έμφαση στη γνώση). · Θεωρία της κοινωνικής αποτελεσματικότητας (έμφαση

στην ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας). · Θεωρία της μελέτης του παιδιού (έμφαση στη φυσική

ανέλιξη του παιδιού). · Θεωρία της κοινωνικής αναδόμησης (έμφαση στην

εκπαίδευση των μαζών για μια καλύτερη κοινωνία).

2. Σύγχρονες τάσεις στα Αναλυτικά Προγράμματα. · ΗΠΑ

[γενικοί κλάδοι μαθημάτων, κρίση και συνδυασμός γνώσης] · Σοβιετικής Ένωσης.

[μη ομοφωνία, έμφαση στην κρατική εκπαίδευση από τη μικρή

ηλικία] · Αγγλίας (αξιολόγηση, ανθρωπιστικά στοιχεία). · Γαλλίας.

[το κοινωνικό <πιστεύω> και η ιδεολογία των φορέων, έμφαση στη διάνοια και τη λογική. Εξετάσεις]

· Γερμανίας. [γνώση, κατανόηση, αξιολόγηση, διαφοροποίηση των μαθητών σε ομάδες]

· Σουηδίας. [απαιτήσεις αγοράς εργασίας, υποχρεώσεις των πολιτών, επανεξέταση σκοπιμότητας και ρόλου τού σχολείου με βάση τις νέες ανάγκες της κοινωνίας]

3. Το Αναλυτικό Πρόγραμμα του μέλλοντος. · μεταβιομηχανικής κοινωνίας τύπου σχολείο. · ατομοκεντρικού τύπου σχολείο. · συνδυαστικού τύπου «σχολείο» (κατάσταση

υπερεκλογής). - η θεωρία θα αντικατασταθεί με την πράξη (η

παιδεία ως εμπειρία). - δυναμική και δια βίου εκπαίδευση. - η εκπαίδευση ως διασκέδαση. - μάθηση τής μάθησης, αυτοσυναίσθημα,

αυτοανάπτυξη, αυτογνωσία, φιλία, αγάπη. - σχεδιασμένη από τους μαθητές (αυτενέργεια,

αυτοέκφραση, αυτοδιεύθυνση, αυτοαξιολόγηση). - ομαδική. - ο δάσκαλος ως διευκολυντής. - η εκπαίδευση μέσα στο όλο περιβάλλον (τοπικό

έως παγκόσμιο) και όχι σε τάξεις και μαθήματα. - ο εθνικισμός θα αντικατασταθεί από την

πολυπολιτισμικότητα. - ο συναγωνισμός με τη συνεργασία. - κοινωνικά προβλήματα: φτώχεια, έγκλημα,

ανεργία, ρύπανση.

FV. ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ Α. Δασκαλοκεντρικά μοντέλα

1. Γνώση. 2. Ήθος.

3. Ψυχικές δυνάμεις (φρόνηση, στωικότητα, καρτερικότητα, γαλήνη, ισορροπία, ηρεμία, αισιοδοξία).

Β. Μαθητοκεντρικά μοντέλα. 1. Μνήμη (μνημοτεχνία). 2. Βούληση (πράξη, αυτενέργεια). 3. Συναίσθημα (Αισθητική). 4. Κρίση (κριτική ικανότητα).

Γ. Συνεργατικά μοντέλα. 1. Εποπτικό.

· γνωστικό επίπεδο. · συναισθηματικό επίπεδο. · βουλητικό επίπεδο (interactive).

2. Καθοδηγητικό. · γνωστικό επίπεδο. · συναισθηματικό επίπεδο. · βουλητικό επίπεδο (interactive).

3. Συνενεργητικό (διευκολυντής). · γνωστικό επίπεδο. · συναισθηματικό επίπεδο. · βουλητικό επίπεδο (interactive).