PRZEDSZKOLACZEK...Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mi pomaga, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie. Nie ochraniaj mnie przed konse-kwencjami. Potrzebne mi są

Rozpoczął się nowy rok szkolny 2017/2018

pełen pomysłów, niespodzianek. Przekazujemy w

Wasze ręce pierwszy numer gazetki przedszkolnej

„Przedszkolaczek” Będziemy dzielić się z Wami

informacjami i ciekawostkami. Pojawią się cieka-

we artykuły dotyczące rozwoju dziecka i wychowa-

nia, które pomogą lepiej poznać Wasze pociechy,

zrozumieć ich potrzeby i przeżywane emocje.

Zamieszczać będziemy także ciekawe pro-

pozycje zabaw na miłe spędzanie wolnego czasu z

dziećmi.

Dla najmłodszych pojawią się wesołe kolorowanki,

labirynty, zagadki.

Mamy nadzieję, że nasza gazetka pomoże

Wam w integracji z przedszkolem i znajdzie sta-

łych i wiernych czytelników.

Życzymy Państwu

ciekawej lektury!

Szanowni Rodzice, Kochane Dzieci

Samorządowe Przedszkole nr 41 w Krakowie

Nr 1/2017

Zespół redakcyjny:

Redaktor naczelny: Karolina Guzik

Opieka merytoryczna: dyr. Małgorzata Opryszek

PRZEDSZKOLACZEK

des

igne

d b

y B

rgfx

- F

reep

ik.c

om

W tym numerze:

Gotowość szkolna 2

Apel Twojego Dziecka 4

Kącik Tęgiej Główki 6

Str. 2 PRZEDSZKOLACZEK NR 1 2017/2018

Gotowość szkolna dziecka jest to pojęcie szersze, zakłada bowiem nie tyl-

ko stopień rozwoju ale także wszystkie czynniki, które mają wpływ na przygoto-

wanie dziecka do podjęcia nauki szkol-nej. Gotowość w rozumieniu J. Brunera,

nie jest stanem, na który wystarczy cze-kać, ale trzeba ją wykształcić. Badania

wykazały, iż stopień gotowości dziecka

do podjęcia nauki w szkole zależy od trzech czynników: dojrzałości biologicz-

nej, środowiska rodzinnego oraz wycho-wania przedszkolnego. Obecnie mówi się

o gotowości dziecka nie tylko do szkoły, lecz także do uczenia się (B. Wilgocka -

Okoń).

ELEMENTY GOTOWOŚCI - DOJRZA-ŁOŚCI SZKOLNEJ:

1. Rozwój umysłowy- to przede

wszystkim pewien zasób wiedzy o świe-cie, o bliższym i dalszym otoczeniu, o

życiu przyrody i życiu ludzi.

2. Rozwój społeczny- obejmująca rela-cje z innymi, umiejętność nawiązywania

kontaktów, współdziałanie w grupie, przestrzeganie zasad postępowania czy

obowiązujących norm i wartości.

3. Rozwój fizyczny - Posiada dobrą

sprawność manualną, charakteryzuje się poprawnym funkcjonowaniem narządów

zmysłów. Posiada również niezaburzoną koordynacje wzrokowo- ruchową. Powin-

ny być opanowane umiejętności związa-ne z ubieraniem się, czesaniem, zała-

twianiem potrzeb fizjologicznych oraz wiązaniem sznurowadeł. Dziecko potrafi

już wówczas wykonywać czynności zło-żone.

4. Rozwój emocjonalny - Dziecko roz-

poczynające naukę w szkole powinno

być w pewnym stopniu zdolne do rozpo-znawania i kontrolowania swoich emocji.

„Mamo! Tato!

Niedługo zostanę uczniem! Już nie

mogę się doczekać! Sporo potrafię, ale wiele jeszcze muszę się nauczyć;

pomóżcie mi, proszę, w przygotowa-niu się do tego ważnego momentu.

Bawcie się ze mną, świadomie wspierając moje umiejętności w za-

kresie syntezy i analizy słuchowej i

wzrokowej, niezbędne w czasie na-uki pisania i czytania:

szukajmy wyrazów kończących się i zaczynających na daną literę; roz-

poznawajmy głosy z otoczenia;

wyszukujmy szczegóły, którymi róż-

nią się obrazki;

wskazujmy identyczne przedmioty

lub te, które nie pasują do pozosta-łych;

kolorujmy razem według kodu lub dorysowujmy w kratkach brakującą

połowę rysunku, rozwiązujmy labi-rynty;

układajmy puzzle.

Wspierajcie mnie w zakresie rozu-mienia relacji przestrzennych typu:

„nad”, „pod”, „przed”, „za” oraz od-różnianiu lewej i prawej strony:

wspólnie układajmy historyjki ob-razkowe oraz kompozycje z kloc-

ków, figur geometrycznych, patycz-ków;

rysujmy według instrukcji słownej;

w czasie porządkowania pokoju po-

proście, bym położył misia na górnej półce, a kiedy będę nakrywał do

stołu, sprawdźcie, czy nóż i łyżka leżą po właściwej stronie;

gdy będę miał kłopot z ustaleniem

lewej i prawej strony, poskaczcie ze mną chwilę, a potem razem poszu-

kajmy serca; gdy będę miała kłopo-ty z ustaleniem lewej i prawej stro-

ny

Gotowość szkolna

poskaczcie ze mną chwil ę, a potem razem poszukaj my s e r

ca; gdy już ustalę, po której s t r o nie bije, zaznaczmy tę stronę,

np; zakładając frotkę na rękę;

bawcie się ze mną w poszukiwaczy;

ukryjcie coś, co mam odnaleźć, a potem dawajcie mi wskazówki –

„...dwa kroki w lewo, trzy do przo-

du, jeden w prawo”.

Bardzo chcę nauczyć się pisać, a Wy

możecie mi pomóc w przygotowaniu się do nabycie tej umiejętności:

zwracajcie uwagę na to, jak trzy-mam kredki i ołówek;

powinienem posługi-wać się trzema palca-

mi: kciukiem, środko-wym i wskazującym;

inspirujcie mnie do podejmowania różno-

rodnych formy aktyw-ności plastycznej:

malowania palcami,

nawlekania korali-ków; przekładnia

sznurków przez dziur-ki; lepienia z ciastoli-

ny, plasteliny, masy solnej; rysowania;

tworzenia wycinanek i wydzieranek; kalko-

wania, stemplowania.

Wspomagajcie mnie w

procesie samodzielnego rozwiązywania problemów, szukaniu

rozwiązań i planowaniu kolejnych działań;

nie podawajcie gotowych rozwią-

zań; pytajcie, co moim zdaniem, powinienem zrobić w danej sytuacji;

jeśli poproszę o naleśniki na obiad, sprawdźmy razem, czy mamy

wszystkie potrzebne składniki, ułóż-my listę zakupów, wybierzmy się do

sklepu, a potem razem przygotujmy obiad; bardzo chętnie pomogę;

zadawajcie mi zagadki; mogą być

przeczytane z książek lub wymyślo-ne przez Was; w czasie spaceru mo-

żemy bawić się w „rzecz, którą masz na myśli”; jeśli powiesz mi,

że „...ta rzecz jest nie daleko, jest brązowa i służy do odpo-

czynku w parku” – będę wiedział, że to ławka; potem ja zadam Wam

zagadkę i zobaczę, czy sobie po-

radzicie z rozwiązaniem;

grajcie ze mną w gry polegające na

zapamiętaniu układu przedmiotów i określeniu, co się zmieniło, np..;; w

czasie robienia zakupów poproście, żebym zamknął oczy, dołóżcie kolej-

ną rzecz do koszyka, a ja odgadnę, co to.

Nie zapominajcie o umiejętnościach

komunikacyjnych, koniecznych

do osiągnięcia suk-cesu w szkole:

rozmawiajcie ze

mną codziennie; py-tajcie o moje uczu-

cia, zainteresowania, o to jak minął dzień

w przedszkolu; za-chęcajcie do opowia-

dania;

słuchajcie uważ-

nie tego, co mam Wam do powiedze-

nia;

korygujcie moje błędy;

codziennie mi czytajcie.

Pomóżcie mi dojrzale, adekwatnie

do sytuacji reagować na sukcesy i

porażki oraz zrozumieć w pewnym zakresie znaczenie obowiązku i od-

powiedzialności za siebie;

grajcie ze mną w gry planszowe ty-

pu „Chińczyk”; ważne jest prze-strzeganie zasad gry i Wasza reak-

cja na moje zachowanie w przypad-ku porażki; pozostawcie mi czas na


wiedzialne zadania, oczywiście, na miarę moich możliwości, np; podle-

wanie kwiatów, pakowanie plecaka do przedszkola czy nakrywanie do

stołu; każde wykonane zadanie na-gradzajcie pochwałą; jeśli jestem

znudzony, rozdrażniony lub zmęczo-ny, przerwijmy pracę; pochwalcie

mnie za to, co już udało mi się osią-

gnąć; ustalmy, kiedy zadanie ma być wykonane i kontynuujmy pracę-

zgodnie z ustaleniami.

Zwróćcie uwagę czy:

chętnie uczestniczę w zabawach i grach rucho-

wych;

potrafię jeździć na rowe-

rze, łyżwach, rolkach;

jestem w stanie zacho-

wać określoną pozycję ciała przez jakiś czas (spokojnie

stać, siedzieć);

potrafię się samodzielnie

ubrać, zjeść posiłek, korzy-

stać z toalety; dobrze widzę i słyszę;

prawidłowo wymawiam wszystkie głoski.

Wasz przyszły wzorowy uczeń”

List pochodzi z miesięcznika „Bliżej przedszkola”1.124 styczeń 2012, autor:

Joanna Goc

uspokojenie się, a następnie za proponujcie kolejną partię; pokaż

cie mi, w jaki sposób Wy radzicie sobie z niepowodzeniem; przegry -

wając, nazywajcie uczucia: „Złości mnie, że przegrałem, ale gratuluję

Ci wygranej”, „...może następnym razem pójdzie mi lepiej”,

„Szkoda, że nie wygrałem, ale i tak

dobrze się bawiłem”;

nazywajcie uczucia: „Złości mnie, że

przegrałem, ale gratuluję

Ci wygra-nej”,

„...może na-stępnym ra-

zem pójdzie mi lepiej”,

„Szkoda, że nie wygra-

łem, ale i tak dobrze się

bawiłem”;

nauczcie mnie technik

„samouspokajania”, np.; poprzez

powtarzanie w przypadku porażki mantry typu: „Najważniejsze, że się

starasz; nic nie szkodzi, jeśli Ci nie wychodzi się starasz; przecież się

dopiero uczysz”;

powierzajcie mi obowiązki i odpo-


Apel Twego dziecka

Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o

co Cię poproszę. Niektórymi prośba-

mi jedynie wystawiam Cię na próbę.

Nie obawiaj się postępować wobec

mnie twardo i zdecydowanie. Ja to

wolę, bo to daje mi poczucie bezpie-

czeństwa.

Nie pozwól mi ukształtować złych

nawyków. Ufam, że Ty mi pomożesz

wykryć je w zarodku.

Nie rób tak, abym czuł się mniejszy

niż jestem. To jedynie sprawia, że

postępuję głupio, aby wydawać się

dużym.

Nie karć mnie w obecności innych.

Najbardziej mi pomaga, gdy mówisz

do mnie spokojnie i dyskretnie.

Nie ochraniaj mnie przed konse-

kwencjami. Potrzebne mi są również

doświadczenia bolesne.

Nie rób tak, abym swoje pomyłki

uważał za grzechy. To zaburza moje

poczucie wartości.

Nie przejmuj się zbytnio, gdy mó-

wię: „Ja cię nienawidzę”. To nie Cie-

bie nienawidzę, ale Twojej władzy,

która mnie niszczy.

Nie przejmuj się zbytnio moimi ma-

łymi dolegliwościa-

mi. One jednak

przyciągają Twoją

uwagę, której po-

trzebuję.

Nie gderaj. Jeżeli

będziesz tak robił,

to będę się bronił

przez udawanie

głuchego.

Nie dawaj mi pochopnych obietnic,

bo czuję się bardzo zawiedziony,

gdy ich później nie dotrzymujesz.

Nie zapominaj, że nie potrafię wyra-

zić siebie tak dobrze, jakbym chciał.

Dlatego też niekiedy mijam się z

prawdą.

Nie przesadzaj co do mojej uczciwo-

ści. To mnie krępuje i doprowadza

do kłamania.

Nie zmieniaj swych zasad postępo-

wania ze względu na układy. To wy-

wołuje we mnie zamęt i utratę wiary

w Ciebie.

Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci

pytania. W przeciwnym wypadku

zobaczysz, że przestanę Cię pytać,

a informacji poszukam gdzie indziej.

Nie mów mi, że mój strach i obawy

są głupie. One są bardzo realne.

Nigdy nawet nie sugeruj, że Ty je-

steś doskonały i nieomylny. Przeży-

wam bowiem zbyt wielki wstrząs,

gdy widzę, że nie jesteś taki.

Nigdy nawet nie myśl, że

usprawiedliwianie się przede

mną jest poniżej Twojej god-

ności. Uczciwe usprawiedliwia-

nie się wzbudza we mnie nad-

zwyczajną serdeczność ku To-

bie.

Nie zapominaj, że lubię

eksperymentować. Nie zabraniaj mi

eksperymentować, gdyż bez tego

nie mogę się rozwijać.

Nie zapominaj, jak szybko rosnę.

Jest Ci zapewne trudno dotrzymać

mi kroku, ale – proszę Cię – posta-

raj się mnie zrozumieć.

Tekst apelu ukazał się w USA w 1985 roku. W Polsce został wydany przez

Katedrę Psychologii Rozwojowej KUL.

Str.5 PRZEDSZKOLACZEK NR 1 2017/2018

designed by Vectorpocket - Freepik.com


Kącik Tęgiej Główki

Źródło: Szkoła sześciolatka. Rozwijanie percepcji wzrokowej. MAC

PRZEDSZKOLACZEK NR 1 2017/2018 Str. 7

Źródło: Szkoła sześciolatka. Rozwijanie percepcji wzrokowej. MAC


Źródło: Zanim pójdę do szkoły CED


Źródło: Zjawiska natury dla 6-7 latach


Źródło: Pięciolatek bawi się i uczy

Str. 11

Źródło: Czterolatek bawi się i uczy

PRZEDSZKOLACZEK NR 1 2017/2018


Źródło: Trzylatek bawi się i uczy

Documents

PRZEDSZKOLACZEK...Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mi pomaga, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie. Nie ochraniaj mnie przed konse-kwencjami. Potrzebne mi są