Embed Size (px)
DESCRIPTION
η Ανεξάρτητη - Δευτέρα 22α Ιουλίου 2013
Citation preview
Στρατιωτικό πραξικόπημα από τον στρατό, ένα χρόνο μετά την ανατροπή του Μουμπάρακ
Τεύχος 13ο - 22 Ιουλίου 2013
“SUCCESS STORY” ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Πολιτικοί και Βία: Δύο μέτρα και δύο σταθμά; » ΣΕΛ. 8
Παρακολουθήστε το πρόγραμμα των
εργαζομένωντης ΕΡΤ στοanexartiti.gr
ΓΚΡΕΜΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΣΤΟ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
/anexartitinews
#anexartitinews
www.anexartiti.gr
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ»Πρεμιέρα με παρατράγουδα και μηνύσεις
» ΣΕΛ. 6
» ΣΕΛ.4-5
41 ΜΕΡΕΣ “ΜΑΥΡΟΥ” ΣΤΗΝ
Πανηγυρίζουν για τις κομμένες παροχές, τα κλειστά νοσοκομεία και τα αφύλακτα σχολεία
2
Αρχισυνταξία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΕΓΚΑΣ
Ρεπορτάζ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΥΖΟΥΠΗ
Αθλητικό: ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Πολιτικό: ΔΗΜΗΤΡΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΔΑΦΝΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΚΗΣ
Πολιτιστικό: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΠΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΥΤΑΚΙΔΗΣ
Ναυτιλιακό: ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΠΑΣ
Ελεύθερο: ΣΤΕΛΛΑ ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΝΤΟΖΑΝΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΡΙΝΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΧΑΡΗΣ ΜΗΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΓΔΑ ΠΑΠΑΔΑΜ ΣΑΪΜΟΝ ΠΑΠΟΥΤΣΟΓΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΕΡΛΕΣ Φωτογράφοι: ΜΑΡΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΕΣΚΟΥ
EditorialΙδρυτήςΓΙΩΡΓΟΣ ΝΕΓΚΑΣ
Διοίκηση και Διεύθυνση ΈκδοσηςNEWS IN BRIEF ΕΚΔΟΣΕΙΣτ:211 7800 339 e: [email protected]
Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις… τι να πρωτοσχολιάσεις και τι να αφήσεις ασχολίαστο…
Η επίσκεψη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών διαβάστηκε από πολλούς ως στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία κατά τον Β. Σόιμπλε «έχει κάνει μεγάλη πρόοδο, που αναγνωρίζεται από όλους και για αυτοί είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τα πάντα για να στηρίξουμε αυτήν την προσπάθεια.» Βέβαια, ο κ. Σόιμπλε ήρθε ουσιαστικά για να μας πει και από κοντά όσα λέει τόσον καιρό. Ότι πρέπει να ξεχάσουμε νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους - γιατί τόσο ωφεληθήκαμε, και ειδικά τα ασφαλιστικά ταμεία, από το προηγούμενο-, ότι αν τηρήσουμε όσα μας λένε το 2014 ίσως και να εγκριθεί νέα βοήθεια προς την Ελλάδα και ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε τις γερμανικές επανορθώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για τις οποίες την ίδια ώρα συζητούσαν ο Κάρολος Παπούλιας και οι κύριοι Γλέζος και Τσίπρας. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε φυσικά πως για την επίσκεψη Σόιμπλε απαγορεύτηκαν κάθε είδους διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, ενώ οι κεντρικές οδικές αρτηρίες παρέμειναν κλειστές μετατρέποντας την πρωτεύουσα σε Φάντασμα. Ένα «δημοκρατικό» φάντασμα όμως. Αυτό έχει σημασία.
Στον δρόμο λοιπόν που χάραξε ο Σόιμπλε κατά την επίσκεψή του κινήθηκαν οι 153 βουλευτές που υπερψήφισαν το πολυνομοσχέδιο την Πέμπτη, ανοίγοντας την πόρτα για μαζικές απολύσεις στο δημόσιο, για κατάργηση νοσοκομείων και κλινικών, την διαθεσιμότητα των σχολικών φυλάκων αλλά και της δημοτικής αστυνομίας. Στην εν λόγω ψηφοφορία υπήρξαν μικρές διαρροές από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, αφού ο Πάρις Κουκουλόπουλος καταψήφισε το άρθρο για την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας, ενώ ο Απόστολος Κακλαμάνης απείχε από την διαδικασία. Η ψήφιση του νομοσχεδίου
θεωρείτο προϋπόθεση για να λάβουμε την “αναγκαία” αλλά και σε δόσεις δόση των 6,8 δισ. ευρώ. Αυτό έλειπε να μας έδιναν έτσι τα χρήματά τους οι «φίλοι» Ευρωπαίοι...
Για αυτήν τη δόση άλλωστε δεν θυσίασαν ως άλλη Ιφιγένεια τους 2.656 υπαλλήλους της ΕΡΤ, στην οποία η κυβέρνηση έβαλε λουκέτο πριν 41 ημέρες; Οι διαδικασίες πάντως προχωρούν γρήγορα, αφού το νομοσχέδιο για την ΝΕΡΙΤ κατατέθηκε στη Βουλή και υπερψηφίστηκε με 155 ψήφους και ο αρμόδιος υφυπουργός δήλωσε πως θα προκηρυχθούν άμεσα 500 θέσεις εργασίας στον νέο φορέα, ενώ άλλες 1.500 θα προκηρυχθούν μόλις οι εργαζόμενοι εγκαταλείψουν το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, αφού δεν χωρούν -άκουσον άκουσον!- περισσότεροι στα Στούντιο της Κατεχάκη. Η αλήθεια είναι όμως πως τα χαμόγελα περίσσεψαν στην Αγία Παρασκευή αυτή τη βδομάδα. μετά το γιγαντιαίο φάουλ του ιδιωτικού συνεργείου που κάλυψε την ομιλία του πρωθυπουργού για τον ΦΠΑ στην εστίαση. Το συνεργείο, ελλείψει της ΕΡΤ που παραδοσιακά κάνει αυτή τη δουλειά, μαγνητοσκόπησε την ομιλία, την έστειλε στα ιδιωτικά κανάλια και εκείνα, συνηθισμένα πάλι από την εποχή της ΕΡΤ, την μετέδωσαν χωρίς καν να την ελέγξουν. Αποτέλεσμα: Ένας Αντώνης Σαμαράς να μπερδεύει τα λόγια του, να απομακρύνεται από το βάθρο και όλο τσαντίλα να εκστομίζει την φράση «Γ..μώ το κεφάλι μου, μ..λάκα!» και όλο αυτό live στον αέρα. Στιγμές απείρου γέλιου στα κοινωνικά δίκτυα (βλ. #gamw_to_kefali_mou_malaka)
Περίπου τις ίδιες αντιδράσεις προκάλεσε και η επίθεση(;) που δέχθηκε ο υπ. Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης έξω από το Αττικό Νοσοκομείο. Τώρα το κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί βίαιη επίθεση η ρίψη καφέ ή κάποια βρισιά, είναι υποκειμενικό. Ίσως να θεωρηθεί εξίσου βίαιο και το κλείσιμο έξι νοσοκομείων της πρωτεύουσας μέσα στον Αύγουστο, με δύο να καταργούνται εντελώς, ενώ τα υπόλοιπα να μετατρέπονται σε απλά ιατρεία ή κάτι σαν υγειονομικά ΚΕΠ… Γινόμαστε Ευρώπη, όχι αστεία…
Μα τι εβδομάδα κι αυτή...γράφει οΓΙΩΡΓΟΣ ΝΕΓΚΑΣ
3Μα τι εβδομάδα κι αυτή...
Λόγια και Σιωπές
Οι γνώμες διίστανται. Κάποιοι τάσσονται υπέρ της θανατικής ποινής, κάποιοι το θεωρούν
απάνθρωπο ακόμη και για τον χειρότερο εγκληματία. Εγώ προσωπικά, ανήκω κατά κάποιο τρόπο στην πρώτη περίπτωση. Εννοώ, πως δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση απάνθρωπο να εκτελείς έναν παιδεραστή, ας πούμε. Οποιοσδήποτε, αποδεδειγμένα, κακοποιεί μια αθώα ανήλικη ψυχή δεν έχει κανένα δικαίωμα στη ζωή. Βέβαια έτσι όπως έχει καταντήσει η ζωή, ίσως για πολλούς η θανατική ποινή να αποτελεί λύτρωση... Σίγουρα πάντως ενδιαφέρον έχει να ακούς ποια ήταν τα τελευταία λόγια που ξεστόμισε κανείς λίγα δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του.
Όλοι μας, ακόμη και οι πιο αυθόρμητοι προσέχουμε και «βουτάμε την γλώσσα στο μυαλό» προτού μιλήσουμε. Όχι σε κάθε περίπτωση, αλλά σίγουρα συνήθως προσέχουμε τα λόγια μας έτσι ώστε να είμαστε αρεστοί. Την στιγμή όμως εκείνη, που ξέρεις πως ο μεγαλύτερος φόβος σου είναι ένα βήμα μπροστά και κάποιος σε κλάσματα δευτερολέπτων ετοιμάζεται να σε σπρώξει προς τα εκεί, σίγουρα δεν σκέφτεσαι να «ντύσεις και να στολίσεις» αυτά που θα πεις. Άλλωστε η πραγματική και αληθινή πλευρά όλων μας φαίνεται όταν δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε πια. Όταν δεν νιώθουμε την ανάγκη να παλέψουμε για τίποτα. Μπορεί τα τελευταία λόγια αρκετών διασήμων να είναι δημοσιευμένα στο διαδίκτυο και με ένα κλικ να τα μαθαίνει κανείς, αλλά πλέον μπορεί να κανείς να δει τις τελευταίες φράσεις «κοινών θνητών», αφού στις φυλακές του Τέξας, που από το 1982 βρίσκεται σε ισχύ η θανατική ποινή, τα λόγια των μελλοθάνατων καταγράφονται και πρόσφατα, δε, αναρτήθηκαν. Κάποιοι από αυτούς ένιωθαν το άδικο να τους πνίγει τόσο έντονα που θέλησαν ακόμα και την ύστατη στιγμή να βροντοφωνάξουν την αθωότητα τους, όπως ο David Spence το
1997: «Θέλω να καταλάβετε, και λέω την αλήθεια, δεν σκότωσα εγώ τα παιδιά σας. Ειλικρινά δεν έχω σκοτώσει κανέναν.»
Άλλοι μάλλον πήραν ένα μικρό μάθημα πίσω από τα κάγκελα και ξεστόμισαν μια ύστατη συγγνώμη στην οικογένεια του θύματος «Δεν νομίζω πως μπορώ να πω
οτιδήποτε που θα βοηθήσει, αλλά ελπίζω, μέσω του Θεού σας να με συγχωρέσετε», ήταν τα τελεταία λόγια του Cornelius Goss. Άλλοι όπως ο Charles Bass to 1986 αποδέχονται πλήρως την τιμωρία τους: «Το αξίζω αυτό. Πείτε σε όλους πως είπα αντίο» δήλωσε ο τότε 30χρονος για τον
φόνο αστυνομικού. Ο Jermarr Arnold Shot, επεδίωξε να λυτρωθεί μέσω συγγνώμης που ζήτησε από την οικογένεια μιας 21χρονης την οποία και σκότωσε κατά τη διάρκεια ληστείας και θεωρεί πως με το θάνατό του ισορροπούν τα πράγματα: «Λυπάμαι βαθιά για την απώλεια σας. Είμαι και εγώ άνθρωπος, το έχω νιώσει, ξέρω πως είναι. Δεν μπορώ να εξηγήσω και δεν μπορώ να σας δώσω απαντήσεις. Μπορώ μόνο να σας δώσω ένα πράγμα και θα σας το δώσω σήμερα.»
Μην φανταστείτε φυσικά πως ήταν όλοι τόσο συνειδητοποιημένοι και συμφιλιωμένοι με την ποινή τους. Ο Ricky Lee Green δηλώνει πως «έχω περάσει οκτώμισι χρόνια στη φυλακή, τα επτά ως μελλοθάνατος. Δεν έχω μπλέξει ποτέ σε φασαρίες, δεν είμαι απειλή για την κοινωνία». Την ίδια άποψη είχε και ο Jeffrey Doughtie λέγοντας πως «Δεν πιστεύω πως ο κόσμος θα είναι καλύτερος ή ασφαλέστερος χωρίς εμένα»
Σαφέστατα υπάρχουν και μαρτυρίες ανθρώπων που λίγο πριν αφήσουν την τελευταία τους πνοή δεν φαίνεται να είχαν ίχνος μετάνοιας. Τρανό παράδειγμα ο Jesse Hernandez που φώναξε το όνομα της ομάδας του «Go cowboys!». Το έγκλημά του; Είχε δολοφονήσει ένα αγοράκι μόλις 11 μηνών....
Αυτή είναι η τελευταία σου λέξη;γράφει ηΔΑΦΝΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
“Οποιοσδήποτε, αποδεδειγμένα,
κακοποιεί μια αθώα ανήλικη ψυχή δεν
έχει κανένα δικαίωμα στη ζωή”
4Τα Εν Δήμω
Την Πέμπτη ψηφίστηκε στην Βουλή άλλο ένα μίνι-Μνημόνιο με την μορφή ενός πολυνομοσχεδίου που σαρώνει
τα εργασιακά δικαιώματα, περιορίζει ακόμα περισσότερο το κράτος πρόνοιας, ανοίγει το δρόμο για μαζικές απολύσεις στον δημόσιο τομέα, ρυθμίζει τον τρόπο ορισμού του κατώτατου μισθού, εισάγει τον νέο φορολογικό κώδικα, θεσπίζει αλλαγές στην υγεία και την παιδεία.
Όπως καταλαβαίνει κανείς, αυτό το νέο πολυνομοσχέδιο τα κάνει όλα. Σαν τα πολυμηχανήματα που πωλούνται στα μαγαζιά και κάνουν πολλές δουλειές μαζί, έτσι κι αυτό, προσφέρει πολλές λειτουργίες για την σωτηρία της χώρας σε οικονομική συσκευασία, πολλά μαζί στην συσκευασία του ενός.
Κι εμείς, που είμαστε οι ωφελημένοι από την ύπαρξη ενός τέτοιου πολυεργαλείου, πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ τυχερούς, που στην βιοτεχνία «ΒΟΥΛΗ» εργάζονται τέτοιοι φιλότιμοι και άξιοι εργάτες για να δημιουργήσουν και να μας παραδώσουν τέτοια κατασκευάσματα.
Έτσι λοιπόν, ψηφίστηκε ακόμα ένα νομοσχέδιο που επιβάλλει νέα μέτρα, είναι αντισυνταγματικό, παραβιάζει τον καταστατικό χάρτη της χώρας, είναι όμως πιστό στις εντολές της Τρόικας, δηλώνει την υποτέλεια της χώρας σε αυτήν και δηλώνει την υπακοή που οφείλουμε στα αφεντικά. Αυτή η υποτέλεια, βέβαια, έχει την ονομασία-καμουφλάζ «τήρηση των συμφωνηθέντων» και την δικαιολογία-κάλυψη «εκταμίευση της δόσης». Οι λέξεις αυτές, συνοδευόμενες και από άλλες γαρνιτούρες, όπως «έξοδος από την ευρωζώνη», «πτώχευση της χώρας», «κατάρρευση των τραπεζών» δημιουργούν το αίσθημα του δέους, έτσι ώστε να είναι έτοιμο ένα κομμάτι του λαού να δεχθεί ως αναπόφευκτα τα όσα του πέφτουν στο κεφάλι και να συναινεί στην ανάγκη της μαστίγωσής του.
Και όχι μόνο να συναινεί, αλλά και να θεωρεί επικίνδυνους συνομοσιολόγους όσους του υπενθυμίζουν ότι έχει πέσει θύμα μιας τεχνητής
κατάστασης, ότι πληρώνει για την αποπληρωμή ενός επαχθούς χρέους, για το οποίο δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο λογιστικού ελέγχου για να γνωρίζουμε τι οφείλει αυτή η χώρα, σε ποιους και ποιοι υπερκερδίζουν από την δυστυχία του. Ενός χρέους που δημιουργήθηκε από πλαστά στοιχεία και είναι μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου που τον οδηγεί σε πλήρη φτωχοποίηση και στην απώλεια της ιδιωτικής και της δημόσιας περιουσίας του.
Δεν θέλει να θυμάται ότι η διόγκωση του ελλείμματος, που μας οδήγησε στο ΔΝΤ και στην Τρόικα, είναι αποτέλεσμα των παραποιημένων στοιχείων που παρέδωσε η ΕΛΣΤΑΤ το 2009, της οποίας ο διευθυντής κ. Γεωργίου είναι υπόδικος για το θέμα αυτό και δεν θέλει να αναρωτιέται τι μπορεί να σημαίνει το γεγονός ότι έχει υπερυπουργούς Οικονομίας, εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα που -όλως τυχαίως- ήταν και υπάλληλοι της Goldman Sachs (Παπακωνσταντίνου, Στουρνάρας), της γιγαντιαίας τράπεζας που οργάνωσε την χρεωκοπία της Ελλάδας, μεθοδεύοντάς την από τότε που πήρε την οικονομία της χώρας μας στα χέρια της, όταν την κάλεσε, το 1998, για να μασκαρέψει το χρέος και να μπούμε στην ΟΝΕ, εκείνο το άξιο τέκνο της, ο Κώστας Σημίτης, που τον ψήφισε ο πανέξυπνος ελληνικός λαός δύο φορές για πρωθυπουργό του.
Σε αυτήν λοιπόν την ατμόσφαιρα της συσκότισης λειτουργούν οι εθνοπατέρες που μας σώζουν συνεχώς και ανηλεώς, χωρίς να διστάζουν να εξαπολύουν ότι ψέμα ή παιδαριώδες επιχείρημα τους εξυπηρετεί κατά περίσταση, έχοντας την πεποίθηση ότι τους παρακολουθούν βλάκες, τους οποίους μπορούν να κοροϊδεύουν όσο θέλουν.
Μάλλον, υπό το κράτος αυτής της πεποίθησης, ο υπουργός επικρατείας κ. Σταμάτης, είπε στην Βουλή, απαντώντας στον κ. Τσίπρα, ότι ο πρωθυπουργός δεν ανέφερε στον κ. Σόιμπλε το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων, γιατί ο πρωθυπουργός ενός περήφανου και ανεξάρτητου κράτους δεν επαιτεί αλλά οδηγεί τη χώρα του σθεναρά στην διεκδίκηση των απαιτήσεών της. Δεν είπε βέβαια ότι μόνο για τα θύματα του Διστόμου έχουν επιδικαστεί περίπου 70 εκατ. ευρώ και ενώ δεν απομένει παρά να υπογράψει ο υπουργός Δικαιοσύνης για να αρχίσει η εκτέλεση αυτής της αμετάκλητης απόφασης, κανείς μέχρι τώρα, «περήφανος»
Πολυνομοσχέδιο: Πολυ έμπνευση, Πολυσυγχαρητήρια!γράφει οΔΗΜΟΣΟΦΟΣ
“Σε αυτήν λοιπόν την ατμόσφαιρα της συσκότισης λειτουργούν οι
εθνοπατέρες που μας σώζουν συνεχώς και ανηλεώς, χωρίς
να διστάζουν να εξαπολύουν ότι
ψέμα ή παιδαριώδες επιχείρημα τους εξυπηρετεί κατά
περίσταση, έχοντας την πεποίθηση ότι
τους παρακολουθούν βλάκες, τους
οποίους μπορούν να κοροϊδεύουν όσο
θέλουν.”
5
πρωθυπουργός δεν έχει δώσει την εντολή για να μπει αυτή η υπογραφή και να εκτελεσθεί η απόφαση.
Ο κ. Σταμάτης επίσης είπε ότι δεν έστειλαν τανκς στην ΕΡΤ, γιατί δεν είναι χουντική κυβέρνηση και δεν λειτουργούν φασιστικά. Δεν μας είπε πόσο δημοκρατική πράξη θέλει να θεωρούμε το κλείσιμο της ΕΡΤ και το μαύρο στις οθόνες και μας έχει αφήσει μετέωρους. Να την θεωρούμε λίγο, πολύ ή κάργα δημοκρατική;
Ο κ. Κεδίκογλου είπε ότι άδικα τον κατηγορούν για διορισμούς στην ΕΡΤ, γιατί δεν μπορούσε να αποφασίσει μόνος του για κάποιο διορισμό, καθώς συμμετείχε σε μια κυβέρνηση τρικομματική και… δεν καταλάβαμε το επιχείρημα. Τον ρωτήσαμε εμείς αν διόρισε μόνος του ή κατόπιν συνεννόησης την πανανάξια κ. Σαλαγκούδη, τον κ. Λιάτσο και όλους τους 18 υπόλοιπους που διόρισε; Το θέμα είναι ότι τους διόρισε, καλοπληρώθηκαν και συνέβαλαν μαζί μ’ αυτόν στο ήδη δημιουργημένο από δεκάδες κυβερνήσεις μπάχαλο, για το οποίο κατηγορεί τώρα τους
απλούς υπαλλήλους της ΕΡΤ.
Ο κ. Γεωργιάδης παραπονέθηκε ότι κάποιοι του επιτέθηκαν και τον κτύπησαν κατά την επίσκεψή του στο Αττικό Νοσοκομείο. Δεν χαίρεται κανείς με τέτοια ξεσπάσματα και βιαιοπραγίες και συμφωνούμε όλοι ότι αυτά δεν είναι δημοκρατικά φαινόμενα. Τα κατακρίνουμε, όπως κατακρίνουμε και τον τρόπο που ψηφίζονται τα νομοσχέδια και που εφαρμόζονται οι αποφάσεις. Αλλά είναι διαστρέβλωση της αλήθειας να παρουσιάζεται το γεγονός ως κίνηση κάποιων οργανωμένων ταραχοποιών στοιχείων και όχι σαν εκδήλωση θυμού και αγανάκτησης. Καταδικαστέας και αντιδημοκρατικής μεν, αλλά την δημοκρατία πρέπει να την προστατεύουν και να την τηρούν πρώτα οι κρατούντες. Αν αυτοί κυβερνούν με κατ’ επιλογήν δημοκρατικό τρόπο και επιβάλλουν με το «έτσι θέλω» τις αποφάσεις τους δεν μπορεί να αρκούνται μόνο στο καταδικάσουν τον τρόπο αντίδρασης, αλλά πρέπει και να προβληματισθούν και να δείξουν περισσότερη ευαισθησία για τα δεινά που επιβάλλουν στον λαό.
“Ο κ. Κεδίκογλου είπε ότι άδικα τον κατηγορούν για διορισμούς στην
ΕΡΤ. Ρωτάμε: Διόρισε μόνος του ή κατόπιν
συνεννόησης την πανανάξια κ.
Σαλαγκούδη;”
Τα Εν Δήμω
ΦΩ
ΤΟΓΡ
ΑΦ
ΙΑ: J
OH
N K
OLE
SID
IS/R
EUTE
RS
6
Αρχισε ως «Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση» (ΕΔΤ). Στη συνέχεια κόπηκε το ‘Ε’ και έμεινε σκέτο
«ΔΤ». Το πρόγραμμα της «νέας ΕΡΤ», όπως μερικοί θέλουν να την αποκαλούν, σύγχρονο δεν το λες. Πρωτοποριακό, δεν το λες. Ενημερωτικό, δεν το λες. Ούτε καν ολοκληρωμένο δεν το λες. Αν θες κάτι να το πεις, πες το παλιό, ανεπίκαιρο, εξωπραγματικό. Μόνο έτσι άλλωστε μπορεί να χαρακτηριστεί ένα πρόγραμμα που αποτελείται μόνον από υλικό αρχείου από την δεκαετία του ’80 και του ’90, το οποίο κάποιοι κατάφεραν να αποσπάσουν άρον-άρον από το αρχείο της ΕΡΤ. Όχι, γίνομαι άδικος. Το πρόγραμμα πλαισιώνει και μια στατική κάρτα με μια υδρόγειο και χρωματιστές μπάρες με τον τίτλο «Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση», που πολλοί επιτυχώς σύγκριναν με σκηνικό από την τηλεοπτική σειρά Το Ρετιρέ με την Κατερίνα Γιουλάκη ή και το λογότυπο της Πολιτικής Άνοιξης, την οποία συνοδεύει κλασική μουσική.
Εκτός από την παντελή έλλειψη σχεδιασμού του όλου εγχειρήματος, για την προχειρότητα του προγράμματος ίσως να ευθύνεται και το σημείο από το οποίο εκπέμπεται το σήμα. Ένα ιδιωτικό στούντιο και συγκεκριμένα το στούντιο της Εταιρίας Παραγωγής Έψιλον, που ανήκει στον Νίνο Ελματζόγλου. Η συγκεκριμένη εταιρία παραγωγής έχει παράγει στο παρελθόν πολλές δημοφιλείς ελληνικές σειρές, όπως το Άκρως Οικογενειακόν, τη Βέρα στο Δεξί, το Κωνσταντίνου και Ελένης, το Κόκκινο Δωμάτιο και τους Δύο Ξένους, ενώ από το ίδιο
στούντιο “έβγαιναν” κάποτε οι ειδήσεις του Mega πριν αυτό μετακομίσει στη Λεωφόρο Μεσογείων. Σύμφωνα με τον αρμόδιο υφυπουργό Ραδιοτηλεόρασης Παντελή Καψή, η ενοικίαση του ιδιωτικού στούντιο -με αδιαφανείς διαδικασίες- ήταν μονόδρομος, λόγω της «κατάληψης» του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής από τους εργαζομένους της ΕΡΤ. Ο κ. Καψής είχε ξεχάσει ότι τα ΜΑΤ έχουν καταλάβει τις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ στη Μουρούζη και την Κατεχάκη, από όπου θα μπορούσε να παραχθεί κανονικά πρόγραμμα, όπως γινόταν άλλωστε και στο παρελθόν, κάτι που εν τέλει θυμήθηκε όταν προκήρυξε 500 θέσεις εργασίας στη ΝΕΡΙΤ και όχι 2,000 όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί, αφού όπως δήλωσε δεν θα χωρέσουν όλοι στην Κατεχάκη!
ΒΡΟΧΗ ΟΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣΕπιπλέον προβλήματα φέρνει και η μετάδοση προγραμμάτων από την ΔΤ χωρίς την άδεια των δημιουργών τους.
“Ποδαρικό” στο πρόγραμμα της ΔΤ έκανε η ταινία του Ρόβηρου Μανθούλη η Κυρία Δήμαρχος με την Γεωργία Βασιλειάδου, του οποίου την άδεια ουδείς ζήτησε. Σε μία άκρως καυστική επιστολή ο γνωστός σκηνοθέτης επιτέθηκε ευθέως κατά του Παντελή Καψή λέγοντας πως «ο Καψής, στα νιάτα του, μου ζητούσε ταινίες μου για ν’ ανοίξει σινε-κλαμπ. Αποφάσισε να το ξεκινήσει επιτέλους με την Κυρία Δήμαρχο. Στην ΕΔΤ, που ψευδίζει την ΕΡΤ» λέει ο κ. Μανθούλης και συνεχίζει: «Δεν μποδώ δυστυχώς να την εμποδίσω ή να την απαγοδεύσω. Μποδώ μόνο να ζητήσω δικαστικώς είκοσι χιλιάδες Ευδώ αποζημίωση για την δυσφήμηση που μου κάνει, με το να μεταδίδει
Πρεμιέρα για την ΕΔΤ με μηνύσεις βροχή
γράφει οΓΙΩΡΓΟΣ ΝΕΓΚΑΣ
Παρέμβαση
“Το πρόγραμμα της «ΔΤ» σύγχρονο
δεν το λες. Πρωτοποριακό,
δεν το λες. Ενημερωτικό, δεν το λες. Ούτε καν
ολοκληρωμένο δεν το λες. Αν θες κάτι να το πεις, πες το
παλιό, ανεπίκαιρο, εξωπραγματικό.”
7
την ταινία μου σε κατάπτυστο κανάλι.»
Σειρά πήρε ο Διονύσης Τσακνής ο οποίος προειδοποίησε πως «την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο, θα στραφώ νομικά εναντίον τους, όπως και εναντίον των πολιτικών τους προϊσταμένων. Κάνοντας χρήση του ηθικού μου δικαιώματος, απαγορεύω οποιαδήποτε μετάδοση του έργου μου, από το εν λόγω τηλεοπτικό μόρφωμα και καλώ όλους τους συναδέλφους μου να κάνουν το ίδιο, με ό,τι μέσα κρίνει ο καθείς σκόπιμο» δήλωσε ο γνωστός ερμηνευτής και συμπλήρωσε πως η μόνη Δημόσια τηλεόραση που αναγνωρίζει είναι αυτή που εκπέμπει νόμιμα (έστω διαδικτυακά) υπό την ευθύνη των απολυμένων της 11ης Ιουνίου.
Ακολούθησε και η Έλενα Ακρίτα, της οποίας η εκπομπή Φώτα Πορείας μεταδόθηκε από την ΔΤ: «Ως εμπνεύστρια, δημιουργός και παρουσιάστρια Σας απαγορεύω ρητά την προβολή των εκπομπών μου! Δεν σας
δίνω δίνω το δικαίωμα επαναπροβολής (όχι πως μου το ζητήσατε σε όλο αυτό το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»). Σταματήστε, λοιπόν να προβάλλετε την εκπομπή χωρίς την άδεια μου! Αλλιώς η συνέχεια γνωστή, νόμιμα μέσα και τα συναφή. Κι είναι κρίμα όσα δε μας έφαγε ο Στουρνάρας, να μας τα φάνε οι δικηγόροι. Συνεννοηθήκαμε;»
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΓΙΑ 41η ΗΜΕΡΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΕΡΤ
Την ίδια ώρα, κανονικά συνεχίζουν να εκπέμπουν διαδικτυακά το πρόγραμμά τους για 41η ημέρα οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Το πρόγραμμα, που περιέχει ενημερωτικές και ψυχαγωγικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ, συναυλίες γνωστών καλλιτεχνών από το προαύλιο του ραδιομεγάρου και αθλητικές διοργανώσεις, συνεχίζει να μεταδίδεται από πολλά sites, μεταξύ αυτών και αυτό της ‘A’. Ταυτόχρονα η ΠΟΣΠΕΡΤ ζητά την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ΝΕΡΙΤ.
Παρέμβαση
8
Φτάνει ο νέος Υπουργός Υγείας σε νοσοκομείο σε περασμένη ώρα, «αιφνιδιαστικός έλεγχος». Όλα καλά.
Μετά από κάποιες μέρες πραγματοποιεί έναν προγραμματισμένο σε άλλο νοσοκομείο. Τον περιμένουν μεταξύ άλλων επαγγελματίες προστάτες των δικαιωμάτων των εργαζομένων και κάμερες. Ντου, προπηλακισμός, καφέδες και απόπειρες χτυπημάτων.
Η αντίδραση πολλών όπως αποτυπώνεται στα σχόλια των μεγαλύτερων ιστοσελίδων ήταν από θετική έως ενθουσιώδης. «Πολύ; Να χαρώ;» (65 likes). «Να αγιάσουν τα χέρια τους» (41 likes). Τα δύο μεγάλα «αντισυστημικά» κόμματα, δεύτερο και τρίτο στις δημοσκοπήσεις εδώ και καιρό δεν καταδίκασαν ποτέ τον προπηλακισμό. Ο δε κύριος Π. Λαφαζάνης υπερασπίσθηκε τους εργαζομένους και ενοχλήθηκε επειδή οι δυνάμεις της Αστυνομίας παρενέβησαν για την αποκατάσταση της τάξης.Όταν κάποιοι άλλοι επιτίθενται είναι αποβράσματα και εγκληματίες. Αλλά όχι αυτή τη φορά, όπως ούτε και στην επίθεση στον Κ. Χατζηδάκη πριν τρία χρόνια. Υπάρχουν μάλλον διαφορετικά είδη βίας, είναι κάτι σαν τους καλοήθεις και τους κακοήθεις όγκους. Καταδικάζουμε κάθε μορφή βίας εκτός απ’ τη δική μας.
Στο μυαλό πολλών (;) υπάρχει λοιπόν η βία των άλλων και η δική μας, που είναι καθαγιασμένη. «Αυθόρμητη πράξη αγανάκτησης του λαού απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα». Όταν αλλάζει η ταμπέλα (η παντιέρα καλύτερα) αλλάζει όλο το σκηνικό. Αρκεί κάποιος να προφέρει κάποιες μαγικές λέξεις, όπως επανάσταση, εξέγερση, λαός, εργαζόμενοι ή και εγώ δεν ξέρω τι και αυτομάτως συμβαίνει κάτι φανταστικό.
Οτιδήποτε κι αν κάνει, ακόμα κι αν είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που κάνει ο
απέναντι που τον καλούμε φασίστα, είναι δικαιολογημένο και σωστό. Οι «δικοί μας» είναι οι καλοί.
Λυπάμαι, αλλά όχι. Ή συμφωνούμε ότι η βία είναι εγκληματική μέσα σε μια κοινωνία και μόνο στην καταστροφή οδηγεί και ο καθένας είναι ελεύθερος (φιλελεύθερη δημοκρατία) ή αποφασίζουμε ότι ξαναήρθε η ώρα της βίας και μετακομίζουμε στο Λεβιάθαν του Hobbes. Ή έστω στο Far West. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αν δε θες όποιος έχει τη δύναμη (και μάντεψε ποιος την έχει) να έρχεται να σε δέρνει όταν διαφωνεί μαζί σου και να σου ισοπεδώνει τα δικαιώματα σου, τότε δεν γίνεται να επικροτείς κι εκείνους τους νταήδες που κάνουν το ίδιο στον κάθε Άδωνη ή Στρατούλη. Ασχέτως αν πολιτικά συμφωνείς με αυτούς. Εξάλλου, για φαντάσου, έχεις κάθε τουλάχιστον τέσσερα χρόνια το δικαίωμα να δείξεις με ποιον ταυτίζεσαι και ποιον αποδοκιμάζεις. Δημοκρατικά και ειρηνικά.Υ.Γ.: Υπάρχει και η άποψη ότι «ήδη μας κλέβουν, δεν έχουμε δικαιώματα, ζούμε σε χούντα» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει σε τόπους όπου δεν υπάρχουν ελευθερίες. Η υποτίμηση της ελευθερίας (και της δημοκρατίας) είναι πολυτέλεια εκείνων που τη διαθέτουν.
Δύο μέτρα και δύο σταθμάγράφει οΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Άποψη
“Ή συμφωνούμε ότι η βία είναι
εγκληματική μέσα σε μια κοινωνία και μόνο
στην καταστροφή οδηγεί και ο καθένας
είναι ελεύθερος ή αποφασίζουμε ότι ξαναήρθε η
ώρα της βίας και μετακομίζουμε στο
στο Far West.”
9
από την ποιητική συλλογή “Η Πολιτεία και η Μοναξιά” του 1908
Γύριζε, μή σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη.Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.
Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνειτο Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.
Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνουςκι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι,κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·Λύκοι κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοιΚι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!”
Σημείωση: Ο Κωστής Παλαμάς έγραψε το ποίημα αυτό το 1908, όταν η Ελλάδα βίωνε μία περίοδο παρόμοια με την σημερινή, αν και αρκετά πιο δύσκολη. Μετά την χρεοκοπία του 1893, το γνωστό «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του
Χαριλάου Τρικούπη και το θάνατό του, το 1896, ακολούθησε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, ο οποίος κατέληξε σε ήττα της Ελλάδας, ταπείνωση, επιβολή πολεμικής αποζημίωσης στους Τούρκους και Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. Η Ελλάδα έπρεπε να δανεισθεί πάλι και οι δανειστές, για να εξασφαλισθούν ότι θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους, επέβαλαν μεταξύ των όρων την κατ’ ευθείαν είσπραξη των κερδών από βασικά προϊόντα, τα οποία διακινούσε μόνον το Ελληνικό Μονοπώλιο, δηλ. το πετρέλαιο,το αλάτι, τα σπίρτα, το τσιγαρόχαρτο, την σμύριδα και τα τραπουλόχαρτα καθώς και είσπραξη από τον φόρο καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και τους δασμούς του τελωνείου Πειραιώς. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ο λαός να ζήσει σε μεγάλη φτώχεια για 30 χρόνια.
Στην τελευταία στροφή αναφέρεται στους διάφορους δημαγωγούς και πολιτικάντηδες της εποχής που υπάκουοι (πιστικοί) στα μέλη της ξένης επιτροπής του Οικονομικού Ελέγχου (Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι) φρόντιζαν για την δική τους καλοπέραση χωρίς ντροπή.
Εγεννήθη Λέξις
Κωστής Παλαμάς13/1/1859 - 27/2/1943
Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με το Νίκο Καμπά και το Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής.
Κωστή Παλαμά, Γύριζε
10
επιμέλεια: Γιώργος Νέγκας
Μέρες και Εικόνες
...και φυσικά γνωρίζουμε ότι η Γερμανία θέλει μόνο το καλό και την
ευημερία της Ελλάδας...μα τι λέει ο μ@λ@*#$ γ@*ώ το κεφάλι του...
Μα ελληνικό; Δεν μπορούσαν Φρέντο που είναι όλο
αφρόγαλα και δεν λερώνει τόσο;
Ηρεμήστε παιδιά...Άλλος Γερμανός ήρθε...
12facebookizomai
Έλενα ΑκρίταΟπα! Τώρα βλέπω την δημοσιογραφική εκπομπή μου «ΦΩΤΑ ΠΟΡΕΙΑΣ» στην ΔΤ ή όπως αλλιώς την λέτε! Ως εμπνεύστρια, δημιουργός και παρουσιάστρια ΣΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ ΡΗΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ ΜΟΥ.
Όταν τα «ΦΩΤΑ ΠΟΡΕΙΑΣ» μετά την ΕΤ1 επαναπροβλήθηκαν στο Κανάλι της Βουλής, μου ζητήθηκε η άδεια την οποία έδωσα με χαρά - και εννοείται χωρίς να ζητήσω ούτε ένα ευρώ. Εδώ όμως δεν σας δίνω δίνω το δικαίωμα επαναπροβολής (όχι πως μου το ζητήσατε σε όλο αυτό το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»).
Σταματήστε, λοιπόν να προβάλλετε την εκπομπή χωρίς την άδεια μου! Αλλιώς η συνέχεια γνωστή, νόμιμα μέσα και τα συναφή. Κι είναι κρίμα όσα δε μας έφαγε ο Στουρνάρας, να μας τα φάνε οι δικηγόροι. Συνεννοηθήκαμε;
Like · Comment · Share · Παρασκευή 19 Ιουλίου
Natalie Rassoulis-FullΤις προάλλες άκουγα στο ραδιόφωνο μια εκπομπή και βάζει ο παραγωγός ένα τραγούδι όπου μας προειδοποιεί ότι επειδή δεν ταιριάζουν όλα τα λόγια του τραγουδιού στο ύφος της εκπομπής, τα αφαίρεσε και ακούμε το τραγούδι πετσοκομμένο, να πηδάνε τα λόγια δεξιά κι αριστερά, οι νότες, οι ρυθμοί!!
Ένα τραγούδι-κουρέλι!
Με ποιο δικαίωμα ρε σεις τα κάνετε αυτά; Αυτό είναι καθαρή δολοφονία τραγουδιού, νοήματος, δημιουργών και αξιοπρέπειας ακροατών! Πού σας βρίσκουν;;
Like · Comment · Share · Πέμπτη 18 Ιουλίου
Konstantinos KarikisΜια διαφορετική εκδοχή της Ελληνικής Σημαίας με τα Χρώματα της Πορτογαλίας. Δύο Χώρες Θύματα των Νεοφιλελεύθερων Μνημονίων και της Τρόικας. Ελλάδα - Πορτογαλία μαζίστο Δρόμο της Καταστροφής. Τοίχος στο Κασκάις της Πορτογαλίας. Ευχαριστούμε τον Λουζιτανό Καλλιτέχνη!
Like · Comment · Share · Κυριακή 21 Ιουλίου
1313Γιώργος Αδαμόπουλος @yx___
Τι υπονοείς, @potmos; Πώς ο @AdonisGeorgiadi ως μικρός Γκέμπελς σκηνοθέτησε όλο το σκηνικό για να γίνει συμπαθής; Πως λένε ψέμματα; Ωιμέ!
Άδωνις Γεωργιάδης @AdonisGeorgiadi
@yX__ @potmos θα έπρεπε να ντρέπεσαι! Άλλο το να διαφωνούμε πολιτικά άλλο το να μου πετάνε καφέδες, να με σπρώχνουν και να με κτυπούν.
Dim. Papadimoulis @papadimoulis
Σαν σήμερα, πριν 48 χρόνια, στα “Ιουλιανά” κ σε διαδήλωση της ΕΦΕΕ, δολοφονήθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας.21 μήνες μετά,έγινε στρατ. πραξικόπημα.
Πατσαρολόγος στη ΨΧ @Billprig
Να εδώ μαλώνει ένας στα ΚΤΕΛ με αυτόν που βγάζεις εισιτήρια. Ποπ-Κορν, ΚοαΚόλα και κερδίζω ζωή για 5 χρόνια
adiasistos @adiasistos
Προχτές έχασα στο πόκερ2 υπαλλήλους μου.. :-(
Stelios @Stelios_r
Δείτε το Εκουαδορ που κυρηξε χρεοκοπία 2008 τι αναπτυξη ειχε: 2009:0,6% 2010:2,8% 2011:7,4% 2012:5% Ανεργία 4,2%
Twitter-όκοσμος
πάτος @la_roga
@AdonisGeorgiadi μέχρι τώρα είχες μονάχα συνηθίσει να ασκείς βία, έμμεσα. Άλλη γλύκα η άμεση ε; @yX__ @potmos
χάσαμε κάτι; @anexartitinews
14
Tο καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, λοιπόν. Καλοκαιράκι στην πόλη και δεν είμαι καλά. Στους περισσότερους,
φυσιολογικούς για τους πολλούς -παράξενους για εμένα- συνανθρώπους μας το καλοκαίρι είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου. Ξεγνοιασιά, παραλιούλα, καλός καιρός, μεγάλες μέρες και ακόμα μεγαλύτερες νύχτες. Στο παρόν άρθρο θα αναλυθούν διεξοδικά τα επιχειρήματα ημών, των αστοιχείωτων και ξενέρωτων γκρινιάρηδων του πλανήτη τούτου που παραθερίζουμε αγκαλιά με κλιματιστικά, ιγκλού και παγοκύστες και τάζουμε μέχρι και γάμο στη Βασίλισσα του Χιονιού αρκεί να δροσίσει το σπίτι. Στο θέμα μας. Εμείς, λοιπόν, που κάθε καλοκαίρι (που απορώ γιατί λέγεται έτσι) γκρινιάζουμε σαν τον αγαπητό μας φίλο Καλαμάρη από τον Μπομπ Σφουγγαράκη, όντως βρίσκουμε το καλοκαίρι ανυπόφορο. Τα επιχειρήματά μας είναι σαφή και εύλογα.
Everything burns. Λυπάμαι που χαραμί-ζω το όμορφο άσμα, αλλά μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί ανθρωπίνως και επιεικώς το φαινόμενο «αν έκανε τόση ζέστη στην Πομπηία, την ώρα της έκρηξης θα νόμιζαν ότι βρέχει». Ζέστη. Αφόρητη, στεγνή και άνευ περιστροφών ζέστη. Το σπίτι χωρίς κλιματισμό και επαρκή ρεύματα αέρα, της τάξεως των 8-9 μποφόρ, μετατρέπεται σε εξωτική εμπειρία την οποία μερικοί, άκου-σον άκουσον, απολαμβάνουν! Εγώ το βι-ώνω σαν μία εμπειρία στο πιο σκοτεινό και υγρό μπουντρούμι στο 80ο υπόγειο του Κά-μελοτ, με την ανάσα του δράκου του Μέρλιν στο σβέρκο μου και τον υπερτροφικό δήμιο να στέκεται δίπλα μου με το χατζάρι ανά χεί-ρας. Στο δρόμο, τα πράγματα είναι λίγο δι-αφορετικά. Το σύμπαν λιώνει σαν ένα τερά-στιο παγωτό και οι σόλες τηγανίζονται αργά και βασανιστικά. Το οποιοδήποτε κατάστημα με κλιματισμό μοιάζει σαν όαση εν ερήμω και οι επισκέπτες του δακρύζουν από χαρά με όσα υγρά τους έχουν απομείνει. Είπα
υγρά, ε; Ένας ακόμη λόγος για να μην έχω και τις καλύτερες εντυπώσεις για το “καλο-καίρι” είναι ο καταραμένος και τρισαπαίσιος ιδρώτας. Αυτή η νερο-ειδής αηδία που με τη ζέστη αρχίζει να παράγει ο ομοιοστατικός μας μηχανισμός με την ελπίδα να μας δροσί-σει, αλλά με μόνο επίτευγμα να μας κάνει τα νεύρα ρίζες και να παθαίνουμε τενοντίτιδα απ’ το σκούπιζε- σκούπιζε.
Και όχι. Η παραλία δεν είναι ωραίο μέρος. Ορίστε. Το είπα και ξαλάφρωσα. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς η έκ-θεση στον ήλιο που καίει περισσότερο κι απ’ το μετεωρίτη που τερμάτισε άδοξα το ετήσιο φεστιβάλ δεινόσαυρων στην Άνω Κουρκού-μπιανη βορειοανατολικά της Παγγαίας σε συνδυασμό με εννέα στρώσεις ελαιόλαδου μπορεί να είναι διασκεδαστική εμπειρία. Ει-δικά όταν κολλάει η άμμος στο πυρηνέλαιο και ο επίδοξος λουόμενος μετατρέπεται σε κροκέτα έτοιμη για τηγάνι, η απόλαυση περ-
νάει στη σφαίρα του αστρονομικού. Θα μου πείτε «στη θάλασσα δε δροσίζεσαι, ρε;» Και θα απαντήσω. Φυσικά. Με τη διαφορά ότι η μισή με μία ώρα μέσα στη θάλασσα δεν μπορεί με τίποτα να αντισταθμίσει την άνευ προηγουμένου φωτοσύνθεση στην ξαπλώ-στρα και ούτε, φυσικά, το κουβάλημα των αγαθών του Αβραάμ και του Ισαάκ για να κάνεις μία βουτιά και να ψηθείς πέντε ώρες.
Όμως, για να μην κλείσουμε απαισιόδοξα και με πείτε και πεσιμιστή, θα πω ότι το καλοκαίρι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία χαλάρωσης, επαναφόρτισης και αξιοποίησης ελεύθερου χρόνου (και εγκαυμάτων 6ου βαθμού). Μπορείς να διαβάσεις βιβλία, να ακούσεις μουσική, να δεις φίλους και ταινίες και να γράψεις κείμενα για το πόσο ωραία είναι η ζέστη και το να μετατρέπεται το κάθε δωμάτιο σε σάουνα. Και τα κουνούπια. Πώς ξέχασα τα κουνούπια…
Με τα μπρατσάκια μου στον ώμο...γράφει οΜΧΑΛΗΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣ
Πλάγιος Λόγος
15
Είχα μια συζήτηση πριν δυο μέρες με θέμα το στυλ. Συμπέρανα λοιπόν ότι το στυλ δεν είναι η μόδα. Βασίζεται σε
αυτήν αλλά μόνο σε πρώτο επίπεδο.
Στυλ είναι άποψη. Είναι διάθεση, είναι ίσως τρόπος ζωής.
Όπως καταλάβατε, η στήλη μου αυτή τη φορά δεν θα έχει συμβουλές για το πώς να φορέσετε ένα ρούχο ή πώς να δείχνετε πιο ψηλές. Θα έχει συμβουλές για το προσωπικό σας στυλ. Καθίστε αναπαυτικά, λοιπόν και πιείτε μια μεγάλη γουλιά απ’ την παγωμένη σας πορτοκαλάδα.
Η αλήθεια είναι ότι το στυλ δημιουργείται σχετικά δύσκολα. Πρέπει να βρεις τι σου ταιριάζει, τι σου αρέσει και πώς να το υποστηρίξεις κατάλληλα. Γι’ αυτό όλοι μας -κοριτσάκια κι αγοράκια- έχουμε θαμμένα στις σχολικές μας αναμνήσεις βαμμένα μαύρα νύχια, μία ζώνη με καρφιά, ένα πανάρχαιο CD των HIM ή, στη δική μου περίπτωση, ένα κουτί με λογιών λογιών φιόγκους και παιδικά κοκκαλάκια για τα μαλλιά... Περνάμε από πολλά στάδια ψάχνοντας το δικό μας μοναδικό στυλ. Το θέμα όμως είναι το πού θα καταλήξουμε τελικά. Και μιλώ εκ πείρας. Στο γυμνάσιο άκουγα από το πρωί ως το βράδυ Evanescence και Join me in death, φορούσα μαύρο μολύβι κάτω απ’ τα μάτια και περπατούσα στο δρόμο σαν την Αγγέλα από το Στο Παρά 5. Στο λύκειο πάλι, φορούσα φιόγκους -μικρούς και μεγάλους, το μέγεθος, το χρώμα και το σχέδιο ήταν αμελητέες λεπτομέρειες- στα μαλλιά και στα ρούχα, κάτι ριγέ κάλτσες κι ένα ζευγάρι AllStar μου έφτιαχναν τη μέρα και στο σπίτι χοροπηδούσα στους ρυθμούς των ABBA κρατώντας μία στρογγυλή βούρτσα. (Και ναι, υπάρχει φωτογραφικό υλικό από εκείνα τα χρόνια.)
Το να πηγαίνεις σε ένα πανάκριβο μαγαζί
με ρούχα και να αδειάζεις το πορτοφόλι σου σε ρούχα που «απλά σου άρεσαν όπως έδειχναν στην κρεμάστρα» δεν είναι η λύση. Πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς, να δουλέψεις μέσα σου και να αποφασίσεις τι είδος στυλ σου ταιριάζει. Μπορεί να έχεις ερωτευτεί μία πορτοκαλί καμπαρντίνα και να την βλέπεις στον ύπνο σου κάθε βράδυ αλλά να μην μπορείς να την υποστηρίξεις. Η αδερφή μου φορούσε κάτι παλιά τζιν του μπαμπά φέτος το χειμώνα, μόνο και μόνο επειδή ήταν μάρκα ή επειδή ήταν άνετα. Όμως… δεν της πήγαιναν. Την έκαναν να φαίνεται παχιά ενώ είναι φιγουρίνι. Της έκοβαν ύψος ενώ είναι ψηλή.
Πρέπει να φοράς το ρούχο κι όχι να σε φοράει. Να το «πουλάς» κάθε φορά που το φοράς και να τα έχεις καλά μαζί του. Δε λέω, όλοι κάνουμε λάθος επιλογές κάποια στιγμή. Δεν γεννηθήκαμε όλοι στυλίστες. Αλλά το θέμα είναι να φοράς κάτι επειδή κάνει εσένα να νιώθεις καλά κι επειδή αντικειμενικά σου πάει. Και μην ακούς τους καλοθελητές που
θα σου λένε ότι αυτή η φούστα είναι passé ή ότι εκείνο το γαλάζιο πουλόβερ είναι εκτός μόδας. Νιώθεις καλά μαζί του; Φόρεσέ το.
Τέλος, μην ντραπείς ποτέ για το στυλ σου. Και ειδικά αν είναι προϊόν μεγάλης μελέτης και εκκαθάρισης της ντουλάπας σου. Απόλαυσέ το όσο περισσότερο μπορείς. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι βγαίνεις με κολλητά μαύρα τζιν στον καυτό ήλιο του Αυγούστου ή με τεράστιες καλοκαιρινές λουλουδάτες φούστες τα Χριστούγεννα.
Χθες είχα κατέβει στην Αίγινα με τη γιαγιά για κάτι δουλειές. Φορούσα ένα ζευγάρι αυτοσχέδια παπούτσια με τούλια, που μοιάζουν με μπομπονιέρες. Περνώντας λοιπόν από ένα μαγαζί, κάτι κοπέλες τα είδαν κι άρχισαν να γελάνε. Εγώ ούτε καν τις άκουσα, τόσο πολύ με ενδιέφερε! Και η γιαγιά γυρίζει με ύφος χιλίων καρδιναλίων και τους λέει ότι είμαι ηθοποιός και ότι γυρίζουμε ταινία. Πόσο θεά η γιαγιά μου;
Muffins of Style
γράφει ηΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΝΤΟΖΑΝΗ
Όλα είναι θέμα... στυλ
16
Η πόρτα του πλοίου ανοίγει. Τουρίστες και Έλληνες ομογενοποιούνται σ’ ένα μπουλούκι με σκοπό ζωής να
βγει από το πλοίο. Σπρώξιμο, βρισίδι, ροδάκια από βαλίτσες που εκτοξεύονται και αιωρούμενα καρότσια με μωρά είναι λίγα από τα εμπόδια που πρέπει να περάσεις για να φτάσεις επιτέλους στον προορισμό σου. Προσπερνάς τους άπειρους κράχτες με πινακίδες από ξενοδοχεία, τους οδηγούς ταξί που, πολλές φορές, προσπαθούν να πιάσουν την καλή από τους άμαθους τουρίστες και επιτέλους πατάς το πόδι σου στη Χώρα. Ανοίγεις μάτια, μύτες και σωθικά προκειμένου να επεξεργαστείς κάθε δυνατή πληροφορία και επιτέλους την βλέπεις. Η επιβεβαίωση που ζητούσες, ότι δηλαδή δεν μπήκες στο λάθος καράβι και δεν σπατάλησες πέντε ώρες από τη ζωή σου για να βρεθείς αλλού για αλλού… Μια πινακίδα που γράφει Νάξος.
Έτσι, φτάσαμε στην μαγευτική Εύβοια. Αστειάκι. Νάξο, λοιπόν. Δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες της άφιξής μας στο ξενοδοχείο. Θα χρησιμοποιήσω, μόνο, ένα δίστιχο ενός δημοτικού, παραδοσιακού τραγουδιού: “Αίμα, δάκρυα και ιδρώτας, πνίξιμο μιας κότας”. Άσχετο. Τακτοποιηθήκαμε, φρεσκαριστήκαμε και αφού σιγουρευτήκαμε ότι έχουμε πάρει τις σωστές βαλίτσες, φορέσαμε τα μαγιουδάκια μας και βουρ για παραλία. Το τι συναντήσαμε εκεί είναι εύκολο να συμπτυχθεί σε λίγες προτάσεις. Γυμνόστηθες κυρίες, τσαντιρο-κατασκηνωτικά ξαπλωμένοι τουρίστες και μία παραλία που θύμιζε κάτι ανάμεσα σε Καραϊβική και Zara στις εκπτώσεις. Αφού τσακωθήκαμε με άπειρους ηλιοθεραπευόμενους χαζοτουρίστες και γαλακτερές κορασίδες είχαμε την τύχη να βρούμε δύο ξαπλώστρες τοποθετημένες κάπου στα 34 χλμ. μακριά από τη θάλασσα. Αλειφτήκαμε με 68 τόνους αντιηλιακό για να καλυφθούν οι κυτταρίτιδες και τα
μωλωπισμένα παχάκια μας και κινήσαμε προς τα καταγάλανα νερά. Κάπου ανάμεσα στην φαντασίωση σου, ότι δήθεν παίζεις στο Μπέιγουοτς και στην αυταπάτη, ότι όλοι θαυμάζουν το φανταστικό six-pack σου, καταλαβαίνεις πως τα νερά είναι λίγο πιο κρύα από τα γούστα σου. Ήττα Νο. 1.
Η επόμενη, στη σειρά ήττα μας βρήκε το βράδυ. Εξουθενωμένοι από την πολλή ξάπλα και το εμφανές μαύρισμα κάπου κάτω από το διπλοσάγονο αποφασίσαμε να φάμε κάτι. Τα θαλασσινά φάνηκαν η πλέον λογική επιλογή παρά το γεγονός ότι κανείς μας δεν τρώει ψάρια. Αλλά αυτό δεν ήταν το πρόβλημα. Έχετε πάει ποτέ σε παιδότοπο; Εκεί που τα παιδιά ανακαλύπτουν για πρώτη φορά πόσο ψηλές νότες μπορεί να πιάσει η τσιρίδα τους; Ε, κάτι τέτοιο. Τρώγοντας αμέριμνα το 653ο καλαμαράκι μου και κατασπαράζοντας την πιατέλα με τις πατάτες σαν να μην υπάρχει αύριο, όλα
σκοτείνιασαν. Το μαγαζί έπιασε φωτιά και οι σειρήνες της πυροσβεστικής ήχησαν σε όλο το νησί. Ή έτσι νόμιζα. Γυρνώντας την κεφάλα μου εκ των δεξιών κατάλαβα πώς δεν υπήρχε φωτιά. Ανακουφισμένος, παρατήρησα πώς η υποτιθέμενη σειρήνα ήταν απλά ένα παιδάκι που φώναζε κάτι ανάμεσα σε «το ψάρι μου έκλεισε το μάτι» και «Η ζωή είναι μία απάτη». Μάλλον το πρώτο. Έτσι λοιπόν, ταραγμένος από την, σχεδόν επιθανάτια, εμπειρία του να καίγεσαι ζωντανός και του να ματώνουν τα αυτιά σου και με το πατρικό μου ένστικτό σε κώμα, κινήσαμε για ποτάκι και περατζάδα στα μαγαζάκια.
Ήττα Νο. 3. Οι εντυπώσεις μου από τα σοκάκια της Νάξου είναι οι καλύτερες. Γραφικά, όμορφα, καθαρά με πληθώρα μαγαζιών και ανθρώπων φιλόξενων, έτοιμων να σε εξυπηρετήσουν. Ο δρόμος για το κάστρο, πανέμορφος με μία εσάνς
Νάξος και ξερός...γράφει οΣΑΪΜΟΝ ΠΑΠΟΥΤΣΟΓΛΟΥ
Προσοχή: Δαγκώνει...
17Προσοχή: Δαγκώνει...
-μεγαλωμένος με γαλλικά και πιάνο βλέπετε- μεσαιωνικού νεκροταφείου. Και τώρα στο ζουμί. Όσο γραφικά κι αν ήταν τα σοκάκια, όσο ευδιάθετοι και αν ήταν οι άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί, οι δρόμοι δεν παύουν να παραμένουν δαιδαλώδεις. Ύστερα από την όγδοη φορά που περνάς από το ίδιο μέρος, τα μαγαζιά σταματάνε να μοιάζουν φιλόξενα. Οι μαγαζάτορες σε χαιρετάνε με λιγότερο ενθουσιασμό την 20η φορά που τους λες «γεια» και η υποψία ότι ο Μινώταυρος παραμονεύει κάπου εκεί κοντά είναι αρκετά για να σε κάνουν να θες να πετάξεις φωτοβολίδα στον ουρανό για να έρθουν να σε μαζέψουν. Το κάστρο χάνει την αίγλη του και πλέον θυμίζει πιο πολύ το μουσείο βασανιστηρίων της Αγγλίας. Έτσι, ευγνώμων που η γάτα που πετάχτηκε δεν ήταν σχιζοφρενής δολοφόνος με πριόνι ή ακόμη χειρότερα με μία τσιπούρα στο χέρι, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
Η τέταρτη και τελευταία ήττα ήταν ο πολύ δυνατός αέρας. Όταν τα τέσσερα μποφόρ αρχίζουν να μοιάζουν με 14, πιστέψτε με δεν είναι καλό. Από την παραλία μέχρι το καράβι ο αέρας ήταν πρόβλημα. Όλα τα ντοκιμαντέρ που έχω δει για την Σαχάρα και το πώς να προστατευτείς από τις ανεμοθύελλες φαινόντουσαν άχρηστα την ώρα που η καυτή άμμος χτύπαγε το ροδαλό μου προσωπάκι και κόλλαγε σε αντηλιακά, μπάκες και ξεφλουδισμένα μπράτσα. Άλλο ένα θέμα είναι ότι, δεν ξέρω γιατί, την είχα δει ότι πάω για σαφάρι ή κάτι τέτοιο, φόραγα καθ’ όλη τη διαμονή μου στη Νάξο, καπέλο. Έτσι η εικόνα του ταξιδεμένου συν στιλάτου ροδο-καμμένου παραθεριστή, μεταμορφωνόταν κάθε φορά που ο αέρας μου ‘παιρνε το καπέλο, σε χοντροχυμένου λουκουμά που κυνηγούσε το καπέλο του. Τέλος, όπως ήταν προφανές το καράβι του γυρισμού κουνούσε αρκετά. Και πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου βολικό αυτό όταν
κουβαλάς ένα δίσκο με 12 χάμπουρκερ και 4 κοκα-κόλες επειδή σε έπιασε “μεσογευμάτια” λιγουρίτσα.
Αυτές, λοιπόν ήταν οι εντυπώσεις μου από τις διακοπές μου στη Νάξο. Πραγματικά, όσοι διαβάσετε το άρθρο αυτό δεν θέλω να με παρεξηγήσετε. Η Νάξος είναι ένα από τα πιο όμορφα νησιά που έχω πάει ποτέ. Κρυστάλλινα νερά, φοβερός κόσμο -ακόμη και τα σκασμένα μούλικα που έχουν για παιδιά- και μία αίσθηση φιλοξενίας κατακλύζει όλο το νησί. Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να πάτε και να το διαπιστώσετε και εσείς. Φιλική συμβουλή. Αν αποφασίσετε να πάτε στη Νάξο, νομίζω μπορείτε να ζήσετε λίγες μέρες χωρίς καπέλο.
Υ.Γ.: η φράση «Γείτσες» ύστερα από χασμουρητό, δεν είναι η πιο κατάλληλη.
18Νους Υγιής εν Σώματι Υγιεί
Τρεις μόλις ημέρες πριν από την έναρξη της προετοιμασίας με την Εθνική
ομάδα της Ρωσίας ο Φώτης Κατσικάρης υπέβαλλε την παραίτησή του! Σύμφωνα με τα ρώσικα Μέσα ο Έλληνας τεχνικός ένιωσε ενοχλημένος που οι άνθρωποι της ομοσπονδίας έδιωξαν τον τζένεραλ μάνατζερ της ομάδας με τον οποίο έφτιαξε ολόκληρο το πρόγραμμα της προετοιμασίας.Ο πρώην προπονητής της Μπιλμπάο
ανέλαβε μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο, αντικαθιστώντας στον πάγκο τον Ντέιβιντ Μπλατ. Μάλιστα, η ρώσικη ομοσπονδία του πρότεινε συμβόλαιο 4 χρόνων δείχνοντας εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του.
Οι άνθρωποι της ρώσικης ομοσπονδίας κινήθηκαν άμεσα ανακοινώνοντας τον προπονητή της Κράσνε Κρίλια και παλιό παίκτη του ΠΑΟΚ, Σεργκέι Μπαζάρεβιτς.
Σοκ με Κατσικάρη!
Μετά τα 63 εκατομμύρια για τον Έντισον Καβάνι και τα 15 για
τον νεαρό αμυντικό Λουκά Ντινιέ, η βαθύπλουτη Παρί Σεν Ζερμαίν προχώρησε στην απόκτηση και του Μαρκίνιος της Ρόμα, κλέβοντάς τον στο νήμα από τη Μπαρσελόνα που τον διεκδικούσε εναγωνίως.
Σύμφωνα με τα γαλλικά ΜΜΕ, η μεταγραφή θα κοστίσει αρχικά 32.000.000 ευρώ και με τα μπόνους που θα υπάρξουν, το ποσό ενδέχεται να ξεπεράσει τα 36.000.000.Την ίδια ώρα, ο Άραβας μεγαλομέτοχος της γαλλικής ομάδας, εκνευρισμένος με το διαρκές πρέσινγκ της Μπαρσελόνα προς τον αρχηγό Τιάγκο Σίλβα, δήλωσε. «Αν η Μπαρσελόνα μας κλέψει τον παίκτη πληρώνοντας τη ρήτρα του, τότε και εμείς θα πληρώσουμε τη ρήτρα του Μέσι (230.000.000 ευρώ). Τόσο απλά».
Μαρκίνιος και Μέσι η Παρί!Παίκτης της Μπαρτσελόνα θεωρείται και επίσημα από το μεσημέρι του Σαββάτου ο Κώστας Παπανικολάου. Ο 21χρονος διεθνής επέλεξε να αποχωρήσει από το πρώτο λιμάνι της χώρας και να ανοίξει τα πανιά του για εκείνο της Βαρκελώνης. Οι
Καταλανοί δεν άφησαν περιθώρια στη διοίκηση του Ολυμπιακού, καταβάλοντας το ποσό του 1.500.000 ευρώ για να τον ντύσουν στα μπλαουγκράνα. Ο «Παπ» υπέγραψε συμβόλαιο για τρία συν ένα χρόνια, και θα αμοιφθεί συνολικά με το ποσό των 5.500.000 ευρώ.
Απίστευτα σκηνικά διαδραματίστηκαν προχθές στο προπονητικό κέντρο της
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο Κάριγκτον.
Κάποιοι... αμφισβητήσιμης αξιοπιστίας δανειστές αναζητούσαν τον παίκτη της πρωταθλήτριας Αγγλίας Μπεμπέ, ώστε να συλλέξουν το χρέος τους.
Δεν τον βρήκαν, και μάλιστα η αστυνομία
κλήθηκε στην τοποθεσία ώστε να τους απομακρύνει!
Το γεγονός διανθίζει περαιτέρω το μύθο του Μπεμπέ, ο οποίος μετεγγράφη το 2010 στους «κόκκινους διαβόλους» έναντι 7.000.000 ευρώ, ενώ πριν από ένα μήνα αγωνιζόταν κυριολεκτικά στους δρόμους όντας άστεγος!
Τοκογλύφοι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ!
Mετά από αρκετές ημέρες διαπραγματεύσεων Μάντσεστερ Σίτι
και Φιορεντίνα έφτασαν σε συμφωνία για την μεταγραφή του Μαυροβούνιου επιθετικού. Οι Ιταλοί το ανακοίνωσαν μέσω twitter, με τους Πολίτες να πληρώνουν άμεσα 26 εκατ. ευρώ, ενώ άλλα 4 προβλέπονται ως μπόνους. Παράλληλα, η ομάδα του Μάντσεστερ ανακοίνωσε και την απόκτηση του Ισπανού Νεγκρέδο από τη Σεβίγια, με το ποσό να πλησιάζει τα 28.000.000 ευρώ.
Διπλό επιθετικό χτύπημα για Σίτυ
Καταλανός ο Παπανικολάου
19Νους Υγιής εν Σώματι Υγιεί
Πρώτα ήρθε η ανακοίνωση του Βίκτορ Βαλντές ότι το 2014 θα αποχωρήσει
από το Καμπ Νου, που σήμαινε την πρώτη φυγή μέλους της μαγικής φουρνιάς της Μασία. Παρά τις προσπάθειες να μεταπειστεί ο διεθνής τερματοφύλακας, εκείνος αποδεικνύεται ανένδοτος. Αίφνης, ο Βαλντές μετετράπη σε εξυλαστήριο θύμα, πηγή όλων των δεινών της Μπάρσα. Ποτέ δεν ήταν αρκετά ικανός, ας φύγει ο αχάριστος.
Στη συνέχεια ήρθαν οι ήττες από τη Ρεάλ Μαδρίτης σε πρωτάθλημα και κύπελλο, αλλά η μεγάλη σφαλιάρα δεν ήταν άλλη από την ισοπέδωση της πολυδιαφημισμένης ομάδας του Τίτο Βιλανόβα από τη Μπάγερν Μονάχου. Το σύνολο του Γιούπ Χάινκες τη διέλυσε με συνολικό σκορ – ρεκόρ 7-0. Έφταιγαν οι ενοχλήσεις του Μέσι, ο τραυματισμός του γερό Πουγιόλ, ο Πικέ που έχει το μυαλό του στη Σακίρα, ο Βαλντές. Αλλά όλα τα προβλήματα θάφτηκαν κάτω από τη φυγή της μεγάλης Νέμεσης του καταλανικού συλλόγου που δεν είναι άλλη από τον Ζοζέ Μουρίνιο.
Ολόκληρη η Ισπανία, που όπως κι εμείς
αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα φοροδιαφυγής, σοκαρίστηκε όταν στις αρχές Ιουνίου ανακοινώθηκε η άσκηση δίωξης κατά του Λιονέλ Μέσι για φοροδιαφυγή πακτωλού εκατομμυρίων. Η υπόθεση θα εκδικαστεί το νωρίτερο στα μέσα του Σεπτεμβρίου και μέχρι τότε η αγωνία του Νο.1 και το τσαλάκωμα της εικόνας του είναι δεδομένα. Έπειτα η Μπαρσελόνα, σε μια ακόμα κίνηση έκπληξη αποφάσισε να παραβλέψει τα προβλήματα υγείας του Ερίκ Αμπιντάλ και να τον αποδεσμεύσει, με τον ταλαιπωρημένο Γάλλο αμυντικό να δηλώνει πικραμένος και έκπληκτος με τη στάση του κλαμπ. Οι φωνές αμφισβήτησης για τις επιλογές της διοίκησης του Σάντρο Ροσέλ για πρώτη φορά ξεπερνούσαν τον ήχο των βεγγαλικών.
Τα χειρότερα όμως δεν είχαν ακόμη έρθει. Το σπουδαιότερο ταλέντο της επόμενης μέρας, ο 22χρονος Τιάγκο Αλκάνταρα, σόκαρε τη διοίκηση καθώς ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει από τον ισπανικό σύλλογο. Μάλιστα, εξαιτίας αβλεψίας του κόουτς Βιλανόβα θα μπορούσε να το κάνει με το πενιχρό για την αξία του ποσό των
18.000.000, όπως και έγινε. Ο προορισμός του όμως δεν ήταν τελικά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά το περσινό βάσανο που ακούει στο όνομα Μπάγερν, με νέο καπετάνιο στο τιμόνι της. Τον Πεπ Γκουαρντιόλα, σημαία της Μπάρσα.
Οι Καταλανοί δημοσιογράφοι ωστόσο εξαπέλυσαν πόλεμο στον πρώην αγαπημένο τους, κατηγορώντας τον για «ληστεία». Ο προπονητής των Βαυαρών με τη σειρά του, εκμεταλλευόμενος τη δυσαρέσκεια των οπαδών για τη διοίκηση Ροσέλ που συνέχισε το κρεσέντο άστοχων επιλογών με την δωρεά του μεγάλου Νταβίντ Βίγια στην Ατλέτικο έναντι... 2.100.000 ευρώ, πέρασε στην επίθεση. Κατηγόρησε δημοσίως τη διοίκηση της Μπαρσελόνα για υπόγεια παιχνίδια μέσω του καταλανικού Τύπου, και ιδίως στο θέμα της υγείας του Βιλανόβα. «Δεν περίμενα ποτέ τέτοια ψέματα, ότι δεν ήμουν δίπλα στον Τίτο. Ήταν χτυπήματα κάτω από τη μέση, δε θα το ξεχάσω ποτέ!».Την επόμενη μέρα το χτύπημα για τον Πεπ ήρθε αναπάντεχα από τον ίδιο τον Βιλανόβα. «Ο Γκουαρντιόλα κάνει λάθος. Τον χρειαζόμουν στη Νέα Υόρκη και δεν ήταν εκεί. Περίμενα περισσότερα από
αυτόν». Για πρώτη φορά ο Γκουαρντιόλα είναι το κακό, ο αχάριστος που δε βοηθά τους φίλους του και κλέβει τα αστέρια της Μπάρσα, όπως δείχνουν τα γκάλοπ που πραγματοποίησαν κατανικά Μέσα.
Και μέσα σε όλα αυτά, ο Βιλανόβα αιφνιδίως αποχωρεί από τον πάγκο, χτυπημένος και πάλι από τον καρκίνο, μόλις δυο μέρες μετά το παράπονό του στον Πεπ. Η Μπάρσα αναζητά ξαφνικά προπονητή και ηγέτη, ο οποίος δεν θα είναι πλέον επικεφαλής στη Ντίσνεϊλαντ αλλά εκεί όπου η διχόνοια κερδίζει έδαφος.
Διχόνοια στην Μπαρσελόνα
20
