View
169
Download
3
Category
Preview:
Citation preview
Hs. 24
Verveeld buigt
Nienke zich over
haar aantekeningen
schrift van
geschiedenis.
Morgen heeft ze een
proefwerk, en als ze
heel eerlijk tegen
zichzelf moet zijn,
heeft ze absoluut
niet goed geleerd.
Zuchtend schuift ze
haar schrift opzij, als
ze een auto hoort.
Rijksweg 3
Hoewel de
adrenaline door zijn
lichaam stroomt,
kan Vincent het niet
opbrengen om nog
langer wakker te
blijven, en dus
neemt hij snel
afscheid van zijn
collega.
Hij begroet Nienke,
die er een beetje
down uitziet, en
kruipt dan zijn
warme nest in.
Ook Milo kan niet
wachten tot hij zijn
bed in kan kruipen.
Snel trekt hij zijn
knalblauwe pyama
aan, en gaat op de
bedrand zitten.
Nog maar twee
daagjes, en hij zal
vertrekken.
De volgende
morgen moet hij
helaas alweer vroeg
op, omdat zijn
carpool al staat te
toeteren.
Vluchtig zwaait hij
naar Nienke, die al
bij haar vrienden in
de schoolbus zit.
Even denkt hij
treurig aan zijn
eigen schooltijd.
Die middag zitten de
twee samen in de
woonkamer.
‘Zeg, niet om het
een of ander..’
Begint Nienke
opeens terwijl ze op
haar broer neerkijkt.
‘Zou dit niet
andersom moeten
zijn ofzo?’ Lachend
kijkt ze naar het
leerboek in haar
handen, en de
console die Milo
vastheeft.
Even lijkt hij niet te
snappen wat ze
bedoelt, maar dan
begint hij te lachen.
Nonchalant gooit
Nienke het leerboek
op het tafeltje naast
de bank, en pakt de
tweede console.
‘Ik ga je zo
inmaken.’ Zegt ze
serieus voor ze de
strijd aan gaan.
Maar die avond
moeten beiden er
toch weer
aangeloven.
Nienke heeft
morgen een MO, en
Milo wil nog even
zijn vaardigheden
bijspijkeren.
Terwijl hun kinderen
druk aan het leren
zijn, geven Vincent
en Marsha elkaar
een passionele kus.
‘Wat hebben we
toch twee geweldige
kinderen.’ Mompelt
Marsha terwijl ze
haar hoofd op zijn
borst laat rusten.
Die avond zit Nienke
alleen aan tafel.
Iedereen is druk met
leren, en Milo is
extra vroeg naar
boven gegaan.
Zuchtend prikt ze in
haar salade.
Ze ziet er tegen op
alleen te zijn met
haar ouders.
Milo daarintegen,
kan niet wachten tot
hij weer kan leren
en studeren.
Met een grote lach
op zijn gezicht valt
hij in slaap, morgen
is het eindelijk
zover.
‘Milo? Milo! Yoo, ik
heb het tegen jou
ja!’ Lachend tettert
Nienke de volgende
morgen in zijn oor.
Met
samengeknepen
ogen kijkt hij haar
aan, lijkt te beseffen
wat voor een dag
het is, en drukt zich
dan moeizaam
overeind.
‘Is het al laat?’
Vraagt hij met
schorre stem.
Lachend kijkt ze
hem aan.
‘Neuh, pas zes uur.’
Na haar flink
uitgescholden te
hebben omdat ze
hem zo vroeg heeft
gewekt, weet Milo
het toch op te
brengen om zich
aan te kleden.
‘Nou zusje, dit is
dan het moment
hé?’ Even ademt hij
diep in en slaat dan
zijn armen om haar
heen.
‘Ik ga je missen.’
‘Ik jou ook.’ Fluisterd
ze zachtjes terug,
voordat ze allebei
het getoeter van een
schoolbus horen.
Als ook zijn ouders
naar hun werk zijn
vertrokken, kan Milo
het niet laten nog
één keer van de
trapleuning af te
roetsjen, en kruipt
vervolgens achter
de laptop.
Al snel staat zijn taxi
klaar, en zijn al zijn
koffers ingeladen.
‘En je bestemming
was?’ Vraagt de
chauffeur terwijl hij
zijn vingers al boven
het
navigatiesysteem
houdt.
‘Academie de
Keizer.’ Mompelt
Milo terwijl hij nog
één blik op zijn
ouderlijk huis werpt.
Die middag komt
Nienke met een lach
uit school.
Ze had altijd veel
plezier in de klas,
ookal was school
niet haar
lievelingsding.
Zodra ze
binnenkomt merkt
ze opeens de stilte,
en langzaam
verdwijnt haar lach.
Zuchtend zet ze de
Wii aan, en begint te
spelen.
In haar eentje.
Die avond ligt ze
alleen maar te
woelen in bed.
Met wijd
opengesperde ogen
kijkt ze naar haar
plafond.
Ze gaat Milo nog
erger missen dan ze
had gedacht.
Recommended