Πάρ'το αλλιώς, φίλε

Πάρ’ το αλλιώς, φίλε...

ΒΑΣΙΛΗΣ ∆ΑΡ∆ΙΩΤΗΣ

ΒΑ

ΣΙΛ

ΗΣ ∆

ΑΡ∆

ΙΩΤΗ

Σ π

αρ

’ το

αλ

λιώ

ς, φ

ίλε....

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

Ο Βασίλης Δαρδιώτης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1968. Σπούδασε και ασχολείται επαγγελματικά ως Μηχανολόγος Μηχανικός. Αυτή είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά.

Σκληρά, ρεαλιστικά, δύο πρόσωπα βι-ώνουν την ανατροπή μέσα από δύο ιστορίες.

Η ψευδαίσθηση της δύναμης, της ισχύος, του αλώβητου, ανατρέπονται εν ριπή οφθαλ-μού. Πόσο έτοιμοι είμαστε να αντέξουμε την ανατροπή αυτή; Απίστευτες οι δυνατότητες του ανθρώπου για προσαρμογή σε νέα δε-δομένα και μακάρι να μην χρειαστεί ποτέ να τις ανακαλύψει κανείς όλες.Και η ερώτηση παραμένει πάντα επίκαιρη: μαθαίνουμε από τα λάθη μας ή μαθαίνουμε τα λάθη μας;

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: [email protected]

www. ocelotos. gr


ISBN 978-960-564-043-9

143 × 210 SPINE: 3.1 FLAPS: 80

0_cover_parto allios.indd 1 4/8/2013 3:47:25 PM

ΤιΤλος Πάρ’ το αλλιώς, φίλε ςυγγραφέας Βασίλης Δαρδιώτης ςειρα Λογοτεχνία [1358]0313/06 Διορθωςη Δημήτρης Καραναστάσης Copyright© 2013 Βασίλης Δαρδιώτης ΠρώΤη εκΔοςη Αθήνα, Απρίλιος 2013

ISBN 978-960-564-043-9

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108e-mail: [email protected]

www. ocelotos. gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτο-ανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορ-φή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγ-γραφέα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΡΔΙΩΤΗΣ

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

Σ’ αυτούς που πίστεψαν σ’ εμένα…


11 ΠΑρ’ Το Αλλιώς, φιλε...

Τα τηλέφωνα δεν σταματούσαν ποτέ να

χτυπούν. Οι ρυθμοί ταχύτατοι, ένας

εργασιακός και αναπτυξιακός οργασμός

όπου κι αν γυρνούσες το βλέμμα. Ήταν η

προ Ολυμπιάδος εποχή, όταν υπήρχε ανά-

ταση, οικονομική, αναπτυξιακή, ψυχολογι-

κή, σε βαθμό… αλαζονείας.

Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερος κόπος για να

πλουτίσεις. Λίγο στα πράγματα να ήσουν,

στο σύστημα διανομής κονδυλίων και ανα-

θέσεων, μερικές καλές γνωριμίες κι έμπαι-

νες στο παιχνίδι. Το χρήμα σε κυνηγούσε!

Ειδικά αν είχες δραστηριότητες στον κατα-

σκευαστικό κλάδο –όχι ότι οι άλλοι κλάδοι

πήγαιναν πίσω– τότε πραγματικά ζούσες

τον μύθο στην Ελλάδα, που ήταν και επί-

καιρος τίτλος προώθησης της χώρας μας

στην αγγλική.

Μέσα σ’ αυτό το άσπρο σύννεφο όπου

ζούσαν όλοι, υπήρχαν διάφορα σημάδια,

12 ΒΑςιλης ΔΑρΔιώΤης

που αν κάποιος είχε τον χρόνο και τη δι-

άθεση να τα παρατηρήσει με προσοχή, θα

έβλεπε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το επι-

βλητικό οικοδόμημα είχε ξύλινες βάσεις!

Αλλά πού να βρεθεί χρόνος για περισυλ-

λογή, όταν η μόνη έγνοια που είχαν όλοι,

ήταν να προλάβουν μια καλή ξαπλώστρα

στην Ψαρού της Μυκόνου ή μια θέση στην

ουρά για το λιφτ στο Zeel am See της Αυ-

στρίας. Δεν είχε σημασία αν ήξερε κανείς

σκι – το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να

δει τη φωτογραφία του σε κάποιο ρεπορ-

τάζ ενός lifestyle περιοδικού που ήταν το

Ευαγγέλιο στο χέρι κάθε νεόπλουτου.

Ιδίωμά μας… Η υπερβολή και η αλαζο-

νεία. Σε όλες τις εκφάνσεις τους.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο

«Κύριε Κώστα! Σας ψάχνει επειγόντως ο

κύριος Σπύρου για να υπογράψετε τη σύμ-

βαση».

«Συμφώνησε με το ποσό της προμήθειάς

μου;»

«Είπε ότι θα πρέπει να το ξαναδείτε το

θέμα».

«Να το δει μόνος του. Δεν ασχολούμαι

άλλο μαζί του. Το λαμόγιο!»

«Εγώ τώρα τι να του πω;»

«Πες του να συμφωνήσει ή να πάει να

βρει αλλού. Αν μπορεί...»

Το τηλέφωνο έκλεισε, και η μουσική από

το πανάκριβο BOSE ηχοσύστημα, που είχε

η επίσης πανάκριβη SL 500, δυνάμωσε και

πάλι. Ο Κώστας Βασιλείου συνέχισε να κα-

πνίζει το πούρο του, να απολαμβάνει την

ταχύτητα και την ποιότητα κύλισης του

υπέροχου αυτοκινήτου του και αφήνοντας

14 ΒΑςιλης ΔΑρΔιώΤης

πίσω για λίγο όσα τον απασχολούσαν, τα-

ξίδεψε με τη σκέψη του χρόνια μπροστά

και χρόνια πίσω. Ένα κουβάρι φαντασίας

και βιωμάτων ξετυλιγόταν στο μυαλό του,

κι όταν η συνείδηση έμπαινε ανάμεσα στις

σκέψεις του, τιναζόταν σαν να ξυπνούσε

από λήθαργο.

«Δεν είναι ώρα για τέτοια» μονολογούσε.

Και εκεί, το τηλέφωνο ξαναχτύπησε.

«Μωρό μου!»

«Έλα, κούκλα μου».

«Πού είσαι και δεν μπορώ να σε βρω;»

«Πού θες να είμαι; Τρέχω ο κερατάς

μπας και τα φέρω βόλτα».

«Καλά, μην φωνάζεις! Θα βγούμε το

βράδυ;»

«Γι’ αυτό πήρες;»

«Και για κάτι άλλο… Να, ήθελα να σου

πω, αν μπορείς βέβαια, να περνούσες από

τo κοσμηματοπωλείο να μου έπαιρνες εκεί-

να τα σκουλαρίκια που σου ’χα δείξει τις

προάλλες, για να τα φορέσω το βράδυ. Τι

λες;»

«Να σου απαντήσω όπως θέλω ή θα γίνω

πρόστυχος; Τέλος πάντων, τι να λέμε τώρα,


ΒΑΣΙΛΗΣ ∆ΑΡ∆ΙΩΤΗΣ

ΒΑ

ΣΙΛ

ΗΣ ∆

ΑΡ∆

ΙΩΤΗ

Σ π

αρ

’ το

αλ

λιώ

ς, φ

ίλε....


Ο Βασίλης Δαρδιώτης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1968. Σπούδασε και ασχολείται επαγγελματικά ως Μηχανολόγος Μηχανικός. Αυτή είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά.

Σκληρά, ρεαλιστικά, δύο πρόσωπα βι-ώνουν την ανατροπή μέσα από δύο ιστορίες.

Η ψευδαίσθηση της δύναμης, της ισχύος, του αλώβητου, ανατρέπονται εν ριπή οφθαλ-μού. Πόσο έτοιμοι είμαστε να αντέξουμε την ανατροπή αυτή; Απίστευτες οι δυνατότητες του ανθρώπου για προσαρμογή σε νέα δε-δομένα και μακάρι να μην χρειαστεί ποτέ να τις ανακαλύψει κανείς όλες.Και η ερώτηση παραμένει πάντα επίκαιρη: μαθαίνουμε από τα λάθη μας ή μαθαίνουμε τα λάθη μας;

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: [email protected]

www. ocelotos. gr


ISBN 978-960-564-043-9

143 × 210 SPINE: 3.1 FLAPS: 80

0_cover_parto allios.indd 1 4/8/2013 3:47:25 PM


πήγαινε πάρ’ τα εσύ με την κάρτα μου. Μή-

πως σου είναι κόπος;» ρώτησε με ειρωνικό

τόνο.

«Όχι, αγάπη μου, θα πάω εγώ! Σ’ ευχα-

ριστώ! Θα τα πούμε το βράδυ».

«Δε μας παρατάς, ρε Τζούλια» είπε,

αφού έκλεισε το τηλέφωνο.

Αυτή ήταν η σχέση του. Μια σχέση επι-

φανειακή, όπως και οι υπόλοιπες που είχε

μέχρι τώρα στη ζωή του. Οι απαιτήσεις του

αντικατοπτρίζονταν στη φράση «πολλή

εμφάνιση, λίγο μυαλό». Δεν ήθελε υποχρε-

ώσεις ούτε επιθυμούσε κάτι περισσότερο.

Πλήρωνε τον «αέρα» τους, κι όταν δεν πή-

γαινε άλλο το πράγμα, χρησιμοποιούσε το

γνωστό λογύδριο με ύφος όλο αυταπάρνη-

ση: «Γλυκιά μου, θεωρώ ότι πρέπει να προ-

χωρήσεις παρακάτω στην ζωή σου. Εγώ

δεν μπορώ να ικανοποιήσω τις ανάγκες

που έχεις. Δεν έχω τον χρόνο που αξίζει να

σου δώσει κάποιος. Σ’ αγαπώ, αλλά αν μεί-

νουμε λίγο ακόμα μαζί, από δυο αγαπημέ-

νοι φίλοι, θα καταλήξουμε δυο ορκισμένοι

εχθροί».

Documents

Πάρ'το αλλιώς, φίλε