Upload
others
View
3
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
2014-2015
OSHO
Koen De Keersmaeker
Mathijs Meert 5C
Koen Vorsters 5C
De Verloren Kolonie van Roanoke
Voorwoord
De verloren kolonie van Roanoke is een onderwerp dat al jarenlang tot de verbeelding spreekt.
Talloze onderzoekers, van beroemde professoren tot amateuristische hobbyhistorici, hebben gezocht
naar aanwijzingen die het mysterie rond de verdwenen kolonisten voor eens en altijd zou oplossen.
Helaas hebben zij gefaald. Er zijn aanwijzingen gevonden, er zijn theorieën ontstaan en meer dan
eens verklaarde een onderzoeker dat hij het mysterie opgelost had, waarna hij niet veel later zijn
verklaring moest intrekken bij gebrek aan bewijs. Ons doel is dan ook niet om het mysterie te
ontrafelen, ons doel is om de lezer te informeren over de kolonie en een aantal mogelijke
verklaringen te geven.
Graag willen we Fred Willard bedanken. Meneer Willard is de oprichter van The Lost Colony Center
for Science and Research, een groepering die archeologisch en historisch onderzoek uitvoert om te
weten te komen wat er gebeurd is. Hij is zo vriendelijk geweest om een aantal van onze vragen te
beantwoorden. Ook willen we eenieder die geïnteresseerd is in de verloren kolonie doorverwijzen
naar hun website (www.lost-colony.com) voor verdere informatie.
Inhoudsopgave
Inleiding 4
Geschiedenis van de kolonie 5
Engelse kolonisatie van Noord-Amerika 5
Expedities van Sir Walter Raleigh 5
De eerste kolonie 6
Tweede kolonie op Roanoke Island 6
Verdwijning van de kolonie 7
Theorieën 8
De Powhattan stam 8
Integratie 8
De Spanjaarden 9
Dare stenen 9
Andere theorieën 11
Besluit 12
Bibliografie 13
4
Inleiding
De kolonie van Roanoke was de eerste Engelse kolonie in Noord-Amerika. Wat de kolonie zo
interessant maakt, is dat de kolonisten op mysterieuze wijze verdwenen zijn. Ons doel is om de
verschillende mogelijke verklaringen op te lijsten. Alvorens we dit konden doen, moesten we echter
ook de geschiedenis van de kolonie kennen. Die geschiedenis staat dan ook hieronder beschreven.
Wat er met de kolonie is gebeurd, kan niemand zeggen. Er zijn meerdere theorieën die plausibel zijn
en waar aanwijzingen voor zijn en alleen die theorieën zullen besproken worden. Het is aan de lezer
om een oordeel te vellen over wat het geloofwaardigst is.
5
Geschiedenis van de kolonie
Engelse kolonisatie van Noord-Amerika
Op het einde van de 15de eeuw zette Engeland zijn eerste stappen naar koloniale uitbreiding. Hendrik
VII stuurde in 1497 John Cabot op expeditie over de Atlantische Oceaan in de hoop een handelsweg
naar China te vinden. John Cabot, geboren als Giovanni Caboto, was de zoon van een Italiaanse
handelaar uit Genoa en was bovendien een bekwaam navigator en ontdekkingsreiziger. In mei van
het jaar 1497 verliet John Cabot Bristol op het schip Matthew, een snel en wendbaar schip met een
bemanning van slechts achttien zeelieden. Op 24 juni van hetzelfde jaar landde Cabot op de oostkust
van Noord-Amerika. De precieze locatie is een onderwerp van debat. Cape Breton Island en Nova
Scotia worden vaak genoemd, alsook Newfoundland, Labrador en zelfs Maine. Cabot eiste het land in
naam van Hendrik VII van Engeland en keerde toen terug.
Expedities van Sir Walter Raleigh
Het zou tot 1585 duren tot een poging werd ondernomen om het
nieuwe land te koloniseren. Sir Walter Raleigh speelde hierbij een
grote rol. Raleigh was een ontdekkingsreiziger en schrijver. Na zijn
studies in Oxford diende hij in het Hugenotenleger in Frankrijk en later
in het leger van Elizabeth I van Engeland in Ierland. Daar
onderscheidde hij zichzelf bij de belegering van Smerwick. Als
beloning kreeg Raleigh handelsprivileges en het recht om in naam van
de Engelse kroon Amerika te koloniseren.
In 1584 zond Raleigh een expeditie onder leiding van Philip Amadas en Arthur Barlowe naar Noord-
Amerika om de oostkust te verkennen. Op 4 juli landden ze op Roanoke Island en legden ze contact
met de plaatselijke bevolking, de Secotanen en Croatanen. Barlowe keerde terug naar Engeland met
twee Croatanen genaamd Manteo en Wanchese. Van hen verkreeg Raleigh informatie over politiek
en geografie, waarna hij een tweede expeditie organiseerde onder bevel van Sir Richard Grenville.
Het doel van deze expeditie was om een kolonie te stichten.
Sir Walter Raleigh
6
De eerste kolonie
De vloot vertrok uit Plymouth op 9 april van 1585 en kwam na vele moeilijkheden eind juni aan in
Wococon. Op het nabijgelegen Roanoke Island werd een kolonie van ongeveer honderd man gesticht
die Virginia genoemd werd. Toen augustus op zijn einde liep, vertrok Grenville naar Engeland en liet
hij Ralph Lane achter als gouverneur. Lane was een militair zonder enig diplomatisch inzicht en het
duurde niet lang voordat hij in conflict kwam met de lokale bevolking. Op 10 juni van 1586
vermoordde hij Wingina, een lokaal opperhoofd dat een aanval op de kolonie beraamde. Niet lang
daarna stopte een expeditie onder leiding van Sir Francis Drake bij de kolonie en Lane besloot om alle
kolonisten te evacueren.
Tweede kolonie op Roanoke Island
Na de mislukking op Roanoke Island besloot Walter Raleigh een nieuwe poging te ondernemen. Deze
keer zou de kolonie niet op Roanoke Island gesticht worden, maar op het Delmarva-schiereiland, bij
Chesapeake Bay. De indianen die daar leefden, leken vriendelijker en de wateren waren geschikter
voor schepen om aan te meren. Een nieuwe vloot werd samengesteld en John White werd gekozen
als gouverneur van de nieuwe kolonie. De vloot zelf stond echter onder bevel van Simon Fernandez,
een Portugese kaperskapitein in dienst van Engeland. Toen de vloot op 22 juli van 1587 aankwam op
Roanoke Island, om te kijken of er van de vorige kolonie nog iets overschoot, dwong Fernandez de
115 kolonisten en de indianen Manteo en Wanchese van boord te gaan. Volgens hem was het te
gevaarlijk om verder te reizen naar de vooraf gekozen plaats, omdat er een orkaan op komst was.
White daarentegen beweerde dat Fernandez zo snel mogelijk naar de Caraïben wou zeilen om
Spaanse schepen te plunderen.
De kolonisten hadden geen andere keuze dan een tweede kolonie op te richten op Roanoke Island.
White probeerde de relaties met de Indianen te verbeteren, maar slaagde daar niet in. George Howe,
één van de kolonisten, werd op 28 juli op twee mijl van het kamp gevonden met zestien pijlen in hem
en sporen van extreem geweld. Na consultatie met de Croatanen bleek dat de moord het werk was
van een andere stam, de Roanokanen. De Croatanen beloofden de kolonisten te steunen indien het
tot een confrontatie kwam, op voorwaarde dat de Croatanen een badge of ander kenteken zouden
krijgen als blijk van vriendschap en ter herkenning.
Na mislukte pogingen om een vreedzame oplossing te vinden, leidden White en Manteo ‘s nachts
een aantal mannen naar het dorp van de Roanokanen om te laat te ontdekken dat het bezet was
door Croatanen. De Roanokanen waren al eerder gevlucht en de kentekens die de Croatanen
droegen waren niet zichtbaar in het donker.
7
Niet veel later arriveerde een bevoorradingsvloot onder leiding van Simon Fernandez. Op 18
augustus , toen alle goederen waren uitgeladen, keerden ze terug naar Engeland. John White was
ook aan boord om, eenmaal terug in Engeland, verslag uit te brengen aan Raleigh.
Verdwijning van de kolonie
Door de oorlog met Spanje was het moeilijk om bevoorradingsschepen naar de kolonie te sturen. De
dreiging van de Spaanse Armada zorgde ervoor dat Engelse schepen verboden waren om uit te
varen. In april wist Raleigh ervoor te zorgen dat, ondanks het verbod, er twee schepen naar de
kolonie gestuurd werden. Een gevecht met de Spanjaarden zorgde er echter voor dat de schepen
zwaar gehavend terug keerden naar Engeland. Pas in 1590 kon een nieuwe expeditie op poten
worden gezet. Vier kaperschepen zeilden naar Roanoke met als doel John White er af te zetten. Er
waren geen kolonisten of voorraden aan boord.
Op 15 augustus 1590 kwam de vloot aan in Roanoke, maar ze kwamen daar tot de ontdekking dat de
kolonie verlaten was. White en zijn
mannen vonden geen spoor van de 90
mannen, 17 vrouwen en 11 kinderen. Ook
waren er geen sporen van een gevecht.
Alle huizen waren netjes afgebroken en de
palissade stond nog ongehavend recht, wat
erop wees dat de kolonisten niet overhaast
vertrokken waren. In een paal in de
omheining vonden ze het woord
“Croatoan” gekerfd en in een boom die
niet veel verder stond, vonden ze het woord “Cro”.
Voordat White drie jaar ervoor wegging, was er afgesproken dat indien de kolonisten wegens gevaar
de kolonie zouden verlaten, ze eerst een Maltezer kruis in een boom zouden kerven. Er werd echter
geen kruis gevonden. White leidde uit de aanwijzingen af dat de kolonisten naar Croatoan Island
(tegenwoordig Hatteras Island) waren gegaan. Het was echter onwaarschijnlijk dat alle kolonisten
daar zouden zijn. De zandgrond en het feit dat het land in contact kwam met zout water betekende
dat het eiland niet vruchtbaar genoeg was om een grote kolonie te onderhouden. De volgende dag
keerde de vloot terug naar Engeland zonder Croatoan Island bezocht te hebben.
De ontdekking van het woord “Croatoan”.
8
Theoriee n
De Powhattan stam
In 1607 werd een nieuwe kolonie opgericht, Jamestown (vernoemd naar James I van Engeland). De
kolonisten legden contact met de plaatselijke stammen en probeerden te achterhalen wat er met de
kolonie van Roanoke was gebeurd. De eerste informatie kwam van kapitein John Smith, die de
kolonie leidde van 1608 tot 1609. Wahunsunacock, leider van de Powhattan stam, beweerde dat zijn
stam de kolonisten van Roanoke had uitgemoord en dat hij persoonlijk de slachting had geleid.
De kolonisten zouden niet lang na het vertrek van White geïntrigeerd zijn in de stam van de
Chesepianen en zouden daar ongeveer twintig jaar geleefd hebben, totdat Wahunsunacock en zijn
krijgers hen uitmoorden. De Chesepianen zouden namelijk geweigerd hebben om toe te treden tot
Wahunsunacock zijn stammenconfederatie.
Integratie
De kolonisten van Jamestown maakten er een gewoonte van om iedereen met wie de kolonie
contact legde, te ondervragen over het lot van de kolonisten van Roanoke. Een aantal ondervraagde
indianen vertelde over nederzettingen van huizen met rieten daken en twee verdiepingen. Anderen
vertelden over stammen die Engels konden lezen en een klederdracht hadden die sterk leek op die
van de Europeanen. Nabij Jamestown zelf werd ook een jongen gezien gekleed als indiaan, maar met
blond haar en een lichte huidskleur.
Hieruit ontstond de theorie dat de kolonisten van Roanoke zich verspreid hadden en geïntegreerd
waren in verscheidene stammen. Na een aantal generaties en gemengde huwelijken zou dit, naast de
indianen en Engelsen, een derde groep geworden zijn: indianen met Europees bloed.
Zo is er bijvoorbeeld de Lumbee stam. De stam komt uit de regio van North Carolina en hun
mondeling doorgegeven geschiedenis verbindt hen met de Roanoke kolonie. Familienamen die door
de kolonisten gebruikt werden, zoals Dial, Hyatt en Taylor, waren in 1719 gebruikelijk in de Lumbee
stam. De Engelse kolonisten die voor het eerst met hen contact legden, waren verbijsterd toen ze
ontdekten dat de indianen grijze ogen hadden en Engels spraken, wat wijst op Engelse voorouders.
Volgens Fred Willard integreerden de kolonisten in de Croatan stam. Zij werden later de Hatteras en
nog later de Mattamuskeet, die in de 19de eeuw opgingen in meerdere andere stammen na de
zwarte-tongplaag.
9
Fred Willard is de oprichter en voorzitter van
The Lost Colony Center for Science and
Research. Zij hebben als doel het archeologisch
en historisch onderzoek, dat begonnen was
door de Croatan Group, verder te zetten. Bij
opgravingen in Buxton, op Croatoan Island,
werd een ring gevonden met als wapenschild
een steigerende leeuw. In Engelse heraldiek
werden deze vaak afgebeeld. Hieruit wordt
afgeleid dat ten minste een deel van de
kolonisten in de Croatan stam geïntegreerd zijn.
De Spanjaarden
Een andere verklaring is dat de kolonisten de prooi werden van de Spanjaarden, die aan de kust van
Florida een nederzetting hadden. Het valt niet te ontkennen dat de Spanjaarden in West-Indië wisten
waar de kolonie gelegen was. Toen in 1587 de vloot van Simon Fernandez op weg was naar Noord-
Amerika om er de tweede Engelse kolonie te stichten, hielden ze halt in Puerto Rico om voedsel in te
slaan. Een aantal kolonisten, waaronder Darby Glande, gingen toen van boord. Later verklaarde
Glande dat hij Spaanse ambtenaren de locatie van Roanoke had verteld. Het zou niet al te vreemd
zijn dat Spanje geen koloniale concurrentie wou en daarom de kolonie van de kaart veegde.
Dare stenen
In 1937 vond Louis Hammond in Edenton, North Carolina, een met witte verf beschreven steen.
De tekst eindigt met EWD, de initialen van Eleanor White Dare, dochter van John White en
bewoonster van de Roanoke kolonie. Vandaar de naam “Dare steen”.
Tot 1941 werden er nog meer stenen gevonden, 48 in totaal. De stenen beschreven een verhaal dat
zo ongelooflijk was dat journalist Boyden Sparkes op onderzoek uitging. Op 26 april van 1941
publiceerde hij een artikel in de Saturday Evening Post waarin beweerd werd dat de stenen niet echt
waren. De spelling en het taalgebruik waren historisch gezien niet correct.
Van de 48 stenen werd bewezen dat 47 ervan vervalst waren. De eerste steen daarentegen is anders
in schrijfstijl, taalgebruik en zelfs type steen. Als het al een vervalsing is, is het een die superieur is
aan de andere stenen.
De Kendall ring
10
De geoloog Scott Wolter heeft de eerste Dare steen onderzocht. Zijn ondervindingen gekoppeld met
onderzoek van The Lost Colony Center for Science and Research, leidde hem tot de conclusie dat de
steen wel degelijk authentiek is.
Voorkant Dare steen:
Anaias Dare & Virginia Went Hence Unto Heaven 1591.
Anye Englishman Shew John Whit Govr Via.
Achterkant Dare steen:
Father Soone After You Goe for England Wee Cam Hither.
Onlie Misarie & Warre Tow Yeere.
Above Halfe Deade ere Tow Yeere More From SickenesBeine Foure & Twentie.
Salvage with Message of Shipp Unto Us.
Smal Space of Time they Affrite of Revenge Rann Al Awaye.
Wee Bleeve it Nott You.
Soone After Ye Salvages Faine Spirits Angrie.
Suddaine Muther Al Save Seaven.
De eerste Dare steen
11
Mine Childe.
Ananais to Slaine wth Much Misarie.
Burie Al Neere Foure Myles Easte This River Uppon Small Hil.
Names Writ Al Ther On Rocke.
Putt This Thes Alsoe.
Salvage Shew This Unto You & Hither Wee Promise You to Give Greate Plentie Presents.
EWD
Het bovenstaande verhaal beschrijft hoe de kolonisten meer naar het binnenland trekken, nadat
John White naar Engeland is teruggekeerd. Door ziektes en conflicten met indianen blijven nog 24
kolonisten over. Nadat een schip gespot wordt, worden de indianen waarbij ze verblijven agressief
en doden ze zeventien kolonisten, inclusief Ananias and Viginia, respectievelijk de man en dochter
van de schrijfster Eleanor White Dare, dochter van John White. De zeven overlevenden begraven hun
doden en maken grafstenen voor hen. Verder wordt aan John White gevraagd om de persoon die de
steen naar hem brengt te belonen.
Andere theorieën
Er bestaan honderden theorieën over het lot van de kolonisten van Roanoke. Helaas hebben de
meeste hiervan geen bewijskracht of zijn ze gewoon niet realistisch. Volgens sommigen zou de
kolonie overstroomt zijn, anderen zeggen dan weer dat ze niet genoeg voedsel hadden en elkaar
hebben opgegeten. Een dodelijke ziekte, orkanen en zelfs buitenaardse wezens zouden volgens
sommigen alles verklaren, maar die theorieën gaan in tegen de weinige aanwijzingen die er over de
loop van de jaren gevonden zijn.
Niettemin zijn meerdere verklaringen mogelijk. De beste manier voor een in de steek gelaten kolonie
om te overleven, is om zichzelf te verdelen in kleinere groepen. Op die manier kunnen de groepen
zich verspreiden, waardoor er minder druk wordt gezet op het land om voedsel te leveren. Het is
mogelijk dat de verschillende groepen op andere manieren aan hun eind zijn gekomen of overleefd
hebben. Er is echter weinig tot geen bewijs dat de groep opgedeeld is.
12
Besluit
Ons lijkt de integratie het beste mogelijk. Het weinige bewijs dat er is, lijkt ook die theorie te
ondersteunen. Tot er een artefact wordt gevonden dat onweerlegbaar bewijs levert, kunnen we
helaas niet zeker zijn. In de tussentijd is het, zoals in de inleiding gezegd werd, aan de lezer om een
oordeel te vellen. Momenteel wordt er nog steeds onderzoek naar gevoerd en het is mogelijk dat het
lot van de kolonisten over tien jaar tijd algemeen bekend is. Tot dan kunnen we echter alleen maar
speculeren.
13
Bibliografie
-Aboukhadijeh, F. (2012). The first English settlements. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via
http://www.apstudynotes.org/us-history/topics/the-first-english-settlements/
-BBC. (z.j.). Walter Raleigh. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via
http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/raleigh_walter.shtml
-Bio. (z.j.). John Cabot. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via
http://www.biography.com/people/john-cabot-9234057
-Bio. (z.j.). John White. Geraadpleegd op 8 maart 2015 via
http://www.biography.com/people/john-white-9529444
-Bio. (z.j.). Walter Raleigh. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via
http://www.biography.com/people/walter-raleigh-9450901#profile
-Britannia. (z.j.). Sir Ralph Lane. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via
http://www.britannia.com/bios/rlane.html
-Childs, M. (2013). The Dare stones. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via
http://ncpedia.org/dare-stones
-Digital History. (2014). English colonization begins. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via
http://www.digitalhistory.uh.edu/disp_textbook.cfm?smtID=2&psid=3574
-Encyclopaedia Britannica. (z.j.). Sir Richard Grenville: English naval commander. Geraadpleegd op 15
februari 2015 via http://www.britannica.com/EBchecked/topic/245833/Sir-Richard-Grenville
-History. (z.j.). Roanoke Colony deserted. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via
http://www.history.com/this-day-in-history/roanoke-colony-deserted
-History World. (z.j.). History of the British Empire: First Steps: 1497-1600. Geraadpleegd op 15
februari 2015 via
http://www.historyworld.net/wrldhis/PlainTextHistories.asp?gtrack=pthc&ParagraphID=iii#iii
-Horrillo, S. (z.j.). Sparkes debunks Stones. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via
http://www.angelfire.com/ego/iammagi/dare_writ_on_rocke.htm
-Knight, J. (2000). American plague. Geraadpleegd op 5 april 2015 via
http://www.newscientist.com/article/dn268-american-plague.html#.VSD6X_msWSo
-McMullan, P. (z.j.). A Role for Sassafras in the Search for the Lost Colony. Geraadpleegd op 5 april
2015 via http://www.lost-colony.com/Philpaper.pdf
-Miles, J. (z.j.). Weird Georgia: Dare stones, part 2: The hoax. Geraadpleegd op 5 april 2015 via
http://www.brownsguides.com/blog/weird-georgia-dare-stones-part-2-the-hoax/
14
-Miles, J. (z.j.). Weird Georgia: Dare stones, part one: Discovery. Geraadpleegd op 5 april 2015 via
http://www.brownsguides.com/blog/weird-georgia-dare-stones-part-one-discovery/
-Morgan, K. (z.j.). The missing colonists who may have been abducted by aliens. Geraadpleegd op 14
maart 2015 via
http://allday.com/post/511-the-missing-colonists-who-may-have-been-abducted-by-aliens
-NNDB. (z.j.). Sir Richard Grenville. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via
http://www.nndb.com/people/963/000103654/
-Roanoke: The Lost Colony. (z.j.). Hypotheses on Disappearance. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via
http://roanokethelostcolony.weebly.com/hypotheses-on-disappearance.html
-Sometimes Interesting. (z.j.). Roanoke: The lost colony. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via
http://sometimes-interesting.com/2012/12/01/roanoke-the-lost-colony/
-Sparknotes. (z.j.). The early English colonies. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via
http://www.sparknotes.com/testprep/books/sat2/history/chapter5section3.rhtml
-The Lost Colony. (2013). Roanoke Voyages: England’s expeditions to the New World between 1584
and 1590, including the lost colony. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via
http://thelostcolony.org/roanoke-voyages/
-The Shadowlands. (z.j.). The Lost Colony of Roanoke, 1588. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via
http://theshadowlands.net/roanoke.htm
-Thomson, E. (2007). Simon Fernandez: Navigator, Privateer-and Villain?. Geraadpleegd op 8 maart
2015 via http://www.ncdcr.gov/Portals/7/Collateral/database/f07.simon.fernandez.pdf
-Urial, P. (2011). The Lost Colony of Roanoke. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via
http://thechurchofufology.blogspot.be/2011/08/lost-colony-of-roanoke.html
-Willard, F. (2009). Raleigh’s 1587 lost colony: Conspiracy, spies, secrets & lies. Geraadpleegd op 5
april 2015 via http://www.lost-colony.com/Link_Fix_Test.pdf
-Willard, F. (2009). Sassafras in the New World and The Syphilis Exchange. Geraadpleegd op 5 april
2015 via http://www.lost-colony.com/Syphilis.pdf
-Willard, F., & McMullan, P. (2013). Hidden maps, hidden city: The Jamestown connection to the lost
colony. Geraadpleegd op 5 april 2015 via
http://www.lost-colony.com/Hidden_Maps_Hidden_City_Non_Corrupted.pdf
-Wolfe, B. (2014). The Roanoke colonies. Geraadpleegd op 8 maart 2015 via
http://www.encyclopediavirginia.org/Roanoke_Colonies_The