22
Strona 1 POLSKA W EUROPIE Marta Nieszporek Justyna Żulińska

Polska w Europie

Embed Size (px)

DESCRIPTION

Polska w Europie

Citation preview

Page 1: Polska w Europie

Strona 1

POLSKA W

EUROPIE

Marta Nieszporek

Justyna Żulińska

Page 2: Polska w Europie

Strona 2

Spis treści:

1.Podstawowe informacje o Polsce

2.Ocena polskiej reprezentacji w instytucjach unijnych

3.Ocena Polskiej Prezydencji

4. Europa 2020

5. Ocena konkurencyjności gospodarczej Polski na tle

pozostałych państw Unii Europejskiej

6. Ocena jakości i satysfakcji z życia w Polsce na tle innych

państw UE

Page 3: Polska w Europie

Strona 3

Podstawowe informacje o Polsce

Polska to kraj położony w Europie Środkowej. Pod względem swojej powierzchni (312,7 tyś.

km2

) zajmuje 70 miejsce na świecie i 9 w Europie. Sąsiaduje z Niemcami, Czechami,

Słowacją, Ukrainą, Białorusią, Litwą i Rosją. Takie położenie miało i ma wpływ na bogatą

historię. Liczne bitwy i cała polityka o terytorium władzy, walki o niepodległość kiedy to

Polska na ponad wiek zniknęła z mapy Europy i największa migracja ludności ze wschodu na

zachód po II wojnie światowej – to zarys historyczny Polski. Równie bogate jest

ukształtowanie jej powierzchni. Od pasm górskich z najwyższym szczytem Rysy (2499 m

n.p.m.) poprzez wyżyny, niziny, jeziora, depresję na Żuławach Wiślanych (1,8 m p.p.m.) do

Morza Bałtyckiego. Do Bałtyku uchodzą dwie największe rzeki : Wisła i Odra. Woda w

Polsce to także liczne jeziora największe z nich to Śniardwy, a najgłębsze Hańcza.

Administracja Polska została podzielona na 16 województw.

Polska jest członkiem Unii Europejskiej od 1 maja 2004 na mocy tzw. Traktatu

akcesyjnego podpisanego 16 kwietnia 2003 r. w Atenach. Polskę zamieszkuje ok 38 178 tyś.

ludzi a gęstość zaludnienia wynosi 122 os/km2

jest więc większa niż średnia unijna (116,6

os/km2). Ok 96 % mieszkańców to Polacy. Pozostałe mniejszości narodowe i etniczne to

Ślązacy (173,2 tys.) Niemcy (152,9 tyś.), Białorusini (48,7 tyś), Ukraińcy (31,0

tyś.), Romowie (12,9 tyś.), Rosjanie (6,1 tyś.),Łemkowie (5,9 tyś.) i Litwini (5,8 tyś.).

Językiem urzędowym Rzeczpospolitej Polskiej jest język polski. Największą liczbę ludności

stanowią osoby w wieku produkcyjnym (15-60) - 71,64 %, ok. 14,7 % to osoby w wieku

przedprodukcyjnym (0-14), natomiast 13,7 % to osoby w wieku poprodukcyjnym (65 i

więcej). Tak jak większość państw Unii Europejskiej Polska zmaga się z problemem

starzejącego się społeczeństwa. Długość życia Polaków jest o 4 lata mniejszy niż średnia w

UE przedstawia się następująco : 80 lat -kobiety, 72 lata mężczyźni. Oczekiwana długość

życia w Polsce wynosi następująco; 80 lat dla kobiet natomiast 72 lata dla mężczyzn. Jest to

4 lata mniej niż średnia w państwach UE. W 2010 roku wyniósł – 0,05 % , współczynnik

urodzeń 10,04 na 1000 mieszkańców, współczynnik zgonów 10,1 zgonów na 1000

mieszkańców. Pod względem wielkości PKB, Polska jest szóstą gospodarką Unii

Europejskiej i 21. gospodarką świata (w 2011). W 2010 roku PKB per capita wynosiło 9300

euro.

Sektorem dominującym w strukturze PKB są usługi stanowiące ok. 64,6 %, przemysł 31,6 %.

Udział PKB w rolnictwie wynosi 3,5% i jest wciąż wysoki w porównaniu z pozostałymi

państwami. Polska uznawana wysoko rozwinięty pod względem wskaźnika rozwoju

społecznego (HDI), który bierze pod uwagę takie czynniki jak długość życia, średnią długość

edukacji odbytej przez 25-latków i oczekiwany czas edukacji dzieci w wieku szkolnym, jak

również PKB per capita po zmierzeniu parytetem siły nabywczej. Wskaźnik HDI wynosił w

2010 r. 0,795, dając Polsce 41. miejsce na świecie na 169 uwzględnionych państw,

Page 4: Polska w Europie

Strona 4

między Portugalią a Barbadosem. Polska zadłużona jest na około 50% PKB, jest to poziom

niższy od średniej UE, która wynosi 73%.

71,3 % osób w Polsce jest aktywna zawodowo. Wskaźnik zatrudnienia wynosi 64,6 % . W

2010 roku bezrobocie wyniosło 9,6 %. Polska gospodarka jest gospodarką mieszaną. Sektor

państwowy wytwarza obecnie około 25% PKB (w rękach państwowych

pozostaje PKP, KGHM, część akcji PKN Orlen, PGNiG i wielu mniejszych przedsiębiorstw).

Głównym partnerem handlowym Polski są kraje Unii Europejskiej i Rosja: na Niemcy

przypada ponad 35% polskiego eksportu i importu. Polska ma ujemny bilans w handlu

zagranicznym.

„Ocena polskiej reprezentacji w instytucjach unijnych”.

W chwili przystąpienia Polski do Unii Europejskiej przyznano jej miejsca w

reprezentowaniu instytucji unijnych. Należą do nich; Janusz Lewandowski, Marek Safjan,

Augustyn Kubik. Reprezentantem Polski w Komisji jest obecnie Janusz Lewandowski, który

sprawuje funkcje komisarza ds. budżetu Unii Europejskiej. Jego wiceprezesem jest Piotr

Serafin natomiast w Gabinecie dodatkowo pracuje jeszcze 7 Polaków. Od 2009 roku polskim

sędzią w Europejskim Trybunale Sprawiedliwości jest prof. Marek Safjan. Augustyn Kubik -

certyfikowany audytor wewnętrzny i biegły rewident. Jest członkiem I Izby Europejskiego

Trybunału Obrachunkowego zajmujący się zarządzaniem zasobami naturalnymi i ich

ochroną. Dodatkowo w Parlamencie Europejskim ustalono 50 miejsc dla polskich

parlamentarzystów oraz 27 głosów w Radzie Europejskiej. Zarówno w Komitecie

ekonomiczno- społecznym jak i Komitecie Regionów Polska otrzymała po 21 miejsc. Według

Ministerstwa Spraw Zagranicznych w instytucjach unijnych pracuje ok. 40 tysięcy osób ze

wszystkich państw członkowskich z czego ok. 2,4 tyś. to Polacy. Pomimo tak wysokiej liczby

Polskich urzędników jest wciąż za mało. Wśród wszystkich zatrudnionych osób Komisji ( 38

tyś.) Polacy stanowią 4,5 % czyli ok. 1415 osób. Warto podkreślić, że Polska ludność stanowi

8 % populacji Unii Europejskiej a Hiszpania, która również stanowi 8 % populacji zajmuję 7

% stanowisk w strukturach unijnych. Natomiast Belgia, której ludność wynosi 2 %

mieszkańców jest prezentowana przez 19 % wszystkich urzędników Unii Europejskiej. Wśród

wszystkich państw, które przystąpiły w 2004 roku do Unii Europejskiej Polska reprezentacja

w Komisji jest największa. Z kolei w porównaniu z Hiszpanią, która ma w Komisji ok. 1000

pracowników więcej wydaje się, że nasza reprezentacja jest wciąż mała. Dodatkowo na

szczeblu administracji w Komisji nie zasiada żaden Polak, stanowiska te zajmują osoby ze

starych krajów Unii takie jak Anglia czy Niemcy. Polacy w Komisji zajmują się

tłumaczeniem lub ekonomią a większość z nich zajmuje najniższe, asystenckie pozycje.

Page 5: Polska w Europie

Strona 5

Polscy obywatele zajmują również pozycję w biurach innych komisarzy m.in. austriackiego

komisarza ds. polityki regionalnej czy niemieckiego komisarza ds. energii. Wśród Polaków

ważną pozycję zajmuję również Jan Truszczyński pełniący funkcję dyrektora ds. edukacji i

kultury oraz Jerzego Plewę zastępca dyrektora generalnego w Dyrekcji ds. Rolnictwa i

Rozwoju Obszarów Wiejskich. W 2011 roku w Radzie Unii Europejskiej zatrudnionych było

92 obywateli polskich spośród 3,5 tyś. tam zatrudnionych. Jarosław Pietras zajmuje wysokie

stanowisko dyrektora generalnego w Sekretariacie Generalnym Radu Unii Europejskiej. W

Parlamencie Europejskim nie licząc parlamentarzystów zatrudnia się 7652 osób z czego 313

to Polacy. Na wyższych stanowiskach zasiadają jednak tylko Inga Rosińska – szefowa

gabinetu przewodniczącego PE oraz Piotr Nowina- Konopka dyrektor Biura PE w

Waszyngtonie. Pośród 215 szefów wydziałów w PE jest jedynie 3 Polaków. Pod względem

liczby ludności Polska zajmuje 6 miejsce wśród wszystkich krajów członkowskich co daje

nam 50 mandatów

( 6,8% wszystkich mandatów). Natomiast Niemcy, które zajmują 1 miejsce pod

względem ludności posiadają 99 mandatów czyli 13, 5 % wszystkich mandatów.

Pozycja Polski na arenie międzynarodowej jest słaba. Powodem jest chęć ubiegania się

o stanowiska, które wymagają wysokich kwalifikacji. Za rekrutacje pracowników odpowiada

Europejski Urząd Doboru, który przeprowadza konkursy otwarte potwierdzające kompetencje

kandydatów. Po przystąpieniu Polski do Unii proces doboru pracowników był bardzo długi

natomiast od 2010 roku obowiązuje nowy krótszy proces. W instytucjach i agencjach

unijnych pracuje ok. 2394 Polaków (87,5 % w instytucjach a 1,6 % w agencjach). Od 6

listopada 2010 roku wzrosła liczba Polaków pracujących w instytucjach o 6 %. W

porównaniu z pozostałymi państwami jest to wciąż niewiele. Polska zajmuje 25 miejsce

wśród 27 państw członkowskich pod względem liczby urzędników w strukturach

europejskich na 1000 mieszkańców. Możemy zatem stwierdzić, że Polska nie należy do kręgu

politycznych aktorów Unii Europejskiej. Wielka Brytania, Niemcy i Anglia to kraje

wyznaczające kierunki rozwoju integracji europejskiej natomiast pozostałe państwa mogą

jedynie przyglądać się temu co się dzieje i szanować korzyści bądź straty z członkostwa w

Unii Europejskiej.

Page 6: Polska w Europie

Strona 6

Prof. Marek Safjan

Augustyn Kubik

Piotr Serafin

Jan

Truszczyński

Page 7: Polska w Europie

Strona 7

Jerzy Plewa

Jarosław Pietras

Inga Rosińska

,,Ocena Polskiej Prezydencji”

Page 8: Polska w Europie

Strona 8

Od 1 lipca 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku Rzeczpospolita Polska sprawowała

Przewodnictwo w pracach Rady Unii Europejskiej. 31 maja 2011 roku zostały przedstawione

priorytety na ten okres, które zostały skoncentrowane wokół integracji jako źródła wzrostu,

szeroko pojętego bezpieczeństwa oraz Europy korzystającej na otwartości.

Najważniejszymi politycznie problemami, w ramach prac Unii Europejskiej, stały się

kryzysowe sytuacje w strefie euro oraz niedopuszczenie do pogłębienia się podziałów między

strefą euro a resztą państw członkowskich.

Jednym z najważniejszych sukcesów polskiej prezydencji w kwestiach finansowych

była publikacja ,, sześciopaku ”, która zawarta została w Dzienniku Urzędowym UE 23

listopada . Opublikowano wtedy pakiet 6 aktów prawnych wzmacniających koordynację

polityk gospodarczych w Unii Europejskiej. Tydzień wcześniej pakiet regulacji został

podpisany w Strasburgu przez przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Jerzego Buzka

oraz wiceministra finansów – Wiesława Szczukę, reprezentującego polską prezydencję w

Radzie Ecofin. Pakiet zaczął obowiązywać po 20 dniach od jego oficjalnej publikacji.

Do powodzeń polskiej prezydencji można również zaliczyć przyśpieszenie prac nad

pakietem azylowym, realizację projektu o małym ruchu granicznym z Kaliningradem i

przyjęcie paktu przeciwko narkotykom syntetycznym. Jedyną rzeczą ze sfery spraw

wewnętrznych, która była poza naszymi możliwościami, to przekonanie Holendrów do

rozszerzenia strefy Schengen o Rumunię i Bułgarię.

Polska Prezydencja w sondażach CBOS dostała dość słabe oceny i została okrzyknięta

jako nieskuteczna i mało aktywna. Ponad 53 % respondentów uważa, że naszemu krajowi nie

udało się wiele zrobić podczas sprawowania prezydencji w Radzie Unii Europejskiej;

skuteczność polskich działań w tym czasie dostrzega 26 % badanych.

W opinii 45 % badanych Polska w okresie swojej prezydencji - od lipca do grudnia

ubiegłego roku - była zbyt mało aktywna. Niewiele mniej osób sądzi jednak, że aktywność

naszego kraju była wystarczająca. Około 18% badanych nie ma zdania na ten temat. Na

szczęście pośród najbardziej krytycznych ankietowanych są osoby, które z polityką nie mają

za dużo wspólnego.

Do negatywnych opinii przychylają się przedstawiciele polskich i europejskich

organizacji pozarządowych zajmujących się ochroną klimatu. Według nich polska

prezydencja nie spełniła oczekiwań w kwestiach związanych z polityką energetyczną i

klimatyczną.

Większość brukselskich komentarzy po polskiej prezydencji jest pozytywnych lub

bardzo pozytywnych, jednakże najbardziej cieszy podsumowanie Przewodniczącego Komisji

Europejskiej Jose Manuela Barroso- "Polska prezydencja spełniła nasze oczekiwania,

podtrzymała duch partnerstwa w instytucjach europejskich oraz w państwach członkowskich

Page 9: Polska w Europie

Strona 9

,,Europa 2020”

Nieoczekiwana skala kryzysu gospodarczego, zapoczątkowanego w drugiej połowie

2008 roku ostrym kryzysem na światowych rynkach finansowych, nie tylko ujawniła groźne

dla gospodarki niedostatki w regulacji rynków finansowych, ale także potwierdziła wagę

reform strukturalnych w gospodarce, zapewniających jej stabilność długookresową. Reformy

te z jednej strony umożliwiają szybką i elastyczną reakcję na pojawiające się zaburzenia, a z

drugiej strony tworzą warunki dla stabilnego rozwoju, przy uwzględnieniu wyzwań

związanych z globalizacją gospodarki, zmianami demograficznymi, czy koniecznością

ograniczania skutków oraz dostosowania do zmian klimatu.

Wraz z dniem 26 marca 2010 roku Rada Europejska przyjęła wniosek Komisji

Europejskiej , który dotyczył wprowadzenia nowej strategii na rzecz zatrudnienia i wzrostu

gospodarczego, zatytułowanego ,,Europa 2020”. W zamyśle tego projektu miała być

ściślejsza praca, która dążyć będzie w swoich działaniach do pobudzenia europejskiego

potencjału w dziedzinie zrównoważonego rozwoju i konkurencyjności.

Obok Krajowych Programów Reform, podstawowym instrumentem realizacji

zaproponowanych w strategii Europa 2020 celów są inicjatywy przewodnie (ang. flagship

initiatives), realizowane na poziomie UE, państw członkowskich , władz regionalnych i

lokalnych. Realizowanych jest siedem tego inicjatyw:

1. Unia innowacji – skoncentrowanie działalności B+R i innowacji na wyzwaniach,

przed którymi stoi społeczeństwo, takimi jak zmiany klimatu, efektywność

energetyczna, zmiany demograficzne, ochrona zdrowia;

2. Mobilna młodzież – poprawa jakości na wszystkich poziomach edukacji i szkoleń

oraz zwiększenie atrakcyjności europejskiego szkolnictwa wyższego na arenie

międzynarodowej;

3. Europa efektywnie korzystająca z zasobów – wsparcie zmiany w kierunku

gospodarki niskoemisyjnej i efektywnej korzystającej z zasobów środowiska oraz

dążenie do wyeliminowania zależności wzrostu gospodarczego od degradacji

środowiska przyrodniczego;

4. Zintegrowana polityka przemysłowa w erze globalizacji – poprawa warunków dla

przedsiębiorczości, zwłaszcza MSP oraz wsparcie rozwoju silnej bazy

przemysłowej, zdolnej do konkurowania w skali globalnej;

5. Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia – stworzenie warunków do

unowocześnienia rynków pracy, przez ułatwienie mobilności pracowników i rozwój

ich umiejętności, w celu zwiększenia poziomu zatrudnienia oraz zapewnienie

trwałości naszych modeli społecznych;

6. Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem

społecznym – zapewnienie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej

poprzez pomoc osobom biednym i wykluczonym społecznie oraz umożliwienie im

aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym.

Page 10: Polska w Europie

Strona 10

Przyjęta przez Radę Europejską 17 czerwca 2010 roku strategia Europa 2020 jest

nowym, długofalowym programem społeczno- gospodarczym Unii Europejskiej, który

zastąpił realizowaną od 2000 roku Strategię Lizbońską. Zaproponowana w Strategii wizja

rozwoju jest propozycją społecznej gospodarki rynkowej XXI wieku, cechującej się stabilnym

wzrostem gospodarczym oraz zapewniającej wysoki poziom zatrudnienia, produktywności i

spójności społecznej.

W Strategii podkreśla się potrzebę wspólnego działania państw członkowskich na rzecz

wychodzenia z kryzysu oraz wdrażanie reform umożliwiających stawienie czoła wyzwaniom

związanym z globalizacją, starzeniem się społeczeństw, czy rosnącą potrzebą racjonalnego

wykorzystania zasobów. W celu osiągnięcia powyższych celów w Strategii przyjęto trzy

podstawowe, wzajemnie wzmacniające się priorytety : smart growth (rozwój gospodarki

opartej na wiedzy i innowacjach), sustainable growth (promowanie gospodarki

zrównoważonej – efektywniej wykorzystującej zasoby, bardziej zielonej, a zarazem

konkurencyjnej) oraz inclusive growth ( wzmacnianie gospodarki charakteryzującej się

wysokim zatrudnieniem oraz spójnością ekonomiczną, społeczną i terytorialną).

Dodatkowo w Strategii przyjęto wskaźniki umożliwiające monitorowanie postępu w

realizacji ww. priorytetów za pomocą pięciu nadrzędnych celów, określonych na poziomie

całej UE (do osiągnięcia w 2020 roku):

-wskaźnik zatrudnienia osób w przedziale wiekowym 20-64 lat na poziomie 75%;

- przeznaczenie 3% PKB UE na inwestycje w badania i rozwój;

- osiągnięcie celów ‘20/20/20’ w zakresie klimatu i energii;

- ograniczenie liczby osób przedwcześnie kończących naukę szkolną do 10% oraz

zwiększenie do co najmniej 40% liczby osób z młodego pokolenia posiadających wyższe

wykształcenie;

- zmniejszenie liczby osób zagrożonych ubóstwem o 20 mln.

Wyznaczenie poziomu realizacji powyższych pięciu celów na poziomie krajowym

ostatecznie dokonało się w Krajowych Programach Reform, przedstawionych przez

poszczególne państwa członkowskie w kwietniu 2011 roku.

Składnikiem nowej Strategii jest również 10 Zintegrowanych Wytycznych na rzecz

Wzrostu i Zatrudnienia, które wyznaczają ramy nowej strategii gospodarczej i stanowią

podstawę do sformułowania Krajowych Programów Reform, określających realizację założeń

Strategii na poziomie krajowym. Ze względu na uregulowania traktatowe, zintegrowane

wytyczne są podzielone na dwie grupy:

Wytyczna 1: Zapewnienie jakości i stabilności finansów publicznych

Wytyczna 2: Rozwiązanie problemu nierównowagi makroekonomicznej

Page 11: Polska w Europie

Strona 11

Wytyczna 3: Zmniejszenie nierównowagi w strefie euro

Wytyczna 4: Optymalizacja pomocy na rzecz badań i rozwoju oraz innowacji,

wzmocnienie trójkąta wiedzy i uwolnienie potencjału gospodarki cyfrowej

Wytyczna 5: Bardziej efektywne korzystanie z zasobów i ograniczenie emisji gazów

cieplarnianych

Wytyczna 6: Poprawa otoczenia biznesu i środowiska konsumenckiego oraz

modernizacja bazy przemysłowej

Wytyczna 7: Zwiększenie współczynnika aktywności zawodowej i ograniczenie

bezrobocia strukturalnego

Wytyczna 8: Rozwijanie zasobów wykwalifikowanej siły roboczej odpowiadającej

potrzebom rynku pracy, promowanie jakości zatrudnienia i uczenia się przez całe życie

Wytyczna 9: Poprawa wydajności systemów kształcenia i szkolenia na wszystkich

poziomach oraz zwiększenie liczby osób podejmujących studia wyższe

Wytyczna 10: Promowanie włączenia społecznego i zwalczanie ubóstwa.

Wytyczne odnoszą się zarówno do działań mających na celu walkę z kryzysem,

zapewnienie równowagi gospodarczej oraz stabilność rynków finansowych (szczególnie w

strefie euro), jak i do dalszych niezbędnych reform strukturalnych służących zwiększaniu

konkurencyjności, produktywności, potencjału wzrostu oraz konwergencji gospodarczej

Europy, a także do działań mających prowadzić do podniesienia poziomu zatrudnienia,

ograniczenia bezrobocia strukturalnego, wzrostu kwalifikacji siły roboczej oraz wali z

ubóstwem.

Bardzo ważnym składnikiem przygotowania Strategii Europa 2020 była identyfikacja

obszarów, które stanowią bariery wzrostu, zarówno na poziomie całej Unii, jak i

poszczególnych państw członkowskich, w tym i tych odnoszących się do infrastruktury i

funkcjonowania rynku wewnętrznego. W odniesieniu do Polski Komisja Europejska

zidentyfikowała następujące wyzwania:

- Redukcję wysokiego deficytu strukturalnego finansów publicznych i zapewnienie pro

wzrostowej realokacji wydatków publicznych, w tym na infrastrukturę;

- Zwiększenie poziomu wydatków inwestycyjnych, w tym na infrastrukturę

transportową i energetyczną;

- Zmniejszenie obciążeń regulacyjnych i administracyjnych oraz przyspieszenie

rozwoju systemu finansowego w celu poprawy otoczenia przedsiębiorstw;

- Dalsza poprawa funkcjonowania rynku pracy, zwłaszcza ukierunkowana na poprawę

wskaźnika zatrudnienia;

Page 12: Polska w Europie

Strona 12

- Promowanie zdolności innowacyjnych dla wsparcia inwestycji, dywersyfikacji

gospodarki reorientacji w kierunku produkcji i usług o wysokiej wartości dodanej poprzez

wzmocnienie powiązań między szkolnictwem wyższym, sektorem badań i systemem

innowacji.

Odpowiedź na te wyzwania znalazła się w polskim Krajowym Programie Reform

(KPR) na rzecz realizacji unijnej strategii Europa 2020, przyjętym przez Radę Ministrów 26

kwietnia 2011 roku. Ambitnym, ale realnym zadaniem jest osiągnięcie w 2020 roku

zadeklarowanych przez Polskę w KPR następujących wartości w zakresie pięciu wiodących

celów strategii Europa 2020 (do osiągnięcia w 2020 roku):

- 71% stopy zatrudnienia osób w wieku 20-64 lat;

- 1,7% udział w PKB nakładów na badania i rozwój (B+R);

- zmniejszenie zużycia energii pierwotnej do poziomu ok. 96 Mtoe;

- zmniejszenie o 4,5% odsetek osób wcześniej porzucających naukę oraz zwiększenie

do 45% odsetek osób z wykształceniem wyższym w wieku 30-34 lat;

- obniżenie o 1,5 mln liczby osób zagrożonych ubóstwem i/lub deprywacją materialną

i/lub żyjących w gospodarstwach domowych bez osób pracujących lub o niskiej

intensywności pracy.

W KPR określono działania niezbędne do podjęcia w perspektywie do 2014 roku,

pokazując bardziej szczegółowo te na najbliższy rok. Coroczna aktualizacja KPR pozwoli na

wskazanie następnych zadań, które należy realizować w pierwszej kolejności w Mierę

zmieniającej się sytuacji społeczno- gospodarczej, pamiętając przy tym o perspektywie

średniookresowej do 2020 roku. Polski KPR skupia się na działaniach, które mają na celu

odrabianie zaległości rozwojowych oraz budowę nowych przewag konkurencyjnych, w trzech

obszarach priorytetowych:

- infrastruktura dla rozwoju zrównoważonego;

- innowacyjność dla wzrostu inteligentnego;

Aktywność dla wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu.

Odrabianie zaległości rozwojowych polegać będzie przede wszystkim na zmniejszeniu

dystansu infrastrukturalnego, m.in. w transporcie, energetyce, telekomunikacji, infrastrukturze

społecznej oraz poprawie otoczenia regulacyjnego i działaniach na rzecz podniesienia jakości

stanowionego prawa, z zachowaniem wysokiej jakości usług świadczonych przez

administrację publiczną. Budowanie nowych przewag konkurencyjnych wymaga przede

wszystkim działań związanych z poprawą zdolności innowacyjnych przedsiębiorstw oraz

społeczeństwa. Ważne jest również wzmocnienie powiązań między szkolnictwem wyższym,

sektorem nauki i sferą gospodarki. Konieczne jest także uzyskanie impetu cyfrowego, który

będzie jedną z kluczowych dźwigni dla utrzymania wysokiego tempa rozwoju gospodarczego

w przyszłości.

Page 13: Polska w Europie

Strona 13

,, Ocena konkurencyjności gospodarczej Polski na tle pozostałych

państw Unii Europejskiej”

W 2011 roku gospodarka światowa nadal borykała się ze skutkami globalnego kryzysu.

Stany Zjednoczone utraciły po raz pierwszy w swojej historii najwyższy rating kredytowy, a

ocena ratingowa wielu krajów Unii Europejskiej znacząco się obniżyła. Na tym tle, w dobie

wzrastającego zadłużenia wielu krajów i utrzymującego się spowolnienia gospodarczego na

świecie Polska pozytywnie się wyróżnia. Dowodem stosunkowo silnych fundamentów

konkurencyjności polskiej gospodarki jest dynamika PKB, która w 2011 roku według

wstępnych danych GUS wynosiła 4,3%, znaczenie powyżej średniej w UE15 (1,5%).

Wskaźnik ten jest jednym z pięciu elementów ogólnej oceny pozycji konkurencyjnej.

Pozostałe wskaźniki tzw. ,,magicznego pięciokąta” to stopa bezrobocia, stopa inflacji, saldo

finansów publicznych w relacji do PKB oraz saldo bieżących obrotów z zagranicy również

odniesione do wielkości PKB. Na podstawie kształtowania się tych pięciu wskaźników można

stwierdzić, iż w 2011 roku w porównaniu z poprzednim rokiem, konkurencyjność polskiej

gospodarki w ujęciu makroekonomicznym nieznacznie się poprawiła. Mimo osłabienia

koniunktury na głównych rynkach eksportowych tempo wzrostu gospodarczego zostało

utrzymane, a nawet lekko wzrosło, bezrobocie pozostało nadal wysokie (9,6%), a inflacja

wzrosła (do poziomu 3,9%). Pozytywnym zjawiskiem jest redukcja deficytu budżetowego (do

5,5% PKB), ale jest on nadal prawie dwa razy większy od kryteriów przyjętych u Unii

Europejskiej. Dobrym sygnałem na przyszłość jest zapowiedź Ministerstwa Finansów

obniżenia deficytu w 2012 roku do bezpiecznego poziomu 3,0% PKB. Piąty element

makroekonomicznej oceny konkurencyjności gospodarki, tj. deficyt bilansu obrotów

bieżących odniesiony do PKB kształtował się w 2011 roku na wyższym poziomie w

porównaniu do roku poprzedniego i osiągnął – 4,8%.

W sumie jednak, Polska znalazła się w ścisłej czołówce najszybciej rozwijających się

krajów UE, dynamika wzrostu PKB w Polsce była wyższa niż w innych nowych krajach UE,

za wyjątkiem trzech krajów bałtyckich, a pozostałe wskaźniki ,, magicznego pięciokąta”

Page 14: Polska w Europie

Strona 14

konkurencyjności były w kontekście ogólnej sytuacji gospodarczej w Europie i na świecie

stosunkowo dobre, chociaż jest wiele problemów i zagrożeń dla dalszego rozwoju.

Oceniając kolejny wyznacznik konkurencyjności gospodarki, tj. poziom życia, należy

zauważyć, że w 2011 roku pozycja Polski w UE nadal nie była szczególnie silna. Polska

należała do najmniej rozwiniętych krajów UE27, z PKB per capita równym 16100 euro

(według parytetu siły nabywczej) , wyprzedzając tylko cztery kraje UE, tj. Łotwę, Litwę,

Rumunię i Bułgarię.

Jednakże z drugiej strony, luka rozwojowa między Polską a większością krajów UE, w

odniesieniu do PKB per capita, systematycznie się zmniejsza. Ten pozytywny trend był

kontynuowany również w 2011 roku, PKB na 1 mieszkańca według PPP w ubiegłym roku

stanowił w Polsce 58% średniej dla krajów) UE15, o 1 punkt procentowy więcej niż w roku

poprzednim. Znaczne zróżnicowanie stóp wzrostu PKB w latach 2009-2011 w krajach UE

przyczyniło się do poprawy pozycji konkurencyjności Polski. Nie tylko zmniejszyła się luka

rozwojowa Polski w stosunku do UE15, ale nasz kraj wyprzedził pod względem relatywnego

poziomu rozwoju Łotwę i Litwę i niemal dorównał do poziomu Węgier.

Pewną niewielką poprawę pozycji konkurencyjności Polski można zauważyć także w

zakresie zmniejszenia nierówności dochodowych. Jednakże mimo tego pozytywnego trendu

zróżnicowanie dochodów ludności pozostało nadal nieco powyżej średniej UE27.

Ponadto w 2011 roku w Polsce odnotowano poprawę jakości życia mierzoną

wskaźnikami takimi jak np. śmiertelność niemowląt, oczekiwana długość życia oraz odsetek

osób uczących się w społeczeństwie. W rankingu opracowanym na podstawie Human

Development Index (HDI), który jest syntetycznym miernikiem poziomu rozwoju

społecznego oraz jakości życia, Polska zajęła 39 miejsce na świecie, wyprzedzając m.in. pięć

krajów członkowskich UE, tj. Litwę, Portugalię, Łotwę, Rumunię i Bułgarię.

Wydaje się, że konkurencyjność Polski będzie w 2012 roku ulegała dalszej poprawie w

porównaniu do innych krajów UE, ze względu na to, że Polska wykazała się odpornością na

negatywne skutki globalnego kryzysu i prawdopodobnie utrzyma umiarkowane tempo

wzrostu PKB, pozostając na ścieżce konwergencji ekonomicznej.

Wymiar międzynarodowy konkurencyjności Polski obejmuje ocenę zdolności kraju do

konkurowania na rynkach zagranicznych. W 2011 roku polski export wzrastał 2,5 razy

szybciej niż import. Dominującą część wymiany towarowej Polski (69% importu i 78%

eksportu) stanowi handel z państwami członkowskimi UE, w którym od 2009 roku Polska

notuje nadwyżkę. Stopniowo zwiększa się udział handlu wewnątrzgałęziowego w całości

obrotów Polski pozostałymi krajami UE, ale nadal ponad 70%obrotów to handel

międzygałęziowy. Pozytywną cechą polskiej wymiany handlowej jest to, iż w czasie kryzysu

gospodarczego nie doszło do zmniejszenia się intensywności polskiego handlu

wewnątrzgałęziowego, choć można się go było spodziewać z powodu silniejszego spadku

wartości handlu światowego niż wartości globalnego PKB. Poprawie konkurencyjności

polskich produktów na rynku międzynarodowych dodatkowo sprzyjało, będące skutkiem

kryzysu, osłabienie kursu złotego.

Page 15: Polska w Europie

Strona 15

Innym przejawem międzynarodowej konkurencyjności polskiej gospodarki jest

umiejętność przyciągania zagranicznych czynników produkcji, w tym zwłaszcza

bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ). Według wstępnych danych NBP, po

załamaniu napływów BIZ w latach 2009-2010, w 2011 roku odnotowano wzrost strumienia

inwestycji zagranicznych do Polski. Polska utrzymała pozycję lidera wśród krajów UE10 pod

względem wielkości BIZ, a wartość zainwestowanego kapitału zagranicznego stanowiła

ponad jedną trzecią całości napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych do tego regionu.

W 2011 roku można wskazać kilka czynników, które przyczyniły się do poprawy

konkurencyjności Polski. Biorąc pod uwagę zasoby, szczególnie dwa czynniki miały istotne

znaczenie: inwestycje oraz kapitał ludzki. W 2011 roku nastąpiło odwrócenie

dotychczasowego negatywnego trendu i zaobserwowano wzrost wartości nakładów brutto na

środki trwałe o 8,5%. Było to przede wszystkim spowodowane rosnącą absorpcją funduszy

strukturalnych UE oraz wzrostem strumienia BIZ. Kolejne czynniki wzrostu

konkurencyjności Polski w 2011 roku to zmiany kapitału ludzkiego i wzrost łącznej

produktywności czynników wytwórczych (TFP). Mimo globalnego kryzysu, w latach 2009-

2011 Polska osiągnęła jedną z wyższych stóp akumulacji kapitału ludzkiego w grupie państw

UE10, ustępując jedynie Słowacji.

W 2011 roku pewne pozytywne zmiany można zaobserwować w odniesieniu do

kierunków polityki gospodarczej. Ich przejawem była poprawa warunków dla prowadzenia

biznesu obserwowana od 2009roku. Według oceny Heritage Fundation powoli stabilizuje się

poziom ochrony praw własności w Polsce, za pozytywy można uznać nadal niski i malejący

poziom fiskalizmu. Ponadto, dążenie polskiego rządu do ograniczenia deficytu budżetowego

może w pewnym stopniu zabezpieczyć polską gospodarkę przed negatywnymi skutkami

wstrząsów zewnętrznych.

Oceniając konkurencyjność polskiej edukacji, która była przedmiotem analizy w

trzeciej części niniejszego Raportu należy zauważyć, iż ostatnia dekada była okresem

reformowania tego sektora, a w obszarze funkcjonowania szkolnictwa wyższego zasadnicze

zmiany zostały wprowadzone dopiero od października 2011 roku. W związku ze stosunkowo

krótkim czasem działania systemu edukacji według nowych zasad dość trudno jest ocenić

efekty wprowadzonych zmian. Jedną z barier rozwoju edukacji jest relatywne

niedofinansowanie. Relacja wydatków na szkolnictwo podstawowe, ponadpodstawowe i

policealne do PKB w Polsce wynosi 3,4 %, podczas gdy średnio w krajach OECD jest to

3,6%, np. Danii czy Wielkiej Brytanii ponad 4%. Niekorzystnie kształtuje się w Polsce

również relacja wydatków na szkolnictwo wyższe do PKB, która wynosi około 1,3% wobec

średniej w OECD równej 1,5% . Pozytywną tendencją jest natomiast wysoka dynamika

wydatków na szkolnictwo wyższe, która w okresie 2000-2007 wynosiła w Polsce Az 172% i

była zdecydowanie wyższa od średniej dla krajów OECD (136%) . Ponadto, warto odnotować

zmniejszenie od 2000 roku dystansu między Polska a średnią w UE27 z zakresie wydatków

przypadających na jednego ucznia w szkołach średnich w relacji do PKB. Dystans ten w 2000

roku wynosił aż 10 punktów procentowych, a pod koniec dekady zmniejszył się do niecałych

2 punktów procentowych. Średni czas nauki w Polsce wynosi 10 lat i jest zbliżony do liczby

Page 16: Polska w Europie

Strona 16

lat nauki w takich krajach UE jak Włochy, Hiszpania, Finlandia, czy Francja, ale niższy niż w

Niemczech, Szwecji, Czechach czy Estonii.

Z analizy zawartych w niniejszym Raporcie wynika, iż w zakresie programów i metod

nauczania oraz efektów kształcenia polskie szkolnictwo nie jest konkurencyjne w skali

międzynarodowej. Programy kształcenia nadal są mało elastyczne, przeładowane

obowiązkowymi przedmiotami i dużą liczbą egzaminów, za mało jest zajęć kształtujących

kreatywność i umiejętności zastosowania wiedzy. Funkcjonowanie szkół i uczelni w nowych

uwarunkowaniach prawnych i finansowych wymaga bardziej aktywnej polityki edukacyjnej

nakierowanej na uelastycznienie systemu kształcenia, wspieranie rozwoju najlepszych

placówek edukacyjnych i umiędzynarodowienia.

Podsumowując analizy można sformułować wniosek, że w 2011 roku Polsce udało się

poprawić pozycję konkurencyjną wśród państw członkowskich Unii Europejskiej, głównie

dzięki lepszemu wykorzystaniu zasobów wewnętrznych i relatywnie większej, niż inne kraje

UE, odporności na szoki zewnętrzne. Oceniając znaczenie edukacji jako czynnika

konkurencyjności polskiej gospodarki należy natomiast zauważyć, że ze względu na to, iż

reformowanie tej sfery rozpoczęło się stosunkowo niedawno, jej potencjał nie został jak dotąd

w pełni wykorzystany.

Bezpośredni wpływ edukacji na konkurencyjność polskiej gospodarki można już

obecnie zauważyć w obszarze szkoleń i ich pozytywnego oddziaływania na konkurencyjność

polskich przedsiębiorstw; edukacja jest również ważnym czynnikiem decydującym o akr

akcyjności naszego kraju dla napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Wdrażane

obecnie reformy systemu kształcenia akademickiego będą w dłuższej perspektywie czasowej

wpływać na innowacyjność polskiej gospodarki, tempo wzrostu gospodarczego i pozycję

konkurencyjną Polski w gospodarce światowej. Z tego względu problematyka ta wymaga

ciągłego monitorowania i dalszych pogłębionych badań.

Warto dodać jeszcze, że Polska w Globalnym raporcie konkurencyjności 2011-2012

uplasowała się na 41 miejscu, opracowanym przez World Economic Forum.

Spadek Polski w rankingu to efekt pogorszenia się stabilności makroekonomicznej i

innowacyjności. Lepsze noty polska gospodarka uzyskała w przypadku oceny

instytucjonalnej i wielkości rynku. Polskę wyprzedziła Hiszpania. W latach 2008-2011

pozycja Polski w rankingu wzrosła jednak o 12 pozycji. Najpoważniejszym wyzwaniem,

któremu trzeba sprostać, aby zwiększyć konkurencyjność polskiej gospodarki, jest

podwyższenie innowacyjności, która jest stosunkowo niska w porównaniu z efektywnością i

tzw. czynnikami podstawowymi gospodarki. Największą barierą rozwoju jest złożoność i

nieprzejrzystość sytemu podatkowego. Przedsiębiorcy narzekają także na biurokrację i

sztywność rynku pracy, dostępność do finansowania i zły stan infrastruktury.

Na czele wciąż znajduje się Szwajcaria, tuż za nią Szwecja. Trzeci rok z rzędu traci

swoją konkurencyjność gospodarka USA, która obecnie znajduje na piątej pozycji.

Page 17: Polska w Europie

Strona 17

,,Ocena jakości i satysfakcji z życia w Polsce na tle innych

państw UE”

Najlepszym odzwierciedleniem oceny jakości i satysfakcji życia jest wskaźnik HDI.

Human Development Index (HDI) to sumaryczny wskaźnik rozwoju społecznego państw.

Służy do oceny średnich osiągnięć danego kraju na trzech podstawowych płaszczyznach

składających się na jakość życia: długości życia i ochrony zdrowia; edukacji i zamożności.

Według Human Development Index 2011 Polska odniosła wielki sukces, gdyż w

rankingu rozwoju wyprzedziliśmy Portugalię. Według najnowszych publikacji United Nations

Development Programme Polska zajęła 39 miejsce na 187 sklasyfikowanych państw. Tak jak

przed rokiem liderem rankingu jest Norwegia, natomiast na drugim uplasowała się Holandia.

Spośród państw Europy Środkowo-Wschodniej wyprzedzają nas Czechy, Słowacja, Słowenia,

Węgry i Estonia.

Ogólna satysfakcja z życia Polaków według badań przeprowadzonych przez CBOŚ

przedstawia się w sposób następujący. Ponad połowa Polaków (54%) jest raczej zadowolona

ze swojego życia, a około jednej siódmej tj. 14% jest bardzo zadowolonych. Łącznie ogólna

satysfakcję deklaruje ponad dwie trzecie badanych (68%), czyli niemal tyle samo co w roku

2010. Niezadowoleni stanowią nieliczna grupę 5%.

Poziom satysfakcji życiowej Polaków jest w ostatnich latach względnie stabilny.

Czynniki, które warunkują zadowolenie z życia, są podobne do tych, które wpływają na

poczucie szczęścia. Tak więc relatywnie najwięcej zadowolonych jest wśród ludzi młodych tj.

do 35 roku życia, mieszkańców największych miast, osób mających wyższe wykształcenie

oraz wśród osób znajdujących się w dobrej sytuacji materialnej. Z kolei stosunkowo wysoki

odsetek nieodczuwających satysfakcji ze swojej egzystencji obserwujemy wśród najgorzej

usytuowanych.

Dzieląc ogólne zadowolenie z życia na wybrane jego aspekty to wynika, ze najczęściej

odczuwana jest satysfakcja z relacji rodzinnych i towarzyskich. Równie ważnym aspektem

jest miejsce zamieszkania. Odczuwa je trzy czwarte dorosłych , a jedynie sześciu na stu

wyraża rozczarowanie. Aż trzy piąte Polaków deklaruje zadowolenie z przebiegu swojej

pracy, a jedynie co jedenasty deklaruje swoje niezadowolenie. Nieco ponad połowa obywateli

deklaruje satysfakcję ze swojej sytuacji materialnej, a tylko niewielu tj. 12% ocenia ten aspekt

swojego życia negatywnie.

Znacznie rzadziej powodem do zadowolenia i satysfakcji Polaków są ich dochody.

Satysfakcję z nich deklaruje jedynie co czwarty badany, natomiast niezadowolenie około

dwóch piątych . Niewiele mniej osób ocenia swoją sytuację finansową jako przeciętną.

Page 18: Polska w Europie

Strona 18

Podsumowują, w ostatnich latach satysfakcja z życia i poszczególnych jego wymiarów

utrzymuje się na dość stabilnym poziomie. Rok 2011 upłynął pod znakiem kryzysu

gospodarczego Grecji i w strefie euro. Z obserwowanych przez nas nastrojów społecznych

wynika, że Polacy odczuwają pewien niepokój związany z recesją. Obawy te nie przełożyły

się jednak ani na poczucie ogólnej satysfakcji z życia, ani na zadowolenie z jego różnych sfer.

Według drugiego badania europejskiej jakości życia przeprowadzonego przez unijną

agencję Eurofound z siedzibą w Dublinie Polacy oceniają swój stan zdrowia jako lepszy niż

przeciętny stan zdrowia w dwunastu nowych państwach członkowskich UE. Natomiast dostęp

do służby zdrowia oraz jakość świadczonych przez nią usług są postrzegane przez Polaków

jako jedne z najgorszych w Europie. W Polsce odnotowano również bardzo niski, jeden z

najniższych w Europie, poziom zaufania do instytucji politycznych, z kolei zdaniem Polaków

jakość transportu publicznego jest niemal taka sama jak w 15 państwach starej UE. Wyniki

badania, które wskazują na ogólne zadowolenie Europejczyków z jakości życia, pomimo

dużych różnic pomiędzy poziomem zadowolenia z życia i szczęścia, zwłaszcza wśród 12

nowych państw członkowskich UE.

Innym wskaźnikiem jest Better Life Index .OECD (Organizacja Współpracy

Gospodarczej i Rozwoju) uruchomiła swój Better Life Index (Indeks Lepszego Życia) po raz

pierwszy w ubiegłym roku. To interaktywna internetowa porównywarka jedenastu różnych

sfer życia.

Na podstawie różnych danych (takich jak dochody, liczba pokoi na osobę, bezrobocie) i

badań prowadzonych wśród mieszkańców, autorzy tego rankingu stworzyli wskaźniki (w

skali od 0 do 10), które pozwalają porównać, jak żyje się Polakowi a jak Amerykanowi,

Grekowi czy Francuzowi.

Page 19: Polska w Europie

Strona 19

Według autorów "Indeksu" warunki mieszkaniowe to jedno z najważniejszych

społecznych wyzwań z którymi państwo sobie nie radzi. Co prawda aż 84 proc. Polaków

deklaruje, że jest zadowolona z dachu nad głową, ale inne zmienne sprawiają, że spadamy na

pozycję piątą od końca.

Przede wszystkim utrzymanie mieszkania znacznie obciąża nasz budżet. Aż 24 proc.

pensji przeznaczamy na czynsz i opłaty (29 pozycja na 36 krajów). W Polsce zazwyczaj jeden

pokój przypada na jednego użytkownika, podczas gdy średnia OECD wynosi 1,6 pokoju na

osobę.

To katastrofalne, że 4 proc. mieszkań nie ma własnej toalety. Gorzej od Polski

wypadają tu tylko Turcja, Estonia, Węgry i Chile.

W Polsce brakuje między 1,5-1,8 milionów mieszkań, a jakość tych, które są zostawia

wiele do życzenia (połowa zbudowana przez 1970 z wielkiej płyty). Mamy także bardzo mały

rynek wynajmu. OECD rekomenduje więc stworzenie rządowego programu (może z pomocą

unijnych funduszy), który rozruszałby budownictwo.

Pod względem zatrudnienia otwieramy ostatnią dziesiątkę. 59 proc. Polaków między 15

a 64 rokiem życia ma pracę. Najlepsi (Islandia i Szwajcaria) mają 79 zatrudnionych,

Norwegia - 75 proc.

Page 20: Polska w Europie

Strona 20

Najgorzej we Włoszech (57 proc.), na Węgrzech (55 proc.) i w Turcji (46 proc.). Ciągle

też sytuacja kobiet na rynku pracy jest gorsza niż mężczyzn, także w porównaniu z innymi

państwami.

OECD podkreśla także trudną sytuację młodych Polaków - aż 23,7 proc. osób między

15 a 24 rokiem życia nie ma pracy (średnia to 16,7 proc.). Poza tym ok. 9 proc. pracowników

ma umowę na czas krótszy niż pół roku. Choć to akurat plasuje nas niemal dokładnie w

średniej (10 proc. dla OECD).

Znajdowanie sensownej równowagi między pracą a wolnym czasem udaje się nam

gorzej niż rok temu i znacznie gorzej niż gdzie indziej. Polak przepracowuje rocznie 1 939

godzin, czyli znacznie więcej niż średnia dla OECD, która wynosi 1 749.

OECD wyliczyło też, ile czasu spędzamy na - jak to ładnie nazwano "niepłatnej pracy",

czyli: gotowaniu, sprzątaniu i prasowaniu. Panom zajmuje to średnio 157 minut dziennie

(więcej niż średnia innych krajów), paniom - 296 minut.

Roczny dochód przeciętnego polskiego gospodarstwa domowego wyniósł 14 508

dolarów. To ponad tysiąc dolarów więcej niż ubiegłorocznym zestawieniu. Ale ciągle poniżej

średniej (22 387 dolarów) dla całej organizacji.

Rośnie też rozwarstwienie społeczne. 20 proc. najzamożniejszych Polaków zarabia

rocznie średnio 28 024 dolary, podczas gdy 20 proc. najbiedniejszych tylko 5 814 dolarów.

Wskazują na to odpowiedzi. Na skali 0-10 - Polak wybiera 5,6. Choć średnia dla OECD

jest tylko nieco wyższa (6,7) i tak wypadamy blado przy narodach optymistach. Gorzej niż

my swoje życie oceniają tylko Węgrzy, Portugalczycy, Grecy, Rosjanie, Estończycy i Turcy.

Najbardziej zadowoleni są niezmiennie Duńczycy.

To reguła, w wielu krajach, że nieco bardziej zadowoleni są mężczyźni niż kobiety.

OECD utożsamia szczęście z tym, czy człowieka spotyka w życiu więcej pozytywnych czy

negatywnych zdarzeń.

68 proc. z nas deklaruje, że częściej w ciągu zwykłego dnia doświadcza dobrych rzeczy

(średnia OECD: 72 proc.). Nasze miejsce w rankingu pod tym względem nie zmieniło się w

stosunku do ubiegłego roku - nadal zajmujemy szóstą lokatę od końca. Ale współczynnik

spadł z 3,5 do 2,5.

W sferze bezpieczeństwa nasz kraj zajmuje trzecie miejsce (w ubiegłym roku piąte).

Pewniej czują się tylko w Japonii i Kanadzie. Tylko 1,8 proc. Polaków w ubiegłym roku

zostało napadniętych (średnia dla OECD to 4 proc.). Mniej zdarzyło się także morderstw.

Mimo tych coraz bezpieczniejszych statystyk, aż 37 proc. Polaków po zmroku nie czuje

się pewnie na ulic. Średnia dla OECD to 33 proc. Ale trzeba przyznać, że poczucie zagrożenia

podczas wieczornych spacerów rośnie równomiernie we wszystkich krajach.

Page 21: Polska w Europie

Strona 21

Narzekamy na kolejne reformy oświaty, tymczasem to edukacja daje nam - tak jak rok

temu - mocne miejsce w rankingu państw OECD. Wyprzedzają nas tylko Finlandia, Japonia i

Szwecja.

W Polsce 88 proc. osób w wieku 25-64 ma ukończoną szkołę średnią (średnia dla

wszystkich państw - 74 proc.). Wśród młodszych, 25-34 latków aż 93 proc. skończyło średnią

szkołę (średnia OECD: 81 proc.).

Autorzy zestawienia najwyraźniej nie śledzą toczącej się w Polsce dyskusji na temat

mizernego poziomu szkół średnich, bo według nich ukończenie takiej szkoły, daje lepsze

szanse na rynku pracy. Nasi uczniowie spędzają ponad 18 lat w ławkach (pod tym względem

jesteśmy w pierwszej dziesiątce).

Page 22: Polska w Europie

Strona 22

Bibliografia:

https://www.cia.gov/

http://pl2011.eu/

http://ec.europa.eu/europe2020/index_pl.htm

https://www.worldcompetitiveness.com/OnLine/App/Index.htm

http://pl.wikipedia.org/wiki/Polska