Κυριακή 22-3-2015

3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 22 Μαρτίου 2015 • Αρ. φ. 1243 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΑΡΘΡΑ∆. Σμυρναίος: Θα τον αφήσειη Μέρκελ να κυβερνήσει;Τι να περιμένουμε από την αυριανήσυνάντηση του έλληνα πρωθυ-πουργού με την καγκελάριο σελ. 8

...Ο. Αθανασίου:Η «επανίδρυση» του ΤΑΙΠΕ∆και οι ιδιωτικοποιήσειςΟι προθεσμίες πιέζουνκαι η κυβέρνηση ψάχνεταιγια λύσεις σελ. 9

ΚΟΙΝΩΝΙΑΕγώ, θέλω να γίνω μάνα;Από το σεξ και τη γονιμότητα,στη γονιμότητα χωρίς σεξ.Συζήτηση με τον ΓιάννηΜουζάλα σελ. 20

...Κ. Βογιατζής: Το φαινόμενοΜπέουΡεσιτάλ αυταρχισμούκαι πρωτόγνωρες καταστάσειςστο Βόλο σελ. 21

∆ΙΕΘΝΗΚ. Ηλιόπουλος: Η σύγκρουση,πέρα από πολιτική,είναι και ιδεολογικήΟι αμφίσημες γενικότητεςστη Βραζιλία σελ. 16

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΜ. Τριανταφύλλου: Χρειάζε-ται όραμα και ψυχραιμίαΜε αφορμή το αίτημα παραίτησηςτου κ. Χατζάκη σελ. 26

3 χρόνιαχωρίςτον ΓιάννηΜπανιά

Το Σάββατο 28 Μαρτίου,στις 12 μ.μ. στο Α΄ ΝεκροταφείοΑθηνών, θυμόμαστεκαι τιμάμε τον Γιάννη

Η ομοφοβία,το bullying καιη κυβέρνησητης ΑριστεράςΤης Βασιλικής Κατριβάνου

Για να ξεκινήσω με μιαφράση-κλισέ, που όμωςνομίζω ότι ανταποκρίνε-

ται καλά στην πραγματικό-τητα, «η ελληνική κοινωνία έχεισυγκλονιστεί από το θάνατοτου Βαγγέλη Γιακουμάκη».Προχτές υπήρξε μεγάλη κινη-τοποίηση πολιτών έξω από τηΓαλακτομομική Σχολή Ιωαννί-νων που εξέφραζαν την οργήτους. Το Υπουργείο ∆ικαιοσύ-νης μελετά την εισαγωγή ποινι-κής ρύθμισης για τη δίωξη τουbullying και ο υπουργός ∆ημό-σιας Τάξης προτείνει τη δημι-ουργία ομάδας στην αστυνομίαπου να εξετάσει τις δυνατότη-τες αστυνομικής παρέμβασηςγια αυτό το θέμα. Το ΥπουργείοΠαιδείας σκέφτεται τη δημι-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

Ούτεερπύστριες,

ούτε νταούλια∆εν πρόκειται για ένα δευτερεύον ζή-

τημα. Η κατάργηση, άλλωστε, του αναχρο-νιστικού θεσμού των παρελάσεων είναι

διαχρονικό αίτημα των κινημάτων και τηςαριστεράς. Και με κυβέρνηση της Αριστε-ράς, έστω και υπό τις δύσκολες συνθήκες

της διαπραγμάτευσης, οφείλουμε να ξη-λώνουμε σιγά – σιγά τα εθνικά αφηγή-

ματα και τις παγιωμένες «εθνικές αντιλή-ψεις». Η πρωτοβουλία του αρμόδιου

υπουργού και της Περιφέρειας Αττικήςνα μας καλέσει, μετά το τέλος της παρέ-

λασης, να χορέψουμε και να τραγουδή-σουμε στην Πλατεία Συντάγματος δεν τεί-

νει προς αυτή την κατεύθυνση.

Τελικά, γίνεταικαι αλλιώς!

ΑΠΟ ΤΗ ∆ΙΑΣΠΟΡΑ ΣΕΝΑΡΙΩΝ ΕΞΟ∆ΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕ∆ΙΟ ∆ΙΕΞΟ∆ΟΥ

Γ. Σταθάκης: Οι πρώτοιστην Ευρώπη μεαντινεοφιλελεύθερη ατζέντα

Σελίδες 6, 7

Γ. ∆ουζίνας: Ένας πρώτοςαπολογισμός μιαςριζοσπαστικής κυβέρνησης

Σελίδες 30, 31

OOIIKKOOΛΛΟΟΓΓΙΙΑΑ

Ο αθέατος πόλεμος για τον έλεγχο της τροφήςΜε αφορμή την έκθεση “Από τις ρίζες προς τα πάνω, πώς η αγροοικολογίαμπορεί να ταΐσει την Αφρική” Γράφει η Κ. Κλοκίτη σελ. 22

H Σύνοδος Κορυφής και τα επόμεναβήματα της ελληνικής κυβέρνησηςΆρθρα των Κώστα Μελά και Κώστα Βεργόπουλου

Σελ. 11

Η πολιτική διαπραγμάτευση δεν ήταν μόνο εφικτή, αποδείχθηκεκαι αποτελεσματική. Αν και η επταμερής συνάντηση που ζήτησεη ελληνική πλευρά προετοιμάστηκε σε κλίμα απειλών εξόδου απότο ευρώ, κατέληξε σε μια πολιτική συμφωνία διεξόδου από τοσκηνικό μετωπικής σύγκρουσης που κάποιοι καλλιεργούσαν.

• Όπως επισήμανε στη συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες ο έλ-ληνας πρωθυπουργός, χωρίς υψηλούς επινίκιους τόνους, η λήξητης επταμερούς συνάντησης σήμανε τη λήξη της φιλολογίας περίπέμπτης και τελευταίας αξιολόγησης του μνημονιακού προγράμ-ματος, με υφεσιακά μέτρα που είχαν συμφωνηθεί από την προ-ηγούμενη κυβέρνηση.

• Με την απόφαση του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου ωςαφετηριακό σημείο, ξεκαθαρίζεται ότι οι ελληνικές αρχές ανα-λαμβάνουν την ευθύνη για τη συγκρότηση λίστας μεταρρυθμί-σεων, τη νομοθέτηση και υλοποίησή τους. Η πολιτική συζήτηση

για την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων θα γίνεται με την «ομάδα τωνΒρυξελλών», ενώ στην Αθήνα θα γίνεται μόνο η συγκέντρωση τωναπαραίτητων τεχνικών στοιχείων.

• Στη συνάντηση αναγνωρίστηκε ως ανάγκη η από κοινού αντι-μετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και της τεράστιας ανεργίαςστην Ελλάδα, με ενίσχυση του σχετικού χρηματοδοτικού προ-γράμματος ύψους 2 δισ. ευρώ για το 2015.

Ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε την κατάληξη «θετικό απολο-γισμό στο πλαίσιο του δυνατού», ο οποίος δείχνει ότι «υπάρχουνδυνατότητες διαπραγμάτευσης στο δύσκολο πεδίο της ΕΕ», παράτο γεγονός ότι «οι πολιτικοί συσχετισμοί είναι εξαιρετικά δυσμε-νείς». Γι’ αυτό και τόνισε ότι «χρειαζόμαστε εγρήγορση το επό-μενο διάστημα», αν θέλουμε «να προχωρήσουμε σε διαφορετικήκατεύθυνση από αυτή που προχωρούσε η Ελλάδα τα τελευταία 4με 5 χρόνια».

∆εν είναι μονόδρομος η συνέχιση της μνημονιακής λιτότητας

22 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523, 3619513 - 3619514 •FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR 3801107200000072038528658

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΗλεκτρονική ∆ιεύθυνση:

[email protected]

Κωδικός εντύπου: 3341ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΛΕΝΙΚ Ε.Ε.

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Οκαλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνι-κού θεάτρου βρέθηκε συχνά στο κέν-τρο της κριτικής για τους καλλιτεχνι-

κούς και πρακτικούς χειρισμούς του. Πρό-σφατα, ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτι-σμού, Νίκος Ξυδάκης, ζήτησε την παραίτησητου. Η ανακοίνωση του υπουργείου κατέληγεως εξής: «Προφανώς, ο κ. Χατζάκης, πουέχει διατελέσει και καλλιτεχνικός διευθυντήςτου ∆ΗΠΕΘΕ Σερρών (1993-1994), αν. καλλι-τεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου(2005-2006) και καλλιτεχνικός διευθυντήςτου ΚΘΒΕ (2009-2013), έχει πραγματοποιήσειδε πλήθος σκηνοθεσιών από διευθυντικές θέ-σεις σε δημόσιους οργανισμούς την τελευ-ταία εικοσαετία, δυσκολεύεται να αντιληφθείτην εργασία του διαφορετικά».

Ο Σωτήρης Χατζάκης αρνήθηκε να παραι-τηθεί: «Είμαι ο καλλιτεχνικός διευθυντής τουΕθνικού Θεάτρου με τριετή θητεία και βρί-σκομαι στο μέσον αυτής. Ο ετήσιος απολογι-σμός του έργου μου εγκρίθηκε πρόσφατααπό το ∆ιοικητικό Συμβούλιο του ΕθνικούΘεάτρου. Ως εκ τούτου δεν έχει καμία αρμο-διότητα ο εκτελών τα χρέη του υπουργού Πο-λιτισμού να με ανακαλέσει από τη θέση μουαυτή», αναφέρει στην απάντησή του. Όντως,με βάση το νόμο, ο διορισμός του διευθυντήμπορεί να ανακληθεί μόνο από το ∆ιοικητικόΣυμβούλιο εφόσον ο ετήσιος απολογισμόςτου έργου του απορριφθεί.

Η επιστολή των εργαζομένων

Σε πρόσφατη επιστολή του προς τον Σω-τήρη Χατζάκη το σωματείο των εργαζομένωντου Εθνικού Θεάτρου (και ανεξάρτητα τηςυπόθεσης της παραίτησης) σε σχέση με τονπερίφημο ετήσιο απολογισμό αναφέρει:«Παρά την δέσμευσή σας, ότι θα μας δώσετετα οικονομικά στοιχεία (συνάντηση Εργαζο-μένων ∆ιοίκησης στη Ν. Σκηνή στις 3-12-2014 & συνάντηση ∆.Σ. ΣΕΕΘ μαζί σας 4-2-2015) εν τούτοις δώσατε ορισμένα στοιχείαστους δημοσιογράφους (δώσατε στοιχείαμόνο για τα έσοδα ενώ δεν είπατε τίποτα γιατα έξοδα) και αποφεύγετε το σωματείο πουανακίνησε το όλο ζήτημα. Επιπλέον, στο δελ-τίο τύπου που εκδώσατε με ημερομηνία17/3/2015 αναφέρετε ότι, «Ο ετήσιος απολο-γισμός του έργου μου εγκρίθηκε πρόσφατααπό το ∆ιοικητικό Συμβούλιο του ΕθνικούΘεάτρου». Πότε ακριβώς πραγματοποιήθηκετο ∆ιοικητικό Συμβούλιο που ενέκρινε τονΑπολογισμό; Πότε σκοπεύετε να ενημερώ-σετε τούς εργαζομένους;»

(ανάμεσα στα διάφορα σημεία της επιστο-λής καταγράφονται επίσης καταγγελίες γιαεργαζόμενους δύο ταχυτήτων, για θέματαασφαλείας, καθώς και για σπατάλες καικλίμα ευνοιοκρατίας. Ολόκληρη η επιστολήστο σάιτ της εφημερίδας)

Ο αναγκαίος απολογισμός

Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνωστοιχεία βρισκόμαστε μπροστά σε ακόμη μιασκυταλοδρομία ηθικής και νομιμότητας,υπεκφυγής και ουσίας, αξιολόγησης προσω-πικών και δημοσίων κρίσεων. Και αφού ο δι-ευθυντής του Εθνικού δίνει τόση σημασίαστον απολογισμό της θητείας του, ας προ-βούμε και εμείς σε μια προσπάθεια συμπλη-ρωματικής καταγραφής:

Ο Σωτήρης Χατζάκης θα μείνει χαραγμένοςστην μνήμη μας καταρχήν για τις υπέροχεςσυνεντεύξεις του. Εδώ ήρθαμε σε επαφή μεσεξιστικά σχόλια τύπου: «τιμώ τα παντελόνιαπου φοράω», «ο διευθυντής του Εθνικού δενθα γίνει καστράτος» και με ένα μεταμοντέρνοκολάζ συγκρητισμού όπου ο χριστιανισμόςσυναντά την καμπάλα και το τρίπτυχο «Πα-τρίς θρησκεία οικογένεια» τον Μαρξ και κυ-

ρίως την λέξη «Έθνος» να ξεπηδά ανά τρειςπροτάσεις.

∆ύσκολα θα ξεχάσουμε, επίσης, την περ-σινή παράσταση της Πρόβας Νυφικού σεδική του σκηνοθεσία στην κεντρική σκηνήτου Εθνικού: ένα εθνικιστικό μείγμα αφέ-λειας και κοινοτοπίας, τηλεοπτικής πόζαςκαι μερακλαντάν ιστορικοποίησης στα όριατης παράφρασης σε μια από τις πιο εξοργι-στικές παραστάσεις της χρονιάς.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής άνοιξε τοδρόμο για την τηλεοπτικοποίηση του ΕθνικούΘεάτρου. Κάνοντας βαθιά υπόκλιση στην εμ-πορικότητα επέλεξε να παραχωρηθούν σκη-νές του Εθνικού στον Γιάννη Μπέζο, τονΛάκη Λαζόπουλο τον Πέτρο Φιλιππίδη καιάλλους (δεν κρίνουμε εδώ την δουλειά τωνσυγκεκριμένων, αλλά την επιλογή τους στορεπερτόριο του Εθνικου).

Και οι καταγγελίες για παρεμβάσεις

Αξέχαστες επίσης θα μείνουν οι καταγγε-λίες για παρέμβαση (στα όρια της λογοκρι-σίας) στο έργο σκηνογράφων, οι καταγγελίεςγια την κατάργηση του πετυχημένου και βρα-βευμένου λογοτύπου του Εθνικού Θεάτρουκαι την προκήρυξη διαγωνισμού για νέοχωρίς καμία σοβαρή αιτιολόγηση, η αποχώ-ρηση του Σταύρου Ξαρχάκου ήδη από τηναρχή της θητείας του, η αποχώρηση του ∆η-μήτρη Μαυρίκιου ύστερα από τις συνεχείςπαλινωδίες και καθυστερήσεις της διεύθυν-σης σε σχέση με την δαντική Κόλαση, ηστάση του απέναντι στην παράσταση «Έτσιείναι αν έτσι νομίζετε» του ∆ημήτρη Καρατζά,της οποίας παρά τις διθυραμβικές κριτικέςανακοινώθηκε το πρόωρο τέλος και στη συ-νέχεια παρουσιάστηκε ως διαφημιστικό τρικκαι άλλα πολλά. Τελευταία καλεμιά στον αν-δριάντα του Σωτήρη Χατζάκη, υπήρξε ηαγωγή που κατέθεσε εναντίον του 28χρονουσκηνοθέτη ζητώντας 300.000 ευρώ (λόγω μιαανάρτησης του ∆ημήτρη Καρατζά στο Face-book η οποία και κατέβηκε μετά από μιαμέρα) γιατί όπως ο ίδιος έκρινε: «Ο μόνοςτρόπος να διεκδικήσω ευπρεπή διάλογο είναινα προσφύγω στη δικαιοσύνη για να συνομι-λούμε με πολιτισμό». Στη συνέχεια βέβαιαμετά τις πολλαπλές αντιδράσεις πήρε πίσωτη μήνυση λέγοντας πως: « Βλέπω λοιπόν τον∆ημήτρη Καραντζά σαν παιδί μου».

Ζούμε σε μια εποχή θεατρικής άνθισης καιταυτόχρονου μαρασμού των οικονομικών τωνθεάτρων, απίστευτων δυσκολιών για ηθοποι-ούς σκηνοθέτες, τεχνικούς, μια εποχή οριακάβιώσιμη για το θέατρο. Με τις επιχορηγήσειςκομμένες, το Εθνικό Θέατρο αποτελεί έναναπό τους ελάχιστους οργανισμούς που μπο-ρεί να εξασφαλίσει παραγωγές και ταυτό-χρονα να μπει ανάχωμα στην όλο και αυξα-νόμενη εμπορευματοποίηση και θεαματικο-ποίηση μεταμόρφωση του θεάτρου που προ-ωθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία (βλ. πχ υπό-θεση Ρουβά). ∆εν ξέρουμε λοιπόν αν ο διευ-θυντής του Εθνικού πρέπει να «τιμά τα παν-τελόνια που φορά» αλλά καλό θα ήταν ναπληροί στις πράξεις του κάποιες προϋποθέ-σεις προς αυτή την κατεύθυνση.

http://tsalapatis.blogspot.gr/

ουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων στα σχολεία. Η ελληνική κοινωνίαπροσπαθεί να διαπραγματευτεί εντός της το θέμα, να το καταλάβει, οι θε-σμοί να παρέμβουν.

Το πρόβλημα του ομοφοβικού Bullying

Θεωρώ ότι υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο, από το οποίο πρέπει να ξεκι-νήσουμε, και το οποίο πολύ συχνά αποσιωπάται ή υποβαθμίζεται στιςσχετικές συζητήσεις: κύριος λόγος της αυτοκτονίας του Βαγγέλη ήταν ηομοφοβία και η βία, ψυχολογική και σωματική, που είχε δεχτεί εξαιτίαςτης. Γιατί ανεξάρτητα από το αν ο ίδιος ήταν γκέι ή όχι, ως τέτοιος αντι-μετωπιζόταν.

Το γεγονός ότι δεν ονοματίζεται η ομοφοβία ξεκάθαρα, αλλά ότι η αιτίατου bullying εντοπίζεται, γενικά, στη σχολική βία, το αντριλίκι, τον τσαμ-πουκά, το κρητικό νταηλίκι είναι κομμάτι του προβλήματος. Οι συστη-ματικές έρευνες, που έχουν γίνει σε άλλες χώρες μας δείχνουν τη σημα-σία αυτού του παράγοντα. Στις ΗΠΑ, λ.χ., έχει υπολογιστεί ότι το μεγα-λύτερο μέρος των αυτοκτονιών εφήβων ή των επιχειρούμενων αυτοκτο-νιών οφείλεται στο ομοφοβικό bullying.

Πώς να το αντιμετωπίσουμε

Προχωρώντας, δύο σκέψεις για το τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση τηςΑριστεράς. Αντί να εστιαστεί στην καταστολή του φαινομένου, να φέρειτάχιστα το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγά-ρια και τον γάμο, θεσμούς που βοηθούν καθοριστικά στην πράξη την ισο-νομία και τη δικαιοσύνη, διαμορφώνουν κοινωνικές συνειδήσεις και εκ-παιδεύουν δημοκρατικούς πολίτες.

Επίσης, το Υπουργείο Παιδείας χρειάζεται δημιουργήσει σε εθνική κλί-μακα εκπαιδευτικό πρό-γραμμα που να αφορά την εκ-παίδευση πάνω στα δικαιώ-ματα και τις διακρίσεις, τηνεπίλυση συγκρούσεων, τηνσχολική διαμεσολάβηση.Αυτή τη στιγμή υπάρχουνπολλά τέτοια προγράμματαστα σχολεία για εκπαίδευσημαθητών και εκπαιδευτικών(αντιφασιστική και αντιρατσι-στική εκπαίδευση, εκπαί-δευση στα δικαιώματα, επί-λυση συγκρούσεων, επικοινω-νία χωρίς βία, πρόληψη ψυχι-κής υγείας, δυναμική ομάδας,peer mediatation, χωρίς όμωςνα έχουν μια εγκεκριμένη καισταθερή μορφή και να είναικομμάτι του εκπαιδευτικούπρογράμματος. Πιστεύω ότιχρειάζεται ένας κορμός αυτώντων προγραμμάτων να πραγ-ματοποιείται σε εβδομαδιαίαβάση. Η εκπαίδευση πρέπεινα είναι βιωματική, και όχι σεμορφή διάλεξης. Επί της ου-σίας, μαζί με την ευαισθητο-ποίηση, να δίνεται χώρος σταπαιδιά να σχετίζονται μεταξύτους αλλά και με τους δασκά-λους, και να μπορούν να συ-

ζητούν γι’ αυτά που πραγματικά τους απασχολούν στις σχέσεις τους καιστην καθημερινότητά τους. Ταυτόχρονα, βέβαια, χρειάζεται η αντίστοιχηβιωματική εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση καθηγητών και δασκάλων— και αυτή σε σταθερή βάση ώστε να μπορούν να εκπαιδεύσουν τους μα-θητές. Σ’ αυτή τη διαδικασία πρέπει να συμμετάσχουν και οι γονείς, στοπλαίσιο ενός διαλόγου με ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα.

***Αν η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πάρει την πρωτοβουλία να θεσμοθετήσει

μια τέτοια εκπαίδευση με ποιοτικά χαρακτηριστικά σε σταθερή βάση –καιπιστεύω ότι θα το κάνει, θα το κάνουμε δηλαδή— θα πραγματοποιήσειμια ουσιαστική τομή. Με λίγα λόγια, η βάση για την αντιμετώπιση τουbullying πιστεύω ότι είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού σχολείου,όπου τα παιδιά μαθαίνουν να σχετίζονται, να επιλύουν συγκρούσεις, νααξιοποιούν τη διαφορετικότητα, να συμβιώνουν και αναπτύσσουν σχέσειςσυνεργασίας και αλληλεγγύης. Αυτό βέβαια δεν θα γίνεται σε ένα μάθημααλλά πρέπει να διαπερνά σιγά σιγά ολόκληρη την εκπαιδευτική διαδικα-σία και να εμπλέκει όλα τα κομμάτια της εκπαιδευτικής κοινότητας. Κάτιτέτοιο, πιστεύω, θα κάνει την πραγματική διαφορά σε θέματα bullying,ρατσισμού αλλά και για αντιμετώπιση της ανόδου της Χρυσής Αυγής.

* H Βασιλική Κατριβάνου είναι βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Η ομοφοβία, το bullyingκαι η κυβέρνηση της Αριστεράς Ένας ανδριάντας

για τον κύριο Χατζάκη

Αντί η Αριστερά ναεστιαστεί στην κατα-στολή του φαινομένου,να φέρει τάχιστα το νο-μοσχέδιο για το σύμ-φωνο συμβίωσης γιαομόφυλα ζευγάρια καιτον γάμο, θεσμούς πουβοηθούν καθοριστικάστην πράξη την ισονομίακαι τη δικαιοσύνη, δια-μορφώνουν κοινωνικέςσυνειδήσεις και εκπαι-δεύουν δημοκρατικούςπολίτες.

“

Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ησυνάντηση αύριο στο Βερολίνο με-ταξύ της γερμανίδας καγκελαρίουκαι του έλληνα πρωθυπουργού θα

είναι καθοριστική και για τις ελληνογερμα-νικές σχέσεις και για τη θέση τής χώρας στηνευρωζώνη. Καθώς η πρωτοβουλία της συ-νάντησης ανήκει στην κ. Μέρκελ, μπορεί ναεικάσει κανείς τη σαφή πρόθεσή της να διε-ρευνήσει η ίδια τις διαθέσεις της ελληνικήςπλευρά και ταυτόχρονα να βάλει τους όρουςτης γερμανικής πλευράς για το μέλλον. Απόαυτή την άποψη, μπορεί να προβλέψει κα-νείς ότι η συζήτηση θα είναι ειλικρινής καιοι εκατέρωθεν θέσεις θα στηρίζονται, σε με-γάλο βαθμό, στο ρεαλισμό. ∆εν υπάρχει χρό-νος για χάσιμο τόσο από οικονομική όσο καιαπό γεωπολιτική άποψη.

Η συνάντηση στο Βερολίνο δεν θα κατα-λήξει σε αποφάσεις, όπως σπεύδει να ενη-μερώσει η γερμανική πλευρά. Αλλά, πλέον,έχει μια βάση εκκίνησης και αυτή είναι ησυμφωνία των Βρυξελλών της Πέμπτης, πουδιαμόρφωσε πλαίσιο συνεργασίας πιο λει-τουργικό. Η συμφωνία αυτή, με τη σειρά της,είχε σε μεγάλο βαθμό «φωτογραφηθεί» απότο περιεχόμενο του τηλεγραφήματος τουπρακτορείου Infoinsight, που αποκάλυπτε τασχέδια της κ. Μέρκελ για το ξεπέρασμα τηςκρίσης της Ελλάδας (Η Εποχή, 15/3), που κι-νούνταν σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύ-ματος από τις θέσεις Σόιμπλε ή και Ντάι-σελμπλουμ.

Η διεκδίκηση της πολιτικής

Η πρωτοβουλία του έλληνα πρωθυπουρ-γού Αλέξη Τσίπρα να ζητήσει μια συνάντησηκορυφής πριν αυτή της ∆ευτέρας με την κ.Μέρκελ επιδίωκε να μεταφέρει τη συζήτησησε καθαρά πολιτικό επίπεδο και να φέρειπρο των ευθυνών τους την ηγεσία της ΕΕ,που δεν θα μπορούσε να κρύβεται πίσω απότα λεγόμενα τεχνικά κλιμάκια, και όσο είναιδυνατόν να αντλήσει δυνάμεις από τις δια-φοροποιήσεις μεταξύ των μελών της. Η συ-ζήτηση με την κ. Μέρκελ όσο χρήσιμη και ναήταν -και είναι- δεν θα έπρεπε να είναι η μο-ναδική.

Υπολόγιζε επίσης και στο διεθνές ενδια-φέρον για την ελληνική περίπτωση όσοναφορά το οικονομικό και το γεωπολιτικόσκέλος της. Η επίσκεψη στην Αθήνα τηςαμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών κ.Νούλαν, η οποία συναντήθηκε διαδοχικά μετον Α. Τσίπρα, τον Ν. Κοτζιά και τον Π. Καμ-μένο, η επίσκεψη του προέδρου της ΕΕ πο-λωνού κ. Τουσκ στην Ουάσινγκτον, το τηλε-φώνημα του προέδρου Ομπάμα προς την κ.Μέρκελ, αλλά και η «διακριτική» παρουσία

κινεζικών funds έδιναν σε δύο εκδόσεις εν-τόκων γραμματίων το περίγραμμα του ευρύ-τερου ενδιαφέροντος και του φόβου πουπροκαλούσε η προοπτική αποσταθεροποί-ησης μιας χώρας μέλους του ΝΑΤΟ σε μιαπεριοχή που περιβάλλεται από μείζονες ανι-σορροπίες. ∆ιότι η στάση της ηγεσίας της ευ-ρωζώνης και της ΕΚΤ οδηγούσε εκεί με μα-θηματική ακρίβεια, έστω και με τη μορφήατυχήματος. Η κ. Μέρκελ δεν θα μπορούσενα αφήσει ποτέ ανεξέλεγκτο αυτό το ενδε-χόμενο εν μέσω συγκεκριμένων προειδοποι-ήσεων για τον κίνδυνο. Το Grexit ήταν μιααπειλή που μπορούσε να απευθύνεται στηνΕλλάδα μόνο από ανεύθυνους.

Κοινή ανάγνωση της συμφωνίας

Ως ένα βαθμό, για όλους αυτούς τους λό-γους, το κλίμα στις Βρυξέλλες ήταν θετικό-τερο από ότι προβλεπόταν από την ελληνικήπλευρά. Στόχος της ήταν να επανααναγνω-στεί η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου καινα σταθεροποιηθεί ως αφετηρία εργασίαςκαι για τις δύο πλευρές. Αυτό που πέτυχε, τε-λικά, είναι η επαναανάγνωση αυτή να είναιπολύ πιο κοντά στην ελληνική άποψη για τοπεριεχόμενο της συμφωνίας και πολύ μα-κριά από όσους νόμιζαν ότι αυτό που συμ-φωνήθηκε είναι, περίπου, η υλοποίηση τουυπόλοιπου του τρέχοντος προγράμματος Σα-μαρά-Χαρδούβελη. Όπως τόνισε ο ΑλέξηςΤσίπρας στη συνέντευή του μετά το τέλοςτης συνόδου κορυφής, «στη χθεσινοβραδινήσυνάντηση επιβεβαιώσαμε κάτι εξαιρετικάκρίσιμο. Μπορεί να φαίνεται λίγο περίεργο,αλλά είναι κρίσιμο. Ότι έχουμε όλοι ενιαίαανάγνωση, την ίδια ανάγνωση πάνω στη συμ-φωνία της 20ης του Φλεβάρη.»

Ο πρωθυπουργός προχώρησε ένα βήμαακόμα και είπε και τι σημαίνει αυτό στηνπράξη. Απαρίθμησε: «Πρώτον, δεν υπάρχειη λεγόμενη πέμπτη αξιολόγηση. ∆εν υπο-χρεούται δηλαδή η Ελλάδα να λάβει υφε-σιακά μέτρα. Όπως αυτά που περιλαμβά-νονταν στο περιβόητο email του πρώηνυπουργού Οικονομικών, του κ. Χαρδούβελη.∆εύτερον, ως προς τις μεταρρυθμίσεις πουθα υλοποιήσουμε κατέστη σαφές ότι οι ελ-ληνικές αρχές θα έχουν την ευθύνη για τησυγκρότηση της λίστας των μεταρρυθμί-σεων, προφανώς για τη νομοθέτησή τους καιτην υλοποίησή τους. Και, τρίτον, ξεκαθαρί-σαμε και ζητήματα που αφορούν τη διαδικα-σία. Οι συνομιλίες για θέματα πολιτικής θαγίνονται στις Βρυξέλλες, στη συνάντηση τουBrussels Group, όπως ονομάστηκε. ΣτηνΑθήνα θα γίνονται αποστολές μόνο για τησυγκέντρωση τεχνικών πληροφοριών.»

Νίκη στα σημεία

Ασφαλώς αυτή η «νίκη στα σημεία» της ελ-ληνικής κυβέρνησης στη βάση μιας πολιτι-κής διαπραγμάτευσης δεν σημαίνει και ότιδεν άφησε πίσω προβληματικά σημεία καιασάφειες που αργότερα στο έδαφός τους θαφυτρώσουν αγκάθια. Το πιο σπουδαίο πρό-βλημα είναι ότι η χρηματοδότηση δεν θεω-ρήθηκε αυτοδίκαιη, εφόσον ορίστηκε η συμ-φωνία 20ης Φεβρουαρίου ως το μοναδικόισχύον πρόγραμμα, αλλά συμφωνήθηκε ότιθέλει το επακόλουθο της κατάρτισης λεπτο-μερούς και ποσοτικοποιημένου προγράμμα-τος μεταρρυθμίσεων και της έγκρισής τουαπό το Γιούρογκρουπ.

Το πακέτο των μεταρρυθμίσεων, λοιπόν,τώρα είναι το πιο σοβαρό ζήτημα για την ελ-ληνική κυβέρνηση και δεν επιτρέπει καμίακαθυστέρηση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανα-λογιζόμενος τη σοβαρότητα αυτού του ζητή-ματος έσπευσε να διαβεβαιώσει τους ηγέτεςτης ΕΕ ότι θα γίνει το ταχύτερο δυνατόν. Οκ. Ολάντ σε δηλώσεις του ανέφερε ότι ο Αλέ-ξης Τσίπρας τον διαβεβαίωσε ότι θα κάνειό,τι μπορεί για να παρουσιαστούν το γρηγο-ρότερο δυνατόν οι μεταρρυθμίσεις, ώστε τοΓιούρογκρουπ να λάβει αποφάσεις για τηχρηματοδοτική στήριξη της Ελλάδας. Αλλάκαι η κ. Μέρκελ στη συνέντευξή της θα ση-μειώσει ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει νααναλάβει την ευθύνη να παρουσιάσει συγκε-κριμένες μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να αντικα-ταστήσει τις μεταρρυθμίσεις που δεν έχουνγίνει με νέα ισοδύναμα μέτρα. Το αποτέλε-σμα πρέπει να είναι ακριβώς το ίδιο. Θα κά-νουμε ό,τι μπορούμε για να κρατήσουμε τηνΕλλάδα στο ευρώ, είπε.

Το είδος των μεταρρυθμίσεων που θα προ-ταθούν είναι το ένα ζήτημα. Το μείζον, όμως,πρόβλημα είναι αυτές να έχουν, όπως δε-σμεύτηκε η ελληνική πλευρά, και «θετικόδημοσιονομικό αποτέλεσμα». «Τα μέτρα τωνμεταρρυθμίσεων που είμαστε αποφασισμέ-νοι να υλοποιήσουμε θα έχουν θετικό δημο-σιονομικό αποτέλεσμα. Με στόχο πρωτογε-νές πλεόνασμα του 1-1,5%.» Και θέλοντας ναπροϊδεάσει για το πώς θα επιτευχθεί αυτός οστόχος πρόσθεσε ο Αλέξης Τσίπρας: «Είχαμετονίσει ότι με την κυβέρνηση κοινωνικής σω-τηρίας θα πάψουν να πληρώνουν στην Ελ-λάδα οι συνήθεις ύποπτοι. Έρχονται μεταρ-ρυθμίσεις που θα μεταφέρουν το κόστος απότη μεσαία τάξη σε αυτούς που δεν έχουν πλη-ρώσει το μερτικό τους στο λογαριασμό».

Παύλος Κλαυδιανός

Η εκ νέου αποσαφήνιση του περιεχομένου της συμφωνίαςτης 20ης Φεβρουαρίου ήταν ασφαλώς το κύριο έργο της σύ-σκεψης των Βρυξελλών. Όμως, η απόφαση του κ. Γιούνγκερ, ναδοθούν άμεσα το 2015 δύο δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση τηςανθρωπιστικής κρίσης είναι μια χειρονομία με διπλή αξία.

Πρώτον, τα δύο δισ. ευρώ μέσα στο 2015 είναι ένα ποσόικανό να ενισχύσει την πολιτική της κυβέρνησης στο πιο ευαί-σθητο πεδίο, την ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, και την κατάρ-ρευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Καθώς έχει χαθείχρόνος, η ενίσχυση του στόχου να ξεκολλήσει η οικονομία απότην ύφεση και τη στασιμότητα είναι κάτι πολύ ουσιαστικό.Πόροι 2 δισ. μέσα σε ένα χρόνο, όταν υπάρχει τόσο μεγάλη έλ-λειψη ρευστότητας, αλλάζουν το κλίμα, έχουν πολλαπλασια-στικά αποτελέσματα.

∆εύτερον, ίσως πιο σημαντικό από μια άποψη, είναι η έμμεσηβοήθεια που τα 2 δισ. συνιστούν σε μια στιγμή που τα «τεχνικάκλιμάκια» στην Αθήνα θέλησαν να ορθώσουν ανυπέρβλητα εμ-πόδια και στη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Ηαπόφαση του κ. Γιούνγκερ αποδομεί την προσπάθειά τους ναμείνει σε καραντίνα η ελληνική οικονομία και το 2015. Το γε-γονός ότι αφέθηκε να «περάσει» και από τους «σκληρούς» τηςσύσκεψης, είναι επίσης κάτι που πρέπει να καταγραφεί.

Ασφαλώς όλα θα εξαρτηθούν από τα προγράμματα που θα κα-τατεθούν από τα αρμόδια υπουργεία Εργασίας και Οικονομίας,από το πόσο ικανά θα σταθούν να ανταποκριθούν στις απαιτή-σεις που υπάρχουν. ∆εν πρέπει, επομένως, να χαθεί ούτε έναλεπτό, ούτε ένα ευρώ.

Π.Κ.

Η “νίκη στασημεία” τηςελληνικήςκυβέρνησηςστη βάση μιαςπολιτικήςδιαπραγμάτευσης δεν σημαίνεικαι ότι δενάφησε πίσωπροβληματικάσημεία καιασάφειες πουαργότερα στοέδαφός τους θαφυτρώσουναγκάθια.

“

Του

ΑΛΤΑ

Ν α

πό τ

η ΒΑ

ΒΕΛ

Ανθρωπιστική κρίση και Βρυξέλλες

44 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ηκυβέρνηση της Αριστε-ράς, η οποία βρίσκεταιεν μέσω μιας δύσκολης

διαπραγμάτευσης με τους εταί-ρους και τους θεσμούς, επιδιώ-κει αυτή την περίοδο τον μέγι-στο βαθμό συναίνεσης στο εσω-τερικό μέτωπο, και για αυτό τολόγο αποφεύγει κάθε μορφής«προστριβές», είτε με τους συγ-κυβερνώντες ΑνεξάρτητουςΈλληνες, είτε με ένα μεγάλοτμήμα του ελληνικού λαού, τοοποίο θεωρεί ότι οι στρατιωτι-κές και μαθητικές παρελάσειςαποτελούν στοιχεία τόνωσηςμιας, χαμένης εδώ και καιρό,εθνικής αξιοπρέπειας. Στοκάτω-κάτω της γραφής, μιαυπαναχώρηση στο πεδίο τουσυμβολικού δεν σημαίνει ότι ησυγκεκριμένη κυβέρνηση δενείναι αριστερή. Απόδειξη τουχαρακτήρα της, άλλωστε, είναιτο ήδη κατατεθειμένο προς δια-βούλευση σχέδιο νόμου τουυπουργείου ∆ικαιοσύνης.

Προσπάθησα, παραπάνω, νακάνω τον συνήγορο του διαβό-λου, παρουσιάζοντας τα πειστι-κότερα επιχειρήματα που ακού-στηκαν αυτές τις μέρες, για τηδικαιολόγηση ή τον υποβιβα-σμό της απόφασης περί παρέ-λασης-λαΐκού πανηγυριού απόανθρώπους, που σέβομαι και

εκτιμώ. ∆εν συμφωνώ, όμως.Για να το ξεκαθαρίσω, εξαρχής,θα μπορούσα να απαντήσω σεόλα αυτά με μια φράση: Είτεέτσι, είτε αλλιώς, δεν θέλουμεερπύστριες στη γιορτή μας.

Τι σημαίνει συμβολικό;

∆εν πρόκειται για ένα δευτε-ρεύον ζήτημα. Η θέση περί κα-τάργησης των στρατιωτικώνπαρελάσεων είναι ένα πάγιο αί-τημα της ανανεωτικής αριστε-ράς, εδώ και δεκαετίες. ∆ενχρειάζεται καν να μπω στονκόπο να επαναλάβω τους λό-

γους, τόσο αυτονόητο τοθεωρώ. Αν κάποιος αναγνώ-στης επιθυμεί, μπορεί, με μιααπλή αναζήτηση στο ιντερνέτ,να βρει μερικές εκατοντάδεςκείμενα, άρθρα, προγραμματι-κές θέσεις, μανιφέστα, αφί-σες....

Εδώ, θέλω απλώς να ασχο-ληθώ με το επιχείρημα περί«συμβολικής κίνησης». Τι ση-μαίνει συμβολικό; Πρόκειταιγια κάτι υλικότατο, πιο υλικό κιαπό έναν τοίχο. Όχι μόνο γιατους πρωταγωνιστές -τους μα-θητές και τις μαθήτριες, αλλάκαι τους άμοιρους φαντάρους,

Στη συζήτηση στην Επιτροπή της Βουλής τηνπερασμένη ∆ευτέρα όπου εγκρίθηκε ο διορι-σμός της νέας ηγεσίας του ΤΑΙΠΕ∆ ο πρώην

αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, ΧρήστοςΣταϊκούρας επικαλέστηκε δεσμεύσεις του ΓιάνηΒαρουφάκη ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις και τα έσοδάτους θα πρέπει να πηγαίνουν για το χρέος». Αργό-τερα, αναγνώρισε πως στο ίδιο κείμενο αναφέρε-ται πως οι στόχοι που είχαν τεθεί για το χρέοςήταν υψηλοί και θα έπρεπε να μειωθούν. Πάλιόμως δεν ανέφερε το πλήρες απόσπασμα από τηνομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη στο Eurogroup της11ης Φεβρουαρίου που παραθέτουμε σε δική μαςμετάφραση: «τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις μπο-ρεί να συμβάλλουν στη βελτίωση της προβολήςτου χρέους. Όμως, οι δεσμεύσεις της προηγούμε-νης κυβέρνησης έπεσαν έξω. Οι ποσοτικοί στόχοιπρέπει να είναι ρεαλιστικοί. Οι εξαναγκαστικέςπωλήσεις σε περιβάλλον ύφεσης είναι αδικαιολό-γητες. Οι αρχές θα διακόψουν όλες τις πωλήσειςπου δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον» (σελ.20). Παρακάτω, επισημαίνει πως οι στόχοι ιδιωτι-κοποιήσεων που περιγράφονται στο μνημόνιο δενεπιτεύχθηκαν ποτέ. Τα πραγματικά έσοδα ανήλθανστο 1,6 δισ. το 2011, ήταν μηδενικά το 2012, στο 1δισ. το 2014 και αναμένεται να ανέλθουν στο 1,5δισ. το 2014 και στα 2,2 δισ. το 2015. «Οι αριθμοί

καταδεικνύουν την αδυναμία των ιδιωτικοποι-ήσεων να αποφέρουν σημαντικά έσοδα για την απο-πληρωμή του χρέους. Η νέα κυβέρνηση προτίθεταινα διακόψει αυτήν τη συστημική προσέγγιση στοσυγκεκριμένο θέμα. Από αυτήν τη στάση αναμένε-ται να προκύψει έλλειμμα βραχυπρόθεσμα και με-σοπρόθεσμα, όμως θα μπορούσε να οδηγήσει σευψηλότερα έσοδα μακροπρόθεσμα, καθώς θα απο-φευχθούν οι εκπτώσεις στις αποτιμήσεις όπως καιη πώληση στοιχείων ενεργητικού που δεν είναιπρος το συμφέρον του ελληνικού λαού. Η νέα θέσηπροφανώς θα επιδεινώσει τη βιωσιμότητα τουχρέους βραχυπρόθεσμα, απομακρύνοντας την επί-τευξη του στόχου 124% του ΑΕΠ έως το 2020, αλλάαναμφισβήτητα θα βελτιώσει την τροχιά του χρέ-ους σε πιο μακροπρόθεσμη βάση.

Σε σχέση με τις ανάγκες χρηματοδότησης, ητρύπα από τα προβλεπόμενα έσοδα από αποκρατι-κοποιήσεις ύψους 2,2 δισ. θα μπορούσε να καλυ-φθεί κατά ένα μεγάλο μέρος από τα κέρδη ύψους1,9 δισ. των κεντρικών τραπεζών από την κατοχήτων ελληνικών ομολόγων» (σελ. 22).

Για το “πραγματικά αλλιώς”στο ∆ήμο Θεσσαλονίκης

∆ήμος Θεσσαλονίκης, μια μεγάλη ιστορία, ή ένα «μεγάλομαγαζί», όπως αντιμετωπίζεται μέχρι σήμερα. Μια πόληπου μοιάζει να πνίγεται από της ίδιες της τις επιλογές.

Μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του ∆ήμου, η διοίκηση Παπα-γεωργόπουλου που για δεκαετίες «κυβερνούσε» και έτρωγε δη-μόσιο χρήμα με αποκορύφωμα το σκάνδαλο με την υπεξαίρεσηεκατομμυρίων από τα ταμεία του ∆ήμου.

Παγιωμένα προβλήματα

Η σημερινή διοίκηση Μπουτάρη, η παράταξη «Πρωτοβουλία»,εκλέχτηκε με κεντρικό σύνθημα «Να φύγει η δεξιά που ταέφαγε». Με προφίλ προοδευτισμού και με σύμμαχο τον ΓιώργοΠαπανδρέου, ο Γιάννης Μπουτάρης, γνωστός επιχειρηματίαςτης πόλης γίνεται ∆ήμαρχος. ∆ιαρκής η μιντιακή στήριξη τηςδιοίκησης σε όλη την πενταετή θητεία της. Μιας διοίκησης πουμόνο που έχει να απολογήσει είναι «η τότε αλλαγή του αέρα τηςΘεσσαλονίκης». Ο συνιδρυτής της Πρωτοβουλίας, πλέον μαύροπρόβατο, (στέλεχος της ∆ΗΜΑΡ), έχει δηλώσει πως η παράταξηέχει γραφειοκρατικοποιηθεί και πως ο κ. Μπουτάρης λειτουρ-γεί ως απόλυτος μονάρχης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της «μοναρχίας» το γεγονός ότι οΓιάννης Μπουτάρης εξανάγκασε τον Κωνσταντίνο Ζέρβα σε πα-ραίτηση από τη θέση του αντιδημάρχου γιατί υπερασπίστηκε τηναπόφαση του ∆ημοτικού Συμβουλίου για τους συμβασιούχουςπου διεκδικούν τις θέσεις εργασίας τους. Ο κ. Ζέρβας ήταν στε-νός συνεργάτης, και νόμιμος αναπληρωτής του κ. Μπουτάρηόποτε αυτός απουσίαζε. Ο επί σειρά ετών αντιδήμαρχος οικονο-

μικών, Χασδάι Καπόν, επίσης από τους στενότερους συνεργάτεςτου κ. Μπουτάρη, παραιτήθηκε πρόσφατα για λόγους ηθικήςτάξη. Έχει ασκηθεί ποινική δίωξη εις βάρος του με την κατη-γορία της λήψης θαλασσοδανείου πολλών εκατομμυρίων ευρώαπό την Proton Bank του κ. Λαυρεντιάδη. Όμως ο Γιάννης Μπου-τάρης έχει «νωπή λαϊκή εντολή» από τις εκλογές του Μαΐου του2014. ∆υστυχώς, η Ριζοσπαστική Αριστερά, από την τότε θέσητης αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν κατάφερε να δημιουργή-σει ένα ισχυρό αντιπαράδειγμα διεκδίκησης και διοίκησης του∆ήμου Θεσσαλονίκης.

Και τα σημερινά δεδομένα

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μία πλούσια από πολιτικά καικοινωνικά γεγονότα τετραετία. Η διοίκηση Μπουτάρη θα εξακο-λουθήσει να παρακμάζει πολιτικά και ηθικά. Τούτη η παρακμήκάνει φανερά τα σημάδια της στην πόλη και στους ανθρώπουςτης, που περισσότερο από ποτέ έχουν ανάγκη, από αυτό το«πραγματικά αλλιώς». Και που για πρώτη φορά με την κυβέρ-νηση Αριστεράς, αισιοδοξούμε πως θα διαμορφωθεί το πλαίσιουλοποίησής του.

Ρεαλιστική προοπτική αλλά και επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, ναδομήσουμε τις συνθήκες και το πρόγραμμα ώστε ο ∆ήμος Θεσ-σαλονίκης να φύγει όντως από τα χέρια της δεξιάς, που μέχρισήμερα διοικεί.

Επαναπροσδιορίζουμε λοιπόν το ρόλο μας με μακροπρόθεσμοστόχο την ∆οιίκηση Αριστεράς στον ∆ήμο Θεσσαλονίκης και τηνπροετοιμασία της πόλης να στηρίξει μία τέτοια διοίκηση.

Άμεσοι στόχοι να οργανώσουμε τις κοινωνικές συμμαχίες,αρθρώνοντας ηχηρό λόγο και επιδεικνύοντας αποτελεσματικήδράση.

Ο λόγος και η δράση μας επομένως να είναι επαρκώς ριζο-σπαστικοί ώστε να μπολιάζουν με τα προτάγματά μας, επαρκώςεναλλακτικοί, ώστε να ελκύουν, επαρκώς κινηματικοί ώστε ναδιεκδικούν.

Για να φτιάξουμε, με άλλους όρους και άλλη διάθεση, το«πραγματικά αλλιώς»…

Ιάσων Μπαντιος, Νοτοπούλου Κατερίναμέλη δημ. Παράταξης: Θεσσαλονίκη-ανοιχτή πόλη

Επαναπροσδιορίζουμε λοιπόν το ρόλομας με μακροπρόθεσμο στόχο την ∆οι-ίκηση Αριστεράς στον ∆ήμο Θεσσαλο-νίκης και την προετοιμασία της πόληςνα στηρίξει μία τέτοια διοίκηση. Άμε-σοι στόχοι να οργανώσουμε τις κοινω-νικές συμμαχίες, αρθρώνοντας ηχηρόλόγο και επιδεικνύοντας αποτελεσμα-τική δράση.

“

Συνάντηση φίλων και συντρόφωνΤο Σάββατο 28 Μαρτίου, ώρα 7:30 μμ, στο Νέο ∆ημαρχείο Θεσσαλονίκης, στην αίθουσα του νερού,

θα βρεθούν φίλοι και σύντροφοι που συναντήθηκαν στη φυλακή και στις εξορίες της χούντας να ταπουν. Μετά, σε μια παρακείμενη ταβέρνα θα πιουν και ένα ποτήρι, συζητώντας όχι μόνο για τα παλιάκαι για τα τωρινά Επικοινωνήστε με τον Περικλή Τερζή (τηλ:2310699203, 6974807561 και Βασίλη∆εμουρτζίδη (6973881912).

∆εν θέλουμε ερπύστριεςστη γιορτή μας

Τι είπε(πραγματικά)ο Βαρουφάκης


∆υσμενείς συσχετισμοί,θετικό αποτέλεσμαΤι άφησε πίσω της η εφταμερής των Βρυξελλών

Ηθετική αίσθηση που προκύπτειαπό την ανάγνωση της κοινήςανακοίνωσης για την εφταμερή,

τελικά, συνάντηση των Βρυξελλών, αφή-νει μια ευχάριστη γεύση στην ελληνικήπλευρά, ιδίως μετά τις φαρμακερές επι-θέσεις που είχαν προηγηθεί διαμορφώ-νοντας δυσμενέστατο κλίμα. Το ίδιο καιτο ρεπορτάζ που τη συνοδεύει περιγρά-φοντας όσα προηγήθηκαν και όσα δια-μείφθηκαν στη διάρκεια αυτής της ση-μαντικής συνάντησης κορυφής.

Ας μη βιαστούμε να μιλήσουμε γιανίκη, όχι γιατί είναι ασήμαντα τα όσασυμφωνήθηκαν, αλλά γιατί, όπως πολ-λές φορές έχουμε πει, αυτός ο αγώναςπου δίνει η ελληνική κυβέρνηση, είναιαγώνας διαρκείας, που δεν θα κριθεί σεμια αναμέτρηση. Η αλήθεια είναι ότι ένααπό τα βασικά στοιχεία της συμφωνίαςπου πιστοποιεί η κοινή ανακοίνωση,είναι η επιβεβαίωση της τομής, σε σχέσημε τα μνημόνια, που αντιπροσωπεύει ηαπόφαση της 20ης Φεβρουαρίου, και ηεπικύρωση της μεταφοράς των διαπραγ-ματεύσεων από το επίπεδο των τεχνικώνκλιμακίων της τρόικας στο πολιτικό επί-πεδο των Βρυξελλών. Πράγματα πουδιεκδικούσε η ελληνική πλευρά. ∆εν πε-ριμένουμε, δηλαδή, πια την αξιολόγησητης πορείας εφαρμογής των μνημονίωναπό την τρόικα, προκειμένου να αρχίσειη σταδιακή εκταμίευση των ποσών πουείχαν συμφωνηθεί με τη δανειακή σύμ-βαση.

Θα περάσουμεκι από άλλους κάβους

Ωστόσο, η πορεία από εδώ και πέραδεν πρέπει να φανταστούμε ότι θα είναιανθόσπαρτη. Η τακτική των ασφυκτικώνπιέσεων δεν φαίνεται να αλλάζει παρά τηδιακήρυξη «πνεύματος αμοιβαίας εμπι-στοσύνης». Άλλωστε, στο τέλος του τε-τραμήνου, κι αν ακόμα όλα πάνε καλάστο μεταξύ, μας περιμένει η διαμόρφωσητης τελικής συμφωνίας και το κρίσιμοζήτημα της διαπραγμάτευσης για τοχρέος. Στη διάρκεια αυτής της πορείαςκαραδοκούν παντοειδείς κίνδυνοι:

Οι συσχετισμοί διεθνώς και στην ΕΕ,αλλά και εντός των χωρών-μελών μπορείαυτή τη στιγμή να ήταν ευνοϊκοί για τησυγκεκριμένη συμφωνία, δεν σημαίνει,όμως, ότι είναι αμετάβλητοι.

Ακόμα και για τις μεταρρυθμίσεις πουπεριγράφονται με σχετική σαφήνεια,υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπούν σε«μεταρρυθμίσεις» επώδυνες με την πιε-

στική παρέμβαση εκ των έξω ή και εκτων έσω. Χρειάζεται, λοιπόν, επαγρύ-πνηση και σταθερός προσανατολισμός.

Η οικονομική ανάκαμψη, που αποτελείπρωτογενή επιθυμία και στόχο της ελλη-νικής πλευράς, και προσδοκάται ακόμηκαι από την εφαρμογή των μέτρων κατάτης ακραίας φτώχειας, ενδέχεται να συ-ναντήσει εμπόδια ή να καθυστερήσει.Χρειάζεται, συνεπώς, ο στόχος να εξειδι-κευτεί τόσο που ο βαθμός πραγμάτωσήςτου να μπορεί να ελεγχθεί και να προ-ωθείται σχεδόν καθημερινά.

Σε κάθε κρίσιμη καμπή, όσοι επιβου-λεύονται τη σχετικά αυτόνομη από εξαρ-τήσεις πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και έχουν στόχο να περιορίσουνόσο γίνεται περισσότερο το περιθώριοτων κινήσεών της, θα εντείνουν τις πιέ-σεις τους για την προώθηση κυβερνητι-κών σχημάτων «εθνικής συνεννόησης»,καλλιεργώντας ακόμα και κλίμα ανα-σφάλειας στην κοινωνία. Η κυβέρνηση,αν θέλει να διατηρήσει την πρωτοβουλίατων κινήσεων, είναι υποχρεωμένη να τιςαποκρούει καλλιεργώντας ταυτόχρονατο πνεύμα της λαϊκής ενότητας, που δενείναι αυτονόητη και εκ των προτέρων δε-δομένη.

Θετικό ορόσημο

Με την ελπίδα ότι αυτοί – ίσως καιάλλοι– κίνδυνοι θα αντιμετωπιστούν μεεπιτυχία, μπορούμε να πούμε ότι η 20ήΜαρτίου θα αποτελέσει ένα μάλλον ευτυ-χές χρονικό ορόσημο. Ένα χρονικό ση-μείο από το οποίο, με καλύτερες συνθή-κες από τις φημολογούμενες ή απειλού-μενες, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί νασυνεχίσει το δύσκολο αγώνα με στόχο ναμεταβάλει τους υφεσιακούς αντιοικονο-μικούς και αντικοινωνικούς όρους, πουμας είχα επιβληθεί επί πέντε χρόνια.

Πρόκειται για μια συγκρατημένη καιόχι υποκειμενική εκτίμηση, που μάλλονανταποκρίνεται και στη γενική αίσθησηπου έχει διαμορφωθεί στην πλειονότητατης ελληνικής κοινωνίας. Μόνο η ηγεσίατης Ν∆ φαίνεται ότι αδυνατεί να αντιλη-φθεί αυτή την πραγματικότητα. Η δή-

λωση του κ. Σαμαρά αμέσως μετά τη δη-μοσίευση της κοινής ανακοίνωσης αυτόπιστοποιεί: εξακολουθεί να μιλάει γιατρόικα (τη στιγμή που ούτε και τα αντι-πολιτευόμενα μίντια δεν χρησιμοποιούντον όρο), να μην αντιλαμβάνεται τηντομή που αφήνει πίσω την λογική τωνμνημονίων και να επιμένει ότι «ο χρόνοςκαι τα χρήματα τελειώνουν» (τη στιγμήπου η ελληνική κυβέρνηση και χρόνοκέρδισε και χρηματοδοτικές ανάσεςπήρε).

Χωρίς πολιτικά επιχειρήματαοι μνημονιακοί

Η ηγεσία της Ν∆, δέσμια της αυτοκα-ταστροφικής επιδίωξης της να δικαιωθείμέσα στην εκλογική ήττα, χωρίς τη δυνα-τότητα ή την τόλμη να αναθεωρήσει τηνπολιτική τής υποστήριξης των μνημο-νίων ως μιας σωτήριας λύσης, φαίνεταινα βγαίνει η μόνη αδιαμφισβήτητα ηττη-μένη από τη συμφωνία της Πέμπτης (Πα-ρασκευής). Γιατί το μόνο βέβαιο πουπροκύπτει από αυτήν με σαφήνεια, είναιότι τα μνημόνια και η λιτότητα δεν ήτανμονόδρομος. Στην πραγματικότητα ήτανεπιλογή και των «εταίρων» και των «ημε-τέρων». Μπορούσαν δε να αποτραπούν,ή έστω να υπονομευθούν υπό μία προ-ϋπόθεση: ότι θα έβρισκαν μεθοδική καιαποφασιστική αντίσταση από μια κυβέρ-νηση που θα ενεργούσε με γνώμονα τοσυμφέρον των λαϊκών τάξεων.

Η πραγματικότητα αυτή είναι πολύ πι-θανό να προκαλέσει ισχυρές αναταράξειςστο εσωτερικό των παλαιών (και νέων,όπως το Ποτάμι) πολιτικών σχηματι-σμών, που θεωρούν θέσφατο την πολι-τική τής μνημονιακής λιτότητας, και δεί-χνουν να ανησυχούν και να ταράσσονταικάθε φορά που αμφισβητείται. Γιατί είναισαν να τους αφαιρεί το έδαφος κάτω απότα πόδια τους, αφήνοντάς τους έκθετουςστα μάτια των πολιτών που κάθε τόσοτρομοκρατούσαν, για να τους κρατούνέγκλειστους στη στρούγκα των μνημο-νίων και της λιτότητας.

Χ. Γεωργούλας

Μπορούμε να πούμε ότι η 20ή Μαρτίου θααποτελέσει ένα μάλλον ευτυχές χρονικόορόσημο. Ένα χρονικό σημείο από το οποίο, μεκαλύτερες συνθήκες από τις φημολογούμενες ήαπειλούμενες, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί νασυνεχίσει το δύσκολο αγώνα με στόχο ναμεταβάλει τους υφεσιακούς αντιοικονομικούςκαι αντικοινωνικούς όρους, που μας είχαεπιβληθεί επί πέντε χρόνια

“

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

που εξαναγκάζονται να γυαλί-ζουν σίδερα ή να μαθαίνουνβήμα. Αλλά για όλους κι όλεςεμάς, που δεν θεωρούμε ότι μιααριστερή κυβέρνηση μπορεί ήπρέπει να καταφεύγει σε στιλ-βωμένα άρματα μάχης για ναμας κάνει περήφανους. Και μά-λιστα, να μας καλεί να χορέ-ψουμε, στην πλατεία Συντάγμα-τος, με παιανίζουσες μπάντες,όλοι αγκαλιασμένοι, αριστεροίκαι ακροδεξιοί, ζητιάνοι καιλαθρέμποροι καυσίμων, φοιτη-τές και τραπεζίτες. Γιατί αυτήείναι, μεταφρασμένη σε πραγ-ματικούς όρους, η προβαλλό-μενη ως «απλά» συμβολική,«εθνική ομοψυχία» και «εθνικήανάταση».

Το ακριβότερο αντίτιμο

∆εν θεωρώ ότι το ένα τρίτοτων ελλήνων ψηφοφόρωνέγινε, ξαφνικά, αριστερό. Ούτεκαι πιστεύω ότι θα πάθει κανείςκάτι, επειδή και φέτος θα γίνειστρατιωτική και μαθητική πα-ρέλαση, στο πλαίσιο των εορ-τασμών για την Ελευθερία. Απότην άλλη μεριά, όμως, (κατά-λοιπο, ίσως, μιας ξεπερασμέ-νης», για πολλούς, συγκεκριμέ-νης αριστερής οπτικής) υπο-στηρίζω ότι η μεταβολή των συ-νειδήσεων υποβοηθάται και μεπράξεις ρήξης με το παρελθόν,με την κυρίαρχη ιδεολογία. Ότιτα στερεότυπα οφείλουν ναανατρέπονται, ότι το εθνικόαφήγημα πρέπει σιγά σιγά ναξηλώνεται. Και δεν νομίζω ότιη κατάργηση, τουλάχιστον τωνμαθητικών παρελάσεων, είναιδα και κανένα επαναστατικόβήμα, το οποίο θα συναντούσετην πάνδημη κατακραυγή τωνεθνικά σκεπτόμενων και αγωνι-ούντων συνανθρώπων μας.Μπορεί, βέβαια, και να κάνωλάθος.

Υπάρχουν συναινέσεις καισυναινέσεις, συμβιβασμοί καισυμβιβασμοί. Σημασία έχει πούτίθεται, κάθε φορά, η γραμμήάμυνας και, κυρίως, για χάρηποιου, βραχυπρόθεσμού ή μα-κροπρόθεσμου στόχου. Ας ελ-πίσουμε ότι η απόφαση για τηνφετινή διεξαγωγή των παρελά-σεων να είναι το ακριβότεροαντίτιμο που θα πληρώσει οΣΥΡΙΖΑ στον ελάσσονα κυβερ-νητικό του εταίρο. ∆εν τοθεωρώ ασήμαντο, αλλά το προ-τιμώ από άλλα, πολύ πιο επι-κίνδυνα, όπως κάτι δηλώσειςπερί της ΕΛ∆ΥΚ ως «πρώτηςδύναμης επίθεσης» εναντίοντου «προαιώνιου εχθρού μας»...

Πέτρος Ιωσήφ Σταγκανέλης


Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Υπό το φως των σφοδρών αντιστά-σεων στη συμφωνία της 20ής Φεβρουα-ρίου και της προσπάθειας να γυρίσειπρος τα πίσω το περιεχόμενό της, προςτο μνημόνιο μπορούμε να πούμε ότι ήτανμια καλή για μας συμφωνία;

Αντέξαμε τρεις διαδοχικές πιέσεις, οιοποίες, για κάποιους, θα μπορούσαν ναπροκαλέσουν ανυπόφορους κραδασμούςστην παρούσα κυβέρνηση. Αντέξαμε καιξεπεράσαμε την πίεση αναφορικά με τιςκαταθέσεις στις τράπεζες και μάλιστα μεαπόλυτα λογικό τρόπο, με αποτέλεσμακαι οι ίδιοι οι πολίτες να συμπεριφερ-θούν με ψυχραιμία και εμπιστοσύνη. Αν-τέξαμε και ξεπεράσαμε επίσης τη δρα-ματική υστέρηση των εσόδων, που είχεσχεδιάσει αποχωρώντας η προηγούμενηκυβέρνηση, ελπίζοντας σε αριστερή πα-ρένθεση. Ο τρίτος τομέας πίεσης, οοποίος αντιμετωπίστηκε με επιτυχία,αφορούσε το αν η Ελλάδα θα έβρισκε ταχρήματα να καλύψει όχι μόνο τις ανάγ-κες σε μισθούς και συντάξεις, αλλά καιτις διεθνείς υποχρεώσεις της.

Παρά τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη,οι πιέσεις συνεχίστηκαν με κάποιους ναεπιδιώκουν την ακύρωσή της στηνπράξη. Αυτό αποτελεί απάντηση σεόσους έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι ησυμφωνία ήταν μια μεγάλη υποχώρησηαπό την πλευρά της νέας κυβέρνησης –

αν ήταν όντως έτσι, τότε δεν θα υπήρχελόγος να επιδιώκει την ακύρωσή της ηάλλη πλευρά.

Τα επιχειρήματα και η πολυδιάστατηπολιτική συμμαχιών που αναπτύχθηκε,αποδείχθηκαν απολύτως επαρκή, ώστενα ακυρωθεί οποιαδήποτε αμφισβήτησητης συμφωνίας και να ξεκινήσει η υλο-ποίησή με νέα συγκεκριμένα βήματα σεσυμφωνία με τους εταίρους.

Η γεωπολιτική διάσταση

Η γεωπολιτική διάσταση στην ελλη-νική περίπτωση είναι ένα σημαντικό δε-δομένο. Πώς μπορεί, όμως, να αξιοποι-ηθεί χωρίς να προκληθούν βλάβες; Πώςκρίνεις ότι χειριστήκαμε ως τώρα αυτήτη διάσταση;

Αναφέρθηκα ήδη στην πολυδιάστατηπολιτική συμμαχιών που ακολουθούμε.Είδατε τα αποτελέσματά της. Κάποιοιυποστήριζαν ότι είμαστε μόνοι μας στηνΕΕ, ότι ο συσχετισμός είναι 18-1 στο Γι-ούρογκρουπ κλπ. Στην πράξη δείξαμεότι δεν είναι έτσι. Ότι ο έλληνας πρωθυ-πουργός μπορεί να κάθεται σε ένα τρα-πέζι με τους ηγέτες των δύο μεγαλύτε-ρων εταίρων μας και τους επικεφαλήςτων κοινοτικών οργάνων και όχι μόνο ναμην αισθάνεται μόνος, αλλά η συζήτησηνα καταλήγει σε συμφωνία, στη βάσητων απόψεων που είχαν από την αρχήδιατυπωθεί από εμάς ως βιώσιμη λύση.

Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας είναιμια εξαιρετικά σημαντική διάσταση, τηνοποία αντιλαμβάνονται και παραδέχον-ται δημόσια όλο και περισσότεροι απότους συνομιλητές μας. Είναι μια βασικήπτυχή της πολιτικής συζήτησης που βρί-σκεται σε εξέλιξη, μια πτυχή που νομίζωορθώς αναδείξαμε. Ειδικά τώρα, που ηχώρα βρίσκεται στη μέση ενός τριγώνουαστάθειας, με την κρίση στην Ουκρανίαβόρεια, στην Αφρική νότια και δυτικάκαι στη Μ. Ανατολή ανατολικά, η κυβέρ-νηση έχει κάθε λόγο να αναδεικνύει ταπροτερήματα της Ελλάδας ως παρά-γοντα σταθερότητας, δημοκρατίας καιειρήνης στην ευρύτερη περιοχή.

Ως τώρα τον όρο «ρήξη» τον «διαχειρι-ζόταν» πολιτικά η από εδώ πλευρά.Τώρα τον αποδίδουμε στην άλλη, σεμέρος της άλλης πλευράς, στους «ακραί-ους εκπροσώπους των δανειστών».

Ποτέ δεν μιλήσαμε προεκλογικά γιαδιάθεση ρήξης με κάποιον από τουςεταίρους ή τους δανειστές μας. Αυτό πουυποσχεθήκαμε και ήδη πράττουμε είναινα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να εγκατα-λειφθούν οριστικά οι αδιέξοδες πολιτι-κές των μνημονίων.

Η νέα κυβέρνηση είναι η πρώτη στηνΕυρώπη με ξεκάθαρα αντινεοφιλελεύ-θερη ατζέντα. Αυτό είναι λογικό ναγεννά διαφωνίες στις συζητήσεις πουέχουμε με τις άλλες κυβερνήσεις, οι πε-ρισσότερες εκ των οποίων συνεχίζουν ναέχουν νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις.Αυτό, όμως, είναι μια πολιτική συζή-τηση, που αναγνωρίζει τις διάφορες καιεπιζητά μέσα από διάλογο τη σύνθεσητων απόψεων, στην κατεύθυνση αμοι-βαία επωφελών λύσεων.

Όσο για τις αντιδράσεις από το εξωτε-ρικό που αναφέρατε (και για τις οποίεςμίλησε πρόσφατα και ο πρωθυπουργός),είναι λογικό να προκύπτουν, καθώς τονεοφιλελεύθερο κατεστημένο που κυ-ριαρχούσε απόλυτα μέχρι σήμερα, νιώθεινα αμφισβητείται. Αυτό που δεν είναι θε-μιτό, είναι να υπονομεύεται ο διάλογοςκαι να μην υπάρχει διάθεση εξεύρεσηςκοινού τόπου, αλλά να επιδιώκεται ηρήξη.

Στην ελληνική πλευράη κυριότητα των μεταρρυθμίσεων

Αν υπάρχει στρατηγική πολιτική αντί-θεση όχι απλώς έλλειμμα κατανόησης,πώς μπορούμε να το υπερβούμε αυτό;Ιδίως όταν η ελληνική πλευρά ζητά ναγίνει αποδεκτό ότι η προηγούμενη πολι-τική έχει αποτύχει σε Ελλάδα και Ευ-ρώπη. Μπορεί να υπάρξει κοινά αποδε-κτή λύση, επομένως;

Ήδη οι εταίροι μας αποδέχθηκαν τηναποτυχία των προηγούμενων πολιτικών,μιλώντας ανοικτά για την ανθρωπιστικήκρίση που αυτές προκάλεσαν και συμ-φωνώντας να συμβάλουν στην αντιμετώ-πισή της. Πέραν του προφανούς οικονο-μικού οφέλους (2 δισ. ευρώ μόνο φέτος)η παραδοχή αυτή έχει μεγάλη πολιτικήσημασία, καθώς δεν γίνεται να συνεχί-ζουμε κάτι που όλοι συμφωνούμε ότιπροκάλεσε ανθρωπιστική κρίση.

Οι εταίροι μας συμφώνησαν ότι ομόνος αρμόδιος να καθορίσει τις πολιτι-κές στην Ελλάδα είναι η ελληνική κυ-βέρνηση. Γι’ αυτό είναι εξαιρετικά ση-μαντικό που το κοινό ανακοινωθέν τηςΠέμπτης αναφέρει με σαφήνεια ότι στηνελληνική πλευρά ανήκει η κυριότητα(ownership) των μεταρρυθμίσεων. Μετους εταίρους και τους δανειστές συζη-τάμε την πολιτική κατεύθυνση και στησυνέχεια εμείς αποφασίζουμε και πράτ-τουμε. Αυτά αφορούν το εσωτερικό. Ηκυβέρνηση που ψήφισαν οι Έλληνες, θαείναι εκείνη που θα κυβερνά τον τόπο.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πιστεύουμε ότιαρκετές από τις πολιτικές που επικρά-τησαν τα προηγούμενα χρόνια, τροφοδο-τούν αντί να αντιμετωπίζουν την κρίση.Ο ΣΥΡΙΖΑ τα έλεγε αυτά εδώ και χρόνια,όταν ακόμα ήταν ένα μικρό κόμμα στοελληνικό κοινοβούλιο. Σήμερα η πλει-οψηφία του ελληνικού λαού μας έφερεστην κυβέρνηση. Προφανώς αυτό δενσημαίνει ότι υποχρεούνται να τις υιοθε-τήσουν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερ-νήσεις, που λογοδοτούν στους δικούςτους πολίτες. Σημαίνει, όμως, ότι γιαπρώτη φορά θα ξεκινήσει αυτός ο διά-λογος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Και ότιοι πολιτικοί συσχετισμοί μπορούν να αλ-λάξουν, καθιστώντας κυρίαρχες απόψειςπου προηγουμένως φαίνονταν απομονω-μένες. Υπό αυτό το πρίσμα αισιοδοξούμεότι θα αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευ-ρώπη, ακριβώς όπως άλλαξαν στην Ελ-λάδα.

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολύ εν-διαφέρον φαινόμενο. ∆ιευρύνθηκε, αμέ-σως μετά το αποτέλεσμα, η βάση υπο-στήριξης της κυβέρνησης. Πού αποδί-

Είμαστε η πρ ώτη κυβέρνηση στην Ευρώπημε αντινεοφι λελεύθερη ατζέντα

Ποια τα συμπεράσματα από τις εξελί-ξεις της προηγούμενης βδομάδας; Πώςτοποθετούνται οι διάφορες πλευρές γιατη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου;Πώς μπορεί να αξιοποιηθεί η ευρείαλαϊκή στήριξη στην κυβέρνηση και πώςθα σταματήσει τα φάλτσα που παρατη-ρούνται; Πώς θα παρέμβει η κυβέρνησηγια τα κόκκινα δάνεια και πώς θα υπο-στηριχθεί η προοπτική ανάπτυξης; Ουπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκηςαπαντά στις ερωτήσεις της «Εποχής».

Θα βάλουμε τις βάσεις για να ανθίσειη κοινωνική οικονομία

Πότε θα υποβληθεί το σχετικό νομοσχέδιο για τα κόκκινα δάνεια και σε τι πόρουςθα στηριχθεί;

Το σχέδιο αποβλέπει στη δημιουργία ενός δημόσιου φορέα διαχείρισης κόκκινωνστεγαστικών δανείων. Ο φορέας θα ξεκινήσει να λειτουργεί με κεφάλαιο που θα αξιο-ποιηθεί για να αποκτηθούν τα δάνεια από τις τράπεζες. Οι τράπεζες ήδη έχουν εγγρά-ψει προβλέψεις ζημιών, οπότε το συνολικό εξυγιαντικό αποτέλεσμα θα είναι πολλα-πλάσιο. Προτεραιότητα έχουν βέβαια τα νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω ή κοντά στοόριο της φτώχειας. Ο φορέας θα εξετάζει κάθε περίπτωση και θα αποφασίζει ανάλογατις ρυθμίσεις. Όταν οι δανειολήπτες είναι σε θέση να εξυπηρετούν τα δάνειά τους, οφορέας θα εισπράττει έσοδα και θα έχει πόρους για την αυτοχρηματοδότησή του. Χρο-νικά υπολογίζουμε ότι η πρότασή μας θα είναι έτοιμη σε 4 με 6 μήνες. Επιθυμούμε, επί-σης, να απαλλάξουμε τις επιχειρήσεις από συσσωρευμένα βάρη που ξέκοψαν λόγω τηςκρίσης και αδυνατούν να εξυπηρετήσουν. Έχοντας αυτό στο μυαλό, θα προωθήσουμεόλες εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα επιτρέψουν στις επιχειρήσεις να «ανασάνουν»διατηρώντας τη μέριμνα για τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος

Ποια είναι η στρατηγική ανάπτυξης για το μέλλον;Θέλουμε να προσανατολίσουμε τους πόρους της οικονομίας στην εκμετάλλευση των

συγκριτικών πλεονεκτημάτων, του δυναμικού ανθρώπινου δυναμικού, με παράλληληενίσχυση της εξωστρέφειας και των εγχώριων διασυνδέσεων. Προτεραιότητα θαέχουν τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας, που αξιοποιούν το ανθρώπινο κεφάλαιοτης χώρας που σήμερα διαρρέει στο εξωτερικό. Θέλουμε επίσης, στο πλάι του ιδιωτι-κού τομέα και της δημόσιας παρέμβασης να αναπτυχθεί ένας τρίτος πυλώνας της οι-κονομίας, η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία. Πρόκειται για έναν κλάδο ιδιαίτερααναπτυγμένο στο εξωτερικό, που όμως στην Ελλάδα ελάχιστα υπήρχε πριν την κρίση.Τα αδιέξοδα που γέννησε η κρίση έβαλαν τους σπόρους να αναπτυχθούν εγχειρήματααλληλεγγύης. Αυτά θέλουμε όχι μόνο να τα ενθαρρύνουμε αλλά και να βάλουμε τις βά-σεις για να ανθίσει η κοινωνική οικονομία, δηλαδή δράσεις που δεν έχουν ως στόχο τοιδιωτικό κέρδος αλλά το όφελος της κοινωνίας συνολικά. Οι δομές αυτές δεν θα πρέ-πει να υποκαταστήσουν την παρουσία του ∆ημοσίου αλλά να προστεθούν σε αυτή, επι-τυγχάνοντας μια ποιοτική αλλαγή στη διάρθρωση της οικονομίας, που θα εγκαταλείπειτις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες πολιτικές και θα λειτουργεί προς όφελος των πολ-λών και ασθενέστερων.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΑΘΑΚΗ


δεις το φαινόμενο; Πόσο μπορεί να αν-τέξει; Πώς μπορεί να διαφυλαχθεί;

Η κυβέρνηση κατάφερε με τις πρώτεςκινήσεις της να συσπειρώσει γύρω τηςευρύτερες κοινωνικές ομάδες. Άνθρω-ποι που δεν είχαν ποτέ διανοηθεί ότι θαστηρίξουν μια κυβέρνηση της ριζοσπα-στικής αριστεράς, σήμερα επενδύουν τιςελπίδες τους σε αυτή. Πρόκειται για μιααπό εκείνες τις ιστορικές στιγμές που οικοινωνικές διεργασίες οδηγούν σε μιαβαθιά πολιτική μεταστροφή αναδιατάσ-σοντας τους συσχετισμούς στην κοινω-νία.

Οι πολίτες αυτοί αναγνωρίζουν σε μαςτη συνέπεια στις θέσεις και τις προτά-

σεις μας, καθώς και την καθαρότητα στολόγο αλλά και τιην προοπτική ρηξης μετις κυρίαρχες δομές συμφέροντων.

Χρέος μας είναι να μην τους απογοη-τεύσουμε. Όχι μόνο επειδή αυτό θα υπο-νόμευε τη δυναμική που αναπτύσσει ηΑριστερά στον τόπο αλλά και επειδή θαεπέφερε ένα βαρύτατο πλήγμα στη δη-μοκρατία μας. Οι πολίτες τους τελευταί-ους μήνες δείχνουν να πιστεύουν ξανάστους θεσμούς και να δείχνουν αυξημένοενδιαφέρον για την πολιτική. Εμείς θέ-λουμε να τους κάνουμε να δουν διαφο-ρετικά και τη σχέση τους με το κράτος,αναμορφώνοντας τη δημόσια διοίκησηκαι θέτοντάς την στην υπηρεσία του πο-λίτη και όχι επιμέρους συμφερόντων.Καθώς θα κινούμαστε στην κατεύθυνσηαυτή, η σχέση με τους πολίτες θα δυνα-μώνει, επιτρέποντας στον τόπο να γυρί-σει σελίδα, εγκαταλείποντας τα βάρηπου μας κληροδότησε ο δικομματισμόςτων προηγουμένων 4 δεκαετιών.

Επιθυμούμε τη μεγαλύτερηδυνατή συναίνεση

Η κυβέρνηση έχει πετύχει το μείζον,λοιπόν, αλλά πάσχει στα δεύτερα, τρίτα,τέταρτα κτλ θέματα. Αποκαλύφθηκε ότιδεν υπήρχαν, επεξεργασμένες θέσεις ήκαι εκεί όπου υπήρχαν κάποτε τώρα πα-ρακάμπτονται. Προκύπτουν συχνά δια-

φωνίες. Πώς μπορούν όλα αυτά να ξε-περαστούν;

Κατ’ αρχάς, για το θέμα των διαφω-νιών. Χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ ήτανανέκαθεν η συνύπαρξη διαφορετικώναπόψεων και η αναζήτηση κοινώντόπων. Τα χρόνια που προηγήθηκαν κα-ταφέραμε να οικοδομήσουμε ένα αρκετάαποτελεσματικό πλαίσιο κοινής λει-τουργίας, τόσο σε επίπεδο θεσμών όσοκαι σε πολιτική κουλτούρα. Σήμερα βρι-σκόμαστε αντιμέτωποι με νέες, πρωτό-γνωρες προκλήσεις. Είναι απολύτως λο-γικό να υπάρχουν διαφορετικές από-ψεις. Όσο για τις θέσεις, βεβαίως καιυπάρχουν. Έχουν εκφραστεί αναλυτικάστο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ενώαποτυπώνονται και στην επιστολή Βα-ρουφάκη και φυσικά στο εν εξελίξει νο-μοθετικό έργο της κυβέρνησης .

Υπάρχει και κάτι άλλο. Επιθυμούμε ναπροχωρήσουμε με τη μεγαλύτερη δυνατήσυναίνεση. Ο διάλογος στον οποίο κα-λούμε τις πολιτικές δυνάμεις δεν είναιπροσχηματικός – άρα δεν θέλουμε νατον προκαταλάβουμε ανακοινώνονταςαναλυτικές θέσεις που δεν επιδέχονταιβελτιώσεις. Σαφώς και έχουμε τις από-ψεις μας. Σαφώς και έχουμε την εντολήτου ελληνικού λαού να τις εφαρμόσουμε.Ως δύναμη όμως που επιθυμεί να καλ-λιεργήσει τη μεγαλύτερη δυνατή συναί-νεση στο κοινοβούλιο και πρωτίστωςστον ελληνικό λαό. Την έχουμε απόλυτηανάγκη για το δύσκολο έργο ανόρθωσηςτης ελληνικής κοινωνίας και οικονο-μίας.

Πώς θα εξελιχθεί το ΑΕΠ το 2015;

Πώς μπορούμε να πετύχουμε την ανο-δική πορεία του; Με τι όρους και ποιεςδράσεις;

Βασική προϋπόθεση για να ανακοπεί ηύφεση και να αποφευχθεί μια μακρά πε-ρίοδο μαρασμού είναι η διακοπή των πο-λιτικών λιτότητας. Γι’ αυτό μας ψήφισεο ελληνικός λαός και αυτό το αποδέχθη-καν πλέον οι εταίροι μας. Στη βάση αυτήθα κάνουμε τα επόμενα βήματα για ναμεταστραφει η οικονομία. Πρέπει άμεσανα απαλλάξουμε επιχειρήσεις και νοικο-κυριά από τα βάρη που συσσώρευσαν οιαδιέξοδες πολιτικές τού παρελθόντος. Ηρύθμιση των «κόκκινων δανείων» καιτων χρεών έχει αυτή τη στόχευση.

Πρέπει, επίσης, να διοχετεύσουμε πό-ρους στην οικονομία, ώστε αυτή να «ανα-σάνει» και να αναπτυχθεί. Ακόμα καιπριν την κρίση, πρόσβαση στον τραπε-ζικό δανεισμό σε σταθερή βάση είχαν με-ρικές χιλιάδες επιχειρήσεις, την ώρα πουστην οικονομία υπάρχουν 800.000 μι-κρομεσαίες επιχειρήσεις. Εμείς θέλουμεαυτό να αλλάξει, προσανατολίζονταςπρος τους μικρομεσαίους και τη νέα επι-χειρηματικότητα τόσο τους κοινοτικούςπόρους όσο και την τραπεζική χρηματο-δότηση. Αυτό, σε συνδυασμό με τις με-ταρρυθμίσεις που χρειάζεται εδώ και δε-καετίες ο τόπος (αντιμετώπιση της δια-φθοράς, της φοροδιαφυγής και της γρα-φειοκρατίας, ρήξη με τη διαπλοκή, ανα-διάρθρωση κρατικού μηχανισμού), θαεπιτρέψουν στην οικονομία να «ανοίξειβήμα», με τα οφέλη να διαχέονται στοσύνολο της κοινωνίας, ξεκινώντας απόκάτω.

Είμαστε η πρ ώτη κυβέρνηση στην Ευρώπημε αντινεοφι λελεύθερη ατζέντα

Τα δικά μαςσυμπεράσματαΠοιο θα ήταν ένα γενικό συμπέρασμααπό αυτή την πυκνή σε συμβάνταεβδομάδα;Ο στόχος μας, δηλαδή να προχωρήσειη διαδικασία στο πλαίσιο της 20ηςΦεβρουαρίου, επετεύχθη. Συμφωνή-σαμε για την αναγκαιότητα άμεσηςπροώθησης μεταρρυθμίσεων πουέχουν κεντρική θέση στο πρόγραμμάμας, όπως η αντιμετώπιση της δια-φθοράς και της φοροδιαφυγής, η ανα-διάρθρωση του δημόσιου τομέα στηνκατεύθυνση της αποτελεσματικότε-ρης λειτουργίας του, με μεγαλύτερηδιαφάνεια. Αποσαφηνίστηκε ότι ου-δείς ζητά από την ελληνική κυβέρ-νηση να ολοκληρώσει την πέμπτηαξιολόγηση ή να εφαρμόσει το e-mailτου κυρίου Χαρδούβελη.∆έχθηκαν, επίσης, το πλαίσιο διεξα-γωγής των διαβουλεύσεων που προ-τείναμε για την επόμενη περίοδο, μετην ελληνική πλευρά να έχει την κυ-ριότητα (ownership) για τις μεταρ-ρυθμίσεις που θα προωθηθούν, τιςπολιτικές να συζητούνται στις Βρυ-ξέλλες και τα τεχνικά κλιμάκια στηνΑθήνα να έχουν αποκλειστικά ρόλοσυλλογής στοιχείων. Οι εταίροι μαςαναγνώρισαν, τέλος, ότι στην Ελλάδαυπάρχει ανθρωπιστική κρίση και συμ-φώνησαν να συμβάλλουν οικονομικάστην αντιμετώπισή της. Αυτό είναιεξαιρετικά σημαντικό, καθώς ανα-γνωρίζει την ανάγκη να γυρίσουμε σε-λίδα.

Επιθυμούμε να προχωρήσουμε με τη μεγαλύτερηδυνατή συναίνεση. Ο διάλογος στον οποίο καλούμετις πολιτικές δυνάμεις δεν είναι προσχηματικός –άρα δεν θέλουμε να τον προκαταλάβουμε ανακοι-νώνοντας αναλυτικές θέσεις που δεν επιδέχονταιβελτιώσεις.

“


Θα τον αφήσειη Μέρκελ να κυβερνήσει;

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

«Αν περιμένετε να σας λυθούνόλα τα προβλήματα μετά απόμια συνάντηση με την Γερμα-

νίδα καγκελάριο, θα είναι σαν να αποδέ-χεστε και σεις το «δικαίωμά» της νακάνει ότι θέλει στην Ευρώπη». Με ταλόγια αυτά ένας έμπειρος πολιτικός συν-τάκτης στο Βερολίνο έδινε την πραγμα-τική διάσταση της συνάντησης της ∆ευ-τέρας μεταξύ της Ανγκέλα Μέρκελ καιτου Αλέξη Τσίπρα. Η Ελλάδα δεν θα πρέ-πει να περιμένει θαύματα από την πρώτηεπίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργούστην καγκελαρία. Άλλωστε, τις τελευ-ταίες ημέρες κυβερνητικά στελέχη στοΒερολίνο επαναλάμβαναν σε κάθε ευ-καιρία πως το πρόβλημα δεν είναι διμε-ρές, αλλά αφορά τη σχέση της Ελλάδαςμε την Ευρώπη. Κάτι που βεβαίως έρχε-ται σε αντίθεση με την εμμονική στάσητου Βόλγκανγκ Σόιμπλε που δείχνει νατο έχει πάρει προσωπικά.

Το σίγουρο είναι πάντως όπως τονί-στηκε τις τελευταίες ημέρες στο γερμα-νικό τύπο ότι η κυρία Μέρκελ αποφά-σισε να «πάρει επάνω της την υπόθεση»προκειμένου να αποφορτίσει, τουλάχι-στον όσο γίνεται το κλίμα που δείχνει ναέχει εκτροχιαστεί με τις συνεχείς ανταλ-λαγές δηλώσεων υπουργικών στελεχώνστις δύο πρωτεύουσες.

Σε ανώτερο επίπεδο

Κάτι αντίστοιχο θεωρούν πολλοί ότιεπιδιώκει κι η Αθήνα περνώντας την πο-λιτική διαπραγμάτευση σε ανώτερο επί-πεδο. Με άλλα λόγια το βάρος της εξεύ-ρεσης λύσης πέφτει προσωπικά στονπρωθυπουργό, ο οποίος έχει πείσει αρ-κετούς ομολόγους του στην ΕΕ, ότιπράγματι πιστεύει στην ιδέα της Ευρώ-πης και δεν θέλει να την τορπιλίσει,αλλά να την στρέψει προς τα εκεί πουκανονικά θα έπρεπε να είναι η μόνιμηκατεύθυνσή της. Προς την ανάπτυξη καιτην περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη.

Η ίδια η κυρία Μέρκελ, πάντως, μι-λώντας και στη γερμανική Βουλή -όπουπράγματι υπάρχουν πολλοί φανατικοίυπέρ της εξόδου της Ελλάδας από τηνευρωζώνη- παραδέχτηκε ότι δε μπορείνα περιμένει κανείς λύσεις για όλα απόμια πρώτη συνάντηση, που σε μεγάλοβαθμό θα έχει και το χαρακτήρα της γνω-ριμίας. Φρόντισε να επαναλάβει την ίδιαπρόβλεψη και από τις Βρυξέλλες. Έτσικι αλλιώς η καγκελάριος θεωρεί το

χρόνο σύμμαχό της και έχει πάντα το άλ-λοθι ότι πιέζεται εσωτερικά από τουςνοικοκυραίους και τους εκπροσώπουςτους στη Βουλή, που τους αρέσει να τηνβλέπουν σκληρή και ανυποχώρητη.Αλλά σε όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκέςπρωτεύουσες γνωρίζουν καλά, ότι έστωκαι μερικές δηλώσεις με θετικό πρόσημοθα μπορούσαν να βελτιώσουν το κλίμακαι να ξεμπλοκάρουν το σήμερα διαφαι-νόμενο απόλυτο αδιέξοδο. Και να στεί-λουν και το ζητούμενο από την Αθήναπολιτικό σινιάλο προς τους θεσμούς, ότιθα πρέπει να σταματήσουν να αντιμετω-πίζουν την Ελλάδα με τη λογική του τι-μωρού αποικιοκράτη.

Εκατέρωθεν προϋποθέσεις

Ξένα πρακτορεία μιλούσαν πάντως γιαμια διαλλακτική στάση της γερμανίδαςκαγκελαρίου και για διάθεσή της να προ-χωρήσει ακόμα και σε σημαντικούς συμ-βιβασμούς. Είναι βεβαίως ζήτημα ερμη-νειών. Αυτό που για το Βερολίνο μοιάζειως συμβιβασμός μπορεί για την Αθήνανα μην είναι αρκετό. Από την άλλη είναισίγουρο πως η κυρία Μέρκελ θα επανα-λάβει το γνωστό τροπάριο περί «τήρησηςτων κανόνων, των δεσμεύσεων και τωνυποχρεώσεων» και θα ζητήσει πιθανό-τατα και κάποια δείγματα γραφής, όπωςγια παράδειγμα να μην σταματήσουνόλες οι ιδιωτικοποιήσεις και να εμφανι-στούν και κάποια πρώτα αποτελέσματαστην πολυδιαφημισμένη από όλες τις

κυβερνήσεις της τελευταίας πενταετίαςμάχη κατά της φοροαποφυγής και φο-ροδιαφυγής. Το πόσο γρήγορα μπορεί ναγίνει κάτι τέτοιο είναι ένα ακόμα ακαν-θώδες ζήτημα την ώρα που η ελληνικήοικονομία χρειάζεται άμεσα ενέσεις ρευ-στότητας.

Η γερμανική «ντι Βελτ» ειρωνευότανστα μέσα της εβδομάδας τις ελληνικέςκυβερνήσεις και συγκεκριμένα τουςυπουργούς των οικονομικών για τηναδιαφορία τους απέναντι στην εκδή-λωση πρόθεσης της Ελβετίδας συναδέλ-φου τους, ήδη από το Φεβρουάριο του2014 να διερευνήσουν την πηγή προ-έλευσης των περίπου 8ο δισ. ελληνικώνευρώ που «αναπαύονται» στις ελβετικέςτράπεζες και κυρίως τι θα μπορούσαν νααποδώσουν αυτά σε μέχρι τώρα διαφυ-γόντες φόρους για το ελληνικό κράτος.Και αν ο κύριος Χαρδούβελης δεν είχεαποδεδειγμένα την διάθεση να ασχολη-θεί με το ζήτημα αφού ήταν συχνά απα-σχολημένος με το να φυγαδεύσει τιςδικές του «οικονομίες» στο εξωτερικό, οτωρινός διάδοχός του ίσως θα πρέπει νασηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει μετην Βέρνη. Γιατί από τις 20 Φεβρουαρίουκαι μετά αποδεικνύεται ότι κάθε μέραπου χάνεται φέρνει την Ελλάδα ολοένακαι σε δυσχερέστερη θέση και γεμίζει χα-μόγελα τα μνημονιακά χείλη σε Βερολίνοκαι Αθήνα.

•

Η γερμανική “ντι Βελτ” ειρωνευόταν στα μέσα τηςεβδομάδας τις ελληνικές κυβερνήσεις καισυγκεκριμένα τους υπουργούς των οικονομικών γιατην αδιαφορία τους απέναντι στην εκδήλωσηπρόθεσης της Ελβετίδας συναδέλφου τους, ήδη απότο Φεβρουάριο του 2014 να διερευνήσουν την πηγήπροέλευσης των περίπου 8ο δισ. ελληνικών ευρώπου “αναπαύονται” στις ελβετικές τράπεζες

“

Στη μνήμητου Γιάννη Μπανιά

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια απότο θάνατο του Γιάννη Μπανιά, οισυγγενείς, οι σύντροφοι και οι φίλοιτου θα μαζευτούν για να τον θυμη-θούν και να τιμήσουν τη μνήμη τουτο Σάββατο 28 Μαρτίου, στις 12 μ.,πάνω από τον τάφο του στο Α Νε-κροταφείο Αθηνών.

Στα αξιοσημείωτα αυτής της εβδομάδας και το γεγονός ότιτην ημέρα διεξαγωγής της «επταμερούς» στις Βρυξέλλεςτο Ινστιτούτο Μακροοικονομικών Ερευνών του Βερολίνου

δημοσίευε τα αποτελέσματα έρευνας, που καταδεικνύει με δρα-ματικό τρόπο τα αποτελέσματα της φτωχοποίησης των μεσαίωνκαι κατώτερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας από τηνπενταετή εφαρμογή των μνημονίων. Συντριπτικά τα στοιχείαπου αναφέρονταν στην κατακόρυφη μείωση των εισοδημάτων(μέχρι και 86% για τα φτωχότερα νοικοκυριά) και στις τεράστιεςαδικίες της φορολογικής πολιτικής που αύξησε μέχρι και 337%την επιβάρυνση των χαμηλόμισθων και μόνο 9% εκείνη τωνπλουσίων. Ο γερμανικός Τύπος αναφέρθηκε εκτεταμένα στηνέκθεση, αλλά παραδόξως το συμπέρασμα που προτίμησε να βγά-λει δεν ήταν ότι η πολιτική αυτή πρέπει να αλλάξει. Αντίθετασυντηρητικά έντυπα που εκφράζουν το τραπεζικό και βιομηχα-νικό κατεστημένο έδειχναν σχεδόν να πανηγυρίζουν για το γε-γονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και ζη-

τούσαν εμμέσως από την καγκελάριο να κάνει το τελευταίο βήμακαι να ...λύσει το πρόβλημα, δίνοντας την τελική ώθηση στηχώρα μας προς το κενό. Ισως απλά ήθελαν να με αυτό τον τρόπονα μας πείσουν οριστικά, ότι η σημερινή Ευρώπη αποτελεί μια«ελαττωματική κατασκευή», όπως έγραφε το βράδυ της Πέμ-πτης ένας αρθρογράφος της «ντι Βελτ». Το ερώτημα είναι πόσοπληγωμένες θα βγούν τελικά από αυτή χώρες που έχουν σφη-νώσει ανάμεσα στα γρανάζια της. Οριστική απάντηση σε αυτό τογρίφο δεν θα πάρουμε τη ∆ευτέρα στο Βερολίνο. Και σε αυτή τηνπρόβλεψη συμφωνούσαν στα προγνωστικά τους κυβερνητικέςπηγές και στην Αθήνα και στο Βερολίνο. Το δράμα φαίνετσαι ότιθα συνεχιστεί. Εκτός αν ο Αλέξης Τσίπρας διαψεύσει με κάποιοτρόπο τα προγνωστικά και καταφέρει να πείσει την ΑνγκέλαΜέρκελ να του δώσει την ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί νακυβερνήσει. Γιατί μέχρι τώρα του αρνείται πεισματικά αυτό τοκερδισμένο μέσα από τις κάλπες δικαίωμα.

Οι φτωχοί πληρώνουν την κρίση


Γιατί όχι αμέσωςνέο Ταμείο;Αντιδράσεις φορέωνστη ρύθμιση για το ΤΑΙΠΕ∆

Την άμεση απόσυρση του άρθρου για το ΤΑΙΠΕ∆ ζή-τησε με ανακοίνωσή της η «Πρωτοβουλία πολιτών

για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕ∆». Η πρωτοβουλία, πουαναρωτιέται «για ποιον λόγο δεν καταργείται πρώτατο υπάρχον ΤΑΙΠΕ∆», προτείνει τη δημιουργία ενόςταμείου «που δεν θα μεταβιβάζει κυριότητα όσοναφορά στη δημόσια περιουσία και θα προχωρά σε βρα-χύβιες μορφές αξιοποίησης της ιδιωτικής περιουσίαςτου, αποδίδοντας τα έσοδα σε κοινωνικές ανάγκες».Ταυτόχρονα, η πρωτοβουλία, που διερωτάται αν υπάρ-χει διαβεβαίωση ότι το ΤΑΙΠΕ∆ δεν θα αναγκαστείλόγω «συνθηκών αφόρητης πίεσης από τους δανει-στές και ασφυξίας των δημόσιων εσόδων» να πουλή-σει περιουσιακά στοιχεία, υπενθυμίζει πως «ό,τι μετα-βιβάζεται στο ΤΑΙΠΕ∆ κατά το άρθρο 2 παρ. 7 του Ν.3986/2011 δεν μπορεί να αναμεταβιβαστεί ποτέ στο∆ημόσιο».

Η Επιτροπή Αγώνα για το Ελληνικό

Η διάταξη που έχει μπει εμβόλιμα στο νομοσχέδιο«Ρυθμίσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας» τουΥπουργείου Οικονομικών, αναφέρει σε ανακοίνωσήτης η Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκοστο Ελληνικό, «με την οποία όχι μόνο δεν καταργείταιτο ΤΑΙΠΕ∆, αλλά μεταβιβάζεται πρακτικά σε αυτό τοσύνολο της δημόσιας γης της χώρας, δεν μπορεί ναδιορθωθεί με φράσεις που δηλώνουν καλές προθέ-σεις. Ζητάμε να αποσυρθεί! Στην περίπτωση που δεναποσυρθεί και έρθει ως έχει στη Βουλή, καλούμε τουςβουλευτές όλων των κομμάτων να καταψηφίσουν τοΆρθρο 24. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσαστην κατάθεση ενός νέου νόμου που θα καταργεί τοΤΑΙΠΕ∆ και θα αποκαθιστά όσα απαράδεκτα επιβλή-θηκαν μέσω αυτού από τις μνημονιακές κυβερνήσεις».

Περισσότερη αξιοποίηση θέλουν οι ∆ήμαρχοι

Στη δική τους ανακοίνωση, οι δήμαρχοι ΠαλαιούΦαλήρου, Αλίμου, Γλυφάδας, Ελληνικού-Αργυρούπο-λης, Καλλιθέας, Κρωπίας, Λαυρεωτικής, Μοσχάτου-Ταύρου και Σαρωνικού εκφράζουν την αντίθεσή στηνκατάργηση της «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε.». «Ηπαραχώρηση των ακινήτων της στο Ταμείο Αποκρατι-κοποιήσεων αποτελεί σαφή ένδειξη των προθέσεωντης νέας κυβέρνησης να τα εντάξει σε σχέδια ιδιωτι-κοποιήσεων» αναφέρουν. «Τα ακίνητα της ΠαράκτιοΑττικό Μέτωπο», προσθέτουν, «πρέπει να έχουν σαφήδημόσιο και κοινωφελή χαρακτήρα, αλλά και μια ελά-χιστη ζώνη για την εκτόνωση δημοσίων χρήσεων σεμια σειρά πυκνοκατοικημένων ∆ήμων που στερούνταιδημοσίων χώρων. Αποτελούν, επιπρόσθετα, ένα ση-μαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην προσπά-θεια για να γίνει η παραλιακή μας ζώνη ο δεύτεροςπόλος τουριστικής ανάπτυξης της Αττικής, (μετά τοκέντρο της Αθήνας), δεδομένων και των μεγάλων πο-λιτιστικών έργων που εκτελούνται το τελευταίο διά-στημα».

Τα περιφερειακά αεροδρόμια

Την ακύρωση της αποκρατικοποίησης των Περιφε-ρειακών Αεροδρομίων, την άμεση αναβάθμισή τουςκαι την κατάργηση του ΤΑΙΠΕ∆ ζητά με ψήφισμά τηςη «Κοινή Πρωτοβουλία Ενάντια στην Ιδιωτικοποίησητων Περιφερειακών Αεροδρομίων» στην οποία συμμε-τέχουν 161 φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καιΣωματεία από όλη την Ελλάδα, μεταξύ των οποίων οΠεριφερειάρχης και οι αντιπεριφερειάρχες Ιονίωννήσων. Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν τηνπερασμένη Τρίτη επισήμαναν πως τα περισσότερα απότα προς ιδιωτικοποίηση αεροδρόμια βρίσκονται στιςνησιωτικές Περιφέρειες της Ελλάδας, «γεγονός πουτα καθιστά άκρως αναγκαία για την ενδοπεριφερειακήκοινωνική συνοχή, την αναπτυξιακή προοπτική τωννησιών και την εθνική ασφάλεια. Είναι απόλυτα κερ-δοφόρες και βιώσιμες επιχειρήσεις υπό δημόσιοέλεγχο και διοίκηση, ενισχύουν σημαντικά τον κρα-τικό προϋπολογισμό, δεν επιβαρύνουν τον Έλληναφορολογούμενο και έχουν άμεσες δυνατότητες αύξη-σης της αποδοτικότητας - κερδοφορίας τους». Η δη-μιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου στον τομέα των αερο-μεταφορών είναι επιζήμια για την οικονομική εξέλιξητης χώρας, προστίθεται στο ψήφισμα.

«Θεωρούμε θεσμική και ηθική υποχρέωσή μας, ναυπερασπιστούμε τη δημόσια περιουσία του ελληνικούκράτους» καταλήγει το ψήφισμα της Πρωτοβουλίας.

Η «επανίδρυση»του ΤΑΙΠΕ∆ καιοι ιδιωτικοποιήσειςΜε ανάποδο τρόπο και κάτω

από ασφυκτική πίεση χρό-νου άνοιξε για την κυβέρ-

νηση το θέμα της πορείας τωνιδιωτικοποιήσεων. Από τη μιαμεριά είναι η θέληση των δανει-στών να αναφέρονται σαφώς στηλίστα των μεταρρυθμίσεων ποιεςαπό αυτές θα προχωρήσουν καιπώς και από την άλλη οι ημερομη-νίες που τρέχουν για εκείνες τιςεκποιήσεις «ασημικών» του δημο-σίου είχε βάλει στις ράγες η προ-ηγούμενη κυβέρνηση.

Η ρύθμιση που εισηγήθηκε ηΝάντια Βαλαβάνη, και αναμενόταννα ψηφιστεί αργά το βράδυ τηςΠαρασκευής στη Βουλή, επιδίωξενα απαντήσει και στα δύο αυτά ζη-τήματα μέσω μεταβατικών διατά-ξεων με άξονα την «επανίδρυση»του ΤΑΙΠΕ∆ που αναλαμβάνει τοσύνολο της δημόσιας περιουσίαςαπορροφώντας την ΕΤΑ∆ και τηνΠαράκτιο Μέτωπο ΑΕ.

Μελετούνται ξένα μοντέλα

Στην αιτιολογική έκθεση αναφέ-ρεται πως σε νέο νομοσχέδιο πουθα κατατεθεί τους επόμενουςμήνες, θα προβλέπεται πως ταέσοδα του νέου Ταμείου θα πηγαί-νουν κυρίως (λέξη που προστέ-θηκε τελευταία στιγμή στο συγκε-κριμένο άρθρο) για χρηματοδό-τηση κοινωνικής πολιτικής τουκράτους και της κρατικής ασφάλι-σης. Η Ν. Βαλαβάνη εξήγησε ότιτο κυρίως προστέθηκε για να πε-ριλαμβάνει και άλλες δευτερεύου-σες ανάγκες του ∆ημοσίου. Μέχριτότε όμως το ΤΑΙΠΕ∆ θα διέπεταιαπό τις διατάξεις του 3986/2011που προβλέπουν πως τα έσοδάτου μέσα σε δέκα μέρες μεταβιβά-ζονταν σε ειδικό λογαριασμό γιατην εξυπηρέτηση του χρέους. Σύμ-φωνα με πληροφορίες, το οικονο-μικό επιτελείο μελετά μοντέλα Τα-μείων αξιοποίησης δημόσιας περι-ουσίας όπως του κρατικού συντα-ξιοδοτικού ταμείου της Νορβη-γίας, του sterreichische Industri-eholding AG της Αυστρίας και τουSolidium της Φινλανδίας. Αλλάπριν από αυτό θα πρέπει να ξεκα-θαριστεί τι θα περιέχει το χαρτο-φυλάκιο αυτού του νέου Ταμείου,δηλαδή με απλά λόγια τι τμήματης ιδιωτικής δημόσιας περιου-σίας μπορεί να αποδεσμευθεί απότην ανάγκη εξυπηρέτησης ενός μηβιώσιμου χρέους. Αλλά στο ζή-τημα αυτό θα επανέλθουμε ότανπροχωρήσουν οι επεξεργασίεςαπό το οικονομικό επιτελείο.

Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε με τηδιαδικασία του κατεπείγοντος (δη-λαδή σε μια μέρα) γιατί οι προθε-σμίες τρέχουν πολύ πιο γρήγορααπό όσο θα επιθυμούσε η κυβέρ-νηση. «Υπάρχει μια ημερομηνία ηοποία έχει βαρύνουσα σημασία,την οποία πρέπει να προλάβουμενα επεκτείνουμε» είπε στη Βουλήη Ν. Βαλαβάνη. «Είναι η ημερομη-νία της υφιστάμενης νομοθεσίαςγια τον αιγιαλό. Το ισχύον πλαίσιοορίζει ως καταληκτική ημερομη-νία την 31 Μαρτίου 2015. Αν δενέχουν μέχρι αυτή την ημερομηνίαολοκληρωθεί τα κριτήρια χάραξης

του αιγιαλού, χάνεται ο παλιός αι-γιαλός για όλη την Ελλάδα. Πρέ-πει να προλάβουμε λοιπόν να επε-κτείνουμε αυτή την ημερομηνία ωςτο τέλος της χρονιάς, ώστε ναμπορέσει να προστατευθεί το δη-μόσιο συμφέρον σε σχέση με τουςαιγιαλούς και τις παραλίες».

Η νέα διοίκηση

Εξίσου επείγοντα χαρακτήραείχε και ο διορισμός της νέας διοί-κησης του υφιστάμενου ΤΑΙΠΕ∆(ανέλαβε την Τετάρτη) γιατίέπρεπε να χειριστεί την «καυτήπατάτα» του Ο∆ΙΕ. Από την προ-ηγούμενη κυβέρνηση έχει κατακυ-ρωθεί η πώλησή του στον ΟΠΑΠ(είναι συνεπώς μέσα στις ιδιωτι-κοποιήσεις που έχουν ολοκληρω-θεί και δεν αναιρούνται) αλλά ηδιαδικασία εκκαθάρισης καθυστε-ρεί και ζητήθηκε η συμφωνία τωνιδιωτών μετόχων του ΟΠΑΠ (Τσέ-χοι, Μελισσανίδης) για να παρατα-θεί η λειτουργία του έως τις 15Ιουλίου. Πράγματι, η νέα διοίκηση(Πιτσιόρλας, Λεούσης) συνεννοή-θηκε -σε «καλό κλίμα» όπως ανα-κοινώθηκε- με τον ΟΠΑΠ και ησύμβαση παρατάθηκε. Με άλλαλόγια, η νέα κυβέρνηση υποχρεώ-θηκε να φέρει σε πέρας μια ιδιω-τικοποίηση χωρίς να έχει άλληεπιλογή. Το ίδιο μπορεί να συμβείκαι με άλλους διαγωνισμούς πουτρέχουν (ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ)για τους οποίους το υπουργείο ζή-

τησε να παραταθούν μέχρι τον Ιού-νιο. Παράταση έως τις 30 Ιουνίουπήραν και οι ηλεκτρονικοί διαγω-νισμοί ακίνητης περιουσίας, μέσωτης πλατφόρμας e-auction τουΤΑΙΠΕ∆.

Οι προθεσμίες πιέζουν

Τελικά, με τα σημερινά δεδο-μένα, η κυβέρνηση φαίνεται ναβάζει το κάρο μπροστά από τοάλογο. Μεταθέτει το σχεδιασμόγια τις ιδιωτικοποιήσεις σε επό-μενη φάση δημιουργώντας όμωςστο μεταξύ καινούργιες ασάφειεςκαι προβλήματα, όπως η νομικήεμπλοκή της Παράκτιο Μέτωπο μετο Λαγονήσι Ressort, που υποχρε-ώνουν σε εμβαλωματικές λύσεις.Για το Λαγονήσι Ν. Βαλαβάνηέφερε διαδικαστική τροπολογίαστην Ολομέλεια. Στο μεταξύ οιπροθεσμίες τρέχουν, οι δανειστέςπιέζουν και ως μοναδική πολιτικήπροβάλλεται η μετατροπή των πω-λήσεων της δημόσιας περιουσίαςαποκλειστικά σε ιδιώτες με μα-κροχρόνιες και αποικιοκρατικούτύπου συμβάσεις σε Συμπράξεις∆ημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα(Σ∆ΙΤ) όπως είπε ο Στέργιος Πι-τσιόρλας στη Βουλή. Αλλά αυτόθα πρέπει να συζητηθεί και νααποφασιστεί από το σύνολο τουκόμματος και της κυβέρνησηςγιατί συνιστά μια μείζονος σημα-σίας μεταστροφή.

Ορέστης Φ. Αθανασίου

Η κυβέρνηση φαίνεται να βάζει το κάρομπροστά από το άλογο. Μεταθέτει τοσχεδιασμό για τις ιδιωτικοποιήσεις σεεπόμενη φάση δημιουργώντας όμως στομεταξύ καινούργιες ασάφειες καιπροβλήματα, όπως η νομική εμπλοκή τηςΠαράκτιο Μέτωπο με το Λαγονήσι Ressort,που υποχρεώνουν σε εμβαλωματικέςλύσεις.

“


Ο ρατσισμόςδεν χωρά εφησυχασμό«Εχθροί μας είναι οι τράπεζες.

Οι άνθρωποι που δουλεύουνγια ένα πιάτο φαί είναι μαζί

μας. Είμαστε όλοι μαζί» εξηγεί η ΈλεναΠαπαγεωργίου από το Κυριακάτικο Σχο-λείο Μεταναστών, με αφορμή την παγ-κόσμια μέρα κατά του ρατσισμού. Ταφαινόμενα ρατσιστικής βίας είτε λεκτι-κής, είτε σωματικής αυξήθηκαν κατακό-ρυφα στην Ελλάδα εν μέσω οικονομικήςκρίσης και ανόδου του ακροδεξιού, φα-σιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής.«Όπως παρουσιάζεται και από την έκ-θεση του ∆ικτύου Καταγραφής Ρατσιστι-κής Βίας μετά τις συλλήψεις των μελώντου κόμματος το 2013 σημειώθηκε μεί-ωση των περιστατικών ρατσιστικής βίας.Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρ-χουν πια τα τάγματα εφόδου ούτε ότι ορατσισμός αφορά μόνο τη Χρυσή Αυγή»σύμφωνα με τον δικηγόρο Θανάση Καμ-παγιάννη, μέλος της πρωτοβουλίας JailGolden Dawn.

Παρά τη μείωση των ρατσιστικών επι-θέσεων μετά από τη δολοφονία του Παύ-λου Φύσσα, φαίνεται να υπάρχει αναζω-πύρωση τέτοιων περιστατικών, όπωςεπισημαίνεται από όλους τους συνομι-λητές. «Στη Ρόδο καταγράφηκε το Φε-βρουάριο ένα φρικτό περιστατικό ρατσι-στικής βίας, που δεν προβλήθηκε σχε-δόν καθόλου από τα ΜΜΕ. Τρεις άντρεςαπήγαγαν ουσιαστικά ένα μετανάστη,τον αναισθητοποίησαν και τον βίασαν,με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να χρειάζε-ται πολύμηνη θεραπεία στο νοσοκομείο»περιγράφει ο Πέτρος Κωνσταντίνου απότην ΚΕΕΡΦΑ, ένα από τα πιο αποτρό-παια ρατσιστικά εγκλήματα του τελευ-ταίου διαστήματος.

Φαινόμενο ρατσισμού αποτελούν καιτα πλείστα γεγονότα εργασιακής εκμε-τάλλευσης των μεταναστών, με πιο πρό-σφατο παράδειγμα μιας πτηνοτροφικήςμονάδας στην Πάτρα, όπου ο εργοδότηςυποχρέωνε τους μετανάστες εργαζόμε-νους να δουλεύουν πάνω από 12 ώρεςτην ημέρα, να διαμένουν σε άθλιες συν-θήκες, χωρίς να τους καταβάλλει τα δε-δουλευμένα τους και απειλώντας τουςακόμα και με τη χρήση όπλου. Ο εργο-δότης και ο επιστάτης συνελήφθησαν,μετά από καταγγελία δύο εργαζομένωνκαι ο πρώτος κρίθηκε προφυλακιστέος.Παρόλα αυτά μόνο εφησυχασμός δενγεννάται, με δεδομένο την αθώωση τουπρώτου αντίστοιχου περιστατικού πουείδε το φως της δημοσιότητας, αυτό τουφραουλοπαραγωγού της Μανωλάδας.

∆ιεκδικήσειςτου αντιρατσιστικού κινήματος

Μία από τις πρώτες διεκδικήσεις και,μετ’ ελπίδας, νίκη του αντιρατσιστικούκινήματος αφορά στην καταδίκη τηςΧρυσής Αυγής ως εγκληματική οργά-νωση. Το νεοναζιστικό κόμμα με θράσοςκάλεσε σε συγκέντρωση κατά των μετα-ναστών την ίδια μέρα της παγκόσμιαςαντιρατσιστικής κινητοποίησης, ενώ σεεκδήλωσή του την προηγούμενη εβδο-μάδα στον Πειραιά, σε εορταστική γι’ αυ-τούς ατμόσφαιρα μάλλον, επιτέθηκαν σεένα νέο που έτυχε να περνά από εκεί καιαπλά είχε μοϊκάνα μαλλιά.

«Προετοιμαζόμαστε για τη μεγάληδίκη στις 20 Απριλίου και όσον αφοράστο ζήτημα της δικογραφίας και τουπροανακριτικού υλικού δεν αφήνεταικαμία αμφιβολία για το αν είναι εγκλη-ματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή. Πολι-τικά, όμως, αυτό το νομικό συμπέρασματορπιλίζεται από παρεμβάσεις σαν καιαυτές της προέδρου της Βουλής, οιοποίες επανομιμοποιούν τη Χρυσή Αυγή

ως πολιτικό κόμμα, με κίνδυνο να υπάρ-ξει αντίκτυπο στην εκδίκαση της υπόθε-σης», επισημαίνεται από τον ΘανάσηΚαμπαγιάννη.

«Πέραν, όμως, από τη Χρυσή Αυγή, ορατσισμός γεννάται και από το θεσμικόπλαίσιο. Οι προηγούμενες κυβερνητικέςπολιτικές με τα στρατόπεδα συγκέντρω-σης καλλιέργησαν την αντίληψη πως δενέχουμε όλοι ίσα δικαιώματα. Ή με το ζή-τημα της ιθαγένειας. Υπάρχουν αυτή τηστιγμή παιδιά γεννημένα εδώ, που έχουνμεγαλώσει εδώ, αλλά δεν έχουν ελλη-νική ιθαγένεια. Ταυτόχρονα ο ρατσισμόςκαι η ξενοφοβία ενισχύεται πάρα πολύαπό την προπαγάνδα των μεγάλων ΜΜΕκαι τον πολιτικό λόγο των κομματικώνδυνάμεων που στηρίζουν» θέτει το εύροςτου ζητήματος ο Θανάσης Κούρκουλας,μέλος της κίνησης Απελάστε τον Ρατσι-σμό. Πρόβλημα συναντάται και στηνυπάρχουσα νομοθεσία για το φαινόμενο,σύμφωνα με τον δικηγόρο Θανάση Καμ-παγιάννη, κρίνοντας τον αντιρατσιστικόνόμο αδύναμο αφού προβλέπει μόνο τιςπεριπτώσεις λεκτικής βίας. Παράλληλα,επισημαίνεται για μια ακόμη φορά ότι ηαστυνομία παραμένει θύλακας ρατσιστι-κών αντιλήψεων και οι μετανάστες, απόθύματα που θέλουν να κάνουν καταγγε-λία, καταλήγουν σαν θύτες στα κρατητή-ρια λόγω έλλειψης νομιμοποιητικών εγ-γράφων. Γι’ αυτό το λόγο οι αντιρατσι-στικές οργανώσεις ζητούν το κλείσιμοτων στρατοπέδων συγκέντρωσης, ιθαγέ-νεια για τα παιδιά και νομιμοποίηση τωνμεταναστών, με ελπίδα πως αυτή τηφορά έχουν μία κυβέρνηση δίπλα τουςσε αυτό το ζήτημα. Ενώ χαιρετίζουν καιτη στάση της υπουργού Τασίας Χριστο-δουλοπούλου, να μην απαντά σε ερωτή-

σεις της Χρυσής Αυγής. «∆εν απαντώ σεκόμμα που εκκρεμεί εις βάρος τους δίκηγια σύσταση εγκληματικής οργάνωσηςκαι μάλιστα σε ερωτήσεις που αφορούνμετανάστες και αποτελούν την ομάδαστόχο του κόμματος. Εγώ είμαι η υπουρ-γός που από το ρόλο μου προστατεύω ταδικαιώματα των μεταναστών και τωνπροσφύγων» σημειώνει η ίδια στηνΕποχή.

Μεταναστευτική πολιτική

«Πληγώνομαι που τα σχέδια τουυπουργείου δεν βρίσκουν συμπαράστασηαπό ένα μεγάλο κλίμα της κοινωνίας,γιατί δυστυχώς ο ρατσισμός έχει μεγάλεςρίζες στην ελληνική κοινωνία. Ο ρατσι-σμός κάθε είδους πολιτικός, κοινωνι-κός, φυλετικός. Έχουμε, όμως, πείσμακαι υπομονή» αναφέρει η αναπληρώτριαυπουργός Μετανάστευσης, κυρίως γιατην επιχείρηση σταδιακού κλεισίματοςτων κέντρων μεταναστών που έγειρε ξε-νοφοβικές αντιρρήσεις σε διάφορα τμή-ματα της κοινωνίας.

Παρόλα αυτά η σταδιακή αποσυμφό-ρηση προχωράει κανονικά, με πάνω απότους μισούς μετανάστες να είναι ελεύθε-ροι με προσωρινή άδεια παραμονής,σύμφωνα με την υπουργό. Με την ολο-κλήρωση αυτής της διαδικασίας θα απο-φασιστεί από το υπουργείο για το ποιαθα μετατραπούν σε ανοιχτούς χώρουςφιλοξενίας, ποια θα κλείσουν και ποιαθα παραμείνουν κέντρα κράτησης γιατους μετανάστες που εκκρεμεί εις βάροςτους απέλαση για λόγους κινδύνου εθνι-κής ασφάλειας και δημόσιας τάξης.

Το αίτημα της νομιμοποίησης των με-ταναστών δεν θα είναι από τα πρωταρ-χικά που θα καταπιαστεί το υπουργείο,

καθώς κρίνεται πως η κοινωνία δεν είναιέτοιμη για κάτι τέτοιο ακόμα. «Σε κάθεπερίπτωση, όμως, επειδή σε μια χώραπου υπάρχουν τόσοι άνθρωποι χωρίςχαρτιά, όσοι θέλουν να μείνουν, γιατί δενθέλουν όλοι, αυτοί θα πρέπει να κατα-γραφούν. Γι’ αυτό θα προχωρήσω σε σχε-τική έκκληση και ανάλογα τον αριθμό θαδούμε αν πρόκειται για ζήτημα νομιμο-ποίησης ή για διαδικασία που μπορεί ναυπαχθεί σε άλλες διατάξεις του μετανα-στευτικού κώδικα και να λάβουν άδειαγια ανθρωπιστικούς ή εξαιρετικούς λό-γους».

Άμεσα, όμως, θα αντιμετωπιστεί το ζή-τημα της ιθαγένειας των παιδιών δεύτε-ρης γενιάς παρουσιάζοντας την ερχό-μενη εβδομάδα τη σχετική διάταξη. «Θαυπάρχουν ρυθμίσεις με κριτήρια τη γέν-νηση και τις σπουδές μόνο, ώστε να μηνκριθεί αντισυνταγματικός πάλι ο νόμοςαπό το ΣτΕ. Έτσι, λοιπόν, θα προσαρμο-στούμε περισσότερο προς το πνεύμα καιτο γράμμα του νόμου, ώστε να μην τα-λαιπωρηθούν άλλο αυτά τα παιδιά». Αν-τίστοιχα γρήγορα πρόκειται να κινηθείκαι το ζήτημα παροχής πολιτικού ασύ-λου στους πρόσφυγες, με προϋπόθεσηβέβαια να μην παραμείνουν υποστελε-χωμένες οι υπηρεσίες.

Ελπίδα για αλλαγή

∆εν αρκούν, όμως, τα νομοθετικάμέτρα του υπουργείου, αν επιδιώκουμετην εξάλειψη του φαινομένου του ρατσι-σμού. «Όταν γίνεται μία επίθεση θα πρέ-πει να υπάρχει κατευθείαν απάντησηαπό το αντιρατσιστικό κίνημα, με πο-ρείες, συγκεντρώσεις, συναυλίες κτλ.∆εν πρέπει να αφήνεται καμία τέτοιαπράξη να περνάει έτσι, γιατί θα νομίζουνπως έχουν το περιθώριο, τη δύναμη καιότι μπορούν να μας φοβίσουν» υπενθυ-μίζει η Έλενα Παπαγεωργίου από το Κυ-ριακάτικο Σχολείο.

Στο αν μπορούν, όμως, να μας φοβί-σουν έρχεται το ελπιδοφόρο μήνυμα απόένα «κοινωνικό πείραμα» της Action Aid(βίντεο στη διεύθυνση http://www.actio-naid.gr/ratsismos3/). Η οργάνωση σκηνο-θέτησε μια πράξη ρατσιστικής λεκτικήςβίας σε στάση λεωφορείου, από ένα Έλ-ληνα προς ένα μετανάστη. Οι παρευρι-σκόμενοι τέσσερις φορές αδιαφόρησαν,δύο επικρότησαν, αλλά δεκαπέντε υπε-ρασπίστηκαν τον μετανάστη και είπαν«Όχι στον ρατσισμό».

Τζέλα Αλιπράντη

Καρέ από το κοινωνικό πείραμα της Action Aid

Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015 1111ΣΥΝΟ∆ΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ

Του Κώστα Μελά

Το ζητούμενο από την ελληνική κυβέρνηση στησυνάντηση των επτά, την Πέμπτη 19.03.2015,ήταν μια «πολιτική συμφωνία» η οποία να αφο-

ρούσε στην επανεπιβεβαίωση της συμφωνίας του Γι-ούρογκρουπ της 20ης Φεβρουαρίου και στην αποσα-φήνιση της «δημιουργικής ασάφειας» που αυτή περι-είχε. Η επανεπιβεβαίωση χωρίς την αποσαφήνιση θαήταν μια πράξη άνευ αντικρίσματος.

Η ζητούμενη αποσαφήνιση από τη ελληνική κυβέρ-νηση αφορούσε:

Πρώτον, να δεχτούν οι Ευρωπαίοι ότι η Ελλάδα (μετη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου)βρίσκεται ήδη σε«πρόγραμμα εν εξελίξει» ώστε η ΕΚΤ να προχωρήσεισταδιακά στη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονο-μίας και του τραπεζικού συστήματος μέσω των γνω-στών καναλιών (ELA, επιστροφή κεφαλαιακών κερ-δών της ΕΚΤ, αύξηση ορίων εντόκων γραμματίων,αποδοχή ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρα).

∆εύτερον, να μην υπάρξει η 5η αξιολόγηση του μνη-μονιακού προγράμματος ως προαπαιτούμενο για τηνόποια εκταμίευση του εναπομείναντος ποσού από το2014 (7,2 δισ. ευρώ).

Τρίτον, να είναι αρμοδιότητα της ελληνικής κυβέρ-νησης η πρόταση για το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα.

Αυτά που φαίνονται να προκύπτουν μετά τη συνάν-τηση είναι τα ακόλουθα.

Οι ευρωπαίοι δεν δέχθηκαν ότι η Ελλάδα βρίσκεταισε «πρόγραμμα εν εξελίξει». ∆έχθηκαν η ελληνική κυ-βέρνηση να προτείνει σειρά μεταρρυθμίσεων, οιοποίες αφού αξιολογηθούν (με βάση συγκεκριμένες,λεπτομερείς και κοστολογημένες προτάσεις) από το

Γιούρογκρουπ (με την τεχνική βοήθεια των θεσμών)και νομοθετηθούν από την ελληνική βουλή θα αποτε-λέσουν τη βάση για να γίνει αποδεκτό ότι η χώρα βρί-σκεται σε «πρόγραμμα εν εξελίξει», ώστε να αρχίσουννα απελευθερώνονται πόροι.

Γίνεται κατανοητό ότι η αξιολόγηση δεν θα έχειμόνο «πολιτικό χαρακτήρα» , αλλά θα πρέπει να συνυ-πολογισθούν οι επιπτώσεις (θετικές ή αρνητικές) στοδημοσιονομικό σκέλος. Ως εκ τούτου η όποια επελ-θούσα αποσαφήνιση μετά την αναφερθείσα συνάντησητων επτά, δεν φαίνεται ικανή να καθορίσει επ’ ακρι-βώς τα κριτήρια που θα χρησιμοποιηθούν στο Γιού-ρογκρουπ που θα αποφασίσειγια την αξιολόγηση των ελληνι-κών προτάσεων. Επίσης τονί-ζεται με σαφήνεια ότι πρώταθα εγκριθούν και θα αρχίσουννα εφαρμόζονται οι μεταρρυθ-μίσεις και μετά θα αρχίσει ηεκταμίευση των πόρων.

Για την ώρα δεν φαίνεται νααπαιτούν αξιολόγηση με βάσητα μνημονιακά μέτρα, όπωςαυτά είχαν συμπεριληφθείστο e mail Χαρδούβελη. Φαί-νεται ότι οι Ευρωπαίοι δέχον-ται την αντικατάσταση ορι-σμένων μέτρων, τα οποία ηελληνική κυβέρνηση υποστη-ρίζει ότι είναι μέτρα υφε-σιακά, με άλλα μέτρα που θαπροτείνει η ελληνική κυβέρ-νηση, αλλά θα βρίσκονται

στην ίδια κατεύθυνση με τους στόχους που απορρέ-ουν από το προηγούμενο πλαίσιο. Σε πρώτη ανάγνωσηαυτό φαίνεται ότι αφορά κυρίως τους δημοσιονομι-κούς στόχους όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί με τηναπόφαση της 20ης Φεβρουαρίου (μικρότερο πρωτο-γενές πλεόνασμα για το 2015 ανάλογα με τις συνθή-κες που επικρατούν στην οικονομία). Όμως είναι γνω-στόν ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι συνδέονται άμεσαμε τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας, κάτι πουθέτει στο τραπέζι ένα ακόμη πρόβλημα. Σύμφωνα μετα παραπάνω η ελληνική κυβέρνηση κρατά στα χέριατης, σε μεγάλο βαθμό την επίλυση της διαπραγμάτευ-σης επ’ ωφελεία του ελληνικού λαού.

Καλή αρχή, στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης η συνέχεια

Αφού οι Ευρωπαίοι εταίροι μετα-χειρίσθηκαν την Ελλάδα ως«μαύρο πρόβατο», απειλώντας

την είτε με Grexit είτε με Graccident, στοτέλος αναγκάσθηκαν να υποστούν και ναπληρώσουν το κόστος του παραλογι-σμού τους: προσφέρουν τον «σανό» πουαπαιτείται, προκείμενου το «μαύρο πρό-βατο» να μην εξαναγκασθεί να καταφύ-γει σε άλλα βοσκοτόπια και όπως φαίνε-ται υπάρχουν και αυτά. Κι όμως, η αν-θρωπιστική βοήθεια των 2 δις που εξήγ-γειλε ο πρόεδρος Γιούνκερ δεν ήταν κα-θόλου ανάγκη να είναι συνεπεία εκβια-σμών και απειλών, άλλα θα μπορούσε ναπροέλθει αβίαστα και αυτονόητα από τοαπλό καθήκον αλληλεγγύης μεταξύ εταί-ρων στο αυτό νόμισμα. Ωστόσο, το ζή-τημα είναι ότι παρ’ολο που τα 2 δις είναι10πλασια από το ποσό των 200 εκατομ-μυρίων που αρχικά σχεδίαζε να αφιερώ-σει στους άπορους της η ελληνική κυ-βέρνηση και που οι ίδιοι Ευρωπαίοι εκτι-μούσαν ως δήθεν « υπέρογκο » και «απαράδεκτη μονομερή ενεργεία», εν τού-τοις αυτό το ποσό, ακόμη και αν θεωρη-θεί ικανό για την αντιμετώπιση της αν-θρωπιστικής κρίσης, που άλλωστε δημι-ουργήθηκε με ευθύνη της λανθασμένηςσυνταγής που μας επέβαλαν οι εταίροιμας, πολύ απέχει από το να επαρκεί γιατην ανάκαμψη της ελληνικής οικονο-μίας. Μπορεί να την προστατεύσει απότον κίνδυνο του καταποντισμοί της,άλλα σίγουρα δεν επαρκεί για την ανα-γκαία αναθέρμανση της. Οπωσδήποτε, ηΕλλάδα έχει σήμερα φθάσει σε τέτοιοσημείο που χρειάζεται επειγόντως άμεσηαναθέρμανση με αυξημένη έκτακτη χρη-ματοδότηση: εκτός από την ανθρωπι-στική κρίση υπάρχει και ο κίνδυνος οι-κονομικής κατάρρευσης, που θα πρέπειεπειγόντως να αντιμετωπισθεί και όχιμόνον από την ελληνική κυβέρνηση,άλλα επίσης και όχι λιγότερο σε συνερ-γασία με τους εταίρους της. Στον βαθμόπου οι ιθύνοντες της Ευρωζώνης κατα-νοούν την δραματική ελληνική κατά-σταση αντιλαμβάνονται ότι στη χώραμας προκύπτει οξύ πρόβλημα οικονομι-κής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης

με κίνδυνο άμεσης μετάστασης όχιμόνον στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο,αλλά και στο σύνολο της νομισματικήςπεριοχής του ευρώ. Εφόσον, όπως τονί-ζει ο έλληνας πρωθυπουργός, στόχος

της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναιμόνον η αντιμετώπιση της ανθρωπιστι-κής κρίσης, άλλα και η σταθεροποίησητης οικονομίας πριν από την αναγκαίαάμεση ανάκαμψη της, λογική συνέπεια

είναι ότι νομιμοποιείται έτσι και ηανάγκη για αφενός αυξημένη χρηματο-δότηση από τους εταίρους στο κοινό νό-μισμα, άλλα και φυσικά αφετέρου η τα-χύτατη εκπόνηση και εμφάνιση ελληνι-κοί σχεδίου για την άμεση καταπολέ-μηση της βαρύτατης απώλειας εθνικούεισοδήματος και εκατομμυρίων θέσεωνεργασίας, που έχουν προκύψει κατά τηνπρόσφατη 6ετια με ευρωπαϊκή ευθύνηκαι εμμονή στην διεθνώς αναγνωρισμένηως «λανθασμένη συνταγή ». Η ελληνικήκυβέρνηση επέτυχε ώστε η νέα αξιολό-γηση από τους «θεσμούς» να γίνει όσοναφορά στις δίκες της δεσμεύσεις και όχισε αυτές των προηγούμενων κυβερνή-σεων. Αυτό σημαίνει βεβαία ότι έγινεδεκτό από τους Ευρωπαίους ηγέτες ότιτα υφεσιακά μέτρα εγκαταλείπονται,όμως αυτό δεν αρκεί, άλλα απαιτείταιεπίσης και η αναγνώριση της άμεσηςανάγκης για νέα μετρά που να στηρίζουντην ανακαμψιακή κατεύθυνση της ελλη-νικής οικονομίας και να εξασφαλίζεταιταυτόχρονα η χρηματοδότηση τους.

Τα 2 δις είναι μια καλή αρχή, εν τού-τοις με αυτά το ελληνικό παιχνίδι δεν τε-λειώνει, άλλα μόνον αρχίζει. Και βεβαίααυτά είναι μια σοβαρή ένδειξη ότι η δια-πραγμάτευση με τους εταίρους μπαίνειεπιτελούς στις ράγες, δηλαδή σε αυτέςπου θα έπρεπε να έχει ήδη μπει από τηνπρώτη στιγμή. Και φυσικά την ευθύνηγια την καθυστέρηση δεν φέρουν αυτοίπου εφεροντο ως «θύματα» κάποιου«μοιραίου ατυχήματος » που επεσείετοαπό την άλλη πλευρά, αλλά αντίθεταόσοι με αυτό το πρόσχημα ένιπταν ταχείρας τους, αντί να δεσμεύονται για τηνσε κάθε περίπτωση αποτροπή του. Του-λάχιστον, με την τελευταία απόφαση τωνΕυρωπαίων ηγετών αποκλείσθηκε κάθεενδεχόμενο είτε «εξόδου» είτε «ατυχή-ματος», θέτοντας έτσι τέλος σε όλη τηνπαραφιλολογία που σχετικά διάκινειτοκαι η θέση της χωράς μας στην Ευρώπηαναγνωρίσθηκε ως οριστική, έστω και αναυτό απογοητεύει όσους επένδυαν στοαντίθετο.

•

Γίνεται κατανοητό ότι η αξιολόγηση δεν θα έχειμόνο “πολιτικό χαρακτήρα”, αλλά θα πρέπει να συ-νυπολογισθούν οι επιπτώσεις (θετικές ή αρνητι-κές) στο δημοσιονομικό σκέλος. Ως εκ τούτου ηόποια επελθούσα αποσαφήνιση μετά την αναφερ-θείσα συνάντηση των επτά, δεν φαίνεται ικανή νακαθορίσει επ’ ακριβώς τα κριτήρια που θα χρησιμο-ποιηθούν στο Γιούρογκρουπ.

“

Το ευρωπαϊκό μαύρο πρόβατο

1122 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Ανάχωμα στην ακραία φτώχεια

Της Ελένης Σταματάκη

Το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμουείναι το πρώτο ανάχωμα στη μάχηενάντια στη λαίλαπα της ανθρωπι-

στικής κρίσης. Αποτελεί χρέος της κυβέρνησης να

φέρει πρώτο για συζήτηση το νομοσχέ-διο για την αντιμετώπιση της ανθρωπι-στικής κρίσης και χρέος του κοινοβου-λίου να ψηφίσει αυτό το νομοσχέδιο.

Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια γνω-ρίζει πρωτόγνωρα φαινόμενα φτώχειαςκαι εξαθλίωσης. Η ανεργία ανέρχεται σεεξωφρενικά ποσοστά, ιδιαίτερα στουςνέους και τις γυναίκες. Πολλά νοικοκυ-ριά σήμερα μπορεί να μην έχουν κανένανεργαζόμενο και καθόλου πόρους, ενώμεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αδυνα-τεί να καλύψει πλέον τις βασικές τουανάγκες.

Τα μέτρα που λαμβάνονται με το νο-μοσχέδιο για την αντιμετώπιση της αν-θρωπιστικής κρίσης είναι μέρος ενός συ-νολικού πολιτικού σχεδιασμού για να ορ-θοποδήσει ο λαός και να ενταχθούν οιάνεργοι και επισφαλώς εργαζόμενοιστην αγορά εργασίας και στην κοινωνία.Ο άμεσος στόχος αυτού του νομοσχεδίουείναι η στήριξη όσων ζουν σε συνθήκεςακραίας φτώχειας, ώστε να μπορούν νακαλύψουν τις βιοτικές τους ανάγκες,ενώ ο μακροπρόθεσμος στόχος του είναιη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, η

κοινωνική συνοχή και η οικονομικήανάπτυξη.

Το γκρίζο της ύφεσης

Όσον αφορά στην πόλη του Πειραιά,η κρίση εμφανίζεται μέσα από τα υψηλάποσοστά ανεργίας και τη φτωχοποίησητης τοπικής κοινωνίας.

Κομβικοί τομείς απορρόφησης εργα-τικού δυναμικού στην πόλη του Πειραιά,όπως η ναυτιλία και το εμπόριο, έχουνπληγεί από την κρίση. Η ανεργία καλπά-ζει, οι αποδοχές και οι εργασιακές σχέ-σεις δοκιμάζονται σκληρά, πολλά κατα-στήματα, μικρές και μεσαίες επιχειρή-σεις κλείνουν.

Το ιστορικό κέντρο της πόλης, όπουο κλάδος του εμπορίου ευημερούσε καιαναπτυσσόταν, σήμερα γεμίζει με κενά,σκοτεινά ισόγεια. Κάτω από τα στέγα-στρα και τις εσοχές των καταστημάτωνκοιμούνται άστεγοι, ενώ άνθρωποι σκυμ-μένοι πάνω από τους κάδους ψαχου-λεύουν στα σκουπίδια.

Στην πόλη μας εγκαινιάζονται δομέςπου δεν υπήρχαν στο παρελθόν, καθώςοι δημότες, που αδυνατούν να καλύψουντις βασικές τους ανάγκες πληθαίνουν.Είναι χαρακτηριστικά τα φαινόμενα τωνανθρώπων που σχηματίζουν ουρές έξωαπό τις εκκλησίες για να φάνε στο συσ-

σίτιο, των αστέγων που στους χώρουςαναμονής του λιμανιού μετατρέπουν τακαθίσματα σε αυτοσχέδια κρεβάτια, τωνμαθητών στα σχολεία που λιποθυμούναπό την πείνα, των δημοτών που συνω-στίζονται στη ∆ΕΗ για να επανασυνδέ-σουν το κομμένο ρεύμα.

Οι δρόμοι της αλληλεγγύης

Την ίδια στιγμή, οι κάτοικοι της πόληςκαι οι συλλογικότητες αυτοργανώνονταικαι απαντούν δυναμικά στις νέες συνθή-κες συλλέγοντας ρούχα και τρόφιμα γιατις άπορες οικογένειες, στήνοντας αγο-ρές χωρίς μεσάζοντες ενάντια στην ακρί-βεια των τροφίμων, καθώς και αλληλέγ-γυα ιατρεία και κοινωνικά φροντιστή-ρια. Αυτές είναι μόνο κάποιες όψεις τωννέων συνθηκών που δημιούργησε ηκρίση στην πόλη και τους κατοίκουςτης. Και η εικόνα αυτή υπάρχει σε πολ-λές πόλεις της χώρας. Πρόκειται για μιανέα πραγματικότητα που δεν έπεσε απότον ουρανό.

Όλα τα παραπάνω δημιουργήθηκαναπό τις ασκούμενες πολιτικές των απερ-χόμενων κυβερνήσεων, που με τη βαθιάλιτότητα και τα σκληρά μέτρα οδήγησανστην εξαθλίωση τον ελληνικό λαό. Αυτοίπου σήμερα μιλούν και ασκούν κριτικήστο νομοσχέδιο της κυβέρνησης, χαρα-κτηρίζοντας τα μέτρα «ψίχουλα», είναιαυτοί που ψήφισαν τα μνημόνια καιοδήγησαν τον ελληνικό λαό στη λιμο-

κτονία.Στο πλαίσιο μιας συνολικής προσπά-

θειάς για την καταπολέμηση της ανθρω-πιστικής κρίσης, που δεν τελειώνει, αρ-χίζει από αυτό το νομοσχέδιο, επιτυγχά-νονται τα εξής:

• ∆ιασφαλίζεται η συνεργασία τωνδράσεων για βοήθεια σε ευπαθείς ομά-δες που υλοποιούνται από όλους τουςφορείς, σε μια συντονισμένη προσπά-θεια κοινωνικής ανασυγκρότησης. Είναιπολύ σημαντική αυτή η συνεργασία,καθώς παύει ο ανταγωνισμός πουυπήρχε ανάμεσα στις δομές και λύνονταιαρκετά τεχνικά προβλήματα.

• Συνυπολογίζονται και αξιοποιούνταιτα υφιστάμενα προγράμματα και όλα ταχρηματοδοτικά εργαλεία στο πλαίσιομιας συνολικής και ολοκληρωμένηςστρατηγικής για την αντιμετώπιση τηςανθρωπιστικής κρίσης, στον αντίποδατης προηγούμενης κυβέρνησης που δη-μιούργησε την κρίση, κατέστρεψε τονκοινωνικό ιστό της χώρας, οδήγησε εκα-τομμύρια ανθρώπων στη φτώχεια καιμετά έπαιρνε μέτρα για ν’ αντιμετωπίσειτα ολέθρια αποτελέσματα της πολιτικήςτης!

Στέγη, τροφή, ρεύμα

Ειδικότερα τα μέτρα που περιλαμβά-νονται στο πρώτο κεφάλαιο του νομο-σχεδίου, δηλαδή η δωρεάν επανασύν-δεση και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος,

το επίδομα ενοικίου για την εξασφάλισηστέγης και η επιδότηση σίτισης σε νοι-κοκυριά, αποτελούν τρεις βασικούς πυ-λώνες, πάνω στους οποίους χτίζεται ηπροσωπική και συλλογική αξιοπρέπεια,το κοινωνικό κράτος, το κράτος δικαίουκαι αλληλεγγύης: Κανένας άνθρωποςχωρίς στέγη, κανένας άνθρωπος χωρίςτροφή, κανένας άνθρωπος στο σκοτάδι.

Σε αυτά τα μέτρα θα μπορούσε ναπροστεθεί και ελπίζω να γίνει πολύ σύν-τομα, η ρύθμιση για τη δωρεάν μετακί-νηση ανέργων στα μέσα μαζικής μετα-φοράς. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και μετα ακτοπλοϊκά μέσα για τα νησιά μας.

Τα μέτρα που υιοθετούνται με το νο-μοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίσηείναι η αρχή. ∆εν θα πρέπει να ξεχνάμεότι η ανθρωπιστική κρίση είναι αποτέλε-σμα των μέτρων λιτότητας των προηγού-μενων κυβερνήσεων, που αφαίμαξαν τονελληνικό λαό, και ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκεγια να βγάλει τη χώρα απ’την κρίσηαυτή, για να ασκήσει μια διαφορετικήπολιτική, που έχει επίκεντρο τη δημο-κρατία και τα συμφέροντα των πολλών.Όμως, για να ζωντανέψει ξανά έναδάσος που κάηκε, χρειάζεται προσπά-θεια, χρόνος, πίστη και υπομονή. Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ κάνει μια νέα αρχή, βαδίζοντας βέ-βαια σε δύσβατα μονοπάτια. Έχουμεόμως στήριγμά μας τον ελληνικό λαόκαι θα τα καταφέρουμε.

* Η Ελένη Σταματάκη είναι βουλευτήςΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Πειραιά.

Κομβικοί τομείς απορρόφησηςεργατικού δυναμικού στην πόλητου Πειραιά, όπως η ναυτιλίακαι το εμπόριο, έχουν πληγείαπό την κρίση. Η ανεργίακαλπάζει, οι αποδοχές και οιεργασιακές σχέσειςδοκιμάζονται σκληρά, πολλάκαταστήματα, μικρές καιμεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν.

“

Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015 1133∆ΙΕΘΝΗ

Στη Φρανκφούρτητο κέντρο του αγώναΤην περασμένη Τετάρτη στη Φρανκ-φούρτη η καρδία της πραγματικής ευ-ρωπαϊκής αλληλεγγύης χτύπησεξανά. σελ. 27ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Το τελευταίο διάστημα γίνονταιμεγάλες προσπάθειες από τηρωσική κυβέρνηση για τον επα-

ναπατρισμό κεφαλαίων που φυγαδεύ-τηκαν παράνομα από τη χώρα μέσωoffshore εταιρειών. Ρώσοι οικονομικοίαναλυτές θεωρούν ότι οι κυρώσεις πουεπιβλήθηκαν εναντίον φυσικών προ-σώπων από τη Ρωσία που βρίσκοντανκοντά στη σημερινή κυβέρνηση ήτανεκτός των άλλων και για να εμποδί-σουν τον επαναπατρισμό κεφαλαίωνστη Ρωσία.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν υποστήριξε, στοσυνέδριο της Ρώσικης Ένωσης Βιομη-χάνων και Επιχειρηματιών, ότι θαδοθεί παράταση της καταγραφής απότις φορολογικές αρχές των ρώσων πουελέγχουν πάνω από το 10% επιχειρή-σεων στο εξωτερικό και μέχρι σήμεραφοροδιαφεύγουν συστηματικά. Η προ-θεσμία έληγε κανονικά την 1η Απρίλη,αλλά παρατείνεται μέχρι την 1η Οκτώ-βρη. Μέχρι σήμερα υπήρξε μικρή αντα-πόκριση, γιατί δεν έχει υπογραφείνόμος για αμνήστευση των παράνομαεξαχθέντων κεφαλαίων μέσω offshoreεταιρειών. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν προει-δοποίησε τους ρώσους ολιγάρχες νακινηθούν γρήγορα γιατί οι οικονομικέςαρχές των δυτικών χωρών θα θέσουννέα εμπόδια στον επαναπατρισμό τωνρώσικων κεφαλαίων και μετά θα είναιδυσκολότερα τα πράγματα.

Η πτώση του ρουβλιού

Οι εξελίξεις στην Κύπρο, όπου οιρώσοι ολιγάρχες έχασαν πολλά χρή-ματα μεγάλωσαν τις ανασφάλειές τουςκαι επιζητούν πλέον τρόπους επιστρο-φής των χρημάτων στη Ρωσία ή μέρουςτους, αλλά φοβούνται τις ποινικές καιάλλες ευθύνες και την αντιμετώπισήτους από τις φορολογικές αρχές. Ηανασφάλειές τους μεγάλωσαν μετά τηνεπιβολή των οικονομικών κυρώσεωνεναντίον της Ρωσίας και τη δέσμευσηαπό τις δυτικές χώρες τραπεζικών λο-γαριασμών φυσικών και νομικών προ-σώπων από τη Ρωσία. Άλλος λόγος γιατον επαναπατρισμό κεφαλαίων στηΡωσία είναι η σημερινή χαμηλή αξίατου ρουβλίου που το κάνει ιδιαίτεραελκυστικό για τους ξένους επενδυτές.Από το υπουργείο οικονομικών τηςΡωσίας υποστηρίζεται, ότι αν συνεχι-στεί η κατάπαυση του πυρός στη Νοτι-οανατολική Ουκρανία, θα υπάρξειαπότομη αύξηση της ζήτησης για επεν-δύσεις σε ρούβλια.

Επίσης θεωρούν, ότι προς αυτή τηνκατεύθυνση θα βοηθήσει και η άνοδοςτης τιμής του πετρελαίου. Από τις ση-μερινές τιμές θίγονται ιδιαίτερα οι με-γάλες αμερικανικές εταιρείες υδρογο-νανθράκων και κυρίως αυτές που δρα-στηριοποιούνται στην παραγωγή σχι-στολιθικού πετρελαίου και φυσικούαερίου, όπου το κόστος εξόρυξης είναιπολύ υψηλό. Τις τελευταίες ημέρεςόταν η τιμή του πετρελαίου Brent ανέ-

βηκε κατά 5% και έφτασε στα 56,6 δο-λάρια/βαρέλι, το δολάριο έπεσε κάτωαπό τα 60 ρούβλια που ήταν το υψηλό-τερο χαμηλό των τελευταίων 2,5μηνών.

Οι τελευταίες εξελίξεις δημιουργούνκλίμα αισιοδοξίας στη Ρωσία και τουπουργείο εξωτερικών βλέπει στοιχείασταθεροποίησης. Ο υπουργός οικονο-μικών Αντών Σιλουάνοφ ανέφερε ότιυπάρχει, παρόλη τη μείωση των ρυθ-μών ανάπτυξης κατά 3% το 2015, θε-τική δυναμική σε πολλούς κλάδουςτης οικονομίας , όπως είναι η παρα-γωγή προϊόντων διατροφής και η με-ταλλουργεία.

Πάει για κούρεματο χρέος της Ουκρανίας;

Το εξωτερικό δημόσιο χρέος της Ου-κρανίας στα τέλη του 2014 ήταν 69,8δις δολάρια. Το 14,9% πρέπει να εξο-φληθεί κατά τη διάρκεια του τρέχον-τος έτους, ενώ το 47,6% το 2016-2019.Η κατάσταση της ουκρανικής οικονο-μίας, μετά από ένα χρόνο πολεμικώνσυγκρούσεων είναι σε οριακό σημείο.Ακόμη δεν έχει εξοφλήσει ομόλογαύψους 17 δις δολαρίων που έληξαν το2014. Γι’ αυτό η υπουργός οικονομικώντης Ουκρανίας και αμερικανή υπήκοοςΝατάλια Ντζαρεσκο προσπαθεί να πεί-σει τους πιστωτές να προχωρήσουν σεαναδιάρθρωση του χρέους. Σε τηλεδιά-σκεψη τους πρότεινε η αναδιάρθρωσηνα είναι συνδυασμός κουρέματος καιεπιμήκυνση στην καταβολή των δό-σεων. Προς αυτή την κατεύθυνση ωθείτην ουκρανική κυβέρνηση το ∆ΝΤ, τοοποίο με τελεσίγραφο προειδοποίησετο Κίεβο, ότι δεν θα λάβει την επόμενηδόση των 5 δις δολαρίων αν δεν προ-χωρήσει σε αναδιάρθρωση μέχρι τον

Ιούνη. Ο ουκρανός πρόεδρος ΠέτροΠοροσένκο στη συνάντησή του με τοσουηδό πρωθυπουργό Στεφαν Λεβενυποστήριξε ότι η Ουκρανία θα χρει-αστεί οικονομική βοήθεια ύψους 400δις δολαρίων για τα επόμενα τέσσεραχρόνια. Σύμφωνα με το μνημόνιο πουέχει υπογράψει η Ουκρανία με το∆ΝΤ, από τα 40 δις δολάρια τα 15,3δις δολάρια θα πάνε κατευθείαν στηναποπληρωμή του δημοσίου χρέους.Αυτή τη στιγμή πάνω από το 50% τωνουκρανικών ομολόγων βρίσκεται σταχέρια των Franklin Templeton, BlackRock και Pinco. Επομένως η αναδιάρ-θρωση του χρέους εξαρτάται σε με-γάλο βαθμό από αυτά τα funds. Οι πι-στωτές της Ουκρανίας προσέλαβαν γιασύμβουλο τη Black Stone. Η ουκρανικήπλευρά εκπροσωπείται από την επεν-δυτική τράπεζα Lazard.

Οι παραπάνω σύμβουλοι είχαν ανά-μειξη στην αναδιάρθρωση του ελληνι-κού χρέους και αυτό ανησυχεί σφόδρααρκετούς ουκρανούς οικονομικούςαναλυτές, επειδή η ελληνική αναδιάρ-θρωση θεωρείται παράδειγμα προςαποφυγή. Φοβούνται ότι μια τέτοιααναδιάρθρωση θα εκτινάξει το εξωτε-ρικό χρέος και θα μειώσει περαιτέρωτο ΑΕΠ της Ουκρανίας. Σύμφωνα μεεπίσημες πηγές το ουκρανικό υπουρ-γείο οικονομικών ζητάει να γίνει κού-ρεμα του 40-50%, ενώ οι πιστωτές θαδέχονταν ένα 2-30%. Κύκλοι της ου-κρανικής κυβέρνησης υποστηρίζουν,ότι η αναδιάρθρωση του χρέους αφοράκαι τη Ρωσία, η οποία είναι από τουςμεγαλύτερους πιστωτές της Ουκρα-νίας. Ο ρώσος υπουργός οικονομικώνΑντων Σιλουάνοφ δήλωσε, ότι η χώρατου δε θα προχωρήσει σε κούρεμα τουουκρανικού χρέους, ούτε σε παράτασηστην καταβολή των δόσεων αποπλη-

ρωμής του. Υπενθύμισε, ότι το ∆εκέμ-βρη 2015 η Ουκρανία πρέπει να πλη-ρώσει στη Ρωσία 3 δις δολάρια απόομόλογα που λήγουν. Από την άλληάφησε ένα παράθυρο ανοικτό, συμ-πληρώνοντας ότι όλα είναι φήμες καιότι μέχρι τώρα η ουκρανική πλευράδεν έχει διατυπώσει επίσημα παρόμοιοαίτημα στη Ρωσία.

Υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια από τηχειροτέρευση της ζωής στην Ουκρανία,ένα χρόνο μετά την ανατροπή του Για-νουκόβιτς. Υπάρχει μεγάλη δυσαρέ-σκεια μεταξύ των πολιτών για τοντρόπο που τους χρησιμοποίησε η∆ύση. Αρχικά τους οδήγησε σε ένα αι-ματηρό εμφύλιο με πρόσχημα τη μηυπογραφή της συμφωνίας σύνδεσης μετην ΕΕ και στη συνέχεια τους έδωσεπολύ λιγότερα από αυτά που έδινεστην κυβέρνηση Γιανουκόβιτς. Ηάσχημη οικονομική κατάσταση δημι-ουργεί τριβές στο εσωτερικό της κυ-βέρνησης. Αυτές τις μέρες εκτοξεύον-ται αλληλοκατηγορίες για διαφθοράστο εσωτερικό της. Ο ελεγκτής των δη-μοσίων οικονομικών μετά την απομά-κρυνσή του κατηγόρησε τον πρωθυ-πουργό, ότι αντί να αντιμετωπίσει ταφαινόμενα διαφθοράς, χρησιμοποιείστο έπακρο όλα τα παράνομα μέσα πουκληρονόμησε από την προηγούμενηκυβέρνηση για ιδιοτελείς σκοπούς. καιγια αθέμιτο πλουτισμό.

Μιχάλης Ρένεσης

ΚΟΣΜΟΥΗ Ρωσίαπάνω - κάτω “Από τις σημερινές

τιμές θίγονταιιδιαίτερα οι μεγάλεςαμερικανικέςεταιρείεςυδρογονανθράκων καικυρίως αυτές πουδραστηριοποιούνταιστην παραγωγήσχιστολιθικούπετρελαίου καιφυσικού αερίου, όπουτο κόστος εξόρυξηςείναι πολύ υψηλό. Τιςτελευταίες ημέρεςόταν η τιμή τουπετρελαίου Brentανέβηκε κατά 5% καιέφτασε στα 56,6δολάρια/βαρέλι, τοδολάριο έπεσε κάτωαπό τα 60 ρούβλιαπου ήταν τουψηλότερο χαμηλότων τελευταίων 2,5μηνών

Η σύγκρουση, πέρα από πολιτική,είναι και ιδεολογικήΟι πολυπληθείς διαδηλώσεις της περασμέ-νης Κυριακής στη Βραζιλία αποκαλύπτουντο δράμα της χώρας, μαζί με αρκετή δόσηγελοιότητας. σελ. 16

1144 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

www.odhbsas.wordpress.com

Σταματήστετο τέιζερ

Τις έντονες αντιδράσειςοργανώσεων

υπεράσπισης τωνανθρώπινων δικαιωμάτωνέχει προκαλέσει η απόφασηδικαστηρίου της Αργεντινήςνα επιτρέπεται ελεύθερα τοτέιζερ από την αστυνομία,βάζοντας σε κίνδυνο τηνυγεία και την σωματικήακεραιότητα των θυμάτων.Να σημειωθεί, ότι μετά ταασφαλιστικά μέτρα πουέκαναν το 2010 εκατοντάδεςακτιβιστές ζητώντας νασταματήσει η χρήση τουεπειδή παραβιάζεται ησύμβαση του ΟΗΕ κατά τωνβασανιστηρίων, με δύοδικαστικές αποφάσεις τοτέιζερ χρησιμοποιούταν μόνοσε εξαιρετικά έκτακτεςπεριπτώσεις.

www.aristeguinoticias.com

Ενάντιαστην απόλυση

Υπερασπιζόμενοι τοδικαίωμα στην

ενημέρωση και στηνελευθερία της έκφρασης,περισσότεροι από 175.000άνθρωποι υπέγραψαν στηνδιαδικτυακή εκστρατείαενάντια στην απόλυση τηςμεξικάναςδημοσιογράφου ΚάρμενΑριστέγκουι από τονραδιοτηλεοπτικό σταθμό MVSRadio στον οποίο εργαζόταν.Η δημοσιογράφος απολύθηκεμετά από έντονεςκυβερνητικές πιέσεις,εξαιτίας της αποκάλυψης πουέκανε σχετικά με την ύπαρξηενός εκατομμυρίου δολαρίωνσε εταιρεία που ανήκει στηνσύζυγο του προέδρου ΕνρίκεΠένια Νιέτο και το οποίο δενείχε δηλωθεί.

www.facebook.com/romani

Οργή γιατην αθώωση

Οργή έχει προκαλέσειστους Ρομά της

Σλοβακίας η πρόσφατηαπόφαση δικαστηρίου πουαθώωσε δέκα βασανιστέςαστυνομικούς. Οι αστυνομικοίδικάστηκαν για μια σειράαδικημάτων (απειλές μεσκύλους, ξυλοδαρμούς,διάφορους εξευτελισμούς,κλπ) που είχαν κάνει το 2009μέσα σε ένα αστυνομικότμήμα εναντίον έξι παιδιώνΡομά ηλικίας 11 -15 χρόνων,και αθωώθηκαν επειδή τοδικαστήριο έκρινε ότι τοβίντεο που αποδείκνυε τουςβασανισμούς δεν ήτανεπαρκές στοιχείο για τηνενοχή τους.

∆ημήτρης Γκιβίσης[email protected]

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Η Ευρώπη ανοίγει λογαριασμόστην Τράπεζα του ΠεκίνουΤο γεωπολιτικό αντάρτικο των ευ-

ρωπαίων συμμάχων της Ουάσιγ-κτον τείνει να πάρει ανεξέλεγκτες

διαστάσεις. Πρώτη αποκολλήθηκε απότο αμερικανικό άρμα η Βρετανία, έχον-τας καταλάβει προς τα πού φυσάει οάνεμος, και ξεκαθάρισε ότι θα συμμετά-σχει στην υπό σύσταση Ασιατική επεν-δυτική Τράπεζα της Κίνας. Το παρά-δειγμα της ακολουθούν Γαλλία, Γερμα-νία, Ιταλία και όχι μόνο…

∆εν είναι μυστικό ότι η ανερχόμενηπαγκοσμίως Κίνα παίζει το παιχνίδι τουπαγκόσμιου αποικιακού καπιταλισμούκαλύτερα και από τους δυτικούς εμ-πνευστές του. Το Κομουνιστικό ΚόμμαΚίνας γνωρίζει εξίσου καλά ότι η οικο-νομικοπολιτική διείσδυση σε άλλεςχώρες πραγματοποιείται καλύτερα μέσωισχυρών διεθνών οικονομικών θεσμών.Επομένως, τα 50 δις δολάρια της επεν-δυτικής Τράπεζας που ιδρύει, αποτε-λούν αναγκαία κίνηση αν θέλει να σπά-σει το μονοπώλιο των Αμερικανών με∆ΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα.

Καθοριστική κίνηση

Το ίδιο όμως αντιλαμβάνονται και οιΕυρωπαίοι που στον παγκόσμιο οικονο-μικό στίβο βρίσκονται πίσω από Αμε-ρική και Ασία. Πολύ άπλα με την επεν-δυτική Τράπεζα που συστήνεται δίπλαακριβώς στο Ταμείο των BRICS, η νέαΚίνα έκανε την καθοριστική επεκτατικήτης κίνηση.

Σε ένα τέτοιο μέγεθος μπροστά, είτεθα κάνεις πίσω, είτε θα συμμετάσχεις γιανα παραμείνεις σχετικός με τις εξελίξεις.Αυτό σκέφτηκε πρώτη η Βρετανία και

παρά τις αμερικανικές υποδείξειςέσπευσε να δηλώσει συμμετοχή στο παγ-κόσμιο πρότζεκτ του Πεκίνου.

Μέσω αξιωματούχων η Ουάσιγκτον τομόνο που ψέλλισε ήταν κάποιες επιφυ-λάξεις ως προς την διαφάνεια και τα ήθητης διοίκησης ενός νέου θεσμού, που βέ-βαια δεν θα βρίσκεται υπό τον έλεγχοτης και που θα λειτουργεί πλήρως αντα-γωνιστικά προς ∆ΝΤ και ΠαγκόσμιαΤράπεζα.

Πέρασαν λίγα 24ωρα και ο Γερμανόςυπουργός Οικονομικών, μιλώντας γιατην Γερμανία, την Ιταλία και την Γαλλίαανακοίνωσε ότι οι σημαντικές αυτές ευ-ρωπαϊκές οικονομίες θα ακολουθήσουντο παράδειγμα των Βρετανών, προς τέρ-ψιν των Κινέζων αλλά και των Ρώσωνπου στηρίζουν το αντίπαλο δέος του∆ΝΤ, το ταμείο των BRICS.

Όλοι μέσα στο παιχνίδι

Το αντάρτικο όμως φαίνεται νασυνεχίζεται με πληροφορίες νααναφέρουν ότι στο κινέζικοάρμα σκοπεύουν να συμμετά-σχουν ακόμα Λουξεμβούργο,Ελβετία μέχρι και η… ΝότιοςΚορέα. Η δε Αυστραλία, πιοστενή σύμμαχος των Αμερικα-νών και από τη Βρετανία, λέειότι θα λάβει σύντομα μια από-φαση. Όλα αυτά συμβαίνουντην ώρα που στην ΕΕ δίνουν καιπαίρνουν τα τρομοσενάρια περίGrexit σαν να μην υπάρχει ρευστόγεωπολιτικό περιβάλλον και ευρω-παϊκοί φόβοι για αστάθεια την χειρό-τερη δυνατή στιγμή. Τόσο ηχηρή είναι η

τρομοκρατία με το ελληνικό ζήτημα πουμάλλον πέρασε στα ψιλά το καλά πλη-ροφορημένο δημοσίευμα του WSJ για τοπώς σκέφτεται (σ.σ. πλέον) η Μέρκελ.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, « Η κυρίαΜέρκελ εξακολουθεί να βλέπει ένα Gre-xit ως εξαιρετικά ανεπιθύμητο. Θα καθι-στούσε την ευρωζώνη χρονίως εύθραυ-στη αποδεικνύοντας ότι η ιδιότητα τουμέλους δεν είναι μόνιμη, θα προκαλούσεοικονομική σπέκουλα εναντίων άλλωνμελών με πρόβλημα, θα μπορούσε επί-σης να καταστήσει την Ελλάδα ανεξέ-λεγκτη εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ, περιπλέκον-τας τις προσπάθειες της ∆ύσης να αντι-μετωπίσει γεωπολιτικές προκλήσεις,από Ρωσία μέχρι Μέση Ανατολή»

Χρυσόστομος Λουκάς

Με τους διοργανωτές να ελπίζουν ότι θα συγκεντρώσουνπερισσότερους από 60.000 ανθρώπους, ξεκινάει τηνΤρίτη το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στην Τυνησία.

Μέχρι χτες περίπου 4.300 οργανώσεις από όλο τον κόσμο είχανεπιβεβαιώσει την συμμετοχή τους, ενώ στο πρόγραμμα υπάρ-χουν περισσότερες από 1.000 αυτοοργανωμένες δραστηριότη-τες. Οι εκδηλώσεις, που γίνονται και πάλι στην Τύνιδα λόγω τηςτεράστιας επιτυχίας που είχε το ΠΚΦ του 2013, θα ξεκινήσουνμε τη μεγάλη διαδήλωση της Τρίτης που θα ξεκινήσει από το ∆η-μοτικό Θέατρο και θα καταλήξει στην πλατεία των ∆ικαιωμά-των του Ανθρώπου, και θα ολοκληρωθούν με την διαδήλωση καιτην συναυλία το βράδυ του Σαββάτου.

Οι θεματικές

Οι κεντρικές θεματικές που έχουν προγραμματιστεί είναιπέντε: α) το θέμα των συνόρων, που σχετίζεται με την αποικιο-κρατία, τα απελευθερωτικά κινήματα, τους πολέμους και την με-τανάστευση β) η αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα, και η σχέσητους με την καταπολέμηση των διακρίσεων, την ισότητα τωνφύλων, τα δικαιώματα των γυναικών, τα δικαιώματα των μει-ονοτήτων, και τους αγώνες των ιθαγενών λαών γ) η κοινωνικήδικαιοσύνη, που περιλαμβάνει συζητήσεις για τα κοινωνικά δι-καιώματα, την κοινωνική προστασία, τους εργατικούς αγώνες,

την παράνομη εργασία, και τον τόπο έκφρασης των νέων κοινω-νικών κινημάτων δ) το θέμα της οικονομίας, που εδώ θα αναζη-τηθούν εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην ασυδοσία των πο-λυεθνικών, στο χρέος, και στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα ε)η ιθαγένεια, οι κινητοποιήσεις για την δημοκρατική μετάβασηκαι οι εναλλακτικοί τρόποι οργάνωσης των ανθρώπων. Παράλ-ληλα, σε άλλους χώρους θα γίνουν και διάφορες άλλες συζητή-σεις, όπως για το περιβάλλον, την εκμετάλλευση των φυσικώνπόρων, την κλιματική αλλαγή, το νερό, την διατροφική επάρκεια,και άλλες.

Στον απόηχο του χτυπήματος

Το Φόρουμ γίνεται στον απόηχο του πολύνεκρου τρομοκρατι-κού χτυπήματος που έγινε την Τετάρτη στην Τύνιδα, για αυτό καιο εκπρόσωπος Τύπου Abderrahmane Hedhili δήλωσε ότι «περισ-σότερο από ποτέ είναι αναγκαία η μεγάλη συμμετοχή των πολι-τών, που θα είναι και η κατάλληλη απάντηση όλων των δυνά-μεων της ειρήνης και της δημοκρατίας για μια καλύτερη κοινω-νία, για έναν άλλο κόσμο εφικτό που θα μας χωράει όλους, ελεύ-θερο και ανεκτικό». Και συμπλήρωσε ότι «η επιτυχία του Φόρουμθα είναι η καλύτερη απάντηση από τα κάτω ενάντια στον θρη-σκευτικό φανατισμό, την τρομοκρατία και την μυθοποίησή της.Στο δρόμο θα σπάσουμε το κλίμα του φόβου». Να σημειωθεί, ότισε ανακοίνωση του το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς κατα-δίκασε την επίθεση που έγινε λίγες μέρες πριν από την έναρξητου ΠΚΦ, που αποτελεί έναν μοναδικό χώρο για την συζήτησηκαι την συνάντηση των κοινωνικών κινημάτων σε όλο τονκόσμο, ενώ η Μάϊτε Μόλα είπε ότι η τρομοκρατία δεν θα μπορέ-σει να φιμώσει τις φωνές των λαών που αρθρώνονται σε όλοτον κόσμο, και ενισχύουν τους αγώνες ενάντια στο νεοφιλελευ-θερισμό και την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση». Η αντιπρό-εδρος του ΚΕΑ συμπλήρωσε ότι «κανείς δεν μπορεί να σπάσει τηβούληση της σύγκλισης που βοηθά να αλλάξει η ισορροπία τωνδυνάμεων σε παγκόσμια κλίμακα, ειδικά σε περιόδους όπου η δη-μοκρατία γίνεται κάθε μέρα φτωχότερη, τόσο στην Ευρώπη όσοκαι στις χώρες που δέχονται επιθέσεις από τους φονταμεντα-λιστές τρομοκράτες και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα».

∆ημήτρης Γκιβίσης

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΣΤΗΝ ΤΥΝΗΣΙΑ

Στο δρόμοθα σπάσουμετο φόβο


ΣΤΙΣ ΓΑΛΛΙΚΕΣΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Ελπιδοφόραδύναμη συνεργασίας Αριστεράς - Οικολόγων

Ο ι νομαρχιακές εκλογές είναι ηπρώτη εκλογική διαδικασία σε

πανεθνικό επίπεδο μετά την εκλογήτου Φρανσουά Ολάντ, όπου τακόμματα της αριστεράς, τουΜετώπου της Αριστεράς (ΓΚΚ,Κόμμα της Αριστεράς, και οι άλλεςδυνάμεις), οι Ευρωπαίοι Οικολόγοι-Πράσινοι (EELV) το νεοπαγές κόμμαNouvelle Donne, οι διαφωνούντες μετο Σοσιαλιστικό Κόμμα, καθώςκινήματα και προσωπικότητες έχουνσχηματίσει κοινά ψηφοδέλτια σεπάνω από 1.517 καντόνια. ∆ηλαδή,στις εκλογές αυτές εμφανίζεται μιακαινούργια ελπιδοφόρα δυνατότητατης αριστεράς, μια νέα συμμαχίατων «εναλλακτικών πολιτών»,ανοικτή και σε ανεξάρτητουςυποψήφιους –που δεν μετέχουν σεκάποια οργάνωσηΣτη συμμαχία αυτή συμμετέχουνόλοι, αντίθετοι με τη λιτότητα καιτις πολιτικές που ακολουθεί το ΣΚ.Είναι η πρώτη φορά που τόσακόμματα της αριστεράς ενώνονταιμε βάση την αντίθεσή τους στηνκυβερνητική πλειοψηφία. Αυτόισχύει ιδιαίτερα για τουςΟικολόγους, αλλά και το ΓΚΚ, τοοποίο στις προηγούμενες εκλογέςείχε κοινά ψηφοδέλτια με το ΣΚ στο50% των καντονιών. Σήμερα τέτοιαψηφοδέλτια βρίσκουμε μόνο στο 5%των καντονιών.

Πού μπορεί να κερδίσειη αριστερά

Ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζουντα ψηφοδέλτια αυτής της συμμαχίαςσε ορισμένες περιοχές στη Λίλλη,Ρενέν Ταρί κ.λπ., όπου έχειαναπτυχθεί ιδιαίτερη δυναμική. Γιατη συμμαχία αυτή το στέλεχος τωνΠρασίνων Ναταλί Νέιγ δήλωσε ότι«με το Μέτωπο της Αριστεράςεκφράζουμε την κοινή μας θέλησηνα υπερασπιστούμε τις δημόσιεςυπηρεσίες, τη συνεργασία τωνπεριφερειών και την ισότητα. Τοιδανικό θα ήταν να κερδίσουμε μιαπλειοψηφία κόκκινο-πράσινη πουείναι δυνατή».Η ενότητα αυτή έχει μια δυναμικήγιατί στηρίζεται στις κοινές αξίες,στις θεμελιώδεις αρχές του κοινούαγώνα κατά τουνεοφιλελευθερισμού και στοναγώνα κατά της δεξιάς και τηςάκρας δεξιάς του Εθνικού Μετώπουτης Λεπέν.Μένει να δούμε αν αυτή η δυναμικήθα μπορέσει να σταθεροποιηθεί το επόμενοδιάστημα. Οι δυσκολίες προέρχονται από τουςΟικολόγους (EELV), που έχουν πολλάεσωτερικά προβλήματα, ενώ οιμισοί έχουν ταχθεί σαφώς υπέρ τηςσυνεργασίας. Μερικοί, όπως ο ΖανΒενσάν Πλας, διαφωνούν με αυτή τησυνεργασία. Αναλυτές θεωρούν ότιοι Οικολόγοι θα περάσουν νέαδοκιμασία μετά τις εκλογές σεπερίπτωση ανασχηματισμού, πουθεωρείται σίγουρος, όταν θα τουςζητηθεί να συμμετάσχουν στηνκυβέρνηση. Αρκετά όμως στελέχη,όπως ο Σεσίλ Ντιλφό, πρώηνυπουργός στην κυβέρνηση Ερό καιπρώην γραμματέας των Οικολόγων,έχουν δηλώσει ότι «βρισκόμαστεστην αυγή μιας νέας συμμαχίας» μετο Μέτωπο της Αριστεράς.

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Μεγάλη δοκιμασία γιατη γαλλική κυβέρνησηΟι νομαρχιακές εκλογές στη

Γαλλία –οι κάλπες για τονπρώτο γύρο στήθηκαν σήμερα–

ασφαλώς έχουν τοπικό χαρακτήρα,όμως η έκβασή τους θα έχει γενικότε-ρες επιπτώσεις για τη χώρα, καθώς τοήδη βεβαρυμένο κλίμα θα χειροτερεύ-σει. Η γαλλική κυβέρνηση έκανε ότιπερνούσε από το χέρι της για να κατα-λήξουν οι εκλογές αυτές σ’ ένα φιά-σκο. Η κυβέρνηση των σοσιαλιστώνβρίσκεται σχεδόν απομονωμένη καιαπό τους πιο στενούς και παραδοσια-κούς συμμάχους της, όπως οι οικολό-γοι, και αναμένεται να βγει από τιςεκλογές με σημαντικές απώλειες, χά-νοντας ακόμα και μερικά από τα προ-πύργια του Σοσιαλιστικού Κόμματος(ΣΚ). Η ήττα του ΣΚ, η αποχή που προ-βλέπεται να είναι μαζική, καθώς ηάνοδος του Εθνικού Μετώπου τηςΛεπέν, που όλα δείχνουν θα έχει έναυψηλό ποσοστό, συνθέτουν το νέο πο-λιτικό τοπίο.

Την εξέλιξη αυτή δεν ήταν δύσκολονα την προβλέψει όποιος παρακολού-θησε την πολιτική του Φρ. Ολάντ καιτου πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς.Από την άνοιξη του 2014, με τονπρώτο του γενικό πολιτικό λόγο στηνπρωθυπουργία, ανακοίνωσε τη μεταρ-ρύθμιση στο περιφερειακό επίπεδο μετην κατάργηση και τη συγχώνευση νο-μαρχιών. Για να επανέλθει αργότερα,τον Νοέμβριο, λέγοντας ότι είναι«αναγκαίοι οι ενδιάμεσοι θεσμοί» με-ταξύ της περιφέρειας και των κοινο-τήτων. Τελικά, οι τεχνοκράτες παρου-σίασαν μια «σουρεαλιστική» μεταρ-ρύθμιση, όπως τη χαρακτήρισαν ανα-λυτές στην «Τριμπιούν», χωρίς μέχρικαι τις τελευταίες ημέρες πριν τιςεκλογές να έχουν καθοριστεί οι αρμο-διότητες των νέων νομαρχιών.

Σ’ αυτή τη «σουρεαλιστική» κατά-σταση θα πρέπει να προσθέσουμε τηνένταση που καλλιεργήθηκε με τηνενορχήστρωση των μίντια που ξεπέρα-σαν κάθε προηγούμενο προβάλλονταςτη Μαρίν Λεπέν και το κόμμα της,χωρίς να διαφαίνεται καθαρά ποιο πο-λιτικό σχέδιο μπορεί να εξυπηρετεί-ται. Στις αρχές της εβδομάδας πριν τιςεκλογές, η «Λε Μοντ» στην ηλεκτρο-νική της έκδοση ανέφερε ότι «η Λεπέντρίβει τα χέρια της από τη χαρά της,για τη βεβαιότητα της νίκης της». Καιτο γαλλικό κρατικό κανάλι της έδωσεαρκετό χρόνο για να αναλύσει τα πρό-σφατα τραγικά γεγονότα στην Τυνη-σία!

Χωρίς διάλογο

Έτσι, οι γάλλοι ψηφοφόροι προσέρ-χονται σήμερα στις κάλπες, χωρίς ναέχουν συζητήσει τα προβλήματα,χωρίς να γνωρίζουν ποιο θα είναι τομέλλον του θεσμού της νομαρχίας,που είχε σημαντικές αρμοδιότητεςστον κοινωνικό τομέα (βοήθεια σεπαιδιά, ηλικιωμένα άτομα και γενικάσε όσους έχουν ανάγκη με βάση έναμίνιμουμ εισόδημα (RSA), αλλά καιστον τομέα της εκπαίδευσης (μετα-φορά μαθητών) και στον πολιτισμικότομέα (βιβλιοθήκες, μουσεία κ.λπ).Αυτές οι υπηρεσίες φαίνεται ότι πε-ριορίζονται μετά τις περικοπές τωνδημόσιων δαπανών, μπορεί ακόμα καινα καταργηθούν. Ο πρωθυπουργός

Μανουέλ Βαλς ενεργοποιήθηκε το τε-λευταίο διάστημα, αφού διαπίστωσεπως η πολιτική του οδηγεί σε αδιέ-ξοδο, όχι για να την αλλάξει, αλλά ναζητήσει τη βοήθεια της αριστεράς,ώστε να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος αύ-ξησης της εκλογικής δύναμης τηςΛεπέν. Στο ίδιο μήκος κύματος βγήκεκαι ο γραμματέας του ΣΚ ΚριστόφΚαμπανελί, ο οποίος αναρωτήθηκεπού πάει η αριστερά. Ταυτόχρονα, κά-λεσε τις αριστερές δυνάμεις –και ιδι-αίτερα τους βουλευτές τού κόμματόςτου, να ευθυγραμμιστούν με την κυ-βέρνηση, γιατί ενεδρεύει ο κίνδυνοςανόδου του Εθνικού Μετώπου τηςΛεπέν.

∆εξιά - ακροδεξιά χωρίςδιαχωριστικές γραμμές

Ο Νικολά Σαρκοζί, πρόεδρος τουδεξιού κόμματος UMP, προβάλλεται οίδιος σαν ο κατάλληλος για την αντι-μετώπιση του Εθνικού Μετώπου.Όμως και τα δύο κόμματα δεν συζη-τούν καθόλου το γεγονός ότι επί τωνημερών τους και με τις πολιτικές τουςέδωσαν τη δυνατότητα στο Εθνικό Μέ-τωπο να παίζει στην κεντρική πολι-τική σκηνή. Ο Σαρκοζί είχε προχωρή-σει ακόμα περισσότερο μετατοπίζον-τας τις διαχωριστικές γραμμές, ή καιεγκαταλείποντάς τες, ανάμεσα στακόμματα και το κόμμα της άκρας δε-ξιάς, υιοθετώντας μια σειρά θέσεις τηςγια τους μετανάστες, την εθνική ταυ-τότητα, αλλά κυρίως με τη φιλοπό-λεμη πολιτική του στις γειτονικές αρα-βικές χώρες της Βόρειας Αφρικής.Μετά από αυτά, πόσο αστεία μπορεί

να φαίνεται η δήλωση κατά της Ελλά-δας για τη δήθεν απειλή περί τζιχαντι-στών.

Ακόμα χειρότερες μέρες

Η πολιτική ζωή της Γαλλίας σήμεραέχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά. Ηάκρα δεξιά που συσπειρώνει όλα τααντιδραστικά στοιχεία, φαίνεται πωςμπορεί να κερδίσει νομαρχίες και καν-τόνια. Εκφράζονται φόβοι ότι με μιατέτοια εξέλιξη θα έχει δυσάρεστες συ-νέπειες στις τοπικές κοινωνίες. Η δια-χείριση των νομαρχιών από τα ακρο-δεξιά φασιστικά στοιχεία, που έχουνδιακηρύξει πολλές φορές τις ρατσι-στικές ξενοφοβικές απόψεις τους, δενπρομηνύει τίποτα καλό. Έχουν εκδη-λώσει την αποστροφή τους κατά τωναδυνάτων, την ενοχοποίηση των ανέρ-γων, των ηλικιωμένων. Για τα παιδιάέχουν δηλώσει πως πρέπει να υπάρξειμια «αυξημένη επαγρύπνηση», η οποίαθα πρέπει να γίνεται «από πρόσωπαπου μιλούν γαλλικά».

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, όπου οι πε-ριφερειακές συλλογικότητες θα δια-θέτουν περιορισμένα οικονομικάμέσα, με δυσκολία θα μπορέσουν ναανταποκριθούν στις ανάγκες των λαϊ-κών στρωμάτων που αντιμετωπίζουνδυσκολίες. Έτσι, αναμένονται ακόμαχειρότερες ημέρες. Τέλος, τίθεται τοερώτημα πώς οι εργαζόμενοι στις υπη-ρεσίες των νομαρχιών θα μπορέσουννα λειτουργήσουν, όταν τα άτομα πουθα ασκούν τη διοίκηση, έχουν θέσειςρατσιστικές στα κοινωνικά και στα γε-νικότερα ζητήματα.

Μπ. Κοβάνης

Η άκρα δεξιά που συσπειρώνει όλα τααντιδραστικά στοιχεία, φαίνεται πως μπορεί νακερδίσει νομαρχίες και καντόνια. Εκφράζονταιφόβοι ότι με μια τέτοια εξέλιξη θα έχειδυσάρεστες συνέπειες στις τοπικές κοινωνίες.

“

Στηνπροεκλογική

καμπάνια

Πού παςμ’ αυτό

στο χέρι;

1166 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 201∆ΙΕΘΝΗ

Στην πρωτοβουλία του γραμματέα της FIOM δή-λωσαν στήριξη το SEL (Νίκι Βέντολα) η Κομμουνι-στική Επανίδρυση, η Λίστα για μια Άλλη Ευρώπη,το ARCI, Κοινωνικά Κέντρα, συνδικάτα, στελέχητης Αριστεράς, επιστήμονες, διανοούμενοι κ. ά.

Μια ακόμη προσπάθεια να εκφραστούν οι αντι-νεοφιλελεύθερες δυνάμεις στην Ιταλία ξεκί-νησε την προηγούμενη εβδομάδα και ήδη κα-

ταγράφει τα πρώτα ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ηπρωτοβουλία έρχεται από το χώρο της εργασίας, τωνσυνδικάτων και συγκεκριμένα από τον γραμματέα τηςπερίφημης ομοσπονδίας μετάλλου, την FIOM Μαουρί-τσιο Λαντίνι. Απευθύνεται και σε κοινωνικές και σεπολιτικές δυνάμεις, ομάδες και κινήσεις επιστημόνωνή διανοουμένων ή και μεμονωμένους ριζοσπαστικούςκαι αριστερούς πολίτες.

Ο «Κοινωνικός Συνασπισμός» (Coalizione Sociale),όπως ονομάζεται, έχει στόχο την εξουδετέρωση τηςαντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης Ρέντσι ηοποία παρά τις αντιστάσεις, –οι απεργίες δεν σταμά-τησαν– προχωρεί στους σχεδιασμούς της. Το πώςαυτό θα επιτευχθεί, με βάση και τις έως τώρα αποτυ-χίες, απασχολούσε καιρό τον Λαντίνι αλλά και πολλούςάλλους συνδικαλιστές.

Στο πολιτικό πεδίο θετικά απάντησαν, με στήριξη, ηΑριστερά, Ελευθερία και Οικολογία (SEL) του Βέντολα,η «Κομμουνιστική Επανίδρυση», η Λίστα για μια ΆλληΕυρώπη, και ως ένα βαθμό στελέχη της αριστεράς του

∆ημοκρατικού Κόμματος, όπως ο Πιέρο Φασίνα ή απο-μακρυσμένοι από το ∆Κ όπως ο ευρωβουλευτής,πρώην γραμματέας της CGIL Σέρτζιο Κοφεράτι. Επί-σης, στελέχη της Αριστεράς όπως ο Ροντοτά, και δια-γραμμένοι βουλευτές του Γκρίλο. Ο Γκρίλο δεν τοπο-θετήθηκε. Από τους κοινωνικούς χώρους συμμετοχήδήλωσαν ο μεγάλος κοινωνικός – πολιτιστικός οργα-νισμός ARCI, πολλά Κοινωνικά Κέντρα, η πολύ δραστή-ρια ομάδα συνταγματολόγων. Τα Συνδικάτα Βάσης(Cobas) είναι διστακτικά, όχι αρνητικά.

Ο Ρέντσι βλέποντας τον κίνδυνο, έσπευσε να καταγ-γείλει τον «Κοινωνικό Συνασπισμό» ως ένα καινούργιοπολιτικό κόμμα, ανταγωνιστικό του δικού του. ∆έχ-θηκε κριτική γι’ αυτή του τη βιασύνη από στελέχη τηςαριστερής του πτέρυγας.

Έντονη ήταν η αντιπαράθεση με την Σουζάνα Κα-μούσο, γενική γραμματέας της CGIL. Κατηγόρησε τονΛαντίνι και του ζήτησε να διευκρινίσει αν τους επό-μενους μήνες αυτός ο Συνασπισμός θα εξελιχθεί σεπολιτικό κομματικό φορέα ή θα παραμείνει πρωτο-βουλία. Ο Λαντίνι απαντά καλώντας ολόκληρη η CGILστην προσπάθεια του Μετώπου για την υπεράσπισητης εργασίας.

Έντονη συζήτηση

Προφανώς, υπάρχει θέμα παραπέρα διευκρίνησης

για το που θα πάει ο Συνασπισμός. Η συζήτηση είναι έν-τονη. Ο Λαντίνι απαντώντας στην Καμούσο είπε ότιαυτός για τα επόμενα τρία χρόνια ως το επόμενο συ-νέδριο της FIOM, θα παραμένει γραμματέας της. Πα-ράλληλα, οργανώνεται για τις 28 Μαρτίου συγκέν-τρωση από FIOM-CGIL πρωτοβουλιών του φορέα απ’όλη την Ιταλία στη Ρώμη. Λαμβάνοντας υπόψη κανείςτις ως τώρα ζημώσεις και το πολιτικό κενό που υπάρ-χει στην Ιταλία από την πλευρά της ριζοσπαστικής αν-ταγωνιστικής αριστεράς, μπορεί να συμπεράνει ότι ηυπερίσχυση του «πολιτικού» στον «πολιτικοκοινω-νικό» αυτό φορέα είναι το πιθανότερο.

Αν υποθέσουμε ότι μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, το Ποδέμος, τοΣιν Φέιν και άλλες προσπάθειες σε χώρες της ΕΕ στηνΙταλία, μετά από αποτυχίες διαφόρων πειραμάτων,ανιχνεύουν το δικό τους δρόμο, αυτός δεν θα μπο-ρούσε να μην έχει αφετηρία τις δυνάμεις της εργα-σίας. Ένας ευρύς τώρα, πολιτικο-κοινωνικός χώροςεπιχειρεί να βρει τον καταλληλότερο δρόμο να απαν-τήσει. Στη νέα προσπάθεια, φαίνεται, ότι το πάνω χέριθα έχουν τα πολιτικοκοινωνικά στελέχη έναντι τωνπολιτικών. Επείγον ζήτημα καθώς ο Γκρίλο όπως δεί-χνουν οι δημοσκοπήσεις από 25% τείνει προς το 15%,ενώ η Λίγκα του Βορρά, με ανανεωμένη ηγεσία εξορμάνα «απελευθερώσει το Νότο» με σύμμαχο τους φασί-στες.

•

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΤΑΛΙΚΟ ∆ΡΟΜΟΙδρύθηκε «κοινωνικός συνασπισμός» με πρωτοβουλία του Μ. Λαντίνι

Οι πολυπληθείς διαδηλώσεις τηςπερασμένης Κυριακής στη Βρα-ζιλία αποκαλύπτουν το δράμα

της χώρας, μαζί με αρκετή δόση γελοι-ότητας. ∆ιοργανώθηκαν από ομάδεςστο ίντερνετ και είχαν μεγάλη υποστή-ριξη από τις 2-3 εταιρείες που μονο-πωλούν όλα τα μέσα Ενημέρωσης. Τομοναδικό αίτημα των διαδηλωτών εκ-φράζεται με τη λέξη που έγινε «τηςμόδας» το “impeachment”, δηλαδή τηνκαθαίρεση της προέδρου Ντίλμα Ρου-σέφ, με την ακύρωση της πρόσφατηςεντολής στις εκλογές του περασμένουΟκτωβρίου.

Αμφίσημες γενικότητες

Οι αιτίες της δυσαρέσκειας που προ-βάλλουν οι διοργανωτές εκφράζονταιμε εντελώς αμφίσημες γενικότητες,όπως «διαφθορά» γενικώς και αορί-στως, «ανικανότητα» και «χάος».Άλλες διεκδικήσεις, εκτός από την κα-θαίρεση της Ντίλμα Ρουσέφ, δεν υπήρ-χαν, αλλά ήταν πολύ χαρακτηριστικάτα συνθήματα που ζητούσαν στρατιω-τικό πραξικόπημα, συνθήματα κατάτων αμβλώσεων και των ομοφυλόφι-λων, για τη θρησκεία, την πατρίδα καιτην οικογένεια, μαζί με απίστευτες γε-λοιότητες κατά του «μαρξισμού», τουκομμουνισμού, της εξάρτησης από τηνΚούβα και τη Βενεζουέλα και άλλαάκρως φαιδρά αλλά επικίνδυνα.

Στις διαδηλώσεις συμμετείχαν με-σαία στρώματα, κυρίως λευκοί, με έν-τονη συμμετοχή των πιο εύπορων καισχεδόν μηδενική πιο αδύναμων τά-ξεων. Τη γελοία πλευρά της υπόθεσηςανέδειξαν οι απίστευτες φωτογραφίεςπου κυκλοφόρησαν στο ίντερνετ, όπωςδιαδηλωτές που είχαν μαζί και τηνυπηρέτριά τους, άλλοι με «σέλφι» μεαστυνομικούς και πανό που ζητούσαννα «φυλακιστεί» … ο Καρλ Μαρξ και«φτάνει πια ο Πάουλο Φρέιρε» (διάση-μος Βραζιλιάνος παιδαγωγός).

Από τον Οκτώβριο, αυτή είναι ητρίτη μεγάλη εκδήλωση της κοινωνι-κής σύγκρουσης στη Βραζιλία. Στιςεκλογές του Οκτωβρίου, ήταν η δυνα-μική εμφάνιση της δεξιάς που απεί-λησε να σαρώσει όχι μόνο την ΝτίλμαΡουσέφ, αλλά όλη την ιστορία του Ερ-γατικού κόμματος μαζί με τις ιδρυτικέςαξίες του και κάθε ιδέα κοινωνικής δι-καιοσύνης υπέρ αδυνάτων. Το αποτέ-λεσμα ήταν η εκλογή του πιο δεξιούκοινοβουλίου των τελευταίων 30 χρό-νων, με το Εργατικό Κόμμα να έχειμόνο 70 από τους 500 βουλευτές, ενώοι ακροδεξιοί έχουν την απόλυτη πλει-οψηφία. Παρ’ όλα αυτά, στο δεύτερογύρο εκλέχτηκε πρόεδρος η ΝτίλμαΡουσέφ του ΡΤ, με τις ψήφους των πιοκαταπιεσμένων στις περιοχές τουΒορρά. Αμέσως μετά τις εκλογές, εκ-δηλώθηκε ένα ισχυρό κίνημα ανατρο-πής, που έφτασε στο σημείο να μιλάγια «χωρισμό» της Βραζιλίας στα δύο,του «παραγωγικού» νότου από τους«χαραμοφάηδες» του Βορρά.

Η νέα κυβέρνηση είναι μια απολύτωςδεξιά κυβέρνηση. Υπουργός Γεωργίαςείναι η εκπρόσωπος του μεγάλου γε-ωργικού κεφαλαίου και υπερασπιστής

πιο αντιδημοκρατικών θέσεων (ΚάτιαΑμπρέου) και Υπ. Οικονομικών οσπουδαιότερος εκφραστής των νεοφι-λελεύθερων δογμάτων (Χοακίμ Λεβί),πρώην επικεφαλής τραπεζών, πουσαφώς έχει εκφραστεί κατά της οικο-νομικής στήριξης των εξαθλιωμένωνκαι αμέσως άρχισε περικοπές σε κοι-νωνικά προγράμματα. Παρότι η ίδια ηΡουσέφ δεν έχει κατηγορηθεί άμεσα,γίνεται ο κύριος αποδέκτης της κάθεδιαμαρτυρίας.

Μπέτο: Υπήρχε εναλλακτικήγια το ΡΤ;

Ο Φρέι Μπέτο, συγγραφέας, εμβλη-ματική μορφή της αριστεράς και τηςαντίστασης στη δικτατορία, υπουργόςστην πρώτη κυβέρνηση του Λούλα γρά-φει: «Στις 8 Μαρτίου, η πρόεδροςΝτίλμα σε τηλεοπτικό διάγγελμα ανα-κοίνωσε ότι η κρίση στη Βραζιλία είναισοβαρή. Η χώρα δεν φαίνεται να έχεικαθόλου ανάπτυξη το 2015. Ο πληθω-ρισμός αυξάνει κάθε μήνα και το δολά-ριο κάθε μέρα. ∆εν υπάρχουν επενδύ-σεις στον ορίζοντα. Κοινωνικά δικαιώ-

ματα, όπως το επίδομα ανεργίας και ησύνταξη χηρείας, περικόπηκαν. Τα επι-τόκια ανεβαίνουν. Η διαφθορά στη με-γαλύτερη επιχείρηση της Βραζιλίας,την Πετρομπράς, την οποία διοικεί ηκυβέρνηση, εκθέτει το Εργατικό Κόμμακαι βαθαίνει την πολιτική κρίση.

Το γλέντι τελείωσε. Ήταν έντεκαχρόνια (2003-2014) ευμάρειας: οικονο-μική ανάπτυξη, ξένες επενδύσεις, πλη-θωρισμός και συναλλαγματική ισοτι-μία υπό έλεγχο, εύκολες πιστώσεις,πραγματική αύξηση στον κατώτατομισθό, χαμηλή ανεργία.

Χάρη στα κοινωνικά προγράμματα,36 εκατ. Βραζιλιάνοι ξέφυγαν από τηνεξαθλίωση. […]. Τώρα αλλάζουν όλα.Το νέο σύνθημα της κυβέρνησης «Βρα-ζιλία, Πατρίδα που Μορφώνει»- τη μιαμέρα ανακοινώθηκε και την επόμενηκόπηκαν 14 δις από τον προϋπολογι-σμό της Παιδείας. […]

Υπήρχε εναλλακτική για το PT? Ναι,αν δεν είχε πετάξει την εγγύηση τηςδιακυβέρνησής του στα χέρια της αγο-ράς και του κοινοβουλίου. Εάν είχεπροωθήσει την αγροτική μεταρρύθμιση[…], εάν τολμούσε να κάνει τη φορο-λογική μεταρρύθμιση που πρότεινε οΠικετί, εάν τέλος στηριζόταν, κυρίωςστα κοινωνικά κινήματα, όπως κάνει οΈβο Μοράλες στη Βολιβία.» (εφημ.Brasil de Fato)

Η κοινωνική σύγκρουση στη Βραζι-λία παίρνει νέες διαστάσεις μετά τιςτελευταίες διαδηλώσεις, ενώ οι οργα-νώσεις των καταπιεσμένων τάξεων,των άκληρων εργατών γης, των άστε-γων των πόλεων και εργατικά συνδι-κάτα προετοιμάζουν την απάντησήτους. Η αριστερά δεν μπορεί να υπερα-σπίσει μια δεξιά κυβέρνηση, όμως νιώ-θει την ανάγκη να υπερασπίσει δικαιώ-ματα και αξίες που δέχονται ανελέητηεπίθεση, διότι η σύγκρουση αυτή είναιεπίσης ιδεολογική, όχι μόνο πολιτική.

Κρίτων Ηλιόπουλος

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Η σύγκρουση, πέρα από πολιτική,είναι και ιδεολογική


Εν μέσω απογοήτευσης του συνόλου τού προ-οδευτικού κόσμου για την επικράτηση του Λι-κούντ και του Νετανιάχου στις εκλογές της πε-

ρασμένης Τρίτης, ο παλαιστίνιος, Γιουσέφ Μιουναϊέρ,σε άρθρο του στους New York Times, με τίτλο «Η νίκητου Νετανιάχου είναι καλή για τους παλαιστίνιους»,αναδεικνύει μια ευοίωνη προοπτική. Όχι αβάσιμα,ισχυρίζεται ότι «η αδιαλλαξία, οι εποικισμοί και η θρα-σύτατη περιφρόνηση των ανθρώπινων δικαιωμάτωντων παλαιστινίων», θα εντείνει τη δυσαρέσκεια -σεβαθμό αγανάκτησης- της παγκόσμιας κοινής γνώμηςκαι θα ενισχύσει το κίνημα Μποϊκοτάζ, Αποεπενδύσεις,Κυρώσεις (BDS) αλλά και την απομόνωση της χώραςακόμα ακόμα και από Ευρώπη και ΗΠΑ.

Ρατσιστικό παραλήρημα

Υποθέσεις ή ευσεβείς πόθοι, γεγονός παραμένει ότιο «Μπίμπι» επικράτησε των αντιπάλων του για τέ-ταρτη φορά και παρά τις αντίθετες προβλέψεις. Ηεπόμενη, όπως και η προηγούμενη μέρα των ισραηλι-νών εκλογών, βρήκε τον Νετανιάχου «σε ρατσιστικόπαραλήρημα» (New York Times) να απορρίπτει βεβαίωςτη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, όσο ο ίδιοςβρίσκεται στην εξουσία. Με τον αέρα του νικητή, τό-νισε στο NBC τη βαρύτητα της συμμαχίας με τις ΗΠΑκαι φυσικά, «τους κινδύνους στην περιοχή της ΜέσηςΑνατολής, οι οποίοι μας ενώνουν παρά τις διαφορέςμας».

Στο μεταξύ, έντονα επικρίθηκε από συντηρητικούς,υπερασπιστές της οριστικής ρήξης με το Ιράν και πο-λέμιους της δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους, η...σιωπή του αμερικανού προέδρου, ο οποίος, μέχρι την

Πέμπτη το βράδυ, δεν είχε συγχαρεί προσωπικά «τονπρωθυπουργό τού μεγαλύτερου συμμάχου του» (FoxNews). Ο πολιτικός διευθυντής του Λευκού Οίκου συ-νεχάρη τον ισραηλινό λαό και ο υπουργός ΕξωτερικώνΤζον Κέρι επιφορτίστηκε να τηλεφωνήσει από την Ελ-βετία, όπου συνομιλεί με το Ιράν.

Η Παλαιστινιακή Αρχή εκφράζει ανησυχία για τοκαλλιεργούμενο μίσος και την επιτυχία τού ρατσισμού,του απαρτχάιντ και της άρνησης βασικών ανθρωπίνωνδικαιωμάτων και υποσχέθηκε ότι θα εντείνει τις κα-ταγγελίες για παραβιάσεις των διεθνών νομοθεσιών.Η τουρκική Zaman επισημαίνει ότι μετά την εκλογήΝετανιάχου, «δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα ομαλο-ποίηση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων».

Οι ισραηλινοί ψηφοφόροι που πείστηκαν πάντως απότην προεκλογική εκστρατεία του, αδιαφόρησαν για ταδικαιώματα άλλων λαών και επέλεξαν τις υποσχέσειςπερί ασφάλειας και μείωσης των τιμών των ακινήτων-ζήτημα το οποίο η ακροδεξιά κυβέρνηση «επιλύει»όλα τα προηγούμενα χρόνια με κατεδαφίσεις κατοι-κιών παλαιστινίων, εποικισμούς και κατοχή εδαφών.

Ενδεικτική της ψυχολογίας, είναι η επιστολή ισραη-λινού πολίτη προς τον εκδότη των New York Times,στην οποία γράφει ότι την ημέρα των εκλογών «ση-μειώθηκαν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αθώωνπολιτών από παλαιστίνιους που πετούσαν πέτρες -όπως ο ∆αυίδ στον Γολιάθ;- σε αυτοκίνητα και λεω-φορεία και προσπάθησαν να ανατρέψουν αυτοκί-νητο»(!). Παράλληλα, η πλειοψηφία των ισραηλινώνέμεινε απτόητη από τις οξυνόμενες κοινωνικο-οικο-νομικές αντιθέσεις, από την ανεργία και από την ολι-γαρχία των 20 οικογενειών που κατέχουν τον πλούτοκαι την πολιτική επιρροή.

∆ιαπραγματεύσεις υπουργικών θέσεων

Ως αποτέλεσμα, από τα συνολικά δέκα κόμματα πουεξασφάλισαν είσοδο στην Κνέσετ, έδωσαν 30 έδρεςστο Λικούντ (12 περισσότερες από το 2013), 24 στηΣιωνιστική Ένωση και 13 στην, τρίτη, Ενωμένη Λίστα -Κομμουνιστικού Κόμματος και Αραβικών Κομμάτων

(Εποχή 15.3.2015).Στελέχη του Λικούντ ξεκαθάρισαν ότι θα δημιουρ-

γηθεί «μια αποκλειστικά δεξιά κυβέρνηση» και οι δια-πραγματεύσεις με άλλους εθνικιστές και ακροδεξιούςήδη άρχισαν, με τον Άβιγκντορ Λίμπερμαν να διεκδικείτο υπουργείο Άμυνας, τον Μοσέ Καλόν το υπουργείοΟικονομικών ενώ το Ιουδαϊκό Σπίτι του Ναφτάλι Μπέ-νετ που πήρε οκτώ έδρες, ζητά τρία υπουργεία. Απαι-τήσεις εκφράζουν βεβαίως και στελέχη του Λικούντ,ενώ, δεδομένου του πρωτοφανούς αριθμού γυναικώνπου εξελέγησαν αναμένεται να υπουργοποιηθούν δύοτουλάχιστον ισχυρές υποψήφιες.

Εκτιμάται ότι η ανυποχώρητη τακτική Νετανιάχουθα οδηγήσει τις ΗΠΑ σε επαναπροσδιορισμό των δι-πλωματικών θέσεών τους για την ειρήνευση στη ΜέσηΑνατολή, θα επηρεάσει τις διαπραγματεύσεις με τοΙράν, ενώ θέτει σε κίνδυνο την «ασπίδα» που τού πα-ρέχουν εντός του ΟΗΕ έναντι των διεθνών πιέσεων,παρότι τις παραμονές των εκλογών ο Τζον Κέρι είχεεπικρίνει τον Συμβούλιο Ασφαλείας για «εμμονή» πουθέτει σε αμφισβήτηση την αξιοπιστία του (με αποτέ-λεσμα την αναβολή της έκθεσης για τα εγκλήματα πο-λέμου).

Μπορεί η σάτιρα να διατείνεται ότι «ο Νετανιάχουκέρδισε τον Ομπάμα και τους παλαιστίνιους», όμωςμέχρι τον Νοέμβριο 2016 υπάρχει χρόνος -για ειρή-νευση ή για τραγικές επαναλήψεις.

Ελισάβετ Πετρίδου

Νίκη Νετανιάχου,ήττα της ειρήνης

Την περασμένη Τετάρτη στηΦρανκφούρτη η καρδία τηςπραγματικής ευρωπαϊκής αλλη-

λεγγύης χτύπησε ξανά. Το διεθνές δί-κτυο Blockupy, με τη στήριξη διάφο-ρων πολιτικών οργανώσεων και κοι-νωνικών σχηματισμών κατάφερε να κι-νητοποιήσει ένα τεράστιο κομμάτι τηςγερμανικής αριστεράς και των κοινω-νικών κινημάτων, πάρα την αρνητικήσυγκυρία και το εχθρικό κλίμα, τόσοαπό την πλευρά του γερμανικού τύπουόσο και των τοπικών αρχών. Η κινητο-ποίηση είχε έντονο διεθνή χαρακτήρα,καθώς κατόρθωσε να φέρει στην έδρατης ΕΚΤ ακτιβιστές από όλη την Ευ-ρώπη και να μετατοπίσει, έστω και γιαλίγες ώρες, το κέντρο του αγώνα κατάτου νεοφιλελευθερισμού, μπροστά απότην πόρτα των θιασωτών του.

Με ελικόπτερο ο Ντράγκι

Από τις 6 το πρωί, οι ακτιβιστές τουBlockupy, καλά προετοιμασμένοι, έδω-σαν ραντεβού σε διαφορετικά σημείατης πόλης, προκειμένου να μπλοκά-ρουν την πρόσβαση στο νέο κτίριο τηςΕΚΤ. Το προκλητικά ακριβό κτίριο,που κόστισε γύρω στα 1,3 δισ. ευρώεπρόκειτο να εγκαινιαστεί το μεσημέριτης Τετάρτης από τον πρόεδροΝτράγκι. H προσπάθεια μπορεί να χα-ρακτηριστεί πετυχημένη μιας και τε-λικά ο Μάριο Ντράγκι αναγκάστηκε ναμεταβεί στο κτίριο με ελικόπτερο.

Από τα πρώτα λεπτά υπήρξαν εντά-σεις που εξελίχθηκαν σε μικρές συγ-κρούσεις από τα διαρκώς κινούμεναμπλοκ, κυρίως των αυτόνομων και πιοσυγκρουσιακών κομματιών, κατά τη

διάρκεια των οποίων σε διάφορα ση-μεία της πόλης κτίρια τραπεζών καιοχήματα της αστυνομίας δέχτηκαν στο-χευμένες επιθέσεις. Η αστυνομίαέκανε λόγο για 350 συλλήψεις και δε-κάδες τραυματίες, εκ των οποίων αρ-κετοί αστυνομικοί. Συνδικαλιστέςόπως αυτοί του μετάλλου, αλλά και ορ-γανώσεις της αριστεράς συνέχισανμέχρι νωρίς το μεσημέρι κρατώντας ήπροσπαθώντας να σχηματίσουνμπλόκα σε κομβικά για την κυκλοφο-ρία σημεία. Η αστυνομία με χρήσηεκτοξευτών νερού, αυρών αλλά καιεκτεταμένη χρήση δακρυγόνων προ-σπάθησε να κρατήσει μακριά τουςακτιβιστές.

Στη 1 μ.μ. ακολούθησε πορεία στιςγειτονίες από την Παρεβατική Αρι-στερά και κυρίως νεολαία, η οποία στις2 μ.μ. έφτασε στην Rmerplatz, οπούακολούθησαν ομιλίες από ανθρώπουςτης ευρωπαϊκής και διεθνούς αριστε-ράς, όπως η Ναόμι Κλάιν από τις ΗΠΑ,ο Μιγκέλ Ούρμπαν από το Ποδέμος, ηΣάρα Βάγκενκνεχτ από την Die Linke,ο Γιώργος Χονδρός από τον ΣΥΡΙΖΑκαι Νασίμ Λομανί από το ∆ίκτυο κοι-νωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.Το κλίμα ήταν εξαιρετικό κατά τηδιάρκεια των ομιλιών, καθώς οι ομιλη-τές απέσπασαν το θερμό χειροκρότηματων ακροατών, οι οποίοι κάνονταςδιαρκώς ερωτήσεις για να αντιλη-

φθούν την πραγματική κατάσταση τηςελληνικής κοινωνίας πέραν των γερ-μανικών ΜΜΕ, να πληροφορηθούν γιατις επόμενες κινήσεις όχι μόνο της ελ-ληνικής κυβέρνησης αλλά και των κοι-νωνικών κινημάτων, σε θέματα πουαφορούσαν και άλλες θεματικές, όπωςτο μεταναστευτικό.

Μεγαλειώδης πορεία

Αποκορύφωμα των εκδηλώσεωναποτέλεσε η μεγαλειώδης πορεία των20.000 διαδηλωτών που κατέληξε στηνπαλαιά Όπερα της Φρανκφούρτης. Ηισχυρή αστυνομική δύναμη προκα-λούσε εντύπωση καθώς οι περίπου10.000 που είχαν έρθει από όλη τη Γερ-μανία είχαν παραταχθεί κατά μήκοςτης προβλεπόμενης διαδρομής και άλ-λοτε με εξοπλισμό ανά χείρας και άλ-λοτε με κατεβασμένα κράνη έλεγχαναπολυτά την πορεία. Να σημειώσουμεότι το μεταφερόμενο από όλη τη γερ-μανική επικράτεια προσωπικό τηςαστυνομίας μάς προσέφερε στιγμές γέ-λιου, αφού χαμένο και με χάρτες σταχέρια προσπαθούσε, ειδικά στις πρωι-νές κινητοποιήσεις, να ακολουθήσειτις διαρκώς μετακινούμενες ομάδες μεεξαιρετική αποτυχία.

Με βεβαιότητα η πάνοπλη γερμανικήαστυνομία, όσο και αν προσπάθησεδεν μπόρεσε να φοβίσει τους πολίτεςτης Φρανκφούρτης να συμμετέχουνκαι αυτοί στις προγραμματισμένες δια-δηλώσεις του Blockupy.

Τάσος Θεωδορακόπουλος,Κατερίνα Αναστασίου

Στη Φρανκφούρτη το κέντρο του αγώνα

Αποκορύφωμα των εκδηλώσεων αποτέλεσε η μεγαλειώδης πορεία των 20.000διαδηλωτών που κατέληξε στην παλαιά Όπερα της Φρανκφούρτης.

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ


Νόμο του κράτους θα αποτελέσει πολύ σύντοματο σχέδιο νόμου του Σταύρου Κοντονή για τηνομαλή λειτουργία του επαγγελματικού αθλητι-

σμού στην Ελλάδα και την καταπολέμηση της βίας σταγήπεδα. Το νομοσχέδιο φέρνει κάποιες απλές, αλλάιδιαίτερα σημαντικές τομές στον τρόπο με τον οποίοθα λειτουργούν πλέον οι επαγγελματικές Λίγκες σταομαδικά αθλήματα, έχοντας βέβαια το βλέμμα στραμ-μένο κυρίως στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα που πα-ρουσιάζει και τα περισσότερα προβλήματα.

Ηλεκτρονικό εισιτήριο και λέσχες

Κατ’ αρχήν, στο νομοσχέδιο προβλέπεται ρητά ότιτα νέα πρωταθλήματα στα δημοφιλή ομαδικά αθλή-ματα, όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊδεν πρόκειται να αρχίσουν τη νέα σεζόν εφόσον δενεφαρμοστεί καθολικά και από όλες τις ομάδες τομέτρο του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Πρόκειται για μέ-θοδο που δεν θα βοηθήσει απλώς στην καταπολέμησητης βίας, αλλά θα πατάξει, εφόσον εφαρμοστεί σωστά,και τη φοροδιαφυγή, καθώς καμία ΠΑΕ ή ΚΑΕ δεν θαμπορεί πλέον να αποκρύπτει τα έσοδά της από τις ει-

σπράξεις των εισιτηρίων. Θα μπει, επίσης, σε εφαρμογή το μέτρο το οποίο θα

προβλέπει τη μετατροπή των συνδέσμων φιλάθλωνσε λέσχες. Υπό το νέο καθεστώς οι λέσχες φιλάθλωνθα μπορούν να λειτουργούν μόνο κατόπιν άδειας τηςΠΑΕ ή της ΚΑΕ, αλλά και με υπογραφή της εταιρίας.Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε αξιόποινη πράξη τωνλεσχών και των μελών τους θα βαρύνει νομικά τον δι-οικητικό ηγέτης της ΠΑΕ ή της ΚΑΕ με ο,τι αυτό συνε-πάγεται. Παράδειγμα; Αν διαπιστωθεί ότι η λέσχηφίλων Ολυμπιακό προβεί σε βιαιότητες θα υπάρξουννομικές συνέπειες για τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Χωρίς «μαγειρέματα»

Με το νέο νόμο ο εκάστοτε υφυπουργός αθλητισμούθα αποκτά τη δυνατότητα να επιβάλει ο ίδιος ποινές,κυρίως χρηματικά πρόστιμα, σε ΠΑΕ ή ΚΑΕ τωνοποίων οι οπαδοί δημιουργούν επεισόδια στα γήπεδα,ενώ αναζητάται φόρμουλα να επιβάλλονταιδιοικητικές ποινές σε ΜΜΕ που αποδεδειγ-μένα με δημοσιεύματά τους υποδαυλί-ζουν τη βία και ρίχνουν λάδι στη φωτιά.Το νομοσχέδιο Κοντονή επιπρόσθεταφέρνει πολύ σημαντικές αλλαγές στηναθλητική δικαιοσύνη, αφού για πρώτηφορά στα ελληνικά αθλητικά δρώμεναθα επιστρατευτούν τακτικοί δικαστέςγια να επανδρώνουν όλα τα αρμόδια όρ-γανα των αθλημάτων. Οι δικαστές θα κλη-ρώνονται ανά διετία από το Πρωτοδικείο, κάτιπου σημαίνει ότι ο επαναδιορισμός των συνταξιούχωνδικαστών από την ΕΠΟ θα καταργηθεί σε λίγες ημέ-ρες. Ως προς την ΕΠΟ ειδικότερα, ο κ. Κοντονής επι-θυμεί μέσω του σχεδίου νόμου που θα φέρει να μεγα-λώσει κατά πολύ το σώμα των εκλεκτόρων που θαέχουν δικαίωμα ψήφου στις εκλογές της ομοσπον-δίας. Θα θεσπιστούν, σύμφωνα με το σχέδιο, Ενώσεις

ανά δήμο και περιφέρεια και έτσι ο αριθμός των εκλε-κτόρων θα εκτοξευτεί στους 500. Μ’ αυτόν τον τρόποθα μειωθούν οι πιθανότητες... “μαγειρέματος” τωναποτελεσμάτων γεγονός που πάντως θα προκαλέσειτην ενόχληση τόσο της ΕΠΟ όσο και συγκεκριμένωνποδοσφαιρικών παραγόντων.

Τον τελευταίο λόγο στην Πολιτεία

Στο σχέδιο νόμου έχει ληφθεί υπόψιν η παράμετροςτου αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου, το οποίο πάν-τως δεν πρόκειται να σταματήσει την πολιτική ηγεσίατου υπουργείου να παρεμβαίνει όποτε το κρίνει σκό-πιμο. Ο κ. Κοντονής και οι στενοί του συνεργάτες γνω-ρίζουν φυσικά πολύ καλά ότι η ΕΠΟ κρυβόταν όλα ταπροηγούμενα χρόνια πίσω από το αυτοδιοίκητο για ναεπιβάλλει τη δική της ατζέντα, ακόμα και κόντρα στηθέληση της Πολιτείας.

Πλέον, σ’ αυτού του είδους τις πρακτικές αναμένε-ται να μπει τέλος, έτσι ώστε η Πολιτεία να έχει

τον τελευταίο λόγο, ειδικά σε θέματα πουέχουν να κάνουν με την ασφάλεια των φι-

λάθλων και την ομαλή διεξαγωγή τωναγώνων σε όλη την επικράτεια.

Πρέπει, τέλος, να τονιστεί ότι αυτή ηνομοθετική πρωτοβουλία της ηγεσίαςτου υπουργείου που ολοκληρώθηκε,

στο ουσιαστικό της κομμάτι, σε χρόνο-ρεκόρ συνιστά μόνο το πρώτο κομμάτι

των αλλαγών που επιθυμεί να κομίσει ο κ.Κοντονής. Μέσα στη σεζόν, ο υφυπουργός

Αθλητισμού θα είναι σε θέση να θίξει και άλλα πολύσημαντικά ζητήματα όπως είναι αυτό της παράνομηςφαρμακοδιέγερσης (ντόπινγκ) και της γενικότερηςδιαφθοράς που έχει να κάνει με τον παράνομο στοι-χηματισμό, τον τζόγο κτλ.

Νίκος Γιαννόπουλος

Τη συνέχιση της απεργίας πείναςμέχρι την ικανοποίηση του συνό-λου των αιτημάτων τους ανακοί-

νωσαν με κείμενά τους που δημοσιεύτη-καν την Παρασκευή τόσο οι απεργοί πουσυμμετέχουν στην απεργία με το πλαίσιοτου ∆ικτύου Αγωνιστών ΚρατουμένωνΑντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου,Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος,Γιώργος Καραγιαννίδης, Γρηγόρης Σα-ραφούδης, Ανδρέας-∆ημήτρης Μπουρ-ζούκος και ∆ημήτρης Πολίτης όσο και οΝίκος Μαζιώτης. Όπως αναφέρουν, ηικανοποίηση δύο εκ των αιτημάτων τους,για την κατάργηση των φυλακών τύπουΓ και την απελευθέρωση του ΣάββαΞηρού, μέσω των διατάξεων που περι-λαμβάνονται στο πρώτο νομοσχέδιο τουυπουργείου ∆ικαιοσύνης το οποίο δό-θηκε στη δημοσιότητα την εβδομάδαπου πέρασε, δεν συνιστά λόγο τερματι-σμού της απεργίας, παρότι ήρθε, όπωςεκτιμούν, ως αποτέλεσμα αυτής. Συνεχί-ζουν λοιπόν διεκδικώντας την κατάρ-γηση των τρομονόμων 187 και 187Α, τουκουκουλονόμου και της διάταξης γιαυποχρεωτική λήψη DNA.

Την απεργία συνεχίζουν επίσης ο ∆η-μήτρης Κουφοντίνας και ο Κώστας Γουρ-νάς, χωρίς ωστόσο να έχουν τοποθετηθεί

δημοσίως επί του νομοσχεδίου καθώςκαι ο Γιώργος Σοφιανίδης, επίσης κρα-τούμενος στις φυλακές τύπου Γ.

Αποφυλάκισηπρότεινε ο εισαγγελέας

Στο μέτωπο τώρα της απεργίας πείναςτων μελών των Πυρήνων της Φωτιάς,που διεκδικούν την απελευθέρωση τηςμητέρας των Γεράσιμου και ΧρήστουΤσάκαλου καθώς και της συντρόφου τουπρώτου, οι οποίες βρίσκονται προφυλα-κισμένες και κατηγορούμενες για ένταξηστην οργάνωση επειδή πρόσφεραν κατα-φύγιο στην καταζητούμενη ΑγγελικήΣπυροπούλου. Την περασμένη Τρίτη οεισαγγελέας πρότεινε την αποφυλάκισήτους, ενώ μέσα στις επόμενες ημέρεςαναμένεται η απόφαση του ΣυμβουλίουΕφετών. Αίσθηση προκάλεσε ωστόσο τογεγονός ότι ανάμεσα στους περιοριστι-κούς όρους που πρότεινε ο εισαγγελέαςγια την Αθηνά Τσάκαλου είναι και η απα-γόρευση μετακίνησης από τον τόπο κα-τοικίας της, δηλαδή τη… Σαλαμίνα. Τις τελευταίες ημέρες έχουν μεταφερθείστο νοσοκομείο ο Π. Αργυρού (Θριάσιο),ο Φ. Χαρίσης (Τζάνειο), ο Γ. Πολυδώρου

(νοσοκομείο Κορυδαλλού) και ο Θ. Μαυ-ρόπουλος (Γενικό Κρατικό Νίκαιας).

Τι προβλέπει το νομοσχέδιο

Εκτός από τη ρητή κατάργηση των άρ-θρων που θεσμοθετούσαν τις φυλακέςτύπου Γ, το νομοσχέδιο περιλαμβάνειεπίσης διατάξεις με τις οποίες: Ελαχι-στοποιείται η κράτηση ανηλίκων έως 18ετών (εκτός από τις περιπτώσεις ανθρω-ποκτονίας). ∆ίνεται λύση στο πρόβληματων «φιλοξενούμενων» αλλοδαπών κρα-τουμένων, οι οποίοι έχουν εκτίσει τηνποινή τους, αλλά συνεχίζουν να βρί-σκονται στη φυλακή καταχρηστικά, έτσιώστε όχι μόνο να απελευθερωθούν ταπερίπου 500 άτομα που κρατούνται αυτήτη στιγμή υπό αυτό το καθεστώς, αλλάκαι να εκλείψει το φαινόμενο αυτό στομέλλον. Τροποποιείται το άρθρο 105σχετικά με υποθέσεις ναρκωτικών ώστενα επισπεύδεται η απόλυση ανθρώπωνπου παρακολουθούν εντός της φυλακήςσυμβουλευτικά προγράμματα ώστε ναπεράσουν στη φάση της θεραπείας εκτόςφυλακής, ενώ γίνονται πιο σαφείς καιδεσμευτικές κάποιες διατάξεις τουνόμου περί εξαρτησιογόνων του 2013, οι

οποίες έχει παρατηρηθεί ότι δεν εφαρ-μόζονται. Γίνεται προσπάθεια άμεσηςαποσυμφόρησης με εφάπαξ διάταξη ευ-νοϊκού υπολογισμού της έκτισης κλιμα-κωτά για όλες τις ποινές χωρίς εξαιρέ-σεις. Τέλος, τροποποιείται το άρθρο 110για την απόλυση βαριά ασθενών και υπε-ρήλικων κρατουμένων, το οποίο διευρύ-νεται τόσο ως προς τις ασθένειες όσοκαι ως προς τις κατηγορίες κρατουμέ-νων που περιλαμβάνει (σε αυτό εμπίπτεικαι η περίπτωση του πολυτραυματία μεποσοστό αναπηρίας 98% Σάββα Ξηρού).Ως προς αυτό το τελευταίο αρνητικές αν-τιδράσεις υπάρχουν από τους κρατούμε-νους του νοσοκομείου φυλακών Κορυ-δαλλού οι οποίοι δεν συμφωνούν με τηνπροϋπόθεση της έκτισης 1/5 της ποινήςπου εισάγεται για κάποιες κατηγορίεςκρατουμένων και βρίσκονται αυτή τηστιγμή σε φάση κινητοποιήσεων.

Το υπουργείο υπολογίζει ότι με τις πα-ραπάνω διατάξεις θα αποφυλακιστούνάμεσα 2.000 κρατούμενοι. Ωστόσο το νο-μοσχέδιο δεν μπήκε ακόμα σε φάση δια-βούλευσης όπως αναμενόταν, καθώς θαπρέπει πρώτα να περάσει από υπουργικόσυμβούλιο.

Ρ.Κ.

Συνεχίζουν την απεργία πείνας

Το υπουργείο υπολογίζει ότι μετις παραπάνω διατάξεις θα απο-φυλακιστούν άμεσα 2.000 κρατού-μενοι. Ωστόσο το νομοσχέδιο δενμπήκε ακόμα σε φάση διαβούλευ-σης όπως αναμενόταν, καθώς θαπρέπει πρώτα να περάσει απόυπουργικό συμβούλιο.

“

ΝΟΜΟΣΧΕ∆ΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Χωρίς βίαστα γήπεδα;

Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015 1199ΘΕΜΑΤΑ

Του Νάσου Χατζητσάκου

Ηεβδομάδα που ολοκληρώνεται, χαρακτηρίστηκεαπό παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής(Κομισιόν), προκειμένου να χαρακτηριστούν

«μονομερείς ενέργειες» η προώθηση από τη νέα ελλη-νική κυβέρνησης νομοσχεδίων που αποσκοπούν στηστήριξη των αδύναμων οικονομικά πολιτών, με πλέονχαρακτηριστικό το παράδειγμα του σχεδίου νόμου γιατην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Το πα-ράδοξο είναι ότι τα «εμπόδια» τέθηκαν από «τεχνο-κράτες» οι οποίοι, μαζί με τα στελέχη των κομμάτωνπου είχαν τα ηνία της διακυβέρνησης από το 2009μέχρι και το 2014, έπεσαν απελπιστικά έξω στις προ-βλέψεις τους. Τα «σπασμένα» της αστοχίας τους, φυ-σικά, τα «πλήρωσε» η ελληνική κοινωνία.

Ειδικά στον τομέα της απασχόλησης, οι επίσημεςεκτιμήσεις τις οποίες είχαν διατυπώσει για τα αποτε-λέσματα των μνημονίων πριν από 4 χρόνια, παρουσία-σαν απόκλιση της τάξης των 600.000 ανέργων, σεσχέση με τα όσα στην πραγματικότητα ακολούθησαν!

Η «θανάσιμη» αστοχίατου πρώτου μνημονίου

Για παράδειγμα, στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο ∆ημο-σιονομικής Στρατηγικής της περιόδου 2012 – 2015, το

οποίο προωθήθηκε περίπου ένα χρόνο μετά το πρώτομνημόνιο οι προβλέψεις για την πορεία της ανεργίας«έπεσαν έξω» για το 2014 μόλις κατά 12 ποσοστιαίεςμονάδες. Συγκεκριμένα, στο Μεσοπρόθεσμο του 2011προβλεπόταν ότι, πέρυσι, η ανεργία θα κυμαινόταν στοεπίπεδο του 14,5%. Εάν οι εκτιμήσεις είχαν επαληθευ-τεί, τότε ο αριθμός των ανέργων, πέρυσι, θα έπρεπενα ήταν περίπου στις 725.000 ανέργους. Τελικά, οι αρ-μόδιοι της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) κα-τέγραψαν το 2014 περισσότερους από 1,32 εκατ. ανέρ-γους.

«Το δις εξαμαρτείν ουκ θεσμού σοφού»

Θα μπορούσε κάποιος από τους εκπροσώπους τωνθεσμών ή των κυβερνήσεων της περιόδου 2009 –2014 να υποστήριζε ότι μόνο οι αρχικές προβλέψεις«έπεσαν έξω». Όμως, η πραγματικότητα είναι διαφο-ρετική.

Ανάλογη «τύχη» με τις προβλέψεις του πρώτουείχαν και αυτές οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στοΜεσοπρόθεσμο της περιόδου 2015 – 2018 (συνάφθηκετο 2014). Στην προκειμένη, η εκτίμηση για την πορείατης ανεργίας έπεσε έξω μόλις κατά 2 ποσοστιαίες μο-νάδες.

Μην σπεύσει, όμως, κάποιος να κάνει λόγο για«μικρό λάθος»… Σε απόλυτους αριθμούς, η τρόικα της

εποχής και η προηγούμενη συγκυβέρνηση Ν∆ καιΠΑΣΟΚ, το 2014, υπολόγισαν ότι, την ίδια χρονιά, οιάνεργοι θα ήταν λιγότεροι κατά… 100.000 άτομα!

Τίθεται, λοιπόν, εύλογα το ερώτημα: Πώς μπορούν,σήμερα πλέον, οι εκπρόσωποι των θεσμών με την υπο-στήριξη κύκλων της αντιπολίτευσης, να χαρακτηρί-ζουν «μονομερείς ενέργειες» νομοσχέδια τα οποία έρ-χονται να βάλουν «φρένο» στην ανθρωπιστική κρίσηπου οι ίδιοι προκάλεσαν με τα –εσκεμμένα ή μη- λάθηκαι τις «θανάσιμες» αστοχίες τους;

Η μονομερής αστοχία των μνημονίων

Αυτές τις ημέρες υποτίθεται ότιδιενεργούνται αρχαιρεσίες καιψηφοφορία για καταστατικές αλ-

λαγές σε ένα σωματείο ονόματι ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ. Τα αρχικά σημαίνουν «Ταμείο Αλλη-λοβοήθειας Προσωπικού Ιονικής -Λαϊ-κής Τράπεζας και ‘Αλλων Τραπεζών»και παραπέμπουν ευθέως σε αυτό πουείναι το ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ, ένα αυτοδιοικού-μενο και αυτοδιαχειριζόμενο ταμείο μεσκοπό την καταβολή επικουρικού βοη-θήματος. Με συμφωνία, το μακρινό1979, της εργοδοσίας της Ιονικής Τρά-πεζας και του Συλλόγου Εργαζομένωντης, για καταβολή ασφαλίστρου 4% ερ-γοδοσία -3% εργαζόμενοι.

Ο Ν. 2084/1992 υποχρέωνε όσους δενείχαν επικουρική κάλυψη να εντάσσον-ται στο ΙΚΑ-ΤΕΑΜ, με τους γνωστούςόρους του ΙΚΑ, δηλαδή τη διαρκή πίεσηγια εξίσωση… προς τα κάτω. Το ΤΑ-ΠΙΛΤ-ΑΤ, εξαιρούμενο λόγω του σωμα-τειακού χαρακτήρα του, αποτέλεσε τοκαταφύγιο 13 συλλόγων εργαζομένων σειδιωτικές τράπεζες. Τα αρχικά 1.800μέλη έφθασαν τα 13.000 και το Ταμείοφάνταζε ισχυρό, θέτοντας υποψηφιό-τητα ως πυρήνας για τη δημιουργία ενι-αίου ταμείου επικουρικής ασφάλισηςόλων των τραπεζοϋπαλλήλων, που όλοσυζητιόταν σε επίπεδο της επίσης πανί-σχυρης τότε ΟΤΟΕ αλλά και όλο μας ξέ-φευγε..

Καθώς αλλάζει η περίοδος

Σήμερα, το Ταμείο βρίσκεται στα πρό-θυρα της διάλυσης και οι «εκλογές» πουαναφέραμε στην αρχή αποτελούν το ερ-γαλείο της διάλυσης. ∆ιότι σήμερα κλεί-νει μια 20ετία κατά την οποία συνοπτικάσυνέβησαν τα παρακάτω:

Οι νεοπροσλαμβανόμενοι υπάλληλοιτων 14 τραπεζών, οδηγούνταν, με τηνανοχή φιλο-εργοδοτικών Συλλόγων Ερ-γαζομένων στο ΙΚΑ-ΤΕΑΜ, κίνηση πουαποτυπώθηκε νομοθετικά στοΝ.3371/2005 («Νόμος Πετραλιά») και με-τέτρεψε το ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ σε «κλειστήομάδα».

Μια τεράστια διαρροή εισφορών, μετερτίπια των Τραπεζών, όπως η από-δοση εισφορών επί των συμβατικώνποσών των Συμβάσεων Εργασίας και όχιπάνω στα πραγματικά των «πακέτων» μι-

σθοδοσίας, η άρνηση καταβολής των ει-σφορών για τα προγράμματα εθελούσιαςεξόδου που, ταυτόχρονα, άλλαζαν τοισοζύγιο ενεργών-συνταξιούχων, μει-ώνοντας επίσης τα αποθεματικά του Τα-μείου.

Το μνημονιακό P.S.I που κόστισε του-λάχιστον 120 εκατομμύρια Ευρώ στααποθεματικά του Ταμείου.

Σημείωση : τα αποθεματικά του Τα-μείου ήταν πάντα υψηλά και αποτελού-σαν διαρκή στόχο για τις Τράπεζες πουμέσω ανθρώπων τους στις αι-ρετές διοικήσεις του Τα-μείου (δηλαδή, συνδι-καλιστών!), προ-σπαθούσαν να ταδιαχειριστούν.Μη ξεχνάμε τηνπερίοδο πουόλα αυτάεκτυλίσσον-ται : η«ισχυρή Ελ-λάδα» τουΧρηματιστη-ρίου και τηςΟλυμπιάδαςτων σκανδά-λων, η επικρά-τηση της ιδεολο-γίας των νεοφιλε-λεύθερων κανιβάλων,ο άνεμος της ατομικήςλύσης και της ιδιώτευσης, ημνημονιακή αντι-ανθρώπινη λαίλαπα.∆ηλαδή, το πρόσφορο κλίμα για την ανά-δειξη των μπουμπουκιών του κρατικούκαι του εργοδοτικού συνδικαλισμού καιτης λατρείας των επαγγελματιών της«κονόμας».

Το σημερινό πρόβλημα

Όταν απειλήθηκε η βιωσιμότητα τουΤαμείου, η ∆ιοίκησή του με αποφάσειςτης αλλά δίχως προσφυγή σε Γενικές Συ-νελεύσεις ως όφειλε, προχώρησε σε μει-ώσεις των βοηθημάτων προς τους συν-ταξιούχους που αγγίζουν το 70%. Ταυτό-χρονα, η φιλοεργοδοτική πλειοψηφίατης, άνθρωποι του Συλλόγου της AlphaBank, σε αγαστή συνεργασία με τουςίδιας κοπής «συνδικαλιστές» σε Euro-bank και Τράπεζα Πειραιώς, επένδυσαν

αυτές τις αποφάσεις με εμπρηστικά επι-χειρήματα κατά των «τρωκτικών συντα-ξιούχων». Και, επιτέλους, εξέφρασαν τοστόχο τους ανοιχτά : διάλυση του Τα-μείου και είτε ίδρυση ΕπαγγελματικούΤαμείου είτε τη σύναψη ασφαλιστηρίουσυμβολαίου με κάποια συνεργαζόμενημε τις Τράπεζές «τους» ασφαλιστικήεταιρία. Και στις δυό περιπτώσεις αφή-νουν ουσιαστικά απέξω τους συνταξιού-χους.

Καμπή αποτέλεσε η (υποτίθεται κα-ταστατική και εκλογο-απο-

λογιστική) συνέλευσητης 1/3/2015 όπου κα-

ταγράφηκαν πρω-τοφανή πράγ-

ματα για διαδι-κασίες, τουλά-χιστον τουχώρου τωντραπεζών:άρνηση ανα-γνώρισηςαποτελέ-σματος φα-νερής ψηφο-

φορίας, κα-ταμέτρηση-

φάντασμα πουέβγαζε ποσο-

στά…Τσαουσέ-σκου, παρεμπόδιση

κάθε διαλόγου, διάλυσησυνέλευσης δίχως εξουσιοδό-

τηση. Το αποκορύφωμα ήταν η «περι-φρούρηση της συνέλευσης» από κάποιαομάδα ανθρώπων ακαθόριστης προέλευ-σης, δίκην ιδιωτικού στρατού που θύμιζετην «προστασία» που προσφέρει ηΜαφία στα αμερικανικά συνδικάτα.

Απ’ αυτή τη συνέλευση-φάντασμαπροέκυψε μια «πανελλαδική ψηφοφο-ρία» όπου ζητείται η τροποποίηση τουκαταστατικού με ρυθμίσεις που διευκο-λύνουν τον σκοπό της διάλυσης του Τα-μείου.

Κι όλα αυτά όταν :Το αποθεματικό κεφάλαιο ανέρχεται

σήμερα σε περίπου € 225 εκατομμύρια.Οι 2 αναλογιστικές μελέτες του 2014,

δείχνουν βιωσιμότητα του ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤσίγουρα μέχρι το 2030.

Η κυβέρνηση, δια του αρμόδιουΥπουργού, δηλώνει ότι θα συμπεριλάβει

το ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ στη σταδιακή ανακεφα-λαιοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείωνγια την άρση των συνεπειών του PSI.

Γενικά, οι ευνοϊκότερες εξελίξειςσε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο δημι-ουργούν περιθώρια για την υλοποίησητης παλλαϊκής απαίτησης για ένα αξιο-πρεπές επίπεδο παροχών κοινωνι-κής ασφάλισης.

Τι κάνουμε;

Ηδη, μια σειρά συνδικαλιστικών δυνά-μεων, η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑ-ΠΙΛΤ-ΑΤ, έχουν καταθέσει ένα πλαίσιοπροτάσεων με στόχο αφενός την αποκα-τάσταση των κοινών συμφερόντων τωνεργαζομένων, εν ενεργεία και συνταξι-ούχων και, αφετέρου, την προάσπισηενός αυτοδιοικούμενου και αυτοδιαχει-ριζόμενου Ταμείου, με ρόλο οδηγού σεμια μελλοντική ενοποίηση των επικουρι-κών ταμείων, τουλάχιστον στον χρημα-τοπιστωτικό χώρο.

‘Ολοι οι Σύλλογοι που εκπροσωπούντους 6.000 συνταξιούχους, έναντι των5.000 εν ενεργεία, έχουν αποδεχθεί τιςβαριές μειώσεις του 70% και, πρακτικά,την κοινότητα συμφερόντων των δύοτμημάτων των εργαζομένων και τη δια-τήρηση του Ταμείου, μέχρι νεωτέρας.

Οι ίδιοι Σύλλογοι Συνταξιούχων, μαζίμε εν ενεργεία εργαζόμενους, έχουν προ-σφύγει δικαστικά για την ακύρωση όλωντων διάτρητων διαδικασιών αλλαγής τουκαταστατικού που θα οδηγήσει στη διά-λυση του Ταμείου, καλώντας σε αποχήαπό τέτοιες εκλογές .

∆εν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε : Καμιά νομιμοποίηση των διαδικασιών

μιας ανοιχτά εργοδοτικής ομάδας, καμιάσυμμετοχή στις εκλογές τους που στόχοέχουν να διαλύσουν ένα δημιούργηματων ίδιων των εργαζομένων.

∆ιότι, εκτός των άλλων, βιάζονταιυπερβολικά. Και αναρωτιόμαστε γιατί.

Οι ασφαλισμένοι στο ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤκαι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ:

∆. Καρέλλας (π. Ιονική Τράπεζα)Π. Κωστούλας (π. Τράπεζα Εργασίας)

Π. Τάτσης (π. Ιονική Τράπεζα) Α. Χριστοφιδάκης (Τράπεζα Αττικής)

Περί αυτοδιαχείρισης ή τι γνωρίζετε για το ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ


Μεγαλώνουμε ως παιδιά που απαι-τείται να αναγνωρίζουμε τη μη-τρότητα ως δεδομένη και σημαν-

τική, με αποτέλεσμα συχνά να υφιστά-μεθα ως ενήλικες τη βία του μονόδρομουτης απόκτησης ενός παιδιού και τοναποκλεισμό μας από την πλήρη ταυτό-τητα της γυναίκας αν δεν τον βαδίσουμε.Σύμφωνα με τον Γ. Μουζάλα «η μητρό-τητα ως απαραίτητη βιολογική λειτουρ-γία ισχύει στα θηλαστικά, αλλά δεν έχειαποδειχτεί ότι ισχύει στους ανθρώπους.Τα θηλαστικά κάνουν σεξ για να γονιμο-ποιηθούν, οι γυναίκες έχουν ελεγχόμενοοίστρο, δηλαδή δεν επιθυμούν σεξουα-λική συνεύρεση μονάχα κατά την πε-ρίοδο της ωορρηξίας. Το λεγόμενο έν-στικτο της μητρότητας στους ανθρώ-πους δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι βιο-λογικό και όχι κοινωνικό. Εδώ ενυπάρ-χει μια πρώτη βία που υφίσταται η γυ-ναίκα: δεν δικαιούται να μη θέλει νακάνει παιδί. Η επιλογή αυτή, όταν δεναντιμετωπίζεται ως νόσος, αντιμετωπί-ζεται -από αυτούς που την αγαπάνε μά-λιστα, όχι από τους άλλους- με συμπά-θεια. Είτε είναι «η καημένη», που «ποιοςξέρει τι έχει περάσει» είτε πάσχει απόεγωισμό που την οδηγεί να μη θέλει νακάνει παιδί. Αυτός ο «εγωισμός», βέ-βαια, πολύ εύκολα μπορεί να αντιπαρα-τεθεί στο βιολογικό «εγωισμό» του νακάνω παιδί για να μη χαθώ ως είδος».

«Ως γυναικολόγος και μαιευτήραςαγαπώ πολύ τη συνέχιση της ζωής, όμωςαυτό δεν πρέπει να αφαιρεί το δικαίωμαμιας γυναίκας ή ενός ζευγαριού να επι-λέξει ότι δεν θέλει να κάνει παιδί. Η προ-άσπιση αυτού του δικαιώματος είναι ση-μαντική, διότι πολλές γυναίκες οδη-γούνται στην απόκτηση ενός παιδιούχωρίς να είναι βέβαιο ότι το επιθυμούν,ως κοινωνικό καθήκον, επιταγή και όχιως χαρά της ζωής. Άλλες γυναίκες μπο-ρεί να τις οδηγεί σε μια νεύρωση ότι δενείναι φυσιολογικές. Ακόμη, επειδήυπάρχουν γυναίκες που θέλουν να κά-νουν παιδί, αλλά δεν μπορούν. Σκε-φτείτε για αυτές πόσο βαρύ είναι να αι-σθάνονται «παρά φύση»».

Μετέωρη μεταξύ φόβουκαι ευτυχίας

Αλλά και όταν η γυναίκα επιλέξει νακάνει παιδί, καραδοκεί «η ευτυχία τηςεγκυμοσύνης». Όπως επισημαίνει και οΓ. Μουζάλας, «η μητρότητα είναι μια

ιστορία με πάρα πολλά στερεότυπα. Ένααπό αυτά είναι ότι η εγκυμοσύνη είναιμια περίοδος κατά την οποία η γυναίκαπρέπει να είναι μόνο χαρούμενη. Όμως,η περίοδος της εγκυμοσύνης χαρακτηρί-ζεται από πάρα πολλές παραμέτρους, οιοποίες τυχόν δημιουργούν ψυχική αστά-θεια και εναλλασσόμενα συναισθήματα.Η εγκυμοσύνη είναι ανάληψη ευθύνης,είναι αλλαγή ζωής, χαρακτηριστικά ταοποία μπορεί να προκαλέσουν έντασηστη γυναίκα, που επιφορτισμένη να αι-σθάνεται χαρούμενη, δεν αντιλαμβάνεταιή δεν αποδέχεται αυτό που βιώνει. Υπάρ-χει ο φόβος ότι αναλαμβάνοντας το ρόλοτης καλής μάνας μπορεί να γίνει μια αό-ρατη γυναίκα. Κατά τη διάρκεια της εγ-κυμοσύνης, το σώμα της γυναίκας αλλά-ζει, δεν είναι πια αυτό που ξέρει, πουέχει αγαπήσει, που έχει αγαπηθεί. Το δε-δομένο αυτό, επίσης, μπορεί να δημι-ουργήσει ανασφάλεια. Σήμερα, επιπρό-σθετα, υπάρχει το άγχος της οικονομι-κής κρίσης, που οδηγεί πολλές γυναίκεςσε θλίψη για το αύριο του παιδιού πουκυοφορούν. Φυσιολογικά, λοιπόν, η γυ-ναίκα μέσα σε μια κατάσταση χαράς,μπορεί να νιώσει μια σειρά αρνητικά συ-ναισθήματα. Αυτό χρειάζεται να το γνω-ρίζουμε και να το αναγνωρίζουμε ως κοι-νωνία».

Όμως, ορισμένες φορές η γυναίκα βρί-σκεται και στο άλλο άκρο, του φόβου γιατην εγκυμοσύνη. «Όσο πιο πολύ φοβά-ται η γυναίκα, τόσο πιο πολύ εξουσιάζε-ται, τόσο πιο «σπουδαίος» γίνομαι εγώ»υπογραμμίζει ο Γ. Μουζάλας. «Η ζωήπάντα συνεχίζεται. Για να συνεχίζεται ηζωή, χρειάζεται τα μέρη που αποτελούνπροϋπόθεση για να υπάρξει ζωή να είναιευχάριστα. Για τη σύλληψη απαιτείταισεξ, που ξέρουμε όλοι ότι είναι ευχάρι-στο. Η εγκυμοσύνη, αν ήταν δυσάρεστη,δεν θα ήταν επιλέξιμη από τις γυναίκες.Χαρακτηριστικός είναι ένας όρος, που

τείνει να εκλείψει πλέον, ο οποίος χρη-σιμοποιείται για να περιγράψει την εγ-κυμοσύνη: λέμε για τη γυναίκα που είναιέγκυος ότι «είναι σε ενδιαφέρουσα».Πρόκειται πράγματι για μια ενδιαφέ-ρουσα περίοδος, η εγκυμονούσα είναιμια άλλη, ενδιαφέρουσα γυναίκα. Οόρος, όμως, εκλείπει διότι πια η γυναίκαδεν είναι το υποκείμενο της εγκυμοσύ-νης, αλλά το αντικείμενο».

Πρωταθλητές στις καισαρικές

Το παιχνίδι εξουσίας που εξελίσσεταισε βάρος της φοβισμένης γυναίκας εμ-περιέχει και τον τοκετό και τα εξαιρε-τικά αυξανόμενα ποσοστά καισαρικήςτομής. Η γυναίκα ως εξουσιαζόμενη απόαυτόν που κατέχει τη γνώση ή από μιακοινωνία που επιβάλλει ένα στερεότυποσυχνά οδηγείται να μην επιλέγει τοντρόπο που θα γεννήσει. «Είναι πολύ δια-δεδομένο το στερεότυπο ότι ο τοκετόςείναι ένα πολύ τρυφερό γεγονός. Ο το-κετός στην πραγματικότητα είναι έναπολύ βίαιο -φυσικά βίαιο- και στρεσο-γόνο γεγονός» επισημαίνει ο γυναικολό-γος μαιευτήρας Γ. Μουζάλας. «Οφεί-λουμε, λοιπόν, να υποστηρίξουμε τη γυ-ναίκα βοηθώντας την να γνωρίσει τα χα-ρακτηριστικά αυτού του γεγονότος, ώστενα προετοιμαστεί και να αντεπεξέλθει μετον καλύτερο -για αυτήν- δυνατό τρόπο.Η καισαρική στην Ευρώπη αποτελεί έναελληνικό φαινόμενο. Όταν η καισαρικήέγινε ασφαλής, γύρω στη δεκαετία του’70, άρχισε να παρατηρείται αύξησή της.Από το 7% των τοκετών που διενεργούν-ταν με καισαρική τομή, το 1985 το ποσο-στό είχε αυξηθεί στο 23%. Αυτό το διά-στημα χτυπάει καμπανάκι στις επιστη-μονικές κοινότητες και επιτυγχάνεταιμείωση των καισαρικών τομών, γεγονόςόμως που δεν συνέβη ποτέ στην Ελ-λάδα». «Στην Ελλάδα σήμερα έχουμε αύ-

ξηση των καισαρικών 55 με 60% στα με-γάλα αστικά κέντρα, με πρώτη τηνΑθήνα. ∆εν έχουν αυξηθεί οι προβλημα-τικοί τοκετοί, ούτε υπάρχει διάσταση σεαυτό το σημείο μεταξύ της επαρχίας καιτου κέντρου. Είναι σαφές ότι ξεκίνησεως ιατρογενές φαινόμενο. Παλιότερα ογιατρός έβγαζε περισσότερα χρήματα μεαυτόν τον τρόπο, σήμερα εξοικονομείχρόνο. Μέσα από τη διαδικασία εξουσίαςτων γιατρών επί των γυναικών, αφομοι-ώθηκε και από τις γυναίκες η αντίληψηότι η καισαρική αποτελεί μια καλή επι-λογή. Συχνά, σήμερα πια, η καισαρικήαποτελεί για πολλές γυναίκες μια φιλικήεπιλογή, ακόμα και αν είναι υπέρ τουφυσιολογικού τοκετού. Είναι άδικο γιατους γιατρούς να ισχυριστούμε ότι κο-ροϊδεύουν πλέον τις γυναίκες. Νομίζωότι, σήμερα πια, η άποψη των γιατρώνέρχεται σε αρμονία -που οι ίδιοι πιθανώςκαλλιέργησαν- με την επιθυμία των γυ-ναικών. Ο στόχος δεν είναι να φοβί-σουμε τη γυναίκα για την καισαρικήτομή. Η καισαρική είναι εξίσου ασφαλήςπια με ένα φυσιολογικό τοκετό. Εγώπροσωπικά, δε, δεν είμαι αντίθετος στηνκαισαρική τομή, ακόμα και αν δεν συν-τρέχει λόγος ιατρικός, αλλά η γυναίκατην επιθυμεί -και για αυτό είναι δύσκολονα επιχειρηματολογήσω επιστημονικά.Το ζητούμενο είναι η γυναίκα να επιλέγεισυνειδητά τον τρόπο που θέλει να γεν-νήσει. Η γυναίκα να διεκδικήσει να ξα-νααναλάβει την ευθύνη της πάνω στοντοκετό της. Όχι βολονταριστικά, αλλάσε επιστημονική βάση».

* Τίτλος δανεισμένος από ενότητα του Μεσογει-ακού Συνεδρίου Σεξουαλικότητας, που συμβολί-ζει μια αλλαγή εποχής. Σήμερα, πάνω από το30% των συλλήψεων στις ανεπτυγμένες κοινω-νίες γίνεται χωρίς σεξ.

Ζωή Γεωργούλα

ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥΖΑΛΑ

Εγώ, θέλω να γίνω μάνα;Από το σεξ για τη γονιμότητα, στη γονιμότητα χωρίς σεξ*

Η ε γκυ μο σύ νη εί ναι πράγ μα τι μια εν δια φέ ρου σα πε -ρίο δος, η ε γκυ μο νού σα εί ναι μια άλ λη, εν δια φέ ρου σαγυ ναί κα. Ο ό ρος, ό μως, ε κλεί πει διό τι πια η γυ ναί καδεν εί ναι το υ πο κεί με νο της ε γκυ μο σύ νης, αλ λά τοα ντι κεί με νο.

“

Η μέρα της γυναίκας πέρασε και φέτος και, αν και αρκετοίισχυριζόμαστε ότι θα έπρεπε να τιμάμε τα δικαιώματα τηςγυναίκας κάθε μέρα, εξελίσσεται διαρκώς γύρω μας -και

μέσα μας- ένα παιχνίδι εξουσίας εις βάρος τωνγυναικών, που ίσως λανθάνει της προσοχής μας, και ως

γυναικών και ως αριστερών και ως φεμινιστριών: Η βίακαι ο αποκλεισμός που συχνά περιβάλλει τη μητρότητα,

την εγκυμοσύνη και τον τοκετό όταν δεν αποτελούνεπιλογές συνειδητές και συνέπειες της επιθυμίας της

κάθε γυναίκας. Ανιχνεύουμε αυτό το γαϊτανάκιπροσδοκιών, στερεοτύπων και επιλογών με τον

γυναικολόγο μαιευτήρα Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος τοχαρακτηρίζει ως ένα καθολικό και σημαντικό ζήτημα

αφού, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αγγίζει τις περισσότερεςγυναίκες και πολλούς άνδρες επίσης.

Η γυ ναί κα να διεκ δι κή -σει να ξα ναα να λά βειτην ευ θύ νη της πά νωστον το κε τό της. Όχιβο λο ντα ρι στι κά, αλ λάσε ε πι στη μο νι κή βά ση.

“


«Άρπαζε να τρως να πίνειςΠολιτεύου ν’ αρχοντίνεις»

(λαϊκή παροιμία)

Κάπως έτσι αντιμετώπιζαν οι πολίτες, μέχρι καιπριν τη μεταπολίτευση, τις συμπεριφορές μεγά-λης μερίδας των βουλευτών. Και φαίνεται ότι

δεν είχαν άδικο, αν σκεφτούμε σε ποιες ταραγμένεςεποχές συνέβαιναν όλα αυτά (ανώμαλες δημοκρατι-κές περίοδοι, πραξικοπήματα, πρωθυπουργοί – βασι-λικοί κηπουροί). Άλλωστε, παρόμοιες συμπεριφορές,βλέπουμε να κυριαρχούν στα πρώην «σοσιαλιστικά»κράτη. Τα αστικά κόμματα και οι βουλευτές τουςφρόντιζαν να δημιουργούν πελατειακές σχέσεις μέσααπό εξυπηρετήσεις, χρηματισμούς, διορισμούς καιεξαρτήσεις.

Στο πλαίσιο αυτό, δόθηκαν διάφορα προνόμια στουςβουλευτές. Κάποια εξ αυτών δικαιολογημένα, ώστε ναμπορούν να κάνουν τη δουλειά τους με πληρότητα, κά-ποια χωρίς καμία λογική. Έτσι, για παράδειγμα, είναιπολύ λογικό οι βουλευτές να έχουν στα γραφεία τουςεπιστημονικό προσωπικό, που θα τους βοηθά στο έργοτους ή να έχουν επαρκή μισθό που θα αποτρέπει εξαρ-τήσεις. Και είναι παράλογο το δικαίωμα ελεύθερηςπρόσβασης μέσα στο δακτύλιο της Αθήνας σε πέντεαυτοκίνητα.

Σήμερα, στην εποχή της κρίσης, η ακροδεξιά ρητο-ρική προσπαθεί να απαξιώσει το πολιτικό σύστημα,κατηγορώντας ότι «για όλα φταίνε οι βουλευτές, πουμε τα προνόμιά τους δημιούργησαν τα οικονομικά προ-βλήματα».

Η Αριστερά, λοιπόν, πως αντιμετωπίζει τα θέματααυτά; Λαμπρό παράδειγμα ο Φιλίνης, που ως ευρω-βουλευτής στο κόμμα του 3%, έτρεχε να καταθέσειτην αποζημίωσή του στο κόμμα, την εποχή που ο Αν-δρέας δήλωνε ότι οι υπουργοί του «μπορούν να δέ-χονται μικρά δωράκια…» (αλήθεια, τι έχουν να πουν γι’αυτό οι τότε χειροκροτητές;). Πως μπορείς να μηναναδείξεις τη στάση σημαντικής μερίδας βουλευτών

(δυστυχώς όχι όλων) του ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2012-2015, που κατέθεταν το 40% της αποζημίωσής τουςστο κόμμα και τις δομές αλληλεγγύης;

Όμως, σύντροφε Βαγγέλη -που ήσουν μέσα στουςβουλευτές αυτούς- δεν μπορούμε να ανάγουμε τοθέμα του βουλευτικού αυτοκινήτου σε μείζον. Υπο-βαθμίζεις και το θεσμό του κοινοβουλίου όταν τονσυγκρίνεις με εταιρεία, υποτιμάς και τους απελπισμέ-νους ανθρώπους που, προσπαθώντας να έχουν μίαδουλειά, οδηγούν καθημερινά το δικό τους αυτοκίνητοσε μεγάλες διαδρομές. Ξέρεις ότι στη πρώτη σου θη-τεία, όταν έγινε συζήτηση για το βουλευτικό αυτοκί-νητο, σου είχα πει να πάρεις, φροντίζοντας να είναι τοδυνατόν μικρότερο. Είναι λάθος όμως, αυτή τη στιγμήπου, από τη μία μεριά, η σύμβαση leasing θα λήξει τοΣεπτέμβριο, από την άλλη, η βουλευτική αποζημίωσηείναι αρκετή για πληρωμή αυτοκινήτου από τον ίδιοτον (την ίδια την) βουλευτή, να μπαίνουμε σε τέτοιουείδους συζητήσεις και να στέλνουμε τη μπάλα στηνεξέδρα. Αυτή τη στιγμή, με τόσα ανοικτά θέματα, με

προτεραιότητα της κυβέρνησης για τη λύση της αν-θρωπιστικής κρίσης, το να γίνονται διάφορες άστοχεςδηλώσεις (δυστυχώς και από υπουργούς, προεδρείαβουλής, βουλευτές), αναγκάζουν τα τοπικά στελέχηνα δίνουν απαντήσεις σε αυτές και όχι να προβάλλουντις θέσεις μας. Τα τοπικά αυτά στελέχη, που είναι σί-γουρο ότι και στις πιθανές πιο δύσκολες στιγμές, θαείναι παρόντα και θα δίνουν τις μάχες.

Και όσο για το άλλο που αναφέρεις, σύντροφε Βαγ-γέλη, για το αρχηγικό κόμμα, ξέρεις πολύ καλά ότι ημήτρα αυτού του κόμματος μόνο αρχηγικές αντιλή-ψεις δεν περιλαμβάνει. Σαφώς και ο πρόεδρος τουκόμματος μπορεί και πρέπει να κάνει τις προτάσειςτου, όπως και κάθε μέλος. Οι σύντροφοι και συντρό-φισσες του κόμματος του 3% και 5% αγωνίσθηκαν καιαγωνίζονται χρόνια για τη δημοκρατική λειτουργίατου κόμματος, χωρίς να προσβλέπουν σε οποιαδήποτεπρονόμια ή θέσεις.

Σίμος Καβελίδης, μέλος ΝΕ Καστοριάς

Σύντροφε Βαγγέλη…

Βουλευτικά προνόμια και Αριστερά

Είναι γνωστό ότι η εκλογή τουΜπέου ως δημάρχου Βόλου ήτανθέμα που απασχόλησε τον περα-

σμένο Μάιο. ∆υστυχώς, οι ανησυχίες γιατη συμπεριφορά του συγκεκριμένου επι-βεβαιώθηκαν στην χειρότερη εκδοχήτους.

Η εκλογή Μπέου επιτεύχθηκε χάρις σεμία συμπαιγνία στο χώρο της Ν∆, όπουοι κύριες δυνάμεις του κόμματος αυτούμε επικεφαλής τον μέχρι τότε αρχηγότης δημοτικής ομάδας της Ν∆ κ. Μουλάμπήκαν στο ψηφοδέλτιο Μπέου, ενώταυτόχρονα εμφανιζόταν ως επίσημηυποψηφιότητα της Ν∆ κάποιος Μιτζι-κός, άγνωστος μέχρι τότε. Η Χρυσή Αυγήπου τότε είχε βουλευτή στο Βόλο δεν κα-τέβηκε στις δημοτικές εκλογές και στή-ριξε Μπέο, ενώ Μιτζικός καταβαραθρώ-θηκε βγαίνοντας τέταρτος με 13%. ΟΜπέος, ανταποδίδοντας το χρέος τουστην Χ.Α., αρνήθηκε την έκδοση ψηφί-σματος του δημοτικού συμβουλίου γιατην επέτειο της δολοφονίας ΠαύλουΦύσσα.

Ρεσιτάλ αυταρχισμού

Από κει και πέρα, παρακολουθήσαμεένα ρεσιτάλ αυταρχισμού και αντιδημο-κρατικής συμπεριφοράς του δίδυμουΜπέου – Μουλά (πρόεδρος του ∆ημοτι-κού Συμβουλίου) όπου κάθε συνεδρίασηστο δήμο γινόταν θέμα στα τοπικά ΜΜΕ,λόγω των αντεγκλήσεων και των καυγά-δων ανεξαρτήτως θέματος. Η φωνή τηςμειοψηφίας (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ)στραγγαλιζόταν και η αποχώρησή τηςαπό τις συνεδριάσεις ήταν συχνό φαινό-μενο.

Σχετικά με το θέμα αυτό η ανακοίνωσητου ΣΥΡΙΖΑ της περασμένης ∆ευτέρας

αναφέρει: «Ο Μπέος είναι αδύνατο νααντέξει το δημοκρατικό διάλογο, είτεστις συνεδριάσεις του δημοτικού συμ-βουλίου, είτε στις παρεμβάσεις κινημά-των πολιτών. Η δυσανεξία απέναντι σεκάθε δημοκρατική διαδικασία αντιπαρά-θεσης απόψεων είναι καθοριστικό χαρα-κτηριστικό της λογικής του.»

Η κακόγουστη φιέστα και το φοβερόκιτς με το οποίο ο Μπέος επιχείρησε ναγιορτάσει Χριστούγεννα και Πρωτοχρο-νιά κατεστράφη από την επέλαση τουχιονιά και ο Μπέος δέχτηκε την μήνητων πολιτών για την παντελήαδυναμία του να αντιμε-τωπίσει το πρό-βλημα. Η πόλη τέ-θηκε εκτός λει-τουργίας γιαμέρες, οι συγ-κοινωνίεςκαθηλώθη-καν και ταμαγαζιάέμενανκλειστά.Ήταν μίαγερή απο-καθήλωσητης μέχριτότε εικόναςτου.

Οι βουλευτι-κές εκλογές απο-τέλεσαν δυσάρεστηέκπληξη για τον Μπέο.Ο δικός του εκλογικόςθρίαμβος παραμεριζόταν. ΟΜπέος είχε πάρει στις δημοτικές 25.000ψήφους και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραφε32.000 ψήφους στο δήμο Βόλου, ποσο-στό 43,5% και σε επίπεδο νομού κέρδιζε40,3% και πέντε Βουλευτές. Ο Μπέος

δεν μπορούσε να το αντέξει. Με αφορμήκινητοποίηση πολιτών για το νερό επιτέ-θηκε στους βουλευτές, στον τοπικό ΣΥ-ΡΙΖΑ και στον …υπουργό Εσωτερικών Ν.Βούτση, ο οποίος μόλις συμπλήρωνε ένα24ωρο από την ορκωμοσία του. Έκανεμήνυση σε πρώην δημοτικό σύμβουλοτων ∆ρόμων Συνεργασίας, έλαβε απο-στομωτική απάντηση από τον τοπικό ΣΥ-ΡΙΖΑ και έκατσε ήσυχος για λόγο διά-στημα.

Πρωτόγνωρες καταστάσεις

Το άγχος όμως τουΜπέου να επιβεβαι-

ώσει αυτό που θε-ωρεί για τον

εαυτό του ηγε-τικό ρόλο –τσαμπουκάτον οδήγησεστα πρό-σφατα γε-γονότα. Γιατα γεγονότααυτά δί-νουμε το

λόγο στηνανακοίνωση

του τοπικούΣΥΡΙΖΑ της πε-

ρασμένης ∆ευτέ-ρας:

«Πρωτόγνωρες κατα-στάσεις αντιμετώπισαν η

πόλη του Βόλου και οι πολίτες τηνπερασμένη βδομάδα. Επίδειξη πυγμήςφασιστικού τύπου υπό την καθοδήγησητου κ. Μπέου ενάντια στους διαδηλωτέςαλλά και στους εκλεγμένους αντιπροσώ-πους του Νομού και της πόλης. (..) Ο

Μπέος διάλεξε το ζήτημα του νερού γιανα δώσει δείγμα γραφής για το πώς αν-τιλαμβάνεται τη διοίκηση του δήμου καιπώς σκοπεύει να πολιτευθεί στο επό-μενο διάστημα. Πρόκειται για άκρωςεπικίνδυνη κατάσταση που συστηματικάπροωθείται. Απόδειξη οι δηλώσεις τουυπαρχηγού του, ο οποίος με χουντική νο-οτροπία φτάνει στο σημείο να αμφισβη-τεί αυτή καθ’ εαυτή τη λειτουργία τωνκομμάτων. Παραθέτουμε το σχετικόαπόσπασμα: «Είναι δυνατόν η νομαρ-χιακή οργάνωση του κυβερνητικού κόμ-ματος να αποφαίνεται για το τι είναι πα-ράνομο ή όχι και να ζητάει μάλιστα καιπαραδειγματική τιμωρία των αστυνομι-κών λειτουργών και των εισαγγελικώναρχών; Μήπως οι τύποι αυτοί υπερέβη-σαν τα εσκαμμένα και μέσα στη αλαζο-νεία τους δεν ξέρουν τι λένε και τι κά-νουν; Επειδή είναι εγγεγραμμένα μέλητου ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν τους εαυτούς τουςτοπικούς κομισάριους και δικτατορί-σκους της τοπικής κοινωνίας;» Η ΧρυσήΑυγή ήξερε πολύ καλά ποιους υποστή-ριζε στις δημοτικές εκλογές.»

Το παραπάνω απόσπασμα δηλώσεωντου Μουλά αναφέρεται σε ανακοίνωσητου ΣΥΡΙΖΑ της Παρασκευής 13/3 ημέ-ρας των επεισοδίων όπου ζητιόταν ευθύ-νες για την συμπεριφορά των αστυνομι-κών, πράγμα για το οποίο διατάχθηκεΕ∆Ε, ενώ κατέθεσαν ερώτηση οι βουλευ-τές του ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας.

Σε κάθε περίπτωση, στο τεράστιο πρό-βλημα ∆ημοκρατίας που η πρακτικήΜπέου δημιουργεί στην πόλη προστέ-θηκε και ένα ζήτημα αυταρχισμού τηςαστυνομίας, που δεν αντιστοιχεί στηχώρα μετά την λαϊκή ετυμηγορία της25ης Γενάρη.

Κώστας Βογιατζής

Το φαινόμενο Μπέου

2222 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Ηβιομηχανική γεωργία (πράσινηεπανάσταση) μετά το δεύτεροπαγκόσμιο πόλεμο επιβλήθηκε

και συνεχίζει να επιβάλλεται σαν τομόνο μοντέλο που μπορεί να εξασφαλί-σει την απαραίτητη τροφή στον πλανήτη.Όπως αναφέρει και η έκθεση αυτή ημορφή γεωργίας επιβάλλεται εις βάροςτων μικρών αγροτών στην Αφρική πουπαράγουν το 70% της τροφής στηνήπειρο χρησιμοποιώντας βιώσιμες μεθό-δους γνωστές ως αγροοικολογία. Μελέ-τες δείχνουν ότι αυτές οι μέθοδοι, καλύ-τερα προσαρμοσμένες στα τοπικά περι-βάλλοντα έχουν μεγαλύτερη παραγωγι-κότητα από τη γεωργία που ελέγχεταιαπό τις εταιρείες και εφαρμόζει τις τε-χνικές τους. Επίσης, για την Αφρική,αυτή η εναλλακτική γεωργία, όπως απο-δεικνύεται στην πράξη, προσφέρει μεγα-λύτερες δυνατότητες για τις γυναίκες,για την αύξηση του εισοδήματος, τηναπασχόληση, τη βιοποικιλότητα, τηνυγεία, τη διατροφή και συμβάλλει στηνάμβλυνση των επιπτώσεων της κλιματι-κής αλλαγής.

Μια μελέτη της Greenpeace αποδει-κνύει ότι οι αγρότες στο Μαλάουϊ, γιαπαράδειγμα, κέρδισαν 60% περισσότεροεισόδημα από το καλαμπόκι χρησιμο-ποιώντας εναλλακτικές μεθόδους απόαυτούς που καλλιεργούσαν χρησιμοποι-ώντας χημικά.

Ένα βαθιά πολιτικό ζήτημα

Αυτές οι καλλιεργητικές μέθοδοι επι-τρέπουν τον τοπικό έλεγχο της παραγω-γής, δίνουν έμφαση στη χρήση των τοπι-κών φυσικών πόρων και στο πώς παρά-γεται η τροφή. Αυτός είναι ο δρόμος πουοδηγεί στη διατροφική κυριαρχία πουεπιδιώκουν αγρότες και κινήματα. Ηαγροοικολογία βασίζεται στη μικρή κλί-μακα και σε μια γεωργία χαμηλών εισ-ροών και έχει πολλά πλεονεκτήματα.Εκτός από την παραγωγικότητα και τη

συμβατή της λειτουργία στο κοινωνικόκαι περιβαλλοντικό πλαίσιο, στηνΑφρική βοηθά να καλυτερεύσει η κοινω-νική και οικονομική θέση των γυναικώνδίνοντας ευκαιρίες μέσω οργάνωσης τωνίδιων των γυναικών, τη στιγμή που η πο-λιτική των μεγάλων εταιρειών στη γεωρ-γία τις αποκλείει. Σε μια έρευνα σε 16χώρες της Αφρικής, μόνο 2% των γυναι-κών έχουν τίτλους ιδιοκτησίας γης πα-ρότι κάνουν τις περισσότερες αγροτικέςδουλειές. Σαν αποτέλεσμα οι άντρεςέχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε γεωργι-κές εισροές, επενδύσεις, εκπαίδευσηκ.λπ.

Φυσικά το πολύ σημαντικό σύμφωναμε την έκθεση δεν είναι απλά οι διαφο-ρετικές καλλιεργητικές μέθοδοι τηςαγροοικολογίας, που είναι συμβατές μετο περιβάλλον και τις κοινωνικές - δια-τροφικές ανάγκες, αλλά τελικά πρόκει-ται για το ποιος ελέγχει την τροφή καιπώς χρησιμοποιεί αυτή την εξουσίαόποιος ελέγχει την τροφή.

Με πολλά παραδείγματα και έρευνα σεπολλές χώρες η έκθεση αυτή αποδει-κνύει ότι η οργανική καλλιέργεια μικρήςκλίμακας δεν μπορεί μόνο να προσφέρειεπαρκή τροφή στον πλανήτη (την προ-σφέρει ήδη), αλλά μπορεί επίσης να τοκάνει καλύτερα από την εντατική (βιο-μηχανική) γεωργία που ελέγχεται από τιςεταιρείες.

Η έκθεση υπογραμμίζει ότι το πώς πα-ράγεται η τροφή είναι ένα βαθιά πολι-τικό ζήτημα που επηρεάζει τη ζωή δισε-κατομμυρίων ανθρώπων. ∆εν είναι η πο-σότητα της τροφής που παράγεται ηοποία υπαγορεύει ποιος έχει επαρκήτροφή και ποιος πεινάει. Απόδειξη ηΑφρική. Αντίθετα, είναι η αύξηση τουόλο και μεγαλύτερου ελέγχου που εξα-σκούν μεγάλες επιχειρήσεις πάνω στοδιατροφικό σύστημα, παράλληλα με μιασχεδόν θρησκευτική πίστη στη δύναμητης αγοράς.

Η αγροοικολογία μπορεί να είναι μιααπάντηση των ανθρώπων στον έλεγχο

της τροφής. Το θέμα δεν είναι, όπωςαναφέρεται, η διατροφική ασφάλεια,διότι αυτή είναι η αγαπημένη συζήτησηπου προτιμά ο νεοφιλελευθερισμός. Τοθέμα είναι η διατροφική κυριαρχία ηοποία συμπεριλαμβάνει αυτά που δενσυμπεριλαμβάνονται στη συζήτηση γιατη διατροφική ασφάλεια, δηλαδή το πώςπαράγεται η τροφή, που και από ποιόν,με ποια μέσα. Η διατροφική κυριαρχίασημαίνει όχι μόνο επαρκή τροφή γιαόλους αλλά σύστημα παραγωγής τροφήςβιώσιμο και δίκαιο.

Τράπεζες σπόρων

Στη συνέχεια διαβάζουμε ανάμεσα σεπολλά και πολύ σημαντικά ζητήματαπου υπάρχουν στην έκθεση αυτή, για τοζήτημα του ελέγχου των σπόρων στιςΑφρικανικές χώρες, ζήτημα που ωστόσοσήμερα απασχολεί έντονα και τις ευρω-παϊκές πολιτικές και σύντομα θα είναι τομείζον ζήτημα για τους αγρότες και τηνκοινωνία για τον έλεγχο της παραγωγήςτροφής στην Ευρώπη.

Στην έκθεση αναφέρεται ότι 10 μόλιςπολυεθνικές ελέγχουν πάνω από το 75%της παγκόσμιας αγοράς των σπόρων.Αυτοί οι εμπορικοί σπόροι δεν είναιμόνο ότι ελέγχονται από λίγες εταιρείες,αλλά επιπλέον είναι σχεδιασμένοι γιαμονοκαλλιέργειες υψηλών εισροών καιδεν έχουν τα χαρακτηριστικά των παρα-δοσιακών τοπικών ποικιλιών που αντα-ποκρίνονται στις ανάγκες των μικρώνπαραγωγών χωρίς να απαιτούν υψηλέςεισροές σε χημικά (εισροές που σημαί-νουν υψηλό οικονομικό και περιβαλλον-τικό-κοινωνικό κόστος). Αυτοί οι εμπο-ρικοί σπόροι είναι ουσιαστικά δύο ειδών,υβρίδια και γενετικά τροποποιημένοι,και βεβαίως εδώ τίθεται το πολύ μεγάλοζήτημα του ακόμα ασφυκτικότερουελέγχου από τις εταιρείες μέσω των πα-τεντών (πνευματική ιδιοκτησία) αυτώντων σπόρων. Οι εταιρείες κατοχυρώνουνπνευματικά δικαιώματα και κατόπιν πιέ-ζουν τις αφρικανικές κυβερνήσεις (καιόχι μόνο) να εναρμονίσουν τους νόμουςτους κι έτσι να υπάρχει μονοπώλιο στουςσπόρους και υποχρέωση των αγροτών νααγοράζουν από τις εταιρείες με συμβό-λαια που τους αναγκάζουν να αγοράζουντους σπόρους, τα λιπάσματα και τα χη-μικά, πακέτο, από την ίδια εταιρεία,κάθε χρόνο. Αυτή η πολιτική είναιαπειλή και στη διατροφική κυριαρχίακαι στη διατροφική ασφάλεια.

Μια απάντηση σ’ αυτό ήταν οι τράπε-ζες σπόρων, στις οποίες αναφέρεταιεκτενώς η έκθεση, που δημιουργήθηκανεδώ και 30 χρόνια σε διάφορες χώρες

από ΜΚΟ κοινότητες, κινήματα, αγρό-τες. Ελάχιστες από αυτές τις χώρες υπο-στηρίζουν τις τράπεζες αυτές, συνήθωςοι κυβερνήσεις δίνουν έμφαση στουςμοντέρνους σπόρους που απαιτούν χημι-κές εισροές για να αυξηθούν οι σοδειές.Μια εξαίρεση είναι η Αιθιοπία που έχειδημιουργήσει Εθνικό Κέντρο ΦυτικούΓενετικού Υλικού, το οποίο βοήθησεπολλές κοινότητες σε όλη τη χώρα ναφτιάξουν τράπεζες σπόρων.

Με το βλέμμα στη δημοκρατία

Η έκθεση στη συνέχεια αφού παρου-σιάζει συστήματα καλλιεργειών προσαρ-μοσμένα σε τοπικές συνθήκες και άλλεςπροσεγγίσεις για τη βελτίωση φυτών(συμμετοχική βελτίωση), τη γνώση, τηνκαινοτομία, καταλήγει σε μια σειρά προ-τάσεις για τις πολιτικές που πρέπει ναεφαρμοστούν ανάμεσα στις οποίες είναιη στήριξη της διατροφικής κυριαρχίας,η αύξηση των επενδύσεων στην αγροοι-κολογία, η αύξηση της έρευνας, επικέν-τρωση σε συστήματα παραγωγής τροφήςμικρής κλίμακας, σταμάτημα της υπο-στήριξης των εταιρειών που επιθυμούντον έλεγχο των αφρικανικών συστημά-των παραγωγής τροφής, υποστήριξη τωνγυναικών.

Η έκθεση αυτή απευθύνεται σε όσεςχώρες χρηματοδοτούν προγράμματα γιατη γεωργία στην Αφρική (στηλιτεύονταςτην πολιτική τους), όπως παράδειγμα ηΒρετανία, και ζητάει στροφή σε λύσειςπου υποστηρίζουν τη δημοκρατία και τηδιατροφική κυριαρχία των χωρών.

Ίσως, όμως, να μπορούμε να σχολιά-σουμε ότι θα ήταν καλύτερη λύση για τηνΑφρική η κατάργηση της σύγχρονηςαποικιοκρατίας και η αυτοδιάθεση- αυ-τοδιεύθυνση της.

Ο χώρος μιας εφημερίδας δεν αρκείγια να θιχτούν όλα τα ζητήματα που ανα-φέρονται στην έκθεση: (ww.globalju-stice.org.uk/sites/default/files/files/resour-ces/agroecology-report-from-the-roots-up-web-version.pdf). Ας σκεφτούμεπόσο πολύ αφορούν κι εμάς όλα αυτάγια τις πολιτικές στην παραγωγή τροφήςπου όλο και περισσότερο -και μέσω παγ-κόσμιων οργανισμών όπως ο ΠΟΕ- γί-νονται ασφυκτικές για τους λαούς καιθρίαμβος εξουσίας και κερδών για τιςπολυεθνικές. Ο πόλεμος για τον έλεγχοτης τροφής από τις εταιρείες είναι έναςπόλεμος που μαίνεται στη σκιά όποιαςδημοσιότητας, καταργεί τη δημοκρατίακαι απειλεί να ελέγξει κάθε επίπεδοζωής.

Κυριακή Κλοκίτη, γεωπόνος

Ο αθέατος πόλεμοςγια τον έλεγχο της τροφήςΜε αφορμή την έκθεση “Από τις ρίζες προς τα πάνω, πώς η αγροοικολογία μπορεί να ταΐσει την Αφρική”

Το Φεβρουάριο του 2015 δημοσιεύτηκε από τη βρετανική οργάνωση «Παγκόσμιαδικαιοσύνη τώρα», μια έκθεση 56 σελίδων με τίτλο «Από τις ρίζες προς τα πάνω,πώς η αγροοικολογία μπορεί να ταΐσει την Αφρική». Η έκθεση αφορά την αγροοι-κολογία, δηλαδή μεθόδους γεωργίας εναλλακτικές στη βιομηχανική γεωργία πουγνωρίζουμε, μεθόδους προσαρμοσμένες στα τοπικά περιβάλλοντα και στη μι-κρής κλίμακας γεωργία. Θα σταθούμε στα σημαντικότερα της έκθεσης, τα οποίααναφέρονται βεβαίως στην Αφρική αλλά νομίζουμε ότι τα συγκεκριμένα αφο-ρούν και την Ευρώπη και την Ελλάδα. Μπορούμε να τα συνοψίσουμε με δικά μαςλόγια στην πρόταση: για μια γεωργία μιας άλλης μορφής κοινωνικά χρήσιμης,προσαρμοσμένης στα τοπικά περιβάλλοντα και τις κοινωνικές ανάγκες, μακριάαπό τον ασφυκτικό έλεγχο των εταιρειών, που απειλούν τη διατροφική ασφά-λεια και τη διατροφική κυριαρχία σε όλο τον πλανήτη. Ειδικά για την Αφρική πουοι φυσικοί της πόροι (και οι γενετικοί) έχουν καταληστευτεί από τη ∆ύση και οιλαοί της λιμοκτονούν, ή επιζούν με πολύ κόπο, είναι τεράστιας σημασίας να μπο-ρέσει εκεί να εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική στην παραγωγή της τροφής.

Το πολύ σημαντικό, σύμφωνα με τηνέκθεση, δεν είναι απλά οι διαφορετικέςκαλλιεργητικές μέθοδοι τηςαγροοικολογίας, που είναι συμβατές με τοπεριβάλλον και τις κοινωνικές -διατροφικές ανάγκες, αλλά το ποιοςελέγχει την τροφή και πώς χρησιμοποιείαυτή την εξουσία.

“


22 Μαρτίου:Παγκόσμια

Ημέρα ΝερούΕταιρική Υπευθυνότητα ΕΥ∆ΑΠ

Φροντίδα για τον Άνθρωποκαι το Περιβάλλον

Το νερό, ο επονομαζόμενος και ως «λευκός χρυσός», είναι ένα από τα βασικάσυστατικά της ζωής, το οποίο η ΕΥ∆ΑΠ διαχειρίζεται και διανέμει με σεβασμόκαι ευαισθησία. Έχοντας πάντα στο επίκεντρο των πρακτικών της, το τρίπτυχοκοινωνία, άνθρωπος και φυσικό περιβάλλον, η ΕΥ∆ΑΠ αναπτύσσει την επι-χειρηματική της δράση, ταυτόχρονα με τις αρχές της Εταιρικής ΚοινωνικήςΕυθύνης που εφαρμόζει στο σύνολο των ενεργειών της με στόχο τη συνεχή καιπολυεπίπεδη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο .

Το 1992 σε συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανά-πτυξη, καθιερώθηκε η 22α Μαρτίου ως η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό, μεστόχο την ευαισθητοποίηση αλλά και την ανάδειξη της σημαντικότητας τουμοναδικού αυτού φυσικού πόρου.

Η ΕΥ∆ΑΠ από την ίδρυσή της, λειτουργεί αναγνωρίζοντας πως η διαχείρισητου νερού αποτελεί πρώτα και πάνω από όλα μία ζωτικής σημασίας παροχήπρος την κοινωνία. Το νερό πρέπει να είναι ένα αγαθό προσιτό σε όλους και ηΕΥ∆ΑΠ φροντίζει μέσα από οργανωμένες δράσεις και πρωτοβουλίες να δια-σφαλίζει πως όλοι οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας πό-σιμο νερό. Η συνεισφορά στην πρόοδο και την ευημερία της ελληνικής κοι-νωνίας με την ταυτόχρονη βιώσιμη επιχειρηματική ανάπτυξη, αποτελεί τηβάση της στρατηγικής της ΕΥ∆ΑΠ. Στο πλαίσιο αυτό η Εταιρεία επιδεικνύεικοινωνική ευαισθησία μέσα από την υλοποίηση οργανωμένων δράσεων καιπρωτοβουλιών που στοχεύουν στην υποστήριξη του κοινωνικού συνόλου.

Πιο συγκεκριμένα η ΕΥ∆ΑΠ παρέχει ειδικά τιμολόγια χαμηλής χρέωσης σεευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, πολύτεκνες και μονογονεϊκές οικογένειες μετρία παιδιά, καθώς και σε υπερήλικες άνω των 75 ετών με χαμηλό εισόδημα.Επιπλέον, έχει θέσει σε εφαρμογή νέο πρόγραμμα διακανονισμού οφειλών κα-ταναλωτών, που περιλαμβάνει προσωρινή αναστολή των μέτρων αναγκαστικήςείσπραξης μέχρι ποσού 3.000 ευρώ και απλούστευση της διαδικασίας διακα-νονισμού με γρήγορη έγκριση των αιτημάτων χωρίς την υποχρέωση υποβολήςπλήθους δικαιολογητικών.

Με αρωγό το Ανθρώπινο ∆υναμικό της Εταιρείας, η ΕΥ∆ΑΠ εργάζεται ακα-τάπαυστα για να παρέχει στους πολίτες υψηλής ποιότητας υπηρεσίες. Ως εκτούτου, φροντίζει παράλληλα να παρέχει στο Προσωπικό της, ασφαλείς συν-θήκες εργασίας, ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες για όλους τους εργαζομένους,καθώς και να υλοποιεί συνεχώς προγράμματα επιμόρφωσής τους.

Επιπλέον, η Εταιρεία, αναγνωρίζοντας τη σημασία των επιπτώσεων που επι-φέρει η κλιματική αλλαγή, τη μείωση της διαθεσιμότητας των φυσικών πόρωνκαι τη διαρκή υποβάθμιση του περιβάλλοντος, εντάσσει συνεχώς στην επιχει-ρηματική της δραστηριότητα διαδικασίες που αποσκοπούν στη μείωση του πε-ριβαλλοντικού της αποτυπώματος.

Για τον λόγο αυτό, περιορίζει τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις που προ-καλούνται από τη λειτουργία της και υιοθετεί τις πιο σύγχρονες μεθόδους γιατην ορθολογική χρήση του νερού σε όλο τον κύκλο διαχείρισής του. Αποδει-κνύει έτσι την περιβαλλοντική της υπευθυνότητα μέσω της εξοικονόμησηςφυσικών πόρων και ενέργειας, αλλά και μέσω της συνεχούς ενημέρωσης καιευαισθητοποίησης εργαζομένων και πελατών.

Μέσω του ειδικά σχεδιασμένου εκπαιδευτικού προγράμματος «Ο Σταγονού-λης», το οποίο απευθύνεται σε δημοτικά σχολεία ή σε παιδιά σχολικής ηλικίαςμέσω των σχολειών τους, έχει προσεγγίσει με υπευθυνότητα χιλιάδες παιδιά τατελευταία 20 χρόνια, στα οποία μαθαίνει να αντιλαμβάνονται τη σημασία τουνερού για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Μέσα από πλούσιο οπτικοακου-στικό υλικό τα παιδιά κατανοούν τη διαχρονική αλληλεπίδραση ανθρώπου –περιβάλλοντος και αντιλαμβάνονται ότι το νερό αποτελεί προϋπόθεση τηςανθρώπινης ύπαρξης και ζωής στον πλανήτη, αναντικατάστατο φυσικό πόρο,οικονομικό αγαθό μείζονος αξίας και περιβαλλοντικό στοιχείο. Επιπλέον ηΕΥ∆ΑΠ συνδυάζοντας και το κομμάτι του πολιτισμού, φροντίζει ώστε να ανα-δεικνύεται η ιστορία της ύδρευσης μέσω του υψηλής αξίας ιστορικού υλικούπου διαθέτει, με την έκδοση λευκωμάτων αλλά και άλλων δράσεων.

Στόχος της ΕΥ∆ΑΠ είναι, να ευαισθητοποιεί όλο και περισσότερους πολίτεςπάνω στο κομμάτι της ορθής διαχείρισης του νερού και του σεβασμού του φυ-σικού περιβάλλοντος διασφαλίζοντας ταυτόχρονα κορυφαίας ποιότητας πό-σιμο νερό και σύγχρονες και ολοκληρωμένες υπηρεσίες.

Η 22α Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Νερού, είναι ημέρα ευθύνης και υπενθύ-μισης πως το νερό που για εμάς θεωρείται αυτονόητο, για εκατομμύρια αν-θρώπους στον πλανήτη αποτελεί είδος πολυτελείας. Η βρύση μας «στάζει θη-σαυρό», τον οποίο όλοι πρέπει να διαχειριζόμαστε με σεβασμό και σύνεση.

Κυριακή 22 Μαρτίου

** Λαϊκό γλέντι διοργανώνειη Εργατική Λέσχη Περιστερίου(Θηβών 227) από τις 2 μ.μ.,παρέα με τους Yavas-Yavas.

** Προβολή της ταινίας «Ημάχη του Αλγερίου» στα γρα-φεία των εκδόσεων ΕργατικήΠάλη (Αγ. Κωνσταντίνου 57),στις 8 μ.μ.

** Προβολή της ταινίας «Τομίσος» διοραγνώνει η Παρέμ-βαση Πολιτών για τη Λαμία στοδημοτικό θέατρο Λαμίας, στις 7μ.μ. Μιλούν οι μαθήτριες Στ.Αλμπάνη, Α. Γκλάβα, Ρ. Κομίνο,Ντ. Κόσι και Ζ. Τεκέδη.

∆ευτέρα 23 Μαρτίου

** Παρουσίαση του βιβλίουτου Πολυμέρη Βόγλη «Η αδύ-νατη επανάσταση. Η κοινωνικήδυναμική του εμφυλίου πολέ-μου», στις 7.30 μ.μ., στο βιβλιο-πωλείο Πλειάδες (Σπ. Μερ-κούρη 62). Μιλούν οι Σπ. Κα-κουριώτης, Τ. Σακελλαρόπου-λος και ο συγγραφέας.

** Συζήτηση με θέμα «Αν-τάρτη, κλέφτης, παλικάριπάντα είν’ ο ίδιος ο λαός. Θέλειαρετή και τόλμη η ελευθερία»διοργανώνει η Αριστερή ΚίνησηΠεριστερίου, στις 7 μ.μ. στοστέκι της (Ακροπόλεως 18 καιΙάσονος). Μιλά η Αιμιλία Κα-ραλή.

Τρίτη 22 Μαρτίου

** Η Κίνηση Υπεράσπισηςτων δικαιωμάτων προσφύγωνκαι μεταναστών και η ΑΣΤΟ-επικοινωνούμε διοργανώνει εκ-δήλωση αφιερωμένη στον ιρανόποιητή Φερεϋντούν Φαριάντ,στο θέατρο Απόλλων, στις 8.30μ.μ.. Παρουσίαση: Γρ. Χαλιακό-πουλος, Θεατρική ομάδα Παι-Ζω∆ρώμιο, μουσική επιμέλεια οΕυγ. Βούλγαρης.

Τετάρτη 25 Μαρτίου

** Συζήτηση με θέμα «Οι κολ-λεκτίβες στην Παρισινή Κομ-μούνα» διοργανώνει η ΑΚ Θεσ-σαλονίκης, στις 8 μ.μ., στο Μι-κρόπολις (Βενιζελ. & Βασιλ.Ηρακλείου 18). Μιλά ο Γ.Βώκος.

Πέμπτη 26 Μαρτίου

** Ανοιχτή συζήτηση διοργα-νώνει η Ομάδα Πρωτοβουλίαςγια το Ελληνικό, στις 8 μ.μ., στοΝοσότρος (Θεμιστοκλέους 66,Εξάρχεια).

** Εκδήλωση για το ρυθμι-στικό σχέδιο Θεσσαλονίκηςδιοργανώνει το τμήμα Οικολο-γίας-Περιβάλλοντος-ΧωρικούΣχεδιασμού, στις 7 μ.μ., στο δη-μαρχείο Θεσσαλονίκης. Μιλούνοι Γ. Γρηγοριάδης, Μ. Καλατζο-πούλου και Μ. Λιλιμπάκη.

** Τιμητική εκδήλωση για τοναξέχαστο αγωνιστή της δημο-κρατίας και του αντιδικτατορι-κού αγώνα Χρήστο Ρεκλείτηδιοργανώνει η ΕΜΙΑΝ, στις 6μ.μ., στο πνευματικό κέντροτου δήμου Αθηναίων (Ακαδη-μίας 50). Μιλούν οι Θ. Καλαφά-της, Α. Μανωλάκος, Α. ∆ημό-πουλος, Β. Καπετανέας, Μ.Καλλέργη, Σ. Οικονόμου. Συν-τονίζει ο Μπ. Κοβάνης. Θα ακο-λουθήσει δεξίωση στο φουαγιέ.

Παρασκευή 27 Μαρτίου

** Το 14ο επιστημονικό συμ-πόσιο διοργανώνει στις 27-29Μαρτίου η Ελληνική ΕταιρείαΨυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείαςμε θέμα «Ναρκισσισμός 100χρόνια μετά» στο ξενοδοχείοDivani Palace Acropolis. Οι ερ-γασίες ξεκινούν την Παρασκευή27 Μαρτίου, στις 9.30 π.μ. καιολοκληρώνονται την Κυριακή,στις 4 μ.μ. Περισσότερες πλη-ροφορίες στα τηλέφωνα 210-3615201, 210-3609442.

** Ξεκίνησαν και πάλι τα σε-μινάρια ριζοσπαστικής γεωγρα-φίας, που διοργανώνει το τμήμαΓεωγραφίας του Χαροκόπειου,κάθε Παρασκευή, στις 7 μ.μ.,στην αίθουσα 2.1. Αυτή την Πα-ρασκευή μιλά ο Mike Edwards(UCL, London): «How a classstruggle over land and rent is da-maging the UK». Περισσότεραστοwww.radgeo.wordpress.com.

** Παρουσίαση του βιβλίουτου Πάνου ∆ημητρούδη «Ο δι-κηγόρος του διαβόλου», στις 8μ.μ., στο Πόλις Art Καφέ (Πε-σμαζόγλου 5). Μιλούν οι Α.Ασπρογέρακα-Γρίβα, Π. Κορο-βέσης, Στ. Λαλίδης και Μ. Μπα-σιούκας.

Τιμητική εκδήλωσηγια τον αξέχαστο αγω-νιστή της δημοκρατίαςκαι του αντιδικτατορι-κού αγώνα Χρήστο Ρε-κλείτη διοργανώνει ηΕΜΙΑΝ, την Πέμπτη 26Μαρτίου.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟεκδηλώσεων“

2244 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015ΘΕΜΑΤΑ

Πέρασαν σχεδόν δυο μήνες που οΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία. Οσυμβολισμός ήταν καταλυτικός

κι οι προσδοκίες μεγάλες. Η αριστεράστην εξουσία, ποιος το περίμενε πρινλίγα χρόνια; Πρόσωπα οικεία, σύντρο-φοι και συντρόφισσες με τους οποίουςαφιερώσαμε ατέλειωτες ώρες σε συζη-τήσεις και κινητοποιήσεις, τώρα κάθον-ται σε βουλευτικά έδρανα ή κατέχουνυπουργικούς θώκους. Το ζητούμενοείναι κατά πόσο θα υπερισχύσει το αρι-στερό τους κύτταρο απέναντι στις ισχυ-ρότατες πιέσεις που δέχεται η κυβέρ-νηση από τους δανειστές αλλά κι απέ-ναντι στην μονοπώληση των πολιτικώνεπιλογών από ένα στενό πρωθυπουργικό

περιβάλλον, με το κόμμα να παραμένειάβουλος θεατής των εξελίξεων.

Η στήλη, όπως υποχρεούται λόγω τουδύσκολου ρόλου της, πρέπει να θίγει τακακώς κείμενα, να μην τα στρογγυλεύεικαι να τα δικαιολογεί. Ας ξεκινήσουμε,λοιπόν με κάποιες πρώτες εκτιμήσεις:

- Τι θα γίνει με τους μεγαλόσχημουςκαναλάρχες που, παρότι δεν έχουνάδειες λειτουργίας και παράλληλα χρω-στάνε τα μαλλιά της κεφαλής τους, δενφαίνεται να τους ενοχλεί κανείς; Αντί-θετα, κάποια κανάλια βρίσκονται ήδη σεαντιπολιτευτικό οίστρο κι αν τολμήσεικάποιος καλεσμένος, όπως συνέβη σεπρωινή εκπομπή του MEGA, να θίξει ταχρέη και τον ρόλο τους τον κόβουν στον

αέρα. Παρ’ όλα αυτά, αρκετά μέλη τηςκυβέρνησης κάνουν, αυτάρεσκα, πασα-ρέλα στις εκπομπές τους. Γιατί, άραγε,στο επικείμενο νομοσχέδιο για την ΕΡΤδεν συμπεριλαμβάνεται τίποτα για τοτέλος της παράνομης λειτουργίας τωνιδιωτικών καναλιών και για το σκάνδαλοτης DIGEA;

- Έχει ήδη συγκροτηθεί πανελλαδικάμια πρωτοβουλία πολιτών με σκοπό τηνεπίτευξη, μέσα από κοινωνική κινητο-ποίηση και νομική στήριξη, της κατάρ-γησης του ΤΑΙΠΕ∆ και της επιστροφήςστο κράτος των ήδη μεταβιβασθέντων σεαυτό δημόσιων περιουσιακών στοιχείωνπάσης φύσεως. Και ως παλιά αξία, μαςπροέκυψε πρόεδρος του νέου ΤΑΙΠΕ∆ οΣτέργιος Πιτσιόρλας, γνωστός από τονπαλιό Συνασπισμό ως μόνιμο, παρά τουεκάστοτε προέδρου, επαγγελματικό στέ-λεχος και πρόσφατα εκπρόσωπος ξένωνεταιριών και επενδυτών στην Ελλάδα!

- Πες μου τον σύμβουλό σου να σου πωποιος είσαι. Η Έλενα Παναρίτη, στέλε-χος του ∆ΝΤ και σύμβουλος του ΓιώργουΠαπανδρέου, επανέρχεται μετά βαΐωνκαι κλάδων στο πλευρό του Γιάννη Βα-

ρουφάκη για να υπηρετήσει(;) τους προ-εκλογικούς στόχους της κυβέρνησης. ΟΤζέφρι Σακς, θαμώνας στα πασοκικάσυμπόσια της Σύμης και σύμβουλος τουΓιώργου Παπανδρέου, ο οικονομολόγοςπου εφάρμοσε «το δόγμα του σοκ» σεΒολιβία, Ρωσία και Πολωνία, ήταν στιςΒρυξέλλες με τον υπουργό Οικονομι-κών. Έπεται, άραγε, ανάλογη συνέχεια;

- Σύντροφοι συνδικαλιστές στον τομέατης Υγείας είναι πλήρως απογοητευμέ-νοι από τις, μέχρι τώρα, ενέργειες τουυπουργείου. Το επεξεργασμένο σχέδιοτης θεματικής Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ έμεινεστα αζήτητα κι επανήλθαν τα γνωστάπασοκικά μοντέλα στην κατεύθυνση τηςΥγείας της Αγοράς. Η πρόθεση, μάλιστα,του υπουργού Υγείας Παναγιώτη Κου-ρουμπλή να τοποθετήσει στο τιμόνι τουΕΟΠΥΥ τον Μιχάλη Χλέτσο, συνεργάτητου Άδωνη Γεωργιάδη που συνδέεταιάμεσα με το μνημονιακό παρελθόν στηνΥγεία, που έμεινε πρόθεση θα αποτε-λούσε τη σταγόνα που ξεχείλιζε το πο-τήρι.

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Πες μου τον σύμβουλό σου να σου πω ποιος είσαι

Στη συνάντησή μου με το βιβλίο τουΘανάση Καλαφάτη, με οδήγησανπαράλληλοι χρόνοι και παράλλη-

λοι τόποι ζωής. Οι κάποιες σκέψεις πουακολουθούν, συνέχεια της τελευταίαςτου σελίδας, είναι το σχόλιο μιας ανά-γνωσης και το ευχαριστώ πολλών που θαθελαν να κρατήσουν ζωντανή την ανα-τρεπτική συγκίνηση του κειμένου και τοήθος μίας εποχής και μίας ποιότητας.

Η φωνή της πόλης

Το βιβλίο, σπονδυλωτές μικρές ιστο-ρίες της παιδικής και εφηβικής ηλικίαςτου συγγραφέα είναι αφιερωμένο σταπαιδιά της πόλης της Λευκάδας, στα«τότε» παιδιά, που πια μεγάλωσαν. Ανά-μεσα στον «οίκο» και στο «∆ήμο» ο συγ-γραφέας αφηγείται ψηφίδες καθημερι-νότητας της πόλης. Σε ένα κείμενο αιχ-μηρό και συχνά σπαρακτικό μιλάει γιατο παρελθόν με την αμεσότητα του τώραέχοντας κρατήσει τόσο καιρό άφθαρτητην αγάπη και την κατάθεση ζωής σταγεγονότα. Εκτός από τη μνήμη που θαυ-μαστά συγκράτησε τη χρονική εγγύτητατης αφήγησης υπάρχει μία ποιότητα πουδιατρέχει με μοναδικότητα τις σελίδεςαυτού του βιβλίου. Είναι η «απουσία»του συγγραφέα. Ο ίδιος είναι μία στιγμήτης αφήγησης σε μία θεατρική παρά-σταση μικρών πρωταγωνιστικών ρόλωνπου εναλλάσσονται σε μία λογική πουκαθορίζουν έντονα και ασυνεχή συναι-σθήματα. Το κείμενο είναι η φωνή τηςπόλης που φθάνει σε μας «δια χειρός»,όπως υπέγραφαν οι παλιοί ανώνυμοιαγιογράφοι στις εικόνες τους.

Σε κάποιο χρόνο που οι συνθήκες τοεπέτρεψαν, ο συγγραφέας επέστρεψεστον τόπο του και κάνοντας μια σχεδόνηρωική κατάθεση ψυχής, ανέσυρε απότο χρόνο και ακούμπησε δίπλα μας ιστο-ρίες, ανώνυμες και μη, μέσα από τα παι-δικά βλέμματα. Σαν την εκπλήρωση ενόςόρκου, χρέους ζωής. Οι σύντομες αυτέςαληθινές ιστορίες είναι πιο καίριες απόοποιαδήποτε επιστημονική ερμηνεία γιατην κατανόηση της εποχής. Η σιωπή μοι-

άζει πιο φλύαρη από οποιαδήποτε ανά-λυση. Σέβας και σεμνότητα αναδει-κνύουν το ψίθυρο σε λόγο καθηλωτικό.Όλα είναι παρόντα σε αυτές τις διηγή-σεις αυτά που φοβίζουν, που φέρνουνδάκρυ, πράγματα που κρύβουμε μήπωςκαι δε τα καλοδεχτούν οι πολλοί. Η στέ-ρηση, η αγωνία της επιβίωσης, οι άδικοιεργοδότες, οι προδοσίες, οι πολιτικέςανατροπές, ο θάνατος, η ανημποριά, ταγερατειά, το κράτος, τα αναπάντεχα τηςφύσης, τα κάποια ανθρώπινα καιόμορφα, οι σχολικές διακρίσεις, ταόνειρα, η πίστη για την αλλαγή, η ευρη-ματικότητα της αντίστασης. Η κάθε ζωή,μικρή ή μεγάλη, ένας κόσμος ολόκλη-ρος.

Ανεπιτήδευτο και αληθινό

Αυτό περνάει μέσα από τις σελίδες τουβιβλίου, η σημαντικότητα και η ιερότητατης καθημερινότητας. Μάτια με βλέμμαευθύ και ζωντανό που σε κοιτούν απόπαντού. Ο συγγραφέας δε παρεμβαίνειστις διηγήσεις αυτές και δε τις αξιολογεί

ακόμη και εκεί που ο ίδιος εμπλέκεταιμε τον ένα ή τον άλλο τρόπο δε ζητά δι-καίωση. ∆ε θέλει να αποδείξει ούτε ναζητήσει τίποτα για τον ίδιο. Αφήνει τασχήματα στην οξύτητά τους και δε τααπαλύνει. Αυτά μιλούν. Η ροή της ιστο-ρίας βηματίζει σε δρόμους σύνθετους, σεένα ολικό, σφαιρικό κοινωνικό σχήμα,όπου όλα συμβαίνουν και συνυπάρχουνμοιραία με τις αντιφάσεις τους, δίκαιοιάδικοι, λιγότερο ή περισσότερο ευνοη-μένοι. Σημασία έχει η αυθυπαρξία κάθεζωής, η πίστη σε έναν αγώνα που μπορείνα κάνει τον κόσμο καλύτερο.

Μέσα σε αυτά τα πολλαπλά πορτραίτα

ανθρώπων και γεγονότων, η κύρια αιτιό-τητα που σταθερά διακρίνεται μέσα απότις επιλογές και τις κρίσεις του συγγρα-φέως είναι η εμμονή και η προβολή σχε-δόν διδακτικά ενός αξιολογικού πλαι-σίου, πάνω στο οποίο εξυφαίνεται η ατο-μική ζωή. Τα ιδεολογικά ερεθίσματα κα-θορίζουν σχεδόν θρησκευτικά, με μίασταθερότητα την κοινωνική συνοχή μεμεγάλες αντιστάσεις ανατροπής ακόμηκαι μπροστά σε σοβαρά γεγονότα. Αυτότο αξιολογικό πλαίσιο στο οποίο παράτις ιδιαιτερότητες και τις διαφορές τους,κινείται ο πληθυσμός της πόλης είναι τομοναδικό στοιχείο που ενθαρρυντικάεπεμβαίνει και επιτρέπει τη κοινωνικήσυνοχή.

Τελειώνοντας, με την ευχή ενός καλούταξιδιού σε αυτό το ανεπιτήδευτο καιαληθινό κείμενο, αφήνω αναπάντητο ένααέναα επαναλαμβανόμενο ερώτημα γιατα πολλά πρόσωπα της ιστορίας, την αν-τικειμενικότητα και την υποκειμενικό-τητα στην έκθεση των γεγονότων. Πόσοείναι ο καθένας μας σύγχρονος με τα γε-γονότα της εποχής του; Αυτό για τις ανα-μνήσεις, γραπτές και προφορικές, πουπολλές φορές αντιφατικά αναφέρονταισε κάποιο τόπο. Πόσο είναι δυνατόνάραγε να ασκηθούμε από μικροί σε μίακοινότητα ανοικτή, στην οποία μπορείνα εγγράφονται όλες οι αγεφύρωτες κά-ποτε διαφορές, χωρίς αυτές οι τεμαχι-σμένες και πολυδιάστατες ζωές να αναι-ρούν τη πίστη ότι ο αγώνας της αλλαγήςείναι προνόμιο πανανθρώπινα αναφαί-ρετο.

Μίρα Ειρηναίου

Ο συγ γρα φέ ας δε πα ρεμ -βαί νει στις διη γή σειςαυ τές και δε τις α ξιο λο -γεί α κό μη και ε κεί που οί διος ε μπλέ κε ται με τονέ να ή τον άλ λο τρό πο δεζη τά δι καίω ση. ∆ε θέ λεινα α πο δεί ξει ού τε να ζη -τή σει τί πο τα για τον ί διο.

“Σχόλιο μιας ανάγνωσηςΓια το βιβλίο του Θ. Καλαφάτη “Από το Λυκόφως στο Λυκαυγές 1944-1949”

ΒιβλιοπαρουσίασηΟι εκδόσεις Θεμέλιο παρουσιάζουν το βιβλίο του Θανάση Καλαφάτη «Από το Λυ-

κόφως στο Λυκαυγές 1944-1949. Κοινωνική ωρίμανση και πολιτική στρά-τευση» την Τρίτη 24 Μαρτίου, στις 6 μ.μ., στη Στοά του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5).Μιλούν οι Έφη Γαζή, Νίκος Θεοτοκάς, Ηλίας Νικολακόπουλος και Στέφανος Στε-φάνου. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα εκτεθεί ταυτόχρονα η σειρά των έργων τουΓιάννη Ψυχοπαίδη «Αγία Μαύρα».

Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015 2255ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ψ

Με τον τίτλο Ψ, ο Νίκος Κόνιαρης μας καλεί στην ατομική τουέκθεση, η οποία έχει ως θέμα της τον άνθρωπο σαν να απο-

τελεί είδος προς εξαφάνιση. «Γυμνός» και απροστάτευτος στήνε-ται σε μια γωνία, πάνω σε ένα κρεβάτι, καθισμένος σε μια καρέκλαή όρθιος μπροστά σε έναν τοίχο. Ο καλλιτέχνης, ως αόρατος πα-ρατηρητής - ερευνητής της ανθρώπινης φύσης, απομονώνει τη φι-γούρα και την μελετά, ενώ κάθε αντικείμενο στο χώρο είναι πε-ριττό. ∆εν πρόκειται για αναπαράσταση της ανατομίας του ανθρώ-που ούτε για το πορτρέτο ενός «συγκεκριμένου» προσώπου αλλάγια τη ψυχογραφία κάθε ανθρώπου που ο αόρατος παρατηρητήςστριμώχνει σε μια γωνιά ενός άδειου δωματίου. Η έκθεση διαρκείέως τις 18 Απριλίου. Ωράριο: ∆ευτέρα έως Παρασκευή 11π.μ. -9μ.μ., Σάββατο 11π.μ. - 4μ.μ.

Ena Art Gallery (Βαλαωρίτου 9Γ, Αθήνα, τηλ.: 2103388501)

Γιάννης Κονταράτος

Μέχρι τις 2 Μαΐου, μια σειρά έργων μεγάλων διαστάσεων μελάδι, τα οποία απεικονίζουν καμπυλόμορφους σχηματισμούς

που παραπέμπουν σε πάσχοντα ανθρώπινα μέλη ή σώματα, μαςπαρουσιάζει ο Γιάννης Κονταράτος. Η συνθετική λιτότητα, η εμ-μονή στη συμμετρία, η έντονη σχηματοποίηση και η αφαιρετικό-τητα συνδυάζονται με περιγραφικές λεπτομέρειες, που με τηνυπαινικτικότητά τους νοηματοδοτούν τις μορφές και εντείνουν τησωματικότητά τους. Αν και η αμφισημία και η ελλειπτικότητα τωνέργων στοχεύουν να προκαλέσουν πληθώρα αναγνώσεων και ερ-μηνειών, ενεργοποιώντας τη συλλογική μνήμη, ο καλλιτέχνης ανα-φέρεται ταυτόχρονα στις σημερινές δύσκολες εξωτερικές συνθή-κες, προκειμένου να μετρήσει τη δυνατότητα αντίστασης και αν-τοχής του εικαστικού του ιδιώματος στο παρόν.

Ωράριο: Τρίτη έως Παρασκευή 11π.μ. - 2.30μ.μ. και 6.30 -9.30μ.μ., Σάββατο 11π.μ. - 3μ.μ.

Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης (Ξενοκράτους 7, Αθήνα, τηλ.:2107244552)

Παίζω και καταλαβαίνω

Ηνέα μόνιμη έκθεση του Μουσείου Ηρακλειδών, που πρόσφαταξεκίνησε τη λειτουργία της, έχει τίτλο Παίζω και καταλα-

βαίνω. Η πρωτοτυπία και η μοναδικότητά της έγκειται στο δια-δραστικό της χαρακτήρα, δηλαδή στο ότι ο επισκέπτης βιώνει τηδιασύνδεση της επιστήμης, της τέχνης, των μαθηματικών και τηςφιλοσοφίας, παίζοντας και αλληλεπιδρώντας με ειδικές κατα-σκευές. Έτσι, συνειδητοποιεί τη διττή ανάγκη τού ανθρώπινουπνεύματος για έκφραση (μέσω της τέχνης) και κατανόηση (μέσωτης λογικής και των μαθηματικών). Γενική είσοδος: 6 ευρώ (δω-ρεάν για γονείς που συνοδεύουν τα παιδιά τους). Ωράριο: Σάββατοκαι Κυριακή 11.00 – 19.00

Μουσείο Ηρακλειδών - Κεντρικό Κτίριο (Ηρακλειδών 16, Θη-σείο, Αθήνα, τηλ.: 2103461981)

Νησίδες – Το τέλειο άλμα

ΗΚρήνη ∆ημοπούλου και η ∆ήμητρα ∆ημοπούλου παρουσιά-ζουν δύο παράλληλες εκθέσεις μέχρι τις 18 Απριλίου. αντι-

στοίχως, στην πρώτη η μία καλλιτέχνις κάνει μια συμπλεγματικήαποτύπωση ζευγών ετερόκλητων εικόνων. Οι εικόνες της αναπα-ριστούν χώρους που είναι δημόσιοι, αλλά ανήκουν σε διαφορετικάπεριβάλλοντα, συστήματα και χρονικές στιγμές. Στη δεύτερη έκ-θεση ο επισκέπτης παρακολουθεί κατά μήκος, πλάτος και βάθοςτου χώρου ένα είδος εξελισσόμενης προσωπικότητας όπου πέντεβιντεοπροβολές και μία ζωγραφική εγκατάσταση συνοδεύονταιαπό ένα συμπαντικό ηχοτοπίο. Ωράριο: ∆ευτέρα έως Παρασκευή 2- 8.30μ.μ., Σάββατο 2 - 6μ.μ.

Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού BETON 7(Πύδνας 7, στάσηΜετρό Κεραμεικός, Βοτανικός, Αθήνα, τηλ.: 2107512625)

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣΧΑΡΤΗΣ

Επιμέλεια: Κατερίνα Αναστασίου• [email protected]

Του ∆ιονύση Τζαρέλα

Στην επιστολή του προςτον Danielson(10.4.1879), ο Μαρξ για

να περιγράψει τη γνωσιολο-γική δυσκολία ανάλυσης τηςκρίσης ως πολυπαραγοντικήςδιαδικασίας, τονίζει πως «πρέ-πει να παρατηρήσουμε αυτέςτις τρέχουσες εξελίξεις μέχριτο πράγμα να ωριμάσει, μόνοτότε μπορούμε να τις κατανα-λώσουμε παραγωγικά, δηλαδήθεωρητικά».

Η ανάλυση της κρίσης καιτων επιπτώσεών της σε πολι-τικό, οικονομικό και κοινω-νικό επίπεδο οφείλει δηλαδήνα συνδυάζει την καταγραφήτων εμπειρικών δεδομένων μετο θεωρητικό συσχετισμό τουςκαι μόνο έπειτα από τη διεξο-δική ανάλυση της συγκεκριμέ-νης κατάστασης να εξάγει θε-ωρητικά συμπεράσματα.

Ο Σ. Σακελλαρόπουλος μετο βιβλίο του «Κρίση και κοι-νωνική διαστρωμάτωση στηνΕλλάδα του 21ου αιώνα» επι-τυγχάνει ακριβώς να συνδυά-σει τη θεωρητική ανάλυση μετα εμπειρικά δεδομένα και άρανα προσφέρει μια συνεκτικήερμηνεία της τρέχουσας οικο-νομικής κρίσης. Το βιβλίο τουΣακελλαρόπουλου προσφέρειμια σημαντική αναγνωστικήεμπειρία και αποτελεί υπό-δειγμα μεθοδολογικής έρευ-νας. Ο συγγραφέας αναλύειεπιστημονικά την παρούσακρίση, ενοποιώντας τις επιμέ-ρους εκδηλώσεις της και απο-δεικνύει τη συσχέτιση της ελ-ληνικής κρίσης με τη διεθνήκρίση του 2008, που θεωρείταιπεριπλεγμένη συνέχεια τηςκρίσης του 1973 (1ο κεφά-λαιο). Ταυτόχρονα, ο Σακελλα-ρόπουλος αποδομεί με ενάρ-γεια και γλαφυρότητα μίαπρος μία τις κυρίαρχες αφηγή-σεις για την κρίση, καταδει-κνύοντας όχι μόνο την επιστη-μονική τους ανεπάρκεια, αλλάκαι την ιδεολογική τους μονο-μέρεια (2ο κεφάλαιο).

Ο συγγραφέας τοποθετείστην ορθή της διάσταση τησχέση κρίσης - μνημονίου καιθεωρεί τα αλλεπάλληλα πα-κέτα μέτρων την πολιτικήαπάντηση της κυρίαρχηςτάξης στην οικονομική κρίση(3ο κεφάλαιο).

Με πληθώρα εμπειρικών καιμετρήσιμων δεδομένων (που

έχουν προέλθει από αναλύσειςκαι μεταναλύσεις) καταδει-κνύεται, πέραν πάσης αμφιβο-λίας, η ταξικότητα των πολιτι-κών λιτότητας, η πολιτική κυ-ριαρχία των μονοπωλιακώνκαπιταλιστικών μερίδων (4οκεφάλαιο) και οι κοινωνικέςσυνέπειες της κρίσης (5ο κε-φάλαιο). Βασική θέση του Σα-κελλαρόπουλου είναι πως ηεσωτερίκευση της παγκόσμιαςκαπιταλιστικής κρίσης στονελληνικό κοινωνικό σχηματι-σμό και οι ακολουθουμένεςπολιτικές σε εθνικό, αλλά κυ-ρίως σε επίπεδο υπερεθνικώνοργανισμών (ευρωζώνη, ΕΕ),αποτελούν το μοντέλο με τοοποίο το κεφάλαιο φιλοδοξείνα υπερβεί την κρίση.

Στο 6ο κεφάλαιο, ο συγγρα-φέας συσχετίζει τα δομικάστοιχεία αυταρχικού κρατι-σμού των τελευταιών δεκαε-τιών, που αποτελούν το διε-θνές θεσμικό πλαίσιο, με τιςμορφικές μετατοπίσεις του ελ-ληνικού κράτους τη στιγμή τηςκρίσης. Ο Σακελλαρόπουλοςαναλύει τη διαδικασία κανονι-κοποίησης της κατάστασηςεξαίρεσης, μέσα από τις αλλα-γές στην εσωτερική λειτουργίατων κρατικών μηχανισμών καιτην άμεση εμπλοκή των δομώντων δανειστών στην κρατικήδιοίκηση. Για να περιγράψειτις μορφικές αλλαγές του ελ-ληνικού κράτους και τη θέσητου ελληνικού καπιταλισμούστο ιμπεριαλιστικό σύστημα, οσυγγραφέας εισάγει την έννοιατου οιονεί προτεκτοράτου (σελ131). Το οιονεί προτεκτοράτοαποτελεί μια «νέα μορφή υβρι-δικού κράτους», «αδιαπέρα-στου από την ταξική πάλη»που δοκιμάζεται στην Ελλάδα,αλλά που δυνητικά μπορεί νααποτελέσει το μοντέλο «λει-τουργικής» αναπαραγωγήςτων καπιταλιστικών σχέσεωνστο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικόπλέγμα.

Στο 7ο και 8ο κεφάλαιο κα-ταγράφονται οι ποικίλες εκ-φάνσεις των αντιδράσεων τωνκυριαρχούμενων τάξεων και οισαρωτικές επιδράσεις στοεκλογικό-κομματικό σύστηματων αλλαγών των κοινωνικώνσυσχετισμών που επιφέρει ηκρίση.

Το 2ο μέρος του βιβλίου χω-ρίζεται σε δύο μέρη. Στο 1ομέρος, ο Σακελλαρόπουλοςεπεξεργάζεται με κριτικό

πνεύμα τη μαρξιστική θεωρίατων κοινωνικών τάξεων. Οικοινωνικές τάξεις υπάρχουνμέσα από την πάλη τους, ενώτο φαινόμενο της εκμετάλλευ-σης αναδεικνύεται ως το πιοασφαλές επιστημολογικά κρι-τήριο του ταξικού διαχωρι-σμού. Ο συγγραφέας στη συνέ-χεια προσεγγίζει το ζήτημα τηςπαραγωγικής εργασίας στονκαπιταλιστικό τρόπο παραγω-γής, ασκώντας κριτική στη«φυσιοκρατική» προσέγγισητου Πουλαντζά, συνεισφέρον-τας έτσι στην προσπάθειαοριοθέτησης και ανάλυσηςτων σύγχρονων χαρακτηριστι-κών των κοινωνικών τάξεων.

Στο πλαίσιο αυτών των θεω-ρητικών παραδοχών, ο συγ-γραφέας προσεγγίζει τη μι-κροαστική τάξη -παραδοσιακήκαι νέα, διαταξικές κατηγορίες(δημόσιοι υπάλληλοι, αγρότες,διανοούμενοι)- ενώ κρίνει τιςαστικές και ψευδοριζοσπαστι-κές αντιλήψεις για το τέλοςτων κοινωνικών τάξεων, κατα-δεικνύοντας τη μερικότητα καιτη θεωρητική ανεπάρκειά τους(κεφάλαια 2-4).

Στο τελευταίο μέρος, ο Σα-κελλαρόπουλος αξιοποιώνταςπληθώρα στοιχείων, καταγρά-φει την εξέλιξη της κοινωνι-κής διαστρωμάτωσης στην Ελ-λάδα, τις τρεις τελευταίες δε-καετίες, προσφέροντας μιαεξαίρετη θεωρητική απεικό-νιση της ταξικής δομής της ελ-ληνικής κοινωνίας.

Συνοψίζοντας, το βιβλίο τουΣ. Σακελλαρόπουλου αποτελείένα χρήσιμο εργαλείο κατα-νόησης και ερμηνείας της πα-ρούσας κρίσης που συνδυάζειτο κατανοητό και προσιτόύφος με τη θεωρητική εμβά-θυνση, την επιστημονική δεον-τολογία με την πολιτική ριζο-σπαστική οπτική. Στέκεταικριτικά απέναντι στις κυρίαρ-χες αφηγήσεις για την κρίση,αποκαλύπτοντας την άβοληαλήθεια που αυτές προσπα-θούν να συσκοτίσουν: η κρίσηδεν είναι φυσικό φαινόμενο,ούτε ελληνική ιδιαιτερότητα.Είναι εγγενές χαρακτηριστικότου καπιταλισμού και η πιοβίαιη και κρυστάλλινη απεικό-νιση της πάλης των τάξεων.

•

Η κρίση ως απεικόνισητης πάλης των τάξεωνΓια το βιβλίο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου “Κρίση και κοινωνικήδιαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα” [2014,εκδόσεις Τόπος, σελ. 349]

Το βιβλίο του Σ. Σακελλαρόπουλουαποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο κατα-νόησης και ερμηνείας της παρούσαςκρίσης που συνδυάζει το κατανοητόκαι προσιτό ύφος με τη θεωρητική εμ-βάθυνση, την επιστημονική δεοντολο-γία με την πολιτική ριζοσπαστικήοπτική.

“

2266 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Oκαλλιτεχνικός διευθυντής μεγάλων δημόσιωνοργανισμών πρέπει πρώτα -πρώτα να διαθέ-τει στιβαρή παρουσία στο χώρο που καλείται

να ηγηθεί, βαθιά γνώση του αντικειμένου, απόρροιατης οποίας είναι και οι σχέσεις του με τη διεθνή καλ-λιτεχνική κοινότητα, να είναι οργανωτικός, οραματι-κός, οξυδερκής, ανοιχτός στις προκλήσεις και ου-σιαστικά αντικειμενικός στις επιλογές των συνεργα-τών του και στους καλλιτέχνες των οποίων τη δου-λειά διαλέγει να παρουσιάσει. Ένας κρατικός καλλι-τεχνικός οργανισμός δεν μπορεί να είναι τσιφλίκικανενός, δεν επιτρέπονται εμμονές, μονομέρειες και«περιβάλλοντα». Και εννοείται δεν δουλεύει ανεξέ-λεγκτος. Όπως κάθε δημόσιο πρόσωπο σε θέση ευ-θύνης, οφείλει να δίνει τακτικά λόγο για τα πεπραγ-μένα του, να ενημερώνει για την πορεία του χώρουτον οποίο διευθύνει, να αποδίδει λογαριασμό για ταχρήματα που διαχειρίζεται, τα οποία είναι χρήματατου κρατικού κορβανά, δηλαδή χρήματα που προέρ-χονται από τον ελληνικό λαό. Από την άλλη, ο καλ-λιτεχνικός διευθυντής πρέπει να χαίρει της εμπιστο-σύνης της πολιτικής ηγεσίας τουλάχιστον του υπουρ-γείου Πολιτισμού, ανεξαρτήτως των πολιτικών τουπεποιθήσεων, και να έχει ελευθερία κινήσεων και

έργου. Ένας καλλιτεχνικός διευθυντής έχει αυτή τηθέση για την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού καιτην προκοπή της τέχνης και του πολιτισμού, πουείναι το τελικό ζητούμενο και αφορά πραγματικά τολαό εν γένει και την καλλιτεχνική κοινότητα ειδικό-τερα.

Αόριστη αιτιολόγηση

Ας έρθουμε τώρα στο επίδικο. Η θητεία του κ. Χα-τζάκη λήγει κανονικά τον Μάιο του 2016. Του ζητή-θηκε -φανταζόμαστε ευγενικά- η παραίτησή του 15μήνες νωρίτερα. Η αιτιολόγηση είναι ασαφής και αό-ριστη εξαιτίας της γενικότητάς της: «Χρειάζονται νέαπρόσωπα για να υπηρετηθεί το νέο όραμα του Εθνι-κού Θεάτρου». Όμως το ΥΠΠΟΠΑΙΘ δεν έχει πα-ρουσιάσει ακόμη αυτό το όραμα, ενώ ούτε στο πρό-γραμμα του τμήματος πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, πουέγινε η βάση των λιγοστών προεκλογικών εξαγγε-λιών για τον πολιτισμό, υπήρχε κάτι διαφωτιστικό-τερο. Από την άλλη, η κίνηση του υπουργείου είναιβιαστική και αψυχολόγητη, χωρίς δε νομικό έρεισμα.Έτσι χάνει το, κατά τη γνώμη μας, δίκαιόν της. Θαέπρεπε να υπάρχει μια σταδιακή πορεία επιστέγασματης οποίας θα ήταν το αίτημα για παραίτηση του κ.Χατζάκη. Όταν, μάλιστα, δεν έχει τεθεί τέτοιο θέμα,ως τώρα τουλάχιστον, σε άλλες περιπτώσεις στονίδιο χώρο, όπως του κ. Λούκου στο Φεστιβάλ Αθη-νών ή του κ. Βούρου στο ΚΘΒΕ. Και προπαντός χρει-αζόταν μια ήρεμη αντιμετώπιση της -αναμενόμενης-άρνησης.

Ο κ. Χατζάκης αντέδρασε με μια επιστολή ποταμόστην οποία παρουσιάζει το έργο του στο Εθνικό όσομπορεί πιο λαμπρό, όπου εμπλέκει και τον πρόεδροτης Ένωσης Θεάτρων της Ευρώπης, κ. Ilan Ronen,στην οποία το υπουργείο απάντησε με ένα ειρωνικόδελτίο Τύπου. Έχασε δηλαδή μαζί με την ψυχραιμίατου και την ευκαιρία να απαντήσει εμπεριστατωμέναπώς σκέφτεται το Εθνικό Θέατρο και, άρα, ποιος ται-ριάζει για καλλιτεχνικός διευθυντής του.

Επιχειρήματα που δεν ειπώθηκαν

Το επιχείρημα πως ο κ. Χατζάκης έχει μακρά θη-τεία στη διεύθυνση κρατικών θεατρικών οργανι-σμών, διατυπωμένο αρνητικά και με πρόθεση ναφανεί πως πρόκειται για κρατικοδίαιτο καλλιτέχνη,δεν είναι δυνατό. Το θέμα είναι γιατί επελέγη επα-νειλημμένα και τι έργο άφησε πίσω του σ’ αυτούςτους οργανισμούς. Το θέμα είναι επίσης πώς και μεποια κριτήρια επελέγη ως καλλιτεχνικός διευθυντήςτου Εθνικού, τη στιγμή ακριβώς που υπήρχε σε εκ-κρεμότητα έκδοση του εισαγγελικού πορίσματος γιατον τελευταίο απολογισμό του, που καταψήφισε το∆.Σ. του ΚΘΒΕ (η αντιπαράθεση ξεκίνησε για τις συμ-παραγωγές με το Ακροπόλ) και ενώ ο τότε υπουργόςΠολιτισμού κ. Τζαβάρας δήλωνε πως είναι «απολύ-

τως προσωπική επιλογή του». Όμως ο διευθυντήςτου Εθνικού Θεάτρου δεν μπορεί να είναι προσωπικήεπιλογή του υπουργού Πολιτισμού, δεν πρόκειται γιαθέση στην οποία βάζουμε τους φίλους μας ούτε τουςσκηνοθέτες που οι δουλειές τους μας αρέσουν.

Το Εθνικό Θέατρο στα χέρια του κ. Χατζάκη έγινεπιο εξωστρεφές, πιο λαϊκό -κάτι που θα μπορούσενα είναι θετικό, αλίμονο αν το Εθνικό Θέατρο μιαςχώρας μετατραπεί αποκλειστικά σε πειραματικόχώρο για λίγους- «άνοιξε» σε νέα ονόματα (σε αντί-θεση με την περίοδο Χουβαρδά, που ήξερε κανείς,πριν ανακοινωθεί το υποκριτικό επιτελείο μιας πα-ράστασης, ποιοι περίπου θα το αποτελούν). Όμως, οβασικός γνώμονας ήταν το οικονομικό, όπως τονίζε-ται στην επιστολή του: «Τα ταμειακά διαθέσιμα τουθεάτρου που ανέρχονταν στις 05.03.15 στο ποσό των3.720.248,53 ευρώ, χωρίς καμία οφειλή σε κανέναν».Το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου,ωστόσο, με επιστολή στον κ. Ξυδάκη μιλά για «λα-θροχειρίες» στον προϋπολογισμό ώστε να φανεί ισο-σκελισμένος, όπως επίσης και για πληθώρα συμβού-λων, διπλές συμβάσεις και άλλα τέτοια που πρέπεινα μελετηθούν.

Ένα σκανδαλώδες κατέβασμα

Τα χρόνια της θητείας του το δραματολόγιο συν-τηρητικοποιήθηκε, προτάχθηκαν μεγάλες παραγω-γές, όπως οι προερχόμενες από ταινίες του παλιούελληνικού κινηματογράφου, με αμφιλεγόμενη καλ-λιτεχνική στόχευση, ενώ δεν υπήρξε μέριμνα για τηνπαρουσία του Εθνικού στο εξωτερικό. Ένα σκανδα-λώδες κατέβασμα παράστασης σημάδεψε τον τελευ-ταίο καιρό: πρόκειται για το «Έτσι είναι αν έτσι νο-μίζετε» του Λ. Πιραντέλο σε σκηνοθεσία ∆ημήτρηΚαρατζά. Στο νεαρό σκηνοθέτη ο Χατζάκης έκανεαγωγή ζητώντας το ποσό των 300.000 ευρώ για μιαανάρτηση σε προσωπικό του διαδικτυακό λογαρια-σμό, την οποία θεώρησε προσβλητική για το πρό-σωπό του. Η ανάρτηση πάντως είχε κατέβει ήδη απότην επόμενη. Η αγωγή απεσύρθη πριν από λίγεςμέρες μετά από ένα κύμα διαμαρτυρίας και υποστή-ριξης του Καρατζά.

Εν κατακλείδι, η υπόθεση του Εθνικού Θεάτρουκαι του καλλιτεχνικού διευθυντή του πρέπει να ανοί-ξει κι όχι να κλείσει. Το υπουργείο οφείλει να λει-τουργεί έλλογα και όχι παρορμητικά, να καταδει-κνύει το σχεδιασμό μέσα στον οποίο εντάσσει τηνκάθε κίνησή του, ώστε να μη βρίσκεται υπόλογο, ενώέχει δίκιο. Κυρίως οφείλει άμεσα να παρουσιάσει σα-φείς και ολοκληρωμένες θέσεις και να τις υποβάλειστη βάσανο της κριτικής. Στην ίδια βάσανο να υπο-βάλει τις προτάσεις για τα πρόσωπα που μπορούν νααντικαταστήσουν τον κ. Χατζάκη -και υπάρχον δε-κάδες άξιοι άνθρωποι για να δοκιμαστούν. Τα δημό-σια αξιώματα άλλωστε δεν τα παντρευόμαστε, ταυπηρετούμε. Το θέμα είναι να ξέρουμε τι Εθνικό θέ-λουμε και, άρα, με ποια κριτήρια θα επιλέξουμε τονδιευθυντή του. Αλλά κάτι τέτοιο είναι θέμα μόνο τουυπουργείου άραγε; Μέχρι να απαντηθούν αυτά καιάλλα ερωτήματα, το Εθνικό πρέπει να λειτουργείομαλά, ολοκληρώνοντας τον όποιο προγραμματισμότου.

Μαρώ Τριανταφύλλου

Χρειάζεται όραμα και ψυχραιμίαΜε αφορμή το αίτημα για παραίτηση και την άρνηση του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου

Πριν από μερικές μέρες ο υπουργός Πολιτισμού, κ. N. Ξυδάκης, ζήτησε την παραίτηση του νυν διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, κ. Σ.Χατζάκη, ο οποίος αρνήθηκε και σε επιστολή του, μια μέρα μετά, εμφάνισε τον εαυτό του ως πολιτικά διωκόμενο. Το ζήτημα δεν είναι απλό.Θέτει το πολύ σοβαρό πολιτικό πρόβλημα τι σημαίνει και με ποια κριτήρια επιλέγεται ο επικεφαλής ενός μεγάλου δημόσιου καλλιτεχνικούοργανισμού, όπως είναι το Εθνικό Θέατρο, η ΕΛΣ, το ΕΜΣΤ κ.ά., θέμα στο οποίο καλείται η κυβέρνηση να πάρει θέση, μολονότι, αληθώς,τέτοια ζητήματα πρέπει να εξετάζονται και κατά περίπτωση.

Το υπουργείο οφείλει ναλειτουργεί έλλογα και όχιπαρορμητικά, να καταδεικνύειτο σχεδιασμό μέσα στον οποίοεντάσσει την κάθε κίνησή του,ώστε να μη βρίσκεται υπόλογο,ενώ έχει δίκιο.

“

Γιάννης Μακριδάκης«Αντί Στεφάνου»Εκδόσεις ΕστίαςΦεβρ. 2015

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζο-νται συχνότερα νέοι Έλληνες συγ-γραφείς ερχόμενοι από την Αγγλία

ή και τις Ηνωμένες Πολιτείες παρά κά-τοικοι της ελληνικής επαρχίας, της Θεσ-σαλονίκης συμπεριλαμβανομένης. Σήμε-ρα, ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέαςπου προβάλλεται στον Τύπο είναι κατάκανόνα Αθηναίος. Από αυτήν την άπο-ψη, ο Γιάννης Μακριδάκης, που γεννή-θηκε στη Χίο και εξακολουθεί να κατοι-κεί εκεί, με διακοπή μόνο στα χρόνιατων σπουδών, αποτελεί εξαίρεση. Αλλάκι αυτός, την ανάδειξή του την οφείλειστον Αθηναίο εκδότη που εξασφάλισε.Τα δυο πρώτα βιβλία του, που ήταν το-πικές εκδόσεις, έμειναν στην αφάνεια.Το πρώτο σχολιάστηκε τέσσερα χρόνιααργότερα, όταν επανεκδόθηκε από τονΑθηναίο εκδότη, στον οποίο και έχει μεί-νει, μέχρι σήμερα, πιστός. ∆εν επέδειξετην κινητικότητα των συνομηλίκων του,που, μόλις φανούν τα πρώτα σημεία κά-ποιας πλατύτερης αποδοχής, αποσκιρ-τούν από τον αρχικό εκδοτικό οίκο, ανα-ζητώντας άλλον με αποτελεσματικότερομηχανισμό προώθησης στο περιορισμέ-νης μεν κλίμακας αλλά περιωπής “σταρσύστεμ” του χώρου του βιβλίου. Υιοθέ-τησε, ωστόσο, τους δικούς τους ρυθμούςέκδοσης, που θα χαρακτηρίζονταν τα-χείς, δίνοντας πρόσφατα και την εντύ-πωση του εσπευσμένου. Αν και κατά μιαδιαφορετική οπτική, αποκαλούνται α-πλώς επαγγελματικοί. Ο Μακριδάκης,που συγκαταλέγεται στους πιο παραγω-γικούς, εκδίδει ένα βιβλίο τον χρόνο,που είναι η συνήθης παραγωγική δρα-στηριότητα των συγγραφέων πολυσέλι-δων μυθιστορημάτων, αισθηματικών καιαστυνομικών. Η διαφορά είναι ότι εκεί-νοι δεν ανήκουν στη λογοτεχνική ενδο-χώρα, όπου, εξαρχής, η κριτικήτοποθέτησε τον Μακριδάκη. Ουσιαστικήδιαφορά, αλλά, ως φαίνεται, τόσο λε-πτή, ώστε να μην γίνεται αντιληπτή απότον ίδιο, αλλά ούτε από το σώμα των κρι-τών, όπως παρουσιάζεται σήμερα, διευ-ρυμένο με τους επώνυμους και ανώνυ-μους κατόχους βιβλιοφιλικών μπλογκ.

Ο Μακριδάκης, με σπουδές μαθηματι-κού, έκανε την πρώτη του εμφάνιση πρινεννιά χρόνια, με βιβλίο εντασσόμενο στοχώρο της Ιστορίας, που ακολούθησε καιένα δεύτερο. Το πρώτο βιβλίο μυθοπλα-σίας ήταν το τρίτο, το 2008. Σε ολόκλη-ρη την επόμενη επταετία εκδίδει ένα βι-βλίο μυθοπλασίας ανά έτος, με εξαίρεσητο 2010, που εξέδωσε δυο, και πέρυσι,που δεν έδωσε το εκδοτικό παρόν. Συνο-λικά, μαζί με το πρόσφατο, οκτώ. Εξαρ-χής, εναλλάσσει τον χαρακτηρισμό τωνπεζογραφικών του βιβλίων. Ξεκίνησε μεμυθιστόρημα, ακολούθησε νουβέλα, με-τά πάλι μυθιστόρημα και ούτω καθεξής.Μέχρι το έβδομο, που το χαρακτήρισενουβέλα, ενώ ήταν η σειρά μυθιστορήμα-τος, και ακολούθησε το πρόσφατο, επί-σης με τον χαρακτηρισμό νουβέλα.Όπως φαίνεται, κριτήριο αποβαίνει ο α-ριθμός σελίδων, όπου το όριο μεταξύνουβέλας και μυθιστορήματος τοποθε-τείται περίπου στις 150 σελίδες. Ωστό-σο, στα μυθιστορήματα, ιδιαίτερα σταδυο πρώτα, η ύπαρξη κάποιας πλοκήςκαι η περιγραφή επεισοδίων, στα οποίαεμπλέκονται περισσότερα μυθοπλαστικάπρόσωπα, αιτιολογούν ως ένα βαθμό τονχαρακτηρισμό. Όπως και να έχει, σε αυ-τήν την τακτικότητα λανθάνει ένας μη-χανιστικός τρόπος.

Το εκ πρώτης όψεως παράδοξο είναιότι ενώ γέρνει ως συγγραφέας προς τησύντομη φόρμα, δεν έχει δημοσιεύσειδιήγημα. Τελικά, θα πρέπει να συμπερά-νουμε πως το πεζογραφικό είδος, πουταιριάζει στο συγγραφικό ταμπεραμέντο

του είναι το αφήγημα. Άλλωστε, πριν γί-νει συγγραφέας, ασχολήθηκε με την έ-ρευνα της Ιστορίας της Χίου, ως συλλέ-κτης τεκμηρίων και καταγραφέας προ-σωπικών μαρτυριών. Το πρώτο βιβλίοτου είναι συλλογή μαρτυριών και εντάσ-σεται στην προφορική Ιστορία του νη-σιού. Από αυτό το ερευνητικό απόθεμα,προέκυψαν και τα δυο πρώτα μυθιστο-ρήματά του. Παρόλο που εγκατέλειψε τοστάδιο του ερευνητή για εκείνο του συγ-γραφέα, η μαθητεία του στις προφορικέςαφηγήσεις στάθηκε μάλλον καθοριστι-κή. Ακόμη και όταν έχει μία υπόθεση,που επιδέχεται μυθιστορηματική ανά-πτυξη, αυτός, με τον αφηγηματικό τρό-πο που υιοθετεί, δημιουργεί επίφαση ε-νιαίας αφήγησης.

Όπως σχολιάζαμε στην παρουσίασητης δεύτερης νουβέλας του, εκείνο πουαποδυναμώνει τη μυθοπλαστική σύνθε-

ση, πολύ περισσότερο από το χιώτικο ι-διόλεκτο, είναι η εν μέρει κατάργηση τηςτελείας και η απόδοση μιας πολυεστια-κής αφήγησης ως έναν ενιαίο μακροπε-ρίοδο λόγο. Στην επόμενη νουβέλα, πε-ριόρισε ακόμη περισσότερο τη χρήση τηςτελείας, για να την επαναφέρει ως έναβαθμό στο πρόσφατο. Τα σημεία στί-ξεως, όμως, προέκυψαν λόγω ανάγκηςτου γραπτού λόγου, και αντίστοιχα, η κα-τάργησή τους ορίζεται από τις ανάγκεςτης αφήγησης και όχι από τη διάθεση γιαμορφικούς πειραματισμούς. Σχηματο-ποιώντας, αν η συγγραφή του μυθιστο-ρήματος απαιτεί το πλάσιμο ενός αριθ-μού χαρακτήρων και της νουβέλας ενόςβασικού, η αφήγηση αυτής της μορφήςείναι δεμένη με τον φορέα της, ο οποίοςκαθορίζει την προοπτική και μέσω αυτούαναπτύσσει τις απόψεις του.

Την περίοδο της οικονομικής κρίσης,ορισμένοι συγγραφείς, ακολουθώ-

ντας ξενόγλωσσα πρότυπα, επιδόθηκανσε αφηγήσεις με φιλοσοφίζοντα χαρα-κτήρα. Σε αυτές αναμιγνύουν μετανεοτε-ρικά διαβάσματα, κυρίως αγγλόφωνηςπροέλευσης, με ακούσματα από στόμα-τα χωρικών παλαιότερων εποχών. Έτσιπροκύπτουν διδακτικής φύσεως βιβλία,στα οποία αναπτύσσονται θεωρίες περίτου ευ ζην και τρόποι αντιμετώπισης τωνπροβλημάτων σε ατομική, κοινοτική ήκαι σε πλανητική κλίμακα. Παρόμοια βι-βλία διαβάζονται από ένα πλατύτεροκοινό, με αποτέλεσμα να γνωρίζουν επα-νεκδόσεις και τα πιο επιτυχημένα ναφτάνουν σε πωλήσεις, αριθμούς πολλα-πλάσιους των χιλίων αντιτύπων, όριο,που μετά βίας προσεγγίζει ένα πεζογρά-φημα. Μαζί με τα εκλαϊκευτικά αναγνώ-σματα, τύπου εγχειριδίου με συμβουλέςπρος επιβίωση, αυτές οι σωτηριολογικούχαρακτήρα αφηγήσεις καλύπτουν τη ζή-τηση που δημιούργησαν οι δυσκολίεςτων σημερινών περιστάσεων.

Ο Μακριδάκης στράφηκε στα μυθο-πλαστικά πεζά λίγο πριν το ξεκίνημα τηςκρίσης και, αντλώντας από αυτήν ιδέες,πορεύεται. Συνδυάζει σημαδιακά γεγο-νότα με μυθοπλαστικές καταστάσεις,που, σε μεγαλύτερη ή μικρότερη κλίμα-κα, πλάθει από τις ιστορίες που του α-φηγούνται οι συντοπίτες του. Άλλωστε,το σκηνικό και ο χορός των προσώπων

παραμένουν αμιγώς χιώτικα. Ένα χαρα-κτηριστικό των πεζογραφημάτων του εί-ναι η απουσία του έρωτα. Αντιθέτως, οθάνατος, στα πιο επιτυχημένα, αποβαί-νει το βασικό θέμα. ∆εν πρόκειται, ωστό-σο, για τραγικές αποβιώσεις, όπως θα α-ναμενόταν σε ιστορίες που εκτυλίσσο-νται εν καιρώ οικονομικής κρίσης. Κατάκανόνα, ο τρόπος και ο χρόνος του θα-νάτου συνιστούν το εύρημα για το στήσι-μο μίας ιστορίας με αδόκητη κατάληξη,καθώς ο συγγραφέας δίνει ιδιαίτερη ση-μασία στην έκπληξη του τέλους, την πε-ριβόητη ανατροπή των αναγνωστικώνπροσδοκιών κατά τους θεωρητικούς τηςλογοτεχνίας. Αυτοί ίσως να πρόσθετανότι προοικονομεί το ξάφνιασμα με έναντίτλο, που διεγείρει την περιέργεια. Εκεί-νο, πάντως, που φαίνεται να τον εμπνέεισυγγραφικά σε έναν θάνατο είναι η νε-κρώσιμη τελετή, αλλά και γενικότερα το

τελετουργικό του πένθους μετά την τα-φή με την τέλεση των μνημοσύνων. Στοπρόσφατο, μάλιστα, το νεκροταφείο α-ποβαίνει ο κυρίως χώρος εκτύλιξης τηςιστορίας.

Αυτή τη φορά, δεν ξεκινάει από τηντρέχουσα επικαιρότητα σε ελλαδικό

επίπεδο, αλλά αποφασίζει να στραφείστα δικά του, οικολογικής φύσης, ενδια-φέροντα και να τα προβάλλει μέσω καιτης λογοτεχνίας. Στο επίκεντρο βρίσκε-ται και πάλι η κρίση, αλλά σαν ένα γενι-κότερο πρόβλημα, που απαιτεί ριζοσπα-στικές λύσεις. Όπως είναι η εγκατά-λειψη του καταναλωτισμού και η υιοθέ-τηση φυσικού τρόπου ζωής, φυσικήςδιατροφής και “φυσικής καλλιέργειας”της γης. Ξεκινάει από το πρότυπο του οι-κολογικού χωριού, με “το σπίτι μέσα στοχωράφι”. Είναι το αποκαλούμενο και“πρότυπο της Χίου”, που αναφέρεται σεμια κοινωνία, όπου το 80% του πληθυ-σμού θα είναι αγρότες, με το σπίτι τουςμέσα στο χωράφι τους. Ως ιδανική έκτα-ση του χωραφιού ορίζονται τα πέντεστρέμματα, ενώ, ως μαρξιστική επιταγή,όλα τα χωράφια θα πρέπει να έχουν τηνίδια έκταση. Τα βασικά πλεονεκτήματαείναι η εξοικονόμηση ενέργειας και η α-ξιοποίηση των απορριμμάτων, των κο-πράνων συμπεριλαμβανομένων. Αν δώ-σουμε βάση στην πρόσφατη νουβέλα, ταανθρώπινα κόπρανα δεν εξαιρούνται, υ-πό την προϋπόθεση ο αγρότης, από μιαηλικία και ύστερα, να είναι χορτοφάγος.Επιστημονικώς, αυτό ειδικά το σημείοτης όλης σύλληψης, αν δεν σφάλλουμε,ελέγχεται ως ανακριβές.

Όπως και να έχει, σε αυτό το βιβλίο, οσυγγραφέας γίνεται αυτοβιογραφικός,καθώς ο κεντρικός ήρωας αποτελεί, ωςένα βαθμό, alter ego του. Ενδιαφέρεταιγια την αποανάπτυξη και τις “φυσικέςκαλλιέργειες”, τις οποίες και θέτει σε ε-φαρμογή στο χωράφι του. ∆εν είναι, ό-μως, ένας διανοούμενος λογοτέχνης αλ-λά έχει καταλήξει νεκροθάφτης, που δενεφαρμόζει το χιώτικο πρότυπο καλλιέρ-γειας της γης μόνο στο χωράφι του, αλ-λά και στον τάφο της άρτι αποθανούσηςμητέρας του. Ο Μακριδάκης, από τηνπρώτη του νουβέλα, με την οποία απέ-σπασε το ενδιαφέρον της κριτικής, εκ-πλήσσει με την ευρηματικότητά του.

Στην πρόσφατη, επέκτεινε τη δραστη-ριότητα του μπλόγκερ σε εκείνη τουσυγγραφέα, προβάλλοντας τις ιδέες τουκαι μέσω της πεζογραφίας. Αλλά, μάλ-λον, έπεσε θύμα υπερβάλλουσας πρωτο-τυπίας.

Το εύρημα για την ανάδειξη της ιδεο-λογικής αντιπαράθεσης των δυο τρόπωνεπιβίωσης και ευημερίας ταυτίζεται μετη φροντίδα της νεκρής μητέρας του νε-κροθάφτη. Ο γιος θέλει έναν απέριττοτάφο κοντά στη μάντρα, όπου θάβονταιοι παρακατιανοί, αντιθέτως ο μετανά-στης στην Αμερική αδελφός επιθυμεί έ-να μαυσωλείο σε περίοπτη θέση, όπου ενκαιρώ θα αναπαυθεί και αυτός μαζί μετην οικογένειά του. Πρόσφορο έδαφοςγια σάτιρα η δουλοπρέπεια των ντόπιωνμέχρι και του ιερέα απέναντι στον ζά-μπλουτο εξ Αμερικής, όπως και η ακα-λαισθησία αλλά και η βαρβαρότητα εκεί-νου απέναντι στο φυσικό περιβάλλον.Φωτεινό προβάλλει το παράδειγμα τουγιου, που δεν θέλει να πληγώνει ούτεκαν τη γη, αλλά και των φίλων του, πουσυμμερίζονται τις καινοτόμες απόψειςτου. Μεταξύ αυτών είναι και ο καθηγη-τής Θεολογίας του Γυμνασίου. Μέχρις ε-δώ, μέσα από μια σάτιρα νεοηθογραφι-κού τύπου, με κάποιες πλατειάζουσες ε-παναλήψεις, περιγράφονται, κάπωςσχηματικά λόγω τραγελαφικής διόγκω-σης, νοοτροπίες και στάσεις ζωής.

Μόνο που ο συγγραφέας, στο πλάσιμοτου νεκροθάφτη ως ουμανιστή χορτοφά-γου, δεν εξαίρεσε τους προσωπικούς τουθεολογικούς προβληματισμούς γύρω α-πό το φθαρτό σαρκίο και τις μεταθανά-τιες τύχες του. Πλάθει, όμως, έναν ή-ρωα, που τιμά τους αρχέγονους τρόπουςαντιμετώπισης του ζωικού και φυτικούσύμπαντος. Οπότε, θα αναμενόταν νασέβεται τα ιερά και όσια μίας αρχέγονηςκοινωνίας. Όπου, υπεράνω πάντων το-ποθετείται η μνήμη των νεκρών, ο τάφοςκαι ο ιερός τόπος αναπαύσεώς τους, τονεκροταφείο. Η βεβήλωσή τους είθισταινα αποδίδεται σε σατανιστές και λοιπούςμιαρούς. Και βεβαίως, πέραν από τις ό-ποιες μετανεοτερικές απόψεις, βεβήλω-ση συνιστά το να κοπρίζει ο νεκροθά-φτης έναν τάφο, πόσω μάλλον της μητέ-ρας του. Ακόμη, κι αν δεχτούμε πως τακόπρανα του χορτοφάγου, άνευ περαιτέ-ρω επεξεργασίας, συνιστούν λίπασμα.Ύστερα, το να αποδέχεται την πράξη οθεολόγος, όσο ιδιόρρυθμος και αν πα-ρουσιάζεται, το να την συγκαλύπτει ο ιε-ρέας, έστω και προς αποτροπή του σκαν-δάλου, βάλλουν ως μυθοπλαστικά ευρή-ματα την αληθοφάνεια της σάτιρας.Όταν, βεβαίως, η σάτιρα είναι τοποθετη-μένη σε ρεαλιστικά πλαίσια. Αντιθέτως,καθώς η σάτιρα δεν γνωρίζει ιερά και ό-σια, αν κινείται στο χώρο της ουτοπίας,όπως εκείνες του Σωτήρη ∆ημητρίου, ό-λα μπορούν να συμβούν. Όπως και να έ-χει, άλλο μετακαταναλωτική κοινωνία,κι άλλο το αίσθημα του ιερού και οι ηθι-κές αναστολές. Αυτά βρίσκονται πέραναρνησιθεΐας και όποιας άλλης εκλογί-κευσης.

Ο Μακριδάκης, σε παλαιότερη συνέ-ντευξή του, έχει εξομολογηθεί πως τοναπωθούν “οι τελειωμένοι, του τύπου διο-ρίστηκα, παντρεύτηκα και τελείωσε ηζωή μου”. Αντιθέτως, τον ελκύουν αυτοίπου έχουν “ανοικτούς λογαριασμούς μετη ζωή”. Που σημαίνει όσοι θεωρούν ότιδεν έχουν ολοκληρώσει σχέδια και προο-πτικές. Περισσότερο, όμως, θα αναμενό-ταν να τον απασχολούν οι τελειωμένοιμε τη λογοτεχνία. Αυτοί που έχουν βρειτη συνταγή και ξεφουρνίζουν βιβλία. Ανάφηνε το πρόσφατο να κρυώσει, ίσως νατο παράλλασσε ή και να το σέρβιρε σεέκδοση εκτός εμπορίου. Προφανώς, αυ-τή είναι η δική μας άποψη. Σε αντίθεση,στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επι-κρατεί ενθουσιασμός μετά την “μονο-ρούφι” ανάγνωσή του.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1087 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015 2277ΒΙΒΛΙΟ

Παρελκόμενα χορτοφαγίας

2288 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015MOYΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

[email protected]

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ένας νέος άνθρωπος της μουσικής, των κινημάτων, έναςδικός μας άνθρωπος, ο Βαγγέλης Βέκιος, έφυγε από τη ζωή

την περασμένη Τρίτη σε ηλικία 56 ετών, ύστερα από ένα μήνανοσηλείας στην Εντατική. Κι αν ήταν γνωστός σε κάποιους

ως ο ντράμερ των Μουσικών Ταξιαρχιών του Τζίμη Πανούση,σε κάποιους άλλους περισσότερο γνωστές ήταν οι πολλές

άλλες δραστηριότητες του: Ο Βέκιος υπήρξε εμπνευστής τουραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο 105,5» με την εμπειρία του γνώ-

στη της νεανικής μουσικής, αλλά και του ιδιοκτήτη μουσικώνσκηνών (το «Χύμα» στο Χολαργό και πιο πρόσφατα η «Μύγα»στου Ψυρρή). Πρωτοστάτης του Keratea Art Resistance Festi-val, του κινήματος της Κερατέας, ήταν υπεύθυνος του μουσι-

κού τριημέρου που έλαβε χώρα το 2011 με τη συμμετοχή πολ-λών καλλιτεχνών. Ο Βέκιος αρθρογραφούσε επίσης στον

«Ήχο», ενώ τελευταία, με τη συνειδητή απομάκρυνση τουαπό το ραδιόφωνο, ασχολήθηκε με δύο ακόμη διαδικτυακούς

σταθμούς.Η μουσική του πορεία ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του

1970, σε νεαρότατη ηλικία, ως ντραμίστας στις Μουσικές Τα-ξιαρχίες και στους Vavoura Band του Τζώνη Βαβούρα. Ακο-

λούθησε η συμμετοχή του στα συγκροτήματα Ντέρτι και BlueLight για να σχηματιστούν το 1989 οι Σελάνα με τη συμμε-

τοχή της Κρίστης Στασινοπούλου και του Στάθη Καλυβιώτη.Τελευταίο του συγκρότημα ήταν οι Ελελεύ με ένα άλμπουμ

που κυκλοφόρησε το 2007 και με τραγουδίστρια την ΚύπριαΜαρία Πανοσιάν, ηχολήπτρια σήμερα «Στο Κόκκινο 105,5».

Όπως ο Βαγγέλης Βέκιος πάντα είχε ένα καλό λόγο γιαόλους, έτσι και τώρα, με αφορμή το θλιβερό αυτό γεγονός,

όλοι έχουν αντίστοιχα να πουν δυο καλές κουβέντες γι’αυτόν. Όπως αρκετοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί που οφεί-

λουν την επαγγελματική ενασχόληση τους με το ραδιόφωνοστον Βέκιο. Ο Βέκιος αφήνει πίσω τη σύζυγο του και δύο παι-

διά. Μεταφέρουμε στην οικογένεια του τα θερμά μας συλλυ-πητήρια.

Λιάνα Μαλανδρενιώτη

ΑντίοΒαγγέλη...

Καθώς η σορός του Βαγγέλη Βέκιου έφευγε οδι-κώς από το ναό της Φανερωμένης για το τελευταίοταξίδι, ο παπάς υποστήριξε πως θα κηδευθεί στηνΚύμη Ευβοίας, μια και οι κηδείες δεν γίνονταιαπογευματινές ώρες. Όλοι όμως ξέραμε πως ησορός θα έπαιρνε το δρόμο της, εκτός συνόρων,καύσης κατά την επιθυμία του Βαγγέλη. Το ύστατοχαίρε, πάντως, απέδωσαν ο Τζίμης Πανούσης, ο∆ημήτρης Αποστολάκης των Χαΐνηδων, ο κιθαρί-στας Κλέονας Αντωνίου, ο Ζωρζ Πιλαλί, η ΜαρίαΑριστοπούλου, ο Μάκης Μηλάτος, ο ΑλκίνοοςΙωαννίδης, ο ∆ημήτρης Πουλικάκος, οι Magic deSpell, ο Χρήστος Αλεξόπουλος, η ∆ανάη Παναγιω-τοπούλου, ο ∆ημήτρης Λέκκας, ο ∆ημήτρης Που-λικάκος, ο Οδυσσέας Ιωάννου, ο Σωκράτης Παπα-χατζής, η Κατερίνα Κυρμιζή, η Κρίστη Στασινο-πούλου, σύσσωμος ο ραδιοφωνικός σταθμός «ΣτοΚόκκινο 105,5» και πολλοί άλλοι φίλοι του Βαγ-γέλη - παίζει να είναι η πρώτη φορά σε νεκρώσιμηακολουθία που κανένας σχεδόν από τους «εκκλη-σιαζόμενους» δεν έκανε το σταυρό του. Τα πάνταθύμιζαν μια θλιμμένη γιορτή του ελληνικού αν-τεργκράουντ, όπως θα το γούσταρε πολύ ο φίλοςπου χάσαμε. Λεπτομέρεια: Προς τιμήν του τούΑλέξη Τσίπρα που προσήλθε στην κηδεία του Βαγ-γέλη Βέκιου. Πρώτη φορά που έβλεπα έλληναπρωθυπουργό χωρίς «γορίλες» να παρακολουθείσεμνά και ταπεινά μια νεκρώσιμη τελετή και στοτέλος να κλαίει με αναφιλητά για τον φίλο τουπου χάθηκε τόσο άδικα. Έβλεπες αυτόν τον νέοάνθρωπο να κλαίει και σκεφτόσουν πως ένας άν-θρωπος που μπορεί ακριβώς να κλαίει, που δενείναι ρομπότ, ίσως και να μπορεί να σώσει ό,τιμπορέσει απ’ αυτή τη ρημαγμένη χώρα...

Αντώνης Μποσκοΐτης

«Τραγούδιτου νεκρούαδελφού»

Πιο επίκαιρο από ποτέ,επαναφέροντας στοπροσκήνιο τα θεμελιώδη

αιτήματα για μνήμη, αξιοπρέπειακαι ομοψυχία, το μυθικό έργο τουΜίκη Θεοδωράκη που σφράγισετη μετεμφυλιακή Ελλάδα, το«Τραγούδι του νεκρού αδελφού»,παρουσιάζεται σε μια ανανεωμένηεκδοχή που επεξεργάστηκε οίδιος ο συνθέτης, σε σκηνοθεσίαΘανάση Παπαγεωργίου. «Με το “Τραγούδι του νεκρούαδελφού”, ταυτίζομαιπερισσότερο απ’ ό,τι μεοποιοδήποτε άλλο έργο μου, απόκάθε άποψη: μουσική,ανθρώπινη, βιωματική,αγωνιστική και, προπαντός,“ελληνική”, μιας και ο Εμφύλιοςβύθισε την Ελλάδα στα δάκρυα,στο αίμα και στη δίχως τέλοςδοκιμασία» εξηγεί ο ΜίκηςΘεοδωράκης. Για τη νέα αυτήπαραγωγή, ο Μίκης Θεοδωράκηςδημιούργησε μια εντελώςκαινούρια εκδοχή, επιχειρώνταςμια συνομιλία με το παρόν καιπροσθέτοντας μια ολόκληρηπράξη. Η πρώτη πράξηασχολείται με τη σκοτεινήπερίοδο, πριν και μετά τα∆εκεμβριανά, και ο συνθέτηςενσωματώνει τα πρώτα τραγούδιααπό τα «Λυρικά», σε στίχους τουΤάσου Λειβαδίτη.Ο σκηνοθέτης ΘανάσηςΠαπαγεωργίου δηλώνει: «Μακάριμε τη δουλειά, που θα κάνω στοέργο του, να αποσβεστεί έναμικρό έστω μέρος του χρέους, πουνιώθω απέναντί του. Το“Τραγούδι του νεκρού αδελφού”δεν τραγουδιέται από εκείνους,που αδιαφορούν για το τραγικόπαρελθόν της χώρας, δεντραγουδιέται από εκείνους πουέχασαν τη μνήμη τους, γυρίζονταςτην πλάτη στον εφιάλτη πουέζησε η πατρίδα. Τραγουδιέταιμόνο από εκείνους, που εύχονταινα μην υπάρξει άλλοςαλληλοσπαραγμός».Πρωταγωνιστούν: ΛήδαΠρωτοψάλτη, Κώστας Αρζόγλου,Νίκος Αρβανίτης, ΧρήστοςΠλαΐνης, Σπύρος Περδίου,Χρήστος Κάλοου, ΝίκηΧαντζίδου, Ευδοκία Σουβατζή,Ηλίας Κατέβας, Εύα Καμινάρη,Στέλλα Γκίκα, Κώστας Βελέντζας,Μαριαλένα Ροζάκη. Τραγουδιστέςλυρικών (αλφαβητικά): ΚαλλιόπηΒέττα, Κώστας Θωμαΐδης, ΜπέττυΧαρλαύτη και ο ΚώσταςΜακεδόνας. Χορευτές: Ειρήνη Κυρμιζάκη,Θανάσης Ζερβόπουλος, ΑχιλλέαςΧαρίσκος. Συμμετέχει η ΛαϊκήΟρχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης».Aπό τις 19 Μαρτίου έως τις 5Απριλίου, στο θέατροBadminton. Τιμές εισιτηρίων: 32,24, 18, 12 και 8 ευρώ(σπουδαστικό - ανέργων).

•

O λόγος του Νίκου Καζαντζάκη

Στα με γά λα έρ γα του, ο Νί κος Κα ζα ντζά κης κα τα θέ τει τις α -γω νίες ε νός πε ρή φα νου πνεύ μα τος α πό το πιο βα θύ τουβίω μα, την έ ξα ψη των συ ναι σθη μά των, την ε κτυ φλω τι κή

φα ντα σμα γο ρία του κό σμου, τις α κραίες α πο φά σεις, το στο χα -σμό του πά νω στη μοί ρα του αν θρώ που. Ο λό γος του Νί κου Κα- ζα ντζά κη με τα φέ ρε ται σε μορ φή χο ρο θεά τρου με τους δε ξιο τέ -χνες χο ρευ τές Γιάν νη & Γιώρ γο Με γα λα κά κη και την ο μά δα τους,συ νο δεία ορ χή στρας και τρα γου διού, υ πό τη σκη νο θε τι κή μπα γ-κέ τα του η θο ποιού Βα σί λη Βα σι λά κη. Τρα γου δού ν: Γεωρ γία Ντα- γά κη (∆ευ τέ ρα 23.3) Καλ λιό πη Βέτ τα (Τρί τη 24.3). Μέ σα στην πε- ρίερ γη ε πο χή που δια νύου με, ό που ε πα να προσ διο ρί ζο νται α ξίεςκαι αρ χές του κοι νω νι κού μας ι στού, ο λό γος του Νί κου Κα ζα -ντζά κη φα ντά ζει πιο ε πί και ρος α πό πο τέ: Η μά χη του αν θρώ πουμε τις δυ νά μεις της υ λι κής, πνευ μα τι κής και η θι κής φθο ράς καιη α νά δει ξη ε κεί νων των ι κα νο τή των και α ρε τών του αν θρώ πουπου τον ω θούν να κοι τά ζει ψη λά, να μά χε ται, να δη μιουρ γεί καινα ελ πί ζει α πελ πι σμέ να. Η αρ μο νι κή σύν θε ση των τριών αυ τώνκαλ λι τε χνι κών μορ φών, συν θέ τουν έ να σύ νο λο που εκ φρά ζει βα- θύ τα τα τον πλού το των αι σθη μά των του με γά λου έλ λη να στο χα -

στή τό σο στε νά δε μέ νο μετην Κρή τη... τό σο στε νά δε- μέ νο με τον κό σμο. Παί ζουνοι μου σι κοί: Γιώρ γος Κο ντο -γιάν νης (λύ ρα), ∆η μή τρηςΒα ρε λό που λος (λα ού το),Αλέ ξαν δρος Κα ψο κα βά δης(lavta), Βαγ γέ λης Κα ρί πης(κρου στά). ∆ευ τέ ρα 23 καιΤρί τη 24 Μαρ τίου, στις9μ.μ., στο Ίδρυ μα Μι χά ληςΚα κο γιάν νης. Τι μή ει σι τη -ρίω ν: 15 ευ ρώ.

“∆ύο δρόμοιγια τον Ερωτόκριτο”

Στο πλαί- σιο της ε -βδο μά δαςγια την ποί-η ση δύο ση- μα ντι κοίσυν θέ τες,δύο α γα πη -μέ νοι τρα- γου δο ποιοίο Νί κος Ξυ- δά κης και οΛου δο βί κος των Ανω γείω ν θα α φη γη θούν μα ζί έ να α ρι -στούρ γη μα της ελ λη νι κής λο γο τε χνίας, τον «Ερω τό κρι -το». Ο Νί κος Ξυ δά κης και ο Λου δο βί κος των Ανω γείωνσυ να ντή θη καν πρώ τη φο ρά στις πα ρα στά σεις του Σεί ριουτου Μά νου Χατ ζι δά κι το 1986. Αργό τε ρα θα συ νυ πάρ ξουνδι σκο γρα φι κά μα ζί με τον Ψα ρα ντώ νη και τον Γιώρ γοΚου με ντά κη στο έρ γο «Τέσ σε ρις δρό μοι για τον Ερω τό -κρι το». Σή με ρα μία κοι νή τους ε πι θυ μία να πα ρου σιά σουναυ τό τους το μου σι κό εγ χεί ρη μα πά νω στο μα γευ τι κό ποί-η μα του Βι τσέ ντζου Κορ νά ρου, τους φέρ νει μα ζί στη σκη -νή. Μα ζί τους η Αλί κη Ζω γρά φου στο τρα γού δι και οι μου- σι κοί: ∆η μή τρης Μπου ζά νης - πιά νο, ∆η μή τρης Χου ντής -σα ξό φω νο, Μα νώ λης Μπαρ δά νης - φυ σαρ μό νι κα, α φή γη -ση, Αντώ νης Μυ τα κί δης - κι θά ρα, Γιώρ γος Κο ντο γιάν νης- λύ ρα, κρου στά, Φώ της Μυ λω νάς - μπά σο. Πα ρα σκευή 27και Σάβ βα το 28 Μαρ τίου, στις 9.30μ.μ., στον «Ια νό». Εί- σο δος: 10 ευ ρώ, ε λά χι στη κα τα νά λω ση: 6 ευ ρώ.

Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

Αληθινές ιστορίες μέσα από τοφακό. Αυτό σημαίνει ταινία τεκ-μηρίωσης και το Φεστιβάλ Ντοκι-

μαντέρ Θεσσαλονίκης μπορεί να περη-φανεύεται πως, με τις ταινίες που προ-βάλλει όλα αυτά τα χρόνια, προσεγγίζειμε τολμηρό τρόπο τις κοινωνικές αδι-κίες, την καταπάτηση των ανθρωπίνωνδικαιωμάτων και πολλά από όσα συμ-βαίνουν στον κόσμο χωρίς ποτέ να βρί-σκονται στην πρώτη γραμμή των τηλεο-πτικών δελτίων.

Όμως, ένα φεστιβάλ, με τέτοιο πολιτι-κοποιημένο και κοινωνικά ευαίσθητοπροφίλ, οφείλει να το αποδεικνύει όχιμόνον μέσα από τις ταινίες που προβάλ-λει, αλλά και από την ίδια του τη λει-τουργία. Ως εκ τούτου δεν μπορώ να αν-τιληφθώ την επιλογή της διεύθυνσης τουφεστιβάλ να πραγματοποιήσει τις συ-νεντεύξεις Τύπου στο βιβλιοπωλείοΙανός. ∆εν πάει καιρός που ο Ρ/Σ «Στοκόκκινο» ανέβαλε εκδήλωσή του στονΙανό της Αθήνας, επειδή η εργοδοσίαέχει προβεί σε μια σειρά αντεργατικώνενεργειών, με μηχανήματα που μετρούν

την παραγωγικότητα, με απολύσεις, μετρομοκρατία.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, που θαμπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει τουλικό για ένα ντοκιμαντέρ. Λυπάμαι πουη διεύθυνση του φεστιβάλ δεν έδειξε τααπαραίτητα αντανακλαστικά, αλλά θαπρέπει να υπενθυμίσουμε πως η πραγ-ματικότητα, ακόμη κι όταν καταγράφε-ται σε φιλμ, δεν πρέπει κλείνεται μέσαστις κινηματογραφικές αίθουσες αλλάνα ζει και να αναπνέει μέσα στην αλη-θινή ζωή. Λυπάμαι ακόμη περισσότεροπου όλα αυτά συμβαίνουν με κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ (το Φεστιβάλ Κινηματογράφουείναι κρατικός θεσμός) και ελπίζω πωςο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού,Νίκος Ξυδάκης, δεν ήταν ενημερωμένος.

Πολυθεματικές αφηγήσεις

Πλούτος στη θεματολογία είναι αυτόπου χαρακτηρίζει τις ελληνικές ταινίεςπου συμμετέχουν στο φετινό φεστιβάλ.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσιά-σει η πολιτική και η κοινωνική διάστασηπου έχει άμεση σχέση με την κρίση. Σε

αυτό το κλίμα ο πάντα εύστοχος ΓιώργοςΑυγερόπουλος, με το «Agora - Από τηδημοκρατία στις αγορές», καταγράφειτην εξέλιξη της κρίσης και την υποχώ-ρηση της δημοκρατίας μπροστά στιςαγορές.

Ο Άρης Χατζηστεφάνου, στο «Φασι-σμός Α.Ε.», διηγείται παλιές αμαρτωλέςιστορίες συναλλαγών μεταξύ φασισμούκαι οικονομικών συμφερόντων.

Απολύτως στρατευμένο το ντοκιμαν-τέρ «Non omnis moriar» της ΘεοδοσίαςΓραμματικού, στο οποίο παρακολου-θούμε τη μεγάλη απεργία που πραγματο-ποιήθηκε στη Χαλυβουργία το 2011.

Ο Κωστής Κεκιλιάδης, στο «ΕΣΥ να μεθυμάσαι», με τρόπο μεστό -αποτέλεσμαγνώσης του θέματος- καταγράφει τηνκαταστροφή του Εθνικού ΣυστήματοςΥγείας από τις μνημονιακές κυβερνή-σεις.

Η Ελλάδα από την 33η θέση, το 2008,βρέθηκε στην 99η, το 2014, στον τομέατης ελευθερίας του Τύπου. Η Μυρτώ Συ-μεωνίδου και ο Νίκος Πανιεράκης, στο«Oppression», μας δίνουν μία ανάγλυφηεικόνα των ΜΜΕ και των παρεμβάσεων,πολιτικών και οικονομικών, που δέχον-ται οι δημοσιογράφοι, με αποτέλεσμα ναλαβώνεται η ψυχή της δημοκρατίας.

Εξαιρετικός ο Μενέλαος Καραμαγγιώ-λης, στο «Μίλαντ – Ο πλανήτης μου» πα-ρακολουθεί ιστορίες ανθρώπων, οιοποίοι πρόσφυγες από τις χώρες τουςκαι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα αναζη-τούν τρόπους να φτάσουν στη δυτική Ευ-ρώπη.

Από κει και πέρα, με ιδιαίτερο ενδια-φέρον είδαμε το «Dan Georgakas - Επα-ναστάτης της διασποράς», ένα ντοκιμαν-τέρ στο οποίο ο Κώστας Βάκκας μας συ-στήνει έναν ελληνοαμερικανό συγγρα-φέα, ποιητή, κριτικό κινηματογράφουκαι ακτιβιστή της αμερικανικής αριστε-ράς.

Με το «Αρκαδία Χαίρε», ο γνωστός Φί-λιππος Κουτσαφτής επιτυγχάνει μετρόπο ποιητικό να συνδέσει τον τόπο και

τους ανθρώπους, το παρελθόν με τοπαρόν, δίνοντας μια διάσταση που ξε-περνά τα όρια της Αρκαδικής γης.

Μια κρυμμένη ιστορία, που αφορά τηνεκτέλεση τριών νέων το 1943 στην Κάρ-παθο, αποκαλύπτει στην κυριολεξία οΜανώλης ∆ημελλάς με τα «Αμαρτωλάκρανία».

Οι άοκνες προσπάθειες της αρχαιολό-γου Γεωργίας Καραμήτρου να διασώσειό,τι μπορεί από έναν αρχαιολογικό χώροπου πρόκειται να χαθεί κάτω από τανερά μιας τεχνητής λίμνης, είναι το θέμαπου επιλέγει ο Κίμων Τσακίρης στην ται-νία «Η αρχαιολόγος».

Συγκλονιστική η «Ολυμπία», του Σταύ-ρου Ψυλλάκη. Μια 33χρονη γυναίκα, ενώείναι 3 μηνών έγκυος, μαθαίνει πως έχειπροχωρημένο καρκίνο στον πνεύμονα.Ωστόσο επιλέγει να γεννήσει. Έναάκρως ευαίσθητο θέμα το οποίο ο Ψυλ-λάκης προσεγγίζει με ευγένεια και δια-κριτικότητα.

Το πορτρέτο ενός σημαντικού σύγχρο-νου ποιητή και συγγραφέα, του Τόλη Νι-κηφόρου, σκιαγραφεί ο Φώτης Συμεωνί-δης, στην ταινία «Σ’ αγαπώ. Ελογο-κρίθη!». Ο τίτλος της ταινίας αποτελείτίτλο μιας συλλογής του ποιητή που βα-σίζεται σε μια ιστορία δικτατορικής πα-ράνοιας.

Πολύ καλή η δουλειά της Μαρίνας ∆α-νέζη, στο «Sam Roma - Είμαστε Τσιγγά-νοι». Η σκηνοθέτιδα εισχωρεί στα σπίτιααλλά και στις καρδιές των ελλήνων τσιγ-γάνων οι οποίοι μιλούν μπροστά στοφακό με θάρρος, για τη ζωή τους, τηφυλή τους, την ιστορία τους, τα προβλή-ματά τους.

Αυτά, ως μια μικρή γεύση των ελληνι-κών συμμετοχών, με τον κίνδυνο πάν-τοτε να αδικήσω πολλές ταινίες που δενπρόλαβα να δω.

[email protected]

17ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Μερικές ελληνικές αφηγήσεις

Της Αθηνάς Τάκα

Μια παλέτα ποικίλων ιστοριών, χρωμάτων καιμουσικής σύνθεσης μας ταξιδεύει σε κόσμουςάγνωστους μέσα από τη συνεύρεση τους στο

17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Άνθρωποιαπό όλο το κόσμο αποδέκτες των ραγδαίων εξελίξεωνσε παγκόσμιο επίπεδο, συναντιούνται για να ανασυν-θέσουν τα κομμάτια ενός παζλ που συνεχώς βρίσκε-ται υπό κατασκευή.

Κινηματογραφιστές που στέκονται ως παρατηρητές- εισηγητές, μας εμπλέκουν μέσα από μια διαλεκτικήματιά σε μια πραγματικότητα που διαρκώς μεταλλάσ-σεται. Με σκοπό την ανάδειξη, την επισήμανση αλλάκαι την αναδιαμόρφωση ορισμένων καταστάσεων, γι-νόμαστε αρωγοί μιας συλλογικής προσπάθειας για αλ-λαγή.

Το «Για πάντα μαζί» της Εύας Τομάνοβα (Τσεχία), «ει-σβάλλει» στο μικρόκοσμο μιας απομονωμένης οικογέ-νειας με εννέα παιδιά, που έχει επιλέξει να ζει μια ζωήέξω από τις νόρμες. Σύμφωνα πάντα με τα κοινωνικάπρότυπα, τα μέλη της οικογένειας βρίσκονται εγκλω-βισμένα σε μια ατέρμονη αλληλουχία καταστάσεωνκάτω από την πατερναλιστική σκέπη που τους καθο-δηγεί και τους προστατεύει.

Το οδοιπορικό «Καταιγίδα στις Άνδεις» του ΜίκαελΟυίστρομ (Σουηδία), ακολουθεί τη Γιοσεφίν σε έναπροσωπικό ταξίδι που σκοπό έχει να ρίξει φως στησκοτεινή ιστορία της οικογένειάς της, η οποία όχι μόνοέχει σημαδέψει την ίδια αλλά και την πατρίδα της, τοΠερού. Η θεία της Γιοσεφίν, Αουγούστα Λα Τόρε, μαζίμε το σύζυγο της Αμπιμαέλ Γκουσμάν, υπήρξαν οι πρω-τεργάτες του σχηματισμού μιας βίαιης ομάδας μαοϊ-

στών ανταρτών (Φωτεινό Μονοπάτι) με έδρα τους ταχωριά και τα βουνά των Άνδεων. Οι χαρακιές από τονεπαναστατικό αγώνα που ξεκίνησαν παραμένουν βα-θειά ριζωμένες στις μνήμες των χωρικών, οι οποίοιπαραμένουν αποπροσανατολισμένοι και συχνά θυμω-μένοι με το Φωτεινό Μονοπάτι μέχρι και σήμερα.

Καθηλωτικός για ακόμα μια φορά, ο Βιμ Βέντερς μαζίμε τον Χουλιάνο Ριμπέιρο Σαλγάδο, με «Το αλάτι τηςΓης» (Γαλλία), καταφέρνει εντέχνως να συνθέσει τηνιστορία της ανθρώπινης φύσης. Ιστορία σαράντα χρό-νων μέσα από το φωτογραφικό υλικό και το οδοιπο-ρικό του βραζιλιάνου φωτογράφου Σεμπαστιάου Σαλ-γάδου, ο οποίος υπήρξε παρών και κατέγραψε με τοφακό του κάποιες από τις πιο σημαντικές στιγμές τηςπαγκόσμιας ανθρωπιστικής κρίσης.

«Η όψη της σιωπής» του Τζόσουα Οπεν-χάιμερ (Ολλανδία), σιωπηρά και σχεδόνμυστικιστικά αναζητεί να δώσει μια εξή-γηση στις δολοφονίες που διεπράχθησανστην Ινδονησία κατά των κομμουνιστών,το 1965. Σε συνέχεια του ντοκιμαντέρ «Ητέχνη του να σκοτώνεις», ο Οπενχάιμερ,με ορχηστρική μαεστρία, αλλάζει σκοπιάκαι περνάει στην απέναντι όχθη. Το ντο-κιμαντέρ «Η όψη της σιωπής» αντικρίζειτα εγκληματικά γεγονότα μέσα από τηναληθινή και πικρή ματιά της οικογένειαςενός από τα θύματα.

Με προσηλωμένη αφοσίωση και τηναπαράμιλλη τεχνική του, ο Ούλριχ Ζάιντλ,με την πιο πρόσφατη δουλειά του «Στουπόγειο» (Αυστρία), γίνεται κατάσκοποςτων πιο μύχιων πράξεων και ιδεών που

λαμβάνουν χώρα στις καταπακτές - υπόγεια των αυ-στριακών σπιτιών, τα οποία παράλληλα αποτελούν καικαταφύγια των ψυχών τους. Με κυνισμό συνδέει τηνιστορία της χώρας του, την υποκουλτούρα και τα επα-κόλουθα της.

Οι επιπτώσεις και επιβολές του δυτικού κόσμουέχουν προσχωρήσει ακόμα και στις πιο απομονωμένεςκαι πρωτόγονες φυλές της Αφρικής. Το ντοκιμαντέρ«35 αγελάδες και ένα καλάσνικοφ» του Όσβαλντ βονΡιχτχόφεν (Γερμανία), ακολουθεί την οπλισμένη με κα-λάσνικοφ, φυλή Σούρμα της Νότιας Αιθιοπίας, τηνομάδα των καλοντυμένων δανδήδων της Μπραζαβίλκαι τους βουντού παλαιστές ελληνορωμαϊκής πάληςτης Κινσάσα.

ΞΕΝΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Εκατομμύρια άνθρωποι, χιλιάδες ιστορίες

«Oppression»

«Το αλάτι της Γης»

3300 Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015ΘΕΩΡΙΑ

Του Κώστα ∆ουζίνα

Το 1982, ο Κρις Μάλιν, ένας βου-λευτής του Εργατικού Κόμματος,εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο «A

very british coup» (Ένα πολύ βρετανικόπραξικόπημα), το οποίο γράφτηκε σεμια κρίσιμη στιγμή, όταν ο Τόνι Μπεν,εκφραστής της αριστεράς στο ΕργατικόΚόμμα, ήταν υποψήφιος για την υπαρ-χηγία του κόμματος. Σε αυτό το βιβλίο,ένας βουλευτής της αριστεράς γίνεταιηγέτης ενός κόμματος και στη συνέχειαπρωθυπουργός. Αμέσως μετά τηνεκλογή του, μια τεράστια συνωμοσίαεξυφαίνεται εναντίον του. Το πρό-γραμμα της κυβέρνησής του περιλάμ-βανε την άρση του μονοπωλίου σταΜΜΕ, έξοδο από το ΝΑΤΟ και την Ευ-ρωπαϊκή Ένωση, κλείσιμο των αμερι-κανικών βάσεων, κατάργηση της Βου-λής των Λόρδων και των ιδιωτικών σχο-λείων, διαφάνεια στο κυβερνητικόέργο. Η συνωμοσία οργανώθηκε απόέναν ανώτερο κρατικό υπάλληλο, ένανκαναλάρχη και τη CIA. Ανάμεσα στιςεπιδιώξεις του νέου πρωθυπουργούείναι, ενώ η χώρα έχει δανειστεί χρή-ματα από το ∆ΝΤ και αυτό απαιτεί τηνιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων κοινήςωφέλειας, να μην ικανοποιήσει αυτήτην απαίτηση και αντ’ αυτού να στραφείστη Σοβιετική Ένωση για χρηματικήστήριξη.

Η συνωμοσία ξεκινά χτυπώντας τονόμισμα, του οποίου οι ισοτιμίες πέ-φτουν κατακόρυφα, το ίδιο συμβαίνεικαι με το χρηματιστήριο, ενώ παράλ-ληλα οργανώνονται μαζικές αναλήψειςαπό τραπεζικούς λογαριασμούς. Στησυνέχεια ξεκινούν οι «διαρροές» στοδεξιό Τύπο και δημοσιεύματα για μι-κροαδικήματα, από την περίοδο της νε-ότητας κυβερνητικών στελεχών, καιεξωσυζυγικές σχέσεις. Τελικά, ο πρω-θυπουργός αναγκάζεται να παραιτηθεί.

Η ευρωπαϊκή άνοιξη

Ό,τι συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδακαι τις λεγόμενες διαπραγματεύσεις,είναι «ένα πολύ ευρωπαϊκό πραξικό-πημα». Η Ελλάδα επελέγη ως πειραμα-τόζωο για να δοκιμαστούν σε αυτήν καιτο λαό της τρόποι για να αναδιαρθρω-θεί ο καπιταλισμός σε συνθήκες μεγά-λης οικονομικής κρίσης. Επελέγησανγνωστές μέθοδοι, αλλά σε πολύ μεγα-λύτερη ένταση και διάρκεια: ιδιωτικο-ποιήσεις, απελευθέρωση της αγοράς,κατάργηση όλων των διαμεσολαβητι-κών οργανισμών για την προάσπιση δι-καιωμάτων και ένας πόλεμος μεταξύ οι-κονομίας και πολιτικής, ώστε να εξα-σφαλιστεί ότι η πολιτική δεν μπορεί νααλλάξει τις αποφάσεις που δρομολο-γούν οι αγορές. Παράλληλα, όμως,στην Ελλάδα τα τελευταία 4-5 χρόνιαεξελίχθηκαν έντονες και παρατεταμέ-νες μορφές αντίστασης: εκτός από

απεργίες, πολλές σε αριθμό και διαρ-κείας, καινούργιοι ευφάνταστοι τρόποι,όπως το κίνημα «δεν πληρώνω», κατα-λήψεις χώρων που προορίζονταν γιαεκποίηση ή για καταστροφή, το κίνηματων πλατειών, οι εκστρατείες και δομέςαλληλεγγύης.

Την περίοδο 2010-2011, δημοσίευσασειρά άρθρων στον «Guardian», με ταοποία υποστήριζα ότι η ευρωπαϊκήάνοιξη θα έρθει από την Αθήνα, ακρι-βώς γιατί η αντίσταση στην Ελλάδα έχειανθίσει όπως πουθενά αλλού, με εξαί-ρεση τη Νότια Αφρική. Βάσισα αυτήντην αισιοδοξία μου και στη φιλοσοφίατης ιστορίας, διότι, αφενός, ένα συγκε-κριμένο οικονομικό, κοινωνικό και πο-λιτικό μοντέλο είχε ολοκληρώσει τονκύκλο του και είχε απορριφθεί. Αφετέ-ρου, υπήρξε μια πολιτική οντότητα, οΣΥΡΙΖΑ, που άφησε πίσω του δύο απότις μεγαλύτερες πληγές της αριστεράς:τη μελαγχολία που επέφερε η αποδοχήτης ήττας και το ναρκισσισμό των μι-κρών διαφορών. ∆ιεκδίκησε δημόσιατην κυβέρνηση και αποδέχτηκε τις δια-φορές ως χαρακτηριστικό της αριστε-ρής ταυτότητας.

Αλλαγή παραδείγματος

Οι πρόσφατες εκλογές στην Ελλάδα,για όσους τις ζήσαμε, ήταν ένα μνημει-ώδες γεγονός που δεν πρόκειται ποτένα ξεχάσουμε. Τον τρόπο που ξαφνικά,σχεδόν μαγικά, όλα άλλαξαν: οι άνθρω-ποι γελούσαν, τραγουδούσαν, αγκάλια-ζαν και φιλούσαν ο ένας τον άλλο,ακόμα και ξένοι μεταξύ τους. Αυτή ηγιορτή είχε μεγάλη συναισθηματικήεπένδυση αλλά και ένα κράτημα, τοοποίο νομίζω αντιπροσώπευε τη διά-θεση αυτού του μελαγχολικού έθνους,που βρέθηκε παγιδευμένη ανάμεσαστην επινόηση μιας παράδοσης κλασι-κού μεγαλείου και στο βίωμα της σύγ-χρονης τραυματικής ιστορίας, που πε-ριλαμβάνει κρατική και αστυνομική κα-ταστολή, τη δικτατορία κ.ά. Είναι χαρα-κτηριστικό το παράδειγμα ενός ηλικιω-μένου ζευγαριού που έκλαιγε την ώρατης γιορτής. Τους πλησίασα και τουςρώτησα γιατί κλαίνε. Η γυναίκα μουαπάντησε: «Περίμενα αυτή τη μέρα 60χρόνια». Και ο άντρας συμπλήρωσε:«Τώρα μπορώ να πεθάνω». Ήταν με μιαέννοια η δικαίωση, παρότι δεν συμβαί-νει συχνά στην αριστερά, δεκαετιών πο-λέμου, εξορίας, φυλακίσεων, βασανι-σμών.

Η άμεση αντίδραση που εξέλαβα απόανθρώπους σε όλο τον κόσμο όπου τα-ξίδεψα και συζήτησα, ήταν αδυναμίακατανόησης και ενθουσιασμός. Το ερώ-τημα που ανέκυπτε ξανά και ξανά, ήταν«γιατί δεν μπορούμε να έχουμε έναν ΣΥ-ΡΙΖΑ και εδώ», «τι πρέπει να κάνουμεγια να έχουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ και εμείς».Κατά κάποιο τρόπο ήταν σαν να ει-σήχθη μια καινούργια ακατανόητη

γλώσσα στο δημόσιο λόγο, κάτι που θαονόμαζα αλλαγή παραδείγματος, με τηνεπιστημολογική έννοια του παραδείγ-ματος, ως συνόλου εννοιών, ιδεών, θε-ωρίας, όπως το χρησιμοποιεί ο ΤόμαςΚουν. Το καινούργιο παράδειγμα πουαναδεικνύεται, είναι ασύμβατο με τοπαλιό, αλλά αποτελεί για τους επιστή-μονες ερμηνευτικό εργαλείο για φαινό-μενα και ζητήματα που πριν δεν μπο-ρούσαν να εξηγήσουν. Η ανταπόκρισητου κόσμου στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ απο-τέλεσε την αρχή αυτής της αλλαγής. Γιααρκετά χρόνια μάς έλεγαν ότι «δενυπάρχει εναλλακτική» και ξαφνικά στοδημόσιο λόγο των δημοσιογράφων, τωναναλυτών, των πολιτικών ανά τονκόσμο εμφανίστηκε μια εναλλακτική:της κοινωνικής δικαιοσύνης έναντι τηςδικαιοσύνης των αγορών.

Στρατηγική διαπραγμάτευση

Η εικόνα που μας μεταφέρουν ταΜΜΕ σήμερα, είναι κάποιου είδους δια-πραγμάτευσης που διεξάγεται με τα δύομέρη αλληλλοεπιτιθέμενα. Αυτό πουσυμβαίνει, όμως, είναι μια διαρκής επί-θεση από τη μια πλευρά, με τον Β. Σόιμ-πλε να ηγείται, η οποία επιχειρεί νααπαγορεύσει στην άλλη πλευρά να υλο-ποιήσει τις προεκλογικές της εξαγγε-λίες και να βάλει τέλος στην ανθρωπι-στική κρίση. Η επιδίωξη πίσω απόαυτήν την επίθεση είναι η απενεργοποί-ηση του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ρίχνοντας την κυ-βέρνηση είτε εξευτελίζοντάς την.

Βεβαίως, σε αυτό το πλαίσιο εντάσ-σοντας και οι προσωπικές επιθέσεις μεεπίκεντρο τον Α. Τσίπρα και τον Γ. Βα-ρουφάκη, οι οποίοι χαρακτηρίστηκανως «ταλιμπάν» και «ανοήτως αφελής».Το «Spiegel» έγραψε ότι ο Βαρουφάκηςπάσχει από ψύχωση, έχει παραισθή-σεις, ότι βλέπει τον κόσμο αλλιώς.Πράγματι, βλέπει, οραματίζεται τονκόσμο αλλιώς. Πρόκειται, λοιπόν, για«ένα πολύ ευρωπαϊκό πραξικόπημα»εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν είναι επιτυ-χές; Σε ένα βαθμό, ναι. Η ελληνική κυ-βέρνηση δεν προχωρά στις μεταρρυθμί-σεις που αφορούν την ανάκαμψη τηςοικονομίας, διότι κρίνονται ως μονομε-ρείς ενέργειες με δημοσιονομικές συνέ-πειες, που εμποδίζονται από τη συμ-φωνία της 20ης Φεβρουαρίου.

Μια στρατηγική άμυνας χρησιμοποιείυλικά και ηθικά μέσα. Σε έναν ασύμμε-τρο πόλεμο, όπως αυτός που εξελίσσε-ται, η πιο αδύναμη πλευρά δεν μπορείνα προβεί σε τακτικές τύπου όλα ή τί-ποτα. Μπορεί να χρησιμοποιεί τακτικέςανταρτοπόλεμου και χρειάζεται διαρ-κώς να κερδίζει χρόνο και να διασφα-λίζει χώρο, μετατρέποντάς τον σε πιοευνοϊκό περιβάλλον. Με αυτήν την έν-νοια, θεωρώ ότι η Ελλάδα αγωνίζεταιστις λεγόμενες διαπραγματεύσεις μετακτική ανταρτοπόλεμου. Βρισκόμενηενώπιον βαρέων όπλων, έχει υιοθετήσει

Η ιδεολογική αντιπα-λότητα που καλλιεργή-θηκε τη μετεμφυλιακήπερίοδο κατέπεσε στιςεκλογές με τη μαζικήμετακίνηση ψηφοφό-ρων από τα δεξιά στααριστερά χωρίς κανενδιάμεσο σταθμό στοκέντρο. Το ίδιο επιβε-βαιώνει και η κυβέρ-νηση ΣΥΡΙΖΑ - Ανεξάρ-τητων Ελλήνων.

“

Ένα πολύ ευρωπαϊ κό πραξικόπημαΜια διάλεξη με θέμα “Ελλάδα και Ευρώπη: Ένας πρώτος απολογισμός μιας ριζοσπαστικής κυβέρνησης”

Στις 18 Μαρτίου, το Ινστιτούτο Μπίρκμπεκ για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες διοργάνωσε διάλεξη -συζήτηση με θέμα «Ελλάδα και Ευρώπη: Ένας πρώτος απολογισμός μιας ριζοσπαστικής κυβέρνησης», μεομιλητές τον Κώστα ∆ουζίνα, επικεφαλής του Ινστιτούτου, τον μαρξιστή φιλόσοφο, Σλαβόι Ζίζεκ και τονδημοσιογράφο Πολ Μέισον. Πρόκειται για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνάντηση και συνομιλία, τηςοποίας το πρώτο μέρος, την ομιλία του Κώστα ∆ουζίνα, δημοσιεύουμε σήμερα. Στο επόμενο φύλλο θαακολουθήσουν οι τοποθετήσεις του Σ. Ζίζεκ και του Π. Μέισον. Η ανταπόκριση σε αυτή τη διάλεξη ήτανθεαματική και οι θέσεις εξαντλήθηκαν ταχύτατα. Ίσως γιατί, όπως σημειώνει και ο Κ. ∆ουζίνας, η αλ-λαγή παραδείγματος που σηματοδοτεί η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, γεννά σε διαφορετικά μέρη του κόσμου τηνελπίδα και το ερώτημα «τι πρέπει να κάνουμε, για να έχουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ και εμείς». Αυτή η ανταπό-κριση και η στήριξη μεγαλώνει την ευθύνη τού ΣΥΡΙΖΑ, τη δική μας ευθύνη. Αν και «δεν είμαστε ποτέέτοιμοι για έρωτα ή επανάσταση», πώς να ζήσουμε δίχως τους;

Η ΕΠΟΧΗ 22 Μαρτίου 2015 3311ΘΕΩΡΙΑ

ευέλικτες, ποικιλόμορφες τακτικές καιχρησιμοποιεί ηθικό οπλοστάσιο.

Ο χρόνος και ο χώρος

Ο χρόνος που επιχειρεί να κερδίσει ηΕλλάδα, δεν χρειάζεται απλώς για ναβελτιώσει τη διαπραγματευτική τηςθέση, αλλά και για να εδραιώσει το νέοπαράδειγμα. Είναι τόσο παράξενο καιασύμβατο με ό,τι γνωρίζαμε ως τώρα,που χρειάζεται να συζητάμε διαρκώςμεταξύ μας και στο ευρωπαϊκό ακροα-τήριο για αυτό, ώστε να γίνει κατανοητόκαι οικείο.

Ο χώρος που αγωνίζεται να διασφα-λίσει η ελληνική κυβέρνηση, η διαφο-ροποίηση του πεδίου μάχης, είναι επί-σης πολύ σημαντικό χαρακτηριστικότης τακτικής της. Μια μέθοδος σε αυτήντην κατεύθυνση είναι η εισαγωγή τρί-των στις διαπραγματεύσεις. Η Ελλάδαμιλά με τη Ρωσία, με την Κίνα και μεχώρες της Λατινικής Αμερικής. Η πιοσημαντική, όμως, μέθοδος είναι η αλ-λαγή της αφήγησης στο πλαίσιο τωνδιαπραγματεύσεων, που η ελληνική κυ-βέρνηση επιχείρησε με την ανακοίνωσημέτρων για την καταπολέμηση της αν-θρωπιστικής κρίσης και της διαφθο-ράς. Ο λόγος για αυτήν την τακτικήείναι η ενδυνάμωση της στήριξης τηςελληνικής κυβέρνησης. Από αυτά ταμέτρα ορισμένοι θα ωφεληθούν άμεσακαι πολλοί θα διαπιστώσουν ότι η κυ-βέρνηση είναι συνεπής στα λεγόμενάτης. Αυτό αντανακλάται και στις δημο-σκοπήσεις, στις οποίες η ελληνική κυ-βέρνηση φαίνεται να έχει τη στήριξη με-γάλου τμήματος της κοινωνίας.

Επίκεντρο, η ανθρωπιστική κρίση

Μέχρι πρόσφατα η ανθρωπιστικήκρίση αντιμετωπιζόταν περίπου ως φυ-σικό φαινόμενο. Αυτή η ανθρωπιστικήκρίση, όμως, είναι ανθρώπινο δημιούρ-γημα, συνέπεια της πολιτικής λιτότη-τας. Στο βαθμό που η Ευρώπη αποδέχε-ται αυτή τη διαπίστωση, και βέβαιααποφεύγει να το κάνει, σημαίνει ότιαποδέχεται ότι η πολιτική της έχει απο-τύχει. Η σύνδεση της ανθρωπιστικήςκρίσης με την έννοια του εγκλήματοςκατά της ανθρωπότητας, που αναδει-κνύεται με τη διεκδίκηση των γερμανι-

κών επανορθώσεων, ενδυναμώνει τηνιδέα όχι μόνο της ηθικής αποτυχίαςαλλά και της νομικής ευθύνης. Η αν-θρωπιστική κρίση πραγματώνεται όταντα θύματά της παραμένουν παθητικάκαι αποδέχονται την αντιμετώπισή τηςως αντικείμενο φιλανθρωπίας. Στην πε-ρίπτωση της Ελλάδας, όμως, τα θύματαοδηγήθηκαν στην αντίδραση, στηδράση τους ως πολιτικά υποκείμενα,στη μετατροπή τους σε φορείς της αλ-λαγής. Ενώ η φιλανθρωπία βλέπει ταθύματα ως άτομα, η αντίδραση στην πε-

ρίπτωση του ελληνικού λαού ήταν συλ-λογική.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η ανά-δειξη της ανθρωπιστικής κρίσης ως τοκεντρικό ζήτημα των διαπραγματεύ-σεων στην Ευρώπη και η προτεραιότηταστη νομοθέτηση για την αντιμετώπισήτης είναι σπουδαία και επιτυχής πράξη.Τελευταίο σημαντικό σημείο σε αυτήντην τακτική, η οποία είναι ηθική καισυμβολική, αποτελεί το επικοινωνιακόάνοιγμα των διαπραγματεύσεων στουςευρωπαίους πολίτες, ώστε να μετατρα-

πούν από παρατηρητές και καταναλω-τές ειδήσεων σε ενεργούς θεατές. Ναμη σταματάμε να μιλάμε για την ανθρω-πιστική κρίση και τις αιτίες της. Συνε-πώς, αν θέλουμε να βαδίσουμε τοδρόμο της αλλαγής παραδείγματος,χρειάζεται να πείσουμε την ευρωπαϊκήκοινή γνώμη ότι έχουμε μπροστά μαςτην αλλαγή προς μια καλύτερη κατα-νόηση όχι μόνο του ελληνικού προβλή-ματος, αλλά του ευρωπαϊκού, του δικούτης προβλήματος.

•

Ένα πολύ ευρωπαϊ κό πραξικόπημαΜια διάλεξη με θέμα “Ελλάδα και Ευρώπη: Ένας πρώτος απολογισμός μιας ριζοσπαστικής κυβέρνησης”

Το χρονικό σημείο που διανύουμε είναι ιστορικής σημα-σίας. Ο χρόνος που κερδίζουμε είναι ιστορικός χρόνος,κλείνει δύο ομόκεντρους κύκλους ιστορίας που επηρέ-

ασαν την Ελλάδα και τον κόσμο. Ο ένας άνοιξε το 1949 και οάλλος το 1989. Το 1949 ήταν η αρχή του ψυχρού πολέμου καιτο τέλος του ελληνικού εμφυλίου. Η μετεμφυλιακή περίοδοςστην Ελλάδα στιγματίστηκε από πολιτική ανωμαλία, κορυφώ-θηκε με την επιβολή της δικτατορίας και κινήθηκε γύρω απότον άξονα δεξιά - αριστερά. Αυτός ο άξονας υπονομεύτηκετην περίοδο της αντίστασης πριν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Στηδιάρκεια των πράξεων αντίστασης, οι πολίτες -δεξιοί και αρι-στεροί- συναντιόνταν και συνειδητοποιούσαν ότι λίγη σημα-σία έχει αν είσαι αριστερός ή δεξιός, εθνικιστής ή διεθνιστής,όταν είσαι άνεργος. Εκεί, η ιδεολογική αντιπαλότητα που καλ-λιεργήθηκε κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο, γνώρισε τηνπρώτη της ρωγμή, η οποία ολοκληρώθηκε στις εκλογές με τημαζική μετακίνηση ψηφοφόρων από τα δεξιά στα αριστεράχωρίς καν ενδιάμεσο σταθμό στο κέντρο. Το ίδιο επιβεβαι-ώνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Ο κύκλος του 1989 ξεκίνησε με το χαρακτηρισμό τού τέ-λους της Ιστορίας και της νέας τάξης πραγμάτων. Το 2002, οΓ. Χάμπερμας και ο Ο. Μπεκ χαιρέτισαν την Ευρωπαϊκή Ένωσηκαι τον 21ο αιώνα ως τον αιώνα του ευρωπαϊκού οικοδομή-ματος, που εισήγαγε ένα νέο και ορθό μοντέλο για τον κόσμο.Εκείνη η στιγμή, του απόλυτου θριάμβου του δυτικού νεοφι-λελεύθερου οικονομικού μοντέλου, κυοφορούσε το σπόροτης ίδιας του της καταστροφής. Αυτής που ξεκίνησε με τηχρηματοπιστωτική φούσκα το 2008 και έγινε κρίση χρέους

που επηρέασε όλη την Ευρώπη. Εκείνη τη στιγμή παιζόταν τομέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης κόντρα στο μεγάλο σχέδιοτης ολοκλήρωσης.

Σήμερα βιώνουμε την επιστροφή στη διακρατική και διεθνήσύγκρουση, την αποδόμηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.Αυτό φυσικά δεν είναι καλό, διότι σημαίνει ότι, αν η αριστεράαποτύχει, η άκρα δεξιά καραδοκεί σε όλη την Ευρώπη.

Θα πετύχει η κυβέρνηση της αριστεράς; ∆εν είμαστε ποτέέτοιμοι για έρωτα ή επανάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετήθηκε απότο λαό, διότι έκρινε ότι ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή.Πρέπει να πετύχει για το καλό της Ελλάδας και της Ευρώπης.Σήμερα, το μέλλον της Ευρώπης διακυβεύεται στην Ελλάδα.Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνει ότι η αντίσταση και ο αγώναςμπορούν να νικήσουν, δεν είναι ουτοπία. Η νίκη χρειάζεται καιτην κάλπη και το δρόμο. Η ιδέα του κομμουνισμού σήμεραείναι η διαρκής επιμονή στην αρχική μας απόφαση να δεσμευ-τούμε στη δράση της δημοκρατίας και της ισότητας. Μόνοόταν θα έχουμε πετύχει, θα μοιάζει σαν να μην υπήρχε άλλοςδρόμος.

Το τέλοςδύο κύκλων

Η ανάδειξη της ανθρωπιστικής κρί-σης ως το κεντρικό ζήτημα τωνδιαπραγματεύσεων στην Ευρώπηκαι η προτεραιότητα στη νομοθέ-τηση για την αντιμετώπισή της είναισπουδαία και επιτυχής πράξη.

“

Για αρκετά χρόνια μαςέλεγαν ότι «δεν υπάρχειεναλλακτική» και ξαφ-νικά στο δημόσιο λόγοτων δημοσιογράφων,των αναλυτών, των πο-λιτικών ανά τον κόσμοεμφανίστηκε μια εναλ-λακτική: της κοινωνικήςδικαιοσύνης έναντι τηςδικαιοσύνης των αγο-ρών.

“

Η χειρονοµία του υπουργού καιη χαµένη τιµή της πλαστογραφίας

Η ομάδα του Μπέμερμαν κατάφερε ναεντοπίσει στην εποχή του ευρυζωνικούίντερνετ, αυτό που εκμεταλλεύτηκανόλοι οι προπάτορές της: το κενόανάμεσα στο άτομο και την πληροφορία.Μια αφίσα για θέσεις εργασίας που δενξέρεις ποιος ανάρτησε στον δρόμο, μιαθήκη CD της Πάρις Χίλτον που δενμπορείς να δεις το εσωτερικό της, έναπροϊόν που διαφημίζεται σε πινακίδαχωρίς να μπορείς να διαπιστώσεις ανπραγματικά υπάρχει.

“

Του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

«Σ’όλον τον κόσμο αρέσει να βλέπει τους ει-δικούς και το καθεστώς να γελοιοποιούν-ται» λέει ένας απ’ τους απατεώνες που

τράβηξαν το ενδιαφέρον του Όρσον Γουέλς για το ντο-κιμαντέρ του, F for fake. ∆έκα χρόνια μετά απ’ αυτή τηνξεχωριστή πραγματεία για το αυθεντικό και το πλαστό,το αληθινό και το ψεύτικο, ο Ούγγρος παραχαράκτηςΕλμύρ που έδωσε την αφορμή, αλλά και ο Γουέλς πουτην άρπαξε με δημιουργικό τρόπο, είχαν πια φύγει απ’τη ζωή. Πίσως τους, άφησαν αναπάντητους μέχρι σή-μερα τους ισχυρισμούς των New York Times που ήθε-λαν το σύνολο της ταινίας ν’ αποτελεί μια πλαστογρα-φία, σαν παιγνιώδες σχόλιο του σκηνοθέτη πάνω στοθέμα του.

Η διάρκεια του ντοκιμαντέρ μάλλον θα μεγάλωνεκατά πολύ, αν ο Γουέλς είχε την ευκαιρία να παρακο-λουθήσει τις ειδήσεις των τελευταίων ετών. Η παγκό-σμια οικονομία κατέρρευσε απ’ την πώληση τίτλων πουπαρουσιάζονταν ως ευκαιρίες, ενώ δεν άξιζαν τίποτα.Πίσω απ’ τον αρχετυπικό τεχνοκράτη στον οποίον έχειανατεθεί η οικονομική πολιτική της ΕΕ, ανακαλύφθηκεένας μπον βιβέρ χωρίς επαρκείς σπουδές. Εν μία νυκτί,ένας καταζητούμενος για εμπλοκή σε μεγάλης κλίμα-κας σκάνδαλο, μεταμορφώθηκε σε ιερέα και διέφυγεγια τη Λατινική Αμερική. Ακόμα και στην περίπτωσητου γκραφίτι στο ΕΜΠ, οι μαρτυρίες θέλουν τους καλ-λιτέχνες να εμφανίζονται κάθε φορά με διαφορετικήταυτότητα, ανάμεσά τους κι αυτή του συνεργείου του∆ήμου.

Για ένα δάκτυλο...υψωμένο

Τίποτα δεν θόλωσε όμως τη διαχωριστική γραμμή με-ταξύ αληθινού και ψεύτικου, όσο η ανάληψη ευθύνηςτης γερμανικής σατιρικής εκπομπής Neo MagazinRoyale για το βίντεο με την άσεμνη χειρονομία τουΓιάνη Βαρουφάκη. Το αστείο του Γιάν Μπέμερμαν καιτου επιτελείου του ήταν τόσο επιτυχημένο, που ακόμακι όταν ο παρουσιαστής με ειρωνικό, αλλά σχετικάπροφανή τρόπο εξέθεσε το σκεπτικό του προηγούμε-

νου βίντεο (να καταδείξει τις σκοπιμότητες πίσω απ’ τημανιακή ενασχόληση μ’ ένα δάχτυλο σε μία ομιλία προδύο ετών) και επιβεβαίωσε ότι δεν παραποίησαν καμίαχειρονομία, ελάχιστοι το δέχθηκαν. Σε πολλούς φάνηκεσαν συνέχεια του αστείου ή τουλάχιστον επαρκής λόγοςνα κρατήσουν τις αμφιβολίες τους.

Το Ανατρεπτικό Φεστιβάλ της Κροατίας, όπου έλαβεχώρα η ομιλία του Βαρουφάκη το 2013, επιβεβαίωσετον Μπέμερμαν, κυκλοφορώντας ανακοίνωση που διέ-ψευδε την πλαστότητα της χειρονομίας, δίνοντας μαζίκαι το πρωτότυπο βίντεο της ομιλίας, όπου ο νυνΥπουργός Οικονομικών υψώνει το μεσαίο δάχτυλο.Μάλιστα, οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ σχολίαζαν ότι τοδάχτυλο υψώθηκε δις κατά τη διάρκεια της ομιλίας: τημία υποθετικά απευθυνόμενο απ’ την ελληνική στη γερ-μανική κυβέρνηση στην αρχή της κρίσης και την άλλη– που πολύ βολικά δεν κέρδισε την ίδια δημοσιότητα –για να δείξει τι έλεγε η Αργεντινή στο ∆ΝΤ όταν απο-φάσισε να κηρύξει χρεοκοπία. Σημειωτέον πως το ίδιοφεστιβάλ είχε τροφοδοτήσει ξανά την εγχώρια κοινήγνώμη με υλικό, όταν η Ομάδα Αλήθειας της Ν∆ είχεκυκλοφορήσει ως «αποκάλυψη» των πραγματικών στό-χων του ΣΥΡΙΖΑ, τη χιουμοριστική παραίνεση του Σλα-βόι Ζίζεκ προς τον Αλέξη Τσίπρα να στείλει τους αντι-πάλους του στα γκούλαγκ.

Το culture jamming

Το ιδιοφυές αστείο του Neo Magazin Royale αναβίωσεμε επιτυχία μια ανατρεπτική πρακτική δεκαετιών πουείχε χάσει εδώ και καιρό τη δυναμική της. Το culturejamming, όπως συνηθίζεται ν’ αποκαλείται, αποτελείέναν τρόπο παρεμβολής στη δημόσια σφαίρα με σκοπότην υπονόμευση της κυρίαρχης πληροφορίας. Κατάγε-ται από την πρακτική της μεταστροφής των Καταστα-σιακών και περιλαμβάνει όλες τις πρακτικές διαστρέ-βλωσης των ΜΜΕ, των διαφημίσεων και της τέχνης γιατη διάδοση ενός ριζοσπαστικού μηνύματος. Στον όρουπάγονται η αντικατάσταση των δίσκων της Πάρις Χίλ-τον με καταλλήλως «διασκευασμένες» εκδοχές τουςστα δισκοπωλεία από τον Banksy, οι εικαστικές πα-

ρεμβάσεις των KLF στις διαφημιστικές πινακίδες καιτο εγχώριο παράδειγμα της φανταστικής εταιρείαςAdeho, όπου αφίσες που προπαγάνδιζαν νέες θέσειςεργασίας στη Θεσσαλονίκη, οδηγούσαν τους ενδιαφε-ρόμενους σε διαδήλωση στην Καμάρα.

Όπως και με τις τεχνικές των Καταστασιακών, με τονκαιρό και το culture jamming άρχισε να τίθεται στηνυπηρεσία των διαφημιστικών εταιρειών, διαδικασίαπου έχει σχολιάσει πολύ αναλυτικά η Ναόμι Κλάιν στοβιβλίο της, «No Logo». Η επιστροφή της ανατρεπτικό-τητάς του μέσα απ’ τη συχνότητα της γερμανικής κρα-τικής τηλεόρασης ήταν σίγουρα αναπάντεχη, ειδικά μετόσο ευρεία διασπορά της σύγχυσης σε μία εποχή πουυποτίθεται ότι η απάντηση σε κάθε ερώτημα βρίσκεταικάπου οnline.

Το κενό ανάμεσα σε άτομο και πληροφορία

Η ομάδα του Μπέμερμαν κατάφερε να εντοπίσει στηνεποχή του ευρυζωνικού ίντερνετ, αυτό που εκμεταλ-λεύτηκαν όλοι οι προπάτορές της: το κενό ανάμεσα στοάτομο και την πληροφορία. Μια αφίσα για θέσεις ερ-γασίας που δεν ξέρεις ποιος ανάρτησε στον δρόμο, μιαθήκη CD της Πάρις Χίλτον που δεν μπορείς να δεις τοεσωτερικό της, ένα προϊόν που διαφημίζεται σε πινα-κίδα χωρίς να μπορείς να διαπιστώσεις αν πραγματικάυπάρχει. Το βίντεο είναι μεν αναρτημένο στο επίσημοκανάλι του Ανατρεπτικού Φεστιβάλ, αλλά ανέβηκεμόλις στις 12/2/2015, παρότι η ομιλία είναι του 2013.Μπορεί να είναι μια απλή καθυστέρηση και το δάχτυλονα υψώθηκε όντως. Μπορεί οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλνα έχουν συνεννοηθεί με τον Μπέμερμαν. Το Neo Ma-gazin Royale κατάφερε να δημιουργήσει μια κατάστασηπου η αλήθεια εναπόκειται σχεδόν αποκλειστικά στηναξιοπιστία του, υπονομεύοντας τους «ειδικούς» πουκλήθηκαν να γνωματεύσουν για τη γνησιότητα του βίν-τεο, παρόμοιους ειδικούς μ’ αυτούς που χάρηκε ναεξευτελίζει ο Γουέλς στο ντοκιμαντέρ του. «Μπορείτενα πιστέψετε ότι ο Ελμίρ είναι ένας πλαστός πλαστο-γράφος», λέει. Όπως και τώρα, δεν έχει σημασία.

•

Documents

Κυριακή 22-3-2015