3

Γεώργιος Σωκράτους Καραμπατέας

Πτυχιούχος Θεολογίας-Φιλοσοφίας

Εκπαιδευτικός τ. καθηγητής 1ου Λυκείου Σπάρτης

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ

(Διηγήματα)

«Άνοιξε την καρδιά σου στην καρδιά του κόσμου

και στοχάσου. Έτσι γίνεσαι ποιητής»

Γ.Σ.Κ

ΑΘΗΝΑ 2010

Γεώργιος Σωκράτους Καραμπατέας

Πτυχιούχος Θεολογίας-Φιλοσοφίας

Εκπαιδευτικός τ. καθηγητής 1ου Λυκείου Σπάρτης

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ

(Διηγήματα)

1. Η Φιλία 2. Ήτανε και φίλοι ! 3. O Λαχανόκηπος της Σωτηρούλας 4. Με τον κορμό του κομμένο στα δύο

«Άνοιξε την καρδιά σου στην καρδιά του κόσμου

και στοχάσου. Έτσι γίνεσαι ποιητής»

Γ.Σ.Κ

ΑΘΗΝΑ 2010

Επιτρέπεται η ανατύπωση και σε φωτοαντίγραφα

ISBN 978-960-9611-05-3

Κάθε γνήσιο αντίτυπο

φέρει την υπογραφή του συγγραφέα

Γεώργιος Σωκράτους Καραμπατέας

Καθηγητής

Μπισκίνη 53 Ζωγράφου Αττικής

Τ.Κ. 157 71

Τηλ. 210 7783437, 27310 36218, 27210 98429

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Γεώργιος Σωκράτους Καραμπατέας, το τρίτο εκ των πέντε ( 3 άρρενα και 2 θήλεα )

τέκνων του Σωκράτους Παναγ. Καραμπατέα και της Ποτίτσας (Παναγιώτας) Σωκρ.

Καραμπατέα (το γένος Γεωρ. Καραμανέα), γεννήθηκε το έτος 1934 (16 Φεβρουαρίου)

στον οικισμό Χώρα του Κέντρου ( Γαϊτσές ), Δήμου Αβίας, Δυτικής Μάνης του Νομού

Μεσσηνίας. Φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο του χωριού του και στο Β΄ Δημοτικό σχολείο

Καλαμάτας. Τελείωσε το οκτατάξιο Γυμνάσιο Καλαμάτας και σπούδασε Θεολογία στην

Αθήνα με υποτροφία της Μητρόπολης Γυθείου για το 1ο έτος σπουδών, του Συμβουλίου

των Εκκλησιών για το 2° έτος σπουδών, και του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών(Ι.Κ.Υ)

για τα τρία έτη ως αριστεύσας στις εξετάσεις του 1ου έτους σπουδών .

Υπηρέτησε κανονικά τη θητεία του ( με εξαίρετον διαγωγή) στο Ναύπλιο (Μηχανικό)

επί ένα έτος ως προστάτης της πατρικής οικογένειας. Εργάσθηκε στη Δευτεροβάθμια

Εκπαίδευση ως δάσκαλος των Θρησκευτικών και Ιστορικών μαθημάτων, ως σύμβουλος

του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού (με ειδική εκπαίδευση σε εξάμηνο

σεμινάριο) και ως μαθηματικός στις Γυμνασιακές τάξεις (λόγω έλλειψης Μαθηματικού

πτυχιούχου).Υπηρέτησε στα σχολεία: Γυμνάσιο Σιδηροκάστρου Μεσσηνίας, Γυμνάσιο

Γερακίου Λακωνίας, Λύκειο και Γυμνάσιο Ξηροκαμπίου Λακωνίας, Λύκειο και Γυμνά-

σιο Γαργαλιάνων Μεσσηνίας, Α΄, Β΄, Γ ΄ Γυμνάσια Σπάρτης και Α΄, Β΄ Λύκεια Σπάρτης.

Με διακοπές (λόγω υπηρεσιακών αναγκών) από του έτους 1968 μέχρι το έτος1997, όπου

έλαβε τη σύνταξή του, υπηρέτησε στο Α΄ Λύκειο Σπάρτης. Στο διάστημα της υπηρεσίας

του (1981) έλαβε το πτυχίο της Φιλοσοφίας (Τμήμα Φιλοσοφίας) από το Πανεπιστήμιον

Αθηνών. Στα έτη 1963-64 εργάσθηκε ως λαϊκός ιεροκήρυκας της Αποστολικής Διακονίας

στη Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Με τη σύζυ-

γό του Ποτούλα (το γένος Πετρ. Πικάκη), δασκάλα, έγινε πατέρας δύο τέκνων, Σωκρά-

τους και Φιλάνθης .

Έχει δημοσιεύσει πέντε ποιητικές συλλογές (σύνολον 778 ποιήματα), μία μελέτη (επι-

σήμανση) στον αθλητισμό (δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αριθμ.871934), τρία παιδικά βιβλία,

ένα βιβλίο οδοιπορικό στον Ταΰγετο και Πάρνωνα και ένα θεατρικό έργο, (άπαντα

έχουν κατατεθεί και φυλάσσονται στο συμβολαιογραφείο Χάρη Καλογερέα -Πειραιώς 1,

Αθήνα).Έχει δημοσιεύσει άρθρα πνευματικής καλλιέργειας, ηθικοθρησκευτικά, οδοιπο-

ρικά, φιλοσοφικά, οικονομικής φύσεως, εκπαιδευτικά, κ.ά. γενικά, σε εφημερίδες του

Ναυπλίου, της Σπάρτης και της Καλαμάτας. Έχει καταθέσει προς φύλαξη το ιδιόχειρο

ημερολόγιό του, χειρόγραφες ιδιόγραφες εργασίες προς επεξεργασία για δημοσίευση

(Σκέψεις- Διδασκαλίες-Σχέδια αγωγής κ.ά.) σε δέκα πολυσέλιδους τόμους και μεγάλο

μέρος του προσωπικού του αρχείου στα Γενικά Αρχεία του Κράτους Σπάρτης και ένα

τόμο(φωτοαντίγραφο χειρογράφου) στην Εθνική Βιβλιοθήκη (Αθήνα) (άπαντα είναι στη

διάθεση παντός ενδιαφερομένου ερευνητού). Τα δημοσιευμένα βιβλία του (11) έχουν

κατατεθεί στα Γενικά Κρατικά Αρχεία Σπάρτης.

Είναι μέλος της «Πνευματικής Εστίας Σπάρτης», της «υπαιθρίου Ζωής Σπάρτης», της

«Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων», του Πανελλήνιου Συνδέσμου «Φίλοι των Ακριτών»,

του Συνδέσμου των απανταχού Λακώνων «Ο Λυκούργος», του «Κύκλου του Ελληνικού

Παιδικού Βιβλίου», του συλλόγου «Κέντρου (Γαϊτσών) Αβίας Μάνης, Μεσσηνίας» και

της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών»(ΠΕΛ). Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με

έπαινον για την παράδοση αρχαίων στο Μουσείο Σπάρτης και από το Α ΄Λύκειο Σπάρ-

της με τιμητική πλακέτα και άλλα αναμνηστικά για την προσφορά του ως εκπαιδευτι-

κός.

Τα, ως παραπάνω, εκδοθέντα έργα του έχουν κυκλοφορήσει με τους τίτλους ως εξής:

1. Ο άνθρωπος και η φύση (ποιήματα) Β' Έκδ. Σπάρτη 1990,

2. Τρέχω για την υγεία μου (όχι για πρωταθλητισμό) έρευνα στο αγώνισμα δρόμου σε

βραδύ ρυθμό. (Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας Αρ. 871934). Β΄ Εκδ. Σπάρτη 2004,

3. Ένα σεργιάνι μέσα στους κόσμους της ύπαρξης και του στοχασμού (ποιήματα).

Σπάρτη 1989,

4. Με τη γλώσσα της αγάπης (ποιήματα-στίχοι).Σπάρτη 1990,

5. Παιδικές Κουβεντούλες Α'. Β' Έκδοση Σπάρτη 2004,

6. Παιδικές Κουβεντούλες Β'. Β' Έκδοση Σπάρτη 2004,

7. Ξεκίνημα από τα βάθη της σιωπής (ποιήματα). Σπάρτη 2001,

8. Όταν οι άνθρωποι αγαπάνε (και άλλα διηγήματα). Σπάρτη 2005,

9. Στα «γόνατα» του Ταΰγετου και του Πάρνωνα. Σπάρτη 2005,

10. Ο Χριστός Επιστρέφει στη Γη (φανταστική ιστορία. Θεατρικό έργο). Σπάρτη 2005,

11. Στοχασμών ακούσματα (ποιήματα). Σπάρτη 2006,

12. Από την αιωνιότητα της ύπαρξης (ποιήματα) Σπάρτη 2010,

13. Παιδικές Κουβεντούλες Γ' Σπάρτη 2010 και

14. Ανθρώπινη Επικοινωνία (διηγήματα) Σπάρτη 2010.

Η ΦΙΛΙΑ

—Μαμά!...Μαμά!...Κοίτα!

—Τ’ είναι Κωστάκη μου; Να... κοιτάξω... Τι; Συμβαίνει κάτι σο-

βαρό;

—Μα...Μαμά...κοίτα ! Δε βλέπεις ; Ο σκύλος μας δε χυμάει στο

ξένο γατάκι που πέρασε στην αυλή μας.

—Ναι, Κωστάκη μου, το βλέπω· και το ήξερα από πολλές ημέρες

πριν.

—Και πως έγινε αυτό μαμά; Παράξενο δεν είναι; Σαν θαύμα δεν

μοιάζει;

—Ε !..Όχι και θαύμα ! Ο Μούργκος μας, όπως ξέρεις καλό μου

παιδί, στην αρχή, όταν τον φέραμε εδώ στην αυλή μας από το

χωριό, αρκετά μεγάλος, ήτανε πολύ επιθετικός για όλα τα γατικά

της γειτονιάς, ακόμη και για τα δικά μας … Όμως με τη πάροδο

του χρόνου γνωρίστηκε μαζί τους, μαλάκωσε και σιγά-σιγά έγινε

και πολύ φιλικός ανάμεσά τους.

—Πολύ περίεργο! Και πως έγινε αυτό, μαμά;

—Τι να σου πω...Πως έγινε!..Έγινε!..Ίσως κανείς δεν θα μπορέσει

να δώσει εξήγηση...Πιθανόν να βοήθησε σ’ αυτό και η συχνή

τους επικοινωνία.

—Και...Μαμά ...Κάνουν και παρέα!...Ποιός να το περίμενε!...

Αυτός ο σκύλος μας,ο ψωροπερήφανος εγωιστής Μούργκος μας,

να έχει φιλίες με τη μικρόσωμη γατούλα μας, την Πιπινιό και με

τα άλλα γατιά των γειτόνων μας...

5

—Πολύ παράξενο... Ποτέ δεν θα το πίστευα αν δεν το έβλεπα με τα

μάτια μου.

—Δηλαδή, μαμά, μπορούμε να πούμε τώρα πως ο Μούργκος μας

με την Πιπινιό μας είναι αληθινοί φίλοι;

—Και βέβαια είναι φίλοι...Και μάλιστα ο Μούργκος μας το έχει

αποδείξει πως αγαπάει και προστατεύει την Πιπινιό μας. Δεν θυ-

μάσαι τι έγινε προχθές με κείνο το σκυλί που τόλμησε να επιτεθεί

στην γατούλα μας ;

—Α! Α!...Ναι! Και βέβαια θυμάμαι... και ποτέ δεν θα ξεχάσω με

πόση σβελτάδα χίμηξε στο ξένο σκυλί και το ανάγκασε, δείχνο-

ντάς του τα σουβλερά του δόντια, να φύγει τρέχοντας και φοβι-

σμένα, μακριά από το δρόμο του σπιτιού μας.

Αλήθεια, μαμά, έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους ; Υπάρ-

χουνε και άνθρωποι φίλοι, που και αυτοί προστατεύονται μεταξύ

τους ;

—Και βέβαια!..Γι’ αυτό λέγονται και φίλοι.

—Και αυτό, γίνεται πάντοτε;

—Για να είμαστε μέσα στην αλήθεια, όχι και πάντοτε. Δυστυχώς

υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις, που η φιλία μεταξύ δύο ή πε-

ρισσοτέρων ανθρώπων, ανδρών και γυναικών δεν είναι αληθινή.

Φουντώνει και εντυπωσιάζει για ένα μικρό ή μεγάλο διάστημα,

για να καταπέσει μετά και να εξαφανίζεται σαν να μην υπήρξε

ποτέ. Και αυτό είναι πολύ άσχημο.

—Γιατί μαμά, είναι πολύ άσχημο;

—Είναι άσχημο, καλό μου, γιατί η πραγματική φιλία μπορεί και

από μόνη της να προσφέρει πολλά ωφελήματα στους ανθρώπους

της. Ο άνθρωπος στις δυσκολίες του, στον πόνο του, στη μοναξιά

6

του, με τη συντροφιά κάποιου πιστού φίλου ευρίσκει ανακούφι-

ση και παρηγοριά και κουράγιο, για να συνεχίσει με ηρεμία και

θάρρος τον αγώνα της ζωής του και να αντιμετωπίσει με επιτυ-

χία τις δύσκολες στιγμές και περιστάσεις που βρέθηκαν στο δρό-

μο του, όπως μια στενοχώρια στο περιβάλλον του, μια οικονομι-

κή του στενότητα ή και οικονομική καταστροφή, μια αρρώστια,

έναν θάνατο, κ.α.

Εδώ ακριβώς, Κωστάκη μου, μπορείς να διακρίνεις και τη δια-

φορά ανάμεσα στηνπραγματικά αληθινή και την ψεύτικη φιλία.

Η αληθινή είναι αυθόρμητη και ουσιαστική προσφορά, ενώ η

ψεύτικη εκφράζεται περιεσκεμμένα, πάντοτε με κάποια σκοπιμό-

τητα και φροντίζει επιμελώς να καλύπτεται με μια τυπική στε-

ρεότυπη αληθοφανή ευγένεια, για να αποκρύπτει έτσι υποκριτι-

κά τον ασυνεπή εαυτόν της και να φαίνεται αληθινή.

—Κατάλαβα, μαμά. Και επί πλέον, νομίζω πως η πραγματική

φιλία είναι σταθερή και δεν λυγίζει στις δυσκολίες, που μπορεί

να προκαλέσουν οι τυχόν μικροπαρεξηγήσεις ανάμεσα σε σω-

στούς φίλους, ενώ η ψεύτικη πολλές φορές και με το ελάχιστο

σκόνταμα υποχωρεί και διαλύεται.

—Έτσι είναι! Κωστάκη μου. Πολύ ωραία το σκέπτεσαι και το λες.

Σε κάποια άλλη μας σχετική με τη φιλία συζήτηση, θυμήσου να

μιλήσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στο ωραίο αυτό

θέμα.

—Ευχαριστώ, μαμά! Τώρα φεύγω! Έχουμε οργανώσει, όπως

γνωρίζεις, με τους φίλους μου ένα ποδοσφαιρικό φιλικό παιχνίδι

με αντίπαλα παιδιά της κάτω γειτονιάς. Θα πραγματοποιηθεί ο

αγώνας στο δημοτικό γήπεδο που φτιάχθηκε για τα παιδιά.

Ξέρεις, υπολογίζαμε πως θάρθουν πολλοί, κυρίως μικροί, αλλά

και μεγάλοι να τον παρακολουθήσουν κι από τις δύο γειτονιές.

Και φυσικά η είσοδος θα είναι «Ελευθέρας». Αν θέλεις και μπο-

7

ρείς, για μένα θα ήταν μεγάλη και ιδιαίτερη χαρά να παρευρε-

θείς και συ ανάμεσα στους θεατές μας, στις κερκίδες, και να μας

χειροκροτήσεις. Το παιχνίδι μας θα είναι όμορφο και ευγενικό,

με τις απαραίτητες βέβαια εντάσεις αλλά χωρίς ακρότητες Η λέξη

“αντίπαλος” ανήκει μόνο στο λεξιλόγιο του παιχνιδιού. Δεν έχει

καμμιά θέση στο ψυχικό μας κόσμο. Όλοι είμαστε φίλοι και παί-

ζουμε για να διασκεδάζουμε και αυτή τη διασκέδασή μας να την

προσφέρουμε σαν ψυχαγωγία με όλη μας την καρδιά, δώρο

στους θεατές μας.

—Πολύ χαίρομαι, λεβέντη μου, που ακούω αυτά τα τόσο σοβαρά

και θετικά λόγια για τις παρέες σας. Και βέβαια θα ευρίσκομαι

ανάμεσα στους θεατές σας. Θα σας χειροκροτήσω όλους και ι-

διαίτερα τον γιό μου. Είμαι βεβαία πως θα παίξεις όμορφα, έξυ-

πνα και πετυχημένα, το οποίο και σου εύχομαι. Θέλω να εκφρά-

σω τις ίδιες ευχές μου για όλα τα παιδιά των ομάδων σας.

—Γειά σου, λοιπόν, μαμά και σε ευχαριστώ κι’ εγώ προσωπικά,

και για λογαριασμό των φίλων μου για τα ωραία σου αυτά λόγια

και τις ευχές σου.

—Στο καλό παιδί μου και καλή επιτυχία και διασκέδαση.

Ανώγεια Λακωνίας

17/9/2010

8

Ήτανε και φίλοι !

—Α! Βιαστικούλη!...Πως από δω; Ρωτάει ο Βιολάρης ο τζίτζικας ,

διακόπτοντας το τραγούδι του.

—Ήρθα, στα γρήγορα να σου πω μια καλημέρα... και φεύγω α-

μέσως ! Έχω δουλειά !

—Καλά, ντε ! Μην είσαι και τόσο βιαστικός ! έλα να κουβεντιά-

σουμε και λίγο... Όλο δουλειές...δουλειές... Εσείς τα μερμήγκια

τίποτε άλλο δε βλέπετε στο κόσμο...

—Δεν έχεις και άδικο... Έτσι είμαστε εμείς...Κι εδώ που ανέβηκα

δεν ήρθα μόνο για να σε δω.

—Μπα; Κι εγώ νόμισα πως ήρθες μόνο για μένα κι’ ευχαριστή-

θηκα πολύ για την ευγένειά σου και την αγάπη σου.

—Όσο για την αγάπη μου , Βιολάρη μου, μην αμφιβάλλεις...Δεν

εγκρίνω βέβαια τη ζωή σου, που δεν κάνεις τίποτε άλλο, παρά να

κάθεσαι όλη την ημέρα και να τραγουδάς...Όμως, πάντοτε σε

σκέπτομαι και θέλω το καλό σου...Αλλά η ζωή, όπως πολλές φο-

ρές το μιλάμε, έχει και απαιτήσεις ! Δεν είναι μόνο τραγούδι !...

—Γιατί Βιαστικούλη;..Δεν σε ικανοποιεί το τραγούδι μου;

—Ακούς λέει; Ποτέ δεν ήθελα να πω κάτι τέτοιο ! Με ικανοποιεί

και πολύ μάλιστα... Και σ’ ευχαριστώ για την ψυχαγωγία που μου

προσφέρεις μέσα σ’ αυτή την Αυγουστιάτικη κάψα

—Α !... (Έκανε ο Βιολάρης...) Μου άρεσε αυτό που είπες...(Και γέ-

λασε αθόρυβα από μέσα του χωρίς να διακόψει τη μελωδία του).

9

Αλλά μου έλεγες αν άκουσα καλά, πως ανέβηκες πάνω δω και

για κάτι άλλο. Προφανώς, για δουλειά !...Και βέβαια !...Θα ήτα-

νε αστείο να πιστέψω πως θάχανες τόσα λεπτά της ώρας σου για

ένα χαιρετισμό !

—Τι λες τώρα; Είσαι στα καλά σου; Έτσι να σπαταλάμε το χρόνο

μας για ένα γειά σου; Ασφαλώς και ήρθα για δουλειά !...Με στεί-

λανε τ’ αδέρφια μου να ψάξω δω πάνω στην αχλαδιά που κάθε-

σαι, μήπως και υπάρχουν χαλασμένα αχλάδια, για να τα μετα-

φέρουμε κομματάκι—κομματάκι στη φωλιά μας.

—Ώστε έτσι λοιπόν...επιχείρηση. Πίστεψέ με φίλε μου, πως ποτέ

δεν θα σκεπτόμουν κάτι τέτοιο μέσα μάλιστα σ’ αυτό το λιοπύρι

του καλοκαιριού!...Θεέ μου! Τι είσαστε τέλος πάντων σεις τα

μερμήγκια !...Όλο να μαζεύετε θέλετε !...

—Να μαζεύουμε βέβαια, ... γιατί έρχεται και ο χειμώνας με τα

κρύα και τις παγωνιές. Κι εμείς έχουμε φωλιά με μικρά να ταΐ-

σουμε .

—Οπωσδήποτε, σας κατανοώ Βιαστικούλη, αλλά πως να το κά-

νουμε, δεν έχουμε όλοι τα ίδια ενδιαφέροντα και τις ίδιες ασχο-

λίες. Λοιπόν ; Τι έγινε ; Πως πήγε η αποστολή σου ; Βρήκες τίπο-

τα ;

—Και βέβαια βρήκα ! Αν και τα πιο πολλά αχλάδια αυτού του

γερού δέντρου είναι υγιέστατα και ωριμάζουν κανονικά, εν τού-

τοις μετά από πολλή έρευνα ανακάλυψα δύο αχλάδια που έχουν

μικρές τρυπίτσες στη φλούδα τους και το χρώμα τους αρχίζει να

κιτρινίζει πρόωρα.

Τρέχω να το ανακοινώσω και από αύριο κι όλας θα είμαστε

πολλοί στη γειτονιά σου, για δουλειά. Βιάζομαι όπως βλέπεις να

τους αναφέρω το εύρημά μου , όσο το μπορώ πιο γρήγορα.

10

Η δουλειά είναι πολλή. Δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο. «Το γορ-

γόν και χάριν έχει», όπως λένε και οι άνθρωποι στις παροιμίες

τους. Σ’ αφήνω λοιπόν, για την ώρα Βιολάρη, και σ’ ευχαριστώ

για το τραγούδι σου.

—Στο καλό Βιαστικούλη, και καλή δύναμη ! Όσο για μένα, έτσι

βρέθηκα στον κόσμο από τη φύση μου, να κάθομαι όλη μέρα και

να τραγουδάω. Κι’ αυτό κάνω, καθώς βλέπεις. Θάχει, ως φαίνε-

ται, κι αυτό τη σημασία του όπως όλα μέσα στη φύση και στο

χρόνο.

—Ναι, καλέ μου Βιολάρη ! Βλέπω τώρα, πως και συ με τη περί-

πτωσή σου και τον τρόπο σου έχεις δίκιο και να με συγχωρείς για

την παρατήρησή μου σχετικά με τη ζωή σου. Σ’ αδίκησα. Νά ‘σαι

καλά, και αύριο τα ξαναλέμε.

—Στο καλό Βιαστικούλη και σας εύχομαι ξανά καλές δουλειές !

και τώρα και πάντοτε.

Ανώγεια Λακωνίας

17/9/2010

11

O Λαχανόκηπος της Σωτηρούλας

Η Σωτηρούλα, το τρίτο παιδί της κ.Φανής και του μάστρο—

Μήτσου, του μαραγκού, ένα ψηλόλιγνο όμορφο κορίτσι, στα

πρώτα βήματα της εφηβείας του, με μεγάλα γαλανόλευκα μάτια

και τα ολόξανθα χρυσαφένια μαλλιά, έχει μια ιδιαίτερη ευαι-

σθησία και αγάπη. Αγαπάει πολύ τον κήπο του σπιτιού τους, ένα

ολοπράσινο, πάντοτε περιποιημένο και θαλερό μικρό χωραφάκι,

που όλη την ημέρα το λούζει και το ζωογονεί ο ήλιος και το δρο-

σίζει το καθαρό αεράκι του παραθαλάσσιου λόφου του δυτικού

μανιάτικου Ταΰγετου με τα φρεσκοφυτεμένα ευθύκορμα πεύκα

του.

Η Σωτηρούλα μας - έτσι τη φωνάζουνε κολακευτικά όλοι και

στο σπίτι και στη γειτονιά - κάθε μέρα, λίγο μετά το μεσημέρι,

που γυρίζει στο σπίτι από το σχολείο της, αφήνει τη βαρειά της

σχολική τσάντα στο πάντοτε νοικοκυρεμένο, κοινό με τις αδερ-

φές της, γραφείο τους, χαιρετάει τους δικούς της με το πλούσιο

χαμόγελο της ηλικίας της και μετά, με γρήγορα αεράτα βήματα,

βγαίνει στον κήπο του σπιτιού τους για ν’ αγκαλιάσει με τα με-

γάλα της ηλιογάλανα μάτια , με τη σκέψη της και με όλον της

τον ωραίο κόσμο της καρδιάς της, τα ζουμερά βαθυπράσινα λα-

χανικά αντίδια, ραδίκια, σπανάκια μπρόκολα, κραμβολάχανα

και τα πολύχρωμα τριαντάφυλλα, γαρύφαλλα, πανσέδες, μενε-

ξέδες, βιολέτες, γεράνια, μολόχες, τους μυρωδάτους στενόφυλ-

λους και πλατύφυλλους βασιλικούς, όλα φυτεμένα και συντη-

ρούμενα με λεπτότητα και αγάπη από την ίδια. Με πολλή επιμέ-

λεια και κέφι φροντίζει για όλες τις ανάγκες τους.

12

Οι γονείς της, αν και τη βλέπανε πολλές φορές να είναι κου-

ρασμένη με το συχνό ξεχορτάριασμα και τα σκαλίσματα των

πρασιών, εν τούτοις ζώντας και οι ίδιοι τον ενθουσιασμόν της

και την χαρά της ήτανε και αυτοί πολύ ικανοποιημένοι με το ι-

διαίτερο αυτό ενδιαφέρον της κόρης τους. Βεβαίως, όταν οι δου-

λειές στον κήπο μαζεύονταν πολλές και κάπως βαρειές για την

ηλικία της, την βοηθάνε οι γονείς της και οι αδερφές της. Πάντο-

τε όμως, αυτή θέλει να έχει την πρωτοβουλίαν, τον συντονισμό

και τον σχεδιασμόν σε όλες τις εργασίες. Αυτή επιστατεί στο

σκάψιμο, στο χώρισμα των πρασιών και στο φύτεμα τους. Έχει

προμηθευτεί με τη βοήθεια του θείου της Γιώργου του γεωπόνου,

αδερφού της μητέρας της, και σχετικά βιβλία εκλαϊκευμένης γε-

ωπονικής, που μιλάνε για την επιστημονικήν καλλιέργεια των

λαχανικών και των λουλουδιών.

Έτσι κάθε μέρα το απομεσήμερο προς το βράδυ, μέχρι να συ-

γκεντρωθεί όλη η οικογένεια για το δείπνο τους, η Σωτηρούλα

έχει μια ώρα στη διάθεσή της για να πλησιάζει τα μωρά της, ό-

πως τα ονομάζει όλα εκείνα τα πράσινα νεόφυτα του κήπου

τους, να καταγράψει μέσα στο μυαλό της τις ανάγκες τους και να

τα απαλλάξει από τυχόν άμεσους και έμμεσους κινδύνους και

δυσκολίες στην ανάπτυξή τους. Ανοίγει και κουβεντολόγι μαζί

τους, τους γελάει εύθυμα, τους τραγουδάει, με αυξημένη παρα-

τηρητικότητα ερευνά και συζητάει μαζί τους με τη σκέψη της τα

τυχόν προβλήματα στο μεγάλωμα τους. Τα βλέπει έτσι με την

στοργή μιας μητέρας, ώστε να μη νιώθουν μοναξιά.

Ποτέ δεν θέλει να πέφτουν σε μαρασμό, γι’ αυτό, μαζί με ό-

λες τις δικές της φροντίδες, έχει στη διάθεσή τους συνεχώς και

ένα κασετόφωνο με επιλεγμένη όμορφη απαλή μουσική. Έχει

διαβάσει, πως η ήπια σωστή μουσική όπως και τους ανθρώπους

έτσι βοηθάει και τα φυτά στην ομαλή πρόοδο της ζωής τους.

13

Οι δύο μεγαλύτερες αδερφές της, η Χάρη και η Φρόσω, ευτυ-

χισμένες με την αγγελική αυτή ευαισθησία της Σωτηρούλας,

πολλές φορές χαμογελώντας σιωπηρά, παρακολουθούν κάπως

από μακριά, διακριτικά, με θρησκευτική κατάνυξη τον απέραντο

αυτό παραδεισένιο κόσμο της μικρότερης αδερφούλας τους. Τους

φαινότανε και λίγο αστείος αυτός ο πράσινος κόσμος της Σωτη-

ρούλας σε συνδυασμό με τον ένθερμο ζήλο της γι’ αυτόν. Αλλά

λέγανε μεταξύ τους γεμάτες ικανοποίηση και θαυμασμό: «Ναι,

γίνεται και αστείος ο κήπος μας με τη λατρεία που τρέφει απένα-

ντί του η Σωτηρούλα !.

Αλλά είναι και τόσο Αληθινός και Ωραίος !.Τόσο Αληθινός

και αγνός...και τόσο όμοιος με τον ίδιον εκείνο τον όμορφο ψυ-

χικό κόσμο της Σωτηρούλας μας».

Ανώγεια Λακωνίας 17/9/2010

14

Με τον κορμό του κομμένο στα δύο

Ήτανε νύχτα. Μόνο το φως μιας πλούσιας αστροφεγγιάς βοή-

θησε τα βήματά του να φτάσει δίπλα στο δέντρο. Στα χέρια του

κρατούσε το φονικό εργαλείο, ένα αρκετά μεγάλο, που γυάλιζε,

καλοακονισμένο πριόνι. Στάθηκε αναποφάσιστος. η συνείδησή

του λειτούργησε στα βάθεια της σκέψης του. Άκουσε μέσα του

καθαρά τη φωνή του δέντρου.

—Γιατί στέκεσαι νυχτιάτικα μπροστά μου; Τι θέλεις από μένα; Το

πρόσωπό σου μαύρισε, έγινε ένα με το σκοτάδι. Γιατί σφίγγεις το

πριόνι στο δεξί σου χέρι και απειλητικά ακουμπάς τη φοβερή

ψυχρή του λεπίδα πάνω στον κορμό μου; Θέλεις να με κόψεις

στα δύο; Να μου αφαιρέσεις τη ζωή; Ξέρεις καλά, πως αυτή τη

στιγμή που διάλεξες, για την πράξη σου , ο νοικοκύρης μου κοι-

μάται. Κανένας δεν είναι δίπλα μου, για να με προστατέψει.

Για ποιο κρίμα μου με κατηγορείς και θέλεις να με σκοτώσεις;

Σε τι έφταιξα; Όλος ο κόσμος γνωρίζει πως ποτέ μου δεν έκανα

κακό σε κανένα. Και συ ο ίδιος ασφαλώς παραδέχεσαι πως είμαι

μια πολύχρονη αθώα ελιά, που όλο δίνει ό,τι έχει, χωρίς να περι-

μένει τίποτα.

—Σωστά τα λες, καλή μου ! (Μίλησε ο άνθρωπος με τη σκέψη του

και τη σιωπή του μέσα στην ήσυχη νύχτα). Σωστά τα λες ! Δεν σε

κατηγορώ για τίποτα ! Είσαι ένα αγνό παιδί της φύσης, ένα ερ-

γατικό λιόδεντρο, που ξέρεις μόνο να δίνεις στους ανθρώπους

τους ευλογημένους καρπούς σου για το λάδι της χρονιάς τους, τα

φύλλα σου για τα ζώα τους ακόμη και τα χοντρόκλαδα του κορ-

μού σου που περισσεύουν για τη θέρμανσή τους το χειμώνα.

15

Όμως θα σε κόψω, γιατί μεγάλωσες πολύ και με κάποια κλαδιά

σου στα χαμηλά που πετάνε, εμποδίζεις το πέρασμα.

—Όσο γι’ αυτό, ομολογώ πως έχεις δίκιο. Αλλά, γιατί δεν περι-

μένεις να ξημερώσει, να μιλήσεις και με τον άνθρωπο που του

ανήκω; Με μια καλή συνεννόηση μαζί του, θα μπορούσατε να

μου αφαιρέσετε κάποια κλαδιά μου, μικρά ή μεγάλα, που δυ-

σκολεύουν τη χρήση του δρόμου. Το καταλαβαίνω, αλλά δεν

φταίω εγώ. Έτσι είμαι φτιαγμένη να μεγαλώνω εδώ στο πεζούλι

από τότε που με φυτέψανε. Βλέπεις από τη φύση μου, δεν μπορώ

να μετακινηθώ σε άλλη θέση για να προστατέψω τον εαυτόν μου,

ακόμη και τώρα που απειλούμαι, όπως κάνετε σεις οι άνθρωποι

και τα ζώα σε παρόμοιες περιπτώσεις. Στέκομαι μπροστά σου,

ένα απλό και ανυπεράσπιστο δέντρο, και σου ζητάω να σεβα-

στείς το δικαίωμα της ζωής μου. Είναι για σένα έντιμο, να έρχε-

σαι κακόβουλα μέσα στη νύχτα, προφανώς για να μη σε δει κα-

νένας, και να απειλείς με αφανισμό την αιώνια και παραγωγική,

όπως παραδέχτηκες, ύπαρξή μου;

Όμως και ο ίδιος καταλαβαίνεις πως με το σκοτάδι της νύχτας

που διάλεξες για την άδικη πράξη σου, γίνεσαι ταυτόχρονα ο ί-

διος, όχι μόνο φονιάς μου, αλλά και ο αυτόπτης μάρτυρας και

δικαστής της ενοχής σου. Η ίδια η συνείδησή σου θα σε παραδώ-

σει στη δίκαιη κρίση της αιωνιότητας, έστω κι αν γλυτώσεις, αν

γλυτώσεις, απ’ τα ανθρώπινα δικαστήρια.

Αυτά μίλησε η ελιά στη συνείδηση του θύτη της. Αλλά, δυστυχώς,

φαίνεται πως δεν τον έπεισε, για να αλλάξει την απόφασή του.

Έτσι με το φως της ημέρας, οι πρώτοι απ’ εκεί περαστικοί του χω-

ριού βρήκανε το αθώο δέντρο κατά γης με τον κορμό του κομμένο

στα δύο.

Ανώγεια Λακωνίας

16

17/9/2010