Download pdf - JS Promenade ‘10 p.5 Noong Pebrero 12,

M U L A S A K A B A T A A N , P A R A S A K A B A T A A N

JS Promenade ‘10 p.5 Noong Pebrero 12, 2010, ang Juniors at Seniors ay nagbihis ng mga mistoryosong katauhan sa “Mystery Ball”.

Mga Pelikulang May Pinanggalingan p.9 Tunghayan ang mga iba’t ibang katauhan at kwento sa likod ng kamera.

“Big Three” ng NDTC p.12 Kilalanin at alamin kung bakit tinawag silang “Big Three” ng NDTC.

7th NSQ, NILAHUKAN NG ESTUDYANTE NG NDTC Para mahubog ang mga abilidad ng mga kabataan sa laran-gan ng siyensya, ginanap ang tau-nang 7th National Science Quest noong Pebrero 3-5 taong 2010 sa Lungsod ng Tabaco, Albay. Isa sa mga rehiyong nakasali ay ang Rehi-yon 12( SOCSKSARGEN )kasama ang 20 kalahok pati ang kanilang mga tagapamatnubay ng lungsod ng Tacurong . Sinimulan ang patimpalak ng isang parada ng mga kalahok kasama ang kanilang mga taga-pamatnubay ng mga iba’t ibang rehi-yon sa Pilipinas, mga alas 2:00 ng hapon araw ng Pebrero 3. Tumagal halos ng 2 oras ang parada sa paligid ng lungsod ng Tabaco. Nata-pos ang parada sa Sports Complex ng Tabaco National National Highschool, ang pinakamalaking pang-sekundaryang paaralan sa lungsod ng Tabaco. Mahigit 7,100 na mga estudyante ang nagbigay aliw sa mga manlalahok sa pamam-agitan ng isang katutubong sayaw gamit ang “tabak” , kung saan nagmula ang pangalan ng kanilang lungsod. Natapos ang paunang palatuntunan bandang 5:00 na ng

hapon. Pebrero 4 na ginanap ang tunay na kompetisyon ng mga kalahok mula sa iba’t ibang rehiyon. Ang mga iba’t-ibang palig-sahan ay ang mga Sci-Dama, Collage Mak-ing, Improvised Teach-ing Pangelementarya at sekundaryang, Sci-ence Quiz at Investi-gatory Project. Nag-simula ang bawat paligsahan ganap na 8:00 ng umaga sa Tabaco Na-tional High School. May isang natatanging estudyante ng Notre Dame Of Tacurong College, High School De-partment na si Lemuel Bravante, isang fourth year na estudyante ka-sama ang kanyang tagapamatnubay na si Bb. Rona Muyco, ang nakila-hok sa nasabing patimpalak. Col-lage Making Contest ang kanyang sinalihan at napanalunan sa Re-gional Science Quest. Eksantong 9:00 ng umaga nag-umpisa ang paligsahan sa paggawa ng Collage at kasama niya ang 26 kalahok mula

sa iba’t ibang rehiyon maliban sa rehiyon ng ARMM dahil sa kakulan-gan ng pondo. Natapos ang paligsa-han bandang 11:30 na ng umaga. Ang pinakahihintay na Awarding Ceremony ay ginanap Pe-brero 5 ng 2:00 ng hapon sa Tabaco National High School. Dito nauwi ng Rehiyon 12 ang pang-apat na karangalan sa Improvised Teaching( Elementary). Nauwi naman ng re-hiyon ng NCR ( National Capital Re-gion) ang pangkabuuang panalo kasama ang Collage Making . Nagtapos ang 7th National Science Quest ng isang panghuling palatuntunan sa JC Lagman Gym-

Ang mga kalahok kasama ang kanilang mga tagapamatnubay.

Ginanap ang isang akti-bidad sa Pamantasan ng Notre Dame of Tacurong College High School Department, ang “Personality Development Seminar” na naglalayong ma-pabuti at mapaganda ang mga pag-uugali ng mga estudyante sa darating na JS Prom noong Enero 15 na ginanap sa Notre Dame gymnasium. Pinanguna-han nito ni Bb. Emily Jamo-rabon na naging guest speaker at sa pakikipagtulungan ng Third year level Coordinator na si Gng. Windelyn Bermejo. Ito’y dinaluhan ng ma-higit 300 na Junior at Senior na mga estudyante sa pagha-handa na rin sa gaganaping JS prom na may temang “ Mas-

querade” ngayong buwan ng Pebrero. Ang programa ay nag-simula sa taimtim na panalangin na pinangunahan ng isang estudyante ng Junior. Pagkatapos ay ipinakilala na ang magiging tagapagbigay-aral sa mga estudyante. Mata-pos ang mahabang talakayan ay binigyan ng parangal si Bb. Jamorabon bilang pasasalamat sa kanya. Nagtapos ang pro-grama ng isang panalangin. Ang Personality Development Seminar ay nagtapos at nagta-gumpay dahil na rin sa pakikisama at pakikipagtulun-gan sa lahat ng mga nakiba-hagi ng nasabing seminar. (John Paul Art Echavaria)

PERSONALITY DEVELOPMENT SEMINAR, DI-NALUHAN NG MAHIGIT 300 ESTUDYANTE

Pebrero 23, 2010 Unang Edisyon

Isa sa mga araw na hindi dapat nating palam-pasin at kalimutan ay ang ating mga kaarawan. Ang araw na nagbibigay ngiti sa ating mukha at pinagha-handaan ng husto lalo na ang mga Pilipino na hindi nagpapahuli sa mga sele-brasyon. Noong ika-18 ng En-ero, ang pinakaimportan-teng tao dito sa probinsya ng Sultan Kudarat at ang gobernador ng probinsya na si Pax Mangudadatu, Al Kaj. ay nagdiwang ng kan-yang kaarawan sa Dios-dado Macapagal Cultural Center and Sports Com-plex, Isulan, Sultan Kuda-

rat. Inimbitahan ang Notre Dame of Tacurong College, Talindak at Balintaw Dance Troupe upang magbigay ng kasiyahan at aliw sa ating Gobernador. Kasama ang kanilang mga tagapamagi-tan na sina Bb. Emily Jamorabon at Bb. Aleta Alvior at sinuportahan na-man ng ating Bise Presi-dente sa Akademiko na si Gng. Nenita Garcia. Hindi rin pahuhuli sa selebrasyon ang malalapit sa puso ng ating butihing Gobernador lalo na ang katrabaho at kaibigan niya sa pulitika. Nagtapos ang

NDTC, INIMBITAHAN SA KAARAWAN NG GOBERNADOR NG SULTAN KUDARAT

Pahina 2 Pebrero 23, 2010

Lapis ng Kalayaan, Papel ng Karahasan ni John Paul Art Echavaria

Matapos ang madugong pangyayari ng dalawang magkatunggaling lahi, wala parin ang hustisya sa mga inosenteng mamamahayag at mga sibilyan sa nasabing pi-nakamarahas na nangyari sa taong 2009. Hindi makuha-kuha ang hustisyang hinahanap at kapayapaan sa kanilang mga puso dahil sa pagtuturuan, kasinungalingan at kabali-wan ng mga nasasakdal sa kasong ito. Puro dayaan at walang disiplina ang mga taong may kasalanan at nasasak-dal sa pinakamatinding karahasan at patayan sa Maguin-danao. Kaya nga, ang lahat ay apektado na nito. Ang masa-kit at masama pa ay nadadamay ang mga kanilang kababa-yan, kapamilya o kadugo sa mga nangyayari. Tulad nalang ng mga mag-aaral na ngayon ay takot ng pumasok sa paara-lan dahil baka magaya sila sa kanilang mga kaanak. Takot, na sila ay magaya sa larawan ng Maguindanao Massacre. Noong Nobyembre 23,2009, niyanig at nagbigay ng takot sa buong bansa and isang walang pusong balita. Balitang may tunay na kahulugan at pinag-ugatan. Balitang nagbigay takot sa lahat ng mga mamamayan at estudyanteng inosente sa nasabing pangyayari. Walang magawa kundi mag-kulong habang balot sila ng takot at pangamba. Bakit ganoon nalang? Nadadamay ang lahat, lalo na ang mga magbibigay ng pag-asa ng ating bayan. Kailan nga ba lalabas ang katotohanan at babayaran ng may kasalanan? Anong gagawin natin eh, patuloy ang sagupaan ng hindi matapos tapos na mga “hearing” at inggitan ng mga pamilyang nasa likod ng kamera ng madugo at marahas na pangyayari sa ating bansa. Ang pangyayaring ito’y tila itim na uwak ang buma-balot sa ating mga inosenteng mata. Mga inosenteng luha rin ang bumaha sa ating mga puso’t isipan. Mga mag-aaral na walang kinalaman sa pangyayari. Ngunit sino ang apektado? Hindi ba ang mga kadugo at kapamilya ng mga nasasakdal o biktima man ng marahas na pangyayari? Anong dapat nating gawin? Kaawa-awa naman ang kanilang mga kapamilya na estudyante pa lamang at simpleng pumapasok sa paaralan upang matuto at maging “somebody” sa hinaharap. Sa mga mag-aaral na apektado ng pangyayaring ito, magtiwala at sikap lang ang inyong ilalagay at itatak sa isipan. Lalo na ngayong panahon, gulo lang ang nagbibigay takot sa inyong mga puso’t damdamin. Patuloy ninyo lamang sulatan ang inyong malinis na papel, basahin ang mga aklat at sagutin ang mga katanungang inyong naiisip o sa tingin mo’y mahirap. Tandaan niyo lang na nariyan ang Panginoon o Allah na guma-gabay sa inyong araw-araw na gawain. Huwag kayong matakot dahil iyan lamang ang magbibigay ng kawalan ng inyong bu-hay. Lapis ng kalayaan and dapat nating gamit sa papel ng mga karahasan at kahayupan. Tayong mga mag-aaral ay may karapatang mabuhay ng payapa dahil tayo ang kinabukasan ng bayan. Huwag nating isipin ang mga gulo at pangamba sa ating kapaligiran lalo na ngayon na kinakailangan nating magsikap sa pag-aaral. Imbes na baril ang kanilang hawak eh, sana’y lapis at papel ang kanilang ibinigay nang sa gayun ay tahimik at makakatulong pa sa kaalamanan ng isang batang nag-aaral. Mga larawan ng takot na mag-aaral ang aking nakikita. Larawang para nga bang nakakamatay rin. Gaya nalang ng aking isang kaibigan na umalis muna upang magtago at manahimik upang makaiwas sa init ng laban ng dalawang panig. Hindi ba napaka-pangit sa ating mga mata at na-kakaapekto ito sa kanyang buong buhay? Ngunit sa mga pagli-pas ng araw eh, dumating siya na may tuwa sa labi dahil alam niyang wala ang kaguluhan(kahit na mayroon pa) ng dalawang magkatunggaling pamilya. Bakit ganoon nalang? Ang mga magkakalahi ang nagaaway-away? Para saan? Sa kanilang bulsa? O pawang

kakupitan sa mga kaban ng mamamayan? Hiling ko lang na-man ay konting respeto sa may mga sariling buhay. Bakit, kayo lang ba ang nabubuhay sa mundong ito? Putang ina kayo! Patawad sa aking sasabihin ngunit ako’y naaawa hindi lang sa aking kaibagan kundi pati na rin sa mga nadamay na mga kadugo at kalahi ng dalawang pamilya. Sa bawat problema ay mayroong magandang solusyon. Kailangan lang naman na huwag lamang nating isipin ang ating kapakanan ng ating sarili kundi pati narin ang mga kalagayan ng iba. Gamitin natin ang talinong ibinigay sa atin sa mabuting mga paraan. Marami tayong yaman at sana’y gamitin natin ito sa tamang oras at lugar. Huwag mo sabihing “wala akong kinalaman”, dahil sa puso namin ay papel ka ng KARAHASAN!

————————————————Pluma————————–—————

John Paul Art Echavaria Punong Patnugot

Vanessa Marie Lim Nathaly Gay Estares

Katuwang na Patnugot

Lemuel Bravante Patnugot ng Sining

Paulo Miguel Segura Patnugot ng Balita

Jomar Usman

Patnugot ng Lathalain

Ian Marc Mina Patnugot ng Pampanitikan

Leobelo Jofel Delicana Patnugot ng Isports

Marie Valerie Lim

Patnugot ng Disenyo

Mga Umambag Clemen Julian Dancel , Kristine Joy Espinel,

Desiree Fernandez

————————————————Pluma————————–—————Pahina 3 Pebrero 23, 2010

“Kabataan ang pag-asa ng bayan” iyan ang bukam-bibig ng mga taong umaasa sa mga kabataan. Sa ating mun-dong ginagalawan, ang kahirapan ang unang hadlang sa at-ing tagumpay. Kailan pa kaya mapapatunayan na tayong mga kabataan nga ang pag-asa ng bayan kung salat tayo sa kaalaman? Lahat ng tao ay may iba’t- ibang pangarap sa buhay at sa gustong abutin. At ang unang yapak upang maabot natin ito ay makapag-aral sa paaralan. Dito ay kung saan natututo tayong sumulat, bumilang, bumasa at naturuan ang ating sarili na maging edukadong tao. Lalo na ang ating mga magulang na naging unang guro natin at handang gawin ang lahat upang tayo’y ipasok sa magandang paaralan at makuha ang gusto nating mithiin sa buhay. Sa mga kabataang nan-inirahan sa taas ng bundok, sila ay lumalakad ng ilang kilo-metro upang makapasok lamang sa paaralan. Ang iba na-ma’y nagtatrabaho para matugunan ang mga gastusin sa paaralan. Masasabing napaka- importante nga ng edukasyon sa atin at ang kayamanang hindi makukuha sa atin. Paano kung sa isang araw ay tayo’y hihinto sa pag-aaral dahil sa kahirapan? Ang kahirapan ay ang matinding kalaban ng buong mundo, lalo na dito sa Pilipinas. Isang uri ng sakit na ma-hirap hanapan ng lunas sa patuloy na paglala ng ating bansa. Milyung- milyong Pilipino ang nagugutom, nagkakasakit at

hindi na nakakapag-aral na nagiging hadlang sa ating mga pangarap. Sa sitwasyon ng ating bansa, habang palaki ng palaki ang populasyon ay mas maraming tao ang naaapektu-han. Mga Pilipinong walang trabaho at sa kadahilanan na rin ng mga makabagong teknolohiya na hindi na kailangan ng tao na nagtatrabaho. Isa rin kung bakit tayo’y naghihirap ay dahil na rin sa ating pamahalaan na kung saan patuloy pa rin ang pagkukurakot sa pondo ng bansa na dapat ay ipamahagi sa iba’t-ibang pangangailangan ng Pilipinas. Nadadamay tayo sa mga masasamang gawain ng ating gobyerno. Kaya ang ibang Pilipino ay lumuluwas sa ibang bansa upang kumita ng malaking pera na makakatugon ang pangangailan-gan ng kani- kanilang pamilya na naiwan dito sa ating bansa. Lalo na ang mga propesyonal na manggagawa na umaalis na rin kaya nagkakaroon ng “Brain Drain” o pagkaubos ng mga propesyonal na makakatulong sa pag- ahon ng ating bansa. Malaking epekto ang kahirapan sa ating bansa. Sa aking pananaw, hindi hadlang ang kahirapan sa ating edukasyon. Maaabot natin ang tuktok ng tagumpay kung tayo ay may tamang determinasyon at pagsisikap upang tayo’y makapag- aral. Huwag nating sayangin ang pagkakataon na makapag- aral dahil maraming bayaning guro ang handang tumuro at ilaan ang kanilang oras sa atin. Kaya nating iahon sa kahirapan ang ating bansang Pilipinas at paunlarin ito sa takdang panahon.

Kahirapan: Sagabal sa Edukasyon ni Paulo Miguel Segura

Sa dami ng problema ng bansang Pilipinas, hirap at sakit ang nadarama ng mga kapos at walang pag-asa sa buhay. Dumaragdag pa ang mga adik sa masasamang bisyo, gawain at salita. Mga tam-bay na kabataan ang nakikita at mga walang trabaho ang nata-tanaw. Sila ang mga adik na walang patutunguhan at walang ki-nabukasan. Mga lulong sa bisyo na dapat ay lulong sila sa was-tong pag-aaral. Imbes na makakatulong sa paglusong ng maunlad na Pilipinas eh, hirap ang kanilang inihahandog. Kaya nga’t hindi nakapagtataka na ang Pilipinas ay mahirap pa sa mahirap. Ang masama pa ay nakaiipluwesya sa iba ang kanilang pagiging adik sa kani-kanilang mga bisyo. Hindi ba dapat ang kabataan ang pag-asa ng ating bayan? Eh bakit ganito ang nangyayari? At anu-ano ang mga bisyo ngayon ng mga pesteng kabataan?

Isa sa talamak na bisyo ng mga estudyanteng kabataan ngayon ay ang paninigarilyo,hindi ba? Dahil dito, ang ibang hindi natututo ay biglang natuto na dahil sa impluwensya ng mga kaibi-gan o kabarkada. Hindi ka makakaila na walang negatibong epekto ito dahil sa totoo lang ,dito nagsisimula ang mga sakit at polusyon na siyang tumatama sa mga inosenteng tao. Alam mo ba na ang paninigarilyo ay dapat sanang ibasura at sunugin. Ngunit sa paglipas ng panahon ay tila mas lalo pang dumami ang nagiging adik sa bisyong ito. Anong dapat natin gawin? Hindi ba marami kang nagagastos dahil lang sa pamimili ng sigarilyo? Eh kung sana inipon mo ay nakatulong ka pa sa sarili mo at may pambili ng mga nararapat na bilhin upang mabuhay ka ng malu-sog. Oo, inaamin ko, na noon ay ang paninigarilyo ay magandang pang-gaan ng kalooban ngunit sa ngayon batay sa pag-aaral ng mga siyentipiko ay nagdudulot ito ng mga sakit tulad na lang ng tubercolosis, cancer at iba pa. Hindi lang ito nakakaapekto sa iyo kundi pati narin sa mga taong nakakaamoy ng baho mo. Nali-wanagan ka na ba? O gusto mong ipagpatuloy ang paninigarilyo mo habang unti-unting manghina at mamatay. Sa mga kabataan ay mag-aral na lang tayo ng mabuti para may maganda tayong kinabukasan.

Ang pagiinom naman ng alak ay bisyo narin ng kabataan ngayon, mapalalake o babae man. Walang pinipili basta’t may okasyon man o ordinaryong araw lang. Ano ba kasi ang natutu-

long nito sa ating katawan? Eh sa katunayan nga dito nag-uugat ang patayan o pagkapikunan. Umamin……. Anong dapat nating gawin dito? Eh para bang “Universal Drink” na ng mga kabataan ang alak,hindi ba? Ayon sa pag-aaral, ang pagiinom ng alak ay ang may pinakamatapang na inumin at minsa’y nagdudulot ng masamang epekto sa katawan. Alam ko, na kaya umiinom ang isang tao ng alak dahil sa mga problema at sakit sa ulo. Teka nga, alak lang ba talaga ang solusyon dyan? Sobra ka naman. Kaya hindi umaasenso ang Pilipinas eh, dahil ganyan tayo magisip at kumilos. Tumayo ka nga diyan at huwag maghilu-hiluan.

At isa pa sa may pinakamataas na bisyo ng mga kabataan ngayon ay ang “Sex” na salita. Bakit kapag ito ang pinaguusapan ay “in na in” sa mga kabataan? Ganito na ba talaga kaimportante? Una na dito ay ang” pornography” o mas kilala sa salitang porn. Ang mga kabataan ngayon ay laway na laway sa mga porno-graphic na mga larawan. Ganito na ba kababa ang mga kabataan natin ngayon? Paano nalang ang mga kabataan sa susunod na henerasyon? Ang tanong natin ay ano ang epekto nito sa paguugali ng isang bata. Siyempre ano pa nga ba, eh mga bastos at negatibong paguugali sa kapwa tao lalo na sa mga kababaihan. Dapat gumawa na ng aksyon ang pamahalaan dito at mga magu-lang na gustong maging matino ang kanilang mga anak. Siguro sa una, mahirap iwasan dahil nga sa mga bastos na larawan at sa teknolohiya. At isa pa ay nakakababa ng dignidad ang pakikisala-muha sa” porn”. Gusto mo bang humantong pa sa iyong kabas-tusan?

Sa bawat buhay, nariyan talaga ang mga satanas na nangan-galabit sa ating likuran. Ang nais nila ay matuto tayo ng mga walang kasing pangit na mga gawain. Hindi natin alam na may nasasaktan na pala tayo. Maging responsible sana tayong mga disipulo ng Panginoon. Irespeto natin ang binigay niya na tama. Huwag nating babaliwain ang mga ito dahil ito ang maghahatid sa ating tagumpay sa buhay. Magpakatino lang naman para sa ating sarili at kapwa tao. Ano gusto mo, maging adik at papadala sa iyong bisyo? Sige ka, alam naman natin na nasa huli ang pagsisisi at maitusturing kang patay na nilalang sa mundong ibabaw.

Patay na mga Nilalang sa Mundong Ibabaw ni John Paul Art Echavaria


Ang mga Junior at Senior na mga estudyante ng Note Dame of Tacurong Colege ay dumalo sa National Highschool Career Planning Seminar upang gabayan ang mga plano ng mga estudyante sa kanilang hinaharap na ginanap sa Notre Dame Gymanasium noong Enero 26 taong 2010. Ang seminar ay inumpisa-han ng isang panalangin ni John Paul Art Echavaria, isang Senior na estudyante at sinun-dan ng pagkanta ng Lupang Hinirang. Pagkatapos ay isa-isang ipinakilala ang mga panauhin ng nasabing seminar. Pinangunahan ni Bb. Arlene Bisnon ang mga dapat isaisip ng mga kabataang estudyante sa kanilang Career Counseling. Unang niyang ti-lakay ay ang mga iba’t-ibang uri ng estudyante sa paaralan upang malaman ng mga ka-bataan kung saan sila narara-pat at naaayon sa kani-

kanilang personalidad. Matapos ang mahabang talakayan, nagbigay ng saya si Bai Sindao Ambor ng isang awiting pinamagatang “If I were a boy”. At pagkatapos ay ipinaki-lala naman ang ikalawang panauhin na si G. Allan Freno. Tinalakay niya ang tungkol sa mga illegal recruiter na ta-lamak na ngayong hen-erasyon. At matapos ang ma-habang talakayan ay nagbigay siya ng magandang mensahe para sa mga Junior at Senior na mga estudyante. Nagbigay ng panghuling mensahe ang Guidance Coun-selor ng college upang pasalamatan ang mga panau-hin sa nasabing seminar. Nag-tapos ang seminar ng isang panalangin na pinangunahan ni Gng. Ronald Magwalen. Ma-higit na dalawang oras natapos ito at ang emcee ay si G. Mag-

Mahigit 300 estudyante, dumalo sa National High School Career

Planning Seminar Tuwing Disyembre, ginaganap ang isang bu-wanang programang pagtatanghal ng mga iba’t-ibang departamento at mga paaralan sa lungsod ng Tacurong. Huling ika-12 ng Disyembre 2009, ang buong departamento ng Notre Dame of Tacurong College, High School ay nagpamalas ng isang variety show na kung saan nagpakitang gilas ang mga Notre Dameans. May kantahan, sayawan, pagtugtog ng iba’t-ibang instrumentong pang-musika at iba pa. At higit sa lahat ay hindi makakalimutan ang pagbibigay ng gintong aral sa mga madla. Ang mapadama ang himig ng Pasko at mapasaya ang manunuod ang nais ipahiwatig ng pagdaos nito para mabigyang kulay ang

NDTC, Nagpakitang-gilas sa Inugyunay ‘09

Family Day, Idinaos sa NDTC Upang bigyan ng pasasalamat at parangal ang mga magulang dahil sa pagtitiwalang ibinibi-gay nlia sa paaralan ng NDTC, idinaos ang tau-nang ginugunita ng Notre Dame Of Tacurong Col-lege High School Depart-ment na Family Day 2009 na ginanap sa Notre Dame Gymnasium noong nakaraang taon ng Di-syembre 5. Maraming mga ma-gulang ang dumalo upang masaksihan ang handog ng mga guro’t anak sa nasabing paara-lan. Sinimulan ang pro-grama sa pamamagitan ng pagbibigay ng men-sahe ni Reverent Father Antonio P. Pueyo, DCC sa mga magulang at bisita na dumalo. Maram-ing mga aktibidades ang inihanda ng mga estud-yante ng Notre Dame para mapasaya at matuwa ang kanilang mga butihing ama’t ina. Maraming sayawan, kan-tahan, at palabas ang nasaksihan ng mga ma-gulang sa kanilang mga anak. Pagkatapos ng pro-grama, inihanda ng paaralan ang panang-halian sa gitna ng gymna-sium upang pagsalu-saluhan ng mga guro, magulang, bisita at mga estudyante. Hindi inantala ng mga panauhin ang sikip at init habang nag-sisikuha na ng pagkain.

Habang kumakain, nag-palabas ang paaralan ng isang dokumentaryong larawan na nakuha pa mismo sa loob at labas ng paaralan. Masayang pinanuod ng mga panau-hin ang palabas at na-mangha sa kanilang mga nakita. Pagkatapos ng ma-sarap na pananghalian, sabay-sabay na nilinis ng mga magulang, guro at mga estudyante ang kanilang mga pinag-kainan at nilinis na rin ang bawat sulok ng gym-nasium para sa mga palaro. Sinimulan agad ang panibagong programa sa pamamagitan ng isang panalangin at sinundan ng mga palarong pam-palakasan na kung saan sinubukan ang mga kakayahan ng mga ma-gulang. Ang buong gym-nasium ay napuno ng sigawan at ingay sa mga palarong nilahukan ng mga magulang. Matapos ang mga pagbibigay ng mga panalo ay lumabas ang mga magulang upang mapanuod sa open field ang Drum Corps ng Notre Dame. Naging maganda at masaya ang kinalabasan ng Family Day dahil sa pagiging aktibo ng mga magulang, guro at estud-yante sa bawat programa o palaro. Lumabas ang mga magulang na puno ng ligaya at ngiti sa labi

Sa pamantasan ng Notre Dame of Tacurong College, ipi-nagdiwang ang ika-limampu’t siyam na kaarawan ng punong-guro ng Departamento ng hayskul na si G. Gaudenio Garcia noong No-byembre 12,2009 sa NDTC Gymanasium. Sinimulan ang palatuntunan ng isang panalangin na pinan-gungunahan ng isang opisyal ng Supreme Student Council at sinun-dan ng pag-awit ng Lupang Hinirang. Nakasanayan na ng mga bu-mubuo ng Departamento ng hayskul na ipagdiwang taun-taon ang kaarawan ni G. Gaudencio Garcia. Ipinapakita ng mga guro at estud-yante ang pagmamahal nila sa masipag, matiyaga at butihing Punong-Guro. Ipinakita ng mga estudyante sa nasabing Departamento ang galing sa pagtugtog ng gitara,pagkanta at pagsayaw.May iba’t-ibang palabas galing sa Unang taon hanggang sa ika-apat na taon at may palabas din galing sa Organisasyong Talindak Dance Troupe. At higit sa lahat, kung nagpamalas ang mga estudyante, syempre, hinding-hindi rin nagpatalo ang mga guro. Nagpamalas ang mga guro ng isang awitin para isorpresa sa punong-guro at pati sa mga estudyante. Pagkatapos kumanta ang mga guro, nagbigay ng isang mensahe si Gng. Hilda T. Delos Reyes(Highschool Academic Coor-dinator) na naging emosyonal sa pagsasalita. Nagbigay din ng isang mensahe si Gng.Nenita N. Garcia(Vice President for Academics) na butihing may-bahay ni G. Gaudencio Garcia, na sinundan ng pag-bibigay ng mga lobo,regalo at iba pa mga gamit habang inaawit ni Bai Sindao Ambor(4th year St. Jerome Student) ang isang kanta. Bilang pasasalamat sa mga guro at sa mga estudyante, ipinaabot ni G. Gaudencio Garcia ang isang mensaheng pasasalamat. Bago nagtapos ang palatuntunan, nagbigay rin ng mensahe ang Pan-gulo ng NDTC na si Rev. Fr. Antonio P. Pueyo at idineklara na walang pasok pagka-hapon. Dahil diyan, masayang-masaya ang mga estudyante. Natapos ang simpleng palatuntunan ng isang panalangin at ang bawat isa ay may ngiti sa mga labi lalung-lalo na ang butihing punong-guro na nagdiwang ng kaarawan. Maliban dito ay iyon na malamang ang huling kaarawan na ipagdiriwang niya kasama ng aming grupo na magtatapos ngayong ika-dalawangpu’t sampung taon. (Desiree Fernandez)

Garcia: Nagdiwang ng Ika-limampu’t Siyam na kaarawan


Naganap ang simple at masayang Araw ng mga Guro noong ika-27 ng Enero 2010 sa Notre Dame of Tacurong College Open Stage. Sinimulan ang maikling palatuntunan ng isang panalangin sa pangunguna ni G. Ray Michael Catbagan. Sina Clemen Julian Dancel at Anna Querubim Octaviano ang naging “Masters of Ceremony” ng nasabing programa. Bawat taon ay may kanya-kanyang intermission at bawat gobernor ng bawat klase ay nagbigay rin ng kanya-kanyang mensahe para sa mga guro. Dahil sa simpleng programa na naganap, ipinakita ng mga estud-yante ang pagmamahal at pagbibigay ng pasasalamat sa mga guro. Mayroong mga estudyante ang nagbigay ng mga sulat, bulaklak, lobo at mga regalo. Napaiyak ang isang guro ng Fourth year na si G. Leonardo Javison, Jr. sa sobrang tuwa dahil sa mensaheng pasasalamat na binitawan ng class gobernor ng Fourth Year na si Ephol Calandria. Naging emosyonal sina Rev. Fr. An-tonio P. Pueyo, D.C.C., Rev. Fr. Ben Tamayao at si G. Gaudencio Garcia. (Desiree Fernandez)

Sa kauna-unahang pagkakataon, ang Departa-mento ng Hayskul ng kole-hiyo ng Notre Dame of Tacurong ay nagdaos ng araw ng mga katekista noong ika-15 ng Enero kung saan maraming estud-yanteng katekista ang nag-saya sa kanilang pagdiri-wang. Bawat isa sa kanila ay nakasuot ng kulay lila na damit na nagsisimbolo na kabilang sila sa grupo. Maaga pa lamang ay masaya na sila dahil sa iba’t ibang mga programa na inihanda sa kanila. Sa unang programa, nagkaroon s i l a n g m a i k l i n g “rekoleksyon” para magaba-yan sila sa kanilang mga responsibilidad sa pagiging katekista. Naging seryoso sila at nakinig nang mabuti sa kanilang guest speaker. Nang matapos na ang unang programa, pagsapit ng ika alas-onse ng umaga ay pu-munta sila sa paaralang ele-mentarya sa Tina upang ipagpatuloy ang dapat nilang gawin tuwing Biyer-nes, ang magturo ng mga mabubuting asal at magturo tungkol sa naging buhay at gawi ni Hesus sa mga batang hindi pa nakakakilala sa kanya. Bumalik ang mga estudyanteng katekista sa NDTC bandang ala-una ng

hapon kung saan kumain sila ng meryenda sa kantina ng Hayskul na inihanda para sa kanila ng kanilang koor-dinator. Nagsik-sikan at naging masaya sila sa pag-kuha ng pagkain na handog sa kanila ng butihing guro na si Ginoong Leonardo T. Javison, Jr. Pagkatapos nilang kumain ng kanilang meryenda, nagkaroon sila ng paligsahan kung saan nagsaya sila ng husto at nagbigay daan upang maki-lala nila ang isa’t isa at ang kanilang mga sarili. Nag-basaan at nagtakbuhan sila na senyales na ayaw nilang magpatalo. Maraming ma-sayang kaganapan ang nan-gyari sa kauna-unahang araw ng mga katekista na siyang bagong alalang maii-wan sa bawat isa sa kanila. Nasubok ang kanilang tatag at pananampalataya sa Di-yos at nagbigay daan ang araw ng mga katekista upang makilala nila ng husto ang kanilang mga kasamahan at makilala ang kanilang personalidad. Naging maganda ang pagtatapos ng programa sa mga estudyanteng du-malo at wala na silang mahi-hiling pang iba kundi ay ang magdaos ulit sa susunod na taon. (Kristine Joy Espinel)

Catechist Day, Idinaos

Araw ng mga Guro, Naganap sa NDTC

Matapos ang ilang Linggong paghahanda, ang Juniors at Seniors ay nagsaya sa taunang ginaganap tuwing buwan ng Pebrero, ang JS Promenade. Ngayong taon, ang NDTC Juniors at Seniors Promenade ay Masquerade Type na may temang: “ Ex-perience an epic through living a mystical moment behind the mask.” Ito ay ginanap Pebrero 12 taong 2010 sa NDTC Gymana-sium. Ang nasabing okasyon ay ang kauna-unahang Masquerade na tema sa NDTCHS. Suot ang kanilang mga “ball gowns, long gowns at tuxe-dos”, inumpisahan ang okasyon ng isang martsa ng mga mis-teryosong katauhan at mukha ng Juniors at Seniors Magic Team. Pagkatapos, isang pambungad na panalangin ang ibinigay ni Pam-ela Barrometro, Bus. Mngr. ng Third year Class at sinundan ng pag-awit ng Lupang Hinirang. Pagkatapos ay isang pambungad na mensahe ang ibinida ni Rocky Jan Travilla, Gobernador ng Third year Class at sinun-dan ng isang mahika at misteryosong sayaw na inihandog naman ng mga napiling Juniors at Seniors na mga estudyante. Agad namang sinundan ito ng pagpasa ng susi ng repon-sibilidad ni Ephol Calandria, Gobernador ng Fourth Year Class at tinanggap ni Rocky Jan Travilla para sa Third Year. Pagkatapos ay isang kataas-taasang mensahe ang inihandog ni Rev. Fr. Anto-nio P. Pueyo, DCC para sa mga Juniors at Seniors.Sumunod na-man ay ang pagbibigay ng Light of Valor ng mga Senior sa mga Junior at Chest of Treasure naman ng mga Junior para sa mga Senior. Pagkatapos ay isang “ Reflection Of Time” ang inihandog ng Junior at Senior. Nagtapos ang unang parte ng okasyon sa pag-bibigay ng isang panghuling mensahe ni Ralph Evans Catbagan, ang Bise Gobernador ng Third Year Class. Bago ang “ Royal Banquet at Grandeur Ball”, inumpisa-han agad ang pagpili sa mga tatanghaling King at Queen ng gabi. Dito, naging tagapagsalita si G. Julius Celetaria at ang mga napil-ing hurado ay sina Bb. Rona Muyco, Gng. Mildred Aruelo, Bb. Mary Grace Loreno, Gng. Chyll Flores at si Gng. Luilla Defino. Sa unang bahagi, pinili ng mga guro ang may pinakamagagandang damit at kasuotan. Dito napili ang 24 na mga estudyante sa bawat taon at seksyon. Matapos ipinakita ng mga kalahok ang kanilang mga naggagandahang masquearde na mga kasuotan, pinili nang mga hurado ang pinakamagandang pares ng gabing yaon. Mula sa 24 ay natira ang 10 pares. At matapos naman nilang inirampa ang kanilang mga damit, ay napili na ang 5 mga mistoryosong mga mukha. Tinanghal sa nasabing patimpalak sina Justine Ren-don at Earl Basco bilang “Best in Masquerade Attire” habang sina Giovani Malaluan at Mikaela Datuin ang tinanghal na “Mystic Couple of the Night”. Ang nanalong Prom Queen at Prom King naman ay sina Ma. Teresa Mendoza at John Kenneth Paja. Hindi naman magiging completo ang JS Promenade kapag wala ang “Non-stop disco” at mga pagkuha ng mga litrato. At nang ang oras na 11:00 ng gabi ay pumatak, ang mga mis-toryosong mga mukha ay umuwi ng may ngiti sa mga labi sabay sabi sa sarili: “ Sino kaya ang mga taong nasa likod ng misteryos-ong maskara?”(John Paul Art Echavaria)

Ang Juniors at Seniors ay dumalo ng isang misteryosong gabi.

Misteryosong Gabi sa “Magic Ball”


Sa paglalakbay natin sa daan ng katotohanan, maraming pagsubok ang dumarating sa daan at sa ating buhay. Minsan ay nasa ibaba tayo at minsan naman ay nasa itaas. May mga pangyayaring nakakatuwa o di kaya’y nakakaiyak, sa ating paglalakbay ay hindi natin namamalayan na ikaapat na taon na natin sa hayskul. Naalala mo pa ba noong una kang tumuntong sa daigdig ng hayskul? Kung sino ang una mong nakausap? O naging kaibigan? O di kaya’y unang nagpatibok at sumingkit sa iyong puso? Nang una siyang umapak sa mundo ng hayskul, di niya malaman ang kanyang gagawin. Wala siyang kilala at walang makausap. Gusto niya ay palaging umuulan upang ‘di makita ang kanyang luha habang naglalakad sa daan. Lumipas ang panahon at nagkaroon siya ng kaibigan. Sila’y magkatabi ng upuan, palagi silang nag-uusap. Nagtatawanan, nagkukulitan at nagkukwentuhan. Naging matalik silang magkaibigan ngunit biglang nagbago ang lahat sa mundo nila. Di nila maintindihan ang bawat isa at hang-gang ngayon ay hindi sila naguusap. Nagkikita sila sa kanilang silid-aralan ngunit hindi sila nagpapansinan. Bagkus parang hindi sila magkakilala at magkaibigan. Minsan sa “Hayskul Life”, kailangan natin ng mga apoy at kidlat, upang tayo’y maging matatag at maharap ang totoo nating sarili. Kahit nilalagyan tayo ng malalaking bato sa ating likuran ay kailangan nating lumaban at maging matatag. Ngayong nasa Ikaa-pat na taon na natin sa sekundarya ay marami na ring mga pag-subok ang ating napagdaan. Minsan ay may alitan sa mga kaibigan o di kaya’y hindi pagkakaunawaan. O di kaya’y mga proyekto at mga pagsusulit na napakahirap ngunit lahat ng ito’y ating nalag-pasan. Ngunit hindi rin naman mawawala ang mga taong nagpati-

bok sa a t i n g p u s o . Sila ay e s p e -syal sa a t i n g puso sa kadahi-l a n a n na ring n a g -bibigay sila ng i n s p i -rasyon sa atin upang mag-aral ng mabuti at mabuhay ng matiwasay. Kahit huling taon na natin ito sa hayskul, naging masaya rin naman ang pamamalagi natin dito. Marami tayong nakilalang mga tao na handang tumulong sa atin at hindi tayo pinapapabayaan sa lahat ng ating problema. Mga taong nagbibigay ng tuwa at ku-mukumpleto sa ating araw. At mga taong binibigyang halaga ang pamamalagi natin sa mundo. Mga taong nagbibigay kulay sa ating buhay, ang ating mga KAIBIGAN. Kaya, huwag kang malungkot kung ito na ang huling taon mo sa hayskul dahil maraming natutuwa sa iyo dahil nakilala ka nila at naging kaibigan. Dahil sa tuwing pagpapaalam ay may na-ghihintay na aklat upang ito’y buklatin at basahin.

Mga hindi malilimutang sandali ng St. Anthony kasama ang kanilang guro.

Hayskul: Ang pagtatapos ni Jomar Usman

Sa patuloy na takbo ng buhay, unti-unting nahuhulog ang mga dahong sumasabay sa ihip ng hangin. Sa mga na-karaang kupas na pahina ng libro, bumukas ang mahiwa-gang ilaw na siyang nagbigay liwanag at nagbigay inspi-rasyon sa mga Lapis at Papel ng kanyang buhay. At sa mga mayayabong na mga puno na sumasayaw sa ihip ng hangin ay mga ibong nagsisiawitan at nagsasayawan sa kasaya-hang panibagong sikat ng araw. Biglang may nagpakitang anino na nakatawa. Puno ng saya’t ngiti ang nakikita sa kan-yang matatamis at mapupulang labi. Mga nagniningningang tala ang kanyang mga mata at ang boses niya’y kung iyong susukatin ay kasing lambot ng mga ulap sa bughaw na kalangitan. Isang bayaning tunay kung tumayo at magsalita. Makiki-

tang ang mga labi niya’y hugis ng ekonomiya. Tunog at musika ng kalayaan ng isang bansa at galaw ng tagumpay ang tira ng kanyang maralitang dila. Dala-dala ang bag na punong-puno ng aral at saya. Maaasahang tunay sa mga darating na bagyo sa ating bu-hay. Hindi makakai lang halimuyak siya sa kapaligiran. Halimuyak na nagsisilbing gabay ng mga yapak sa buhay. Yapak ng tandang huminto at nagbigay-aral sa kanyang mga lapis at papel sa buhay. Sa paglalakbay niya ng dalawampung taon sa mga mayayabong na mga puno,

hinog na mangga ang kanyang napitas. Napitas mula sa punong kanyang itinanim at inalagaan ng mabuti para sa kanyang pinakahihintay na tagumpay. At sa wakas, tamis ang kanyang nalasap sa kanyang kasipagan. Tamis ng ta-gumpay at karangalan. Karangalang maipapamahagi at karapat-dapat sa kanyang ginawa sa buhay. Teka nga, sino

ba siya? May naiisip ka na ba? Alam kong kilala mo siya dahil siya man lang ang ina natin sa ating huling yugto ng pagkabata. Siya ang inang naglinang sa ating gawi at isipan at nagbigay liwanag tuwing sasapit ang dilim. Kilala mo na siya? Dahil kung ako, kilalang-kilala ko siya at walang kasing kaparis at kupas na si Gng. Elizabeth Pascua, ang inang laging luhaan ngunit may mga ngiti sa labi sa pagtatapos ng kanyang mga lapis at papel ng kanyang buhay. Kung sinasabing siya’y isang tigre ng iba, tumahimik ka, magising ka at making sa aking sasabihin. Kaya siya ganoon paminsan minsan dahil nais niya tayong maging tuwid at maitama ang ating mga baluktot na mga ugali. Sino ka upang sabihan at humusga ka ng kapwa mo? Buti kung mas nakakataas na tayo sa kanya, hindi ba? Ang hangad niya lang ay kapakanan natin sa hinaharap lalo na sa ating mga puso’t isipan na maging “somebody” sa ating mga buhay trabaho. Makikitang pumapatak ang mga inosenteng luha kapag dumating na ang katapusan. Luha ng kaligayahan at luha ng bagong kinabukasan. Siya ang naglinang sa ating isipan na may karapatan tayong mamuhay ng payapa at nirerespeto ng iba. Salamat sa iyo aming ina. Binuksan mo ang aming puso at isipan upang malaman naming ang tunay na nan-gyayari at kahulugan ng ating bayang minamahal. Tunay ngang hindi matatawaran ang iyong gawain at hangarin sa amin. Kahit na minsa’y nasasaksak ka na namin ng matalim na kutsilyong ay nariyan ka parin na naghahan-dog at nagaalaga sa amin. Patawad aming ina at sana’y patuloy mong linangin ang iyong kabutihang puso sa ibang tao lalong-lalo na sa mga susunod na lapis at papel ng iyong buhay. Patawad din ina kung minsa’y natatamaan ka narin ng bolang galing sa aming matatalim na mga salita…. Patawad aming ina. Sa pag-alis namin ay sana’y baunin mo ang aming ma-gagandang ala-ala gaya ng paglinang namin ng iyong kand-ungan sa aming puso’t isipan. Bitbitin mo rin ang aming mga tuwa at halakhak sa labi dahil iyan ang lunas sa iyong mga problema at pasakit sa buhay. Mga ala-alang masaya at na-kagagaan ng kalooban. Mga problemang salot sa ating ma-

Liwanag sa Dilim; Luhang Kumukimkim ni John Paul Art Echavaria

Gng. Pascua, sa kanyang ika– 20th serbisyo sa NDTC.


Naniniwala ka ba na hindi lahat ng tao ay may pagkakataong magkaroon ng magandang edukasyon lalung-lalo na sa Pilipinas dahil sa patuloy na nagiging kumplikable ang sistema ng ating ekonomiya para sa ating mga mamamayan dito? Unang araw ng klase , sino ba naman ang hindi nasasabik sa unang araw ng pagpasok dito? Mula sa buong Pilipinas, sa mga tindero’t tindera, usyosero’t usyosera, chikadora, mamamahayag, kapuso man o ka-pamilya, pulitiko, pulis, kapitbahay, hanggang sa mga magulang, mga kapatid patungo sa mga mismong estud-yanteng magsisipasok; halos lahat ay excited sa unang araw. Sa unang araw mo tiyak ay todo-suporta ang buong angkan mo. Nakakatuwang basahin yung mga text sa inyo na mula sa inyong nanay: “ingat ka, good-luck and be good to your professors,” “may payong ka bang dala?Yung vitamins mo kanina nainom mo ba?” “uwi agad pagtapos ha,wag kakain ng street foods,” “tanga, columnal ka dyan, columnar yun”, at marami pang iba. Yan yung mga iilan lamang sa mga nakakatuwang pampalakas-loob na matatanggap mo sa iyong unang araw sa pag-aaral. Medyo mahaba-haba ang biyahe pero ayos lang. Mahaba-haba ang pila pero oks pa rin, pagpasok mo ng Unibersidad, wow ang tindi! Iba’t ibang uri ng estudyante ang makikita mo. At kapag nagkataong ika-limang palapag pa ang klasrum mo ay ilang hagdanan muna ang pinagdaanan mo na nakakapagod rin. Pero ayos lang. Lahat ayos lang basta ang mahalaga makapasok. Isipin mo na lang, ganun talaga. Parte yun ng buhay mo kapag ikaw ay ISKOLAR NG BAYAN. Ang pag-aaral ng isang kurso sa kolehiyo ay hindi lang ginagastusan ng salapi kundi pinagugulan din ito ng lakas at oras. Ang salapi, lakas at oras ay ang mga importanteng yaman sa buhay ng isang tao at hindi na naibabalik kapag nagamit kayat kung sasayangin mo ang mga ito dahil lamang sa iyong pagwawalang-bahala ay maaring sagad sa iyong buto ang madadamang pag-sisisi pagdating ng panahon. Ang mga nakasulat sa arti-kulo kung ito ay base sa aking pan-sariling karanasan at obserbasyon sa mga taong aking kakilala at malapit sa aking puso. Maaring ang mga ito ay taliwas sa karana-san na inyong narinig mula sa inyong mga kakilala ngunit kapanipaniwala talaga ang kasabihang “Ang la-hat ay pantay-pantay.” Isa sa mahalaga sa kolehiyo ay ang pagpili ng kurso na matutuklasan ng bawat isa kung ano nga ba ang kahala-gahan ng kolehiyo. Kaya bawat isa sa inyo ay nagdede-sisyon na ng maaga kung ano nga ba ang gusto ninyong mangyari sa inyong buhay. Marahil maraming estud-yante ngayon ang hindi na nakakaalam kung bakit kailangan mamili ng maigi sa kursong pipiliin. Sa pana-hon ngayon ay madalas na nasa isipan ng isang tao o estudyante na ang “Pagtatapos ng kolehiyo ay Pagkakaroon ng pera” Totoo na pwede kang magkapera pagka nakatapos ka ng pagaaral dahil may kapasidad kang magkaroon ng traba-

hong pang “white collar job” ito ang minimithi ng karamihang kabataang pilipino kapag nakatapos sila ng pag-aaral, ang magkaroon ng magandang hanap buhay. Kapag sinabi nating “magandang hanap buhay” ibig sabihin malaking sweldo at magagandang benipisyo at kung pupwede rin ay madaling trabaho, lumalabas na kaya kayo nag-aaral ay para magkaroon ng “pera!” na sa ibang aspeto ay tama naman pero dapat ninyong itanung na, ito ba ang totoong layunin ng pagtatapos sa kole-hiyo, ang magka-pera? Pumapasok ang mga tao sa kolehiyo para ma-padami ang kaalaman patungkol sa kanilang interes. Hindi interes sa bangko kundi personal na hilig, nais gawin sa buhay, maaring sa dako ng medisina, enhin-yero o kompyuter, ang kanilang pangunahing layunin sa pagaaral ay upang makakuha ng maraming kaalaman at

susunod nalang siguro dito ang magkapera, kung titig-nan mo sa panahon ngayon ay naging baliktad na, gusto mag-aral ng mga tao dahil intensyong magkapera agad, iniisip kung saan pwedeng magpuntang bansa o kung anung malalaking kumpanya ang pwedeng pasukan, magkano ang sweldo? Na kung saan kung titignan mo noon parang hindi naman ganito ang isipan ng mga estudyante, ang layunin nila sa pagpasok ng kolehiyo ay para maabot nila ang kanilang pangarap. Ang kolehiyo ay tumutukoy sa tamang pagpili mo ng kursong kunektado sa iyong interes, paboritong libangan o hilig. Maaring narinig niyo na ang payong ito pero sa totoo lang ito ang matibay na basehan at tamang paraan sa pagpili ng kurso at upang maiwasan mong magsisi sa huli ayon sa aking karanasan at obserbasyon. Dito mo maabot ang tugatog ng tagumpay na iyong matagal nang inaasam. Kaya ‘wag ka ng magdala-wang isip sa kukuning kurso. Basta ba’t alam mong kaya mo at gusto mo at mayroon kang pasyon ay hindi ka mabibigo. Pagsisikap lang at tiyaga para sa bagong simula ay maging malakas ka dahil ito na ang basehan kung maging ano ka pagkalipas ng taon.

Buhay Kolehiyo: Ang Bagong Simula ni Nathaly Gay Estares

Dobleng pagsisikap ang kinakailangan sa kolehiyo upang maabout ang pangarap.


Minsan ay isang batang may dala-dalang matulis na lapis at isang kapirasong papel. Patungo sa mahiwagang silid na punong-puno ng mga kaalamanan at kasayahan. Hindi malaman kung anong silbi at mga gabay sa kanyang tabi sa mundong ibabaw. Mundong walang pakialam sa kanyang kapwa at kung anong gawin mo‘y siguradong hagupit ng sinturon ang iyong matitikman. Hindi matiyak kung ano ang tunay na kalagayan at hindi malaman kung sino ang tunay na ilaw at haligi ng kayang buhay. Ngunit sa pagsikat ng mati-kas na araw, ang batang ito’y makikitang bitbit na ang tunay na medalya’t tropeyo para sa kanyang sarili at kapwa tao. Medalya na sumusimbolo ng kayang kabutihan sa puso at tropeyong simbolo ng kanyang kasipagan at katalinuhan. Sa mga nagyayabungang punong sumasayaw sa ihip ng hangin, patuloy niyang nilalakbay ang kanyang misyon para sa tugatog ng kayang buhay. Dinig ang mga nag-aawitang ibon sa ilalim ng mayayabung na mga puno at tanaw ang mga nakatawang halimuyak sa paligid. Halimuyak ng kapayapaan at pagkakaibigan. Mga halakhak ng mga batang tuwang-tuwa sa paglalaro. Halakhak ng mga inosenteng kabataan na may laya’t karapatang lumigaya. Nang biglang pumintig ang kanyang napakainosenteng puso at biglang luminaw ang matang napapaluha ay nakita pala ang tunay na kaibigang tumulong sa pagkabuo ng kanyang pagkatao. Marami pala siyang masasayahing mga kaibigan na nasa likuran lang ng kayang mga yapak sa buhay. Na kung mawawala man ay hindi siya maaatinag sa liwanag at tuwa na gabay niya sa araw-araw. Mga kaibigang patuloy na nakaakbay sa kanyang likuran. Nang nasali na ang mga nakaraang pahina ng kan-yang takbo sa buhay, dahon na berde ang nagbigay ng tunay na tuwa’t pag-asa sa kanyang mapupulang labi at matatamis na ngiti. Matang tila may pumapatak na mga naghuhulugang inosenteng luha. Luha ng kasayahan at hindi kasakitan. Lu-hang kumikimkim sa kanyang sobrang kaligayahan. Tunay nga siyang tao. Taong marunong lumingon sa kanyang li-kuran at taong responsable sa kanyang pamilya. Gurong may dignidad sa sarili at palaban sa mga pagsubok sa buhay. Ngumingitngit sa mga taong walang kwenta sa mundong ginagalawan. Para nga bang isang perpektong gurong tapat at may tiwala hindi lamang sa kanyang sarili kundi pati narin sa mga kapit-bahay at sa may hawak ng ating buhay. Sino nga ba siya? May naiisip ka na ba? Ibulong mo’t alam mong anong sasabihin ko. Alam mo, siguradong kilala mo siya dahil siya lang naman ang unang inang su-malubong sa ating “Haiskul Life”. Oo! Siya nga,wala nang iba at walang kokontra. Tumahimik ka’t makinig! Siya man lang yata at wala ng iba kundi si Gng. Hilda Delos Reyes! Sa munting ala-alang kanyang ibinuhos at ibinukas niya sa kanyang malumanay na mga kamay, tunay nga si-yang bayani sa ating mga puso’t isipan. Pusong puno ng pag-mamahal at pagpapasalamat at isip na puno ng mga maga-gandang aral na natutunan natin sa kanya. Humayo ka aming ina. Sana’y sa pag-alis mo ay dalhin mo ang aming mga ngiti’t pasasalamat at sa mga bago mong mga tuturuan ay sana’y baguhin mo rin ang kanilang mga masasamang pag-uugali gaya ng paggabay mo sa amin sa halos na apat na taon. Sana’y maging maligaya ka papunta sa bagong paara-lan. Paaralang puno ng saya’t ligaya. At sa patuloy na paglalakbay ng iyong buhay patun-gong Hilaga, sana’y hindi mo malilimutan ang ating mga tawa at pati narin ang mga magagandang ala-ala nating

dalawa. Gaya ng hindi namin pagli-mot sa iyong mga itinuro at ipinama-haging mga kabu-tihang loob. Sana rin ay maging li-wanag kami sa iyong buhay at gaya ng pagbigay mo ng liwanag sa mga walang gina-gawa sa buhay, na tularan nila ang iyong pagiging masigasig at mati-yaga. Mga buhay na walang silbi at ligaya sa mundong ibabaw. Salamat aming Ina. Kahit man wala ka na sa aming mga tabi, nararamdaman parin naming ang iyong busilak na puso na siyang lalong nagpapatibay sa amin. Sana ay mag-kikita parin tayo at siguradong mahigpit at mainit na yakap ang ating ipapamahagi. Sa paglipat mo’y karangalan ang hatid namin sa iyo. Tunay kang modelo ng mga batang estudyante. Kahit na may bagyong dumarating sa iyong buhay, ito’y iyong nilalabanan na may halakhak at tuwa sa iyong mga labi. Isang huling halakhak ng Inang nagpapaalam at nagmamahal.

Huling Halakhak Ng Inang Nagpapaalam Ni John Paul Art Echavaria

Naisip niyo ba na darating sa punto ng inyong buhay kung saan may mawawala sa iyo o sakaling may magbago? Paano kung isang araw paggising mo ay wala na sa iyo ang lahat? O di kaya ay hindi kana makakabalik sa dati mong gawi? Paano mo ito haharapin? Sa bawat yugto ng ating buhay ay hindi ito maiiwa-san. Lalo na kung tayo'y hindi nag-iingat. Maaari ring nag-iingat nga tayo ngunit ang mga nasa paligid natin ay nagpapabaya. Ito ay tinatawag na kaganapan ng kasalanan dahil sa nagpapabaya ka at hindi mo iniisip na makakasala ka sa pamamagitan ng pagdamay sa mga taong nananahimik sa iyong paligid. Unos sa buhay ng isang estud-yante noong nakaraang Enero. Hindi niya kasalanan ang maak-sidente kadahilanan ng kapabayaan at lasing na drayber ng sasakyang nakabunggo sa traysikel na sinasakyan ng batang ito. Mahigit sa dalawang linggo siya nanatili sa ospital dahil kailangan operahan ang kanyang dalawang binti. May namuo ring dugo sa kanyang utak na kailangan ring operahan. Sa mga nangyari sa kanya ay kakaunti lang ang kan-yang naaalala, ang sabi pa ng iba ay magsisimula siyang muli. Kilala siyang pinakamagaling na manlalaro sa soccer. Ngunit ngayon, sa kanyang kondisyon ay marahil sa loob pa ng tatlong taon siya muli makakapaglaro ng soccer. Sa buhay ay may kanya-kanya tayong mga trahedyang nararanasan. Sa paglipas ng panahon ay marahil malampasan nating ang mga unos na ito. Ngunit bihira lamang ang nakakalimot sa mga ito. Dahil habang buhay nating dadalhin ang sugat na iniwan ng unos na ito.

Trahedya ng Magtatapos ni Nathaly Gay Estares

Ngiti ng isang gurong mapagmahal.


Sa mga nakaraan na linggo, ang klase ng St. An-thony ay abalang-abala sa kanilang proyekto na pag-gawa ng pelikula para kay Bb. Aleta Alvior na guro nila sa Ingles. Nahati ang klase sa dalawang grupo, at may kanya-kanyang sariling ka-kaibang talento at mga ideya. Ito ang maiksing salaysay sa dalawang proyekto: Unang Grupo: The Last Wish Ito ay ang kwento tungkol sa labingdalawang tao na may iba’t ibang katangian at

kagustuhan na nagkakaintindihan, at tinatawag nila ang kanilang mga sarili na “donuts”. Ngunit nang pumasok sila sa kolehiyo, ang kanilang samahan ay nasubok nang sila ay nakakilala ng bagong tao na kapareho ng kanilang mga gusto hanggang sa dumating sa punto na nasira ang kanilang pagkakaibigan. Pagkalipas ng ilang taon, tadhana rin ang nagbalik sa dati nilang pagkakaibigan nang hindi namamalayang kasabay nito ang pagpapaalam sa isang kai-bigang minahal nilang lahat. Ang sinematograpiyang ito ay sa ilalim ni Direktor Ray Michael Catbagan at ang orihinal na kwento at iskrip ni Vanessa Marie Lim. Mga Tauhan: Ma. Teresa Mendoza bilang Margareth Arvin Aguirre bilang Angelo Janilyne Correa bilang Kiara Arnem Stephen Mana-ay bilang Gab Paulo Miguel Segura bilang Jacob Anne Katherine Adona bilang Sam Bai Aminah Japitana bilang Phoebe Ephol Calandria bilang Raphael Elcid San Pedro bilang Justin Kristan Alegado bilang Andrew Aleah Abegail Saligan bilang Amanda Karyn Jane Dolido bilang Kendra Vanessa Marie Lim bilang Lexy Ray Michael Catbagan bilang "Panginoon" Gian Jane Quiñones bilang Charmaine Lou Gromeo bilang Veronica Ian Marc Mina bilang Alex Matthew Ryan Wallenberg bilang Russell Aldin John Landero bilang Spencer Ronilo Donton, Jr bilang Emerson Parcon bilang Chard Mark Lim bilang Adoresa Mojica bilang Sylvia Desiree Fernandez bilang Pamela Hyacinth Capileño bilang Ella Ikalawang Grupo: This is Our Story Ang kwentong ito ay naglalahad kung paano ma-buhay at magsumikap para mabuhay ng masaya. Mabuhay, sa pamamagitan kung paano nila magagawang mapasaya ang kanilang araw upang makalimutan lang na puno ng pag-subok at walang kasiguraduhan dito sa magulong mundo.

Magsikap; kung papano maibalanse ang kanilang oras sa kaibigan, pamilya, pag-ibig at pag-aaral. Para magsaya, ay ang isang bagay na pinakagusto na meron sa buhay ng ka-bataan ngayon. Ang komedyang dramang ito ay tungkol lahat sa isang grupo ng mga estudyanteng magtatapos na at pinapa-halagahan ang bawat minuto sa kanilang mga huling araw sa hayskul. Ito ang kwento tungkol sa pag-ibig,pagkakaibigan at pamilya. Ang grupong ito ay gumawa ng parang isang pa-milya at ang tinuring ang bawat isa na para nga bang mag-kakapatid. Ngunit, habang ang oras ay lulmilipas, haharapin nila ang katotohanan na may-roong laging katapusan sa huli at may makikilalang muli. At sila ay mangangako sa bawat isa na tatanggapin nila kung sino man ang bagong kaibigang magpapasaya sa bawat isa. Tinatanong ng peliku-lang ito ang mga katanungang gaya ng: Kaya nga ba nilang patatagin ang kanilang pagka-kaibigan hagang sa huli? Kaya rin ba nilang pagkatiwalaan ang isa't isa na magiging mata-tag ang kanilang pagkakaibigan pagkatapos ng Hayskul? At kaya rin ba nilang tanggapin ang katotohanan tungkol sa pamamaalam ng mga kaibigan? Ang pelikulang ito ay dinirek ni Flery Ann Robles. Ang orihinal na kwento at iskrip naman ay ginawa ni Anna Querubim Octaviano, Mga Tauhan: Anna Querubim Octaviano bilang Anna Clemen Julian Dancel bilang CJ Kristine Joy Espinel bilang May-may Daniel Dominic Batula bilang Daniel Francis Eric Paladin bilang Francis Marie Valerie Lim bilang Val Precious Dee Merlo bilang Pre Bruce Adrian Casipit bilang Bruce Vanessa Claire España bilang Spain Christian Rey Umadhay bilang Chre Rigel Rodolfo bilang Rigel Vanessa Pasion bilang Apple Jomar Usman bilang Jomar Ma. Klier Andale bilang Lemon Grecil Zonio bilang Orange Paolo Batislaong bilang Sir Jaolo Nathaly Gay Estares bilang Gng. Arbelo Shariah Lucero bilang Shadako John Paul Echavaria bilang Dr. Paul Angilyn Garcia bilang Ina ni Daniel Leobelo Jofel Delicana bilang Jofel Lemuel Bravante bilang Daniso John Kenneth Paja bilang PM Ariel Molina bilang Ariel Ang mga nasabing pelikula ay kalahok sa Archaic Awards na gaganapin sa ika-23 ng Pebrero 2010.

Mga Pelikulang May Pinanggalingan Ni Vanessa Marie Lim


Kabilugan ng buwan at ako’y nag-iisa Naglalakad sa madilim na daan habang kumakanta

Biglang umihip ang hangin sa aking mga mata Di malaman ang gagawin sa buhay kong sirang-sira

Napadpad ako sa isang lugar na puno ng kababalaghan

Ako’y namangha sa aking nakita at natunghayan Kasali siya at ang kanyang kasamahan

Kaya maraming lumilipad sa aking malawak na isipan

Oktubre nun at ako’y masayang-masaya Naglalaro sa parke kasama ang mga bata

Tinitignan ang mga dahon habang nalalanta Dito ko lang nalaman na ako’y patay na

‘Di ko matanggap ang nangyari sa aking buhay Umiiyak ako habang papauwi sa aming bahay Nagtataka ako ba’t di ako nakikita ng mga tao Dun ko lang napagtanto, na isa na ‘kong multo

Kitang- kita ko, kung paano nasaktan ang aking nanay

Sa pagkawala ng kanyang anak at kaibigan “Sana ako na lang” sabi ng tatay

Wala akong magawa kundi sila’y tignan at bantayan

Lumipas ang panahon at kadiliman ang naghari Nawala ang lahat kasama na ang Bahaghari

Ako’y naghahanap pa rin ng hustisya at katarungan Dahil ako’y di matahimik sa aking madilim na libingan

Binalikan ko ang pangyayari ng Oktubreng yaon, Kasama ang matalik kong kaibigan nang mangyari iyon

Kami’y nagtatawanan sa maaliwalas na panahon At siya’y nagdala ng maliit na kahon

Binuksan niya ang kahon at baril ang laman

Ako’y nakatalikod at pinagmamasdan ang halaman Kinuha niya ang baril at itinutok sa akin tuwina

Isang malakas na putok at ako’y nakahandusay na.

Pinuntahan ko siya sa kanyang malaking mansyon Siya ay nagpapakasarap at nagbabakasyon Lumapit ako sa kanya at siya’y tinanong

Nabigla siya sa aking tinig at pagtatanong

Nakita ko ang pagkatakot sa kanyang mga mata Di mapaliwanag ang nararamdaman niyang kaba

Akala niya’y nanaginip lamang siya Ginising ko siya sa katotohanan na ako’y totoo pala

Dali-dali niyang kinuha ang maliit niyang kahon

Binaril niya ako at gustong patayin tulad ng lantang dahon Di tumalab ang bala sa aking katawan

Tumagos lang ito at pumunta sa kawalan

Di niya malaman ang kanyang gagawin Tumakbo siya, at isang putok ang aking narinig

Nang ako ay pumunta sa kanya at alamin Duguan niyang katawan ang nakita at kasama

Ang takot na takot niyang tinig.

Ang puso ko’y nagagalak, Sa pag-ibig na tunay at wagas, At ito’y aking tanging iaalay,

sa aking pinakamamahal

Ligaya ay nag-uumapaw, Dahil sa iyo, aking mahal,

Ikaw sa aki’y magsisilbing tanglaw, Sa tahanan ay bigay ng Maykapal

O giliw sadyang mapagmahal,

Buhay ko, sa ‘yo’y iaalay, Mahalin ka sa t’wina’y aking ibig, Kaya’t narito, nakipag’sang dibdib

Wala na akong pangarap pa, Kundi ang makapiling kita,

Sa akin ika’y maliwanag na ilaw, Sa tahanan ay bigay ng Maykapal

Sa iyo lamang ako, Sinta,

Sa iyo’y ‘di mawawalay pa; Puso mo ay iingatan tuwina, Sa gabay at patnubay Niya

Sa ginhawa at sa hirap man,

At maging hanggang kamatayan; Alay ko ang malinis na pagmamahalan,

Mamahalin ka, magpakailanman!

Mamahalin ka, Magpakailanman Nathaly Gay Estares

Ako’y tumatakbo sa tahimik na dalam-pasigan,

Natanaw ko ang isang napakagandang hag-dan

Nang ito’y aking nilapitan at tingnan, Isang maliwanag na ilaw ang pumuno sa

aking katawan.

Nadama ko ang damo sa aking pagkaka-higa

Nang minulat ko ang aking mga mata Isang asul na ulap ang aking nakita

At mga halamang nagtatawanan at ku-makanta.

Nagulat ako sa lugar na aking napuntahan, Puno ng makukulay na bulaklak at hala-

man. Habang ang mga paru-parong nasa aking

likuran Ito’y paraiso sa katahimikan at kaganda-

han.

Ang mga anghel sa aking paligid ay lumili-pad

Habang wala ako sa aking isipan at palad. Isang liwanag ang tumagos sa aking kata-

wan Namulat ako sa katotohanang puno ng

kasiyahan.

Liwanag sa Paraiso Jomar Usman

Nang una kang masilayan aking sinta, Puso ko’y nabihag mo, iyong-iyo na.

Kahit sa sandaling panahon tayo’y mag-kasama,

‘Di maipaliwanag na saya aking nada-rama.

Umiyak ang langit sa pagpatak ng luha sa

karagatan, Hindi malaman kung ano itong mararam-

daman. Kung ako ba’y malulungkot o masisiya-

han? Sa sandaliang panahon ika’y nakasama’t

nahagkan.

Dahil sigla ng puso’y naglaho na, Hindi alam kung ako ba’y babangon pa. Sa dinaranas na sakit ayoko nang umasa, Mundo ko’y gumuho, nawalan ng pag-

asa.

Hinihintay ang pagbabalik balang araw, Habang nag-aabang takot ay nangibabaw.

Wala ka upang ako’y patahanin, ‘Di alam ano bang nararapat gawin.

Kayang isakripisyo pansariling kaligaya-

han, Makita lang kitang nasisiyahan.

Kahit puso ko’y nasasaktan, Mahal kita, ‘yan ang aking nararamda-

man.

Te Amo Ian Marc Mina

Maliit na Kahon Jomar Usman

Pahina 11 Pebrero 23, 2010 ————————————————Pluma————————–—————

Sa apat na taong pag-aaral ko sa NDTC Hindi ko aakalain na ako’y matatapos na

Hirap tanggapin ngunit kailangang pagdaanan Buhay hayskul ay hindi ko malilimutan.

Sa may kaibigan at gurong nakilala ko Sila’y naging parte narin ng buhay ko

Nagbigay ng magandang pangaral,payo at inspirasyon Masasabi kong naging makabuluhan ang buhay ko.

Maraming karanasang nangyari at tumatak sa isipan ko Saya,lungkot,ligaya,hinagpis at hindi malilimutang pan-

gyayari kasama ang mga kaibigan ko Nagkaroon ng kahulugan ang hayskul life ko

At sumibol ang panibagong ako.

Nakakaiyak nang isipin na ako’y magtatapos na At ang NDTC ay lilisanin ko na

Alam ko na sa puso ko, ako’y babalik pa Upang magbigay ng mga pasasalamat sa mga taong nagturo

sa akin tungo sa magandang kinabukasan.

Buhay Hayskul, Buhay Fourth Year

Kristine Joy Espinel

Hindi ko gawaing lumikha ng walang kabuluhang tula Kasayangan lamang ng oras wala din namang mahika.

Ngunit kung papansinin din

lang ng mababaw mong kaisipan Akda ko ay may katuturan at hindi basta basta lang.

Ako’y manunulat nga la-

mang hamak at hindi kagalingan Nais ko lang ako’y paking-

gan upang ikaw ay matauhan.

Imulat makitid mong utak sa liyab ng aking panulat

Hindi ko ugaling manghamak

sadya lang ako’y naitulak. Sa iyong bawat paghalakhak

sa aking mga sinusulat Ako’y lubos na nahahabag pagkat taglay mo’y kahan-

galan.

Hindi makakayang matarok o kahit man lamang masaling

Ng mapusyaw mong pag-iisip,

kambal na puso at damda-min.

Sa Pagsusulat Vanessa Marie Lim

Simbolo ng tagumpay sa buhay Katuparan sa pangarap dito nakasalalay

Kapag ang mag-aaral ay hindi naka-martsa Siya ay mamumulubi at pupulutin sa basura.

Kaya naman ang St. Anthony ay matiyaga

Nakasalalay sa katabi ang kanyang hinaharap Nagtitiyaga kahit mata ay namamaga

Para nang sa gayon magulang naman ay matuwa.

Batch daw namin ang pinakamasama Guwapo naman kami kaya ‘di kami naniniwala

Masaya kaming tumutulong ang isa’t -isa. Kahit pa pinag-iisahan ng aming kaekwela.

Magtatapos kami na may dalang aral

Hatid ng mga gurong maganda ang asal Salamat din kay Ma’am Aruelo na hawig ni Belo

Mamimis ka namin dahil sa turo mong trigo.

Sobrang nag-iinit man ang aming ulo Sa dami ba naman ng mga proyekto

Ayos lang dahil maganda naman at gwapo Ang mga guro naming minsan ay pilyo.

Panahon na naman ng clearance

Sana ma- clear kami sa oras Ang hiling ko lang sa pipirma

Pirmahan niyo na please para wala ng problema.

Ngayong magtataposna kami Marami ang mga magsesenti

Dahil kulang ang panahon sa panliligaw Ng mga babaeng puso nila ang nagpapasigaw.

Gagraduate na kami nang napakasaya

At sabay-sabay siyempre magmamamatsa May tampo man sa iba ang nararamdaman

Mananaig parin sa amin ang pagkakaibigan.

Pagtatapos ng St. Anthony Ian Marc Mina

Dahil Pebrero na, Bubungkalin muli’t uungkatin

Ang bagay na kaytagal ko nang itinago, Na kung tawagin nila’y damdamin.

Pebrero na kasi,

Kaya’t bakit hindi? Isang baldeng pantagpi Sa pira-pirasong bahagi

Ay sapat na marahil para dito Sa nagnanaknak

Na bomba ng dugo.

Pebrero na, di ba? At ang mangarap naman hanggang ngayon

ay libre pa, Kaya’t itatanghal ko siyang muli;

Puno man siya ng peklat, at uban, at hapdi, Muli akong magbabaka-sakali,

Baka naman ngayong taon ay daratnan ako ng kaytagal ko nang hangad

na ngiti. Pebrero na naman;

Ano kaya? Malalamnan na ba ngayon

ng pangalan at mukha Ang kaytagal ko nang tinutula, na aking lakambini at mutya?

Pebrero na muli;

Ang tangi kong hiling ay kung mahanap ka, Na huwag na sana pa

akong magising.

Dahil Pebrero na Vanessa Lim


Ang NDTC basketball team ay nag-eensayo na tuwing hapon.Ito ay dahil sila ay naghahanda para sa darating na palaro.Ang palarong iyon ay tinatawag na inter-area meet kung saan ito’y idinadaos sa loob ng dalawang taon.Sinasalihan iyon ng mga manlalarong nagtagumpay sa nakaraang TANDAA o Tacurong Area Notre Dame Athletic Association.Ang NDTC basketball team ay kumuha ng dalawang magaling na manlalaro galing sa Notre Dame of Lambayong na siyang ikatat-long ranko sa larong basketbol sa nakaraang TAN-DAA.Ang dalawang pinakamahusay na manlalaro ng Notre Dame of Lambayong ay idaragdag kina Kristan Alegado, Asnur Pendatun at John Villanueva para ma-kumpleto ang big five ng Notre Dame of Tacurong Col-lege Stallions.Umaasa ang lahat sa kanilang galing kung saan marahil sila na nga ang magtutupad sa pangarap ng NDTC na maging kampeon. (Clemen Julian Dancel)

Sa pag-uumpisa pa lamang ng TANDAA ’09 ay may mithiin na ang NDTC Stallion Basketball Team.Matatandaan mo na noong TANDAA ’08 ay tinalo ng ND-Katiko ang ND-Tacurong sa champion-ship game,at sa loob ng isang taong paghihintay ay handang-handa na ang ND-Tacurong Stallions sa kanilang misyon na pagbawi ng kampyonato. Ang “Big Three” ng Boston Celtics na sina Paul Pierce,Kevin Garnett at Ray Allen ay maikukum-para sa tatlong manlalaro ng NDTC.Ang “Big Three” ng NDTC na sina Kristan Alegado,Asnur Pendatun at John Villanueva ang nanguna sa hindi mapigilang opensiba ng ND-Tacurong na kanilang ipinamalas sa lahat ng kanilang mga laro. Sa istratehiya at gabay ng kanilang coach na si Ginoong Julius Celetaria at determinasyon ng kapitan ng grupo na si Kristan Alegado ay ipinamalas ng stal-lion ang kanilang kooperasyon sa isa’t-isa.Naging malaking parte ng opensa ng Stallion ang laro ni Kris-tan Alegado sa ilalim.Naging problema rin ng ibang koponan ang matalas na perimeter at three-point shooting ni Asnur Pendatun.Samantalang si John Villanueva naman ang nanguna sa mabilis na daloy ng opensa ng Stallion,kaliwa’t kanan na mga lay-up din ang kanyang binitawan sa kanilang laro. Hindi lang sa opensa kundi pari na rin sa de-pensa ay nagpamalas ng galing ang “Big Three” ng NDTC.Pinamunuan ni Kristan Alegado ang pagpro-tekta ng ring mula sa mga drive at lay-up.Malaking tulong din ang mabilis na mga kamay ni Asnur Penda-tun at John Villanueva sa pagnakaw ng bola mula sa kalaban. Ang balanse ng opensa at depensa at ang ma-husay na paglaro ng Stallion Basketball team lalo na ng kanilang “Big Three” ang naging susi sa kanilang pagbawi ng kompyonato. (Leobelo Jofel Delicana)

“Big Three” ng NDTC

Stallions, May Bagong Manlalarong Kasama na

Kalahok sa Inter-Area Meet