UGROŽENE I ZAŠTIĆENE VRSTE

ŠUMSKIH EKOSISTEMA

Šumski ekosistem

Šume zauzimaju 30% površine Zemljinog kopna i posle pustinja, šume su najzastupljeniji kopneni ekosistemi.

Svaka od njih predstavlja složenu biocenozu drveća.

Osnovni delovi šume kao ekosistema su zemljište, vazduh, šumska životna zajednica i geološka podloga.

Iako u šumama živi polovina biljnih i životinjskih vrsta, ljudi poseku oko 9 miliona hektara pod šumom godišnje.

Sečemo ih iz sebičnih razloga: potreban nam je prostor za život, puteve, njive, potrebna su nam drva za razne namene...

Životinje i biljke koje žive u tropskim šumama su uglavnom endemske i gubitkom svog staništa, nestaće i one.

Najznačajnije ugrožene i istovremeno i zaštićene biljke naše zemlje, koje su pod zaštitom prvog stepena, su:

Pančićeva omorika, koja se može naći na planinama oko srednjeg toka Drine u zapadnoj Srbiji.

Tisa se nalazi po planinama i klisurama.

Molika koji raste na Šar planini i Prokletijama.

Stepski božur koji raste u Deliblatskoj peščari.

Najpoznatije među zaštićenim životinjama su: Apolonov leptir crni daždevnjak patka njorka orao krstaš velika droplja prdavac stepski soko veliki tetreb beloglavi sup vidra slepi miš šareni tvor

Šume su neophodne za prirodnu ravnotežu i život na Zemlji. One su tokom vekova dosta redukovane. Ljudi obaraju na milione stabala kako bi dobili drvo za hranu, da bi se grejali i izgradili kuće. Oni, takođe i krče velike prostore da bi ih preobrazili u oranice ili u pašnjake za stoku.

Totalne seče šuma neposredno dovode do dugoročnog uništavanja staništa šumskih vrsta i zamene sekundarnim ekosistemima, koji se odlikuju veoma malim diverzitetom flore i faune.

Svesne opasnosti, međunarodne organizacije, kao što su Svetski fond za prirodu (World Wildlife Fund, WWF), koji za amblem ima pandu, ili Međunarodna unija za zaštitu prirode, trude se da ožive programe zaštite i očuvanja šuma.

Ciljevi uređenja i korišćenja šuma i šumskih zemljišta, upravljanja lovnim potencijalima i zaštitom prirodnih dobara obuhvataju:

o – unapređivanje stanja šuma ;– povećanje površina pod šumom (pošumljavanjem);– zaštita bioraznovrsnosti;– zadovoljavanje ekoloških, ekonomskih i socijalnih funkcija;

UGROŽENE I ZAŠTIĆENE VRSTE TRAVNIH

EKOSISTEMA

Travni ekosistem Travni ili zeljasti ekosistemi razvijaju se

na delovima kopna gde nema uslova za rast drvenastih biljaka.

U travnatim ekosistemima dominiraju zeljaste biljke, najčešće trave.

Nalaze se u oblastima sa kontinentalnom i umerenokontinentalnom klimom.

Naši travni ekosistemi se dele na: Prirodne-u koje spadaju stepe, planinske

rudine i plavne livade. Veštačke- u koje spadaju livade-košanice i

pašnjaci.

Stepe

Stepe su nastale u oblastima kontinentalne klime.

Za stepske prostore karakteristično je nepostojanje šume, ravni ili brežuljkasti reljef i gusti biljni pokrov pretežno od trava.

Formiraju se na posebnom tipu zemljišta – černozemu, zbog čega su pretvorene u otanice.

Biljke stepe su: kovilje, đipovina, kotrljan, kamilica, gorocvet...

Životinjske stepe su: hrčak, tekunac, slepo kuče, stepski orao, ćubasta ševa, droprlja...

Planinske rudine Planinske rudine se razvijaju na tako

velikim visinama gde oštra planinska klima ne dopušta opstanak ni najotpornijem drveću, dakle, i rudine su prirodni zeljasti ekosistemi čiji razvoj omogućava klima.

Životinjski svet rudina: suri orao, divokoza, živorodni gušter, šarka i snežna voluharica.

Livade Livada je tip ekosistema na kome

dominira travna vegetacija.

Razlika između livada i pašnjaka je u njihovom izgledu i načinu na koji ih čovek održava. (Livade-košenje, pašnjaci-ispaša)

Ekstenzivna ispaša dovodi do negativne antropozoogene selekcije travnih ekosistema koji se tom prilikom suštinski menjaju u pogledu florističko-faunističkog sastava, a sa tim u vezi i u pogledu strukture i funkcije.

Zagađivanje vode, vazduha, zemljišta, nepravilno odlaganje otpada, takođe štetno utiče na travne ekosisteme.

Ispaša

Košenje livada

POSTOJI LI RAZLIKA?

KRAAAAAJ