P R O Z A

N U M M E R 1 1 • Z O M E R 2 0 1 1 • J A A R G A N G 6

“Mijn interesses gaan niet over naarmate ik ouder word. Licha-melijk ben ik minder actief, maar in mijn hoofd wordt nog volop gefilosofeerd.” Mevrouw Josephine van Lieshout woont sinds 2010 in Oranjepark en is lid van de cliëntenraad. “Des-tijds was ik op zoek naar een gemakkelijke woning zonder trappen. Zo licht als deze appartementen zijn... Ik viel er met-een als een blok voor!” Het lidmaatschap van de cliëntenraad kost haar veel tijd, maar een druk leven hoort bij deze ener-gieke dame. Als moeder van drie kinderen wist zij indertijd haar werk in de verpleging te combineren met allerlei bestuursfunc-ties en hobby’s. “Ik heb de gemeente Roermond nog gehol-pen bij het opzetten van het emancipatiebeleid en volgde altijd wel een cursus of workshop: schrijven, dichten, schilderen en

veel beeldhouwen, waarvan je hier in huis de bewijsstukken wel ziet staan.” De vijf leden van de cliëntenraad zetten zich in voor een prettige woonomgeving en bespreken bewoners-wensen met het management. “Natuurlijk zijn we alert en weten we wat er speelt, maar we fungeren niet als klachten-bureau. Het zijn zeker ook de creatieve en culturele activiteiten die onze aandacht vragen.”De gelijkgestemdheid van de bewoners maakt het mevrouw Van Lieshout gemakkelijk om contacten te leggen. “Zo’n drie keer per week eet ik met plezier beneden in het restaurant. Ik ben een blij mens en laat mijn stemming niet beïnvloeden door de kwaaltjes die ik heb. Hier in Oranjepark wordt niet gezeurd, gelukkig maar.”

4 T h e a t e r • 6 O r a n j e s t e i n • 8 K l a c h t e n f u n c t i o n a r i s • 1 0 W a a l s d o r p

P R O Z A I S E E N U I T G A V E V A N P R O S E N E C T U T E

Column

Françoise Schuit-Blanchet: “Mijn rol als lid van de Raad van Toezicht was beperkt, maar ik hoop mijn steentje te hebben bijgedragen. Ik heb namelijk veel respect voor ouderen en wil het leven voor hen graag zo gemakkelijk mogelijk maken. Een ander gelukkig maken, dat is toch het mooiste wat er is? Daarvoor ver-dienen onze bewoners vanzelfspre-kend goede zorgverlening, maar er is meer mogelijk. Ik noem de hoogwaardige kwaliteit van de maaltijden, de organisatie van hun boodschappen, de garantie van hun veiligheid en, niet te vergeten: de gezelligheid. Mensen die het naar hun zin hebben, zijn minder kwets-baar en blijven langer gelukkig.

Dat kwaliteit bieden om details gaat en flexibiliteit vergt, weet ik na mijn jarenlange ervaring in de internatio-nale hotellerie en leisure business. Een koffieochtend met tien bewo-ners vraagt om een knusse salon-achtige ruimte en niet om een groot restaurant. Een kapotte gordijnhaak moet direct worden vervangen; dat had ik laatst bijna zelf gedaan op een van de locaties. Bij mij staat welzijn centraal: voor 95% van de bewoners is dit hun laatste nestje, en dat moet perfect zijn! Dus waarom niet een putting green aanleggen in de prachtige tuinen? Er liggen wat mij betreft nog veel mogelijkheden voor de ‘plusfunc-ties’ van deze organisatie. Een organisatie trouwens met enthou-siaste, betrokken en capabele mensen in de Raad van Toezicht, het Bestuur en de directie.

Het is dat voor mij een tweede termijn er gezien de leeftijdsbepa-ling van zeventig jaar helaas niet in zit, maar ik heb een hele leuke tijd gehad en ze kunnen nog wel bij mij terecht voor advies. Toevallig woon ik om de hoek bij de woonlocatie Waalsdorp, dus ver hoeven ze niet!”

“Een ander gelukkig maken, dat is toch het mooiste wat er is?”

Het kabinet maakte in juni de plannen inzake de ouderen-zorg bekend en kondigde ingrijpende maatregelen aan als gevolg van de snel groeiende uitgaven voor de onverzekerbare zorg. Zo zal het persoons-gebonden budget (PGB) worden beperkt, zullen de bewoners met een lichtere zorgzwaarte huur moeten gaan betalen in het verzorgingshuis en krijgen zorgaanbieders een normvergoeding voor de huisvesting. Verder zal een aantal onderdelen van de AWBZ worden overgeheveld naar gemeenten. Daarbij is het nog onduidelijk of er meer geld beschikbaar komt voor de zwaardere zorg, en zo ja, waarvoor dit geld bedoeld is: het opvangen van de autonome groei of een betere bekostiging van de intramurale zorg.

Voor een land waar de zorg vanuit de overheid wel erg fors was ingezet, is het begrijpelijk dat het accent wordt verschoven richting eigen verantwoordelijkheid. Maar onze huidige bewoners zullen een periode van veranderingen meemaken, waarin feitelijk wordt geïnves-teerd in de toekomst, en dat zal ingrijpend zijn. Zelf hebben zij het liefst dat alles bij het oude en vertrouwde blijft, wat echter onvol-doende zicht biedt op continuïteit van onze zorgorganisatie. Al met al een lastig dilemma! Gelukkig kunnen onze woonzorgmogelijkheden geleidelijk meegroeien met de overheidswijzigingen. Als alternatief voor het oorspronkelijke verzorgingshuis bieden we zelfstandige woonvoorzieningen aan. En wanneer zelfstandig wonen echt niet meer gaat, benutten we de verzorgingshuiscapaciteit voor de zwaar-dere zorg.

Een ander, vaak onderbelicht aspect is dat het in de zorg niet alleen gaat om de kosten, maar ook om de opbrengsten. Levert goede zorg ook meer kwaliteit van leven op, en wat is ons dat dan waard? Of worden de (vrijwillige) bijdragen van de mantelzorg aan de zorg voor vader of moeder steeds belangrijker? Dit laatste lijkt me niet vanzelf-sprekend. We constateren eerder dat de eisen aan de zorg worden opgeschroefd. De kwaliteit van de zorg moet immers meegroeien met de toegenomen welvaart.

Het is onze ambitie om onze cliënten zo goed mogelijk te betrekken bij alle veranderingen, intern en extern - hoe de plannen van de overheid ook precies zullen uitpakken. Want we maken, los van het overheidsbe-leid, natuurlijk ook eigen keuzes om een goed woonzorgaanbod te kunnen blijven leveren. Zo is het einde van de renovatie van Spaar en Hout in zicht, en staat Oranjestein aan de vooravond van een ingrij-pende renovatie. In dit verband wijs ik ten slotte met nadruk op onze enthousiaste en gemotiveerde medewerkers, met wie we ons gelukkig kunnen prijzen. Zij geven in het dagelijks werk inhoud aan waar wij voor staan: goede zorgafspraken die in overleg zijn overeengekomen en die u als cliënt het gewenste vertrouwen geven.

Bart Magielse, voorzitter Raad van Bestuur

overheids-plannen

2 PROZA zomer 2011

2010 was een jaar met veel investeringen

Algemene Ledenvergadering:

Op 30 mei vond in Oranjepark de Algemene Ledenvergadering van de Vereniging plaats. Aan de orde kwamen onder meer de jaarrekening, het beleid van Pro Senectute in de komende jaren en de bestuurlijke mutaties. In de extra ledenvergadering dit najaar zal verder worden gesproken over een eventuele bestuurlijke herschikking tussen Stichting en Vereniging.

In de jaarrekening is duidelijk zichtbaar dat een deel van de beleggingen de afgelopen jaren

liquide is gemaakt en dat deze middelen zijn gebruikt voor de aankoop van de woonlocatie Waalsdorp en de renovatie van woonlocatie Oranjepark. Voorzitter Jan Holsboer lichtte toe dat ook een aanzienlijk bedrag is gereser-veerd voor de renovatie van de bestaande zorglocaties. Zo start in september de verbouwing van zorglocatie Oranjestein in Doorn. Renovaties van de andere zorglo-caties zijn in voorbereiding.

Accenten in de toekomstBart Magielse (voorzitter Raad van

Bestuur Stichting) gaf een toelich-ting op het beleid voor de komende jaren. Als gevolg van de onafge-broken stroom wijzigingen in de wet- en regelgeving voor de zorgsector, moet ook het beleid van Pro Senectute doorlopend aange-past worden. Dit betreft dan vooral de uitgangspunten voor de toe-komstige financiering en exploita-tie van onze zorgaccommodaties, en de individuele zorgbekostiging van onze cliënten.

Centraal in de plannen voor Pro Senectute staan:• Behoudenvandeeigenheid,met

optimalisering van de dienstver-lening.

• Inspelenopdeveranderendezorgvraag; kleinschalig wonen faciliteren voor bewoners met psychogeriatrische problemen, herdefiniëren van plusfuncties voor bewoners en introduceren van private bijdragen.

• Uitdagendewerkgeverzijn.• Verbeterenvandebedrijfsvoe-

ring.

Bestuurlijke mutatiesBinnen de Raad van Toezicht van de Stichting zal een belangrijke bestuurlijke mutatie plaatsvinden als gevolg van het vertrek van Françoise Schuit-Blanchet (zie artikel). Er zijn nu twee vacatures in deze raad. Inmiddels worden er gesprekken gevoerd met geselec-teerde kandidaten. Volgend jaar zullen bovendien zowel Jan Hols-boer als Paul de Ranitz (voorzitter Raad van Toezicht) niet meer herbenoembaar zijn. In overleg met de notaris wordt op dit moment tussen de Vereniging en de Stich-ting een bestuurlijke herschikking in overweging genomen. ‘Good governance’ – waarbij toezicht, verantwoording, sturing en beheer-sing in balans blijven – staat dan ook op de agenda van de extra Algemene Ledenvergadering die gepland wordt in het najaar.

Françoise Schuit-Blanchet: “Eerbied hebben voor de oudere generatie, daar ben ik als Française mee opgevoed”

3zomer 2011 PROZA

Gedijt niet iedereen beter in een prettige sfeer? En wie draagt voor het creëren daarvan de verantwoordelijkheid: de medewerkers of de bewoners? Daarover ontving Betsy Gaasbeek, manager Wonen, Welzijn en Zorg, een brief.

Theatervoorstelling voor bewoners zorglocaties

Laat die brief nu de voorzet vormen voor een theatervoor-stelling, georganiseerd door

de Pro Senectute Academy als onderdeel van het opleidingspro-gramma ‘Bejegening... gewoon doen’.

Wat er in de brief stond? Betsy vertelt het wanneer ze de theater-voorstelling ‘Bejegening’ inleidt, die 6 juni voor het eerst plaatsvond op de locatie Wildhoef: gezagsver-houdingen spelen natuurlijk een rol in de communicatie tussen bewo-ner en medewerker; maar ook van

mogen best gecorrigeerd worden: het is onacceptabel wanneer denigrerend over een medebewo-ner wordt gesproken of een mede-werker wordt beledigd. En deze theatervoorstelling is een prima vorm om duidelijk te maken wat bepaald gedrag teweegbrengt en hoe het anders kan.”

Opleidingsprogramma Pro Senectute Academy

Pro Senectute heeft als doelstelling om op hoogwaardig niveau en persoonlijke wijze welzijn, wonen en zorg te bieden aan gelijkge-stemde senioren in een harmonieuze woonomgeving. Goede omgangsvormen zijn hierbij vanzelfsprekend. Het programma ‘Bejege-ning... gewoon doen’ geeft vorm aan dit brede onderwerp, dat immers veel invloed heeft op het welzijn van de bewoners en het werkplezier van de medewerkers.

De Pro Senectute Academy is verantwoordelijk voor de ontwikkeling van het opleidingsprogramma voor medewerkers, dat trainingen, praktische tips, prikacties en een ondersteunend boekwerkje omvat. De theatervoorstelling ‘Bejegening’ voor bewoners maakt hier deel van uit. Dit interactieve stuk zal ook op de overige zorglocaties worden opgevoerd.

Correcte bejegening is tweerichtingsverkeer

bewoners mag gepast gedrag worden verwacht. Geschreven door... jawel, een bewoner.

Na ontvangst van deze brief werd in overleg met de cliëntenraad besloten dit gegeven op te nemen in het opleidingsprogramma ‘Bejegening’ en uit te dragen in een theatervoorstelling voor bewoners en familieleden.

Over het resultaat is Edzard van Hasselt (voorzitter cliëntenraad) heel tevreden, zo zei hij na de première in Wildhoef. “Bewoners

Iedere bewoner moet zich welkom voelen, dat is een gedeelde verantwoordelijkheid

Facilitair manager Harm Okker reageert op reacties uit de zaal

4 PROZA zomer 2011

In de theatervoorstelling ‘Bejegening’ wordt bewoners, familieleden en mantelzorgers in korte sketches een spiegel voorgehouden. In de nagespeelde praktijksituaties zien we onder meer verdrietige mede-bewoners, gezellig kletsende medewerkers, boze familieleden en receptiemedewerkers die over de kook zijn geraakt. Een impressie van enkele sketches met de aangereikte handvatten voor correcte bejegening.

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand

Sketch

‘Twee dames sluiten een derde dame buiten’ Niet iedereen hoeft goed met elkaar op te kunnen schieten, maar onder andere dankzij het maandelijks veranderen van plaats aan de eettafel leren de bewoners elkaar wel kennen. Dat maakt het gemakkelijker om elkaar te respecteren; elke bewoner moet zich immers welkom voelen.

Sketch

‘Schoondochter krijgt geen inzage in medicijngebruik moeder’

‘ Dochter moppert over het feit dat haar moeder geen gebit draagt’

In beide gevallen kiezen de medewerkers voor het belang van de bewoner: inzage mag niet zonder instemming van de bewoner, en pijn lijden om er beter uit te zien is niet wenselijk. Medewerkers zijn slecht opgewassen tegen boze familieleden, zeker wanneer ze worden overvallen tijdens hun drukke werkzaamheden. Duidelijke afspraken en goede communicatie voorkomen een onprettige sfeer. Een telefoni-sche afspraak met de manager of de Eerst Verantwoordelijk Verzor-gende kan uitkomst bieden bij drukke agenda’s.

Sketch

‘ Een medewerker neemt gezellig keuvelend plaats in de woonkamer van de bewoner’ Een praatje maken kan natuurlijk altijd. De bewoner is echter degene die de regie houdt en dus bepaalt waar de prioriteit ligt. In de beschikbare tijd zit nu eenmaal niet zo veel ruimte. Goed overleg tussen beide partijen bij binnenkomst voorkomt dat er op de automa-tische piloot gewerkt gaat worden.

Sketch

‘Gast aan receptie laat geen ruimte voor reactie receptioniste’Ook aandacht voor de omgang met het kloppend hart van elke zorglocatie: de receptie. Het ligt zo voor de hand, maar wanneer de gasten, bewoners en collega’s geen goede omgangsvormen hante-ren, wordt het de receptiemedewerkers wel heel moeilijk gemaakt om hun spilfunctie waar te maken.

5zomer 2011 PROZA

In de tussentijd zal de lege zorglocatie in Doorn een ingrij-pende renovatie ondergaan,

waardoor de bewoners bij terug-komst niet alleen extra comfort kan worden geboden, maar ook extra begeleiding.

Aan de verhuizing gaat een lange aanlooptijd vooraf, die voor de bewoners al te lang heeft geduurd, vindt Monique Polman, manager Wonen, Welzijn en Zorg van de zorglocatie. Maar nu ook de gemeente Doorn haar medewer-king verleent, staat niets de

geplande renovatie van Oranjestein nog in de weg. “Hoewel een verhuizing natuurlijk ingrijpend is voor onze bewoners, was het toch een weloverwogen keuze,” vertelt Monique. “In een leeg gebouw kan nu eenmaal sneller en efficiënter

worden gewerkt. En hierdoor hebben we allemaal eerder profijt van de vele verbeteringen die ons te wachten staan.”

VerbeteringenEen rondgang door het pand laat her en der een aantal gedateerde elementen zien. De donkere pla-fonds en vloeren zorgen voor een wat sombere uitstraling, het sanitair is oud en smalle deurope-ningen belemmeren een gemakke-lijke doorgang voor rolstoel en bed.

In september staat alle Oranjestein-bewoners een tijdelijke verhuizing te wachten. Dan laten ze hun vertrouwde woning een tijdje achter en nemen hun intrek in het nabijgelegen complex Park Boswijk.

www.pro-senectute.nl

Tijdelijkeverhuizing1

2

3

Organisatie in vele goede handenDe renovatie en de tijdelijke huisvesting in Park Boswijk is in handen van een projectgroep, bestaande uit een verzorgende en leden uit de cliëntenraad, de ondernemingsraad en het managementteam. De verhui-zing – en wat daar allemaal bij komt kijken – wordt geregeld door een speciale verhuiswerk-groep. Bewoners worden zo goed mogelijk geïnformeerd, en natuurlijk worden de continuïteit van de zorg en de veiligheid gewaarborgd.

Manager Wonen, Welzijn en Zorg, Monique Polman houdt

een speciaal spreekuur waarop bewoners en familieleden

vragen kunnen stellen over de renovatie en de tijdelijke

verhuizing

Extra zorgvraag faciliteren

6 PROZA zomer 2011

De medewerkers van een softwarebedrijf deden aan vrijwilligerswerk en verruilden de computer een dag voor de kwast. Een leuke geste voor zorglocatie Emmahof, die via de organisatie Amsterdam Cares op ons pad kwam.

Op de jaarlijks terugkerende ‘Voorjaarsdag’ van Johanniter Hulpverlening - de organisatie die ons ondersteunt bij het vrijwilligersbeleid - zijn Sjoukje Koetsenruijter (links op de foto) en Elly Haan onderscheiden met de Medaille van Verdienste. Gezien hun jarenlange inzet voor de bewoners van zorglocatie Wildhoef een welverdiende erkenning. Dagelijks leveren vele vrijwilligers een onmisbare bijdrage aan het welzijn van onze bewoners en Pro Senectute is alle vrijwilligers dan ook zeer dankbaar voor hun belangeloze inzet.

Welverdiende onderscheiding

Hands-on

Het zorg-oproepsysteem kan gebruiksvriendelijker en ook de telefooncentrale moet worden gemoderniseerd. Toch zijn dat niet de enige redenen voor de renova-tie. Monique: “Onze bewoners zijn op hoge leeftijd en na de renovatie kunnen wij beter tegemoetkomen aan hun vraag naar extra begelei-ding. Veel bewoners zijn gedu-rende de dag op zoek naar houvast. Straks heeft elke gang een huiska-mer die gemakkelijk toegankelijk is en waar structuur wordt geboden. Bewoners behouden vanzelfspre-kend de keus om in het eigen appartement te verblijven.”

Fijn om thuis te zijnWat betreft het nieuwe sanitair staat zowel bewoners als mede-werkers extra comfort te wachten. “De badkamers worden groter en zullen beter toegerust zijn op intensieve zorg. Hierdoor zullen we in elk appartement goed uit de voeten kunnen met een til-lift. Daardoor hoeft straks niemand naar een centrale badkamer: de vereiste zorg kan in het eigen appartement worden geleverd. Dat is heel prettig.”

Monique verheugt zich nu al op de terugkeer van de bewoners, ook al kan ze over de datum nog geen uitspraak doen. “Ik hoop dat de bewoners de tijd in Park Boswijk kunnen ervaren als een soort lange vakantie, en dat ze straks zullen zeggen: ‘Wat fijn om weer thuis te zijn!’ ”

www.pro-senectute.nl

Tijdelijkeverhuizing1

2

3

7zomer 2011 PROZA

Hilde Bleichrodt voor 480 medewerkers en alle bewoners

“ Doordat de deuren van de leidinggevenden van Pro Senectute openstaan, kunnen mensen sneller hun verhaal doen en wordt er veel opgevangen. Dit verklaart waarschijnlijk waarom er niet zo vaak een beroep op mij wordt gedaan.”

8 PROZA zomer 2011

Vier jaar geleden begon Hilde als vertrouwenspersoon bij zorglocatie Wildhoef. Nu is ze voor álle 480 Pro Senectute-medewer-kers de aanspreekpersoon over Ongewenst gedrag als geweld, pesten, seksuele intimidatie en discriminatie. Bovendien is zij de klachtenfunctionaris. Bij haar kunnen de bewoners en familieleden terecht met een klacht over de zorg- en dienstverlening.Hilde werkt in diverse organisaties als vertrouwenspersoon ongewenst gedrag en als bedrijfsmaatschappelijk werker.

Tussen Hilde’s twee rollen in de organisatie zijn grote verschillen. Maar dat je er betrouwbaar, ana-lytisch en sociaal voor dient te zijn, spreekt voor zich. Want het begint met een probleem of een klacht.

begrip krijgen voor elkaar. Daarna hoop ik dat er respect ontstaat en er ook daadwerke-lijk naar wordt gehandeld. Lukt het niet om het probleem op te lossen, dan gaat de klacht naar de Klachtencommissie. Maar ik heb liever dat deze commissie buiten beeld blijft, want dat is voor alle partijen prettiger.

Het bespreken van een klacht hoeft niet bedreigend te zijn en kan ook voor begrip zorgen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een dochter die boos en verdrietig is omdat haar moeder is veranderd. Ze wil vasthouden aan de gewoonten die horen bij de moeder van vroeger. Het is dan verklaarbaar dat zij haar onmacht afreageert op de zorgmedewerkers. Bespreken welk gedrag nu bij haar moeder hoort en uitleggen welke verzorging voor haar moeder het prettigst is, maakt het voor de familie inzichtelijker.”

Bewustwording“Het speciale programma over bejegening van de Pro Senectute Academy heeft een preventieve werking. Het is goed om de gedragscodes nog eens onder de aandacht te brengen, en medewerkers bewust te maken van hun gedrag tegenover de bewo-ners en hun collega’s. Mijn ervaring is dat mensen best aanspreekbaar zijn op hun gedrag, maar eerst moet die bewustwording er zijn.”

Probleem“Wanneer een medewerker bij mij komt, proberen we samen in beeld te krijgen wat het probleem exact omvat. De medewerker kaart het vervolgens zelf aan bij de veroorza-ker of bij de leidinggevende. Eventueel ga ik mee naar zo’n gesprek, maar ik blijf zo veel mogelijk op de achtergrond. ‘Jij bent de regisseur,’ zeg ik altijd. Zo’n gesprek tussen ‘dader en slachtoffer’ geeft het slachtoffer kracht en zelfvertrouwen. De uitdaging voor mij is dat iemand die in de put zit, er toch uit weet te komen en dan denkt: hè, had ik dit maar eerder gedaan! Wanneer diegene vervolgens weer met plezier naar het werk gaat, heb ik mijn taak goed volbracht.”

Klacht“Bij een klacht heb ik als klachtenfunctiona-ris een bemiddelende rol. Dan ben ik juist wel degene die de klacht bespreekt met de veroorzaker en het management. Het mini-male waarnaar ik streef, is dat mensen

vertrouwenspersoon én klachtenfunctionaris

Eén persoon, twee petten

9zomer 2011 PROZA 9

Heeft een bewoner van Waalsdorp ’s nachts hulp nodig? Een medewerker van het zorgteam staat paraat. Waalsdorp in Den Haag beschikt namelijk als enige woonlocatie voor zelfstandig wonen over een eigen zorgteam. Voor de bewo-ners natuurlijk een veilig gevoel, en voor de gemotiveerde medewerkers een dankbare taak.

Zorgteam Waalsdorp:

In Waalsdorp wordt van oudsher de service geboden dat er 24 uur een zorgmedewerker aanwezig

is. Dit voordeel is alleen weggelegd voor een locatie met een behoor-lijke omvang, zoals Waalsdorp. Daar zullen na de renovatie maar liefst 103 huurappartementen zijn, die in oppervlakte variëren van circa 84 m2 tot 115 m2. De renovatie verloopt in fases: naar verwachting kunnen de eerste nieuwe bewoners

“ Wij houden van dit vak”

er eind dit jaar hun intrek nemen en is de complete renovatie in augustus 2012 afgerond.

BewonersDe bewoners die twintig jaar geleden kozen voor Waalsdorp, waren nog volop mobiel. Ze hadden destijds dan ook nauwelijks zorg nodig. Dat ligt nu anders. De rollator is inmiddels een bekend fenomeen geworden op de gang.

Het (bijna complete)

zorgteam van Waalsdorp

Renovatie Waalsdorp gestart

10 PROZA zomer 2011

Want, overeenkomstig de lande-lijke tendens, is de leeftijd van de huidige bewoners (en potentiële bewoners) fors gestegen.

Senioren willen het liefst zo lang mogelijk zelfstandig in hun eigen appartement blijven wonen en deze wens is in Waalsdorp dan ook het uitgangspunt. Toch zullen bewoners soms verhuizen. Inten-sieve 24 uurszorg is bijvoorbeeld niet altijd haalbaar. In Waalsdorp bestaat de zorgverlening uit ser-vicezorg, thuiszorg en particuliere zorg. Deze zorgverlening wordt gefinancierd uit de servicekosten, de AWBZ (thuiszorg), het PGB (persoonsgebondenbudget) en particuliere gelden. ZorgteamDe bewoners van Waalsdorp kunnen rekenen op hun eigen zorgteam. Dit team, sinds maart van dit jaar werkzaam voor Pro Senectute, bevat geen onbekenden voor hen. Via hun vorige werkge-ver Florence waren de medewer-kers namelijk ook al verantwoordelijk voor de zorg aan onze cliënten. Daardoor is de band tussen medewerkers en bewoners

Hecht team“De motivatie in het team is ‘onwijs’ groot,” zo benadrukken Nan van Oers, Nilah Mangalie, Truus Duif en Ellen Floris van het zorg-team Waalsdorp (respectievelijk 2e van links eerste rij, 5e van links tweede rij, 3e van links eerste rij, 1ste van links tweede rij op de foto). “Dat heeft ermee te maken dat het hechte team door de vaste bezetting erg goed op elkaar is ingespeeld. Een half woord is vaak genoeg, waardoor de goede overdracht gemakkelijker is geworden. In het overzichtelijke bewonerdossier waarmee we nu werken en dat ook op de zorglocaties van Pro Senectute wordt gebruikt, zijn bovendien alle gegevens compleet. Het biedt bewoners en familie-leden het vertrouwen dat de zaken hier goed op orde zijn.”

Toch is dit werk niet altijd gemakkelijk. “Dat we regelmatig worden geconfronteerd met de dood, stemt ons natuurlijk wel eens verdrie-tig. Zo nodig vangen we elkaar dan op. Maar zolang de bewoners dankbaar zijn en aangeven dat ze hier dankzij ons met een gerust hart kunnen wonen, weten we waarvoor we dit werk doen. En blijven we met veel plezier komen, net zoals onze andere collega’s!”

goed te noemen, of in veel gevallen zelfs hecht. Hierbij speelt mee dat de kinderen van de bewoners veelal ver weg wonen. Medewerkers houden hier rekening mee, door bijvoor-beeld in het overleg met de huisarts begeleiding te bieden.

Toch blijft de privacy te allen tijde gewaarborgd. In de ont-moetingsruimtes, en na de renovatie ook in het restaurant, speelt het zorgteam dan ook geen rol: dit zijn de domeinen van de bewoners, die er zelf de regie voeren. Waalsdorp is immers een locatie voor zelf-standig wonen.

Onder het genot van een hapje en een drankje namen de bewo-

ners de nieuwe ontmoetings-ruimte van woonlocatie Hoog Langen in Lochem in gebruik.

Deze sfeervolle ruimte en de zes nieuwe appartementen op de

begane grond geven een andere dimensie aan het gebouw. Het

verbaasde dan ook niemand dat er veel belangstelling was voor het bekijken van de nog leeg-

staande appartementen tijdens het Open Huis in juni.

Nieuwe ontmoetings-ruimte voor

Hoog Langen

ColofonProza, het huisblad van de Vereniging Pro Senec-tute, verschijnt tweemaal per jaar en bevat informatie over PRO-ZAken. Redactie Nicole Kerssemakers, pr-communicatiemanager Stich-ting Pro Senectute. Concept en vormgeving Zabriski Media, Leiden. Fotografie Edwin Weers, Laurens Arenas, Inge Gerritsen. Drukwerk NPN Drukkers, Breda. Redactieadres Centraal Bureau Stichting Pro Senectute, Cronenburg 75, 1081 GM Amsterdam. Tel. 020 540 01 50. E-mail: n.kerssemakers@pro-senectute.nl. Website www.pro-senectute.nl

Coverfoto Laurens Arenas

11zomer 2011 PROZA

“ Je moet een goede reden hebben om nee te zeggen”

Draagt niet iedereen een maatschappelijke verant-woordelijkheid? Eelco Dijk

vindt van wel. Naast zijn partner-schap als notaris bij Loyens & Loeff bekleedde hij dan ook een groot aantal nevenfuncties. Hij was onder meer voorzitter van de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie en nam als voorzitter van de afdeling Amsterdam van het Rode Kruis plaats in de stuurgroep die de totale organisatie reorganiseerde. Nog altijd is Eelco zeer actief: hij is lid van de Raad van Toezicht van het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis.

Sinds 2009 gebruikt hij zijn bestuurlijke ervaring om ook Pro Senectute van dienst te zijn. “Je moet een erg goede reden hebben om nee te zeggen wanneer een organisatie als deze op je pad komt,” aldus een bevlogen bestuurder. Dat hij ook de culturele interesse deelt van de Pro Senec-tute Vrienden, blijkt uit zijn betrok-kenheid bij het oudheidkundig Allard Pierson Museum en het Cobra Museum in Amstelveen. De klim- en bergsport neemt daar-naast een grote plaats in zijn leven in. Ruim 14 jaar was hij voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Klim- en Bergsport Vereniging. Meerdere malen per jaar reist hij af naar de bergen om er te klimmen en te skiën.

Welke expertise komt u bij Pro Senectute vooral van pas?“Bijna alle gebouwen van de woon- en zorglocaties zijn eigen-dom van de Vereniging en mijn kennis van vastgoed komt goed van pas. Bij de overname van Waalsdorp in Den Haag, een complex met zo’n honderd appar-tementen, kocht Pro Senectute de appartementen van de individuele eigenaren. En hoewel ik er natuur-lijk niet dagelijks bij betrokken ben, is mijn juridische achtergrond nuttig bij het beoordelen van de plannen.”

Wat vindt u van de organisatie en het bestuur?“De organisatie lijkt complex, maar er waren destijds goede redenen om die zo vorm te geven. De vraag is of die vereenvoudigd kan wor-den. Het bestuur ervan wordt gevormd door mensen die geza-menlijk de expertise hebben die ervoor nodig is.”

Wat vindt u van de ouderenzorg in ons land?“Als gevolg van demografische ontwikkelingen zal de bevolking

De zeven bestuursleden van Vereniging Pro Senectute waken niet alleen over ons vermogen en vastgoed, maar ook over onze missie. Wie zijn de deskundigen die zich lenen voor dit vrijwil-ligerswerk? Deze keer aandacht voor mr. Eelco Dijk (61), speci-alist in bestuurlijke processen, vooral in de gezondheidszorg.

sterker vergrijzen. Er is immers niet alleen een afnemende instroom van jongeren, maar ook bereiken ouderen een steeds hogere leeftijd. De zorgvraag zal dus alleen maar toenemen, en dat in een tijd dat er minder geld te besteden is. Toch maak ik me daar niet zozeer zorgen over: ik vind het eerder een enorme uitdaging om kwalitatieve zorg te blijven bieden.”

Wat voor rol speelt de bergsport in uw leven?“Mijn sociale netwerk wordt voor een groot deel gevormd door mensen uit de klimwereld. Door het klimmen heb ik geleerd wat het is om onvoorwaardelijk op anderen te vertrouwen. Die sport betekent heel veel voor mij. Na een ernstig bergongeval ben ik jaren geleden onder barre omstandigheden zwaargewond beneden gekomen en vervolgens beland in een Tibetaans ziekenhuis. Met acht gebroken ribben, een schouder-blessure en een gescheurde long had ik geen enkel idee of ik ooit nog thuis zou komen: de artsen spraken geen Engels, en ik geen Chinees. Deze zes weken durende beproeving heeft mij geleerd dat mijn onverzettelijke optimisme en sterke wil het mogelijk maken om uit een fysiek zeer diep dal te komen. Deze zelfkennis draag ik altijd bij me.”

mr. K.E.J. Dijk:

bestuurslid uitgelicht

12 PROZA zomer 2011