We vliegen erin. Woensdag 19 december ishet als vanouds Massacantus. Een baccha-naal dat in Gent zijn gelijke niet kent. Dat ismisschien maar goed ook. Ditmaal voorzietmen voor 1800 studenten 30000 Roden-bachs. Dat zijn er dus 16,67 per kop.Bweurk. Als je het in je hoofd haalt om 16Rodenbachs te drinken op één avond, danheb je die kater van de volgende dag dubbelen dik verdiend. Inschrijven doet u bij uwstudentenvereniging of club. Het partijtjebegint om 19u30 stipt in het ICC. • Met eenbeetje geluk staan de fijne lieden van hetALS deze week nog onder arrest door hunraid op de Eurotop in Laken. Ik mag zeeerlijk gezegd wel, die Aktief Linkse Studen-ten. Het zijn mensen met een hoog Baldrick-van-Blackaddergehalte en die moet jekoesteren. Hun bezetting van het Rectoraatenkele weken geleden, was toch echt eenvan de betere studentengrappen van dit jaar.

Rock on, kerels. • Donderdag 20 decembervieren we met z’n allen Kristallnacht. Op dienacht herdenken we het begin van de open-lijke Jodenvervolging, Hitlers coming out alsmassamoordenaar zeg maar. Meestal her-denken we deze gebeurtenis door van deOverpoort een nog decadentere zwijnerij temaken dan anders. Vraagje voor de historici:ik ben nagenoeg zeker dat Kristallnacht op 9november 1938 was. En toch houdt men ditdegoutante wildplasspektakel hier traditio-neel op de laatste donderdag voor Kerstmis.Wie weet hoe dit komt, mail eens naarkort@schamper.rug.ac.be en verdien mijnoprechte hoogachting. • All the world’s astage. Ik blief wel wat Shakespeare op zijntijd, maar tegenwoordig lijkt het wel of ermaar 1 toneelauteur bestaat. Op 22 decem-ber speelt men Midzomernachtsdroom inde Vooruit, vervolgens in januari Coriolanusen King Lear op dezelfde locatie. In het

voorjaar volgen dan nog DeFeeks Temmen en RichardII in het Groot Huis. Meerinformatie vindt u opwww.vooruit.be enwww.ntg.be. • Fuivengelijk de beesten: op 22december vindt in deVooruit het onvolprezenKozzmozz@vooruit.gentplaats. Onder andere EdRush en Millennium Kruspelen ten dans. Kijk voormeer informatie opwww.kozzmozz.com. • Derest van de maand is hetopenbaar vervoer in Gentgratis in de weekends.Profiteer ervan. • Tot 20januari speelt in het GrootHuis nog Don Quichot, eentoneelbewerking van hetmeesterwerk van Cer-vantes. Wellicht een van detoppers van het Gentsetoneeljaar. Onder anderede verrukkelijke Hilde DeBaerdemaeker laat hier hetbeste van zichzelf zien,which is nice. Van Hilde

herinneren we vooral de parmantige wijzewaarop ze zich vorig jaar in Othello uitkleed-de. Ingehouden pathos, gesuggereerdeweemoed, blote borsten: het was er alle-maal. Laten we hopen dat ze die prestatiekan herhalen. Reserveer uw tickets op09/225.33.17. • “Kon ik toch maar eens opde affiche van de Gentse Feesten 2002komen”, zie ik u al denken. Wel dat kàn ditjaar. De Stad Gent organiseert hiervoor eensoort fotowedstrijd. De foto’s moeten welpassen in de “Geest van het de GentseFeesten”. Daar kan ik me wel iets bijvoorstellen, maar het is vast niet wat Freya &co ermee bedoelen. U kan het reglementvan deze wedstrijd gratis aanvragen op09/269.46.03 of viaClaude.Beernaert@gent.be.• De Nachtzorgt ervoor dat u het jaar nog eens uit kuntgaan in stijl. Vijf zalen in de Flanders Expozullen gevuld zijn met vijf verschillende fui-ven, maar u betaalt natuurlijk maar één keerinkom. Zo kan u in zaal 1 naar de FuckingDewaele Brothers en in zaal 2 naar Donna’sDansfolie, terwijl de TMF Megadancefuif inzaal 5 de toondoven onder u verwent. Surfvoor meer details naar www.denacht.be. *Eindelijk is het zover. De K3 Tele RomeoTour houdt zijn langverwachte passage inGent. Op 28 en 29 december zal de FlandersExpo werkelijk vergeven zijn van joelendekinderen en bejaarden die zich nog fluksvoelen. Tickets via 0900/00321. • DeSchamperredactie is de laatste weken indiepe rouw gedompeld. We moestenafscheid nemen, afscheid van een vriend.Iedere L&W-student die ooit dat dekselsepaper voor Kunstgeschiedenis moest schrij-ven in eerste kan, kent wel PhilippePirotte. Deze assistent van Professor VanDamme van wie we allen wellicht best zijnrode schoenen en zijn opgewekt humeurherinneren, heeft de RUG moeten verlaten.Philippe was joviaal en altijd tot een geintjebereid. Hij was er voor je wanneer je hemnodig had. Philippe heeft nu echter ontslaggenomen en is niet meer onder ons. Watsneu. We zullen je missen, Philippe, het ga jegoed.

OOmdat ik zo enorm veel reacties gehad heb op mijn kleine eighties-nostalgietrip van vorige Schamper, gooi iker nog een paar tegenaan. Kent iemand nog Sledge Hammer, Alf of Knight Rider? De wonderlijke avonturen

van de Thundercats of van Teddy Ruxpin? Dat waren nog al eens tijden.

2

HHiillddee && ddee RReesstt KORT

JJeeff VVaann BBaaeelleenn

3

Vanaf 1 januari 2002 wordt de universitaire administratie volledig herschikt. Academischbeheerder Robert Hoogewijs had eerst 1 oktober 2002 als deadline gesteld maar dat bleekniet haalbaar. Volgens de huidige planning zouden de directeurs van de acht directies indecember allemaal benoemd moeten zijn. Wie welk postje zou innemen werd een kleinemachtstrijd tussen rector De Leenheer, een vrijzinnige meneer, en logistiek beheerder Man-geleer, die van CD&V-signatuur is. Beiden hadden ze hun favoriete kandidaten. Het lijkt eropdat vooral de poulains van De Leenheer aan het langste eind trokken. Dirk Mangeleer komtdaardoor in een nogal geïsoleerde positie te staan.

Tien jaar lang heerste de logistiek beheerder samen met Hoogewijs over de administratie.Mangeleer werd in 1991 tot logistiek beheerder benoemd ten gevolge van een decreet vande Vlaamse Gemeenschap. Die benoeming was nogal omstreden. In de vergadering van deRaad van Bestuur van 18 juli 1991 werd er zowel over Hoogewijs als over Mangeleer gestemd.De universiteit was toen nog maar pas autonoom geworden en dus zou de stemming in deRaad van Bestuur allesbepalend moeten zijn. Hoogewijs kreeg toen 22 stemmen voor en drietegen. Er waren twee onthoudingen. Mangeleer kreeg tien stemmen voor, 16 (!) tegen enéén onthouding. Toch raakte de man benoemd. Toenmalig Gemeenschapsminister vanonderwijs wijlen Daniël Coens, van de CVP, zat daar voor iets tussen.

Mangeleer was sinds 1979 bijna ononderbroken gedetacheerd op het kabinet van de EersteMinister en onder Wilfried Martens probeerde hij met de Commissie Mangeleer in te gaantegen de politieke benoemingen. In de wandelgangen wordt echter gefluisterd dat ook Man-geleer politiek benoemd is. Coens negeerde de pas verworven autonomie van de RUG enMangeleer werd benoemd. Volgens de legende niet omdat Coens de man binnen de RUGwou maar weg bij Martens. Drik Mangeleer werd op één van de hoogste en best betaaldeposities van de universiteit gedropt. De benoeming van beide beheerders is bovendien voorhet leven. Zij zijn al tien jaar bezig maar nog nooit zijn zij geëvalueerd. Zelfs bij de hervor-ming van de administratie zal dat niet het geval zijn - zij zijn de enige twee personen aan deRUG die de dans ontspringen.

Het STeR-project ontneemt hun echter heel wat macht. Dat de acht directeurs vooral favo-rieten zijn van de rector is niet meer dan normaal: tenslotte is hij verkozen en om zijn beleiduit te voeren kan hij onmogelijk werken met een administratie die vooral onder invloed zoustaan van iemand die andere belangen heeft. Dat ook vice-rector Marc De Clercq van CD&V-signatuur is, helpt Mangeleer niet. Onlangs werd op de Sociale Raad het één en ander beslistover wat men met de tien miljoen frank voor de studenten zou doen. De studentenverte-genwoordigers hebben de kans gekregen om allerlei voorstellen uit te werken over wat menmet dat budget zou kunnen doen voor de studenten. Mangeleer had behoorlijk wat kritiekop bepaalde voorstellen. Hij moest zijn kritiek echter inslikken toen de studentenvertegen-woordigers steun kregen van de vice-rector, wiens populariteit meteen omhoog schoot bijhet vertegenwoordigende studentenvolk.

Het lijkt erop dat het gedaan is met Mangeleers suprematie. Het STeR-project zorgt hopelijkniet alleen voor meer servicegerichtheid, transparantie en responsabilisering maar ook vooreen grotere impact van de rector en de vice-rector op de administratie. De rector en de vice-rector zijn namelijk verkozen op basis van hun programma. Van de twee beheerders kan datniet gezegd worden. Na vier jaar wordt het beleid van de rector en de vice-rector geëvalueerddoor verkiezingen. Hoogewijs en Mangeleer moeten nog altijd hun eerste evaluatiemeemaken.

Tim Van der Mensbrugghe

inhoudSCHAMPER 17 DEC ‘01

NUMMER 398

2Kort3Edito 4Ontwerp Leefsubsidie 5Knack6STER-project8Talencentrum9Chocomousse10Autisme11Het Licht: De euro12Meyrem Kaçar14Lezersbrieven16Massacantus17No Logo / Column18SMAK19Fototentoonstelling20Strip / Kookrubriek21Muziek22Film23Kringen & Konventen

SStteerrrreennssllaagg ttuusssseenn rreeccttoorreenn llooggiissttiieekk bbeehheeeerrddeerr

4

De steun die de studenten van hun ouderskrijgen, laat de meeste toe een zorgeloosleven te leiden, althans toch op financieelvlak. Maar we weten natuurlijk ook dat datlang niet bij iedereen het geval is: denk maareens aan de talrijke beursstudenten. Degrootste beurs bedraagt zo’n 223,11 Euro(9.000 BEF), ouderlijke steun of een anderevorm van inkomen blijft voor een beursstu-dent dus noodzakelijk om rond te komen.Wanneer dat ontbreekt, dan kan hij beroep

doen op het OCMW om hem bij te springen.

Deze mogelijkheid bestond reeds in de wetvan 1974 over het recht op een bestaans-minimun. Toch liet deze regeling op ver-schillende plaatsen de mogelijkheid oponduidelijkheid en betwisting bestaan. Wan-neer een student zich om steun tot eenOCMW wendde, werd elk geval apart behan-deld. Bovendien vond de wet bij deOCMW’s een verschillende toepassing. Hetwas ook niet duidelijk in welke gemeente destudenten naar het OCMW moesten stap-pen. Was dat in de gemeente waar zijn ou-ders woonden, of die waar hij op kot zat?Daardoor kon er wel eens betwistingbestaan over de bevoegdheid van het cen-trum.

LL ee ee flfloo oo nnIn de nieuwe regeling heeft ‘elke persoonrecht op maatschappelijke integratie’. Ditkan op verschillende manieren en volgensde nieuwe wet valt studeren hier ook onder.

Het gaat dan om een ‘geïndividualiseerdproject op maatschappelijke integratie’. Datis een moeilijke naam die een zeer ruimelading dekt, maar het is wel duidelijk dat eenvoltijdse opleiding hieronder valt, tenminstein zoverre deze de kansen van de student opde arbeidsmarkt verhoogt. Voor een samen-wonende student zal het leefloon dan 4.400Euro (177.496 BEF) per jaar bedragen envoor een alleenstaande student 6.600 Euro(266.243 BEF).

IInnsscchhaakkeelliinnggDe nieuwe wet op het recht op maatschap-pelijke integratie wil helpen de student in demaatschappij te integreren. Dat is eennobele onderneming, ware het niet dat nietalle studenten dezelfde kansen maken opdeze steun. Elk OCMW blijft zelf bevoegdom uit te maken of een bepaalde opleidinglater de kansen van de aanvrager op dearbeidsmarkt kan verhogen. Zo kan een stu-dent Informatica bijvoorbeeld wel eenleefloon uitbetaald krijgen, en een studentFilosofie niet. De Vlaamse Vereniging vanStudenten kant zich categoriek tegen dezeutilitaristische opvatting van het onderwijs,de student moet vrij blijven in zijnstudiekeuze.

OOnnddeerrhhoouuddsspplliicchhttVaak kloppen studenten aan bij het OCMWwanneer de sociale band met hun oudersgebroken is. Maar de ouders blijven voor defederale regering steeds verantwoordelijkvoor het onderhoud van hun kinderen. De

OCMW’s worden daarom aangemoedigd omhet uitgekeerde leefloon terug te vorderenvan de ouders. Zo willen ze de ouders wijzenop hun verplichtingen. Ouders zullen alleenmaar vrijgesteld worden wanneer huninkomen onder een bepaalde, lage, mini-mumgrens blijft. Het komt erop neer datbijvoorbeeld alleen een werkloze alleen-staande ouder hiervan vrijgesteld zal wor-den.

LLooccaalliitteeiittMet de nieuwe regeling kan er geenonduidelijkheid meer zijn over welk OCMWnu bevoegd is. De student zal zijn aanvraagmoeten indienen bij het OCMW van degemeente waar hij gedomicilieerd is. Datbetekent meteen een hele opluchting voorde universiteitssteden, de meeste studentenhouden immers hun domicilie bij hun oud-ers. Toch moet hier een bedenking bijgemaakt worden. Volgens de huidige recht-spraak kan een student vooral aanspraakmaken op de steun van het OCMW wanneerhet tot een relatiebreuk gekomen is met deouders. In dat geval is het adres van de ou-ders niet meer relevant en zou de studenteen eigen domicilie moeten hebben. Wan-neer dit wordt gecombineerd met de weig-erachtige houding van verschillendeVlaamse universiteitssteden, zoals Gent enLeuven, om studenten in het bevolkingsre-gister in te schrijven, dan is het duidelijk datdeze regeling nog ver van ideaal is.

Het is dan ook duidelijk dat deze wet overhet recht op maatschappelijke integratiestudiefinanciering niet tot hoofddoel stelt.De OCMW’s hebben zich in het verledensteeds gekant tegen het structureel aanvaar-den van studenten als potentiële steun-trekkende. Ze pleiten er dan ook voor dathet systeem van de studiebeurzen wordtaangepast om tegemoet te komen aan despecifieke noden van de studenten die inhun eigen onderhoud moeten voorzien. Totzo een regeling er komt, moeten we blijvenhopen dat de OCMW’s de studenten in noodop een menselijke manier uit de nood zullenhelpen.

DDe Belgische regering werkt aan een nieuwe wet op het recht op maat-schappelijke integratie. Vroeger bleven studenten bij het OCMW wel

eens in de kou staan, maar nu wil men voor een duidelijkere en meer een-vormige regeling zorgen.

DDee nniieeuuwwee wweett oopp OOCCMMWW--sstteeuunnLL ee ee ff ll oo oo nn oo ff ll ee ee rr ll oo oo nn ??

PP HH

Betaald worden om in de les te zitten? Woehoe!

5

In de Knack van 21 november kon u op pa-gina 153 het volgende lezen: “Hoogleraarhuisartsgeneeskunde Jan De Maeseneer(UG) heeft geen wetenschappelijke produc-tie die naam waardig, maar wil tot ergernisvan velen wel alle fundamentele wetenschapuit de opleiding geneeskunde halen.” Dat dejournalist in deze zin de verkeerde afkortinggebruikt om de Universiteit Gent aan teduiden (het moest RUG zijn), is nog hetminste.

SScchhiieettkkrraaaammDraulans maakt er immers een potje van.Eerst beschuldigt hij De Maeseneer ervangeen wetenschappelijke productie die naamwaardig te hebben, vervolgens maakt hij eencompleet irrelevante opmerking over deopleiding geneeskunde. Wie de opleidingeen beetje kent, weet dat die opmerkinggeen steek houdt. Ofwel heeft Draulansnooit goed geweten wat fundamentelewetenschappen zijn. De journalist had bijhet schrijven van dit artikel duidelijkheimwee naar the good old days aan hetschietkraam tijdens de dorpskermis.

Nu is Schamper ook niet altijd de bestevriend geweest van De Maeseneer. Vorig jaarnog kon u nog lezen wat er allemaal fout liepin de vernieuwde opleiding geneeskunde,waarvoor De Maeseneer verantwoordelijk is(Schamper 392). De prof mocht zich toenverantwoorden over het feit dat er een weekblok op een onreglementaire manier wasgeschrapt. De persoonlijke aanval in Knackvroeg echter om een reactie van De Maese-neer, die we dan ook prompt kregen.

De prof ervaart de uitspraak als “bijzonderkwetsend en volledig onterecht”. Het erge isdat Draulans op geen enkele manier met DeMaeseneer contact heeft opgenomen omhem met de beschuldigingen te confron-teren. Wij mailden Draulans met de vraag ofdit klopte, maar kregen helaas geen ant-

woord. Waarschijnlijk was de journalist drukbezig shoot-’m-up-games aan het spelen.

FF oo uu tt ee nnDe Maeseneer wijst op twee onjuistheden inhet artikel. Enerzijds op het aspect publi-caties, anderzijds op het wetenschappelijkgehalte van de geneeskunde-opleiding. Watde publicaties betreft: volgens De Maese-neer was hij de eerste in België die een doc-toraat schreef over huisartsengeneeskunde,

en behoort hij naar eigen zeggen tot de Bel-gische top twee in het vakgebied huisartsen-geneeskunde. Waar Draulans volgens DeMaeseneer al helemaal geen rekening meehoudt, is dat Huisartsengeneeskunde inAmerika niet al te hoog wordt aangeslagen.Het is zelfs geen aparte discipline binnen demedische wetenschap. “Daardoor”, zegt DeMaeseneer, “is het heel moeilijk om in pu-blicatiemetingen hoog te scoren.” Een heelander verhaal dus dan het simpele zinnetjein Knack.

Ook de opmerking over het weren van defundamentele wetenschappen in de oplei-ding wuift De Maeseneer weg. Als tegen-voorbeeld wijst hij op de scriptie die de stu-denten moeten maken. Daarbij nemen ze

gedurende drie academiejaren deel aan eenwetenschappelijk onderzoeksproject.

Argumenten die steek houden, denken wijdan. Als u dus wil weten hoe je geen jour-nalistiek bedrijft, lees dan het bewusteartikel van Dirk Draulans. Deze mening isniet zomaar uit de lucht gegrepen. Ook deRaad van Bestuur van de Vrije UniversiteitBrussel (VUB) is die mening toegedaan.Draulans had immers ook zijn kanon gerichtop twee professoren van de Brusselse uni-versiteit. In een officiële reactie spreekt deVUB van een ongefundeerde aanval op deberoepskwaliteiten van de proffen. Volgensde leden van de Raad van Bestuur is eenbewering dat proffen nauwelijks iets deftigspubliceren, hetzelfde als beweren dat de sys-temen van kwaliteitszorg die de overheidorganiseert, niet werken. De VUB stelt zichdan ook ernstige vragen over dergelijkejournalistiek.

WWaakkkkeerr wwoorrddeennDe VUB reageerde snel en met krachtigebewoordingen op het artikel. Onze univer-siteit sliep echter rustig voort. Dat er eenprof en een opleiding te kijk worden gezet,is niet echt om ongerust over te worden, vin-den de universiteitsbestuurders. Wel wordter deze week geheel toevallig een algemenetoelichtingstekst gestuurd naar alle Vlaamseredacties. In die tekst zullen wat algemeen-heden staan over de evaluatie van proffen,onder andere het aspect wetenschappelijkepublicaties.

De RUG durft gewoon niet reageren op hetartikel. Liever een prof en een opleidingdoor het slijk laten halen dan eenafkeurende lezersbrief te schrijven naar eenvan de meestgelezen Vlaamse tijdschriften.De VUB had wel het lef om een duidelijkstandpunt in te nemen en hun proffenonvoorwaardelijk te steunen. Ondertussenis het kwaad wel geschied.

Foto: Vincent Janssens

TToomm DDee PPaaeeppee

EEnkele weken geleden werd professor Jan De Maeseneer, voorzitter vande vakgroep Huisartsengeneeskunde van de Faculteit Geneeskunde

zwaar geschoffeerd in het weekblad Knack. Hij en enkele collega’s vanandere universiteiten zouden als profs veel te weinig wetenschappelijkepublicaties afleveren. Schamper peilde naar de reactie van de prof zelf, enpolste ook eens naar de mening van de bazen van de universiteit.

RRUUGG--pprrooff ggeekknnaacckkttUUnniivveerrssiitteeiitt rreeaaggeeeerrtt nnaauuwweelliijjkkss

Professor De Maeseneer is gekwetstdoor Knack

6

De overheid kon er niet omheen. De uni-versiteit ook niet. Om een effectieve enkwaliteitsvolle dienstverlening aan tebieden, moet men reorganiseren tot eengestroomlijnde, moderne administratie. Hetproject dat bij de federale overheid het le-venslicht zag als Copernicus, kreeg met hetSTeR-project zijn tegenhanger aan de RUG.S, T, en R dus, met de letter S van Ser-vicegerichtheid, de T van Transparantie ende R van Responsabilisering. Het leiddeintussen tot de creatie van acht gloednieuweuniversitaire directies, met aan het hoofd(bijna) acht nieuwe directeurs.

De eerste stap werd gezet met een auditdoor het Nederlandse IMEconsult. Datbureau stelde een eerste rapport op enmodereerde de stuurgroep die er begin ja-nuari in Cadzand over brainstormde. Debedoelingen van het project waren eenbetere service voor de ‘klanten’, eendoorzichtige taakverdeling, en ook eengrotere verantwoordelijkheid voor het le-veren van een kwalitatieve dienstverlening.Daarvoor wilde men zo optimaal mogelijk albeschikbare mensen met bewezen expertiseen ervaring inzetten. Externe vacatures slootmen het liefst uit. Om alles in goede banente leiden werd eind januari naast de stuur-groep een werkgroep opgericht met aan hethoofd academisch beheerder RobertHoogewijs. In de euforische beginperiodewerd heel wat werk verricht. Alle studentenen personeelsleden ontvingen een e-mailwaarin de nieuwe veranderingen werdenaangekondigd.

Maar zoals wel vaker gebeurt bij dergelijkehervormingsoperaties, moest men een paarmaanden later al heel wat gas terugnemen.Bevoegdheidsconflicten werden onder-zocht, personeel en subdiensten moestenworden herverdeeld, en in heel dat kluwenmoesten ook de verschillende belangen-groepen via hun vertegenwoordigers hunmening kunnen uiten. Een hele reeks hin-dernissen die men verkoos in alle kalmte tenemen. De onafhankelijke posities van pre-ventieadviseur, milieucoördinator en fysi-sche controle werden gewaarborgd. Er werdvoorgehouden dat de nieuwe directies in

werking zouden treden op 1 oktober, hetmoment dat rector André De Leenheeraan zijn mandaat zou beginnen. Als vice-rector maakte hij al kennis met de materie.Na 13 maart kon hij zich als ‘rector-elect’, envanaf 17 april samen met de toekomstigevice-rector Marc De Clercq, de door hemte leiden structuren volledig eigen maken.Begin mei werd nog snel de cd met destudiegids 2001-2002 aangepast zodatdaarop naast de oude, ook de nieuwe struc-tuur voorkomt. En toch was het voor velenallang duidelijk dat de deadline niet zouworden gehaald.

SSTTeeRRrreennssllaaggZowel voor de directie Onderwijsaangele-genheden als Onderzoeksaangelegenhedenkreeg een lid van het zelfstandig academischpersoneel (ZAP) de teugels in handen. Hetwerden respectievelijk professor LucFrançois, voorzitter van de vakgroepNieuwste Geschiedenis en professor Her-wig Bruneel, voorzitter van de vakgroepTelecommunicatie enInformatieverwerking. Zijzouden als een soortadjuncten van de rectoren de vice-rector diemateries behartigen, ende faculteiten directer bijhet beleid betrekken.Voor de twee functiesschreef men geen vaca-tures uit. Zij werdenwegens de bijzonderebetrokkenheid van derector en de vice-rectorbij de kernopdrachten -onderwijs en onderzoek -rechtstreeks door de rec-tor en vice-rectorgevraagd.

Voor de overige zes direc-ties werd in augustus eenrondzendbrief uit-geschreven waarin mende nieuwe mandatenvacant verklaarde. Kandi-daten moesten tot hetATP te behoren en met

hun cv een gefundeerde motivering van hunkandidatuur op te sturen. Intussen kreeghet project steeds meer vorm. Men voorzageen cumulverbod en een bonus- en uit-stapregeling. Er werd bij de selectie nietgewerkt met van ‘De Witte & Morel’, hetbureau dat normaliter de selecties voor devacatures aan de RUG verzorgt. Er werd tochingegaan op de vraag van regeringscommis-saris Yannick De Clercq om assessment-testen te laten uitvoeren en zo de compe-tenties van de kandidaten objectief temeten. De selectieprocedure verliep alsvolgt: enerzijds werden de kandidatenonderworpen aan enkele grondige proevenen vragen door extern consultant Luc Van-degehuchte. Anderzijds wachtte hen eeninterview met professor Buyens van deVlerick-school. Het sluitstuk was een inter-view met de rector, vice-rector, en de aca-demische en de logistieke beheerder.

SScchheevvee sseelleeccttiieeNa de interviews en testen vroeg de selec-tiecommissie de consultants geenschriftelijk rapport maar enkel een monde-ling verslag. De schriftelijke neerslag van ditverslag lijkt echter op heel wat punten

****** WWaaaarr ddee SSTTeeRR bblleef stille staan ***OOp 1 oktober 2001 werd het STeR-project geïmplementeerd. Dat pro-

ject is een doorgedreven hervorming van de administratie. Ondertus-sen blijkt dat een en ander scheef zit. Goed scheef zit.

HHiinnkkeelleenn nnaaaarr ddee nniieeuwe administratie

7

onvolledig te zijn. Bij de ene kandidaat wer-den enkel de positieve elementen vermeld,bij andere kandidaten werd in alle talen overde positieve punten gezwegen. De redenwaarom het door de externe consultantsopgestelde profiel verschilt met wat de com-missie in haar verslag plaatste, wordt dooreen aantal gewraakte kandidaten als volgtgeformuleerd: “De selectiecommissiebeperkte zich tot het kort notuleren van ditadvies in termen van ‘geschikt’ of ‘nietgeschikt’. Op die manier kon de selec-tiecommissie nog altijd alle kanten op engingen de nuances van de experten groten-deels verloren. Over elke kandidaat haddende externen zowel positieve als negatievecommentaren.” Dat zet de deur open voorwillekeur.

Ook kan men zich afvragen op welke basismen dan wel geselecteerd heeft. Iemandstelt - enigszins teleurgesteld: “Het is be-grijpelijk dat men vooral in tijden van veran-dering niet het risico wil nemen iemand aanhet roer te plaatsen waarvan men vooraf nietgoed weet welke ‘politiek’ hij of zij gaatvoeren.” In de procedure voor de selectievan de STeR-directeurs werd geenmogelijkheid voorzien voor beroep. Nieteens om klacht in te dienen. Toch diendeVeerle De Roeck, hoofd van de juridischedienst bij de RUG en die - o ironie - decretaalwerd aangeduid als klachtenbehandelaar,een klacht in over de SteR selectie. Zij wenstdaar echter verder geen verklaring bij tegeven. Een initiatief van een aantal mis-noegde kandidaten om op 23 november eenprotestbrief voor het bestuurscollege tebrengen, stierf een stille dood. Niemanddurft op dit moment zijn nek uit te steken.De onmacht bij de ‘verliezers’ is groot.

ZZ ee vv ee nn ee nn ee ee nn hh aa ll vv eeddiirreecctteeuurrVan de zes nog in te vullen directiefuncties,was er één waarvoor men geen geschiktekandidaat vond. Voor de directie Informatie-en Communicatietechnologie voldeed geenvan de drie kandidaten volgens de selec-tiecommissie. Of toch wel? Men voorzag eenaparte clausule voor één van de drie kandi-daten, namelijk Bart Sijnave, die doc-toreerde aan de RUG en heel even werkte bijL & H. Hij is sinds ruim een half jaar ERP-manager aan de RUG en hoewel hij ‘nietgeschikt’ werd bevonden voor een

directeursfunctie, wil men hem in april 2002nogmaals evalueren. Als hij dan kan be-wijzen dat hij ‘geslaagd’ is als ERP manager,dan ‘vertaalt’ zich dat in een directeursman-daat ICT.

Dat dit minstens 8 miljoen euro kostendeproject een beetje omstreden is, is eenunderstatement. Wat voor de enen eenparadepaardje is, is voor de anderen de kopvan jut. Door het kiezen van een directeur -of ‘waarnemend directeur’- uit te stellen,verbetert de toestand er niet op. ProfessorGeert De Soete, tot nader order nog altijddiensthoofd van het Academisch Rekencen-trum (ARC) en expert terzake, werd pas eindoktober bij de keuze van een directeurbetrokken. Veel armslag om effectief eenbeleid uit te stippelen wordt hem echter nietgegeven. Het is tekenend voor de situatiedat Bart Sijnave de eerste uit een reeks vanvier ERP-managers is die zijn functie nu allanger uithoudt dan zes maanden, ondankseen aantal interne vetes die volgens insiderswel eens zijn directeursambities zoudenkunnen doorkruisen.

ERP of ‘Enterprise Resources Planning’ iseen softwareoplossing voor het automatis-eren van zaken als boekhouding, aanwervin-gen, en contractbeheer. Het eerste luik vandat project omhelst een reeks toepassingen(SAP) voor van de directie Financiën en deultieme deadline ervan is vastgelegd op 1januari. Maar de kersverse directrice vanfinanciën, Gonda Cock, staat bekend alsiemand die zo haar twijfels heeft bij het heleERP-gebeuren. Zij draagt evenveel verant-woordelijkheid bij het al dan niet slagen vanhet eerste luik van dit project. De vraag rijstdan ook waarom de ene wel zal worden be-oordeeld op het al dan niet slagen van ditproject, en de andere niet. Als dat maar goedafloopt.

LLaassttiiggee kkllaanntteennMensen die geen klacht kunnen indienen enhet toch doen, vetes tussen directeurs enwannabe-directeurs, mensen die enkelanoniem Schamper te woord durven staanuit angst voor represailles van bovenaf. Zijnhet slechts groeipijnen van het STeR-projectof zijn ze de voorbode van een echte STeR-renslag? Wie de moeite neemt zich eens in televen in het reilen en zeilen aan de top vande RUG, kan zich niet van de indruk ont-

doen dat er een heel hoog ‘soap’-gehalte zitin de huidige evoluties. Hoe dan ook, dedirecteuren van de universitaire directieskrijgen een mandaat van vier jaar, dattelkens ingaat op 1 januari van het jaar vol-gend op de aanstelling van de Rector enVice-rector. Hiermee krijgen zij persoonlijkinspraak in het aanstellen van de hoogste lei-dinggevenden die het geheel vormen van denieuwe administratie. Na 2001, het jaar vande theoretische voorbereiding, wordt 2002het overgangsjaar waarin de theorie in depraktijk wordt omgezet. Iets waar een uni-versiteit nog uit kan leren. De Ser-vicegerichtheid en de Transparantie wordter hopelijk voor de belangrijkste klant, destudent, eindelijk wat groter door.

Al uw vragen kan u opzoeken via http://e-campus.rug.ac.be/ (klik op SteR of ERP), ofafvuren naar SteR@rug.ac.be

bblleeeeff ssttiillllee ssttaaaann ****** nniieeuuwwee aaddmmiinniissttrraattiiee

SS TT yy NN

Academisch* Onderwijsaangelegenheden (DOWA):Prof L. François, * Onderzoeksaangelegenheden (DOZA):Prof. H. Bruneel * Bestuurszaken (DBZ):Kristof De Moor* Personeel en Organisatie (DP&O):B. Van Win

Logistiek* Financiën (DFIN):G. Cock* Gebouwen en Milieu (DG&M):E. Van Damme ?* Studentenvoorzieningen (DSV):Ignace Van Der Cam* ICT (DICT): ?

DDee nniieeuuwwee SS TT eeRR rree nn

8

In het Talencentrum betaalt men 12.000frank voor een cursus, tenzij die door de uni-versiteit wordt gesubsidieerd. Dan betaalt destudent slechts 800 frank. Dat is echter meeruizondering dan regel. Maar voor de meestestudenten zijn er kortingen. Volgens dienst-hoofd Valère Meus kost een cursus normaalcirca 8.000 frank. “Wij storten daar 50% vanterug. De meeste studenten betalen duseigenlijk maar 4.000 frank.”

TTee llaannggTer vergelijking: In het Centrum voorlevende talen van de Katholieke Univer-siteit Leuven betaalt men voor een cur-sus maximaal 3.500 frank. In het Provin-ciaal Centrum voor Volwassenenonder-wijs aan de Henleykaai hanteert mengelijkaardige tarieven. Volgens Meus isdat omdat zij erkend zijn als onderwijsvoor sociale promotie. “Het Centrumvoor levende talen is ook niet echt geïn-tegreerd in de Leuvense universiteit”,weet Meus.

Als het inschrijvingsgeld wordtteruggestort, duurt dat vaak te lang,beweert studentenvertegenwoordigerPeter Comhaire. Zelfs na herhaaldelijkaandringen is het bijzonder moeilijk jegeld op een redelijke termijn terug te kri-jgen. Een student getuigt: “Ik moest ophet Talencentrum zelf om m’n geld.Maar dat was onmogelijk: ik was al opErasmus. Na veel getelefoneer door mijnouders is dat geld uiteindelijk toch noggestort.”

NNaattiivvee ssppeeaakkeerrVolgens Meus is het niet de schuld van hetTalencentrum dat die stortingen zo laatgebeuren. “De studenten moeten daar zelfomkomen, mét hun studentenkaart. Vaakzijn er allerlei praktische zaken niet in ordewaar wij niets mee te maken, zoals de naamvan de begunstigde. Ik zie dan ook het prob-leem niet.”

Comhaire vindt dat er wel een probleem is.Hij vraagt zich af of het Talencentrum klaar isom, zoals de Raad van Bestuur van maartbesliste, elke student kostenloos taalonder-wijs te verschaffen in de talen die in zijn ofhaar wetenschapsdomein relevant zijn. “Nubetaalt de student of de universiteit 12.000frank. De lesgevers krijgen bruto nauwelijks600 frank per uur. Zij geven ongeveer 35 tot45 lessen. Er zijn om en bij de 20 studenten

per klas. Er komt dus per cursus een bedragbinnen van 240.000 frank. De lesgevers krij-gen daar 27.000 frank van. Waar gaat de restvan dat geld naartoe? In de cursussen isduidelijk al lang niet geinvesteerd en initi-atieven om de lessen aantrekkelijker temaken, zoals een native speaker, wordenniet goedgekeurd of ondersteund.”

BBooeekkhhoouuddiinnggVolgens Meus maakt Comhaire van een mugeen olifant. Het bedrag voor de cursussen iszo hoog omdat het Talencentrum heelweinig subsidies krijgt terwijl ze wel met

vernieuwende projecten bezig zijn.“Momenteel zijn wij in de Faculteit Rechtenaan het experimenteren met een online cur-sus Engels. Dat legt ook een extra druk opons personeel. Dat Comhaire klaagt over syl-labi die niet in orde zijn is onterecht: wij zijnnu bezig de cursussen aan te passen voortoepassing met de computer. We herwerkende oude cursussen niet als zij toch nog maareen paar jaar moeten meegaan.”

Peter Comhaire heeft zich echter in de zaakvastgebeten en wil een duidelijke en volledi-ge versie van de boekhouding van 1992 tot

nu. “Wij vragen ook een overzicht van dewerkelijke kostprijs van een taalcursusper student, met en zonder de kosten diedoor de universiteit gedragen worden.”

PPeerrssoonneeeellssbbeelleeiiddOok het personeelsbeleid zou te wensenoverlaten. Er is een enorm verloop vanlesgevers. Dit jaar alleen al zouden erzeven mensen hun ontslag ingediendhebben. Nog eens twee personen dedenniet eens hun proefperiode uit.Comhaire vraagt zich af of dat normaal is.“Het komt de kwaliteit van de lessenzeker niet ten goede. Ik stel me ernstigevragen bij de personeelssituatie op hetTalencentrum.” Hij wil duidelijkheid overhet statuut van alle verschillende perso-neelsleden die voor het Talencentrumgewerkt hebben.

Volgens Meus is er geen vuiltje aan delucht. “Voor een cursus Swahili bijvoor-beeld zijn er slechts 30 contacturen.

Daarvoor kunnen wij geen vast contract aan-bieden. De arbeidsplaatsen worden ingevuldnaargelang het project of de cursus. Nuzoeken we vooral personen die én degelijklesgeven én vaardig zijn met de computerzodat we het online studeren volgend jaarnog meer kunnen uitbouwen.”

Het hele gedoe is meer dan woord tegenwoord van Comhaire en Meus. Ook vice-rec-tor Marc De Clercq is ermee bezig, net alsonze goede vrienden van de vakbond. Wordtalleszins vervolgd.

HHoommmmeelleess iinn TTaalleenncceennttrruumm

EEr loopt nogal wat fout in het Talencentrum, waar men allerlei taalcur-sussen kan volgen. Werknemers klagen over een onaangename werk-

sfeer en de syllabi zouden in jaren niet herwerkt zijn. Kop van jut is dienst-hoofd Valère Meus.

VVaann ddeerr MMeennssbbrruugggghhee

DDiieennsstthhooooffdd iinn ooppsspprraaaakk

We trekken nogal voorspelbaar naar deOverpoort. Daar verwijst een van de person-eelsleden ons door naar de kelder. Zij weetdat het godengoedje daar vervaardigdwordt. Goedgelovig als we zijn, zoeken wede kelder, tuimelen we holderdebolder vande trap en landen uiteindelijk in het onder-grondse chocoladebolwerk. We wordenonmiddellijk voorgesteld aan de man die

alles kan: Jacques De Bruyne. Elke dagspeelt hij het namelijk klaar om in zijn éént-je zo’n 500 potjes chocomousse te bereidenvoor de hongerige studenten die het andersmoeten stellen met slappe frieten en would-be hamburgers. Voor wie niet kan tellen: datzijn 2.500 porties chocomousse per week,10.000 per maand en 90.000 per jaar. Asje-menou.

”Hoe maakt u het?”vragen we hem.“Goed”, antwoordt hijminzaam, en geheeltegen onzeverwachtingen in,geeft hij ons hetrecept. Men nemevoor 150 stuks: 6 litereiwit, 2 liter eigeel, 2.5kilo suiker, 2.5 kilo

gesmolten chocolade, geen bewaarmidde-len en veel, heel veel liefde. Het eiwitopkloppen en mengen met de suiker toteen stijf mengsel. De chocolade intussenlaten smelten en er het eigeel aan toevoe-gen. Voeg de twee mengsels tezamen enmeng het tot een homogene massa. In deresto in de Overpoort wordt het voedzamegoedje nog met de hand gemengd voor eenextra luchtige touche. De chocomousse inporties verdelen en laten opstijven in dekoelkast.

cchhooccoommoouussssee iinn ggeevvaaaarrOnze dagelijkse portie artisanaal bereidechocolademousse wordt echter bedreigd.Door de Europese wetgeving zal het bin-nenkort namelijk niet meer kunnen dat erop uw chocolade-delight geen houdbaarhei-dsdatum staat. In de plaats daarvan kunnenbinnen afzienbare tijd industrieel bereidechocoladederivaten op uw menu staan.Geniet er dus van zolang u nog kunt.

DDee cchhooccoo iinn ddee mmoouusssseeDDee ddrruugg vvaann ddee RRUUGG

advertentie

PPeerrffoorrmmeedd bbyy SS,, AA,, TT && JJ

EElke dag weergalmt er wel een orgastische “Aaaaah!” door een van deuniversitaire resto’s. Wéér een student die gevallen is voor de verlok-

kingen van die overheerlijke luchtige chocoladen schuimpjes. Schamperbegon een queeste om de man te vinden die de studenten maar blijftbevoorraden met het universitaire manna.

advertentie

10

Autisme kan men aan de hand van drie ken-merken typeren. Er is een stoornis in hetcontact met andere mensen, de communi-catie en het taalgebruik verlopen anders envaak is er een beperkt gebied van belang-stelling en activiteiten, wat zich mogelijk uitin stereotiep en repetitief gedrag. De oor-zaak van deze ontwikkelingsstoornis is nogsteeds onbekend, maar steedsmeer wetenschappers kijken naarneurobiologische oorzaken.Maar naast de stoornis zelf,hebben personen met autismevaak nog een ander probleem:autisme is nog door veel mensenniet gekend, waardoor algemenenutsvoorzieningen soms niet vol-doende toegankelijk zijn.

Daarom onderzoekt de RUG, inopdracht van de VlaamseVereniging Autisme, de kwaliteiten kwantiteit van diversevoorzieningen voor mensen metautisme. Schamper zocht docto-raatsstudente Jo Renty op voornadere informatie: “Concreetgaan we een vragenlijst opsturennaar alle voorzieningen in Vlaan-deren voor mensen met eenhandicap. In die vragenlijstbevragen we onder meer degerichtheid naar personen metautisme. Anderzijds zouden wegraag de gebruiker zelf bevragen,om kennis te nemen van hunervaringen.”

NNiieett MMeeeerr DDee SSttaannddaaaarrdd“We willen eigenlijk drie dingen onder-zoeken op hun autismevriendelijkheid:voorzieningen specifiek voor personen metautisme, voorzieningen voor personen meteen handicap en de ‘reguliere’ instellingen.In De Standaard verscheen dat we enkel dereguliere diensten zoals het OCMW, hetgewoon onderwijs en de ziekenfondsenzouden bevragen . Ons onderzoek is echterveel ruimer dan dat.” Een groot probleem

blijft de onwetendheid over autisme. Veelmensen zouden zelfs niet weten dat zeautisme hebben. “Personen met autismezijn niet per se stille mensen die eenzaam ineen hoekje kruipen. Personen met autismekunnen een normaal of zelfs een uitersthoog IQ hebben. Mits aangepaste onder-steuning, kunnen sommige mensen met

autisme perfect functioneren in de samen-leving.”

Communicatief en sociaal gehinderdemensen die problemen hebben met struc-tuur: daar herkennen we bijna de heleSchamperredactie in. Hoe weet je ofiemand autisme heeft ? “Het is een zeercomplexe stoornis, die niet zomaar gesteldkan worden. De aanwezigheid van de driekernsymptomen is een eerste vereiste. Per-sonen met autisme hebben het vaak moeilijk

met onoverzichtelijke en onvoorspelbare sit-uaties. Personen met autisme denkengewoon op een andere manier dan anderemensen, meer detailgericht. Als je daarmeerekening houdt, ben je al een stap vooruit.”

EEeenn ddeeggeelliijjkk bbeelleeiidd Weten dat autisme de diagnose is, is één.Daarna nog de juiste ondersteuning envoorzieningen vinden, blijkt in Vlaandereneen bijkomend probleem. “Veel ouders vra-gen me: ‘waar kan ik nu met mijn kind naar-toe?’. Er zijn niet veel voorzieningen die zichenkel tot personen met autisme richten.Daarnaast zijn er een aantal voorzieningen

voor personen met een handicap diewel iets doen voor kinderen of vol-wassenen met autisme, maar of ditaanbod dan voldoende kwalitatief is,dat moeten we van naderbij be-kijken. Dit wordt dan ook één van deobjectieven van dit onderzoek.” Eenonderzoek dat voor de verant-woordelijke beleidsmensen dus heelinteressant is.

“Uiteindelijk zouden we kunnenkomen tot een overzicht van allevoorzieningen waar personen metautisme terecht kunnen of mis-schien zelfs kwaliteitsbarema’swaaraan voorzieningen hun onders-teuningsaanbod voor personen metautisme kunnen toetsen. Autisme iseen ernstige stoornis maar zoalseerder gezegd kan een gepasteondersteuning veel perspectievenbieden. Het probleem voor veelkinderen en volwassenen metautisme is om beschikbareaangepaste ondersteuning te vin-den.” Laten we hopen dat het ervankomt.

Als u denkt Jo Renty te kunnen helpen methaar onderzoek, bel haar dan op09/264.91.05 of e-mail naarJo.Renty@rug.ac.be. U kan ook schrijvennaar de Henri Dunantlaan 2 tav Jo Renty.Voor algemene informatie over autisme,surf naar www.autismevlaanderen.be

Foto: Evelien Baeten

BBij autisme denken we meestal aan de glansrol van Dustin Hoffman inRainman. Na de film, nu het Leven Zoals Het Is. Samen met Profes-

sor Herbert Roeyers zoekt licentiate Jo Renty personen met autisme, hunfamilieleden, partners of andere kennissen die willen deelnemen aan haaronderzoek met betrekking tot de toegankelijkheid van autismevoorzienin-gen.

JJeeff VVaann BBaaeelleenn

MMeeeerr wweetteenn oovveerr aauuttiissmmee

“Personen met autisme kruipen niet per se een-zaam in een hoekje.”

DDee rreessttoo’’ss eenn ddee eeuurroo

Drie weken geleden werd er in de resto’seen campagne gestart om de eerste wekenvan de euro goed door te komen. Denieuwe prijslijsten zijn duidelijk geafficheerden het protongebruik wordt gestimuleerd.Dit laatste om zo weinig mogelijk baar geldbinnen te krijgen.

KKoommmmaa--aannggssttHet allerbelangrijkste is natuurlijk de prijs-aanduiding. Een ding is zeker: in januariwordt het leven een komma-hel. Ook in deresto’s wordt het een gecijfer dat zal zorgenvoor menig nostalgisch terugdenken aan derekenlessen uit het derde leerjaar. De angstom opgelicht te worden, kan je echter latenvaren. Schamper haalde de eurocalculatorboven, en zag dat het goed was. De meesteprij-zen voor maaltijden worden zelfs naarbeneden afgerond, wat echter meteengecompenseerd wordt met een subtiele stij-ging van de prijzen voor de frisdranken.Waar u voor een cola nu nog 24 frankbetaalt, wordt dat na nieuwjaar plots 0.60euro, terwijl volgens de elementaire afron-dingsregels van de wiskunde dat 0.59 zouzijn. Een voorstel ter compensatie: al begin-nen drinken en nog snel bijvullen vooraleerje de kassa passeert.

De kasticketjes blijven voor de resterendeweken van 2001 de bedragen in Belgischefranken weergeven. Pas in januari wordt hetsysteem aangepast, en zullen de prijzen opde papiertjes in euro verschijnen.

NNeeuurroottiisscchhHet is goed mogelijk dat je in januari goedezaakjes zult kunnen doen aan diezelfdekassa’s. Volgens de coördinatrice van dedienst maaltijdvoorzieningen, PetraDebruyne, is ervoor geopteerd om het per-soneel pas nu te laten kennismaken met de

euro’s. De mensen aan de kassa zouden,aldus Debruyne, vorige week begonnen zijnmet praktische oefe-ningen op hetteruggeven met euro’s. Toen wij het perso-neel daarover aanspraken, vie-len dievolledig uit de lucht. Zij wisten nog van

niets, en zijn begrijpelijkerwijs niet echtgerust in het nieuwe jaar. Op duizend frankbeginnen teruggeven met briefjes vanvijfhonderd euro: zo wordt de gemiddeldestudent een bemiddelde student. Laat diekookpotten in de kast zitten en sla je tentenop in de resto’s. Je zou er nog goede zaakjeskunnen doen.

KKaassssiieerrsstteerrss nniieett ggooeedd vvoooorrbbeerreeiidd

TTerwijl alle rijkelui dringend hun zwarte Belgische franken aan het uit-geven zijn en de zwaarbewaakte geldtransporten door Gent karren,

moet ook de universiteit de omschakeling maken. Aangezien het redactie-lokaal van Schamper zich in de Brug bevindt, gingen we op het terrein inde gelijknamige resto de gevolgen van de invoering van euro eens vannaderbij bekijken.

TToomm DDee PPaaeeppee

advertentie

KKaaççaarr oopp bbeessttuuuurrssplaats van Raes””MMiijjnn mmooooiissttee ppoolliittiieekke daad totnogtoe”

SCHAMPER: Hoe bent u eigenijk in de poli-tiek terecht gekomen? Was u als student ookal actief?Meyrem Kaçar: “Ik heb zeer mooie herin-neringen aan mijn studentenjaren. Ikstudeerde toen rechten, hier aan de RUG.Tijdens mijn eerste kandidatuur was ikmeteen al zeer begaan met maatschap-pelijke en politieke problemen. Ik hebnamelijk in 1991 de eerste Zwarte Zondagmeegemaakt en meteen daarna de hele soli-dariteitsbewegingen van Charta ‘91 enObjectief 479.917. Er werd toen vanuit deuniversiteit het initiatief genomen om in ver-schillende grote steden handtekeningen tegaan verzamelen. Daar heb ik zeer actief aanmeegewerkt. Het was eigenlijk een reactietegen onverdraagzaamheid, en de stem vande bevolking moest daarin toch gehoordworden.”

SCHAMPER: Van handtekeningen verzame-len tot senator. U heeft wel erg uw bestgedaan.Kaçar: “Tijdens mijn tweede kandidatuurrechten ben ik lid van Agalev geworden.Daar heb ik meteen meegewerkt aan hetuitschrijven van het programma. Dat wasook één van de aantrekkelijke kanten vanAgalev, dat je als gewoon lid mee magdenken over het programma. Het was ookeen goede aanvulling op mijn opleiding om‘s avonds mee te discussiëren over de basis-rechten die ik overdag studeerde aan de uni-versiteit. Ik ben geleidelijk aan in de partijgegroeid en ben dan Agalev-vertegenwo-ordiger geworden in de Raad van Bestuurvan het Centrum voor Gelijke Kansen enRacismebestrijding, bij Johan Leman. Toenik in 1998 afstudeerde, heb ik me als eersteopvolger kandidaat gesteld voor de senaat.Toen Mieke Vogels minister werd, kwam

haar plaats vrij. Zo ben ik daar terechtgekomen.””Ik was toen ook advocaat-stagiair aan deGentse Balie. Dat was echt een drukke peri-ode. Ik had niet genoeg tijd om de dossiersvan mijn cliënten grondig te bestuderen enhun belangen goed te behartigen. Uitein-delijk besefte ik dat ik keuzes moest maken.Ik heb toen voor de senaat gekozen. Mendenkt er nu aan de senaat af te schaffenomdat we zogezegd niet genoeg werkhebben. Maar dat is dus helemaal niet zo. Ikweet niet wie dat allemaal zegt. Of toch, hetzijn mensen die een politieke carrière in desenaat als bijberoep zien of voor mensen diehun politieke carrière al helemaal achter derug hebben en die er zitten om uit te bollen.Bijvoorbeeld Dehaene en Tobback, datzijn mensen die in de senaat eigenlijk nietsnieuws meer te vertellen hebben. Dehaeneis nu natuurlijk geen senator meer.”

ZZeetteellddaannssSCHAMPER: U heeft zelf tegen Raes’ sena-torschap geprotesteerd en u heeft hem nuvervangen in de Raad van Bestuur. Wat

moeten we daarbij denken?Kaçar: “Ik moet meteen zeggen dat er geendirecte relatie is tussen het vragen van zijnontslag als senator en het feit dat ik nu in deRaad van Bestuur van de RUG zit.”

SCHAMPER: Dat willen we ook niet zeggen.Maar voelt het niet raar aan dat u op ‘zijn’zetel zit?Kaçar: “Ik vind het niet raar in zijn zetel tezitten, maar het is wel een zeer mooie poli-tieke daad, eigenlijk de mooiste die ik totnog toe bereikt heb. Als ik de plaats kaninnemen van iemand die noch verdraag-zaam, noch democratisch kan denken,iemand die eigenlijk de geschiedenisontkent waarin miljoenen mensen zijngestorven, dan doet het me veel plezier datik zijn plaats kan innemen, met een ander,democratisch verhaal, dat respect heeft voorieders mening en de mensenrechten. Wehebben toen ook Raes’ ontslag gevraagd inde Raad van Bestuur van de RUG. Zo iemandkan toch niet aan het hoofd staan van eenwetenschappelijke instelling die eigenlijkmoet zorgen voor de vorming van detoekomstige generatie.”

SCHAMPER: Wilde de RUG met uwaanstelling de smet van het blazoen wis-sen?Kaçar: “Dat zou wel kunnen, maar daar hebik niets mee te maken, ik ben gevraagd doorde Raad van Bestuur. Het ontslag van Raesuit de senaat heeft tot een decreetswijziginggeleid. Tevoren regelde het Vlaamse Par-lement de afvaardiging. Jammer genoeg zat

OOp het einde van het vorige academiejaar werd Roeland Raes, voorma-lig Vlaams Blok-senator, door zijn negationistische uitlatingen uit al

zijn functies ontslagen en dus ook buitengeflikkerd uit de raad vanbestuur van de RUG. Zijn zitje in de raad, waar hij zich door studenten-protesten nooit daadwerkelijk had kunnen neervlijen, werd overgedragenaan Agalev-senator Meryem Kaçar. Kaçar is een jonge advocate van Turkseorigine, ze studeerde vijf jaar geleden af aan de RUG en kwam in de senaatals opvolgster van Mieke Vogels toen die minister werd. In juli werd zedoor de Raad van Bestuur zelf gevraagd om de gelederen te komen ver-sterken

“Ik vind het niet raar in Raes’ zetel te zitten.”

12

urrssppllaaaattss vvaann RRaaeessitiieekkee ddaaaadd ttoottnnooggttooee””

het Vlaams Blok bij de vier grootste partijen.Er moest dus automatisch iemand van hetVlaams Blok in de Raad van Bestuur zitten.Na zijn ontslag heeft het Vlaams Parlementbesloten dat decreet te wijzigen. Nu bepaaltde Raad van Bestuur zelf wie ze als externeleden vraagt. De vraag van de RUG was eenmooi symbool, ik heb dat meteen aanvaard.”

CCoo nnsseenn ssuussSCHAMPER: U komt op voor minderhedenin onze samenleving. Slaagt u er steeds indeze overtuiging in praktijk te brengen?Kaçar: “Ik moet eerst zeggen dat ik sindsmijn verkiezing in de senaat niet meer in deRaad van Bestuur van het Centrum voorGelijke Kansen en Racismebestrijding zit.Die twee mandaten zijn niet met elkaar tecombineren omdat het centrum een directadviserend orgaan is van de federaleregering. In de senaat ben ik nu ook lid vanverschillende commissies, waaronder justi-tie en gelijke kansen voor mannen envrouwen.””In de politiek moet je steeds mensen vin-den die je standpunt ondersteunen. Het isheel belangrijk om consensussen te vinden.Democratie is een georganiseerd menings-verschil. Je leert dat al doende.”

SCHAMPER: Consensus of niet, waar moetde overheid volgens u dringend verander-ing in brengen?Kaçar: “Ik vind dat er een non-discrimi-natiewet moet komen. Daar werk ik in desenaat aan. We hebben in België sinds 1981een anti-racismewet. Die bestraft raciale dis-criminatie, zowel het aanzetten tot racisti-sche daden als uitingen van racistische aardworden bestraft. Dat is de wet-Mourreau.Wat we in België niet hebben, is het bestraf-fen van niet-raciale discriminatie. Ik hebdaarin een beetje het voortouw genomen.Met de anti-discriminatiewet willen we dis-criminatie tegengaan tegen bijvoorbeeldhomoseksuelen, vrouwen, gehandicapten ofzelfs steuntrekkenden. Het moet een zeerbrede en algemene anti-discriminatiewetworden.”“Het stemrecht op lokaal niveau voor niet-EU migranten is een ander punt dat er vol-gens mij moet komen en waar ik ook hetvoortouw in wil nemen. Het belang van poli-

tieke participatie is groot om geen uitsluit-ing of frustraties te creëren. Als beleidsma-kers willen we immers iedereen in desamenleving erkennen.””Maar ik hou me ook met andere zakenbezig dan alleen maar het minderheidsthe-ma. Ik krijg dan met zaken te maken van per-soonsrechterlijke of strafrechterlijke aard,bijvoorbeeld het inbouwen van werkstraftals alternatieve straf in het strafrecht.”

PPoossiittiieevvee aaccttiieeSCHAMPER: Wat wilt u realiseren in uwfunctie in de raad van Bestuur van deRUG?Kaçar: “Ik vind het vooral een enormeuitdaging, zeker omdat het aan dezelfde uni-versiteit is waar ik zelf gestudeerd heb. In

een bestuursfunctie kan je natuurlijk nietalles realiseren, maar één punt waar ik zekeraandacht voor wil hebben is de mobiliteitvan de studenten en het universitaire per-soneel. We mogen niet vergeten dat de RUGeen van de grootste werkgevers is op Gentsregionaal niveau, met zo’n 7000 werkne-mers. Daarmee staat de RUG op dezelfdehoogte als Sidmar. Dat maakt dat aandachtvoor mobiliteit en energiebesparing, ook opvlak van gebouwen, van groot belang is. Eenander thema dat me zo mogelijk nog dichteraan het hart ligt, is het opstarten van een celvoor gelijke kansen aan de universiteit.”

SCHAMPER: Wat moeten we ons daar bij

voorstellen? Gelijke kansen voor studentenof voor het personeel?Kaçar: “Eigenlijk moet die aandacht naarbeide groepen uitgaan. Tijdens mijndriemaandelijkse vergaderingen van de Raadvan Bestuur heb ik gezien dat er eigenlijkveel te weinig vrouwen zijn benoemd in pro-fessorenfuncties. Ik stel me dan de vraaghoe dat zo gekomen is en hoe dat kan ver-holpen worden. Ik zeg niet dat er aan posi-tieve discriminatie gedaan moet worden,maar men moet wel positieve actie onderne-men. Daarnaast heb ik het ook over dedoorstroming van de allochtone studenten.In Gent telt de Turkse gemeenschap 12.000leden. Naar mijn mening stromen er veel teweinig allochtonen door naar de universiteitof de hogescholen. En wanneer ze daarbelanden, dan ervaren ze specifieke noden,die andere studenten niet ervaren. Eenallochtone student die geschiedenisstudeert, kan op het examen bijvoorbeeldhet verschil niet kennen tussen het protes-tantisme en het katholicisme. Ze komen uiteen volledig andere sociale achtergrondwaardoor ze bepaalde dingen niet weten dievoor ons evident zijn.”

SCHAMPER: Is dit geen blijk van een teko-rtkoming in het secundaire onderwijs?Kaçar: “De oorzaak daarvan moet natuurlijkal vroeger gezocht worden. In de lagereschool, of zelfs al de kleuterschool. Maarwanneer allochtonen in het hoger onderwijsterecht komen, dan moeten ze gewoon afs-tuderen. Dat is van groot belang voor eengemeenschap die zich nog moet ontwikke-len. Met een kleine inspanning kan hunachterstand ook op universitair niveau ver-holpen worden. Ze zouden bijvoorbeeld eenbetere begeleiding kunnen genieten. Hethoeft hier niet over miljoenen te gaan, maarproffen en assistenten zouden aandachtmoeten hebben voor hun specifieke situatie.Daarvoor moet er wel nog aan sensibilise-ring gedaan worden.”

Foto’s: Wouter Woussen

PP HH && WW WW

“Het is heel belangrijk een consen-sus te vinden.”

13

Geachte redactie,

Met veel belangstelling hebben wij (Actief Linkse Studenten Gent) gedurende de voorbije maanden de berichtgeving in het offi-ciële studentenblad van de Universiteit Gent omtrent de betogingen van vrijdag 19 oktober gevolgd. Jammer genoeg gebeurde dit niet al-tijd met evenveel plezier, want over de manier waarop deze berichtgeving is gebeurd, rijzen naar ons inzien toch verschillende vraagtekens.

Wij begrijpen dat de taak van Schamper erin bestaat om als kritisch en onafhankelijk studentenblad op een objectieve wijze ver-slag te brengen over gebeurtenissen, die de Universiteit Gent of de Gentse studentengemeenschap aanbelangen. Dat enige kritische noothierbij niet mag ontbreken, zeker wanneer het politiek geÎngageerde evenementen betreft, mag duidelijk zijn. Maar met wat gepubliceerdwerd in de opiniestukken die de voorbije maanden het studentenblad ontsierden, zijn we eigenlijk behoorlijk ver van deze doelstellingenverwijderd geraakt.

Alle “verslaggeving” werd verzorgd door hoofdredacteur Tim Van der Mensbrugghe, met wie wij vorig jaar reeds kennis mochtenmaken naar aanleiding van onze strijd tegen de benoeming van Roeland Raes tot de Raad van Bestuur. Dat hij de linkse studentenbewe-gingen toen al geen warm hart toedroeg, bleek duidelijk uit de artikels die hij omtrent deze zaak schreef. Ook op het engagement vandiverse linkse organisaties in de antiglobaliseringsbeweging ziet Mr. Van der Mensbrugghe nu blijkbaar met lede ogen toe. Tot vervelens toehad hij het de voorbije maanden over “linkse sujetten”, “gespuis” en vooral “crapuul”. Op het feit dat hij vindt dat “economie – een anderedan de planeconomie wel te verstaan – een tamelijk noodzakelijk iets is als je met meer dan zes miljard menselijke exemplaren op dezekleine aardkloot probeert te overleven”, en dat de Tobin-taks daarop een negatief effect zou uitoefenen, hebben we niets tegen; hoe naïefdergelijke uitspraken ook mogen klinken. Dat hij het bijzonder fijn vindt van de vakbonden dat ze “zich nogal duidelijk distantieerden …”van het “links gespuis” (en hen daarvoor prompt bedankt met de suggestie dat Karel De Gucht maar eens snel werk moet maken van eenbeperking van het stakingsrecht), beschouwen we maar als zijn lezing van de feiten. Maar bij het verzoek aan de duizenden betogers(waaronder veel studenten) die deelnamen aan de protestmars van Internationaal Verzet en Red Dragon om ofwel hun mond te houdenofwel naar Cuba te verhuizen, moeten we ons toch afvragen of dit de bedoeling is van een blad dat de officiële spreekbuis van een hele stu-dentengemeenschap wil zijn. Wij krijgen in ieder geval de indruk dat het eerder om het officiële kanaal van Mr. Van der Mensbrugghe gaat,die zijn mening nog het best te kennen geeft wanneer hij het tot tweemaal toe over “het linkse, geëngageerde crapuul” heeft. In zijn ogenstaat ieder politiek en sociaal engagement blijkbaar synoniem met hooliganisme en een gewelddadige inborst!

“Stompzinnige slogans zijn nooit ons ding geweest!” schrijft Mr. Van der Mensbrugghe. Met een kop als “Laat het crapuul maarkomen” (Schamper, okt. 2001) komt hij nochtans behoorlijk dicht in de buurt. We krijgen na het lezen van zijn “literaire hoogstandjes”trouwens een klein beetje de indruk dat de artikels van Mr. Van der Mensbrugghe er veeleer op gericht zijn om “gevat” en “scherp van pen”uit de hoek te komen, dan om aan gefundeerde berichtgeving te doen. Dat plezier is hem van harte vergund (ook al lijken adjectieven als“snoeverig” en “betweterig” volgens ons hier evenzeer op hun plaats), maar dat Mr. Van der Mensbrugghe zich hierbij meteen als officiÎlespreekbuis van de hele studentengemeenschap voordoet, terwijl hij een ganse groep mensen die van deze gemeenschap deel uitmaken enactief aan de betogingen actief hebben deelgenomen radicaal gaat verketteren, stelt naar onze mening toch een aantal serieuze problemen.

Begrijp ons niet verkeerd: dat kritiek op de antiglobaliseringsbeweging en het linkse politieke discours mogelijk moet zijn in eendemocratisch systeem, staat buiten kijf! Maar we zouden het toch sterk appreciÎren indien dit in de toekomst op een ietwat minderkleinzielige manier zou kunnen geschieden. Tenslotte denken wij toch dat de stem van een vrij omvangrijke groep studenten (ook al verte-genwoordigen deze misschien niet de hele studentengemeenschap) nog altijd primeert op de egotripperij van één persoon.

Hoogachtend,

Actief Linkse Studenten GentSt. Pietersnieuwstraat 459000 GentTel/fax: 09 / 232 13 94e-mail: als@student.rug.ac.be

14

LLEEZZEERRSSBBRRIIEEVVEENN en -GRIEVEN

Onze meest innige excuses gaan naar de heer Harry Cattoir. In devorige Schamper (397) verscheen er een lezersbrief van H.C.waaronder stond dat C. huidig rector De Leenheer al een proces aan

de broek gelapt had. Helaas is van een dergelijk sappig verhaal geensprake.

Tim Van der Mensbrugghe, hoofdredacteur Schamper

EE xxcc uu ss ee ss

15

Lezersgrieven en -brieven zijn steeds welkom. Naamloos en politieke propaganda is de kortste weg naar deprullenmand. Wegens technische redenen kan de redactie beslissen de lezersbrief niet te plaatsen of inkorten.

Op grondig gemotiveerd verzoek laten we de naam van de auteur weg.

VEENN eenn --GGRRIIEEVVEENNTuurlijk komt de Sint voor Blokkers ook uit Spanje. Maakt het Blokergens, of heeft het Blok al ooit ergens notie gemaakt, dat het zichafkerig opstelt tegenover Europeanen? Het Blok heeft NIETS, maardan ook nièts tegen mensen met dezelfde cultuur, en in deze wereldis die nog altijd onlosmakelijk verbonden met godsdienst (hoewelniet meer massaal door iedereen gepraktiseerd). Bon, Spanjaardenbehoren dus ook tot het christendom, net als de Kerstman in hetHoge Noorden van Noorwegen en Finland.

Het zou ferm idioot zijn dat de wat oudere Blokkers zwarte Piet inelkaar mogen kloppen, want dan zouden ze misschien één van henkunnen molesteren. Piet is namelijk zwart van ‘t roet, en dus kan heteen blanke gezel zijn. Blijkbaar is de kennis van mythen en legendenop de Schamperredactie zeer armzalig, en vinden jullie er dus zelfmaar uit om iedere twee weken een door ons inschrijfgeld gefi-nancierd bladje vol studentenonderbroekenverhaaltjes te steken,want jullie moeten tenslotte aan jullie 26 pagina’s geraken, nietwaar?Het zal jullie verbazen, maar neen, ik ben géén nsv-er. Ik heb alleeneen hekel aan de hypocrisie rond het Blok. Blijkbaar is alleen rechtsmikpunt van spot en smaad, en vergeten jullie de grootspraak van delinkse utopisten die altijd wel gelijk hebben en de realiteit niet dur-ven onder ogen zien...

Ik groet u, maar niet met opgeheven rechterarm.

Herbrand De Vos(De auteur zit in de eerste kandidatuur Oost-Europese talen enculturen)

Reactie op Kort (Artikel uit Schamper 397) Rechtzetting

In de vorige Schamper verscheen bij het artikel over het Belgischeasielbeleid een cartoon die door onze drukkerij, Druk in de Weer inde Forelstraat, nogal om zeep is geholpen. Omdat wij nogal trots zijnop onze cartoonisten, komt de cartoon er bij wijze van rechtzettingdeze keer - zo hopen we toch - mooi afgedrukt in.

Beste Schamper,

Toen Peter Cromhaire (sic) in jullie magazine het VRG beschuldigde alsof wij jaarlijks de meest decandente verkiezingen organiseren,bekroop mij toch een heel onbehaaglijk gevoel. Binnen het praesidium werd unaniem besloten tot het ontkrachten van deze aanteigingen.

Er gaan wilde verhalen over de verkiezingen binnen het Vlaams Rechtsgenootschap. U moet echter goed weten dat de verkiezingen voorhet Centraal Bestuur volledig los staan van het Vlaams Rechtsgenootschap. Elke ploeg die meedingt naar het praeseslint financiert zichvolledig autonoom. Zij doen een beroep op plaatselijke middenstand en enkele grote bedrijven. Nog nooit heeft een praesidium één frankgeïnvesteerd in de campagne van een ploeg.

Bovendien beschikt een opkomende ploeg slechts over een klein budget aan cash geld, verzameld met de inspanningen van 28 studenten.Het vele bier, de chips en de pizza die à volonté verdeeld worden onder de leden om hun sympathie te winnen, zijn enkel het resultaat vanvele weken bellen, mailen en faxen naar bereidwillige bedrijven die op dat moment een overstock hebben van een bepaald product.

Indien jij de energie vindt om gedurende vier weken het beste van jezelf te geven en je daarbij nog eens schitterend te amuseren, doe danzelf eens mee!!!

Katrijn LievensPr-verantwoordelijke VRG

16

Vorig jaar wou het Massacantus-comité hetzuipfestijn organiseren op het Sint-Pieters-plein. Het stadsbestuur liet echter iets horendat heel erg op ‘njet’ leek en de studentenkropen dan maar weer in het veel te kleineICC. Dit jaar speelde er zich een gelijkaardigscenario af en moeten de naar biersnakkende jongens en meisjes tegen hun zinweer hun toevlucht nemen in het ICC. Daarkunnen maar 1800 personen binnen. Meermensen zou de brandveiligheid in hetgedrang brengen. Niet dat die doorzopenlapzwanzen ooit nog naar buiten zoudenkùnnen vluchten als er ooit brand uitbreekt.

RRooddeenn--bbaacchhDe Massacantus kent al een lange traditie enstamt nog uiit het vorige millennium. Deeerste massacantus werd in 1994 op eengrasveld aan Campus De Sterre gehouden.De overlevering wil dat men een verkeerdterrein gebruikte en dat een RUG-onder-zoek rond vreemdsoortige grassoorten zo

naar de vaantjes werd geholpen. Het isechter te gratuit om dat in verband te breng-en met duizenden liters alcohol. Langzamer-hand bouwde het massacantuscomité, metdaarin leden van het FK (Faculteitenkon-

vent), het HK (Homekonvent) en het SK(Seniorenkonvent), een stevige reputatieop. Zeker nu de Massacantus weer in hetveel te kleine ICC plaatsvindt, zullen eropnieuw veel mensen geen kaart te pakkenkrijgen om binnen te geraken.

Voor de achtste massacantus tapt men weervan hetzelfde vaatje. Dat van Rodenbach.Voor sommigen is de naam alleen al vol-

doende om de maaginhoud met een fluksebeweging naar buiten te slingeren, vooranderen is het dé drank bij uitstek om perhalve liter binnen te gieten. Er zijn 30.000Rodenbachs voorzien, dat zijn bijna vijftienhalve liters per persoon. Zeven liter Roden-bach? Het idee alleen al. Bach. Enfin, hetmeeste geestrijke vocht komt op de vloerterecht in plaats van in de magen van debende dronkaards en zeker tegen het eindevan het evenement is het zalig slieren op hetvan Rodenbach doordrenkte beton.

Ach ja. Rodenbach of niet, als er maar alco-hol in zit. Zuip u maar te pletter en zorg datde dronklucht en de alcoholwolken om uwhoofd zijn verdwenen vooraleer u mooiopgekleed allerlei obligate familiebezoekenmoet plegen naar aanleiding van Kerst enNieuwjaar.

Massacantus numero negen. Woensdag 19december 2001 in het ICC in het Citadel-park. Begin stìpt om 19.30u.

VVaann ddeerr MMeennssbbrruugggghhee

WWoensdagavond 19 december 2001 vindt de achtste massacantusplaats in de Pedro De Gantezaal in het Internationaal Congrescen-

trum (ICC) in het Citadelpark. 1800 studenten zullen klaarstaan om 30.000Rodenbachs binnen te kappen.

OOppnniieeuuww RRooddeennbbaacchhNNeeggeennddee MMaassssaaccaannttuuss wweeeerr iinn IICCCC

advertentie

logo, door de bedrijven op eenvoetstuk geplaatst en herhaaldelijk inhet geheugen van vooral jongerengebrand, proberen ze als eerste te beschadi-gen. Als je de bedrijven in hun imago raakt,dan raak je ze diep want hun hele market-ingstrategie is gebaseerd op de magie van hetlogo.

De stijl van Naomi Klein is hoofdzakelijk anekdo-tisch en daardoor wordt het boek nogal snel een-tonig. Toch slaagt ze erin een aartsmoeilijk onderw-erp helder voor te stellen en daarvoor leent haar stijlzich natuurlijk uitstekend. Vraag blijft of het boekwel de juiste doelgroep bereikt. Maar u kan hetnatuurlijk onder de kerstboom leggen als cadeauvoor mogelijke kapitalisten binnen uw kennis-senkring.

No Logo van Naomi Klein is uitgegeven bij Lem-niscaat en is verkrijgbaar voor de prijs vanenkele Big Macs, een twintigtal blikjes CocaCola of een mouw van een Tommy HilfigerT-shirt.

17

De Canadese schrijfster annex activisteNaomi Klein tracht in haar boek No Logode mist rond het globalisme wat op tetrekken,.en dan vooral de reacties van hetantiglobalisme genoemd. Ze schetst hoe debedrijven door de jaren heen de consumentvoor zich hebben proberen winnen en meerbepaald voor hun logo.

Deze bedrijven worden op een ontluis-terende manier ontmaskerd als onethischegeldwolven. We volgen hen bij hun ver-schillende pogingen om de consument, endan vooral de jongeren, te binden aan hunproducten. Aanvankelijk ligt de nadrukvoornamelijk op de kwaliteit van het pro-duct, maar vanaf het midden van de jaren 80worden er niet langer meer productengeproduceerd maar merken. Dit gaat uite-raard gepaard met stijgende reclame-uit-gaven. Reclame is nu alomtegenwoordig enwe merken het nog nauwelijks op. Toch,stelt Klein, heeft deze trend enkele nefaste

gevolgen.

Zo besparen de bedrijven zoveel mogelijkop andere uitgaveposten zoals de productie,waardoor de koopwaar niet meer in eigenland wordt geproduceerd maar in landen diehun inwoners met plezier aan een honger-loon laten werken. Bovendien worden deproducten zó goedkoop aangeboden datkleinere bedrijven worden weggeconcur-reerd. Zo onstaat er een beperkte keuze,want slechts enkele ondernemingenbepalen wat u aantrekt, eet of drinkt.

Gelijktijdig met de veroveringspolitiek vande bedrijven, beschrijft Klein de later opgang gekomen reacties van de activisten. Zokrijgen we eindelijk eens te weten waar aldie snuiters vandaan komen die vandaag inde vele betogingen meelopen. Het blijkteen bont samenraapsel te zijn van bewegin-gen die elk een bepaald facet van deze“rotte” samenleving aan de kaak stellen. Het

NNoo LLooggoo,, NNoo CCrryy

IIn haar boek No Logo zoekt Naomi Klein naar de oorzaak van de woedevan de activisten die de bedrijven zich op de hals halen. Hierbij wordt

vooral het logo als icoon van alle kwaad geviseerd.

MMuullttiinnaattiioonnaallss oopp ddee kkoorrrreell ggeennoommeenn

PPiieetteerr LLoonncckkee

HHooee llaaaatt kkoommtt hhiieerr ddee bbuuss??

Het opstappen gaat al zelden makkelijk.Steevast word je op het laatste momentvakkundig gepasseerd door een meutescholieren met half vergane Buzzy Pazzjes inhun zweterige knuistjes, of half kreupeleoude wijven met een schel Gents accent dietergend traag de drie trapjes aan de ingangopkrabbelen. Vervolgens nemen ze de laat-ste beschikbare zitplaatsen in beslag, als zetenminste nog niet tussen de automatischedeuren zitten gesandwiched. Wat zei u? Mi-santroop, moi?

Maar soit, eigenlijk mag een mens al blij zijndat hij in de eerste plaats de bus gehaaldheeft. De keren dat ik op weg naar een haltehet voertuig in kwestie aan de overkant vande straat voor mijn neus heb zien voorbijzoeven, zijn niet langer op één hand tetellen. Je zou voor minder op cartooneske

wijze je hoed staan vertrappelen op hetvoetpad.

En kan er mij trouwens iemand vertellenwaarom bus- en tramchauffeurs je altijdaankijken alsof je net klaterend tegen hunbeen hebt staan pissen? Hun eeuwig chag-rijnige tronies lijken haast te vragen om eenwelgemikt salvo Prozac-pilletjes. Nee echt:ik heb nog nooit zoveel sombere gezichtengezien sinds die keer dat ik tijdens mijnvakantiejob in een SM-winkel via de inter-com moest omroepen dat de tepelklemmenuitverkocht waren. Vooral als je bij hetaankopen van je vervoersbewijs eens nietmet gepast geld kan betalen, valt demoordzucht zowat van des chauffeursgezichten af te lezen.

Vervolgens de medepassagiers. Geef toe,

wie neemt er heden ten dage de bus? Inder-daad: voor de overgrote meerderheid min-derjarigen, bejaarden en losers zonder rijbe-wijs. Het tuig van de richel, quoi. Kan je jemeteen ook het niveau van hun onderlingeconversaties voorstellen, terwijl jijzelf alleenmaar in stilte de nieuwe Schamper wil zittenlezen. Het smaken van een onzer spitseartikels gaat namelijk een stuk moeilijkerwanneer je simultaan het relaas van devorige aflevering van Wittekerke én de tunevan het nieuwste Pokémon GameBoy-spel-letje moet aanhoren.

Dus, beste lezer, om niet met eentweewekelijkse elegie over de nadelen vanhet openbaar vervoer bus verveeld te wor-den: stort massaal geld op mijn bankreke-ning, zodat ik mij een taxi kan veroorloven.God zal het u lonen! En de andere Scham-perlezers vast nog meer!(Milde giften vanaf 1000 frank fiscaal aftrek-baar.)

VVoor mij is het openbaar vervoer een dagelijkse bron van ergernis.Immers, teneinde mijn luie reet op gezwinde wijze doorheen Gent te

kunnen verplaatsen, ben ik genoodzaakt regelmatig op een bus of tram tespringen. Tot mijn spijt, zoals u zal merken.

RR ii nn uu ss

CCOO

LLUU

MMNN

18

FFaaiitteess vvooss jjeeuuxx

Casino2001 is de eerste editie van deGentse Quadriënnale voor HedendaagseKunst. De quadriënnale is een handigmanoeuvre om Gent en het SMAK op hetvlak van de hedendaagse kunst wat interna-tionale uitstraling te geven. Deze editie zalweliswaar niet zoveel stof doen opwaaien alsde tentoonstelling Over The Edges vorigjaar maar het plaatst ons toch lekker op deagenda van de hele kunstminnendewereld (dat is toch de bedoeling.)

De bijdrage van Jan Hoet aan Casi-no2001 bestaat er vooral in dat zijnbijdrage voor een keer tot een mini-mum beperkt blijft: hij heeft enkelde curator voor de tentoonstellinguitgekozen. Zijn oog viel op deAmerikaanse galeriehoudsterJeanne Greenberg Rohatyn, zijmocht de rest van het werk doen.

Als deelnemende kunstenaarsselecteerde Rohatyn internationaalopkomende talenten, die net alszijzelf voor het eerst aan een projectvan dergelijke omvang meewerken.Dat was trouwens ook de bedoeling:deze quadriënnale moest een forum biedenaan jonge kunstenaars “waarvoor het muse-um zich nog niet of te weinig engageerde”.Hiermee maakt de artistieke leiding van hetSMAK een belofte waar die ze in 1999 deedbij de intrek in het huidige museumgebouw(het voormalige casino.)

De meeste tentoongestelde werken doenerg Amerikaans en popart aan, wat een leukcontrast oplevert met de vaste collectie dienogal geconcentreerd is op Europese kun-stenaars, zoals Beuys en Broodthaers, ofAmerikaanse kunstenaars die eerder aan-leunen bij de minimalisten, zoals Flavin enJudd. Ze zijn visueel aantrekkelijk, kleurrijken hebben niet veel uitleg nodig. De kunste-

naars spelen met logo’s, bekende filmfrag-menten en plastic speelgoed en we herken-nen achtereenvolgens Darth Vader, MarilynMonroe, Mohammed Ali en Julia Roberts.Het geheel heeft soms meer weg van eenshow waar je langs moet wandelen dan vaneen kunsttentoonstelling.

Maar het is niet allemaal glitter. Zoals alle

casino’s heeft ook Casino2001 zijn minderfrisse kantjes. Er zijn voorlopig nog geen ver-slaafden gesignaleerd die zich de kleren vanhet lijf hebben gegokt, maar we zagen weleen blote foto van een krasse zestiger opeen hotelbed (Jan Hoet zelf, gefotografeerddoor Malerie Marder.) De vechtpartijen metbuitenwippers blijven voorlopig ook nog uit,maar de sfeer die sommige van de kunst-werken oproepen, is minstens even geweld-dadig. Zoals een video van een doorgesne-den oogbal (eigenlijk een scène uit de surre-alistische film Un Chien Andalou vanBunuel) of een warboel met twee schoenendie verdacht veel weg heeft van een ontploftlijk (een werk zonder titel van Tom Fried-man.) Gevoelige zielen beperken zich dan

maar beter tot Cheap and Nasty (in rota-tion) van het Britse duo Tim Noble en SueWebster: de bewegende schaduw van tweedraaiende hopen vuilnis die gedurendeenkele seconden een realistisch silhouet vaneen kussend koppel weergeeft.

Het lijkt allemaal nogal oppervlakkig en hetheeft wel een heel hoog amusementsge-halte. Je zou bijna denken dat feestjesorga-nisator Belmondo niet alleen de open-ingsreceptie annex afterparty georganiseerdheeft, maar bovendien de stijl van de heletentoonstelling heeft bepaald. De speel-ruimte tussen feestverpakking en kunst

wordt wel heel klein in het werkvan de Poolse artiest Piotr Uklañs-ki die aan de tentoonstelling bij-draagt met de kerstver-sieringachtige lichtjes op de façadevan het Museum voor Schone Kun-sten. Zijn motto is niet voor niets“Entertainment, kunst – wat iseigenlijk het verschil?” JeanneGreenberg verzekert ons dat er vol-gens haar zeker een verschil is:kunst heeft altijd inhoud. Aan ditcriterium werden de ten-toongestelde werken getoetst,“zodra iets oppervlakkig genoegwas om in het beruchte snuisteri-jenkabinet van Jan Hoet te passen,vloog het er onherroepelijk uit.”

Wij waren alvast geamuseerd doorde tentoonstelling. Of we er ons binnentwee jaar nog iets van zullen herinneren iseen andere zaak. Onze vriendenkring is inieder geval erg onder de indruk van demooie tentoonstellingscatalogus op onzesalontafel en hoe dan ook was het eenmooie gelegenheid om eens die mys-terieuze atoomschuilkelder onder hetCitadelpark te bezichtigen.

Casino2001: Nog tot 13 januari in hetSMAK, het Citadelpark en het Bijlokemuse-um. Meer info: www.smak.be

JJan Hoet is 65 en, zoals elke ambtenaar van 65, sinds kort met pensioen.Hij heeft zijn afscheidsreceptie en polshorloge echter nog niet gekre-

gen: ridder Jan Hoet blijft voorlopig de ongekroonde koning van het SMAK.Op zijn naamkaartje staat er nu gewoon “adviseur” waar vroeger “curator”stond. Om van zijn pensioen toch nog een feest te maken, geeft hij Genteen quadriënnale cadeau.

CCaassiinnoo22000011,, aaffsscchheeiiddssccaaddeeaauu zzoonnddeerr aaffsscchheeiidd..

WW oo uu tt ee rrWW oo uu ss ss ee nn

Casino2001 heeft ook zijn minder frisse kantjes.

De fototentoonstelling omvat een belangrijkdeel van het werk van de Fransman YannArthus Bertrand, wiens naam alleen al kunstuitstraalt. Als specialist in luchtfotografie isde man wereldberoemd. Bertrandbestudeert al een tijdje de toestand van onzeblauw-groene bol en gaf in 1999 het boek“De aarde vanuit de hemel” uit. Het werdmeteen een bestseller. De bijhorende ten-toonstelling heeft al heel wat steden

aangedaan en is nu in Gent aanbeland.Bertrand focust op de conditie van de aardeen de toekomst van de mens. Dat geheellevert adembenemende foto’s van zowel ste-den en culturen als landschappen en dierenop. Bertrand heeft ook veel aandacht voorkleurcontrasten - knalrode vogels op eenzwart-grijze achtergrond bijvoorbeeld - encompositietechnieken, bijvoorbeeld de fotovan een man in het midden van een hokjes-gewijs gemaaid sportveld. Het grotevoordeel van luchtfotografie is dat je alsfotograaf plots structuren in landschappengaat zien die je anders nooit zou opmerken.Bertrand buit dat voordeel in zijn foto’s danook ten volle uit.

Het bezoek aan de tentoonstelling begint opde benedenverdieping van de abdij metenkele indrukwekkend grote foto’s. Onder

die exemplaren bevindt zich ook de promo-foto van de affiche, de hartvormige kale plekin het oerwoud. Na die smaakmakers wor-den we dan enkele verdiepingen hoger in dewerkelijke tentoonstelling ondergedom-peld. De foto’s - weliswaar in een normalerformaat - tonen ons enkele van de mooisteplekjes ter wereld gespreid over alle conti-nenten. Droom gerust weg bij die palm-bomen en azuurblauwe lagunes, maar schrik

dan niet wakker als u in dezelfde rij foto’svan een kerkhof voor tanks of een door eenaardbeving verwoest dorp ziet hangen.

Bertand beperkt zich niet tot liefelijke plaat-jes maar portretteert ook de ontsporingenvan de mens en de aarde. Zelfs het nu nos-talgische beeld van de WTC torens krijgt opde tentoonstelling een plaatsje, weliswaarmet aangepaste tekst. Toch heerst er geendepressieve sfeer, want Bertrand verwerktook heel wat humor in zijn werk, bijvoor-beeld het naakte koppel op een strand. Detentoonstelling heeft een vloer die alswereldkaart fungeert en waarop alle foto’shun specifieke plaats in de wereld visueeltoegekend krijgen. Vergeet op het eindevooral de laatste gang (beneden) niet tebezoeken. Daar staan enkele tafels voorblinden met braillefoto’s (jawel, u leest het

goed). Het zijn de enige foto’s van de ten-toonstelling die je effectief mag en moetbepotelen.

De foto’s alleen zijn al indrukwekkend, maarze krijgen nog een meerwaarde door debegeleidende teksten. Naast elke foto hangteen beschrijving met het waar, hoe enwaarom van de afbeelding en algemeneinformatie over de stand van zaken van deaarde. Die onmisbare info leidt jammergenoeg wel tot filevorming en na de zoveel-ste foto kan een soort leesmoeheid optre-den. Naast de informatie over de foto’s zelfworden we ook voortdurend met onze neusop enkel schrijnende feiten en situatiesgedrukt. De muren werden namelijk metopschriften zoals “20% van de wereldbevol-king heeft geen toegang tot drinkbaar water”opgesmukt. Leuk om te weten, maar na eentijdje worden dat soort opmerkingen eenbeetje te belerend en zelfs irritant. De emo-tionele mens wordt er misschien stil bij,maar wij zijn bikkelhard: we komen voorfoto’s, niet voor een les ‘wereldellende’.

De soms ergerlijke commentaren buitenbeschouwing gelaten, is de tentoonstellingeen feest voor het oog. Je komt gegaran-deerd met een soort vakantiegevoel enreisverlangen buiten. Als je er dan ook nogrekening mee houdt dat je de tentoon-stelling in het eeuwenoude decor van deSint-Pietersabdij kunt gaan bekijken, vindenwe de 100 frank ingang wel besteed. Beweegdus hemel en aarde en gaat allen zien,Schamper raadt het u aan!

De tentoonstelling loopt nog tot zondag 30december 2001 (behalve op 25 en 26 decem-ber) in de Kunsthal St.-Pietersabdij, St.-Pietersplein 9. De openingsuren zijn van 9tot 17u. De prijs bedraagt 100 BEF (op voor-legging van studentenkaart) of 200 BEF(voor niet-studenten). Voor meer inlichtin-gen bel 09/0439730 of voor een voorsmaak-je van de foto’s surf naar :http://www.yannarthusbertand.com

SSchamper heeft een opdracht voor u: ga met spoed naar de tentoonstel-ling in de Sint-Pietersabdij. De luchtfoto’s van Yann Arthus Bertrand

zijn niet te versmaden en wij garanderen u dat u veel moeite zult moetendoen om uw oh’s en ah’s binnensmonds te houden.

MM aarrii jjkkee

””OOnnzzee aaaarrddee iiss kkuunnsstt,, ddeeffoottooggrraaaaff eennkkeell eeeenn ooooggggeettuuiiggee””

Vanuit de lucht zie je structuren die je anders nooit zou opmerken.

Het resultaat geurt overheerlijk en ziet erook nog eens uit om in te bijten – dat laatstespreekt natuurlijk voor zich, het is en blijftimmers een taart. Maar voor we zover zijn,moeten we het wel nog eerst in elkaarsteken.Voor het deeg neem je een kom en zeef je erzo’n 250 g bloem in. Om het meteen echt telaten lijken, maak je er in het midden eenkuiltje in en op de rand strooi je een beetjezout. Ondertussen los je 15 g verse gist op intwee eetlepels lauwe melk. Dit mengsel gietje in het kuiltje en je dekt het af met watbloem. Je klopt het ei los met de rest van demelk en je voegt er de olie aan toe. Meng deinhoud van de kom en giet er langzaam hetgrootste deel van het eiermengsel bij, evenlater volgt de boter. Je moet het deeg nu tienminuten kneden, totdat het niet meer aan jevingers kleeft. Dek het af en laat het een halfuurtje rijzen.

Ondertussen kan je met de vulling begin-nen. Je pelt de tomaten door ze aan deonderkant een sneetje te geven en evenonder te dompelen in kokend water. Hetvelletje komt er dan zo vanaf. Snijd ze in

partjes en ontpit ze. Als je de parmezaan inblokvorm hebt gekocht, is het nu hetmoment om deze te raspen. Klop de eierenlos en voeg er de room aan toe.Nu zou het deeg klaar moeten zijn. Neemhet uit de kom en leg op een droog enbebloemd oppervlak. Kneed het nog evendoor en neem de deegrol ter hand. Rol hetdeeg gelijkmatig uit en leg het in een

ingevette taartvorm. Prik met een vork gaat-jes in de bodem en smeer de taartrand inmet een beetje van het eiermengsel. Om hetgeheel te laten slagen, kan je er nu wel eensaan denken de oven voor te verwarmen opzo’n 225°C.Schik nu de stukjes tomaat op de taartbo-dem, strooi het spek erover uit samen metde basilicum, de helft van de kaas en watpeper en zout. Giet het eiermengsel gelijk-matig in de taartvorm en strooi hier nogeens de rest van de kaas over heen.Op dit moment ziet je keuken eruit als eenslagveld en, bedekt onder het meel, voel jeje de Verschrikkelijke Sneeuwman. Eendouche zou je dus goed doen. Vergeetechter niet eerst je taart voor zo’n 30 tot 40minuten de oven in te jagen. Wanneer jeterugkomt kan je smullen. Je ontvormt detaart en dient ze op met een slaatje en/of watfrietjes. Bon Ap.

20

JJ aa gg uu aa rrJJaann BBoosssscchhaaeerrtt iinn ttooppvvoorrmm

Wie de schilderijen en illustraties van Boss-chaert een beetje kent, weet dat hij een uit-stekend schilder en tekenaar is. In de stripswaarmee hij in Vlaanderen naam gemaaktheeft, is daar bitter weinig van te merken,zodat men zich soms zou afvragen waaromhij daar zijn tijd mee verdoet. Bosschaertheeft er echter nooit een geheim van

gemaakt dat hij ooit eens een ‘serieuze’ stripzou maken, en met Jaguar is die droom daneindelijk uitgekomen. Dufaux, vooral be-kend van Jessica Blandy, zorgde voor hetscenario en heeft er naar aloude gewoontevoor gezorgd dat de pagina’s voldoendegevuld zijn met vrouwelijk schoon. Dat vondonze Jan helemaal niet erg en uw dienaarevenmin.

Dat scenario vormt eigenlijk het zwakstedeel van het album. De eerste helft van destrip weet de lezer eigenlijk totaal nietwaarover het gaat en met mondjesmaat wor-den aanwijzingen gegeven over wat er nueigenlijk gebeurt. Dat maakt alles wel lekkermysterieus, maar vooral onduidelijk. Eentweede leesbeurt is geen luxe. Dufaux maakteigenlijk een mix van zaken die Bosschaertwel liggen. Zo wordt de lezer heen en weer

geslingerd tussen scènes in een jungle metamazones en dan weer een bende opge-jaagde mannen in Antwerpen, en verderkomt er ook nog eens een soort ufo bijkijken. Het voordeel van zo’n scenario opmaat is natuurlijk dat de tekenaar zich echtkan uitleven. Bosschaert gebruikt een ori-ginele techniek, een combinatie van potlooden verf, die een fraai resultaat oplevert.

Voorlopig is deze reeks dus vooral waarde-vol vanwege de prachtige bijdrage van Boss-chaert. Wellicht wordt één en ander watduidelijker in de volgende delen, kwestievan ervoor te zorgen dat men de volledigetrilogie koopt. Hopelijk openbaart zich dande kracht van het scenario. In elk geval ge-niet dit deel het voordeel van de twijfel enverdient het toch een kans.

Jaguar, deel 1. Jan Bosschaert en JeanDufaux. Casterman

JJan Bosschaert behoort al jaren tot één van de betere Vlaamse teke-naars. Zijn bekendheid bleef echter van bescheiden omvang, want bui-

ten ons taalgebied kent bijna niemand hem. Met de nieuwe reeks Jaguarzou dat wel eens verleden tijd kunnen worden.

SStteevviiggee TToommmmyy

DDe feestperiode komt eraan. Geen idee wat er dit jaar op het menu zalstaan? Wel, geen nood. Schamper serveert u vandaag ‘Stevige Tommy’,

oftewel grootmoeders tomatentaart.

KKaarreell LLaammbbeerrtt

PP HH

EEeenn ttaaaarrttjjee oomm ‘‘UU’’ tteeggeenn ttee zzeeggggeenn

Benodigdheden voor het deeg: 250 g bloem,15 g verse gist, 1 ei, 50 g boter, 1 dl melk, 1 elolie. De vulling: 6 tomaten, 4 eieren, 1,5 dlroom, 150 g spekreepjes, 150 gemalen verseparmezaan, verse basilicum, peper, zout.

stevige tommies

KKOO

KKEE

NN

adve

rtent

ie

BBeellggiiëë BBoovveenn!!

De Tijdloze of de Top-100, ze horen bijdecember als een kalasjnikov bij Bin Laden.Democratisering in alle geledingen, dus ookwij gewone stervelingen mogen ons zegjedoen in de samenstelling van deze einde-jaarslijstjes. Ongetwijfeld kent u uwklassieken, heeft u goede smaak te over, enheeft u allerminst nood aan betutteling bijhet uitbrengen van de vox populi, maar tocheen kleine bedenking. Waarom niet watmeer chauvinistisch uit de hoek komen?Niet dat er ineens schuimbekkend bloed- enbodemtheorieën verkondigd moeten wor-den, maar mogen we onszelf niet groot-moedig op de borst kloppen en met fierheidverkondigen dat ook op Belgische bodemtijdloze songs van wereldformaat gecom-poneerd worden?

Hoogmoed komt voor de val, het is eenwaarheid als een koe, maar met eeninstelling van ‘wij zijn maar de underdog’

kom je ook nergens. Die attitude die erdecennia ingebakken zat verliest gelukkigaan terrein. Terecht, want de Belgischemuziekscene is very much alive and kicking–de klaagzangen van de Vlaamseschlagerzangers even buiten beschouwinggelaten. De ambities van de Belgischemuzikant anno 2001 reiken verder dan hetstoffige repetitiekot en het zaterdagse optre-den in de parochiezaal. Een stek bovenaande affiche van Werchter of een uitverkochtoptreden in Vorst Nationaal is niet langereen natte droom maar business as usualvoor sommige van de vaderlandse bands.Ook in het buitenland hebben ze onder-tussen door dat niet alleen ons bier naarmeer smaakt: Praga Khan trekt zonder ver-pinken volle zalen in Amerika, Hoover-phonic wordt veelvuldig gevraagd voorsoundtracks, dEUS heeft een stevige repu-tatie als innoverende Belgische band, Mil-lionnaire wordt gehypet door Muse en

mag hun voorprogramma spelen, de ultra-chauvinistische Engelse pers heeft – of had,ze veranderen er om het uur van mening-meer dan lovende woorden over voor Soul-wax, … heeft u een uurtje?

Maar het buiten de landsgrenzen maken isnatuurlijk geen vereiste en bovendien nietaltijd mogelijk: denk maar aan de financiëlekant van de zaak. In het geval van groepenals Monza of Gorki komt de taalbarrière erdan nog eens bovenop, om nog maar tezwijgen van het wel heel beperkte publiekdat de West-Vlaamse bard Flip Kowliermoet hebben. Hoedanook was 2001 een ergvruchtbaar jaar voor de Belgische scène, enwe kunnen alleen maar reikhalzend uit-kijken naar wat volgend jaar zal brengen.Tot het zover is, één goede raad: ga de deurniet uit zonder disc- walkman, al dan nietmet cd cassette van Belgische makelij erin,want de kerstmuzak grijpt ongenadig omzich heen.

De Tijdloze: 25 december 16-24u StuBru,Donna top-2001 :26-31 dec.

GGeen overgang van oud naar nieuw zonder nog eens een blik te werpenop wat geweest is. De nieuwsdiensten serveren naar goede gewoonte

een weinig opbeurende cocktail van twaalf maanden ellende, pop-polls enreferenda verkiezen de markantste figuur van het afgelopen jaar en demuziekredacties sprokkelen de beste songs bijeen.

MM iieekkee BB..

MMUU

ZZII

EEKK

adve

rtent

ie

22

HHAARRRRYY PPOOTTTTEERR FFILMM

Het zal mijn ‘street credibility’ waarschijnlijkgeen goed doen maar ik moet eerlijktoegeven dat ik met volle teugen genotenheb van de vier Harry Potter boeken. Het iswerkelijk zalig toeven in de wereld die Row-ling voor ons heeft geschapen. Qua escapis-tisch genot staan de Harry Potter verhalendan ook in de hoogste regionen. Nochtans doet Rowling niks vernieuwends.Boze stiefouders, tovenaars met grijze baar-den en puntmutsen, vliegende bezems,...; ukan er donder op zeggen dat Rowling nietmeteen in een creatieve bui was toen zeHarry Potter uit haar duim zoog. Dat allestoch aanspreekt komt doordat Rowling erperfect in slaagt het kind in ons aan tespreken. Iets wat van bijvoorbeeld HenriArnoldus en zijn Pietje Puk-boeken niet

gezegd kan worden. Arnoldus’ boeken overPietje Puk, een postbode die zich vooralbezig houdt met het omzeilen van zijn ver-antwoordelijkheden als postbode, maaktenmij vooral duidelijk dat een job bij De Postniet meteen de meest uitgelezen carrièrezetis.Harry Potter and the Philosopher’s Stone isde verfilming van het eerste Potter-boek enmoet het begin zijn van een reeks van achtfilms. Bij de verfilming had Rowling alvasteen dikke vinger in de pap te brokken, watmisschien wel spijtig is. Zonder inmengingvan de schrijfster hadden ze misschien eenThe Matrix versie van Harry Potter kunnenmaken, waarin de tovenaar, schietend mettwee toverstokken tegelijk, de kwade Volde-mort bestreed en vrolijk armzwaaiend

kwaadaardige toverspreuken ontweek. Hadhorrorgrootmeester Sam Raimi in deregiestoel gezeten dan had het partijtjeZwerkbal plaats kunnen maken voor eenrobbertje Kettingzaagschermen. Bovendienkon Raimi met Het Verboden Bos, vlakbijHagrid zijn huisje, zijn befaamde ‘boom-verkracht-meisje’ uit Evil Dead nog eensoverdoen en de vele kindertjes echt destuipen op het lijf jagen.Maar kom, regisseur Chris Colombus le-vert meer dan behoorlijk werk en maakt vanHarry Potter een hoogst amusante envisueel aantrekkelijke familiefilm. Sterkernog, aangenamer vertier in de bioscoopzaalis momenteel moeilijk te vinden. Tenminstetot die andere horrorgrootmeester PeterJackson ons op The Fellowship of TheRing trakteert. Watertand gerust met mijmee.

Harry Potter and The Philosopher’s Stonespeelt in StudioSkoop.

OOnlangs nog even blijven hangen bij het ‘craptacular’ Xena: WarriorPrincess. Blijkt dat de Griekse vechtmachine het nu ook al aan de stok

heeft met de Germaanse goden en zelfs slag levert met het mythische mon-ster Grendel. Bovendien moest ze ook nog even een mysterieuze ring, opTolkieniaanse wijze, proberen te vernietigen. J.K. Rowling plukt voor haarHarry Potter verhalen al even veel verschillende vruchten, maar het stoof-potje dat zij ervan maakt, smaakt tenminste.

TTHHEE TTHHIIRRDD MMAANN FFILMM

Niet alleen het Filmplateau gooit dit jaarvrolijk met filmpareltjes, ook Sphinx doetgretig mee. Iedere woensdagavond om 20uwordt een kanjer van een filmklassieker, o.a.Blade Runner, Leaving Las Vegas en TaxiDriver, geprogrammeerd. The Third Manvan Carol Reed uit 1949 staat geprogram-meerd voor 9 januari.

Holly Martins (Joseph Cotton), een schri-jver, wordt door zijn oude schoolvriendHarry Lime uitgenodigd in Wenen. WanneerMartins aankomt hoort hij dat zijn vriend omhet leven is gekomen in een verkeers-ongeval. Doordat er rond het ganse ongevaleen sluier van mysterie hangt, krijgt Martinsargwaan. Samen met Harry Lime’s vriendinAnna Schmidt (Alida Valli) besluit hij de

zaak van naderbij te bekijken.

The Third Man wordt algemeen beschouwdals de beste Britse film aller tijden. De film isdan ook één van die voorbeelden die deutopisch perfecte film benadert. Carol Reedbouwt met zijn verhaal, gebaseerd op eenboek van Graham Greene, een prachtigmysterie op en levert een film af die nog langnazindert. Want ondanks de vele kwinksla-gen en one-liners heeft de film uiteindelijkniks positiefs te vertellen.

Opmerkelijk is ook hoe modern The ThirdMan aanvoelt en dat is een hele prestatievoor een 52 jaar oude film. De dialogen, devertolkingen en de actiescènes zijn bijnahedendaags. Ook het tempo van de film ligt

merkbaar hoger dan van vele andereklassieke films.

The Third Man is trouwens meer dan eenspannende mysteriefilm. De film, die zichafspeelt kort na de Tweede Wereldoorlog,biedt ook een prachtig tijdsbeeld en toont,niet nadrukkelijk weliswaar, de politieke si-tuatie van toen.

The Third Man is de ideale film om die af-grijselijke kerstsfeer van je af te schudden enje even onder te dompelen in het naoor-logse Wenen. En wanneer je ergens op wegvan de bioscoop naar je kot of café de pes-simistische gedachte die de film nalaat uit jehoofd kan zetten, zal je de rest van de weghet ‘Harry Lime-Theme’ van Anton Karasfluiten. Want ook dat blijft nog een hele tijdnazinderen.

The Third Man speelt op 9 januari inSphinx

UUzal het moeten toegeven, ook u hebt wel eens sporadisch gebruikgemaakt van een catchy filmquote zoals het klassieke ‘Hasta la vista,

baby’ of de ‘Ezekiel 25-17’-speech. Mocht u echt de drang hebben om uwcollectie voorgekauwde dialogen uit te breiden, neem dan pen en papiermee als u naar The Third Man gaat kijken. U zal er getrakteerd worden opeen hilarische ‘cuckoo-clock’ quote.

DDaavvyy DD’’HHaalllluuiinn

DDaavvyy DD’’HHaalllluuiinn

Schamper is het kritische en onafhankelijkestudentenblad van de Universteit Gent. DeRedactie bestaat uit vrijwilligers en komt

elke dinsdag samen om 19u op het volgendeadres:

Schamperredactie - Studentenhuis DeBrug

St-Pietersnieuwstraat 459000 Gent

09/264.70.87schamper@student.rug.ac.be

Rek.nr.: 890-0144049-35

Lezersbrieven zijn welkom, liefst op dis-kette. Naamloos is prullenmand. Vermeldook studierichting, jaar en contactadres.Op grondig gemotiveerd verzoek latenwij uw naam weg. Lezersbrieven dienenbetrekking te hebben op de studenten-problematiek en de RUG in het algemeenof artikels in Schamper in het bijzonder.De redactie behoudt het recht voor omingezonden stukken verkort weer tegeven, of om technische reden niet teplaatsen.

Oplage:5000 exemplaren op gerecycleerd papier,

gratis verspreid in alle faculteiten, resto’sen homes van de RUG

Verantwoordelijke uitgever:Tim Van der Mensbrugghe

St-Pietersnieuwstraat 45, 9000 GentDrukkerij:

Druk in de Weer c.v. Forelstraat 35

9000 Gent

Redactie:Hoofdredacteur

Tim Van der MensbruggheCoördinator

David De WolfAdvertentiesAndy CobbautEindredactie

Stefanie Deman, David De Wolf, RinusEmmery, Mieke Boone, Jef Van Baelen,

Annelies Jeannin, Rudy van Doeselaar, TomDe Paepe, Tim Van der Mensbrugghe

RedactieEvelien Baeten, Jurgen Boel, Joke Boeyden,Mieke Boone, Andy Cobbaut, Anke Coppens,Davy D’Halluin, Niels De Decker, Maarten DeGendt, Tom De Paepe, David De Wolf, Stefa-

nie Deman, Rinus Emmery, Ruben Fossion,Marjolein Haan, Patrick Hochstenbach,

Peter Hannosset, Vincent Janssens, AnneliesJeannin, Karel Lambert, Pieter Loncke,

Marijke Mahieu, Freya Mareels, Stijn Segers,Kristel Van Audenaeren, Jef Van Baelen, Tim

Van der Mensbrugghe, Rudy van Doeselaar,Maarten Vanheuverswyn, Jan Vermeulen,

Joke Vrijders, Sofie Willems,Wouter Woussen

VormgevingPapieren versie: Tom De Paepe,

Jan Vermeulen, David De WolfInternet versie: Kristel Van Audenaeren,

StijN Segers Cover: Tim Van der Mensbrugghe

CartoonsPat, Karel Lambert

Foto’sVincent Janssens, Evelien Baeten,

Wouter WoussenSchamper op internet

www.schamper.rug.ac.be

23

CC oo ll oo ff oo nnkkrriinnggeenn eennkkoonnvveenntteenn

AAAAGGEENNDDAAAA

Volledige agenda is te vinden op:http://www.student.rug.ac.be

MMAA AANNDDAAGG1177 DDEECCEEMMBBEERR

DDIINNSS DDAAGG1188 DDEECCEEMMBBEERR

WWOOEENNSSDDAAGG1199 DDEECCEEMMBBEERR

DDOONNDDEERRDDAAGG2200 DDEECCEEMMBBEERR

ZZAATTEERRDDAAGG2222 DDEECCEEMMBBEERR

Lombrosiana Kerstfeestje, Hemelsbreed Verschil, 12uKK Spaanse avond

WELEC Afwerken projecten eerste semesterVLK KerstmarktVGK-FGEN Socrates-infoavond, 18u30Politeia Schaatsen, Sint-BaafsLVSV CantusKHK Cantus

FK MassacantusVLK KerstfuifVGK-FLWI Fototentoonstelling: De aarde vanuit de

hemel, 14uVDK Filmavond

VNSU Riskavond, De Petrus, 20uVDK SchaatscantusSF Eetavond en kotrolling, Salamander, 18u30Romania Kaas- en wijnrevueGermania Toneel: Don Quichote, Publiekstheater

VAK Kerstwake, Asielcentrum De Refuge, Brugge, 16u

AGENDACULTUUR•Maandag 17 decem-berLes Bourvils Superstars(West-Vlaams-Frans chan-son), 21u, Trefpunt, BijSint-Jacobs 18“Casanova” (bewerkingHugo Matthysen), 20u,Theater Tinnenpot, Tin-nenpotstraat 21Fietsregistratie, 13-15u30, Basisschool Mijl-paal, Groenewandeling 80

•Dinsdag 18 december“Fargo”, 20u, Film-Plateau, Paddenhoek 3Try-out “Alladin”, 19u30,Capitole, Graaf van Vlaan-derenplein 5Try-out “De mannen diehet podium opbouwen”,19u, Capitole, Graaf vanVlaanderenplein 5Big Band van het GentseConservatorium, 22u,Damberd, Korenmarkt 19

•Woensdag 19 decem-berFilmparade: “Manhattan”,20u, Sphinx, Sint-Michielshelling 31-2-3 Comedy Club,20u30, Theater Tinnen-pot, Tinnenpotstraat 21“Don Quichot”, 20u, GrootHuis, Sint-Baafsplein 17Jazz Duo Paris, 21u, Shel-ter, St.-Kwintensberg 52

•Donderdag 20 decem-ber“Citizen Kane” van OrsonWelles, 20u, Film-Plateau,Paddenhoek 3Concert Café Turc: eigen-tijdse Turkse volksmuziekdoor Hasan Yükselir,20u30, de Centrale,Kraankindersstraat 2“Caveman”, monoloogover de verschillen tussenbeide seken, 20u, Back-stage, Sint-Pietersnieuw-straat 128Internationaal Kickboks-gala: 5 kampen, dans-

acts,demonstratie capoei-ra en worstelen, 20u,Sportarena Tolhuis, Tolhuis-laan 77-79

•Vrijdag 21 decemberCircus Fliegenpilz, Sint-Pietersplein“Pantserkruiser Potemkin”film van Eisenstein (USSR1925), 20u, De Centrale,Kraankindersstraat 2Christmas Party met TheSuperior Dance Band, 21u,Lazy River Jazz Club, Stad-huissteeg 5“Uitgesteld” volkse komediedoor het Echt Gents The-ater, 20u, Centrum Selesk-est, Sint-Salvatorstraat 38

•Zaterdag 22 decemberStar Warz “episode 2”(Kozzmozz), 23-6u,Vooruit, Sint-Pietersnieuw-straat 23“Midzomernachtsdroom”(Shakespeare), De Paar-denkathedraal, 20u,Vooruit, Sint-Pietersnieuw-straat 23Gratis openbaar vervoer inGent “Cabaret-Wee”, Jo DeMeyere, Margriet Brugge-man en Oswald Versyp,20u, Theater Tinnenpot,Tinnenpotstraat 21

•Zondag 23 decemberPaolo Radoni en Guy Raiff(jazzconcert), 20u, Opatu-ur, Citadellaan 17Tentoonstelling kabouters,koningskikkers, eenreizende Meneer Olifant,14-17u, Walla Kristalla,Onderwijsstraat 17

Ons industrieel verleden1750-1900: de vrouw

achter de schermen enop de barricades, MIAT,

tot 31/12

Het kanailje, beelden uithet socialistische levenvoor de Eerste Werel-doorlog, Amsab, Bagat-tenstraat 174, tot 31/12

“Het hoofd ten voetenuit: over heethoofden,warhoofden en hoofd-

verdachten”, Museum Dr.Guislain, tot 2/6

De Aarde vanuit deHemel: luchtfoto’s vanYann Arthus-Bertrand,tot 30/12, Kunsthal Sint-

Pietersabdij,

Joseph Plateau 1801 -1883: Het “Cabinet de

Physique”: 70 oudeinstrumenten uit het kabi-

net, tot 31/7, MuseumGeschiedenis van de

Wetenschappen

Het onverbloemde‘Euro-verhaal’, tot 31/1,

Kammerstraat 10

“Sleppe”, tot 23/12,Waterfront Gallery,

Voorhavenlaan 86 - loods26

World Press Photo2001, tot 1/6, Caermer-

sklooster

Evarist De Buck heront-dekt, tot 13/1, Hof vanGruuthuuse, Korenlei 15

Schamper geeft 5 vrijkaarten weg van elk concert vanLogos (www.logosfoundation.org), en 15 vrijkaarten voor

de tentoonstelling “Het hoofd ten voeten uit” in hetMuseum Dr. Guislain.

Schrijf ons een kaartje of stuur een mailtje met uw coör-dinaten naar schamper@student.rug.ac.be.