Technologie informacyjne w administracji publicznej wykład 8

Dr Małgorzata Ganczar

Prawo EuropejskiePrawo europejskie - Traktat o Wspólnocie

EuropejskiejArt. 255 [191a]

1. Wszyscy obywatele Unii i wszystkie osoby fizyczne lub prawne, zamieszkałe lub posiadające swoją statutową siedzibę w Państwie Członkowskich, mają prawo dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, z uwzględnieniem zasad i warunków, które zostaną określone zgodnie z ustępami 2 i 3. (...)

3. Każda z wymienionych powyżej instytucji określi w swoim regulaminie wewnętrznym szczegółowe postanowienia odnośnie dostępu do jej dokumentów.

Konstytucja RPW 1997 roku wprowadzono do polskiego porządku

prawnego konstytucyjne podstawy prawa dostępu do informacji, zamieszczając je w kilku artykułach drugiego rozdziału Konstytucji obejmującego wolności, prawa i obowiązki człowieka i obywatela. Są to:

art. 51 ust. 3 – dotyczący prawa dostępu każdego do dotyczących go urzędowych dokumentów i danych osobowych,

art. 54 ust. 1 – dotyczący wolności pozyskiwania i rozpowszechniania informacji,

art. 61 – dotyczący prawa uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne,

art. 74 ust. 3 – dotyczący prawa do informacji o stanie i ochronie środowiska.

Konstytucja RPArt. 61 Konstytucji stanowi, że obywatel ma prawo do

uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (ust. 1).

Prawo do uzyskania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku i obrazu (ust. 2). Artykuł ten określa informacyjne relacje pomiędzy jednostka a państwem.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej

Skonkretyzowanie prawa obywatela do informacji publicznej zapisanego w Konstytucji nastąpiło wraz z uchwaleniem 6 września 2001 roku ustawy o dostępie do informacji publicznej (dalej u.d.i.p.), której przepisy weszły w życie 1 I 2002 roku.

Ustawa kompleksowo określa ramy prawne obowiązku informacyjnego administracji publicznej oraz zasady korzystania z prawa konstytucyjnego dostępu do informacji publicznej. Mimo, iż przepisy Konstytucji korzystają z zasady bezpośredniego stosowania i jako takie nie wymagają rozwinięcia w ustawach zwykłych (art. 8 ust. 2 Konstytucji), to jednak ogólność, zbyt mała konkretność norm konstytucyjnych powoduje, iż nie zawsze jej postanowienia dają się zastosować bez konieczności ich rozwinięcia w ustawach. Brak przepisów wskazujących precyzyjnie sposób, w jaki należy z tego prawa korzystać powodował niewątpliwie, że pozostawało ono tylko prawem na papierze..

Ustawa o dostępie do informacji publicznejZakres podmiotowyZgodnie z art. 2 ust. 1 u.d.i.p. podmiotem uprawnionym

do uzyskania informacji publicznej jest KAŻDY . (Konstytucja ogranicza się do o bywatela)

Godnym podkreślenia faktem jest także wyraźnie zaznaczona przez ustawodawcę w art. 2 ust. 2 u.d.i.p. regulacja, iż do uzyskania informacji publicznej nie jest konieczne wykazywanie przez osobę wykonującą prawo do informacji publicznej interesu prawnego lub faktycznego, co ma miejsce na przykład na gruncie kodeksu postępowania administracyjnego (art. 28 K.p.a.). Tak więc nikt nie musi uzasadniać swego żądania udostępniania mu informacji. Takie uregulowanie gwarantuje możliwość uzyskania informacji bezwarunkowo, na równych zasadach każdemu kto jest nią zainteresowany.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej

Do udostępniania informacji publicznej zobowiązane są, będące w ich posiadaniu, władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności:

organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi

przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne

albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego,

Ustawa o dostępie do informacji publicznejDo udostępniania informacji publicznej zobowiązane są,

będące w ich posiadaniu, władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności:

podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów,

związki zawodowe i ich organizacje oraz partie polityczne (art. 4 u.d.i.p.).

Nie jest to zamknięty katalog podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznych, jednakże w porównaniu z uregulowaniem konstytucyjnym jest znacznie szerszy.

Ustawa o dostępie do informacji publicznejW ustawie rozszerzono obowiązek informacyjny

wobec organów samorządów gospodarczych i zawodowych. Konstytucja ograniczała ich obowiązek informacyjny do spraw, w których wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.

Ponadto Konstytucja nie wspomina o obowiązku informacyjnym związków zawodowych i partii politycznych, aczkolwiek ich znaczna rola jaką odgrywają w życiu publicznym oraz korzystanie ze środków publicznych finansujących częściowo ich działalność może uzasadniać umieszczenie tych podmiotów w art. 4 u.d.i.p.

Ustawa o dostępie do informacji publicznejZakres przedmiotowyW myśl ustawy informacją publiczną jest każda informacja o

sprawach publicznych.W art. 6 u.d.i.p. skonkretyzowano zakres przedmiotowy prawa

dostępu do informacji publicznej enumeratywnie wymieniając rodzaje informacji podlegających udostępnieniu. Katalog zawarty w tym artykule jest wyliczeniem przykładowym, otwartym i obejmuje informacje o polityce wewnętrznej i zagranicznej, o zasadach funkcjonowania podmiotów zobowiązanych do udzielania informacji publicznych. Następną kategorię informacji stanowią dane publiczne, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez organy władzy publicznej, informacje o stanie państwa, samorządu i ich jednostek organizacyjnych. Na koniec ustawodawca wskazuje informacje o majątku publicznym. Podstawową funkcją tego przepisu jest wskazanie najbardziej typowych kategorii informacji publicznych.

Realizacja prawa dostępu do informacji publicznej

Prawo do informacji publicznej zostało określone w art. 3 ust. 1 u.d.i.p. jako uprawnienie do:

uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego,

wglądu do dokumentów urzędowych, dostępu do posiedzeń kolegialnych organów

władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów.


Zgodnie z normami prawnymi wynikającymi z ustawy, udostępnianie informacji publicznych odbywać się będzie następująco:

przez ogłoszenie w Biuletynie Informacji Publicznej, na wniosek zainteresowanego podmiotu, w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach

ogólnie dostępnych bądź przez zainstalowanie w nich urządzeń umożliwiających zapoznanie się z informacją publiczną (art. 11 u.d.i.p.),

poprzez zapewnienie wstępu na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów i udostępniania materiałów, w tym audiowizualnych i teleinformatycznych, dokumentujących te posiedzenia.


Wywieszenie informacji publicznej w miejscach ogólnie dostępnych ( art. 11 u.d.i.p.) może zostać zrealizowane zarówno przez udostępnienie informacji na tablicach ogłoszeń dostępnych na korytarzach czy przed urzędem, w punktach informacyjnych, albo też zainstalowanie w tych miejscach urządzenia umożliwiającego zapoznanie się z tą informacją.

Wyłożenie lub wywieszenie informacji powinno nastąpić w pomieszczeniu organu, miejsce to powinno być ogólnodostępne i odpowiednio oznakowane przez organ obowiązany. Punkt 2 art. 11 nie precyzuje, o jakie urządzenia chodzi. Można zatem domniemywać, że podmiot udostępniający informacje dysponuje w tym zakresie pełną dowolnością. Najprostszym - choć niekoniecznie najtańszym - sposobem jest zainstalowanie komputera włączonego do sieci Internet, np. w sali biblioteki publicznej, holu urzędu gminy.

Realizacja prawa dostępu do informacji publicznejInformacje, które nie zostały udostępnione w BIP lub w

drodze wyłożenia bądź wywieszenia udziela się na wniosek (art. 10 ust. 1 u.d.i.p.). Te, których można udzielić niezwłocznie, udostępnia się w formie ustnej lub pisemnej bez pisemnego wniosku. Podmiot udostępniający ma obowiązek zapewnić możliwość ich kopiowania lub wydrukowania bądź przesłania albo przeniesienia na powszechnie stosowany nośnik. Informacje udostępnia się bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Jeśli w tym czasie jest to niemożliwe, podmiot zobowiązany powiadamia o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację (najpóźniej w ciągu dwóch miesięcy od złożenia wniosku). Informacje przekazuje się w sposób i w formie wskazanych we wniosku. Odstępstwo od tej reguły jest usprawiedliwione tylko, gdy podmiot zobowiązany nie dysponuje odpowiednimi środkami technicznymi.


Odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji administracyjnej do której stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (art. 16 u.d.i.p.). Ustawodawca wprowadził pewne odrębności w wydawaniu tych decyzji administracyjnych, w porównaniu do zasad przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego dla odwołań od decyzji. Są nimi:

odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni, uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia

informacji zawierać musi także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra wydano decyzję odmowną.

BIP

W celu powszechnego udostępnienia informacji publicznej tworzy się Biuletyn Informacji Publicznej.

Jest to urzędowy publikator teleinformatyczny w postaci ujednoliconego systemu stron w sieci (art. 8 ust. 1 u.d.i.p.). Za udostępniane tam informacje podmiot zobowiązany bierze całkowitą odpowiedzialność.

Struktura strony głównej, standardy struktury stron podmiotowych a także zakres i tryb przekazywania informacji, oraz standardy zabezpieczenia treści informacji publicznych udostępnionych w BIP zostały określone w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.

BIPKorzystając z delegacji zawartej w art. 9 ust. 5 u.d.i.p. w

brzmieniu nadanym art. 44 ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne wydał on dnia 18 stycznia 2007 r. rozporządzenie w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej. Rozporządzenie to określa w § 1:

szczegółowe wymagania dotyczące układu ujednoliconego systemu stron Biuletynu Informacji Publicznej, w szczególności strukturę strony głównej Biuletynu Informacji Publicznej i standardy struktury stron podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej.

zakres i tryb przekazywania ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji informacji do zamieszczenia na stronie głównej Biuletynu Informacji Publicznej.

wymagania dotyczące zabezpieczania treści informacji publicznych udostępnianych w Biuletynu Informacji Publicznej.

BIPUstawa nakłada obowiązki na organy administracji

publicznej w zakresie udostępniania informacji publicznych przez te organy w BIP. Jak to wynika bezpośrednio z art. 8 ust. 6 podmioty udostępniające informacje publiczne w BIP obowiązane są do:

oznaczenia informacji danymi określającymi podmiot udostępniający informację,

podania w informacji danych określających tożsamość osoby, która wytworzyła informację lub odpowiada za treść informacji,

dołączenia do informacji danych określających tożsamość osoby, która wprowadziła informację do Biuletynu Informacji Publicznej,

oznaczenia czasu wytworzenia informacji i czasu jej udostępnienia,

zabezpieczenia możliwości identyfikacji czasu rzeczywistego udostępnienia informacji.

Do informacji o podmiocie prowadzącym stronę BIP zaliczają się:Dane podstawowenazwa podmiotu,logo podmiotu (opcjonalnie).Dane strony podmiotowej BIPadres URL (czyli adres internetowy strony podmiotowej BIP),imię i nazwisko redaktora (w przypadku wielu redaktorów wybranej osoby),numer telefonu redakcji,numer faksu redakcji.Dane uzupełniającekod pocztowy i miejscowość, ulica,numer domu,numer telefonu,numer telefaksu,lokalizacja na mapie wskazująca położenie podmiotu.

BIP

Minister właściwy do spraw informatyzacji utworzył stronę główną Biuletynu Informacji Publicznej zawierającą wykaz podmiotów (art. 4 ust. 1 i 2) zobowiązanych do udostępniania informacji publicznej, wraz z odnośnikami umożliwiającymi połączenie z ich stronami podmiotowymi. Niewątpliwie, jak to wynika z art. 9 u.d.i.p., podmioty te mają także obowiązek utworzyć własne strony BIP, na których będą udostępniały informacje podlegające udostępnieniu w tej drodze (ust. 2), a także przekazać ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji informacje niezbędne do zamieszczenia na stronie głównej BIP (ust. 3).

BIP

W § 3 rozporządzenia odnajdujemy zapis, że dostęp do informacji publicznych zawartych w BIP jest możliwy poprzez stronę główną BIP posiadającą URL – http://www.bip.gov.pl, według spisu podmiotów lub menu przedmiotowego albo poprzez strony podmiotowe BIP.

Skrót URL, pochodzi od sformułowania Uniform Resource Locator (ujednolicony lokator zasobów) i jest synonimem pojęcia "adres internetowy". Dopiero ten adres składa się z poszczególnych elementów, pośród których pojawia się akronim "www". Najlepiej ilustruje to przykład adresu URL zawartego w § 3 rozporządzenia – http://www.bip.gov.pl.

BIP

Poszczególne elementy oznaczają więc następująco:

"http://" - adres wskazuje serwer sieci Web, który korzysta z protokołu Hypertext Transfer Protocol;

"www" - nazwa usługi dostępnej w sieci World Wide Web, jej występowanie w adresie nie zawsze jest konieczne, zwłaszcza jeśli dochodzi do automatycznego przepisania adresu;

"bip" - najniższy poziom domeny, któremu nadano nazwę symboliczną "bip" jako skrót nazwy " Biuletyn Informacji Publicznej";

"gov" - adres należy do instytucji państwowej, jako poddomena domeny "pl";

"pl" - domena najwyższego poziomu.

BIPRozporządzenie wprowadza zasadę, iż strona główna BIP

pozostaje pod wspomnianym adresem URL, co uniemożliwia dowolność w kształtowaniu adresu URL strony głównej lub jego zmianę, bez jednoczesnej zmiany rozporządzenia.

Zapobiega to dezinformacji i tworzeniu niepoprawnych, nieaktualnych odesłań na stronę główną BIP." Rozporządzenie w § 3 wymienia dwa sposoby dostępu do informacji publicznej poprzez stronę główną BIP i strony podmiotowe BIP. Należy zaznaczyć, że dokumenty udostępniane w systemie stron BIP sporządzane są za pomocą tzw. hipertekstu - jako tekst zawierający w swojej treści połączenia, odesłania (najczęściej wyróżnione za pomocą jakiegoś elementu graficznego) zwane hiperłączami. Osoba odwiedzająca stronę www zainteresowana jakimś łączem może kliknąć je za pomocą myszy, by została przeniesiona do interesującej ją informacji. To właśnie wybieranie hiperłączy i przechodzenie do kolejnych elementów strony www nazywa się "przeglądaniem stron www"

BIP

Informacje publiczne zawarte w BIP organizuje się w postaci baz danych, a ich udostępnianie odbywa się w oparciu o mechanizmy baz danych (§ 4 rozporządzenia). Zgodnie z tym przepisem istnieją dwa elementy składowe sposobu przygotowania informacji publicznej: chodzi tu o postać baz danych i elementy oprogramowania pozwalające na udostępnianie informacji publicznych w szczególności pozwalające dokonać czterech czynności względem danych czyli gromadzenia, porządkowania, aktualizacji i udostępniania.

Za elementy oprogramowania należałoby uznać programy komputerowe zainstalowane na serwerze, na którym znajduje się strona BIP, umożliwiające gromadzenie, porządkowanie, aktualizację i udostępnianie informacji publicznych.

BIP

Ustawa o ochronie baz danych definiuje bazę danych jako zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów i elementów zgromadzonych według określonej systematyki lub metody, indywidualnie dostępnych w jakikolwiek sposób, w tym środkami elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości . Natomiast § 5 rozporządzenia stanowi, iż informacje publiczne zawarte w BIP udostępnia się odwiedzającym BIP przez całą dobę bez przerwy, z zastrzeżeniem § 21, który stanowi, że w przypadku awarii brak dostępności strony głównej BIP dla odwiedzającego stronę nie powinien być dłuższy niż 8 godzin, a w przypadku awarii strony podmiotowej BIP brak dostępności dla odwiedzającego stronę nie powinien być dłuższy niż 24 godziny.

BIPObowiązujące rozporządzenie w § 6 stanowi, że informacje publiczne

udostępniane w BIP nie mogą zawierać niewyjaśnionych skrótów, z wyjątkiem skrótów powszechnie przyjętych i zrozumiałych.

Wynika więc z tego, że w treści informacji publicznej mogą znajdować się skróty, które uprzednio zostały już wyjaśnione. Na podmioty prowadzące strony BIP nałożono obowiązek (§ 7) spełniania minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 października 2005 r. w sprawie minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych. Strony BIP powinny być zaprojektowane w sposób umożliwiający ich modyfikację, uwzględniając technologiczny rozwój systemu teleinformatycznego, w którym działa BIP. Należy dodać, że na podmioty prowadzące strony BIP nałożono obowiązek zapewnienia wysokiej jakości treści w celu zapewniania możliwości faktycznego zapoznania się z zawartością.

Rozdział drugi rozporządzenia określa strukturę strony głównej BIP, wg § 8 strona główna BIP zawiera w szczególności:

logo (znak graficzny) BIP umieszczony w górnej części strony; adres redakcji strony głównej BIP; imię i nazwisko, numer telefonu, numer telefaksu i adres

poczty elektronicznej co najmniej jednej z osób redagujących stronę główną BIP;

instrukcję korzystania z BIP, która może być rozumiana w dwóch aspektach: pierwsze w aspekcie podmiotowym jako instrukcja adresowana do osób odwiedzających stronę główną BIP, po drugie w aspekcie przedmiotowym jako instrukcja obsługi strony głównej BIP albo strony głównej BIP wraz ze stronami podmiotowymi;

spis podmiotów; menu przedmiotowe; informacje o podmiotach ( w szczególności URL strony

podmiotowej BIP) prowadzących strony podmiotowe BIP; moduł wyszukujący.

BIP

Omawiany paragraf zawiera elementy konieczne strony głównej BIP. Oznaczenie strony głównej za pomocą logo, której wzór udostępnia się w zasobach strony głównej BIP, zwiększa jednolitość systemu, czyniąc go rozpoznawalnym przez odwiedzających.

Logo BIP

BIP

Rozporządzenie określa także standardy struktury stron podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej.

W § 9 ust. 1 znajduje się zapis, że strony podmiotowe BIP prowadzone są w formie odrębnych stron WWW.

Zasada odrębności strukturalnej stron podmiotowych od strony głównej BIP jest refleksem zasad funkcjonowania systemu stron www. Ustalenie tej odrębności wyznacza jednocześnie obszar odpowiedzialności podmiotu redagującego, który w stosunku do podległej mu strony podmiotowej wykonuje przepisane prawem czynności. Rozpoczęcie udostępniania informacji publicznej następuje z chwilą utworzenia strony, przy czym już samo stworzenie strony www musi wykazywać odrębność zarówno w stosunku do strony głównej BIP, jak i własnego serwisu informacyjnego lub innych stron podmiotowych.

BIP

Jak to wynika bezpośrednio z § 9 ust. 2 w przypadku gdy podmiot obowiązany do udostępniania informacji publicznej, o którym mowa w art. 4 ust. 1 i 2 u.d.i.p., posiada własną stronę WWW, to stronę podmiotową BIP utworzoną przez ten podmiot wydziela się z tej strony, poprzez umieszczenie na stronie głównej WWW linku zawierającego logo BIP, umożliwiającego bezpośredni dostęp do podmiotowej strony BIP. W wyniku tej regulacji jeden podmiot obowiązany do udostępniania informacji publicznej za pomocą BIP może posiadać dwie strony www - stronę własną www oraz stronę podmiotową BIP.

BIP

BIP

Obecnie BIP funkcjonuje jako system stron www stworzonych przez każdy podmiot zobowiązany. Stronę główną z wykazem odnośników umożliwiających połączenie z tymi stronami tworzy minister właściwy do spraw administracji publicznej. Powoduje to różnorodność wśród stron podmiotów zobowiązanych. Serwisy internetowe urzędów administracji publicznej nie spełniają żadnych standardów, zdecydowana większość urzędów administracyjnych traktuje obowiązek udzielania informacji publicznej jako zło konieczne, do którego realizacji zostały przymuszone. W praktyce najczęściej na istniejącej już stronie internetowej urzędu zamieszcza się logo BIP, w ten sposób czyniąc zadość nałożonym obowiązkom. Spowodowało to zwielokrotnienie serwisów z niespójną zawartością i dość wysokimi kosztami utrzymania.

Ograniczenie dostępu do inf. publ.

Uszczegółowienie przepisów dotyczących ograniczania wolności i praw konstytucyjnych znajduje się m.in. w art. 61 ust. 3 Konstytucji, gdzie wyraźnie zostały wyliczone przesłanki ograniczenia dostępu do informacji publicznej. Konstytucja zalicza do nich: ,,ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa”. Zatem ograniczenie tego prawa może nastąpić z przyczyn wymienionych zarówno w art. 31 ust. 3 oraz art. 61 ust. 3 Konstytucji. Pamiętać jednak należy, iż w drugim przypadku mamy do czynienia z realizacją prawa do informacji i jego ograniczeniami dotyczącymi wyłącznie relacji jednostka – podmiot uczestniczący w procesie wykonywania zadań publicznych.


Główne zasady dotyczące ograniczenia dostępu do informacji publicznej znajdują się przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej. Są one dwojakiego rodzaju:

ograniczenia w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych (art. 5 ust. 1 u.d.i.p.),

ograniczenia ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy, nie dotyczą jednak informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z własnej woli z przysługującego im prawa (art. 5 ust. 2 u.d.i.p.).


W pierwszym przypadku, istotą ograniczenia prawa do informacji publicznej jest ochrona w odpowiednich przepisach ustawowych wartości ze sfery interesu publicznego, tj. ochrona bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego. Podstawowym aktem prawnym regulującym ograniczenie w dostępie do informacji publicznej jest ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (dalej u.o.i.n.).

Zgodnie z tym przepisem ustawa o ochronie informacji niejawnych nosi charakter legi speciali wobec ustawy o dostępie do informacji publicznej i jej przepisy stosowane sa na zasadzie pierwszeństwa. Należy zauważyć, że na mocy artykułu 5 ust 1 u.d.i.p. informacja niejawna stanowi kategorię informacji publicznej, niemniej tryb i zasady uzyskiwania do niej dostępu określają przepisy szczególne.


Jeżeli chodzi o ochronę prywatności jako ograniczenie w dostępie do informacji publicznej, kwestia ta została potraktowana szeroko. Obejmuje nie tylko prywatność osób fizycznych ale również i przedsiębiorców.

Prawo do prywatności osoby fizycznej to głównie ochrona danych osobowych, co zostanie omówione w następnym podrozdziale, ale nie tylko. W obszarze prywatności zawiera się również prawo do dobrego imienia, godności.

W odniesieniu do przedsiębiorców, wszystko co zechcą zachować w tajemnicy, będzie chronione, gdy będzie stanowić tajemnicę przedsiębiorstwa - nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, handlowe lub organizacyjne przedsiębiorstwa, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności

System identyfikacji wizualnej BIP

W celu promowania spójnego wizerunku Biuletynu Informacji Publicznej (BIP) Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji zamówiło wykonanie spójnego systemu identyfikacji wizualnej dla Biuletynu Informacji Publicznej oraz ePUAP.

Założenia systemu identyfikacji wizualnej BIP W ramach prac został przygotowany profesjonalny System Identyfikacji Wizualnej obejmujący całość symboliki BIP kreując tym samym spójność wizerunkową i wizję estetyczną opartą na kolorystyce, logo, logotypie i typografii.Wypracowany system ma na celu wdrożenie ładu wizualnego na stronach podmiotowych BIP instytucji zobowiązanych do ich prowadzenia oraz na stronie głównej Biuletynu.Zadaniem przygotowanego opracowania było nie tylko uporządkowanie i systematyzacja stosowania logo Biuletynu Informacji Publicznej, ale także wytyczenie ram, w jakich będą powstawać wszelkie materiały oraz publikacje opatrzone tym znakiem.

Utrzymanie ścisłych reguł stosowania znaku – systematyzujących liternictwo, kolorystykę, format, sposoby rozmieszczenia i użycie dopuszczalnych wariantów – jest niezbędne do zachowania jednorodnej i rozpoznawalnej tożsamości.

Wizerunek Biuletynu ma zatem spełniać następujące funkcje:wizerunkowe i estetyczne:

promowanie idei społeczeństwa obywatelskiego i informacyjnego,kreowanie partnerskich relacji między państwem a obywatelem,zaznaczenie służebnej wobec obywatela funkcji instytucji publicznych,wskazanie na przejrzystość działania podmiotów, które prowadzą strony Biuletynu,stworzenie nowoczesnego i eleganckiego wizerunku, który jednocześnie ociepli formalny charakter instytucji publicznychsyntetyczne ujęcie funkcji i medium, w którym operuje Biuletyn Informacji Publicznej

2.•merytoryczne i funkcjonalne: •ustanowienie spójnego i rozpoznawalnego wizerunku,•przygotowanie materiałów BIP tworzących czytelną, rozpoznawalną całość,•stworzenie kodu porządkującego o wysokim stopniu funkcjonalności i uniwersalności,•stworzenie przejrzystego systemu otwartego, który będzie umożliwiał rozbudowę wizerunku instytucji wraz z jej rozwojem.

Documents

Technologie informacyjne w administracji publicznej wykład 8