pravni režim i korišćenje javnih piteva,A 1-2,Milan Marijanović,Radiša Marković,Stefan Ristić

UNIVERZITET ISTOČNO SARAJEVO

SAOBRAĆAJNI FAKULTET DOBOJ

SEMINARSKI RAD

Pravni režim i korišćenje javnih puteva

Predmet : Saobraćajno pravo Studenti: Milan Marijanović

Profesor : Dr Dragan Jovanović Radiša Marković

Mr Brankica Popović Stefan Ristić

2

Pravni režim i korištenje javnih puteva

SADRŽAJ:

UVOD....................................................................................................................................3

I PUTEVI...........................................................................................................4

1.1.Pojam puta......................................................................................................................4

1.2. Pravni nastanak i prestanak javnog puta................................................5

1.3.Vrste puteva....................................................................................................................5

1.4.Pravni režim javnog puta..........................................................................7

1.5.Korišćenje javnih puteva...............................................................................................8

1.6. Upravljanje i održavanje javnih puteva................................................10

1.7. Saobraćajna signalizacija............................................................................................11

1.8. Odgovornosti za štete na putu i štete zbog stanja puta.........................12

ZAKLJUČAK.....................................................................................................................13

Literatura.........................................................................................................14

3


UVOD

U ovom seminarskm radu pokušat će mo da razmotrimo situaciju o temi pravnog režima i

korištenja javnih puteva.Da bi smo to na što lakši način učinili,pozabavit će mo se malo i oko

toga šta je javni put,odnosno put uopšteno,takodje o pravnom nastanku i prestanku javnog

puta,kao i o vrsti puteva i njihovom održavanju i još nekim temam koje su bitne da što bolje

shvatimo i objasnimo zadatu temu.Veoma je važno da istaknemo da se javni put donosi na

osnovu pravnog akta , a i njegov prestanak se takođe donosi pravnim aktom.zato će mo se

pozabaviti svim time što je potrebno za proglašavanje javnog puta u daljim izlaganjima.

4


I PUTEVI

1.1.Pojam puta

Putevi su osnova na kojoj se odvija saobraćaj. Da bi nam koristili oni se moraju

projektovati,izgrađivati,opremati i održavati,tako da odgovaraju svojoj svrsi i bezbijednosti

saobraćaja koji se na njima odvija. Veoma je bitno da se odredi koja se to površina smatra

putem.Tako da od te površine koja je odredjena kao put zavisi da li će se na njoj vršiti kontrola

saobraćaja i preduzimati ostale mjere društvene intervencije. Tj. da li će na tom dijelu

vozač,vozilo i drugi učesnici u saobraćaju morati da ispunjavaju propisane uslove.

Pod tom površinom se ne može smatrati svako prohodno zemljište za kretanje.Važno je da se

put,odnosno saobraćajna površina,definiše sa stanovišta svoje društvene funkcije.

Mrežu javnih puteva,u zavisnosti od njihovog društvenog i privrednog značaja, čine

magistralni,regionalni i lokalni putevi,kao i ulice u naseljenim mjestima,odnosno naseljima i

gradovima.

Pozitivno pravo usvojilo je koncepciju po kojoj javni put i putno zemljište čine jedinstvenu

telesnu stvar. Iz člana 4. važećeg zakona :

Javni put sačinjavaju gornji i donji stroj puta (trup puta) ,putni građevinski objekti

(mostovi,nadvožnjaci,vijadukti,potporni zidovi itd.),saobraćajni znakovi,oprema puta i objekti za

potrebe puta,priključci,zemljišni pojas sa obe strane puta,trotoari i biciklističke staze koje prate

kolovoz puta,priključci i vazdušni prostor iznad kolovoza u visini od 7m računajući od najviše

tačke kolovoza.Državni putevi obuhvataju i objekte,uređaje i opremu za upravljanjem

saobraćajem.1

Javni putevi moraju imati najmanje dvije saobraćajne trakei dvije ivične trake,ivičnjake, u

ravni kolovoza.Ulice moraju imati trotoare sa ivičnjacima.Izuzev lokalnog puta,koji može imati

samo jednu saobraćajnu traku pod uslovom da zavisno od preglednosti puta,na rastojanju najviše

od 500m,ima odgovarajuće proširenje,a ulica samo jednu traku bez proširenja.

1 Zakon o javnim putevima (Sl. Glasnik RS br. 101/05 i 123/07).

5


1.2. Pravni nastanak i prestanak javnog puta

Ona površina koja imma karakter javnog puta spada pod poseban pravni režim.Pošto je to

javno dobro,ono spada u društvenu svojinu.Zato je veoma bitno kada i kako neko neka površina

dobija karakter javnog puta.

U svijetu postoje dvije koncepcije za nastanak javnog puta. Prva je romansko pravo a druga

germansko pravo.Po romanskom pravu da bi nastao javni puta,potrebno je donošenje pravnog

akta kako bi se neka površina proglasila javnim putem.Po germanskom pravu osim pravnog

akta,javni put nastaje i na osnovu faktičkog korišćenja neke površine.

Javni put po sadašnjim propisima nastaje donošenjem pravnog akta.To znači određivanjem

kategorije državnog puta I reda,državnog puta II reda itd.,a puštanjem u saobraćaj stiče svojstvo

javnog puta.Nakon donošenja akta predhodi procedura utvrđivanja da li ta površina sa aspekta

bezbjednosti saobraćaja ispunjava tehničke uslove.Ako ne ispunjava uslove bezbjednosti

saobraćaja,javni put se ne može pustiti u saobraćaj.Veoma je bitno da put koji zelimo proglasiti

javnim putem ispunjava sve potrebne tehničke uslove

Za prestanak javnog puta,kao i za njegov nastanak,potrebno je doneti poseban pravni akt. Taj

akt donosi organ koji je odredio njegovu kategoriju.Što znači ako je neki javni put nekorišćen,on

ne gubi svoje svojstvo.Ako javni put promjeni kategoriju,to se ne smatra da je on ukinut.

1.3.Vrste puteva

Put je širi pojam od javnog puta.On pored javnog puta,obuhvata i nekategorisane puteve.

Djele se na2 :

1) "put" jeste izgrađena, odnosno utvrđena površina koju kao saobraćajnu površinu mogu da

koriste svi ili određeni učesnici u saobraćaju, pod uslovima određenim zakonom i drugim

propisima;

2) "javni put" jeste put koji ispunjava propisane kriterijume za kategorizaciju od strane

nadležnog organa;

2 Zakon o javnim putevima (Službeni glasnik RS , br. 101/05)

6


3) "državni put" jeste javni put koji saobraćajno povezuje:

- teritoriju države sa mrežom evropskih puteva, odnosno deo je mreže evropskih puteva;

- teritoriju države sa teritorijom susednih država;

- celokupnu teritoriju države;

- privredno značajna naselja na teritoriji države;

- područje dva ili više okruga ili područje okruga, kao i njegov deo koji prolazi kroz naselje, u

slučaju da nije izgrađen obilazni put pored naselja;

4) "autoput" jeste državni put koji je namenjen isključivo za saobraćaj motornih vozila, sa fizički

razdvojenim kolovozima po smerovima, denivelisanim raskrsnicama, potpunom kontrolom

pristupa, koji ima najmanje dve saobraćajne i jednu zaustavnu traku za svaki smer i kao takav

obeležen propisanim saobraćajnim znakom;

5) "opštinski put" jeste javni put koji saobraćajno povezuje teritoriju opštine, odnosno grada, kao

i teritoriju opštine, odnosno grada sa mrežom državnih puteva;

6) "saobraćajna površina" jeste posebno uređena površina za odvijanje svih ili određenih

vidova saobraćaja ili mirovanje vozila;

7) "nekategorisani put" jeste saobraćajna površina koja je dostupna većem broju raznih

korisnika, koju nadležni organ proglasi nekategorisanim putem i koja je upisana u katastar

nepokretnosti kao nekategorisani put;

8) "biciklistička staza" jeste saobraćajna površina obeležena propisanim saobraćajnim znakom,

namenjena za saobraćaj bicikala i bicikala sa motorom;

9) "naselje" jeste izgrađeni funkcionalno objedinjen prostor na kome su obezbeđeni uslovi za

život i rad i za zadovoljavanje zajedničkih potreba stanovnika, čije se granice utvrđuju

prostornim, odnosno urbanističkim planom opštine, odnosno grada i označavaju propisanim

saobraćajnim znakom na javnom putu;

10) "put van naselja" jeste deo javnog puta van granica naselja;

11) "put u naselju" jeste deo javnog puta unutar granica naselja čije se karakteristike utvrđuju

prostornim, odnosno urbanističkim planom opštine, odnosno grada;

12) "ulica" jeste javni put u naselju koji saobraćajno povezuje delove naselja;

Prema značaju saobraćajnog povezivanja javni putevi se dele na3 :

3 Zakon o javnim putevima (Službeni glasnik RS , br. 101/05)

7


1) državne puteve I reda (saobraćajno povezuju teritoriju države sa mrežom evropskih puteva,

odnosno deo su mreže evropskih puteva, teritoriju države sa teritorijom susednih država,

celokupnu teritoriju države, kao i privredno značajna naselja na teritoriji države);

2) državne puteve II reda (saobraćajno povezuju područje dva ili više okruga ili područje

okruga);

3) opštinske puteve (saobraćajno povezuju teritoriju opštine, odnosno grada, kao i teritoriju

opštine, odnosno grada sa mrežom državnih puteva), i

4) ulice (saobraćajno povezuju delove naselja). Vlada Republike Srbije propisuje kriterijume za

kategorizaciju državnih puteva. Skupština opštine, odnosno skupština grada, propisuje

kriterijume za kategorizaciju opštinskih puteva i ulica.

Ove podjele su izvršene prema privrednom i društvenom značaju,a ne prema njihovom

kvalitetu.Dobijanjem kategorije,put dobija i svojstva javnog puta.

1.4.Pravni režim javnog puta

Kao što smo u predhodnim izlaganjima naveli,da bi neki put proglasili javnim putem,potrebno

je da on ispunjava sve tehničke uslove za bezbijednost saobraćaja i učesnike u njemu.

Elementi javnog puta su :

Javni put je dobro u opštoj upotrebi,a ta upotreba je sloboda,jednaka za sve pod istim

uslovima (podrazumijevajući i ograničenja)propisanim zakonom.

Javni put je u državnom vlasništvu i stoji izvan pravnih prometa,odnosno neotuđiv je i na

njemu se ne mogu sticati imovinska prava (svojina,hipoteka,zaplena,izvršenja i dr.) dokle

god ima karakter javnog puta.Tome se prilagođavaju i propisi o pribavljanju zemljišta za

izgradnju novih i proširenje odnosno rekonstrukciju postojećih puteva.

Kao jedinstvena tjelesna stvar u opštoj upotrebi javni put potpada pod poseban

javnopravni režim.Na javnom putu se ne mogu sticati imovinska prava osim službenosti

za opšte potrebe (postavljanje električnih i PTT vodova,kanalizacija,vodovod i sl.), s tim

da se ne ometa saobraćaj i ne ugrožava stabilnost i tehničke karakteristike puta.pošto se

radi o javnoj površini namjenjenoj za odvijanje saobraćaja,za javne puteve važe posebni

propisi o korišćenju,regulisanju saobraćaja,vršenju nadzora od strane organa

8


teritorijalnih zajednica itd. Praktično za svaku fazu ''života'' javnog puta,od

projektovanja,izgradnje,eksploatacije, do održavanja važe posebni propisi.4

Upravno pravna ovlašćenja imaju organizacije i organi kojima je povjereno upravljanje i

održavanje puteva,ali oni nemaju imovinsko pravo na javni put.Takođe javni put se ne može

otuđiti i nad njim se ne mogu stećo bilo kakva prava.To žnači da po pitanju pravnog režima,javni

put spada u površinu koji ima određena fizička i pravna svojstva,tj. nepokretna imovina u

državnoj svojini sa specifičnim položajem.

1.5.Korišćenje javnih puteva

Javni put je dobro u opštoj upotrebi,pa kao takav on je dozvoljen za svakoga,ali u odredjenim

granicama namjene.To znači da javni put može svako koristiti,ali da mora poštovati njegove

određene uslove.Javni put je ''dobro u opštoj upotrebi'' ,a to podrazumjeva ''slobodu korišćenja za

svakoga''. Razvijanjem moderne tehnike i sve većim brojem vozila u saobracaju,doprinjeli su

odredjena ograničenja,odnosno namjenu prema vrsti vozila (autoput,put za motorna vozila

idr.).Korišćenje javnog puta je za svakog pod jednakim uslovim,a to znači u granicama zakon,jer

se zakonom i drugim propisima određuju ti uslovi.

Pozitivnim propisina određena je ''granica namjene'' javnih saobraćajnih površina, tj. uslovi

pod kojima se te površine mogu koristiti.Zato su propisani uslovi koje vozila u saobraćaju moraju

ispunjavati,kao i propisi za učesnike u saobraćajau,koje moraju ispunjavati.Na osnovu tih propisa

može se ograničiti ili zabraniti saobraćaj za sve ili pojedine kategorije,za stalno ili na određeno

vrijeme.

Propisima se određuje dimenzija i težina vozila,time je određena ''granica namjene''. od toga

znači da li se jedno vozilo može slobodno ili bez posebne dozvole uključiti i kretati putem ili ne

može bez posebne dozvole.Za to su propisane sledeće granice namjene:

najveća dozvoljena širina vozila sa teretom (do 2,5 m)

najveća dozvoljena visina (do 4 m)

najveća dozvoljena dužina (različito ,zavisno od kategorije vozila od putničkih

automobila do 6 m do autobusa sa prikolicoma za gradski saobraćaj do 20 m)

4 dr Milan Inić, dr Dragan Jovanović , Propisi u oblasti saobraćaja, Novi Sad ,2009, str. 59

9


najeveća dozvoljena težina vozila ili skup vozila (do 40 t ),opterećenje po jednostrukoj

osovini ( do 10 t),opterećenje po dvostrukoj osovini (do 16 t ) itd.5

Ona vozila koja ne prelaze propisanu dižinu i težinu,mogu se slobodno kretati i uključivati na

javni put,bez posebne dozvole.Ova vozila se uklapaju u dozvoljene granice javnog puta. Vozila

koja prelaze dimenzije,koje su propisane,moraju da traze posebna odobrenja(specijalna

korišćenja javnog puta) za korišćenje javnih puteva i to samo u mjeri u kojoj je to određenjem

određeno (relacija,vrijeme itd.)

Nekada se saobraćajne javne površine izdvoje i namjena za saobraćaj pojedinih kategorija

vozila,odnosno korisnika puta.Postoje potrebe da se na putu gdje se odvija mješovit saobraćaj

nekada on ograniči ili zabrani,trajno ili privremeno za sva ili neke kategorije vozila.Najčešće se

ograničavanje saobraćaja vrši iz bezbjednosnih razloga,mada može i zbog političkog i pravnog

karaktera,kao i zbog ekonomskih,carinskih i sanitarnih razloga.Koliko god neka od njih izgledaju

apstraktno,ona predstavljaju realna ograničenja.

Razlike kod korišćenja javnog puta su da one mogu biti stacionarne i pokretne upotrebe i

posrednog i neposrednog korišćenja javnog puta.Nama je mnogo interesantnije razganičenje

između posrednog i neposrednog korišćenja javnog puta.Ona imaju svoju značajnu dimenziju

naročito kod odgovornosti.

Jedan od primjera posrednog korišćenja je prevoz putnika.U tom slučaju putnik je u pravnom

odnosu korisnika prevoznog sredstva, a samo posredno u pravnoj situaciji korisnika puta.Njegov

pravni položaj zavisi od odnosa prema prevozniku.Za saobracajnu nesrecu koju izazove

vozač,kao i za svaku štetu na putu koja nastane i za štetu koju pretrpi putnik,svu odgovornost

snosi vozač,odnosno prevoznik.

Zbog intenzivnog međunarodnog saobraćaja nameće se potreba da se osvrnemo i na obim prava

stranih državljana da koriste javne puteve.Prema Konvenciji o caobraćaju na putevima (Beč

1968. god.)države ugovornice su dužne omogućiti međunarodni saobraćaj na celokpunoj putnoj

mreži,a ne samo međunarodnim putevima koji vode preko njene teritorije.Zabranjena je

diskriminacija stranih u odnosu na domaće učesnike u saobraćaju.6

5 dr Milan Inić, dr Dragan Jovanović , Propisi u oblasti saobraćaja, Novi Sad ,2009, str. 616 dr Milan Inić, dr Dragan Jovanović , Propisi u oblasti saobraćaja, Novi Sad ,2009, str. 62

10


Specijalno korišćenje javnog puta podrazumjevamo u slučaju kada se put koristi preko

granica namjene,odnosno preko granica utvrđenih opštom upotrebom.Za to korištenje puta

potreban je poseban pravni akt,najčešće administrativna dozvola.Tu najčešće spadaju vanredni

prevozi itd.Vremenska trajanja specijalnog korišćenja mogu biti privremena-

jednokratna(vanredni prevozi i sl.) i trajni (gradnja benzinske pumpe i sl.).za specijalno

korišćenje izdaje se upravni akt.Pošto se dovodi u pitanje opšta upotreba(korišćenje puta u

granicama namjene),specijalno korišćenje je pod nadzorom organa i organizacija nadležnih za

saobraćaj.Da bi ova korišćenja bila sto bezbjednija,odobrenju se često propisuju uslovi za

korišćenje javnog puta.Neki od uslova su da se prevoz ne može vršiti noći ili kada je smanjena

vidljivost,da vozila budu pod pratnjom sa žutom rotacijom ili pratnja policije utd.To zavisi od

toga koliko će specijalno korišćenje ometati ili ugrožavati saobraćaj.Specijalna korišćenja u

određenoj mjeri ograničavaju opštu upotrebu.Ako su česta,ona mogu ozbiljno ugroziti korišćenje

javnog puta u granicama namjene.

1.6. Upravljanje i održavanje javnih puteva

Izgradnja javnih puteva zahtjeva velika materijalna ulaganja.Javni putevi se projektuju,grade,

u skladu sa opštim propisima.Upravljanje puteva podrazumjeva zaštita,organizovanje i obavljanje

stručnih poslova na izgradnji,planiranje razvoja,prikupljanje i raspolaganje sredstvima koja su

namjenjena putevima itd.

Brojanje vozila i upravljanje saobraćaja su djelatnosti od opšteg interesa,koje spadju u

upravljanje državnim putevima.Sve te djelatnosti u upravljanju državnim putevima osniva vlada,a

obavljaju ga javna preduzeća,malo njih i privredno društvo pod određenim zakonima.Sve poslove

održavanja,zaštite i upravljanja nekategorisanim putevim,kao i opštinskim,obezbjeđuje opština.

Pored opštine,svako drugo pravno lice koje upravlja putem može povjeriti održavanje puta

privrednim društvima,koji su osposobljeni za to,kao npr. preduzeće za puteve.S'time da moraju

imatipotpisani odgovarajući ugovor,a takođe saobraćaj se mora odvijati uredno i bezbjedno,što

jeste dužnost tih institucija za održavanje puteva.Uz to oni moraju voditi evidencije o tehničkim i

situacionim planovimai drugim podacima o putevima.

11


Obaveze održavanja puteva su precizno određene i one obuhvataju obnavljanje kolovoznih

zastora,postavljanje nove horizontakne i vertikalne signalizacije,popravka kolovoza,uklanjanje

odronjenog,prosutg ili nanesenog materijala koji dospije na put,održavanje prohodnosti u

zimskom periodu,redovne i vanredne preglede puteva,bojenjem metalnih konstrukcija,košenje

trave itd.

Održavanje puteva obezbjeđuje se iz sredstva namjenjenih za održavanje, finansiranje,

izgradnjei zaštitu javnih puteva.Tu spadaju takse za upotrebu puteva od strane inostranih

poslova,posebna taksa za upotrebu puta,naknade prilikom registracije,naknade u maloprodajnoj

cijeni benzina i plinskog ulja,krediti i javni zajmovi i dr. Godišnjim i dugoročnim planovima se

utvrđuje koliko će se sredstava koji su raspoloživi odvojiti za izgradnju i održavanje javnih

puteva.

1.7. Saobraćajna signalizacija

Saobraćaj,kao specifična oblast društvenog života ne reguliše se samo pravnim normama,već

i određenim propisima,raznim znacima kao i tehničko regulisanje i dr. Razlog zbog čega nisu

dovoljne samo klasične pravne norme , jeste to da mi jednostvno nismo u mogućnosti da

regulišemo panašanje na određenim dijelovima puta,isključivo zbog toga što ne možemo da

kontrolišemo prirodu i sve što je njena posledic (snijeg na kolovozu,poplave itd.) , a to su

dimaičke promjene.Zato se koriste saobraćajni znakovi i druge tehnike da zamjene te klasične

norme. Zbog toga koristimo simbole kao tehnička regulisanja.Međutim ona nisu bila dobro

prihvaćena u svijetu,pa su neke zemlje našle zamjenu desktriptivnim znakovima sa bojom i

specifičnim oblikom kao pomagala.

Saobraćajnim znakovima se reguliše saobraćaj, a samim time i ponašanje učesnika u

saobraćaju,a reguliše i ostale pravne norme.Ponašanje učesnika u saobraćaju se reguliše

zabranama ili obavezama,a nekada i saobraćajnim znakovima koji nas upućuje na to. ponekad se

saobraćaj reguliše i jednim i drugim u isto vrijeme. Učesnici su dužni da poštuju saobraćajne

znakove,jer će u suprotnom biti kažnjeni prema saobraćajnim propisima koje smo u predhodnim

izlaganjima naveli . U praksi mnogo su bolji i pravno snažniji saobraćajni znakovi od klasičnih

tehnika , jer se lakše može regulisati odnos i ponašanje učesnika u saobraćaju , a samim time

lakše je regulisati i njihovo kažnjavanje.

12


Pošto često dolazi do pitanja šta je bolje i prihvatljivije između saobraćajnih znakova i

društvenih normi , bitno je prvenstveno utvrditi sličnosti i razlike između njih. Najvažnije ralike

između saobraćajnih znakova i pravnih normi je7 :

Nadležnost i broj organa koji ih donose,odnosno odlučuju o obavezi ponašanja po njima,

Razlike u pogledu prirode elemenata pravne norme (hipoteza,dispozicija,sankcija),

Procedura (postupak) donošenja i konkretizacije (pogledu obaveza) saobraćajnih znakova

( simbola) i pravnih normi (deskriptivnh) ,

Mjesto i tehnika saopštavanja onima na koje se odnose ,

Prostorno i vremensko važenje saobraćajnih znakova i pravnih normi ,

Mogućnost ponašanja u skladu sa njima,odnosno angažovanje čula i sposobnosti čovjeka

da bi se moglo ponašati sa njima .

1.8. Odgovornosti za štete na putu i štete zbog stanja puta

Razlikujemo dvije vrste šteta koje nastaju u saobraćaju8 :

1. štetu koju korisnik puta pretrpi zbog stanja puta i oprenme (signalizacija i dr.),

2. Šteta koja nastaje na samom putu (uključujući štetu na putnim objektima i opremu) usled

saobraćajne nezgode ili korišćenja puta.

Za štetu koja se desila zbog prirodnih pojava , kao npr. zbog ledene kiše ili snijega ,

institucije za održavanje puteva su dužne da odgovaraju za štetu , prema propisima o putevima i o

bezbijednosti u saobraćaju. Takođe njihova dužnost je da momentalno reaguju i poprave nastalu

štetu , prvenstveno da ne bi došlo do ozbiljnijih šteta , a da bi i dalje funkcionisali kao

odgovarajuća institucija . Pomenuta institucija je takođe odgovorna za nepostavljanje

odgovarajućeg znaka na mjesto gdje je potrebno , odnosno gdje se normalnom pažnjom ne može

uočiti . Sa druge strane , ako se nezgoda mogla izbjeći uočavanjem sa normalnom pažnjom,onda

institucija za održavanje puteva nije odgovorna da nadoknadi štetu . Ako se put u određenoj mjeri

ošteti vremenom , onda korisnik puta nije dužan plaćati dodatnu naknadu , osim objektivne

odgovornosti , tj. po principu predpostavljene krivice. Ako se desila saobraćajna nesreća zbog

loših uslova na putu , a mi smo to mogli izbjeći , tada mi snosimo djelimičnu odgovornost.

7 dr Milan Inić, dr Dragan Jovanović , Propisi u oblasti saobraćaja, Novi Sad ,2009, str. 67-688 dr Milan Inić, dr Dragan Jovanović , Propisi u oblasti saobraćaja, Novi Sad ,2009, str. 70

13


ZAKLJUČAK

Na osnovu ovih izlaganja,zaključili smo da javni put ne može proglasiti svako,vec samo one

institucije koje imaju nadležnost za to.Javni put je dobro u opštoj upotrebi i on se nalazi

društvenoj svojini,tako da on nastaje donošenjem pravnog akta.Čim dobije svoju kategoriju,on

automatski postaje javni put. Javni put ima svoja pravila koja se moraju poštovati i ona su

jednaka za sve. On je neotuđiv i nad njim niko ne može sticati imovinska prava.Njega može

koristiti svako,ali u granicama namjene.Za to postoje propisi koji nam određuju kako i koje

kategorije mogu koristiti javni put. Takođe smo objasnili i šta je sve potrebno da bi javni put

funkcionisao bezbjedno i u skladu sa njegovim propisim.

14


Literatura:

1. dr Milan Inić, dr Dragan Jovanović , Propisi u oblasti saobraćaja, Novi Sad ,2009.god.

2. Službeni glasnik RS, br. 101/2005 od 21.11.2005. godine

3. Velibor Peulić , ABECEDA pravila rada u međunarodnom drumskom prevozu, Banja

Luka , 2008.god.

Documents

pravni režim i korišćenje javnih piteva,A 1-2,Milan Marijanović,Radiša Marković,Stefan Ristić