View
227
Download
0
Category
Preview:
DESCRIPTION
Τρία παραμύθια γραμμένα στα χρόνια της παιδικής αθωότητας.
Citation preview
Ι Ν ΚΥΡΙΑΖΗ
ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΟΥ
ΑΘΗΝΑ 2012
2
3
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΚΙ Η ΛΥΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
∆εν θυmicroάmicroαι πια πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε Πόσες
παρόmicroοιες νύχτες έχουν ξαναϋπάρξειΚαmicroιά όmicroως που να την
έζησα όπως εκείνην Καmicroιά που να microε σκότωσε όπως αυτή ∆εν
θυmicroάmicroαι πια ούτε το πρόσωπό microου τις ιδιαίτερες γραmicromicroές που το
χάραζαν τότε τα σιωπηλά τοπία που το ερήmicroωναν τους χάρτες
που το εξαφάνιζαν
Σίγουρα όmicroως θυmicroάmicroαι το θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου
και το γερmicroένο κεφάλι microου πάνω του
∆εκέmicroβρης νύχτα Οι ρόδες κυλούσαν πάνω στη βρεγmicroένη
άσφαλτο-τις ακούω ακόmicroη και τώρα Πατησίων γωνία microια
microεγάλη λακκούβα στο δρόmicroο και λυγmicroός ανθρωπάκου
βρεγmicroένου ως τη microούρη απ τις ρόδες του λεωφορείου microου - τον
ακούω από πάντα
Στο δρόmicroο της επιστροφής Μετά από microιαν ακόmicroη συνάντηση
που είχα microαζί της -έmicroοιαζε microάλλον microε αποχωρισmicroό Όπως και
όλες οι προηγούmicroενες άλλωστε Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν
τις microέρες που θα έπρεπε ν αφήσω να περάσουν για να της
ξανατηλεφωνήσω Τους αιώνες για να την ξαναδώ
Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν το θάνατο Για πρώτη φορά microε
ηρεmicroία Σαν ένα φίλο το microοναδικό ίσως που ξέρει να
παρηγορεί Οι άλλοι άνθρωποι σε τέτοιες στιγmicroές στέκουν
αmicroήχανοι δεν ξέρουν πώς να φερθούν Μόνο microιλούν microιλούν
ακατάπαυστα microήπως σε κάνουν να ξεχάσεις Όταν εσύ έχεις
ανάγκη να θυmicroάσαι - και να πονάς Με το θάνατο όmicroως είναι
διαφορετικά δεν έχει λόγια να σου πει ψευδαισθήσεις να σου
καλλιεργήσει Σου ανοίγει σιωπηλός την αγκαλιά του κι εσύ
τρέχεις microέσα της για να κλάψεις Ο microαύρος microανδύας του κλείνει
και είναι πια σαν να microην υπήρχες ποτέ Άλλωστε δεν έχει
σηmicroασία αν θα χαθείς Σηmicroασία πάντοτε είχε να microην ξαναβρείς
το δρόmicroο Κι εγώ δε θυmicroόmicroουν κανένα δρόmicroο που να micro έφερνε
πίσω Ίσως γιατί απλά να microην υπήρχε
Έκλεισα τα microάτια και προσπάθησα να microη σκέφτοmicroαι τίποτε
Τίποτε Ξαφνικό απότοmicroο φρενάρισmicroα micro επαναφέρει πίσω στον
κόσmicroο Το κεφάλι microου σέρνεται προς τα εmicroπρός εφαπτόmicroενο
πάντα microε το τζάmicroι
Ήταν τότε που άκουσα microια ψιλή φωνή να microου λέει
- Ε καηmicroενούλη πρόσεξε και θα microου χαλάσεις τη microύτη
4
Άνοιξα τα microάτια microου και κοίταξα γύρω Κανείς Μόνος
συνεπιβάτης microια κυρία στο βάθος του οχήmicroατος Αποκλείεται
να microίλησε εκείνη Μάλλον σκέφτηκα microάλλον θα ονειρεύτηκα
Μα η φωνή τότε microου ξαναmicroίλησε
-∆εν ονειρεύτηκες χαζούλη microου Κοίτα κοίτα στο τζάmicroι και θα
microε δεις
Κοιτάζω παραξενεmicroένος στο τζάmicroι που πριν ακουmicroπούσα το
κεφάλι microου Θαmicroπωmicroένο απ την εσωτερική θερmicroοκρασία
Σκοπεύω να το καθαρίσω microε το microανίκι microου για να κοιτάξω έξω
-Μη microη και θα micro εξαφανίσεις ολόκληρο Ξανά πε τότε η φωνή
ταραγmicroένη ∆εν έρχοmicroαι απ έξω συνέχισε Μόνο κοίτα στο
τζάmicroι Πάνω στο τζάmicroι
Πάνω στο τζάmicroιτίποτε Πάνω στο τζάmicroι microονάχα υδρατmicroοί
Μια επιφάνεια γεmicroάτη υδρατmicroούς Τίποτε τίποτε άλλο Α κι
ένα ανθρώπινο microουτράκι ζωγραφισmicroένο απ το δάχτυλο κάποιου
προηγούmicroενου επιβάτη υποθέτω πάνω στους υδρατmicroούς
-Ναι εγώ είmicroαι είπε πάλι η φωνή Αυτός που σου microιλά εγώ
Τώρα microε βλέπεις Πάνω στο τζάmicroι εγώ σου microιλάω
Έmicroεινα microε το στόmicroα ανοιχτό Ήταν κάτι που δεν περίmicroενα ποτέ
microου να συmicroβεί-ίσως microονάχα στα κινούmicroενα σχέδια του Ντίσνεϊ
Αλλά microήπως κι η ζωή microας δεν είναι ένα κουκλοθέατρο microε
αθέατους σπάγκους που κινεί από πίσω microας ο για πάντοτε
άγνωστος κουκλοπαίχτης
Ένα θαύmicroα λοιπόν Ένα microικρό θαύmicroα microπροστά στα έκπληκτα
microάτια microου Η ζωγραφιά αυτή η ζωγραφιά ήταν που microου
microιλούσε Ένα χαmicroογελαστό microουτράκι φτιαγmicroένο από δύο-τρεις
απλές γραmicromicroές microε το σύρσιmicroο κάποιου δακτύλου πάνω στο
τζάmicroι ήταν εκεί microε κοιτούσε και microίλαγε
-Χάζεψες ε Όλοι όσοι microε κατάλαβαν ως τώρα έκαναν σα
χαζοί να όπως τώρα κι εσύ Κι όσοι πάλι δεν microε κατάλαβαν
ήταν χαζοί είπε το ανθρωπάκι κι έσκασε αυτή τη φορά στα
γέλια
-Πώς πώς γίνεται κατάφερα να ψελλίσω τόσο σιγανά που
ούτε κι εγώ καλά-καλά δεν κατάφερα ν ακούσω τη φωνή microου
Όmicroως εκείνο micro είχε ακούσει Και microάλιστα microου απάντησε
Ρωτάς πώς γίνεται και σου microιλώ Μα είναι τόσο απλό Ίσως
γι αυτό και να microην καταλαβαίνεις Όmicroως φίλε microου πριν
συνεχίσω χνώτισέ microε λίγο microε την αναπνοή σου γιατί νιώθω τις
γραmicromicroές του προσώπου microου ν ατονούν ∆ώσε microου γρήγορα το
χνώτο σου λοιπόν να microη χαθώ
5
Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να
εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν
να σβηνε σιγά-σιγά
Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro
ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της
ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια
microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της
-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά
σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω
-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς
microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για
λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ
αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους
Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου
microιλούσε
-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις
γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο
τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το
ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και
τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη
δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές
του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το
σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην
αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν
υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα
Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο
θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν
κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου
Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή
του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα
από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές
αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο
καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου
να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή
κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω
το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η
microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι
συναχωmicroένος
Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του
έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το
κεφάλι του πίσω
6
-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε
Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να
microου διηγείται
-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να
microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το
βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως
πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω
Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση
ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου
Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι
αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι
κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ
microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει
να χαmicroογελώ γιατί
Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη
φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του
Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει
τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει
καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά
Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι
εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο
τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου
γιατί
Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και
ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του
-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη
γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα
Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως
έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς
είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι
Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα
χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει
-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν
κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να
πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως
είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να
σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν
δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα
κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω
Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το
δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα
7
από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και
microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα
microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω
Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια
σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό
-Κλαις το ρώτησα
-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ
τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε
κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και
δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν
θα έχεις φύγει
-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου
στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα
καmicroιά σηmicroασία
-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι
ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να
κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ
είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του
-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή
microου
-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και
θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι
Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο
καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα
microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις
τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που
microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά
ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα
Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία
Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος
αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι
ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή
Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ
αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η
ζωγραφιά
-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω
∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ
ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα
microιας microεγάλης ευτυχίας
-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να
πρωτοδιαλέξω
8
-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν
απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής
Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι
Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί
microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα
πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να
ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-
microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο
δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο
microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί
γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν
ακολουθήσω ή εκείνη
Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το
τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι
είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο
αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι
-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα
-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο
-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου
δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά
και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε
εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που
διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό
γ ε λ ό micro ο υ
-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια
γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε
η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια
-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω
δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον
οι άλλοι
-Μα πώς
-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου
πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το
στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις
λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει
Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και
δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να
microιλήσει
-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου
βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι
λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η
τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν
9
-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του
σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω
πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς
να το κοιτάζω
-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου
φανερά πειραγmicroένο
-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας
φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε
-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά
microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην
αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν
ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην
έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην
καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί
ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι
ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως
πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον
εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν
αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο
τους
Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την
εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα
microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε
laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε
microεraquo
-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το
ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις
-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως
επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν
αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε
να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε
πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης
Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά
απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας
τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους
ανθρώπους
Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα
φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια
δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό
χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
2
3
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΚΙ Η ΛΥΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
∆εν θυmicroάmicroαι πια πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε Πόσες
παρόmicroοιες νύχτες έχουν ξαναϋπάρξειΚαmicroιά όmicroως που να την
έζησα όπως εκείνην Καmicroιά που να microε σκότωσε όπως αυτή ∆εν
θυmicroάmicroαι πια ούτε το πρόσωπό microου τις ιδιαίτερες γραmicromicroές που το
χάραζαν τότε τα σιωπηλά τοπία που το ερήmicroωναν τους χάρτες
που το εξαφάνιζαν
Σίγουρα όmicroως θυmicroάmicroαι το θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου
και το γερmicroένο κεφάλι microου πάνω του
∆εκέmicroβρης νύχτα Οι ρόδες κυλούσαν πάνω στη βρεγmicroένη
άσφαλτο-τις ακούω ακόmicroη και τώρα Πατησίων γωνία microια
microεγάλη λακκούβα στο δρόmicroο και λυγmicroός ανθρωπάκου
βρεγmicroένου ως τη microούρη απ τις ρόδες του λεωφορείου microου - τον
ακούω από πάντα
Στο δρόmicroο της επιστροφής Μετά από microιαν ακόmicroη συνάντηση
που είχα microαζί της -έmicroοιαζε microάλλον microε αποχωρισmicroό Όπως και
όλες οι προηγούmicroενες άλλωστε Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν
τις microέρες που θα έπρεπε ν αφήσω να περάσουν για να της
ξανατηλεφωνήσω Τους αιώνες για να την ξαναδώ
Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν το θάνατο Για πρώτη φορά microε
ηρεmicroία Σαν ένα φίλο το microοναδικό ίσως που ξέρει να
παρηγορεί Οι άλλοι άνθρωποι σε τέτοιες στιγmicroές στέκουν
αmicroήχανοι δεν ξέρουν πώς να φερθούν Μόνο microιλούν microιλούν
ακατάπαυστα microήπως σε κάνουν να ξεχάσεις Όταν εσύ έχεις
ανάγκη να θυmicroάσαι - και να πονάς Με το θάνατο όmicroως είναι
διαφορετικά δεν έχει λόγια να σου πει ψευδαισθήσεις να σου
καλλιεργήσει Σου ανοίγει σιωπηλός την αγκαλιά του κι εσύ
τρέχεις microέσα της για να κλάψεις Ο microαύρος microανδύας του κλείνει
και είναι πια σαν να microην υπήρχες ποτέ Άλλωστε δεν έχει
σηmicroασία αν θα χαθείς Σηmicroασία πάντοτε είχε να microην ξαναβρείς
το δρόmicroο Κι εγώ δε θυmicroόmicroουν κανένα δρόmicroο που να micro έφερνε
πίσω Ίσως γιατί απλά να microην υπήρχε
Έκλεισα τα microάτια και προσπάθησα να microη σκέφτοmicroαι τίποτε
Τίποτε Ξαφνικό απότοmicroο φρενάρισmicroα micro επαναφέρει πίσω στον
κόσmicroο Το κεφάλι microου σέρνεται προς τα εmicroπρός εφαπτόmicroενο
πάντα microε το τζάmicroι
Ήταν τότε που άκουσα microια ψιλή φωνή να microου λέει
- Ε καηmicroενούλη πρόσεξε και θα microου χαλάσεις τη microύτη
4
Άνοιξα τα microάτια microου και κοίταξα γύρω Κανείς Μόνος
συνεπιβάτης microια κυρία στο βάθος του οχήmicroατος Αποκλείεται
να microίλησε εκείνη Μάλλον σκέφτηκα microάλλον θα ονειρεύτηκα
Μα η φωνή τότε microου ξαναmicroίλησε
-∆εν ονειρεύτηκες χαζούλη microου Κοίτα κοίτα στο τζάmicroι και θα
microε δεις
Κοιτάζω παραξενεmicroένος στο τζάmicroι που πριν ακουmicroπούσα το
κεφάλι microου Θαmicroπωmicroένο απ την εσωτερική θερmicroοκρασία
Σκοπεύω να το καθαρίσω microε το microανίκι microου για να κοιτάξω έξω
-Μη microη και θα micro εξαφανίσεις ολόκληρο Ξανά πε τότε η φωνή
ταραγmicroένη ∆εν έρχοmicroαι απ έξω συνέχισε Μόνο κοίτα στο
τζάmicroι Πάνω στο τζάmicroι
Πάνω στο τζάmicroιτίποτε Πάνω στο τζάmicroι microονάχα υδρατmicroοί
Μια επιφάνεια γεmicroάτη υδρατmicroούς Τίποτε τίποτε άλλο Α κι
ένα ανθρώπινο microουτράκι ζωγραφισmicroένο απ το δάχτυλο κάποιου
προηγούmicroενου επιβάτη υποθέτω πάνω στους υδρατmicroούς
-Ναι εγώ είmicroαι είπε πάλι η φωνή Αυτός που σου microιλά εγώ
Τώρα microε βλέπεις Πάνω στο τζάmicroι εγώ σου microιλάω
Έmicroεινα microε το στόmicroα ανοιχτό Ήταν κάτι που δεν περίmicroενα ποτέ
microου να συmicroβεί-ίσως microονάχα στα κινούmicroενα σχέδια του Ντίσνεϊ
Αλλά microήπως κι η ζωή microας δεν είναι ένα κουκλοθέατρο microε
αθέατους σπάγκους που κινεί από πίσω microας ο για πάντοτε
άγνωστος κουκλοπαίχτης
Ένα θαύmicroα λοιπόν Ένα microικρό θαύmicroα microπροστά στα έκπληκτα
microάτια microου Η ζωγραφιά αυτή η ζωγραφιά ήταν που microου
microιλούσε Ένα χαmicroογελαστό microουτράκι φτιαγmicroένο από δύο-τρεις
απλές γραmicromicroές microε το σύρσιmicroο κάποιου δακτύλου πάνω στο
τζάmicroι ήταν εκεί microε κοιτούσε και microίλαγε
-Χάζεψες ε Όλοι όσοι microε κατάλαβαν ως τώρα έκαναν σα
χαζοί να όπως τώρα κι εσύ Κι όσοι πάλι δεν microε κατάλαβαν
ήταν χαζοί είπε το ανθρωπάκι κι έσκασε αυτή τη φορά στα
γέλια
-Πώς πώς γίνεται κατάφερα να ψελλίσω τόσο σιγανά που
ούτε κι εγώ καλά-καλά δεν κατάφερα ν ακούσω τη φωνή microου
Όmicroως εκείνο micro είχε ακούσει Και microάλιστα microου απάντησε
Ρωτάς πώς γίνεται και σου microιλώ Μα είναι τόσο απλό Ίσως
γι αυτό και να microην καταλαβαίνεις Όmicroως φίλε microου πριν
συνεχίσω χνώτισέ microε λίγο microε την αναπνοή σου γιατί νιώθω τις
γραmicromicroές του προσώπου microου ν ατονούν ∆ώσε microου γρήγορα το
χνώτο σου λοιπόν να microη χαθώ
5
Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να
εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν
να σβηνε σιγά-σιγά
Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro
ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της
ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια
microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της
-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά
σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω
-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς
microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για
λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ
αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους
Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου
microιλούσε
-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις
γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο
τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το
ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και
τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη
δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές
του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το
σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην
αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν
υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα
Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο
θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν
κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου
Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή
του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα
από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές
αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο
καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου
να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή
κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω
το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η
microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι
συναχωmicroένος
Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του
έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το
κεφάλι του πίσω
6
-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε
Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να
microου διηγείται
-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να
microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το
βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως
πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω
Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση
ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου
Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι
αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι
κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ
microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει
να χαmicroογελώ γιατί
Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη
φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του
Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει
τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει
καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά
Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι
εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο
τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου
γιατί
Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και
ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του
-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη
γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα
Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως
έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς
είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι
Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα
χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει
-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν
κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να
πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως
είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να
σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν
δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα
κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω
Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το
δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα
7
από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και
microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα
microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω
Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια
σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό
-Κλαις το ρώτησα
-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ
τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε
κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και
δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν
θα έχεις φύγει
-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου
στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα
καmicroιά σηmicroασία
-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι
ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να
κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ
είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του
-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή
microου
-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και
θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι
Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο
καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα
microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις
τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που
microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά
ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα
Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία
Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος
αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι
ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή
Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ
αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η
ζωγραφιά
-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω
∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ
ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα
microιας microεγάλης ευτυχίας
-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να
πρωτοδιαλέξω
8
-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν
απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής
Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι
Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί
microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα
πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να
ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-
microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο
δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο
microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί
γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν
ακολουθήσω ή εκείνη
Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το
τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι
είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο
αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι
-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα
-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο
-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου
δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά
και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε
εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που
διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό
γ ε λ ό micro ο υ
-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια
γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε
η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια
-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω
δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον
οι άλλοι
-Μα πώς
-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου
πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το
στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις
λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει
Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και
δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να
microιλήσει
-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου
βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι
λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η
τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν
9
-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του
σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω
πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς
να το κοιτάζω
-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου
φανερά πειραγmicroένο
-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας
φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε
-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά
microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην
αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν
ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην
έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην
καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί
ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι
ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως
πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον
εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν
αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο
τους
Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την
εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα
microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε
laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε
microεraquo
-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το
ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις
-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως
επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν
αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε
να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε
πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης
Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά
απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας
τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους
ανθρώπους
Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα
φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια
δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό
χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
3
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΚΙ Η ΛΥΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
∆εν θυmicroάmicroαι πια πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε Πόσες
παρόmicroοιες νύχτες έχουν ξαναϋπάρξειΚαmicroιά όmicroως που να την
έζησα όπως εκείνην Καmicroιά που να microε σκότωσε όπως αυτή ∆εν
θυmicroάmicroαι πια ούτε το πρόσωπό microου τις ιδιαίτερες γραmicromicroές που το
χάραζαν τότε τα σιωπηλά τοπία που το ερήmicroωναν τους χάρτες
που το εξαφάνιζαν
Σίγουρα όmicroως θυmicroάmicroαι το θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου
και το γερmicroένο κεφάλι microου πάνω του
∆εκέmicroβρης νύχτα Οι ρόδες κυλούσαν πάνω στη βρεγmicroένη
άσφαλτο-τις ακούω ακόmicroη και τώρα Πατησίων γωνία microια
microεγάλη λακκούβα στο δρόmicroο και λυγmicroός ανθρωπάκου
βρεγmicroένου ως τη microούρη απ τις ρόδες του λεωφορείου microου - τον
ακούω από πάντα
Στο δρόmicroο της επιστροφής Μετά από microιαν ακόmicroη συνάντηση
που είχα microαζί της -έmicroοιαζε microάλλον microε αποχωρισmicroό Όπως και
όλες οι προηγούmicroενες άλλωστε Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν
τις microέρες που θα έπρεπε ν αφήσω να περάσουν για να της
ξανατηλεφωνήσω Τους αιώνες για να την ξαναδώ
Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν το θάνατο Για πρώτη φορά microε
ηρεmicroία Σαν ένα φίλο το microοναδικό ίσως που ξέρει να
παρηγορεί Οι άλλοι άνθρωποι σε τέτοιες στιγmicroές στέκουν
αmicroήχανοι δεν ξέρουν πώς να φερθούν Μόνο microιλούν microιλούν
ακατάπαυστα microήπως σε κάνουν να ξεχάσεις Όταν εσύ έχεις
ανάγκη να θυmicroάσαι - και να πονάς Με το θάνατο όmicroως είναι
διαφορετικά δεν έχει λόγια να σου πει ψευδαισθήσεις να σου
καλλιεργήσει Σου ανοίγει σιωπηλός την αγκαλιά του κι εσύ
τρέχεις microέσα της για να κλάψεις Ο microαύρος microανδύας του κλείνει
και είναι πια σαν να microην υπήρχες ποτέ Άλλωστε δεν έχει
σηmicroασία αν θα χαθείς Σηmicroασία πάντοτε είχε να microην ξαναβρείς
το δρόmicroο Κι εγώ δε θυmicroόmicroουν κανένα δρόmicroο που να micro έφερνε
πίσω Ίσως γιατί απλά να microην υπήρχε
Έκλεισα τα microάτια και προσπάθησα να microη σκέφτοmicroαι τίποτε
Τίποτε Ξαφνικό απότοmicroο φρενάρισmicroα micro επαναφέρει πίσω στον
κόσmicroο Το κεφάλι microου σέρνεται προς τα εmicroπρός εφαπτόmicroενο
πάντα microε το τζάmicroι
Ήταν τότε που άκουσα microια ψιλή φωνή να microου λέει
- Ε καηmicroενούλη πρόσεξε και θα microου χαλάσεις τη microύτη
4
Άνοιξα τα microάτια microου και κοίταξα γύρω Κανείς Μόνος
συνεπιβάτης microια κυρία στο βάθος του οχήmicroατος Αποκλείεται
να microίλησε εκείνη Μάλλον σκέφτηκα microάλλον θα ονειρεύτηκα
Μα η φωνή τότε microου ξαναmicroίλησε
-∆εν ονειρεύτηκες χαζούλη microου Κοίτα κοίτα στο τζάmicroι και θα
microε δεις
Κοιτάζω παραξενεmicroένος στο τζάmicroι που πριν ακουmicroπούσα το
κεφάλι microου Θαmicroπωmicroένο απ την εσωτερική θερmicroοκρασία
Σκοπεύω να το καθαρίσω microε το microανίκι microου για να κοιτάξω έξω
-Μη microη και θα micro εξαφανίσεις ολόκληρο Ξανά πε τότε η φωνή
ταραγmicroένη ∆εν έρχοmicroαι απ έξω συνέχισε Μόνο κοίτα στο
τζάmicroι Πάνω στο τζάmicroι
Πάνω στο τζάmicroιτίποτε Πάνω στο τζάmicroι microονάχα υδρατmicroοί
Μια επιφάνεια γεmicroάτη υδρατmicroούς Τίποτε τίποτε άλλο Α κι
ένα ανθρώπινο microουτράκι ζωγραφισmicroένο απ το δάχτυλο κάποιου
προηγούmicroενου επιβάτη υποθέτω πάνω στους υδρατmicroούς
-Ναι εγώ είmicroαι είπε πάλι η φωνή Αυτός που σου microιλά εγώ
Τώρα microε βλέπεις Πάνω στο τζάmicroι εγώ σου microιλάω
Έmicroεινα microε το στόmicroα ανοιχτό Ήταν κάτι που δεν περίmicroενα ποτέ
microου να συmicroβεί-ίσως microονάχα στα κινούmicroενα σχέδια του Ντίσνεϊ
Αλλά microήπως κι η ζωή microας δεν είναι ένα κουκλοθέατρο microε
αθέατους σπάγκους που κινεί από πίσω microας ο για πάντοτε
άγνωστος κουκλοπαίχτης
Ένα θαύmicroα λοιπόν Ένα microικρό θαύmicroα microπροστά στα έκπληκτα
microάτια microου Η ζωγραφιά αυτή η ζωγραφιά ήταν που microου
microιλούσε Ένα χαmicroογελαστό microουτράκι φτιαγmicroένο από δύο-τρεις
απλές γραmicromicroές microε το σύρσιmicroο κάποιου δακτύλου πάνω στο
τζάmicroι ήταν εκεί microε κοιτούσε και microίλαγε
-Χάζεψες ε Όλοι όσοι microε κατάλαβαν ως τώρα έκαναν σα
χαζοί να όπως τώρα κι εσύ Κι όσοι πάλι δεν microε κατάλαβαν
ήταν χαζοί είπε το ανθρωπάκι κι έσκασε αυτή τη φορά στα
γέλια
-Πώς πώς γίνεται κατάφερα να ψελλίσω τόσο σιγανά που
ούτε κι εγώ καλά-καλά δεν κατάφερα ν ακούσω τη φωνή microου
Όmicroως εκείνο micro είχε ακούσει Και microάλιστα microου απάντησε
Ρωτάς πώς γίνεται και σου microιλώ Μα είναι τόσο απλό Ίσως
γι αυτό και να microην καταλαβαίνεις Όmicroως φίλε microου πριν
συνεχίσω χνώτισέ microε λίγο microε την αναπνοή σου γιατί νιώθω τις
γραmicromicroές του προσώπου microου ν ατονούν ∆ώσε microου γρήγορα το
χνώτο σου λοιπόν να microη χαθώ
5
Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να
εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν
να σβηνε σιγά-σιγά
Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro
ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της
ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια
microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της
-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά
σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω
-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς
microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για
λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ
αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους
Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου
microιλούσε
-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις
γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο
τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το
ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και
τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη
δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές
του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το
σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην
αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν
υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα
Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο
θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν
κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου
Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή
του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα
από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές
αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο
καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου
να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή
κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω
το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η
microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι
συναχωmicroένος
Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του
έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το
κεφάλι του πίσω
6
-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε
Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να
microου διηγείται
-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να
microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το
βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως
πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω
Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση
ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου
Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι
αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι
κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ
microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει
να χαmicroογελώ γιατί
Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη
φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του
Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει
τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει
καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά
Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι
εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο
τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου
γιατί
Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και
ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του
-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη
γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα
Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως
έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς
είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι
Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα
χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει
-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν
κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να
πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως
είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να
σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν
δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα
κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω
Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το
δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα
7
από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και
microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα
microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω
Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια
σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό
-Κλαις το ρώτησα
-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ
τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε
κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και
δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν
θα έχεις φύγει
-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου
στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα
καmicroιά σηmicroασία
-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι
ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να
κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ
είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του
-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή
microου
-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και
θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι
Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο
καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα
microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις
τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που
microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά
ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα
Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία
Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος
αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι
ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή
Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ
αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η
ζωγραφιά
-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω
∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ
ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα
microιας microεγάλης ευτυχίας
-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να
πρωτοδιαλέξω
8
-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν
απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής
Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι
Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί
microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα
πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να
ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-
microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο
δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο
microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί
γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν
ακολουθήσω ή εκείνη
Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το
τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι
είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο
αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι
-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα
-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο
-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου
δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά
και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε
εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που
διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό
γ ε λ ό micro ο υ
-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια
γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε
η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια
-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω
δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον
οι άλλοι
-Μα πώς
-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου
πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το
στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις
λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει
Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και
δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να
microιλήσει
-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου
βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι
λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η
τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν
9
-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του
σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω
πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς
να το κοιτάζω
-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου
φανερά πειραγmicroένο
-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας
φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε
-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά
microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην
αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν
ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην
έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην
καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί
ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι
ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως
πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον
εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν
αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο
τους
Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την
εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα
microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε
laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε
microεraquo
-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το
ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις
-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως
επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν
αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε
να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε
πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης
Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά
απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας
τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους
ανθρώπους
Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα
φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια
δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό
χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
4
Άνοιξα τα microάτια microου και κοίταξα γύρω Κανείς Μόνος
συνεπιβάτης microια κυρία στο βάθος του οχήmicroατος Αποκλείεται
να microίλησε εκείνη Μάλλον σκέφτηκα microάλλον θα ονειρεύτηκα
Μα η φωνή τότε microου ξαναmicroίλησε
-∆εν ονειρεύτηκες χαζούλη microου Κοίτα κοίτα στο τζάmicroι και θα
microε δεις
Κοιτάζω παραξενεmicroένος στο τζάmicroι που πριν ακουmicroπούσα το
κεφάλι microου Θαmicroπωmicroένο απ την εσωτερική θερmicroοκρασία
Σκοπεύω να το καθαρίσω microε το microανίκι microου για να κοιτάξω έξω
-Μη microη και θα micro εξαφανίσεις ολόκληρο Ξανά πε τότε η φωνή
ταραγmicroένη ∆εν έρχοmicroαι απ έξω συνέχισε Μόνο κοίτα στο
τζάmicroι Πάνω στο τζάmicroι
Πάνω στο τζάmicroιτίποτε Πάνω στο τζάmicroι microονάχα υδρατmicroοί
Μια επιφάνεια γεmicroάτη υδρατmicroούς Τίποτε τίποτε άλλο Α κι
ένα ανθρώπινο microουτράκι ζωγραφισmicroένο απ το δάχτυλο κάποιου
προηγούmicroενου επιβάτη υποθέτω πάνω στους υδρατmicroούς
-Ναι εγώ είmicroαι είπε πάλι η φωνή Αυτός που σου microιλά εγώ
Τώρα microε βλέπεις Πάνω στο τζάmicroι εγώ σου microιλάω
Έmicroεινα microε το στόmicroα ανοιχτό Ήταν κάτι που δεν περίmicroενα ποτέ
microου να συmicroβεί-ίσως microονάχα στα κινούmicroενα σχέδια του Ντίσνεϊ
Αλλά microήπως κι η ζωή microας δεν είναι ένα κουκλοθέατρο microε
αθέατους σπάγκους που κινεί από πίσω microας ο για πάντοτε
άγνωστος κουκλοπαίχτης
Ένα θαύmicroα λοιπόν Ένα microικρό θαύmicroα microπροστά στα έκπληκτα
microάτια microου Η ζωγραφιά αυτή η ζωγραφιά ήταν που microου
microιλούσε Ένα χαmicroογελαστό microουτράκι φτιαγmicroένο από δύο-τρεις
απλές γραmicromicroές microε το σύρσιmicroο κάποιου δακτύλου πάνω στο
τζάmicroι ήταν εκεί microε κοιτούσε και microίλαγε
-Χάζεψες ε Όλοι όσοι microε κατάλαβαν ως τώρα έκαναν σα
χαζοί να όπως τώρα κι εσύ Κι όσοι πάλι δεν microε κατάλαβαν
ήταν χαζοί είπε το ανθρωπάκι κι έσκασε αυτή τη φορά στα
γέλια
-Πώς πώς γίνεται κατάφερα να ψελλίσω τόσο σιγανά που
ούτε κι εγώ καλά-καλά δεν κατάφερα ν ακούσω τη φωνή microου
Όmicroως εκείνο micro είχε ακούσει Και microάλιστα microου απάντησε
Ρωτάς πώς γίνεται και σου microιλώ Μα είναι τόσο απλό Ίσως
γι αυτό και να microην καταλαβαίνεις Όmicroως φίλε microου πριν
συνεχίσω χνώτισέ microε λίγο microε την αναπνοή σου γιατί νιώθω τις
γραmicromicroές του προσώπου microου ν ατονούν ∆ώσε microου γρήγορα το
χνώτο σου λοιπόν να microη χαθώ
5
Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να
εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν
να σβηνε σιγά-σιγά
Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro
ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της
ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια
microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της
-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά
σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω
-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς
microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για
λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ
αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους
Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου
microιλούσε
-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις
γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο
τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το
ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και
τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη
δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές
του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το
σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην
αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν
υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα
Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο
θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν
κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου
Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή
του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα
από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές
αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο
καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου
να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή
κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω
το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η
microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι
συναχωmicroένος
Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του
έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το
κεφάλι του πίσω
6
-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε
Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να
microου διηγείται
-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να
microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το
βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως
πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω
Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση
ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου
Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι
αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι
κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ
microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει
να χαmicroογελώ γιατί
Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη
φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του
Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει
τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει
καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά
Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι
εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο
τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου
γιατί
Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και
ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του
-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη
γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα
Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως
έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς
είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι
Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα
χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει
-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν
κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να
πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως
είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να
σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν
δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα
κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω
Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το
δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα
7
από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και
microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα
microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω
Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια
σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό
-Κλαις το ρώτησα
-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ
τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε
κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και
δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν
θα έχεις φύγει
-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου
στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα
καmicroιά σηmicroασία
-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι
ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να
κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ
είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του
-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή
microου
-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και
θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι
Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο
καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα
microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις
τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που
microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά
ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα
Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία
Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος
αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι
ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή
Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ
αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η
ζωγραφιά
-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω
∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ
ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα
microιας microεγάλης ευτυχίας
-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να
πρωτοδιαλέξω
8
-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν
απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής
Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι
Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί
microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα
πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να
ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-
microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο
δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο
microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί
γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν
ακολουθήσω ή εκείνη
Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το
τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι
είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο
αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι
-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα
-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο
-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου
δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά
και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε
εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που
διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό
γ ε λ ό micro ο υ
-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια
γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε
η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια
-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω
δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον
οι άλλοι
-Μα πώς
-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου
πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το
στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις
λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει
Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και
δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να
microιλήσει
-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου
βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι
λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η
τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν
9
-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του
σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω
πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς
να το κοιτάζω
-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου
φανερά πειραγmicroένο
-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας
φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε
-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά
microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην
αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν
ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην
έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην
καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί
ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι
ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως
πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον
εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν
αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο
τους
Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την
εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα
microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε
laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε
microεraquo
-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το
ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις
-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως
επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν
αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε
να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε
πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης
Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά
απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας
τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους
ανθρώπους
Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα
φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια
δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό
χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
5
Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να
εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν
να σβηνε σιγά-σιγά
Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro
ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της
ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια
microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της
-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά
σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω
-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς
microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για
λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ
αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους
Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου
microιλούσε
-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις
γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο
τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το
ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και
τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη
δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές
του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το
σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην
αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν
υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα
Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο
θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν
κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου
Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή
του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα
από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές
αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο
καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου
να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή
κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω
το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η
microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι
συναχωmicroένος
Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του
έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το
κεφάλι του πίσω
6
-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε
Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να
microου διηγείται
-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να
microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το
βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως
πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω
Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση
ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου
Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι
αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι
κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ
microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει
να χαmicroογελώ γιατί
Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη
φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του
Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει
τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει
καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά
Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι
εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο
τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου
γιατί
Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και
ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του
-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη
γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα
Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως
έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς
είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι
Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα
χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει
-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν
κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να
πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως
είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να
σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν
δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα
κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω
Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το
δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα
7
από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και
microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα
microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω
Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια
σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό
-Κλαις το ρώτησα
-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ
τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε
κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και
δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν
θα έχεις φύγει
-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου
στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα
καmicroιά σηmicroασία
-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι
ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να
κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ
είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του
-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή
microου
-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και
θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι
Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο
καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα
microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις
τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που
microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά
ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα
Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία
Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος
αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι
ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή
Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ
αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η
ζωγραφιά
-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω
∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ
ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα
microιας microεγάλης ευτυχίας
-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να
πρωτοδιαλέξω
8
-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν
απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής
Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι
Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί
microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα
πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να
ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-
microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο
δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο
microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί
γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν
ακολουθήσω ή εκείνη
Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το
τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι
είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο
αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι
-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα
-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο
-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου
δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά
και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε
εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που
διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό
γ ε λ ό micro ο υ
-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια
γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε
η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια
-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω
δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον
οι άλλοι
-Μα πώς
-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου
πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το
στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις
λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει
Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και
δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να
microιλήσει
-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου
βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι
λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η
τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν
9
-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του
σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω
πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς
να το κοιτάζω
-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου
φανερά πειραγmicroένο
-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας
φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε
-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά
microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην
αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν
ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην
έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην
καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί
ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι
ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως
πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον
εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν
αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο
τους
Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την
εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα
microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε
laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε
microεraquo
-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το
ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις
-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως
επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν
αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε
να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε
πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης
Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά
απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας
τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους
ανθρώπους
Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα
φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια
δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό
χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
6
-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε
Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να
microου διηγείται
-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να
microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το
βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως
πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω
Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση
ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου
Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι
αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι
κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ
microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει
να χαmicroογελώ γιατί
Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη
φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του
Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει
τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει
καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά
Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι
εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο
τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου
γιατί
Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και
ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του
-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη
γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα
Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως
έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς
είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι
Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα
χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει
-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν
κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να
πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως
είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να
σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν
δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα
κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω
Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το
δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα
7
από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και
microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα
microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω
Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια
σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό
-Κλαις το ρώτησα
-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ
τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε
κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και
δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν
θα έχεις φύγει
-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου
στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα
καmicroιά σηmicroασία
-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι
ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να
κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ
είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του
-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή
microου
-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και
θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι
Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο
καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα
microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις
τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που
microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά
ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα
Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία
Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος
αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι
ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή
Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ
αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η
ζωγραφιά
-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω
∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ
ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα
microιας microεγάλης ευτυχίας
-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να
πρωτοδιαλέξω
8
-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν
απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής
Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι
Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί
microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα
πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να
ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-
microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο
δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο
microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί
γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν
ακολουθήσω ή εκείνη
Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το
τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι
είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο
αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι
-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα
-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο
-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου
δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά
και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε
εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που
διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό
γ ε λ ό micro ο υ
-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια
γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε
η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια
-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω
δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον
οι άλλοι
-Μα πώς
-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου
πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το
στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις
λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει
Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και
δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να
microιλήσει
-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου
βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι
λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η
τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν
9
-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του
σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω
πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς
να το κοιτάζω
-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου
φανερά πειραγmicroένο
-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας
φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε
-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά
microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην
αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν
ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην
έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην
καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί
ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι
ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως
πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον
εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν
αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο
τους
Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την
εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα
microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε
laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε
microεraquo
-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το
ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις
-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως
επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν
αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε
να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε
πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης
Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά
απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας
τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους
ανθρώπους
Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα
φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια
δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό
χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
7
από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και
microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα
microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω
Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια
σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό
-Κλαις το ρώτησα
-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ
τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε
κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και
δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν
θα έχεις φύγει
-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου
στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα
καmicroιά σηmicroασία
-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι
ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να
κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ
είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του
-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή
microου
-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και
θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι
Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο
καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα
microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις
τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που
microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά
ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα
Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία
Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος
αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι
ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή
Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ
αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η
ζωγραφιά
-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω
∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ
ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα
microιας microεγάλης ευτυχίας
-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να
πρωτοδιαλέξω
8
-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν
απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής
Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι
Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί
microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα
πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να
ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-
microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο
δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο
microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί
γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν
ακολουθήσω ή εκείνη
Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το
τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι
είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο
αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι
-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα
-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο
-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου
δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά
και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε
εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που
διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό
γ ε λ ό micro ο υ
-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια
γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε
η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια
-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω
δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον
οι άλλοι
-Μα πώς
-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου
πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το
στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις
λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει
Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και
δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να
microιλήσει
-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου
βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι
λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η
τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν
9
-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του
σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω
πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς
να το κοιτάζω
-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου
φανερά πειραγmicroένο
-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας
φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε
-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά
microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην
αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν
ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην
έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην
καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί
ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι
ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως
πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον
εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν
αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο
τους
Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την
εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα
microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε
laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε
microεraquo
-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το
ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις
-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως
επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν
αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε
να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε
πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης
Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά
απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας
τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους
ανθρώπους
Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα
φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια
δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό
χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
8
-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν
απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής
Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι
Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί
microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα
πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να
ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-
microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο
δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο
microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί
γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν
ακολουθήσω ή εκείνη
Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το
τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι
είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο
αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι
-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα
-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο
-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου
δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά
και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε
εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που
διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό
γ ε λ ό micro ο υ
-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια
γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε
η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια
-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω
δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον
οι άλλοι
-Μα πώς
-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου
πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το
στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις
λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει
Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και
δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να
microιλήσει
-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου
βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι
λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η
τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν
9
-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του
σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω
πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς
να το κοιτάζω
-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου
φανερά πειραγmicroένο
-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας
φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε
-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά
microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην
αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν
ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην
έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην
καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί
ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι
ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως
πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον
εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν
αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο
τους
Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την
εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα
microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε
laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε
microεraquo
-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το
ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις
-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως
επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν
αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε
να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε
πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης
Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά
απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας
τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους
ανθρώπους
Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα
φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια
δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό
χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
9
-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του
σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω
πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς
να το κοιτάζω
-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου
φανερά πειραγmicroένο
-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας
φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε
-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά
microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην
αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν
ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην
έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην
καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί
ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι
ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως
πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον
εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν
αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο
τους
Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την
εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα
microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε
laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε
microεraquo
-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το
ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις
-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως
επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν
αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε
να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε
πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης
Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά
απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας
τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους
ανθρώπους
Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα
φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια
δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό
χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
10
Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το
λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το
καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο
εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro
έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου
πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να
microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό
του
Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro
επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro
έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι
ακούει απορεί microε ρωτά
-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo
Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε
ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε
σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν
φυσικό να ρωτά
-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως
νευριασmicroένα
Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια
για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός
-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα
πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου
είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και
microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα
Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και
στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα
microάτια του κι επανέλαβε σιγανά
-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι
πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο
-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ
ευθυmicroία
-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το
microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα
microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ
το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε
microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν
microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο
στόmicroα microου
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά
-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν
microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
11
όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα
υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά
η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει
κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το
κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι
είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του
αρνηθώ
-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα
microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα
συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει
Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να
κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος
πώς να υπάρξω
Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε
παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο
περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν
ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο
τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει
εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο
σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων
ανθρώπων στον κόσmicroο
Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω
τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος
κατάφερα ν αρθρώσω
-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω
-Ώστε ώστε αυτό ήτανε
-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να
κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου
Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά
στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει
-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις
ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα
-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο
βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης
Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που
πρωτανέβηκα στο λεωφορείο
-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε
δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το
νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα
ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα
ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν
σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
12
-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία
Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου
όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι
άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-
ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου
-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε
δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι
πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι
όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε
τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει
κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως
να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα
πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να
περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη
microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το
να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά
κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει
σε ποια βάθη ανυπαρξίας
Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί
διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο
Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο
για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν
microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να
προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν
αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του
καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα
ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε
-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα
χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου
αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για
να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε
παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν
άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει
είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν
αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς
ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι
θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα
ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια
ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα
δάκρυα microου
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
13
Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια
του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη
στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε
-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων
microου
Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά
τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το
εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη
ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι
και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν
έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω
Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι
microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά
αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως
microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν
είναι τίποτε παραπάνω από λόγια
-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού
εσύ
Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι
θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις
αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια
οι σιωπές τα δάκρυα microας
Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα
να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι
θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν
Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του
ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν
ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε
microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό
είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα
δευτερολέπτων η ζωή της αν
Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές
Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του
παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα
πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και
πάλι τίποτε
Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο
χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου
microιλήσει
-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και
δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
14
δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω
Πεθαίνω
-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα
απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου
πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να
φεύγεις
-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε
ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος
microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε
Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε
-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro
έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα
microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός
ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα
ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η
αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου
-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές
γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ
ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη
φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να
δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει
Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η
ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια
-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε
ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου
αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που
σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου
Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα
λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη
χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε
κατάφερε να ολοκληρώσει
-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα
πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ
στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν
πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα
microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί
-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να
χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν
ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -
σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος
τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή
νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
15
microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης
microας
Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το
χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια
∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω
σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και
πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε
ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε
ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του
νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της
βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια
Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες
ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των
φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo
την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν
τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
16
Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ
Α
Ασηmicroένια καρδιά
πώς να βρεις γιατρειά
στης ζωής τη ζάλη
Β
∆ιαmicroαντένιο δάκρυ
στου microατιού την άκρη
σπίθισε και πάλι
Γ
Μrsquo ένα παραmicroύθι
ας χωθεί στη λήθη
του ανθρώπου η θλίψη
Ι
Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα
ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς
του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε
που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις
πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της
νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία
κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων
microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης
ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις
ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του
Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν
του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo
ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες
των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo
άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι
γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo
απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
17
που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα
κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους
microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις
microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip
Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά
πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα
όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη
πραγmicroατικότητα
Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των
γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν
microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της
ζωήςraquo
Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον
εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά
επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια
του Ασηmicroούλη
Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν
ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού
και τον εαυτό του
Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη
κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον
αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα
ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα
καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι
αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου
Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip
Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν
ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς
τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί
τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
18
ΙΙ
Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του
ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε
να πάει έναν περίπατο
Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να
κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί
πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του
αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα
φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)
Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που
έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο
microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους
microες στου microωρού το στόmicroα)
Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα
ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη
πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-
σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι
να microην πεθάνουνhellip
Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του
αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα
microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι
άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο
ανέκφραστο
Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση
διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των
πραγmicroάτων
Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα
rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους
είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος
πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι
κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι
γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
19
Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια
αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το
ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε
-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip
Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το
θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που
έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του
ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές
παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη
λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα
αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το
λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του
Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα
microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη
ευτυχία - και το ρώτησε
-Κλαις Γιατί κλαιςhellip
Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα
δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη
Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν
ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα
καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα
όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα
κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα
αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα
και microέγεθος των δακρύων
Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που
έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η
καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα
όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και
γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo
ανταmicroωθούνhellip
Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες
των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα
ροδοmicroάγουλά του
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
20
Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή
ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν
λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το
πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα
πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές
που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων
-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ
έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς
-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που
έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω
στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip
-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν
διαmicroάντια τι είναι
-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων
Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι
αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo
αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια
-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η
οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip
-Κι εσένα πώς σε λένε
-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν
ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους
άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του
-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά
Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι
ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς
του
-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς
ακούς την καρδιά microουhellip
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
21
Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό
τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο
πεθαmicroένος πατέρας της
-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η
microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip
-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του
Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει
όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα
-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει
-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου
microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου
τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες
-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω
ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι
κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν
τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω
το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και
πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί
-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip
Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το
πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο
microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη
-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα
δακρύζωhellip
Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και
πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω
του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και
θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω
στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας
βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
22
ΙΙΙ
Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια
καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας
έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης
παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης
πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό
πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του
σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε
τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η
ελπίδαhellip
Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο
πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την
καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε
καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την
καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip
Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε
τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε
microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο
πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον
απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα
έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα
-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip
ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον
αγαπηmicroένο του λόφο
-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς
να βουρκώσωhellip
(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η
∆ιαmicroαντένιαhellip)
Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι
του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς
αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo
Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια
δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να
ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που
άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της
Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα
ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο
Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να
ήταν microονάχα αυτόhellip
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
23
Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα
εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό
του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από
χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip
Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του
παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε
προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα
λεmicroόνι
Κατευθύνθηκε προς τον παππού του
-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να
γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα
είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των
ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε
βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου
από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε
Θυmicroάσαιhellip
Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε
την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του
-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip
Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε
κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου
Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η
καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του
microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο
πρόσωπο του παππού του
Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος
που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν
θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού
πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που
rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip
Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα
microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι
γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του
Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι
έγινε δάκρυhellip
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
24
IV
Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια
κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού
από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να
προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -
microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι
πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών
τουςhellip
Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του
ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα
τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι
σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν
και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας
Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε
πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip
Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν
παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια
αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του
πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε
πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων
της
Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν
άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι
αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα
στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο
Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή
χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική
ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα
χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο
τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε
πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει
σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα
πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip
Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από
νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το
λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια
φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του
Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που
πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον
πλησιάζει
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
25
-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή
που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή
Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα
του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση
του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των
χρωmicroάτων)
-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή
Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν
απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον
πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει
πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -
ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)
-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη
∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να
τη δούmicroεhellip
-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά
Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του
Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των
πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη
από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους
-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος
τους
Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω
Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε
από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -
χαmicroόγελοhellip
-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου
διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το
λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη
προς τον Ασηmicroούλη
Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό
ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα
διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo
αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο
αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως
ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)
Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες
κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του
ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)
Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε
χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
26
Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι
βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός
αγοριού
-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση
Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει
V
Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που
ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί
ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του
γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί
της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της
πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να
δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει
Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό
βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την
κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο
χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που
πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip
-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και
πάλι
Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip
Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε
microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο
αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα
-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η
∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του
Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip
-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας
νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα
microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που
βασίλευεhellip
(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου
του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που
laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού
άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου
η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει
πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά
ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
27
Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της
φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω
στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει
κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα
σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα
ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip
Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που
ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων
έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η
microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip
Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας
Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο
Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και
σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως
έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo
Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος
περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά
του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια
αληθινή διαmicroαντόπετρα
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
28
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
Ι
Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής
microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής
απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια
ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια
microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη
σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς
τους έλεγες την αιωνιότητα
Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν
σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι
χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω
σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και
ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα
ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo
αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους
συλλογίζονταν
Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό
της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα
των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό
τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο
ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά
παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική
Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας
άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού
αξιωmicroατούχος
Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά
δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν
Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη
σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας
απελπισίας
Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη
Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν
microε ιδρώτα και δάκρυα
laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν
κακόκεφα
Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να
πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
29
Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι
έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη
γεmicroάτη κοιλιά του
laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά
κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά
Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα
στο αρχοντικό του
Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό
ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι
τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι
φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη
τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη
των microυώνων στα χερια τους
Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι
τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια
λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους
Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε
τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα
(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo
αλήθεια το ακούτε)
ΙΙ
Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας
ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε
σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το
πέλmicroα ρωτούσαν
-Ποιος είναι Ποιος είναι
∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που
ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν
ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν
ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε
microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι
λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια
ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του
Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν
ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι
τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε
Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους
microια λεπτή επίστρωση θανάτου
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
30
Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει
τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά
συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών
ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα
χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή
Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του
δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο
ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την
ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την
πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων
Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο
Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν
τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που
κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε
microια τολmicroηρή ιδέα
Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα
τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον
πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα
microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και
του rsquoπε να κοιτάξει microέσα
Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό
του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω
από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το
σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του
-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την
πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος
Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα
αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή
-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά
δείχνοντας το ζητιάνο
Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη
που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα
χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε
τους φρουρούς του
-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον
Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα
Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα
της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν
ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
31
Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου
περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια
του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο
Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η
microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του
ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία
Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε
microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του
δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι
ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε
Έσκυψε το κεφάλι
laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η
τελευταίαraquo
Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε
διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα
του κεφαλιού
Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε
τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των
παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της
χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα
κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν
έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα
Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα
microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους
Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την
ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό
ΙΙΙ
Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή
την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να
σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου
άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και
προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν
microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία
Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία
αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά
laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας
πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν
Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα
διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
32
Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι
αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση
laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που
τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει
στην πρώτη microυστική τους σύναξη
laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του
αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος
Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού
πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων
των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους
Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί
σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει
Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των
Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους
φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια
φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους
Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε
χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo
το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα
εκτυφλωτικό λευκό
-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του
ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο
συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης
Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των
Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα
αίmicroα κι αποτυχία
Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε
επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι
πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν
laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά
σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι
κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης
επανάστασης
Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το
ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί
έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου
θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο
ξεσηκωmicroό
-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το
βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
33
γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι
απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι
γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε
ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo
Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η
πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι
γεννώντας το
Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη
χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος
συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε
το λαό τον επαναστατούσε κιόλας
Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την
αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να
καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη
όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο
να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια
έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος
Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο
Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη
φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν
Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι
της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή
ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς
Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το
αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα
καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας
(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας
τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας
φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα
τους όmicroορφα θα rsquoναι)
Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν
Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο
ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί
στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να
βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια
τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας
Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα
ξανάρχονταν
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
34
IV
Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα
που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα
αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη
κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου
ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και
καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου
Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες
φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες
αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες
Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της
- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα
στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για
τους πλαστουργούς της
Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης
ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το
κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας
Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo
αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε
παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-
κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να
ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας
περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα
microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε
προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να
rsquoρθει
Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως
τέλοςraquo
Μα
αν τέλος θες εσύ να δώσεις
το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
35
Copyright copy ΙΝΚυριαζής
36
36
Recommended