ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Όταν αναφερόμαστε στη Μέση Ανατολή, συνήθως εννοόυμε τις αράβικες χώρες οι οποίες ξεκινούν από τη βόρεια Αφρική, περνούν από το Ισραήλ, την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και την Περσία και φτάνουν ως την Κεντρική Ασία μέχρι το Πακιστάν.

Οι πολεμικές τέχνες αυτών των χωρών επιρεάστηκαν κυρίως από την αρχαία Αίγυπτο και την αρχαία Μεσοποταμία από όπου έχουμε ανάγλυφα με σκηνές πολεμικών τεχνών. Αργότερα δέχθηκαν επιρροές από την πάλη των αρχαίων ελλήνων όταν συγκρούστηκαν με τους Πέρσες και πιο μετά από τους Τούρκους οι οποίοι έφεραν μαζί τους την πάλη των Μογγόλων και των Κινέζων. Οι Τούρκοι ένωσαν όλους τους Άραβες μουσουλμάνους υπό την κυριαρχία τους τον 14ο αιώνα μ.χ. έως τον 20ο μ.χ. αιώνα.

ανάγλυφο με πολεμιστές από τη Σουμερία 2850 π.χ.η αρχαιότερη αναπαράσταση πάλης

από την Αίγυπτο Beni Hassan 2040 π.χ.

Οι Τούρκοι γοητεύτηκαν από τον πολιτισμό και τα όπλα των Περσών ειδικά από τα κυρτά σπαθιά Shamshir τα οποία προήλθαν από τα αρχαία αιγυπτιακά Khopesh.

Khopesh Βεδουίνος με κυρτό σπαθί Shamshir

Οι λαοί της βόρειας Αφρικής και της Αραβίας είναι Βεδουίνοι, οι οποίοι είναι νομάδες της ερήμου. Νομάδες είναι και οι φυλές της κεντρικής Ασίας όπως οι Τούρκοι και οι Ουζμπέκοι. Από αυτό βλέπουμε πώς ταίριαξαν αυτοί οι λαοί μεταξύ τους οι οποίοι έχουν την ίδια κοινωνική δομή. Είναι φτωχοί, αλλά είναι κτηνοτρόφοι και έμποροι οι οποίοι ότι δε μπορούν να έχουν το εμπορεύονται με τα ζώα τους και το αποκτούν.

Έτσι, μπορεί να μην ήταν ποτέ γνωστοί ως δημιουργοί σπαθιών και άλλων ωραίων και αποτελεσματικών όπλων, αλλά τα έφτιαχναν άλλοι για αυτούς και τα αποκτούσαν με το εμπόριο ή με κάποια επιδρομή. Επίσης πουλούσαν τις υπηρεσίες τους ως μισθοφόροι και έτσι έρχονταν σε επαφή με διάφορους πολιτισμούς και τις πολεμικές τους τέχνες. Ότι

καινούργιο όπλο υπήρχε και όποια νέα πολεμική τέχνη είχαν δημιουργήσει, αυτοί τη γνώριζαν. Λόγω τον ταξιδιών τους ως έμποροι ή μισθοφόροι. Έμποροι ήταν πιο πολύ οι βεδουίνοι και μισθοφόροι οι φυλές της κεντρικής Ασίας μιάς και ζούσαν σε πιό άγριο περιβάλλον και ήταν πιο φτωχοί. Ο πόλεμος βρισκόταν παντού στην καθημερινή τους ζωή. Η μία φυλή έκανε επίθεση στην άλλη κάθε τόσο και λίγο.

Η λέξη βεδουίνος στα αράβικα σημαίνει <<αυτός που ζεί στην έρημο>> και αρχικά ονομάζονταν έτσι όσοι καβαλούσαν καμήλες. Αργότερα είχαν και άλογα. Οι κοινότητες τους αποτελούνται από διάφορες φυλές οι οποίες καθοδηγούνται από έναν σείχη <<γηραιό>>. Φημίζονται για τον αυστηρό κώδικα τιμής τους και μιάς και ζούν σε άθλιες καταστάσεις, έχουν μάθει να αγαπούν πολύ τη μουσική και την ποίηση. Για αυτό το λόγο εξασκούνται στις πολεμικές τους με χορό και μουσική όπως βλέπουμε στο χορό του σπαθιού. Αυτό το βλέπουμε μέχρι τη μουσουλμανική Ινδονησία με το Pencak Silat.

Όλοι αυτοί οι λαοί έχουν ως πολεμική τέχνη το χορό του σπαθιού και την πάλη. Δε μπορούσαν να έχουν την πυγμαχία, γιατί θα πρέπει να είσαι σε θέση να δεχθείς χτυπήματα στο πρόσωπο και εάν χάσεις να μη βγάλεις το μαχαίρι σου μετά για να εκδικηθείς. Αυτό απαιτεί τεράστια αυτοσυγκράτηση και υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Όπως οι έλληνες π.χ. Που διέπρεψαν στις επιστήμες και είχαν και τους Ολυμπιακούς αγώνες όπου διαγωνιζώσουν χωρίς μίσος για τον συναθλητή σου.

Όλοι αυτοί οι πολεμιστές είχαν το Σουφισμό (εσωτερική διδασκαλία του μουσουλμανισμού) ως εσωτερική πνευματική καλλιέργεια. Ένας πολεμιστής θα πρέπει να εξασκεί το σώμα του αλλά και το νού του για να είναι ένας πολύ καλός πολεμιστής.

Οι δολοφόνοι Ασασίνοι οι οποίοι μοιάζουν με τους ιαπωνικούς Ninja, επιρέασαν τους Άραβες στο να αγαπούν έως σήμερα, μικρά κυρτά μαχαίρια τα οποία μπορούσαν εύκολα να κρυφτούν στα ρούχα τους όταν το καθεστώς τους απαγόρευε να φέρουν όπλα.

Βεδουίνοι Σούφοι ή Δερβίσιδες Ασασίνος

Από το χορό του σπαθιού, περνάμε στο χορό του όπλου με την εισαγωγή των πυροβόλων όπλων χωρίς όμως να χάνει από τη γοητεία του ο χορός του σπαθιού ειδικά όταν εκτελείται από μία όμορφη γυναίκα.

Τέλος έχουμε το ισραηλίτικο Krav Maga το οποίο θεωρείται ως η πολεμική τέχνη του 20ου αιώνα επειδή χρησιμοποιεί άοπλες πολεμικές τέχνες σε συνδιασμό με τα

νέα σύγχρονα πυροβόλα όπλα.

SWORD DANCE-WEAPON DANCEΧΩΡΟΣ ΣΠΑΘΙΟΥ-ΧΟΡΟΣ ΟΠΛΟΥΑΡΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ

Σήμερα στις περισσότερες Αράβικες χώρες και ειδικά στους Βεδουίνους δε θα βρείς πολεμικές τέχνες. Με τον ερχομό των μοντέρνων πυροβόλων όπλων, οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες εξαφανίσθηκαν επειδή δεν ήταν χρήσιμες όταν ο άλλος είχε όπλο. Το μόνο που μπορεί να βρείς, είναι να κουβαλούν ένα μικρό μαχαίρι πάνω τους για λόγους προστασίας και χορούς του σπαθιού. Με τον ερχομό των όπλων οι χοροί του σπαθιού αντικαταστάθηκαν με χορούς όπλων όπως η Yoolah στο Ντουμπάι. Επειδή πολλές κυβερνήσεις απαγορεύουν την κατοχή όπλων, οι χορευτές κρατούν ένα μικρό ομοίωμα ενός όπλου ενώ χορεύουν. Θυμούνται παλιές ηρωικές στιγμές των πατεράδων τους οι οποίοι εφορμούσαν με τα άλογα τους και τα όπλα και σκότωναν τους εχθρούς τους.

χορός όπλου χορός σούφι-δερβίσηδων

Αυτοί οι χοροί των Αράβων, έχουν επιρεασθεί πολύ από τον Σουφισμό. Αυτός είναι μία εσωτερική διάσταση του Ισλάμ. Με τις κατακτήσεις των Αράβων τον 6ο αιώνα μ.χ., υπήρχε ο κίνδυνος για τους Άραβες από εκεί που ήταν πολύ φτωχοί και τώρα που έγιναν με τις κατακτήσεις πολύ πλούσιοι να πέσουν στη λατρεία του υλισμού και να ξεχάσουν τον Αλάχ. Έστι δημιουργήθηκαν οι Σούφι ή αλλιώς Δερβίσηδες για να οδηγούν τον άνθρωπο ξανά κοντά στο θεό. Γύριζαν συνεχώς για πολλές ώρες κυκλικά προς την ίδια κατάσταση για να έρθουν σε έκσταση και να είναι σε θέση να έρθουν πιο κοντά με το θεό. Αυτούς οι κυκλικές κινήσεις έχουν διατηρηθεί σήμερα στους χωρούς σπαθιού και όπλων των Αράβων.

χορεύτρια σπαθιού

TAHTIBΡΑΒΔΟΜΑΧΙΑ ΤΑΧΤΙΜΠΑΙΓΥΠΤΟΣ

Το ολόκληρο όνομα της τέχνης Ταχτίμπ είναι Fann el Nazaha Wal Tahtib, δηλαδή η τέχνη (Fann) του θάρρους και της ειλικρίνειας (Nazaha) μέσω της χρήσης του ραβδιού.Η καταγωγή αυτής της τέχνης, ανάγεται στην αρχαία Αίγυπτο την εποχή των Φαραώ από όπου μας έχουν διασωθεί σκηνές ραβδομαχίας στο Beni Hassan και σε άλλους τάφους.

αναπαράσταση ραβδομαχίας από αρχαίους αιγυπτιακούς τάφουςσημερινή ραβδομαχία Ταχτίμπ

ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΡΑΒΔΟΜΑΧΙΑΗ ραβδομαχίες διεξάγονταν μαζί με αγώνες πάλης σε τελετές του Φαραώ για να τον

υμνήσουν, για να στρατολογηθούν οι καλύτεροι ως στρατιώτες και ως ψυχαγωγία σε γιορτές. Ραβδομαχούσαν σε περίοδο ειρήνης, για να είναι έτοιμοι σε περίοδο πολέμου. Στη ραβδομαχία ασκούνταν και οι αρχαίοι Νούβιοι οι οποίοι ζούσαν νότια της Αιγύπτου στο σημερινό Σουδάν. Για αυτό και βλέπουμε ομοιότητες στο σημερινό Σουδάν με τη ραβδομαχία από τα ανάγλυφα της αρχαίας Αιγύπτου.

Οι μαχητές κρατούσαν δύο ραβδιά στα χέρια ή είχαν το ένα ραβδί δεμένο στο ένα τους χέρι σαν ασπίδα και το άλλο το κρατούσαν σα σπαθί στο άλλο. Η ραβδομαχία ήταν η προετοιμασία για τη μάχη με ασπίδα και σπαθί. Ήταν πιο ακίνδυνοι επειδή δε σκότωνες τον συμπολεμιστή σου. Επειδή το σπαθί των αιγυπτίων ήταν κυρτό (το Khopesh), δεν υπάρχουν τεχνικές καρφώματος με τα ραβδιά. Ο κύριος στόχος ήταν να χτυπήσεις το κεφάλι ή το σβέρκο όπως θα έκανες ακριβώς και με ένα κυρτό σπαθί. Επειδή πάντα προστάτευαν το κεφάλι, συχνά ακολουθούσαν χτυπήματα στα άκρα, στα χέρια και στα πόδια εάν δε μπορούσαν να πετύχουν το κεφάλι.

Στα ανάγλυφα φαίνεται ότι είχαν σηκωμένη τη φτέρνα, πράγμα το οποίο επιτρέπει να μετακινήσαι γρήγορα μπροστά-πίσω αλλά και στο πλάι. Έπρεπε να έχεις πολύ καλή ισορροπία γιατί εάν έπεφτες, έχανες αυτομάτως. Αν πέσεις στη μάχη κάτω, σε έχουν σκοτώσει. Με την ασπίδα δεν αμύνονταν, αλλά επιτίθονταν κιόλας. Αντίστοιχα με το ραβδί που είχαν ως σπαθί, επιτίθονταν αλλά αμύνονταν επίσης.

Τύλιγαν με ιμάντες τα ραβδιά για να μη φθείρονται μεταξύ τους από τα χτυπήματα. Το ραβδί-σπαθί, είχε έναν προφυλακτήρα για τα χέρια. Εάν ήθελαν τύλιγαν και τα δάχτυλα τους με ιμάντες για να προστατεύονται και αυτά. Κάποιοι φορούσαν μία προστατευτική

κάσκα στο κεφάλι τους. Οι πιο γενναίοι όμως δε φορούσαν κανένα προστατευτικό και ο αγώνας έληγε με το πρώτο αίμα.

Σε γραπτά αναφέρεται ότι οι πολεμικές τέχνες Shabbako Sabtah, Shebitku Sabbtecha, και Tantamun Taiharcha έσωσαν επανελημένα την Ιερασουλήμ και την Αίγυπτο από επιθέσεις του Sanachareb και αργότερα του Esshardon της Ασσυρίας. Ήταν πολεμικές τέχνες πάλης σε συνδιασμό με χρήση μαχαιριού της οποίας η προπόνηση γινόταν με δύο ραβδιά. ΤΑΧΤΙΜΠ

Το Ταχτίμπ βγαίνει από τη λέξη Hatab που σημαίνει ξυλοκόπος. Έτσι όπως χτυπάει ο ξυλοκόπος ένα δέντρο και το ρίχνει, πρέπει να ρίξεις και συ τον αντίπαλο σου με ένα δυνατό χτύπημα κυρίως στο κεφάλι όπου επέρχεται άμεσα ο θάνατος. Το ραβδί λέγεται Asa ή Nabboot και είναι από 1,2m όπως ήταν και τα αρχαία αιγυπτιακά ραβδιά έως και 3,7m. Το μέγεθος του άλλαξε επειδή οι Άραβες ήταν Βεδουίνοι οι οποίοι είναι κτηνοτρόφοι και πάντα έχουν ένα μακρύ ραβδί μαζί τους για να οδηγούν τα ζώα τους αλλά και να τα προστατεύουν από άγρια ζώα όπως τσακάλια. Διεξάγεται σε γάμους και σε γιορτές όπως το Ραμαζάνι. Επίσης είναι πολύ καλός τρόπος να λύσουν κάποιοι διαφορές μεταξύ τους. Το κρατούν με το ένα χέρι και χτυπούν ή με τα δύο χέρια από την άκρη σα σπαθί Samurai. Ξεκινούν στριφογυρίζονταν το ραβδί στο πλάι και πάνω από το κεφάλι τους και μετά επιτίθενται. Οι περισσότερες τεχνικές είναι να σηκώνουν το χέρι ή τα χέρια ψηλά πάνω από το κεφάλι και να παίρνουν φόρα για να χτυπήσουν το κεφάλι του αντιπάλου. Εάν δεν το πετύχουν, επιτίθενται στα άκρα. Σκύβουν ή κάνουν άλμα για να αποφύγουν ένα χαμηλό χτύπημα. Επίσης, γυρίζουν 360 μοίρες σα δερβίσιδες με μεγάλη ταχύτητα για να μπερδέψουν τον αντίπαλο τους και προσπαθούν να τον αποκεφαλίσουν με ένα οριζόντιο κόψιμο. Τέτοιους χορούς χρησιμοποιούσαν οι Άραβες για να προετοιμαστούν για τη μάχη με το κυρτό αράβικο σπαθί το οποίο προέκυψε από το αρχαίο αιγυπτιακό Khopesh.

Σήμερα δεν είναι πολεμική τέχνη, αλλά ένας χορός όπου ραβδομαχούν με προπαρασκευασμένες κινήσεις όπως τα ιαπωνικά Kata.

Το ραβδί είναι πιο μακρύ επειδή συμβολίζει το ανδρικό γεννητικό όργανο και για αυτό χορεύεται συχνά από άνδρες. Αν χορέψουν γυναίκες, η μία είναι ντυμένη ως άνδρας και προσπαθεί με το ραβδί της να δελεάσει μια άλλη γυναίκα. Οι γυναίκες

ειδικά, προσπαθούν να ισορροπήσουν το ραβδί πάνω στο κεφάλι, στον ώμο και στο γοφό τους.

YAGLI GURESHΠΑΛΗ ΥΑΓΚΛΙ ΓΚΟΥΡΕΣ

ΤΟΥΡΚΙΑ

Το Υάγκλι Γκουρές είναι το εθνικό άθλημα της Τουρκίας. Το έφεραν οι Τούρκοι μαζί τους όταν ήρθαν από την Κεντρική Ασία τον 10ο αιώνα μ.χ. Τότε όμως δεν είχε τη σημερινή του μορφή. Ονομάζονταν Karakucak το οποίο σημαίνει μαύρη αγκαλιά. Μόλις έφτασαν στη Μεσόγειο,πρόσθεσαν το ελαιόλαδο με το οποίο αλοίφονταν στα σώματά τους και έφτιαξαν την πάλη με λάδι, το Υάγκλι Γκουρές. Είναι πολύ πιο δύσκολο να πιάσεις τον αντίπαλο σου όταν έχει πάνω του λάδι γιατί γλυστράει.

Οι παλαιστές ονομάζονται Pehlivan το οποίο σημαίνει <<ήρωας>> και διδάσκονται την τέχνη αυτή σε σχολές που λέγονται Tekke. Ο κορμός τους είναι γυμνός και φορούν ένα δερμάτινο παντελόνι, το Kisbet. Επειδή γλυστράει όλο τους το σώμα, προσπαθούν να βάλουν το χέρι τους μέσα στο παντελόνι του αντιπαλου τους και έτσι να τον σηκώσουν και να τον ρίξουν στο έδαφος. Κάτω στο έδαφος προσπαθούν να τον γυρίσουν με την πλάτη να ακουμπήσει στο έδαφος ή εφαρμόζουν κάποια λαβή ώστε να παραδοθεί.

λαβή μέσα στο παντελόνιλαβή στο έδαφος για παράδοση

Παλιά ένας αγώνας μπορούσε να κρατήσει έως και δύο μέρες αλλά για πρακτικούς λόγους, από το 1975 ορίστηκε ως μέγιστο τα 45 λεπτά. Μετά δίνεται μία παράταση των 15 λεπτών και μετά από αυτό, κερδίζει ο πρώτος που θα σκοράρει.

Στο Edirne (Αδριανούπολη) της Θράκης, διεξάγονται οι αρχαιότεροι αγώνες από το 1362 μ.χ. με συνεχόμενη διεξαγωγή χωρίς παύση σε ολόκληρο τον κόσμο.

PEHLVANI (pahlvani)ΠΑΛΗ ΠΕΧΛΒΑΝΙ ή ΠΑΧΛΑΒΑΝΙ

ΠΕΡΣΙΑ

Η αρχαιότερη αναφορά πάλης από την περιοχή στην οποία βρίσκεται η Περσία, προέρχεται από το Μεσοποτάμιο έπος του Γκιλγκαμές (2850π.χ. περίπου) όπου ο βασιλιάς Γκιλγκαμές νίκησε με τεχνικές πάλης το γίγαντα Enkidu.

Αργότερα οι Πέρσες ήρθαν σε σύγκρουση με τους αρχαίους Έλληνες με τους οποίους πολλοί Πέρσες πολεμιστές αναγκάστηκαν να αναμετρηθούν και έτσι υιοθέτησαν τεχνικές από τους Έλληνες. Ειδικά όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία και έτσι διαδόθηκε η πάλη μέχρι την Ινδία όπου ονομάζεται σήμερα Kushti.

Αργότερα κατά τη βυζαντινή περίοδο όταν ξαναφτιάχτηκε η περσική αυτοκρατορία, έχουμε το μύθο του στρατηγού Rostam που ακόμη και σήμερα στην Ινδία και Περσία ο καλύτερος παλαιστής παίρνει τον τίτλο του Rostam της Ινδίας ή του Rostam της Περσίας.

Ακόμη και ο ίδιος ο Μωάμεθ ήταν παλαιστής και πάλεψε με τον Σείχη Rukana IbnAbdu Yazid για να του δείξει τη δύναμη του θεού του και τελικά τον νίκησε.

Πιο μετά, έφεραν οι τούρκικες φυλές δικές τους τεχνικές πάλης με μογγολικές και κινέζικες επιρροές τις οποίες εξασκούσαν οι πολεμιστές τους των αδελφότητων των Ghazy κάτι αντίστοιχο με τους ιππότες της Μεσαιωνικής Δύσης. Τέλος, όταν οι Μογγόλοι Mughal κατέκτησαν όλα τα εδάφη της κεντρικής Ασίας μέχρι και την Ινδία ton 16o αιώναμ.χ., επιρεάστηκαν από την περσική κουλτούρα την οποία και υιοθέτησαν, αλλά προσέφεραν και δικές τους τεχνικές πάλης ώστε να πάρει το Πεχλβάνι την τελική του μορφή ή το Kushti στα ινδικά.

Το Πεχλβάνι εξασκείται από την Περσία μέχρι το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Μπαγκλαντές έως και την Ινδία με το όνομα Kushti. Οι παλαιστές του λέγονται Pehlwanκαι οι προπονητές Ustaad. Οι ακαδημίες λέγονται Varzesh Pehlvani.

παραδοσιακή πάλη Πεχλβάν μοντέρνα πάλη Πεχλβάν

Οι κανόνες είναι αυτοί της ελευθέρας πάλης και εάν πέσεις στο έδαφος χάνεις. Εάν έπεφτες κάτω στο πεδίο μάχης σε σκότωναν. Μαζί με την πάλη, μαθαίνεις και τεχνικές αφοπλισμού του αντιπάλου με μικρό μαχαίρι καθαρή μουσουλμανική επιρροή.

Σήμερα πολλοί παλαιστές εξασκούν την πάλη με τη μορφή της ελληνορωμαικής πάλης για να μπορούν να παίρνουν μέρος σε Ολυμπιακούς αγώνες όπου έχουν

κερδίσει αρκετά μετάλλια έως τώρα.

KURASHΚΟΥΡΑΣ

ΟΥΖΜΠΕΚΙΣΤΑΝ

Στα τούρκικα Güreş, στα ουζμπέκικα Kuraş, στα Καζάκικα Kures και στα τατάρικα Köreş είναι η ίδια λέξη σε διάφορες τούρκικες διαλέκτους για την πάλη. Η σημασία της λέκης Κούρας είναι πολεμική τέχνη. Αυτό φαίνεται και στους κανόνες της πάλης όπου φορούν ένα Jacket το οποίο συμβολίζει το φόρεμα μιάς πανοπλίας και απαγορεύεται να πιάσεις το παντελόνι του αντιπάλου. Σε μία πραγματική μάχη, εάν έσκυβες να πιάσεις τα πόδια του αντιπάλου, αυτός θα σε κάρφωνε μ ένα μαχαίρι.

Όποιος πέσει κάτω στο έδαφος με την πλάτη χάνει. Εάν πέσει στο πλάι, κερδίζεις πόντους. Εάν πέσει με την κοιλιά, κερδίζεις πιο λίγους πόντους. Μόλις πέσει ο ένας παλαιστής στοέδαφος, πάει κοντά ο διαιτητής και σταματάει τον αγώνα μέχρι να σηκωθεί και να ξανασυνεχίσουνοι δύο παλαιστές. Εκτός και αν έχει πέσει με την πλάτη γιατί έτσι χάνει.

αθλητές Κούρας ρίχνουν τον αντίπαλο τους στο έδαφος.

Ο ένας παλαιστής φοράει πράσσινο Jacket και ο άλλος μπλέ για να ξεχωρίζουν. Δεν ανήκει ως άθλημα στους Ολυμπιακούς αγώνες, ανήκει όμως στους Ασιατικούς αγώνες.

Γενικώς σε όλα τα είδη πάλης τον Μεσαίωνα σε όλον τον κόσμο, φρόντιζαν οι παλαιστές να παλεύουν όρθιοι και να μην πέφτουν στο έδαφος γιατί είχαν πάντοτε κάποιο μαχαίρι ή σπαθί στη ζώνη τους. Μόλις έπεφτε ο αντίπαλος τους στο έδαφος, είχαν τον απαιτούμενο χώρο που ήθελαν για να τραβήξουν το σπαθί τους και να καρφώσουν τον αντίπαλο τους. Εξάλλου, δύσκολα σηκώνεσαι από το έδαφος όταν είσαι ανάσκελα και φοράς πανοπλία.

KRAV MAGAΚΡΑΒ ΜΑΓΚΑ

ΙΣΡΑΗΛ

Το Κράβ Μάγκα είναι η πολεμική τέχνη των ειδικών δυνάμεων του Ισραήλ όπως της Moshad, αλλά και πολλών Bodyguards ανά τον κόσμο. Έχει 3 διαφορετικές μορφές, ανάλογα σε ποιόν διδάσκεται. Για το στρατό, για την αστυνομία ή για ιδιώτες που θέλουν να μάθουν αυτοάμυνα.

Το δημιούργησε ο Imi Lichtenfeld στη Μπρτισλάβα το 1930 για να μπορεί αυτός και η εβραική κοινότητα εκεί να προστατεύνταιι από τους Ναζί. Συνδίασε πυγμαχία και πάλη που γνώριζε μαζί με μάχη του δρόμου και έφτιαξε το Krav Maga που σημαίνει <<contactcombat>>(μάχη επαφής). Το 1948 όταν ιδρύθηκε το νέο κράτος του Ισραήλ, διορίσθηκε ως υπεύθυνος εκπαίδευσης των σωμάτων στρατού και της αστυνομίας του νέου κράτους.

Οι αρχές του συστήματος λένε να κάνεις τη μεγαλύτερη ζημιά στον αντίπαλο σου χωρίς να πάθεις εσύ μεγάλη ζημιά. Για παράδειγμα δε σηκώνεις πολύ ψηλά το πόδι σου για να κλωτσήσεις, αλλά λίγο και κλωτσάς το καλάμι του όπου του κάνεις μεγάλη ζημιά. Άλλη αρχή είναι ότι στο δρόμο δεν υπάρχουν κανόνες. Ο επιτιθέμενος θέλει το κακό σου και πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου με όποιο όπλο έχεις διαθέσιμο. Τα χέρια,το κεφάλι σου, μία ομπρέλα, ένα στυλό κ.α. Είναι το ίδιο ιδανικό και για γυναίκες όσο και για άνδρες. Διδάσκεται μέσα από αληθινά σενάρια μάχης στο δρόμο.

Αυτοάμυνες Κράβ Μάγκα

Είναι εύκολο να το μάθεις και είναι μία καθαρή πολεμική τέχνη και όχι άθλημα η οποία ταιριάζει απόλυτα στη σημερινή εποχή. Χτυπάς σε ευαίσθητα σημεία και χρησιμοποιείς συνεχόμενα χτυπήματα. Έχεις μία συνεχόμενη κίνηση στις επιθέσεις σου.

Οι ζώνες που χρησιμοποιούν στο σύστημα του Lichtenfeld επειδή έχουν δημιουργηθεί διαφορετικές ομοσπονδίες Krav Maga, είναι οι έγχρωμες ζώνες του Judo. Οι μαύρες ζώνες μπορούν να φτάσουν μέχρι το 9ο Ντάν.

Είναι πολύ δημοφιλής, ειδικά στις Η.Π.Α. και στην Ευρώπη και οι οπαδοί του συνεχώς και αυξάνονται. Το Κράβ Μάγκα δεν έχει μείνει όμως στάσιμο. Προσθέτει συνεχώς τεχνικές και από άλλες πολεμικές τέχνες και παραμένει πάντα επίκαιρο.