Program Nauczania Przedszkole

Program nauczania języka angielskiego

Kurs dla przedszkoli

Joanna ZarańskaMagdalena Appel

Spis treści1. Opis programu1.1 Wstęp1.2 Koncepcja pedagogiczna leżąca u podstaw programu nauczania języka angielskiego w przedszkolu 1.3 Warunki realizacji założeń programowych

1.3.1. Adresaci programu1.3.2 Czas realizacji programu1.3.3 Liczebność grup

1.4 Charakterystyka dzieci pięcio- i sześcioletnich1.4.1 Dzieci pięcioletnie1.4.2 Dzieci sześcioletnie

2. Cele nauczania2.1 Cele ogólne

2.1.1 Obszary rozwoju inteligencji2.1.2 Obszary edukacyjne wynikające z podstawy programowej wychowania przedszkolnego

2.2. Cele szczegółowe2.2.1 Cele dydaktyczne2.2.2 Cele wychowawcze

3. Szczegółowy opis programu nauczania3.1. Założenia metodyczne

3.1.1 Metody nauczania3.1.2 Podejście tematyczne

3.2 Rozwijanie sprawności językowych3.2.1 Sprawność słuchania3.2.2 Sprawność mówienia

3.3 Treści nauczania3.3.1 Obszary tematyczne i leksykalne:3.3.2 Struktury gramatyczne:3.3.3 Funkcje i sytuacje:

4. Propozycje łączenia obszarów tematyczno-leksykalnych z treściami nauczania przedszkolnego i celami wychowawczymi:

5. Warunki realizacji programu5.1 Podstawowe wyposażenie, materiały i pomoce dydaktyczne

6. Procedury osiągania celów dydaktycznych 6.1 Nauczanie sprawności językowych

6.1.1 Nauczanie sprawności słuchania6.1.2 Nauczanie sprawności mówienia

6.2 Wprowadzanie i utrwalanie słownictwa na zajęciach języka obcego6.2.1 Podstawowe źródła materiału leksykalego6.2.2 Środki przekazywania materiału leksykalnego 6.2.3 Sposoby wprowadzania nowego słownictwa6.2.4 Utrwalanie słownictwa

6.3 Propozycje gier i zabaw 6.3.1 Zabawy ruchowe6.3.2 Zabawy ćwiczące spostrzegawczość i umiejętność kojarzenia6.3.3 Zabawy plastyczne i konstrukcyjne6.3.4 Zabawy przy muzyce

6.4 Praca na lekcji6.4.1 Organizacja lekcji6.4.2 Stosowanie języka ojczystego na zajęciach6.4.3 Korygowanie błędów w czasie lekcji6.4.4 Formy pracy

6.5 Przykładowy scenariusz cyklu dwulekcyjnego 6.5.1 Scenariusz lekcji bez podręcznika6.5.2 Scenariusz lekcji z podręcznikiem

6.6 Scenariusz sztuki

7. Przykładowy rozkład materiału na dwa lata, opracowany na podstawie podręcznika Here Comes Minibus

8. Ocena pracy i osiągnięć ucznia8.1 Ocena globalna8.2 Ocena w czasie zajęć

2 PROGRAM NAUCZANIA JĘZYKA ANGIELSKIEGO

1. Opis programu1.1 Wstęp

Program ten powstał z myślą o dzieciach w wieku 5-6 lat. Nauczanie języka obcego w grupach przedszkolnych jest coraz bardziej popularne. Wielu rodziców i nauczycieli uważa, że wczesne rozpoczęcie nauki daje większą gwarancję sukcesu.Wyniki badań wskazują na to, że dzieci uczące się języka obcego od wczesnego dzieciństwa szybciej osiągają płynność w mówieniu i mają lepszą wymowę. Efekty doświadczeń innych krajów w dziedzinie wczesnego nauczania języków obcych sąbardzo zachęcające i warte naśladowania.

Niniejszy program opiera się na założeniach podstawy programowej wychowania przedszkolnego, przedstawionych przezMinisterstwo Edukacji Narodowej. Przeznaczony jest dla uczniów rozpoczynających naukę od zera. Może być realizowany w przedszkolach publicznych i prywatnych oraz w szkołach językowych prowadzących nauczanie języka angielskiego w grupachpięcio i sześciolatków.

Nie wydaje się celowe wprowadzanie ścisłego podziału na program nauczania dzieci pięcioletnich i sześcioletnich. Do poszczególnych treści nauczania wraca się bowiem w ciągu tych dwóch lat, wielokrotnie poszerzając zakres słownictwa i funkcji językowych. Z biegiem czasu włącza się różne techniki nauczania w zależności od postępów i możliwości dzieci. Te same treści pojawiają się ponownie w szkole w klasach 1-3.

Celem tego programu jest przedstawienie metod i technik nauczania oraz form pracy, dzięki którym mali uczniowie w sposóbaktywny, a więc ciekawy, ,,zanurzać się będą“ w świecie języka angielskiego. Program zawiera propozycje dotyczące doborumateriałów dydaktycznych, zintegrowania rozkładu materiału nauczania języka z treściami nauczania przedszkolnego,przykłady ćwiczeń, zabaw, gier, scenariusze lekcji i scenariusz sztuki.

1.2 Koncepcja pedagogiczna leżąca u podstaw programu nauczania języka angielskiego w przedszkolu

Wiek przedszkolny to ten okres w życiu dziecka, w którym zdobywa ono umiejętności funkcjonowania w szerszej grupie,wychodzi w świat, poza znany mu krąg rodzinny. Rolą nauczyciela i wychowawcy jest objaśnianie dziecku rzeczywistości i rządzących nią praw, zaszczepienie pozytywnego stosunku do otaczającego je świata, przedstawienie właściwej hierarchiiwartości i uwrażliwianie na problemy innych. Nauczyciel języka obcego powinien w tym procesie aktywnie uczestniczyć,dbając o rozwój umysłowy przedszkolaka, zdobywanie przez niego umiejętności językowych i wspierając go w kształtowaniuwłaściwych postaw życiowych. Dlatego założeniem niniejszego programu jest ścisłe skorelowanie nauczania języka obcegoz programem nauczania przedszkolnego. Nauczyciel języka powinien działać w stałym porozumieniu z osobą na co dzieńzajmującą się grupą dzieci.

Pięcio-, sześciolatek ma empiryczne podejście do świata, poszerza swoją wiedzę i umiejętności głównie przez działanie.Dlatego zajęcia językowe powinny dostarczać mu jak najwięcej okazji do poznawania i przyswajania języka podczas aktywnego badania świata. Ważne są ćwiczenia stymulujące wszechstronny rozwój dziecka. Powinny one zawierać elementyruchu, dźwięku i obrazu. Pozwólmy zatem dziecku działać na polu plastycznym, konstrukcyjnym, muzycznym i dramatycznym.

Zakres tematów, którymi można zainteresować pięcio-, sześciolatka jest z konieczności ograniczony. Skupia się wokół tego, co dziecko bezpośrednio otacza i co znane mu jest z życiowych doświadczeń. Dlatego nauka angielskiego powinnanawiązywać do najbliższych dziecku problemów, odpowiadać na indywidualne zapotrzebowania każdej grupy, a takżekażdego dziecka.

Bardzo istotny w nauce języka jest też kontakt nauczyciela z rodzicami. Rodzice powinni być świadomi tego, że nauka angielskiego w przedszkolu to przede wszystkim dobra zabawa. Jej celem jest uwrażliwienie dziecka na język obcy,uświadomienie mu, że jest on w dzisiejszym świecie elementem wszechobecnym. Dziecko wystawione na działanie językaobcego może na poczatku reagować niepokojem i niechęcią do mówienia. Uszanujmy tak zwane ,,prawo dziecka do milczenia“.To, że milczy nie oznacza wcale, że się nie uczy. Na razie ,,nasyca się“ językiem, po to by pewnego dnia przemówić.

KURS DLA PRZEDSZKOLI 3

1.3 Warunki realizacji założeń programowych

1.3.1. Adresaci programu

Niniejszy program przeznaczony jest dla:

� nauczycieli języka angielskiego pracujących z dziećmi w wieku przedszkolnym

� nauczycieli nauczania przedszkolnego uczących jednocześnie języka angielskiego

� osób nie będących zawodowymi nauczycielami, lecz uczących w przedszkolu i potrzebujących wskazówek metodycznych i porad dotyczących materiałów nauczania

� rodziców pragnących aktywnie uczestniczyć w językowej edukacji dziecka

1.3.2 Czas realizacji programu

Niniejszy program przewidziany jest na dwie/trzy lekcje w tygodniu. Może być realizowany w całości lub częściowo, w zależności od tego, jaką ilością czasu dysponuje osoba ucząca i jakie są możliwości uczniów. Ponieważ dzieci w wieku przedszkolnym nie potrafią się skoncentrować na dłuższy okres czasu, szybko nudzą się i zniechęcają, zalecane jest, by zajęcia językowe nie trwały dłużej niż 30 minut. Zaś ze względu na krótkotrwałą pamięć dziecka, materiał realizowany w czasielekcji nie powinien być zbyt rozbudowany. Ponadto, konieczne jest nieustanne powtarzanie i utrwalanie wprowadzonych jużelementów. Stąd propozycja cyklicznego powracania do tematów wcześniej omawianych.

1.3.3 Liczebność grup

Jednym z zasadniczych warunków realizacji programu jest mała liczebność grup: 10-15 dzieci. Jeśli grupy przedszkolne sąliczniejsze, wskazany jest podział. Dzięki ograniczonej liczbie osób w grupie, wzrastają efekty zarówno dydaktyczne jak i wychowawcze. Bliższy jest wzajemny kontakt dzieci oraz kontakt nauczyciela z uczniami, nie wspominając o korzyściachzwiązanych z utrzymaniem dyscypliny.

1.4 Charakterystyka dzieci pięcio- i sześcioletnichPięcio- i sześciolatki przeżywają okres bardzo szybkiego rozwoju. Ich najbardziej charakterystyczne cechy to:

� myślenie w sposób konkretny, nie abstrakcyjny

� zapamiętywanie w sposób mechaniczny, nie logiczny

� krótkotrwała pamięć (szybkie zapamiętywanie i szybkie zapominanie)

� mała możliwość koncentracji (koncentracja jedynie na krótkie okresy)

� duża zdolność imitacji dźwięków języka obcego

� identyfikowanie osoby nauczyciela z przedmiotem nauczania

� silna potrzeba bezpieczeństwa

� egocentryzm

Rozwój dzieci pięcio-, sześcioletnich przebiega bardzo nierównomiernie, często skokowo. W jednej grupie przedszkolnej pięciolatków mogą znaleźć się dzieci o zróżnicowanym poziomie intelektualnym i emocjonalnym.

1.4.1 Dzieci pięcioletnie� Dziecko pięcioletnie jest żywe i ruchliwe

� Zadaje dużo pytań

� Jest wnikliwym i dociekliwym badaczem otaczającego je świata, lecz nie potrafi jeszcze dostrzec związków logicznychmiędzy zjawiskami

� W szybkim tempie rozwija się jego wyobraźnia i fantazja

� Ma problemy z koncentracją

� Często bawi się samodzielnie, nie w grupie

� Jego aktywność i rozwój intelektualny opierają się na praktycznym, rzeczywistym działaniu, na zabawach ruchowych,konstrukcyjnych i tematycznych.

� Rozszerza się jego zasób słownictwa, rosną umiejętności myślenia i komunikacji werbalnej


1.4.2 Dzieci sześcioletnie� Sześciolatek przejawia duże zainteresowanie światem przyrody: roślin i zwierząt oraz niektórymi zjawiskami życia

społecznego, na przykład zawodami i pracą ludzką

� Poznaje coraz więcej konkretnych cech przedmiotów

� Jest lepiej przystosowany do pracy w zespole

� Potrafi koncentrować się na dłuższy okres czasu

� Potrafi uczestniczyć w takich formach zajęć jak pogadanka

� Nadal jego ulubioną formą spędzania czasu wolnego jest zabawa, zazwyczaj w zespole kilkorga dzieci, często z podziałem na role i funkcje

� Lubi gry umysłowe i ruchowe oraz zabawy dydaktyczne z regułami, których coraz bardziej przestrzega (Zabawy te mogą trwać dłużej niż u dzieci młodszych)

� Jest bardziej samodzielny i świadomy swoich ról społecznych

� Jest bardziej opanowany i potrafi kontrolować swoje emocje

� Posiada większą koordynację ruchową

� Posiada większą zdolność zapamiętywania wyrazów

2. Cele nauczania2.1 Cele ogólne

2.1.1 Obszary rozwoju inteligencji

Nauka języka obcego dodatnio wpływa na intelektualny rozwój dziecka i przyczynia się do wzbogacenia jego inteligencji w następujących obszarach:

� inteligencji językowej przez uwrażliwianie na dźwięki języka obcego zachęcanie do zabawy z językiem rozwijanie strategii pamięciowych (np. zabawy z rymem)

� inteligencji muzycznej przez kojarzenie języka z rytmem i melodią (songs, raps, chants)

� inteligencji kinestetycznej przez angażowanie się w naukę całym sobą (Total Physical Response - gry i zabawy ruchowe)

� inteligencji przestrzenno-wzrokowej przez wyrabianie spostrzegawczości (gry typu Memory, Piotruś)

� inteligencji logiczno-matematycznej przez ćwiczenia w logicznym myśleniu (układanie elementów w logiczne ciągi)

� inteligencji interpersonalnej przez pracę w parach, w zespole, uczestniczenie w zajęciach o charakterze dramy

� inteligencji intrapersonalnej przez naukę oceniania i akceptowania siebie

2.1.2 Obszary edukacyjne wynikające z podstawy programowej wychowania przedszkolnego

Głównym celem założeń podstawy programowej wychowania przedszkolnego, na podstawie której niniejszy program zostałopracowany, jest „wspomaganie i ukierunkowywanie rozwoju dziecka zgodnie z jego wrodzonym potencjałem i możliwościamirozwojowymi w relacjach ze środowiskiem społeczno-kulturowym i przyrodniczym.“

Wynikające z tego celu zadania nauczyciel języka obcego powinien realizować w ramach następujących obszarów edukacyjnych:

� poznawanie i rozumienie siebie i świata

� nabywanie umiejętności przez działanie

� odnajdywanie swojego miejsca w grupie i wspólnocie

� budowanie systemu wartości


2.2. Cele szczegółowe

2.2.1 Cele dydaktyczne� oswojenie dzieci z brzmieniem języka obcego

� rozbudzenie zainteresowania językiem i chęci jego używania

� nauczenie poprawnej wymowy i intonacji

� nauczenie podstawowych słów i zwrotów związanych z życiem codziennym dziecka i kręgiem jego zainteresowań

� rozbudzenie zainteresowania inną kulturą i odrębnymi tradycjami

2.2.2 Cele wychowawcze

Niezwykle istotną rolę w realizacji programu nauczania przedszkolnego odgrywają elementy wychowawcze. Pięcio- i sześciolatkidopiero uczą się podstawowych zasad życia w społeczeństwie, a także samodzielności myślenia i postępowania. Zajęcia języka obcego to doskonała okazja realizowania zadań wychowawczych w pełnej korelacji z nauczaniem ogólnym. Spośródcelów wychowawczych, które mogą stać się przedmiotem programu nauczania języka angielskiego w przedszkolunajważniejsze to:

Kształtowanie umiejętności:

� pracy w grupie

� wspólnego działania w celu osiągnięcia sukcesu

� przestrzegania zasad gry i postępowania

� podejmowania decyzji

� dzielenia się z innymi

Kształtowanie:

� tolerancji wobec odmiennego wyglądu, zachowań, upodobań, zwyczajów i kultur

� szacunku wobec ludzi, przyrody, zwierząt i przedmiotów

� dbałości o własne zdrowie, higienę osobistą i najbliższe otoczenie

Rozbudzanie wrażliwości wobec:

� innych istot

� sztuki

Uczenie podstawowych zachowań społecznych:

� pozdrawiania się i uprzejmego zwracania się do innych

� pomagania innym

3. Szczegółowy opis programu nauczania3.1. Założenia metodyczne

3.1.1 Metody nauczania

Nauczanie języka obcego na poziomie przedszkolnym wymaga odrębnych metod, innych niż te stosowane w nauczaniu na wyższych poziomach. Powinno być ono ściśle skorelowane z programem nauczania przedszkolnego w języku ojczystym.Nie wprowadzajmy metod i technik zbyt trudnych, przekraczających możliwości intelektualne i percepcyjne dziecka w tym wieku.

Podstawową formą nauki języka obcego dla tego poziomu wiekowego jest zabawa. W czasie zabawy dzieci opanowują język,,bezwiednie’’, co podsumować można stwierdzeniem ‘They think they are playing, while we know they are learning’.

Prawdopodobnie przez wiele pierwszych tygodni nie będą jeszcze w stanie używać języka angielskiego jako środka komu-nikacji. Mimo to naszym zadaniem jest pokazywać im, że język ten służy do przekazywania istotnych informacji, najpierw bardzo krótkich, jednowyrazowych, potem coraz dłuższych i bardziej złożonych.

Wzorem i inspiracją do nauczania jezyka obcego powinno być to, w jaki sposób dzieci uczą się języka ojczystego.


Po pierwsze, przyswajają go w sposób całościowy. Rozumienie wypowiedzi ułatwia im intonacja, mimika, gestykulacja orazbarwa i natężenie głosu. Tak więc na zajęciach angielskiego powinniśmy używać prostych, krótkich sformułowań, posługującsię przy tym bogatą gestykulacją i mimiką.

Po drugie, dzieci posługują się językiem ojczystym w często powtarzających się sytuacjach i kontekstach, co prowokuje do używania tych samych słów i zwrotów. Stwarzajmy więc sytuacje, w których dzieci powtarzać będą określone wyrażenia.Powracajmy do wcześniej poznanych treści i tematów na zasadzie spirali, wzbogacając je o nowe elementy.

Po trzecie, dziecko kształtuje swój język poprzez kontakty z najbliższymi osobami, obserwacje i badanie najbliższego muśrodowiska. Starajmy się stwarzać w klasie sytuacje zbliżone do tych, które dzieci znają z domu, z kontaktów z osobamidorosłymi i z rówieśnikami. Może to stanowić dobry punkt wyjścia do nauczania języka obcego.

Sposób nauczania oparty na powyższych przesłankach nazywamy metodą naturalną.

Niezwykle istotnym elementem nauczania małych dzieci jest oddziaływanie na nie przez obraz, dźwięk, rym i rytm. Kojarzeniebrzmienia angielskich słów czy dłuższych wypowiedzi z ilustracjami, rymem lub rytmem pozwala dzieciom wypracować własnyschemat pamięciowy - czyli własne sposoby kojarzenia. Uczenie poprzez kojarzenie dźwięku z obrazem charakterystyczne jestdla metody audiowizualnej.

W nauczaniu pięcio-, sześciolatków bardzo przydatną i jedną z podstawowych metod jest tzw. TPR (Total Physical Response)czyli metoda reagowania całym ciałem. Małe dziecko ma na początku nauki bardzo ograniczone możliwości powtarzania zawzorem. Często nie chce mówić, za to chętnie pokazuje to, że rozumie, wykonując polecenia. Dlatego pozwólmy dzieciomodnosić sukcesy, gdy na naszą komendę Run! biegną, czy gdy słysząc polecenie Touch your toes! dotykają paluszków u nóg.

Dzieci lubią być aktorami i wcielać się w postaci z bajek i opowiadań. Dlatego bardzo dobre wyniki przynosi praca metodądramy. Uczniowie znacznie chętniej mówią w języku obcym, gdy mogą „ukryć się“ pod fikcyjną postacią. Nauka roli,wielokrotne jej powtarzanie, a potem odgrywanie „na scenie“ jest okazją do opanowywania dłuższego tekstu i jednocześniedo pochwalenia się swoimi osiągnięciami. Najlepiej by język, który występuje w sztuce czy skeczu nawiązywał do tego, któregodzieci uczyły się wcześniej na lekcjach. Udział dzieci w inscenizacji uczy je pracy w zespole, odpowiedzialności za wspólnedzieło, a przede wszystkim jest dobrą zabawą i źródłem satysfakcji.

3.1.2 Podejście tematyczne

Aby treść zajęć językowych odnieść do doświadczeń i zainteresowań dzieci, oraz swobodnie dopasować program nauczaniajęzyka angielskiego do programu nauczania przedszkolnego, najkorzystniej jest stosować podejście tematyczne. Podejście tosprzyja procesowi uczenia się. Dzieci kojarzą słowa, funkcje, struktury i sytuacje z określonym tematem. Skojarzenie ułatwiazapamiętywanie, zaś nauka języka w realnym kontekście sprzyja zarówno zrozumieniu jak zapamiętywaniu.

3.2 Rozwijanie sprawności językowychUcząc pięcio-, sześciolatki języka obcego koncentrujemy się na nauczaniu dwóch sprawności należących do tzw. koduwerbalnego, opierającego się na słowie. Są nimi słuchanie i mówienie. Mimo że dzieci sześcioletnie zaczynają już czytać i pisaćw języku ojczystym, uczenie tych sprawności w języku obcym nie jest zalecane. Nie wyklucza to oczywiście umożliwienia niektórym dzieciom dostępu do prostych tekstów, jeśli tylko tego pragną. Możemy zlecać im proste zadania zwiazane z pisaniem, na przykład pisanie po śladzie czy wstawianie pojedynczych liter w znanych wyrazach.

3.2.1 Sprawność słuchania

Cele dydaktyczne:

� osłuchanie z brzmieniem języka angielskiego

� reagowanie na proste polecenia i pytania

� rozumienie ogólnego sensu prostych wypowiedzi

Techniki nauczania:

� słuchanie nauczyciela z jednoczesnym obserwowaniem jego gestów i mimiki

� słuchanie nagrań w języku angielskim (historyjki, dialogi, piosenki, wierszyki)

� słuchanie i rozpoznawanie dźwięków z otoczenia

� słuchanie tekstu czytanego

� słuchanie muzyki i kojarzenie jej z tekstem w języku angielskim

� wyszukiwanie konkretnej, krótkiej informacji w usłyszanym tekście


3.2.2 Sprawność mówienia

Cele dydaktyczne:

� umiejętność poprawnego powtórzenia prostych wypowiedzi

� poprawne odtwarzanie tekstów piosenek, wierszyków i wyliczanek

� zdobycie poprawnej wymowy

� nazywanie ludzi, zwierząt, przedmiotów i podstawowych zjawisk

� samodzielne budowanie bardzo prostych i krótkich wypowiedzi dotyczących samego siebie, rodziny i otaczającego świata

� udzielanie prostych odpowiedzi na pytania

Techniki nauczania:

� powtarzanie za nauczycielem, nagraniem

� konstruowanie prostej wypowiedzi

� odgrywanie scenki lub dialogu

� recytacja wierszyka, śpiewanie piosenki

� opowiadanie historyjki obrazkowej

Techniki przygotowujące do nauki sprawności pisania

� wykonywanie ćwiczeń językowych w postaci graficznej: łączenie, uzupełnianie rysunku, rysowanie po śladzie, odwzorowywanie, samodzielne rysowanie

Opcja:

� pisanie po śladzie

� uzupełnianie znanych wyrazów pojedynczymi literami

3.3 Treści nauczania

3.3.1 Obszary tematyczne i leksykalne:� liczby 1-10

� kolory

� zabawki i gry

� części ciała

� ja i moja rodzina

� ja i moi przyjaciele

� ja i mój dom

� ja i mój pokój

� środowisko naturalne: rośliny i zwierzęta (domowe, hodowlane i dzikie)

� jedzenie: warzywa, owoce, napoje, ‘fast food’

� posiłki

� przedmioty codziennego użytku w domu i w przedszkolu

� uczucia i upodobania

� ubrania

� sklep i zakupy

� zawody i zajęcia

� czynności codzienne

� zdrowie i higiena osobista

� wygląd, cechy fizyczne

� środki transportu

� życie w mieście i na wsi

� kształty

� czas: pory roku, dni tygodnia, pory dnia


� pogoda

� bajki i legendy

� muzyka i instrumenty muzyczne

� elementy kultury anglosaskiej

3.3.2 Struktury gramatyczne:

Czasowniki:‘be’‘have got’‘can’Tryb rozkazującyCzas Present Simple - czynności codzienne

Rzeczowniki: Nazwy własneLiczba pojedyncza Liczba mnoga regularna

Przymiotniki:kolory, wiek, rozmiarprzymiotnik dzierżawczy: my, your (his, her)

Liczebniki: 1-10

Zaimki: osobowe: I, you, she, he, it, we, theywskazujące: this, thatpytajne: what, who, where, when

Przyimki: in, on, (behind, over, under)

Przedimki: a, an, przedimek zerowy

3.3.3 Funkcje i sytuacje:Witanie się i żegnanie (Hello, Hi, Goodbye, See you)

Proszenie i dziękowanie (Give me ..., please, Come in, please, Thank you)

Przepraszanie i wybaczanie (I’m sorry, Excuse me, It’s O.K.)

Składanie życzeń okolicznościowych (Merry Christmas, Happy Easter, Happy Birthday)

Przedstawianie siebie i innych (I’m ......., My name is ...., This is ..., It’s my mum)

Podawanie wieku (I’m 5)

Wypełnianie i wydawanie krótkich poleceń.

Identyfikowanie zwierząt, przedmiotów (It’s a tiger, This is a ball)

Identyfikowanie miejsca zamieszkania (dom, pokój)

Opisywanie osób, zwierząt, przedmiotów (He’s tall, It’s big, It’s blue, It’s got a tail)

Liczenie i stosowanie liczb od 1 do 10.

Odpowiadanie na proste pytania dotyczące tożsamości i rzeczy posiadanych (Who are you? What’s your name? What’s this?Who’s this? Is it ...? Have you got ...?)

Wyrażanie uczuć i upodobań (I like..., I love...)

Informowanie o stanach emocjonalnych (I’m happy, I’m sad)

Kupowanie i sprzedawanie ( Two apples, please./ Here you are/Thank you)

Odpowiadanie na pytania dotyczące pory dnia, dnia w tygodniu, pory roku (In the morning, On Monday, It’s spring)

Rozmawianie o jedzeniu (I like milk, Yummie, Have a plum)


Rozmawianie o pogodzie (It’s cold/warm)

Opisywanie umiejętności (I can jump/I can’t fly)

Opowiadanie o codziennych czynnościach (I get up)

4. Propozycje łączenia obszarów tematyczno-leksykalnych z treściaminauczania przedszkolnego i celami wychowawczymi:

Treści nauczaniaprzedszkolnego

Jak wyglądam

Jak odczuwam (zmysł wzroku, słuchu,smaku i dotyku)

Jak się czuję (uczucie zadowolenia,smutku, strachu, gniewu)

Co umiem (umiejętności związane z życiem codziennym)

Moja wyobraźnia (sztuka źródłeminwencji)

Moja rodzina (relacje rodzinne)

Mój dom (dom rodzinny)

Obszary tematyczno-leksykalne w nauczniu języka angielskiego

� części ciała wygląd, cechy fizyczne (kolorwłosów, oczu, wzrost, itd.) ja i moi przyjaciele

� kolory� kształty� jedzenie� zabawki i gry� przedmioty codziennego użytku

w przedszkolu� muzyka i instrumenty muzyczne� pogoda (It’s warm/cold)

� uczucia i upodobania

� czynności codzienne� zdrowie i higiena osobista

� muzyka� kolory� kształty� przedmioty użytku codziennego

w przedszkolu

� ja i moja rodzina� zwierzęta domowe (pets)

� ja i mój dom� ja i mój pokój� posiłki� przedmioty codziennego użytku

w domu

Cele wychowawcze

� Kształcenie umiejętności akceptacji siebie i tolerancji wobec innych ludzi

� Kształtowanie nawyku poszanowania przedmiotów własnych i cudzychUczenie higieny osobistej i kulturalnegozachowania przy stole

� Uczenie umiejętności kontrolowaniawłasnych emocji, obcowania z innymi ludźmi

� Kształtowanie szacunku wobec uczućinnej osoby

� Kształtowanie nawyków związanych z higieną osobistą

� Kształtowanie wrażliwości na sztukę

� Podkreślanie przynależności do rodziny,kształtowanie szacunku i troski wobecczłonków rodziny i osób starszych

� Uczenie nawyków zdrowego odżywianiasię, dbania o własne rzeczy i najbliższeotoczenie


5. Warunki realizacji programu5.1 Podstawowe wyposażenie, materiały i pomoce dydaktyczne Lekcje angielskego w warunkach przedszkolnych odbywają się zwykle w sali, w której dzieci mają także inne zajęcia. Wartojednak by nauczyciel zadbał, aby w sali znalazły się przedmioty używane często w toku zajęć. Bardzo przydatne mogą się okazać kolorowe plakaty z ilustracjami bajek, historyjek, karty obrazkowe (tzw. flash cards), kukiełki, maski, itp.Niezbędny będzie oczywiście magnetofon. Proponujemy, by nauczyciel angielskiego miał swój kącik z półką na dodatkowemateriały i prace dzieci. Można je przechowywać w teczkach. Warto również mieć pudło, w którym będziemy gromadzićczęsto używane rekwizyty. Przyda się też tablica magnetyczna oraz kreda do rysowania/pisania na tablicy lub na podłodzeczy chodniku, w przypadku lekcji w plenerze.

Nauczyciel uczący angielskiego w przedszkolu ma dużą swobodę w doborze pomocy ze względu na bogatą wyobraźnię dziecka,a także jego zamiłowanie do zabaw. Już samo otoczenie przedszkolne powinno być źródłem inspiracji dla nauczyciela. Stwarzamożliwość wykorzystania zabawek, którymi dzieci bawią się na co dzień. Tak więc może to być misio lub piesek pomagającyprowadzić lekcję, piłeczka, która posłuży do wielu ćwiczeń ruchowych, czy też klocki, które łatwo wykorzystać w zabawach konstrukcyjnych. Ponadto zabawki te mogą wielokrotnie zmieniać swe przeznaczenie i charakter, a to za sprawąbogatej wyobraźni dziecięcej. I tak lalka Zuzia szybko stanie się królewną z bajki, piesek złym wilkiem, zaś piłeczka zatrutymjabłkiem. Dlatego właśnie praca z tak małymi dziećmi stwarza niezwykłe możliwości zainteresowania uczniów zajęciami i rozbudzenia w nich chęci nauki języka.

Moje miejsce zamieszkania (miejscowość, w której mieszkam)

Świat, który mnie otacza

Warunki atmosferyczne

Czas

Zwierzęta domowe i dzikie (opieka nad zwierzęciem, zwierzęta pod ochroną)

Technika (rodzaje tworzyw, działanie prostych urządzeń, zawody)

Świat wartości

Tematyka okolicznościowa:Święta Bożego NarodzeniaDzień Babci i DziadkaWielkanocDzień Matki/Ojca

� życie w mieście i na wsi� środki transportu� sklep i zakupy

� środowisko naturalne: rośliny i zwierzęta (domowe, hodowlane

i dzikie)� mój dom

� pogoda� ubrania� pory roku

� pory roku, dni tygodnia, pory dnia� posiłki

� zwierzęta (domowe, hodowlane i dzikie)

� zawody i zajęcia

� ja i moi przyjaciele� bajki i legendy rodzime oraz anglosaskie

� Halloween� Christmas� Moja rodzina� Easter� Moja rodzina

� Uczenie szacunku do miejsca zamieszkania, kształtowanie troski o najbliższe otoczenie

� Podkreślanie roli środowiska naturalnegow życiu człowieka, rozbudzanie poczucia odpowiedzialności za nie

� Kształtowanie nawyku odpowiedniego i estetycznego ubierania się

� Uczenie nawyku punktualności, poszanowania własnego i cudzego czasu,

� Uczenie kulturalnego i higienicznegozachowania przy stole

� Kształtowanie troski o zwierzęta i ich środowisko

� Kształtowanie szacunku wobec ludzkiej pracy, oraz rozbudzanie potrzebywykonywania pożytecznych czynności

� Kształtowanie prawidłowych postaw moralnych

� Kształtowanie tolerancji wobec innych kultur i obyczajów, potrzeby okazywania szacunku bliskim


Spośród innych pomocy, które mogą okazać się przydatne w czasie lekcji najważniejsze, to:

� podręcznik (jest to coraz bardziej powszechnie stosowana pomoc dydaktyczna na zajęciach z przedszkolakami)

� książka dla nauczyciela (jako przewodnik i źródło wielu pomysłów na przeprowadzenie lekcji)

� zestaw kaset do podręcznika

� dodatkowe kasety z nagraniami piosenek, wierszyków, dialogów i historyjek

� dodatkowe książki

� zestawy ćwiczeń do kopiowania

� odtwarzacz wideo i kasety wideo

6. Procedury osiągania celów dydaktycznych 6.1 Nauczanie sprawności językowych W procesie naucznia przedszkolaków ćwiczenia związane ze sprawnością słuchania stanowią bazę wyjściową dla wszystkichinnych rodzajów aktywności. Na tak wczesnym etapie zasadniczo nie uczy się czytania. Nagranie lub wypowiedź nauczycieladostarczają dziecku wzorca fonetycznego, intonacyjnego, a także ukazują kontekst sytuacyjny dla danego słowa lub wyrażenia.Dopiero na podstawie tekstu usłyszanego można przeprowadzać ćwiczenia utrwalające. Są to ćwiczenia ruchowe i plastyczne,zadania polegające na chóralnym, następnie indywidualnym odtwarzaniu tekstu, a w końcu samodzielne wypowiedzi.

Poniższe propozycje ćwiczeń zostały opracowane w oparciu o podręcznik do nauczania języka angielskiego dzieci w wiekuprzedszkolnym Here Comes Minibus wydanego nakładem wydawnictwa Macmillan Heinemann ELT. Autorki wykorzystałytakże w niniejszym programie wiele własnych pomysłów ze swej wieloletniej praktyki uczenia najmłodszych (patrz np. 6.3.2,6.3.4, 6.6).

6.1.1 Nauczanie sprawności słuchania

Przyswajanie rytmu języka

Dzieci pod przewodnictwem nauczyciela wystukują rytm, słuchając nagrania wierszyka:

Look at the treeGreen, green treeLook at the sunYellow, yellow sun.Look at the skyBlue, blue skyLook at the moonWhite, white moon

Reagowanie całym ciałem (TPR)

Słuchając nagrania, dzieci wykonują gesty, z którymi zapoznały się w ramach ćwiczenia przygotowującego (pre-listening task).Na początku nauczyciel wciąż wspiera uczniów. Kiedy dojdzie do wniosku, że dzieci dobrze opanowały ,,choreografię’’,pozwala im na samodzielne wykonanie.

Tekst piosenki:

Minibus says hello, hello - dzieci kłaniają się

Minibus says hello, helloRed Bus says beep, beep - wykonują gest, jakby ściskały klakson

Red Bus says beep, beepGreen Bus says goodbye, goodbye - machają dłonią na pożegnanieGreen Bus says goodbye, goodbye


Odnajdowanie i wskazywanie właściwych przedmiotów/ilustracji

a. Nauczyciel umieszcza w różnych częściach sali karty obrazkowe przedstawiające kolory. Następnie prosi uczniów o wskazanie właściwej karty:

Point to red.Point to green. etc.

b. Dzieci słuchają nagrania i wykonują zadanie w książce lub na uprzednio skopiowanych stronach (rys.1)

Circle the sun.Circle the sad tree.Circle the sad bus.Circle the happy dog.

Porządkowanie ilustracji

Dzieci słuchają historyjki i numerują ilustracje zgodnie z chronologicznym rozwojem wydarzeń przedstawionych w tekście (rys.2)

Minibus is asleep. Minibus wakes up. Minibus has a shower. Minibus has breakfast. Minibus runs out of the house.


(rys.1) (rys.2)

Odnajdowanie informacji w usłyszanym tekście

Przed włączeniem nagrania piosenki nauczyciel określa zadanie:

Listen to the song. What toys are there?

Żeby ułatwić zadanie, nauczyciel może poprosić, by dzieci słuchając nagrania patrzyły na rysunek, na którym pośród wieluzabawek znajdują się te wymienione w piosence (rys.3)


The toy shop’s gotLots of toys, toys, toysFor girls and boysFor girls and boysThere’s a carBrm, brmThere’s a dollSleep, sleepThere’s a trainChuff, chuffThere’s a planeWeeeee!Lots of toys for girls and boys

(rys.3

Wykonywanie poleceń w ramach czynności plastycznych i manualnych

a. Nauczyciel wskazuje kolejno koszyki na jednej ze stron w książce (rys.4), wydając polecenia. Dzieci słuchają i wykonująodpowiedni rysunek w każdym koszyku.

Nauczyciel wskazuje pierwszy koszyk i mówi: Draw a banana.

Nauczyciel wskazuje drugi koszyk i mówi: Draw an apple.

Nauczyciel wskazuje trzeci koszyk i mówi: Draw a pear.

Nauczyciel wskazuje czwarty koszyk i mówi: Draw an orange.

Nauczyciel wskazuje piąty koszyk i mówi: Draw a lemon.

b. Dzieci wykonują z plasteliny elementy pizzy.

Nauczyciel:

Let’s make a pizza.Take the yellow plasticine and make a circle.Take the red plasticine and make a tomato.Take the white plasticine and make an onion.Take the red plasticine and make some ham.Take the green plasticine and make some olives.Take the yellow plasticine and make some cheese.Mmm, tasty!


(rys.4)

Weryfikowanie informacji

Nauczyciel podnosi karty obrazkowe, nazywając znajdujące się na nich ilustracje.(rys.5,6,7) Co jakiś czas celowo się myli i podaje niewłaściwą nazwę. Zadaniem dzieci jest powtórzyć nazwę tylko wtedy, kiedy jest prawidłowa. W przypadku poda-nia błędnej nazwy dzieci milczą.

Nauczyciel: A green tree. A blue sky. A green moon

Dzieci: A green tree. A blue sky milczą

Pantomima

W trakcie słuchania dzieci przedstawiają wydarzenia, o których mowa w tekście. Nie używają przy tym słów.

Kitty the kangaroo

Tekst nagrania: Czynności wykonywane przez uczniów:

Mummy: It’s late! Whare’s your schoolbag, Kitty? Uczeń A pokazuje zegarek.

Kitty: I don’t know. Uczeń B unosi ramiona i kręci głową.

Mummy: Put your pencil, your book and your pen Uczeń A podaje uczniowi B in your pouch.wymienione przedmioty,a ten wkłada je do torby, którą uprzednio zawiesił na szyi.(Ewentualnie inny uczeń stoi za uczniem B i obejmując go od tyłu,przytrzymuje torbę przy jego brzuchu.

Narrator: Kitty jumps along the street. Uczeń B skacze i zerka na zegarek.She’s late.

Kitty: Oh, dear, my pencil! Uczeń B wyrzuca z torby ołówek.

Kitty: Oh, dear, my book! Uczeń B wyrzuca z torby książkę.

Kitty: Oh, dear, my pen! Uczeń B wyrzuca z torby długopis.

Narrator: Kitty stops. Uczeń B podnosi z podłogi kolejno ołówek, książkę, długopis.She picks up her pencil,her book and her pen.

Narrator: Kitty opens her pouch. Uczeń B otwiera torbę na brzuchu.

Kitty: Look, my schoolbag! Uczeń B udaje, że wyjmuje z torby tornister

Narrator: Kitty is happy. Uczeń B śmieje się.


Uzupełnianie obrazków w trakcie słuchania historyjki

Na plakacie ilustrującym daną opowieść brakuje wybranych elementów. Występują one w postaci luźnych naklejek, któreuczniowie mają przykleić w odpowiednim miejscu, słuchając historyjki (rys.8)

6.1.2 Nauczanie sprawności mówienia

Grupowe odtwarzanie usłyszanego tekstu wierszyka, rymowanki lub piosenki

Let’s be trees!

Tekst nagrania: Czynności wykonywane przez uczniów:

We’re baby trees Dzieci kucają

We grow and grow Powoli wstają

And grow and grow

It’s sunny Zataczają rękami krąg nad głową

Mmmm, I’m happy! Roześmiane podskakują


(rys.8)

Indywidualne odtwarzanie usłyszanego tekstu wierszyka, rymowanki lub piosenki

Wyliczanka:

YellowWhiteBlueNow it’s you!

Po wysłuchaniu i chóralnym odtworzeniu wyliczanki dzieci ustawiają się w kręgu. Każde z nich trzyma przedmiot w jednym z trzech kolorów. Jedna osoba chodzi wewnątrz kręgu i recytuje wierszyk, wskazując kolejno żółty, biały i niebieski przedmiot,a na końcu ucznia, który ma ją zastąpić wewnątrz kręgu. Wyliczankę tę można także stosować w ramach wyboru osób do jakiegoś zadania.

Samodzielna wypowiedź na bazie podanego wzorca

Wzorzec (nagranie):

Hide and Seek

(.....)

Jeff: I can see a leg! Is it Sam?

Sam: Oooh!

Jeff: I can see hair! Is it Katie?

Katie: Yes, it’s me.

Jeff: I can see a hand! Is it Peter?

Peter: Yes, but you can’t catch me!

Jeff: It’s your turn now.

Dwoje dzieci staje na środku sali i trzyma koc w ręku. Za kocem chowa się inne dziecko i pokazuje jakąś część ciała.Reszta dzieci odgaduje, kto ukrył się za kocem.

I can see a foot. Is it (child’s name)?

Schowany uczeń odpowiada: Yes lub No.

Odgrywanie ról (role play)

Dwoje dzieci (ochotników) odgrywa rolę bohaterów wcześniej wysłuchanej historyjki i prowadzi krótką rozmowę.

Fragment tekstu usłyszanej historyjki:

(...)

Billy: Hello Mr Plum.

Mr Plum: Hello Billy.

Billy: Two pears, please.

Mr Plum: Here you are. Two pears.

(...)

Przykładowy dialog odgrywany przez dzieci:

(Aktorzy ściskają sobie dłonie na powitanie.)

Mr Plum: Hello Billy.

Billy: Hello Mr Plum.

Mr Plum: How are you?

Billy: Fine, thank you.


(rys.9)

Przygotowanie do inscenizacji (pre-acting out)

Przed główną inscenizacją dzieci przyswajają wybrane wyrażenia, które pojawiły się w nagraniu, i które będą stosowane w czasieinscenizacji. Fragment tekstu nagrania:

(...)

Narrator: Little lion goes to the monkeys.

Little lion: Er, hello monkeys. Monkeys! Monkeys! Where’s my roar?

Monkeys: Listen to little lion. I don’t know. I don’t know. Ha, ha, ha.

Narrator: Little lion goes to the hippo. Little lion: Er, hello hippo. Hippo! Hippo! (...)Where’s my roar?

Hippo: I don’t know.

Narrator: Little lion goes to the snake.

Little lion: Er, hello snake! Where’s my roar?

Snake: I know...Boo!

Narrator: Little lion’s so, so scared.

Little Lion: HELP! HELP! HELP!

Snake: I’m sorry little lion. But now listen to your roar!(...)

Nauczyciel występuje w roli lwa, który szuka swojego głosu (roar). Każde dziecko otrzymuje rolę jednego z pozostałychzwierząt: małpy, hipopotama lub węża.

Nauczyciel mówi: Hello monkeys./Hello hippos./Hello snakes.

Na pozdrowienie odpowiadają tylko te dzieci, które należą do wymienionej w danym momencie grupy: Hello.

Nauczyciel kontynuuje: Hello, monkeys. Where’s my roar?

Dzieci występujące w roli małp odpowiadają: I don’t know.

Nauczyciel zwraca się do kolejnych grup. (Węże odpowiadają: Boo!)

Inscenizacja (acting out)

Uczniowie wcielają się indywidualnie w bohaterów i odgrywają historyjkę, po uprzednim wysłuchaniu jej i wykonaniu ćwiczeńprzygotowujących do inscenizacji (pre-acting out).

Little lion (Uczeń A): Hello monkey. Where’s my roar?

Monkey (Uczeń B): I don’t know.

Little Lion (Uczeń A): Hello hippo. Where’s my roar?

Hippo (Uczeń C): I don’t know.

Little Lion (Uczeń A): Hello snake. Where’s my roar?

Snake (Uczeń D): BOO!

Little Lion (Uczeń A): Help! Help! Help! Thank you!

6.2 Wprowadzanie i utrwalanie słownictwa na zajęciach języka obcego

6.2.1 Podstawowe źródła materiału leksykalego

Głównym źródłem słownictwa na lekcjach języka obcego na poziomie przedszkolnym są piosenki, wierszyki, rymowanki i opowiadania (stories), przekazywane w formie nagrania bądź przez nauczyciela.

Wierszyki i rymowanki to rodzaj tekstu, który może być stosowany w nauce języka dosłownie od pierwszych lekcji. Rym bardzoułatwia zapamiętywanie. Wykorzystując pary rymujących się wyrazów łatwiej zapamiętać większą liczbę nowych słów. Rymymogą być także elementem występującym w grach utrwalających słownictwo, takich jak Memory czy Piotruś. Argumentemprzemawiającym najsilniej za rymowaniem z dziećmi jest fakt, że dzieci nieczytające i niepiszące mają ograniczone możliwościtworzenia tzw. strategii pamięciowych. Rym jest jedną ze strategii dostępnych im intelektualnie.


Piosenki na lekcjach języka angielskiego to następna atrakcja dla najmłodszych. Dziecko uczy się ich bardzo szybko, pod warunkiem, że ich teksty są proste a muzyka dostosowana do jego upodobań. Piosenki przyczyniają się dodatkowo do umuzykalnienia dzieci, wyrabiają w nich poczucie rytmu. Istnieje wiele możliwości wykorzystania ich na lekcjach rownieżw połączeniu z ruchem (TPR)

Słuchanie krótkich opowiadań (stories) to kolejna forma nauki bardzo lubiana przez dzieci. Historyjki powinny być bogatoilustrowane i pełne ruchu, a ich język jak najprostszy. Najlepiej, by treść i ilustracje dawały uczniom możliwość zaangażowaniasię w pokazywanie przebiegu zdarzeń.

6.2.2 Środki przekazywania materiału leksykalnego � nagranie audio (zazwyczaj kaseta magnetofonowa) lub audiowizualne (zazwyczaj kaseta wideo)

� wypowiedzi nauczycielaNauczyciel powinien zadbać o to, by dostarczać swoim uczniom prawidłowych wzorców językowych. To, jakich dziecinabiorą nawyków w posługiwaniu się językiem angielskim, może rzutować na ich dalszą edukację językową. Dlatego dbajmy o poprawność naszej wymowy. Jeśli fonetyka nie jest naszą najmocniejszą stroną, korzystajmy jak najwięcejz oryginalnych nagrań.

� wypowiedzi uczniówCzasami zdarza się, że jeden z uczniów zetknął się z jakimś słowem lub wyrażeniem wcześniej niż inne dzieci.Wprowadzając nowe słownictwo nie zakładajmy, że będzie ono nowością dla wszystkich w grupie. W czasie prezentacjimateriału leksykalnego warto dokonać wstępnej oceny. Jeśli jakiemuś dziecku wskazane przez nauczyciela słowo lubwyrażenie będzie znane, pozwólmy mu podzielić się swoją wiedzą.

6.2.3 Sposoby wprowadzania nowego słownictwa� zastosowanie kart obrazkowych (flashcards)Nauczyciel umieszcza karty w takim miejscu, żeby były widoczne dla wszystkich, np. na tablicy (za pomocą magnesów lub blue-tac’a) lub na podłodze (jeśli dzieci siedzą w kręgu). Następnie wskazuje wybraną kartę i nazywa ilustrację, którasię na niej znajduje. A lemon./This is a lemon./It’s yellow./etc.

� ilustrowanie słów gestami, mimiką i czynnościami Nauczyciel wydaje komendę Run! i biegnie. Następnie mówi: Stop! i zatrzymuje się. To samo ćwiczenie przeprowadzarazem z dziećmi pokazując czynności, jakie mają wykonać. Gdy dojdzie do wniosku, że uczniowie dostatecznie zrozumieli związek między danym słowem a czynnością, może ograniczyć się tylko do wydawania poleceń. � wykorzystanie ilustracji w podręczniku, na planszach obrazkowych lub plakatachSłuchając opowiadnia, dzieci patrzą na ilustracje. Wcześniejsza rozmowa w języku ojczystym na temat zilustrowanychwydarzeń pozwoli uczniom pełniej zrozumieć zwroty i wyrażenia pojawiające się w opowiadaniu. � zastosowanie elementów otoczeniaDo prezentacji słownictwa nauczyciel może wykorzystać rzeczywiste przedmioty, takie jak zabawki, meble czy przyboryszkolne. Lekcja w plenerze stwarza okazję do zapoznania dzieci z takimi słowami jak tree, grass, flower, sand, etc. Koszsmakowicie wyglądających i pachnących owoców lub warzyw będzie bardziej atrakcyjną pomocą dydaktyczną niż kartyobrazkowe. Przy nauce słów określających cechy fizyczne lub elementy ubioru bardzo pomocni mogą okazać się samiuczniowie.

6.2.4 Utrwalanie słownictwa

Nauczyciel może korzystać z wielu tradycyjnych zabaw i gier, które pomogą dzieciom utrwalić poznane słownictwo. Może teżstosować wariacje gotowych gier, dopasowując ich zasady do konkretnych wymagań, lub samemu wymyślać zabawy językowe.Oto przykłady gier i zabaw tego typu, zaczerpnięte z podręcznika Here Comes Minibus:

� głuchy telefon (Chinese whispers)Dzieci siadają w kręgu. Nauczyciel lub jeden z uczniów szepcze wybrane przez siebie słowo lub wyrażenie osobiesiedzącej obok. Ta, również szeptem, przekazuje je dalej. Ostatnia osoba wypowiada usłyszane przez siebie hasło. � zgadywanka (Hide the flashcards)Spośród kilku kart obrazkowych, z którymi dzieci uprzednio się zapoznały, nauczyciel chowa jedną za plecy. Dziecimuszą odgadnąć, która karta została schowana, podając odpowiednie słowo. Potem nauczyciel chowa następne, aż dojdzie do wniosku, że dzieci wystarczająco dobrze opanowały wybrane słowa.


� kółko i krzyżyk (Noughts and crosses)Nauczyciel rysuje na tablicy planszę do gry w kółko i krzyżyk. Plansza składa się z dziewięciu pól (po trzy w każdymrzędzie). Nauczyciel pokazuje dzieciom dziewięć kart obrazkowych ilustrujących słownictwo wcześniej poznane. Dzieciwspólnie przypominają sobie słowa związane z kartami. Następnie nauczyciel umieszcza w każdym polu planszy jednąkartę, obrazkiem do tablicy. Każde pole ma przyporządkowaną cyfrę 1-9. Nauczyciel dzieli klasę na dwie grupy: You arenoughts./You are crosses. Pierwsza grupa wybiera pole, podając odpowiednią liczbę. Nauczyciel odwraca kartę nawskazanym polu i pyta: What’s this? Jeśli dzieci udzielą poprawnej odpowiedzi, stawiają na danym polu swój znak:krzyżyk lub kółko. � MemoryDzieci grają w tę grę w grupach 3-4 osobowych. Liczbę rozkładanych kart (mogą to być karty gotowe lub skopiowaneprzez nauczyciela i wycięte przez dzieci) zależy od poziomu znajomości języka graczy. Karty są ułożone obrazkami w dół.Zadaniem grających jest odnaleźć pary obrazków. Mogą to być rymujące się słowa, słowa o znaczeniu podobnym lubprzeciwnym, przedmioty uzupełniające się, itd. Dzieci odkrywają kolejno po dwie karty. Jeśli odkryte karty nie stanowiąpary, należy je z powrotem odwrócić i pozostawić na miejscu. Jeśli stanowią parę, gracz je zabiera, mówiąc głośno, co przedstawiają. Wygrywa ten, kto zbierze najwięcej par.� PiotruśGra ta, podobnie jak Memory, też polega na gromadzeniu kart parami. Zasadę łączenia kart w pary również można dostosować do konkretnych elementów językowych. Ciekawym rozwiązaniem jest odwrócenie reguł dotyczącychzwycięstwa: wygrywa ten, kto zostanie z kartą w ręku.

� ,,Zakrywanka“ (Listen and cover)Dzieci wycinają planszę (rys.10) według wskazówek nauczyciela. (linie przerywane oznaczają miejsce przecięcia papieru)Kiedy uczniowie zakończą czynność wycinania, zaginają części planszy we wskazanych miejscach (linia ciągła).Nauczyciel wymienia kolejno serie słów, za każdym razem modyfikując daną serię. Zmienia kolejność słów, ich liczbę i oczywiście same słowa (jedno, dwa, lub wszystkie). Dzieci wnikliwie słuchają i zakrywają te obrazki, których nauczycielnie wymienił w serii. W grę tę można grać parami lub w grupach, bez udziału nauczyciela.


(rys.10)

6.3 Propozycje gier i zabaw Gry i zabawy służą do doskonalenia różnych sprawności umysłowych, takich jak spostrzegawczość, uwaga, pamięć, umiejętność analizy i syntezy wzrokowej, zdolność porównywania i klasyfikowania. Stwarzają tym samym okazję do logicznegomyślenia. Oprócz wartości edukacyjnych niosą ze sobą również wartości wychowawcze. Uczą zdrowej rywalizacji, pracy w drużynie i umiejętności przegrywania.

Aby zabawa była dla dzieci ciekawa, powinna zawierać jak najwięcej elementów aktywizujących. Szczególnie użyteczne są zabawy w grupach o zróżnicowanym wieku i możliwościach uczestników. Stwarzają one okazję do wzajemnej pomocy i integracji.

6.3.1 Zabawy ruchowe

� Say Hello with your hand (foot, nose)!

Gra utrwalająca słownictwo dotyczące ciała

Nauczyciel wydaje kolejno polecenia.

Dzieci witają się w różny sposób. Podają sobie ręce, dotykają się stopami, łokciami lub nosami. Mówią przy tym: Hello head! Hello foot! itd.

� Now you are cars! Drive!

Gra utrwalająca wybrane czasowniki oraz tryb rozkazujący

Nauczyciel wydaje polecenia, aby dzieci wcielały się w zwierzęta i przedmioty, oraz wykonywały różne czynności. (Planes -Fly!, Balls - Bounce! Singers - sing!, Babies - Cry!) itd.

� It’s stormy! Hide!

Gra sprawdzająca zrozumienie przez dzieci określeń pogody

Dzieci ustawiają się wokół nauczyciela, tak by dobrze widziały, co za chwilę będzie robił. Nauczyciel mówi o pogodziejednocześnie pokazując, jak można gestami i ruchami ją opisać.

It’s cold - mówi kuląc się z zimna.

It’s hot - mówi wachlując się ręką.

It’s rainy - mówi udając, że trzyma parasolkę.

It’s windy - mówi chwiejąc się i osłaniając od wiatru.

It’s sunny - mówi zasłaniając oczy dłońmi przed słońcem.

It’s stormy! Hide! - mówi kucając i zakrywając rękami głowę.

W innej wersji zabawy zamiast Hide! możemy krzyknąć Run away! Wówczas dzieci słysząc to polecenie powinny uciec pod ścianę.

� A wardrobe flies!

Gra ruchowa sprawdzająca rozumienie wybranych słów.

Sprawdzamy, czy dzieci znają następujące słowa oznaczające latające zwierzęta lub przedmioty: bird, plane, bee, parrot, helicopter, rocket, balloon, kite.

Jednocześnie pytamy o to, czy mogą wymienić inne zwierzęta lub przedmioty, które nie latają, jak np. car, train, hamburger,doll, table, itd.

Następnie prosimy dzieci by udawały, że latają gdy słyszą zdanie A plane flies lub A bee flies i zatrzymywały się gdy słyszą A dollflies lub A train flies.


6.3.2 Zabawy ćwiczące spostrzegawczość i umiejętność kojarzenia

� Green tickets, please!

Gra ćwicząca spostrzegawczość dzieci, znajomość nazw kolorów i umiejętność liczenia do 6.

Przed zajeciami ustawiamy rzędy krzesełek, na każdym umieszczając kartkę z kolejną cyfrą od 1 do 6. W jednym rzędzie kartkisą zielone, w drugim czerwone, w trzecim żółte, a w czwartym niebieskie.

Rozdajemy dzieciom bileciki w czterech różnych kolorach (tych samych co karteczki na krzesłach) z odpowiednią ilościąkropek - od 1 do 6.

Gdy dzieci wejdą do sali mówimy na przykład: Yellow tickets please!

Wówczas wszystkie dzieci mające żółte bilety podchodzą do rzędu z żółtymi karteczkami i znajdują swoje miejsca po przeliczeniukropek na bilecie. Przed zajęciem miejsca mówią np. I’ve got number 5.

� A pig and a piggy bank

Gra ćwicząca rozpoznawanie znanych dzieciom przedmiotów i łączenie ich w kategorie w zależności od tego, na jaką głoskęzaczyna się słowo.

Przygotowujemy rysunki przedstawiające znane dzieciom przedmioty.

Oto propozycja zestawu 30 ilustracji

słowa zaczynające się od [p] pig, piggy bank, pencil, pear, parrot, picture

słowa zaczynające się od [k] car, cat, clock, kite, clown, carrot

słowa zaczynające się od [s] star, sock, sweet, sun, swing, sun

słowa zaczynające się od [h] hippo, hat, hamburger, head, hen, heart,

słowa zaczynające się od [d] dog, door, duck, dice, dress, doll

Grę zaczynamy od sprawdzenia, czy dzieci znają słowa, które się w niej pojawiają. Pokazując kolejne karty pytamy dzieciWhat’s this? Karty powinny być tak ułożone, by kolejno występowały te przedstawiające przedmioty, których nazwy zaczynająsię od tego samego dźwięku.

Karty z rysunkami przedstawiającymi przedmioty z zamieszczonej powyżej listy rozkładamy na podłodze. Ilość kart powinnabyć dostosowana do liczby dzieci.

Prosimy pary dzieci, by chodząc po klasie zbierały obrazki tych przedmiotów, których nazwy zaczynają się od tego samegodźwięku. Jeśli dzieci jest więcej niż 10, możemy podwoić liczbę kart i przydzielić dwóm parom ten sam dźwięk. Grę wygrywata para dzieci, która najszybciej odnajdzie wszystkie wyrazy zaczynające się od danej głoski.

� A car and a star

Gra ćwicząca rozpoznawanie rymujących się słów.

Przygotowujemy karty przedstawiające przedmioty, których nazwy się rymują. Oto propozycja zestawu 26 kart:

dog - frog, car - star, cat - hat, chair - bear, carrot - parrot, spoon - moon, head - bed, pen - hen, king - swing, cake - snake, duck- truck, lamp - stamp, flower - tower

Pokazując dzieciom kolejne karty sprawdzamy czy znają nazwy przedmiotów, które się na nich znajdują. Zwracamy uwagę na to, że każde słowo ma swoją „rymującą się parę“.

Rozdajemy karty dzieciom. Pytamy wybrane dzieci: What have you got? oczekując odpowiedzi np: I’ve got a king.

Gdy przećwiczymy już wszystkie słowa, poprośmy dzieci, by poszukały swojej pary. Gdy ją znajdą, niech podejdą do nauczycielai powiedzą np: I’ve got a spoon and I’ve got a moon.


6.3.3 Zabawy plastyczne i konstrukcyjne

� Zabawa farbą

Dzieci moczą palce w farbie, którą wcześniej nauczyciel umieszcza na kawałku tektury, po czym robią odciski na kartcepapieru. Odcisk może być jeden lub więcej. Wokół odcisku/ów uczniowie rysują linię, tak by całość przypominała jakieśzwierzę. Po wykonaniu prac, dzieci pokazują swoje zwierzątka, pytając: What’s this? Reszta zgaduje. An elephant? A pig?Yes./No.

� Zabawa plasteliną

Let’s make a zoo

Dzieci otrzymują od nauczyciela polecenie ulepienia określonych zwierząt: Make a giraffe, make an elephant, etc. Po wykonaniuprac, na hasło nauczyciela: Let’s make a zoo, dzieci kompletują ZOO, umieszczając zwierzęta w klatkach. Klatki mogą byćwykonane z książek, pudełek, klocków, itp.

Nauczyciel: There’s an elephant in the zoo. (Dziecko, które wykonało słonia, umieszcza go w ZOO). There are monkeys in theZOO. (Dzieci, które wykonały małpy, umieszczają je w ZOO)

� Zabawa klockami

Let’s build a house

Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Każda grupa otrzymuje zestaw klocków oraz zadanie do wykonania.

Nauczyciel: Build a big house. / Build a little house. / Build a big ship. / Build a little ship. / etc.

Zabawę tę można przeprowadzić także w celu utrwalenia kolorów. Każda grupa dostaje zestaw klocków z przewagą danegokoloru. Następnie nauczyciel objaśnia zadanie:

Build a blue house. / Build a red ship. / etc.

Po wykonaniu zadania, dzieci mogą przedstawić swoje prace: It’s a ship. A big ship. /It’s a ship. It’s little./ It’s a blue house.

Zabawa pamięciowa na bazie powyższego ćwiczenia:

Nauczyciel stawia zebrane prace w rzędzie. Jedno dziecko (ochotnik) opuszcza salę, bądź odwraca się plecami do nauczyciela.W tym czasie jedna praca zostaje schowana. Nauczyciel pyta: What’s missing? Dziecko udziela odpowiedzi.

� Zabawa rozsypanką

Dzieci otrzymują koperty, w których znajdują się części układanki. Zadanie polega na ułożeniu rozsypanki i określeniu, co sięna niej znajduje.

6.3.4 Zabawy przy muzyce

� Fingers - Dance!Przy akompaniamencie muzyki dzieci poruszają palcami, rękami, nogami, głową itd.

� Is this a castle or a chicken?Dzieci słuchają dwóch fragmentów Obrazków z wystawy Modesta Musorgskiego, pt. Zamek i Taniec kurcząt w skorupach. Po wysłuchaniu każdego z nich decydują, który przedstawia zamek, a który kurczęta. Podobnie można bawić się z Karnawałemzwierząt Saint-Saensa lub Czterema porami roku Vivaldiego.


6.4 Praca na lekcji

6.4.1 Organizacja lekcji

� stałe elementyLekcja powinna mieć jasny dla dzieci przebieg i zawierać stałe etapy, takie jak powitanie (hello routine) i pożegnanie (goodbyeroutine). Można do tego celu wykorzystać wierszyki lub piosenki. Dobrze jest, by dzieci śpiewając piosenkę podały sobiewkółeczku ręce. Lekcję może też zaczynać i kończyć miła maskotka, która dzieciom kojarzyć się będzie tylko z lekcjami angielskiego.

� powtórkiPonieważ jednym z najważniejszych elementów w nauce języka obcego jest ciągłe powtarzanie i cykliczne powracaniedo treści występujących na wcześniejszych etapach nauki, część każdej lekcji powinna być poświęcona powtórkom. Daje toszansę na utrwalenie materiału, a jednocześnie dzieci przekonują się, jak wiele już się nauczyły. Są z tego dumne i stanowi to dla nich motywację do dalszego wysiłku. Powtarzanie nie musi być nudnym przepytywaniem z wcześniejwprowadzanych słów czy zwrotów. Można przeprowadzać je w formie zabaw i gier, prosić, by dzieci śpiewały ulubione piosenkilub układały własne wierszyki „na kanwie“ tych, które już znają.

� równowagaPamiętajmy, że dzieci mają dużą potrzebę ruchu i nie potrafią się skupiać na dłuższe okresy czasu. Zadania, które w trakciezajęć wykonują, powinny mieć zmienny charakter. Te, które są statyczne, jak np. rysowanie czy łączenie elementów, powinnyprzeplatać się z tymi wymagającymi aktywności ruchowej (TPR). Czynności wymagające chwili namysłu (układanie elementóww logiczne sekwencje) - z ćwiczeniami relaksującymi (śpiewanie piosenki czy odgrywanie scenki).

6.4.2 Stosowanie języka ojczystego na zajęciach

Zwracając się do dzieci na lekcjach powinniśmy używać jak najwięcej języka angielskiego. Zwroty, którymi operujemy, powinnybyć jak najprostsze i często się powtarzać. Jednakże stosowanie angielskiego nie wyklucza możliwości używania językaojczystego w czasie zajęć. Możemy posłużyć się językiem polskim wtedy, gdy jest to konieczne. Przede wszystkim dlatego, że jest to wczesny etap nauki, dzieci nie potrafią jeszcze budować dłuższych wypowiedzi, ani też rozumieć bardziejskomplikowanych tekstów czy poleceń.

Jeśli osoba ucząca angielskiego ściśle współpracuje z wychowawcą grupy, pewne treści dotyczące zajęć językowych możnaprzekazać dzieciom po polsku poza lekcjami angielskiego. Dotyczy to na przykład pogadanek natury wychowawczej, które mogąodnosić się do sytuacji, tematów i tekstów, jakie pojawiły się na lekcji angielskiego. Można też przygotować dzieci do ćwiczeniapolegającego na wysłuchaniu historyjki. Jeszcze przed lekcją angielskiego wychowawca pokazuje dzieciom plakat lub książkęz obrazkami ilustrującymi wybrane opowiadanie. Prosi, by dzieci spróbowały domyślić się i skomentować, co wydarzy się w danej historyjce. Takie przygotowanie pozwoli uczniom lepiej zrozumieć tekst nagrania, które usłyszą na lekcji angielskiego.

6.4.3 Korygowanie błędów w czasie lekcji

We wczesnym etapie nauki języka obcego dzieci popełniają liczne błędy. Pamiętajmy, że jest to całkowicie normalne.Nauczyciel słysząc błędy uczniów powinien wnioskować, co sprawia im największe kłopoty i w umiejętny sposób prowadzićdo wyeliminowania najczęściej pojawiających się błędów. Nie zawsze musi to oznaczać natychmiastowe poprawianie ucznia,zwłaszcza jeśli dziecko mówi wierszyk lub śpiewa piosenkę. Pamiętajmy, że najważniejszym celem nauki jest przekonanieucznia, że język to przede wszystkim środek komunikacji. Jeśli więc dziecko odważy się mówić, nie stresujmy go niepotrzebnie.Chwalmy za najdrobniejsze nawet osiągnięcia, motywując do pracy. Poprawiajmy w sposób dyskretny, używając błędniewymówionego czy źle użytego słowa w innym kontekście. Jeśli więc dziecko powie I’m like bananas, powtórzmy I like bananastoo.

6.4.4 Formy pracy

� praca z całą grupą

Praca z całą grupą umożliwia organizowanie zadań polegających na reagowaniu całym ciałem, chóralnym odtwarzaniupiosenek i wierszyków oraz gier i zabaw pozbawionych czynnika rywalizacji. Sprzyja ona początkowym etapom przyswajaniadanego materiału językowego i pozytywnie motywuje dzieci, które boją się samodzielnych działań i indywidualnych wystąpień.

� praca w drużynach

Tę formę pracy stosuje się w ramach gier rywalizacyjnych (n.p. noughts and crosses). Dzięki niej dzieci uczą się współpracy w zespole, zasad pozytywnego współzawodnictwa, a także zdobywają umiejętność znoszenia porażki.


� praca w grupach

Organizując pracę w grupach kilkuosobowych, możemy przeprowadzić takie zadania, jak gry planszowe, gry w karty, zabawykonstrukcyjne i plastyczne, przygotowywanie mini-scenek, projects, itp. Ta forma pracy uczy dzieci funkcjonowania w grupie,dzielenia się pomysłami, przestrzegania zasad współpracy i rywalizacji. Ponadto, działając w grupie, dziecko czuje siępewniejsze i bezpieczniejsze.

� praca w parach

Praca w parach stwarza okazje do organizowania ćwiczeń typu role plays, polegających na odgrywaniu krótkich scenek i dialogów.

� praca indywidualna

Praca indywidualna, to zazwyczaj praca związana z wypełnianiem różnych ćwiczeń w podręczniku lub na kartkach rozdanychprzez nauczyciela (rysowanie, kolorowanie, uzupełnianie, łączenie, itp). Jest to forma pracy, która idealnie nadaje się do utrwalania i testowania umiejętności uczniów.

6.5 Przykładowy scenariusz cyklu dwulekcyjnego

6.5.1 Scenariusz lekcji bez podręcznika

Lekcja 1

Poziom: PoczątkującyTemat: OwoceCzas: 30 minFunkcje i umiejętności: nazywanie owoców, reagowanie na poleceniaStruktury gramatyczne: liczba pojedyncza i mnoga rzeczowników, tryb rozkazujący

Przebieg lekcji Pomoce dydaktyczne Cele w nauczaniu zintegrowanym

1. Rozpoczęcie (Hello Routine)

Nauczyciel i dzieci siadają na podłodze, w kręgu. kukiełka/ � ćwiczenie funkcji Nauczyciel zakłada na dłoń kukiełkę. Kukiełka (Eddie) maskotka pozdrawiania się i uprzejmegowita się z dziećmi i pyta o ich samopoczucie: zwracania się do innychHello! What’s your name? How are you? � kształtowanie życzliwych postaw Dzieci odpowiadają: Hi, Eddie. I’m Tom. I’m fine. wobec innych Następnie każdy uczeń wita się z osobami najbliżej � wyrabianie śmiałościniego siedzącymi: Hello. w spontanicznym wypowiadaniu sięPowitaniu może towarzyszyć uścisk dłoni.

2. Wprowadzenie materiału leksykalnego

Nauczyciel zaczyna rysować na tablicy żółtą tablica i kreda � zapoznanie dzieci z nowymkredą banana. Nie ukończywszy rysunku, pyta: (w kolorze żółtym, materiałem leksykalnymWhat’s this? i pozwala dzieciom odpowiedzieć zielonym, czerwonym � nauczenie poprawnej wymowyw języku polskim. Kończy rysunek, po czym głośno i pomarańczowym) nowych słówi wyraźnie nazywa owoc: It’s a banana. W podobny � kształtowanie umiejętności sposób prezentuje pozostałe słowa: pear (rysuje zieloną dostrzegania różnic między kredą), apple (rysuje czerwoną kredą), orange przedmiotami(rysuje pomarańczową kredą). � kształtowanie umiejętności

wnioskowaniaPo wykonaniu i nazwaniu wszystkich rysunków � utrwalenie słownictwa poznanegonauczyciel wskazuje pojedyncze owoce i pyta o ich kolor: wcześniejWhat colour is the pear? What colour is the banana?, etc.


3. Utrwalanie słownictwaĆwiczenie sprawności słuchania

Nauczyciel kolejno wyjmuje z koszyka owoce, owoce: jabłko, � kształtowanie umiejętnościwspólnie z dziećmi przypomina sobie nazwy czterech gruszka,banan, rozumienia i reagowaniaz nich i wprowadza nazwę piątego: lemon. pomarańcza, cytryna na poleceniaNastępnie dzieli grupę dzieci na pięć mniejszych grup. � rozwijanie sprawności ruchowejPrzed każdą grupą kładzie odpowiedni owoc i mówi: � utrwalenie poznanego słownictwaYou are bananas./ You are oranges./ You are lemons. itd.Następnie nauczyciel wydaje polecenia poszczególnym grupom, pokazując czynności: Oranges, jump! (skacze) /Lemons, dance! (tańczy)/ Apples, sit down! (siada)/etc. Dzieci w grupach przedstawiających wymieniony gatunek owoców wykonują każde polecenie tak długo, aż otrzymają następne.

4. Utrwalanie słownictwaĆwiczenie sprawności mówienia

Nauczyciel wzywa do siebie ochotnika, przewiązuje owoce � kształtowanie wrażliwości węchowejmu oczy chustką. Przekraja wybrany owoc, tak by chustka i umiejętności rozpoznawania orazjego zapach był łatwiej wyczuwalny i pozwala dziecku rozróżniania przedmiotów powąchać. Uczeń próbuje zgadnąć, jaki to owoc. na podstawie jednej cechyJeśli nie potrafi przypomnieć sobie nazwy angielskiej, � ćwiczenie funkcji nazywaniamoże użyć polskiej, a pozostałe dzieci (lub sam owocównauczyciel) przypominają mu angielskie słowo.

5. Zakończenie (Bye Routine)

Nauczyciel włącza nagranie piosenki: kaseta � ćwiczenie funkcji żegnania sięBye bye magnetofon � rozwijanie wrażliwości muzyczneIt’s time to go! kukiełkaBye byeIt’s time to go!Dzieci słuchają nagrania i starają się śpiewać.Następnie nauczyciel zakłada na dłoń kukiełkę. Eddie żegna się z dziećmi: Bye, bye!Dzieci odpowiadają: Bye, bye Eddie.


6.5.2 Scenariusz lekcji z podręcznikiem

Scenariusz został przygotowany na podstawie podręcznika Here Comes Minibus wydawnictwa Macmillan Heinemann ELT.

Lekcja 2

Poziom: PoczątkującyTemat: OwoceCzas: 30 minFunkcje i umiejętności: nazywanie owoców, reagowanie na poleceniaStruktury gramatyczne: liczba pojedyncza i mnoga rzeczowników tryb rozkazujący

Przebieg lekcji Pomoce dydaktyczne Cele w nauczaniu zintegrowanym

1. Rozpoczęcie (Hello Routine)

Nauczyciel zakłada na dłoń kukiełkę. kukiełka / maskotka � ćwiczenie funkcji pozdrawiania sięKukiełka wita się z dziećmi: � powtórzenie poznanego wcześniejEddie do dzieci (nauczyciel zmienionym głosem): słownictwaOrange, yellow � kształcenie sprawności słuchaniaGreen and red i mówieniaHello, childrenNauczyciel macha do Eddiego i podpowiada dzieciom, co mają powiedzieć:Hello, Ed.Nauczyciel gestem sugeruje, by dzieci powtórzyły pozdrowienie. Dzieci:Hello, Ed.Eddie ponownie wita się z dziećmi recytując wierszyk. Tym razem uczniowie od razu odpowiadająna jego pozdrowienie.

2. Prezentacja piosenki

Nauczyciel pisze na tablicy liczbę 27 i mówi: magnetofon � utrwalenie słownictwa wcześniejOpen your books at page 27. kaseta poznanegoTrzyma wysoko książkę otwartą na stronie 27 podręcznik � ćwiczenie sprawności słuchaniai wskazuje palcem rysunek. Rysunek przedstawia i mówieniadzieci tworzące łuk. Nauczyciel pokazuje ich koszulki � kształcenie umiejętności rozumienia i pyta: What’s this? poleceń i reagowania na nieDzieci odpowiadają: (An) orange. / (A) lemon. � ćwiczenie spostrzegawczościNauczyciel wskazuje kolejno owoce znajdujące się � kształcenie wrażliwości słuchowejna obrazku i mówi: i wyczucia rytmu i rymuPoint to the orange./ Point to the apple. � wprowadzenie aspektu kulturowegoDzieci wskazują owoce w książce. (informacja o tradycyjnej piosenceNauczyciel mówi: Listen i włącza nagranie piosenki: wykorzystywanej w czasie zabawy)Oranges and lemonsSay the bells of St. Clement’sBananas and pearsSay the bells of St Clair’sNauczyciel prosi, by dzieci wysłuchały piosenki jeszcze raz: Listen again (pokazuje ucho), a w czasiesłuchania wystukiwały rytm: Tap the rythm

(stuka rytmicznie w stolik). Dzieci słuchają nagrania ponownie i razem z nauczycielem wystukują rytm piosenki. Nauczyciel tłumaczy w języku ojczystym, że jest to tradycyjna piosenka, którą śpiewa się w czasie zabawy.


3. Wykonanie piosenki

Nauczyciel prosi dwóch ochotników do siebie i mówi: magnetofon � kształtowanie umiejętności Make an arch. Dzieci stają nasprzeciw siebie, podnoszą kaseta rozumienia przekazu werbalnegoręce tak, by stworzyły łuk: dłonie jednego dziecka na podstawie obserwacji ruchu dotykają dłoni drugiego. Nauczyciel szepcze dzieciom ciała, gestu i mimikina ucho: You are ,,oranges’’/ You are ,,lemons’’. � ćwiczenie umiejętnościIlustrując słowa odpowiednimi gestami, nauczyciel prosi, reagowania na poleceniaby reszta klasy ustawiła się w kółku i chwyciła się za ręce: � ćwiczenie wrażliwości słuchowejStand up (podnosi dłonie). Come to me. (Dłońmi zaprasza � ćwiczenie sprawności mówieniado siebie). Form a circle (rysuje w powietrzu krąg i pomaga � uczenie poprawnej wymowy dzieciom ustawić się). Hold your hands (kiedy już wszyscy � ćwiczenie funkcji nazywania stoją w kole, chwyta dwoje dzieci za ręce). owocówNauczyciel mówi: Listen, say the rhyme and go round. Włącza nagranie, zaczyna głośno śpiewać piosenkę i pomaga dzieciom ruszyć z miejsca. Dzieci słuchają nagrania, starają się śpiewać i chodzą w kółeczku, przechodząc pod łukiem.Nauczyciel staje przy uczniach tworzących łuk i na słowa St Clair’s pomaga im opuścić ręce, tak by uwięzić dziecko, które właśnie przechodziło pod łukiem. Następnie szeptem pyta ,,więźnia“: Oranges or lemons? Dziecko wybiera sobie owoce i szeptem odpowiada: Oranges. Nauczyciel mówi: Stand here i ruchem głowy wskazuje, że dziecko ma stanąć za jednym z uczniów tworzących łuk (za tym, który reprezentuje oranges.) Dzieci powtarzają procedurę. Po obu stronach ,,łuku“ zbiera się coraz więcej uczniów. Nauczyciel pomaga dzieciom, lecz stopniowo się wycofuje.

4. Praca z książką

Nauczyciel ilustrując polecenia gestami, prosi, by dzieci podręcznik � kształtowanie umiejętnościpodeszły do stolików, usiadły, otworzyły podręczniki ołówek rozumienia przekazu werbalnegoi wzięły ołówki: Go to your tables/desks (podchodzi na podstawie obserwacji ruchudo stoliczka). Sit down (siada). Open your books at page 28 ciała i gestu(na tablicy pisze dużymi cyframi numer strony, otwiera � ćwiczenie umiejętności rozumieniaksiążkę na tej stronie i pokazuje ją dzieciom). poleceniaTake pencils. (bierze ołówek). � rozwijanie umiejętności Wskazując pierwszy koszyk, mówi: Draw a banana. plastycznych(ołówkiem rysuje banana w pierwszym koszyku). Wskazuje następny (lecz już nie rysuje) i mówi: Draw a pear. Dzieci słuchają poleceń nauczyciela i rysują owoce w kolejnych koszyczkach.

5. Zakończenie (Bye Routine)

Nauczyciel zakłada na dłoń kukiełkę i żegna się kukiełka � ćwiczenie funkcji żegnania sięz dziećmi wierszykiem: � kształtowanie wyczucia rytmu i rymuEddie:Orange, yellowGreen and redGoodbye, childrenDzieci machają: Goodbye, Ed.


6.6 Scenariusz sztuki

The Pretty Princess(by Joanna Zarańska)

Osoby:Princess Rose

KingQueenMan 1Man 2

Courtier 1Courtier 2Messenger

Artist 1Artist 2Artist 3 Singers

Na scenie siedzą król i królowa. Wbiega księżniczka i wita się z rodzicami grzecznie dygając.

P: Good morning, mummy! Good morning, daddy!

K, Q: Good morning, Rose!

R: How are you, daddy?

K: I’m fine, Rose.

R: How are you, mummy?

Q: I’m great.

R: And I am angry (księżniczka tupie nogą).

R: I want a picture!

K: Q: A picture? What picture?

R: A picture of Princess Rose!

Na scenę wchodzi posłaniec (messenger) z rulonem papieru. Razem z nim wchodzą pozostali aktorzy i otaczają go z zaintere-sowaniem. Posłaniec udaje, że czyta obwieszczenie.

Messenger: The king and queen want a picture!

Man 1: A picture? What picture?

Man 2: Be quiet! Listen!

Messenger: The king and queen want a picture! A picture of Princess Rose.

Artist 1 : What’s the reward?

Messenger: An apple.

Artist 2: An apple? What apple?

Messenger: A golden apple

Artist 3: Is it big?

Messenger: It’s very big.

Artist 1: Is it tasty?

Messenger: It’s very tasty.

Dworzanin (Courtier 1) zaprasza artystów, aby podeszli do tablicy, na której znajdują się trzy arkusze papieru (co najmniej A-3).Wręcza im trzy grube flamastry.

Courtier 1: Come here, please. Here’s some paper.


Courtier 2: And here are some markers. Now you can draw.

Artyści podchodzą do tablicy i rysują portret księżniczki (wcześniej dobrze jest zaznaczyć lekko ołówkiem kontury głowy i miejscaw których narysować trzeba oczy, nos i usta. Wtedy łatwiej będzie dopasować odpowiednie części twarzy po pocięciu arkuszy)Król wstaje i wzywa chór, by zaśpiewał. Na miejsce króla, na jego tronie siada w tym czasie książniczka.

K: Singers!

Wszyscy aktorzy podbiegają do króla, ustawiają się w grupce i mówią:

Singers: Yes, your majesty!

K: Sing for the princess.

Król dyryguje chórem.

Singers: One pretty mouthOne pretty noseThis is a pictureOf princess Rose

Two little earsTwo little eyesThe princess is prettyThe princess is wise

One pretty mouthOne pretty noseThis is a pictureof Princess Rose

Królowa wstaje i podchodzi do artystów.

Q: Are your pictures ready?

Artists: Yes, your Majesty.

Księżniczka wstaje i podchodzi do tablicy, by obejrzeć portrety. Niezadowolona tupie podchodząc do kolejnych portretów.

R: Oh no! It’s not my hair! I don’t like it!Oh no! It’s not my nose! I don’t like it!Oh no! It’s not my mouth! I don’t like it!

Dworzanie (Courtier 1 i Courtier 2) podchodzą do tablicy, zdejmują portrety, tną każdy z nich na trzy części, a następnie wybie-rając z każdego jeden element (włosy, nos, usta) sklejają je tak, by tworzyły całość i umieszczają przy pomocy blu-taca na tablicy.Królowa zbliża się do tablicy.

Q: Now, Rose. Do you like it?

R: Yes, mummy. I do.

Do artystów podbiega dworzanin z talerzem, na którym znajdują się trzy złote jabłka (jabłka można pomalować na złoto farbą w spray’u).

Courtier 1: Here is the reward!

Artist 1: Is it for me?



K: It’s for you and for you and for you! You are all great!

Q: Here are your golden apples!

Artists: Thank you, your Majesty!

Wszyscy aktorzy ustawiają się w rzędzie twarzą do publiczności i kłaniają się. Śpiewają jeszcze raz piosenkę o księżniczce, kłaniająsię ponownie i opuszczają scenę.


7. Przykładowy rozkład materiału na dwa lata, opracowany na podstawie podręcznika Here Comes Minibus

Część pierwsza

Obszary tematyczne

1. Przyjaciele

2. Rodzina

3. Środowisko naturalne

Obszary leksykalne

� Pozdrowienia � Kolory� Czasowniki:

listen, look .

� Pozdrowienia� Członkowie

rodziny (mummy, daddy, grandma, grandpa, dog)

� Czasowniki: come in, stand up, sit down

� Kolory

� Rzeczowniki związane ze środowiskiem naturalnym: sun, moon, sky, tree

� Kolory� Przymiotniki

związane ze stanami emocjonalnymi: happy/sad

� Zwroty grzecznościowe:please, thank you

� Czasowniki:give, love

Funkcje i sytuacje

� Witanie się i żegnanie

� Przedstawianie siebie i innych

� Określanie koloru� Reagowanie na

polecenia

� Pozdrawianie i żegnanie się

� Nazywanie członków rodziny

� Określanie koloru� Reagowanie na

polecenia

� Nazywanie elementów środowiska naturalnego

� Proszenie o podanie przedmiotów i dziękowanie

� Reagowanie na polecenia

� Informowanie o stanach emocjonalnych

� Wyrażanie uczuć� Określanie koloru

Struktury

� To be: What’s your name? I’m ......Who’s this? It’s

� Tryb rozkazujący:Look, Listen,Point to ...

� Zaimki osobowe:I, you.

� Zaimek dzierżawczy:your

� To be:My name is ...This is ...How are you? I’m fine, thank you.

� Tryb rozkazujący:Come in, Stand up,Sit down

� Liczba pojedynczarzeczowników

� Zaimek dzierżawczy: my� Zaimek wskazujący:

this� Tryb rozkazujący:

Please, give me� To be: What’s this?

I’m happy/sad.� wyrażenie: I love

Aspekty wychowawcze

� Kształtowanienawyku pozdrawiania się i kulturalnegozwracania się doinnych

� Kształtowanie nawyku pozdrawiania się i kulturalnego zwracania się do innych

� Podkreślanie przynależności do rodziny

� Kształtowanie szacunku wobecczłonków rodziny i osób starszych

� Kształtowanie nawyku kulturalnego zwracania się do innych (użycie słowa please)

� Kształcenie umiejętności akceptacji siebie

� Podkreślanie roli środowiska naturalnego i rozbudzanie poczucia odpowie-dzialności za nie


4. Zakupy

5. Nauka

6. Tradycyjna bajka

7. Święta BożegoNarodzenia

� Owoce: apple(s), lemon(s),orange(s), banana(s)

� Liczebniki:1-6

� Kolory� Zwrot

grzecznościowy:Here you are

� Czasowniki:like, jump,clap, open, close

� Przybory szkolne: pen, pencil, book,

schoolbag� Zabawki:

teddy bear, ball, doll, cat� Czasownik:

have

� Utrwalenie słownictwa dotyczącego rodziny

� słownictwo związane z bajką: �

rzeczownik:onion

� przymiotniki: big, nice, hot

� czasowniki: help, pull out, hold

� Słownictwo związane ze świętami: Father Christmas, Christmas tree, cracker,card, present, box, snow, snowman,bell

� Zabawki: train, clown,plane, house, game, drum

� Pory roku: autumn, winter

� Nazywanie owoców

� Określanie koloru� Kupowanie i

sprzedawanie� Proszenie i

dziękowanie � Liczenie

i stosowanie liczb 1-6

� Wyrażanie upodobań

� Nazywanie przyborów szkolnych i zabawek

� Proszenie i dziękowanie (Give me ..., please, Come in, please,Thank you)

� Odpowiadanie na pytania dotyczące przynależności rzeczy (Is it your pen? Have you gota ball?)

� Wypełnianie i wydawanie poleceń

� Określanie cechprzedmiotów: It’s nice and hot.

� Nazywanie osób i rzeczy

� Składanie życzeń okolicznościowych:Merry Christmas,Happy New Year

� Nazywanie przedmiotów i osób związanych

ze Świętami Bożego Narodzenia

� Nazywanie pór roku

� Tryb rozkazujący: Open the door, Close the door Jump, Clap your hands

� Liczba mnoga rzeczowników

� Wyrażenia:Let’s eat...Two apples, please.Here you are.Thank you.I like...

� To be: It’s late

� Tryb rozkazujący:Put your ...in your ...

� To have:Have you got?Yes/No

� Przysłówki: late, quick

� Przyimek in� Zaimek osobowy:

she � Zaimek dzierżawczy:

her

� Zaimek osobowy: he

� Tryb rozkazujący:Help, Hold,Go, Stir, Cut

� Przyimekunder

� Tryb rozkazujący: Make...

� Uczenie uprzejmegozwracania siędo innych

� Uczenie nawykówzdrowego odżywiania się

� Kształtowanienawyku poszanowania przedmiotów własnych i cudzych

� Uczenie uprzejmego zwracania się do innych

� Kształtowanieprawidłowych postaw moralnych

(potrzeby pomagania innym)

� Kształtowanie zainteresowanialiteraturą

� Kształtowanieumiejętności współdziałania

� Kształtowanie tolerancji wobecinnych kultur i obyczajów

� Kształtowanie potrzeby sprawiania przyjemności innym


Część druga

Obszary tematyczne

1. Czynności codzienne

2. Gry i zabawy

Obszary leksykalne

� Czasowniki oznaczające czynności codzienne:wake up, get up, have a shower, have breakfast, go to school

� Nazwy posiłków� Nazwy przyborów

szkolnych� Kolory� Liczby 1-9� Dni tygodnia� Zwroty

grzecznościowe

� Nazwy części ciała:head, nose, eyes, hand, leg, foot, toes

� Przymiotniki opisujące wygląd ciała:tall, short big, small

� Liczebniki 1-10� Czasowniki

związane z grami i zabawami:play, hide, catch, stamp, turn around, start, stop

Funkcjei sytuacje

� Przedstawianie się� Witanie się

i żegnanie� Mówienie o

czynnościachcodziennych

� Wydawanie i wypełnianie poleceń

� Opisywanie wyglądu

� Określanie wieku� Liczenie

i stosowanie liczb od 1 do 10

� Porozumiewanie się w czasie gry

Struktury

� Tryb rozkazujący: Stand up, Sit down, Wake up, Go to school

� To be:How are you? What’s your name?

� Present Simple

� To be:Is it...?It’s big/small,I’m tall,How old are you?It’s your/my turn,

� Wyrażenia:Let’s I can see ...

� Tryb rozkazujący Touch your..., Move your ...

� Liczba mnoga rzeczowników

aspekty wychowawcze

� Kształtowanie nawykówzdrowego trybu życia

� Kształtowanienawyków związanych z higieną osobistą

� Uczenie respektowania zasad gry

� Aktywne uczestnictwow odgrywaniu ról

� Uczenie tolerancji

8. Święta Wielkanocne

� Słownictwozwiązane zeświętem:Easter egg, bunny, chick, flower, chocolate

� Pory roku: spring, summer

� Składanie życzeń okolicznościowych: Happy Easter

� nazywanie przedmiotów związanych ze Świętami Wielkanocy

� Nazywanie pór roku

� wyrażenia:Let’s ...How many ... are there?

� Kształtowanie tolerancji wobec innych kultur i obyczajów


3. Jedzenie

4. Mój pokój

5. Dzikie zwierzętaPrzyroda

6. Tradycyjna bajka

� Nazwy produktów żywnościowych: onion, cheese, ham, tomato,olives,orange,lemon, apple, pizza

Nazwy zabawek: plane, car, ball, doll, helicopter

� Nazwy mebli:table, shelf, chair,bed

� Nazwy kolorów� Liczebniki 1-10

� Nazwy dzikich zwierząt:lion, snake,monkey,hippo

� Przymiotniki opisującewielkość:big, little

� Nazwy ubrań: trousers, skirt, T-shirt, socks, shoes

� Nazwy postaci z bajek: king, queen, prince

� Czasowniki związane zubieraniem się:put on, take off

� Czasowniki oznaczające czynności codzienne

� Kolory

� Opisywanieproduktów żywnościowych

� Opisywanie czynności związanych z przygotowywaniem

posiłku� Określanie ilości

i smaku

� Opisywanie zabawek

� Opisywanie położenia przedmiotów

� Wydawanie i wypełnianie poleceń

� Prośba o zrobienieczegoś

� Identyfikowanie zwierząt i opisywanie ich wyglądu

� Porównywanie zwierząt

� Liczenie zwierząt� Kupowanie biletu

do Zoo� Mówienie o

upodobaniach

� Opowiadanie legendy

� Udział w grze� Mówienie o

czynnościachcodziennych

� Uczenie się przepisów drogowych (światła uliczne)

� To be:There is/are

� Present Continuous� Present Simple� Tryb rozkazujący:

Make, Put, Add� Zaimek osbowy

they � Wyrażenie:

Here you are� Przyimek on� Psrzysłówek: lots

of....

� To be: There is/are It’s a ball,It’s highs

� Tryb rozkazujący:Put ... in ...,Do the jive

� Have/has got� Przyimki:

in, on, for� Wyrażesnia:

What a mess!Quick!

� To be: It’s a monkey.It’s bigHere it is

� Liczba mnogarzeczowników

� Tryb rozkazujący:Go, Look for.., Help,

Run away� Zaimek pytajny

where� wyrażenia:

I like/I don’t like

� Tryb rozkazujący:Put on your ...Take off your...

� Present Continuous� Present Simple

� Wspólne przygotowywanie posiłku

� Kształtowanienawyku zdrowegoodżywiania się

� Uczenie właściwego zachowania przy stole

� Uczenie prawdomówności

� Uczenie dbałości o porządek

� Uczenie szacunku do miejsca zamieszkania

� Kształtowanie troski o najbliższe otoczenie

� Uwrażliwianie na potrzeby innych

� Kształtowanie nawyku pomaganiainnym

� Kształtowanietroski o zwierzęta i ich środowisko


� Uczenie respektowania zasadgry w karty

� Uczenie prawdomówności i skromności

� Kształtowanie nawyku odpowiedniego ubierania się


8. Ocena pracy i osiągnięć ucznia8.1 Ocena globalnaWarto, by nauczyciel, który zwykle uczy wiele grup miał do dyspozycji arkusz ułatwiający mu zapisywanie osiągnięć swoichuczniów. W pracy najmłodszych oceniami zrówno efekty ściśle językowe (liczba zapamiętanych słów i zwrotów, wymowa czyprawidłowość wypowiedzi) jak i elementy pozajęzykowe (umiejętność słuchania i wykonywania poleceń, pracy w parach i w grupach, chęć niesienia pomocy innym, itd).

Autorzy niektórych kursów języka angielskiego dla dzieci umieszczają w książce dla nauczyciela arkusze ewaluacyjnedostosowane do materiałów kursowych. Arkusz taki znajdziemy na przykład w kursie Here Comes Minibus. Autorki tegopodręcznika proponują zastosowanie trzech kolorów symbolizujących trzy poziomy osiągnięć dziecka: zielony dla poziomubardzo dobrego, pomarańczowy dla średniego i czerwony dla najniższego.

Autorki niniejszego programu proponują uwzględnienie w arkuszu ewaluacyjnym następujących punktów:

Umiejętności językowe

Dziecko umie:

� pytać innych o to, jak się nazywają

� przedstawiać siebie i innych

� witać się i żegnać

� zadawać zwyczajowe pytanie How are you?

� odpowiadać na pytanie How are you?

� dziękować za coś

� pytać o kolory przedmiotów i określać je

� zadawać pytania o ilość/liczbę i ją określać

� liczyć do 10

� prosić o przedmioty

� mówić o tym, co lubi a czego nie lubi

� pytać o to, gdzie coś się znajduje

7. Tradycyjne święto angielskie Bonfire Night

8. Święta w Polsce w innych krajach

� Słownictwo związane ze świętem Guy’a Fawkes’a:bonfire, fireworks,

sausages, baked potatoes

� Nazwy części ciała� Nazwy ubrań� Liczebniki 1-10� Kolory

� Nazwy postaci fikcyjnych: witch, king, queen, clown, monster

� Kolory� Liczby

� Opisywanie zwyczajów związanychze świętemGuy’a Fawkes’a

� Porównywanie różnych zwyczajów ludowych związanych z ogniem

� Nauka tańca� Wykonywanie maski� Pytanie o

przynależnośćWhose ... is this?

� To be: Whose ... is this?

� Present Continuous� Present Simple� Tryb rozkazujący:

Touch/Don’t touch

� Tryb rozkazujący: Put your handin/out

� Wyrażenie: Let’s play/dance

� Zwrócenie uwagi na aspekt bezpieczeństwa w obchodzeniu sięz ogniem


� Budzenie zainteresowania zwyczajami i tradycjami świątecznymiinnych krajów


� określać położenie przedmiotów

� określać proste cechy przedmiotów

� nazywać proste czynności

� opowiadać proste historyjki na podstawie obrazków

Dziecko zna:

� liczby 1-10

� przymiotniki

� nazwy: kolorówzabawekzwierzątczłonków rodzinyproduktów spożywczychwarunków pogodowychczynnościczęści ciałapar rymujących się wyrazówubrańsprzętów domowychprzedmiotów używanych w szkolezawodówśrodków transportukształtówinstrumentów muzycznychpostaci bajkowych

Umiejętności pozajęzykowe

Dziecko umie:

� skupić uwagę na dłuższy okres czasu

� poprawnie reagować na proste polecenia nauczyciela

� łączyć ze sobą elementy w sposób logiczny

� słuchając wskazywać odpowiednie obrazki

� bawić się w parach

� bawić się w grupie

� rozpoznawać rytm i melodię

� tworzyć logiczne ciągi

� publicznie coś zaprezentować

� grać w grę respektując jej zasady

Powyższe punkty nauczyciel układa według treści pojawiających się na zajęciach z języka angielskiego i sposobu prowadzenia zajęć.

Sposób zaznaczania, w jakim stopniu dziecko opanowało daną sprawność, ile zna już słów czy wyrażeń może być bardzoróżny. Jeśli nauczyciel używa arkusza do przekazywania informacji o dzieciach, radzimy zastosować system, który nie będziezbyt ostro dzielił dzieci pod względem umiejętności. W kontaktach z rodzicami najlepiej jest stosować tak zwaną ocenęopisową, ujmując w niej wszystkie istotne elementy i podkreślając jak najsilniej osiągnięcia dziecka.



Oto przykład oceny opisowej:

Ania chętnie uczestniczy w lekcjach angielskiego. Umie już witać się i żegnać po angielsku. Czasem ma kłopoty w skupieniu się i wtedy czuje się trochę zagubiona. Bardzo lubi śpiewać i grać w gry ruchowe. Doskonale radzi sobie z zapamiętywaniemkrótkich rymowanek. Ma kłopoty z samodzielną pracą, lecz doskonale czuje się w zespole. Ania ma trudności w zrozumieniuniektórych poleceń nauczyciela. Zbyt szybko się zniechęca, gdy coś jej się nie udaje. Nie zawsze potrafi poprawnie powtórzyćwypowiedź nauczyciela, zwłaszcza gdy jest ona nieco dłuższa. Byłoby dobrze, gdyby Ania słuchała w domu kasety z nagraniamitekstów z książki.

8.2 Ocena w czasie zajęć

Dziecko pięcio- i sześcioletnie czerpie motywację do nauki języka przede wszystkim z samych zajęć, jeśli są one wystarczającoatrakcyjne. Dodatkową zachętę do pracy może stanowić nagroda. Nauczyciel nie powinien jednak wynagradzać dzieci za ichosiągnięcia, lecz za wysiłek. Dzięki temu uczniowie, którym nauka sprawia trudności, mają szansę czuć się docenieni. Pozatym, warto pamiętać, że o wiele cenniejszy od samej nagrody jest dla dziecka fakt, że na nią zasłużyło, że jego starania zostałydostrzeżone.

Decydując się na formę wynagrodzenia, nauczyciel może mieć na uwadze zamiłowanie dzieci do kolekcjonowania różnychprzedmiotów. Doskonałą nagrodą za wysiłki przedszkolaka może być stempelek z uśmiechniętą buźką. Tuż przed końcemkażdej lekcji, nauczyciel przystawia stempel w specjalnym zeszycie lub podręczniku tym dzieciom, które wyróżniały sięaktywnością w czasie zajęć. W miarę upływu czasu i przy odpowiednich staraniach, dzieci gromadzą coraz więcej buziek. Pod koniec semestru każdy uczeń otrzymuje dyplom (My English Certificate), zaś osoby, które zgromadziły najwięcej buziek -specjalne wyróżnienie (medal, znaczek, książeczkę, maskotkę, itp.).

Bibliografia:

James Asher, Learning Another Language Through Action, Sky Oaks Publications 1988

Halina Bednarczyk, Maria Królica, Maria Anna Maciąg, Program edukacji przedszkolnej dla dzieci od 3 do 6 lat.Świat przedszkolaka, Juka, Warszawa 2000.

Zofia Bogdanowicz, Zabawy dydaktyczne dla przedszkoli, WSiP, Warszawa 1990

Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, nr 2, Warszawa 2000.

Howard Gardner, Frames of Mind, The Theory of Multiple Intelligences, 1983

Hanna Komorowska, Metodyka nauczania języków obcych,

Anna Łada-Grodzicka, Program wychowania przedszkolnego XXI wieku, WSiP SA, Warszawa 2000.

Arkadiusz Mędela, Ilona Studzińska, Program nauczania języka angielskiego, Kurs dla klas 1-3 szkoły podstawowej, Macmillan Polska Sp. z o.o., Warszawa 2000

Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży, red.M. Żebrowska, PWN, Warszawa 1977

Wendy A. Scott, Lisbeth H. Ytreberg, Teaching English to Children, Longman, UK 1994.

David Vale, Anne Feunteun, Teaching Children English, CUP, UK 199

Kazimiera Wlaźnik, Wychowanie fizyczne w przedszkolu, Juka, Warszawa 1999.



Documents

Program Nauczania Przedszkole