ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ (empathy in sports)

Η ενσυναίσθηση είναι ένας πολύ σημαντικός τομέας στη συναισθηματική ανάπτυξη και αγωγή. Παρόλα αυτά δεν υπάρχει ομοφωνία σε σχέση με τον ορισμό της ενσυναίσθησης.  Μερικές φορές η λέξη ενσυναίσθηση (empathy) χρησιμοποιείται ως ταυτόσημος όρος με τη λέξη συμπάθεια (sympathy), γεγονός που δυσχεραίνει τον ορισμό και ερμηνεία του όρου.  Κάθε διαφορετικός ορισμός που δίνεται για την ενσυναίσθηση εξαρτάται από το πώς αντιλαμβάνεται ο κάθε ερευνητής την διαδικασία της ενσυναίσθησης.Κάποιοι ερευνητές αντιλαμβάνονται την ενσυναίσθηση ως μια γνωστική διαδικασία παρόμοια με την υπόδυση ρόλων ή της αντίληψης της προοπτικής του άλλου. Μια δεύτερη ομάδα ερευνητών αντιλαμβάνεται την ενσυναίσθηση ως μια συναισθηματική διαδικασία και μια τρίτη ομάδα ερευνητών (κυρίως κλινικοί ψυχολόγοι) αντιλαμβάνεται την ενσυναίσθηση ως μια διαδικασία η οποία βοηθά στην πρόσκτηση πληροφοριών κατά την διάρκεια της θεραπείας. Σύμφωνα με τους Eisenberg και Strayer (1987) δεν υπάρχει σωστός και λανθασμένος ορισμός για την ενσυναίσθηση, αλλά διαφορετικοί ορισμοί.  

Λίγα λόγια για την ενσυναίσθηση…

Παραολυμπιακοί αγώνες 2012

Η ενσυναίσθηση ορίζεται ως μια συναισθηματική αντίδραση, η οποία πηγάζει από τη συναισθηματική κατάσταση ή διάθεση κάποιου άλλου ανθρώπου και το να βιώνουμε τα δικά μας συναισθήματα μας καθιστά ικανούς για την ενσυναίσθηση και στο να φανταστούμε πως νιώθουν.

Ορισμός της ενσυναίσθησης

«Αγγίζοντας» την ενσυναίσθηση…

Παρακάτω θα σας μιλήσουμε για τις ζωές τριών αθλητών που αγωνίστηκαν για να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους και πραγματικά οι προσπάθειες που κατέλαβαν ήταν υπεράνθρωπες.

Οι ιστορίες τριών συγκλονιστικών αθλητών

 Πολλοί αθλητές έχουν ξαφνιάσει τους πάντες με τις επιδόσεις τους. Αυτό, όμως, που πέτυχε η Γουίλμα Ρούντολφ ξεπερνάει τα όρια της λογικής.Χάρη στην ατσάλινη αποφασιστικότητά της και την αγάπη της οικογένειάς της, κατάφερε από παιδί με ειδικές ανάγκες να φτάσει στον ολυμπιακό θρίαμβo. Μπορεί να έκανε 11 χρόνια για να περπατήσει, αλλά όταν το πέτυχε άρχισε να τρέχει σαν τον άνεμο και στα 16 κατέκτησε το πρώτο από τα τέσσερα ολυμπιακά της μετάλλια. Η Γουίλμα Ρούντολφ, εικοστό παιδί μιας φτωχής οικογένειας από το Τενεσί, ήταν ένα ασθενικό μωρό που ήρθε πρόωρα στον κόσμο.

Η συγκλονιστική ιστορία της χρυσής ολυμπιονίκη Wilma Rudolph !!

Η μικρή Wilma

…..Η πολιομυελίτιδα αποδυνάμωσε το αριστερό πόδι της και την έκανε ευάλωτη σε αρρώστιες. Η μικρή, όμως, ήθελε να ζήσει και μέχρι τα 11 βγήκε νικήτρια από τις μάχες που έδωσε με οστρακιά, κοκίτη, ανεμοβλογιά και ιλαρά. Η μεγαλύτερη μάχη ήταν με την παράλυση στο αριστερό πόδι. Σε αυτή, βέβαια, είχε σπουδαίους συμμάχους τη μητέρα και τα, συνολικά, 21 αδέλφια της. Η ανέχεια και ο ρατσισμός που επικρατούσαν στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’40 δεν επέτρεπαν στους Αφροαμερικανούς να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αντίστοιχη των λευκών. Οι γιατροί είχαν πει ότι το μωρό δεν θα περπατήσει, αλλά... λογάριαζαν χωρίς την πεισματάρα μητέρα του….

Η μητέρα της έψαξε και έμαθε για την τεχνική του μασάζ. Διδάχτηκε πώς να το κάνει και μεταλαμπάδευσε τις γνώσεις της στα μεγαλύτερα παιδιά της. Ετσι, τις ώρες που η Μπλανς καθάριζε σπίτια λευκών οικογενειών, τα αδέλφια της έκαναν μασάζ στη Γουίλμα. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Στα οκτώ, η μικρή άρχισε να περπατάει με τη βοήθεια ενός ειδικού παπουτσιού και με μεταλλικά στηρίγματα. «Κάθε μέρα σκεφτόμουν πώς θα απαλλαγώ από αυτά. Εκανα ασκήσεις κρυφά από τους γονείς μου», θα δηλώσει αρκετά χρόνια αργότερα. Χάρη στην ατσάλινη θέλησή της, τα κατάφερε. Οταν ήταν 12 άρχισε να παίζει μπάσκετ με τα άλλα αδέλφια της.

Αρχικά, για να τη δεχτούν στη σχολική ομάδα, ο πατέρας της έθεσε όρο στον προπονητή ότι θα αφήσει τη μεγάλη κόρη του να παίξει μόνο εάν πάρουν και τη μικρή. Γρήγορα η Γουίλμα εξελίχθηκε σε πρώτη σκόρερ. «Στα 12 ξεπερνούσα όλα τα αγόρια στη γειτονιά μου, στο τρέξιμο, το άλμα, σε όλα τα αθλήματα», έχει γράψει στην αυτοβιογραφία της. Σε αυτή την ηλικία έμαθε και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στα 14, ένας προπονητής, ο Εντ Τεμπλ την έπεισε να ασχοληθεί με το τρέξιμο.

Η έναρξη της αθλητικής της ζωής

Η Γουίλμα προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης, όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 4Χ100 μ. «Οταν επέστρεψα στο σχολείο με το χάλκινο μετάλλιο, όλα τα παιδιά, που αντιπαθούσα ή που νόμιζα ότι αντιπαθούσα, σήκωσαν ένα τεράστιο πανό που έγραφε «καλωσόρισες”. Εκείνη τη στιγμή τους συγχώρησα για ό, τι μου είχαν κάνει. Το χάλκινο μετάλλιο το άγγιξαν όλοι. Οταν το πήρα πίσω ήταν γεμάτο αποτυπώματα. Προσπάθησα να το γυαλίσω και ανακάλυψα ότι ο μπρούντζος δεν γυαλίζει. Ετσι αποφάσισα να ξαναπροσπαθήσω και να πάρω το χρυσό», είχε δηλώσει σε συνέντευξη.

Στους Ολυμπιακούς της Ρώμης έλαμψε το αστέρι της. Εγινε η πρώτη Αμερικανίδα που κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια. Η κάλυψη της διοργάνωσης από την τηλεόραση την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο. Οι Ιταλοί την αποκάλεσαν η «μαύρη γαζέλα», οι Γάλλοι «μαύρο διαμάντι», οι συμπατριώτες της «τυφώνα» ενώ όλος ο πλανήτης την έμαθε ως «η ταχύτερη γυναίκα στον κόσμο». H πρώτη Αμερικανίδα με τρία χρυσά μετάλλια. Οσοι παρακολούθησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη Γουίλμα Ρούντολφ τόσο για τις επιδόσεις της όσο και για το πείσμα που υπήρχε στο όμορφο πρόσωπό της.

Οι 80.000 θεατές που αγνόησαν τη ζέστη και βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο της Ρώμης είδαν από κοντά επιδόσεις που ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα θεωρούνται αξιοπρεπείς. Η «μαύρη γαζέλα» έτρεξε τα 100 μ. σε 11 δευτερόλεπτα, αλλά η επίδοσή της δεν μέτρησε ως παγκόσμιο ρεκόρ διότι είχε ευνοϊκό άνεμο. Στα 200 μέτρα πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ με 23,2 δευτερόλεπτα. Η ομορφιά της δεκαοκτάχρονης, το ταλέντο και τις επιδόσεις της έχουν εντυπωσιάσει όλους τους φίλους του κλασικού αθλητισμού. Κατά τη διάρκεια των Αγώνων, η Γουίλμα Ρούντολφ παθαίνει ένα διάστρεμμα, αλλά, με το πείσμα που τη διακρίνει, αποφασίζει να μην ακολουθήσει τις οδηγίες των γιατρών, διότι θέλει να προσθέσει στη συλλογή της ακόμα ένα χρυσό μετάλλιο: αυτό των 4x100. Εξάλλου, αυτό το μετάλλιο ήταν που την ώθησε να ξαναπάρει μέρος σε Ολυμπιακούς, καθώς το πρώτο που κατέκτησε (1956) στα 4x100 είχε... θαμπώσει από τα αποτυπώματα των συμμαθητών της, επειδή ήταν χάλκινο.

Η συνέχεια των αγώνων της

Ετσι, στις 11 Σεπτεμβρίου 1960, η Γουίλμα έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια καθώς βοήθησε τη χώρα της να κατακτήσει την πρωτιά και στα 4x100 με χρόνο 44,5, ο οποίος αποτέλεσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Η Ρούντολφ, όπως αποκάλυψε αργότερα σε συνέντευξή της, ήθελε να κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια προκειμένου να τα αφιερώσει στον Τζέσι Οουενς, τον αθλητή που εξόργισε τον Χίτλερ και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη νεαρή δρομέα. «Η αίσθηση της ικανοποίησης πραγματικά με γέμισε με τα τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Ηξερα πως ήταν κάτι που δεν θα μπορούσε να μου το πάρει κανείς», έγραψε ύστερα από χρόνια στην αυτοβιογραφία της.

Τα τρία χρυσά μετάλλια αλλά και η ιστορία της κάνουν γρήγορα τη Γουίλμα Ρούντολφ γνωστή σε Αμερική και Ευρώπη. Οπου πηγαίνει συγκεντρώνονται χιλιάδες άνθρωποι για να τη χαιρετήσουν, ενώ γίνεται δεκτή και στον Λευκό Οίκο. Ακόμα και στη φοιτητική εστία του πανεπιστημίου, όπου σπούδασε, έδωσαν το όνομά της. Το 1963 αποφασίζει να αφήσει τον αθλητισμό για να βοηθήσει τα παιδιά με κινητικά προβλήματα.

Τα κατορθώματα της

Δημιούργησε ένα ίδρυμα με το όνομά της και για, περίπου, 30 χρόνια αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και κουράγιου για ανθρώπους που αντιμετώπιζαν προβλήματα, ανάλογα με αυτά που είχε η ολυμπιονίκης στην παιδική της ηλικία. Το 1977 εξέδωσε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Βίλμα», η οποία έγινε και ταινία στην τηλεόραση. Η Γουίλμα Ρούντολφ έδωσε διαλέξεις σε όλη την Αμερική και προσπάθησε να προωθήσει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό στην πόλη που γεννήθηκε. «Μου αρέσει να δουλεύω με παιδιά. Εχω ανεπτυγμένο το μητρικό ένστικτο», έλεγε. Μητέρα και η ίδια τεσσάρων παιδιών, πάλεψε, επίσης, και για τα δικαιώματα των μαύρων γυναικών. «Πέρασα μία ολόκληρη ζωή προσπαθώντας να μοιραστώ τι σημαίνει να είσαι μία κορυφαία γυναίκα στον κόσμο του αθλητισμού ώστε και άλλες νέες γυναίκες να έχουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους», τόνιζε.

Το νέο της ξεκίνημα !!

Η Ολυμπιονίκης βγήκε νικήτρια από όλες τις μάχες της αλλά δεν κατάφερε να νικήσει τον καρκίνο. Στα 54 έφυγε από τη ζωή, στο σπίτι της στο Νάσβιλ του Τενεσί. Το 1997, ο κυβερνήτης του Τενεσί ανακοίνωσε ότι η 23η Ιουνίου θα είναι για την πόλη η «ημέρα του θανάτου της Γουίλμα». Η Ρούντολφ συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ισχυρότερες προσωπικότητες των ΗΠΑ. Το 2000 αναδείχθηκε από το «Sports Illustrated» ως κορυφαία προσωπικότητα του αθλητισμού.

Το τέλος της…

Κλείνοντας την βιογραφία της θα θέλαμε να επισημάνουμε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλλε. Παρ’ όλα τα προβλήματα αυτά,δεν τα παράτησε και συνέχισε στον αγώνα της ζωής της προσπαθώντας συνεχώς για το καλύτερο. Το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι ότι ακολούθησε τα όνειρα της και κανείς δεν την εμπόδισε να πραγματοποιήσει αυτά που αγαπούσε. Είναι ένα πρότυπο προς μίμηση για όλο τον κόσμο !!

Κλείσιμο της βιογραφίας της

Ο Κώστας Φύκας είναι ένας από τους αθλητές που

έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. Γεννηθείς το 1981,ο Κώστας Φύκας ταλαιπωρείται από φωκομέλεια, έχει χάσει δηλαδή το δεξί του χέρι. Από μικρή ηλικία, οι γονείς του με τη συμβουλή παιδιάτρου τον έγραψαν στην κολύμβηση για να δυναμώσει τα άκρα του έτσι ώστε αργότερα να βάλει πρόσθετο μέλος.

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΥΚΑΣ

Εξαρχής φάνηκε πως είχε μεγάλο πείσμα και ταλέντο και συχνά συναγωνιζόταν πολλούς αρτημελείς αθλήτες στους διασυλλογικούς αγώνες. Σε ηλικία 11 ετών , εντάχθηκε στην κατηγορία S8 όπου ανήκαν άτομα με ακρωτηριασμό ενός άκρου και σε ηλικία 12 ετών πήρε μέρος για πρώτη φορά σε πανελλήνιο πρωτάθλημα και στη συνέχεια σε ευρωπαϊκό.

Η αρχή της αθλητικής του ζωής

Οι πρώτοι παραολυμπιακοί αγώνες ήταν το 1996 στην Ατλάντα όπου κέρδησε αργυρό μετάλλιο στα 50μ ελεύθερο .Στη συνέχεια στο Sydney κέρδησε χρυσό μετάλλιο στα 100μ καταρρύπτοντας έτσι το παγκόσμιο rekor ,κατέκτησε το χρυσό στα 50μ καταρρύπτοντας και εκεί το ρεκόρ .Συνολικά έχει κερδήσει 5 παραολυμπιακά μετάλλια(2 χρυσά, 3 ασημένια)σε 3 παραολυμπιάδες,3 χρυσά και ένα ασημένιο σε παγκόσμια πρωταθλήματα,5 χρυσά και ένα χάλκινο σε ευρωπαϊκά ενώ κατέρριψε 5 φορές το παγκόσμιο ρεκόρ στα 50μ και 100μ ελεύθερο της κατηγορίας S8.

Οι αγώνες του

Κλείνοντας το κείμενο για τη βιογραφία του θέλω να επισημάνω πόσο σπουδαίο ήταν το έργο του καθώς παρ 'όλες τις δυσκολίες που βρέθηκαν στη ζωή του τις ξεπέρασε μαζί με την ανα-πηρία του και πάλεψε καταφέρνοντας κάτι που μόνο ένας άνθρωπος με τεράστια ψυχική δύναμη και θέληση θα μπορούσε. Η προσπάθεια του και η επιμονή του είναι αξιοθαύμαστη διότι σε καμία στιγμή της ζωής του δεν το έβαλε κάτω και γι αυτό πιστεύω πρέπει να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς αθλητές καθώς τους περνάει πάρα πολλά μηνύματα. Είναι σύμβολο ψυχικής δύναμης και σαφέστατα αξίζει το σεβασμό και τα συγχαρητήρια όλων μας.

Κλείσιμο της βιογραφίας του

Όσκαρ Πιστόριους

Ιστορία ετοιμάζεται να γράψει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Νταεγού ο Όσκαρ Πιστόριους. Ο 25χρονος δρομέας, που έχασε τα πόδια του όταν ήταν 11 μηνών και τρέχει με ειδικά μεταλλικά πρόσθετα, θα γίνει ο πρώτος αθλητής με αναπηρία που θα ανταγωνιστεί με μεγάλη διοργάνωση αρτιμελείς αντιπάλους.

Η ιστορία του Όσκαρ Πιστόριους

Ο Νοτιοαφρικανός κάτοχος τεσσάρων χρυσών μεταλλίων σε Παραολυμπιακούς Αγώνες προσπαθούσε εδώ και καιρό να λάβει μέρος σε μεγάλη διοργάνωση. Αρχικά η IAAF απέρριψε το αίτημά του, θεωρώντας ότι τα τεχνητά μέλη τού δίνουν πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του. Ο “Blade Runner” Πιστόριους έκανε 45,07 δευτερόλεπτα στα 400 μέτρα, συνέτριψε το ατομικό του ρεκόρ και έπιασε το όριο των 45,25 ΄΄ και θα εκπροσωπήσει τη χώρα του στα 400 μ. αλλά και στη σκυταλοδρομία 4x100.

Οι δυσκολίες που κατάφερε να ξεπεράσει…

Ο Όσκαρ Πιστόριους, ο αθλητής-σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου συγκλονίζει μιλώντας αποκλειστικά στο Sport24.gr. Η αγάπη του για την Ελλάδα, ο σεβασμός στον Μπολτ, η υπόσχεση για νέο ρεκόρ στα 100 μέτρα και τα προβλήματα που χαλύβδωσαν την θέληση του. Υποκλιθείτε στον θριαμβευτή της ζωής!

Οι προσωπικές του μαρτυρίες..

«Δεν είστε άνθρωποι με ειδικές ανάγκες λόγω των ειδικών αναγκών που έχετε, αλλά είστε άνθρωποι ικανοί λόγω των ικανοτήτων που διαθέτετε» συνηθίζει να λέει ο Νοτιαφρικανός αθλητής που αποθεώνεται σε κάθε εμφάνιση του. 

Ο συγκλονιστικός άθλος του με την συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, η πορεία προς το όνειρο, η δικαίωση του από το CAS θα μπορούσαν να απασχολήσουν μελλοντικά την Μέκκα του παγκόσμιου κινηματογράφου, το Χόλιγουντ. 

Η συνέχεια…

Σύμφωνα με το περιοδικό "Time", ο Πιστόριους είναι ένας από τους επιδραστικούς ανθρώπους στον κόσμο. Ένα σύμβολο παγκόσμιας έμπνευσης. Ο ίδιος προκειμένου να εμψυχώσει εκατομμύρια ανθρώπους με προβλήματα αναπηρίας συνηθίζει να λέει:

Αστείρευτη πηγή δύναμης και έμπνευσης...

“Δεν είστε άνθρωποι με ειδικές ανάγκες λόγω των ειδικών αναγκών που έχετε, αλλά είστε άνθρωποι ικανοί λόγω των ικανοτήτων που διαθέτετε”.

"Είναι κάτι που πάντα πίστευα. Μόνο εάν παρακολουθήσεις τους Παραολυμπιακούς Αγώνες θα δεις ότι όλοι οι αθλητές καταφέρνουν τα περισσότερα πράγματα χάρη στις ικανότητες τους.

Τα λόγια του…

Αναμφισβήτητα ο Όσκαρ Πιστόριους είναι ένας πολύ σπουδαίος αθλητής, ο οποίος παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες που του πρόεκυψαν και τις κατηγορίες που υπέστη κατάφερε να εκπληρώσει τους στόχους του. Αλλά και να προχωρήσει μπροστά στη ζωή του και το κυριότερο πραγματοποιώντας τα όνειρα του.

Τέλος…

Ομάδα: Έρρικα Ευσταθίου, Κόλλια Λιάνα

Πηγές: sports24.gr, the sekouratoi.blogspot.com, onsports.gr