Hoofdstuk 2.De tutjes

Meike en ik praten gezellig bij over het weekend.Geeske heeft haar MP3 zo hard staan dat ik het liedje mee kan luisteren.Ik probeer het te negeren en richt me weer op Meike.

Net als ik begin te vertellen over hoe mijn weekend was, maakt Meike een stijf knikje naar de deur.Ik draai mijn hoofd om en gelijk is mijn vrolijke humeur weg.

De tutjes komen in een perfecte rij de school binnen gelopen.Ik zie dat ook Geeske even afgeleid is.We volgen de drie meiden met onze ogen.

Perfect als ze zijn, laten ze zich niet neer ploffen zoals ik, maar zakken ze gracieus op de banken neer.

Walgend kijken we met zijn drieën toe hoe de drie tutjes hun spiegeltjes en borstels uit hun tas halen en hun haar beginnen te perfectioneren.

Ik laat mijn ogen van het ene gezicht naar het andere glijden.Het ‘dominante’ meisje is Carmel. Zij is de leider van de tutjes. Zij is de aanstichter van het kwaad, de duivel haarzelfe, de… Zo is het wel weer genoeg Eline. Denk ik in mezelf.

Dan hebben we Brigit.Zij heeft een verschrikkelijk irritante stem. Echt zo heel hoog.Ook is ze super kattig.

En dan als laatste nog Nola.Nola heeft net zo’n aparte kledingsmaak als Meike, maar toch is zij wel ‘cool’ en Meike niet.

Plots maakt Carmel met een of ander zelfvoldaan lachje een knikje naar ons.

Nola en Brigit lachen schaapachtig met haar mee.Wat een domme trutten. Denk ik geïrriteerd in mezelf.

Grinnikend en fluisterend staan ze op.Kwaad kijk ik hoe ze onze kant op komen.‘Geweldig.’ Mompel ik.

Carmel’ valse lachje voorspelt niet veel goeds.Met haar hand in haar zij gaat ze voor ons staan.

‘Geeske.’ Begint ze met haar domme irritante stem.‘Kun je nou niet een keertje normaal doen?’ Vraagt ze spottend.

Geeske kijkt haar verontwaardigt aan.‘Jezus mens! Ze luistert alleen maar naar haar MP3. Jou vriendinnen luisteren toch ook de hele dag naar jou gezanik? En is jou gedrag dan wel normaal?’ Vraag ik kwaad.

‘Ja Carmel, wat is jou definitie van ‘normaal’?’Vraagt Geeske lachend.

‘Ow, dat vraagt ze echt altijd!’ Roept Carmel naar haar vriendinnen.Die lachen vrolijk met haar mee.‘Maar jij geeft ook nooit antwoord.’ Zegt Geeske geïrriteerd.

Carmel kijkt ons aan alsof we een hoopje stront onder haar schoen zijn.‘Wees gewoon meer als mij.’ Zegt ze met opgeheven hoofd en heftig knipperende wimpers.

‘Sorry Carmel.’ Zeg ik spottend. Eigenlijk moet ik dit niet tegen haar zeggen, maar ik zeg het lekker toch.‘Wij vinden het nou eenmaal niet zo leuk om ons als sletten te gedragen.’ Ik kijk haar met een twinkeling in mijn ogen aan. Wat een vuile… Nee Eline, je hebt je zegje alweer gedaan.

Woedend kijkt ze me aan en stampt dan weg met haar twee slaafjes.Ik kijk haar na, zonder Geeske aan te kijken geef ik haar een high five.‘De eerste aanval van vandaag hebben we weer overleeft.’ Zeg ik zuchtend.

Einde hoofdstuk 2