Diagnostyka stanu skóry

1

Kurs: Zasady wykonywania zabiegów upiększających twarz

Źródło: http://www.pl.fotolia.com/

KURS Zasady wykonywania zabiegów upiększających na twarz

MODUŁ Diagnostyka stanu skóry w zabiegach upiększających twarz i okolice oczu

http://www.pl.fotolia.com/

2


1 Diagnostyka stanu skóry w zabiegach upiększających twarz i okolice oczu

Cel ogólny: wyrabianie umiejętności przeprowadzenia diagnozy kosmetycznej na potrzeby zabiegu upiększającego twarz i okolice oczu.

1.1 Wprowadzenie do diagnozy

Jedną z najważniejszych umiejętności kosmetycznych jest zdolność rozpoznawania rodzaju skóry i ocena tego, czy defekty mieszczą się w granicach fizjologii tzn. stanu normalnego, czy też przekroczyły tę granicę i klientkę bądź klienta należy skierować do lekarza.

Aby postawić odpowiednią diagnozę, kosmetyczka powinna właściwie ocenić rodzaj cery.

1.1.1 Rodzaje cer

Mówiąc „cera” mamy na myśli skórę twarzy, szyi i dekoltu.

Powszechna typologia cer oparta jest o aktywność gruczołów łojowych. W związku z tym wyróżniamy cztery podstawowe rodzaje cer:

normalna – produkująca na czole w ciągu 3 godzin 0,1 mg łoju na 1 cm2;

sucha – produkująca na czole w ciągu 3 godzin 0,05 mg łoju na 1 cm2;

tłusta – produkująca na czole w ciągu 3 godzin 0,4 mg łoju na 1 cm2;

mieszana – produkująca na czole w ciągu 3 godzin 0,3 mg łoju na 1 cm2.

W ramach każdej z wyżej wymienionych cer mogą występować defekty kosmetyczne sprawiające, że wyróżniana jest również cera:

odwodniona;

wrażliwa;

naczyniowa;

z przebarwieniami;

zniszczona;

alergiczna;

dojrzała;

(w ramach cery tłustej) trądzikowa.

3


CERA NORMALNA

Obecnie taką cerę spotyka się stosunkowo rzadko. Występuje u osób młodych i zdrowych. Ma zabarwienie cielisto-różowe lub mleczno-białe. Skóra ma umiarkowaną ilość tłuszczu i wilgoci, ma wzorcowe pH 5,6 (lekko kwaśne). Jest aksamitna w dotyku. Swoje cechy zawdzięcza temu, że jest podbudowana prężnymi mięśniami i niezbyt grubą tkanką tłuszczową. Odżywianie skóry przez naczynia krwionośne jest wystarczające. Skóra ta po 30 roku życia ma tendencje do przesuszania.

Rysunek 1.1 Cera normalna

Źródło: http://www.pl.fotolia.com/id/49782379

CERA SUCHA

Cera sucha jest delikatna i przeźroczysta, a w starszym wieku – pergaminowa. Nie widać na niej otwartych porów. Skłonność do zmarszczek powstaje łatwo i przedwcześnie. Skóra sprawia wrażenie przypudrowanej, łuszczy się i ma tendencję do rozszerzonych naczyń krwionośnych. Zabarwienie cery jest zwykle różowe. Z reguły cera sucha pojawia się po 30 roku życia i nasila się z wiekiem. Cera sucha w dotyku jest szorstka o nierównomiernej powierzchni. Cerze tej towarzyszą objawy subiektywne zgłaszane przez klientki w postaci uczucia suchości i dyskomfortu, bolesności i świądu oraz kłucia i mrowienia.

http://www.pl.fotolia.com/id/49782379

4


CERA TŁUSTA

Jest gruba, szarożółta, mocno błyszcząca. Widoczne są na niej ujścia gruczołów łojowych z widocznymi zaskórnikami występują rozszerzone pory. Jest słabo ukrwiona, wykazuje dużą odporność na czynniki atmosferyczne. Skóra dobrze znosi kontakt z wodą i mydłem. Starzeje się wolno i rzadko ulega w starszym wieku przesuszeniu. Cera ta nie występuje w dzieciństwie, jej objawy pojawiają się dopiero w okresie pokwitania (ok. 12 rok życia).

CERA MIESZANA

Najczęściej spotykanym typem cery jest cera mieszana, dająca efekt dwóch różnych twarzy – skóra na policzkach jest zupełnie inna niż na brodzie, nosie i czole. Środkowa część twarzy, tzw. strefa T, jest tłusta, a policzki są suche lub normalne. Ten rodzaj cery spotykamy najczęściej u osób między 25 a 45 rokiem życia.

Przy cerze mieszanej raczej nie zdarza się, aby w partiach tłustych występowały wykwity ropne, obserwuje się natomiast rozszerzone pory i zaskórniki.

1.1.2 Zmiany skórne najczęściej obserwowane przez kosmetyczkę

zzaskórnik – jest to drobny czop rogowo-łojowy, zalegający w przewodzie gruczołu łojowego. Zaskórniki występują w miejscach objętych łojotokiem. Jego powierzchnia bywa ciemna na skutek utleniania się keratyny. Spotyka się dwa rodzaje zaskórników:

− otwarte – gdzie czop rogowo-łojowy jest czarny i dobrze widoczny,

− zamknięte – pokryte naskórkiem;

ppęcherzyk – wykwit wyniosły ponad poziom skóry, mała wypełniona płynem przestrzeń pod naskórkiem;

krostka– wykwit płasko wyniosły lub kopulasty, wypełniony treścią ropną. Gojąc się, krosty zasychają w strupy i ustępują bez śladu.

TORBIELE GRUCZOŁÓW POTOWYCH I ŁOJOWYCH:

prosak – występuje w postaci maleńkiego białawego tworu wielkości ziarna maku lub prosa, umiejscowionego tuż pod naskórkiem. Jest to najczęściej torbiel gruczołu potowego lub łojowego powstała na skutek nadmiernego rogowacenia wydzieliny zatrzymanej w wyniku zaczopowania ujścia gruczołu. Prosak jest twardy i wyraźnie widoczny na skórze;

kaszak – występuje w postaci pojedynczych lub mnogich, okrągłych, twardych torbieli, wielkości od ziarna grochu do gołębiego jaja, najczęściej w obrębie mieszka włosowego lub gruczołu łojowego. Kaszaki są pokryte skórą, nie wykazują cech zapalnych. Często na szczycie kaszaka jest widoczny rogowy czop, przypominający zaskórnik. Najczęściej obserwujemy go za uszami;

5


GRUDKA:

Polega na przeroście naskórka lub skóry. Przykładem grudki jest:

brodawka łojotokowa – to znamię naskórkowe, charakteryzujące się zgrubieniem warstwy rogowej, o brunatnym zabarwieniu. Umiejscawia się na twarzy w obrębie skroni. Pojawia się w wieku dojrzałym i ma tendencję do rozprzestrzeniania się. Na początku rozwijają się brązowe, matowe plamy, które szybko rosną i stają się wyczuwalne;

kępki żółte – występują w postaci grudek, na początku charakteryzują się zabarwieniem żółtym, które z czasem przechodzi w brunatne, zmiany związane są z zaburzeniami gospodarki lipidowej.

NOWOTWORY ŁAGODNE:

włókniaki – twory pochodzenia łącznotkankowego. W zależności od spoistości wyróżniamy włókniaki miękkie i twarde.

PRZEBARWIENIA SKÓRY:

piegi – drobne ostro odgraniczone przebarwienia;

Rysunek 1.2 Piegi


plamy soczewicowate – owalne małe plamy ostro odgraniczone, bardzo ciemne;

plamy starcze – ostro odgraniczone, zabarwione rozmaicie;


6


ostuda – brązowe i szare przebarwienia skórne, zlokalizowane głównie na policzkach, górnej wardze, czole i podbródku;

przebarwienia pozapalne – mogą być skutkiem trądziku lub oparzeń słonecznych.

ZABURZENIA UNACZYNIENIA:

teleangiektazje – trwałe rozszerzenie małych naczyń krwionośnych;

naczyniaki gwiaździste – samoistne rozszerzenie naczyń włosowatych; odpowiedzialne za te zmiany są estrogeny. Zmiany te mogą się pojawiać w czasie ciąży;

rumienie przelotne – są wyrazem zwiększonego przepływu krwi, kosmetyczka najczęściej ma do czynienia z rumieniem menopauzalnym;

rumienie trwałe – są początkowymi wykwitami w wyprysku, w odczynach fitotoksycznych i fotoalergicznych.

1.1.3 Dolegliwości i choroby oczu

Rysunek 1.3 Zmarszczki


Niewłaściwa higiena oczu i choroby ogólnoustrojowe mogą znacznie osłabiać nasz wzrok i powodować różne dolegliwości. Dolegliwości te możemy likwidować bądź osłabiać poprzez zabiegi kosmetyczne. W przypadku chorób oczu należy klientkę skierować do lekarza okulisty.

Aby dowiedzieć się więcej na temat oczu, przejdź do prezentacji pt. „Oczy”.

Im wcześniej problem oczu zostanie wykryty, tym większa szansa na jego wyleczenie.


7


Aby zapoznać się z najczęstszymi chorobami oczu, przejdź do videocastu pt. „Choroby oczu”.

1.2 Diagnoza

Diagnoza stanowi jeden z początkowych etapów każdego zabiegu kosmetycznego.

1.2.1 Gromadzenie danych

Gromadzenie danych związane jest z następującymi badaniami:

1. Badanie podmiotowe – źródłem informacji jest sama klientka, a podstawą tego badania jest wywiad.

Wywiad polega na zadawaniu pytań przez kosmetyczkę ustnie lub poprzez ankietę skierowaną do klientki.

Wywiad może być skategoryzowany – kiedy pytania są ukierunkowane na wykluczenie przeciwwskazań do zabiegu albo ich celem jest wyjaśnienie problemów z cerą.

Wywiad może też być nieskategoryzowany – kiedy przeprowadzany jest w formie luźnej rozmowy z klientką podczas wykonywania różnych czynności instrumentalnych. Jest on zazwyczaj mniej stresujący dla klientki i pozwala stworzyć klimat zaufania1.

Wymagania związane z wywiadem to:

komunikatywność – pytania formułowane prosto, bez używania terminów fachowych, wieloznacznych czy regionalizmów;

intymność i szacunek – należy unikać pytań przy osobach trzecich;

korzystne warunki – bez pośpiechu, zaglądania osób trzecich czy zmuszania do udzielania odpowiedzi;

podczas wywiadu zbieramy informacje dotyczące:

− danych osobowych i kontaktowych klientki;

− wieku;

− zawodu lub charakteru pracy;

− dotychczasowej pielęgnacji;

− sposobu odżywiania;

− stylu życia (aktywności fizycznej);

− schorzeń ogólnoustrojowych, przyjmowanych leków;

1 Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca, Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013

8


− uczuleń i alergii.

2. Badanie przedmiotowe – podstawą tego badania są obserwacja i pomiar.

Kosmetyczka dokonuje oceny cech skóry bez użycia przyrządów technicznych. Z reguły by określić parametry skóry, ogląda ją pod lampą z lupą, wyczuwa skórę przez dotyk oraz opiera się na swoim doświadczeniu. Analiza skóry jest podstawą badania przedmiotowego2.

Kosmetyczka poddaje analizie następujące parametry:

koloryt lub karnację, która uwarunkowana jest zawartością barwnika w skórze i ukrwieniem. Na podstawie oceny barwy nieopalonej skóry, koloru włosów, tęczówki oka i reakcji na opalanie kosmetyczka ustala karnację, czyli zalicza skórę klientki do określonego fototypu:

Tabela 1.1 Fototypy

Źródło: Opracowanie własne

Stopień ukrwienia określany jest na podstawie obrazu błony śluzowej oka (przez odchylenie dolnej powieki).

Osoby z cienkim naskórkiem mają bardziej różową skórę. co jest spowodowane przez prześwitujące naczynia krwionośne.

rzeźbę skóry – podczas tej analizy kosmetyczka poprzez dotyk określa szorstkość skóry; na podstawie analizy wzrokowej określane są zmarszczki i bruzdy;

2 Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca, Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013

9


grubość skóry – oceniana metodą wałeczkową: kosmetyczka chwyta między palce fałd skóry na skroniach. Podskórna tkanka w tym miejscu prawie nie istnieje i można dosyć precyzyjnie określić grubość skóry;

turgor, tonus i elastyczność – oceniane są przez kosmetyczkę poprzez uchwycenie palcami kawałka skóry pod okiem i puszczeniu go po chwili. Skóra, którą łatwo można unieść, potrzebuje dużo czasu, aby odzyskać swój poprzedni stan;

nawilżenie – dotykowo i wzrokowo kosmetyczka ocenia łuszczenie się skóry i wysuszenie skóry;

zawartość tłuszczu – ocenia się ją wzrokowo, obserwując nos, brodę i czoło, oraz poprzez przyłożenie bibułki.

1.2.2 Analiza danych

W diagnostyce kosmetycznej podstawą jest wiarygodność i przydatność obserwacji. Zdarza się jednak, że kosmetyczka popełnia błędy. Rozróżnia się dwa typy błędów:

BŁĄD ORZEKANIA:

przecenianie informacji pochodzących od klientki;

nieumiejętność obserwacji;

brak doświadczenia;

źle przeprowadzony wywiad;

brak krytycyzmu;

brak samokontroli.

BŁĄD POMINIĘCIA:

niedostrzeganie zmian w objawach u klientki;

niedoświadczenie w gromadzeniu danych;

trudność w wyrażaniu przez klientkę swoich odczuć;

celowe ukrywanie przez klientkę informacji;

nieuwaga, niedostateczna koncentracja.

1.2.3 Rozpoznanie

Prawdziwej analizy skóry można dokonać jedynie po dokładnym oczyszczeniu skóry i przetarciu jej tonikiem. Przy ocenie skóry oprócz wieku trzeba brać pod uwagę inne czynniki, takie jak: temperatura, stopień nawilżenia, utkanie i ewentualne zaburzenia barwnikowe:

temperatura skóry jest zarówno widoczna, jak i wyczuwalna. Przy cienkim naskórku zauważyć można rozszerzone naczynia włosowate, skóra jest

10


zaróżowiona i łatwo ulega podrażnieniu. I na odwrót – przy zbitym, dobrze pokrywającym naczynia naskórku, skóra ma odcień mleczny;

stopień nawilżenia (lub jej równowaga wodna) zależy od poziomu nawodnienia organizmu. Równowaga wodna może zmieniać się z wiekiem. Może się też zmieniać w czasie intensywnej diety i po zbyt długiej ekspozycji na słońce albo zimny wiatr;

utkanie skóry zależy głównie od poziomu wydzielania gruczołów łojowych. Zakres pH (pH jest symbolem stężenia jonów wodorowych) wynosi od 0 do 7. Wartość pH poniżej 7 oznacza odczyn kwaśny, a powyżej 7 – zasadowy. Złożone czynności rogowacenia naskórka, wydzielania gruczołów łojowych i potowych składają się na tworzenie kwaśnego płaszcza tłuszczowego na powierzchni skóry. Jego rola jest bardzo ważna, ponieważ chroni on skórę przed zakażeniem bakteryjnym. Wartość pH warstwy rogowej zdrowego naskórka waha się od 5 do 5,6 a więc ma odczyn lekko kwaśny.

1.3 Przeciwwskazania do zabiegów upiększających twarz

Przeciwwskazania do wykonania zabiegów upiększających na twarz:

stany zapalne, zakaźne i alergiczne skóry twarzy;

świeże rany;

uczulenia i alergie na składnik czynny zawarty w preparatach;

wszelkiego rodzaju stany zapalne w obrębie oczu i brwi, np. zapalenie spojówek, jęczmień;

podrażnienie lub zapalenie gałki ocznej.

Istnieją także dodatkowe przeciwwskazaniami do farbowania brwi i rzęs:

świeżo depilowane brwi;

nerwowe tiki;

soczewki kontaktowe;

czas farbowania skracamy u klientek ciężarnych i stosujących samoopalacz;

przed przystąpieniem do farbowania po raz pierwszy wykonujemy próbę uczuleniową – test płatkowy3.

3 Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca – Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013

11


1.4 Higiena wzroku

W obecnych czasach ludzie mają coraz większe wymagania wobec wzroku. Szczególnie chodzi o osoby pracujące umysłowo, które dużo czytają czy prowadzą samochód. Dobre widzenie jest teraz ważniejsze niż w czasach naszych przodków, którzy pracowali na roli. Podnosi się także granica wieku, w którym ludzie mają zapotrzebowanie na dobre widzenie.

Tylko oczy całkowicie wypoczęte mogą dobrze funkcjonować.

O wzrok i jego prawidłowy rozwój należy dbać już od najwcześniejszego okresu życia człowieka. Świadomość rodziców jest w tej kwestii szczególnie istotna, gdyż od ich zdrowia ogólnego zależy zdrowie ich dzieci. Zdrowe, nieskażone środowisko matki to pierwszy krok do dobrego wzroku. Prawie 6% wcześniaków (głównie dzieci palących matek) rodzi się z rozwojem naczyń krwionośnych siatkówki zaburzonym przez toksyny nikotyny i inne wolne rodniki. Pomimo leczenia prawie 1% dzieci traci wzrok. Choroby matki w pierwszych trzech miesiącach ciąży mogą być przyczyną zaćmy wrodzonej u dziecka.

Dalsza higiena narządu wzroku polega na ogólnej czystości, przemywaniu oczu ciepłą, przegotowaną wodą od zewnętrznego kącika oka do wewnętrznego. Ponadto od 6 tygodnia życia, kiedy niemowlęta zaczynają skupiać wzrok na przedmiotach, zaczynamy gimnastykować oczy, zawieszając nad łóżeczkiem barwne, poruszające się zabawki. Ich powolne ruchy, zdecydowane kolory, często połączone z cichą melodyjką, będą sprawiały, że niemowlę będzie za nimi podążać oczami, ćwicząc mięśnie gałki ocznej.

Istotnym elementem higieny narządu wzroku jest oświetlenie.

Najzdrowsze dla oczu jest oświetlenie naturalne, ale pod warunkiem że nie jest to ostre światło słoneczne. Zbyt duża dawka promieni ultrafioletowych, zbyt częste przechodzenie z jasności w ciemność, a także niektóre długości fal spektrum słonecznego mogą skutkować przemęczeniem wzroku i błędami w percepcji. Oślepiające światło nie tylko jest szkodliwe dla oczu, lecz także upośledza zdolność oceny odległości i rozpoznawania kształtów. Promienie UV mogą uszkodzić siatkówkę. Aby chronić oczy przed tymi czynnikami w słoneczne dni, należy zakładać okulary przeciwsłoneczne. Jednak i przy ich doborze obowiązują określone zasady. Okulary powinny być tak dobrane, by były idealnie dopasowane do twarzy, ponieważ tylko wtedy promienie UV będą mogły być efektywnie zatrzymane. Nieodpowiednia lub niedbała produkcja szkieł zaowocować może zniekształceniem obrazu. Najefektywniej chronią oczy szkła polaryzacyjne w szarym kolorze o krzywiźnie 8.

Współczesny człowiek większość czasu spędza przy oświetleniu sztucznym.

Przyjęte normy oświetleniowe wynoszą 200 luksów (lx) dla pracy mniej precyzyjnej i 500 ÷ 2000 luksów dla pracy precyzyjnej. Oświetlenie jedynie miejsca pracy w ciemnym pomieszczeniu nie jest wskazane. Dopuszczalny kontrast powinien mieścić się w granicach 1:3 (stosunek jasności miejsc ciemniejszych do jaśniejszych). W pomieszczeniach zamkniętych korzystać się powinno z oświetlenia kombinowanego bezpośredniego i pośredniego.

12


Bardzo duże znaczenie dla wykorzystania światła mają ściany pomieszczeń. Najodpowiedniejsze są ściany białe lub słomkowo żółte, odbijające 80% światła.

Sztuczne światło to także promienie UV emitowane podczas sesji solaryjnej. Tylko 4 na 10 klientów solariów korzysta podczas opalania z okularów ochronnych. Za najpowszechniejszą obawę podaje się obawę przed niepożądanymi białymi śladami wokół oczu i u nasady nosa. Zamykanie oczu w czasie opalania nie stanowi wystarczającej ochrony, ponieważ powieki są zbyt cienkie, aby powstrzymać promienie UV. Krótkie promienie UVB przyczyniają się do zapalenia spojówek. Większość bywalców solariów niestosujących okularów po pewnym okresie uskarża się na ślepotę zmierzchową i ślepotę barw. Według europejskich regulacji prawnych właściciel salonu ponosi odpowiedzialność za uszkodzenie wzroku w przypadku braku okularów ochronnych.

Ostrość widzenia jest podstawowym elementem higieny i bezpieczeństwa pracy.

Do 2020 roku 70% światowej populacji będzie wymagało korekcji wad wzroku.

Wzrok nasz nie jest przyzwyczajony do widzenia z bliska. U 45% Eskimosów zaobserwowano krótkowzroczność, kiedy naukę ustną zastąpiono czytaniem i pisaniem – wada ta występowała w tym rejonie świata zaledwie w 1%.

Najlepiej i najbezpieczniej korygują wzrok soczewki. Lekarze twierdzą, że soczewki może nosić nawet 90% pacjentów, tymczasem w Polsce korzysta z nich zaledwie 2%. (Soczewki stosowane są od 1889 r. – Szwecja) Najnowocześniejsze

soczewki są silikonowo-hydrożelowe.

Podobnie jak ćwiczenia relaksacyjne utrzymują ciało w dobrej kondycji fizycznej, tak również techniki codziennego relaksu oczu przyczyniają się do lepszego widzenia.

1.5 Demakijaż

1.5.1 Wykonywanie demakijażu oczu

wilgotną połowę płatka kosmetycznego połóż na dolnych powiekach;

poproś klientkę o zamknięcie oczu;

wilgotnym wacikiem z naniesioną emulsją do demakijażu oczu zmyj maskarę z rzęs, wykonując ruchy w kierunku od nasady rzęs do ich końcówek;

zdejmij i wyrzuć płatek;

zmywacz nanieś na grzbiet lewej dłoni;

3 palcem lewej dłoni unieruchom skórę w zewnętrznym kąciku oka klientki;

3 palcem prawej dłoni nabierz zmywacz i połóż go na górnej powiece oka;

rozprowadź zmywacz na powiece górnej na zewnątrz i na dolnej w stronę nosa, delikatnie go wmasowując;

zmyj wilgotnym wacikiem górną i dolną powiekę w tym samym kierunku, w którym był rozprowadzany zmywacz;

13


sprawdź oczyszczenie oka;

połóż na powiekach płatki nasączone 3% roztworem kwasu borowego.

1.5.2 Wykonywanie demakijażu ust

wilgotny płatek kosmetyczny z naniesioną emulsją do demakijażu ust połóż na zamkniętych ustach;

lekko dociśnij płatek i odczekaj chwilę;

delikatnie przytrzymaj ręką kąciki ust, by nie rozciągać skóry;

ruchem zbierającym złóż płatek na połowę;

zdejmij pomadkę najpierw z wargi dolnej, a następnie z górnej wargi;

w razie potrzeby czynność powtórz.

1.6 Literatura

1.6.1 Literatura obowiązkowa

Drygas B., Mrozowska M., Szpindor R., A.61 Kosmetyka pielęgnacyjna i upiększająca – Twarz szyja i dekolt, Wyd. Nowa Era, Warszawa 2013.

1.6.2 Literatura uzupełniająca

Dylewska-Grzelakowska J., Zabiegi upiększające twarzy szyi i dekoltu – kwalifikacja, Wyd. WSiP, Warszawa 2013.

1.7 Spis rysunków i tabel

Rysunek 1.1 Cera normalna ........................................................................................................................ 3

Rysunek 1.2 Piegi ............................................................................................................................................ 5

Rysunek 1.3 Zmarszczki ............................................................................................................................... 6

Tabela 1.1 Fototypy ........................................................................................................................................ 8

1.8 Spis treści

1 Diagnostyka stanu skóry w zabiegach upiększających twarz i okolice oczu .................. 2

1.1 Wprowadzenie do diagnozy ........................................................................................................ 2 1.1.1 Rodzaje cer ...................................................................................................................................... 2 1.1.2 Zmiany skórne najczęściej obserwowane przez kosmetyczkę................................... 4 1.1.3 Dolegliwości i choroby oczu ..................................................................................................... 6

1.2 Diagnoza .............................................................................................................................................. 7 1.2.1 Gromadzenie danych .................................................................................................................. 7 1.2.2 Analiza danych .............................................................................................................................. 9 1.2.3 Rozpoznanie ................................................................................................................................... 9

14


1.3 Przeciwwskazania do zabiegów upiększających twarz ................................................. 10 1.4 Higiena wzroku ............................................................................................................................. 10 1.5 Demakijaż ........................................................................................................................................ 12

1.5.1 Wykonywanie demakijażu oczu .......................................................................................... 12 1.5.2 Wykonywanie demakijażu ust ............................................................................................. 13

1.6 Literatura obowiązkowa ............................................................................................................ 13 1.7 Literatura uzupełniająca ............................................................................................................ 13 1.8 Spis rysunków i tabel .................................................................................................................. 13

Education

Diagnostyka stanu skóry