View
214
Download
0
Category
Preview:
DESCRIPTION
Jessa ziekenhuis: blinde stagiaire wijst bezoekers de weg
Citation preview
26
maa
rt |
april
‘1
2
“Of we iemand met een visuele handicap een
stageplaats wilden bieden. Die vraag kregen
we vorig jaar van de personeelsdienst”, legt
verantwoordelijke onthaal Katleen Dehasque
uit. “We zijn daar niet zomaar op gesprongen
maar hebben de beslissing heel doordacht
genomen en ook de mening van collega’s
gevraagd. Het vergt een aanpassing en een
inspanning van beide kanten, maar de balans
is positief. Ook wij leren van Brenda”.
Brenda Vanvoorden volgt een kantooroplei-
ding in een speciale school voor blinden in
Brussel en zit nu in haar laatste jaar. “Sinds
september loop ik hier stage,” vertelt Brenda.
“Dankzij de hulp van de collega’s valt dat heel
goed mee.”
Alles in brailleBrenda is volledig blind sinds haar geboorte.
“Het enige wat ik kan onderscheiden is licht
en donker. Kleuren, schimmen of schaduwen
zie ik niet. Ik doe alles dus in braille. Daarvoor
heb ik een speciale computer met spraak. Een
stem leest alles voor wat je typt. Daaronder
heb ik een brailleleeslijn, een platform waar
puntjes uit komen. Zo hoor ik niet alleen de
fouten, maar kan ik de tekst ook waarnemen
met mijn vingers. Op die manier kan ik les vol-
gen, verslagen maken, mailen en informatie
opzoeken op het internet.”
Takenpakket “Mensen die zich aan de balie aanmelden,
maak ik wegwijs of verwijs ik door naar de
inschrijving. Ik help met het activeren van
parkeertickets, wissel geld voor de parkeerau-
tomaat en beantwoord telefoons. Maar omdat
de telefooncentrale niet aangepast is, heb ik
de hulp van collega’s nodig. Postverdeling doe
ik ook. In het postlokaal hebben we de post-
vakjes voorzien van een braillelabel. Zo weet
ik precies welke post in welk vakje hoort. Ik
kopieer en fax en af en toe woon ik vergade-
ringen bij en daar maak ik dan notulen van.”
Veel kan, maar niet alles“Uiteraard maak ik gebruik van een aantal
hulpmiddelen om mijn visuele beperking te
compenseren. Naast mijn aangepaste compu-
ter werk ik ook met een eurobiljetherkenner.
De muntjes kan ik zo onderscheiden. Ze heb-
ben een andere grootte en karteling. Natuur-
lijk kan ik ook een heleboel dingen niet. Men-
sen inschrijven en telefoonkaarten aanmaken,
bijvoorbeeld. Dat gebeurt met formulieren en
is niet gedigitaliseerd. Gegevens aflezen van
een gewoon computerscherm lukt ook niet
en ik kan ook geen patiënten begeleiden naar
een afdeling. Soms voelt dit wel aan als een
beperking. Als het heel druk is, zou ik mijn col-
lega’s taken uit handen willen nemen en dat
gaat dan niet. Jammer, want ik ga graag met
mensen om en ik help ze graag verder.”
Aanpassing van 2 kanten“In het begin was het onwennig. Ook voor de
collega’s omdat ze nog nooit een blinde col-
lega hadden gehad. Het is soms moeilijk in-
schatten wat kan en wat niet en je moet even
zoeken hoe je best met elkaar omgaat. Maar
nu laten ze me heel zelfstandig werken. Ze
willen me ook van alles leren en stimuleren
me om vragen te stellen. Het zijn leuke col-
lega’s en de sfeer is goed. Ik ben blij dat ze me
deze kans geven!”
Mensen reageren“Ik krijg ook reacties van mensen aan de balie.
Zowel positieve als negatieve. Er zijn mensen
die onbeschoft reageren of die niet goed we-
ten hoe ze met mij moeten omgaan. Er zijn
ook mensen die denken dat ik nog zie terwijl
er een bordje aan de balie staat met daarop:
‘Spreek me gerust aan, ook al zie ik u niet’. Wel
vervelend is als mensen me een papier willen
geven zonder iets te zeggen. Dan reageer ik
natuurlijk niet.”
Groeien in vertrouwen en zeker-heid“De stage is heel leerrijk, ik leer elke dag bij.
Niet alleen praktische en werkgerelateerde
zaken maar ook initiatief nemen, omgaan met
mensen en voor mezelf opkomen. Ik ervaar wat
het is om in het actieve beroepsleven te staan.
Ik groei hier in vertrouwen en zekerheid.”
Hoe Brenda haar toekomst ziet? “Ik zou eerst
nog willen verder studeren om mijn informa-
ticakennis bij te schaven. Verder zou ik het
gebruik van internet beter in de vingers wil-
len hebben en ik moet dringend mijn huishou-
delijke vaardigheden opkrikken,” lacht Brenda.
“En daarna? Ik zie in dat het een redelijk harde
maatschappij is waarin iedereen voor zich-
zelf moet opkomen. Het is heel moeilijk voor
iemand met een beperking om werk te zoe-
ken. Dat is tegenwoordig zelfs al moeilijk voor
ziende mensen. Liefst van al zou ik iets in de
sociale sector willen doen. In ieder geval iets
met mensen.”
Blinde stagiaire wijst bezoekers de weg
asseerde je op een donderdag of vrij-dag aan de balie van campus SA, dan heb je haar misschien al opgemerkt; Brenda, een stagiare met een visuele handicap. Deze 21-jarige stu-dente uit Schakkebroek loopt twee keer per week stage en dit nog tot het einde van het schooljaar.
P
Ik ben zó blij dat Jessa me deze kans geeft.“ "
Recommended