Александра Живкович - Горор за принцези

{ 3 }

MAKoff 14

Александра ЖивковичГОРОР ЗА ПРИНЦЕЗИРоман у приповедкох

ДиректоркаМартица Тамаш

Одвичательни редактордр Борис Варґа

РецензентиМирон ДжуняКаролина ПапуґаВаня Дула

Дизайн и компютерски обробокИґор Орсаґ

Фото насловниМарияна Павлович

ЛекторкаЯсмина Дюранїн

ВидаваНВУ "Руске слово"Булевар ошлєбодзеня 81/VIIНови Сад

Тираж400 прикладнїки

ДрукуєМаксима ґраф – Петроварадин

Кнїжка состойна часц часопису МАК 11-12/2012и штернаста кнїжка едициї MAKoff

Содержай тей кнїжки може угрожиц интеґритет малолїтних особох, як и їх

здравствени, морални, интелектуални и социялни розвой

А Л Е К С А Н Д Р А Ж И В К О В И Ч

ГОРОР ЗА ПРИНЦЕЗИ

РОМАН У ПРИПОВЕДКОХ

З ЕЛЕМЕНТАМИ СУЧАСНОГО

РУСКОАНҐЛОСЕРБСКОГО ЯЗИКА

ДРУЖТВЕНИХ МРЕЖОХ

MAKoff14

Змист и таґи

1. То я – Сакс {9} (хижни любимец, розпаровани ботоши, критериюми, дезинфекция)

2. Пши час {15}(ґумово чижми, трианґел)

3. Липосукция {18} (пракса, пластична операция, Марс и Венера)

4. Жимносц {21}(учитель топеня, бал, чарна ґдовица)

5. Ешерихия {23}(бактерия, "дивлєнє", профилакса)

6. Додо {26}(скоро принц, кульки, предлуженє глєданя)

7. Абсинт {29} (матурантска журка, цирканє, нєпознати, смужка на чолє)

8. Бомбай – "три у єдан" {33}("заґлавени", часценє, доєнє)

9. Перши вше перши {36}(порноґрафия, цицки, Еґзит)

10. Принцеза и маґарци на Водова фесту {40}(принц у Польскей, Коктел а ла Сакс, марица)

11. Ноц метеорох {45}(коктели, розправа, беганє по терену)

12. Паприґа як афродизияк {50}(муванє з паприґу, маґарец у полю)

13. Принц {53}(интернет муванє, селєнє)

14. Тест {57}(овго вечар, Папа, маґарец хлопского роду)

15. Затуцаносц a La Moi {60} (напущованє НС, маєтни товариш, ваготносц)

16. Кирвава свадзба {64}(винчанїца, вешелє, орґиї)

17. Пелиоґ: Сакс ше враца {69/70} (епилоґ, змудрованє, филозофия)

{ 9 }

То я – Сакс!

Єдного рана сом станула ґу жвератку и поопатрала сом ше у

нїм. Добре. Одразу, задумайце – то ше нє случує лєм у пародийох

и рисованих филмчкох. Зашвицела ше ми грушочка над главу.

Поцагла сом цверенку и вона ше запалєла. И так ше шицко по-

чало одразу нашвидко одвивац... Зуууум геваль-тамаль, кадзи

ґод лєм сцеце. Нє, я нє пророк, я нє психопата, я нє кучка, сука,

накрашнє поведзено (га.. нє сиґурни зме ище до того – скорей

же би за мнє гварели же сом то, гмм...). Я нє психолоґ, нажаль,

алє знаце як – нїґда нє позно. Я нєєєєєєє филозофффф (ша анї

кус). Я Сакс! И мнє лєм так єдного дня вдерело до глави же цо

я сцем од себе и, нормално, цо сцем од моєй бридшей половки.

Гм... Ниа, даскельо словка о мнє, же бисце ме цо лєгчейше

могли провадзиц у тим моїм путешествию. Я Сакс. Нажаль, або

на щесце, народзена сом у селендри под назву Руски Керестур.

Закончуєм штредню медицинску школу у Зомборе, напрям пе-

диятрия од чого лєдво чекам сцекнуц. Фуй, пи, бляк. Уписала

сом ше до медицинскей штреднєй школи нє прето же сом сцела,

алє же сом ше бала од мотики. А и робота зоз дзецми ме нерви-

ра. После законченей штреднєй школи ришела сом ше уписац

{ 10 } Горор за принцези

на факултет новинарства у Новим Садзе, прето же любим фер-

ку и же любим перша дознац и пренєсц информацию. Важну.

Уж сом полнолїтна, доказ – мойо число JMBG 2301992835009.

Хто го зна пречитац, зна. У тей кнїжки вам сцем приказац часц

свойого живота, найшлєбоднєйшу часц. Видзице яка сом до-

бра? А то период медзи матуру и першу Бруцошияду факулте-

та новинарства. Слухам проґресив, хаус, електро, драм-ен-бейс

музику. Кед учим барз ми смакує класика поготово Бетовен,

Хендл, Шуман. А и зоз даяких еґзотичних державох Бразила,

Чилеа, Индиї, Ирскей... У гороскопским знаку сом водолєй, або

буяк. Нє знам. Нє обрацам вельо уваги на таки ствари. Обо-

жавам читац и читанє ми оможлївює же бим дзвигла слику о

себе кед же ше у даєдней хвильки спущи. Любим сучасни язик,

кнїжки писани за младих и андерґраунд литературу, як Видой-

кович, Шелич (зна повесц дакеди), Кшиштоф Варґа, Шукс, алє

анї класики нє сцекаю одо мнє: Достоєвски, Буковски (кед го

ту можем положиц, а можем), Рембо, Шекспир, По, Дикинсон.

И Аґата Кристи ми интересантна. Барз нє любим тих цо нє чи-

таю, а правя ше важни и тих цо це прешвечую же баш їх файта

музики ма смисла. То, углавним, идзе зоз тима, народяцами,

фолком, цо є уж – гласово струни бим им повиберала. Ношим

розпаровани ботоши и на руби преврацени пре фазон (и прето

же ми ше их нє спарює кед ше осуша). Най себе стоя там розру-

цани у фийовки, бо голєм даґдзе мушим мац креативни гаос,

яґод да ми хижа нє достаточна. Сцем мац качку за хижну жи-

вотиню, хтору будзем ромазовац, мерковац и волац ю Дьордє.

Або даяк иншак. Гварели ми же качки нє мож видресировац,

же би ше спораєли там дзе треба. Нє верим им. А доконца, час-

то ше и людзе висераю там дзе им нє место. Од живота сцем

"свашта-нешто" и шицко. И будзем ше дриляц вшадзи, лєм же

бим сама себе задоволєла. У каждим поглядзе – сцем буц ус-

пишна, писац на велько и же бим могла вше даґдзе шмуґнуц.

Одлучела сом постац шлєбодна, пущиц ше зоз ланца и от-

ресц ше затуцаносци после длугорочней вязи. Тримац ше за

{ 11 }

ручки, од твоєй хижи по його (або наспак), телевизор, або филм

стално патриц. И обидвойо пошпице? Нє, дзекуєм, смор. Я од

такого сцекам. Тота кнїжка и о тим як сом ришела поставиц

теорию о идеалному партнерови. Направела сом себе єдну фу-

рмочку у глави, влапела ше за ню як кед ше морка влапи до

пива и нє одцагнєш ме од нєй, па да нє знам цо. А фурми мойо?

Понеже од дожицох нїґда сцекнуц нє можем, а з тим и "маґар-

цох", як нашо бридши половки, пробуєм змесциц до рижних

катеґорийох, задоволююцих, або нє, посортирац их, же бим лєг-

чейше вибрала найлєпшого з бридших половкох – ака принца

на билим коньови (и витяз даяки може присц до огляду).

Принц = за мнє културни, крашнє воспитани, з манирами,

кавалєр, джентлмен, образовани, интелиґентни, писмени, зна

танцовац, исто луди як и я, слухаме подобну музику. Вше є за

преводзенє, вредни, ма цалком по моїм смаку и як кед би зоз

сказки вишол. Чита кнїжки, вше розположени научиц дацо

нове. Почитує це и сце ци удоволїц (у гранїцох нормали), а тиж

ма и свойо "я". Харизма му така же ше сцеш чуц зоз нїм, а вон

ше ознова дакеди нє яви аж до вечара цо це ище баржей цага

же биш му писала. Вон одвичательни, цо обеца тото и поро-

би, поготово за своїх любених. Лєдво це чека ознова видзиц и

тото ци дава до знаня. Указує свойо чувства и цеши ше зоз тим.

Крашнє ше облєка, а кед ситуация наклада зна ношиц и кошу-

льку, панталони аж и ципели! Вжиме – мантил. Калап му тиж

нє чежко пада. И вше фино пахнє. После стретнуца зоз нїм тот

пах чувствуєш ище дзешка у воздуху... И глас му паметаш, алє

заш лєм чекаш же биш го заш чула. Залюбиш ше, алє ознова ос-

тава яка така присебносц и здрави розум – значи оможлївюєце

єдно другому здраву любов, а нє патолоґийну. Шицко цо нє точ-

но таке як я цо глєдам (а то скоро нє можлїве), то нє приходзи

до огляду.

Кремпити = то тоти, сеґинь, хлапчикове хтори ше трудза

буц принцове, алє су на тельо змотани же им анї тото нє идзе

од рук. Сладке алє – тиє.


Вецка:

Маймуни, конї, воли, ґунари, домашнї и дзиви жвири = завиши лєм од того на кельо су нєкултурни, нєобразовани и – глупи. И од того кельо маю заєднїцке зоз принцами, або маґарцами. Тиж подаєєєєден зна буц таки барз фини, а селя-чина. Або го єдноставно пре якеш сочувствиє нє сцеш руциц до маґарцох, та го положиш до тей ґрупи. Углавним, нє така баш добра ґрупа и сиґурно нє за цешенє.

И на концу як шлаґ на торту, або ягода на шлаґ, а у ствари дно бездней – МАҐАРЦИ!

Маґарец = шицко процивне принцом. Глупи, нєобразовани, нєкултурни – та шицко фуй, алє затооо... Вони ше, вера, три-маю за най од най! А хав єс нот! Єдноставно сама их поява вас вииритира, бешеда зведзена на минимум интелектуалного. Вони кнїжки нє читаю и цеша ше зоз тим. Вони нє знаю нава-риц найєдноставнєйше єдло, або завязац машлю и цеша ше зоз тим. Вони ше свидомо справую як тотални дебили (у правим смислу того слова, людзе з дефицитом IQ) и вони ше, меркуй-це тераззз – цеша зоз тим! Танцовац? Гибаль кед ше оґурую, та думаю же то – то. Напиц ше як "стока", облапиц того цо при це стої (або набиц) и драц ше зоз посраного гарла даяку шабанску писню. Маю лєм основну школу зоз дзирами у паметаню, цо видно у их виражованю и писаню. И могла бим так предлужиц до рана.

И их, модлїм вас, дзивчатка, робце як и я – заобиходзце их у широким луку. Таке вам чудо нє треба. А хлапци, потрудзеце ше же бисце нє були анї блїзко луку маґарцом. Ви их заобиход-зце у широким луку же бисце нє були маґарци.

А як их поодценюєм? Одредзим дзе су на моєй задуманей скали маґарчносци и вецка спонтано добиєм визию дзе спа-даю... А кажда нормална жена сце за себе принца, бо вон лєм єй цалком и подполно одвитує. И вецка ту конєц приповедки. Лєм за пренайсц принца на билим коньови – голєм по тим цо я потераз дожила, мушиш мац, або такого шалєного щесца,

{ 13 }

або роки искуства и дозретосци. Або ше ґаднє сцец одац, та

сама себе прешвечиц же и маґарец може буц принц – а вец

ци познєйше кус вдери до глави же: "ууууу як сом ше зезла!

Дай палєнку най ше пробуєм дезинфиковац!". Алє вецка ци анї

палєнка нє поможе, милєнка моя. Можебуц розход малжен-

ства, алє знова ци оставаю на дармо руцени и страцени роки.

А их трациц нє треба. Бо, лєца як шалєни и сами. Ша, палє, до

тераз сом була, у першей класи, "мала Сашка – велька ташка".

Вец мали матурант, а тераз сом уж велька Сакс хтора зна цо

глєда и нє огляда ше за кажди шплях и пляйстру. Сцем мед, нє

пляйстру.

Гей, гей о тим вам бешедуєм – же рошнєме як зоз води, лєм

и то треба прилапиц и руциц ше до живота и найсц себе прин-

ца! А у тим вашим глєданю и шицким другим, мушице мац

потримовку и особи хтори буду ту за вас. Прави особи. Так як

я цо мам мою Шепокс... Вона... гм... Ту є за мнє вше – кеди ґод

направим даяку глупосц, алє и мудросц. Мушице ю упознац

же бисце нас поскладали и зрозумели як ше спада. Вона луда,

одквачена як и я (лєм нє на теееельо шлєбодна), креативна,

кулияна, моя инспирация. Люби зашмейовац, буц обачена и

нєзвичайна, блесаво ше шминкац и ношиц одквачени фризур-

ки и як то вона гвари – "фасцинатори". То вам тоти луди мини-

ятурни дробнїци хтори уруцице до власох и вецка шицки па-

тра на вас – преверено пробоване, вецка сце фаца. Меркує на

мнє, стара ше о мнє, позна ме и зохаби ме на мире кед ми то

потребне. Вона зна шицко и вшадзи ше зна знайсц. И повадзиц.

У случаю же у присустве и маґарец даяки и побиц ше з нїм.

Гонї бициґлу по околних место, бо ше "мочно" чувствує (тераз

и мнє зоз тим заражела). И нє, нє хвалїм ю лєм прето же є моя,

алє прето же є насце "мочна" Шепокс. Лєм... задоволює ше и зоз

кремпитами... гммм... будзем єй мушиц дац даяку приватну

годзину. Розлични зме обидва одквачени и вєдно зме. И глєда-

ме принцох (добре, гей, хтора як ше з чим задоволї), алє зме ту

єдна за другу. А то важне...


Тиж так єст ту ище особи хтори важни за мойо лудованя як

цо: Лейди М, Сайс, Керестурци, Зомборци, Новосадянє – гм...

и вообще людзе хтори у моїм околїску. Правиме "лудориї" на

релациї Керестур–Зомбор–Нови Сад–били швет... А цо "Я" сцем

од себе? Буц дипл, фр, др, мр и тому подобне, з єдим словом –

новинарка и писателька. Дожиц "свашта", як позитивне, так и

неґативне (найвецей позитиви – нормалски), препутовац швет

гоч на чим, видзиц шицко и дознац шицко цо интересантне.

Буц фаца и понаучовац дзивчатка же им нє будзе добре кед ше

буду глупо справовац – як маґарици, и же им нє будзе добре кед

найду маґарца, або даяку подобну домашню, або дзиву жвир. И

нормално, як на концу каждей сказки, найсц себе принца, буц

його принцеза и подзелїц зоз нїм шицко цо сцем и мам. Алє

принца. Йой, тримайце ми песци, бо увидзице цо вам я сцем у

тей кнїжки повесц.

{ 15 }

Пши час

Здрави живот. Нє мам кеди (кеди=динари), та мушим до

шпиталю на праксу ходзиц пешо. Шпиталь на другим концу,

початку, з другого боку – як ґод вам одвитує – Зомбора, а я уж

два тижнї нє була на пракси пре штрайк. Кельо пре тот общи,

професорски, тельо и пре мой приватни. Фурт даяки штрайк.

Гоч ходзим пешо, рушела сом дас 20 минути скорей як цо нор-

мално рушам.

MP3 у кишенки, уключени, грає себе, а и мнє. Слухалки у

ухох, шос намесцени, у тону з якну и нову торбичку цо сом ю

себе купела – мой дарунок самей себе за фамозни 19. родзени

дзень. Шал наруцени, дарунок од моєй Шепокс, як и мойо ґу-

мово найфабулознєйши чарни чижми з превидним джоном и

целовима шерцочками. Мачка, наглашуєм – мачка, будзе мац

смисла у остатку текста, зредзена, може рушиц на праксу и там

ше преблєчиц до меховей медицинскей униформи.

Понеже мам кеди, ходзела сом у ритме музики минус пар шт-

варцини и цали ноти з єдну шестину (гей, чежко вираховац, вецка

можеце и задумац як то випатрало). Добре же и у Зомборе млади

додня рано яґда досц поспани, чи цо им уж, нєт их вельо по улїцох,

та нє могли анї видзиц яке сом аж по шпиталь дружтво мала.

Мойо дружтво барз елитне, най надпомнєм же би вас даяки

инфракт, або подобне тому дацо нє стрефело. Три пси. Єден з

вираженима мускулами, златно-кафовей фарби и, можем по-

весц, красни пшичок. Вироятно даяки маґарец, бо чисто сум-

ням же у псовским живоце лєгко налєциц на принца на билим

коню. Вироятно же ше и их самици каждодньово стретаю зоз

псовскима маґарцами.

Други ценки, нє таки красни, чарно-кафови, висшого росту

зато, алє ми досц здабал на патканьоша. По моїм заключеню –

женка. Витрошено випатра, а по справованю мож заключиц же

можебуц преходзи и як валалска курва.


Треци пшичок таки як и други, лєм чубравши кус. Дас за

пейц ниянси полнєйши куцов, а з тим и зґоднєйши, гоч мо-

жебуц ше лєм нє троши так барз як тот други. Сеґинь. Гей, и

цифрованши од першого и од другого. Як когуцик. Можебуц

зато же од суки нє достава порядно порцию – сеґинь. Ознова.

Предпоставям, самец – кремпита.

Наволала бим их так:

Перши – Дядя. Правда, фраєр, алє, гей, маґарец.

Друга – Савета. Сучка коло хторей настава кура война, а сце

и мнє до нєй уцагнуц.

Треци – Софрониє. Хлапец, кремпита, вироятно Саветов те-

рашнї, бувши, або сце буц будуци. Га-га, факер-фраєр, або дацо

тому подобне – алє цо му вредзи кед нє достава...

Вони ше шейтаю, збиваю ше коло мнє... Налєцую на мнє...

Софрониє ме, видзи ше ми, и глодац пробовал. Е, понеже мнє

допито, а вони мой простор рушаня нє почитую, мам право

и я задумовац – режирац з нїма турско-шпанску, або псов-

ско-шпанску серию. Псовски трианґл, до хторого Савета сце

уцагнуц и єдну фамозну женку людского роду, праву мачку,

ака Сакс (мнє!).

Но, иду вони коло мнє, а я як по обичаю махам з руками. То

ми уж нормалне. Людзе хтори ше иду шейтац зо мну свидоми

того и добредзечно су порихтани виложиц ше тому ризику же

дому приду збелавени и у других дугових фарбох. Одразу (я нє

чуєм нїч, прето же ми музика з MP3 трещи до ухох, а и трудзим

ше нє обрацац даяку вельку увагу на мойо нєволане дружтво),

Софрониє ми пробує глодац превидни джон на моїх чарних, з

целовима шерцочками чижмох! ААААА! Задумайце! Но, добре.

Я предлужуєм ходзиц, знова нє сцем обрацац увагу на нїх, та

ше чловек, односно пес, влапел до моїх махаюцих рукох! И так,

мало-мало... руки, джон, руки, джон... Я нє обрацам увагу! Ок-

реме же ше, з часу на час, комирам од шмиху.

Савета ше ми шпота коло ногох и пробує ми влапиц попа-

{ 17 }

трунок. Прицагнуц ми увагу. А за ню ше шейта потенцийни факер-фраєр Дядя зоз, анї менєй анї вецей, алє зоз паханьом – шмеканьом задку. Сори, Савето, я нє псовска валалска курва. Людска уж и гей – голєм як ше по валалє моїм о мнє бешедує. Гммм... Паханє задку? Файта удваряня? За прескакованє у каж-дим случаю. Дядя и так змесцени до маґарцох од псох. Випатра ше зо мну и Савета склада, бо ми хвильково нє барз випатра розположена за паханє рици. Озда лєм нє потрафел розполо-женє, хвильку, мешац, рок, вик, живот...

А Софрониє... Траци розум... Ровно єднак ше задзера даяк. Нє знам чи шалї пре Дядю и Савету, чи пре мачку (мнє!), чи пре мойо махаюци руки и, уж скорей спомнути, найкрасши чарни чижми з целовима шерцочками и превидним джоном.

Но, я анї нє чловечески психолоґ, а дзе ище и псовски. Анї нє ветеринар и нє видовита сом Сакс. И цо ше на концу случе-ло з трианґлом наволаним ДяСаСо? Штирианґел нє могол буц, бо я, Сакс, гоч и при нє таким здравим розуме и свидомосци, то прилапиц нє сцела. Нє знам. Вони остали вонка, шалїц ше, удваряц, пущац воду до ве-це шолї од шерцодрацих сраньох, пахац рици...

А я вошла до будинку шпиталю.


Липосукция

Еееей... Тота пракса... Часто ми ше на ню нє идзе, бо то заш

лєм школа, алє сом, у ствари, барз задовольна, бо ше там вше

одвива даяка акция. Анї єдна од пайташкох з ґрупи нє була

цошка розположена ходзиц на праксу, бо ше им нє ишло до

операцийней сали. Требало пойсц на оддзелєнє общей ги-

рурґиї, а професорка зна ґнявиц. Шицко то, наводно, пре нас,

же бизме цо вецей научели – знаме ми то. Алє додня рано, а

ище кед станєш на тоту нє добру ногу, та вец видзеш вонка, а

воно минус пинґвин, плус шнїг. А на драги пше дружтво – швет

ци ше наспак обраци.

Но, пре подле розположенє, пайташки ме замодлєли же бим

ше приявела як доброволєц и пристала пойсц и присуствовац

на операцийох. Супер. Ище сом нє була, а здало би ше – голєм

ше дриляц нє будземе.

Пойдзем на оддзелєнє, попреходзим шицки их преблєканя,

рибаня и стерилизациї (добре же ме нє положели до стерили-

затору!) и лєдво раз прейдзем на тот стерилни бок. На програ-

ми за нєшка єдна, єдина операция. Пластична.

Послали ме до сали число штири. Вошла сом. Дохтор, плас-

тични гирурґ, ме дзечнє привитал. Музика грає зоз ipod, хтори

приквачени на звучнїк, атмосфера порихтана, пациєнт успа-

ни. Шицко у фазону и шицки розположени. А тераз шлїдзи бру-

талне обраценє за 235 ступнї: операция – липосукция хлопских

першох!

И я тераз роздумуєм, же гей, то у "вонкашнїм" швеце, кельо

сом чула, табу тема при хлопох. Вони таке дацо нє робя. Вони

явно процив мишаня до природи, алє би нє "одбили" кед би

ше им "случайно" понукла расна блондинка зоз силиконами у

першох – розмир петица.

Добре, нє будзем осудзовац – думам себе. Можебуц пре даяки

здравствени причини то роби. Вера, дораз ше я порозпитуєм. Ги-

{ 19 }

рурґ почал робиц. Понеже видзел же сом барз любопитлїва, по-

нукнул ми же бим станула блїжей, же бим могла шицко видзиц.

Як чловек почал робиц (а видзела сом же му то, така, рутинска

робота), так и я почала з його роштованьом. Прецо, нач, чи мож

то и даяк иншак посцигнуц, кельо то кошта, яки час виздравеня,

цо далєй... Лєм ми новинарски блокчок хибел. Алє нє бриґуйце,

запаметала сом шицко! А и свойо думанє сом оформела!

Но, та так... Леґиньчок млади, полнєйши, поремеценє гор-

монох. То його способ же би дошол до резултатох за хтори би

мушел вельо длугши час ходзиц до теретани, односно вежбац

и одрекац ше (лєнївец єден маґарчи). Операция кошта (дохто-

рово питанє було: "у нас, чи у швеце?" – "у нас, у нас", гварим...)

коло осемсто модерних. А час виздравеня? Коло пол рока, лєм

же би ше му скора звикла на нову ситуацию, алє тиж так з веж-

бами! Гаааа... Так му и треба.

Кед сом шицки коцочки поскладала, предпоставяла сом яки

будзе одвит на мойо шлїдуюце питанє: "То пре здравствени, чи

естетски причини?".

"Естетски!" – гвари дохтор.

Табу – нє табу – кед бим ше опитала даєдному дотерашньо-

му "потенциялному" маґарцови чи є за таке дацо, або нє, одвит

би бул найвироятнєйше таки: "Я? Як таке дацо и подумац мо-

жеш? Нє, я фраєр, я таки створени – совершени, я тото, я гевто"

– у прекладу – я, я, я, бла, бла, бла!

Анї женом пре естетски причини таки операциї нє оп-

равдуєм – ту подрозумюєм стриктно гуско-естетски причини,

а нє тоти цо здравствено, физично и основано психично загро-

жую живот пациєнта.

А хлопом?

Попри шицких їх випадох и одвалох? Айооой...

Щесце же сом мала на себе маски, шапки и други стерилни

ствари под час операциї – бо ше ми баюс ровно єднак шмиш-

кал. Тото ми требало. За шицки хлопски вигварки.


Предпоставяла сом же ше так справую и же так роздумую кед нє даґдзе звонка – у подсвидомосци сиґурно. И потвердзела сом свойо сумнї. У хвильки кед ми тота информация лєгла як нїґда. Ниа, хлопи сцели – нє сцели, жадали або нє, припознали або нє – маю трипи того ранґу. Ище яки!

И кед би ше крашне спущели на жем и попризнавали цо их мучи и як... Алє нє. Озда ми з Венери, а вони з Марсу и на штредку ше найсц? Озда ше то так нє роби. Ми таки, або инша-ки, вони фраєре и цошка вау... и так вше до круга. Совершени, найлєпши, як створени за... Марс!

А вецка ше зявим я, хтора нїяк, анї за живу и бешедлїву главу нє сце крочиц з Венери и на концу... Нє розумиц ше...

Алє, роздумуєм себе... Кед би нє були таки, мнє би, при-познавам, було допито... Нєт векшей уживанциї як плювац по маґарцох хтори ше возвишую, а у ствари нє маю анї отрушину розуму, дзеки, упартосци... Бо су з Марса!

{ 21 }

Жимносц

Под хитно мушим найсц даякого учителя за топенє. Нє, нє

шмишне. Анї кус. Лєбо най ме научи як ше топи, лєбо най ме

сам зогреє – и тото ми хиби, припознавам. Шпим у грубим

баде-мантилу, на глави капуляча, закрита сом зоз грубим

йорґаном и покровцом, тиж грубим. И жимно ми ровно єднак.

Гмммм..

Причина у тим же нє знам розложиц огень, а дзе ище го от-

римовац... То яґод кед би ме послали копац кукурицу, а я нє

знам цо кукурица, а цо коровче. Е, а вецка ми мойо даю елект-

рични пец. Правда, вентилатор якиш за роздуванє цеплоти му

нє роби, алє я ознова нє знам намесциц же би ми було цепло у

хижи. Треба ми дефинитивно даяки инструктор.

Тото и ище пар стварчици: типа же сом уж други тидзе-

нь дома пре вожацки испит котри сом положела (ура!) и пре

штрайк – тоти пар постотки плаци живот знача и им (профе-

сором), а и мнє. Нє роздумую же злудзим и почнєм гнїц кед

доґмало нє видзем з Керестура и нє сцекнєм од огранїченосци,

а и маґарцох . Хибнєм шмишно и неґативно! Починам побеж-

ковац по хижи, а о шмеяню най вам нє бешедуєм. Озда тото

гнїце виволує ошлєбодзенє гормонох, та ше вецка чувствуєм и

справуєм "гай". Пиєм турску кафу, навелько уж, цо ше потераз

нє случовало. Шепокс ме нацагла (гммм... як и на велї други

ствари). Пораїм хижу до деталя, а од Паски анї "п" нє блїзко.

Доґмало видзем вонка и будзем рибац облаки. Озбильно вам

гварим! У ствари, вироятно будзем стругац хемийски ляд за чу-

ханє облакох як жимно вонка, а и у моєй хижи.

И вецка на шицко тото чуєм же моя Шепокс идзе на бал з

леґиньом и же нє глєда принца, алє балску сукню. И же ше и

мнє купело карту за бал и нє мам право уложиц жалбу. Айоо-

оой! Ище ми лєм хиби же бим нашла даяку кремпиту и з нїм

одтанцовала даскельо танци, поґажи ми по ногох и док го на-


учим рисовац крижик, та можеме пред олтар. О, моя Кармо...

Нєможлїви слики ше ми мотаю по глави. Журки (шорови) ми

хибя. Принцовски хлапци ми хибя. Заєбанция. То тото. Дружтво

и журка даяка. Керестурскей згнїтосци нєт на списку! Радио

пущим так гласно же, и кед бим мала хемию за чуханє у лядо-

вим аґреґатним станю на облаку, та би одпадла од вибрацийох

хтори гласна музика продукує. Лєм ми хиби же би ми пришол

даяки сушед (предпоставме же сцекнул з даякого оддзелєня,

на хторе го лєм згнїтосц могла послац) и почнє ми тримац пре-

подаванє о тим же гласна музика чкодлїва за сушедство. Исто

так як и вон! Поправдзе поведзено, боїм ше од моїх сушедових.

Або су психични хоротнїки (тот з лївого боку), або перверзняки

хтори ми закукую през облак до хижи (з правого боку), або

остаток сушедства хторе затуцане, згнїте и обожава трачариц и

срац по других, а я их так фино инспируєм зоз моїма випада-

ми лудованя и пиянствами. Єдини контакт з "нормалнєйшим"

шветом (кельо вон то вообще може буц) ми на фаталним Фей-

сбуку, до хторого нє можем повесц же мам даякого довирия.

Там сом по малженским статусу ґдовица (вимарли принцове

на билих коньох, а и витязове мойо глєдани – можебуц ше доґ-

мало и мириц почнєм зоз тим фактом), дзе ме товариш наво-

лал "чарна ґдовица" (гм... най ше опитам чом ми так написал?)

и дзе ме Шепокс наволала "папуча", бо ми ше пачи єден цо за-

тераз нє у ранґ лїстини принцох, а ґарант є маґарчина чежка.

И так под гитно треба звекшац плаци професором и добри

журки, же би сом розширела кридла и одлєтла до кус меншей

згнїтосци. Бо, ту транспорт барз густи – гужва два раз нараз!

{ 23 }

Ешерихия

Пишем вам я о тих моїх маґарцох, пишем, гей. А вредзи ми?

Можебуц принца и єдного дня пренайдзем. Шицко будзе як

у басни, сказки – анї нам нє будзе важне хтори то вид прози.

Вон будзе мой принц, а я ше будзем чувствовац як його прин-

цеза. Будзе културни, писмени, кавалєр, джентлмен, красни,

интересантни, воспитани, толерантни, будзе ме почитовац...

И вецка ше зобудзим... А подо мну мокре (йоой, нє дай Боже).

Принц? Цо сом, злудзела? Гей, Сакс, видзи ше ми же би ше то

так могло написац.

Ша, доокола мнє маґарци... Лєм на таких наиходзим. Найд-

зе ше ту и даєдна кремпита, а гей и да нє забудзем на маймуни,

воли, буяки, ґунарох и други домашнї и дзиви животинї. Лєбо

су глупи, та их змесциме до домашнїх, лєбо су глупи, а думаю

же су дзиви фаци и тому подобне та их змесциме до дзивих

животиньох.

А єдного дня сом сама себе нагнала шеднуц и роздумац о

шицким. Без леґиня сом. И вера, плануєм так и остац, док нє

найдзем принца. З маґарцами нїяк, а зоз остатком дружтва нїч

на озбильно. З таким да ше ґнявим? Га! Нє и я! Будзем стара

дзивка – будзем.

Уж даскельо раз ше ми случело же кед даяки факер-фраєр

чул же сом сама, та ми гварел же то баааарз чудне! Нє, мили

мойо, нє чудне анї кус. Бо – такой вам я розтолкуєм!

Треба найсц принца за хапили евр афтр! Поглєдованє почи-

на. Корци вас же кеди? Каждому док вдери до глави, та теди! И

почнєце наиходзиц на маґарцох. Або на уж скорей спомнути

животинї. И почнєце ше лапац за главу и нє розумиц же чом то

так! Чом то тоти принци таки ридки, так на нїх бааарз чежко

налєциц, а животинї кельо сцеш, кадзи сцеш. На каждим углє,

древе, кармику... Кадзи ґод ше огляднєш.


Алє маґарици... Так як єдна моя, наволайме ю пайташка,

а ище баржей єй пасує назва – Ешерихия. А чом Ешерихия?

Такой вам потолкуєм. Барз лєгко поровнац прикмети бактериї

Ешерихиї и моєй "товаришки" Ешерихиї. Паляй так – бактерия:

по ґраму ше фарби неґативно, виволує запалєнє жовчового

мещка, абсцеси, черевово охореня, дзе иду слузово преганяч-

ки зоз, або без креви, поврацанє. Преношенє зоз контактом,

бруднима руками. Профилакса особна и обща гиґиєна, а нє

можлїве направиц вакцину. "Пайташка": по ґраму є з неґатив-

ним становиском и роздумованьом, виволує запалєнє жовчо-

вого мещка, абсцеси, черевово охореня дзе иду преганячки

зоз, або без креви, поврацанє – од того як вам дзвигнє живци

и як вас убиє до поняца з єй неґативну и "я нєєєє знам нїч цо

ше случує по валалє окрем того, того и того" бешеду. Тота фуй

енерґия ше преноши зоз контактом зоз ню, бешеду, рукованьом

и препровадзенима голєм пол годзинами зоз ню. Профилакса

– сцееееекай од нєй! Вакцини дефинитивно нєєєєт!

Надумала ше дружиц зо мну после нє знам анї я же якого

часу, та ме нательо ґнявела же сом сцела-нє сцела мушела пой-

сц попиц кафу. Двосмислово.

И гвари вона мнє:

– Я ше тебе "дивим" (тельо на наша лепа русинска язику).

Тебе вяза ґушела и ти розтаргла. После двох рокох. Я стварно нє

знам же як ши мала шмелосци. Ниа, и мнє моя вяза, гей, так

ґуши дакус, алє я нє знам як би я без нього, бо сом звикла...

– Гмм... Нє знам, ци цо повесц. Знаш, за розлику од даєдних

людзох, я робим тото цо ми... Як най ци повем, же биш ме зро-

зумела... По твоїм би то було, же робим тото цо ми одвитує! Гей,

так ти то гвариш, видзи ше ми. Так же...

– Га, дай ми даяки "савет"?! – гвари Ешерихия.

– Уживай у живоце и роб лєм тото цо ци ше сце!

{ 25 }

Позберала сом ше цо сом швидше могла и сцеклаааа...

Анї нє чудо же ровно єднак сцекам од нєй як дябол од кри-жа, або як мачка од води, або риба од сухого (тоти два остатнї ми баржей одвитую гоооч...). Вона нє ма шмелосци, та му цер-пи? А вон идзе до диску – без нєй. А кед ше му опиташ, же чом без нєй, та ци цали пишни маймун факер-фраєр гвари: "Ша озда (гик) ше нє идзе (гик) зоз (гик) древом до лєса?". Ту настава общи шмих зоз боку маймунского факер маґарчого дружтва и вецка докмало гооопа трч, трч до ве-цеу заблювац ше. Но, и то вам вяза аж за гордосц. Я би ше сиґурно зоз таким нє цешела и хвалєла. Кед ци мила, Ешерихийо, допито, кед це ґуши, кед ше вон справує як тотални кретен од маґарца, прецо вецка вообще буц зоз нїм?

Гайде ми лєм тото потолкуй, можебуц це и розумиц будзем. Алє нє обецуєм. Бо, нє верим же зрозумим. Цо єст у тим таке красне? И задоволююце? Зуби сциснуц, розтаргнуц таку нїяку вязу и – на "тржиште"! За кажду принц постої, лєєєм питанє чи ми порихтани за ньго. А и вон за нас. Кед будземе мац таке шалєне щесце стретнуц го. И кед нам маґарици нє погубя стан-дарди, та поспущую кремпити на уровень маґарцох, а принцох до кремпитох. Можебуц єдного дня...


Додо

Добре же є:

сладки, културни, бешедлїви, слухаме исту музику, обидво-йо зме за журкованя, опущени є, ходзи на факс, интелиґентни є, ПИСМЕНИ, зашмеює ме, фино ше чувствуєм у його дружтве (гоч правда баааарз ридко), присутна доза благей любомори з його боку – алє лєм тельо кус. Ма свойо Я!

Нє добре:

далєко є, у Новим Садзе, нє видзиме ше часто, а вше ми очиг-ляднєйше же ше анї нє чуєме, дакус, алє стварно дакус часу зме препровадзели вєдно. Нє познам го добре, нє знам чи му вериц до конца, бо свою уж тераз бувшу, наздавам ше, дзивку спре-веднул зо мну, а вец ю и зохабел "пре мнє".

И як вецка вивагац?

кельо добри прикмети (гей, ма скоро шицки цо глєдам при потенциялному – меркуйце тераз – принцови!), алє знова ту и тоти нєдобри, а сами по себе су досц моцни, упечатлїви. Пробуєм ше згвариц з товаришку. Алє вона у Новим Садзе, а я у Зомборе, а прейґ SMS порученьох ше нам досц чежко згва-риц – поготово кед таки теми у питаню. Знам же ме вона люби и же барз, барз, можем повесц, мержи кед сом жалосна (гоч ше то случує ридко кеди) и же би дотичного обешела за гевти його пильки цо "ма" медзи ногами, на першу бандеру на Булевару ошлєбодзеня, у ствари, исто як и я – лєм би му я и накопала до задку. Алє, патьце, зоз штикловану ципелку даяку – елеґантно. И кульки медзиногово бим му повиґажовала.

Мнє ше давно так дахто нє спачел. Так, же бим му дала ти-тулу потенциялного принца (!) и шансу за вязу. Бо, вон ма ско-ро шицко цо обчекуєм. Скоро. И, гей, правда же ту єст и того нєдоброго, алє, гм... Нє мож и перднуц и влапиц – та бим ше и з тим задоволєла. Лєм ше нє познаме добре, нє познам го досц длуго же бим знала цо и як и чи тоти шицки його прикмети

{ 27 }

стоя на месце. Писаню SMS нє так барз верим. Пробуєм розду-мовац лоґично: напуцай го, пильки можу на гоч хторей банде-ри вишиц, локейшн, локейшн, локейшн! Булевар права ствар дзе мож обешиц. Пильки. И його самого. Роздумуєм.

Сцеце же бим вам виприповедала шицки ствари цо бим му хвильково зробела? Ево, даєдни, културнєйши, баржей за яв-носц, сеґменти моєй мриї: попалїц го, набрияц и вецка гммм... Оф ю ґо, янґ мен! Аха! МММ... Або, таке дацо на длугши час (то уж барз бичерски – погубене) потрудзиц ше свойски же би ше залюбел до мнє, алє затрескал, и лєм му ше престац явяц. Без толкованя – нїч комуникациї! Уууупссс... Дакус вельо? А, знам, алє подобне и вон мнє зробел. Лєм же я НЄ залюбена (то за мнє нєрозумлїве поняце) и мам якиш филинґ, же ше ми докмало яви з даяку "добру" вигварку – говна вредну.

Роздумуєм чувствительно, цо ше ридко случує алє, як видзи-це, и то ше му удало вицагнуц зо мнє: можебуц ше му дацо случело, можебуц, можебуц ше яви. Кед пише, кед бешедуєме, нє поведла бим же є таки тип, алє, заш лєм, цо я знам. То єст, док ми писал и док зме бешедовали. А тераз ше нє явя. Думам, можебуц, вироятно претерюєм, алє шор би бул же би ше явел. Донайпосле на ньго и шор. Я вера нє будзем за нїм бегац. Знал кеди сом була у Новим Садзе, кеди сом пошла до Зомбора, хто-ре ми число моб, кеди дзень залюбених (!), а вон най ше поста-ра. Я нє плануєм тренирац, бежац. Шалїц пре ньго (так у себе) гей, алє нє и бегац. Нєєєєє!

Гей, же вон єдини хтори ма шицко цо ми треба, хтори ми прицагнул увагу и затримал ю кус длужей. Мнє увагу при-цагнуц мож, лєгко и швидко, лєм ю проблем затримац. А з таким справованьом – нароком або нє, вон ю прицагує и затримує. Очиглядно. Йой, як ше ми пендра на живци барз, барз! Алє барз! Кретенизем.

Зато и постоя шицки тоти критериюми и ранґ позициї, шиц-ки тоти маґарци, кремпити, воли, маймуни, конї. А принцох нїґдзе!?! Же би ше таке дацо нє случовало. Мнє. За других ми


нє бриґа. Мой живот ми важни. Алє ознова, Додо, кретен, ше

надумал кретенисац.

...Явел ше. Гвари же му цошка з главу, у глави (нє знам, анї

сама сом нє у шоре). Треба му часу, алє сце же бизме були

вєдно, дружели ше, видзели з часу на час, як и плановане з

обидвох бокох – лєм нє тераз, нє ище. Гммм... Нє контам?! Но,

же бим скрацела приповедку и нє вилупала шицки глупосци з

моєй глави...

Гварела сом му же кед ма проблем у глави – най го риши

сам. Або най идзе ґу психиятрови. Я таки школи нє позакончо-

вала и анї ме нє интересую; анї сом му нє мац, анї нє шестрич-

ка, а сиґурно нє плацени – його приватни терапеут.

Кед вон ма даєдни од глєданих прикметох, сиґурно постої

ище даєден хтори их ма вецей. А попри нїх постої ище єден

хтори ше цалком уклапя до фурми хтору я створела. По мирох

– за принца! Нє у праву сом?!? А дотля? Сакс предлужує глєдац.

{ 29 }

Абсинт

Знаце як то идзе. Радуєце ше дачому, як, наприклад, концу

рока, бо сце матурант. Закончуєце єдно поглавє у живоце, а по-

чинаце друге. Шицки тоти гуски з класи вам нє буду исц на

мозґово кривини. Tоти зоз котрима сце барз добри – зоз нїма

гоч як у контакту останєце. Голєм ше мнє так видзи.

И вецка, єдного дня, чуєм одвалєну екстра музику у сушед-

ней хижи у интернату. Викенд бул, я остала у Зомборе же буд-

зем учиц, алє сом ше прераховала, та сом понаучовала шицко,

а ище ми остало громаду шлєбодного часу. И, цо будзем, по-

дуркала сом, вошла до тей хижи зоз добру музику и гварим:

"Я пришла, бо сом чула добру музику, а допииито ми. Tа цо –

дружиме ше?". Дзивче ше нашмеяло, почали зме бешедовац и

видзели же зме нєнормално подобни, одвалєни и же любиме

исти ствари. Хаос. И так сом упознала мою Лейди М, мою нову

барз добру товаришку зоз интернату. Почали зме ше дружиц

интензивнєйше и ище баржей зме ше зблїжели.

И пришол май, мешац кед закончуєм школу и одходзим.

Мали зме остатню журку у интернату. За матурантох. Журки

нїяк нє препущуєм, а ище кед су пошвецени нам, матурантом?!

Га, анї за живу главу.

И як цо шор наклада таким двом лудачом як цо то ми, дакус

зме ше пошейтали, пошли до маркету, купели себе даскельо

алкоголни субстанци (о проценту нє будземе бешедовац – ве-

лька, строга тайна) и нормалски – прешверцовали шицко тото

нука до хижи. Пришол вечар, зрихтали зме ше и цо почали?

Браво – цуґац, гей. Лейди М ту, одприлики, мойого ґабариту, цо

ше алкоголних субстанцох дотика, та нє будзе проблем зоз ню

пиц. Позамикали зме ше и почали.

А, яки то алкоголни субстанци, корци вас? Гааа.... Понаход-

зела сом дакус интересантносци о тим, виґуґлала сом ю, як би

ше гварело. Прави ше зоз Artemisia absinthum, ака пелин ро-


шлїни. Absinthum на греческим значи "нєпитке". Хасновало ше

при Грекох ище з давен-давна, за лїченє, а яке нє знам точно.

Нє була сом там, та ме анї нє интересує. Алє зато, мойо мили

Французи, исту тоту Artemisiu absinthum, ака пелин, похасно-

вали за даяки барз хасновити намири. Направели ликерчок.

Превидней желєней фарби, чий рецепт, по леґенди, дїло босор-

кох. У XIX вику, у уметнїцких кругох маляре и поетове трима-

ли же тот ликерчок дава инспирацию, та го наволовали "желє-

на муза". Правда, будзем мушиц и то дакеди попробовац, така

желєна писац. А велїканє хтори го поряднє хасновали то: Ван

Ґоґ – хтори себе одрезал ухо, а ище вше ше нє зна чи пре ли-

керчок, чи бул лєм психично порушани. Далєй, Пикасо – хтори

нарисовал женску у кафичу як пиє желєни ликер, а потим по-

чал рисовац нєповязани елементи и тиж ше нє зна чи пре исти

тот ликерчок. Та и нєповторлїви пар – Верлен и Рембо. Вецка

спомнєм лєм ище того, досц ми милого... Оскар Вайлд, гвари:

"После першого погарика, швет видзице таки яки го сцеце ви-

дзиц. После другого, видзице ствари таки яки су нє, а на концу

– видзице ствари таки яки су наисце". А, велї його дїла були

написани под дїйством того ликерчку. Но, та тото ми пили.

Єдна за другу, друга за трецу, кус зме насипали до фляшоч-

ки на драгу (най нам ше гарло нє висуши). Зоз теорию "як ше

цврцнута справовац", обидва зме доообре подковани, цо зоз ис-

куством, цо зоз тим же як медицинарки "знаме дозирац". Вона

ше розуми до лїкох и субстанцох, а я до дзецох. А добре знаме

же ше хлопи бааарз часто справую як дзеци. И так зме рушели

до клубу, помали, добре ше подковац, бо нас там чека "забавна"

музика (читай "ґранд-народняки"), а слава Карми – ми з Лейди

М слухаме лєм добру хауштину. Сцигли зме до клубу. Я на єден

бок моїм ше явиц, а вона на други – своїм. Кед доґмало, налє-

цели зме єдна на другу, та зме почали танцовац, а як сом уж

гварела, луди обидва и обидва ше знаме добре превесц. Права

комбинация. И "убитачна". Нарабяли зме, танцовали, як лєм

таки два можу, а други нам могли лєм завидзиц. Мойо школ-

{ 31 }

ски, тоти исти гуски, почали фучац. Добре, нє шицки, бо су нє

шицки гуски, алє гевти почали ґаґац. Як мойо, так и єй. Дзив-

чатка, зоз интернату, почали пенїц, бо, озда, ми два так нарабя-

ме и уживаме, а на нїх нїхто нє обраца увагу, гоч су облєчени

лєм тельо же би ше могло повесц же маю подаєдно плаценко

на себе. А ми два? Ми два и далєй виводзели.

Журка була як створена за нас, а тото цо було ище лєпше...

Пришли ґу нам двоме факер-фраєрове. Цо ше дотика мойого

трипу за фурмочки и принцох – и вона их так конта. Лєм є нє

така строга як я. Но, та пришли вони двоме, почал танцовац

коло нас, а анї нам ше нє питали чи шму. Цо думали, же буду

векши фраєре? Або интересантнєйши? Хааа... Нє, голєм нє нам

двом. И нательо нас "висмарали", же бизме им на концу аж

дали и числа телефонох, же би нас зохабели на миру и же биз-

ме сцекли од ище векшей катастрофи. А и же би нас нє провад-

зели по интернат. И ище потамаль церпиц тоти кретенизми.

Видиктовали зме им числа. Лєм же зме нательо були цу-

ґнути, же ше анї єдна нє здогадла видиктовац голєм єдну по-

гришну цифру и уууупс, дац им погришне число. После того нє

сцели зме мрачиц, та зме здумали же муууушиме пойсц до ве-

цеу, або уж дзе, лєм най нас ноги однєшу цо далєй од нїх. И ми

ше обрацели, рушели. Вони – за нами. Ми пошвидшали, алє то

досц шмишно випатрало, з оглядом на количество чечносци,

хтору зме до себе уляли. Лапела нас ферка и у страху най нас

нє здогоня – бегцом до интернату.

Ютре сом дознала два ствари. Перше, кед сом ше зобудзе-

ла, видзела сом же мам уж шейсц поруки од того истого кре-

тен-маґарец-маймуна. Лєм бул проблем у тим же зме обид-

ва нє запаметали як им мено. Нєпознати анї єден, анї други.

Добре, роздумуєм себе, викулирам, та престанє з поруками. Аж

и волал. Дзешец раз, плус минус пейц. И ище коло петнац SMS

за єден дзень. Га, добре, зохаб ме на миру уж раз! Я одвитова-

ла: "Почитовани Маймуну, тото число хвильково нє у функциї.

Мам привилеґовани овласценя, хтори ми дал власнїк того чис-


ла, же бим вам поручел, же би вам вецей нїґда нє спадло до глави, бо розум нє маце, же бисце го волали, писали SMS, або гоч як смарали власнїка. Без почитованя, Оператер за Майму-ни. P.S. На тото порученє ше нє одвитує". Лейди М ше одвалєла од шмиху. И инспирована з тим цо я поробела, подобне пору-ченє и вона послала свойому джандови, односно "безменому". Вони ше барз позбуньовали, цо зме познєйше подознавали од наших, на нєщесце, заєднїцких товаришох.

А друга ствар хтора ше случела то же... Зобудзела сом ше з боляцим чолом. Но добре, роздумуєм себе – даяки пирщок, та. Пошла сом на фриштик така нїяка, а круци ше ми ище вше. Якиш пайташ ми ше опитал же як сом, чи сом прежила журку. Знала сом же ме зеза, з оглядом же и вон бул вчера у подобним станю. Пошла сом до хижи, опатрела ше до жвератка и мала цо видзиц. Нє! Яки пирщок, то була червена смужка по штред чола. А доґмало дому, а о тидзень матурски вечар. Яй, мац моя! И нє ясне ми як сом ю заробела, а нє сце ми здогадованє пре-робиц. Питам ше цимерки же одкадз ми то, а вона пукла од шмиху. Гвари же кед сом ше преблєкла до пиджами, сцела сом ше руциц на кавч. А облак над кавчом бул отворени. Та сом "лєм дакус" з чолом джубла до рубца облака. И очиглядно, мала сом вецей щесца як розуму, же сом ше баржей нє потрепала. Га, нїч, цо є – ту є. А тераз – дай тадзи тот пудер за твар.

{ 33 }

Бомбай – "три у єдан"

Найволїм спонтани виходи. Вше ше вец найлєпше преведзем.

Длуго сом ше з моїма товаришками, Шепокс и Сайс, нє ви-

дзела. Так най видземе – вєдно. Мала сом обовязки, матура

прешла. Бегай тадзи-тамаль. Гварели ми же вецей часу пре-

провадзуєм по автобусох як на одрадзених местох дзе бим и

требала буц... Шепокс фамозно ма леґиня. Сайс... Гей, вона нє

така луда як Шепокс и я, и озбильнєйша є, старша и мудрейша.

А ту тиж и испитни рок на факултету и ище пар особни причи-

ни, та на ню остатнї час налєциц чежко.

Но, зато єден пияток у Керестуре спаднул, як з нєба руцени,

лєм за нас. Коло дзевец вечар зме вишли з обисца, з тим же ид-

земе до єдного кафичу, фамозного нам "Замку", знаце, там дзе

школяре кед шмуґню з годзинох, а дзе сом цале єдно лєто робе-

ла. На кафицу, сокич... Шепокс пиво... После даскелїх длугших

хвилькох, пошла сом ше ґу шанку явиц колективу, заш лєм сом

там робела два мешаци. Шепокс друге пивко – на цивку. Га, цо

будзем? Сциговац ю, та...

Уж тамаль, коло пол годзини, кус скорей надумала Сайс же є

гладна и же ше єй шпи... Нам двом ше нормално лудує, та, гайд,

цо будземе – пойдземе ю запровадзиц. През драгу ми ше Ше-

покс пита, алє так длобкаюци до мнє – зна же так пристанєм:

"Цо, Сакс, цо ти гвариш же би ми два предлужели до "Бомбаю"?

Шмеш? Гайде!".

Знаже же шмем вона ме подценює? Хааахахахаха! Три, шти-

ри – тераааз... И ми там! А, кафе "Бомбай"... Ша, познаме го, та-

маль заходза, гайд най повем, сами хлапци. Хлапци – уж по

даскельо раз, або гевти хлапци цо заґлавели у валалє уж по

даскельо раз. А дзивчата? Нєєє... то там ридкосц видзиц, а кед су

там, та то вецка таке – яяяяяйййййй! Ганьба! Голєм як то нашо

млади (а уствари стари) баби-жени гваря... Алє, хто мнє будзе

диктовац правила власного справованя?


Шепокс ище єдно пивко, я индийски чай. Кед нараз, при-ходзи конобар и приноши Шепокс ище єдно пивко, а мнє ше пита цо попиєм – ПТТ часци. Но, кед ПТТ вецка може и пивко! И ище зме до поли нє попили, кед сцигує ище єдно. Тераз уж якиш двоме. А од маґарцох, як цо знаме, нє одбива ше! А по-готов кед су орґани власци! Га гей, пайканє нам дихаю за кар-ком... А и гмм... Здало нам ше тото пивко. Ми им виновати же їх визиї и справованє викривени?! Пайташ – пивко ґу нам, а ти? Щешлїва ци драга у пандурисаню, зопераню, писаню карох, а и маґарченю! Кед воно, после даякого часу, уходзи дружтво. Пайташе, приходза, шедаю ґу нам... Приходзи и ко-нобар, шеда ґу нам... Дружтво, пивка, франти (и били и чарни) и свашта-койцо... И пол штвартей... Но, та так же ми два, после седем годзинох, гайд дому.

А драга? Га нє знаш цо лєпше! Чи виход, чи драга дому! Аж то же дожица! Шепокс нога злєцела до кус глїбшого ярчку. А я цо швидше же бим єй помогла, най ю влапим и як ше то случело – то мистика, бо нє знаме анї ми як зме ше нашли на жеми! И агага, и агага! И нє мож ше змириц! Но, подзвигали зме ше и рушели напредок. Алє престац шмеяц ше нє мож... То тераз нє так лєгко. Док ше ми розцаговали, воно и швитац почало! Пси брешу. Поготов на нас. Два шалєни, цуґнути и гласни надумали губиц мир. Скруцели зме до моєй улїчки, а таааам... Два главни сушеди. Цали пишни, позаметали пред обисцами и стоя, нє мож озда прескочиц раншу трач-партию. Єдна наисце старша жена, по рокох, а друга... Старша жена, по справованю, шедзеню цали дзень на драже зоз тоту наисце старшу жену – ша нашли ше. Баби обидва! И патра на наааас... Ю! Озда то страшне так ше врациц дому, га нє?

– Добре рано – гвари нам єдна сушеда шмишкаюци ше.

– З варошу дзивчата? – надовязує ше видрижнююци друга.

– Гей – гварим – а ваша Кити уж сцигла? – и хихоциме ше зоз Шепокс як дурни, док женочки за нами злобно патра.

{ 35 }

Думам себе – "Нолє, пать тамаль, ево праве ци дзивче об-

лювкане пришло дому! А на мнє патриш? Хах!".

А и нє битне, бо ми точно знаме же ше тей младшо-старшей

баби дзивче, велїм позната як Кити, враца дому у истим станю

як и ми, лєм кус скорей, бо зна кеди єй мац виходзи заметац!

А то знаме, бо ше видзиме дзекеди у фамозним нам диску. Хто

будзе тема у сушедстве? Га – Сакс! До конца, нє шмем традицию

губиц, нє?

Рано ставам, у глави ше ми круци, пулсує. Мац вола на по-

лудзенок. Ммм, цепла юшочка, лєм най ми нє придзе нєдобре.

Голєм нє пред нїма. Тримам ше за столом гордо и поряднє, и

думам себе – "боме нє лєгко анї тим хлапчиском после поряд-

них сеансох?". Алє вечар бул добри, "три у єдан": нєплановано

зме вишли, зґаздовали зме задармо пиянку и подоєли сушеди.

Мууууу.


Перши вше перши

Кед маш вельки перши, або менєй поетично поведзено –

цицки, вец шицко можеш. Добре, нє баш шицко, нє можеш при-

волац гевтот фамозни тельо раз преволовани мир и правду у

швеце, алє вельо того мож – можебуц накармиц пол гладней

Африки? О, моя Кармо! Заш лєм, рижни цицки – рижни судьби.

Тота причта то єдна з перших авантурох першох на Еґзиту.

Вишиц цали тидзень у Новим Садзе, у товаришки и єй ци-

мера, було цалком супер. Покля нє надумали пойсц на Еґзит.

Вони обидвойо робя, маю свой динар, а одкадз мнє три и пол

тисячи же бим заплацела єден вечар? Но, алє правя журку пред

одходом на исти, а мнє же позамикаю, та я вец будзем кули-

рац, ужерац ше до ТВ, або робиц дацо интелектуалнєйше, на-

приклад, здихац. Дружтво ше позберало, пайташово пайташе з

його родного места и рижни колеґове – журка ше "захуктава".

Почали зме помали, кус по кус цуґац, и уж ґу мнє шеда... пайта-

шова товаришка. Дзивка розвязала же як закончела факултет,

же є директорка у єдней основней школи, а свой шлєбодни час

препровадзує так же пише сценария за єдну америцку... порно

хижу. И, як гвари – гарнє лову. Дошли ми и до того же би ше я з

дачим похвалєла, же сом будуци студент новинарства и же на

Еґзит нє идзем, здумуюци вигварки типа: "Будзе и на рок, того

року мам приємни и упис, та и дзе вец ище питац од родичох

пенєжи и за Еґзит?".

– Цо?! Идзеш ти, идзеш, часцим це я зоз карту – гвари вона.

– А нє, нє, дзекуєм, алє нє можем таке дацо прилапиц. Заш

лєм то Еґзит, а и карта нє така туня, досц мнє и тото же сом при-

шла до Нового Саду розум одпочинуц од керестурскей здирве-

тосци – пробуєм ше културно одбранїц.

– Я тиж була студент и тиж сом завишела од родичох док сом

нє дошла до роботи. Тераз гарнєм лову и просто нє знам кадзи

зоз ню, та путуєм по Европи автостопом лєм же бим дожила

{ 37 }

нови искуства, алє карточка ми за кажди случай вше скрита у

брусу. Конташ? Кед патрим тераз на це, видзим себе... себе як

студента. Ти, кед биш патрела на младшу тебе, нє помогла биш

сама себе кед биш могла? Исти случай, з тим же ци я можем

помогнуц. Слухай, часцим це, а тебе кед ше там нє будзе пачиц

повеш, та ше врациме назад и заш лєм ше препровадзиме –

гвари вона.

"Та кому ше там нє будзе пачиц" – думам у себе, а понеже

випатра и цала баґра у квартелю чула о чим ми два бешедо-

вали, та почали и вони ище баржей навальовац на мнє, нагва-

ряц ме... цо сом могла – идземе на Еґзит. Зиходзиме долу чопо-

ративно по ґарадичох, виходзиме з квартелю и тота иста, моя

нова товаришка, ми гвари:

– Е, лєм най це обвисцим. Я бисексуалка. Алє, нє старай ше,

нє будзем це мувац мам и леґиня и дзивку. Гоч, спачела ши ми

ше (и патри на цицки! Омґ!), алє обецуєм ци же це нє будзем

рушац.

Я ше збунєла, алє цо най єй робим, мнє нє завадза ЛҐБТ по-

пулация, та сом ше лєм нашмеяла и одвитовала зоз: "Окей, дог-

варене!".

Вошли зме до таксийох и рушели на твердиню. А у таксию

стан таки: на предку шедзи єден "лик", праве зме ше упознали,

цалком витетовирани, обидва руки, шия, видзим же и хрибет.

Я у штредку, коло мнє моя нова товаришка – директорка основ-

ней школи, сценаристка порно филмох и бисексуалка, а з мо-

його другого боку єдно дзивче хторе ми випатрало збунєтше як

я (а випатра и пиянше). Шедзиме так у тим сендвичу, почали

зме франтовац и гвари тот витетовирани же вон фраєр, ма рок

клуб, риби ше лапаю на ньго, нє зна кадзи од нїх, риба до риби...

та цали рибалов. А моя нова товаришка на то му доруцує:

– Та, лєм ти буц цихо, нє видзи ци ше же би бул векши фазон

кед биш конєчно ти нашол дзивку хтору би я сцела влапиц за

цицки, а нє як цо ти вше сцеш влапиц мою дзивку за задок?


– Мммм, е видзиш... То би нє було подло. Гоч, нє бунєл бим

ше, дружиц ше з тобу и твою дзивку.

Замервени тот их якиш гумор, алє мушим припознац, добра

єй фора. Кед зме сцигли купела ми карту, влапела ме за руку

и почали зме ше препиховац през масу... и тот стейдж и гевтот,

танцуєме, та нам супер. И док зме ше так шейтали, мнє якиш

"лик" застановел же, упознац би ше зо мну. И кед сом ше му

ошмихла и гварела же нє мам кеди, бо зме дзешка понагляли,

моя товаришка ше страцела. Я ше зоз нїм так инстант упозна-

ла, експрес ше обрацела и предлужела ноншалантно танцуюцо

блукац по маси и кед сом ше конєчно здогадла попатриц на

годзинку – штири годзин рано! А на єденац ютре дзень, то єст,

уж нєшка, мам консултациї на факултету... А ключи од кварте-

лю нє мам, цо значи же мушим послац порученє товаришови,

цимерови. Товаришка, його цимерка ше ище у квартелю спила

як морка, бо славела же першираз идзе на Еґзит, та як дошла по

твердиню так ше и врацела. Послала сом му SMS и док вон нє

збачел порученє, и док ми нє одвитовал, а я такой нє видзела,

бо сом скакала, та док зме ше нє нашли... йооой, компликовани

живоце! "Найдземе ше при якомушик стейджу при шанку"... ОК.

А стейдж якиш огромни... перше док я тот стейдж нє нашла... а

вец я на єдним боку за шанком, а їх нєт... озда су вец на другим

боку... та през масу на други бок... и док я там нє дошла, сцигує

ми порученє же вони прешли на други бок (тот мой, на хторим

сом до тераз була), бо ме нє нашли на там дзе вони були! На-

казала сом прейґ SMS: "Нарисуйце ше там дзе сом вас годна

видзиц!". Приходзим ґу шанку и видзим их... циркаю, та сом

ше им така витрапена придружела. И ту ци и пол дзешатей, та

пешо ше цагац назад до квартелю. Алє понеже сом ше у мед-

зичаше окрипела зоз єдну пицу, ришела сом така (нє)виспана

заш лєм директно пойсц на консултациї. И идзем, глєдам уча-

льню, а на очи нє видзим, трацим ше по факултету... поверхи...

медзи поверхи... лїви, прави бок – катакомби и лавиринти! Док

себе так надумуєм же би у ствари можебуц наймудрейше було

{ 39 }

цо скорей нащивиц даяки ве-це, вируцац гевту пицу и остатки памяткох од вечара, наиходзим (або вон на мнє?) на якогошик, випатра студента, та глєдам першу помоц:

– Пребачце, модлїм вас, глєдам прави бок будинку, могли бисце ми помогнуц?..

Патри на мнє, спущує попатрунок на мою маїцу хтора мо-жем повесц културна, шмишка ше задовольно и гвари:

– Знаже же можем цукру – и жре з попатрунком мою маїцу.

Значи, маґарцох єст и на факултету. Шицко у шоре и нїч нє нормалне. Озда то нє будзе так и док вирошнєм велька? Або ше дацо пременї док войдземе до Европскей униї? Лєдво сом нашла учальню, шедла, а понеже асистент цошка декламовал и декламовааал, спущела сом главу, же го слухам, а у ствари на розум ми приходза вчасни ярнї ягоди. Тоти гибридни. Таки су червени, вельки, красни на око, алє кед их покоштуєш, цошка таке нїяке, нєт смаку, нєт уживаня. Одразу, исти тот асистент ше почина зоблєкац, же нам пущи якиш порноґрафски знїм-ки... кед чуєм: "Сакс, гайде, гайде напредок" – кричи ми асис-тент. Такей потраценей, требало ми даскельо хвильки док сом ґу себе нє пришла и нє видзела же ме то колеґа будзи, же конєц консултацийох, а асистент ше шмишка. Чи ше и йому попаче-ла моя маїца?


Принцеза и маґарци на Водова фесту

Диско нам ше у Керестуре завар пре реновиранє. Алє таман

на час. Ми, тоти луди цо слухаю тоту луду, або кивацу з главу

музику, нє мали кадзи зоз собу у тим валалє. Гибаль даґдзе на

страну, алє нє фазон у тим. Фазонизем у Водова фесту. У атмос-

фери, електро стейджу, у тим же сом давно нє слухала музику

котру обожавам, а тераззз.... Аяяяяяй! Достала сом шицко цо

сом глєдала, а и ище плус цошка вецей. Ем же ми Шепокс ту,

ем же сом нашла єдного хтори ше затераз, указує як добри по-

тенциялни. Алє вон ту минималєц. Битна Водова, Шепокс и я

– ознова най надпомнєм.

Два днї тоталного преводу. Лєм Шепокс и я. Добре, гей, при-

дружую нам ше ище гуски и ґунаре, и маґарици и маґарцове

цо були на Водовей. И буба шваби. А нє була би я – Я кед бим

шицко тото нє спатрала з мойого угла. Ша гат, и на Водовей

маґарцох мож стретнуц. Аяяяй... ище и вецей як у обичним

виходу, випатра... А цо найлєпше од шицкого? Потенциялни на

турнеї у Польскей. Значи, нє мушим ше старац же би були дая-

ки випади любомори, або дацо тому подобне цо би го спущело

на ранґ лїстини. Вон 75 одсто потенциялни, алє нє познам го я

ище так барз же бим могла твердзиц – заш лєм, хлопского роду

є! Нє сцем ше спреведнуц!

Журка як журка. Пили зме, пиво з малину, коктелчки себе

правели. Сцеце рецепт? Паляй так: розправице сок, степ. Соция-

ла, та динари за драгши нєт. Зоз тим соком розправице палєнку

до фляшочки, такей кус векшей. Дакус и дома цуґаце, алє нє

зоз тей фляшочки, бо най маце за Водову. Пойдзеце на Водову.

Там купице пиво, нормалски, з малину. Танцуєце. У ташки вам

степ-палєнка, та вам ташка чежка и нє можеце танцовац як ше

тому спада. Пиво попиєце до поли. Здурице пре чежину ташки

и до половки погара, тей празней, усипеце степ-палєнку. Пра-

{ 41 }

вда же шмердзи, алє смааааак... Уууууфффф... А як лапаааа...

Овго!!! Медзитим, шицки тоти фактори муша буц присутни, бо

кед нє буду, нє будзеце так уживац у коктелу, наволаним "Кок-

тел а ла Сакс" (садайце хто здумал коктел и мено?).

Но, я вам просто дочарац нє можем мойо чувства и атмос-

феру там. Єдноставно там мушице буц. Кед сце були, та знаце

о чим вам бешедуєм. Кед сце були, а нє преведли ше, вец сце

затуцани и глупи. Кед сце нє були, знаце цо вам на шлїдуюци

рок робиц!

Гей, а мойо маґарци? Агагагага, и троть. Думам троть од

принцох... Маґарцох єст надосц. Вшадзи, та и на Водовей.

Пияток вечар, уж досц позно, нє знам кельо годзин и досц

сом цврцнута. Шепокс ме до шутки одцагла. Приходзи єдна

"познанїца" и гвари:

– Ей, Сакс, Србин питал твойо число!

– Срб – хтоооо?

– А Протеус, а знаш го, Србин, з Вепровачу. Гварел же це по-

зна, же го мал, алє страцел, а сцел би це чуц ознова.

– Хтоооооо? Одкаль? Протеус? Я нєєєє знам такого. Дай му та,

цо най му я робим.

– Га, нє мам анї я твойо число...

Слава Карми, голєм да ше даєдно мойо число нє роздава так

швидко. Алє нїґда нє проблем купиц нове число. Нолє, дикти-

рам ци 062/9765 уууу нє, чекай, то Шепоксово, як мойо идзе?

062/9701.... гей озда тото, а кед сом погришела та йбґ, остал без

числа, а вироятно то и заслужел и тераз поз, зохаб ме на мире.

Поооошла "познанїца"... А и ми на електро стейдж – вууууху-

ууу!!!

После трох идземе на реґе и драм–ен–бейс... Любим аж на-

страх тото моцнєйше послухац. Лєм там цошка нє так барз

було моцнєйшого. И шицки шедзели на слами. Зомбийски. Га,

я пришла, а музику любим, та сом скакац почала. Кед нараз


приходзи якиш, а так, пробує ше розшириц у плєцох. Приходзи

ґу мнє. О, моя Кармо, ознова?

– О, здраво, я тот и тот... – (нє знам, клиньо якиш, нє запаме-

тала сом му мено, препияна за таку функцию).

– Здраво – гварим.

– Одкаль сце?

– Отать.

– Ооо, нє знал сом же ту єст таки красни дзивки. Барз ци

фини калапчок – (гееей, и калап сом мала, а удало ше ми го нє

страциц – єс!) – Маце леґиньох?

– Гаааа... хто як...

– А ти нє маш гей?

– Гаааа... геееей мааам...

– Ааааа... А дзе є? Ша нє зоз нїм ши тераз, нє? Ми ту кампуєме,

та бизме ше могли подружиц... – (втф?! Ей клиньоооо.... змир

гормони... Цо биш, и цмоту да ци знєєм? Гаааааа... А нєєє, нєєє).

– У Польскей є, алє сом нєзаинтересована го спреведнуц. Так

же "пали мали" – (за главу и пол, одприлики, висши одо мнє).

– А, добре, а можем це побочкац голєм раз?

– Втф?!

– За лїцо? Модлїм це?

– Га, бочкай ме за лїцо, цо да ци я робим.

И побочкал ме за лїцо. У яким вон трипу бул, ище вше нє

мам пойма. Клиньо, а полноорґанує ше (най бим нє залала).

Собота вечар, знова нє знам кельо годзин, ознова досц ве-

льки уровень коктелу "Коктел а ла Сакс" у мнє. Водова одказана

пре диждж, алє парти ше валя на електро стейджу.

Шепокс муши пойсц шикац. Уж зме тельо раз потрацели

єдна другу же тераз пойдзем зоз ню же бим нє заґлавела з дая-

ку маґарицу, або маґарцом. Чувам єй дзвери, а млади бачи по-

лицай кричи на мнє зоз марици:

{ 43 }

– Дзивооочкооо... Гибай лєм кус блїжей.

Я ше приблїжела.

– Нє маш можебуц циґар? За мою колеґиню?

– Циґар нє мам, нє курим. А, гееей, гееей за колеґиню... Сиґурни ши же то лєм нє вигварка за починанє бешеди зо мну? – (гееей тааак сом му гварела.)

– Га, гей же сом сцел почац бешедовац зоз тобу, алє стварно маме єдну колеґиню ту, назадку.

– Нолє, дзе? Я би ю упознац.

– Га, ево ту назадку. Идз доокола...

Пошла я там, кед воно стварно колеґиня, фине, опущене дзивче, а коло нєй ище двоме млади униформовани бачи по-лицайцове. И двоме напредку. Бешеда почала, и гварим я:

– Яяяяяй... ша тебе нїч ту нє хиби. Шедзиш, слухаш музику, а окружена ши зоз штверима наоружанима леґинями... Яяяяяй...

Вона виходзи вонка и понука ми най я шеднєм на єй ме-сто... Цо думаце цо сом поробела? Га, знаже же сом шедлааа.... И так вам я шедзела у марици, окружена зоз штверима нао-ружанима, младима бачиками полицайцами и бешедовала. А кед ми допило, та сом уж пошла назад на електро стейдж. Гееей, пущели ме да видзем з марици. Без лисицох.

Приблїжуєм ше ґу електро стейджу, секюрити стої на уходзе, полне барз, нє пущаю нука. Агагагаааай... Алє, Сакс и Шепокс маю привилеґиї. Секюрити хтори пуща-нє пуща наш пайташ з "Бомбаю". Кед вон там, идземе и ми. Кед є нє там, "Бомбай" од-пада. Я го цагам за маїцу, та му гварим:

– Нолє, га пайташ, нас нє пущиш?

– О, и ви чекаце? Ево, причекайце ище дакус, та вас уґурам нука.

Прешла дас минутка...

– Айде, упадайце вас два! Само нїх две моґу да удю.

Га га га. И Єєєєєєєсссс.... Нє забудз ше задзековац пайташови же нас пущел и вивалїц язик тим цо остали чекац вонка. Уууу єєєє...


Кед воно нука, а якиииишшшш ааааааааавввввв фраєр при-ходзи ґу мнє. Упознац ше зо мну... Упознаваме ше, починаме танцоваааац иииии.... Облапи ме за пас (цо би було барз маґар-че да є нє таки дооообриии) и шепта ми на ухо:

– Гммм... гайде идземе най ми укажеш даяки романтични места у Керестуре...

– Гаааа... айде нєєє... Нє можем... И нє сцем... Нє було би фер спрам мойого леґиня...

– Вон нє ту, нє?

(Ааааґґґрррххххх – чом ми то шицки набиваю на нос кед би я баш любела одтанцовац голєм єден танєц зоз нїм?!?)

– Гей, нє ту є, алє гоч як, я нє сцем.

После ище дас петнац минутох до пол годзини нацагованя и мойого одбиваня:

– А, добре вецка нє мам я цо з тобу робиц.

– Нормално же нє маш айде, чаааааввввссссс!!!!

И вон пошол. А я ше цешела сама зоз собу. И скакала до фай-ронта, т. є. до пол шестей рано.

Пошла дому, швидко под жимни туш отуширац ше же бим ше розбудзела, отрезбела. Попила тааааку моцну кафу и на пол седмей рушела на роботу.

Гей, робела сом цали штири днї и одустала. Робота и журко-ваня (так як я цо любим) нє иду вєдно. А я виберам журкованя.

{ 45 }

Ноц метеорох

Стреду шедзим у кафичу и на теееельо ми допито же сом по-

шла прейґ телефона на Фейсбук. Безплатни меґабайти за ин-

тернет мам, допито ми, а и щиро поведзено – видзи ше ми же

вше баржей завишим од социялних мрежох. Страшне! Ище ме

штуря даґдзе медзи штири били мури на одвикованє.

Но, улоґовала сом ше, кед воно – мам обвисценє. Пайташ ме

вола на журку хтору прави з нагоди свойого полнолїтства (яй,

кед би лєм знал як му тераз буду роки швидко лєциц, та би так

нє славел). Журка на пияток. Гвари: "Гибай, будзе требац вельо

попиц, бо вельо накупене". Сумняце до мнє и до моєй Шепокс?

Кед нас хлапец крашнє замодлєл же бизме му помогли – знаже

же помогнєме. Га, нє таки зме озда губибанди. Зредзели зме

ше, обули ципелки на штиклу. Гварела сом Шепокс: "Слухай ме,

зредзуєме ше так, най нє мушиме єдна на другу мерковац, кед

ше случайно намаджунуєме. Треба нам. Давно зме нє".

Та, тааак и було. Його шестра, а иншак моя Сайс, ше праве

тот дзень врацела з моря и такой ме волала же бизме ше нашли

на журки. Якиш млади, ище вше нє афирмовани ди-джейко з

Керестура пущал музику и круцел праве тото цо нам одвитує.

Шепокс по пивку, та вжала и я себе єдно. Сайс нє знам точно

цо пила, нє так барз сом обрацала увагу. По даяким искустве

– джус-водку, або шприцер (гееей, то таке барз подобне же сом

нє могла запаметац же хторе у питаню). Попила сом пол пив-

ка, а цошка ми нє було по смаку и здогадла сом ше чом ми нє

смакує так барз. Ша, научела сом же ше на журкох пиє "Коктел

а ла Сакс". Знаце, то вам, гевто пивко зоз палєночку и зоз соком.

Но, медзитим, палєночки нє було, та сом вжала джус водку. По-

пила коктелчок – овго як ми барз смаковал. После того ми ше

нє чекало за конобаром, та сом себе додала ище даскельо чисти

пивка, а вецка сом себе надумала же бим ище єден коктелчок.

Заш лєм, кед ма мойо мено – мушим го промововац. Алєєєє...


Нїґда то при мнє нє идзе так на лєгко. Пивко сом нашла, алє конобара тераз нєт. Вироятно ше спил, та є даґдзе под шанком. Палєнки, водки – нїїїїґдзе. Вироятно и тото поцагнул зоз собу под шанк. Алє, зато сом нашла биле вино (а добре знам же вино забранєне за коктелчок хтори будзем пиц тераз). Алєєє нєєє. Знаже же сом мушела експериментовац як и зоз шицким цо робим у живоце. Коктел зоз пивком и, дай, сип цо ци под руку. У моїм случаю, гей, биле винко. Попила сом го. Правда же ше зморщел кажде хто го попахал. Алє, як цо знаце, кажди коктел котри здумам гоч шмердзи – алє є добри. И по смаку, а вераааа и по ступню процентох алкоголу. Потанцовали зме на журки, а кед ше маса почала розходзиц, ми ше залєцели до дискачу.

Виходзиме ми вонка, кед воно єден пайташ, зопера ме. Гвари:

– Ти пишеш ище вше?

– Знаже же гей.

– Ей, ей, можеш ме положиц до даякого тексту? Думам, най ше пречує и за мнє. Га, цо гвариш?

– Га, нє знам. Кед заслужиш.

– А тераз биш ме до котрей фурми положела?

– До маґарцох.

– Аааа... Кед би ше я, знаш, доказал? Так думам у физичним смислу? Думам, кед бим це задоволєл? То би ме звекшало?

– Мгм. Вера. Як да нє. Аж до волох.

– Но, а як би я могол буц принц даяки, або витяз?

– Нє можеш ти буц таке.

– А добре, алє заслужуєм даяке место у твоїм тексту, нє?

– Гей, дееефинитивно же ши ту у праву.

– Гей? Єс! А яке?

– Дефинитивни маґарец. Цо ти думаш, же можеш з таку бе-шеду и справованьом буц дацо висше? Гаааа... Нє зашмеюй ме! – кед попиєм, та знам буц ище менєй "фина" ґу хлопскому роду, як у трезбим станю.

{ 47 }

Обрацела сом ше и пошла. Гей же сом пияна, алє цо вон себе дума? Маґарец керестурски хлопского роду!

И дошли ми до диску. Лєдво. Но, аж там же було весело... На-танцовали зме ше, наприповедали, алє поправдзе поведзено, я ше стварно здогадуєм дзе сом и з ким стала, алє цо сом бешедо-оовалааа... Вше шицко паметам, до деталя, алє того пиятку сом випатра дожила якеш прошвиценє. Здогадуєм ше я тих векших стварох, то правда, алє детальчкох... Нє барз цошка, а то ме так нервира... Детальчки вше найважнєйши. Запаметайце!

Кед ше журка и у диску закончела, врацели зме ше ище дакус на "родєнданску" журку, а там сом налєцела на... Обра-цце увагу, барз важна особа... На дїда нашого "славлєника". И розприповедали ше ми двойо. И толковала сом му же хто мой прадїдо бул, най би чловек знал зоз ким бешедує, нє? Но, уж кед сом и зоз нїм закончела, вишла сом вонка. Ту дзешка Шепокс, мушим ю найсц, бо нєшка ноц метeорох, хтори видно як падаю, путую, цо уж. Та зме надумали пойсц на яраш, припатрац ше. Но, алє Шепокс сом нє нашла, та сом ше розбешедовала з бачи-ком полицайом. Вони ми уж поставаю барз добри товарише. Шепокс ту наишла, явела ми ше и предлужела. А я далєй беше-довала з моїм новим товаришом (правда, контам же ше вон уж длугши час вицимує на мнє...). И док я шицко випроцесуирала, Шепокси моєй нєєєт. А телефон ми скорей того вжала, бо ше панї нагнївала на мнє же сом ше оруцовала зоз SMS, з моїм потенциялним. Ту ци тераз тота твоя кара! Як тераз най ю на-лапам? Гайде, най ми потолкує дахто. Поготов кед зме обидва у таким станю, у яким зме були. Нїч, Сакс, по бициґлу и рушай на догварене "метеорске место". Та сом рушела. И пар раз ме кой-хто застановел, же побешедовац з нїма. Сцигуєм на догварене место, а воно Шепокси моєй нїґдзе. Но, я шедла ґу якимшик хлапцом нє з нашого места. И почала розгварка. Дошли зме на тему – хто то тот мой "потенциялни", толкуєм им я и вони мнє:

– А то тот цо зоз Шиґелу?

– Нє, вон зо мну.


– Нє, вон зоз Шиґелу.

– Е, вон зо мну. И могли сце нас видзиц у Коцуре. На "Жатви".

– Га, и теди бул зоз Шиґелу.

– Е, нє кед гварим!

Алє уж досц длуго ми ше кормаца думка по глави, же як то

побиц ше и буц бита. И вера, мало ми хибело же бим станула и

витворела тоту мою задумку.

Но, на щесце (або у моїм случаю нє), збачела сом єдного

пана ди-джея хторому сом ше мушела явиц, та сом лєм спон-

тано обрацела главу од нїх и пошла ґу панови ди-джейови.

И чуєм:

– Сааааааксссс!!!! Ту шииии? Сааааакс!!!! Я спадлаааа... Гев-

тот маймун од Арчибалда ме звалєл... Поцагнул ми бициґлу и

я на други бок. Трш... Нашвидко. Знаш як сом ше зредзелаааа....

– Добре, Шепокс цо да я нє була ту? З ким би ше ти набеше-

довала?!

– Болї ме пляйстра! – (иншак єй нормалне виреченє хторе

хаснує вше кед сце указац же ю болї хлопски полни орґан хто-

ри нє ма – цо просеково виходзи на кажде седме виреченє).

Но, и ми два зашедли. У мнє ше страсци у вязи зоз Шиґелу и

моїм, або єй потенциялним змирели. Кед воно, исти тот важни

Арчибалд приходзи. И шеда коло мнє. А Шепокс ше шмеє.

Нормалски метеори сом нє видзела як то по обичаю и идзе

– вони злєтую лєм на тим боку на хтори я нє патрим. И наду-

мала мудра Сакс пойсц на терен. Гоч крашнє чуц пирскачки цо

го залїваю. Алє, цо и як надумам – так ма и буц! Та сом почала

бежац по терену, перше у штиклох, а вец сом их зобула, же

бим ше нє забила (потенциялни нєєє таки вельки фактор же

бим зробела суицид). Причина ище важнєйша – же бим их нє

затрепала!

И ознова чуєм (лєм глїбши глас):

– Сааааакс... Чекай ме, идзем и я – кричи Арчибалд...

{ 49 }

– Нєєєє... Я бежим, а ти ме здогонь кед ши надумал бежац за мну.

– Оооо, добрее...

И чуєм Шепокс як ше шмеє.

Здогонєл ме Арчибалд. При ґолу. А я, така нїзка, надумала сом ше завишац на пречки. А скочиц, та влапиц – нїяк. Та сом ше почала по мрежи пендрац. А вон би ми помогнуц и помог-нуц. "Та сцекай одо мнє, бре, пущ ме, можем сама" – думам себе. И надумала сом ше пущиц и злєциц на жем, а Арчибалд розширел руки же ме дочека. И вецка зме так дакус лєжали єдно коло другого и патрели на метеори (хтори сом уж гоч як нє могла видзиц) и приповедали о глїбоких филозофийох и материйох, вязаних за живот и други глупосци о хторих трезба нє роздумуєм. И почало швитац. Но, кед сом потераз нє видзе-ла метеори та их аж тераз, вера нє увидзим. Рушим дому, кед воно, Шепокс нєєєєт. Ноооо.... Га, нїч, рушела помали, гоч ше Арчибалд моцно тому процивел, бо йому фино було. Вон сцел ище часу зо мну препровадзиц, бла, бла, бла.... Алє яґод кед би ше му дахто дацо питал – и так поробел шицко цо сом сцела, а вера, заменїц потенциялного ше му нє удало, гоч, видзи ше ми, то му бул главни план...


Паприґа як афродизияк

Факс, факс, факс... Лєто. Факултет уписани лєм дочекац окто-бер и запалїц оталь. Алє, цо през лєто? Кадзи зоз собу? А нє сце ми ше гнїц дома. Чула сом же єден млади ґазда глєда робот-нїкох, треба робиц на полю у паприґи, там мам буц на шейсц годзин рано.

Пошла ци я там, а нїґда сом на полю нє була. Цо ме чека – нє мам пойма, лєм знам же нє барз любим. Динари нєт, а я би виходзиц. Живот чека, алє нїґдзе нєт задармо. Гоч по тераш-нїх искуствох знам же ми за керестурски диско динарки анї нє таки барз потребни, алє нє фазон пойсц у деколтеу, попалїц тих хлапчикох, та най ше рундета обрацаю. Добре знам же нє сцем буц спонзоруша, бо то: под єден – глупе, а под два – мойо мо-рални становиска ми то нє допущую. Прето – мушим заробиц динари.

Сцигли ми на польо, а я нє знам кадзи зоз собу. Людзе ставаю до шорох, я нє знам кадзи. Нє знам анї цо то шор, лєм видзим цошка желєне и червене. Добре же сом нє далтониста. Но, по-толковали ми, идзем помали и лєм роздумуєм о тим як доґма-ло (а анї нє так) конєц, идзем дому, ютре ознова, а вец до диску почасциц ше же сом прежила. Кед же прежиєм. А нє сиґурна сом. Рано роса, мокра сом, жимно, а вец вше моцнєйше слунко биє, моя скора на трауми нє звикнута. Цала сом нїжна и нїяка, на таке нє научена. Трудзим ше я перши дзень, споминам ди-ско, мало ше им там чкац. Похвалєл ме ґазда, нєт ту проблему – гибай ти и на ютре, гибай. Пошла сом, алє тото ютре ми уж чежше спадло и лєдво сом витримала.

Треци дзень поволал ґазда ище якишик людзох, Савиносел-цох, а там видзим якогош фраєра. Ровно єднак ше дзвига, крас-ни, а кед ше зогнє, задок як лєм створени за патренє на ньго. Затераз. Як за упрекосц, фраєр ше дзвига ровно єднак, обраца тадзи ґу мнє (була сом на концу, помали робела, бо сом иншак анї нє могла). Роздумуєм себе, идз до пшей, зогнї ше и роб най

{ 51 }

мам на цо патриц – такой ми будзе лєгчейше. Но, прешол тре-ци дзень, пошла сом дому нїяка, анї сом нє пошла на варош, бо сом заспала. А до диску до позна, анї подумац. Заш лєм то паприґа. Схилєне ровно єднак. Раз ци жимно, раз горуцо, анї ци ше єсц нє виплаци, бо ци ше вецка повраца, а кед ши мамурне аж вецка же яй, мамо моя! А блато? Така сом блатнява була, так ше брудно чувствовала. Налаґирац нохци на цмо, най нє видно вашар. Страшне. Нїґда ми баржей нє було мило же сом уписала факултет. Цо, до конца живота ше хиляц по тим полю, крижи пойду, руки спукани... А нє, дзекуєм. Треба то так, раз рочно на даскельо тижнї лєм же би ше пришло ґу розуму и зна-ло кадзи зоз собу. И то нїяк нє робиц до конца живота. Алє нїяк!

Преходзели днї, а ми ше зоз тим типом спатраме, дакеди даєдно дацо доруци. Ґазда млади, ошацовал як стоя ствари, та нас положел єдно ґу другому робиц. Ми ше през лїсца паприґи поупознавали, алє сом му мено нормалски нє запаметала, як то уж при мнє идзе, а вон... Ровно єднак шторпа до мнє, обера ми паприґу (добри му флерт – нє мам слова), пробує бешедо-вац хлапчик зо мну. А я раз розположена, раз нє, завиши як слунко вдери до мнє. Нє интересантне бориц ше за дацо цо уж знаш же можеш мац. Єдноставно – то так. Кед сом видзела яки ма намири, же ше ми нє престава наруцовац – таааааа, нє интересантни ши ми вецей. Алє, вон нє одустава. Ровно єднак дацо доруцує, шторпа до мнє, зеза ме. Мань ше – я свойо суєти и цилї виполнєла.

Попонаглял вон, та ме сцигнул и ровно єднак ме пробує влапиц за руку док оберам. Дотхнуц ю. О, Кармо моя, кадзи ме тот швет одведзе кед сом нашла маґарца и у паприґи, дзе ше дефинитивно нє сцем затримац. И я ше обрацела и нашмея-ла му ше. Озда ми интересантне попальовац го, импонує ми, такей озноєней. Як сом ше обрацела так ме вон побочкал. А я му врацела. Допито ми було, та най мам и на полю даяку маґарчу занїмацию. Так, на кратко, такой ми предлужели ро-биц най нїхто нє видзи. На павзи приходзи вон ґу мнє, пробує ме ознова побочкац. Гварим му най ше дакус охладзи, алє нє,


вон уж планує же вон будзе приходзиц до Керестура за викенд же бизме ше видзели, а док пойдзем на факултет та придзе и вон до Нового Саду, насущного ми, лєм най ше ми видзиме. О, Кармо! Добре ци? Яки тебе Нови Сад нашол, ти нормални? Яке заєднїцке виходзенє, ша я виходзим витанцовац ше, вискакац, випущиц вентил, а нє тримац ше за ручку з даяким маймуном.

Шлїдуюци дзень вон ознова коло мнє става, на павзи ме сце тримац за ручку. Пробує ме пообочковац, мало му хибело же би нє достал з ногу до глави. Дакус потренирац кик-бокс хтори сом од пайташа научела. После павзи вон ше прейґ мнє по-чал оруцовац зоз желєну паприґу з ище єдним челєднїком. И руцаю вони себе, а я долу главу и робиц. Расуло, нє? Так ми и треба кед сом ше надумала до паприґи дац. И кед одразу – пу-ууууфффф!!! Паприґа, на щесце желєна, тресла ми до глави. Нє згнїта, бо иншак бим их побила як шпакох на вишнї. Желєна париґа ше аж розпрасла од моцного вдереня. Кед сом ше дзвиг-ла, облала им Карму и до чого ґод веря. Мало хибело же бим их там почала оганяц, биц, лац, кик-боксовац и ище громаду кой-яки борительни рухи на нїх же бим випробовала. Пребачує ми ше вон и пребачує, а мнє мука уж и од тей паприґи. И од нього и маґарцох! Оберай там, Сакс, главу долу, сцела ши маґарца на полю? Достала ши, ево ци го! Нє досц ми паприґа за нохцами, та и у глави ище? Мили мой, мили, анї ши нє знал на яку ши налєцел, як ми єден товариш гварел – фриґидну кучку (гоч нє знам якей то ма вязи зо мну, я цалком любим и знам уживац, кед ше розуми на цо думам).

Попребачовали ше вони мнє, та зме рушели далєй з роботу. Закончели, попоздравяли ше. Вон, сеґинь, уходзи до авта, та ше пита: "Учуєме ше?! Пиш ми, я ци сиґурно будзем, нє забудз на мнє... Придзем це опатриц, учуєме ше, най ше даяк предлужи тото цо маме...". Кед бим мала шерцо, можебуц би ше и ламало тераз. Та цо то ми маме? Ти праснул? Тото цо маме, мили мой, то моя маґарча занїмация на полю, бо сом дурна випатра, а закончела сом и зоз паприґу и зоз тобу. Нєт ту розправи. Идзем

до "ґраду" уживац.

{ 53 }

Принц

Досц ми наздаваня и роздумованя: "А, можебуц вон заш лєм нє

маґарец...". Вец шлїдзa випади нєписменосци, любомори, бруки,

поґаженосци, одвратних комплексох, харканя и других сраньох.

Цо досц – досц! Уписала сом ше на факултет и нє можем дочекац

же бим пренашла квартель, преселєла ше, почала ходзиц на факс

и почала єден, дай Кармо, вельо возбудлївши живот.

Шицко ми там. Товаришки, редакция, колеґове ми хаос. Нїч,

можем ше лєм помодлїц Богу, Карми, або уж кому ґод, же би ме

тота згнїтосц од Керестура нє забила и єєєєсссс! Можем почац.

А и принц ми яґда там. Задумайце – то постої! Можебуц ше

ми витворел сон. Ниа, як то було: ровно єднак ми на Фейсбуку

виходзел якиш линк за лїви сайт. И я, гайд, кликла на ньго за-

блоковац го. И цо сом поприцискала, нє знам, алє сом повязала

тот сайт (тиж так за упознаванє) зоз Фейсбуком. Фотоґрафиї ми

на нїм автоматично вируцени, як и податки... Нє же сом спра-

желаааа. Нїч, мушим ше повисцерйовац, досц часу вишим и на

тей Фейсбуковей дружтвеней мрежи, а нє ище и тото. И лєм цо

сом нє кликла на "дилит акаунт", видзим цошка ше ми зачер-

венєло. Но, гайде, опатрим лєм тото и сцерам. Кед воно, новосц.

Якаш "телевизийна гвизда" опатрел мой профил. Кед воно, и

поруки ми ше червеня. Роздумуєм себе: "Уф, тот якиш добри...

Яй, лєм кед би ми вон послал порученє, га анї нє висцерам про-

фил". Акурат. Вон. Бешеда почала. Цо робим, цо сом уписала и

сконтаме же зме, задумай, Руснаци обидвойо! Та почнєме по

руски. Мала сом обовязки, та сом мушела претаргнуц, а вон

цо поробел хлапец, зохабел ми число телефона. И так зме ше

почали дописовац. Ходзи на исти факултет як и я, танцує, пис-

мени є видзим... Айооой як ми мило...

Бешеда ишла... Дакус баржей зме ше поупознавали. Гей,

знам, дурна сом же прейґ интернету, алє цо же тераз? Озда мо-

жем мац випади нєрационалного роздумованя!


Мала сом драгу за Нови Сад. До товаришки пойсц. Нїч нє робиц и одпочинуц розум. Лєм єй навариц кажди дзень. Рано стануц, попораїц квартель, увариц кафу и випровадзиц ю на роботу... Ма нїїїч, цалком нїч... Гварела сом му же приходзим, та пришол и вон. Опатрала сом його слики, алє цо я знам цо ме будзе чекац док го увидзим. А мала сом цо видзиц – шицко добре. Красни, културни, бешеда му фина, крашнє ше облєка, студира и идзе му (як так, алє идзе). Я лудзим. Просто себе нє верим же сом принца нашла. Нє, то нє можлїве...

Упознали зме ше. Створели зме якушик вязу. Мало, мало приходзим я до Нового Саду, а и вон приходзи ґу мнє. Шиц-ко ми одвитує. Вон, його танцованє, ученє, писменосц, випа-трунок, облєканє, култура, кавалєрство (и дзвери ми отвера и притримує ми их!). И помали, пришла хвилька кед треба же би ми почали преподаваня на факултету, та сом ше преселєла з Керестура до Нового Саду... Моя Шепокс, журки, умеранє у па-приґи и вон, мой принц, ме спашели од згнїца. У кавичкох.

Таку сом трему мала! Як бим и нє... Жиєм сама, правда, мам вельо блїзки особи, алє як будзем без моєй Шепокс? Цо будзем робиц, як то тераз ма ученє випатрац... Шедзим у квартелю, ок-ружена зоз шкатулами и ооооогромну торбу зоз шматами (вше ми шицко потребне). Мойо попили кафу та пошли. И шицки тоти питаня ми ше круца през главу. Алє сом похопела же сом конєчно ту. Пущела сом музику и почала вируцовац ствари зоз шкатулох.

Танцуєм, дакус попивкуєм винка финого червеного и, ке-ди-нєкеди, положим даяку ствар на єй место. Кед воно SMS. Од моєй особней телевизийней гвизди!

"Mila, useljela si se? Rozpakovala? Co mi porabjas? Jak se cuvstvujes? Vozbudzena si? "

"OOOOOv, ha zdravo baci Тelevizijna hvizdo. Useljela, evo prave me rodici zohabeli samu ze bim se na mire rozpakovala, ukljucela som sebe muziku, nasipala vinka i da vidzis jak mi idze… Dobre som, normalski barz vozbudzena, a jak ti? Co ze ti porabjas?"

{ 55 }

"Ha, evo, pomaham ocovi coska, a taman mam pavzu teraz ta da

preverim jak si scihla."

"O, ti vse taki vredni? Mmmmm, to barz krasnje cuc... Hej, scihla i

teraz mozem pocac uzivac"

"A jutre mas kedi? Da se dakus presejtame po Novim Sadze?"

"Mam, znaze ze mam, najdzeme se pri Matki?"

...И так ше ми догварели дзе и кеди, и пришол тот ютредзень.

Пополадню сом покончела цо мала у городзе и сцигла до Мат-

ки. А вон ме там чекал. З ружу! Ружу?! Таке сом ище нє дожила!

Дал ми ю, побочкали зме ше. Влапел ме за руку и рушели зме.

Шейтали зме ше по кею. Таке красне було... З єдну руку ше

тримам за ньго, а у другей тримам ружу. О, Кармо, анї сом нє

знала же у моїм мозґу постої оддзелєнє за романтичне и нїжне

справованє. То пре маґарцох, сто посто! Алє я мам тераз прин-

цааа! Познєйше, после дас два годзини шпацунґу, пошли зме

бавиц билияр. Поручели зме себе пице – я червене винко (те-

раз сом у културним фазону), а вон пивко. З погаром. Йооой!!!

И почали зме бавиц билияр. Йому нє завадзало же нє мам

пойма бавиц и сцерпезлїво ми указовал як то идзе, як треба

тримац палїцу... Так шумно випатрал. Допровадзел ме до квар-

телю, пред дзверми побочкал и пожадал ми добру ноц. И SMS

ми познєйше послал. Йоой, яки є...

През тидзень зме ше шейтали, ходзели по кафичох, шмея-

ли, облапяли, подскаковали, оганяли... Читали зме кнїжки у

библиотеки, вон за факултет, а я рекреативно. Внєдзелю вечар,

тидзень после од мойого преселєня, одведол ме до китайского

ресторану. Зна же таки єдзеня обожавам и же ме нєсподзива.

Гварел ми на кельо придзе до квартелю по мнє, най ше по-

рихтам. И точно на тельо (окей, пребачуєм ше, минутку скорей)

зявел ше пред моїма дзверми зоз букетом дробних прекрасних

квецикох. Поволала сом го нука, понукла з пицом, попили зме

и рушели. Так сом ше важно чувствовала кед зме вошли нука,

так "отмено". Док зме єдли, водзели зме єдну розумну конверза-


цию... Наисце вам нє можем описац яку мам потребу ущипнуц

го кеди ґод ше видзиме, лєм же бим потвердзела же є нє галу-

цинация!

Ознова ме побочкал пред дзверми, пожадал ми добру ноц и

зохабел ме же бим зоз ошмихом на твари заспала. А рано ме

дочекал SMS же ми жада добре рано. И же би любел кед бизме

нєшка ознова пошли до библиотеки. Йоооой!!!!

{ 57 }

Тест

З моїм принцом зме ше вше частейше видзели. Залюбени

зме, обидвойо зме на Филозофским факултету, а ученє ми, по-

при нього, ище лєгчейше идзе. Вяза ше вше баржей и на лєпше

розвива и надумала сом же уж шор же бим го поволала прес-

пац до мнє. Даяка вечера, пиянка, одпочивок (ммггммм) и

рано кафа, шпацир... ма, уживанє. Шицко сом себе прерахова-

ла у моєй главки (гей, бундавки). Доконца, цо мам роздумо-

вац, познаме ше уж одредзени час, а велїки зме и дороснути

за "гевти ствари". Квалитети принц ма, нє видумала сом их. И

нє могла сом ше уж сцерпиц. Ище ше лєм у тим мал доказац и

Сакс потвердзела теорию. Агам.

Пришол. Ружу сом достала ознова, тераз була окреме крас-

на. Єдли зме, попивковали, шмеяли ше, картали, танцовали,

викруцали ше... У єдней хвильки зме ше цошка зашпотали єдно

до другого, ноги нам ше поплєтли и спадли зме на кавч. И по-

чали зме ше бочкац. Пришол час за тест. Е, най го видзим тераз!

Рушели зме ше вше страснєйше бочкац, а поправдзе поведзено

– барз ми ше пачи як то роби... Просто – уживанция. И рушели

зме далєй. Вон як прави джентлмен. Таман так як треба. Пома-

ли, мерковал, нїжно, романтично. А добрееее! Йооой! Ююю, як

сом уживала! Знаааа тот цо ма робиц, уф...

Прешол тест. Сакс, у праву ши була, ево вам шицким цо сце

ми нє верели. Принцове исную. За кажду особу иншаки, алє

иснує. А я мам тото шалєне щесце же сом и наишла на ньго!

Поспали зме облапени. А рано ме зобудзел зоз поцилунком до

чола. И як сом отворела очи, так сом видзела його твар. Цошка

найкрасше цо сом потераз дожила. Зобудзиц ше коло свойого

принца, особи хтора ма вельо квалитети, особи до хторей сом

по уха, уж тераз, залюбена.

Алє... вше тото алє, нє знам прецо лєм тото слово здумали.

Очи ше му якош иншак блїщали.


Геееей, обачела сом одблїск у його очох. Побочкал ме за уста

и швидко ше подзвигнул. Шеднул. Мала сом чувство же ми ше

нє пише добре.

– Сакс, знаш яки сом красни сон шнїл? Просто сом просви-

щенє достал?

– Наисце? А цо ти шнїл таке красне и яке то "просвищенє"?

Можебуц го и я мала...

– Шнїл сом же мам можлївосц пременїц швет. Направиц го

же би бул лєпши. Добрейши. Сакс, у моїм сну, я бул Папа! Сакс,

пребач, я то наисце сцем витвориц!

– А, дай, нє лупай, модлїм це, нолє, облап ме, лєгнї ту...

– Нє, то блудне, ми блудно поступели, треба же бизме ше по-

шли висповедац, одведзем це я до церкви, висповедаме ше, та

такой и зоз паноцом побешедуєм як идзе шицко тото.

– Гало лафе, тераз ци то пришло на розум, а нє вчера кед ши

ме бабрал? Папа, га? – почала сом подзвиговац тон.

– Тото цо ми маме, мушиме претаргнуц. Я Папа нє можем

буц кед будзем таки блудни зоз тобу.

Скочел з кавча, облєкол ше и дринґаюци вишол зоз кварте-

лю. Без поздраву. О, маґарцу єден хлопского роду! Шлїдуюцого

тижня сом го видзела як ше шейта з якуш фукару по факултету.

Станула сом ґу ньому.

– Гей, чавс, як ши, "Папа"? – кез од уха по ухо.

– Ммммм, знаш, добре сом, гей, а ти, ти як?

– Доообре, ево виходзим на колоквиюм, нє верим же го по-

ложим, цошка сом ше нє так барз добре пририхтала, алє, та,

баш ме бриґа – зєбал ши ми живот маґарцу єден, а питаш ше

ми як сом? Га? Га? Га?

– А знаш, тото за "Папу", га, я достал просвищенє, а вецка сом

у церкви упознал ю, мою зродну душу. Ево, упознайце ше, то

Буп – вона ми дава руку и шмишка ше ми.

{ 59 }

– Чао, нє заинтересована сом за упознаванє – обрацела сом ше, колєна ше ми тресли, алє сом пошла на колоквиюм.

Попила сом после штири таблетки за змиренє и – Матко, гир Ай кам! Траґедию преславиц! Пошла, попила сом себе штири лєви (нє сцела сом пиц нїяки єленї – досц ми фукари) и по-сле того стретла старого пайташа. Спарали зме себе ище по два палєночки на екс, бо гей, палєночку ше пиє лєм так. После того сом рушела дому. Шедла сом до городского автобусу, алє уж даґдзе на другей станїци, видзела сом же нє будзе добре кед ше виповрацам по автобусу, та сом вишла вонка. Одшедзела сом минутку на станїци, лєм най ше змирим и придзем да-кус ґу себе и рушела до Меркатору, оддзелєнє – алкогол! Купела сом себе литрочку лєвика мойого милого, два литри червеного вина – озда сом дама, нє? И два фитьовики брендию и абсинту. Врацела сом ше на станїцу и чекам го... Його нєт, алє автобус сцигол уж якош. Кед сом сцигла дому лєдво сом поодмикала як сом барз понагляла, пущела себе радио и положела сом по-гар, фляши и фляшочки опрез себе. Начала сом лєвика перше. Швидко пошол, озда зато же и вон хлопского роду. Фитьов аб-синту, дамске винко, йооой як ми лєм лєгло. Паметам же сом пробовала после попитого винка отвориц фитьовку брендию, алє ми ше нє удало, та сом вжала нож и пререзала гарло. Фля-шочки, нє себе. Алє сом ше зато пререзала од алкоголу и лєм ми ше так барз очи заверали... Та сом их заварла. И так сом нє видзела нїч на нїх, а вера анї сом нє могла роздумовац. Розйой-чала сом ше (таки тот пияни плач, кед ци уж досц шицкого) и нє знам кеди сом заспала...


Затуцаносц a La Moi

Правда же сом аж настрах чекала факултет. И же прешли лєм три мешаци од початку. Алє од кеди ме тот мой "Папа" зо-хабел пре фуксу, шицко ми рушело наспак. Испити чежки, му-чиц ше тамаль, путуй тадзи, а городски автобуси, слава Богу, одвратни. Одвратни.

Вецей ше анї нє шмеєм так часто, цо цалком чудне за мнє. Нє видзим смисел цагац ше по дижджу и блаце, по мокрим. Шицко голе, ґадне. Попри шицкого того, убедзена сом же цали швет обрацени процив мнє. Думам, наисце. Шицки ми на по-чатку гуторели: "Яяяяяяй, факултет таки лєгки, лєм тот єден предмет, нє старай ше ти, тебе то будзе исц як кед биш масцела маджун на хлєб". Нє мам пойма прецо ми циґанєли. Цо, озда то так чежко повесц: "Ей, студиї чежки, алє виплаци ше робиц и учиц?". Озда би ми було лєгчейше. Алє нєєєєє... Муша вони срац доокола. Маймуни и жвири людски.

Сама сом. Шепокс ми нє ту. Принц ми надумал буц "Папа", а вец ше ознова предумал, та тераз креше кажду хтора му да. Маґарец.

Готове. Идзем дому. Мнє чежко, мойо нє маю кинти, лєдво склапяю конєц з концом же би ми шицко повиплацовали, а же би у штред економскей кризи нє помарли од гладу. Пойдзем дому и вец шицко будзе лєгчейше. Ша, фахову школу законче-ну мам, а кед сом цале лєто могла робиц у паприґи – можем и надалєй. Цо хиби Керестуру? Валалчок фини, правда же це людзе вше поогваряю и посеру ци ше кед им ше нагода укаже, алє вше ци и поздравкаю. Диско раз у пол рока зна буц инте-ресантни, а "Бомбай" зато вше. Будзем дома помагац, одстажи-рам, найдзем роботу. Керестур мирни. Без гужви, вше будзем мац кеди за шицко. Нїґда ше нїч нє случує, та будзем мирнєй-ша. Факултет анї нє таки важни. Кед ше нє достанє роботу у фаху, паприґа остава, а то цалком добре. До конца, можебуц найдзем даякого маєтного, цо ма статку и поля и будзем мац цо робиц як дома, так и на полю, та динари будзе.

{ 61 }

Спаковала сом ше, зредзела папери цо ми були потребни за преставанє студираня и наволала моїх най приду по мнє. Нє можем вецей. Гварела сом им же сом уж з факултету виписа-на, най попонагляю, бо нє мам цо єсц. Мац здурела, лала ми, модлєла ме, на рижни способи ме пробовала прешвечиц най то нє робим. Алє уж позно. Ем же сом одлучела, ем же сом ше уж виписала.

Пришла сом дому. Нормално, мац цала спражена, лєм ми найгорши роботи дава. Чисциц ве-це школьку, помивац, рибац, ринтац, а у медзичаше и стажирам у нашей амбуланти. И там ми даваю найгорши роботи. Алє, добре. Витримам. Цошка ше у мнє змирело. То тото цо сцем. Мир. И мой Керестур. Боже, аж ше ганьбим. Тельо сом плювала по нїм, а паля тераз. Заш лєм ми ту найлєпше. Хибел ми Керестур.

Час преходзел, а и я з моїм стажираньом. И после дас три-штири мешаци конєчно сом надумала же треба дакус пой-сц на варош, до диску. Та зме пошли. Вецей анї у тим нє видзим смисел.

Стала сом зоз мою Шепокс за шанком, кед пришол мой това-риш Монтескє. Длуго ше уж познаме. Почеркали зме и почал вон:

– Сакс, мушим ци припознац цошка.

– Гайде, мили Монтескє, випущ ми душу на дланї.

– Сакс, ти ше ми пачиш одкеди зме ше упознали. Знам же ши пришла, врацела ше з Нового Саду, а начул сом же ши нє завжата, нє маш нїкого, та сом ци ше сцел опитац, чи ши голєм дакеди попатрела на мнє як на хлопа. Чи биш, можебуц, голєм

роздумала же би ми двойо пробовали буц вєдно?

Кус сом роздумовала, процесуирала. Правда же ма лєм ос-новну школу закончену, з искуства знам же з писменосцу и танцованьом нє стої найлєпше. Алє, вон ма жеми, садзи па-приґи и койцо ище, ма статку, а и доообри є. Душа єдна. А як ше лєм зачервенєл кед ми тото гуторел?! Знам же є дакус цуґнути, алє, поправдзе поведзено, вше вон ма таки випади. Дакус нє ма миру з алкоголом. Алє, нє битне. Лєм кед вон ма жеми и кед є


добри як хлєб. Кед би нам лєм пошло. Я би му варела, чувала дзеци, обисце. Мерковала на ньго и старала ше о нїм кед ми придзе пияни зоз карчми. Ша, хто му будзе тримац главу? Озда нє попиє шицко цо зароби? Будзем ходзиц на пияц, оганяц куру кажду соботу же бим ю зарезала за нєдзельови полудзе-

нок. А и крави будзем доїц, знам же их ма дома – научим я то.

Гварела сом му же думам же би найлєпше було кед би ме допровадзел дому.

...И пошло то якош. Пришол юний, а нам уж було три меша-ци як зме вєдно. Спала сом у ньго, пораєла му, варела. Патре-ли зме филми, слухали музику док зме нє поспали, вистати. Вон мал вше наварене, а я мала дакого хто ме облапи вше кед придзе дому з поля.

Алє моя фамелия и далєй була нагнївана на мнє, пре мою одлуку же бим напущела факултет, а потим и же сом ступела до такей озбильней вязи и преселєла ше до ньго. Моя Шепо-кс перше пробовала вплївовац на мнє. Гвари же сом престала дружиц ше зоз ню. Же сом постала затуцана. Лєм з нїм, и з нїм, и нїяк иншак. Алє я залюбена, вон ме облапя и добре ми. Най себе вона найдзе даяке "луде" дружтво кед баш так сце "лудо-вац". Мнє супер з моїм Монтескєом.

Єдного вечара зме надумали же уж кед його (тераз уж и мойо) дружтво приходзи до нас, та же направиме пиянку. И сцуґали змееее шеее... Вони, кед пошли дому, ми пошли спац. А скорей того и бавчац ше дакус.

Того мешаца сом нє добила менструацию. Пошла сом до апа-тики купиц гевто на чим ше опатра чи сом нє у другим шоре.

Указало белаве. Ваготна сом.

Направела сом вечерку, специялну. Причекала мойого милого и гварела му веселу вистку. А вооон... Станул од стола, почал ше шмеяц и йойчац, гвари од щесца, и облапяц ме. Гвари: "Тото дзецко нашо – будзе найлюбенше. У септембру себе пришагаме и шицко будзе як спада. А ютре пойдземе нашим фамелийом повесц".

Його фамелия ше одушевела. Облапели ме, винчовали нам.

{ 63 }

Пожадали нам щесца и дали нам благослов. Алє моя фаме-

лия... Мац и оцец здурели, почали вирчац на мнє, Монтескєа

лац. Оцец нас почал гандровац. Грожиц Монтескєови же го за-

биє, же ме упрепасцел, же сом сама себе упрепасцела, же сом

глупа и нїч нє розумим. Же ме ше одрекаю. И так жиєм у ньго,

засрала сом, а им таку дзивку нє треба, та най идзем ґу ньому.

"Най ше пакує з обисца!" – кричали.

Побеґла сом, значи. Га, доообрееее...

Шепокс гварела же гришим, же ше трапиц будзем (Боже,

мнє нїхто нє розуми?), алє же ми будзе кума. И то найвеселша

кед треба.

Почали зме робиц у паприґи. Я, кельо сом лєм могла – пре

дзецочко, бо сом мушела о нїм роздумовац, а вон по цали дзе-

нь. Мили мой, сцел заробиц цо вецей за нашу свадзбу. А вельо

нам требало, бо мойо нє сцели анї чуц за тото, а то сом чежко

поднєсла, бо сом сцела же би були зо мну на мой найрадоснєй-

ши дзень. И динари нам за свадзбу требало. Кед зме правели

список за поволанки, видзели зме же гоч моя фамелия нє буд-

зе присутна, свадзба будзе велька. Будземе мац коло 300 по-

воланих. Вон зоз велькей фамелиї. Свадзба будзе у "Мензи", а

треба конобарох плациц, музики и направиц бичак. Украшиц

салу, поєднац фотоґрафа и знїмателя. И шицко нас тото будзе

коштац дванац езри евра! Дооообре же його родичи маєтни, та

вони помогню, нє лєм ми. Добре, у ствари, вон, бо я пре вагот-

носц нє можем нїч робиц.

И планованє почало – навелько. Докмало септембер. Бурми

купени, його шмати, винчанїца (хтору сом скрила, бо сом чула

же у америцких филмох гуторя же нєщесце кед млоди видзи

винчанїцу скорей свадзби). Шицко позредзоване и поволанки

подзелєни. Почали нас оглашовац у церкви, була остатня, а на

соботу нам свадзба! Яй, яка сом щешлїва и возбудзена!


Кирвава свадзба

Собота рано. Одавам ше за мойого милого Монтескєа. При-

шла моя Шепокс, цала позґодзена, и його мац помoгнуц ми

зредзиц ше. Облєкла сом винчанїцу (лєдво сом станула до нєй

– так ми брущок нароснул). Цале обисце оквицене, шицко го-

тове. Мнє ошмих з твари нє сходзи. Анї раз сом, одкеди сом

зоз Монтескєом, нє подумала цо шицко препущуєм, журки,

кариєру, шицко. И писац сом престала. Нє мала сом вецей по-

требу. Мала сом громаду обовязки, а и цали мой шлєбодни час

сом сцела препровадзиц з моїм милим.

Шицки ше позберали у нашим обисцу. И почало спитованє.

Голубици и шицко. Вишла и я. Монтескєово очи ше тааак заблї-

щали. Видзела сом же ме люби. А я була задовольна якого сом

налапала. До матичара зме пошли на автох, бо сом нє могла

витримац вельо шпациру, а з матичара до церкви зме ше пре-

шейтали. Подписали зме ше. И кумово. И сликовали зме ше.

Почеркали. Вони зоз шампаньцом, а я зоз бистрим соком зоз

яблука. И пошли зме до "Мензи". Музика порихтана, танцуєме,

вешелїме ше. Закуска на столох, а докмало будзе и вечера. Барз

весела атмосфера. Шицки весели, пияни, танцую, шпиваю, ха-

ооос. И я танцуєм. Валцери, кола... Добре же сом у ровних, на

штиклох бим вшелїяк нє витримала, а мой мили, уж муж Мон-

тескє ше спииил... И иншак танцовац нє зна, а тераз... Хйооой,

дакус ме и поґажел. Но, нє важне. Тераз сом му пришагла. И з

добрим и нє добрим.

И помали конобаре почали виношиц квашну юшку. Шиц-

ки пошедали за столи. Староста привитал госцох. Паноцец дал

благослов, а вец зме ше шицки вєдно почали модлїц. Одмодлє-

не, вечера почала. Шицки зме хлїптали тоту квашну юшку, яй

мац, яка лєм смачна була. Так нам шицким лєгла, пияним и

розвешелєним. Пришла сарма на шор, алє єдна писня так пот-

рафела мойого Монтескєа и Шепокс же поставали на карсцелї,

{ 65 }

почали звисковац, а други ше ґу нїм приключели. Атмосфера росла. А я ше так почала шмеяц! И у єдней хвильки цошка з Монтескєом закруцело, и вон спаднул. Гооооп, на други бок. И його найлєпши товариш, наш кум Пикасо, му помогнул дз-вигнуц ше. Но, добре, нє барз ше вдерел, та вечера предлужена. Торта порезана, поєдзене з нєй кельо ше могло после моцней вечери, та до "колца".

Пол ноци ше приблїжовало, а я таку трему мала! Ша, док-мало ме буду предавац. Випендрал ше староста, почал чардаш и почали ме предавац. Яй радосц и вешелє! Танцуєме, дриляю ше коло мнє, кажде би зо мну танцовац, дакус одпочивам, за-плацела ми моя швекра. Мила єдна, ниа, и вона домеркова-на. А вецка Шепокс заплацела же би кума знова танцовала з млоду. Та, гайд, знова на ноги. И танцовало ше, предавало ше ме, га, озда досц и длуго, дас штерацец пейц минутки кед нє и длужей и барз сом вистала. У длугокей, широкей винчанїци, "дотерана", нашминкана, фризура ми ище стала на месце.

Уходзи важни млоди. Шепокс звискує, пендра ше на стол, звискує ище баржей, вешелї ше, кричи: "Овго, млода випатра будзе предана". Предлужує танцовац, скакац по столє, шмеяц ше. Монтескє ноши громаду динари, кладзе их до ванґли и гва-ри предавач: "Млода предана Монтескєови".

И Монтескє, место же би зґрабел мнє и ванґлу и же бизме сцекли дому – зачепиц ше, вон приходзи ґу мнє, влапа ме за руку. Цошка є енормно червени, як и векшина поволаних. Од-носно шицки паприґово червени, окрем моєй Шепокс и мнє (а ми два єдини нє родзина з другима поволанима).

Червени, очи им почарнєли, глави уцагли нука до кошульох, сукньох, маїцох, як кед би шию нє мали. Глави им ше поча-ли тресц, лїво-право, алє барз швидко. Лїво-право-лїво-право-лїво-право... Так швидко же анї нє можем вигвариц... лїво-пра-во. Ище баржей червеня шицки и швидше ше трешу, и одразу лєм закивали баржей з главу, як кед би сцели най им у карку попука. Одразу, нови глави, нєпознати лїца. Шиї, хтори ше уца-


гли, тераз длугоки. Нормална шия и вецка дас плус ище двацец центиметри (плус минус 5цм). Кажде кус здабе на себе од ско-рей, алє скора им билей фарби, очи чарни, нозґри зроснути, а уста стоя полу отворени и видно огромни кловаки як виходза з нїх. Вони – вампири! Тоти цо пари, починаю кусац єдни других, карки закушовац, мужове женом, жени мужом, випиваю себе крев, на дзиво! Крев вшадзи пирска, на шицки боки, потоки ше з нїх щурюю, раз вреща, раз им бес у очох, а аж праска зоз нїх так як кед дзеци рисую блїскавки. Жени йойча, церпя док им мужове крев випиваю, сцискаю зуби, а кед им ше нагода ука-же та им врацаю, задзиваю тоти кловаки до хлопских шийох, креви вшадзи... Цошка найстрашнєйше. Шепокс и я врещиме. Вони ше и далєй випиваю, вреща, вируцую блїскавки з очох. Я ше боїм, а Шепокс ше обрацела, розбила облак и якош ше єй удало вицагнуц з того. Сцекла як лєм знала, анї ше нє обраце-ла, анї ми нє пробовала помогнуц. За ню остала лєм склєняна ципелка док шедала на бициґлу. Я врещим, йойчим, надзерам ше, боїм ше, а нїхто нє приходзи, нїхто. Яґод кед би нїхто нє чул и нє видзел цо ше нука случує. Вони ше колю, дриляю єдни других, бо им нє досц места, крев пирска на шицки боки, по мнє, до твари ми, до очох, устох. Зруцую ше, починаю ше ога-няц, хлопи хпац їх одвратни полни орґани, до шицких дзирох хтори присутни маю – лєм най войдзе. Анї нє патра до кого ше цо хпа, орґиї ше одвратни одвиваю, а под час того акту вони себе випиваю крев. Хто нє хпа – самозадоволює ше. Други глєда дзиру же би ґурнул свойо пориско дакому. Жени ше медзисоб-но оґурую, дриляю други жени и сцу же би хлопи и їм уґурли. Горор ше предлужує. Кусанє, чвирканє креви, вирчанє ознова почина. Вони ставаю до круга коло мнє, я ше боїм рушиц, нє мам кадзи, брух ми одразу вельки, нєт шанси же бим сцекла и вицагла зоз того сраня до хторого сом вошла. Вшадзи около мнє громада вампирох, жвири зоз билу скору, вшадзи попирскани зоз креву, чарнима очми и длугокима шиями. Моя винчанїца цала од креви, од слизох, лїцо ми ше зацагує од засушеней роз-лятей маскари, а крев зоз хтору сом попирскана, тераз уж сти-

{ 67 }

да. Врещим на цале гарло, кукам долу, а нє можем од велького

брушиска. Трацим ше, нє знам цо ше случує, дзе сом, яку я то

жвир мам у себе? У своїм бруху...

Починам ше биц по нїм, пробовац го вициснуц зоз себе. Най

видзе тото цо нука, тото чудовиско, тот монструм! Най ме шиц-

ки зохабя, ево им монструм, лєм ме пущце на мире! Нє сцем

буц така, тото нє сцем дожиц, млада сом, лєм сом у двацетки...

Пущце ме!

Врещим, модлїм на цале гарло. Будзем ходзиц на факултет,

будзем. Будзем ше учиц лєм ме пущце. Вецей нє направим таку

глупу гришку, нє одам ше так лєгко и глупо. Будзем церпиц и

ґажиц маґарцох! Лєм ме пууущце! Дахто най ми да нож най ше

забиєм... Нє сцем з такима жиц! Нє сцем церпиц таке!

Нєт, нєт места, нє мам кадзи сцекнуц. Орґиї преставаю. Уход-

зи нука ґу мнє Монтескє и його оцец зоз закруценим перґа-

ментом. Випатра ми досц длугоки. Нова церемония почина.

Мой швекор розкруцує перґамент, сцера крев з устох и почина

шветочно читац: "Тееераз ци я дам свойо. Такой ти будзеш чуц

свойо правила!".

И почал ми вичитовац:

– Будзеш му вариц, райбац, пейґлац и служиц и робиц шиц-

ко цо ци накаже,

– будзеш послухна и слухац го. И нїґда му нє одбулькнєш анї

слово (Я? Цо вони пошалєли? Веееера, як кед бим могла така

язиката таке дацо нєзробиц),

– кед же одбулькнєш, забиєме ци до шерца дубов кольчок, а

вецка це спалїме як босорку. Най це дупло болї,

– кажди дзень го послужиш зоз тим цо ци медзи ногами. Без

бунєня. Кеди вон надума,

– тиж так, я и други ту присутни, ше зоз тим можеме послу-

жиц. Нїкому нє шмеш повесц нє. Кед ши його – вец ши и наша,

– на госцини и орґияня вше мушиш буц порихтана,


– кажди дзень му будзеш давац пиц свою крев. Кед попа-

триш на дакого, односно кед го видаш – чека це кольчок,

– будзе це болїц длуго роки и мучиц це, алє звикнєш ше на

боль после даскельо децениї. Дас три у твоїм случаю, предпос-

тавям. Алє на тото ши ше обецала,

– креви будзе вшадзи и вше, а ти ю будзеш мушиц чухац,

рибац же би нїхто тото нє дознал у валалє,

– и, нормално, тото цо ше нєшка ту случело, нїкому, нїґдзе и

нїяк нє повеш – втф?! Шалєни вампирски маймуну, нє видзиш

же на свадзби скоро цали валал!

Док ми вичитовал, я врещала, йойчала, махала з главу же

нє, алє вон нє обрацал повагу на мойо процивеня.

Монтескє ше приблїжел ґу мнє, а очи му були полни з бесом,

чарни и огромни блїскавки му зоз нїх вибивали, зруцел ме до

гола. Брух ми буууул ооооогроооомни, ффффуууууй! И цошка

ше так лїґаво рушало по нїм як кед бим мала даяку огромну и

грубу хлїсту нука и як кед би ше вона шмикала такой под скору.

Ааааа, одвратнееее!

Приблїжел ше ґу мнє и ґу моєй шиї. Пиц ми крев. Почала

сом ище баржей врещац, модлїц за помоц, припознавац же сом

погришела, же бим на факултет, же будзем учиц, предлужим

писац и журковац. Лєм нє тото, лєм нє тото... Нїхто ме нє чул.

Сама сом була у тим горору. Вон ше приблїжовал, блїжей и блї-

жей, рознїмал уста, а кловаки му були огромни и вше блїжей

при моєй шиї. И блїжей. И блїжей. И почувствовала сом их, ту,

на моєй шиї, на скори. Як ю починаю пребивац, почувствовала

сом крев як ше счурює по шиї, деколтеу.... Готове зо мну...

{ 69 }

... (Сакс ше враца)

Таргла сом ше. Цалком мокра. И ґачи ми мокри. У квартелю сом.

Йбт, дзе ми мобилни? Цо ше случело? Кельо годзин?

Фляшки вшадзи коло мнє, а у просториї чуц алкогол. Думам же то тот бренди цо сом му гарло пререзала. Йой, мац моя, як сом ше одвалєла. Телевизийна гвиздо, баш ши ме зредзел. Було кратко, крашнє и – прешло. Требал ми лєм доооообри горор же бим то похопела, алє було начас.

У, фак, ставай Сакс и рихтай ше, нє маш тераз часу за жи-вотни филозофиї, гужву ши сцела, та ши то и достала. За два годзини ци почина колоквиюм. После нього розгварка з редак-тором, а вец ше швидко скоцкац. Маш дейт, будало, знаш, зоз гевтим пресладким студентом з твойого напряму. А вец идзеце на студентску журку, одквачиц ше на першей Бруцошияди.

Процесуирам и пробуєм ше психично порихтац за нєшкай-ши дзень и змириц ше од того страшного сна. Я? Одреканє од факултету и журкох? Свадзба?

Нє!

Кажде ше муши раз таргнуц зоз кошмару, лєм питанє кеди. Я, ниа, заш лєм мам вецей щесца як розуму.

Щух.

Будзе Сакс ище ґажиц по маґарцох и журковац як ше швечи!

Боже, дай ми най будзем добра. Алє, нє ище.


Пелиоґ

Колоквиюм прешол. Шицко сом знала, доконца бул барз

лєгки... Анї мамурлук нє уплївовал же бим спадла – розвалєла

сом го! Рушела сом на городским автобусу же бим сцигла на

час до редакциї. У автобусу спротно, хтошка ше нє окупал, з гев-

того випарює алкогол, тота варела цошка з копром, шейтаю ше

баби и дїдове хтори себе лєм жубротаю цошка под нос.

Вишла сом на Булевару ошлєбодзеня и понаглям до будинку

"Дньовнїка". Здравкам портирови, уж ме ту познаю, уходзим до

лифту (зоз котрим сом, иншак, повадзена та ше и боїм од ньо-

го), алє уходзим. Превозиходзим тот мой страх. Место седмого

поверху, дзе нам редакция, прицискам дзешати. Виходзим во-

нка на закрице будинку. Шейтам ше по нїм помали, винїмам

зоз ташки фитьовку брендиїю котра ми остала од вчера и при-

ходзим ґу рубцу. Патрим на мойо ґумово найфабулознєйши

чарни чижми з превидним джоном и целовима шерцочками.

Удихуєм воздух з полнима плюцами. Ту є швижи. Чуц авта як

бегаю, пискаю лєм кус цихше, як кед би нє були ту подомну,

алє дзешка далєй. Людзе як брамушки. Дзвигам попатрунок и

видзим. Видзим мескове слунко хторе ше почина спущовац, а

дзепоєден голуб випатра лєм як цинь док прелєтує. Удихуєм

ище раз. Розмахуєм ше и руцам фитьовку далєко одо мнє, ви-

соко до воздуху. Най идзе до чорта, нє треба ми. Озда нє потра-

фим даєдного голуба?! Слухам гук городу, його поволанку же

бим му ше придружела у гужви.

Шлєбодна сом. И ту, на закрицу високого будинку, алє и кед

сом сама, кед роздумуєм, пишем, учим... А то ми барз важне

прето же знам, же кед бим нє була шлєбодна, себе бим нїяк

нє могла витвориц. Нє могла бим буц луда, позитивна, креа-

тивна, циркац и мамурна розвалїц колоквиюм, флертовац, аж

анї на мире шедзиц на тим закрицу. Мац дакого хто це при-

циска? Кельо то добре, кед ти то сама себе нє жадаш? Шицко

{ 71 }

цо жадаш то и зробиш, без огляду чи ши сама и шлєбодна, чи

нє. Стретала сом маґарцох. И знаааааам же их и далєй будзем

стретац, прето же то так идзе. А и я дакус яґда барз вельо вима-

гам. Алє дефинитивно треба стац за своїма одлуками, за тим

цо думаш, цо вреднуєш и кельо знаш. Маґарец придзе и, на-

здаваме ше, пойдзе кед будзеш мудра, а ти вше останєш сама

зоз собу и препущена самей себе. Прето важнєйше почитовац

саму себе, як влапиц ше за маґарца як морка за пиво. Як уж

спомнута Ешерихия. А принцове? Без нїх нє мож, а з нїма "на

вшелїяк". Дакеди су у истим дню шицко: пополадню принцове,

вечар кремпити, а рано – маґарчини. Ево, и я кед бим тераз

случайно потрафела зоз фитьовку голуба (а нащесце сом нє), та

бим була маґарица. Нє нароком. Єдноставно сом думала же так

найлєпше, а сеґинь голуб – тршшшш долу.

И тот сон, то нє лєм страшни сон котри настал у емотивним

розстройстве и пиянстве. То би могол постац горор-реалносц

каждей принцези, котра нє роздумує, нє меркує и на живот па-

три през целово окуляри. Можебуц ше любов нє случує дзив-

ком котри як я, бегаю за кажду нагоду хтора им ше укаже. А

можебуц ше анї нє случи каждому. Поготов нє дзивчатом хтори

створя свойо жажди вицагуюци поенти зоз америцких тиней-

дж-филмох. Правда же кажде ма проблеми и, можебуц, заду-

мованє префектного принца у своєй глави, у ствари, и найвек-

ши проблем у тим шицким. Ходзиме зоз имаґинарну слику

свойого перфектного принца хтора нас обшеда и одцагує од

нагодох хтори нам ше можебуц находза пред носом.

Нє постої перфекция. Любов лєм за достаточно реалних,

шалєних и праґматично мудрих же би отворели "шерцо и роз-

ум", и похопели же реална вяза, у ствари, ултимативна фанта-

зия. Одрастаме у заєднїци дзе барз битне кеди ше одаш, а же

би то було цо скорей. Тиж так важне и за кого ше одаш, а же би

фамелия мала цо вецей жеми. И шицко тото "без прициску". То

би нє требало буц так. Можебуц нє кажде створени же би бул

вязани за дакого. Можебуц дакому потребне же би ишол кадзи


го витор ноши и у тим шицким позакончовал школи, мастери...

Можебуц треба же би шицко тото поробел док нє пренайдзе

особу хтора будзе достаточно шлєбодна же би вєдно бежали

за витром. Попри тим, жиєме у швеце дзе информациї и тем-

по роботи диктую способ живота и одбераю час за романтику.

За "ґоинґ слоули" – єдноставно нє маме часу. Шицко ше тераз

зводзи на даяки интерес, або ше глєда зґодних, або образова-

них, або маєтних. Яґод дроґа у любовним смислу. Дакеди нас

спущи до блата, а, знова, дакеди нас дзвигнє до орґазму.

Видзем на испити, закончим факултет, мастер и по

можлївосци докторат – дай Кармо, будзем др, мр, фр, алє буд-

зем! Будзем стац за тим цо сом, знац кельо вредзим. Витворим

перше себе. А принц... Придзе и вон. Препознам го. А до теди

знам же ту буду маґарци, кремпити, домашнї и дзиви живо-

тинї хтори Бог, або Карма, або уж хто ґод наскладал же би тре-

бали буц на тих круцинох у моїм живоце. Од каждого треба ви-

цагнуц даяке искуство, лєм так можеме напредовац.

Нє треба ми Монтескє, анї Витяз Коя, Пая Патак, голивуд-

ски ґлумец, телевизийна гвизда же бим ше зоз нїма до конца

живота оначела. И же бим пила палєнку пре дезинфекцию, а

нїзач. Прето жє палєнка у тих случайох нє помага.

Вижиєм ше, научим ше, скочим з падобраном и бан-

джи-джампинґнєм ше, войдзем до полного лифту и, кед руши,

опитам ше присутним: "Сиґурно вас интересує прецо сом вас

на тим месце шицких позберала", будзем писац, буду ме лю-

биц, або нє, алє буду знац же сом ту, будзем правиц комбуху,

пиц вина на плажи на пол ноци, ходзиц на журки, Еґзити, Во-

дова фести. Чувствовац ше важно, самей себе – бо ми то и най-

важнєйше. Пойдзем на бициґли на морйо, увидзим Айфелову

турню и будзем махац швету зоз нєй, прешейтам ше коло кра-

льовней палати принцох од Велса, Вилияма и Гария, лєм же би

шлїнєли за мну (голєм я так задумуєм – цо єдине важне). Буд-

зем ше шпацирац по замку Балморал у Шкотскей, преходзиц

ше по Гемпширу на югу Анґлиї у капуцику и ґумових чижмох,

{ 73 }

док жовтомесковожелєночервене лїсце пада зоз вельких дре-вох, а дробни дижджик попадує на мою шапку хтора на моєй глави накриво поставена. У Дизниленду будзем цагац Мики Мауса за уха, а на Малдивох рано мачац ноги до превидней ка-менковей води зоз хижки хтора виходзи на морйо, зоз шольку кафи, помаранчецовим соком и тостом зоз желєняву. Вижиєм ше и шицко випробуєм. А вец, док будзем порихтана, придзе и принц. Будземе знац же зме посцигли шицко цо зме сцели, ро-биме тото цо любиме и виучени зме за таке дацо. Алє, ознова, общу културу, начитаносц, красне виражованє, ритем у ухох и ногох, смак у облєканю и бонтон будземе мац.

То тот живот. Ту є. Тото цо любим и жадам. И цо ше намагам достац. Цилї високи, алє як иншак дойсц до хмарох и гвиздох кед нє будзем патриц на нєбо? А ошмих ми нє сходзи зоз твари, як и самодовириє хторе висше од места на хторим ше наход-зим. Ту сом.

Мушим наволац мою Шепокс пред Бруцошияду.


Конєчно, ошвиженє у прози на сучасним руским язику! Чи-таюци рукопис кнїжки "Горор за принцези", нє потребна велька схопносц обачованя, же би ше такой резоновало же таки руко-пис лєм добра драга за реализацию идеї младей авторки.

Основна идея кнїжки то розбиванє илузиї же жени нїжнєй-ши и слабши пол. Заклада ше за еманципацию по кажду цену, щиро ше отвераюци читачом, приповедаюци без фалшивого ганьбеня, наволуюци ствари и подїї таки яки су, без типизира-ного женского ошмиху и клїпканя зоз павучайками.

Пуританци за кнїжку найвироятнєше поведза же є проста, туня и тривиялна, лєм прето же ше буду їжиц над шмелосцу и отвореносцу авторки. О институциї малженства, о любови, вир-носци, о хлопови як го видзи млада жена котра лєм уходзи до швета одроснутих, Сакс пише шмело, чесно, без ганьби, з тим же ше и сама годна компромитовац, з оглядом на (нє)отворе-носц руского менталитету и дзе панує якаш чудна филозофия, же кед ши нє як шицки други, вец ши нєдобри и автоматски поставаш аутсайдер.

Тиж, авторка отворено приповеда о хлопско-женских одно-шеньох, о конзумованю алкоголу, о виходох, о сексу без капки романтичних хвилькох и целовей плахти опрез очох, прето же є свидома же живот, єдноставно, нє таки. Фабула кнїжки инте-ресантна, хаснує оштри диялоґи, а таки єй и мена за хлопох, дзе бруталносц можебуц и звишок, прето же ше актере и так и так (наздавайме ше) препознаю у дїлу, а анї теди нє похопя авторкову катеґоризацию. Нажаль.

рецензия

Каролина Папуґа

Горор за пуританцох

{ 75 }

Борба за квалитетом, а нє квантитетом водзи Сакс по риж-них драгох и до цикавих ситуацийох, дакеди и до скоро без-виходних, алє иста похопює же ше до добрих и квалитетних стварох нє так лєгко доходзи. Поступки авторки, т. є. героїни, и провокативни дескрипциї станьох то евидентни прикмети ко-три кладу тоту кнїжку до прозних витвореньох новшей рускей литератури, дзе ше уж находзи др Шукс, на котрого ше авторка очиглядно упатрала.

Млада Живковичова литературна початнїца, та з тим обачлї-ви и нєдостатки, а з оглядом же авторка планує буц новинарка, мушела би водзиц рахунку о посербених конструкцийох вире-ченя. Без огляду же єй язик сучасни, нє шмела би ше тота су-часносц оправдовац зоз габу ново-сербско-турбо-руским язику котри ше масовно почало хасновац.

У рукопису єст надосц ґраматични нєдостатки котри потреб-не виправиц. Кед ше то пороби, окреме кед ше будзе водзиц ра-хунку о ґраматичних правилох, кнїжка може нагадовац швет-ло на концу тунела. Млада Сакс остава вирна своїм жаданьом же би гуторела правду таку яка є, твардоглаво руйнуюци лите-ратурни, а и животни стереотипи, як цо то прешвеченє же ше дзивка муши одац, же муши жиц типизовани живот, же муши буц у подредзеним положеню. А видзиме же то нє муши буц так.

Наздаваюци ше же будзе шлїдзиц предлуженє, най би єй ци-тат Буковского бул мото: "Шмеяли ше зо мнє же сом иншака, а я ше зоз нїх шмеяла же су шицки исти".

CIP – Каталогизација у публикацијиБиблиотека Матице српске, Нови Сад

821.161.2 (497.11) - 31

ЖИВКОВИЋ, Александра Горор за принцези : роман у приповедкох / Александра Живкович. - Нови Сад : Руске слово, 2012 (Петроварадин : Максима ґраф). - 76 стр.; 22 cm. - (Едиция Makoff ; 14)

Тираж 400. - Стр. 76-77: Горор за пуританцох / Каролина Папуґа.

ISBN 978-86-7105-259-7

COBISS.SR-ID 275231751

Каролина Папуґарецензентка

О институциї малженства, о любови, вирносци, о хлопови як го видзи млада жена котра лєм уходзи до швета одроснутих, Сакс пише шмело, чесно, без ганьби, з тим же ше и сама годна компромитовац, з оглядом на (нє)отвореносц руского менталитету и дзе панує якаш чудна филозофия, же кед ши нє як шицки други, вец ши нєдобри и автоматски поставаш аутсайдер. Пуританци за кнїжку найвироятнєше поведза же є проста, туня и тривиялна, лєм прето же ше буду їжиц над шмелосцу и отвореносцу авторки.

Александра Живкович

народзена 23. януара 1992. року у Вербаше, одросла у Руским Керестуре. Закончела штредню медицинску школу у Зомборе, а студира на Одсеку за медийски студиї на Филозофским факултету у Новим Садзе. Як студент сотрудзує зоз медиями на руским и сербским язику (24 sata, Руске слово, Радио Нови Сад). З уметнїцкей литератури пише углавним прозу, котру обявює у часопису МАК и Литературним слове. Кнїжка "Горор за принцези" настала зоз "Конкурса on-line литератури по руски", котри концом 2010. року розписали МАК и Литературне слово. Нєпоштредно пред обявйованьом тей кнїжки, достала литературну награду "Мирослав Стрибер" (2012).

Documents

Александра Живкович - Горор за принцези