Systemy wentylacji i klimatyzacji – ciąg dalszy

1

Kurs: Roboty związane z montażem i remontem instalacji wentylacyjnych i instalacji klimatyzacyjnych

Źródło: http://pl.fotolia.com/id/55919531

KURS

Roboty związane z montażem i remontem instalacji wentylacyjnych i instalacji klimatyzacyjnych

MODUŁ Systemy wentylacji i klimatyzacji – ciąg dalszy

http://pl.fotolia.com/id/55919531

2


7 Systemy wentylacji i klimatyzacji – ciąg dalszy

7.1 Klasyfikacja instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych

Norma PN-EN 13779:2005 Wentylacja budynków niemieszkalnych. Wymagania dotyczące właściwości instalacji i klimatyzacji klasyfikuje instalacje na podstawie zdolności do utrzymania jakości powietrza wewnętrznego, jak i możliwości zmiany parametrów termodynamicznych powietrza w pomieszczeniu1. Norma przedstawia również podstawowe typy instalacji.

Poniżej zawarte są podstawowe typy instalacji podzielone ze względu na sposób regulacji instalacji w pomieszczeniu. Skrót IDA pochodzi od angielskiej nazwy „indoor air quality”, co oznacza – „jakość powietrza wewnętrznego”.

Typy instalacji według IDA:

IDA-C1 – brak regulacji, instalacja działa bez przerwy;

IDA-C2 – regulacja ręczna, instalacja jest włączana i wyłączana przez użytkownika;

IDA-C3 – regulacja czasowa, instalacja działa zgodnie z zaprogramowanym czasem pracy;

IDA-C4 – regulacja użytkowaniem, instalacja działa w zależności od wykorzystania pomieszczenia (włączniki światła, czujniki podczerwieni);

IDA-C5 – regulacja obecnością ludzi, instalacja działa w zależności od liczby osób przebywających w pomieszczeniu;

IDA-C6 – bezpośrednia regulacja, instalacja sterowana jest czujnikami mierzącymi parametry powietrza, na podstawie których reguluje środowiskiem wewnątrz pomieszczenia.

Środowisko wewnętrzne pomieszczenia może być kształtowane przez połączenie instalacji wentylacji lub klimatyzacji we współdziałaniu z innymi instalacjami, np. z ogrzewaniem podłogowym itp. Przez to możemy wyróżnić dwa systemy: wentylacyjno-klimatyzacyjny oraz mieszany, czyli współdziałający z innymi instalacjami2.

Według wspomnianej normy instalacje wentylacyjno-klimatyzacyjne dzielą się w zależności od możliwości kontrolowania temperatury i wilgotności powietrza w danym pomieszczeniu.

1 Sabiniak H.G., Sabiniak M., O szczelności instalacji wentylacyjnych, Ośrodek Informacji Technika

instalacyjna w budownictwie, 2012 2 Kazior J., Czasopismo techniczne Politechniki Krakowskiej, 4-Ś, 2012

3


Typy instalacji w zależności od funkcji:

Typ

Procesy kontrolowane w instalacji

Nazwa

wentylacja ogrzewanie oziębianie nawilżanie odwilżanie

THM-C0 x - - - - wentylacja mechaniczna

THM-C1 x x - - - ogrzewanie powietrzem

THM-C2 x x - x - częściowa klimatyzacja z nawilżaniem

THM-C3 x x x - o częściowa klimatyzacja z oziębianiem

THM-C4 x x x x o częściowa klimatyzacja z oziębianiem i nawilżaniem

THM-C5 x x x x x pełna klimatyzacja

Tabela 7.1 Typy instalacji w zależności od funkcji: - – proces niekontrolowany przez system; x – proces kontrolowany i gwarantowany w pomieszczeniu;

o – proces kontrolowany, ale nie gwarantowany w pomieszczeniu

Źródło: Opracowanie własne na podstawie Muller J., Instalacja wentylacyjno-klimatyzacyjna. Klasyfikacja i pomiary, Wydawnictwo PK, Kraków 2012

Wspomniana norma wprowadza również podział instalacji ze względu na ciśnienie panujące w pomieszczeniu w stosunku do pomieszczeń sąsiadujących. Zróżnicowane ciśnienie w pomieszczeniach sąsiadujących stosuje się, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń z pomieszczenia do pomieszczenia.

Kategorie pomieszczeń w zależności od ciśnienia3:

PC1 – podciśnienie (większe niż -6 Pa);

PC2 – lekkie podciśnienie (od -2 Pa do -6 Pa);

PC3 – równowaga (od -2 Pa do +2 Pa);

PC4 – lekkie nadciśnienie (od +2 Pa do +6 Pa);

3 Kazior J., Czasopismo techniczne Politechniki Krakowskiej, 4-Ś, 2012

4


PC5 – nadciśnienie (większe niż +6 Pa).

7.2 Elementy i technologie wykonywania instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych

7.2.1 Kanały powietrzne i ich wyposażenie4

Przewody w instalacjach wentylacyjnych wykonywane są najczęściej z blachy stalowej ocynkowanej lub czarnej – zabezpieczonej przed korozją przez malowanie farbą ochronną. Kanałów wentylacyjnych murowanych nie stosuje się ze względu na ich dużą chropowatość i nieszczelność. Wyjątek stanowią jedynie połączenia urządzeń wentylacyjnych z czerpnią i wyrzutnią.

Innymi materiałami dopuszczonymi do budowy przewodów wentylacyjnych są:

blacha lub taśma stalowa aluminiowa;

blacha stalowa ołowiowana;

blacha cynkowa;

płyty z PVC;

płyty z polietylenu i polipropylenu.

Przewody wentylacyjne mogą mieć przekrój poprzeczny prostokątny, kwadratowy lub kołowy. Korzystniejszy jest przekrój kołowy, gdyż opór przepływu powietrza jest w nim mniejszy. Przewody prostokątne są trudniejsze w montażu (łączenie i izolacja), ale ponieważ łatwiej je rozmieścić w pomieszczeniu – stosowane są częściej. Pośrednią formą są przewody spłaszczone, które łączą cechy przewodów kołowych i prostokątnych.

W zależności od przekroju poprzecznego oraz konstrukcji rozróżnić można przewody:

A/I – o przekroju prostokątnym, wykonywane na zakładkę;

A/II – o przekroju prostokątnym, spawane;

B/I – o przekroju kołowym, wykonywane na zakładkę;

B/II – o przekroju kołowym, spawane;

S – typu spiro, o przekroju kołowym, zwijane spiralnie z taśmy stalowej.

Elementy prostokątne łączone są najczęściej za pomocą kołnierzy w postaci przyspawanych kątowników. Pomiędzy kątowniki wkładana jest uszczelka (gumowa, z filcu technicznego, tektury nasączonej pokostem lub tworzywa sztucznego). Kołnierze połączone są śrubami. Tak utworzone połączenie tworzy ramę usztywniającą przewód. Dopuszcza się łączenie blach na ściankach kanałów do grubości 1,5 mm na zamek blacharski. 4 Więcek M., Poradnik dla ucznia. Wykonanie i eksploatacja instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych,

Wydawnictwo PIB, Radom 2006

5


W przypadku przewodów typu spiro połączenia za pomocą kołnierzy płaskich i kątowych są najdroższym sposobem łączenia. Stosować je należy tylko wówczas, gdy odcinki rur muszą być często demontowane. Połączenia stosowane w tym typie przewodów mogą być wtykowe, o różnym sposobie wykonania.

W połączeniach wtykowych dwa odcinki rury łączone są za pomocą nypla, a kształtki za pomocą mufy lub odcinka przewodu typu spiro. Do uszczelnienia stosuje się najczęściej elastyczną taśmę klejącą z tworzywa sztucznego.

Innym systemem połączeń wtykowych jest połączenie, w którym uszczelnienie następuje za pomocą pierścienia samouszczelniającego z gumy EPDM. Na kształtce w specjalnym rowku znajduje się pierścień samouszczelniający. Kształtkę łączy się z rurą typu spiro i zabezpiecza za pomocą blachowkrętów.

Rury wentylacyjne mogą być wykonane również z tworzywa sztucznego – z twardego PVC, polipropylenu i polietylenu. Rury te łączy się w kielich lub mufę. Rury z PVC łączy się za pomocą klejenia, a rury polipropylenowe i polietylenowe – za pomocą spawania.

Kanały wentylacyjne z tworzywa sztucznego również są wykonane z twardego PVC. Większe przewody wytwarza się z płyt łączonych na spoinę. Przy większych kanałach należy dodatkowo zamontować usztywnienie, nadspawując żebra usztywniające.

Do izolacji drgań i kompensacji wydłużeń termicznych służą miękkie mankiety z PVC. Łączenie ich z przewodami sztywnymi wykonuje się za pomocą kołnierzy. Przewody o małych przekrojach poprzecznych można łączyć poprzez spawanie czołowe. Do zmiany kierunku kanału, zmiany wymiaru lub wykonania rozgałęzienia oraz dostosowania systemu rozprowadzenia powietrza do istniejących warunków przestrzennych służą kształtki wentylacyjne. Oznacza się je analogicznie, tak jak przewody.

W zależności od przeznaczenia rozróżnić można kształtki5:

łuki;

kolana;

zwężki symetryczne lub niesymetryczne;

trójniki;

czwórniki;

odsadzki;

łuki pomiarowe.

Ze względów oszczędnościowych do stosowania systemu rozprowadzania powietrza do warunków lokalnych wykorzystuje się rury i węże elastyczne.

Mogą one być wykonane z6: 5 http://www.zsb.gliwice.pl/pdf/monter_instlacji_i_urz_san/Monter_instalacji_i_ur-

san_713%5B02%5D_Z4.04_u.pdf

http://www.zsb.gliwice.pl/pdf/monter_instlacji_i_urz_san/Monter_instalacji_i_ur-san_713%5B02%5D_Z4.04_u.pdf


6


blachy stalowej ocynkowanej;

aluminium;

tkaniny poliestrowej;

polichlorku winylu.

Rury elastyczne po przycięciu nasadza się na łącznik nyplowy lub króciec i mocuje przy użyciu nitów. Doszczelnienie złącza wykonywane jest przy pomocy przylepnej taśmy aluminiowej lub z polichlorku winylu.

7.2.2 Izolacja termiczna

7.2.3 Kratki wentylacyjne, nawiewniki, wywiewniki

Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na temat izolacji termicznych, kratek wentylacyjnych, nawiewników oraz wywiewników, obejrzyj prezentację pt. „Izolacja termiczna, kratki wentylacyjne, nawiewniki i wywiewniki”.

7.3 Budowa i zasada działania wybranych urządzeń i instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych

7.3.1 Urządzenia do oczyszczania powietrza

Powietrze zawsze należy oczyścić przed wprowadzeniem do pomieszczeń, a w instalacjach odciągowych miejscowych wywiewnych – przed usunięciem do atmosfery. Do urządzeń wykorzystywanych do tego celu należą komory kurzowe i filtry7. W komorze kurzowej powietrze przechodzi pierwszy stopień oczyszczania, jeszcze przed filtrem. Filtry powietrza służą do zatrzymywania zanieczyszczeń stałych, oparów tłuszczu, zanieczyszczeń gazowych, wyziewów i zapachów.

Ze względu na budowę rozróżnić można filtry8:

działkowe lub kasetowe;

taśmowe i zwarte;

obiegowe;

kieszeniowe;

elektrostatyczne;

z węglem aktywnym;

wodne;

pionowe.

6 Tamże 7 http://www.zsb.gliwice.pl/pdf/monter_instlacji_i_urz_san/Monter_instalacji_i_ur-

san_713%5B02%5D_Z4.04_u.pdf 8 Tamże



7


Najczęściej stosowane w praktyce są filtry działkowe. Materiałem filtrującym może być w nich materiał jednorazowego użytku: wata, lignina, wełna szklana, filc9. Działki mogą być wypełnione siatkami lub wiórami metalowymi. Aby zwiększyć sprawność filtru, zanurza się działki w oleju mineralnym. Po wyjęciu filtru i odcieknięciu z niego nadmiaru oleju –wstawia się go ponownie do ramy.

Filtr powietrza wywiewny

Rysunek 7.1 Filtr powietrza wywiewny

Źródło: www.fotolia.com

7.3.2 Urządzenia do ogrzewania i chłodzenia powietrza10

Nagrzewnice służą do ogrzewania powietrza wentylacyjnego. W zależności od budowy rozróżnia się nagrzewnice ramowe oraz aparaty ogrzewczo-wentylacyjne ścienne i podokienne. W praktyce jako nagrzewnice powietrza stosuje się wymienniki ciepła para wodna – powietrze lub woda – powietrze. Źródłem ciepła może być też energia elektryczna.

Nagrzewnica sprzęgnięta jest z wentylatorem i przepustnicą w taki sposób, że możliwe jest uruchomienie nagrzewnicy przed wentylatorem, a po zatrzymaniu pracy urządzenia – najpierw następuje wyłączenie wentylatora, a potem wyłączenie nagrzewnicy.

Do regulacji wydajności cieplnej nagrzewnicy stosowane są zawory regulujące dopływ czynnika grzejnego do nagrzewnicy, jak i przewody powietrzne obejścia nagrzewnicy z układem przepustnic.

9 Tamże 10 http://www.tb.resman.pl/bud/technikum/12i.pdf

../../../../../Dane%20aplikacji/Microsoft/Word/www.fotolia.com

http://www.tb.resman.pl/bud/technikum/12i.pdf

8


7.3.3 Aparaty ogrzewczo-wentylacyjne ścienne11

Przeznaczone są one do ogrzewania i wentylacji hal przemysłowych i magazynów.

Aparat składa się z podstawowych elementów, czyli obudowy wykonanej z blachy, wentylatora promieniowego z wirnikiem osadzonym bezpośrednio na wale silnika elektrycznego i nagrzewnicy wodnej lub parowej.

Zadaniem chłodnic jest uzyskanie powietrza o określonych parametrach w okresie letnim. Czynnikiem chłodzącym może być zimna woda, roztwór glikolu lub wrzący czynnik chłodniczy.

Do nawilżania lub chłodzenia powietrza w instalacjach klimatyzacyjnych stosuje się tak zwane komory zraszania. Proces nawilżania lub chłodzenia następuje w wyniku bezpośredniej styczności powietrza z mgłą wodną, wytwarzaną w specjalnych dyszach. Do komór woda dostarczana jest bezpośrednio z instalacji wodociągowej.

W skład typowej komory zraszania wchodzą najczęściej następujące elementy:

obudowa;

wanna;

zespół dysz do rozpylania wody;

odkraplacz;

kierownica;

filtr wodny;

zawór spustowo-przelewowy;

drzwi szczelne z wziernikiem;

oświetlenie w wodoszczelnej obudowie.

7.4 Urządzenia regulacyjne

7.4.1 Przepustnice

Przepustnice służą do regulowania strumieni powietrza (obiegowego i świeżego) dopływających do komory mieszania oraz do zamykania dopływu powietrza zewnętrznego do instalacji w momencie włączenia wentylatora12. Przepustnic nie wolno montować w przewodach odciągów miejscowych. Ze względu na konstrukcję – przepustnice budowane są jako jednopłaszczyznowe i wielopłaszczyznowe.

11 http://www.tb.resman.pl/bud/technikum/12i.pdf 12 Grzegorczyk W., Poradnik dla ucznia. Montaż instalacji wentylacyjnej i klimatyzacji, Wydawnictwo PIB,

Radom 2006


9


7.4.2 Zasuwy

Zasuwy proste stosowane są w kanałach wentylacyjnych wyłącznie w celu całkowitego zamknięcia przepływu. Nie wolno stosować ich do regulacji natężenia przepływu powietrza13. Zasuwy skośne stosowane są w kanałach wentylacyjnych, przez które przepływa powietrze silnie zanieczyszczone pyłami. Ich zadanie polega na częściowym przymknięciu kanału.

7.5 Urządzenia pomocnicze14

Otwory rewizyjne i wzierniki umożliwiają kontrolę stanu technicznego urządzenia wentylacyjnego oraz czyszczenie przewodów z osadów. Umieszcza się je przed każdym wentylatorem, przed każdą nagrzewnicą ramową oraz w pobliżu łuków i odgałęzień. Drzwiczki lub zasuwy zamykające otwory rewizyjne muszą być szczelne – zamykane za pomocą śrub lub dociskane sprężyną.

W czasie działania wentylatora powstaje hałas, który może przenosić się przez przewody. Może temu zapobiec amortyzacja fundamentów maszyn i izolowanie wentylatorów od przewodów za pomocą rękawów brezentowych (łączników elastycznych). Źródłem hałasu jest również sam ruch powietrza w przewodach. W celu wytłumienia niepożądanych dźwięków stosuje się tłumiki hałasów.

Tłumiki wykonywane są z materiałów porowatych i budowane są w dwóch odmianach: kanałowe i komorowe.

Budowa tłumików kanałowych polega na wykładaniu ścian przewodów (wewnętrznych lub zewnętrznych) materiałami dźwiękochłonnymi, niepalnymi, odpornymi na uszkodzenia mechaniczne. Najczęściej tłumik kanałowy wykonywany jest z wełny mineralnej, na którą nakłada się gęstą siatkę metalową, blachę perforowaną, płótno workowe lub inną rzadką tkaninę.

Tłumiki komorowe mają postać gwałtownie poszerzonego przewodu lub komory wyłożonej materiałem dźwiękochłonnym. Aby tłumik dobrze spełniał swoją funkcję, przekrój poprzeczny komory powinien być około 10 razy większy od przekroju wlotu przewodu do komory.

7.6 Wentylatory15

Wentylator jest maszyną wirnikową przekazującą energię mechaniczną strumieniowi powietrza w celu spowodowania jego przepływu. Wentylatory mają za zadanie przetłaczanie powietrza i wytwarzanie różnicy ciśnienia, niezbędnego od pokonania oporów przepływu powietrza przez instalację. Przetłaczanie to uzyskuje się dzięki wytwarzaniu ssania w króćcu ssawnym i tłoczenia w króćcu tłocznym. Stosunek ciśnienia tłoczenia do ciśnienia ssania nazywany jest sprężem. Różnicę ciśnienia

13 Grzegorczyk W., Poradnik dla ucznia. Montaż instalacji wentylacyjnej i klimatyzacji, Wydawnictwo PIB,

Radom 2006 14 Tamże 15 http://www.tb.resman.pl/bud/technikum/12i.pdf


10


tłoczenia i ciśnienia ssania nazywa się spiętrzeniem całkowitym. Dla wentylatorów spręż wynosi poniżej 1,13, a ciśnienie spiętrzenia nie przekracza 13 kPa.

Wentylatory dzieli się w zależności od:

wartości wytwarzanego ciśnienia;

rodzaju napędu;

kierunku napływu powietrza;

przeznaczenia.

Podstawowymi parametrami charakteryzującymi wentylatory są:

spręż;

spiętrzenie całkowite;

wydajność;

prędkość obrotowa wirnika;

moc silnika;

sprawność całkowita.

Często stosowane są układy wentylacyjne i klimatyzacyjne ze zmiennymi strumieniami powietrza. Warunkiem prawidłowej pracy tych układów jest właściwy dobór wentylatorów, uwzględniający pracę urządzeń zarówno w warunkach maksymalnych przepływów i spręży, jak również w stanach pośrednich i minimalnych. Efektem stosowania zmiennych strumieni powietrza w całorocznym cyklu eksploatacji urządzeń wentylacyjnych bądź klimatyzacyjnych jest zmniejszone zapotrzebowanie na energię w stosunku do tego, z którym mamy do czynienia w przypadku korzystania z urządzeń o stałych strumieniach. Dotyczy to energii do uzdatniania powietrza, ale i jego transportu.

Doboru wentylatorów na etapie projektowania dokonuje uprawniony projektant. To zagadnienie dosyć złożone, właściwe wyliczenie oporów jest istotne ze względu na poprawność pracy całej instalacji.

Wentylatory mogą pracować w układach równoległych szeregowych. Podczas współpracy w układzie równoległym zwiększyć można wydajność, a podczas współpracy szeregowej – ciśnienie sprężu.

7.6.1 Wentylatory osiowe

Wentylatory osiowe montowane są w położeniu dokładnie poziomym lub pionowym w zależności od typu. Umieszczenie wentylatora w nieodpowiednim miejscu może spowodować obniżenie jego wydajności i jakości wentylacji.

11


7.6.2 Wentylatory promieniowe16

Wentylatory promieniowe montowane są w położeniu poziomym. Wentylator powinien być zmontowany na własnym fundamencie lub w specjalnych ramach opartych na amortyzatorach. Rama mocowana jest do podłoża za pomocą przeznaczonych do tego śrub kotwiących Uruchomienie wentylatora nastąpić może po siedmiu dniach od zabetonowania śrub.

Wentylatory promieniowe mogą być również: kołnierzowe – przeznaczone są przede wszystkim do wentylacji miejscowej;

przenośne – służą do wentylacji nawiewnej i wywiewnej, ogólnej oraz miejscowej;

transportowe – mogą przetłaczać drobne wióry i pyły powstające w trakcie obróbki technologicznej drewna, papieru, skóry, tkanin;

przeciwwybuchowe – przeznaczone są do pracy w przestrzeniach zagrożonych wybuchem.

Do wentylatorów tych mogą być podłączone przewody wentylacyjne elastyczne.

Wentylatory promieniowe przenośne mogą występować w wersji przeciwwybuchowej, wówczas przeznaczone są dla nich odpowiednie przewody lutniowinylowe, decyzją Wyższego Urzędu Górniczego dopuszczone do pracy w atmosferze zagrożonej wybuchem. Ta wersja urządzenia jest szczególnie przydatna przy wentylacji zbiorników podziemnych, kanałów czy też studzienek kanalizacyjnych, czyli w miejscach, gdzie występuje możliwość nagromadzenia się metanu.

7.6.3 Wentylatory kanałowe

Przystosowane są do montażu bezpośrednio w instalacjach kanałowych wewnątrz pomieszczeń. Przeznaczone są do przetłaczania powietrza niezapylonego.

7.6.4 Wentylatory wysokociśnieniowe

Przeznaczone są do przetłaczania powietrza w warunkach, w których jest wymagane wysokie nadciśnienie lub podciśnienie. Są docenianie szczególnie zimą. Odciągają zanieczyszczone powietrze, filtrują je, a oczyszczone pozostawiają w pomieszczeniach, nie powodując strat ciepła.

7.6.5 Wentylatory dachowe

Wentylatory dachowe stosowane są najczęściej do wentylacji wywiewnej. Montowane są one za pomocą kołków na wstępnie przygotowanych podstawach dachowych. Wśród wentylatorów dachowych rozróżnia się wentylatory promieniowe i osiowe17. Przewody wywiewne powinny być wyposażone w klapy odcinające. Jeżeli

16 http://www.zsb.gliwice.pl/pdf/monter_instlacji_i_urz_san/Monter_instalacji_i_ur-

san_713%5B02%5D_Z4.04_u.pdf 17 Tamże



12


pokrycie dachowe jest palne, otwór wyrzutni powinien znajdować się 1 m nad powierzchnią dachu18.

Wentylator dachowy dołączony jest do przewodu ssawnego poprzez króciec elastyczny. Na obudowie wentylatora musi znajdować się tabliczka znamionowa. Wentylator po zamontowaniu należy obrócić ręcznie w celu sprawdzenia, czy przy obrocie nie występuje zbyt duże tarcie.

Wszystkie wentylatory znajdujące się poza maszynownią muszą być wyposażone w wyłącznik awaryjny, dostępny w pomieszczeniu obsługi. Aby praca wentylatora była poprawna – musi on być wypoziomowany. Ewentualne zmiany położenia można uzyskać przez zastosowanie podkładek. Konstrukcja wentylatorów powinna być zabezpieczona farbą podkładową antykorozyjną oraz pomalowana emalią nawierzchniową19.

7.7 Instalacje i urządzenia klimatyzacyjne

7.7.1 Klimatyzatory typu okiennego

Klimatyzatory typu okiennego są urządzeniami typu kompaktowego (monoblokowego), w których wszystkie elementy znajdują się w jednej obudowie. Montaż ich sprowadza się do osadzenia klimatyzatora w otworze okiennym lub w przegrodzie.

7.7.2 Klimatyzatory typu split20

Klimatyzatory typu split składają się z dwóch jednostek:

wewnętrznej – parownika, który może być montowany nad podłogą, wysoko na ścianie, poziomo pod stropem lub w formie kasetonu w suficie podwieszonym pomieszczenia. Powietrze odpływające z klimatyzatora jest kierowane do pomieszczenia przez kratkę nawiewną. Urządzenie podłączone jest do zasilania za pomocą przewodu elektrycznego z uziemieniem. Parownik jest połączony z jednostką zewnętrzną za pomocą przewodów chłodniczych oraz z instalacją elektryczną poprzez kable z uziemieniem;

zewnętrznej – skraplacza chłodzonego powietrzem, umiejscowionego na zewnątrz. Część zewnętrzna jest wyposażona w sprężarkę, wymiennik ciepła, wentylatory i zabezpieczenie elektryczne.

7.7.3 Klimatyzatory przenośne21

Klimatyzatory przenośne nie wymagają specjalistycznego montażu, gdyż umieszczone w podstawie kółka, umożliwiają przemieszczanie urządzenia. Przewód odprowadzający gorące powietrze można umieścić w uchylonym oknie lub otwartych drzwiach. 18 http://www.tb.resman.pl/bud/technikum/12i.pdf 19 Tamże 20 Tamże 21 Tamże


13


Rysunek 7.2 Klimatyzator przenośny

Źródło: http://www.venex.pl/191-212-thickbox/klimatyzator-przenosny-master-ac-1400-e.jpg

7.8 Literatura

7.8.1 Literatura obowiązkowa

Grzegorczyk W., Poradnik dla ucznia. Montaż instalacji wentylacyjnej i klimatyzacji, Wydawnictwo PIB, Radom 2006;

Kazior J., Czasopismo techniczne Politechniki Krakowskiej, 4-Ś, 2012;

Muller J., Instalacja wentylacyjno-klimatyzacyjna. Klasyfikacja i pomiary, Wydawnictwo PK, Kraków 2012;

Sabiniak H.G., Sabiniak M., O szczelności instalacji wentylacyjnych, Ośrodek Informacji Technika instalacyjna w budownictwie, 2012;

Więcek M., Poradnik dla ucznia. Wykonanie i eksploatacja instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, Wydawnictwo PIB, Radom 2006.

7.8.2 Literatura uzupełniająca

Krygier K., Klinke T., Sewerynik J., Ogrzewnictwo, wentylacja, klimatyzacja, Wydawnictwo WSiP, Warszawa 2007;

Rabjasz R., Podstawy higieniczne ogrzewania i wentylacji mieszkań i ogólna ocena sposobów ich ogrzewania. Materiały do wykładów, IOiW PW, Warszawa 1998;

http://www.venex.pl/191-212-thickbox/klimatyzator-przenosny-master-ac-1400-e.jpg

14


Recknagel H., Sprenger E., Honmann W., Schramek E., Kompendium wiedzy. Ogrzewnictwo, klimatyzacja, ciepła woda, chłodnictwo, 08/09, OMNI SCALA, 2008.

7.8.3 Netografia

http://www.into-ocieplenia.pl/;

http://www.tb.resman.pl/bud/technikum/12i.pdf;

http://www.zsb.gliwice.pl/pdf/monter_instlacji_i_urz_san/Monter_instalacji_i_ur-san_713%5B02%5D_Z4.04_u.pdf.

7.9 Spis tabel i rysunków

Tabela 7.1 Typy instalacji w zależności od funkcji: ............................................................................ 3

Rysunek 7.1 Filtr powietrza wywiewny ................................................................................................. 7

Rysunek 7.2 Klimatyzator przenośny ................................................................................................... 13

7.10 Spis treści

7 Systemy wentylacji i klimatyzacji – ciąg dalszy ......................................................................... 2

7.1 Klasyfikacja instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych ............................................................. 2 7.2 Elementy i technologie wykonywania instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych ......... 4

7.2.1 Kanały powietrzne i ich wyposażenie ...................................................................................................................... 4 7.2.2 Izolacja termiczna ............................................................................................................................................................. 6 7.2.3 Kratki wentylacyjne, nawiewniki, wywiewniki ................................................................................................... 6

7.3 Budowa i zasada działania wybranych urządzeń i instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych .......................................................................................................................................................... 6

7.3.1 Urządzenia do oczyszczania powietrza ................................................................................................................... 6 7.3.2 Urządzenia do ogrzewania i chłodzenia powietrza ........................................................................................... 7 7.3.3 Aparaty ogrzewczo-wentylacyjne ścienne ............................................................................................................. 8

7.4 Urządzenia regulacyjne .................................................................................................................................. 8 7.4.1 Przepustnice ........................................................................................................................................................................ 8 7.4.2 Zasuwy ................................................................................................................................................................................... 9

7.5 Urządzenia pomocnicze ................................................................................................................................. 9 7.6 Wentylatory ........................................................................................................................................................ 9

7.6.1 Wentylatory osiowe ...................................................................................................................................................... 10 7.6.2 Wentylatory promieniowe ......................................................................................................................................... 11 7.6.3 Wentylatory kanałowe................................................................................................................................................. 11 7.6.4 Wentylatory wysokociśnieniowe ............................................................................................................................ 11 7.6.5 Wentylatory dachowe .................................................................................................................................................. 11

7.7 Instalacje i urządzenia klimatyzacyjne ................................................................................................. 12 7.7.1 Klimatyzatory typu okiennego ................................................................................................................................. 12 7.7.2 Klimatyzatory typu split .............................................................................................................................................. 12 7.7.3 Klimatyzatory przenośne ........................................................................................................................................... 12

7.8 Literatura .......................................................................................................................................................... 13 7.8.1 Literatura obowiązkowa ............................................................................................................................................. 13 7.8.2 Literatura uzupełniająca ............................................................................................................................................. 13 7.8.3 Netografia .......................................................................................................................................................................... 14

7.9 Spis tabel i rysunków ................................................................................................................................... 14

http://www.into-ocieplenia.pl/




Education

Systemy wentylacji i klimatyzacji – ciąg dalszy