PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI I CHEMII W … · godzin fizyki (chemii)tygodniowo lub 1 raz w ciągu semestru w przypadku 1 godziny fizyki( chemii) w tygodniu, − uczeń

1

PRZEDMIOTOWY SYSTEM

OCENIANIA

Z FIZYKI I CHEMII

W ZESPOLE SZKÓŁ

IM. J. ŚNIADECKIEGO

W PIONKACH

Opracowała : Elżbieta Michałowska

2

Wprowadzenie Kryteria oceniania osiągnięć edukacyjnych uczniów są bardzo pomocne przy ocenianiu efektywności

w procesie kształcenia.

Ocenianie wiedzy i umiejętności ucznia ma na celu :

bieżące i systematyczne obserwowanie postępów ucznia w nauce;

pobudzanie rozwoju umysłowego ucznia, jego uzdolnień i zainteresowań;

uświadamianie uczniowi stopnia opanowania wiadomości i umiejętności

przewidzianych programem nauczania oraz ewentualnych braków w tym zakresie;

wdrażanie ucznia do systematycznej pracy samokontroli i samooceny;

ukierunkowywanie samodzielnej pracy ucznia;

korygowanie organizacji i metod pracy dydaktyczno-wychowawczej nauczyciela;

okresowe (roczne) podsumowanie wiadomości i umiejętności oraz określanie na tej

podstawie stopnia opanowania przez ucznia materiału programowego przewidzianego na dany

okres (rok szkolny).

Oceny są jawne i motywowane na prośbę zainteresowanych. Dokonywane są systematycznie,

w różnych formach, na każdej lekcji. Ocena okresowa i roczna określają ogólny poziom wiadomości

i umiejętności ucznia przewidzianych w programie nauczania na dany okres (rok szkolny).

Przy ustalaniu stopnia bierze się pod uwagę wysiłek wkładany przez ucznia oraz obniża się

wymagania w zakresie wiedzy i umiejętności w stosunku do ucznia, u którego stwierdzono deficyty

rozwojowe uniemożliwiające sprostanie niektórym wymaganiom programowym (np. dysleksja).

I. Ustalenia ogólne.

1. Formy sprawdzania wiedzy i umiejętności:

− odpowiedź ustna, obejmująca 3-4 lekcje tematyczne, trwająca do 15 minut,

− kartkówka, obejmująca 3-4 lekcje tematyczne, trwająca do 20 minut,

− sprawdzian pisemny (w formie opisowej, testu lub mieszany), obejmujący większą partię

materiału – jeden lub dwa działy.

2. Ocena aktywności ucznia jest stosowana w formie plusów i minusów:

− za 3 plusów uczeń otrzymuje bardzo dobry,

− za 3 minusy uczeń otrzymuje niedostateczny.

3. Zadania domowe:

− uczeń sprawdzany jest z wykonania zadania domowego poprzez odpowiedź ustną lub pisemną,

− wymaganie zadań w formie pisemnej nauczyciel każdorazowo zapowiada,

4. Frekwencja ucznia:

− sprawdzana jest częstotliwość opuszczania lekcji oraz czy są to nieobecności

jednodniowe,zwalniania z kilku lekcji czy też spowodowane chorobą ucznia.

5. Wkład pracy ucznia, jego zaangażowanie oraz praca dodatkowa:

− na ocenę z przedmiotu wpływa liczba wykonanych prac dodatkowych, czynny udział w kołach

zainteresowania, postępy w nauce oraz praca na miarę możliwości ucznia.

6. Usprawiedliwienia:

− uczeń może zgłosić nieprzygotowanie do lekcji 2 razy w ciągu semestru w przypadku 2

godzin fizyki (chemii)tygodniowo lub 1 raz w ciągu semestru w przypadku 1 godziny fizyki( chemii)

w tygodniu,

− uczeń nie może zgłosić nieprzygotowania do lekcji powtórzeniowej, zapowiedzianej kartkówki i

sprawdzianu,

7. Zeszyt przedmiotowy, podręcznik, zbiór zadań, zeszyt ćwiczeń:

3

Uczeń ma obowiązek prowadzić zeszyt przedmiotowy( fizyka, chemia) oraz w klasach pierwszych

zeszyt ćwiczeń z fizyki

− raz w semestrze uczeń może zgłosić brak pracy domowej lub brak zeszytu lub ćwiczeniówki

− za każdy następny brak zeszytu, pracy domowej lub ćwiczeniówki, uczeń dostaje ocenę

niedostateczną

II Narzędzia sprawdzania wiedzy i umiejętności Sprawdzanie wiedzy i umiejętności ucznia odbywa się za pomocą następujących metod:

kartkówki z bieżącego materiału,

ustne odpowiedzi,

pisemne sprawdziany po zamkniętej partii materiału,

sprawdziany diagnozujące,

ćwiczenia praktyczne: doświadczenie uczniowskie, praca grupowa, zadania,

prace domowe,

opracowanie referatu na zadany temat,

dłuższe projekty grupowe lub indywidualne,

praca i aktywność na lekcji.

Sprawdzaniu podlegają umiejętności i wiedza:

umiejętne stosowanie terminów, pojęć i metod niezbędnych w praktyce życiowej i dalszym

kształceniu,

wyszukiwanie i stosowanie informacji,

wskazywanie i opisywanie faktów, związków i zależności,

łączenie wiedzy teoretycznej z umiejętnościami praktycznymi podczas rozwiązywania

problemów,

współpraca i komunikowanie się w grupie: przekazywanie informacji, formułowanie pytań,

organizacja pracy.

Sprawdziany i kartkówki.

1. Sprawdzian obejmujący większą partię materiału powinien być zapowiedziany przynajmniej

z tygodniowym wyprzedzeniem.

2. Kartkówki mogą być zapowiedziane lub niezapowiedziane w zależności od uznania nauczyciela.

3. Do uzyskania oceny pozytywnej, uczeń powinien uzyskać w ciągu semestru przynajmniej jedną

pozytywną ocenę ze sprawdzianu przy czym nie może to być jego jedyna ocena pozytywna.

4.Na sprawdzianach i kartkówkach można korzystać z kalkulatora:

− nie może być to kalkulator w telefonie komórkowym,

− z jednego kalkulatora może korzystać tylko jeden uczeń.

5. Na sprawdzianach można korzystać z pomocy przygotowanych przez nauczyciela.

6. W pracach pisemnych nie należy używać koloru zielonego i czerwonego.

7.Sprawdziany są oceniane następująco:

0% -30% ogólnej liczby punktów – ocena niedostateczny

31% - 50% -// - -// - - //- dopuszczający

51% - 74% - // - - // - - // - dostateczny

75% - 90 % - // - - // - - // - dobry

91% - 100% - // - - // - - // - bardzo dobry

91% - 100% + zadanie dodatkowe celujący

8. Nauczyciel oddaje sprawdzone prace pisemne w terminie trzech tygodni.

4

9. W przypadku , gdy w czasie pisemnego sprawdzianu okaże się. iż uczeń

pracuje niesamodzielnie ( korzysta ze ściągawek lub pomocy innych)nauczyciel przekreśla tę

część pracy. Ocenie podlega pozostała część pracy ucznia. W przypadku ściągania z zeszytu,

uczeń jest zobowiązany przepisać zeszyt 10. Uczeń, który nie pisał sprawdzianu z przyczyn usprawiedliwionych ma obowiązek

w ciągu dwóch tygodni od wznowienia zajęć po nieobecności napisać sprawdzian. W razie

nie wywiązania się z powyższej zasady nieobecność traktowana jest jak ocena niedostateczna.

11. Kategorycznie zabronione jest korzystanie na lekcjach z telefonów komórkowych

Odpowiedź ustna:

podstawę oceny za odpowiedź ustną stanowi pełna i samodzielna odpowiedź ucznia na

pytanie wg ustalonych wymagań programowych na odpowiednią ocenę, zakres odpowiedzi: 1

do 3 ostatnich jednostek lekcyjnych,

uczeń decyduje o wyborze danego poziomu wymagań programowych,

uczeń może ustnie poprawiać sprawdzian pisemny,

odpowiedzi na poszczególne pytania zadawane w toku lekcji z materiału znanego uczniom lub

sprawdzające rozumienie zagadnienia premiowane są pozytywnie „+” lub negatywnie „-”,

wygłoszenie przygotowanego referatu.

Praca i aktywność uczniów na lekcji

1. Uczeń ma prawo do wykorzystania różnych form aktywności:

− aktywność na lekcji,

− krótkie zadania domowe i szkolne,

− eksperyment wykonany w domu i zaprezentowany na lekcji,

− krótki referat na temat ustalony z nauczycielem,

- prezentacja multimedialna.

2. Aktywność może być oceniona w formie oceny jak również w formie plusów i minusów.

3. Propozycje dodatkowych prac oraz możliwość udziału w różnych konkursach oraz olimpiadach są

podawane przez nauczyciela na bieżąco, w trakcie trwania semestru.

Praca uczniów w domu:

wykonywanie zadań domowych,

wykonywanie pomocy naukowych,

przygotowanie referatów,

projektowanie ciekawych doświadczeń,

wykonywanie dodatkowych zadań,

udział w konkursach,

Ocena zeszytu przedmiotowego

Oceniając zeszyt przedmiotowy w każdym semestrze należy zwrócić uwagę na:

poprawność merytoryczną zapisanych treści,

zakres prowadzonych notatek,

estetykę,

notatki własne ucznia,

notatki uzupełniające temat lekcji a wykraczające poza program nauczania,

wykorzystanie różnych źródeł.

5

III. Ustalenie oceny semestralnej i końcowej

Podstawą oceny ucznia są prace pisemne. Ocena semestralna i roczna ustalane są na podstawie

ocen cząstkowych za:

prace pisemne( sprawdziany, testy podsumowujące dział programowy)

odpowiedzi ustne i kartkówki

aktywny udział w lekcjach

systematyczność i rzetelność w odrabianiu prac domowych

referaty przygotowane na podstawie dostępnych źródeł informacji

prowadzenie zeszytu

Ogólna liczba ocen na podstawie których oceniany jest uczeń na koniec okresu nie powinna być

mniejsza od trzech

Wystawienie oceny semestralnej i na koniec roku szkolnego dokonujemy na podstawie

ocen cząstkowych , przy czym większą wagę maja oceny ze sprawdzianów , w drugiej

kolejności są odpowiedzi ustne i kartkówki. Pozostałe oceny są wspomagające.

IV. Zasady poprawiania stopni: 1. uczeń ma prawo do jednokrotnej poprawy oceny niedostatecznej i dopuszczającej,

powinien to zrobić jak najszybciej, w terminie dogodnym dla siebie i nauczyciela, nie później niż dwa

tygodnie od otrzymania oceny Do dziennika obok oceny uzyskanej poprzednio wpisuje się

ocenę poprawioną, przy czym obydwie brane są pod uwagę. 2. poprawiać można ustnie lub pisemnie, poprawa nie obniża już uzyskanej oceny

V. Stopień przyswajania wiedzy i umiejętności. Wymagania na poszczególne oceny stosowane przy odpowiedziach ustnych i podczas układania

kartkówek oraz sprawdzianów są opisane w tabeli „Wymagania edukacyjne z fizyki ”.

6

Wymagania edukacyjne z fizyki

7

8

VI. Postanowienia końcowe

- każdego ucznia obowiązuje znajomość trzech ostatnich lekcji, a nauczyciel ma prawo

sprawdzić stopień ich opanowania

- uczeń ma obowiązek odrabiać pracę domową, która winna być odrobiona w całości

w zeszycie przedmiotowym. W przypadku nie odrobienia pracy domowej na daną lekcję

należy ją uzupełnić na kolejne zajęcia.

- uczeń powinien zgłaszać na początku lekcji bpd, bz, np.

- uczeń ma obowiązek na bieżąco uzupełniać braki w umiejętnościach i wiadomościach bez

względu na przyczynę ich powstania

VII Sposoby informowania o ocenach z fizyki

Ocena ustalona wg wymagań programowych z fizyki spełnia funkcje:

informacyjną – uczeń wie, czego nie opanował, zaś nauczyciel wie, co sprawia

uczniowi trudności, informuje rodziców o osiągnięciach dziecka;

wychowawczą – ocena jest „w miarę” adekwatna do stanu wiedzy ucznia i umożliwia mu

samoocenę, może pomóc w ocenianiu dziecka przez rodziców.

ZAKOŃCZENIE

Przedstawiony przedmiotowy system oceniania z fizyki i chemii ma być spójny z wewnątrzszkolnym

systemem oceniania. Jeżeli w którymś założeniu taki by się nie okazał, ważniejszy jest

wewnątrzszkolny system oceniania.

Szczegółowe przedstawienie systemu oceniania z fizyki ma na celu zapoznanie uczniów i rodziców w

możliwie najprostszy sposób z obowiązującymi przepisami.

Wymagania edukacyjne z chemii

Ocena celująca (obejmuje też wymagania na niższe stopnie) Otrzymuje ją uczeń, który ma w pełni opanowaną wiedzę programową. Posiada wiadomości i

umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania. Stosuje wiadomości w sytuacjach

nietypowych (problemowych). Formułuje problemy oraz dokonuje analizy i syntezy nowych zjawisk.

Proponuje rozwiązania nietypowe. Samodzielnie potrafi interpretować, analizować problemy i procesy

chemiczne oraz wyciągać logiczne wnioski. Rozwija samodzielnie i twórczo własne uzdolnienia oraz

zainteresowania. Odznacza się dużą aktywnością na lekcjach. Wykorzystuje różne źródła informacji

oraz wiedzę z różnych dziedzin nauki. Podejmuje się chętnie uczestnictwa w konkursach i

olimpiadach chemicznych i osiąga w nich sukcesy na szczeblu wyższym niż szkolny. Swobodnie

operuje językiem chemicznym.

Ocena bardzo dobra (obejmuje też wymagania na niższe stopnie) Otrzymuje ją uczeń, który w pełnym zakresie opanował wiadomości i umiejętności określone w

programie. Stosuje zdobytą wiedzę do rozwiązywania problemów i zadań w nowych sytuacjach.

Wykazuje dużą samodzielność i bez pomocy nauczyciela korzysta z różnych źródeł wiedzy, np.

9

układu okresowego pierwiastków, wykresów, tablic, zestawień, encyklopedii, Internetu. Samodzielnie

potrafi interpretować oraz analizować problemy i procesy chemiczne. Posługuje się różnymi źródłami

informacji oraz wiedzą z różnych dziedzin nauki. Biegle pisze i uzgadnia równania reakcji

chemicznych oraz samodzielnie rozwiązuje zadania obliczeniowe o dużym stopniu trudności. Chętnie

i z zaangażowaniem podejmuje się prac dodatkowych. Wykazuje się dużą aktywnością na lekcjach,

swobodnie operuje językiem chemicznym.

Ocena dobra (obejmuje też wymagania na niższe stopnie) Otrzymuje ją uczeń, który w zakresie wiedzy programowej ma niewielkie braki. Opanował w dużym

zakresie wiadomości i umiejętności określone w programie. Poprawnie stosuje wiadomości i

umiejętności do samodzielnego rozwiązywania typowych zadań i problemów. Potrafi dostrzegać

zależności przyczynowo-skutkowe. Korzysta z układu okresowego pierwiastków, wykresów, tablic i

innych źródeł wiedzy chemicznej. Pisze i uzgadnia równania reakcji chemicznych. Samodzielnie

rozwiązuje zadania obliczeniowe o średnim stopniu trudności. Posługuje się językiem chemicznym i

wykazuje się aktywnością na lekcjach.

Ocena dostateczna (obejmuje też wymagania na niższe stopnie) Otrzymuje ją uczeń, który opanował w podstawowym zakresie te wiadomości i umiejętności

określone w programie, które są konieczne do dalszego kształcenia. Z pomocą nauczyciela poprawnie

stosuje wiadomości i umiejętności przy rozwiązywaniu typowych zadań i problemów. Z pomocą

nauczyciela korzysta ze źródeł wiedzy, takich jak: układ okresowy pierwiastków, wykresy, tablice. Z

pomocą nauczyciela pisze i uzgadnia równania reakcji chemicznych oraz rozwiązuje zadania

obliczeniowe o niewielkim stopniu trudności Nie zawsze potrafi łączyć zagadnienia chemiczne w

logiczne ciągi i dokonywać ujęć problemowych. Podejmuje próby wykonywania zadań, aktywność na

lekcjach pojawia się rzadko.

Ocena dopuszczająca Otrzymuje ją uczeń, który opanował konieczne wiadomości i umiejętności. Ma pewne braki w

wiadomościach i umiejętnościach określonych w programie, ale braki te nie przekreślają możliwości

dalszego kształcenia. Przy biernej postawie na lekcjach wykazuje chęci do współpracy i odpowiednio

motywowany potrafi przy pomocy nauczyciela odtworzyć proste polecenia. Z pomocą nauczyciela

rozwiązuje typowe zadania teoretyczne i praktyczne o niewielkim stopniu trudności. Z pomocą

nauczyciela bezpiecznie wykonuje bardzo proste eksperymenty chemiczne, pisze proste wzory

chemiczne i równania chemiczne.

Ocena niedostateczna Otrzymuje ją uczeń, który wykazuje bardzo duże braki w zakresie wiedzy podstawowej. Nie opanował

tych wiadomości i umiejętności określonych w programie, które są konieczne do dalszego kształcenia.

Nie rozumie prostych poleceń, nawet przy pomocy nauczyciela nie potrafi napisać prostych wzorów

chemicznych i prostych równań chemicznych. Wykazuje brak systematyczności i chęci do nauki.

Szczegółowe wymagania edukacyjne na oceny najniższe.

Ocena dopuszczająca

1. Uczeń powinien rozumieć znaczenie podstawowych pojęć chemicznych i podać ich definicje;

2. Uczeń potrafi wypowiadać się w podstawowych formach prac pisemnych takich jak: kartkówki,

referaty i formie ustnej;

3. Uczeń przyswaja wiadomości przekazywane na lekcjach i w związku z tym:

Prowadzi zeszyt uczniowski, ma podręcznik i zbiór zadań;

Notuje uwagi prowadzącego;

Potrafi posługiwać się układem okresowym pierwiastków i tablicami chemicznymi;

4. Uczeń zna i poprawnie stosuje podstawową symbolikę chemiczną, potrafi zapisać proste

równania reakcji chemicznej, proste wzory związków nieorganicznych i organicznych, zna zasady

tworzenia nazw systematycznych podstawowych substancji chemicznych, rozpoznaje typy związków

10

nieorganicznych i organicznych na podstawie znajomości cech budowy związku i obecnych grup

funkcyjnych;

5. Uczeń potrafi rozwiązywać proste zadania chemiczne stosując:

Pojęcie mola, masy molowej i objętości molowej;

Uczeń zna wzory i wykonuje proste obliczenia chemiczne dotyczące stężenia procentowego i

molowego roztworów wodnych

6. Uczeń zna najważniejsze właściwości fizyczne i chemiczne poznanych na lekcjach

substancji nieorganicznych i organicznych i potrafi je poprzeć Za pomocą prostych równań

chemicznych.

Ocena niedostateczna

Uczeń nie umie zdefiniować podstawowych pojęć chemicznych, nie rozumie prostych

poleceń nauczyciela;

Uczeń nie potrafi wypowiadać się w formie pisemnej ani ustnej, nawet w odtwórczy sposób;

Uczeń nie przyswaja wiadomości przekazywanych na lekcjach;

Uczeń prowadzi systematycznie notatek, a praca z podręcznikiem sprawia mu realny problem;

Uczeń nie zna i nie stosuje podstawowej symboliki i nomenklatury chemicznej;

Uczeń ma problemy z zapisaniem i uzgadnianiem prostych równań reakcji chemicznych;

Uczeń nie rozpoznaje typów związków nieorganicznych i organicznych;

Korzystanie z układu okresowego pierwiastków i tablic chemicznych sprawia mu duże

trudności;

Nie potrafi posługiwać się podstawowymi technikami obliczeniowymi w chemii – proste

zadania w oparciu o pojęcie mola i stężeń roztworów.

11

Wymagania szczegółowe na poszczególne oceny Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień poprzedni. Na podstawowym poziomie wymagań uczeń powinien wykonać zadania obowiązkowe (łatwe - na stopień dostateczny i bardzo łatwe - na stopień dopuszczający); niektóre czynności ucznia mogą być wspomagane przez nauczyciela (np. wykonywanie doświadczeń, rozwiązywanie problemów, przy czym na stopień dostateczny uczeń wykonuje je pod kierunkiem nauczyciela, na stopień dopuszczający - przy pomocy nauczyciela lub innych uczniów). Czynności wymagane na poziomach wymagań wyższych niż poziom podstawowy uczeń powinien wykonać samodzielnie (na stopień dobry niekiedy może jeszcze korzystać z niewielkiego wsparcia nauczyciela). W wypadku wymagań na stopnie wyższe niż dostateczny uczeń wykonuje zadania dodatkowe (na stopień dobry - umiarkowanie trudne; na stopień bardzo dobry – trudne).

Wymagania umożliwiające uzyskanie stopnia celującego obejmują wymagania na stopień bardzo dobry a ponadto wykraczające poza obowiązujący program nauczania (uczeń jest twórczy, rozwiązuje zadania problemowe w sposób niekonwencjonalny, potrafi dokonać syntezy wiedzy i na tej podstawie sformułować hipotezy badawcze i zaproponować sposób ich weryfikacji, samodzielnie prowadzi badania o charakterze naukowym, z własnej inicjatywy pogłębia swoją wiedzę, korzystając z różnych źródeł, poszukuje zastosowań wiedzy w praktyce, dzieli się swoją wiedzą z innymi uczniami, osiąga sukcesy w konkursach pozaszkolnych).

Wymagania ogólne – uczeń: • wykorzystuje wielkości fizyczne do opisu poznanych zjawisk lub rozwiązania prostych zadań obliczeniowych, • przeprowadza doświadczenia i wyciąga wnioski z otrzymanych wyników • wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady zjawisk opisywanych za pomocą poznanych praw i zależności fizycznych, • posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych). Ponadto uczeń: • wykorzystuje narzędzia matematyki oraz formułuje sądy oparte na rozumowaniu matematycznym, • wykorzystuje wiedzę o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych

dotyczących przyrody, • wyszukuje, selekcjonuje i krytycznie analizuje informacje, • potrafi pracować w zespole.

Kursywą oznaczono treści dodatkowe lub dotyczące zagadnień spoza podstawy programowej.

12

I Astronomia i grawitacja

Ocena

Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

Uczeń:

• podaje definicję roku świetlnego

• opisuje budowę Galaktyki i miejsce Układu

Słonecznego w Galaktyce

• wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla

wyniku obserwacji

• wyjaśnia założenia teorii heliocentrycznej

Mikołaja Kopernika

• opisuje miejsce Układu Słonecznego

w Galaktyce i miejsce Ziemi w Układzie

Słonecznym

• wyjaśnia, dlaczego zawsze widzimy tę samą

stronę Księżyca

• opisuje gwiazdy jako naturalne źródła światła

• opisuje Słońce jako jedną z gwiazd,

a Galaktykę (Drogę Mleczną) jako jedną

z wielu galaktyk we Wszechświecie

• opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego

doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych

przyrządów, wykonuje schematyczny

rysunek obrazujący układ doświadczalny

• podaje przykłady ruchu krzywoliniowego,

szczególnie ruchu jednostajnego po okręgu

• opisuje ruch jednostajnego po okręgu,

• posługując się pojęciem siły dośrodkowej,

zaznacza na rysunku kierunek i zwrot siły

dośrodkowej

• wskazuje w otoczeniu przykłady sił

pełniących funkcję siły dośrodkowej


doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych

przyrządów, wykonuje schematyczny


• wskazuje w otoczeniu przykłady oddziaływań

grawitacyjnych

Uczeń:

• porównuje rozmiary i odległości we

Wszechświecie (galaktyki, gwiazdy, planety,

ciała makroskopowe, organizmy, cząsteczki,

atomy, jądra atomowe)

• posługuje się pojęciem roku świetlnego

• odnajduje na niebie kilka gwiazdozbiorów

i Gwiazdę Polarną

• opisuje przebieg i wynik przeprowadzonej

obserwacji, wyjaśnia rolę użytych

narzędzi lub przyrządów

• wyjaśnia ruch gwiazd na niebie za pomocą

ruchu obrotowego Ziemi

• wymienia nazwy i podstawowe własności

planet Układu Słonecznego i porządkuje

je według odległości od Słońca

• wskazuje różnice miedzy planetami typu

Ziemi (Merkury, Wenus, Ziemia i Mars) a

planetami olbrzymimi (Jowisz, Saturn, Uran

i Neptun)

• rozwiązuje proste zadania związane

z budową Układu Słonecznego

• opisuje warunki panujące na Księżycu,

wyjaśnia przyczynę występowania faz

i zaćmień Księżyca

• wykorzystuje wiedzę o charakterze

naukowym do formułowania wniosków

opartych na obserwacjach empirycznych

dotyczących faz i zaćmień Księżyca

• wyjaśnia, na czym polega zjawisko paralaksy

• opisuje zasadę pomiaru odległości dzielącej

Ziemię od Księżyca i planet opartą na

paralaksie i zasadę pomiaru odległości od

najbliższych gwiazd opartą na paralaksie

rocznej

• przedstawia graficznie zasadę wyznaczania

odległości za pomocą paralaks geo-

i heliocetrycznej

• przedstawia graficznie wektor prędkości

w ruchu prostoliniowym i krzywoliniowym

• opisuje ruch jednostajny po okręgu,

Uczeń:

• rozwiązuje zadania związane

z przedstawianiem obiektów bardzo dużych

i bardzo małych w odpowiedniej skali

• planuje proste obserwacje astronomiczne,

wybiera właściwe narzędzia lub przyrządy

• opisuje i porównuje budowę planet Układu

Słonecznego

• wymienia i charakteryzuje inne obiekty

Układu Słonecznego (księżyce planet,

planety karłowate, planetoidy, komety)

• określa, w której fazie Księżyca możemy

obserwować zaćmienie Słońca, a w której

Księżyca, i dlaczego nie następują one

w każdej pełni i w każdym nowiu

• wyjaśnia, dlaczego typowy mieszkaniec

Ziemi częściej obserwuje zaćmienia

Księżyca niż zaćmienia Słońca

• oblicza odległość do gwiazdy

(w parsekach) na podstawie jej kąta paralaksy

• posługuje się jednostkami: parsek, rok

świetlny, jednostka astronomiczna

• wykonuje doświadczenia wykazujące,

że prędkość w ruchu krzywoliniowym

skierowana jest stycznie do toru

• planuje doświadczenie związane

z badaniem cech siły dośrodkowej

• wskazuje przykłady wykorzystania

satelitów geostacjonarnych i III prawa

Keplera

• wyjaśnia, w jaki sposób możliwe jest

zachowanie stałego położenia satelity

względem powierzchni Ziemi

• wyjaśnia, w jakich warunkach występuje

przeciążenie i niedociążenie

rozwiązuje proste zadania obliczeniowe

związane z:

- pierwszą prędkością kosmiczną,

- siłą grawitacji,

- a w szczególności:

Uczeń:

• posługuje się informacjami dotyczącymi

budowy Galaktyki pochodzącymi z analizy

przeczytanych tekstów (w tym popularno-

naukowych, zamieszczonych w internecie)

• odnajduje na niebie gwiazdy, gwiazdozbiory

i planety, posługując się mapą nieba

(obrotową lub komputerową)

• wyjaśnia obserwowany na niebie ruch planet

wśród gwiazd jako złożenie ruchów

obiegowych: Ziemi i obserwowanej planety

• wyjaśnia, dlaczego Galaktyka widziana jest

z Ziemi w postaci smugi na nocnym niebie

• opisuje doświadczenie Cavendisha

• wyjaśnia wpływ siły grawitacji na ruch ciał

w układzie podwójnym

• rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe,

korzystając:

ze wzoru na siłę grawitacji,

ze wzoru na pierwszą prędkość kosmiczną,

m.in. oblicza prędkość satelity krążącego na

danej wysokości,

z III prawa Keplera,

związane z przeciążeniem i niedociążeniem

w układzie odniesienia poruszającym się

z przyspieszeniem skierowanym w górę lub

w dół

• posługuje się informacjami pochodzącymi

z analizy przeczytanych tekstów, w tym

popularnonaukowych dotyczącymi:

zaćmień Księżyca i Słońca,

klasyfikacji gwiazd i galaktyk,

przykładów ruchu krzywoliniowego i sił

spełniających funkcję siły dośrodkowej

innych niż rozpatrywane na lekcji

13

posługując się pojęciem okresu i

częstotliwości

- rozróżnia wielkości dane i szukane,

Ocena


• podaje ogólne informacje na temat lotów

kosmicznych, wskazując przykłady

wykorzystania sztucznych satelitów i lotów

kosmicznych

• podaje przykłady zastosowania

sztucznych satelitów

• posługuje się pojęciem satelity

geostacjonarnego

• przedstawia graficznie eliptyczną orbitę

planety z uwzględnieniem położenia

Słońca posługuje się pojęciem siły

ciężkości, mierzy jej wartość za pomocą

siłomierza, posługując się pojęciem

niepewności pomiarowej

• wskazuje przykłady występowania stanu

nieważkości

• wykonuje doświadczenie związane z badaniem cech

siły dośrodkowej

• opisuje zależność między siłą dośrodkową a masą,

prędkością liniową i promieniem,

• wskazuje przykłady sił pełniących funkcję siły

dośrodkowej

• wyjaśnia, dlaczego w praktyce nie obserwujemy

oddziaływań grawitacyjnych między ciałami innymi

niż ciała niebieskie

• wyjaśnia wpływ siły grawitacji Słońca na ruch

planet i siły grawitacji planet na ruch ich

księżyców, wskazuje siłę grawitacji jako

przyczynę spadania ciał na powierzchnię Ziemi

• interpretuje zależności między wielkościami w

prawie powszechnego ciążenia dla mas punktowych

lub rozłącznych kul

• opisuje działanie siły grawitacji jako siły dośrodkowej

przez analogię z siłami mechanicznymi

• wyjaśnia wpływ siły grawitacji Słońca na ruch

planet i siły grawitacji planet na ruch ich

księżyców, wskazuje siłę grawitacji jako

przyczynę spadania ciał na powierzchnię Ziemi

• opisuje ruch sztucznych satelitów wokół Ziemi

(jakościowo)

• posługuje się pojęciem pierwszej prędkości

kosmicznej

• opisuje ruch satelity geostacjonarnego podaje i

interpretuje treść III prawa Keplera

• wyznacza zależność okresu ruchu od promienia

orbity (stosuje prawo Keplera)

• wyjaśnia, na czym polega stan nieważkości, i podaje

warunki jego występowania

• rozwiązuje proste zadania obliczeniowe związane z:

- budową Układu Słonecznego

- wykorzystaniem pojęcia roku świetlnego

- wykorzystaniem zjawiska paralaksy

- ruchem jednostajnym po okręgu

- siłą dośrodkową

- ruchem satelity geostacjonarnego oraz

wykorzystaniem III prawa Keplera

- stanem nieważkości

- szacuje rząd wielkości spodziewanego

wyniku, i na tej podstawie ocenia

wartości obliczanych wielkości

fizycznych; zapisuje wynik obliczenia

fizycznego jako przybliżony

z dokładnością do 2-3 cyfr znaczących

rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe:

- związane z ruchem jednostajnym po

okręgu, korzystając ze wzoru na siłę

dośrodkową

posługuje się informacjami pochodzącymi


popularnonaukowych, m.in. dotyczącymi

- budowy Układu Słonecznego, a także

poszukiwań życia poza Ziemią

- historii lotów kosmicznych

i wykorzystania sztucznych satelitów

wykorzystania satelitów geostacjonarnych

(innych niż omawiane na lekcji) oraz prac

i odkryć Jana Keplera

występowania stanu nieważkości

w statku kosmicznym, a także

przeciążenia i niedociążenia

wskazuje przykłady sił grawitacji inne niż

rozpatrywane na lekcji, podaje przykłady

ruchu pod wpływem siły grawitacji oraz

odkrycia Izaaka Newtona

14

II Fizyka atomowa

Ocena


Uczeń:

• wyodrębnia efekt fotoelektryczny z

kontekstu, wskazuje czynniki istotne i

nieistotne dla wyniku doświadczenia

• opisuje efekt fotoelektryczny, wyjaśnia

pojęcie fotonu

• opisuje zależności energii fotonu od

częstotliwości

• wyjaśnia, że wszystkie ciała emitują

promieniowanie, wskazując przykłady


doświadczenia, formułuje wnioski oparte na

obserwacjach empirycznych dotyczących

promieniowanie ciał

• opisuje budowę atomu wodoru

• podaje postulaty Bohra

• wykorzystuje postulaty Bohra i zasadę

zachowania energii do opisu powstawania

widma wodoru

• opisuje widmo wodoru

Uczeń:

• opisuje przebieg doświadczenia, podczas

którego można zaobserwować efekt

fotoelektryczny oraz wykonuje schematyczny


i formułuje wnioski oparte na obserwacjach

empirycznych dotyczących efektu

fotoelektrycznego

• odczytuje dane z tabeli, ocenia na podstawie

podanej pracy wyjścia dla danego metalu

oraz długości fali lub barwy padającego

nań promieniowania, czy zajdzie efekt

fotoelektryczny

• opisuje promieniowanie ciał

• opisuje związek między promieniowaniem

emitowanym przez dane ciało oraz jego

temperaturą

• opisuje stan podstawowy i stany wzbudzone

• stosuje zależność między promieniem n-tej

orbity a promieniem pierwszej orbity w atomie

wodoru

• interpretuje linie widmowe jako przejścia

między poziomami energetycznymi atomów

• interpretuje zasadę zachowania energii przy

przejściach elektronu między poziomami

energetycznymi w atomie z udziałem fotonu

• formułuje wnioski oparte na obserwacjach

empirycznych dotyczących natury światła

• opisuje falowe i kwantowe własności światła

• rozwiązuje proste zadania obliczeniowe

dotyczące energii fotonu, budowy atomu

wodoru, promieniowania ciał, a w

szczególności: rozróżnia wielkości dane

i szukane, szacuje rząd wielkości

spodziewanego wyniku i ocenia na tej

podstawie wartości obliczanych wielkości

fizycznych, zapisuje wynik obliczenia

fizycznego jako przybliżony z dokładnością

do 2-3 cyfr znaczących

Uczeń:

• wykorzystuje zasadę zachowania energii do

wyznaczenia energii i prędkości

fotoelektronów

• wyjaśnia, dlaczego założenie o falowej

naturze światła nie umożliwia

wyjaśnienia efektu fotoelektrycznego

• odróżnia widma absorpcyjne od emisyjnych

i opisuje różnice między nimi

• podaje ograniczenia teorii Bohra

• podaje argumenty na rzecz falowej

i korpuskularnej natury światła oraz granice

stosowalności obu teorii i teorię łączącą je

w jedną

• opisuje w uproszczeniu zjawisko emisji

wymuszonej


dotyczące

- przejść elektronu między poziomami

energetycznymi w atomie wodoru z

udziałem fotonu, np. oblicza energię i

długość fali fotonu emitowanego podczas

przejścia elektronu między określonymi

orbitami

- fal de Broglie'a, np. oblicza długość fali

materii związanej z danym ciałem



popularnonaukowych, m.in. dotyczącymi:

poglądów na strukturę atomu wodoru oraz

życia i pracy naukowej Nielsa Bohra, budowy

i widm atomów wieloelektronowych,

przykładów zastosowania laserów innych niż

rozpatrywane na lekcji

Uczeń:

• opisuje doświadczenia, w których można

zaobserwować falową naturę materii

• opisuje zjawisko emisji wymuszonej

• rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe,

dotyczące:

- zjawiska fotoelektrycznego,

- budowy atomu wodoru,

- widma atomu wodoru i przejść elektronu

między poziomami energetycznymi w

atomie z udziałem fotonu, np. oblicza

końcową prędkość elektronu

poruszającego się po danej orbicie po

pochłonięciu fotonu o podanej energii

- fal de Broglie 'a

• posługuje się informacjami

pochodzącymi z analizy przeczytanych

tekstów, w tym popularnonaukowych

dotyczącymi:

- urządzeń, w których wykorzystywane jest

zjawisko fotoelektryczne

- praktycznego wykorzystania analizy

widmowej

- badań nad naturą światła oraz zastosowań

teorii kwantowej

15

III Fizyka jądrowa

Ocena


Uczeń:

• wymienia cząstki, z których są zbudowane

atomy

• podaje skład jądra atomowego na

podstawie liczby masowej i atomowej

• odczytuje dane z tabeli

• opisuje zjawisko promieniotwórczości

naturalnej, wskazując przykłady źródeł

promieniowania jądrowego

• formułuje wnioski oparte na obserwacjach

empirycznych dotyczących zjawiska

promieniotwórczości

• odróżnia reakcje jądrowe od reakcji

chemicznych

• posługuje się pojęciami jądra stabilnego

i niestabilnego

• opisuje rozpad izotopu promieniotwórczego,

posługując się pojęciem czasu

połowicznego rozpadu

• podaje przykłady zastosowania zjawiska

promieniotwórczości (datowania substancji

na podstawie składu izotopowego)

• podaje przykłady zastosowania energii

jądrowej

• posługuje się pojęciami: energii

spoczynkowej, deficytu masy i energii

wiązania

• podaje wiek Słońca i przewidywany czas

jego życia

• wyjaśnia, że każda gwiazda zmienia się w

czasie swojego życia

• podaje przybliżony wiek Wszechświata

Uczeń:

• posługuje się pojęciami: pierwiastek, jądro

atomowe, izotop, proton, neutron, elektron

• wskazuje przykłady izotopów wymienia

właściwości promieniowania jądrowego

• opisuje wybrany sposób wykrywania

promieniowania jonizującego

• wyjaśnia, jak promieniowanie jądrowe

wpływa na materię oraz na organizmy,

opisuje sposoby ochrony przed

promieniowaniem

• podaje przykłady zastosowania zjawiska

prom ien iotwórczości

• opisuje rozpady alfa, beta (nie są

wymagane wiadomości o neutrinach) oraz

sposób powstawania promieniowania

gamma

• opisuje reakcje jądrowe, stosując zasady:

zachowania liczby nukleonów i zasadę

zachowania ładunku oraz zasadę

zachowania energii

• rysuje wykres zależności liczby jąder, które

uległy rozpadowi od czasu

• wyjaśnia zasadę datowania substancji na

podstawie składu izotopowego, np.

datowanie węglem l4C

• opisuje reakcję rozszczepienia uranu 235U

zachodzącą w wyniku pochłonięcia

neutronu; podaje warunki zajścia reakcji

łańcuchowej

• wymienia korzyści i zagrożenia płynące

z energetyki jądrowej

• opisuje reakcje termojądrowe zachodzące

w gwiazdach oraz w bombie wodorowej

• wyjaśnia, skąd pochodzi energia Słońca

i innych gwiazd

• interpretuje zależność E = mc2

• opisuje powstanie Słońca i jego przyszłe losy

Uczeń:

• wyjaśnia, dlaczego jądro atomowe się nie

rozpada

• opisuje zasadę działania licznika Geigera-

Mullera

• porównuje przenikliwość znanych rodzajów

promieniowania oraz szkodliwość różnych

źródeł promieniowania

• sporządza wykres zależności liczby jąder,

które uległy rozpadowi od czasu na

podstawie danych z tabeli (oznaczenie

wielkości i skali na osiach), a także odczytuje

dane z wykresu

• opisuje działanie elektrowni atomowej

przytacza i ocenia argumenty za energetyką

jądrową i przeciw niej

• oblicza ilość energii wyzwolonej w podanych

reakcjach jądrowych

• opisuje ewolucję gwiazdy w zależności od jej

masy

• opisuje rozszerzanie się Wszechświata

(ucieczkę galaktyk)

• wyjaśnia, skąd pochodzi większość

pierwiastków, z których zbudowana jest

materia wokół nas i nasze organizmy

• wyjaśnia, że proces rozszerzania

Wszechświata przyspiesza i nie wiemy

jeszcze, dlaczego się tak dzieje


związane z energią jądrową



popularnonaukowych, m.in. dotyczącymi:

występowania i właściwości omawianych

izotopów promieniotwórczych (np. izotopu

radonu), metody datowania

radiowęglowego ewolucji Słońca

Uczeń:

• wyjaśnia pojęcie antymateria

• przedstawia trudności związane

z kontrolowaniem fuzji termojądrowej

• opisuje przemiany jądrowe, które będą

zachodziły w Słońcu w przyszłych etapach

jego życia

• rozwiązuje zadania metodą graficzną,

korzystając z wykresu przedstawiającego

zmniejszanie się liczby jąder izotopu

promieniotwórczego w czasie



popularnonaukowych dotyczącymi:

- doświadczenia Rutherforda nad

rozpraszaniem cząstek na bardzo

cienkiej folii ze złota i odkrycia jądra

atomowego oraz doświadczeń

wykonywanych w akceleratorach

- życia i osiągnięć Marii Skłodowskiej-

Curie oraz zastosowania zjawiska

promieniotwórczości i wykrywania

promieniowania jądrowego

- korzyści i zagrożeń związanych

z wytwarzaniem energii elektrycznej

w elektrowniach konwencjonalnych (m.in.

opartych na spalaniu węgla) i elektrowniach

atomowych, a także historii rozwoju

energetyki jądrowej oraz tragicznych

skutków zrzucenia pierwszych bomb

atomowych na Japonię i awarii elektrowni

jądrowej w Czarnobylu

- życia i pracy A. Einsteina, a także jednej

z najważniejszych zależności

występujących w przyrodzie - zależności

energii wiązania przypadającej na jeden

nukleon od liczby masowej

- ewolucji gwiazd

- historii badań Wszechświata (np. prace E.

Hubble'a, A. Wolszczana) oraz ewolucji

gwiazd formułuje wnioski oparte na

wynikach obserwacji i badań Wszechświata

16

Ocena


• wymienia podstawowe właściwości

czerwonych olbrzymów, białych karłów,

gwiazd neutronowych i czarnych dziur

• opisuje Wielki Wybuch jako początek

znanego nam Wszechświata

• opisuje zasadę określania orientacyjnego

wieku Układu Słonecznego

• wyjaśnia, że obiekty położone daleko

oglądamy takimi, jakimi były w przeszłości

- rozwiązuje proste zadania obliczeniowe

dotyczące:

- składu jądra atomowego

- reakcji jądrowych

- pojęcia czasu połowicznego rozpadu

- deficytu masy i energii wiązania - oblicza

energię spoczynkową, deficyt masy

i energię wiązania dla dowolnego

pierwiastka układu okresowego,

a w szczególności: rozróżnia wielkości

dane i szukane, odczytuje dane z tabeli

i zapisuje dane w formie tabeli, przelicza

wielokrotności, szacuje rząd wielkości

spodziewanego wyniku i ocenia na tej

podstawie wartości obliczanych wielkości

fizycznych, zapisuje wynik obliczenia

fizycznego jako przybliżony z

dokładnością do 2-3 cyfr znaczących

17

Wymagania programowe z chemii

1. Materiały i tworzywa pochodzenia naturalnego


[1]

Ocena dostateczna

[1 + 2]

Ocena dobra

[1 + 2 + 3]

Ocena bardzo dobra

[1 + 2 + 3 + 4]

Uczeń:

– zna i stosuje zasady BHP obowiązujące

w pracowni chemicznej (bezpiecznie posługuje się

prostym sprzętem laboratoryjnym

i podstawowymi odczynnikami chemicznymi)

– definiuje pojęcia: skorupa ziemska, minerały,

skały, surowce mineralne

– dokonuje podziału surowców mineralnych na

budowlane, chemiczne, energetyczne,

metalurgiczne, zdobnicze oraz wymienia przykłady

poszczególnych rodzajów surowców

– zapisuje wzór sumaryczny i podaje nazwę

systematyczną podstawowego związku

chemicznego występującego w skałach

wapiennych

– opisuje rodzaje skał wapiennych i gipsowych

– opisuje podstawowe zastosowania skał

wapiennych i gipsowych – opisuje sposób identyfikacji CO2 (reakcja

charakterystyczna)

– definiuje pojęcie hydraty – przewiduje zachowanie się hydratów podczas ogrzewania

– wymienia główny składnik kwarcu i piasku

– zapisuje wzór sumaryczny krzemionki oraz podaje

jej nazwę systematyczną

– wymienia najważniejsze odmiany SiO2

występujące w przyrodzie i podaje ich

zastosowania

– wymienia najważniejsze właściwości tlenku

krzemu(IV) – podaje nazwy systematyczne wapna palonego

i gaszonego oraz zapisuje wzory sumaryczne tych

związków chemicznych

– wymienia podstawowe właściwości

i zastosowania wapna palonego i gaszonego

– wymienia podstawowe zastosowania gipsu

palonego

– wymienia właściwości szkła

– podaje różnicę między substancjami

krystalicznymi a ciałami bezpostaciowymi

Uczeń:

– opisuje, jak zidentyfikować węglan wapnia

– opisuje właściwości oraz zastosowania skał

wapiennych i gipsowych

– opisuje właściwości tlenku krzemu(IV)

– podaje nazwy soli bezwodnych i zapisuje ich

wzory sumaryczne

– podaje przykłady nazw

najważniejszych hydratów i

zapisuje ich wzory sumaryczne

– oblicza masy cząsteczkowe hydratów

– przewiduje zachowanie się hydratów podczas

ogrzewania – opisuje sposób otrzymywania wapna palonego

i gaszonego

– opisuje właściwości wapna palonego

i gaszonego

– zapisuje równania reakcji otrzymywania

i gaszenia wapna palonego (otrzymywania wapna

gaszonego)

– projektuje doświadczenie chemiczne Gaszenie

wapna palonego

– zapisuje równanie reakcji chemicznej wapna

gaszonego z CO2 (twardnienie zaprawy

wapiennej)

– zapisuje wzory sumaryczne gipsu i gipsu

palonego oraz opisuje sposoby ich otrzymywania

– wyjaśnia, czym są zaprawa gipsowa i zaprawa

wapienna oraz wymienia ich zastosowania

– wyjaśnia proces twardnienia zaprawy gipsowej

– opisuje proces produkcji szkła (wymienia

kolejne etapy)

– opisuje niektóre rodzaje szkła i ich

zastosowania

– wymienia właściwości gliny

– wymienia surowce do produkcji wyrobów

ceramicznych, cementu i betonu

– projektuje i przeprowadza badanie

kwasowości gleby

– uzasadnia potrzebę stosowania nawozów

Uczeń:

– projektuje doświadczenie chemiczne

Odróżnianie skał wapiennych od innych skał

i minerałów oraz zapisuje odpowiednie

równania reakcji chemicznych

– definiuje pojecie skala twardości minerałów

– podaje twardości w skali Mohsa dla wybranych

minerałów

– podaje nazwy systematyczne hydratów

i zapisuje ich wzory sumaryczne – opisuje różnice we właściwościach hydratów i

soli bezwodnych

– projektuje doświadczenie chemiczne Usuwanie

wody z hydratów

– oblicza zawartość procentową wody

w hydratach

– opisuje właściwości omawianych odmian kwarcu

– projektuje doświadczenie chemiczne Badanie

właściwości tlenku krzemu(IV)

– projektuje doświadczenie chemiczne Termiczny

rozkład wapieni – opisuje szczegółowo sposób otrzymywania wapna

palonego i wapna gaszonego

– zapisuje równanie reakcji otrzymywania gipsu

palonego

– wyjaśnia, dlaczego gips i gips palony są hydratami


Sporządzanie zaprawy gipsowej i badanie

jej twardnienia

– zapisuje równanie reakcji twardnienia zaprawy

gipsowej

– opisuje każdy z etapów produkcji szkła

– wyjaśnia niektóre zastosowania gliny na

podstawie jej właściwości

– projektuje i przeprowadza doświadczenie

chemiczne Badanie właściwości sorpcyjnych

gleby

– projektuje i przeprowadza doświadczenie

chemiczne Badanie odczynu gleby

– opisuje wpływ niektórych składników gleby

na rozwój roślin

Uczeń:

– wyjaśnia zjawisko powstawania kamienia

kotłowego

– omawia proces twardnienia zaprawy wapiennej

i zapisuje odpowiednie równanie reakcji

chemicznej

– opisuje szczegółowo przeróbkę gipsu

– wymienia rodzaje szkła oraz opisuje ich

właściwości i zastosowania

– opisuje glinę pod względem jej zastosowań

w materiałach budowlanych

– opisuje zastosowania cementu, zaprawy

cementowej i betonu

– wymienia źródła zanieczyszczeń gleby,

omawia ich skutki oraz proponuje sposoby

ochrony gleby przed degradacją

18

– opisuje proces produkcji szkła (wymienia

podstawowe surowce)

– definiuje pojęcie glina

– wymienia przykłady zastosowań gliny

– definiuje pojęcia: cement, zaprawa cementowa,

beton, ceramika

– opisuje, czym są właściwości sorpcyjne gleby

oraz co to jest odczyn gleby

– wymienia składniki gleby

– dokonuje podziału nawozów na naturalne

i sztuczne (fosforowe, azotowe i potasowe)

– wymienia przykłady nawozów naturalnych

i sztucznych

– wymienia podstawowe rodzaje zanieczyszczeń

gleby

– opisuje, na czym polega rekultywacja gleby

– opisuje znaczenie właściwości sorpcyjnych

i odczynu gleby oraz wpływ pH gleby na wzrost

wybranych roślin

– wyjaśnia, na czym polega zanieczyszczenie gleby

– wymienia źródła chemicznego zanieczyszczenia

gleby – definiuje pojęcie degradacja gleby

– opisuje metody rekultywacji gleby

– uzasadnia potrzebę stosowania nawozów

sztucznych i podaje ich przykłady

– wyjaśnia, na czym polega chemiczne

zanieczyszczenie gleby

Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń: – omawia zjawiska krasowe i zapisuje równania reakcji chemicznych ilustrujące te zjawiska

– wyjaśnia, czym są światłowody i opisuje ich zastosowania

– omawia naturalne wskaźniki odczynu gleby

– wyjaśnia znaczenie symboli umieszczonych na etykietach nawozów

2. Źródła energii


[1]

Ocena dostateczna

[1 + 2]

Ocena dobra

[1 + 2 + 3]

Ocena bardzo dobra

[1 + 2 + 3 + 4]

Uczeń:

– wymienia przykłady surowców naturalnych

wykorzystywanych do pozyskiwania energii – definiuje pojecie gaz ziemny

– wymienia właściwości gazu ziemnego

– zapisuje wzór sumaryczny głównego składnika

gazu ziemnego oraz podaje jego nazwę

systematyczną

– wymienia zasady BHP dotyczące obchodzenia się

z węglowodorami i innymi paliwami

– definiuje pojęcie ropa naftowa

– wymienia skład i właściwości ropy naftowej

– definiuje pojęcie alotropia pierwiastków

chemicznych

– wymienia odmiany alotropowe węgla

– wymienia nazwy kopalnych paliw stałych

– definiuje pojęcia: destylacja, frakcja, destylacja

frakcjonowana, piroliza (pirogenizacja, sucha

destylacja), katalizator, izomer

– wymienia nazwy produktów destylacji ropy

Uczeń:

– wymienia właściwości kopalnych paliw stałych

– opisuje budowę diamentu, grafitu

i fulerenów oraz wymienia ich właściwości

(z podziałem na fizyczne i chemiczne)

– wyjaśnia, jakie właściwości ropy naftowej

umożliwiają jej przetwarzanie w procesie

destylacji frakcjonowanej

– wymienia nazwy i zastosowania kolejnych

produktów otrzymywanych w wyniku destylacji

ropy naftowej

– opisuje proces suchej destylacji węgla

kamiennego (pirolizę)

– wymienia nazwy produktów procesu suchej

destylacji węgla kamiennego oraz opisuje ich

skład i stan skupienia

– wymienia zastosowania produktów suchej

destylacji węgla kamiennego

– opisuje, jak można zbadać

Uczeń:

– opisuje właściwości diamentu, grafitu

i fulerenów na podstawie znajomości ich

budowy – wymienia zastosowania diamentu, grafitu

i fulerenów wynikające z ich właściwości

– definiuje pojęcia grafen i karbin

– opisuje przebieg destylacji ropy naftowej

– projektuje doświadczenie

chemiczne Badanie właściwości ropy naftowej

– projektuje doświadczenie

chemiczne Badanie właściwości

Uczeń:

– proponuje rodzaje szkła laboratoryjnego

niezbędnego do wykonania doświadczenia

chemicznego Destylacja frakcjonowana ropy

naftowej

– projektuje doświadczenie chemiczne Sucha

destylacja węgla kamiennego

– definiuje pojęcie izomeria

– wyjaśnia, w jakim celu przeprowadza się

procesy krakingu i reformingu – analizuje wady i zalety środków

przeciwstukowych

– analizuje wpływ sposobów uzyskiwania

energii na stan środowiska przyrodniczego

19

naftowej

– wymienia nazwy produktów suchej

destylacji węgla kamiennego

– wymienia składniki benzyny, jej

właściwości

i główne zastosowania

– definiuje pojęcie liczba oktanowa

– dokonuje podziału źródeł energii na

wyczerpywalne i niewyczerpywalne

– wymienia przykłady negatywnego

wpływu stosowania paliw

tradycyjnych na środowisko

przyrodnicze

– definiuje pojęcia: efekt cieplarniany,

kwaśne opady, globalne ocieplenie

– wymienia gazy cieplarnianie

– wymienia przykłady

alternatywnych źródeł energii

– zapisuje proste równania reakcji

spalania całkowitego i niecałkowitego

węglowodorów

– opisuje właściwości tlenku węgla(II)

i jego wpływ na organizm człowieka

właściwości benzyn

– wymienia przykłady rodzajów

benzyn

– wymienia nazwy systematyczne związków

chemicznych o LO = 100 i LO = 0

– wymienia sposoby podwyższania LO benzyny

– zapisuje równania reakcji spalania całkowitego

i niecałkowitego węglowodorów

– wymienia główne powody powstania

nadmiernego efektu cieplarnianego

oraz kwaśnych opadów

– zapisuje przykłady równań reakcji tworzenia się

kwasów

– definiuje pojecie smog

– wymienia poznane alternatywne źródła energii

benzyny

– wyjaśnia, na czym polegają kraking

i reforming

– opisuje, jak ustala się liczbę oktanową

– wymienia nazwy substancji stosowanych

jako środki przeciwstukowe

– opisuje właściwości różnych rodzajów benzyn

– zapisuje równania reakcji powstawania kwasów

(dotyczące kwaśnych opadów)

– analizuje możliwości zastosowań

alternatywnych źródeł energii (biopaliwa,

wodór, energia słoneczna, wodna, jądrowa,

geotermalna, itd.)

– wymienia wady i zalety wykorzystywania

tradycyjnych i alternatywnych źródeł energii

Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia

oceny celującej. Uczeń:

– zapisuje wzory (półstrukturalne, strukturalne) izomerów dla prostych przykładów węglowodorów

– wyjaśnia, czym różnią się węglowodory łańcuchowe od pierścieniowych (cyklicznych), podaje nazwy systematyczne prostych węglowodorów o łańcuchach rozgałęzionych i pierścieniowych oraz zapisuje ich

wzory strukturalne

– opisuje właściwości fosforu białego i fosforu czerwonego

– opisuje proces ekstrakcji

– wyjaśnia, czym jest biodiesel

– opisuje znaki informacyjne znajdujące się na stacjach paliw

20

– wyjaśnia znaczenie symboli znajdujących się na produktach, przy których wytwarzaniu ograniczono zużycie energii, wydzielanie gazów cieplarnianych i emisję zanieczyszczeń

3. Środki czystości i kosmetyki


[1]

Ocena dostateczna

[1 + 2]

Ocena dobra

[1 + 2 + 3]

Ocena bardzo dobra

[1 + 2 + 3 + 4]

Uczeń:

– definiuje pojęcie mydła

– dokonuje podziału mydeł ze względu na

rozpuszczalność w wodzie i stan skupienia

oraz podaje ich przykłady

– wymienia metody otrzymywania mydeł

– definiuje pojęcia: reakcja zmydlania, reakcja

zobojętniania, reakcja hydrolizy

– zapisuje wzory sumaryczne i nazwy zwyczajowe

podstawowych kwasów tłuszczowych

– wymienia właściwości i zastosowania wybranych

mydeł

– podaje odczyn roztworów mydeł oraz wymienia

nazwy jonów odpowiedzialnych

za jego powstanie

– wymienia składniki brudu

– wymienia substancje zwilżalne i niezwilżalne

przez wodę

– wyjaśnia pojęcia: hydrofilowy, hydrofobowy,

napięcie powierzchniowe

– wymienia podstawowe zastosowania detergentów

– podaje przykłady substancji obniżających napięcie

powierzchniowe wody

– definiuje pojęcia: twarda woda, kamień kotłowy

– opisuje zachowanie mydła w twardej wodzie

– dokonuje podziału mieszanin ze względu na

rozmiary cząstek

– opisuje zjawisko tworzenia się emulsji

– wymienia przykłady emulsji i ich zastosowania

– podaje, gdzie znajdują się informacje

o składnikach kosmetyków

– wymienia zastosowania wybranych kosmetyków i

środków czystości

– wymienia nazwy związków chemicznych

znajdujących się w środkach do przetykania

rur

– wymienia przykłady zanieczyszczeń metali (rdza)

oraz sposoby ich usuwania

Uczeń:

– opisuje proces zmydlania tłuszczów

– zapisuje słownie przebieg reakcji zmydlania

tłuszczów – opisuje, jak doświadczalnie otrzymać mydło

z tłuszczu

– zapisuje nazwę zwyczajową i wzór sumaryczny

kwasu tłuszczowego potrzebnego do otrzymania

mydła o podanej nazwie

– wyjaśnia, dlaczego roztwory mydeł mają odczyn

zasadowy

– definiuje pojęcie substancja powierzchniowo

czynna (detergent)

– opisuje budowę substancji powierzchniowo

czynnych

– zaznacza fragmenty hydrofobowe

i hydrofilowe w podanych wzorach

strukturalnych substancji powierzchniowo

czynnych oraz opisuje rolę tych fragmentów

– wymienia rodzaje substancji powierzchniowo

czynnych

– opisuje mechanizm usuwania brudu


wpływu różnych substancji na napięcie

powierzchniowe wody

– wymienia związki chemiczne odpowiedzialne

za powstawanie kamienia kotłowego

– wyjaśnia, co to są emulgatory

– dokonuje podziału emulsji i wymienia przykłady

poszczególnych jej rodzajów

– wyjaśnia różnice między typami emulsji (O/W,

W/O)

– wymienia niektóre składniki kosmetyków

z uwzględnieniem ich roli (np. składniki

nawilżające, zapachowe)

– wyjaśnia przyczynę eliminowania

fosforanów(V) z proszków do prania (proces

eutrofizacji)

Uczeń:


Otrzymywanie mydła w reakcji zmydlania tłuszczu


Otrzymywanie mydła w reakcji zobojętniania

– zapisuje równanie reakcji otrzymywania mydła o

podanej nazwie

– wymienia produkty reakcji hydrolizy mydeł oraz

wyjaśnia ich wpływ na odczyn roztworu

– wyjaśnia, z wykorzystaniem zapisu jonowego

równania reakcji chemicznej, dlaczego roztwór

mydła ma odczyn zasadowy

– projektuje doświadczenie chemiczne Wpływ

twardości wody na powstawanie piany – zapisuje równania reakcji chemicznych mydła

z substancjami odpowiadającymi za twardość

wody

– określa rolę środków zmiękczających wodę oraz

podaje ich przykłady

– wyjaśnia, jak odróżnić koloidy od roztworów

właściwych

– opisuje składniki bazowe, czynne i dodatkowe

kosmetyków

– wyszukuje w dostępnych źródłach informacje

na temat działania kosmetyków

– opisuje wybrane środki czystości (do mycia szyb i

luster, używane w zmywarkach, do udrażniania

rur, do czyszczenia metali

i biżuterii)

– wskazuje na charakter chemiczny składników

środków do mycia szkła, przetykania rur,

czyszczenia metali

i biżuterii w aspekcie zastosowań tych

produktów

– opisuje źródła zanieczyszczeń metali oraz sposoby

ich usuwania

– omawia szczegółowo proces eutrofizacji

Uczeń:

– zapisuje równanie reakcji hydrolizy podanego

mydła na sposób cząsteczkowy

i jonowy

– wyjaśnia zjawisko powstawania osadu,

zapisując jonowo równania reakcji chemicznych

– zapisuje równania reakcji usuwania twardości

wody przez gotowanie


wpływu emulgatora na trwałość emulsji

– opisuje działanie wybranych postaci

kosmetyków (np. emulsje, roztwory)

i podaje przykłady ich zastosowań

– wymienia zasady odczytywania i analizy

składu kosmetyków na podstawie etykiet

– wymienia zasady INCI

– omawia mechanizm usuwania brudu przy

użyciu środków zawierających krzemian sodu

na podstawie odpowiednich równań reakcji

– opisuje sposób czyszczenia srebra metodą

redukcji elektrochemicznej


Wykrywanie obecności fosforanów(V)

w proszkach do prania

– wyjaśnia, dlaczego substancje zmiękczające

wodę zawarte w proszkach są szkodliwe dla

urządzeń piorących

– omawia wpływ freonów na warstwę ozonową

21

– definiuje pojęcie eutrofizacja wód

– wymienia przykłady substancji powodujących

eutrofizację wód

– definiuje pojęcie dziura ozonowa

– stosuje zasady bezpieczeństwa podczas

korzystania ze środków chemicznych

w życiu codziennym

– dokonuje podziału zanieczyszczeń metali na

fizyczne i chemiczne oraz opisuje różnice między

nimi

– opisuje zanieczyszczenia występujące na

powierzchni srebra i miedzi

– wymienia składniki proszków do prania

odpowiadające za tworzenie się kamienia

kotłowego (zmiękczające)

– definiuje pojęcie freony

Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń:

– definiuje pojęcie parabeny

– wyjaśnia różnicę między jonowymi i niejonowymi substancjami powierzchniowo czynnymi

– opisuje działanie napojów typu cola jako odrdzewiaczy

– wyjaśnia znaczenie symboli znajdujących się na opakowaniach kosmetyków

4. Żywność


[1]

Ocena dostateczna

[1 + 2]

Ocena dobra

[1 + 2 + 3]

Ocena bardzo dobra

[1 + 2 + 3 + 4]

Uczeń:

– wymienia rodzaje składników odżywczych

oraz określa ich funkcje w organizmie

– definiuje pojęcia: wartość odżywcza, wartość

energetyczna, GDA

– przeprowadza bardzo proste obliczenia

z uwzględnieniem pojęć: wartość odżywcza,

wartość energetyczna, GDA

– opisuje zastosowanie reakcji ksantoproteinowej

– zapisuje słownie przebieg reakcji hydrolizy

tłuszczów

– podaje po jednym przykładzie substancji tłustej i

tłuszczu

– dokonuje podziału sacharydów

– podaje nazwy i wzory sumaryczne podstawowych

sacharydów

– opisuje, jak wykryć skrobię

– opisuje znaczenie wody, witamin oraz soli

mineralnych dla organizmu

– wyszukuje w dostępnych źródłach informacje na

temat składników wody mineralnej i mleka

– opisuje mikroelementy i makroelementy oraz

podaje ich przykłady

– wymienia pierwiastki toksyczne dla człowieka

oraz pierwiastki biogenne

– definiuje pojęcia: fermentacja, biokatalizator

Uczeń:

– opisuje sposób wykrywania białka

w produktach żywnościowych

– opisuje sposób wykrywania tłuszczu

w produktach żywnościowych

– podaje nazwę produktu rozkładu termicznego

tłuszczu oraz opisuje jego działanie na organizm

– opisuje sposób wykrywania skrobi, np. w mące

ziemniaczanej i ziarnach fasoli

– opisuje sposób wykrywania glukozy

– wymienia pokarmy będące źródłem białek,

tłuszczów i sacharydów

– dokonuje podziału witamin (rozpuszczalne

i nierozpuszczalne w tłuszczach) i wymienia przykłady z poszczególnych grup

– opisuje procesy fermentacji (najważniejsze,

podstawowe informacje) zachodzące podczas

wyrabiania ciasta, pieczenia chleba, produkcji

napojów alkoholowych, otrzymywania kwaśnego

mleka, jogurtów

– zapisuje wzór sumaryczny kwasu mlekowego,

masłowego i octowego

Uczeń:

– przeprowadza obliczenia z uwzględnieniem pojęć

GDA, wartość odżywcza i energetyczna

– projektuje i wykonuje doświadczenie chemiczne

Wykrywanie białka w produktach żywnościowych

(np. w twarogu)

– projektuje doświadczenie chemiczne Wykrywanie

tłuszczu w produktach żywnościowych (np. w

pestkach dyni i orzechach)

– opisuje sposób odróżniania substancji tłustej

od tłuszczu


skrobi w produktach żywnościowych (np. mące

ziemniaczanej

i ziarnach fasoli)


glukozy (próba Trommera)

– zapisuje równania reakcji chemicznych dla próby

Uczeń:


Odróżnianie tłuszczu od substancji tłustej

– zapisuje równanie hydrolizy podanego tłuszczu

– wyjaśnia, dlaczego sacharoza i skrobia dają

ujemny wynik próby Trommera


Fermentacja alkoholowa

– opisuje proces produkcji serów

– opisuje jedną z przemysłowych metod

produkcji octu

– wyjaśnia skrót INS i potrzebę jego stosowania

– analizuje zalety i wady stosowania dodatków do

żywności

– opisuje wybrane emulgatory i substancje

zagęszczające, ich pochodzenie

i zastosowania

– analizuje potrzebę stosowania aromatów

i regulatorów kwasowości

– przedstawia konsekwencje stosowania

dodatków do żywności

22

– dokonuje podziału fermentacji (tlenowa,

beztlenowa) oraz opisuje jej rodzaje

– wymienia, z podaniem przykładów zastosowań,

rodzaje procesów fermentacji zachodzących

w życiu codziennym

– zalicza laktozę do disacharydów

– definiuje pojęcia: jełczenie, gnicie, butwienie

– wymienia najczęstsze przyczyny psucia się

żywności

– wymienia przykłady sposobów konserwacji

żywności

– opisuje, do czego służą dodatki do żywności;

dokonuje ich podziału ze względu na pochodzenie

– definiuje pojęcie hydroksykwas

– wyjaśnia przyczyny psucia się żywności oraz

proponuje sposoby zapobiegania temu

procesowi – opisuje sposoby otrzymywania różnych dodatków

do żywności

– wymienia przykłady barwników, konserwantów

(tradycyjnych), przeciwutleniaczy, substancji

zagęszczających, emulgatorów, aromatów,

regulatorów kwasowości i substancji słodzących

– wyjaśnia znaczenie symbolu E

– podaje przykłady szkodliwego działania

niektórych dodatków do żywności

Trommera, utleniania glukozy

– opisuje produkcję napojów alkoholowych

– opisuje, na czym polegają: fermentacja

alkoholowa, mlekowa i octowa

– zapisuje równania reakcji fermentacji

alkoholowej i octowej – zapisuje równanie reakcji fermentacji masłowej z

określeniem warunków jej zachodzenia

– zapisuje równania reakcji hydrolizy laktozy

i powstawania kwasu mlekowego

– wyjaśnia określenie chleb na zakwasie

– opisuje procesy jełczenia, gnicia i butwienia

– przedstawia znaczenie stosowania dodatków do

żywności

– wymienia niektóre zagrożenia wynikające ze

stosowania dodatków do żywności

– opisuje poznane sposoby konserwacji żywności

– opisuje wybrane substancje zaliczane do

barwników, konserwantów, przeciwutleniaczy,

substancji zagęszczających, emulgatorów,

aromatów, regulatorów kwasowości i substancji

słodzących

– określa rolę substancji zagęszczających

i emulgatorów


– opisuje proce produkcji miodu i zapisuje równanie zachodzącej reakcji chemicznej

– wyjaśnia obecność dziur w serze szwajcarskim

– opisuje proces produkcji i zastosowanie octu winnego – opisuje zjawisko bombażu

– wyjaśnia znaczenie symboli znajdujących się na opakowaniach żywności

5. Leki


[1]

Ocena dostateczna

[1 + 2]

Ocena dobra

[1 + 2 + 3]

Ocena bardzo dobra

[1 + 2 + 3 + 4]

Uczeń:

– definiuje pojęcia: substancje lecznicze, leki,

placebo

– dokonuje podziału substancji leczniczych ze

względu na efekt ich działania (eliminujące

objawy bądź przyczyny choroby), metodę

otrzymywania (naturalne, półsyntetyczne

i syntetyczne) oraz postać, w jakiej występują

– wymienia postaci, w jakich mogą występować

leki (tabletki, roztwory, syropy, maści)

– definiuje pojecie maść

Uczeń:

– wyszukuje informacje na temat działania

składników popularnych leków na organizm

ludzki (np. węgla aktywnego, kwasu

acetylosalicylowego, środków

neutralizujących nadmiar kwasów

w żołądku)

– wymienia przykłady substancji leczniczych

eliminujących objawy (np. przeciwbólowe,

nasenne) i przyczyny choroby (np.

przeciwbakteryjne, wiążące substancje

Uczeń:

– opisuje sposoby otrzymywania wybranych

substancji leczniczych

– opisuje działanie kwasu acetylosalicylowego

– zapisuje równanie reakcji zobojętniania kwasu

solnego sodą oczyszczoną

– wykonuje obliczenia związane z pojęciem

dawki leku

– określa moc substancji toksycznej na podstawie

wartości LD50

– opisuje wpływ odczynu środowiska

Uczeń:

– wymienia skutki nadużywania niektórych

leków

– wyjaśnia powód stosowania kwasu

acetylosalicylowego (opisuje jego działanie

na organizm ludzki, zastosowania)

– dokonuje trudniejszych obliczeń związanych

z pojęciem dawki leku

– analizuje problem testowania leków

na zwierzętach

– wyjaśnia wpływ baru na organizm

23

– wymienia właściwość węgla aktywnego,

umożliwiającą zastosowanie go w przypadku

dolegliwości żołądkowych

– wymienia nazwę związku chemicznego

występującego w aspirynie i polopirynie

– wymienia zastosowania aspiryny i polopiryny

– podaje przykład związku chemicznego

stosowanego w lekach neutralizujących nadmiar

kwasu solnego w żołądku

– wyjaśnia, od czego mogą zależeć lecznicze

i toksyczne właściwości niektórych związków

chemicznych – wyszukuje podstawowe informacje na temat

działania składników popularnych leków

(np. węgla aktywnego, kwasu

acetylosalicylowego, środków

neutralizujących nadmiar kwasów

w żołądku)

– definiuje pojęcia: dawka minimalna, dawka

lecznicza, dawka toksyczna, dawka śmiertelna

średnia

– wymienia ogólne czynniki warunkujące

działanie substancji leczniczych

– wymienia sposoby podawania leków

– wymienia przykłady uzależnień oraz substancji

uzależniających

– opisuje ogólnie poszczególne rodzaje

uzależnień

– wymienia przykłady leków, które mogą

prowadzić do lekomanii (leki nasenne,

psychotropowe, sterydy anaboliczne)

– opisuje, czym są narkotyki i dopalacze

– wymienia napoje zawierające kofeinę

toksyczne)

– wymienia przykłady nazw substancji

leczniczych naturalnych, półsyntetycznych

i syntetycznych

– opisuje właściwości adsorpcyjne węgla

aktywnego

– wyjaśnia, jaki odczyn mają leki stosowane na

nadkwasotę

– wyjaśnia, od czego mogą zależeć lecznicze

i toksyczne właściwości związków

chemicznych – oblicza dobową dawkę leku dla człowieka

o określonej masie ciała

– wyjaśnia różnicę między LC50 i LD50

– wymienia klasy toksyczności substancji

– wymienia czynniki biologiczne, wpływające

na działanie leków

– opisuje wpływ sposobu podania leku na

szybkość jego działania

– opisuje jaki wpływ mają rtęć i jej związki na

organizm ludzki

– opisuje działanie substancji uzależniających

– wymienia właściwości etanolu i nikotyny

– definiuje pojęcie narkotyki

– wymienia nazwy substancji chemicznych

uznawanych za narkotyki

– wyszukuje podstawowe informacje na temat

działania składników napojów, takich jak:

kawa, herbata, napoje typu cola

– wymienia właściwości kofeiny oraz opisuje jej

działanie na organizm ludzki

na działanie leków

– wyjaśnia zależność szybkości działania leku

od sposobu jego podania

– opisuje działanie rtęci i baru na organizm

– wymienia związki chemiczne neutralizujące

szkodliwe działanie baru na organizm ludzki

– opisuje wpływ rozpuszczalności substancji

leczniczej w wodzie na siłę jej działania

– definiuje pojęcie tolerancja na dawkę

substancji

– opisuje skutki nadmiernego używania etanolu

oraz nikotyny na organizm ludzki

– opisuje działanie na organizm morfiny, heroiny,

kokainy, haszyszu, marihuany i amfetaminy

– opisuje działanie dopalaczy na organizm

– wyszukuje informacje na temat działania

składników napojów, takich jak: kawa,

herbata, napoje typu cola na organizm

ludzki

– wyjaśnia, zapisując odpowiednie równania

reakcji chemicznych, działanie odtrutki

w przypadku zatrucia barem

– analizuje skład dymu papierosowego

(wymienia jego główne składniki – nazwy

systematyczne, wzory sumaryczne)

– zapisuje wzory sumaryczne poznanych

narkotyków oraz klasyfikuje je do

odpowiedniej grupy związków chemicznych


– wyjaśnia, dlaczego nie powinno się karmić psów i kotów czekoladą

– wymienia produkt pośredni utleniania alkoholu w organizmie i opisuje skutki jego działania

– porównuje poszczególne zakresy stężeń alkoholu we krwi z ich działaniem na organizm ludzki

24

6. Odzież i opakowania


[1]

Ocena dostateczna

[1 + 2]

Ocena dobra

[1 + 2 + 3]

Ocena bardzo dobra

[1 + 2 + 3 + 4]

Uczeń:

– definiuje pojęcia: tworzywa sztuczne, mer,

polimer

– dokonuje podziału polimerów ze względu

na ich pochodzenie

– wymienia rodzaje substancji dodatkowych

w tworzywach sztucznych oraz podaje ich

przykłady

– wymienia nazwy systematyczne

najpopularniejszych tworzyw sztucznych oraz

zapisuje skróty pochodzące od tych nazw

– opisuje sposób otrzymywania kauczuku

– wymienia podstawowe zastosowania kauczuku

– wymienia substraty i produkt wulkanizacji

kauczuku

– wymienia podstawowe zastosowania gumy

– wymienia nazwy polimerów sztucznych, przy

których powstawaniu jednym z substratów była

celuloza

– klasyfikuje tworzywa sztuczne

według ich właściwości

(termoplasty i duroplasty)

– podaje przykłady nazw

systematycznych termoplastów i

duroplastów

– wymienia właściwości poli(chlorku winylu)

(PVC)

– zapisuje wzór strukturalny meru dla PVC

– wymienia przykłady i najważniejsze

zastosowania tworzyw sztucznych (np.

polietylenu, polistyrenu, polipropylenu, teflonu)

– wskazuje na zagrożenia związane z gazami

powstającymi w wyniku spalania PVC

– dokonuje podziału opakowań ze względu na

materiał, z którego są wykonane

– podaje przykłady opakowań (celulozowych,

szklanych, metalowych, sztucznych)

stosowanych w życiu codziennym

– wymienia sposoby zagospodarowania

określonych odpadów stałych

– definiuje pojęcie polimery biodegradowalne

Uczeń:

– opisuje zasady tworzenia nazw polimerów

– wymienia właściwości kauczuku

– opisuje, na czym polega wulkanizacja kauczuku

– zapisuje równanie reakcji otrzymywania

PVC – opisuje najważniejsze właściwości

i zastosowania poznanych polimerów

syntetycznych

– wymienia czynniki, które należy uwzględnić

przy wyborze materiałów do produkcji

opakowań

– opisuje wady i zalety opakowań stosowanych

w życiu codziennym

– wyjaśnia, dlaczego składowanie niektórych

substancji chemicznych stanowi problem

– uzasadnia potrzebę zagospodarowania

odpadów pochodzących z różnych opakowań – opisuje, które rodzaje odpadów stałych

stanowią zagrożenie dla środowiska naturalnego

w przypadku ich spalania

– wymienia przykłady polimerów

biodegradowalnych

– podaje warunki, w jakich może zachodzić

biodegradacja polimerów (tlenowe, beztlenowe)

– opisuje sposób odróżnienia włókna białkowego

(wełna) od celulozowego (bawełna)

– podaje nazwę włókna, które zawiera keratynę

– dokonuje podziału surowców do otrzymywania

włókien sztucznych (organiczne, nieorganiczne)

oraz wymienia nazwy surowców danego

rodzaju

– wymienia próbę ksantoproteinową jako sposób

na odróżnienie włókien jedwabiu naturalnego

od włókien jedwabiu sztucznego

– wymienia najbardziej popularne włókna

syntetyczne

– podaje niektóre zastosowania włókien

syntetycznych

Uczeń:

– omawia różnice we właściwościach kauczuku

przed i po wulkanizacji

– opisuje budowę wewnętrzną termoplastów

i duroplastów

– omawia zastosowania PVC

– wyjaśnia, dlaczego mimo użycia tych samych

merów, właściwości polimerów mogą się różnić

– wyjaśnia, dlaczego roztworu kwasu

fluorowodorowego nie przechowuje się

w opakowaniach ze szkła

– zapisuje równanie reakcji tlenku krzemu(IV)

z kwasem fluorowodorowym

– opisuje recykling szkła, papieru, metalu

i tworzyw sztucznych

– podaje zapis procesu biodegradacji polimerów

w warunkach tlenowych i beztlenowych

– opisuje zastosowania poznanych włókien

sztucznych oraz syntetycznych


Odróżnianie włókien naturalnych pochodzenia

zwierzęcego od włókien naturalnych

pochodzenia roślinnego


Odróżnianie jedwabiu sztucznego

od naturalnego – wymienia nazwy włókien do zadań specjalnych

i opisuje ich właściwości

Uczeń:

– zapisuje równanie reakcji wulkanizacji

kauczuku

– wyjaśnia, z uwzględnieniem budowy,

zachowanie się termoplastów i duroplastów

pod wpływem wysokich temperatur

– wyjaśnia, dlaczego stężony roztwór kwasu

azotowego(V) przechowuje się

w aluminiowych cysternach

– zapisuje równanie reakcji glinu z kwasem

azotowym(V)

– analizuje wady i zalety różnych sposobów

radzenia sobie z odpadami stałymi

– opisuje właściwości i zastosowania nylonu

oraz goreteksu

– opisuje zastosowania włókien aramidowych,

węglowych, biostatycznych i szklanych

– analizuje wady i zalety różnych włókien

i uzasadnia potrzebę ich stosowania

25

– definiuje pojęcia: włókna naturalne, włókna

sztuczne, włókna syntetyczne

– klasyfikuje włókna na naturalne, sztuczne

i syntetyczne

– wymienia najważniejsze zastosowania

włókien naturalnych, sztucznych

i syntetycznych

– wymienia właściwości wełny, jedwabiu

naturalnego, bawełny i lnu

Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń: – opisuje reakcje polikondensacji i poliaddycji oraz wymienia ich produkty

– opisuje metodę otrzymywania styropianu

– definiuje pojęcie kompozyty

– omawia proces merceryzacji bawełny

– definiuje pojęcie mikrofibra, wymienia jej właściwości i zastosowania

– wyjaśnia znaczenie symboli znajdujących się na opakowaniach i wyrobach tekstylnych

Documents

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI I CHEMII W … · godzin fizyki (chemii)tygodniowo lub 1 raz w ciągu semestru w przypadku 1 godziny fizyki( chemii) w tygodniu, − uczeń