View
51
Download
0
Category
Preview:
Citation preview
A casa azul
“O Portugués blasfema. Dálle, ademais, unha losqueada a Rosa. Despois ela cai no chao e bárrreselle o senso por segunda vez. O Portugués cuspe de lado e bícaa nos ollos. Pasa un pouco tempo e ela esperta. –Teño que ir, Portugués? –É o costume.”
Aarón García
E Rosa foise por un camiño
ancho e liso. Foise polo
acostumado camiño da Casa Azul
Abel Troáns
Antía Carou
Despois ela cae no chao e várreselle o senso por segunda vez.
Carlos Castaño
“ Portugués, se nós desfixerámo-lo costume, se o romperamos, si contruiramos un costume novo?-Ti toleas. Imposibel. As mulleres, ao empreñaren por primeira vez, teñen que ir á Casa Azul”.
Eduardo Carou
Esther González
Florencia García
E escoita isto: non vou á Casa Azul. Eu ríome do costume.
Lara Oliveira
’O Portugués cuspe de lado e bícaa nos ollos. Pasa un tempo e ela esperta.-Teño que ir Portugués?-É o costume’
Carla Lorenzo
• –Bueno, pois logo vou á casa Azul. Adeus…
Iago F. Prol
Bueno, pois logo vou á Casa Azul. Adeus…
Lara Alcalde
“O Portugués blasfema. Dálle , ademais, unha losqueada á Rosa. Despois ela cai no chao e
várreselle o senso por segunda vez. O Portugués cuspe de lado e bícaa nos ollos.(...) – Teño que ir
Portugués? – É o costume.(...)- E Rosa foise por un camiño ancho e lisiño. Foise polo acostumado
camiño da Casa Azul”
Laura Mirón
“Non tedes vergonza. Non sodes homes. E escoita isto: non vou á Casa Azul. Eu ríome
do costume.”
Marcos Iglesias
Portugués, e se nós
desfixerámo-lo costume,
se o rompéramos,
se construiramos un costume
novo?
Miguel Cortés
“Rosa agacha a cabeza, morde o groso labre de abaixo. Chora.” (Páxina 84)
Nestor Rodríguez
Noelia Martínez
“E nós calamos. As mulleres a calar”
Sergio Otero
E Rosa foise por un camiño ancho e lisiño. Foise polo acostumado camiño da Casa Azul.
Aldara Tubío
“ -Portugués, e se nós desfixerámo-lo costume, se o romperamos,se construiramos un costume novo?
-Ti toleas. Imposíbel. As mulleres, ao empreñares por primeira vez, teñen que ir á Casa Azul.”
María Domínguez
Marta Figueira
Oscar Iglesias
"... Vivides de señoritos, queréde-lo caldo con sustancias, traballades un día por somana, mallades
en nosoutras cando vos peta... E nos calamos. As mulleres a calar. E de cada vez que empreñamos,
veña, á Casa Azul, espelirse..."
"- Estas en estado non é?Rosa treme. Rosa cai coma un arboriño. E il di:- Non faga-las comedias. Cómpre que vaias á Casa Azul..."
Sara Figueira
• Porque ti es de eiquí. Ouvíches? E eiquí van as mulleres a casa azul en canto preñan. Está? É o costume
“Sodes unha presa de cagados… Non hai homes no bairro. Sodes mariolas. Estades todo o día deitados, mentres as vosas mulleres desfán os riles apañando nas colillas, Vivides de señoritos, queréde-lo caldo con sustancia, cando vos peta… E nós calamos. As mulleres a calar.”
Andrea Iglesias
Angela Garrido
Recommended