Δηλητηριώδη φυτά, θεραπείες και αντίδοτα

Ακόνιτο Το ακόνιτο αμέσως άμα ποθεί γλυκαίνει τη γλώσσα με μια στυφάδα και μετά τη

γλυκύτητα προκαλεί σκοτοδίνη και μάλιστα με το σήκωμα και επιφέρει υγρότητα των

ματιών και βάρος στο θώρακα και στο υποχόνδριο μαζί με πρόκληση πολλών αερίων.

Πρέπει να αποβάλουμε το δηλητήριο με εμετούς ή με κλύσμα να εκκενώσουμε την

κοιλιά.

Θα χρησιμοποιήσουμε προηγμένως την πόση ρίγανης, ή απήγανου, ή πράσου, ή

αφεψήματος αψιθιάς μαζί με κρασί αψιθιάς, ή ρόκας, ή αβρότονου ή χαμεκαίας ή

χαμοπυτιάς.

Αρμόζει δε σε αυτούς:

-Ο χυμός του βάλσαμου βάρους μίας δραχμής , μαζί με μέλι και γάλα , ή με ίσο

βάρος καστόριου, πιπεριού και απήγανου μαζί με κρασί

-Η πυτιά του μικρού κατσικιού ή ελαφιού ή λαγού μαζί με ξίδι

Η σκουριά του σιδήρου ή ο ίδιος ο σίδηρος ή ο χρυσός ή ο άργυρος, αν πυρωθούν και

σβηστούν σε κρασί και ποθεί αυτό το υγρό

-Το σταχτόνερο με κρασί

-Ο ζωμός βρασμένης κότας ή λιπαρών βοδινών κρεάτων που λαμβάνεται με κρασί

-Λέγεται δε ότι και η χαμοπυτιά αρμόζει ιδίως σε αυτούς

Κορίανδρο (coriandrum sativum-κ.ο. κόλιαντρος, κουσβαράς) Για το κορίανδρο δε μπορείς να κάνεις λάθος από την μυρωδιά του.

Αν ποθεί βραχνιάζει τη φωνή και επιφέρει μανία όμοια με της μέθης, μιλούν δηλαδή

με αισχρολογίες και σε όλο τους το σώμα διαφαίνεται η μυρωδιά του κορίανδρου.

Τους βοηθά δε αυτούς μετά τον εμετό με μύρο της ίριδας:

-Η πόση του ανέρωτου κρασιού με αψιθιά αλλά και σκέτου

-Τα αυγά αφού αδειάσουν και διαλυθούν με άλμη και ρουφηχτούν

-Αλατόνερο (άλμη) αν ποθεί

-Ο αλμυρός ζωμός από κότα και χήνα

-Γλυκό κρασί με σταχτόνερο

Κώνειο (conium maculatum-κ.ο. μαγκούτα, βρωμόχορτο) Το κώνειο αν ποθεί επιφέρει σκοτοδίνες και θαμπώματα, ώστε δε βλέπει κανείς ούτε

λίγο, λόξιγκα και παράκρουση του νου και πάγωμα των άκρων. Στο τέλος πνίγονται

με σπασμούς από το σταμάτημα του αέρα στη τραχεία. Καταρχάς λοιπόν όπως και

στα άλλα, θα το αποβάλουμε με τους εμετούς, έπειτα χρησιμοποιώντας καθαρτικό, θα

αποβάλουμε αυτό που έχει διολισθήσει έως τα έντερα. Και τότε σαν το μεγαλύτερο

βοήθημα χρησιμοποιούμε την πόση ανέρωτου κρασιού, αφήνοντας ενδιάμεσα

διαστήματα, κατά τα οποία βοηθά αν δοθεί για πόση:

-Tο γαϊδουρίσιο γάλα

-Η αψιθιά μαζί με πιπέρι, κρασί και καστόριο

-Ο απήγανος και ο δυόσμος μαζί με κρασί

-Μία δραχμή καρδάμωμο ή στύρακας

-Πιπέρι μαζί με σπόρο τσουκνίδας και κρασί

-Τα φύλλα της δάφνης

-Το γαλάκτωμα του συλφίου με λάδι ή γλυκό κρασί

-Το γλυκό κρασί σκέτο αν πίνεται σε μεγάλη ποσότητα, ικανώς αρμόζει

Σμίλακας

Ο αποκαλούμενος σμίλακας, που από μερικούς αποκαλείται θύμαλλο και από τους

Ρωμαίους τάξος. Αν ποθεί επιφέρει πάγωμα σε όλο το σώμα, ασφυξία και άμεσο

θάνατο.

Αυτούς τους βοηθούν όλα όσα βοηθούν και όσους έχουν πιεί κώνειο.

Υοσκύαμος (hyoscyamus albus, κ.ο. δυσκύαμος, γέρος, γέροντας, γερούλι)

Ο υοσκύαμος, αν ποθεί ή φαγωθεί προκαλεί όμοια παραφορά με των μεθυσμένων.

Είναι δε εύκολα θεραπεύσιμος και βοηθιέται:

-Από την πόση πολλού μελόνερου και γάλακτος και μάλιστα γαϊδουρίσιου. Αν όμως

δεν υπάρχει , κατσικίσιου ή βοδινού ή

-Αφεψήματος ξερών σύκων

-Τα κουκουνάρια

-Ο σπόρος των αγγουριών, εάν πίνεται με γλυκό κρασί

-Αλμυρό κρασί με φρέσκο χοιρινό λίπος

-Γλυκό κρασί και νερό

-Ο σπόρος της τσουκνίδας

-Η σόδα με νερό

-Αρμόζει και το ραδίκι, το σινάπι, το κάρδαμο, το ραπάνι, τα κρεμμύδια και τα

σκόρδα, αν πίνεται το καθένα από αυτά μαζί με κρασί. Πρέπει αυτούς να τους

αναγκάζουμε να ηρεμούν, για να χωνέψουν το κρασί που ήπιαν.

Μανιτάρια Από τα μανιτάρια άλλα βλάπτουν λόγο του είδους τους και άλλα λόγο της ποσότητάς

τους.

Επιφέρουν δε όλα πνιγμούς όπως της κρεμάλας. Εμείς ευθέως πρέπει να τους

βοηθάμε από κοινού, αναγκάζοντάς τους να κάνουν εμετό με λάδι.

Θαυμάσια ωφελούνται αν πιούν στάχτη από κλήμα ή από ξύλο άγριας αχλαδιάς, μαζί

με νερωμένο ξινό κρασί ή αλάτι ή σόδα. Αλλά και αν βραστούν τα άγρια αχλάδια ή

τα φύλλα του δέντρου μαζί με τα μανιτάρια αδρανοποιούν το δηλητήριο τους.

Τους βοηθούν και

-Τα αυγά της κότας αν πίνονται με νερωμένο ξινό κρασί και με μία δραχμή

αριστολοχεία

-Η αψιθιά μαζί με κρασί

-Το μέλι αν τρώγεται ή πίνεται μαζί με νερό

-Το μελισσόφυλλο με σόδα

-Η ρίζα και ο καρπός της πανάκειας με κρασί

-Το καμένο κατακάθι του κρασιού μαζί με νερό

-Το ραπάνι ή το σινάπι ή το κάρδαμο εάν τρώγονται

Πηγή: Διοσκουρίδης-Περί δηλητηρίων φαρμάκων

Συγκομιδή και επεξεργασία βοτάνων

Μερικά βότανα μπορούν να συλλεχθούν ολόκληρο το χρόνο, αλλά τα περισσότερα

έχουν διαφορετική εποχή ανάπτυξης και συγκομιδής και πρέπει είτε να

καταναλώνονται αμέσως είτε να υποβάλλονται σε σωστή επεξεργασία συντήρησης

για να χρησιμοποιηθούν αργότερα. Τα βότανα όπως όλα τα φυτά, τα λαχανικά και τα

φρούτα, απαιτούν γρήγορη επεξεργασία για να μην χάσουν τα θρεπτικά συστατικά,

τις βιταμίνες και τη θεραπευτική τους ιδιότητά. Μαζέψτε τα καλύτερα υγιή φυτά, που

δεν έχουν προσβληθεί από ασθένειες ή βλαβερά έντομα

και βρίσκονται μακριά από μολυσμένο περιβάλλον και περιοχές όπου έχει γίνει

ράντισμα για την προστασία καλλιεργειών. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άδειες για

βιολογικά φυτικά τρόφιμα δίνονται όταν η καλλιέργεια είναι μακριά από κεντρικές

αρτηρίες δρόμων.

Τα φυτά και ακόμα περισσότερο τα βότανα, επηρεάζονται από τις

περιβαλλοντολογικές συνθήκες που υπάρχουν σε κάθε περιοχή και αν είναι

μολυσμένες, τα συστατικά τους μπορούν να αλλοιωθούν και να περιέχουν επικίνδυνα

χημικά στοιχεία για τον άνθρωπο. Χάνουν έτσι την θεραπευτική τους ιδιότητα.

ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ ΑΥΤΟΦΥΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ Τα καλύτερα βότανα είναι αυτά που είναι αυτοφυή, γιατί τα ενεργά συστατικά τους

βρίσκονται σε υψηλότερες συγκεντρώσεις. Τα βότανα διαλέγουν το έδαφος που τους

ταιριάζει για την ανάπτυξή τους και προτιμούν συγκεκριμένα μικροκλίματα. Εξάλλου

σε όσο πιο δύσκολες και αντίξοες συνθήκες επιβιώνουν, αυτό τα κάνει πιο ανθεκτικά

και τα αναγκάζει να βελτιώσουν το δικό τους σύστημα επιβίωσης προσφέροντάς μας

έτσι ότι καλύτερο μπορούν να παράγουν.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ Η παρατηρητικότητα και η μνήμη είναι απαραίτητα για να αναγνωρίζουμε τα

αυτοφυή βότανα. Χρησιμοποιήστε έναν βιβλίο αν είστε αρχάριοι, που έχει

φωτογραφίες και οδηγίες για τις περιοχές όπου αναπτύσσονται τα φυτά που σας

ενδιαφέρουν. Πολλά φυτά μοιάζουν μεταξύ τους εξωτερικά και για αυτό αν δεν

μπορείτε να αναγνωρίσετε ένα φυτό, μην το συλλέξετε, γιατί μια λάθος αναγνώριση

μπορεί να καταλήξει σε δηλητηρίαση. Όταν τα φυτά βρίσκονται στο στάδιο της

ανθοφορίας τους είναι πιο εύκολη η αναγνώρισή τους. Μη συλλέγετε ποτέ

περισσότερα από όσα χρειάζεστε για δική σας χρήση και κυρίως ποτέ όλα τα βότανα

από μια και μόνο περιοχή, γιατί θα καταστεί δύσκολη η αναπαραγωγή και η επιβίωσή

τους. Ελέγχεται αν το φυτό βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης και την περίοδο που είναι

κατάλληλη για συλλογή.

Για τη συλλογή και μεταφορά τους, χρησιμοποιήστε ένα μεγάλο καλάθι ή σακί από

φυτικές ίνες για να μην στραπατσάρετε τα φυτά. Να τα κόβετε χρησιμοποιώντας

πάντοτε ένα καλό μαχαίρι ή ψαλίδα, για να ελαχιστοποιείται η ζημιά που κάνετε στο

φυτό. Να φοράτε προστατευτικά γάντια και ρούχα γιατί στην εξοχή υπάρχουν πολλά

φυτά που έχουν αγκάθια και κάνουν δύσκολη την εξερεύνησή σας και την συγκομιδή

τους.

ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΣΑΣ Τα βότανα που καλλιεργούνται στο κήπο μας, κάνουν την συγκομιδή τους

ευκολότερη και γρηγορότερη. Με την ανάλογη φροντίδα και καλλιέργειά μπορούμε

να έχουμε κοντά μας διάφορα βότανα έτοιμα για χρήση. Πρέπει να γνωρίζεται βέβαια

ότι δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε όλα τα βότανα στην περιοχή μας, γιατί κάποια

χρειάζονται ειδικού τύπου έδαφος ή μικροκλίματος, για να πάρουν τα κατάλληλα

στοιχεία και να τα μετατρέψουν σε ενεργά φαρμακευτικά συστατικά. Παρότι δηλαδή

μπορούν να αναπτυχτούν και στην περιοχή μας δεν σημαίνει ότι θα έχουν τις ίδιες

φαρμακευτικές ιδιότητες των αυτοφυών βοτάνων. Άλλη βασική αρχή είναι να μην

χρησιμοποιείτε ποτέ χημικά λιπάσματα ή φάρμακα, στην καλλιέργεια των βοτάνων

στον κήπο σας.

ΠΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ Να μαζεύετε τα φυτά, μετά την εξάτμισή της πρωινής υγρασίας, όταν είναι στεγνά

και καλύτερα τις απογευματινές ώρες. Πρέπει να συλλέγεται το φυτό με σωστές

καιρικές συνθήκες (όχι μετά από βροχή) και όταν είναι σε πλήρη ωριμότητα, για να

έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ενεργά συστατικά. Συνήθως η καλύτερη εποχή για τη

συγκομιδή είναι η άνοιξη ή το καλοκαίρι. Τα φύλλα θα πρέπει να συλλέγονται όταν

βγαίνουν τα νέα, δηλαδή την άνοιξη ή το καλοκαίρι, τα άνθη όταν αρχίζουν να

ανοίγουν τα μπουμπούκια τους, ενώ οι καρποί μόλις ωριμάσουν όχι όμως

παραγινομένοι , οι δε ρίζες το φθινόπωρο, που το φυτό θα έχει συγκεντρώσει τα

περισσότερα στοιχεία από το έδαφος. Θα πρέπει να ξέρετε από πριν πια μέρη των

φυτών να συλλέγετε, γιατί ανάλογα το φυτό συλλέγουμε και τα ανάλογα μέρη τους,

δηλαδή σε άλλα τα φύλλα και σε άλλα τα άνθη, τους σπόρους, η τη ρίζα τους.

Διαφορετικά μέρη του ίδιου φυτού, έχουν εντελώς διαφορετική δράση και χρήση.

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ Όταν συλλέγετε τα βότανα θα πρέπει να τα επεξεργαστείτε αμέσως μετά τη

συγκομιδή και να τα αποθηκεύεστε κατάλληλα. Τα ευαίσθητα άνθη και φύλλα,

χαλάνε πολύ γρήγορα και ταυτόχρονα επηρεάζονται τα ενεργά συστατικά τους.

Κυρίως δε τα αρωματικά βότανα, γιατί το άρωμα τους διαφεύγει στην ατμόσφαιρα

και μπορούν να χάσουν τα πολύτιμα αιθέρια έλαια τους σε λίγες ώρες. Τα φύλλα που

χρησιμοποιούνται σε σαλάτες και στη μαγειρική, είναι καλύτερα να καταναλώνονται

αμέσως ή να αποθηκευτούν για λίγες μόνο μέρες σε μια πλαστική σακούλα

κλεισμένη καλά εντός ψυγείου. Η αποξήρανση τους για αποθήκευση πρέπει να

γίνεται σε έναν θερμό, ξηρό, σκοτεινό και καλά αεριζόμενο χώρο, χωρίς υγρασία και

ποτέ κατευθείαν στον ήλιο γιατί το φως και οι υψηλές θερμοκρασίες, καταστρέφουν

τα πολύτιμα συστατικά τους. Ένα καλά αεριζόμενο ντουλάπι ή ένα σκιερό μέρος

στην βεράντα σας, είναι ο ιδεώδης χώρος ξήρανσης. Οι θερμοκρασίες ξήρανσης θα

πρέπει να είναι ανάμεσα στους 20-30 βαθμούς Κελσίου. Δέστε ελαφρά μέχρι δέκα

κλωνάρια μεταξύ τους, για να μπορεί ο αέρας να κυκλοφορεί άνετα ανάμεσα τους. Τα

ξηραμένα βότανα μπορούν να αποθηκευθούν για πολλούς μήνες σε σκουρόχρωμα

γυάλινα βάζα ή σε χαρτοσακούλες σκούρου χρώματος. Αποφύγετε τα μεταλλικά και

πλαστικά δοχεία γιατί μπορούν να αλλοιώσουν τα βότανα. Αν φυλάσσονται σε

δροσερό μέρος, τα βότανα μπορούν να αντέξουν μέχρι και 12 μήνες μετά τη

συγκομιδή τους.

Πηγή: Βοτανοθεραπεία-Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια θεραπευτικών φυτών

Παρασκευή: Ιατρικά λάδια και μύρα

Το αμυγδαλέλαιο, το οποίο μερικοί αποκαλούν «μετώπιο», παρασκευάζεται ως εξής:

αφού καθαρίσεις τέσσερις χοίνικες, από πικραμύγδαλα και τα ξηράνεις, κοπάνισε τα

ελαφρά σε γουδί με ξύλινο γουδοχέρι, έως ότου γίνουν σαν ζυμάρι, και αφού

προσθέσεις δύο κοτύλες καυτού νερού, άφησε τα να μουσκέψουν μαζί για μισή ώρα.

Μετά τρίψε τα ακόμα πιο δυνατά. Κι έπειτα πίεσε τα σε πλάκα και στύψε τα,

μαζεύοντας με το κουτάλι αυτό που βγάζεις με την πίεση των δαχτύλων κι έπειτα,

αφού σε αυτά που έχουν στυφτεί προσθέσεις μία κοτύλη νερού και τα αφήσεις να

μουσκέψουν μαζί, κάνε το ίδιο. Οι τέσσερις χοίνικες μας δίνουν μία κοτύλη.

Κάνει καλό στους πόνους της μήτρας, στους υστερικούς πνιγμούς, τις συστροφές και

τις φλεγμονές των ίδιων περιοχών, στους πονοκεφάλους, τους πόνους, τους ήχους και

τα σφυρίγματα των αυτιών. Ωφελεί και όσους πάσχουν από τα νεφρά τους, όσους δεν

μπορούν να ουρήσουν, όσους έχουν λιθίαση, άσθμα και παθήσεις της σπλήνας.

Εξαφανίζει τις πανάδες από το πρόσωπο και τις φακίδες και τις ρυτίδες, όταν

αναμειχθεί με μέλι και ρίζα κρίνου και με πολτό από κερί και κύπρο ή ροδέλαιο, ενώ

θεραπεύει και την αμβλυωπία. Μαζί με κρασί καθαρίζει την κασίδα και την

πιτυρίαση.

Με παρόμοιο τρόπο παρασκευάζεται και το βελανιδέλαιο. Καθαρίζει τις πανάδες, τις

φακίδες, την ακμή, τα μελανιάσματα των ούλων, ενώ είναι και μαλακτικό της

κοιλιάς. Δεν κάνει όμως καλό στο στομάχι. Είναι κατάλληλο και στους πόνους, τους

ήχους και τα σφυρίγματα των αυτιών, όταν ενσταλάζεται μαζί με λίπος χήνας.

Με παρόμοιο τρόπο με αυτά που προαναφέραμε παρασκευάζεται και στο σησαμέλαιο

από το σουσάμι και το καρύδέλαιο, το οποίο παράγεται από τα καρύδια. Έχουν τις

ίδιες ιδιότητες με το βελανιδέλαιο.

Το σιναπέλαιο παρασκευάζεται, όταν ψιλοτριφτεί το σινάπι και μουσκέψει σε ζεστό

νερό, κι έπειτα αναμειχθεί με λάδι και στυφτεί. Κάνει καλό στους χρόνιους πόνους,

καθώς αποβάλλει με την εφίδρωση τα βλαβερά περιττώματα.

Το μυρτέλαιο παρασκευάζεται ως εξής: αφού πάρεις τα μαλακά φύλλα της σκούρας

μυρτιάς, της ήμερης ή της άγριας, στύψε τα κοπανίζοντας τα, αφού προσθέσεις

αγουρόλαδο σε ίση ποσότητα με τον χυμό τους, χλιάρυνέ το πάνω σε κάρβουνα, έως

ότου βράσουν μαζί, ξαφρίζοντάς τα. Μια πιο εύκολη παρασκευή είναι η εξής: αφού

κοπανίσεις τα μαλακά φύλλα, βράσε τα με νερό και λάδι και ξάφριζέ τα. Ανόητο

είναι να βυθίσεις τα φύλλα στο λάδι και να τα αφήσεις να μουσκεύουν στον ήλιο.

Μερικοί κάνουν πιο σφιχτό το λάδι με φλούδια ροδιού, κυπαρίσσι, κύπερο και

σχοίνο. Είναι πιο χρήσιμο αυτό που πικρίζει στη γεύση και είναι λιπαρό,

χλωροπράσινο, διαφανές και μυρίζει μυρτιά.

Έχει ιδιότητες στυπτικές και σκληρυντικές- γι' αυτό κάνει καλό, όταν προστίθεται

στα επουλωτικά, καθώς και στα εγκαύματα, τις κασίδες, την πιτυρίαση, τα

εξανθήματα, τα συγκάματα, τις ραγάδες του δέρματος, τα κονδυλώματα, τις

χαλαρώσεις των αρθρώσεων, τους ιδρώτες και γενικά σε όσα έχουν ανάγκη από

σφίξιμο και πύκνωμα.

Το δαφνέλαιο παρασκευάζεται από καρπούς δάφνης, όταν είναι πολύ ώριμοι, αφού

βραστούν σε νερό. Γιατί από τον φλοιό που τους περιβάλλει βγάζουν ένα πάχος, το

οποίο, αφού το διαλύσουν με τα χέρια, το μαζεύουν με το κουτάλι. Μερικοί αφού

κάνουν πιο σφιχτό το αγουρόλαδο με κύπερο, σχοίνο και καλάμι, και μετά αφού

προσθέσουν φύλλα δάφνης, τα βράζουν μαζί, άλλοι όμως και καρπούς δάφνης, έως

ότου αποκτήσει αρκετό άρωμα- μερικοί προσθέτουν και στύρακα και μυρτιά.

Καλύτερη για την παρασκευή είναι η ορεινή και πλατύφυλλη δάφνη.

Από το δαφνέλαιο ξεχωρίζει στην αξία το φρέσκο, το πράσινο στο χρώμα, το πάρα

πολύ πικρό και καυστικό.

Έχει ιδιότητες θερμαντικές, μαλακτικές, ανοίγει τους πόρους, διαλύει τις κοπώσεις-

είναι κατάλληλο για όλες τις παθήσεις των νεύρων, τις ανατριχίλες, τους πόνους των

αυτιών, τις καταρροές και τους πονοκεφάλους. Προκαλεί ναυτία, όταν πίνεται.

Το σχινέλαιο παρασκευάζεται με παρόμοιο τρόπο από τους ώριμους καρπούς της

σχίνου ή και αφού προηγουμένως το σφίξουν, σαν το δαφνέλαιο.

Θεραπεύει την ψώρα των ζώων και των σκύλων, ενώ είναι κατάλληλο για προσθήκη

στα βύσματα, στα δυναμωτικά που διώχνουν την κόπωση και στα φάρμακα για τη

λέπρα, αναστέλλει και την εφίδρωση.

Αλλά και το τερεβινθέλαιο παρασκευάζεται με όμοιο τρόπο. Παγώνει και έχει και

στυπτικές ιδιότητες.

Το μαστιχέλαιο ας παρασκευάζεται από ψιλοτριμμένη μαστίχα. Κάνει καλό σε όλες

τις παθήσεις της μήτρας, αφού θερμαίνει ελαφρά, έχει στυπτικές και μαλακτικές

ιδιότητες, ενώ κάνει καλό στα σκληρώματα που προσβάλλουν το στομάχι, την κοιλιά,

τα έντερα και το πρόσωπο, καθαρίζει και δίνει καλό χρώμα. Παρασκευάζεται το

καλύτερο στη Χίο.

Μύρα Επειδή όμως και τα μύρα είναι κατάλληλα για ορισμένες παθήσεις και προστίθενται

στα φάρμακα και επαλείφονται και εισπνέονται, θεωρούμε ότι πρέπει να αναφερθεί

στη συνέχεια η διδασκαλία γι' αυτά. Πρέπει με τη δοκιμή να ελέγχεις αν έχουν τη

μυρωδιά εκείνου του πράγματος, του οποίου ονομάζονται μύρα. Καλύτερος είναι

αυτός ο έλεγχος.

Σε μερικά όμως δεν διατηρείται αυτό, επειδή επικρατούν κάποιες εντονότερες

προσμείξεις όπως στην περίπτωση των μύρων από μαντζουράνα, κρόκο, μοσχοσίταρο

και κάποια άλλα, τα οποία πρέπει να τα ελέγχεις με τον συνδυασμό της δοκιμής για

αυτά.

Η παρασκευή του ροδόμυρου είναι η εξής: αφού πάρεις πέντε λίτρα και οκτώ

ουγκιές σχοίνου και είκοσι λίτρα και πέντε ουγκιές λαδιού, κοπάνισε τα και

ανακάτεψε τα και βράσε τα με νερό, ανακατεύοντας τα- κι έπειτα, αφού το

σουρώσεις, στις είκοσι λίτρες και πέντε ουγκιές του λαδιού ρίξε τα πέταλα από χίλια

στον αριθμό αμούστκευτα τριαντάφυλλα και αφού αλείψεις τα χέρια σου με μέλι

ευωδιαστό, ανακάτευε τα πολλές φορές, πιέζοντας τα ελαφρά κι έπειτα αφού τα

αφήσεις όλη τη νύχτα, στύψε τα. Όταν κάτσει το κατακάθι, άλλαξε του αγγείο και

βάλε το σε αγγείο αλειμμένο με μέλι. Αφού βάλεις τα στυμμένα ρόδα σε μια λεκάνη,

ρίξε τους οκτώ λίτρες και τρεις ουγκιές από το λάδι που έχει σφίξει με το σχοίνο και

πάλι στύψε τα. Αυτό θα το έχεις ως κατώτερο, κι αν θες, μούσκεψε τα τρίτη και

τέταρτη φορά σε λάδι και στύψε τα.

Έτσι παρασκευάζεται το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο ροδόμυρο. Όσα

κι αν φτιάξεις, να αλείφεις προηγουμένως τα αγγεία με μέλι.

Αν θες όμως να κάνεις και δεύτερη εκχύλιση, στο λάδι που βγήκε με το πρώτο

στύψιμο πρόσθεσε ίσο αριθμό νέων αμούσκευτων τριαντάφυλλων, και αφού τα

ανακατέψεις με τα χέρια, τα οποία θα έχεις αλείψει προηγουμένως με μέλι, στύψε τα

και κάντο και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά, στύβοντας τα κατά τον ίδιο τρόπο.

Κι όσες φορές το κάνεις αυτό, να προσθέτεις νέα τριαντάφυλλα, γιατί γίνεται πιο

δυνατό το μύρο. Το λάδι δέχεται εφτά φορές την προσθήκη των τριαντάφυλλων, όχι

όμως περισσότερες- ας είναι αλειμμένη και η λεκάνη με μέλι. Πρέπει να χωρίσεις

καλά το λάδι από τον χυμό. Γιατί αν απομείνει μέσα στο μύρο έστω και ελάχιστος, το

χαλάει. Μερικοί, αφού τρίψουν μόνα τους τα ρόδα, τα μουσκεύουν μέσα στο λάδι και

αλλάζοντας τα τριαντάφυλλα κάθε επτά ημέρες, αφού κάνουν τρεις αλλαγές, το

φυλάνε. Μερικοί κάνουν πιο σφιχτό το λάδι, προσθέτοντας καλάμι και ασπάλαθο,

άλλοι και άγχουσα, για καλό χρώμα, και αλάτι, για να μην χαλάσει.

Έχει ιδιότητες στυπτικές και ψυκτικές και είναι κατάλληλο για επαλείψεις και

παρασκευές καταπλασμάτων. Όταν πίνεται, είναι καθαρτικό της κοιλιάς και σβήνει

την καούρα του στομαχιού. Θρέφει και τα κοίλα έλκη και καταπραΰνει τα κακοήθη,

αλείφεται στις κασίδες και στα εκζέματα, γίνονται με αυτό πλύσεις στην αρχή των

πονοκεφάλων, ενώ χρησιμοποιείται για πλύσεις του στόματος στους πονόδοντους.

Κάνει καλό και στις σκληρύνσεις των βλεφάρων, αν επαλειφτεί, και είναι χρήσιμο

και στους ερεθισμούς των εντέρων και στις φλεγμονές της μήτρας ως κλύσμα.

Η παρασκευή του ελάτινου μύρου είναι η εξής: αφού κόψεις και τρίψεις σε μικρά

κομμάτια την ελάτη, βάλε τη σε λεκάνη και ρίξε αγουρόλαδο και άστη για τρεις

ημέρες. Και αφού την πάρεις, στύψε τη σε σουρωτή και ας έχουν και τα δύο ίσο

βάρος κι έπειτα αφού το φυλάξεις σε καθαρό αγγείο, να το χρησιμοποιείς.

Έχει ανάλογες ιδιότητες με το ρόδινο μύρο, αλλά δεν είναι μαλακτικό της κοιλιάς.

Πηγή: Διοσκουρίδης-Περί ύλης Ιατρικής Α’