Download pdf - Szkoła Podstawowa nr 42 im. K. I. Gałczyńskiego w ... · Nazwę wigilia Kościół katolicki przejął z terminologii starożytnego ... pierwsi zaczęli wypiekać zakonnicy z klasztoru

Szkoła Podstawowa nr 42 im. K. I. Gałczyńskiego w Lublinie numer 8

rok szkolny 2013/2014 3 XII 2013

Koło informatyczno-dziennikarskie Strona 1




W I G I L I A I B O Ż E N A R O D Z E N I E

K I E D Y Ś I D Z I Ś

Na początek…

W polskiej tradycji najbardziej uroczystym i wzruszającym wieczorem w roku jest wieczór

Wigilijny, rozpoczynający święta Bożego Narodzenia. Na przestrzeni

wieków zwyczaje ludowe i obrzędy religijne różnych wyznań,

narodowości i kultur łączyły się ze sobą, scalały, następnie zanikając

lub wzbogacając się tworzyły nowe zwyczaje, obecne w dzisiejszych

czasach.

Nazwę wigilia Kościół katolicki przejął z terminologii starożytnego

Rzymu [łac.vigiliae - nocne czuwanie], w którym nazywano tak

czwartą część nocnego czuwania straży. Wczesne chrześcijaństwo

określało wigilią nabożeństwa nocne lub wieczorne przed

ważniejszymi świętami. Obecnie w Polsce słowo wigilia odnosi się do

dnia poprzedzającego Boże Narodzenie, do uroczystej kolacji, również

do dnia poprzedzającego większą uroczystość.

Kiedyś…

Kiedyś na choinki zakładało się świece

woskowe, ponieważ nie było świeczek

elektrycznych.

Ozdoby robiono ze słomy, z bibuły.

Na choinkę zawieszano różne słodkości.

Dzieci nie dostawały wtedy prezentów.

Od samego rana trwały

przygotowania. Wkładano

pod obrus sianko i opłatki.

Na wieczerzy było

12 potraw. Można było jest

jeść, dopiero po zauważeniu

pierwszej gwiazdki.

Wszyscy wspólnie siedzieli

przy stole i śpiewali kolędy.

Dziś…

Na choinki zakładamy przeróżne ozdoby:

ozdoby z bibuły, bombki przeróżnych

kształtów, a także cukierki. Dzieci, a czasami

dorośli dostają prezenty. Można je

rozpakować dopiero wieczorem. Pod obrus

wkładamy sianko. Na stole jest 12 potraw.

Przed

jedzeniem

dzielimy się

opłatkiem.

Tradycja

o pierwszej

gwiazdce

i śpiewaniu

kolęd się

nie zmieniła.




Ś W I Ę T Y M I K O Ł A J - W I E M W I Ę C E J

Święty Mikołaj – postać starszego mężczyzny z brodą ubranego w czerwony strój, który wedle

różnych legend i bajek w okresie świąt Bożego Narodzenia rozwozi dzieciom prezenty saniami

ciągniętymi przez zaprzęg reniferów. Według różnych wersji zamieszkuje wraz z grupą elfów

Laponię lub biegun północny.

Historia postaci - Ikona przedstawiająca świętego Mikołaja, biskupa Miry, pierwowzór postaci

świętego Mikołaja Święty Mikołaj, biskup Miry, ze względu na przypisywane mu legendą

uczynki (m.in. cały majątek rozdał biednym), został pierwowzorem postaci rozdającej

prezenty dzieciom. Przedstawiany jako starzec z okazałą brodą,

często w infule i pastorałem, z workiem prezentów i pękiem rózg w ręce.

6 grudnia (w rocznicę śmierci świętego) grzecznym dzieciom

przynosi prezenty (zwykle słodycze),

a niegrzecznym (na ostrzeżenie) rózgę.

O B C H O D Y W I G I L I I W I N N Y C H K R A J A C H

Kochani dziś postaram się Wam opisać jak w innych krajach spędza się Wigilię. Wiadomo

jest, że u nas w Polsce Wigilia jest świętem bardzo rodzinnym i najważniejszym dniem

w roku. Natomiast w wielu krajach nie ma aż takiego dużego znaczenia jak dla nas Polaków.

Podobnie jednak jak u nas w Polsce Wigilię obchodzi się na Litwie, w Czechach i na Słowacji.

Anglia - Wiecie kochani, że w tym kraju Wigilii praktycznie nie ma. Tylko w pierwszy dzień

Świąt spożywają oni pieczonego indyka z nadzieniem z szałwii i cebuli, pieczonymi

ziemniakami, brukselką, w sosie borówkowym.

Austria - Tutaj natomiast w Wigilię spożywają karpia albo kaczkę, jakieś proste ciasto,

pieczone kasztany, migdały, pierniki, wino z korzeniami. A w niektórych miastach na

rynku śpiewa się wspólnie kolędy.

Belgia – Wieczerzę wigilijną często zamienia się na śniadanie świąteczne w restauracji a

daniem tradycyjnym jest indyk z puree kasztanowym i borówkami, kaszanka

bożonarodzeniowa z rodzynkami.

Boliwia – Tam w Wigilię święci się własnoręcznie wykonane figurki i po święceniu ich

wszyscy bawią się całą noc.

Dania – Tutaj w Wigilię spożywają pieczoną kaczkę i ryż z owocami w miseczkach, a w

jednej z nich znajduje się migdał i osoba która dostanie tą miseczkę z migdałem

dostaje dodatkowy prezent. Swoją drogą to mi się to nawet podoba.

Filipiny - W Filipinach natomiast cały adwent przystraja się domy i ulice. Odprawia się

nowennę, a w ostatni jej dzień przedstawia się żywą szopkę.




N I E K T Ó R E O B Y C Z A J E ,

C H A R A K T E R Y S T Y C Z N E D L A P O L S K I E G O

B O Ż E G O N A R O D Z E N I A :

Na wsi stawiano kiedyś często niewymłócone snopy zboża w czterech

kątach izby w której odbywała sie wigilijna wieczerza. Wierzono również, że o północy

zwierzęta rozmawiają ludzkim językiem, lecz podsłuchanie takiej rozmowy nie przynosiło

szczęścia.

Powszechnym obyczajem jest kładzenie siana pod obrus, którym nakryto stół wigilijny.

DZIELENIE SIĘ OPLATKIEM

Najważniejszym i najbardziej wzruszającym momentem było

i jest dzielenie sie poświeconym opłatkiem. Staropolskie opłatki były

różnokolorowe i bardzo ozdobne. Dziś opłatki są białe i ozdobnie

wytłaczane.

Nazwa "opłatek" pochodzi

od łacińskiego słowa "oblatum",

czyli dar ofiarny. Dawniej

człowiek składał ofiary

nieznanym siłom - wodzie,

piorunom, wiatrom, trzęsieniom

ziemi, by ustrzec się od tego wszystkiego, co mogło mu

zagrażać. Praktyka pieczenia chleba przaśnego,

niekwaszonego, takiego, jakiego używał Pan Jezus przy

Ostatniej Wieczerzy, pochodziła z czasów biblijnych,

od Mojżesza i zachowała się w Kościele do dziś, choć

obecnie ten chleb ma inny wygląd, jest bielszy, cieńszy

i delikatniejszy. Opłatki, jakie my dziś znamy (nebula -

mgiełka) pierwsi zaczęli wypiekać zakonnicy z klasztoru benedyktyńskiego we Francji. Stamtąd

zwyczaj ten rozpowszechnił się na całą Europę

i wraz z chrześcijaństwem przybył także do Polski.

Opłatek używany był jednak wyłącznie do Mszy

św. i do konsekracji komunikantów dla wiernych.

Dopiero od XV wieku stał się bardziej popularny,

kiedy nastąpił jego masowy wypiek. Był

przekąską do wina, środkiem do pieczętowania

listów, smarowany miodem był przysmakiem

dzieci. Pięknym staropolskim zwyczajem jest

zapraszanie na Wigilie ludzi samotnych - tak aby

w ten wieczór nikt nie był opuszczony i smutny.




JASEŁKA

Pierwsze jasełka urządził dawno temu, w roku 1223, wielki miłośnik Dzieciątka Jezus -

św. Franciszek z Asyżu w skalnej grocie w Greccio. Ojcowie i bracia z Zakonu zwyczaj ten

ponieśli na cały świat, w tym także do Polski, gdzie już pod koniec XIII wieku pojawiły się

figury przedstawiające całą scenę Bożego Narodzenia. Nadszedł jednak czas, gdy ludziom

znudziło się coroczne oglądanie drewnianych czy kamiennych figur. Pomysłowi bracia zakonni

zaczęli więc wystawiać najpierw ruchome figury, później zaś kukiełkowe i właśnie takie

widowiska zaczęły gromadzić wielkie tłumy ludzi. Niestety reakcja ludzi na te przedstawienia nie

była godna miejsca w jakim je wystawiano - kościoła i dlatego jasełka z nich usunięto. Zaczęto je

wystawiać w różnych miejscach (większych domach, placach, ulicach). Jasełka zawsze

rozpoczynają się sceną zbudzenia pasterzy przez aniołów. Zawsze jest też w nich scena na

dworze okrutnego króla Heroda, jest śmierć krążąca wokół jego tronu, która kosą ścina mu

głowę, jest niesforny diabeł namawiający go do zabicia dzieci w Betlejem. Jest oczywiście

Święta Rodzina przy żłóbku małego Jezusa, są pasterze i Trzej Królowie przychodzący z darami.

Nazwa - jasełka pochodzi od słowa "jasła", czyli żłób bydlęcy w stajni. Od tego "żłobu" powstał

żłóbek, a od "jasła" - jasełka, w których głównym elementem jest żłóbek z małym Dzieciątkiem.

Były okresy w naszej historii, gdy zabraniano wystawiania jasełek, tak było w zaborze pruskim i

rosyjskim w czasie niewoli narodowej, tak było w okresie ostatniej wojny, tak było i w czasach

stalinizmu.

PREZENTY

Wigilijny zwyczaj obdarowywania sie prezentami

początek swój bierze jeszcze z rzymskich Saturnaliów.

W późniejszych wiekach przez Kościół został nazwany

Gwiazdka, gdyż prezenty wręczano, gdy na niebie

zauważono pierwszą gwiazdę. Ową gwiazdę utożsamiano

z Gwiazdą Betlejemską. Ponieważ tą częścią wieczoru

wigilijnego najbardziej zainteresowane były dzieci, nic

zatem dziwnego, ze to one z niecierpliwością wypatrywały pierwszej gwiazdki na niebie.




CHOINKA

Na wigilie Bożego Narodzenia niemal

każda polska rodzina umieszcza w swoim

mieszkaniu i dekoruje choinkę. Jest to jedna

z najmłodszych tradycji wigilijnych. Początkowo,

w tym również na ziemiach polskich, popularna

była " jodła ", czyli wierzchołek sosny, jodły lub

świerku zawieszony u pułapu. Drzewko to miało

chronić dom i jego mieszkańców od złych mocy.

Choinka w obecnej formie przyjęła się w

Polsce dopiero w XVIII w. i zwyczaj ten przeniósł

się z Niemiec. Opisuje to m.in. Zygmunt Gloger

w "Encyklopedii Staropolskiej": "Za czasów

pruskich, tj. w latach 1795-1806, przyjęto od

Niemców zwyczaj w Wigilie Bożego Narodzenia

ubierania dla dzieci sosenki lub jodełki

orzechami, cukierkami, jabłuszkami i mnóstwem

świeczek woskowych".

Kościół był początkowo niechętny temu

zwyczajowi, lecz szybko nadal choince chrześcijańską symbolikę "biblijnego drzewa wiadomości

dobra i zła" pod którym rozpoczęła się historia ludzkości. Choinkę wnosi sie do domu w dniu,

w którym wspominamy pierwszych ludzi - Adama i Ewę. Na choince nie może zabraknąć jabłek,

bo właśnie te owoce były na owym biblijnym drzewie, a ponadto jabłko symbolizuje zdrowie.

Wśród iglastych gałązek wiją się łańcuchy, lekkie, słomkowe i bibułkowe, są pamiątką

po wężu-kusicielu. Gwiazda na szczycie drzewka symbolizuje gwiazdę betlejemską, która wiodła

Trzech Króli do Dzieciątka Jezus. Świeczki na gałązkach to jak okruchy ognia, który dawniej

płonął w izbie przez całą noc wigilijna, aby przychodzące na ten czas dusze przodków mogły się

ogrzać. Choinki ubierano także w piernikowe figurki ludzi i zwierząt, lukrowane kolorowo,

posypane makiem, szczególnie okazale

prezentowała się postać Św. Mikołaja.

Tak ustrojona choinka stała w domu

do Trzech Króli. W wielu rejonach

Polski zwyczaj ubierania choinki

zadomowił się dopiero na początku

XX wieku. Obecnie dzięki technice

wystrój choinek znacznie odbiega

od dawnych prostych ozdób i palących

się świeczek.




Ś W I Ą T E C Z N E P R Z Y G O T O W A N I A

Za kilka dni będą święta. Razem z siostrą bardzo się z tego cieszymy. Dziś moja

młodsza siostra, Amelia, zaproponowała mi, abyśmy ubrały choinkę. Zgodziłam się od razu.

Mama dała nam klucze od piwnicy, gdzie jest choinka i inne ozdoby świąteczne. Gdy

pomogłyśmy mamie w przygotowaniu ciast, ubrałyśmy się i poszłyśmy po choinkę i ozdoby.

Jednak okazało się, że jest bardzo dużo pudeł. Postanowiłam, że zawołam mojego brata, Patryka.

Na początku wypierał się wymówkami, że ma już 16 lat i on już z takich rzeczy, jak ubieranie

choinki, wyrósł. Po jakimś czasie go przekonałam i do nas przyszedł. Bardzo mu się spodobała

ta zabawa". Po godzinie wnoszenia wszystkich pudeł do domu, zaczęliśmy ubieranie choinki.

Tylko ja zorientowałam się, że jest późna godzina i nasi rodzice dawno już śpią.

Nie przeszkadzało to nam. Pierwszy raz spędzaliśmy razem, we trójkę, czas. Byłam bardzo

szczęśliwa. Nagle usłyszałam jakiś huk dobiegający z podwórka. Ubrałam buty, kurtkę i wyszłam

na dwór. Okazało się, że to nasza ciocia przyleciała z Londynu razem ze swoją córką Daniele.

Powiedziała tylko, że jest zmęczona po podróży i chce się położyć. Zaprowadziłam ją na górę

do pokoju gościnnego. Zeszłam na dół do salonu i zastałam

tam moje rodzeństwo i Daniele, którzy wygłupiali się. Szybko

chwyciłam aparat, który leżał na stoliku i zrobiłam im zdjęcie.

Około godziny 22 skończyliśmy ubieranie choinki. Amelia

i Daniele poszły do pokoi spać, a ja z moim bratem

postanowiliśmy obejrzeć film. Przygotowałam picie i koce.

Zaczęliśmy oglądać filmy. Minęło sporo czasu zanim

usnęliśmy przed telewizorem. Rano obudziły mnie rozmowy

dochodzące z kuchni. Gdy otworzyłam oczy, zaczęłam budzić

Patryka. Wstał z lekkim oporem, ponieważ się nie wyspał.

Weszliśmy do kuchni i przyłączyliśmy się do rodzinnego

śniadania.

Tamten dzień zapamiętam do końca życia.

Julia kl.VIa

Święta szybko się zbliżają

Święta szybko się zbliżają,

w święta ludzie się kochają.

Przy dzieleniu się opłatkiem,

płyną z oczu łzy ukradkiem.

Życzymy sobie wszystkiego najlepszego,

dając w policzek całusa wielkiego.

W nocy Jezus się urodzi

i serduszka nam odmłodzi.

Wesołe święta.. oby takie były

i oby wszystkie życzenia się spełniły.




L I S P O L A R N Y

ALOPEX LAGOPUS

Rodzina: Psowate

Rząd: Drapieżne

Obszar występowania

Zamieszkuje arktyczne tereny Kanady, Alaski,

Grenlandii, Finlandii, Szwecji, Norwegii i

Rosji, a także tundry i lasy Północy.

Rozmiar i ciężar

Długość ciała: 46- 68 cm. Wysokość: do 28

cm. Ciężar: 14- 9kg.

Wygląd

Nieduże zwierzęta o krępej budowie ciała.

Mają krótkie łapy, małe zaokrąglone uszy

i gęste, wełniane futro. Ogon jest długi

i puszysty, a stopy pokrywa futro. Lisy te

(zwane też pieścami) występują w dwóch

odmianach kolorystycznych: białej

i niebieskiej. Te pierwsze są białe tylko zimą,

a latem przybierają kolor szarobrązowy;

z kolei lisy niebieskie mają futro stalowoszare,

które ciemnieje latem, a jaśnieje zimą.

Pożywienie

Poluje na foki, drobne gryzonie (zwłaszcza

lemingi), ptaki morskie, ryby oraz

bezkręgowce. Nie gardzi padliną zwierząt

zabitych przez inne polarne drapieżniki.

Z braku innych źródeł pokarmu zjada rośliny

i inne substancje organiczne, m.in. odchody

różnych zwierząt.

Rozmnażanie

Samice wydają na świat miot w liczbie 6-12

sztuk (zdarza się nawet do 25 młodych).

Młode rodzą się wczesnym latem po ciąży

trwającej 49- 57 dni. Aby wychować tak liczną

rodzinę, samice muszą korzystać z pomocy

samca.

Tryb życia

Zimą wiele lisów polarnych podąża szlakiem

wędrówek niedźwiedzi i wyrusza za nimi

na zamarznięte morza. Bywają wówczas

całkowicie zależne od tego, co upolują

niedźwiedzie, żywiąc się resztkami, które uda

im się zdobyć. Na terenach wysuniętych

bardziej na południe podstawą diety lisa

polarnego stają się lemingi i dlatego wielkość

populacji lisa polarnego w tych regionach

zmienia się cyklicznie w zależności

od wielkości populacji lemingów.

W miesiącach obfitujących w pożywienie

pieśce znacznie przybierają na wadze.

Ta dodatkowa, gruba warstwa tłuszczu pod

skórą nie daje im zmarznąć i pozwala

przetrwać długie okresy bez jedzenia. Zimą

zwierzęta odpoczywają w otworach w śniegu,

a liczne kryjówki na lądzie pozostawiają

na czas rozmnażania się.

Ciepłe futerko

Lisy polarne doskonale przystosowały się

do życia w niskich temperaturach.

Poszczególne osobniki mogą wytrzymać

temperaturę ok. -50° C. Dwa młode osobniki

w zimowych futrach walczą dla zabawy.




N A D E S E R

C O Ś Z N A U K I I R O Z R Y W K I

Nauka

Być może delfiny rozpoznają swoich kuzynów!

Delfiny wciąż nie przestają frapować ludzi. Ostatnie badania sugerują, że dźwięk, którym delfin nas

„pozdrawia”, może być formą jego … imienia!

Badacze podmorskiej fauny użyli specjalnych urządzeń nagrywających, aby – podążając za

delfinami pod wodą – rejestrować ich piski i odkryć sekret ich komunikacji. Z innych badań wynika,

że te morskie ssaki mają świetną pamięć. Potrafią rozpoznać swoich krewniaków i znajomych nawet

po 20 latach rozstania! Żadne inne zwierze, nie uwzględniając ludzi nie sięga tak daleko w

przeszłość. Delfiny rozpoznają się nawzajem po latach dzięki specyficznym gwizdom. Każdy

gwiżdżę trochę inaczej, podobnie jak każdy człowiek ma inny głos. Zdolności poznawcze delfinów

dorównują kilku wyjątkowym gatunkom- prócz ludzi także szympansom i słoniom.

Rozrywka

Smerfy mają 55 lat!

Choć smerfy wciąż bawią dzieci, to jednak niebieskie ludziki mają już słuszny wiek. Wymyślił je

równo 55 lat temu belgijski rysownik i twórca komiksów Peyo. Pan Peyo był autorem serialu

komiksowego „Johan & Pirlouit” zamieszczanego w belgijskim czasopiśmie „Le Journal de Spirou”.

Jego akcja rozgrywała się w średniowiecznej Europie. Pod koniec października 1958 roku autor

wprowadził do komiksu nową grupę bohaterów, których zadaniem było odzyskanie Magicznego

Fletu. Niebieski stworki przypominające krasnoludki okazały się znakomitym pomysłem. Szybko

zdobyły tak dużą popularność, że stały się bohaterami oddzielnego komiksu, który w krótkim czasie

osiągnął wielki sukces.

Dziś już nikt nie pamięta komiksu „Johan & Pirlouit”,

ale cały świat zna i kocha niebieskie Smerfy.




J A K Z M I E N I Ł S I Ę L U B L I N ?

ul. Dąbrowskiego

Czasami zastanawiamy się jak wyglądał

dawniej Lublin. Dręczy nas wiele pytań

dotyczące naszego miasta.

Jak widzimy:

dawniej w Lublinie, nie było zbyt wiele

roślin

unowocześniono samochody, zegarki,

telefony, komputery i rzeczy codziennego

uczynku takie jak:

maszyny do szycia

maszyny do pisania itp.

Lublin jest jednym z najstarszych miejsc osadnictwa w Polsce, a nazwa miasta* znana

jest już od najstarszych zapisków z 1228 roku.

*sprawdź skąd pochodzi nazwa miasta

(legendy Lublina)

Lublin posiada dwa dokumenty

potwierdzające jego prawa miejskie.

Starszy, wydany 15 sierpnia 1317r.

oraz wydany 25 stycznia 1342r.

przez króla Kazimierza Wielkiego.

Pierwszym znanym dokumentem

lokacyjnym jest ten z 1317 roku.

Najstarszy zachowany plan Lublina:

Okolice Bramy Krakowskiej

K. Bekiewicz ok. 1650r.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Lublin

http://pl.wikipedia.org/wiki/Polska

http://pl.wikipedia.org/wiki/1228




Logomocja – jeden z najbardziej znanych

języków programowania. Zaprojektowany

został pod koniec lat 60. Można w nim robić

animację, obrazki i wiele, wiele innych. Niestety Logomocja nie jest programem darmowym.

Jeżeli jednak nie chcemy płacić pieniędzy za program, możemy pobrać wersję demonstracyjną,

w której jednak jest jedna wada – nie możemy zapisywać zrobionych przez siebie projektów.

Jednak warto czasem podnieść swoje umiejętności w tym programie ponieważ ma on bardzo

dużo zalet i umiejąc go obsługiwać, będzie nam łatwiej później na lekcjach informatyki.

Z A D A N I A M A T E M A T Y C Z N E

D L A D O C I E K L I W Y C H ! ! !

Zadanie 1

Załóżmy że dziś jest piątek, 15 czerwca. Jaki dzień tygodnia wypadnie 4 lipca?

Zadanie 2

Rok szkolny skończy się 25 czerwca. Ile dni pozostało do końca roku szkolnego (przyjmij że luty

ma 28 dni), jeśli jest dzisiaj:

a) 8 maja b) 15 marca c) 29 października

Zadanie 3

Pani Ala poszła do fryzjera na godz. 16:00 i była tam 60 minut. Od fryzjera pojechała do

koleżanki (przejazd zajął jej pół godziny), gdzie spędziła 50 min.. Droga do domu zajęła jej 5

kwadransów. O której godzinie pani Ala dotarła do domu?




Krzyżówka świąteczna

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

1. Św. Mikołaj przechodzi przez niego.

2. … Bożego Narodzenia.

3. Wieszamy ją na szpicy choinki.

4. Wisi na choince.

5. Wisi na igłach choinki.

6. Jemy go często na Wigilię.

7. … Chrystus.

8. Znana potrawa na Wigilię.

9. Ubieramy ją.




Dorada faszerowana kaszą gryczaną

Składniki, 2 porcje (nadzienia wystarczy też na 3 ryby):

2 całe dorady (ryba okoniokształtna)

sól morska i świeżo zmielony pieprz

1 cytryna lub limonka

2 łyżki masła

2 gałązki natki pietruszki

1/2 szklanki białego wina

Farsz z kaszy gryczanej i suszonych grzybów:

1/2 szklanki suszonych podgrzybków lub

borowików

50 g (1/2 woreczka) kaszy gryczanej, ugotowanej

2 łyżki masła

1 nieduża cebula, pokrojona w kosteczkę

2 ząbki czosnku, drobno posiekane

4 gałązki natki pietruszki

2 łyżki tartego Parmezanu (niekoniecznie)

1 małe jajko

PRZYGOTOWANIE:

Przygotować farsz z kaszy gryczanej i grzybów: Grzyby włożyć do miseczki, zalać

zimną wodą i moczyć przez minimum 2 godziny. Kaszę gryczaną ugotować zgodnie z instrukcją

na opakowaniu. Na patelni rozgrzać 2 łyżki masła, na małym ogniu zeszklić cebulę i czosnek,

dodać odsączone i pokrojone na mniejsze kawałki grzyby. Doprawić solą morską i świeżo

zmielonym pieprzem. Smażyć na małym ogniu, nie rumieniąc, przez około 5 minut. Ugotowaną

kaszę gryczaną włożyć do miseczki, dodać usmażone grzyby, posiekane listki z 4 gałązek natki

pietruszki, Parmezan oraz jajko. Farsz wymieszać, doprawić ewentualnie solą morską i świeżo

zmielonym pieprzem.

Piekarnik nagrzać do 220 stopni. Naczynie lub naczynia żaroodporne posmarować

oliwą lub masłem. Rozciąć rybie brzuchy, łyżeczką wyjąć wnętrzności, dokładnie opłukać. Na

jednym boku zrobić kilka nacięć nożem "na krzyż". Ryby skropić sokiem z połowy cytryny lub

limonki, oprószyć solą i pieprzem. Brzuchy napełnić farszem (może pozostać trochę nadzienia).

Ryby ułożyć w naczyniu lub naczyniach żaroodpornych ponacinanym bokiem do góry.

Ułożyć wiórki z 2 łyżek masła, obok ryby położyć drugą połowę cytryny lub limonki

(przekrojoną jeszcze na pół) oraz wcisnąć 2 gałązki natki pietruszki. Do naczynia wlać wino i

wstawić do nagrzanego piekarnika. Piec przez 15 - 20 minut, jak ryba się zrumieni, zmniejszyć

temperaturę do 180 stopni i piec jeszcze przez około 20 minut, aż będzie upieczona w środku.