Ευχαριστούμε τον κ. Ευάγγελο Θεοδωρίδη που εργάστηκε για την εικονογράφηση

του παραμυθιού αφιλοκερδώς.

Μία φορά κι ένα καιρό, μέσα σε ένα μεγάλο δάσος με δέντρα, ποταμάκια και λιμνούλες ζούσε σε ένα πεύκο μια αράχνη που τη λέγανε Κακιόζα. Η Κακιόζα ήταν άσχημη και πάντα κακόκεφη. Δεν είχε φίλους και κανείς μες στο δάσος δεν την συμπαθούσε γιατί όλο γκρίνιαζε και και δεν έλεγε ποτέ καλή κουβέντα. Όλη τη μέρα έφτιαχνε ιστούς σε λουλούδια και δέντρα για να πηγαίνουν εκεί οι πεταλούδες να μπλέκονται , να τις φυλακίζει και μετά να τις τρώει.

Ένα μεσημέρι καυτό και ηλιόλουστο, μία από της πεταλούδες του δάσους, η Γιολάντα Γαρυφάλλου , έκανε βόλτα και πέταγε από λουλούδι σε λουλούδι. Η Γιολάντα ήταν η πιο όμορφη απ’όλες τις πεταλούδες. Είχε ωραία φτερά με πολλά χρώματα, με ροζ, μπλε, πράσινο και μωβ. Είχε πολύ καλή συμπεριφορά, σεβόταν όλα τα ζώα και ήταν με όλους φίλη. Το αγαπημένο της λουλούδι ήταν τα γαρύφαλλα. Μια μέρα εκεί που πέταγε ωραία και καλά και χαιρετούσε τους φίλους της, πήγε να μυρίσει ένα όμορφο γαρύφαλλο και ξαφνικά μπλέχτηκαν τα ωραία της φτερά στον ιστό της Κακιόζας και δεν μπορούσε να τα κουνήσει. Τότε η Κακιόζα την πλησίασε και είπε :

– Μην προσπαθείς γιατί έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να ξεφύγεις απ’τον ιστό που έχω φτιάξει. - Σε παρακαλώ, μην με σκοτώσεις!, είπε τρομαγμένη η Γιολάντα η πεταλούδα.

– Αν δεν θες να σε σκοτώσω θα μου δώσεις ένα απ’τα ωραία σου πολύχρωμα φτερά σου. – Μα αν σου δώσω τα φτερά μου, δεν θα μπορώ να πετάω και θα πεθάνω από στενοχώρια, απάντησε η

πεταλούδα.– Δεν με νοιάζει, εγώ θέλω τα φτερά σου, είπε η Κακιόζα κι έφυγε.

Η Γιολάντα έμεινε στον ιστό για πέντε μέρες. Κάθε μέρα φώναζε «Βοήθεια, βοήθεια» αλλά κανένας δεν την άκουγε γιατί είχε πολύ ψιλή φωνούλα. Ήταν φοβισμένη και πολύ λυπημένη και πείναγε πολύ.

Όταν μετά από πέντε μέρες ξανάρθε η αράχνη η Κακιόζα στο γαρύφαλλο που είχε παγιδεύσει την πεταλούδα, η πεταλούδα τη ρώτησε :

– Τι σου ‘χω κάνει; Γιατί θες να μου πάρεις τα φτερά και να με σκοτώσεις ; – Επειδή είσαι πολύ όμορφη και μπορείς να πετάς και γι’αυτό έχεις πολλούς φίλους. Όλα τα ζώα στο δάσος σε

παίζουν στα παιχνίδια τους και σε συμπαθούν. – Μα δεν έχω φίλους επειδή μπορώ να πετάω, της απάντησε η Γιολάντα. – Και τότε γιατί έχεις φίλους ; τη ρώτησε η Κακιόζα. – Μα επειδή είμαι ευγενική φυσικά και σέβομαι τα άλλα ζώα. Δεν τα ζηλεύω.

– Μα εσύ τι έχεις να ζηλέψεις ; απόρησε η αράχνη.– Πολλά θα μπορούσα να ζηλέψω. Για παράδειγμα, μπορεί να είμαι όμορφη αλλά δεν είμαι δυνατή όπως η

Καφετούλα η αρκούδα. Δεν την ζηλεύω όμως. Επίσης, μπορώ να πετάω αλλά δεν μπορώ να κολυμπάω όπως ο Νέμο το ψαράκι στη λίμνη. Ούτε αυτόν τον ζηλεύω. Όλοι είναι φίλοι μου.

– Δηλαδή τι θες να πεις; την ρώτησε η Κακιόζα. – Θέλω να πω ότι δεν έχει σημασία η εμφάνιση του άλλου ζώου, αλλά ο χαρακτήρας του. Αν θες να έχεις φίλους,

Κακιόζα, πρέπει να σταματήσεις να γκρινιάζεις και να επιτίθεσαι και να αρχίσεις να φέρεσαι καλύτερα.

Η Κακιόζα έμεινε για λίγο σιωπηλή να σκεφτεί. Και τελικά είπε στη Γιολάντα :– Έχεις δίκιο. Σε ελευθερώνω γιατί με βοήθησες να καταλάβω τι έκανα λάθος τόσο καιρό.Και έτσι έκοψε με τα δόντια της τον ιστό, την ελευθέρωσε και της ζήτησε να γίνουν φίλες. Η Γιολάντα δέχτηκε με

χαρά και πέταξε να τεντώσει τα φτερά της.Από τότε η Κακιόζα άλλαξε τη συμπεριφορά της. Έγινε καλή, έκανε ό,τι της είπε η Γιολάντα και έτσι έκανε

πολλούς φίλους. Με τη Γιολάντα γίνανε και κολλητές φίλες. Δεν ξαναπαγίδεψε καμία πεταλούδα και κάθε μέρα έπαιζε μαζί με όλα τα ζωάκια. Της άλλαξαν και όνομα. Την ονόμασαν Καλόζα και όλοι στο δάσος έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα.

Το ebook ολοκληρώθηκε με τη φροντίδα των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ.