WEDDING SINGER Soundtrack of my Life Sequel

BY: whenitcomestolove

This is a work of fiction. The characters, organizations and events portrayed in this story are

only products of the author’s imagination. Any resemblance to an actual incident is purely

coincidental.

Originally published in Wattpad. © 2012 All Rights Reserved.

No part of this story may be reproduced, distributed or transmitted without the author’s consent.

I am a wedding singer.

Halata naman siguro kung anong ginagawa ko diba. Kumakanta ako sa kasal.

Mahal na mahal ko tong trabaho ko.

Akala ko noon, kaya kong maging single habangbuhay dahil sa sobrang pagmamahal ko sa musika, pero akala ko

lang pala yun...

Nakakilala ako ng isang lalaki. Isang lalaking nagpamulat sakin na hindi lang pala musika ang pwede kong mahalin.

Akala ko magiging kami sa huli... pero nagkamali na naman ako.

Kasi isang araw, nalaman ko nalang...

na kasal pala nya ang kakantahan ko.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Audrey. Yan ang pangalan ko.

Isa akong hopeless romantic. Naniniwala sa true love, sa signs at sa kung anu-ano pa.

Nung isang araw, may nakilala akong isang lalaki. Jaerelle ang pangalan nya.

Ewan ko ba. Nahulog agad ang loob ko sa kanya. Siguro kasi hilig din nyang kumanta o tumugtog.

Wala akong ibang alam sa kanya kundi magaling sya kumanta. Tumugtog. At Jaerelle ang pangalan nya.

Address, cellphone number, school? Wala. Hindi ko alam.

Nung araw na nagpaalam ako sa kanya, hinihingi nya ang address ko, gusto daw nya akong mas makilala o maging

kaibigan.

Pero dahil sa pagiging hopeless romantic ko, hindi ko binigay sa kanya.

Umaasa akong mag-aala Rapunzel ang storya namin at mahahanap nya ako kahit by accident man lang.

Sana lang... hindi ako umasa sa wala.

"HUY AUDREY!!!!!!!!"

"Ay palaka. ANO BA?!"

"E tulala ka na naman dyan eeh. Problema mo?" Sabi ni Jom. Boy bestfriend ko.

"Wala Wala."

"Suss. Iniisip mo na naman yung boylet mo dun sa resort noh!"

"Psh."

"Engot mo kasi. Hindi mo pa binigay address mo. Bahala ka nga dyan, mamatay ka sa paghihintay!" Sabi nya

sabay walkout. YUNG TOTOO, KAIBIGAN KO BA TALAGA TO? HAHAHA.

Dahil nabobore ako, naginternet muna ako.

Check Facebook, Twitter, Tumblr, Wattpad tapos pinanghuli ko ang Yahoo Mail.

Tiningnan ko yung emails ko. Nakita kong may isang galing ng UP Diliman.

Bigla akong kinabahan.

Sht. Ito na ba yung letter kung accepted ako o hindi?

Waaa.

Clinick ko yung email tapos binasa ko yung nakasulat.

"Congratulations Ms Audrey. You passed our talent test. You are now eligible to take BA Music here in UP

Diliman. ..................... blablabla"

Pagkatapos ko basahin yung message, medyo natulala ako.

After 1 minute...

"AHHHHH! MOMMY! MOMMY! NAKAPASA AKO SA UP! WAAA. MOMMMMMM!"

Tumakbo ako papuntang kusina habang sinisigaw yan.

Nung nakita ko ang mommy ko, tumalon talon ako at inalog alog ko sya.

"ANO?! MAGHUNUSDILI KA NGA! LINTEK NA. ANG INGAY MO HA!" Mom.

"MA! NAKAPASA AKO SA UP!"

Natigilan din si mommy..

Tapos after ilang seconds...

"OH?! TALAGA?! JOKE BA TO?! TARA NA! MAMIMILI NA TAYO NG DAMIT. WALA DUNG UNIFORM DIBA?!

HALIKA NA SHOPPING NA TAYO!" Mom.

Hahaha. Loko tong nanay ko. Inuna pa ang damit ko kesa sa pageenroll ko.

"Ma! Wait. May mga kailangan pa kong asikasuhin. Kailangan kong pumunta dun bukas." KhalMado kong

sabi.

"Ah. O sige. Ikaw nalang ba? O hatid pa kita? Ay teka. Sige mag-isa ka nalang para matuto ka"

"Ma naman! Ipagdrive mo naman ako!"

"Magcommute ka nalang. Sanayin mo na sarili mo. Bigyan kita ng maraming pamasahe, magpractice ka nang

sumakay ng Ikot at Toki."

"Kaloka ka mommy. Sige na nga. Tulog muna ako."

Pumunta na ko ng room ko.

Pagkahiga ko, bigla kong naisip si Jaerelle.

Sya kaya... San kaya sya magcocollege?

----------------------------------------------------------

(Kinabukasan)

Nandito na ko sa school.

Grabe ang laki pala dito. Feeling ko, ikakamatay ko ang paglalakad dito. Haha. De joke. Ikakapayat lang.

Nagpunta ako dun sa office na sinasabi dun sa letter.

Pero dahil hindi ko sigurado kung san yun, naisipan kong magtanong dito sa isang lalaking maputi na di katangkaran

na may itsura na... teka. Ba't ko ba sya dinedescribe?!

"Uhm.. Kuya? May itatanong ako. Alam mo ba kung san tong office na to?" Sabi ko tapos pinakita ko sa kanya

yung pinrint kong letter.

"Oo! Passer ka din ba? Dyan din punta ko eh!"

"Talaga po? Wow. Pwede po bang sumabay na ko sa inyo. Hindi ko po kasi talaga alam eh."

"Sure. Pero wag mo na ko i-po. Magkaage lang tayo I'm sure. Haha."

"Ahh. Oo nga naman. Haha. Audrey nga pala."

"Mico." Then he smiled.

Wtf. Ba't ang gwapo neto? Teka. Erase. Erase.

"Tara na?" Yaya ko.

He nodded then nagsimula na kaming maglakad.

Eto lang pala yung office. Yung building na katapat namin.

"Anong course mo?" Tanong ko.

"BS Architecture. Ikaw ba?"

"BA Music"

"Wow! You must be a great singer para makapasa dun!"

"Hindi naman masyado. Haha."

Alam kong magaling ako, pero syempre be humble diba. Hahaha.

Pagkalipas ng ilang minuto ng pagkekwentuhan, nakarating din kami sa wakas.

Inuna syang interviewhin tapos ako naman.

Akala ko paglabas ko, wala na sya, pero hinintay nya pala ako.

"Uy! Bakit nandito ka pa? May hinihintay ka?" Tanong ko.

"Oo.. Ikaw."

dub. dub. dub. dub.

OKAY. BAT TUMIBOK ANG PUSO KO?!

"H-ha? Uhm.. Kain tayo?" Alok ko.

"Sure."

And then pumunta kami sa isa sa mga kainan dito sa UPD.

Sya ang nagorder para sakin. Habang pinapanood ko syang pumila, di ko maiwasang maisip, sana si Jaerelle nalang

ang gumagawa nito. Sana si Jaerelle nalang ang kasama ko dito.

Sa kakadaydream ko, hindi ko namalayang nasa harap ko na si Mico.

"Lalim ng iniisip natin ha."

"Di naman. Kain na tayo!"

And then yun, kumain na kami tapos umuwi na.

At sino ba namang mag-aakalang pareho kaming tagaBatangas.

Lipa nga lang ako tapos sya, Alangilan.

What is destiny.

Nung makarating na ko sa bahay, nagcheck agad ako ng notifs ko sa FB.

Nakita kong may bagong friend request. Nung tiningnan ko kung sino... si Mico pala.

Inaccept ko sya.

At pagkatapos ko yung gawin, sinearch ko si Jaerelle. Pero hindi ko alam kung anong surname nya kaya andaming

Jaerelle na lumabas.

Inisa-isa ko pa yung mga profile at tiningnan yung mga pictures. Ang tyaga ko diba. Pero napunta lang sa wala ang

lahat. Hindi ko nahanap ang account nya.

Pinatay ko na ang laptop at humiga na.

Pero bago ako matulog, nagdasal muna ako.

"Lord, hindi ba talaga kami meant to be ni Jaerelle? Bakit hanggang ngayon di pa sya nagpaparamdam

sakin? Alam nyo naman pong hopeless romantic ako at naniniwala ako sa hiwaga ng pag-ibig diba? Kaya

Lord. Please, paramdam nyo po saking nageexist ang destiny. Sana po mahanap ako ni Jaerelle. Amen. St.

John Baptist De La Salle. Pray for us. Live Jesus in hearts, forever."

And then I closed my eyes.

Pero kahit sinarado ko na sila, hindi ko pa rin sinasarado ang puso ko para kay Jaerelle.

--------------------------------------------

( After 8 years )

Sa walong taon na lumipas, madami nang nagbago.

Graduate na kami at nagtatrabaho na.

Mas naging close kami ni Mico ngayon.

Lagi syang pumupunta sa mga gig ko. Ni isa, wala syang pinapalampas.

Kung wala nga lang tong girlfriend, iisipin kong may gusto to sakin eeh.

Kaso nga lang... may girlfriend sya.

Si Pamela.

Bagay na bagay silang dalawa.

Ewan ko nga pero parang nagseselos ako.

Ay. Nakalimutan ko yatang sabihin...

Sa walang taong lumipas, pati nararamdaman ko nagbago na rin.

Yung nararamdaman ko noon para kay Jaerelle, hindi ko na masyadong nararamdaman ngayon.

Mukhang hindi talaga kami destined para sa isa't-isa eh.

Hindi nya ko nahanap. At ganun rin ako sa kanya.

"Audrey. Kanina pa nagriring yang fone mo, wala kang balak sagutin?" Tanong ni Pamela.

Magkakasama kasi kaming tatlo ngayon. Lunch date. Third wheel ako. Obviously.

"Ay. Oo nga. Teka."

Tiningnan ko muna yung caller ID. Boss ko pala.

Sinagot ko yung tawag syempre at kinausap sya.

Mga 10 minutes din kaming nag-usap. Chumikka pa kasi eh. Haha.

"Ano yun?" Tanong ni Pam sabay hawak sa kamay ni Mico na nakapatong sa table.

Imbes na sumagot ako, napatitig ako sa kamay nilang naglalaro.

Inalog alog ko ang ulo ko. "Uhm. Boss ko. May kakantahan daw akong wedding." Then I flashed them a weak

smile.

What the hell Audrey. Ba't ka nagkakaganyan?

"Okay ka lang ba?" Tanong ni Mico sabay hawak sa noo ko.

Tinanggal ko agad yung kamay nya tapos tumayo na ako.

"Ahh, oo. Okay lang ako. Uhm, guys, una na ko ha. Magpapractice pa ko eeh. The day after next na pala yung

wedding. Sige."

Nakatalikod na ko at lalakad na palabas, pero bigla kong naramdamang may humawak ng kamay ko.

Napatingin ako dun sa taong yun.

Si Mico.

"Bakit? May kailangan ka?" Patay malisya kong tanong pero ang lakas na ng tibok ng puso ko.

Dahan dahan nyang binibitawan ang kamay ko.

"Wala. Wala. Gusto ko lang sabihin na mag-iingat ka." Then he smiled.

Nagsmile nalang din ako, then I left.

--------------------------------------------------------------

(After 2 Days)

Eto na. Andito na ko sa venue nung wedding na kakantahan ko.

Maaga akong nagpunta kasi ayoko malate.

Pumwesto na ko dun sa pwesto ko at naghintay nalang magsimula.

Habang hinihintay ko magsimula ang seremonyas, tiningnan ko muna ako phone ko, at saktong tumatawag si Mico.

Ewan ko ba, parang tuwang tuwa akong tumatawag sya.

Sinagot ko agad ang phone.

"Hello Mico!"

Pero imbes na boses nya ang marinig ko... boses ni Pam yung sumagot.

"Uy, Aud. Wala si Mico eeh. Nasakin lang tong fone nya. Naiwan nya sa condo kagabi. Tanong ko lang kung

pwede ka pumunta sa bahay nina mommy mamaya? May party kasi eeh. Biglaan tong si Mico. Ako na daw

bahalang maginvite ng kung sino gusto ko."

Bigla akong nawala sa mood.

"Ah. Oo naman! Sige, punta ako!"

"Thanks Aud!"

"Wala yun! Lakas nyo sakin eeh. Sige na ha. Magsastart na yung wedding eh. Bye!"

And then yun, binaba ko na ang phone.

Ilang minuto lang, nagsimula na ang wedding. Sa entrance pa ko ng bride kakanta kaya pinanood ko muna tong

entourage.

At halos malaglag ang panga ko nung pumasok na yung groom.

Biglang lumakas na naman ang tibok ng puso ko.

Alam nyo ba kung sino sya?

Si Jaerelle.

Hindi ko akalaing makikita ko pa ulit sya...

Ang masakit lang nito, sa sarili nya pang kasal.

Mamaya-maya lang, pumasok na ang bride. Nag-iba na yung tugtog, nagsisignal na dapat na akong kumanta.

So yun, kinanta ko na ang A Thousand Years.

Minsan, napapatingin ako kay Jaerelle. Hindi ko alam kung namamalikmata lang ako, pero parang nakatingin rin sya

sakin.

Dineadma ko nalang sya at pinagpatuloy ang kanta. This time, sa bride na ko nakatingin.

Ang ganda nya. Bagay na bagay sila ni Jaerelle. Parang si Pam at Mico lang, bagay rin sila.

E ako kaya... kelan ko mahahanap ang taong bagay rin sakin?

Habangbuhay nalang yata akong single. Kung pwede lang pakasalan ang music eeh. E di sana marami na kaming

anak ngayon.

Haaaay. Buhay.

Pagkatapos ng kasal, syempre reception diba?

Pumunta ako dun. Kasama ko sa table yung mga musicians.

Habang kumakain kami at nagtatawanan, nakita ko sa peripheral view ko na papalapit dito si Jaerelle at ang bride

nya.

Nabaling sa kanila ang atensyon nitong mga kasama ko.

"Hello sir, ma'am. Best wishes po." Sabi ni Rishina.

"Bagay na bagay po kayo." Meryl.

"Perfection!" Tricia.

"Sobra naman kayo, pero salamat ha. Ang gagaling nyo rin. Lalo na ikaw..." Sabi nung bride habang nakatingin

sakin.

"Audrey. Audrey po ang pangalan ko."

"Ayun, lalo na ikaw Audrey. Ang ganda ganda ng boses mo. Feel na feel ko tuloy maglakad kanina. Haha.

Marianne nga pala." Sabi ni Marianne, yung bride.

"Ay. Salamat po." Napangiti ako at napatingin kay Jaerelle na nakangiti ring nakatingin sakin.

Pagkatapos ng usapan, bumalik na kami sa pagkain at nagentertain na ng ibang guests ang bride at groom.

"Uy guys, CR muna ako ha." Paalam ko sa kanila.

Pagpunta ko sa CR sakto walang tao.

Naghilamos muna ako ng mukha ko at tinanggal ang make up ko. Nagpalit na rin ako ng damit dahil pupunta pa ko

dun sa party nina Pam at Mico. Alangan namang maggown ako dun diba.

Pagkatapos ng mga kaartehan sa katawan ko, lumabas na ko ng CR.

Paglabas ko, saktong labas din ni Jaerelle.

Nagkatitigan kami ng ilang segundo bago sya magsalita.

"Uy, Audrey.. Galing mo kanina ah."

"Salamat."

"Wala ka pa ring pinagbabago..."

I just smiled. Hindi ko alam kung anong isasagot ko.

"Aalis ka na ba?" tanong nya.

"Ah. Oo. May naghihintay sakin eeh. Best wishes ulit sa inyo ni Marianne."

"Alam mo Audrey, ang tagal kitang hinanap. Pero lagi akong bigo. Pero salamat dun sa pagkabigo kong yun,

nakilala ko si Marianne. Salamat Audrey. Dahil sayo, nakilala ko ang babaeng makakasama ko habang

buhay."

Hindi ko alam kung bakit pero bigla nalang tumulo ang luha ko.

Napayakap ako kay Jaerelle. Niyakap rin nya ako pabalik.

Iba pala talaga ang feeling ng first love noh? Kahit hindi mo na mahal yung tao, may spark pa rin.

Oh well. Masaya na ko para sa kanila ni Marianne.

E kaso, kelan kaya ako sasaya para sa sarili ko?

Nagpaalam na rin ako kay Marianne, tapos nagpunta na ko dun sa bahay ng mommy ni Pam.

Pagdating ko dun, biglang may nanghila sakin papunta sa garden.

Kala ko kung sino, si Mico lang pala.

"Problema mo?!" Tanong ko.

"Kinakabahan ako." Mico

"San?"

"Magpopropose na ko kay Pam."

Ouch. </3

Parang nahati sa gitna ang puso ko.

"T-talaga?"

"Oo. Pwede ka bang pagpractisan?"

Pagpractisan? Di ba pwedeng totohanan nalang?

"Oo. Game."

Biglang lumuhod sa harap ko si Mico at nilabas ang isang box.

"Pam, andami na nating pinagdaanan. Una palang kitang makita, alam kong ikaw na talaga. Natatakot akong

mag-isa. Pwede favor? Samahan mo naman ako oh. Samahan mo ko panghabangbuhay."

Halos maluha luha ako sa proposal ni Mico. Ramdam na ramdam ko talaga eeh. Sana ako nalang si Pam.

"Sige. Sasamahan kita. Walang iwanan ha?" Sagot ko.

Napangiti si Mico at tumayo tapos niyakap nya ako.

Sa yakap nyang to, naliwanagan ako kung ano talaga ang nararamdaman ko sa kanya.

Mahal ko na nga yata sya.

Pero bakit ngayon ko pa narealize kung kelan ikakasal na sya.

Forever fail talaga ako.

Siguro nga hindi totoo ang happy ending.

"Audrey..."

"Hmmm?"

"I love you..."

dub dub dub dub

"...bestfriend." Dugtong nya.

Napahinga ako ng malalim at napakalas sa yakap.

"Labs din kita. Lakas nyo sakin ni Pam eh. Sige na. Pumasok na dun at magpropose."

Sinunod nya ang sinabi ko.

Pumasok na sya at nagpropose kay Pam.

Tuwang-tuwa ang lahat.

"I love you, Mico!" Pamela.

"Love you too, Pam."

Saklap lang. Habang sinasabi nya yun, sakin sya nakatingin. Napaiwas nalang ako.

Forever alone nga siguro ang drama ng buhay ko.

------------------------------------------------------------------

Lumipas ang ilang buwan, papalapit na ng papalapit ang kasal ng dalawa.

Actually, sa makalawa na.

Ako nga pala ang kakanta sa kasal nila.

Maid of honor na nga, wedding singer pa. What is sampal sa pagkatao. Grabe lang.

"Oh, Audrey. Ito ang gown mo ha. Magpaganda ka ha! Papaayusan kita"

"Hala. Wag na noh. Ikaw ang dapat maganda dun, Pam."

"Keri lang. Maganda na talaga ako. Hahaha. De joke lang. Pero basta, you should feel special because you

are special." Pam.

"Awww. Parte ba yan ng wedding jitters? Hahaha. Pam naman eeh. Alagaan mo si Mico ha."

"Hahaha." Then she hugged me.

--------------------------------------

( WEDDING DAY )

So eto na.

Ang pangalawang saksak sa pusong kasal na kakantahan ko.

Kumanta ka ba naman sa kasal ng mahal mo. Ewan ko nalang.

"Aud!" Napatingin ako sa tumawag sakin. Si mommy pala.

"Oh, mom. Bakit?"

Imbes na sumagot sya, niyakap nya ako.

"Mom? Are you okay?"

"Yes, anak. Masaya lang ako."

"For Pam and Mico? Me too mom. Pero ang OA mo naman yata. Di mo sila anak, mom. Intayin mo kasal ko

tsaka ka lumuha ng bongga."

"Haha. Love you, anak." She kissed me on my forehead, then left.

Mamaya-maya lang, nagsimula na ang kasal.

Pero ang pinagtataka ko, mas naunang pumasok ang mga abay kesa sa groom. Wow lang. Kakaiba talaga tong si

Mico.

At nung si Pam na ang papasok, syempre, nagsimula na kong kumanta.

Time, I've been passing time watching trains go by, all of my life

Lying on the sand watching seabirds fly

Wishing there could be someone

Waiting home for me

Pinapanood ko lang si Pam na naglalakad papunta sa altar. Pero ang pinagtataka ko lang, wala si Mico dun para

maghintay sa kanya. Ano to, lokohan?!

Something's telling me it might be you

It's telling me it might be you

All of my life

Nakarating na si Pam dun sa unahan, pero hindi sya nagstay dun, pumunta sya sa gilid para umupo.

OKAY?! ANONG KAGULUHAN TO?! Pero kahit gulong-gulo ako, patuloy lang ako sa pagkanta.

Looking back as lovers go walking past

All of my life

Wondering how they met and what makes it last

If I found the place would I recognize the face

"Audrey..."

Nagulat ako at napaharap sa lalaking nasa tabi ko ngayon.

Something's telling me it might be you

It's telling me it might be you

So many quiet walks to take

So many dreams to wake and there's so much love to make

Napatigil na ko sa pagkanta kasi sina Rishina, Meryl at Tricia na ang nagtuloy nito.

"Mico, ba't ka nandito?"

"Sinusundo ko bride ko."

"Ulol! Pumunta ka na dun!"

"Hindi ako pupunta dun hanggang di kita kasama."

"Ano ka ba! Ano na namang laro to?!"

"Hindi to laro Audrey. Tanda mo nung nagpropose ako sayo sa may garden? Nagyes ka diba? At sabi mo

walang iwanan. Kaya ngayon, samahan mo ko papunta sa altar."

"HA?! E diba nagpractice ka lang nun?"

"Hinde. Sayo talaga ako magpopropose. Lahat ng meron kami ni Pamela ay pawang kasinungalingan at

palabas lamang. Sinusubukan ko lang pagselosin ka para malaman ko kung pareho tayo ng

nararamdaman."

"Ibig sabihin..."

"Mahal din kita Audrey. Simula palang. Natakot lang ako noon. Pero nung naconfirm kong may

nararamdaman ka sakin, di ko na binitiwan ang chance."

Biglang tumulo ang luha ko.

I think we're gonna need some time

Maybe all we need is time

And it's telling me it might be you

All of my life

"Kaya pwede na ba tayong magpunta sa altar?"

I nodded.

Naglakad na kami papunta sa altar.

Nagtayuan ang lahat ng madadaanan namin.

Hindi ko akalaing mangyayari to.

Akala ko luhaan na naman ako. Pero hindi pala.

I've been saving love songs and lullabies

And there's so much more

No one's ever heard before

Something's telling me it might be you

Yeah, it's telling me it must be you and

I'm feeling it'll just be you

All of my life

Kasi ngayon, kasabay kong naglalakad papunta sa altar ang taong mahal ko.

Nasawi man ako noon, okay lang.

Katulad nga ng sabi ni Jaerelle, kung hindi dahil dun, hindi ko makikilala ang taong makakasama ko habang buhay.

It's you, it's you I've been waiting for all of my life

Maybe it's you Maybe it's you

I've been waiting for all of my life...

Totoo pala talaga ang happy endings.

Kasi ngayon, mukhang makukuha ko na ang sakin...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lesson : Hindi porket nasawi ka na dati, magpapakabitter ka nalang. Move on move on rin mga pre. Minsan

nananadya lang talaga ang tadhanang ubusin muna ang luha natin. Everything happens for a reason. Kung di mo

nakuha ang gusto mo dati, baka ibig sabihin nun, may something better na darating. Tiwala lang. Darating rin ang

nakalaan para sayo.

-END-