„LIAM DONN” baśń celtycka

Claude Clement

Irlandią rządził niegdyś potężny król, który miał dwunastu synów. Ani jego małżonka, ani on sam nie potrafili orzec, który z chłopców był najinteligentniejszy, najlepszy czy najzręczniejszy. Wszyscy odznaczali się takim samym nienagannym zachowaniem, uprzejmością i uczynnością wobec siebie. Któregoś dnia król zwrócił się do swojego najstarszego i najbardziej roztropnego doradcy z prośbą o radę, a ten tak odpowiedział:- Mój panie, szczęście przestanie ci sprzyjać, jeśli nie wyślesz jednego z synów w świat. Pozwól mu wrócić dopiero po wypełnieniu zadania, jakiego nikt dotąd nie odważył się podjąć. Kiedy swoim czynem zdoła zadziwić cały świat , będzie mógł powrócić do domu!- Co ty wygadujesz , starcze! – krzyknął przerażony władca. – Może to i dobrze, kiedy młodzi wyruszają w świat, by dowieść swojej dojrzałości, ale jak mógłbym jednemu z synów zakazać wstępu do domu? To tak, jakbyś żądał, bym skazał go na pewną śmieć!- Przypominam ci, że jeśli tak nie postąpisz, szczęście wkrótce cię opuści– ostrzegał stary mędrzec.Król nie wiedział co począć. Wrócił do zamku, by razem z małżonką zastanowić się, którego syna wysłać w daleki świat. Nie wiedząc, jak postąpić w tej trudnej sytuacji, królowa zaczęła szlochać. W końcu wspólnie postanowili zdać się na przypadek. Rodzinny dom będzie musiał opuścić ten syn, który tego wieczora ostatni wróci z polowania. Król i królowa czekali przed zamkiem na powrót synów. Jedenastu już było w domu, kiedy zjawił się ostatni – najmłodszy. Tego syna, który zwał się Liam Donn, matka kochała najbardziej. Nic więc dziwnego, że na jego widok jej sercem zawładnął trudny do opisania ból. Również król nie miał odwagi zamknąć przed synem bram zamku.

- Zaczekajmy do jutra – rzekł do małżonki. Ale nazajutrz najmłodszy syn ponownie wrócił z polowania ostatni.- Zaczekajmy jeszcze jeden dzień – poprosiła królowa, a król i tym razem nie zabronił synowi wstępu do zamku.Kiedy jednak trzeciego dnia Liam Donn znowu przybył ostatni, ojciec musiał dotrzymać słowa danego staremu doradcy i rzekł do syna:- Los zdecydował, że to ty wyruszysz w świat, a ja powitam cię z powrotem w domu nie wcześniej, niż kiedy dokonasz czynu, jakiego nikt jeszcze się nie podjął.A zatem nastąpi to wówczas, gdy uda ci się zadziwić cały świat i sprawić, by zapamiętano to, co zrobisz. Wierz mi, że wolałbym umrzeć, niż skazywać cię na wygnanie, ale nie mogę postąpić inaczej, jako że szczęście mogłoby nas opuścić na zawsze.- Nie martw się ojcze. Dam radę. Powiedz tylko, jakie mam wykonać zadanie.- Podoba mi się to, co mówisz, mój synu. Wysłuchaj więc mnie uważnie. Mój przyjaciel, król Grecji, ma dwanaście córek. Najmłodsza, Una o Białych Dłoniach, zaginęła jakiś czas temu i nikt jej dotychczas nie odnalazł. Ruszaj więc na jej poszukiwanie i wracaj do domu, kiedy ją znajdziesz i uwolnisz.- Już jestem gotów do drogi, ale przedtem pozwól mi pożegnać się z braćmi i z matką.- Widzę, że jesteś bardzo dzielnym chłopcem, więc tym bardziej żal mi się z tobą rozstawać, synu – rzekł do niego król.W tym momencie nadeszła królowa, niosąc trzy chleby. Do pierwszego wlała odrobinę matczynego mleka, do drugiego- miodu, a do trzeciego kilka kropli krwi.

- Mój Liamie, udzielam ci błogosławieństwa i daję na drogę te trzy chleby. Cała moja siła zawarta jest w ich wnętrzu.Młody książe podziękował matce, pożegnał ojca oraz braci i wyruszył na poszukiwanie Uny o Białych Dłoniach.Długo wędrował, aż dotarł do jakiegoś domu, w którym zastał prześliczną dziewczynę. Miała na czole złotą gwiazdę i rozczesywała włosy złotym grzebieniem. Bardzo się przestraszyła na widok młodzieńca. Ale Liam Donn pozdrowił ją niezwykle uprzejmie i spytał, czy udzieli mu gościny.- Uciekaj stąd chłopcze, jeśli zależy ci na życiu! – krzyknęła dziewczyna. – Lada chwila wróci do domu okrutny olbrzym i połamie ci kości!- Nie mam zamiaru uciekać przed nikim, dam sobie radę – odparł odważnie Liam Donn.W tym momencie pojawił się olbrzym.- Wrr… - warknął groźnie, widząc, że Liam wcale się go nie przestraszył. – A więc jesteś jednym z tych przeklętych Irlandczyków! – zaraz dam ci nauczkę!- Czyżby, zaśmiał się Liam Donn! – Zamiast się przechwalać, lepiej pokaż, co potrafisz!Po tych słowach zaczęli się bić, a ich walka trwała długo. Gdy Liam Donn upadł i znalazł się w trudnym położeniu, przypomniał sobie o chlebie, który podarowała mu matka na drogę. Rzucił bochenkiem chleba w olbrzyma, który odgryzł kawałek i nagle złagodniał i powiedział:- Witaj, synu mojej siostry. Poznałem cię po smaku tego chleba. Nikt na świecie poza twoją matką i moją siostrą nie piecze lepszego.

Olbrzym położył sobie chleb na piersi i zamienił się w miłego młodzieńca, który powiedział: - W czym ci mogę pomóc Liamie?- Potrzebuję rady. Muszę dowiedzieć się, gdzie przebywa Una o Białych Dłoniach, córka króla Grecji – odparł Liam Donn.- Niestety, nie mam pojęcia, ale może mój brat ci pomoże. Znajdziesz go bez trudu – rzekł, podając królewiczowi czerwoną uzdę. – Kiedy za nią pociągniesz przybiegnie czerwony koń i zaprowadzi cię do mojego brata.Liam Donn podziękował i jeszcze tego samego wieczoru pogalopował na czerwonym koniu do drugiego olbrzyma. Pokonał go, a ten podobnie jak pierwszy odzyskał ludzką postać. Niestety nie wiedział, gdzie szukać Uny o Białych Dłoniach. Dlatego Liam Donn pogalopował dalej, przez doliny, aż dotarł do domu trzeciego olbrzyma, najmłodszego z braci. Ujrzawszy go Liam Domm trochę się przestraszył, ale nie dał nic po sobie poznać. Zaczęli ze sobą walczyć. Kiedy Liam Donn osłabł, rzucił w olbrzyma chlebem. Ten zaś, gdy go spróbował, rzekł:- Witaj, synu mojej siostry. Poznałem cię po smaku tego chleba. Zwracasz mi życie.I gdy olbrzym położył chleb na swojej głowie, przemienił się w ludzką postać – trzeciego brata matki.Liam Don opowiedział mu jak wyzwolił od złego czaru jego starszych braci. A wtedy tamten spytał:- Powiedz mi, jak mogę ci pomóc?- Bardzo łatwo. Wystarczy, że powiesz, gdzie przebywa Una o Białych Dłoniach, córka króla Grecji. Ojciec kazał mi ją uwolnić.- Jutro pokaże ci drogę. Odpocznij teraz, bo zadanie nie będzie łatwe. Żeby uratować Unę, będziesz musiał pokonać okrutnego smoka o trzech głowach.

Kiedy nastał dzień Liam Donn wstał, pożywił się i przypasał miecz.- Mój koń dowiezie cię nad brzeg rzeki, gdzie przebywa Una o Białych Dłoniach – oznajmił wuj. – Aby do niej dotrzeć będziesz musiał przejść przez trzy góry: jedną z metalu, drugą z płomieni, a trzecią pełną wilkołaków. Daję ci tu balsam. Jeśli się ukłujesz, oparzysz lub zostaniesz zraniony, posmaruj nim rany, a natychmiast się zagoją.Liam Donn pędząc na koniu dotarł wkrótce do góry z metalu najeżonej długimi kolcami, przez które udało mu się przeskoczyć. Potem przeskoczył przez górę płomieni. Zatrzymały go dopiero wilkołaki, które ukąsiły konia. - Nie płacz koniku! – pocieszał go chłopiec i posmarował ranę balsamem, który okazał się tak skuteczny, że wkrótce koń znowu galopował radośnie..

Nagle Liam Donn zobaczył nagą skałę na brzegu doliny, do której ciężkimi łańcuchami przykuto Unę o Białych Dłoniach. Dziewczyna szlochała, a tłum ludzi zebrany wokół niej też płakał. Nikt nie miał odwagi przeciwstawić się potworowi.Koń Liama Donna jednym susem przeskoczył szeroką rzekę, a młodzieniec krzyknął:- Ludzie! Dlaczego płaczecie? Wasze łzy nie pomogą uwolnić dziewczyny! Nie martw się Uno – powiedział Liam. – Nie zostawię cię w szponach smoka. Właśnie po to przyjechałem tu z królestwa Irlandii, żeby ciebie uratować.W tej samej chwili rzeka wzburzyła się na znak, że zbliża się smok i za chwilę spośród fal wyłoniło się straszliwe trzygłowe monstrum.- Hej, potworze! Zostaw w spokoju dziewczynę, która do ciebie nie należy! – krzyknął w jego stronę Liam Donn, szykując się do starcia z bestią. Wyciągnął miecz i próbował trafić w smoka, który bronił się zaciekle. Walczyli długo. Kiedy Donn zdołał odciąć jedną głowę, smoczysko zanurzając się w wodzie, wycharczało: - Jutro powrócę i biada temu krajowi, jeśli nie zastanę Uny przykutej do skały.- Jeśli pojawisz się jutro, stracisz drugą głowę! – ostrzegł go Liam Donn.Nazajutrz walka ze smokiem trwała też bardzo długo, a Liam widząc, że nadchodzi noc , a smok ciągle żyje, poczuł jak trwoga ogarnia jego serce. Walczył jednak dzielnie i w końcu udało mu się odciąć smokowi drugą głowę. Potwór ryknął z bólu i wpadł do wody rycząc:- Wrócę tu jutro i posiekam cię na kawałki. Biada temu krajowi, jeśli rano nie zastanę Uny o Białych Dłoniach przykutej do skały.

Trzeciego dnia Liam Donn znowu czekał na smoka na brzegu rzeki. Tłum ludzi zebrał się, by zobaczyć , jak nieustraszony młodzieniec pokona potwora. Nie musieli długo czekać, bo wkrótce woda wzburzyła się i wyszedł z niej smok, który zaryczał tak głośno, że zaczęły pękać ściany. Tego ranka walka była jeszcze bardziej zaciekła. Kiedy słońce chyliło się ku zachodowi, Liam Donn zdał sobie sprawę, że nie ma chwili do stracenia i chwycił mocno miecz, natarł z wściekłością, aż wreszcie ostania głowa smoka potoczyła się i wpadła do rzeki.Zebrany tłum ogłosił zwycięstwo. Kilku mężczyzn wdrapało się na skałę i oswobodziło dziewczynę, a potem zaprowadzili ją nad rzekę, gdzie otoczył ją tłum szczęśliwych mieszkańców.Liam Donn chciał dotrzeć do dziewczyny, która raz po raz znikała mu z oczu . Jednak po chwili zobaczył, jak uśmiecha się słodko do niego i wyciąga ramiona.W tej chwili pojawił się ojciec Uny – król Grecji, a ludzie zaczęli wołać:- Przejście! – zróbcie przejście dla króla!Wszyscy chcieli zobaczyć, jak król tuli do piersi uwolnioną córkę. Nikt nie zwracał uwagi na Liama Donna. Chłopiec musiał uważać, żeby go nie stratowano, a w błocie zgubił swoje buty z koziej skóry. Wreszcie młodzieniec wydostał się z tłumu i odszedł. Wieczorem dotarł do stojącego na uboczu domu i poprosił gospodarzy o gościnę.

W tym samym czasie Una o Białych Dłoniach i jej ojciec szukali wybawcy dziewczyny. Nigdzie go nie było, jakby zapadł się pod ziemię. Znaleźli tylko jego buty z koziej skóry.- Mój drogi ojcze, jeśli pragniesz mego szczęścia, pozwól, bym odnalazła właściciela tych butów – poprosiła Una.Następnie zaczęła wkładać je na stopy znamienitych gości i prostych żołnierzy. Buty nie pasowały na nikogo. Wreszcie królewscy wysłannicy trafili do chaty, w której nocował Liam Donn, a kiedy go znaleźli, okazało się, ze buty pasują na niego jak ulał. Zanim chłopiec ochłonął z emocji, zabrali go do królewskiego pałacu.Król i jego córka podziękowali mu, a Una uśmiechnęła się do niego tak słodko, że serce Liama Donna zaczęło bić jak szalone. Król zauważył, że jego córka nie spuszcza oczu z dzielnego chłopca i ucieszył się jeszcze bardziej, kiedy dowiedział się, że to syn jego najlepszego przyjaciela.Wkrótce potem odbyło się wesele, które trwało siedem dni i siedem nocy. Po weselu Liam Donn i jego małżonka udali się do Irlandii, gdzie bardzo cieszono się z powrotu księcia. Król na oścież otworzył bramy zamku, uroczyście witając najdroższych gości. Przez siedem dni i siedem nocy bawili się wszyscy Irlandczycy, młodzi i starzy.I ja tam byłe, miód i wino piłem, a potem włożyłem błyszczące buty i udałem się w drogę, by opowiedzieć wszystkim, jak było.

Ilustracje: Renata Fucikova

Prace dzieci z Przedszkola nr 240