Η άνοιξη μέσα στον πιο βαθύ χειμώναΤριάντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται από την αιματηρή καταστολή της φοιτητικής εξέγερσης του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτε-χνείου, που αποτέλεσε την αρχή του τέλους για το καθεστώς των Συνταγματαρχών.

Έχει πια περάσει από τότε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, κάτι παραπάνω από μια γενιά, που ονο-μάστηκε από πολλούς ''γενιά του Πολυτεχνείου''. Σήμερα, με τη Μεταπολίτευση να έχει λάβει και τυπικά τέλος, ο αγώνας αυτός λοιδορείται πλήρως είτε από αστούς που επιθυμούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους είτε από νεο-χουντικούς κύκλους που προσπαθούν να βγουν στο φως, αντί για το σκοτάδι που τους ταιριάζει και τους αρμόζει.

Στην ελληνική κρίση...

...ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός

Αγανακτισμένοικαπιταλιστές Μπερδεύοντας τον καπιταλισμό, θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος του σημερινού θέματος.

SAVEGREEKWATER

Συνέντευξη με τη Μαρία Κανελλοπούλου

_σ. 2

insideinformation

Μηνιαία οικοΛογική Εφημερίδα | Νοέμβριος 2012 | Φύλλο 109 | Τιμή φύλλου 0,01 €

οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη

«Η Ευρώπη, όπως σήμερα έχει διαμορφωθεί, δεν εί-ναι η Ευρώπη που διεκδι-κούν οι πολίτες αλλά ένας μηχανισμός υποστήριξης των συμφερόντων των λίγων και αφαίμαξης των ασθενέστερων οικονομικά πολιτών.»από την ομιλία της εκπροσώπου τύπου των ΟΠ Ζωής Βροντίση

Τ ο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα και η ομάδα των Ευρωπαίων Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο οργάνωσαν από Παρασκευή 9 έως και Κυριακή

11 Νοεμβρίου το ετήσιο Συμβούλιό τους στην Αθή-να. Οι Οικολόγοι Πράσινοι φιλοξένησαν τους ξένους συνέδρους, στον τόπο που επιλέχθηκε ως μήνυμα έμπρακτης αλληλεγγύης προς την ελληνική κοι-νωνία, παράλληλα με την απαίτηση για κοινωνική Ευρώπη και ευρωπαϊκή λύση στην κρίση.

_σ. 8-9

Συμβούλιο Ευρωπαίων ΠράσινωνΑθήνα, 9-11 Νοεμβρίου

_σ. 5_σ. 4

κοινωνικό αποτύπωμα που με την πάροδο του χρό-νου τις συνηθίσαμε ως ανελαστικές, οι οποίες συντη-ρούν ελλείμματα, τόσο στον δημοσιονομικό τομέα, όσο και στο ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών.

Υπάρχει η συνήθεια, συνηγορούμενη από τα διάφορα λόμπι, να συνεχίσουμε στον ίδιο προσα-νατολισμό της οικονομίας, κυνηγώντας νούμερα ή στόχους που κάθε άλλο παρά στην ευημερία οδη-γούν, αδιαφορώντας για συνέπειες και εξελίξεις στον κοινωνικό και περιβαλλοντικό τομέα. Υποβαθ-μίζοντας φέρουσες ικανότητες περιοχών, μεγεθύ-νοντας κοινωνικές και χωρικές ανισότητες, κατα-φέρνοντας πλήγματα στην ποιότητα ζωής, αλλά και τη βιωσιμότητα του πλανήτη.

Όλα αυτά ήταν οι αιτίες μιας κρίσης πολύπλευ-ρης και σε μεγάλο βαθμό συστημικής. Μιας κρίσης που κτύπησε την από κάθε άποψη ανοχύρωτη χώρα μας περισσότερο από αλλού. Ανοχύρωτη, αφού ξε-χάσαμε να επενδύσουμε σε αυτάρκεια, προστιθέμε-νη αξία, ερημώσαμε τη μισή επικράτεια, αφήσαμε αλλού ανενόχλητες μονοκαλλιεργητικές τάσεις, θεωρήσαμε πολυτέλεια το συλλογικό και τις κοι-νωνικές δομές. Ως κοινωνία, με ευθύνη φυσικά των ανεύθυνων κυβερνήσεων που εκλέγαμε.

Αλλά οι δομικές και διαρθρωτικές αδυναμί-ες μας που παρατηρούνται και συντηρούνται σε σημαντικό βαθμό ως σήμερα, δεν στέκονται από μόνες τους ικανές να περιορίσουν την κρίση στα καθ' ημάς. Χώρες υπεράνω τουλάχιστον πολλών υποψιών βλέπουν ήδη τη ραγδαία εξάπλωση της στην επικράτεια τους και όχι μόνο. Γιατί οι παθογέ-νειες είναι υπαρκτές, σε μικρότερο βαθμό βεβαίως και εκεί.

Στην εξάπλωση και το βάθεμα της κρίσης συ-νέβαλε καθοριστικά η επίσημη ηγεσία της ΕΕ, αλλά και οι ηγεσίες χωρών που παίζουν καθοριστικότατο ρόλο στα τεκταινόμενα της. Με στάση επιδερμική και κοντόφθαλμη, που αγόταν και φερόταν από τις εξελίξεις, στάση που κάθε άλλο παρά ενιαία Ευρω-παϊκή μπορεί να χαρακτηριστεί.

Διέξοδος με πράσινη στροφή χωρίς σκιές και εξαιρέσειςTο τελευταίο eurogroup ανέδειξε τη συνολική διάσταση, με φόντο ως τώρα την Ελλάδα, της Ευρω-παϊκής κρίσης. Πρόκειται για μια κρίση που ανεξάρτητα αν εμ-φανίζεται για την ώρα ως κρίση (δημόσιου) χρέους, το σκέλος αυτό δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό μέρος της.

Π έρα απ' αυτό, υπάρχει και το ιδιω-τικό χρέος, που με την πιστωτική επέκταση έχει σε μεγάλο βαθμό υποθηκεύσει την επόμενη γενιά.

Υπάρχουν μεγάλες σπατάλες σε τομείς με ελάχιστο

_σ. 4 _σ. 7

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 201202 συμβούλιο ΕΠΚ

ΣυμΒΟυλιΟΕυρωΠΑιωΝΠρΑΣιΝωΝ

Στο Συμβούλιο συμμετείχαν 300 σύνεδροι από την Ευρώπη, παρακολούθησαν τις εργασίες του τριημέρου πάνω από 150 Έλληνες παρατηρητές, ενώ στην οργάνωση του βοήθησαν

πάνω από 40 εθελοντές,. Το Συμβούλιο, με την επίκαιρη θεματική και κεντρικό θέμα:«Οι προτάσεις των Πράσινων για έξοδο από την κρίση: αφορά στους ανθρώπους», συμπεριλάμβανε συζητήσεις και συνεδρίες για θέματα που αφορούν στο μέλλον της Ευρώπης, τα κοινωνικά δικαιώματα, την πολι-τική για τις συντάξεις, τη μετανάστευση, τα ψηφι-ακά δικαιώματα, την εξορυκτική πολιτική. Βγήκαν ψηφίσματα με άμεσο ελληνικό ενδιαφέρον, για τις εξορύξεις, τα κρούσματα λογοκρισίας και για την προστασία της βιοποικιλότητας των μικρών νησιών. Την τελευταία ημέρα εξελέγη και η νέα Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος.

Στην συνέντευξη τύπου της έναρξης των ερ-γασιών του Συμβουλίου συμμετείχαν οι ευρωβου-λευτές Ντάνυ Κον Μπεντίτ, Ρεμπέκα Χαρμς, Νίκος Χρυσόγελος, Φιλίπ Λαμπέρτς ενώ από τους Οικο-λόγους Πράσινους συμμετείχε η εκπρόσωπος του κόμματος, Ζωή Βροντίση.

Η παρακάτω ομιλία στα πλαίσια της συνέντευ-ξης τύπου, απευθύνθηκε τόσο στο Ελληνικό κοινό, το οποίο εκείνη την εβδομάδα «παγωμένο» παρα-κολουθούσε την ψήφιση των μέτρων λιτότητας με στόχο την επόμενη δόση εξάρτησης από τους δανει-στές, όσο και στο υπόλοιπο ευρωπαϊκό κοινό που επισκέφτηκε την Ελλάδα με στόχο να διαπιστώσει ιδίοις όμασι την κατάσταση, μακριά από την εικόνα που κατ’ επανάληψη παρουσιάζουν τα ξένα μέσα πληροφόρησης.

«Βρισκόμαστε 2 μόλις μέρες μετά την ψήφιση των νέων μνημονιακών μέτρων που διχάζουν την κοινωνία επικίνδυνα. Των μέτρων που στο όνομα της στεγνής λογιστικής αντιμετώπισης της πολλα-πλής κρίσης οδηγούν στην βαθμιαία κατάργηση των συλλογικών αγαθών όπως η ιδιωτικοποίηση του νερού, στην κατάρρευση του κοινωνικού ιστού και της πρόνοιας αλλά και στην βίαια υφαρπαγή και καταστροφή του φυσικού μας πλούτου όπως πρόσφατα βιώσαμε με τις εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική.

Μέτρα που παρουσιάζονται ως μονόδρομος από μια κυβέρνηση που δεν προσπάθησε ποτέ να προβάλλει ένα εναλλακτικό, βιώσιμο σχέδιο εξό-δου από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλ-λοντική κρίση που βιώνουμε. Την κρίση την οποία έφεραν στη χώρα οι ίδιοι κομματικοί φορείς που βρίσκονται στην εξουσία εδώ και χρόνια αλλά και σήμερα ακόμα.

Τα μέτρα αυτά όμως δεν οδηγούν πουθενά αλ-λού παρά στην εμβάθυνση της πολλαπλής κρίσης. Οδηγούν τη χώρα στη διέξοδο από το ευρώ και όχι στη διέξοδο από την κρίση, κάτι που άμεσα ή έμμε-σα παραδέχονται οι ειδικοί, αλλά ακόμα και η ίδια η Κομισιόν και το ΔΝΤ.

Η παρούσα οικονομική πολιτική δεν έχει στόχο τα χαμηλά ποσοστά ανεργίας, δεν έχει στόχο την πρόσβαση σε συλλογικά αγαθά, την αναδιανομή του πλούτου μέσω της φορολόγησης αλλά αντί-θετα έχει στόχο την μη παραγωγική στήριξη των τραπεζών και την ικανοποίηση εθνικών πολιτικών ορισμένων ΚΜ.

Εμείς όμως δεν αναπολούμε την προ Μνημονί-ου εποχή - φυσικά και η χώρα μας χρειάζεται διαρ-θρωτικές αλλαγές .

Όμως ο τόπος μας δεν μπορεί να αναζωογονη-θεί και ανασυγκροτηθεί όταν οι πολίτες αντιλαμβά-νονται για μια ακόμα φορά, το κράτος ως εχθρό, ως στυγνό διαμεσολαβητή μεταξύ πολιτών και δανει-στών, όταν το κράτος λειτουργεί ως ανέντιμος προ-στάτης των γκρίζων περιουσιών, της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς χωρίς να προβαίνει σε καλοσχε-διασμένες αλλαγές εξυγίανσης του παραγωγικού ιστού.

Το παράδειγμα της Ισλανδίας δεν ενέπνευσε τους παλαιοκομματικούς μηχανισμούς που ακόμα καλά κρατούν στη χώρα. Η απαραίτητη εμπιστοσύ-νη και έμπνευση δεν επιτεύχθηκε, και χωρίς τους πολίτες στο πλευρό της καμία κυβέρνηση, καμία χώρα δεν μπορεί να διεκδικεί ανάκαμψη. Tο κοινό αίσθημα για αλλαγή είναι απαραίτητο στοιχείο για να βγούμε από την πολλαπλή κρίση όπου βρισκό-μαστε.

Για αυτό εμείς προβάλουμε την στήριξη στις

πρωτοβουλίες των πολιτών, στις μικρές συνεργατι-κές και κοινωνικές επιχειρήσεις με πρώτο στόχο τη δημιουργία και τη συμμετοχή.

Αντί αυτού, οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών κατάφεραν να εκμηδενίσουν την εμπιστοσύνη και το αίσθημα δικαίου των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα και εδώσαν έτσι χώρο για την είσοδο του νεοφασιστικού κόμματος της Χ.Α. στην Βουλή και συνεχίζουν με την πρόδηλη στήριξη τους να οδηγούν το μόρφωμα αυτό στην τρίτη θέση των δημοσκοπήσεων.

Άλλωστε, η μάχη κατά του φασισμού αποτε-λεί σήμερα ιδανικό στοιχείο αποπροσανατολισμού προς όφελος της εφαρμογής των άδικων πολιτι-κών. Η σκληρή λιτότητα και η πλήρη αποδόμηση της πολιτείας φέρνει τους πολίτες στην αγκαλιά του φιδιού, προς το φασισμό που επιτίθεται παντού. Βλέποντας μάλιστα τα κόμματα εξουσίας να υπο-στηρίζουν με τη ρητορική και την πρακτική τους την άνοδο του φασισμού αναρωτιέται κανείς: αντι-λαμβάνονται άραγε ότι η υπονόμευση της δημο-κρατικής λειτουργίας της χώρας με στόχο τη βίαιη επιβολή μέτρων ενδέχεται να έχει ολέθρια αποτε-λέσματα για το μέλλον της χώρας? Ας διδαχτούν από την ιστορία..

Η Ελλάδα χρειάζεται έμπνευση, εμπιστοσύνη και διευρυμένη συμμετοχή των πολιτών. Το όρα-μα για μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μιας πρώτης τάξης καμβά πάνω στο οποίο πρέπει να δουλέψουμε όλοι. Στόχος είναι με την Πράσινη οικογένεια να σχεδιάζουμε την Ευρώπη που ονει-ρευόμαστε μαζί, ώστε να βρούμε τις απαραίτητες κοινές διεκδικήσεις, τις συνέργειες και την αλληλο-συμπλήρωση που θα αποδείξει ότι η ισχύς είναι εν τη ενώσει.

Η Ευρώπη, όπως σήμερα έχει διαμορφωθεί, δεν είναι η Ευρώπη που διεκδικούν οι πολίτες αλλά ένας μηχανισμός υποστήριξης των συμφερόντων των λίγων και αφαίμαξης των ασθενέστερων οι-κονομικά πολιτών. Το έλλειμμα ενοποίησης προ-καλεί δημοκρατικά ελλείμματα και αδιαφάνεια. Η Ευρώπη που καταπατά αβίαστα τις αρχές που έχει υιοθετήσει (προστασία περιβάλλοντος, κοινωνική συνοχή, σεβασμός στη διαφορετικότητα των ΚΜ, προστασία των συλλογικών αγαθών και των ερ-

Οι Οικολόγοι Πράσι-νοι τονίζουμε ότι δεν πρέπει να γίνει η κρί-ση το άλλοθι για τη στέρηση αυτονόητων και ανέξοδων πολιτι-κών που στηρίζουν την ποιότητα ζωής μας.

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αθήνα: Πλ. Ελευθερίας 14, 105 53, τ. 210 33 06 301, f. 210 38 34 390Θεσ/νίκη: Πλάτωνος 1 & Εγνατία - 54631, τ. 2310 26 97 80, f. 2310 42 11 96www.ecogreens.gr | ecogreen@otenet.gr

“ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ”ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΙδιοκτησία: ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΣ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρείαΚολοκοτρώνη 31, 105 62, Αθήνα, τ. 210 32 13 442, f. 210 32 41 825

Διαχειριστική Επιτροπή ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΥΌλγα Κήκου, ΠρόεδροςΤηλέμαχος Σπασίδης, ΕκδότηςΓιάννης Χαραλαμπάκης, ΤαμίαςΓιώργος Πασχαλίδης, ΜέλοςΑντώνης Πετρόπουλος, Γραμματέας

Συντακτική Επιτροπή ΕφημερίδαςΑντώνης Ξενικός (Διευθυντής) Κώστας Γεωργιάδης (Σύμβουλος Έκδοσης - Υπεύθυνος Σύνταξης)Νατάσσα Τσιρώνη (Συντονισμός Ύλης)Τηλέμαχος Σπασίδης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ)Γιάννης Χαραλαμπάκης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ)Γιώργος Δημητρίου (από το ΠΣ)Τάσος Κρομμύδας (από το ΠΣ)Γιάννης Τσιρώνης (από το ΠΣ)Κώστας Λουκέρης (μέλος)Μιχάλης Μιχελής (μέλος)

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Sereal DesignersΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: UDF ΕΠΕ

(Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο)

γασιακών δικαιωμάτων) δεν είναι η Ευρώπη που ονειρευόμαστε και προσδοκούμε.

Στην πράσινη πολιτική οικογένεια δουλεύουμε πάνω σε αυτό που δυστυχώς τα άλλα κόμματα απέ-τυχαν να κάνουν. Παίρνουμε την πρωτοβουλία για τη διαμόρφωση πολιτικών και κοινωνικών συμμα-χιών με άλλες χώρες της Ε.Ε.

Την περίοδο που η αλληλεγγύη είναι το ζητού-μενο δουλεύουμε για την αλληλεγγύη των εθνών και των πολιτών. Βλέπουμε αναγκαία την ανασύ-σταση της Ε.Ε αλλά με μια ολιστική προσέγγιση που θα αφορά όχι μόνο το οικονομικό σκέλος της ένω-σης αλλά και την κοινωνική συνοχή, την πολιτική ταυτότητα, την εξωτερική πολιτική και την άμυνα, το μεταναστευτικό ζήτημα και την προστασία του περιβάλλοντος.

To πράσινο κίνημα υποστηρίζει με θέρμη την τοπικοποίηση και την αποκέντρωση αλλά ταυ-τόχρονα βλέπει την γοητεία του «μικρού» υπό το πρίσμα μιας ενωμένης υπερεθνικής κοινωνίας που ευνοεί την συνύπαρξη των λαών.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι τονίζουμε ότι δεν πρέπει να γίνει η κρίση το άλλοθι για τη στέρηση αυτονό-ητων και ανέξοδων πολιτικών που στηρίζουν την ποιότητα ζωής μας.»

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Την ανάγκη διαμόρφωσης ενός πολιτικού χώρου με δημιουργικές πράσινες προτάσεις για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, εξέφρασε ο Νίκος Χρυσόγελος κατά τη διάρκεια της πρώτης μέρας του Συμβουλίου των Ευρωπαίων Πρασίνων το οποίο έγινε στην Αθήνα από τις 9 έως τις 11 Νοεμβρίου.

03συμβούλιο ΕΠΚΗ αντίθΕΣΗ Στο Παλίο Πολίτίκο ΣύΣτΗμα να ΕκφραΣτΕί αΠο νΕΕΣ δύναμΕίΣ μΕ δΗμίούργίκΕΣ ΠραΣίνΕΣ ίδΕΕΣ

ΣΗμΑΝτικΕΣ ΠΑρΟυΣιΕΣ ΣτΟ ΣυΝΕΔριΟ τωΝ ΕυρωΠΑιωΝ ΠρΑΣιΝωΝ ΣτΗΝ ΑθΗΝΑΠΑρΕμΒΑΣΗ ΝτΑΝυ κΟΝ μΠΕΝτιτ, ρΕΒΕκκΑ ΧΑρμΣ, ΝικΟυ ΧρυΣΟγΕλΟυ

Ο ευρωβου-λευτής των Οικολόγων Πράσινων, συμ-μετέχοντας στο

πάνελ «Οι πράσινες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη», στο πλαίσιο του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος που πραγματοποιείται στην Αθήνα, με την παρουσία 350 στελεχών, βουλευτών, ευ-ρωβουλευτών, υπουργών των Πρασίνων, αλλά και πολιτών, έκανε λόγο για έναν χώρο που θα ανασυγκροτήσει το πολιτικό σύστημα κινητοποιώντας δημι-ουργικές δυνάμεις. «Η αντίθεση στο παλιό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να είναι ο λαϊκισμός, ο ρατσισμός, και οι νεοναζί. Πρέπει να εκφραστεί από νέες δυνάμεις με δημιουργικές πράσινες ιδέες. Έχουμε λοιπόν ευθύνη να είμαστε στο κέντρο των εξελίξεων και να αντιπρο-τείνουμε μία νέα στρατηγική», επισήμανε ο κ. Χρυσόγελος.

Λάθος πολιτικέςΤαυτόχρονα, περιέγραψε

την ελληνική κρίση ως συνιστα-μένη του αδιέξοδου, εγχώριου μοντέλου ανάπτυξης και του ελληνικού πολιτικού συστή-ματος, αλλά και του τρόπου δόμησης της Ευρωζώνης. «Οι Πράσινοι μίλησαν εγκαίρως για την επερχόμενη κρίση, το αδιέξοδο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, το ελληνικό πελα-τειακό κράτος και τις αδυναμίες δημοκρατικής λειτουργίας τους. Υπήρχαν όμως και προβλήματα στο μοντέλο πάνω στο οποίο δομήθηκε η Ευρωζώνη. Το κοινό νόμισμα δεν μπορεί να σταθεί, αν δεν υπάρξει κοινή φορολογική και οικονομική πο-λιτική, αν δεν υπάρξει πολιτική ένωση με κοινωνική συνοχή», τόνισε χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια ο κ. Χρυσό-γελος περιέγραψε τα λάθη της ευρωπαϊκής στρατηγικής αναφορικά με την ελληνική κρίση, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει στη διάθεσή της περισσότερο χρόνο, αλλά και πολιτικές με έμφαση στην κοινωνική συνοχή. Η τελική, ιδεολογική επιλογή της στρατηγικής λιτότητας και περικοπών είχε ως αποτέ-λεσμα τον αποκλεισμό της ελληνικής κοινωνίας από τη διαδικασία αντιμετώπισης των προβλημάτων. Όπως ανέφερε ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων: «Δεν υπάρχουν μεταρρυθμίσεις χωρίς τη συμμετοχή της κοι-νωνίας, ούτε μπορεί μία χώρα να αλλάξει ενόσω τιμωρείται. Εφόσον θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε, πρέπει να βοηθή-σουμε τους Έλληνες πολίτες να αντιληφθούν τα αδιέξοδα και να συμμετάσχουν με δημοκρατικό τρόπο στις μεταρρυθμίσεις».

Τι πρέπει να γίνειΟ Νίκος Χρυσόγελος

πρότεινε συγκεκριμένες, άμεσες δράσεις αντιμετώπισης της κρίσης: Πρώτον, να προσαρ-μοστούν οι όροι του μνημονίου στις ευρωπαϊκές αξίες, δεύτερον να υποστηριχθούν οι δομές κοι-νωνικής αλληλεγγύης, όχι όμως στη λογική της φιλανθρωπίας, αλλά με την ενίσχυση των κοινωνικών δικαιωμάτων και της συμμετοχής των πολιτών. Τρίτον, να κατευθυνθούν κονδύ-λια στην πραγματική οικονομία με στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Για την εξεύρεση κονδυλί-ων ο κ. Χρυσόγελος πρότεινε την αξιοποίηση των 11 δις ευρώ που παραμένουν αδιάθετα από το ΕΣΠΑ, την ανακατεύθυνση της ευρωπαϊκής χρηματοδότη-σης προς πράσινες δράσεις και τέλος την πάταξη της φοροδια-

Ν. Χρυσόγελος: a) να προσαρμοστούν οι όροι του μνημονίου στις ευρωπαϊκές αξίες, β) να υποστηριχθούν οι δομές κοινωνικής αλληλεγγύης με την ενίσχυση των κοινωνικών δικαιωμάτων και της συμμετοχής των πολιτών. γ) να κατευθυνθούν κονδύλια στην πραγματική οικονομία με στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

φυγής η οποία να φέρει έσοδα ύψους 45 δις στην ελληνική οικονομία. Ζήτησε επίσης να δη-μιουργηθούν θεσμοί κοινωνικής αλληλεγγύης που μπορούν να αξιοποιήσουν 2-3 δις μέσα από κοινωνικές δομές (κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ια-τρεία, προγράμματα αλληλο-βοήθειας, πρωτοβουλίες των δήμων).

«Η Ελλάδα χρειάζεται μία νέα αποτελεσματική διοίκηση που δεν λειτουργεί πελατειακά και που είναι οικονομικά απο-δοτική χωρίς να σπαταλάει τους δημόσιους πόρους στη γρα-φειοκρατία. Μία διοίκηση που θα ενισχύσει την κουλτούρα του συλλογικού συμφέροντος και την κοινωνική δικαιοσύνη, ενσταλάζοντας στους πολίτες το συναίσθημα ότι πληρώνουν

όσοι πρέπει, και όχι μόνο οι κοι-νωνικά αδύνατοι» επισήμανε ο κ. Χρυσόγελος.

Αλληλεγγύη και ευθύνηΣτην ιδιαίτερα ζωντανή

συζήτηση που έγινε στη διάρ-κεια της ολομέλειας, πολίτες, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδι-οίκησης και μέλη των Πρασίνων από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αναφέρθηκαν ιδιαίτερα στον κίνδυνο που συνεπάγεται η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, στην ανάγκη να υπάρ-ξουν νέες πράσινες πολιτικές αντιμετώπισης της λιτότητας, και στις πρωτοβουλίες για κοινωνική συνοχή.

Η συμπρόεδρος των Πράσινων στο Ευρωκοι-νοβούλιο Ρεμπέκκα Χάρμς τόνισε ότι στη διάρκεια των

επαφών των Πρασίνων με τους Έλληνες πολιτικούς στην Αθήνα, οι τελευταίοι μετέφεραν τη γενικευμένη αίσθηση ότι η χώρα ζει μία περίοδο που μπορεί να παραλληλιστεί με όσα συνέβησαν στη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η συμπρόεδρος των Πρασίνων έκανε λόγο για τους σκοτεινούς καιρούς που συνεπάγεται η κρίση και η άνοδος της ακροδε-ξιάς, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη αλλαγής της πολιτικής λιτότητας, ώστε η Ελλάδα να βρει ξανά το δρόμο της.

Από την πλευρά του ο έτερος συμπρόεδρος των Πρα-σίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, Ντάνυ Κον Μπεντίτ επισήμανε ότι η Ευρώπη καλείται να βρει την ισορροπία μεταξύ αλλη-

λεγγύης και ευθύνης. Ζήτησε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να εγκαταλείψει την αντιπαραγω-γική πολιτική λιτότητας, αλλά και από την ελληνική πλευρά να αναγνωρίσει τις δικές της ευθύνες για τη δημιουργία του πελατειακού κράτους. Έκανε επίσης ειδική αναφορά στις ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί οι Πράσινοι προκειμένου η ΕΕ να ξεκινήσει συνολικές διαπραγματεύσεις με χώρες όπως η Ελβετία για να υπάρχει διαφάνεια στο τραπεζικό σύστημα και να αντιμετωπιστεί η φοροαποφυγή, η φοροαπάτη και οι φορολογικοί παράδεισοι. Ο στόχος είναι να παρασχεθούν στοιχεία για τους καταθέτες μεγάλων χρηματικών ποσών τα οποία ενδεχομένως αποτελούν έσοδα από φοροδιαφυγή.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012

διέξοδος με πράσινη στροφή

04Κύριο μέλημα της ήταν

πως να απομονώσει πτυχές της κρίσης από το συνολικό πεδίο, τόσο ως προς τις διαστάσεις της όσο και χωρικά. Κοινώς να κρύψει το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Έτσι σε πείσμα μιας επι-λεκτικής δαιμονοποίησης (εκεί οδήγησε η στάση αυτή) υπαρ-κτών αλλά αποσπασματικών καταστάσεων, η κρίση χρόνο με τον χρόνο έδειξε τα ακόμα πιο κοφτερά δόντια της...

Το αποκορύφωμα της πολι-τικής κρίσης το ζήσαμε την πε-ρασμένη Τρίτη (20/11). Οι κάθε λογής ιθύνοντες παζάρευαν τη δόση μιας δανειακής σύμβασης, που εξ αρχής επίσημα σχεδόν ήταν γνωστό ότι δεν "βγαίνει". Και ως προς το χρηματοδοτικό σκέλος της, αλλά και ως προς τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Ξέχωρα ότι μ' αυτήν θάβονταν προοπτικές της οικονομίας και της χώρας, συ-ντρίβονταν η κοινωνική συνοχή, επιβαρύνονταν στο διηνεκές οι σημερινοί νέοι και οι επόμενες γενιές.

Με την Ισπανία, την Ιταλία (πιθανότατα και τη Γαλλία) στο

κάδρο, η ως τώρα ασταθής ισορροπία κατέρρευσε και ο χρόνος για να επουλωθούν τραύματα και αντιφάσεις ως το επόμενο eurogroup δεν επαρ-κεί. Άλλωστε καλείται πλέον να "λύσει" μια εξίσωση με πολλές μεταβλητές και άλλους τόσους αγνώστους.

Οι πολλές "μεταβλητές" έχουν να κάνουν με τη βιωσι-μότητα του χρέους, το κενό στη χρηματοδότηση -τουλάχιστον ως το 2016, η στάση του ΔΝΤ. "Άγνωστοι" παραμένουν, το κόστος των προς επαναγορά ομολόγων, το τελικό επιτό-κιο αλλά και η πραγματική βούληση διαφόρων εταίρων για όλα αυτά.

Η εξίσωση αυτή δεν μπορεί να λυθεί με μαθηματικό τρόπο. Απλά η κυβέρνηση ελπίζει στη συνδρομή της αλχημείας, μήπως και επιβεβαιωθεί η "όλα για τη δόση" στάση της. Προσμένοντας μόνο σ' ένα μπάλωμα μιας χρήσης, μέχρι τη στιγμή της επόμενης δόσης, Με την ελπίδα να μη φανεί η τρύπα της αδιέξοδης πολιτικής.

- Διαχείριση του χρέους: Τον Μάρτιο του 2010, με

πρωτοβουλία των Πράσινων, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρότει-νε την έκδοση ευρω-ομολόγου για τη χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους. Η πρόταση εκείνη, που τότε δεν έγινε δεκτή από την ελληνική κυβέρνηση, είχε διατυπωθεί ως εναλλακτική του μνημονίου και της τρόικας. Όταν τελικά υιοθετήθηκε με την γνωστή κωμωδία για την πατρότητα της ιδέας, είχε ήδη δημιουργηθεί ο προσωρινός μη-χανισμός στήριξης της Ελλάδας. Αντιστοίχως, το κούρεμα του ελληνικού χρέους ήταν αίτημα των Πράσινων από την αρχή της κρίσης, πρόταση που στην Ελλάδα, κρινόταν απαράδεκτη, με τις Σειρήνες της οικονομικής ορθότητας να καταστροφο-λογούν για χρηματοπιστωτικό γεγονός. Όταν έγινε το κούρεμα (και με τον τρόπο, με τον οποίο έγινε), ήταν αργά, για να συνει-σφέρει στην βιωσιμότητα του χρέους και ουσιαστικά "πέτυχε" μόνο την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και την εξασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών, ενώ το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνει ανεξέλεγκτο.

- Διοικητική μεταρρύθ-μιση:

Έχει περάσει πάνω από χρό-νος από την συνέντευξη τύπου των Οικολόγων Πράσινων στη

Δ.Ε.Θ. το Σεπτέμβρη του 2011, όπου με την ιδιότητα της εκπρο-σώπου τύπου, πρότεινα να γίνει προτεραιότητα της Πολιτείας η επίσπευση των διαδικασιών για την κάθαρση του δημόσιου τομέα από τους επίορκους υπαλλήλους που προστά-τευε το πελατειακό πολιτικό σύστημα. Το μέτρο αυτό -μαζί με την ατομική αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, ανάλογα με τα προσόντα τους και το έργο τους- το είχαμε ζητήσει ως αντι-στάθμισμα στο οριζόντιομέτρο της εφεδρείας των δημοσίων υπαλλήλων που είχε προβλε-φθεί στο μεσοπρόθεσμο και το επανέφερα με ανοιχτή επιστολή μου στον υπουργό διοικητικής μεταρρύθμισης, Αντώνη Μανιτά-κη, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Όταν, όμως, πλέον φτάσαμε στο δια ταύτα, στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, δεν μπορούσε να γίνει επαρκώς επίκληση αυτής της εναλλακτικής, καθώς απλά είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος στην αδράνεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει, έστω, τα στοι-χεία των επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης.

- Πάταξη φοροδιαφυγής: Στην μακρά συζήτηση που

ξεκίνησε ήδη πριν τις εκλο-γές για τα ισοδύναμα μέτρα που θα μείωναν τον άχθο του Μνημονίου ΙΙΙ, άπαντες τόνιζαν τη σημασία της πάταξης της

φοροδιαφυγής. Τρία χρόνια μετά το ξέσπασμα της δημοσιονομι-κής κρίσης, η κατάσταση στον τομέα αυτό παραμένει στάσιμη. Η συγκράτηση των φορολο-γικών εσόδων επαφίεται στην οριζόντια αύξηση των φόρων, άμεσων κι έμμεσων, στραγγαλί-ζοντας τους μη έχοντες και τους ειλικρινείς φορολογούμενους, αφήνοντας την παραοικονομία να οργιάζει και διατηρώντας τη φορολογική ασυλία του 1% των πλουσιοτέρων Ελλήνων. Τα δυο χαμένα χρόνια της λίστας Λαγκάρντ (με την όποια προ-σφορά μπορούσε να έχει) και οι πρακτικές κυβερνητικών παρα-γόντων δείχνουν απλά πόσο δεν εννοούν όσα διακηρύσσουν.

- Το παραγωγικό μοντέλο: Το οικολογικό κίνημα εδώ

και τριάντα χρόνια διαρκώς προειδοποιούσε για το μοντέλο ανάπτυξης που στηρίχθηκε στον καταναλωτισμό, στην μεταπώ-ληση εισαγόμενων προϊόντων, στη αδιαφανή διαχείριση ευρωπαϊκών πόρων με πενιχρά αποτελέσματα και με μοχλό τις μεγάλες ιδέες (χρηματιστήριο, ΟΝΕ, Ολυμπιακοί) που, από εθνικοί στόχοι, στοχοποίησαν τη βιωσιμότητα της οικονομίας, του περιβάλλοντος και της κοινωνί-ας. Η συζήτηση για όλα αυτά δεν άνοιξε και μάλλον θα αργήσει. Στην θέση της, παρουσιάζεται ως αυτονόητος ο νέος "εθνικός στόχος", οι φαραωνικές επεν-

Στο μεταξύ, η πραγματική οικονομία, η απασχόληση, τα ευάλωτα κοινωνικά στρώμα-τα και οι χρειαζούμενες εδώ και πολύ καιρό αλλαγές και επενδύσεις είναι σφηνωμένες στο βούρκο ενός χρεοκοπη-μένου πολιτικού σκηνικού και μιας θνήσκουσας οικονομίας. Σε μια καταθλιπτική περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Οι μοχλοί για να αντιστρα-φούν οι σημερινοί δυσμενέστα-τοι όροι βρίσκονται πλέον σε μια διαφορετική πολιτική, που ιεραρχεί μπροστά την αειφόρα προοπτική, ταυτόχρονα με την κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Διαφορετικά, το πολύ -πολύ (αν και όχι το επικρατέστερο σενάριο) να προκύψουν "δόσεις" στη δόση και η επανεξέταση του όλου ζητήματος αργότερα.

Η ελληνική κοινωνία δεν έχει πλέον αντοχές για να υπο-βάλλεται ως πειραματόζωο σε ασκήσεις επί χάρτου, που επινο-ούν πρόσκαιρα κάποιοι ισχυροί. Και η πραγματική οικονομία μαστίζεται από έντονες τάσεις αποεπένδυσης και οι συντελε-

στές της, σε μια "ατμόσφαιρα" κινούμενης άμμου για το τι ξημερώνει αύριο, αισθάνονται αδυναμία έστω και για έναν προσωρινό προγραμματισμό. Πλέον και με το "μαρτύριο της σταγόνας"...

Στη σημερινή κατάσταση είναι δεδομένο ότι η χώρα χρειάζεται τη δόση αλλά και την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της. Η πρώτη μπορεί να κλείσει "τρύπες" προσωρινά, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να επενδύσει ακόμα και ο πλέον αδαής πάνω σ' αυτή. Πραγματική επένδυση μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από τον επαναπροσανατολισμό των κατευθύνσεων της οικονομίας, τη μείωση των ανισοτήτων και την πρόσβαση όλων των πολιτών στα συλλογικά αγαθά και την ποιότητα ζωής. Σε μια πράσινη στροφή χωρίς σκιές και εξαιρέσεις.

*Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι Εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινωνπρωτοδημοσιεύτηκε στον ιστό-τοπο «tvxs»

ΣτΗν ΕλλΗνίκΗ κρίΣΗ, ο χρονοΣ Είναί ο χΕίροτΕροΣ γίατροΣΕλεάννα Ιωαννίδου, 27/11/2012

Τα τελευταία τρία χρόνια, κάθε φορά όπου νέα μέτρα, με κολοσσιαίες αντιδράσεις, μας προσφέρουν λίγο ακόμα κερδισμένο χρόνο εντός ευρωζώνης, η κυβερνητική πο-λιτική, με την ανυπαρξία σχεδίου, τον μετατρέπει σε χαμένο χρόνο. Κάθε φορά όπου συμπιέζεται η ελληνική κοινωνία από άδικα μέτρα με την προδιαγεγραμμένη αποτυχία, η άμμος στην κλεψύδρα των επιλογών και των αντοχών γίνεται λιγότερη. Και κάθε φορά, μέχρι να υιοθετηθεί μια πρόταση από την κυβέρνηση, είναι ήδη πολύ αργά για την εφαρμογή της.

δύσεις σε βάρος της κοινωνίας, του περιβάλλοντος και των επό-μενων γενεών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: ενώ οι μετακινήσεις με αυτοκίνητο έχουν περιοριστεί στο μισό και οι πωλήσεις νέων αυτοκινήτων στο 25%, προω-θείται η υλοποίηση των σχεδίων για το πιο εκτεταμένο σύστημα αυτοκινητοδρόμων σε όλη την Ευρώπη. Δρόμοι που οδηγούν τον κανένα στο πουθενά. Αντίθετα τα σιδηροδρομικά έργα παραμένουν στάσιμα, ημιτελή και όχημα διασπάθισης δημοσίου χρήματος από τους γνωστούς εργολάβους, την ίδια στιγμή που οι σιδηροδρομικές μετακινήσεις έχουν αυξηθεί κατά 30%.

Χωρίς άλλες διεξόδους για απασχόληση, σε μια χώρα, όπου η ανεργία καλπάζει και η ύφεση δεν έχει μεταπολεμικό προη-γούμενο, η έλλειψη αναζήτησης για νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας κάνει τον επερχό-μενο εκβιασμό του μισθού των 300 ευρώ προφανή. Η πρόσδε-ση της ελληνικής κυβέρνησης στο "άρμα" της Γερμανίας που επιμένει σθεναρά να αναβάλει οποιαδήποτε οριστική λύση για το ελληνικό ζήτημα στην παρούσα φάση δείχνει ότι και ο τελευταίος γύρος αιματηρών οικονομιών και ισοπεδωτικών μέτρων το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι λίγος ακόμα χρόνος εντός ευρωζώνης. Ας χρησιμοποιήσουμε το χρόνο αυτό, ώστε αυτή τη φορά, με τη συμμετοχή της κοινωνίας, αντί να περιμένουμε τις εξελίξεις, να υλοποιήσουμε την στροφή στην βιώσιμη, πραγματική οικονομία με επένδυση στα συλλογικά αγαθά, που μόνο αυτή μπορεί να επουλώσει τον διαρραγέντα κοινωνικό ιστό.

* Η Ελεάννα Ιωαννίδου είναι μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινωνπρωτοδημοσιεύτηκε στον ιστότοπο «μεταρρύθμιση»

οικονομία επι-χειρών

του Θ.Παπακωνσταντίνου (25/11/2012)

(Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο)

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012 05πρίσμαΕίναι αλήθεια πως η Μετα-

πολίτευση και η γενιά που την έφερε όντως απέτυχε, γι' αυτό και πια πέρασε στην ιστορία. Γι' αυτό δεν ευθύνονται, όμως, ο αγώνας του Πολυτεχνείου και η δήθεν ''ιδεολογική κυριαρχία των ανατρεπτικών ιδεών'' που κόμισε, αλλά ακριβώς η ολοέ-να αυξανόμενη απόκλιση από τα αιτήματα και τα προτάγματα της εξέγερσης αυτής, και ο συνακόλουθος κομφορμισμός της μεγαλύτερης μερίδας του κόσμου. Όσο περνούσε ο καιρός και η Μεταπολίτευση είχε φτιάξει πια το δικό της σύ-στημα, τόσο η εξέγερση πλέον γινόταν εκθεσιακό αντικεί-μενο μουσείου και η κοινω-νία βυθιζόταν στην πλαστή καπιταλιστική ευημερία και την

απόλυτη κυριαρχία του δυτικού καταναλωτικού και αδιέξοδου κοινωνικά και περιβαλλοντικά οικονομικού προτύπου που μας οδήγησε ως εδώ.

Σήμερα, σε ένα καθε-στώς εκφυλισμένης αστικής δημοκρατίας με πολύ ισχυρές μεθόδους καταστολής, ο αγώνας των φοιτητών και της κοινωνίας του τότε που τους αγκάλιασε έρχεται σε άμεση επικοινωνία μαζί μας και καθο-ρίζει τις νέες μεθόδους πάλης μας. Ο σημερινός αγώνας δεν είναι εναντίον ενός αντιδημο-κρατικού καθεστώτος, αλλά αγώνας για την εμπέδωση της δημοκρατίας κόντρα στις φασιστικές ιδέες που παίρ-νουν κεφάλι. Η νεολαία του

2012 βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο, χωρίς να έχει ουσια-στικό λόγο στις αποφάσεις που διαμορφώνουν το μέλλον της και της κόβουν τα φτερά. Γι' αυτό και οφείλει να δώσει τη διαρκή μάχη της αυτοβελτίω-σης και της αυτοσυνειδησίας, ενώ παράλληλα να διεκδικήσει μιαν άλλη Ευρώπη, κόντρα στη σημερινή που έχει ταυτιστεί με τον αυταρχισμό και τη λιτότητα. Μια Ευρώπη με πραγματική συμμετοχή των πολιτών ''από τα κάτω'' στην άσκηση της πολιτικής, μια Ευρώπη ανοιχτή στο διαφορετικό κι όχι κλειστο-φοβική, μια Ευρώπη έξω από το ΝΑΤΟ και τα επεκτατικά σχέ-δια των ΗΠΑ, μια Ευρώπη που θα βάλει ουσιαστικές βάσεις για τον οικολογικό μετασχημα-

τισμό της κοινωνίας μας!Οι Νέοι Πράσινοι δεν

μένουμε μόνο στους τυπικούς εορτασμούς (τους οποίους, φυσικά, τιμούμε με την παρουσία μας), αλλά κάνουμε έναν ουσιαστικό διάλογο με το τότε, ώστε να επιστρέψου-με σοφότεροι στο τώρα. Και πιστεύουμε πως, όσες γενιές κι αν περάσουν, η προσπάθεια των φοιτητών να φέρουν την άνοιξη μέσα στον πιο βαθύ χειμώνα πάντα θα ζει και θα εμπνέει τους κοινωνικούς και τους νεολαιίστικους αγώνες!

ΝΕΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙhttp://neoiprasinoi.blogspot.gr/2012/11/blog-post.html?spref=fb

Η ανοίξΗ μΕΣα Στον Πίο βαθύ χΕίμώνα

Η νεοφιλελεύ-θερη επίθεση και η ανοιχτή εκδήλωση

της συνδυασμένης -οικονομι-κής, κοινωνικής, οικολογικής και πολιτικής- καπιταλιστικής κρίσης έχει αλλάξει ριζικά την κατάσταση. Σήμερα, δεξιά λαϊκιστικά κόμματα και -σε ορι-σμένες περιπτώσεις ακόμη και ανοιχτά φασιστικές δυνάμεις, όπως στην Ελλάδα- κατορ-θώνουν να κερδίσουν μαζική υποστήριξη και βρίσκονται τώρα στο επίκεντρο της κοινωνί-ας. Εκμεταλλεύονται με τη δημαγωγία τους το γενικευμένο φόβο και την αβεβαιότητα που υπάρχουν στην κοινωνία. Αντί να μιλούν για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης ρίχνουν την ευθύνη σε αποδιοπομπαίους τράγους (Μετανάστες, Εβραίους, Μουσουλμάνους, Ρομά και Σίντι, στις εθνικές μειονότητες, στους συνταξιούχους και στα άτομα με ειδικές ανάγκες κ.λπ.). Ένα από τα κύρια καθήκοντά μας είναι να

τους υπερασπιστούμε ενάντια στις επιθέσεις της άκρας δεξιάς.

Είναι συνέπεια της έλλειψης μιας ολοκληρωμένης εναλλα-κτικής λύσης στην κρίση και των αποτυχιών των συνδικάτων και της αριστεράς στο παρελθόν, το γεγονός ότι τα ακροδεξιά και λαϊκιστικά κόμματα έχουν τώρα μαζική επιρροή και ότι συνιστούν πραγματική απειλή για την παρα-πέρα ανάπτυξη των κοινωνιών.

Εμείς οι συμμετέχοντες στο "Firenze 10 συν 10" καλούμε όλα τα κινήματα, τα συνδικάτα, τις οργανώσεις και τα κόμματα της αριστεράς να πάρουν στα σοβαρά την ακροδεξιά απειλή. Τονίζουμε ιδιαίτερα την ανάγκη μιας ισχυρής και ουσιαστικής αλληλεγγύης προς τους Έλλη-νες που αντιστέκονται ενάντια στη δικτατορία της Τρόικα και την αυξανόμενη επιρροή της φασιστικής «Χρυσής Αυγής».

Θα εντείνουμε τις προσπά-

θειές μας για να διευρυνθούν οι κοινές διεθνείς δράσεις ενάντια στην άκρα δεξιά, συσπειρώνο-ντας δίκτυα, ανταλλάσσοντας πληροφορίες, βαθαίνοντας στην ανάλυση και επεξεργαζόμενοι θετικές απαντήσεις στην κρίση.

Θα στηρίξουμε και θα πάρουμε πρωτοβουλίες για -διεθνείς- κινητοποιήσεις και δράσεις κατά της άκρας δεξιάς- ανάλογες με εκείνη των μαζικών αποκλεισμών δρόμων στη Δρέσδη, που πέτυχε να απο-τρέψει την πορεία των Ναζιστών μέσα από την πόλη.

* Το αντιφασιστικό σεμινάριο πραγματοποιήθηκε στη Φλω-ρεντία, στις 9 Νοεμβρίου 2012 με τη συμμετοχή περίπου 40 αντιφασιστών αγωνιστών από 17 χώρες (Ρωσία, Γερμανία, Ουκρανία, Ελλάδα, Λευκορωσία, Ισπανία, Ουγγαρία, Πορτογα-λία, Τσεχία, Γαλλία, Πολωνία, Βέλγιο, Δανία, Ιταλία, Νορβηγία, Τουρκία και Αυστρία).

Ο ι σημερινοί αγώνες έχουν να κάνουν κυρίως με το πώς η Γενιά του Μνημονίου θα καταφέρει να ζήσει με αξιοπρέπεια, βιωσιμό-

τητα και αλληλεγγύη. Οι νέοι του Πολυτεχνείου, το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, δίδαξαν με τη στάση τους ότι “θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”.

Η μεταπολίτευση πέθανε, το μήνυμα του Πολυτεχνείου όμως πρέπει να μείνει ζωντανό και επίκαιρο για τη νεολαία αλλά και την ενότη-τα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων.

Είναι πια ώρα να ξαναβρούμε το νόημα της δημοκρατίας. Δημοκρατία δεν είναι μόνο να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια αλλά η καθημερινή μας συμμετοχή και δράση. Κόντρα στη θέληση του πολιτικού κατεστημένου, η καθημερινή ενεργοποίηση των πολιτών μπορεί να ανοίξει καινούριους δρόμους.

Είναι ίσως ώρα να θυμηθούμε, ή να ανακα-λύψουμε από την αρχή:• Ότι η κρίση δεν είναι μόνο στην οικονομία,

αλλά και στην κοινωνία και το περιβάλλον. • Ότι αυτά που δεν πουλιούνται και δεν αγορά-

ζονται, συνήθως είναι και τα πιο σημαντικά. • Ότι η ικανότητα να εμπιστευόμαστε το διπλανό

μας και να δημιουργούμε μαζί του κάτι κοινό, είναι το κλειδί για τη χειραφέτηση της κοινωνίας. • Ότι η Μη Βία μπορεί να φέρνει αποτελέσματα,

ακόμη και απέναντι σε ένα σιδερόφρακτο καθεστώς όπως έγινε το 1973.• Ότι η ολιστική και ανοιχτόμυαλη παιδεία είναι

το πραγματικό όπλο της κοινωνίας μας.

Το μήνυμα του Πολυτεχνείου σήμερα ζητάει δικαίωση για :• το ψωμί που στερούνται χιλιάδες οικογένειες.• τους χιλιάδες άνεργους της χώρας μας.• τους ασθενείς που καλούνται να πληρώσουν

τα 25 Ευρώ για την “δωρεάν υγεία” στα νοσοκομεία.• τους μαθητές που αγωνίζονται για δωρεάν

και αξιοπρεπή παιδεία, μακριά από ιδέες εκφασισμού.

Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία, την ανθρωπιά και την ελευθερία.

Για την ΠΚ Λάρισας - Ο Συντονιστής, Κούτσικος ΚωνσταντίνοςΥ.Γ. : Οι Οικολόγοι Πράσινοι Λάρισας αντί κατάθε-σης στεφάνου, έδωσαν οικονομική ενίσχυση στο Στέκι Οικολογίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

(Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο)

Παρόλο που ο φασισμός νικήθηκε, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι νεοφασιστικές δυνάμεις μπόρεσαν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο να αναδιοργανωθούν και να δράσουν δημόσια. Αλλά με λίγες εξαιρέσεις η επιρροή τους ήταν μάλλον ισχνή - και δρούσαν κυρίως στο περιθώριο της κοινωνίας.

απόφαση του αντιφασιστικού Σεμιναρίου της φλωρεντίας*

ας δράσουμε από κοινού ενάντια στην ανερχόμενη απειλή της άκρας δεξιάς!

το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι ζωντανό κάλεσμα για τη δημοκρατία, την ανθρωπιά και την ελευθερία

Η Γενιά του Πολυτεχνείου, εκτός από την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την ευρωπαϊκή τροχιά της Ελλάδας, συνδέθηκε δυστυχώς και με το αναπτυξια-κό μοντέλο που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού, με αποτέλεσμα οι νεώτεροι να πληρώνουν δυσανάλογο τίμημα για τις επιλογές των γονιών τους.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία του «Der Spiegel», τα μέλη των Χριστανοδημοκρατών της Μέρκελ, έχουν έκπτωση 5% στις ασφά-λειες ζωής που κάνουν στην εταιρεία «ΑΧΑ», αρκεί να δείξουν την κομματική τους ταυτότητα. Οι Φιλελεύθεροι έχουν ανάλογη έκπτωση , στην ασφαλιστική εταιρεία «DKV». Στις εν λόγω εταιρείες, οι Πράσινοι, οι Αριστεροί και οι Σοσιαλδημοκράτες, εκλαμβάνονται ως κανονικοί πελάτες, πληρώνοντας όλο το ποσό των ασφαλίστρων. Αυτή η εξυπη-ρέτηση που σχολιάζεται στη Γερμανία, είναι μια ειδική συμφωνία που έκαναν τα κόμματα που κυβερνούν, για ν’ αυξήσουν τον αριθμό των μελών τους. Παράλληλα έναντι αυτής της εξυπηρέτησης, βοηθιούνται οι συγκεκριμένες εταιρείες από την κυβέρνηση, ώστε να τυγχάνουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης, στις υποθέσεις που δημιουργούν νομικά και οικονομικά κωλύματα.

5/11/12, Μ.Μ.

06 έργα&σία

Η έκθεση είχε προγραμ-ματιστεί να γίνει στο Δημοτικό

Θέατρο Μυτιλήνης, αλλά ύστερα από αντιδράσεις και πολλά παρατράγουδα ο Δήμος δεν παραχώρησε το Δημ. Θέατρο και τελικά παρουσιάστηκε με επιτυ-χία στο Επιμελητήριο Μυτιλήνης. Είχα την χαρά να επισκεφτώ την έκθεση, τα έργα της οποίας σε καμία περίπτωση δεν προσέβα-λαν την εθνική μου συνείδηση, όπου οι διοργανωτές μίλησαν για την ελληνοτουρκική φιλία, η οποία μπορεί να αποτελέσει βάση για την ανάπτυξη και των δύο λαών χωρίς μισαλλοδοξίες και εθνικιστικές ακρότητες.

Πριν λίγες ημέρες παρουσι-άστηκε ως αποκάλυψη στα ΜΜΕ ότι, μετά από καταγγελία δασκά-λας ενός χωριού της Λέσβου, σε χάρτη δημοτικού βιβλίου εμφανίζεται χάρτης της Ελλάδας χωρίς το Καστελόριζο, πράγμα που για κάποιους έγινε εντέχνως και ανακάλυψαν προδότες, τουρκόσπορους κλπ...

Όλα αυτά μου ήρθαν και πάλι στο νου, περπατώντας χθες στην αγορά της Μυτιλήνης και βλέποντας την αφίσα της «Ένω-σης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού» για τη διοργάνωση ημερίδας στο Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Λέσβου. Στη αφίσα, εμφανίζεται

με μπλε χρώμα η Ελλάδα, με κόκκινο χρώμα η Τουρκία, ενώ στα λοιπά κράτη του βορά δεν υπάρχουν σύνορα, εμφανιζό-μενα ως μια λευκή επιφάνεια. Την προσοχή μου απέσπασαν 2 γεγονότα.

Πρώτα από όλα στο χάρτη δεν εμφανίζεται το Καστελόρι-ζο!!! Απίστευτο!!! Εάν το έκανε αυτό κάποια άλλος σύλλογος/ένωση, από τις φωνές κάποιων θα είχε ξεσηκωθεί όλη η Μυτι-λήνη, ενώ είμαι σίγουρος ότι ο Δήμος θα έπρεπε να πάρει πίσω την απόφαση παραχώρησης του Δημοτικού θεάτρου. Η πραγματι-κότητα είναι ότι προφανώς για το σχεδιαστή της αφίσας το Καστε-λόριζο δεν χώραγε στο πλαίσιο, κάτι που πολύ συχνά συμβαίνει σε ελληνικούς χάρτες. Προδότες και οι απόστρατοι; Δεν νομίζω.

Το δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο της αφίσας είναι ότι εμ-φανίζεται όλο το Αιγαίο γαλάζιο, τόσο γαλάζιο που εμφανίζονται ως ελληνικά και τα νησιά της Ίμβρου και της Τενέδου που όπως όλοι ξέρουμε ανήκουν στην Τουρκία. Και όλα αυτά σε μια αφίσα που έχει γεμίσει τον κεντρικότερο εμπορικό δρόμο της Μυτιλήνης, περιοχή που επισκέπτονται δεκάδες Τούρκοι τουρίστες καθημερινά, καθώς όλοι ξέρουμε ότι την τουριστική κίνηση της Λέσβου και άλλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου φέτος την έσωσε η μεγάλη άνοδος των επισκέψεων των

Τούρκων τουριστών. Φαντάζεστε να βγάλει ένας Τούρκος εθνοπα-τριώτης φωτογραφία την αφίσα αυτή και να την κυκλοφορήσει στην Τουρκία; Είμαι σίγουρος ότι και στις απέναντι ακτές υπάρ-χουν αντίστοιχοι με τους δικούς μας «καλοθελητές», που ανυπο-μονούν να τους δοθεί η ευκαιρία για εθνικιστικές κορώνες και για την πολιτική εκμετάλλευση τέτοιων περιστατικών.

Το προσεχές Σαββατο-κύριακο θα είμαι στο Αιβαλί, καλεσμένος της Ένωσης των Δήμων για την προστασία των βουνών Καζ-νταγ και Μάνδρα, συμβάλλοντας στη συνάντηση αφιερωμένη στα προβλήματα από την ανεξέλεγκτη λειτουργία των ορυχείων στα βουνά αυτά, τον κίνδυνο από ορυχεία χρυσού που σχεδιάζονται στην περιοχή αλλά και στην αναζήτηση προ-τάσεων για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την περιβαλλο-ντική προστασία της περιοχής. Τα προβλήματα είναι κοινά και, εκτός από τη βλακεία ορισμέ-νων, γνωρίζουμε ότι σύνορα δεν γνωρίζουν και τα περιβαλλοντι-κά προβλήματα, και απαιτείται συνεργασία για το καλό όλων μας. Πριν λοιπόν βγάλουμε με την πρώτη ευκαιρία στο μέλλον κραυγές, για προδότες τουρ-κόσπορους και πουλημένους, ας βάλουμε το μυαλό μας να σκεφτεί εάν υπάρχουν σκοτεινά συμφέροντα πίσω από όλα, και να δούμε επιτέλους τι είναι το καλύτερο για την πατρίδα μας

ΠΕρί ΕλλΗνοτούρκίκΗΣ φίλίαΣ, «Προδοτών» καί «ύΠογΕίών κΕντρών ΣύνώμοΣίών»

Πριν λίγες ημέρες παρουσιάστηκε ως αποκάλυψη στα ΜΜΕ ότι σε χάρτη δημοτικού βιβλίου εμφα-νίζεται χάρτης της Ελλάδας χωρίς το Καστελόριζο, πράγμα που για κάποιους έγινε εντέχνως και ανακά-λυψαν προδότες, τουρκόσπορους κλπ...

του Μιχάλη Μπάκα

Γράφτηκαν πολλά στη Μυτιλήνη τον περασμένο μήνα για την έκθεση Τούρκων δημιουργών, αποφοίτων της Σχολής Καλών Τεχνών της Κωνσταντινούπολης, με θέμα την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που συνδιοργάνωνε η ΜΚΟ «Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο».

και τον τόπο μας. Και αυτό είναι μόνο η ειρήνη και συνεργασία των δύο λαών.

Κλείνω το σημείωμα αυτό με απόσπασμα ομιλίας του Ελευθερίου Βενιζέλου για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις το 1932, 10 χρόνια μετά τη μικρα-σιατική καταστροφή. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε εμείς τίποτε παραπάνω.

«........βαθεία είναι η πεποί-

θησή μου ότι η ελληνοτουρκική φιλία και η στενή συνεργασία μέλλει ν’ αποδώσει στο μέλλον τόσο πλούσιους καρπούς, όσους ούτε οι πρωτεργάτες αυτής μπορούν από τώρα να προϊδούν. Αλλά για να είναι ασφαλέστεροι οι καρποί αυτοί, πρέπει να μη ζητούμε, ούτε να εκβιάζουμε την ωρίμανσή τους. Πρέπει δε να καλλιεργούμε διαρκώς το δέντρο της φιλίας αυτής και από τα δύο μέρη, επιδιώκοντας όχι να συλλέγουμε τους καρπούς

αυτούς προς ιδίαν μόνον ωφέλεια του καθενός, αλλά να τους πολλαπλασιάζουμε προς το κοινό συμφέρον και των δύο λαών».

O Μιχάλης Μπάκας (e-mail:mibakas@gmail.com) είναι Περιβαλλοντολόγος, ΜΔΕ στην Περιβαλλοντική Πολιτική και Διαχείριση, Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων.

Στην Ελλάδα τα ρουσφέτια είναι πιο χοντροκομμένα. Μόνο στους κολλητούς.Στη Γερμανία τα ρουσφέτια είναι πιο θεσμικά. Στους δικούς μας.

ρούΣφΕτίαα λαγΕρμανίκα

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012οικολογία 07

Οι «ΑγΑΝΑκτιΣμΕΝΟι»

κΑΠιτΑλιΣτΕΣ

Α πό την μια έχουμε το χρηματιστή Σόρος, τον γνω-

στό κερδοσκόπο αλλά και «προβοκάτορα», που μπλέκει επανειλημμένως το σύστημα που υπηρετεί. Πότε με τη νομιμοποίηση των ναρκωτι-κών, άλλοτε με τις πράσινες επενδύσεις που προτείνει και πρόσφατα, με την αλτρουϊστική οικιστική πρόταση- συνεισφορά των φραγκάτων, προς τους μετανάστες και όλους εν γένει τους (πληγέντες) πολίτες της Ευρώπης, ένεκα της οικονομι-κής κρίσης.

Από την άλλη έχουμε την κυρία Γιούρι Κιμούρα, μια εκ των 42 μεγαλύτερων μετόχων της πυρηνικής βιομηχανίας TEPCO, που καταθέτει μηνύσεις εναντίον της επιχειρήσής της, διότι εξ αιτίας της πυρηνικής καταστροφής στη Φουκουσίμα, δημιούργησε μέγα κοινωνικό πρόβλημα, ενώ παράλληλα συνηγόρησε στη χρηματι-στηριακή καραμπόλα και φυσικά έπεσαν οι αξίες των μετοχών της εν λόγω εταιρείας. Ζητάει λοιπόν από την TEPCO, ν’ αποκαταστήσει άμεσα τους πληγέντες, αντί να καταφεύγει στο δικαστικό κρυφτούλι, για τις αποζημιώσεις που πρέπει να καταβάλλει!

Η εν λόγω ιδιόρρυθμη 60χρονη, δεν είναι απλώς μια συγκυριακή διαμαρτυρόμε-νη περίπτωση. Έχει συνεπές παρελθόν. Την προβλημάτισε πολύ η ιστορία της Ιαπωνίας με το Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Δεν χώνεψε ποτέ την πυρηνική ενέργεια, το πώς από πρώην κατάρα, ενσωματώθηκε στην

ιαπωνική κυρίαρχη αντίληψη. Μάλιστα, μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ, πήρε την από-φαση, για να κτυπήσει εκ των ένδον, την πυρηνική βιομηχα-νία της πατρίδας της.

Μ’ ένα τραπεζικό δάνειο το 1989, αγόρασε 100 μετοχές της ηλεκτρικής εταιρείας του Τόκιο (TEPCO) κι άρχισε ένα μακρύ αγώνα, για να πείσει τους συμμετόχους της, να στραφεί η επιχείρηση σε πιο συμβατά μέσα, εγκαταλείπο-ντας την πυρηνική τεχνολογία. (Σημειωτέον ότι τότε, που έκανε την αγορά, η μετοχή άξιζε 590.000 γιεν και σήμερα έχει κατέβει η αξία της μετοχής, μόλις στα 13.000 δηλαδή πε-ρίπου 164 δολ.) Φυσικά τότε, όταν τους έλεγε τις αντιπυρη-νικές προτάσεις της, την είχαν πάρει οι άλλοι στο «ψιλό» και τη θεωρούσαν γραφική παρουσία στις συνεδριάσεις των μετόχων. Σήμερα όμως που ζητάει αποζημίωση 69 δις. δολ. (από 27 συνυπεύθυνους της εταιρείας, για την κατα-στροφή της Φουκουσίμα), την κοιτούν περίεργα οι μέτοχοι και ψάχνουν τρόπους, για να μην κερδίσει την αγωγή.

Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι, ότι έχει την αμέριστη συμπαράσταση του αντιπυρηνικού κινήματος της Ιαπωνίας, διότι ακριβώς όπως τονίζει το στέλεχος του Πράσινου κόμματος της χώρας αυτής, η δικηγόρος Νάο Σουγκούρο, η ηθική και οικονομική διάσταση της ιδιόρρυθμης συμπεριφοράς (από τη συγκεκριμένη επιχει-ρηματία), αποδεικνύει ότι η πυρηνική εποχή, ακόμα και στο κόσμο του χρήματος, μπορεί

να οδηγήσει σε προβληματι-σμούς. Οι καπιταλιστές είναι πιο πρακτικοί από εμάς τους ιδεολόγους οικολόγους και σκέφτονται άμεσα τα συμφέρο-ντά τους. Μια καταστροφή, θα οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευ-ση των κεφαλαίων τους, μέσω των μετοχών που έχουν στην πυρηνική βιομηχανία. Κι αυτό, για τους εν λόγω επιχειρη-ματίες, είναι ένα ισχυρό σοκ. Δηλαδή η πυρηνική επένδυση, είναι ένα είδος «οικονομικής φούσκας», ανάλογης των οικιστικών δανείων. Άρα δεν είναι μόνο οικολογικός στόχος η απομάκρυνση της πυρηνικής βιομηχανίας από τη χώρα μας, αλλά κι ένα οικονομικό μέσο, για να δούμε μ’ άλλο γνώμονα, την ευρύτερη ευημερία της κοινωνίας.

Σημειωτέον, 20 μήνες μετά την καταστροφή της Φουκου-σίμα, 100 χιλ. άνθρωποι δεν μπορούν να επανέλθουν στα σπίτια τους κι αντί ν’ αποζημι-ωθούν από την εταιρεία, αυτή δηλώνει ότι το κοινωνικό κό-στος πρέπει να το επωμιστεί η κυβέρνηση της χώρας, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Από την άλλη η ιαπωνική κυβέρνηση του Γιοσιχίκο Νόντα, προτιμά να σκορπά τα χρήματα των αποζημιώσεων για άσχετα θέματα (αντί για την περίθαλψη των πληγέντων), επιδιώκοντας να κερδίσει ευρύτερα τη λαϊκή συμπαράσταση, για να επι-βληθεί εκ νέου, στις εκλογές του επόμενου χρόνου. Δηλαδή ακόμη και η φαλαινοθηρική δραστηριότητα ενισχύθηκε, διότι το ψάρεμα, είναι μια βασική απασχόληση, για τους κατοίκους των βορειοανατο-λικών ακτών της Ιαπωνίας κι άρα κουβαλάει ψήφους στο

Δημοκρατικό κόμμα.

Η «οικολόγος» κυρία με το κιμονό Γιούρι Κιμούρα, μια ευκατάστατη ασφαλίστρια σημειώνει, ότι η παθητικότη-τα του ιαπωνικού λαού, δεν είναι ένδειξη πολιτικής υγείας. «Όταν ήμουνα παιδί, ζητούσα από τον πατέρα μου, που ήταν ένας καμικάζι (φανατικός εθνικιστής), να μου πει, το γιατί έστειλαν τότε οι κρα-τούντες ένα ολόκληρο λαό στην πολεμική καταστροφή και στον πυρηνικό όλεθρό. Ως μόνιμη απάντηση που είχα, ήταν, η απόλυτη σιωπή του… Δηλαδή ουσιαστικά έδειχνε το φταίχτη λαό, που έμεινε παθητικός, όταν κυριαρχούσε ο φανατισμός και η στρεβλή πληροφόρηση. Κάτι παρόμοιο κυριάρχησε στην μεταπολεμική Ιαπωνία, με τον καταναλωτικό εφησυχασμό και τον μύθο της ατέλειωτης πυρηνικής ανάπτυξης»!

ΥΓ. Και από το «ορτέβ», ας περάσουμε στο κύριο πιάτο.

«Λυμπάμαι κυρία Χαρούμι Καγιάκα»! Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ακούστηκε η απογοήτευση της συνομιλήτριας: «Κρίμα! Θα θέλαμε κι εμείς, η μικρή κοινότητα των Γιαπωνέζων της Ελλάδας, να είχαμε από κοντά μια συνομιλία, με τους θαρρα-λέους οικολόγους Πράσινους της πατρίδας μας».

Με αυτά τα λόγια, έκλεισα το κεφάλαιο της πρόσκλησης των Ιαπώνων Πράσινων στην Ελλάδα. Πίστεψα, ότι το κόμμα μας, έχει τα μάτια ορθάνοι-κτα προς το διεθνισμό, την

Μπερδεύοντας τον καπιταλισμό, θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος του σημερινού θέματος.

του Μιχάλη Μιχελή

ευαισθησία, την αναγνώριση και τον τρόπο που μπορεί να προσφέρει μια νότα της διαφο-ρετικότητας,στο επερχόμενο συνέδριο του ΕΠΚ της Αθήνας.

Ντρέπομαι για την κατά-ντια μας! Λυπάμαι, γιατί είχαμε σχεδιάσει μια πρωτότυπη δράση με την Όλγα Κήκου και όλους τους υπόλοιπους ενεργούς πολίτες των ΟΠ, να διαδηλώσουμε δηλαδή μαζί με τους Πράσινους της Ευρώπης και της Ιαπωνίας, μπροστά στην πρεσβεία τους (όπως κάναμε πέρυσι), για την πυρηνική ενέργεια και την φαλαινοθηρία. Πιστεύαμε, ότι η παρουσία των Πράσινων της Ιαπωνίας, θα ήταν ένα δυνατό επικοινωνιακό εργαλείο, για την ευρωπαϊκή οικολογική φωνή, που αναζητά αφορμές για ν’ αναδείξει την εναλλα-κτικότητά της, στο ενεργειακό αδιέξοδο που οδηγεί η πυρη-νική εποχή. Πιστεύαμε, ότι θα βοηθήσει από τους Τούρκους και Βούλγαρους, μέχρι τους Πολωνούς και τους Φιλανδούς συντρόφους.

Δεν ήθελα να παραδεχθώ, ότι οι Πράσινοι της Ευρώπης (αυτοί που την κυβερνούν), θα έδειχναν τέτοιο σνομπισμό, για τη συγκεκριμένη πρόταση. Δεν τους ενδιαφέρει! Άλλα τυ-πολατρικά τους νοιάζουν κι ας φαντασιώνονται μεγαλεία από την παρουσία τους, οι αφελείς Έλληνες ΟΠ.

Πέρα όμως απ’ αυτούς, δεν πίστευα, ότι μερικοί μικρό-νοοι της ΕΓ των ΟΠ, θα ήταν τόσο «εχθρικοί», απέναντι σε τούτη την πρόταση, με δήθεν δικαιολογία, τα υπερβολικά έξοδα! Τοσυνολικό κόστος για δυό άτομα ήταν 2000. (Αερο-πορικά εισιτήρια και ξενοδοχεία 4 ημερών). Το ΠΙ δέχθηκε να καλύψει τα μισά. Το κόμμα τα υπόλοιπα. Δηλαδή σχεδόν μια συνηθισμένη δαπάνη, αν λά-βουμε υπ’ όψιν, τα έξοδα που καλύπτει το κόμμα μας, για ανάλογες περιπτώσεις. Το θέμα όμως δεν είναι εκεί. Αυτό ήτα-ντο πρόσχημα. Η ουσία είναι, ότι οι αρνητές είναι «καβαλη-μένα καλάμια»!Λειτουργούν με γνώμονα τον εγωϊσμό τους κι όχι το κομματικό συμφέρον. Γιατί απ’ αυτή την πρόσκληση, μόνο οφέλη θα είχαμε!

(Σημειωτέον η εν λόγω Γιαπωνέζα, είναι μεταξύ εκείνων, που προσπαθούν να ενώσουν πολιτιστικά την κουλτούρα της χώρας τους, με την πατρίδα μας. Είναι μετα-φράστρια του Λευκαδίτη ποιητή της Ιαπωνίας Λευκάδιου Χερν, ενώ έχει αναφερθεί πλειστάκις, με άρθρα στην πατρίδα της, για τις δραματικές στιγμές που περνάει ο ελληνικός λαός από την τρέχουσα κρίση).

πρωτοδημοσιεύτηκε στον ιστότοπο «Η καλύβα ψηλά στο

βουνό»

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012 save greek water08

Η πρωτοβουλία «Save Greek Water» στρέ-φεται κατά της ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων. Πώς συντελείται ή απειλείται να συντε-λεσθεί αυτή η ιδιωτικοποίηση;

Η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης του νερού ξεκινά με την αλλαγή του πλαισίου λειτουργίας της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ με τον νόμο 2794/1999 και ύστερα την εισαγωγή στο χρηματιστήριο το 2001. Μέχρι πρόσφατα και πριν από την οικονομική κρί-ση, το δημόσιο κατείχε 61% στην ΕΥΔΑΠ και 76% στην ΕΥΑΘ. Στην ΕΥΑΘ η Suez κατέχει ένα 5,46% των μετοχών, πράγμα που δεν είναι ευρέως γνω-στό. Με τον νόμο 3986/2011 όλες οι μετοχές του δημοσίου περνάνε στο ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου). Και ασφαλώς όλα τα κέρδη από ενδεχόμενες «αξιοποιήσεις» του ΤΑΙΠΕΔ, όπως αναφέρεται ρητά στο άρθρο 1.2, πη-γαίνουν αποκλειστικά στην αποπληρωμή του δη-μόσιου χρέους. Η πιο πρόσφατη εξέλιξη, εκείνη της κατάργησης του ελάχιστου ποσοστού του δημοσίου μεταξύ άλλων σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ της 31ης Οκτω-βρίου του 2012 ανοίγει ουσιαστικά το νομοθετικό πλαίσιο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση του νερού στη χώρα μας. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι αυτή η πίεση ασκείται σε όλες τις χώρες του ευρω-παϊκού νότου σήμερα, και μάλιστα από την Κομι-σιόν, ως μέλους της Τρόικα, αν και οι Ευρωπαϊκή Συνθήκη υπαγορεύει «ουδετερότητα» σε θέματα δημόσιας ή ιδιωτικής διαχείρισης των υδάτινων πό-ρων (άρθρο 345 της ΣΛΕΕ).

Γιατί θεωρείτε ότι η ιδιωτικοποίηση του νε-ρού πρέπει να αποφευχθεί;

Η ιδιωτικοποίηση του φυσικού αυτού μονοπω-λίου ήταν και παραμένει προβληματική. Η διεθνής εμπειρία το έχει καταδείξει επανειλημμένα. Τα πρώ-τα κρούσματα είναι η ατεκμηρίωτη οικονομοτεχνικά αστρονομική αύξηση των τιμολογίων και, πολλές φορές, η αμέσως επόμενη συνέπεια είναι η πτώση της ποιότητας του νερού, που σε ορισμένες περι-πτώσεις έχει οδηγήσει σε μαζικές μολύνσεις όπως στο Γιoχάνεσμπουργκ της Ν. Αφρικής, ακόμη και σε θανάτους στον Καναδά όπου 7 άτομα έχασαν τη ζωή τους αφότου μολύνθηκαν από το βακτήριο E coli. Γενικότερα, οι μόνες μελέτες που έχουν γίνει σχετι-

κά, όπως εκείνη της PSIRU που βρίσκεται ολόκληρη στα ελληνικά στον ιστότοπο της πρωτοβουλίας μας, συμπεραίνουν ότι στην περίπτωση τουλάχιστον του νερού το επιχείρημα περί «αποτελεσματικότητας του ιδιωτικού τομέα» δεν απέχει πολύ από μια πο-λιτική ιδεοληψία. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση των ιδιωτικοποιήσεων, στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο, αφού οι ιδιωτικές εταιρείες δεν απέδιδαν τα αναμενόμενα, δεν έκαναν επαρκείς επενδύσεις και επέβαλαν υπέρογκες χρεώσεις. Μια μελέτη στην Γαλλία το 2004 σύγκρινε τις τιμές που χρέωναν όλες οι εταιρείες ύδρευσης, ιδιωτικές και δημόσιες. Αφού έλαβε υπόψη άλλες διαφορές, όπως την πυκνότητα του πληθυσμού, κατέληξε ότι οι τιμές των ιδιωτικών εταιρειών ήταν τουλάχιστον 16% υψηλότερες από των δημόσιων. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι τιμές της ύδρευσης αυξήθηκαν 40% περισσότερο από άλλες τιμές τα 17 χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση, αν και δεν υπήρξε μεταβολή στο λειτουργικό κόστος. Όλες οι αυξήσεις τιμών σήμαιναν υψηλότερα κέρδη. Ο κόσμος πιστεύει ότι οι ρυθμιστικές αρχές βοηθούν στην προστασία των πολιτών, αλλά εκείνες προβαίνουν και σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τις εταιρείες, γι’ αυτό και επη-ρεάζονται υπέρ των εταιρειών.

Ο επίσημος λόγος για την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης και άλλων δημόσιων υπηρεσιών υποτί-θεται ότι είναι η απόκτηση εσόδων με τα οποία οι κυβερνήσεις θα μπορέσουν να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Στην πραγματικότητα, όμως, οι κυβερνήσεις έχουν έσοδα πολύ μικρότερα από την πραγματική αξία των ιδιωτικοποιημένων εταιρειών, ειδικά αν οι αγοραστές γνωρίζουν ότι αναγκάζονται να πουλή-σουν, σε οποιαδήποτε τιμή. Αν οι εταιρείες όντως καταβάλλουν μεγάλο ποσό, συνήθως οφείλεται στο ότι τους επιτρέπεται να επιβάλλουν υψηλότε-ρες χρεώσεις.

Τι θα άλλαζε για τον πολίτη αν η ΕΥΔΑΠ έπαυε να είναι δημόσια επιχείρηση και καθίστα-το ιδιωτική;

Πριν να απαντήσω θα ήθελα να πω ότι υπάρ-χουν πολλά προβλήματα με τον τρόπο που η ΕΥ-ΔΑΠ λειτουργεί σήμερα, ειδικά σε θέματα διαφάνει-ας και διαφθοράς. Εν τέλει εμάς μας ενδιαφέρει η

*συνέντευξη στον Πάνο Βερβενιώτη

κοινωνική διαχείριση του φυσικού αγαθού, κι αυτό διασφαλίζεται μόνο μέσω διαδικασιών συμμετοχής και δημοκρατικού ελέγχου αλλά και της ρητής μη κερδοσκοπίας, πέρα από λογικές εμπορευματοποί-ησης της φύσης που επιχειρούνται σήμερα από τον ύστατο τεχνοκαπιταλισμό. Τι θα άλλαζε για τον πο-λίτη. Αρχικά τα τιμολόγια και κατόπιν η περαιτέρω απώλεια του κοινωνικού ελέγχου πάνω στην παρε-χόμενη μονοπωλιακή, το τονίζω, υπηρεσία. Κι εδώ μιλάμε για το νερό, ένα απόλυτα αναγκαίο αγαθό που εν πάσει περιπτώσει δεν ανήκει σε κανέναν, γι αυτό και το λέμε «φυσικό αγαθό».

Όσο για τις περίφημες επενδύσεις και τις θέσεις εργασίας, η ΕΥΑΘ, ήδη, με την μερική ιδιωτικοποίη-σή της, απασχολεί αυτή την στιγμή μόνο 265 υπαλ-λήλους σε σχέση με τους 700 που εργάζονταν εκεί ενώ, για 2.330 χλμ. δικτύου και 510.000 υδρόμε-τρα που έχει, απασχολεί 11 υδραυλικούς! Όλες οι εργασίες γίνονται με υπεργολαβίες ανεβάζοντας και το κόστος των υπηρεσιών, που μετακυλύεται φυσι-κά στον ανυποψίαστο καταναλωτή.

Όσο για την ΕΥΔΑΠ, να έχουμε υπόψη μας ότι δεν σημαίνει μόνο Αθήνα. Για όσους δεν το γνωρί-ζουν η ΕΥΔΑΠ αυτή την στιγμή έχει κάνει μια επε-κτατική πολιτική στην εσωτερική αγορά ιδρύοντας την ΕΥΔΑΠ Νήσων (ευτυχώς χωρίς να έχουν υπο-γραφεί ακόμη συμβάσεις λόγω της ευαισθητοποί-ησης των κατοίκων), συνάπτοντας γενική σύμβαση, μένει να δούμε με τι αντικείμενο, με την περιφέρεια Πελοποννήσου, και έχοντας ήδη συμβάσεις με πά-μπολλους χρεωμένους δήμους της Αττικής. Μια ιδιωτικοποίησή της λοιπόν σημαίνει εκχώρηση των υπηρεσιών ύδρευσης σε τεράστια έκταση της χώ-ρας.

Πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν ότι οι δη-μόσιες επιχειρήσεις γενικά, αλλά και η ΕΥΔΑΠ συγκεκριμένα, πάσχουν ως προς τον τρόπο λει-τουργίας τους και την ποιότητα των υπηρεσιών ή προϊόντων που παράσχουν. Η τεχνογνωσία και οι οικονομικές δυνατότητες ενός ιδιώτη μεγάλου επενδυτή, δεν εξασφαλίζουν την εξυ-γίανση της επιχείρησης και τη βελτίωση της λειτουργίας και των υπηρεσιών της;

Ναι οι δημόσιες υπηρεσίες πάσχουν, είναι σα-

φές, και χρήζουν βελτιώσεων, ειδικά σε θέματα διαφάνειας και προστασίας των υδάτινων πόρων. Κι αυτό είναι ευθύνη των διευθυντών τους που ας μη γελιόμαστε προέρχονται από τον χώρο του ιδι-ωτικού τομέα πλέον. Ο κ. Μπάρδης, που πρόσφατα αντικαταστάθηκε από τον κ. Σταυρίδη ως διευθύ-νων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, δεν είναι ένα κρατικο-δίαιτος ξάδερφος υπουργού όπως θα ήταν ίσως την δεκαετία του 80 αλλά ένα στέλεχος του ιδιωτικού τομέα προερχόμενο μάλιστα από τη Veolia, την εταιρία που φέρεται ως υποψήφιος αγοραστής της ΕΥΔΑΠ. Το γιατί ο εκάστοτε κ. Μπάρδης, λοιπόν, της δημόσιας ΕΥΔΑΠ είναι χειρότερος από τον εαυτό του της ιδιωτικής ΕΥΔΑΠ, εμένα μου διαφεύγει. Θα μου πείτε λόγω των πολιτικών δεσμεύσεων και των γραφειοκρατικών δομών. Και θα απαντήσω ότι αν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι «δεσμεύσεις» είναι προνόμιο του δημόσιου τομέα, τότε έχουμε ζήτημα απόστασης από την πραγματικότητα. Δικαστήρια στην Γαλλία, στην Ιταλία και στις ΗΠΑ έχουν καταδι-κάσει στελέχη και αξιωματούχους του Δημοσίου για δωροδοκίες που έλαβαν από θυγατρικές των Suez και Veolia. Αμφότεροι οι όμιλοι «έχουν τεθεί υπό έλεγχο σε ουκ ολίγες ποινικές και αστικές υποθέ-σεις, για κατηγορίες όπως δωροδοκία αξιωματού-χων τού Δημοσίου, παράνομες πολιτικές δωρεές, μίζες, μη ανταγωνιστικό καθορισμό τιμών, σύναψη καρτέλ και λογιστικούς χειρισμούς που ισοδυνα-μούν με απάτη». Σύμφωνα με μια έκθεση του 1997 του Ελεγκτικού Συνεδρίου της Γαλλίας («Cour des Comptes»), το σύστημα ιδιωτικοποίησης στο οποίο στήριξαν την εθνική τους κυριαρχία οι Suez και Veolia έπασχε από συστηματικά ελαττώματα: «Η έλλειψη επίβλεψης και ελέγχου των παραχωρη-μένων δημόσιων υπηρεσιών, επιβαρημένη από την έλλειψη διαφάνειας αυτής της μορφής διοίκησης, έχει οδηγήσει σε καταχρήσεις».

Όσο για την τεχνογνωσία, συνήθως συμβαίνει το

αντίθετο. Οι ιδιώτες την αντιγράφουν από τις μεγάλες δημόσιες εταιρίες, που λειτουργούν πολλές δεκαε-τίες παντού στον κόσμο, και κατόπιν τις «πουλάνε» στις δημοτικές μικρές επιχειρήσεις. Αλλά δεν χρειά-ζεται καν να μιλάμε στον αέρα. Μια διεξοδική επισκό-πηση από πανεπιστημιακούς το 2008 κατέληξε ότι

SAVEGREEKWATERΣύνΕντΕύξΗ μΕ τΗ μαρία κανΕλλοΠούλού, μΕλοΣ τΗΣ ομαδαΣ ΕΠίκοίνώνίαΣ τΗΣ ΠρώτοβούλίαΣ «SAVEGREEKWATER»

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012 09save greek water

«οι περισσότερες μελέτες δεν εντόπισαν σημαντικές διαφορές στο κόστος ή στην αποδοτικότητα μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών εταιρειών». Μια λεπτομερής μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο —όπου έχει σημειω-θεί η μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης— κατέδειξε ότι, 11 χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση, οι ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης είχαν γίνει λιγότερο αποδοτικές από όσο ήταν ο δημόσιος τομέας, παρ’ ότι είχαν πρόσβαση σε καλύτερη τεχνολογία.

Αυτό το γνωρίζουν η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, εκείνοι δηλαδή που επιβάλλουν την ιδιωτικο-ποίηση ως δανειοδοτικό όρο όπου κι αν πηγαίνουν. Ένα έγγραφο πολιτικής του ΔΝΤ το 2004 ανέφερε ότι «τα εμπειρικά στοιχεία είναι ανάμεικτα» όσον αφορά στην σχετική αποδοτικότητα του ιδιωτικού τομέα. Μια παγκόσμια επισκόπηση εμπειρικών στοιχείων για τις υπηρεσίες ύδρευσης και ενέργειας από την Παγκόσμια Τράπεζα το 2005 κατέληξε ότι δεν υπήρχε «στατιστικώς σημαντική διαφορά στην αξιολόγηση της αποδοτικότητας μεταξύ δημόσιων

και ιδιωτικών εταιρειών παροχής».

Υπάρχουν παραδείγματα από άλλες χώρες που να στηρίζουν τις απόψεις σας αυτές;

Να σας αναφέρω μερικά, και ειδικά σε σχέση με το θέμα της βελτίωσης δήθεν των υπηρεσιών. Οι ιδιωτικές εταιρείες δεν έχουν καλύτερη τεχνική και οικονομική αποδοτικότητα. Τα χαμηλότερα πο-σοστά διαρροών στην Ευρώπη σημειώνονται στις Κάτω Χώρες και στην Γερμανία, όπου η διαχείριση σχεδόν όλων των συστημάτων γίνεται από δημόσι-ες εταιρείες. Η Veolia, μία από τις δύο μεγαλύτερες πολυεθνικές στον χώρο της ύδρευσης, επέτρεπε εν γνώσει της να χύνονται ανεπεξέργαστα λύματα στον ποταμό Σεν των Βρυξελλών, επιδιώκοντας έτσι να πιέσει τους πολίτες να πληρώσουν περισσότερα για να λειτουργήσουν εγκαταστάσεις επεξεργασίας. Στην Χιλή, η Suez διατάχθηκε να καταβάλει στους πολίτες 5 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση για τις δυσάρεστες οσμές που αναδίδονταν από τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων της.

Προωθεί με συγκεκριμένες ενέργειες η κυ-βέρνηση την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ ή είναι «απλά» στα μελλοντικά σχέδια της; Γιατί δηλαδή πιστεύετε ότι η κοινωνία πρέπει να δράσει άμεσα;

Όπως είπα και στην αρχή, το νομοθετικό πλαί-σιο είναι σχεδόν έτοιμο. Έχουν γίνει και κάποιες δημόσιες διαβουλεύσεις για τα μάτια του κόσμου το προηγούμενο καλοκαίρι στα πλαίσια της ευρω-παϊκής οδηγίας πλαίσιο 2000/60. Μάλιστα τις προ-άλλες, υπήρξαν δημοσιεύματα για την αναβάθμιση μιας υπάρχουσας υπηρεσίας της γραμματείας Υδά-των του Υπουργείου Περιβάλλοντος σε Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων, μια ακόμη ευρωπαϊκή προϋπόθεση για την πλήρη ιδιωτικοποίηση. Όλα αυτά, μαζί με το ξήλωμα όλου του διοικητικού Συμβουλίου της ΕΥΔΑΠ από τον επίσης καινούργιο διευθύνοντα του ΤΑΙΠΕΔ, μας κάνουν να είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για την ταχύτητα με την οποία ετοιμάζεται η υπόθε-ση. Άλλωστε είναι και θέμα τακτικής. Η ενημέρω-ση πρέπει να γίνει από εμάς με τα τεκμηριωμένα μας στοιχεία και με απλό κατανοητό τρόπο, πριν ο κόσμος πέσει θύμα της προπαγάνδας. Αυτό είναι κρίσιμο. Γι αυτό λοιπόν ξεκινήσαμε, ίσως και αργά αλλά ωστόσο πριν την έλευση του ζητήματος στο τελικό του στάδιο, και με το κείμενο συλλογής υπο-γραφών, ένα όχημα για την ενημέρωση των πολι-τών κι ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής πίεσης, διό-τι δυστυχώς οι συνάνθρωποί μας δεν είναι καθόλου ενημερωμένοι.

Πώς σχεδιάζετε να αποτρέψετε την ιδιωτι-κοποίηση της ΕΥΔΑΠ;

Αυτό είναι έκπληξη για την κυβέρνηση κι επι-τρέψτε μου να μην σας το αποκαλύψω.

Είναι η πρωτοβουλία «Save Greek Water» ανοικτή και σε άλλες ιδέες που αποσκοπούν στην αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της ΕΥ-ΔΑΠ; Για παράδειγμα, η πρωτοβουλία «Κίνηση 136» κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Ίσως να υπάρξουν και άλλες ιδέες από τα μέλη της πρωτοβουλί-ας. Πώς λαμβάνετε τις αποφάσεις σας και πώς οργανώνετε τη δράση σας;

Έχουμε από την αρχή της δράσης μας στενή συνεργασία με την κίνηση 136 με την οποία ετοι-μάζουμε και κοινές δράσεις. Θεωρούμε σπουδαία την ιδέα τους για κοινωνική διαχείριση της ΕΥΑΘ και αγορά των υδρόμετρων από τους πολίτες, με 136 ευρώ ανά οικογένεια. Αυτό θα τέλειωνε μια για πάντα τον φόβο του να γίνει το νερό μας εμπόρευμα στα χέρια κάποιων αετονύχηδων, και θα σταματού-σε και την κρατική διαφθορά και κακοδιαχείριση. Εν τέλει θα είχαμε όσο το δυνατόν φθηνότερο νερό, και μια αληθινά κοινωνική διαχείριση που θα επέ-τρεπε και την προστασία των πόρων που τώρα είναι εντελώς προβληματική. Άλλωστε το πρόβλημα δεν τελειώνει αν αποτραπεί η ιδιωτικοποίηση. Βλέπου-με τα ρεπορτάζ και την πίεση της Ε.Ε. με πρόσχημα την «προστασία» των υδάτινων πόρων για αυξήσεις σε τιμολόγια και περιορισμό της κατανάλωσης στον αγροτικό τομέα. Μα το ποσοστό της οικιακής κα-τανάλωσης είναι αστείο σε σχέση με τη συνολική κατανάλωση νερού, και η μεγάλη σπατάλη γίνεται και στο νερό που καταναλώνεται στη βιομηχανία και δεν ανακυκλώνεται, αλλά φυσικά ουδείς λόγος γι αυτό. Όσο για τις αποφάσεις μας λειτουργούμε με διαδικασίες συμμετοχικής δημοκρατίας, με όρους εμπιστοσύνης και με ιδιαίτερη προσοχή ωστόσο ως προς την προστασία της προσπάθειάς μας από κα-πελώματα, εγκάθετους και trolls. Για μας, σημασία έχει να αποφευχθεί η ιδιωτικοποίηση, κι αυτό προϋ-ποθέτει do-ocracy, αποτελεσματικότητα. Όσο για τις αποφάσεις θα έλεγα ότι προς το παρόν διακρίνονται από συνέργεια και ομοφωνία, νομίζω πως αν υπάρ-χει ειλικρίνεια στη στόχευση, το πώς αποφασίζονται οι δράσεις και οι τακτικές είναι απλό.

Αν κάποιος θέλει να συμμετάσχει στην προσπάθεια της πρωτοβουλίας «Save Greek Water», πώς μπορεί να το κάνει;

Είμαστε μια ανοιχτή ομάδα πολιτών κι ο καθέ-νας μπορεί να συμμετάσχει με πολλούς τρόπους. Σε ένα πρώτο επίπεδο αν επισκεφτεί την σελίδα μας http://savegreekwater.org, μπορεί να συνυπογρά-ψει το κείμενο συλλογής υπογραφών που είναι αναρτημένο στην avaaz και να το διαδώσει και σε άλλους. Μπορεί να χρησιμοποιήσει ελεύθερα, κάτω

από την άδεια creative commons, όλο μας το υλικό για να πείσει με τη σειρά του το δικό του φιλικό και εργασιακό περιβάλλον. Μπορεί, αν είναι μέλος κά-ποιου φορέα πρωτοβουλίας κλπ ακόμη και άσχετου με τα περιβαλλοντικά, να εισηγηθεί στον φορέα του να συνυπογράψει, έχουμε μάλιστα ειδική σελίδα συνυπογραφόντων φορέων. Μπορεί να συμμετέχει στην ομάδα μας ιντερνετικής δράσης για την οποία σύντομα θα έχουμε πληροφορίες στο site, ή και να βοηθήσει με συγκεκριμένες υλικές ανάγκες που θα αναρτώνται ενίοτε. Μπορεί ακόμη να έρχεται στις ανοιχτές συνελεύσεις όταν ανακοινώνονται, στις δράσεις μας στον δρόμο, σε ημερίδες, προβολές κλπ που θα διοργανωθούν σύντομα. Μπορεί τέλος να δράσει εθελοντικά όπως κι εμείς συμμετέχο-ντας με όσο χρόνο διαθέτει στις ομάδες εργασίας μας. Μπορεί αύριο να είναι εκείνος που θα δίνει μια συνέντευξη σε κάποια άλλη εφημερίδα… Μόνο έτσι ελπίζουμε, όλοι μαζί να εμποδίσουμε αυτή την ολέθρια εξέλιξη και την αναβίωση της ΟΥΛΕΝ στη χώρα μας, ως απόρροια του διεθνούς οικονομικού ελέγχου που μας έχει επιβληθεί.

Η πρωτοβουλία SAVEGREEKWATER για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα ξε-κίνησε τον Ιούλιο του 2012 σε μια προσπάθεια ενημέρωσης της κοινής γνώμης και διασύνδε-σης φορέων και προσώπων που επιφυλάσσο-νται για το δικαίωμα μιας ιδιωτικής εταιρίας να έχει τον έλεγχο ενός φυσικού αγαθού απα-ραίτητου για την επιβίωση ανθρώπων, φυτών και ζώων. Δεν έχει καμία χρηματοδότηση και είναι ένα εγχείρημα εθελοντικό ανθρώπων διαφόρων ειδικοτήτων και πολιτικών θέσεων που συναινούν στη δημοκρατική και ορθολο-γική διαχείριση αυτού του πολύτιμου πόρου. Είναι μέλος του Ευρωπαϊκού κινήματος νερού και ανάμεσα στις άλλες δράσεις της έχει μέχρι στιγμής συλλέξει 16.000 ιντερνετικές υπο-γραφές κατά της ιδιωτικοποίησης μέσω της avaaz. Το κείμενο αυτό στηρίζουν κινήματα όπως το Berliner Wassertisch (Γερμανία), Aguadetodos (Πορτογαλία), Plataforma en Contra de la Privatización del Canal de Isabel,(Ισπανία) αλλά και φορείς όπως το IERPE (Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Ερευνών για τις πολιτικές των υδάτων)και το Food & Water Europe. Από ελληνικής πλευράς το κείμενο συνυπογράφουν προς το παρόν το Σωματείο Εργαζομένων ΕΥΑΘ, ο Σύλλογος Μηχανικών Π.Ε & Τ.Ε. ΕΥΔΑΠ, Αντιπροσωπεία ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ (Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων), λαϊκές συνελεύσεις και πρωτοβουλίες πολιτών από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Πληροφορίες στη σελίδα http://savegreekwater.org twitter @SAVEGREEKWATER, email savegreekwater@gmail.com

Ο επίσημος λόγος για την ιδι-ωτικοποίηση της ύδρευσης και άλλων δημόσιων υπηρεσιών υποτίθεται ότι είναι η απόκτηση εσόδων με τα οποία οι κυβερνή-σεις θα μπορέσουν να εξοφλή-σουν τα χρέη τους. Στην πραγμα-τικότητα, όμως, οι κυβερνήσεις έχουν έσοδα πολύ μικρότερα από την πραγματική αξία των ιδιωτι-κοποιημένων εταιρειών

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Οι «πόλεις σε μετάβαση» (transition towns- ΤΤ) αποτελούν ένα κίνημα με στόχο μια διαφορετική οργάνωση των πόλεων, αποσκοπώντας στη δημιουργία μιας κοινό-τητας, όπου θα διακινούνται τοπικά τρόφιμα, προϊόντα και υπηρεσίες. Η μετάβαση (transition) αποτελεί έναν βασικό όρο στο σύγχρονο οικολογικό κίνημα και στο κίνημα της απο-ανάπτυξης που προσπαθεί να εκφράσει το πέρασμα σε ένα διαφο-ρετικό τρόπο ζωής.

10

Σ το θεωρητικό επί-πεδο, η προβλη-ματική για τις ΤΤ γεννήθηκε από τη

σκέψη του Rob Hopkins γύρω από δύο βασικά προβλήματα, την κλιματική αλλαγή και την αύξηση της τιμής του πετρε-λαίου. Στόχος του κινήματος είναι η δημιουργία ανθεκτικών/ελαστικών (resilients) κοινω-νικών σχέσεων στις σύγχρονες πόλεις. Με τον όρο ανθεκτικός/ελαστικός (resilient) -πέρα από τη δυνατότητα να επιβιώνει των κρίσεων, διατηρώντας τη εύρυθμη λειτουργία ενός συστήματος- εννοούμε, επίσης, τη δυνατότητα επαν-οργάνω-σης, ανανέωσης και ανάπτυξης, ζητημάτων που δεν αποτε-λούσαν προτεραιότητα, αλλά παραμένουν απαραίτητα για τη βιωσιμότητα/αειφορία. Με άλλα λόγια, πιστεύεται ότι σε ένα κοινωνικά και οικολογικά ανθεκτικό/ελαστικό σύστημα, οι ανωμαλίες/προβλήματα δημιουργούν τη δυναμική για καινοτομία.

Στο πρακτικό επίπεδο, το κίνημα των ΤΤ οδήγησε στη

συγκρότηση μικρών ομά-δων πολιτών, που ως στόχο έχουν την ριζική αλλαγή του τρόπου ζωής τους μέσω της δημιουργίας νέων σχέσεων βασισμένων στην κοινότητα. Οι θεματολογία των ΤΤ ποικίλει και ξεκινά από ζητήματα αστι-κής γεωργίας -ο Rob Hopkins εξ άλλου υπήρξε πρωτοπόρος στην περμακουλτούρα/αεικαλ-λιέργεια (permaculture)- και καλύπτει όλες τις δραστη-ριότητες της ζωής -όπως τα τοπικά συστήματα ανταλλαγών (LETTS, SEL) και οι κοινοτικές εταιρίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ωστόσο, η διατρο-φή αποτελεί κεντρικό πεδίο δραστηριότητας, στο βαθμό που η διατροφή παραμένει η βασικότερη των αναγκών. Οι μικρές αυτές ομάδες συνιστούν ένα παγκόσμιο –πλέον- δίκτυο που επιχειρεί να εντάξει το σύνολο πρωτοβουλιών για έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Για περισσότερες πληροφορί-ες υπάρχει η ιστοσελίδα του δικτύου ‘μετάβασης’ http://www.transitionnetwork.org/ (επίσκεψη 09.2012) στο οποίο υπάρχει παγκόσμιος χάρτης με

τις καταγεγραμμένες πρωτο-βουλίες ΤΤ.

Ο όρος, σχετικά άγνωστος στην Ελλάδα, αποκτά σταδιακά αναγνώριση, όμως έτσι κι αλ-λιώς οι πρακτικές στις οποίες αναφέρεται δεν είναι καθόλου καινούργιες, αλλά αποτελούν μάλλον μια νέα προσπάθεια διασύνδεσης και δικτύωσής τους στη βάση μιας καινούρ-γιας αφήγησης. Παραπέμπουν έτσι κι αλλιώς στο πλήθος αυτό-οργανωμένων πρωτο-βουλιών βάσης με στόχο τον εναλλακτική, αλληλέγγυα και αποκεντρωμένη σε μικρή κλί-μακα οργάνωση της κοινωνίας και της ζωής, που αποτελεί βασικό στόχο της πολιτικής και κοινωνικής οικολογίας. Τέτοιες πρωτοβουλίες που έτσι κι αλ-λιώς πληθαίνουν και στη χώρα μας (στοιχεία που προκύπτουν από το ερευνητικό πρόγραμμα: Αστική Γεωργία-Κοινωνική ένταξη και βιώσιμη πόλη, που υλοποιήθηκε από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών με τη χρηματοδότηση του Πράσινου Ταμείου).

Ορέστης Κολοκούρης, γεωγράφος, υπ.Διδάκτορας Παντείου Πανεπιστημίου

ΠΟλΕιΣ ΣΕ «μΕτΑΒΑΣΗ»

Το μετρό στη Θεσσαλονίκη είναι αναγκαίο έργο, και η μη ολοκλήρωσή του δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της πόλης και στους κατοίκους της.

αστικό τοπίο

1. Ότι το μετρό Θεσσαλονίκης δεν είναι ανα-γκαίο για την πόλη της Θεσσαλονίκης και αρκεί μια «συνολική αναδιοργάνωση των συγκοινωνι-ών» για να λυθεί τα συγκοινωνιακά και κυκλο-φοριακά προβλήματά της. Ότι η απόφαση για το έργο αυτό ήταν δηλαδή ένα καπρίτσιο κάποιας κυβέρνηση, κάποιου υπουργού, κάποιου δημάρ-χου. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο μητροπολιτικός χαρακτήρας (μεταφορικοί φόρτοι, πληθυσμός, πυκνότητα πληθυσμού κ.α.) της Θεσσαλονίκης όχι μόνο δικαιολογούν αλλά επιβάλλουν την κατασκευή μετρό. Η δε πρόταση περί αναδιορ-γάνωσης των αστικών συγκοινωνιών είναι τόσο γενικόλογη που δεν λέει τίποτα, και σίγουρα δεν αρκεί για να λύσει τα κυκλοφοριακά προβλήματα της πόλης.

2. Παρουσιάζεται ως σωστή η άποψη Μητσο-τάκη για ανταποδοτικό έργο μετρό (η αρχική ιδέα ήταν να γίνει με μια τύπου Σύμβαση Παραχώρη-σης). Όμως τα έργα μετρό είναι έργα κατεξοχήν κοινωνικά και δεν προσφέρονται για Συμβάσεις Παραχώρησης καθώς δεν βγάζουν ποτέ τα έξοδά τους. Ακόμα και με 10€ εισιτήριο!! Η υποδομή τους είναι ακριβή (> 110 εκ. €/σταθμό & χλμ) και πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει ιστορικό κατασκευής έργου δικτύου μετρό με Σύμβαση Παραχώρησης (εκτός εάν κάποιος θέλει να ξεπλύνει τεράστιες ποσότητες μαύρου χρήματος ή εάν κάποιο –απίθανο- κράτος δεχθεί να εγγυ-ηθεί, προς όφελος του ιδιώτη, τα τεράστια ποσά δανείων που θα απαιτήσει το έργο, με κίνδυνο να τα χρεωθεί αν ο ιδιώτης δεν τα αποπληρώσει). Δεν φταίει το μετρό Θεσσαλονίκης λοιπόν για την αδυναμία ανταποδοτικότητας αλλά η φύση των έργων μετρό.

3. Δεν αναφέρονται τα πολλαπλά κέρδη για την πόλη από ένα έργο μετρό: μείωση οδικών με-τακινήσεων, κατανάλωσης ενέργειας, ρύπων και καθυστερήσεων. Η επιλογή των μέσων σταθερής τροχιάς (τραίνο, μετρό, τραμ) έναντι των οδικών έχει σημαντικά περιβαλλοντικά οφέλη και για το λόγο υποστηρίζονται από όλα τα διεθνή φόρα και τους ανά τον κόσμο οικολόγους ως «πράσινες μεταφορές».

4. Προβλήματα με την αρχαιολογία είχαν όλα τα μετρό που έγιναν σε ιστορικές πόλεις (Ρώμη, Παρίσι, Αθήνα κλπ) αλλά προχώρησαν. Το ξεπέρασμα αυτών των προβλημάτων είναι θέμα πολιτικής βούλησης.

5. Το άρθρο δεν αναφέρει καθόλου το πρόβλημα που προέκυψε στη Θεσσαλονίκη με τις απαλλοτριώσεις. Για αυτό δεν φταίει το έργο μετρό αλλά η στενομυαλιά των Θεσσαλονικιών. Το έργο έχει υπονομευτεί συστηματικά από τους παπάδες (π.χ. Παπάφειο) και τους δημάρχους, και έτσι έχει δοθεί, δυστυχώς, πάτημα στην ανάδοχο κοινοπραξία, να χρησιμοποιεί την καθυστέρηση στις απαλλοτριώσεις προκειμένου να απαιτήσει –παράλογα- επιπλέον κονδύλια.

6. Δεν θίγεται καθόλου το πραγματικό πρόβλημα του έργου που δεν είναι η χρηματοδό-

τηση αλλά ο ακατάλληλος ανάδοχος. Δεν γίνεται σαφές το γεγονός ότι η χρηματοδότηση του έργου είναι εξασφαλισμένη. Μάλιστα, όσα προβλήματα υπήρξαν τα πρώτα χρόνια λόγω δημοσιονομικών (π.χ. η εθνική συμμετοχή για την κατασκευή της κεντρικής γραμμής γινόταν μέσα από δανεισμό), αποκαταστάθηκαν πλήρως. Η κοινοπραξία όμως εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα ίδια -και χειρό-τερα- προβλήματα ρευστότητας από το 2008, κι αυτό καθιστά αδύνατον να αναλάβει στοιχειώδη κόστη του έργου και να εξασφαλίσει ρυθμούς κα-λύτερους από τους σημερινούς. Ούτε εγγυητική επιστολή δεν μπορεί να λάβει πλέον (απαραίτητη στην περίπτωση που π.χ. τελικά το ελληνικό δημόσιο δεχτεί να αυξήσει την προκαταβολή του έργου από 6% σε 10%!! 1). Αν δηλαδή ο ανάδο-χος ήταν άλλος, τα έργα θα προχωρούσαν πολύ πιο γρήγορα, θα είχε ολοκληρωθεί μεγαλύτερο μέρος του έργου κλπ.

7. Δεν θίγεται τέλος το οικονομικό κόστος της ακύρωσης του έργου. Αυτό το κόστος είναι διττό και αφορά την επιστροφή των χρημάτων στην ΕΤΕπ (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων) και το γέμισμα των σηράγγων. Σε μια αντίστοιχη περίπτωση στην Αθήνα, είχε γίνει εκσκαφή ενός σταθμού στον Κεραμεικό (στη συμβολή Ιεράς Οδού και Πειραιώς), ο σταθμός έγινε ως γνωστόν αλλού και έμεινε η τρύπα. Το κόστος γεμίσματος της τρύπας και η επιστροφή των χρημάτων στην ΕΤΕπ ήταν τόσο μεγάλα, που το μετρό προτίμησε να μελετήσει και να κατασκευάσει εκεί ένα υπό-γειο πάρκινγκ. Ποιος θα βουλώσει τις σήραγγες στη Θεσσαλονίκη και με ποιο κόστος; Και ποιος θα επιστρέψει το μέρος των 282,2 εκατ. Ευρώ 2 που έχει δοθεί από την ΕΤΕπ; Για να μη φτάσουμε να θίξουμε το πολιτικό κόστος του «πολύ κακό για το τίποτα», ειδικά εφόσον έχει ολοκληρωθεί πλέον το 75% του αρχαιολογικού έργου, το 44,8% του συνολικού τεχνικού έργου και, ειδικό-τερα, το 73% της κατασκευής των σηράγγων 3.

Το μετρό στη Θεσσαλονίκη είναι αναγκαίο έργο, και η μη ολοκλήρωσή του δημιουργεί σοβα-ρά προβλήματα στη λειτουργία της πόλης και στους κατοίκους της. Για τους λόγους αυτούς, επομένως, πρέπει να στηριχθεί δυναμικά και να ολοκληρωθεί και όχι να υπονομεύεται. Δεν δικαιολογείται άγνοια των οικονομικών, περι-βαλλοντικών και πολιτικών προβλημάτων που συνεπάγεται η ακύρωσή του, και στήριξη όσων θέτουν κωλύματα στην υλοποίησή του -κράτος, Ανάδοχος, δήμαρχοι, παπάδες-. Γ.Τ

H θΕΣΣΑλΟΝικΗ ΧρΕιΑΖΕτΑι μΕτρΟ;

Διαβάζοντας το άρθρο «Η Θεσσαλονίκη δεν χρειάζεται μετρό αλλά μέτρο» δημιουρ-γούνται στον αναγνώστη διάφορες παρανοήσεις όπως:

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012πράσινη αυτοδιοίκηση 11

κλΑΔΕυΟυμΕ ΝΑι!ΠΕτΑμΕ ΣτΑ ΣκΟυΠιΔιΑ ΟΧι!

Άμεσα εφαρμόσιμες προτάσεις της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας προς τους Δήμους για ορθή διαχείριση των φυτικών υπολειμμάτων

του Μιχάλη Μπάκα

Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ έστειλε, προς τον πρόεδρο της Περιφ. Ένωσης Δήμων, Δήμαρχο Αγρινίου κ. Μοσχολιό και τους

δημάρχους της Δυτικής Ελλάδας, την παρακάτω επιστολή με προτάσεις για τον θρυμματισμό και κομποστοποίηση των κλαδεμάτων τόσο των δημοτικών όσο και των ιδιωτικών. Λύσεις βιώσιμες τόσο περιβαλλοντικά όσο και οικονομικά, όσον αφορά τα απορρίμματα, υπάρχουν, απαιτούν όμως πρωτοβουλίες εκ μέρους των δήμων και ανάληψη καθημερινής ευθύνης εκ μέρους των πολιτών.

ΘΕΜΑ: Άμεσα εφαρμόσιμες ενέργειες για τη διαχείριση απορριμμάτων – λύση στα υπολείμματα από πάρκα, κήπους, δενδροστοιχίες

Κύριε Πρόεδρε

Φυσικά γνωρίζετε καλά το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται πολλοί Δήμοι στην Περιφέρειά μας, όσον αφορά στη διαχείριση των απορριμμάτων.

Έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι οικολογικά και οικονομικά βιώσιμη λύση δεν είναι τα βαριά εργοστάσια μηχανικής επεξεργασίας σύμμεικτων σκουπιδιών παρά μόνο η συνειδητή καθημερινή εμπλοκή των νοικοκυριών στην διαχείριση των απορριμμάτων τους, όπως διαλογή στην πηγή και κομποστοποίηση του οργανικού μέρους. Έχουμε επίσης τονίσει ότι αυτές οι λύσεις εφαρμόζονται απλά και γρήγορα, χωρίς σημαντικό κόστος και χωρίς χρονοβόρες αδειοδοτήσεις. Οι λύσεις αυτές δεν χρειάζεται να περιμένουν μέχρι όλα να έχουν ρυθμιστεί. Πρέπει να αρχίσουμε ΤΩΡΑ, λύνοντας ένα προς ένα τα προβλήματα. Και είναι ανάγκη όλοι οι Δήμοι της Περιφέρειάς μας να κινηθούν στην κα-τεύθυνση αυτή.

Μια ενέργεια με την οποία μπορούμε να ξε-κινήσουμε και να εφαρμόσουμε άμεσα είναι να αφαιρέσουμε από τον όγκο των σκουπιδιών όλα τα κλαδιά, φύλλα, χόρτα που προέρχονται από πάρκα, δεντροστοιχίες και κήπους. Κατά περίπτωση, αυτά μπορεί να ξεπερνούν το 15% των απορριμμάτων και, αν καταλήξουν στους κάδους ή δίπλα από αυ-τούς, ακολουθούν το δρόμο των σκουπιδιών και διογκώνουν το πρόβλημα. Συνεπώς πρέπει να μη φτάσουν στον κάδο και να μη θεωρηθούν απορρίμ-ματα. Αυτό θα οδηγήσει σε εξοικονόμηση αρκετών

εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ κάθε χρόνο και προ-παντός θα μειώσει τα προς διαχείριση απορρίμματα.

Το σχέδιο στηρίζεται σε απλές ενέργειες των Δήμων και στην ανάληψη ευθυνών από τους πολί-τες που αδικαιολόγητα επιβαρύνουν τον όγκο των δημοτικών απορριμμάτων με φυτικά υλικά. Τα κλα-διά μπορούν να θρυμματίζονται και τα «μαλακά» μέρη φύλλα, γκαζόν, βλαστοί να καταλήγουν απευ-θείας σε τοπική κομποστοποίηση. Συγκεκριμένα:

Τα κλαδιά από πάρκα και δεντροστοιχίες θρυμ-ματίζονται από το Δήμο είτε στο φορτηγό που τα μεταφέρει ή σε ειδικό χώρο. Ακόμη κι αν δεν είναι έτοιμη μονάδα κομποστοποίησης, το θρυμματισμέ-νο υλικό μπορεί να αποθηκευτεί και να αξιοποιηθεί για βελτιωτικό εδάφους και στρώση σε ελεύθερους χώρους ή καμένες περιοχές.

Τα φύλλα και το γκαζόν από δημόσιους χώρους πηγαίνουν για κομποστοποίηση είτε τοπικά, μέσα στα ίδια τα πάρκα (όπου ορίζεται ειδική «γωνιά» για να συσσωρεύονται φύλλα και κομμένο γκαζόν – θα συμβάλουμε όλοι στην ενημέρωση του κοινού για θετική απόκριση σε αυτό) ή σε ανοιχτούς χώρους που ορίζουν οι Δήμοι. Η χωροθέτηση τέτοιων χώ-ρων είναι απλή καθώς δεν συντρέχει κανένας λό-γος δημόσιας υγείας αφού δεν θα υπάρχουν άλλα απορρίμματα.

Τα υπολείμματα ιδιωτών απαιτούν άλλη αντι-μετώπιση: πρέπει οι ίδιοι οι πολίτες να επωμιστούν την ευθύνη και να σταματήσει η αδικαιολόγητη αύξηση του φυτικού υλικού που καταλήγει στους κάδους. Όσον αφορά στα κλαδέματα, αυτά μπορεί να συλλέγονται σε συγκεκριμένα σημεία και συγκε-κριμένες μέρες ή να μεταφέρονται από τους ίδιους τους ιδιώτες στο χώρο θρυμματισμού των Δήμων. Όσον αφορά στα υπόλοιπα υλικά (γκαζόν, φύλλα, υπολείμματα από λαχανόκηπους) οι πολίτες θα πρέπει να τα διαχειρίζονται μόνοι τους. Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι ο Δήμος ΔΕΝ θα συλλέγει τέτοια υλικά και δεν θα αδειάζονται οι κάδοι που περιέ-χουν τέτοια υλικά μέσα.

Ένα τέτοιο μέτρο αρχικά θα προκαλέσει αντι-δράσεις, όμως δεν υπάρχει αντικειμενικό πρόβλη-μα: Σχεδόν το σύνολο του όγκου τέτοιων φυτικών υλικών προέρχεται από μεγάλους κήπους και πε-ριαστικές περιοχές όπου οι πολίτες διαθέτουν χώ-

σημείαδιανομήςBooze Cooperativa Κολοκοτρώνη 57 10562 ΑΘΗΝΑ | BΙΟΒΙΖΖ Εμμανουήλ Μπε-νάκη 98 10681 ΑΘΗΝΑ | ΚaNNaBiSHop Χαριλάου Τρικούπη 24 10679 ΑΘΗΝΑΦυσΙΟ-λατρΙΚΟσ & αθλητΙΚΟσ συλλΟγΟσ “ΠαΙω-νΙΟσ” σΚΟυρτΟυ 30009 ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ | θησαυρΟσ υγεΙασ Παπαφλέσσα 26&Τρα-λέων 11146 ΓΑΛΑΤΣΙ | KampoS BiomarKet Αρτέμιδος 9 & Λαοδίκης 16674 ΓΛΥΦΑΔΑ | ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ αναγνωστΟυ ΔημητρΙΟυ \ ευΟΙ ΒαΚΧε Αγ.Βαρβάρας 89 17237 ΔΑΦΝΗ | ΦαρμαΚεΙΟ ΠρΟΚΟυ λωρασ Λ.Πρωτόπαππα 14 16343 ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ | BioCaFe Κυπρια-κού Αγώνα 15 49100 ΚΕΡΚΥΡΑ | ΟΙΚΟΖωη Ιωάννου Θεοτόκη 104 49100 ΚΕΡΚΥΡΑ | συνεταΙρΙστΙΚΟ ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ ρηγα ΦεραΙΟυ 10 50100 ΚΟΖΑΝΗ | ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟΙΟντα Διονύσου 3 15124 ΜΑΡΟΥΣΙ | | ΦωτΟ εγΧρωμΟν Αγ.Ι.Πράτσικα 109 26332 ΠΑΤΡΑ | ΟΙνΟΧωρΟσ Καποδιστρίου 15 18531 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | eYoi eYaN Αριστοτέλους 9 18535 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ “ΒΙΒλΙΟΠΟντΙ-Κασ” Ανδρου 10, Ερμούπολη ΣΥΡΟΣ | γαΙα Δημητρακάκη 2 73100 ΧΑΝΙΑ | ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα “ΚηΠΟσ αγγελων” Χίου 18 15231 ΧΑΛΑΝΔΡΙ | ΦυσΙΟλατρΙΚΟσ ΟμΙλΟσ μυτΙληνησ “υΔατΙνΟσ” Αεροπόρου Γιαννα-ρέλλη 18 81100 ΛΕΣΒΟΣ | τΟ ΠερΙΒΟλΙ τησ ΟΙΚΟλΟγΙασ Ανδρέου Μεταξά 13-15 10681 ΕΞΑΡΧΕΙΑ | ΟΙΚΟΖην ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟ-ντα Στουρνάρη 36 ΑΘΗΝΑ | ΟΙΚΟΖην ΒΙΟ-λΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Εμμανουήλ Μπενάκη 26 10678 ΑΘΗΝΑ | Bio-armoNia Αγ.Ιωάννου 43 15342 ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | ναραγΙενα Αιγ.Πελάγους 85 & Ελβετίας 15342 ΑΓ.ΠΑΡΑΣ-ΚΕΥΗ | ΒΙΟ τρΟΦη ΠηλΙΟυ 28ης Οκτωβρίου 38 38333 ΒΟΛΟΣ | iN vivo ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Πλ.Δημαρχείου 4 60100 ΚΑΤΕΡΙ-ΝΗ | ΒΙΟτρΟΠΙΟ Καπετάν Κόσυρη 7 72100 Αγ.Νικόλαος ΚΡΗΤΗ | ΠρΟΠΟλΙσ Παναγούλη 26 41222 ΛΑΡΙΣΑ | ρΟυσσαΚησ ΙΟρΔανησ ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα “η Φυση” Προύσης 15 66100 ΔΡΑΜΑ | ΠΟλυΧωρΟσ “θυμωμε-νΟ ΠΟρτραΙτΟ” Καποδιστρίου 20 45332 ΙΩΑΝΝΙΝΑ | γΚΟυσΙΟυ αγγελΙΚη ΒΙΟλΟγΙ-Κα ΠρΟϊΟντα 14ης Μαϊου & Παλαιολόγου 84435 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ | ΒΙΟσΠΟρΟσ ΒΙ-ΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Βορείου Ηπείρου 135 ΣΕΠΟΛΙΑ | αγνη γη Φερτάκης Λ.Πεντέλης 104 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ | ΒΙΟλΟγΙΚΟ ΧωρΙΟ Αγ.Ιωάν-νου 28 16673 ΒΟΥΛΑ | μΙνΙ μαρΚετ Stop & SHop Χρυσ.Σμύρνης 10 19009 Ν.ΒΟΥΤΣΑΣ | ελΙανθΟσ ΒΙΟλΟγΙΚΟ ΠαντΟΠωλεΙΟ Αρτάκης 66 17124 Ν.ΣΜΥΡΝΗ | ηλΙαΧτΙ-Δα ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Δημοκρίτου 6 32200 ΘΗΒΑ | αρΚευθΟσ ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Βασ. Γεωργίου 7 16674 Γλυφάδα | ασΦαλΙστΙΚΟ γραΦεΙΟ σαΚησ αΠΟστΟ-λΟΠΟυλΟσ Παλαιάς Καβάλας 212 ΠΕΡΙΣ-ΤΕΡΙ | Καταστημα ενΔυματων ΚΟσμασ ΠανωρΙΔησ Αραπάκη 100 | ΚαλλΙθεα aLoe FLoWerS Κατερίνα Αναστασάκη Φιλελλήνων 33 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | γυναΙΚΟλΟγΙΚΟ ΙατρεΙΟ μαΚρενΟγλΟυ Ανίκητος Λεωφ. Ιπποκράτους 211 18900 ΣΑΛΑΜΙΝΑ | ΟΔΟντΟτεΧνΙΚΟ εργαστηρΙΟ Βενιζέλου 92 40200 Ελασσόνα | ΚαΦε ΟυΖερΙ μΠλε Λένορμαν & Επιδαύ-ρου 39 ΑΘΗΝΑ | ΚαΦενεΙΟ “μανθελασ” Διπύλου 6 10553 ΑΘΗΝΑ | ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ ΚΟΖΟΚ ΧρηστΟσ Κυκλάδων 23 ΚΥΨΕΛΗ

ρους για να γίνει τοπικά οικιακή κομποστοποίηση. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις (π.χ. στο κέντρο αστι-κών περιοχών, πολυκατοικίες κ.λπ.) τα υλικά αυτά είναι ελάχιστα και μπορούν να υπάρχουν ειδικές ρυθμίσεις.

Για να γίνουν τα παραπάνω χρειάζεται βασικά πολιτική βούληση και μικρές τροποποιήσεις στον κανονισμό των Δήμων. Ο μόνος εξοπλισμός που χρειάζεται και ενδεχομένως δεν διαθέτουν αυτή τη στιγμή όλοι οι Δήμοι είναι θρυμματιστής. Η ενημέ-ρωση των πολιτών χρειάζεται, δεν είναι όμως τόσο κρίσιμη όσο στην περίπτωση της διαλογής στην πηγή και της ανακύκλωσης (όπου η συστηματική ενημέρωση του κοινού είναι κεντρική δράση).

Σε αμέσως επόμενο στάδιο, η εφαρμογή κο-μποστοποίησης θα συνδυάσει τη χωριστή απόθε-ση των θρυμματισμένων κλαδιών με την χωριστή διαλογή και συνδιαχείριση των υπολειμμάτων από τις λαϊκές αγορές και μπορεί να αποδώσει καθαρό, πρώτης ποιότητας κομπόστ για τα δημοτικά πάρκα ή και για πώληση, θα μειώσει τα έξοδα αποκομιδής. Επιπλέον θα συμβάλει άμεσα στην υποχρέωσή μας σύμφωνα με το Ν. 4042 / 2012 και την ευρωπαϊ-κή Οδηγία 2008/99 να εκτρέψουμε από την ταφή 5% τουλάχιστον του συνολικού βάρους των απορ-ριμμάτων που αντιστοιχεί σε βιολογικά απόβλητα (κλαδέματα, οργανικά) ως το 2015 και 20% ως το 2020.

Από τη μεριά μας, έχοντας συναίσθηση των ευ-θυνών μας, θα στηρίξουμε κάθε ενέργεια σε αυτή την κατεύθυνση και θα συνδράμουμε στην προ-σπάθεια να πειστούν οι πολίτες. Αναγνωρίζουμε τη δυσκολία της πρώτης ανακοίνωσης ότι δεν θα συλ-λέγονται φύλλα, γκαζόν και υπολείμματα κήπων, αλλά είναι απόλυτα αναγκαίο να αρχίσει να μεταβι-βάζεται στους πολίτες το αίσθημα συνευθύνης και συνδιαχείρισης. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι βασικό να γνωρίζουν οι πολίτες ότι δεν μπορούμε να πληρώ-νουμε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο για να διαχειριστούμε ως απορρίμματα εκείνα τα φυτι-κά υλικά που για αιώνες οι πολίτες αξιοποιούσαν ή χειρίζονταν με άλλο τρόπο.

Παρακαλούμε κ. Πρόεδρε να αναλάβετε πρω-τοβουλία ώστε η απλή και άμεσα εφαρμόσιμη πρότασή μας να φτάσει σε όλους τους Δήμους της Περιφέρειάς μας. Φυσικά μπορούν να υπάρξουν τροποποιήσεις πάνω στη βασική ιδέα της διαχείρι-σης από το Δήμο και της ευθύνης για τους πολίτες.

Για τη χρηματοδότηση αυτών των δράσεων γνωρίζετε καλά ότι παραμένουν διαθέσιμα κον-δύλια στο Π.Ε.Π. Δυτικής Ελλάδας και η ωρίμανση τέτοιων έργων είναι απλή υπόθεση -αν υπάρχει η βούληση. Η στήριξη τέτοιων ενεργειών, από όλους τους Δήμους, σε συνεργασία με την Περιφέρεια εί-ναι το κλειδί της επιτυχίας. Για να κατατεθούν προ-τάσεις ωστόσο, πρέπει να πάρουν πρωτοβουλία οι Δήμοι, γι αυτό το λόγο η ΠΕΔ μπορεί να παίξει ρόλο.

Ιδιαίτερα θετικό θα ήταν ακόμη, η ΠΕΔ Δυτικής Ελλάδας να λειτουργήσει συντονιστικά με στόχο την κάλυψη όλων των Δήμων από πλευράς διαχείρισης «ρευμάτων απορριμμάτων» όπως τα ελαστικά, τα ηλεκτρικά – ηλεκτρονικά απόβλητα, τα ορυκτέ-λαια, τα αγροτικά πλαστικά και βεβαίως τα απόβλη-τα εκσκαφών και κατεδαφίσεων. Σε όλους αυτούς τους τομείς αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς η ιδιωτική πρωτοβουλία. Η Αυτοδιοίκηση πρέπει να στηρίξει αυτές τις προσπάθειες λύνοντας το πρόβλημα με παράλληλη τόνωση της τοπικής οικονομίας.

Κώστας ΠαπακωνσταντίνουΠεριφερειακός Σύμβουλος, Οικολογική Δυτική Ελλάδα

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012 world wilde12

Η έκθεση γνωμοδότησης, στην οποία κατατέ-θηκαν περισσότερες από 300 τροπολογίες, υπερψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία (49

υπέρ, 4 κατά και 1 αποχή) και ήταν αποτέλεσμα ενδελεχούς διαλόγου με κοινωνικούς εταίρους, ενώσεις ψαράδων και περιβαλλοντικές οργανώ-σεις, αλλά και διεξοδικής διαπραγμάτευσης με τις υπόλοιπες πολιτικές ομάδες του κοινοβουλίου που κατέληξαν σε 22 συμβιβαστικές τροπολογίες που ενδυνάμωσαν το τελικό κείμενο. Δίνει δε ένα δυνατό μήνυμα στην αρμόδια Επιτροπή Αλιείας του Ευρωκοινοβουλίου, που θα ψηφίσει την έκθεση τον Ιανουάριο 2013, αλλά και προς την Ολομέλεια ότι το Ταμείο πρέπει να διασφαλίσει ότι η αλιεία και οι υδατοκαλλιέργειες πρέπει να εξασφαλίζουν τη μακροπρόθεσμη περιβαλλο-ντική βιωσιμότητα που είναι απαραίτητη για την οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα.

Ορισμένοι τύποι χρηματοδότησης καταργού-νται, όπως:• για την αποθήκευση ψαριών που αλιεύονται

όταν δεν υπάρχει αγορά. Μεταξύ του να αλιεύ-ονται ψάρια μόνο όταν οι συνθήκες της αγοράς εγγυώνται καλή τιμή και του να αποθεματο-ποιούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα είναι προτιμητέο το πρώτο• για τα ασφάλιστρα των εκμεταλλεύσεων υδα-

τοκαλλιέργειας, δεδομένου ότι πρόκειται για δαπάνες που πρέπει να επιβαρύνουν τους ίδιους τους επιχειρηματίες και όχι τους φορολογούμε-νους• για ενίσχυση της διαχείρισης των «μεταβιβάσι-

μων αδειών αλιείας»• για διαφήμιση και κυκλοφορία στην αγορά ψα-

ριών για τα οποία υπάρχει περιορισμένη ή καθό-λου ζήτηση στην αγορά.

Σε αρκετά σημεία προστίθενται διατυπώσεις που επιδιώκουν να διασφαλίσουν ότι η ενίσχυση

δεν έχει ως συνέπεια την υπεραλίευση. Τα κον-δύλια ανακατανέμονται για να στηριχτεί η συγκέ-ντρωση επιστημονικών και άλλων δεδομένων απαραίτητων για μια διαχειριστική προσέγγιση της αλιείας και των υδατοκαλλιεργειών βασισμένη στο οικοσύστημα και για να βελτιωθεί η επιτήρη-ση των αλιευτικών δραστηριοτήτων με στόχο να μην ψαρεύονται είδη πάνω από το όριο βιώσιμης αναπαραγωγής τους μέχρι το 2015 και να διασφα-λιστεί μια καλή περιβαλλοντική κατάσταση μέχρι το 2020.

Το τμήμα που αφορά τις υδατοκαλλιέργειες τροποποιείται για να μετατοπιστεί η έμφαση από την απλουστευτική προαγωγή της υδατοκαλλι-έργειας, ενός κλάδου που μπορεί να προξενήσει σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα εάν δεν τύχει καλής διαχείρισης, προς μια μεγαλύτερη πε-ριβαλλοντική βιωσιμότητα για τις δραστηριότητες της υδατοκαλλιέργειας.

Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε σχετικά: Η χρη-ματοδότηση πρέπει κατά προτίμηση να αποσκοπεί στην στήριξη όσων ψαρεύουν με τον πλέον βιώ-σιμο από περιβαλλοντική και κοινωνική άποψη τρόπο, στην προστασία του θαλάσσιου οικοσυστή-ματος και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας, στην ενίσχυση της ενημέρωσης των τοπικών, νησιωτι-κών και παράκτιων περιοχών, στην συγκέντρωση δεδομένων για την κατάσταση των ψαριών σε κάθε αλιευτικό πεδίο και στην είσοδο νέων αν-θρώπων στο επάγγελμα του ψαρά.

Ακόμα και σήμερα η Ελλάδα, όμως, χάνει ετησίως 2.000.000 ευρώ που είχε από την τρέ-χουσα προγραμματική περίοδο για συγκέντρωση επιστημονικών στοιχείων για την κατάσταση των αλιευμάτων. Χωρίς στοιχεία πως μπορεί να γίνουν αναλύσεις και σχεδιασμός πολιτικής για τη βιωσι-μότητα των αλιευτικών δραστηριοτήτων;

Η νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική θα δώσει με-γάλη έμφαση στην περιφερειακή διάσταση, αλλά αυτό σημαίνει εξάλειψη του πελατειακού συστή-

ματος και των αυτοσχεδιασμών και σχεδιασμό μέσα από διάλογο αποτελεσματικών πολιτικών που θα επιτυγχάνουν ταυτοχρόνως τη στήριξη οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμων πρακτικών αλιείας, διατήρηση της θαλάσσιας βιοποικιλότη-τας μακροχρόνια, είσοδο νέων στο επάγγελμα και βελτίωση των συνθηκών εργασίας των ψαράδων.

Σε επίπεδο ιχθυοκαλλιέργειας υποστηρίξαμε την ενίσχυση μόνο σχεδίων που αποβλέπουν στη βελτίωση των περιβαλλοντικών επιδόσεων των ιχθυοκαλλιεργειών, με έμφαση στις οργανικές/βι-ολογικές, και όχι την άκριτη προώθηση των ιχθυ-οκαλλιεργειών.

Οι τροπολογίες που έχω καταθέσει με την έκθεσή μου είναι προς αυτή τη κατεύθυνση. Απο-σκοπούν να εδραιώσουν την προσέγγιση ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος όπως και ότι η βιώσιμη αλιεία είναι αυτή που βασίζεται σε καλή γνώση και μακροχρόνια διατήρηση του οικοσυ-στήματος.

Η δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών σε συνεργασία με τους ψαράδες και τις τοπικές κοινωνίες και η αποτελεσματική τήρηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για αποτροπή της παράνομης αλίευσης και καταστροφικών μορ-φών αλιείας θα βοηθήσουν να επανακάμψει ο πλούτος των θαλασσών, να επανέλθουν οι καλές ψαριές αλλά και να αποκατασταθεί η θαλάσσια βιοποικιλότητα. Η επένδυση πόρων σε μια τέτοια στρατηγική θα έχει προσφέρει πολλά οφέλη τόσο στο περιβάλλον όσο και στην απασχόληση και την τοπική οικονομία.

Παράλληλα, η δημιουργία σε τοπικό επίπεδο ομάδων από τα κάτω που θα συμβάλλουν στην ενημέρωση κι ευαισθητοποίηση καθώς και στην προώθηση της βιωσιμότητας στις παράκτιες και νησιωτικές κοινωνίες είναι προϋπόθεση για την επιτυχία της πολιτικής για τη θάλασσα κι αλιεία».

Υπερψηφίστηκε την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου, από την Επιτροπή Περιβάλλοντος, Ασφάλειας Τροφίμων και Δημόσιας Υγείας του Ευρωπα-ϊκού Κοινοβουλίου, η έκθεση γνωμοδότησης του Νίκου Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων / Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο για το νέο Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας.

ύΠΕρψΗφίΣτΗκΕ Η ΕκθΕΣΗ χρύΣογΕλού γία το ΕύρώΠαϊκο ταμΕίο θαλαΣΣαΣ καί αλίΕίαΣ

Ότι αρχίζει ωραίο, δεν πρέπει ανα-γκαστικά να τελειώνει με πόνο, α λα Καζαντζίδη…

Η ανακύκλωση λοιπόν δεν είναι μόνο μια διαδικασία εκμάθησης, μια δραστηριότητα δημοτικής

συμμετοχής, αλλά μια οικονομική αντανά-κλαση στο πορτοφόλι μας.

Διότι η Οικολογία πρέπει να οδηγεί στην άριστη Οικονομία. Και όταν λέμε τού-το, σημαίνει ότι ο πολίτης γίνεται πολιτικά πράσινος, μέσα από τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οφέλη.

Αλλιώς τον χάσαμε από θαυμαστή μας. Με δυό λόγια, η τοπική αυτοδιοίκηση, που σπαταλάει χρήματα χωρίς οικο-λογική, πάει να θολώσει την χυδαιότητά της, στην συνυ-πευθυνότητα του πολίτη, για να πετύχει η ανακύκλωση, που όμως δεν είναι τρόπος ζωής, αλλά «επιχειρηματικό πρόγραμμα».

Το ζητούμενο είναι ένα: Αν κάνω ανα-κύκλωση θα σώσω το δήμαρχο ή την τσέ-πη μου; Μέχρι στιγμής, η πλάστιγγα γέρνει, προς την πλευρά του δημάρχου.

Τα δημοτικά τέλη του συνεπούς ανακυ-κλωτή δεν μειώνονται, ενώ παράλληλα αυ-ξάνονται τα δημοτικά έξοδα (τα τέλη), για μια δήθεν ανακύκλωση, που μετατρέπεται ουσιαστικά σε διαφημιστικό υλικό της πολι-τείας του δημάρχου, ως άλλοθι για να επα-νεκλεγεί. Πάω λοιπόν και του χτυπώ παλα-μάκια; (Στην Τήνο, αυξήθηκαν τα δημοτικά τέλη 15 %. Το νερό 35%).

Η οικολογική λογική, δεν πρέπει λοιπόν να παρασύρεται σε δικανικούς της τοπικής αυτοδιοίκησης, όταν κυριαρχεί η μπίζνα. Ναι, θέλω ανακύκλωση, για να νιώσω οι-κονομικά και οικολογικά κερδισμένος. Δεν θέλω διακοσμημένους (με παιδάκια) κά-δους ανακύκλωσης, για να φωτογραφίζομαι ως αυτάρεσκος δήμαρχος. Αυτή είναι κοντό-θωρη πολιτική, για αφελείς πολίτες.

Θέλω η πράσινη πολιτική, να φροντίζει για το εισόδημά μου κι όχι για ν’ αυγατίζει τα έξοδα των λογής λογής πρασινοφρουρών!

Μιχάλης Μιχελήςπρωτοδημοσιεύτηκε στον ιστότοπο «Η καλύβα

ψηλά στο βουνό»

Ανακύκλωση και Οικονομία

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012επί κοινωνίας 13

Τ ον λόγο πήραν πολλοί με συντονιστή τον κ. Λουκά Μπρέχα (Δίκτυο ΚΑΠΑ), και ανάμεσά τους επισημαίνουμε τον καθ Χρήστο Μπαϊκούση, τον ομ. Καθ.

Σταύρο Μαριάδη, τον κ. Marc Noel (CE), τον βου-λευτή κ. Χρήστο Μαντά, τον κ. Μιχάλη Ζωϊδη και κ. Βασίλη Τσουκανέλη (Συνεταιριστική Τράπεζα), τον κ. Χρήστο Σταμάτη (Λαμία), τον κ. Μανώλη Κουτσιούκη (Κομοτηνή), την κα Δέσποινα Λαγγη (Κατερίνη), τον κ. Δημήτριο Μιχαηλίδη (Θεσσαλο-νίκη), την κα Αλεξάνδρα Καλαμποκίδου (Δήμος Θερμαϊκού), τον κ. Δημήτρη Κιτσικόπουλο, τον κ. Γεώργιο Μπαλταγιάννη (ΕΑΣ Ιωαννίνων) και πολλούς άλλους.

Μερικές θλιβερές επισημάνσεις με την λήξη του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΤΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ θα μπορού-σαν να είναι:

1. Στην Διεθνή Συμμαχία Συνεταιρισμών-ICA, και ειδικότερα στην Cooperatives Europe με 90 οργανώσεις συνεταιρισμών, δεν είναι μέλος καμία οργάνωση από την Ελλάδα, ούτε καν η ΠΑΣΕΓΕΣ.

2. Ακρογωνιαίος λίθος, αλλά και κεντρικός και τα πάντα, για την ίδρυση και λειτουργία ενός συ-νεταιρισμού είναι η συνεταιριστική εκπαίδευση.

3. Μεγάλη πυκνότητα συνεταιρισμένων πολιτών καταγράφεται στην Ιρλανδία και την Φιλανδία (50-75%), ενώ αμέσως μετά έρχονται οι Γαλ-λία, Γερμανία, Αυστρία, Πολωνία, Δανία & Σουη-δία (μεταξύ 25-50%), με την Γαλλία & Γερμανία να έχουν περισσότερους από 20.000.000 συνε-ταιρισμένους πολίτες η κάθε μία.

4. Η Ελλάδα έχει τεράστιο δυναμικό ανάπτυξης συνεταιρισμών (sic).

5. Η Συνεταιριστική απάντηση είναι μια ευκαιρία για την Ελλάδα σε κρίση.

6. Η αγροτική CUMA στην Γαλλία έχει συσταθεί από 13.400 συνεταιρισμούς και συμμετέχουν 1 στους 2 αγρότες.

7. Οι 8.000 Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί στην Ιτα-λία ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις για υγεία, φροντίδα ηλικιωμένων, εκπαίδευση, εργασιακή ενσωμάτωση ΑΜΕΑ κλπ.

8. Στο Βέλγιο η ενέργεια προσφέρεται από 40.000 συνεταιρισμένους συμπολίτες με κεφάλαιο 40.000.000€, που καλύπτουν 31.495 πελάτες (2011) με 11 ανεμογεννήτριες (20,86MW) και 27 Φωτοβολταϊκά (2,25ΜW).

9. Στο Trento της Ιταλίας, οι μικροί αγρότες-με-ταποιητές (λιγότερα από 12 στρ/μο) έχουν συ-μπράξει στην δημιουργία Τοπικής Εφοδιαστικής

Αλυσίδας με όλα τα καταστήματα σε 190 δή-μους (από τους 223 συνολικά της περιοχής) και με τις τοπικές τράπεζες να επενδύουν όλα τα κεφάλαια (97%) στην τοπική ανάπτυξη.

10. Στον τραπεζικό τομέα έχουν ηγετική θέση στην Γαλλία η Confederation Nationale du Credit Mutuel, στην Ολλανδία η Rabobank και στην Γερμανία η R+V Versicherung AG.

11. Στον αγροδιατροφικό τομέα ηγετική θέση στην Δανία έχει η Arla Foods, στην Ολλαν-δία η Campina και στην Γερμανία η AGRAVIS Raiffeisen AG.

12. Στον βιομηχανικό τομέα ηγετική θέση στην Ισπανία έχει η Mondragon Corporation.

13. Στον προμηθευτικό/καταναλωτικό τομέα ηγε-τική θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει η The Cooperative Group και στην Φινλανδία η SOK Corporation.

14. Οι οργανωμένοι τομείς συνεταιρισμών στην ΕΕ είναι: γεωργικός, προμηθευτικός/κατανα-λωτικός, βιομηχανικός/υπηρεσιών και στεγα-στικός.

15. Σήμερα έντονα ανερχόμενες συνεταιριστικές μορφές δημιουργούνται στις ΑΠΕ (Ανανεώσι-μες Πηγές Ενέργειας), Εκπαίδευση, Υπηρεσίες Υγείας και Τουρισμό/Πολιτισμό.

16. Οι συνεταιρισμοί είναι μια ηχηρή υπενθύμιση προς όλους, ότι είναι δυνατόν να έχεις ΤΑΥΤΟ-ΧΡΟΝΑ οικονομική βιωσιμότητα και κοινωνική μέριμνα.

17. Στους συνεταιρισμούς τα οικονομικά οφέλη, που παράγονται με κοινωνική φροντίδα, μοι-ράζονται σε όλους, ενώ στις επιχειρήσεις της αγοράς οδηγούνται ΜΟΝΟ στους επενδυτές, όχι πάντα με προσοχή στο περιβάλλον (κοι-νωνικό, φυσικό, πολιτιστικό, οικονομικό κλπ).

18. Οι επτά συνεταιριστικές αρχές του συνεργατι-σμού, που βέβαια μπορεί να προσαρμόζονται στις σημερινές συνθήκες ενιαία και συμφω-νημένα είναι: 1-Εθελοντική και ανοικτή συμ-μετοχή, 2-Δημοκρατικός έλεγχος των μελών, 3-Οικονομική συμμετοχή των μελών, 4-Αυτο-νομία και ανεξαρτησία, 5-Εκπαίδευση, κατάρ-τιση και πληροφόρηση, 6-Συνεργασία μεταξύ συνεταιριστικών εταιρειών και 7-Κοινοτικό ενδιαφέρον.

19. Οι συνεταιριστικές αξίες, που είναι αμετάβλη-τες, είναι: της αυτοβοήθειας, της αυτοευθύνης, της δημοκρατίας, της ισότητας, της δικαιοσύ-νης και της αλληλεγγύης. Σύμφωνα με τη συ-νεταιριστική παράδοση, τα μέλη των συνεται-ριστικών επιχειρήσεων πιστεύουν στις ηθικές αξίες:·της εντιμότητας,·της ειλικρίνειας,·της κοινωνικής ευθύνης και της μέριμνας για τους

άλλους. 20. Συνεργατισμός (συνεταιρισμός) είναι μια αυτό-

νομη οργάνωση προσώπων, η οποία συγκρο-τείται εθελοντικά για την κάλυψη των κοινών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών και επιδιώξεών τους, μέσω μιας από κοινού ιδιόκτητης και δημοκρατικά ελεγχόμε-νης επιχείρησης.

Το 1945, Γερμανία-Ιαπωνία «κρατήθηκαν» με την ίδρυση καταναλωτικών συνεταιρισμών.

Το 1991 η Φιλανδία, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, παρουσίασε ανεργία 22% και σήμερα έχει ευημερούσα οικονομία, λόγω κυρίως την ικανότητας να δημιουργήσει 1.200 εργασια-κούς συνεταιρισμούς σε ένα χρόνο.

Το σοκ της συνένωσης της Γερμανίας, το ξε-πέρασε η Ανατολική Γερμανίας με την ίδρυση 400 συνεταιρισμών σε ένα χρόνο.

Στην κρίση του 2008 τα κράτη με ισχυρούς συνεταιρισμούς επιβίωσαν με τις μικρότερες επι-δράσεις, όπως συνέβη στην Ολλανδία, την Δανία και την Σουηδία, ενώ οι 300 μεγαλύτεροι συνεται-ρισμοί στον κόσμο, παρά την ύφεση κατά το 2008, παρουσίασαν αύξηση στην ανάπτυξή τους 14%, με κύκλο εργασιών 1,1 τρις USD.

Σήμερα στην Ισπανία με ανεργία 26%, καθώς

φαίνεται να μπαίνει σε κρίση, η χώρα των Βάσκων έχει μόνο 13% ανεργία, κυρίως λόγω του υψηλού βαθμού συνεταιρισμένων συμπολιτών.

Ίσως και για την Ελλάδα η απάντηση στην ση-μερινή οικονομική κρίση να είναι η ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας και των συνεταιρισμών, που βέβαια προϋποθέτει συνεταιριστική εκπαίδευ-ση για όλους ανεξαιρέτους τους συμμετέχοντες.

Ο πρώτος σύγχρονος συνεταιρισμός του Rochdale αφιέρωνε το 3% του ετήσιου πλεονά-σματος του στην συνεταιριστική εκπαίδευση όλων των μελών.

Η σύγχρονη ΠΑΣΕΓΕΣ, αφού εισέπραξε και κατασκεύασε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις για συνεταιριστική εκπαίδευση στην Θέρμη Θεσσαλο-νίκης, σταμάτησε την λειτουργούσα μέχρι τότε Συ-νεταιριστική Σχολή, και σήμερα νοικιάζει τα κτίρια στο Διεθνές Πανεπιστήμιο…

Η όποια προσπάθεια προαπαιτεί δημιουργία συνεταιριστικής εκπαίδευσης. Αξίζει συγχαρητήρια το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Περιφερει-ακής Ανάπτυξης-Δίκτυο ΚΑΠΑ, για την διάχυση της συνεταιριστικής εκπαίδευσης. www.diktio-kapa.dos.gr/

Φώτης Μπίμπασης

ΗμΕρίδα λΗξΗΣΕτούΣ ΣύνΕταίρίΣμών

Πραγματοποιήθηκε, με προσέλευση από πολλά μέρη της Ελλάδος, η ημερίδα λήξης των εκδηλώσεων του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΥ στην αίθουσα Λόγου & Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, την Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου, με την παρουσία και κεντρική ομιλία του Διευθυντή Συνεταιρισμών κ. Klaus Niederlander, από την Cooperatives Europe, της International Cooperatives Alliance-ICA (Διεθνής Συμμαχία Συνεταιρισμών).

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 201214 περιβάλλον

Τ ην ίδια εποχή ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, νεαρός πλούσιος ιπ-πότης ο οποίος επέστρεψε ταραγ-μένος και αναστατωμένος από την αιματηρή Σταυροφορία στους

Αγίους Τόπους, έγινε φτωχός ερημίτης σε άγριο και σκοτεινό φαράγγι του Δρυμού (μας πιάνει ρίγος ενώ το κατεβαίνουμε, με τους πελώριους μονόλιθους να κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας, λες και θα πέσουν από τη μια στιγμή στην άλλη…) όπου μετά από διαλογισμό και προσευχή συνήλθε, διαμορφώ-νοντας, για τον εαυτό του και τους συντρόφους του μοναχούς, έναν τρόπο ζωής αντίθετο από εκείνο του παρελθόντος τους: ίδρυσε το μοναστηριακό συ-γκρότημα πάνω από το βάραθρο, στο πανοραμικό λόφο Λα Βέρνα (εξαιρετικού ενδιαφέροντος η επί-σκεψη, πράγματι πρόκειται για ένα must!), φρόντιζε ακούραστα τους φτωχότερους, μιλούσε με τα ζώα, ημέρωνε τους λύκους και δίδαξε τη μη βία όχι μόνο απέναντι στους ανθρώπους, αλλά πρωτοποριακά και απέναντι στα ζώα και τη φύση!

Ανεξάρτητα του αν είσαι θρήσκος ή άθεος, απο-λαμβάνεις τη συνάντηση με αυτούς τους τόπους είτε για την εντυπωσιακή φυσική ομορφιά, είτε για τη πνευματικότητα που εγκυμονούν, είτε για τα έργα τέχνης των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της εποχής οι οποίοι ζωγράφισαν εκκλησίες, παρεκκλήσια και άλλους χώρους αυτών των μοναστηριακών συγκροτημάτων, όπως μαρτυρούν οι τοιχογραφίες του Πιέρο Ντέλλα Φραντσέσκα ή τα εντοιχισμένα ανάγλυφα κεραμικά σε μπλε και λευκό χρώμα των αδελφών Ντέλλα Ρόμπια. Αλλού, το σπίτι του Μιχα-ήλ Άγγελου αλλά και κάποια αναλλοίωτα τοπία που αναγνωρίστηκαν από τα έργα του (π.χ. συγκεκριμέ-νοι βράχοι με χαρακτηριστικές ρωγμές, που αγγί-ζουμε με το χέρι μας και έχουν φόντο συγκεκριμένα βουνά που βλέπουμε μπροστά μας στην οδοιπορία μας) μας προκαλούν μοναδικές συγκινήσεις, γιατί φέρνουν τον καλλιτέχνη χειροπιαστά κοντά μας…

Άλλες αξέχαστες στιγμές: Η αποκάλυψη μιας ανάγλυφης πέτρινης Παναγίας της Φωτιάς πάνω σε στήλη στη μέση του δάσους, προστάτιδας από παμπάλαιες εποχές του ευάλωτου δάσους από τις πυρκαγιές και η τοιχογραφία, σε παρεκκλήσι, μιας εγκύου Παναγίας με μισάνοιχτο ρούχο από τη πίεση της κοιλιάς, την οποία ο Πιέρο Ντέλλα Φραντσέ-σκα ζωγράφισε πριν 600 χρόνια στον τόπο όπου παλαιότερα λάτρευαν μια αρχαιότατη παγανιστική θεότητα της γονιμότητας και έχοντας για μοντέλο τη μητέρα του και κάποια παιδάκια του χωριού που παριστάνουν τους αγγέλους γύρω της: πράγματι, ο ντόπιος πληθυσμός έχει εκείνα τα πρόσωπα, χρώ-ματα και σωματικά χαρακτηριστικά! Επίσης: μια οικογένεια από αγριογούρουνα με τα μικρά τους που δεν φοβούνται στο πέρασμά μας γιατί εκεί απα-γορεύεται το κυνήγι, απλώς απομακρύνονται χωρίς βιασύνη από το ξέφωτο προς το δάσος καλώντας

τα μωρά, ενώ μια μητέρα περιμένει το αργοπορη-μένο μικρότερο το οποίο δεν μας είχε αντιληφτεί και τρέχει σαν τρελό μέσα στο ψηλό χορτάρι για να τη φτάσει …ή, ακόμα, ένας τεράστιος ασβός που φτάνει στα πόδια μου πάνω σε μια βουνοκορφή, κοιτώντας με περιέργεια εμένα και το συνοδοιπόρο μου, γίγα-ντες μπροστά του και μετά από λίγο φεύγει, με ένα ύφος σαν να λέει:‘…μα ποιοι είναι αυτοί που εισέβα-λαν στα μέρη μου τέλος πάντων;’

Αετοί και άλλα αρπακτικά πάνω από τα κεφά-λια μας, ελάφια που διασχίζουν το δρόμο μας, ίχνη λύκου, σημάδια και έντονη μυρουδιά αγριογούρου-νου παντού, μια νεαρή γκρίζα οχιά που βιάζεται να απομακρυνθεί (φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη…), κάποιος θορυβώδης καταρρά-κτης, ένας βάλτος, η θέα μιας μακρινής λίμνης κα-θώς και της κορφής του βουνού Φουμαγιόλο, απ’ όπου πηγάζει το ιστορικό ποτάμι της Ρώμης, ο Τίβε-ρης, και του βουνού Φαλτερόνα, απ’ όπου πηγάζει ο Άρνος που βρέχει τη Φλωρεντία, μας κάνουν να νιώθουμε βαθιά και αρμονικά ενταγμένοι μέσα στη φύση και δεν μας έρχεται να γκρινιάξουμε, μολονό-τι περπατάμε από 14-15 έως 22-23 Km την ημέρα κάτω από τη δυνατή βροχή του Μαΐου φτάνοντας το βράδυ στο καταφύγιο και έχοντας γίνει παπί, παρό-λο τον προστατευτικό εξοπλισμό. Τις καθημερινές δεν συναντάμε κανέναν εκτός από τα ζώα, ενώ το Σαββατοκύριακο εμφανίζονται πεζοπόροι και ποδη-λάτες.

Κάποιοι μοναχικοί τύποι, αγόρια ή κορίτσια, που κατεβαίνουν ο καθένας μόνος του από τη βόρεια ή κεντρική Ευρώπη με βαρύτατο σακίδιο, λεπτά κορ-μιά και φαγωμένες αρβύλες είναι οι μοναδικοί επι-σκέπτες του καταφυγίου μαζί μας. Απλώνουμε τα βρεγμένα μας ρούχα στο τζάκι, διαλέγουμε ένα από τα δύο τοσκάνικα φαγητά, λιτά και νόστιμα, που ο υπεύθυνος του χώρου μας ετοιμάζει, πίνουμε μπό-λικο κρασί που μας φτιάχνει ακόμα περισσότερο το κέφι που ήδη ήταν σε άριστη κατάσταση και ανταλ-λάζουμε εντυπώσεις για τις διαδρομές και τις εμπει-ρίες μας. Πρόκειται για πνευματικούς ανθρώπους, αντιμιλιταριστές, ειρηνιστές που ακολουθούν το Μο-νοπάτι του αγίου Φραγκίσκου και θέλουν να φτάσουν στη Ρώμη: το βράδυ κοιμόμαστε στο ίδιο παγωμένο δωμάτιο, επιπλωμένο με μια εικοσαριά σπαρτιάτικα κρεβάτια. Καμιά φορά, όταν ξεκινάνε την πορεία τους πάλι την επόμενη μέρα, τους βλέπουμε να φεύγουν μαζί, μια και μοιράζονται την ίδια νοοτροπία, τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες ελπίδες για ένα καλλίτερο κόσμο, περισσότερο οικολογικό, ειρηνικό και δίκαιο, με πε-ρισσότερο σεβασμό για τη φύση.

Ρίτα Χαριτάκημέλος των Οικολόγων Πράσινων Νοτίων Προαστίων και της ‘Πρωτοβουλίας για ένα Αυτοδιαχειριζόμενο

Αγρό στο Ελληνικό’

Είναι απερίγραπτη η χαρά της ανακάλυψης μονοπατιών ανάμεσα σε ένα από τα αρχαι-ότερα, γεμάτο ιστορία, δάσος της Ευρώπης, όπου η σχέση ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο έχει μακρινές ρίζες, ενώ έχουμε αναλυτικές περιγραφές γεγονότων που ανέρχο-νται οκτακόσια χρόνια πριν, όταν ο άγιος Ρομουάλντο ίδρυσε το τάγμα των μοναχών του Καμάλντολι (τοποθεσία με μοναστηριακό συγκρότημα μεγάλου ενδιαφέροντος), οι οποίοι διαμόρφωσαν το κανονισμό τους σύμφωνα με οικολογικά κριτήρια προστασίας και αειφο-ρίας της φύσης και επί αιώνες διαχειρίστηκαν και φρόντισαν το δάσος, ενώ ασχολήθηκαν και με τη πολύτιμη ξυλεία που χρησιμοποιήθηκε για τη ανέγερση του μητροπολιτικού ναού (Duomo) της Φλωρεντίας καθώς και για τα ανίκητα πλοία του στόλου της Πίζας.

Περιγραφή διαδρομής

Το συνολικό μήκος της διαδρομής είναι 16χλμ. από τα οποία το 80% είναι μονοπάτια και το 20% δασικοί δρόμοι. Η συνολική θετική υψομετρική είναι 510μ.

Ο αγώνας ξεκινάει σε υψόμετρο 630μ δίπλα στην Ιερά Μονή Δαμάστας. Αρχικά η δια-δρομή κινείται για 2,1χλμ. σε δασικό δρόμο και στη συνέχεια σε μονοπάτι. Κερδίζει γρήγορα ύψος οπότε το μονοπάτι ελίσσεται ανάμεσα σε έλατα και φτάνει σε υψόμετρο 980μ. Εκεί ξανασυναντά δασικό δρόμο και λιβάδια.. Για 1χλμ. η διαδρομή κινείται σε δασικούς δρό-μους και διέρχεται από το ψηλότερο σημείο της τα 1060μ. Από εδώ ξεκινά μια συνεχής κατηφόρα. Το τοπίο είναι πανέμορφο καθώς

ολόκληρη η διαδρομή είναι μέσα σε δάσος με έλατα, πεύκα αλλά και πολλά άλλα είδη φυτών και δέντρων. Μάλιστα υπάρχουν και αρ-κετές εποχικές λιμνούλες. Η κατάληξη θα είναι στο άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

Ο Σύλλογος «Τραχίνα» καλεί τους αθλητές να προγραμματίσουν και να τρέξουν αυτή την ιστορική και όμορφη ομολογουμένως διαδρομή μέσα στο πανέμορφο δάσος του Καλλίδρομου και θα έχουν έναν ασφαλή και ευχάριστο αγώνα. Οι λεπτομέρειες του αγώνα θα ανακοινωθούν σύντομα και σε κάθε περί-πτωση θα υπάρχει μια συνεχής ενημέρωση και μέσα από το blog του Συλλόγου http://trahina-runners.blogspot.com

Το ΔΣ του Συλλόγου

ΣυλλΟγΟΣ ΔρΟμΕωΝ ΦθιωτιΔΑΣ – Η «τρΑΧιΝΑ»

4ος Αγώνας βουνού «ΑΝΟΠΑιΑ ΑτρΑΠΟΣ»Ο Σύλλογος Αθλημάτων Μεγάλης Διάρκειας «Τραχίνα» με έδρα τη Λαμία προκηρύσσει τον 4ο Ορεινό Αγώνα Τρεξίματος 16χλμ με την ονομασία «Ανοπαία Ατραπός» για την Κυριακή 14 Απριλίου (Ο γνωστός, σε όλους τους δρομείς, αγώνας στα μονοπάτια του Καλλίδρομου, δεν πραγματοποιήθηκε τα δύο τελευταία χρόνια για οικονομικούς λόγους).

Η ΕμΠΕίρία μούαναμΕΣα ΣΕ φύΣΗ, Ζώα, ίΣτορίκΕΣ μνΗμΕΣ καί τΕχνΗ Στον Εθνίκο δρύμο τού καΖΕντίνο μΕταξύ φλώρΕντίαΣ καί μΠολώνίαΣ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012 15πόλη τέχνη

Θ υμάστε την αμερικάνικη ταινία - σάτιρα της ψυχροπολεμικής εποχής «Έρχονται οι Ρώσοι» σε σκηνοθεσία Νόρμαν Τζιούισον; Σε αντίθεση με τις ταινίες του

Χόλιγουντ, η πλούσια κινηματογραφική παραγω-γή της Ρωσίας έμενε - και σε μεγάλο βαθμό παρα-μένει - άγνωστη στα παγκόσμια δίκτυα διανομής.

Η πρωτοβουλία Red Square Screenings φιλο-δοξεί να ανατρέψει τα δεδομένα και να γίνει η ετή-σια βιτρίνα του ρώσικου και ανατολικο-ευρωπαϊ-κού σινεμά. Από τις 15 έως τις 19 Οκτώβρη, πάνω από100 επαγγελματίες του κινηματογράφου απ’ όλο τον κόσμο (διανομείς, sales agents, προγραμ-ματιστές μεγάλων φεστιβάλ, θεωρητικοί και δη-μοσιογράφοι με πιστοποιημένο ιστορικό συνδιαλ-λαγής με ρωσικές εταιρείες) προσκλήθηκαν στην Κόκκινη Πλατεία για να γνωρίσουν το σύνολο της πρόσφατης παραγωγής από την Ρωσία, αλλά και χώρες της τέως ΕΣΣΔ, και να συζητήσουν με ντό-πιους ομόλογούς τους.

Το event απευθύνεται αποκλειστικά σε επαγ-γελματίες, στα πρότυπα του αντίστοιχου τετραημέ-ρου της Unifrance στο Παρίσι και του λατινοαμε-ρικάνικου Ventana Sur. Συμπτωματικά (ή όχι) τη διοργάνωση του μάρκετ ανέλαβε το δημιουργικό γραφείο «Russians Are Coming!» (RAC!), υπό την καθοδήγηση των βετεράνων της κινηματογραφι-

κής αγοράς του φεστιβάλ των Καννών (Marchè du Film) και με πλούσια χρηματοδότηση από το Κρατικό Ταμείο Κινηματογράφου. «Είμαι σίγουρος ότι τα RSS πολύ σύντομα, θα γίνουν απ’ τους πιο επιτυχημένους θεσμούς στο χώρο», δήλωσε στη συνέντευξη τύπου ο διευθυντής, Ζερόμ Παϊλάρ, εκφράζοντας την αισιοδοξία του για το εγχείρημα. «Πρόκειται για μια αχανή, ταχέως αναπτυσσόμενη αγορά και παράλληλα απομονωμένη απ’ τη διε-θνή κινηματογραφική βιομηχανία. Πρωτοβουλί-ες σαν το RSS είναι ζωτικές, για να σπάσουν τα φράγματα και να ξεκινήσουν συνεργασίες», τόνισε στους δημοσιογράφους ο Γιεβγκένι Γκιντίλις, διευ-θύνων σύμβουλος του RSS.

Ο πενθήμερος μαραθώνιος προβολών είχε απ’ όλα: τις ήδη γνωστές από Κάννες, Βενετία, Βερολί-νο δημιουργίες του Λόζνιτσα, του Σερεμπρένικοφ και του Μπαλαμπάνοφ, επικές υπερπαραγωγές όπως το «The Horde» του Πρόσκιν και το «White tiger» του βετεράνου Σαχναζάροφ, το επερχόμενο φεστιβαλικό χιτ σινεφίλ «The role of a lifetime» του προστατευόμενου του Ταρκόφσκι Κονσταντίν Λοπουσάνσκι, νέες ταινίες από τον Σιγκάρεφ και την Μουράτοβα, animation, πειραματικά, παιδικά, ντοκιμαντέρ (στο τμήμα work-in-progress συζη-τήθηκε πολύ αυτό των Σέιν και Μίτα για τις Pussy Riots), αλλά και ταινίες ζόμπι!

Στην πρώτη αυτή διοργάνωση των RSS (που θα διεξάγεται πλέον σε ετήσια βάση), οι Ρώσοι ήταν

γαλαντόμοι: οι προσκεκλημένοι φιλοξενήθηκαν στο πεντάστερο art nouveau ξενοδοχείο Μετροπόλ, οι προβολές έγιναν στο ιστορικό κτίριο GUM, ένα σοβιετικών διαστάσεων πολυκατάστημα, ακριβώς απέναντι απ’ το Κρεμλίνο, ενώ το θέαμα συνδυά-στηκε με άρτο σε κοκτέιλ πάρτυ και δεξιώσεις.

«Οργάνωσαν ένα υπερπολυτελές μάρκετ και ξόδεψαν μεγάλα ποσά σε φιέστες, αντί να τα επενδύσουν στον κινηματογράφο και τους δημι-ουργούς. Κι αυτό είναι ένα ζήτημα πολιτικό», ήταν η κριτική άποψη ενός διανομέα απ’ το Λονδίνο. Το σύστημα χρηματοδότησης της οπτικοακουστικής παραγωγής στη Ρωσία δέχεται αυστηρή κριτική απ’ τους ανθρώπους του χώρου, καθώς τη θέση των λιτοδίαιτων κρατικών επιδομάτων στους δη-μιουργούς, έχουν πάρει παχυλές επιδοτήσεις από το Fond Kino σε ελάχιστες εταιρείες παραγωγής. Σίγουρα, η επιθετική εξωστρέφεια είναι πολιτική κυβερνητική επιλογή, ανεξάρτητα από τις εσωτε-ρικές τριβές.

Όμως, οι Ρώσοι είναι αποφασισμένοι. Κι όπως υπογραμμίζει η Ελένα Ρομάνοβα, διευθύντρια του Ταμείου Κινηματογράφου: «Θέλουμε να συστή-σουμε το ρώσικο σινεμά στο ξένο κοινό. Θέλουμε να δούμε τους αστέρες μας στις ευρωπαϊκές οθό-νες και τις αμερικάνικες παραγωγές»

Μαργαρίτα Βόρρα

Έρχονται οι ρώσοι! ...για να κατακτήσουν το σινεμά

Η κινηματογραφική βιομηχανία της Ρωσίας ανοίγεται στη διεθνή αγορά, με τα Red Square Screenings, ένα πενθήμερο προώθησης του σύγχρονου ρώσικου σινεμά

Θα σε αναζητήσω μάταιαστους δρόμους του άπειρου…θα σε αναζητήσω μέσα στα βλέμματατου χτες και δε θα είσαι πια εκεί…η μάχη της ζωής κόντρα στο θάνατοείναι ένα τεράστιο πέλαγος πληγωμένο

που με φέρνειμέσα στα μαύρα σύννεφα της ύπαρξης…εσύ συνεχίζεις με το πληγωμένο τραγούδι σου

στα χείλη…εγώ θα συνεχίσω ψάχνοντας απελπισμένα

μέσασ’ αυτό το πλήθος το πληγωμένο από αδικίες

και καμένες ελπίδες…η μαύρη νύχτα αυτού του πληγωμένου χτήνουςφαίνεται σα να κερδίζει τη μάχη…ήμασταν ανίκανοι να ενωθούμε…;ήταν ήδη αργά…;θα σε αναζητήσω…θα σε αναζητήσω…θα βρεθώ και πάλι στους δρόμουςμαζί με το πλήθος…θα είμαι μαζί με τους απόκληρους

του κόσμου…θα σε αναζητήσω… θα σε αναζητώ…

για πάνταθα συνεχίσουμε σ’ αυτή τη σκληρή μάχη…θα νικήσουμε; θα νικήσουμε… θα νικήσουμε…κάποια μέρα σίγουρα θα νικήσουμε

Αθήνα 4 Νοέμβρη 2012

Μοιάζω με κάποιον που κουβαλάει το τούβλο μαζί του για να δείξει στον κόσμο πως ήταν το σπίτι του.Η κρίση δημιουργείται όταν ο γέρος δε φτάνει ως το θάνατο και όταν ο νέος άνθρωπος δε φτάνει να γεννηθεί.

Μετάφραση Άννα Καράπα

20 χρόνιααρκτόύρός!

θα σεαναζητήσωτου JAIME SVART

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 201216 περισκόπιο

τα 9μεραΝοέμβριος 2012 του ΚΩστα ΛΟΥκέρη

1. Στην πρόσφατη ψηφοφορία για σύσταση εξεταστι-κής των πραγμάτων επιτροπής για το πώς φτάσαμε στα μνημόνια, σύμπασα η αντιπολίτευση ψήφισε υπέρ, ενώ η συμπολίτευση σύμπασα κι αυτή, κατά. Και καλά το ΠΑΣΟΚ δε ήθελε για μάλλον ευνόητους λόγους, χαζοί δεν είναι οι άνθρωποι. Η ΝΔ επίσης για ευνόητους λόγους, άλλωστε το «τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα» ταιριάζει κουτί. Οι της ΔΗΜΑΡ; Οι άμε-μπτοι ανανεωτές της πολιτικής μας σκηνής; Συγχαρη-τήρια ‘κυβερνώσα αριστερά’, που ‘κανες γαργάρα το κοινό περί δικαίου αίσθημα!

2. Η κυβέρνηση παρήγγειλε να μην ολοκληρωθούν οι διαδικασίες παραχώρησης ιθαγένειας σε παιδιά που πληρούν τα κριτήρια με βάση τον ‘νόμο Ραγκούση’, μέχρι τη δημοσίευση της έκθεσης του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η τελευταία έχει διαρρεύσει και είναι αρνητική ως προς την συνταγματικότητα διατάξεων του εν προκειμένω νόμου.

Πέρα από το γελοίο της υπόθεσης – ξέρω τι πρόκειται να δημοσιευτεί και πράττω ανάλογα πριν δημοσιευτεί, ξέρω εγώ... – η υπόθεση πολιτικά κι όχι αυστηρά νομικά, συνιστά χάδι προς την ακροδεξιά και στη λαϊκιστική και στην ακραιφνώς ναζιστική της εκδοχή. Όσο η κυβέρνηση χαϊδεύει την ακροδεξιά με στόχο να της πάρει τα ψηφαλάκια, τόσο η τελευταία θα «δικαιώνεται» και θα γίνεται αφενός μεν πιο συστημική αφετέρου δε πιο απαιτητική στα αιτήματά της. Το δε πολιτικό παιχνίδι θα στρίβει ακόμα πιο δεξιά.

Όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος...

3. Η ρηξικέλευθη κι αναθεωρητική προσέγγιση του επί των ΜΜΕ υπουργού Σίμου Κεδίκογλου για άρνηση συμμετοχής της Ελλάδας στον επικείμενο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον, μας υπο-χρεώνει να εισάγουμε έναν νέο όρο, τον ‘ρε-γιουρο-βιζιονισμό’.

4. Ένα από τα εντυπωσιακά στο κόμμα μας είναι ότι αν και στους περισσότερους δεν αρέσουν οι ‘σούπες’, όταν πάμε για στερεά τροφή καταλήγουμε σε... σουπίτσα. Ίσως γιατί για κάποιους η τροφή αυτή καθαυτή έρχεται δεύτερη κι αυτό που μετρά είναι οι μάγειρες. Κι αν οι μάγειρες ξέρουν μόνο σούπα, ε, τότε σούπα και πάλι σούπα.

5. Διάβασα ότι σε αυτοδιοικητικά σχήματα όπου συ-νεργαστήκαμε με άλλες πολιτικές δυνάμεις κι ήρθε η ώρα της εναλλαγής, οι των άλλων δυνάμεων παραιτήθηκαν υπέρ των ‘δικών μας’. Κοίτα να δεις που πείσαμε τους άλλους και τήρησαν τη συμφωνία και παράλληλα αλλού, κάποιοι από μας πείστηκαν από την πατροπαράδοτη προσέγγιση που παραπέ-μπει σε λήθη. Ας θυμόμαστε όμως ότι η ‘α-λήθεια’ ουσιαστικά σημαίνει τη μη απώλεια της μνήμης. Και από πολιτικό αλτσχάιμερ υποφέρουν σε άλλους χώρους κι όχι στον δικό μας...

6. Ως Οικολόγος Πράσινος θα ‘πρεπε να λυπάμαι κάθε φορά που ένα ‘κράτος’ γεννιέται. Γιατί το ‘κράτος’ είναι το πολιτικό μόρφωμα που – ανάμεσα

σ’ άλλα – διαθέτει την αποκλειστικότητα στη νόμιμη άσκηση βίας. Στην περίπτωση όμως της Παλαιστί-νης χαίρομαι. Όχι γιατί οι Παλαιστίνιοι αστυνομικοί θα κτυπούν πιο μαλακά από τους Ισραηλινούς ή γιατί οι Παλαιστίνιοι στρατιωτικοί είναι πιο comme il faut από τους Ισραηλινούς συναδέλφους τους.

Απλούστατα, γιατί δε γίνεται να διαιωνίζεται μια κατάσταση διακρίσεων και απάρτχαιντ κάτω από οποιαδήπο-τε δικαιολογία και μάλιστα στη γειτονιά μας.

Ας είναι η αποδο-χή εκ μέρους του ΟΗΕ της Παλαι-στίνης η απαρχή για ειρήνευση

στην περιοχή. Κι ας θυμόμαστε ότι η ισορροπία ανάμεσα σε αντίρροπες δυνάμεις στην πολιτική δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν ο ένας εκ των δύο ηττάται ολοσχερώς. Όσο συμβαίνει αυτό, τόσο ενισχύουμε τη συνταγή της αποτυχίας, η οποία εν τέλει σκάει στο κεφάλι του κάθε παιδιού, άσχετα αν μιλάμε για τον Δαβίδ ή τον Μαχμούτ.

7. Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς, στη βορβορώδη βαρβατίλα του πνευματικού Τατσόπουλου... Τέτοιους άνδρες έχει όντως ανάγκη το έθνος - και η ριζοσπα-στική αριστερά – για να πετύχει την ολική ανατροπή. Ο αριστερός βαρβάτος άντρας είν’ αλλιώς... Έχει σφιγμένη την αριστερή γροθιά όταν σε χτυπά...

8. Η επιτυχία του πρόσφατου συμβουλίου του Eurogroup είναι πασιφανής. Ο γέροντας που πουλάει χαρτομάντηλα στα φανάρια της γειτονιάς μου την επομένη ήταν γεμάτος αισιοδοξία, μ’ ένα χαμόγελο σαν πρωινή λιακάδα Μια γιαγιά παρα-πέρα που πουλάει ρίγανη, δόξαζε το Στουρνάρα κι ευλογούσε τον μπαρμπα-Φώτη. Στην Ομόνοια οι άστεγοι κοιμήθηκαν χωρίς χαρτόνια σε αναμονή κλινοσκεπασμάτων. Οι πεινασμένοι τέως νοικο-κυραίοι βγήκαν στους δρόμους κι αγκαλιάζονταν με τραπεζίτες. Από τα μαραμένα υπόγεια βγήκαν μιλιούνια σκούροι άνθρωποι και περπάτησαν με ταχύ βήμα για να συναντηθούν με χρυσαυγίτες. Οι τελευταίοι πέταξαν τους λοστούς κι αγκάλιασαν έναν-έναν τους Πακιστανούς της γειτονιάς τους. Ασφαλίτες με δάκρυα στα μάτια ζήταγαν συγγνώ-μη από πιτσιρικάδες που χαν συλλάβει νωρίτερα κι είχαν κάνει τουλούμι στο ξύλο, γιατί κάπνιζαν τσιγαριλίκι, κάποιος πήρε και μια τζούρα... για ξεκάρφωμα. Η Αλέκα τηλεφώνησε στον Αλέξη και του πε να δειπνήσουν την επομένη, ο ΓΑΠ αγόρασε νέα πατίνια, ο Σαμαράς πήγε εσπευσμένα στην Κρήτη να πιεί ρακές με τον Επίτιμο.

Μόνο ο Επίτιμος, αφού έφυγε ο Σαμαράς, γύρισε στη φωτογραφία της Μαρίκας του, του μόνου ανθρώπου που αγάπησε ειλικρινά μετά τον εαυτό του, και είπε:

«Πόσο χαίρομαι που επιτέλους έζησα τη λύση του ελληνικού προβλήματος...»

9. Καλή επιτυχία στο επερχόμενο συνέδριό μας στη Λαμία! Κι επειδή η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται, στο συνέδριο αυτό θα λάβουν μέρος αυτοπρόσωπα όλοι/όλες οι σύνεδροι! Πάπαλα με τις αντιπροσω-πεύσεις, όπως υπέδειξε παλαιότερο συνέδριο. Πού οι παλιές καλές εποχές, όπου ‘κουμπαροξάδελφα’, ‘μπατζανάκια’, ‘κοντοχωριανοί’, ‘υπάλληλοι’, ‘φίλοι’, ‘φίλες’, εκπροσωπούνταν ‘καρτικώς’... Τώρα θα γνωριστούμε, θα χει και know us better !

Ό ταν βλέπουμε ότι, στα πε-ρισσότερα μέρη του πλα-νήτη, η τροφή, ο αέρας και το νερό, έχουν τεράστιο πρόβλημα μόλυνσης, και

λαμβάνοντας υπόψιν ότι αυτά τα τρία συστατικά μας κρατάνε στην ζωή, πιστεύω ότι χρειάζεται αντί-σταση γιατί χανόμαστε.

Στην Ελλάδα, τα προβλήματα περιβάλλοντος είναι πολλά. Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει ένα μεγάλο οικολογικό κίνημα το οποίο θα έχει την δύναμη να πιέσει προς κάθε κατεύθυνση για την προστασία του περιβάλλοντος, δηλαδή της ζωής.

Το Συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων ας γίνει η αρχή!

Εγώ πιστεύω ότι με πρωτοβουλία των Οικο-λόγων Πράσινων υπάρχει δυνατότητα γιατί έχουμε ικανά στελέχη.

«Το δεν μπορώ δεν υπάρχει, το δεν θέλω υπάρχει».

Βέβαια υπάρχουν δυσκολίες οι οποίες μπο-ρούν να ξεπεραστούν. Πρέπει να δρούμε ενωτικά και όχι διασπαστικά. Πρέπει να προσπαθούμε κα-θημερινά να βοηθάμε με κάθε τρόπο στην προ-στασία του Περιβάλλοντος. Πρέπει να δρούμε με στόχο το Συλλογικό συμφέρον και όχι το ατομικό.

Παρακολουθώντας τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και την ισορροπία της φύσης να χάνεται, έχω την γνώμη ότι δεν έχουμε περιθώρια να συνε-χίσουμε τις λανθασμένες κινήσεις.

Έχουμε καθήκον να συνεχίσουμε τον αγώνα του Τσίκο Μέντες και του Ριμπέιρο ντα Σίλβα, τους οποίους δολοφόνησαν δολοφόνοι πληρωμένοι από ανθρωπόμορφα τέρατα τα οποία καταστρέ-φουν το δάσος του Αμαζονίου, τον μεγαλύτερο πνεύμονα του πλανήτη. Αυτοί οι μεγάλοι αγωνι-στές, που αφιέρωσαν την ζωή τους στην προστασία του Δάσους του Αμαζονίου, αποτέλεσαν εμπόδιο στα οικονομικά συμφέροντα.

Έχουμε χρέος, όσοι σκεπτόμαστε οικολογικά, να αγωνιστούμε σαν μια γροθιά.«Η ισχύς εν τη ενώσει». Όποιος δεν σταθεί στο ύψος των περιστά-σεων θα είναι υπόλογος στις νέες γενιές. Η Ιστορία θα τον γράψει με μαύρα γράμματα.

Έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε ώστε να παραδώσουμε ένα καλύτερο περιβάλλον στα παιδιά μας, γιατί το περιβάλλον ανήκει στα παιδιά, εμείς απλώς το έχουμε δανειστεί από αυτά.

Κώστας Γιαννακάκης Πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλο-

ντος Περιοχών Δήμου Ωρωπού.

αγώναΣ γία καλύτΕρΗ ΖώΗΣτην δύσκολη εποχή που ζούμε, νομίζω ότι οι κρίσεις είναι τρεις: είναι η κοινωνική και από αυτήν προέρχονται η οικονομική και η περιβαλλοντική.