Kandydat na patrona Gimnazjum w Malanowie

Tadeusz Zawadzki urodził się 24 stycznia 1921 r. w Warszawie. Był synem Józefa Zawadzkiego, profesora chemii i rektora oraz Leony Zawadzkiej, nauczycielki.

Uczył się w Szkole Ziemi Mazowieckiej, a w 1933 roku rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie.Tam poznał Jana Bytnara (Rudego), Macieja Aleksego Dawidowskiego (Alka) i Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.Od 1940 roku uczył się w Państwowej Szkole Budowy Maszyn, a od 1942 roku studiował na Wydziale Chemii Państwowej Wyższej Szkoły Technicznej (tajna Politechnika Warszawska).

Od lewej: Tadeusz, jego matka- Leona, siostra Anna i ojciec Józef.

„Zośka” był bardzo zaangażowany w życie 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego („Pomarańczarnia”), do której dołączył w 1933 r.

W kwietniu 1939 r. został drużynowym drużyny starszoharcerskiej. W 1941 r. wraz ze swoją drużyną wszedł do „Szarych Szeregów” – organizacji ZHP powstałej w czasie okupacji.

Poczet sztandarowy „Pomarańczarni”. „Zośka” pierwszy z prawej.(19.03.1935r.)

„Zośka” po wybuchu wojny wyruszył z Warszawy na wschód 6 września z harcerskim batalionem marszowym Chorągwi Warszawskiej.

W konspiracji czynny był już od 1939 roku. Gdy harcerze z jego drużyny utworzyli „Wojenną Pomarańczarnię” stanął na jej czele (jako Lech Pomarańczowy).

Przez kilka miesięcy działał dla tajnej organizacji lewicowej – PLAN (Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa).

Tadeusz Zawadzki bardzo wsławił się dzięki akcji „Małego Sabotażu”.

Celem Organizacji Małego Sabotażu „Wawer” było prowadzenie propagandy antyhitlerowskiej. Jednym z działań mających podnieść Polaków na duchu było malowanie na ścianach symbolu Polski Walczącej – tzw. kotwicy. Za ich największą liczbę Zośka otrzymał od Komendanta Głównego „Wawra” – Aleksandra Kamińskiego – nowy pseudonim : Kotwicki.

Tadeusz Zawadzki przyjmował olbrzymią ilość obowiązków, między innymi:

Objął komendę nad Hufcem „Mokotów Górny”

Uzyskał stopień podharcmistrza (15.08.42 r.)Został hufcowym Roju „Centrum”, dowódcą

Grup Szturmowych Chorągwi Warszawskiej i zastępcą wojskowego dowódcy GS-ów (Oddziałów Specjalnych „Jerzy”)

Został mianowany kapralem podchorążym (styczeń 1943 r.)

Ze względu na to musiał prawdopodobnie

przerwać swoją edukację.

Jako dowódca Grup Szturmowych wziął udział w kilku ważniejszych akcjach dywersyjnych.

W nocy z 31.12.42 r. na 1.01.43 r. jego patrol wysadził w powietrze przepust kolejowy.

Uczestniczył w akcji ewakuacyjnej materiałów konspiracyjnych z mieszkania przy ulicy Brackiej. (2.02.43 r.)

W słynnej Akcji pod Arsenałem, której celem było odbicie więźniów, a przede wszystkim bliskiego przyjaciela Tadeusza – Jana Bytnara – z rąk Gestapo, dowodził grupą „Atak”. (26.03.43 r.)

Dowodził akcją odbicia więźniów pod Celestynowem. Akcja ta była dla „Zośki” egzaminem oficerskim. ( noc z 20 na 21.05.43 r. )

Wysadził most kolejowy pod Czarnocinem (noc z 5 na 6.06.43 r.)

„Zośka” brał także udział w kilku akcjach likwidacyjnych. Zastrzelił zdrajcę (volksdeutscha) – Ludwika Herberta – w jego mieszkaniu, a kilka miesięcy później uczestniczył w zamachu na funkcjo- nariusza Gestapo.

15 sierpnia 1943 roku, po ukończeniu tzw. Kursu Charyzmatycznego, został harcmistrzem.

Podczas ataku na strażnicę Grenzschutzpolizei w Sieczychach (20 – 21.08.43 r. ) Tadeusz Zawadzki został postrzelony. Zmarł na skutek ran odniesionych od kuli.

Tadeusz Zawadzki odznaczony był Orderem Virtuti Militari oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Jego pseudonimem nazwano utworzony

1.09.1943r. Batalion harcerski.

Jest jednym z bohaterów powieści „Kamienie na szaniec” autorstwa Aleksandra Kamińskiego – założyciela organizacji „Wawer”.

Stefan Mirowski, Komendant Warszawskiej Chorągwi Szarych Szeregów, pisał o Tadeuszu Zawadzkim:

„ Zginął śmiercią zwykłego żołnierza, choć żołnierzem był niezwykłym. Łączył w sobie wysoki talent organizacyjny i rzadko spotykany realizm pracy z nieprzeciętnym poziomem ideowym. Na tych cechach swojego charakteru budował i tworzył nowy styl pracy wojskowej i harcerskiej […] ”

Tadeusz z siostrą Anną