De tuin op campus SU: meer dan zomaar een tuin

“Na de fusie tussen Salvator en St.-Ursula liet

onze campus een plan tekenen voor de aan-

leg van de huidige tuin,” blikt Noël terug. “De

gemeente Herk-de-Stad zorgde mee voor een

gedeeltelijke financiering, onder meer voor de

grondwerken. De aanleg van de tuin zelf ge-

beurde in fases. Dit heeft toch wel een 5-tal

jaren in beslag genomen.” Ongeveer 80% van

dit werk gebeurde door Noël zelf.

TuinkamersDe tuin op campus SU bestaat uit verschil-

lende zones. “We hebben bijvoorbeeld een

kruiden- en geurentuin, een gesprekszone

waar de psychologen met revalidanten en hun

familie gesprekken kunnen houden, petanque-

banen waar de senioren van Herk-de-Stad ko-

men spelen, een vijver met klankschalen, enz...

Daarnaast is ook een gedeelte van de tuin

ingericht met zaaibakken geplaatst op onge-

veer een meter hoogte. De ergotherapeuten

gebruiken dit tuingedeelte om met revalidan-

ten te oefenen. In de bakken staan selder, to-

maten, radijsjes, enz... De revalidanten kunnen

staand oefenen of vanuit de rolstoel. Ook onze

kinesisten komen regelmatig met revalidanten

naar de tuin om hier oefeningen te doen.”

Tuinieren als ergotherapieGriet Daems is de ergotherapeute die de ‘tuin-

groep’ begeleidt. “Mensen die vroeger thuis

ook regelmatig in de tuin werkten, kunnen

- afhankelijk van hun mogelijkheden en doel-

stellingen – in de ‘tuingroep’ terechtkomen,”

licht Griet toe. “We hebben in de tuin 5 grote

bakken ter beschikking waarin de revalidan-

ten de grond bemesten, groenten of kruiden

zaaien, onkruid wieden, bloemen planten, ,...

De groenten en kruiden die ze hier winnen,

zijn meteen ideaal om in de kooktherapie te

gebruiken. Samen met Noël bekijken we ook

regelmatig of de revalidanten kunnen helpen

met grotere tuintaken zoals hagen snoeien

of borstelen. We oefenen zo op stabalans,

evenwicht, bimanueel werken en fijne moto-

riek. Revalidanten met cognitieve stoornissen

laten we soms aan de hand van een plan een

taak uitvoeren. Door functioneel te werken,

staan de revalidanten er vaak niet zo bij stil

dat het therapiegericht is."

Met de kinesitherapeuten op stap “Ook voor ons als kinesitherapeuten is de tuin

een ideale plaats om met de revalidanten te

oefenen,” vertelt Liselot Thijs. “Stappen in de

therapiezaal is veilig, maar in een tuin met on-

gelijke ondergrond is dat heel wat moeilijker.

Buiten leren ze kleine trapjes nemen en stap-

pen op verschillende ondergronden zoals gras,

beton en kiezelsteentjes. En voor de rolstoel-

patiënten leveren de kleine drempeltjes in

de tuin evenzeer een goede oefening op. We

gaan sowieso regelmatig met onze revalidan-

ten naar de markt of supermarkt maar de tuin-

therapie vormt daar een goede aanvulling op.”

Revalidanten bloeien openGriet probeert met de tuingroep het jaar rond

1x per week de tuin in te trekken, in de zomer

soms meermaals. “Voor zover de doelstel-

lingen dit ten minste vereisen. We doen dit

niet zomaar,” benadrukt ze. “Maar de revali-

danten vinden het bijzonder fijn om buiten

te kunnen werken. Het geeft hen een rustig

en ontspannen gevoel en ook de voldoening

om te kunnen tuinieren, mits de nodige aan-

passingen. En het feit dat we de groenten en

kruiden in de kooktherapie gebruiken, maakt

de tuintherapie voor hen ook echt zinvol.” “De

revalidanten zijn inderdaad supertevreden

als ze naar de tuin kunnen,” beaamt Liselot.

“Zodra ze zelfstandiger worden, trekken ze

soms alleen of met hun familie naar buiten.

Ook bij onze comapatiënten merk je het heil-

zame effect van de tuin. Vooral als het zonnig

is of aan de vijver met de klankschalen, voel

je hen rustiger worden. Ik vind het als the-

rapeut trouwens heel erg fijn dat er binnen

onze organisatie tijd en aandacht is om met

de revalidanten de tuin in te gaan. Er zit uiter-

aard altijd een gericht doel achter de therapie,

maar het geeft sowieso al veel voldoening als

je de revalidanten zo ziet open bloeien.”

De tuin op campus SU: meer dan zomaar een tuin

elen weten het misschien niet, maar achter de haag die het par-keerterrein op campus SU afscheidt, ligt een pracht van een tuin. Dit ju-weeltje oogt als een groene oase van rust, maar is bovendien ook een ‘the-rapietuin’ waar revalidanten gerichte revalidatieoefeningen uitvoeren. Noël Vanstraelen van de technische dienst en verantwoordelijke voor het tuinon-derhoud, mag zich terecht trots tonen op ‘zijn’ stek.

V

33

mei

| ju

ni ‘

12

Onze gesprekspartners waren:

Noël Vanstraelen, (foto bovenaan)

Griet Daems, ergotherapeute en

Liselot Thijs, kinesitherapeute

Noël Vanstraelen, technische dienst, en verantwoordelijke voor het tuinonderhoud