Kate's elegy

Elehiya para sa Pagkamatay ng Aking Lola

PAMAMAALAMNi: Kate Margarette B. Egamao

Sa Hindi inaasahang pagkakataon, Kami’y iyong iniwan.Parang kailan lang nang tayong magkasama

Ngunit ngayo’y wala kana, lola ko mis na kita.Parang isang magnanakaw na hindi inaasahan,

Oh, bakit mo kami iniwan.

Sa konting panahon na kapiling ka,Damangdama ko pa ang pagmamahal mo nong buhay ka pa,

Sa bawat ngiti mo parang ako’y nasa langit na.Makita lang kitang masaya araw ko gumaganda

Batid ko ang hirap na dinaranas mo

Sakit mo’y di halos malunasan.Pabalik-balik sa lugar na pagamutan

Ika’y paulit-ulit na tinutusok ng karayom ng kasarinlanNang ika’y bantayan ko, parang puso koy tinusok rin

at halos di ko maintindihan ang nadama kong ito.

Kay bilis ng panahon, nang ika’y sinasamahan ko pa.Laking gulat kong mabalitaan kong ika’y sinugod ulit sa ospital,

Napaisip ko, kailangan ba talagang paulit-ulit na lang?Sana’y maghilom na, sakit mong nakakakaba.

Alalang- alala kami’y nang sa nagyari mo kanina.Sa di naglaon, nabalitaan kong ikaw’y may taning na sa buhay

Parang puso koy kinurot-kurot na,Di ko maiwasang humikbi sa sakit na aking nadama,

Laman ng puso ko at isipanDi mi kailanman sinusukat

Dakila ka Lola ko,Sa edad na anim na pu’t lima, marami kang napasaya

kami’y iniwan mo na’t labis na pagdadalamhati aming nadamamahal na mahal kita,

maraming salamat po lola.

Ngayo’y wala kanaAng tangi kong dalangin at ninanasa ay nasa mabuti ka

Paalam po mamala,Mamamalagi kang buhay sa aming alala-ala

Mahal kong lola.