Omikron Magazine No22

ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟ∆ΙΚΟ - ΤΕΥΧΟΣ 22

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

www . om i k r o n . t v

Γιορτάζουµε τα 2 µας Χρόνια µε µια

∆ιεύθυνση Σταθµό!!

Επιλο

γές

2008

- 20

10

Κατάστηµα Κοζάνης 50 χλµ Κοζάνης - Καστοριάς

Tηλ.: 24610 95300

Κατάστηµα Πτολεµαΐδας30χλµ Πτολεµαΐδας - Φλώρινας

Τηλ.: 24630 55727

Stock house Πτολεµαΐδας 30χλµ Πτολεµαΐδας - Φλώρινας

Τηλ.: 24630 55727

Νέο κατάστηµα Μediastrom Γκέρτσου 60 ΚοζάνηΤηλ.: 2461 234 234

Μειώστε τις τιµές

Για µας το έπιπλο είναι τρόπος ζωήςΓια εσάς ένα απαραίτητο κοµµάτι για να συµπληρώσετε το πιο όµορφο παζλ:

ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΠΙΤΙ

www.efkolidis.grκαι για online αγορές στο

www.efkolidis.gr

Το περιοδικό που διαβάζεται!!!Omikron magazine

Παναγιώτης ΤσαρτσιανίδηςΕκδότης πρόλογοςπρόλογος

→ Εκδότης: Τσαρτσιανίδης Παναγιώτης → Επιμέλεια Εντύπου: Τσαρτσιανίδης Γιώργος → Συνεργάτες: Αλβανού Μαρία - Κύρκου Δήμητρα - Κωσταρέλλα Ιωάννα - Μαγκλάρας Βασίλης - Μουτίδης Σωκράτης - Πάσχος Αχιλλέας - Σιδηροπούλου Παρασκευή - Τολιάδης Ηλίας → Επιμέλεια

Κειμένων: Τσαρτσιανίδου Νατάσσα → Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Καλαϊτζόπουλος Περικλής - Νικολαροπούλου Ευσταθία - Τζήκας Χρήστος → Υποδοχή διαφήμισης: Πατουλίδου Όλγα → Υπεύθυνος Διανομής: Κενούτης Γιάννης → Φωτογραφικό αρχείο: Omikron Adv. → Εκτύπωση: Art Graphic

Omikron Magazine → Αριστοτέλους 29 - Κοζάνη → Τηλ./Fax: 24610 37711 → [email protected]

Και όμως πέρασαν δυο χρόνια!

Γ ράφτηκαν χιλιάδες λέξεις. Φωτογραφήθηκαν εκατοντάδες φωτογραφίες. Συμμετείχαν δεκάδες άνθρωποι. Σε μια περιο-

χή «ΑΓΟΝΗ» για να ευδοκιμήσει ένα έντυπο σαν αυτό το “omikron”. Ένα έντυπο , χωρίς live style , χωρίς κουτσομπολιά

και ζώδια, χωρίς γυμνό.

Τελικά το σκηνικό ανατράπηκε.

Χάρη σε εσάς τους αναγνώστες

Χάρη σε εσάς τους αρθρογράφους

Χάρη σε εσάς τους συνδρομητές

Χάρη σε εσάς τους επαγγελματίες

Εμείς στην OMIKRON γιορτάζουμε τα 2 χρόνια του περιοδικού μας όπως πραγματικά του αξίζει, χωρίς βεγγαλικά τούρτες

και κεράκια.

Εγκαινιάζοντας κάτι νέο. Μια διεύθυνση σταθμό!!! www.kozani.tv

ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ

Αριστοτέλους 43 - Κοζάνη -

Τηλ. 24610 40717www.elefantaki.gr

Το Κάπνισµα Απαγορεύεται Σε ΟΛΟΥΣ τους Παιδότοπους

Omikron magazine

14

32

10

26

36

Γίνε συνδροµητής τώρα!!! Μόνο µε 55¬ (18,755δρχ) το χρόνο. Στην τιµή συµπεριλαµβάνονται τα 11 τεύχη του περιοδικού και όλα τα ταχυδροµικά έξοδα (παράδοση µε ACS courier)

04 ΠΡΟΛΟΓΟΣ

10 Δήμος Μαυρογιαννίδης

«Παντοπωλείο… η Τέχνη»

14 Αδέσποτα…

Προσπαθούν να ζήσουν ανάμεσά μας

20 Cigarros de La Habana en Elassona

Πούρα Αβάνας… δια χειρός ελληνικής

26 Γιούλη Γκότση: Διάγνωση... Σκλήρυνση Κατά

Πλάκας. Η προσωπική μου εμπειρία.

32 ΑμεΑ

Απροσπέλαστα Εμπόδια στο Δρόμο των ΑμεΑ

36 Κώστας Λογδανίδης

Βοσκός εν Μεσόβουνο

42 Καρυπίδης Θεόδωρος

Το τηλεοπτικό τοπίο αλλάζει

48 Μετέωροι στα Μετέωρα...

με το Σύλλογο Ελλήνων Ορειβατών Κοζάνης

54 Στα άδυτα της Σπηλιάς του Δράκου

Καστοριάς

62 Η σφαγή του Μεσοβούνου…

Αναμνήσεις της Μάρθας Παραστατίδου

68 Ευσταθία Νικολαροπούλου

Εγώ πότε θα γίνω μάνα;;;

72 Το ΟΧΙ του Βελβεντού:

Είπαν ναι στον «Καποδίστρια», λένε όχι

στο «Καλλικράτη»

78 Νίκος Καλογερόπουλος

82 Κ. Ζουρουφίδης:

Οι Λέξεις

84 Γιώργος Τσαρτσιανίδης:

Δε φεύγουμε, δε φεύγουμε!

87 Nατάσα Τσαρτσιανίδου:

Αυτά & Άλλα...

88 Γιώργος Θεοδωρίδης

Από ένα «αστείο»... Πρωταθλητής!!!

94 Νυμφαίον

...περί αρχιτεκτονικής ο Λόγος

98 Νίκος Ραχωβίτης: Ατάκτως ερριμμένα…

όπως και στην ελληνική πραγματικότητα.

(Σκέψεις πεταγμένες στο χαρτί)

100 Γιάννης Τζιουράς:

Από την «Επιχείρηση Επαγρύπνηση»

στην επιχείρηση «Στόλος της Ειρήνης»

102 Αχιλλέας Πάσχος:

Γράμματα από το δρόμο... ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ

110 Ιωάννα Κωσταρέλλα:

Στην υγειά του κορόιδου

περιεχόμε-ναπεριεχόμε-ναπεριεχόμε-περιεχόμενα

42 48 62 78

MODERN SHOWROOM 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 95 ΤΗΛ. 24630 23400

ΝEW CLASSIC SHOWROOM 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 86 ΤΗΛ.24630 23764

LOW PRICE SHOWROOM 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 71 ΤΗΛ.24630 27177

- ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ -

www.kalomenidis.com • info@kalomenidis. com

PROGRESS IN MODERN LIVING

MODERN SHOWROOM 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 95 ΤΗΛ. 24630 23400

ΝEW CLASSIC SHOWROOM 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 86 ΤΗΛ.24630 23764

LOW PRICE SHOWROOM 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 71 ΤΗΛ.24630 27177

- ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ -

www.kalomenidis.com • info@kalomenidis. com

PROGRESS IN MODERN LIVING

∆εν ήταν δύσκολο να βρούμε το «κάστρο» του Δήμου Μαυρο-

γιαννίδη στο τοπικό διαμέρισμα Αναρράχης του δήμου Μουρικί-

ου. Ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας είχε δώσει ο ίδιος τηλεφωνικά,

αλλά μόλις είδαμε τις εικαστικές παρεμβάσεις και τις εγκαταστάσεις του,

έξω απο το παντοπωλείο που διατηρεί, καταλάβαμε πως είχαμε φτάσει

στον προορισμό μας. Ένα μικρό ποδήλατο κι ένα μεταλλικό παρά-

θυρο επάνω σε σύρμα ενός στύλου φωτισμού της ΔΕΗ έξω από την

είσοδο του παντοπωλείου του, ένα ημιτελές έργο, μαρτυρούσαν πως

ο Δήμος ήταν εκεί! Ένας μοναδικός καλλιτέχνης και δημιουργός, όπως

αυτοχαρακτηρίζεται, ο οποίος αποφάσισε να ασχοληθεί με την τέχνη,

αφού επηρεάστη-

κε από το γνωστό

ζωγράφο Θεόδω-

ρο Ζυρπιάδη.

«Η δημιουργία ήταν πάντοτε μέρος της ζωής μου, τα τελευταία,

όμως, τέσσερα χρόνια ασχολούμαι εντατικά», μας λέει ο Δήμος,

ο οποίος μιλάει με τα καλύτερα λόγια για το «δάσκαλο» του, το

Θεόδωρο Ζυρπιάδη, συνεχίζοντας «αυτός ήταν που με ενέπνευσε

και με βοήθησε να ανοίξω τα φτερά μου και σε άλλου είδους τέ-

χνες, πέρα της ζωγραφικής». Ο Δήμος Μαυρογιαννίδης έχει κατα-

σκευάσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια περίπου εβδομήντα έργα, τα

οποία είναι εγκαταστάσεις –installations- όπως είναι ευρέως γνωστά,

κυρίως από μέταλλο. Άλλωστε, αυτό είναι το αγαπημένο υλικό με

το οποίο δουλεύει, αφού ήταν βιομηχανικός εργάτης στη ΔΕΗ και

έμαθε να δουλεύει με πολλά υλικά και με διαφορετικές τεχνικές.

«Αυτά που σκεφτόμουν ήθελα να τα εκφράσω, φτιάχνοντας

κατασκευές. Είναι κάτι που με χαλαρώνει και με ηρεμεί. Αυτό που

θέλω να πω, αυτό που με εμπνέει, αυτό που αισθάνομαι, θέλω να το

εκφράζω με κατασκευές. Γι’ αυτό και τα έργα μου είναι αποτέλεσμα

πολλών σκέψεων, χαράς και διαμαρτυρίας» είναι τα λόγια του Δή-

ΔΗΜΟΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

«Παντοπωλείο…η Τέχνη»

του Σωκράτη Μουτίδη

Στα 49 χρόνια του πραγματοποιεί ένα από τα μεγάλα του όνειρα, την εισαγωγή του μέσω πανελληνίων στη Σχολή Εικαστικών και Εφαρ-μοσμένων Τεχνών της Φλώρινας. Είναι στο 3ο έτος σπουδών. Συνεχίζει μέχρι σήμερα με το ίδιο πάθος.

omikron Τεύχος2210

Παντοπωλείο η Τέχνη

μου Μαυρογιαννίδη. Μια βρύση από άδεια πλαστικά μπουκάλια εμφια-

λωμένων νερών, μαρτυρούν την ευρηματικότητα και την εξυπνάδα του

δημιουργού «με αυτό το έργο θέλω να πω πως δεν υπάρχουν πλέον

βρύσες στους δρόμους. Όταν θέλουμε να πιούμε νερό, πηγαίνουμε

στο περίπτερο…».

Το εργαστήριο του Δήμου είναι γεμάτο με παρόμοιες εγκαταστά-

σεις, μια σχεδία με κατάρτι κεραία τηλεόρασης, δείχνοντας έτσι την

εξάρτηση του ανθρώπου από την τηλεόραση, ρούχα στριμωγμένα,

μέσα σε σιδεριές θεμελίων οικοδομών, εξηγώντας έτσι το στρίμωγμα

και την πληθυσμιακή αύξηση των πόλεων, ένας στηθόδεσμος με ένα

βέλος, που σημαίνει πως η γυναίκα είναι πλέον ο «κυνηγός» στις μέρες μας, αλλά και μια οθόνη τηλεόρασης, μέσα σε

καπάκι τουαλέτας, σχολιάζοντας τα τηλεοπτι-

κά…σκουπίδια. Είναι μερικά από τα έργα του

Δήμου Μαυρογιαννίδη, τα οποία έχουν εκτε-

θεί σε όλες του τις εκθέσεις (πέντε συνολικά)

τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Ιδιαίτερη εντύπωση, προκάλεσε ένα από

τα τελευταία έργα του δημιουργού, το οποίο

βρύσες στους δρόμους. Όταν θέλουμε να πιούμε νερό, πηγαίνουμε

στο περίπτερο…».

Το εργαστήριο του Δήμου είναι γεμάτο με παρόμοιες εγκαταστά-

σεις, μια σχεδία με κατάρτι κεραία τηλεόρασης, δείχνοντας έτσι την

εξάρτηση του ανθρώπου από την τηλεόραση, ρούχα στριμωγμένα,

μέσα σε σιδεριές θεμελίων οικοδομών, εξηγώντας έτσι το στρίμωγμα

και την πληθυσμιακή αύξηση των πόλεων, ένας στηθόδεσμος με ένα

βέλος, που σημαίνει πως η γυναίκα είναι πλέον ο «κυνηγός» στις μέρες μας, αλλά και μια οθόνη τηλεόρασης, μέσα σε

ΔΗΜΟΣ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

«Παντοπωλείο…η Τέχνη»

του Σωκράτη Μουτίδη

Μια βρύση από άδεια πλαστικά μπουκάλια εμφιαλωμένων νερών,

μαρτυρούν την ευρηματικότητα και την εξυπνάδα

του δημιουργού «με αυτό το έργο θέλω να πω

πως δεν υπάρχουν πλέον βρύσες στους δρόμους.

Όταν θέλουμε να πιούμε νερό, πηγαίνουμε στο περίπτερο…»

ένας στηθόδεσμος με ένα βέλος, που σημαίνει πως η γυναίκα είναι πλέον ο «κυνηγός» στις μέρες μας, αλλά και μια οθόνη τηλεόρασης, μέσα σε καπάκι

τουαλέτας, σχολιάζοντας τα τηλεοπτικά…σκουπίδια.

Παντοπωλείο η ΤέχνηΠαντοπωλείο η Τέχνη

είναι «τοπικού» χαρακτήρα, όπως λέει ο ίδιος. Πρόκειται για μια ακόμη κατασκευή, η οποία απεικονίζει το τι «τρώνε»

και τι «αναπνέουν» καθημερινά, κάτοικοι ορισμένων περιοχών του νομού Κοζάνης: ένα τραπέζι και τέσσερις καρέ-

κλες, με μαύρο τραπεζομάντιλο, μαύρα σερβίτσια και μαχαιροπίρουνα και μέσα στα πιάτα, αντί για φαγητό βρίσκονται

κάρβουνα και λιγνίτης. Κάτι παρόμοιο συμβολίζει κι ένα ακόμη έργο του Δήμου πρόκειται για μια κατασκευή, η οποία

είναι εμπνευσμένη από ένα πίνακα που έχουμε δει όλοι λίγο πολλοί σε δημόσιους χώρους, τη σκάλα και την πορεία

της ζωής. Ο Δήμος στη θέση της σκάλας, τοποθέτησε κλιμακωτά κάρβουνα και επάνω τους, αντί για ζωγραφισμένα

ανθρωπάκια, υπάρχουν τρία χάρτινα σε κάθε επίπεδο τα οποία μεγαλώνουν, και στο επίπεδο όπου τα ανθρωπάκια αυτά

είναι ηλικιωμένοι, το ένα …λείπει και στο τελευταίο δεν υπάρχει τίποτα. «Πρόωρα γερνάμε και πρόωρα φεύγουμε, αυτό

θέλω να δείξω με το έργο αυτό, το οποίο δώρισα στο ανθρωπολογικό και λαογραφικό μουσείο της Πτολεμαΐδας», λέει

για το έργο του ο ίδιος ο δημιουργός.

Ο 41χρονος δημιουργός αντιμετωπίζει με χιούμορ τις παράξενες απόψεις ορισμένων συγχωριανών του για τα

έργα του, τις οποίες δικαιολογεί, γιατί όπως λέει η περιοχή δεν γνωρίζει τι είναι οι εγκαταστάσεις. Μάλιστα μας εξομο-

λογήθηκε και το σχόλιο της μητέρας του, όταν η αποθήκη του σπιτιού του είχε γεμίσει από τις κατασκευές, η οποία του

είπε στην ποντιακή διάλεκτο: «Ντο ζαντίας εν ατά ντε φτας» (τι τρελά πράγματα είναι αυτά που κάνεις).

O Δήμος Μαυρογιαννίδης γεννήθηκε το 1961

στην Αναρράχη. Συμμετείχε σε πέντε εκθέ-

σεις τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Την πρώτη του

ατομική έκθεση με ζωγραφικά έργα πραγματοποί-

ησε στην Αναρράχη, τη δεύτερη στην Πτολεμαΐδα

και στο Σύλλογο “Άρη Γαρουφαλίδη”, η οποία περι-

ελάμβανε ζωγραφικά έργα και κατασκευές. Η τρίτη

έκθεση έγινε στην Κοζάνη στο χώρο του ΕΛΚΕΠΑ

με περισσότερες κατασκευές, η τέταρτη στο κλειστό

γυμναστήριο της γενέτειρας του στην Αναρράχη με

όλα του τα έργα και η τελευταία πραγματοποιήθηκε

στις αρχές Απριλίου στο Πνευματικό κέντρο Πτολε-

μαΐδας, σε μια ομαδική έκθεση των μελών του συλ-

λόγου Άρης Γαρουφαλίδης, όπου και παρουσίασε

τρεις τελευταίες του δημιουργίες με μια νέα τεχνική,

τη ζωγραφική με κάρβουνο.

Ο 41χρονος δημιουργός αντιμετωπίζει με χιούμορ τις παράξενες απόψεις ορισμένων συγχωριανών του για τα έργα του... μάλιστα μας εξομολογήθηκε και το σχόλιο της μητέρας του, η οποία του είπε στην ποντιακή διάλεκτο: «Ντο ζαντίας εν ατά ντε φτας» (τι τρελά πράγματα είναι αυτά που κάνεις).


Β ρίσκονται όπου βρισκόμαστε και

μας κοιτούν με συναίσθημα στα

μάτια μήπως και τους δώσουμε λίγη ση-

μασία. Τα αδέσποτα σκυλιά αποτελούν

αναπόσπαστο κομμάτι της Κοζάνης παρά

την προσπάθεια που πραγματοποιήθηκε

για να ελεγχθούν. Τα συναντούμε σχε-

δόν παντού. Στην κεντρική πλατεία, στον

πεζόδρομο, στους κεντρικούς δρόμους,

στο γήπεδο, στον ΟΣΕ, στην αγορά και

στο ΚΤΕΛ.

Τους αρέσει η παρέα γι’ αυτό δεν

τα βρίσκουμε ποτέ ή σχεδόν ποτέ μόνα

τους. Προτιμούν την αγέλη ώστε η μονα-

ξιά να είναι πιο ανεκτή. Το σίγουρο είναι

ότι είναι συνήθως φοβισμένα γιατί έχουν

περάσει πολλά. Τα αδέσποτα έχουν συ-

ναισθήματα και ψυχή πιθανά διαφορετικά

από τη δική μας αντίληψη, αλλά εξίσου

αξιοσέβαστα και γνήσια.

Πολλές φορές βέβαια τα αδέσποτα

είναι εκείνα που μπορεί να προκαλέσουν

φόβο σε μικρούς και μεγάλους αλλά και

οργή αφού προκαλούν ασυναίσθητα

φθορές. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχά-

σουμε ποτέ πως και αυτά είναι απλά όντα

της γης που για διάφορους λόγους βρέ-

θηκαν μέσα σε δομημένο περιβάλλον.

Η βασική φιλοσοφία των παρεμβάσε-

ΑΔΕΣΠΟΤΑ… ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

της

Δέσποινας

Αμαραντίδου

Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια και τα «αδέ-σποτα» συνεχίσουν την άνιση προσπάθεια επιβίωσης. Ελάχιστες είναι οι πρωτοβουλίες των κατοίκων της πόλης να υιοθετήσουν-σώσουν κάποιο από τα ανυπεράσπιστα αυτά πλάσματα.

Αδέσποτα… προσπαθούν να ζήσουν ανάμεσά μας

ων του Δήμου δεν ήταν προς την κατεύθυνση ασυλοποίησης και ευθανασίας των ζώων. Σκοπός ήταν η περισυλλογή,

καταγραφή, η στείρωση και περίθαλψη άρρωστων ζώων και επαναφορά τους στο φυσικό τους περιβάλλον, ώστε να

επιτευχθεί μακροπρόθεσμα η σταδιακή μείωση των αδέσποτων σκύλων.

Το Πρόγραμμα περισυλλογής, στείρωσης, αποπαρασιτισμού και επανένταξης στο φυσικό τους περιβάλλον πραγ-

ματοποιεί ο Δήμος Κοζάνης στα πλαίσια του Ν.3170/2003 «Αδέσποτα ζώα και ζώα συντροφιάς» από το 2004.

Σύμφωνα με απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας ρυθμίζονται θέματα σχετικά με την παραπάνω διαδικασία (πε-

ρισυλλογή - στείρωση - σήμανση - επανένταξη) καθώς επίσης την οργανωμένη εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού

σε συνεργασία με φιλοζωικά σωματεία, κτηνιάτρους, πολίτες. Εν τω μεταξύ το Υπουργείο Γεωργίας σε συνεργασία με

το Υπουργείο Οικονομικών και Εσωτερικών παρέχουν οικονομική ενίσχυση στους Δήμους, Κοινότητες και ζωοφιλικά

σωματεία για την ίδρυση και λειτουργία καταφυγίων αδέσποτων ζώων.

Στην προσπάθεια του Δήμου συνεπιβάτης είναι ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος και το Ζωοφιλικό Σωματείο

«ΣΤΟΡΓΗ» έχοντας σκοπό να ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες ώστε, όχι μόνο να μην εγκαταλείπουν τα ζώα αδέσποτα,

αλλά και όσα κυκλοφορούν ελεύθερα στους δρόμους της πόλης να καταφέρουν να υποβληθούν στην παραπάνω δια-

δικασία σύμφωνα με όσα ορίζει η σχετική νομοθεσία.

Σαν πρώτο βήμα για την επίτευξη αυτού του στόχου καλέστηκαν από το Δήμο Κοζάνης οι φιλόζωοι πολίτες να

εκδηλώσουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους και εφόσον έχουν τη δυνατότητα, να υιοθετήσουν ζώα από αυτά που ήδη

υπάρχουν στις εγκαταστάσεις του Φιλοζωικού Σωματείου «ΣΤΟΡΓΗ». Το ζώο που θα υιοθετηθεί θα είναι στειρωμένο,

αποπαρασιτισμένο και εμβολιασμένο χωρίς καμία επιπλέον οικονομική επιβάρυνση. Τα αδέσποτα ζώα, εφόσον σύμ-

φωνα με τη γνωμάτευση των αρμόδιων κτηνιάτρων κρίνονται υγιή, επαναφέρονται στο φυσικό τους περιβάλλον και κατά

προτίμηση στην περιοχή από όπου περισυνελέγησαν, αφού προηγουμένως σημανθούν, καταγραφούν και υποβληθούν

σε στείρωση, αποπαρασιτισμό και εμβολιασμό. Μέχρι σήμερα έχουν στειρωθεί 148 αδέσποτα σκυλιά στην πόλη της

Κοζάνης.


Το πρόγραμμα «Αδέσποτα ζώα και ζώα συντρο-φιάς»

Τα συνεργεία περισυλλογής καθοδηγούνται στο έργο τους και

ελέγχονται από κτηνίατρο, ο οποίος ορίζεται από τη Διεύθυνση Κτηνι-

ατρικής της αρμόδιας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.

Βασική φιλοσοφία του προγράμματος είναι η μη ασυλοποίηση και

ευθανάτωση ζώων.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι στο πλαίσια της ευαισθητοποίησης έχει

συσταθεί ομάδα ενημέρωσης η οποία αποτελείται από ένα κτηνίατρο

της Διεύθυνσης Κτηνιατρικής της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, ένα

εκπρόσωπο του Ζωοφιλικού Σωματείου «ΣΤΟΡΓΗ» και τον υπεύθυ-

νο του προγράμματος του Δήμου Κοζάνης. Η ομάδα το περασμένο

διάστημα επισκέφθηκε 23 Δημοτικά Σχολεία του Δήμου Κοζάνης σε

συνεννόηση βέβαια με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, με σκοπό την

ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των μικρών παιδιών σε σχέση με

τα αδέσποτα ζώα. Στους μαθητές μοιράστηκαν ενημερωτικά φυλλάδια

σχετικά με τους κανόνες υγιεινής που πρέπει να τηρούνται και πως

πρέπει να συμπεριφέρονται οι μικροί μας φίλοι στα αδέσποτα ζώα..

Στο site του Δήμου (www.kozanh.gr) υπάρχουν φωτογραφίες

αδέσποτων σκύλων που μπορούν να υιοθετηθούν από πολίτες που

αγαπούν τα ζώα, θα τα φροντίζουν, θα τα προστατεύουν και δεν θα τα

εγκαταλείψουν όταν τα βαρεθούν.

Δεν υπάρχει καμία οικονομική επιβάρυνση είναι στειρωμένα, εμβο-

λιασμένα και αποπαρασιτωμένα. Είναι μια υπεύθυνη απόφαση που θα

πρέπει να σεβαστούν και να σκεφτούν πολύ καλά όσοι πρόκειται να

πάρουν μια τόσο σοβαρή απόφαση όπως είναι η υιοθεσία αδέσποτου

ζώου. Αυτό, επισημαίνει μιλώντας στο «Ο» ο Αντιδήμαρχος καθαριό-

τητας κ. Ιωάννης Παπαγεωργίου για την υλοποίηση του προγράμματος

δίνοντας μας και τις αντίστοιχες πληροφορίες.

«Το πρόβλημα με τα αδέσποτα ανάγεται σε κοινωνικό και πρέπει

όλοι να στηρίξουμε την προσπάθεια αυτή για να προστατέψουμε την

δημόσια υγεία και κατ’ επέκταση το περιβάλλον» ο κ. Ιωάννης Παπαγε-

ωργίου όσον αφορά το θέμα που απασχολεί την Δημοτική Αρχή, έχο-

ντας ως αρχή το σύνθημα «μπορούμε να ζήσουμε καλά με τα ζώα…

φτάνει να τα φροντίσουμε, να τα προστατέψουμε και να τα αφήσουμε

να μας αγαπήσουν για πάντα…».

Πάντως για εσάς που θα θελήσετε να κάνετε παρέμβαση ή να ενη-

μερωθείτε για το συγκεκριμένο ζήτημα η ακόμη καλύτερα να βοηθή-

σετε τα ζώα επιλέγοντας να υιοθετήσετε ίσως ένα πανέμορφο τετρά-

ποδο μπορείτε να απευθυνθείτε στον Δήμο Κοζάνης.

Επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε και το κυνοκομείο που βρίσκεται

στο ενδιάμεσο του οδικού δικτύου μεταξύ Νέας Νικόπολης και Βατε-

ρού του Δήμου Κοζάνης, όπου σας περιμένουν 170 αδέσποτα σκυλιά

με πανέξυπνες φατσούλες που ψάχνουν μια ζεστή φωλίτσα και λίγη

«μπορούμε να ζήσουμε καλά

με τα ζώα… φτάνει να τα φροντίσουμε,

να τα προστατέψουμε και να τα αφήσουμε να μας αγαπήσουν

για πάντα…»



αγάπη. Ο κ. Λιάνας πρόεδρος της ζωοφιλικής εταιρείας

«Στοργή» θα σας βοηθήσει για να επιλέξετε μεταξύ των

σκυλιών που φιλοξενούνται καθώς υπάρχει ποικιλία και σε

διάφορες ηλικίες.

Ένας καλύτερος κόσμος για τα αδέσποτα σημαίνει

καλύτερο κόσμο και για εμάς, με περισσότερο σεβασμό

στην κάθε μορφή ζωής και στο περιβάλλον.

Το κυνοκομείο Διακόσια εβδομήντα αδέσποτα σκυλιά φιλοξενεί σε

ένα χώρο που εκτείνεται σε μια έκταση 10 στρεμμάτων

στην ιδιοκτησία του Προέδρου του Ζωοφιλικού Σωματεί-

ου «Η Στοργή», κ. Δημητρίου Λιάνα.

Η φροντίδα και η στέγη που προσφέρει εδώ και 13

χρόνια ο κ. Λιάνας είναι αξιοσημείωτη αν σκεφτεί κανείς

ότι δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο σε ολόκληρη την περιο-

χή.

Η αγάπη για τα ζώα, η μεγάλη ευαισθησία του και η

αγωνία για την τύχη των αδέσποτων σκυλιών κατά κύριο

λόγο, τον οδήγησαν να δημιουργήσει ένα χώρο με τις

απαραίτητες ως ένα βαθμό υποδομές ώστε να είναι εφι-

κτή ή όσο το δυνατόν καλύτερη διαβίωση των σκυλιών

που με ευκολία και «ελαφρά τη καρδία», οι άνθρωποι

εγκαταλείπουν.

Όλα αυτά τα χρόνια σύμφωνα με τον κ. Λιάνα κάτι

που είναι και κοινή διαπίστωση διαιωνίζεται το φαινόμενο

της εγκατάλειψη των ζώων. Ιδιαίτερα θετικό κρίνει το πρό-

γραμμα που υλοποιεί ο Δήμος Κοζάνης της περισυλλογής

και στείρωσης που με τον αντίστοιχο Νόμο υιοθέτησαν οι

Δήμοι της χώρας το οποίο και θα επιφέρει αποτελέσματα

αλλά σε βάθος χρόνου όπως δήλωσε στο «Ο».

Ο κ. Λιάνας μαζί με την μητέρα του κυρίως προσφέ-

ρει τις υπηρεσίες του στα άτυχα τετράποδα που η μοίρα

τα οδήγησε στο δρόμο αφού οι άνθρωποι είχαν τις τύχες

στα χέρια τους και αποφάσισαν για αυτά χωρίς αυτά. Σε

καθημερινή βάση εθελοντικά μας βοηθούν 3-4 άτομα κα-

θώς οι δουλειές που έχουν να γίνουν είναι πολλές.

Οι συνθήκες δύσκολες για την φροντίδα 270 σκύλων,

καθημερινά χρειάζονται 8 με 10 ώρες προσωπικής ερ-

γασίας για να καθαριστεί ο χώρος να ταϊστούν τα σκυλιά

και επιπρόσθετος χρόνος για να ασχοληθούν μαζί τους.

«Αγάπη κυρίως χρειάζονται τα ζώα αυτή είναι και η βασι-

κή τους ανάγκη» μας λέει ο κ. Λιάνας αγκαλιάζοντας με

ιδιαίτερη στοργή τους τετραπόδους φίλους του ανθρώ-

που, φωνάζοντας τους με τα ονόματα που τους έχει δώ-

σει και κείνα ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του γνώριμου

συμπαθή και αγαπητού προστάτη τους.

Η Ντόλυ, ο Γκρέη, ο Κιτρινούλης, ο Τσάρλυ, η Ζου-

μπουλία, ο Τζάκι και ο Καφετούλης δεν ξεκολλούν από

δίπλα του δείχνοντας την αγάπη τους και την ευγνωμο-

σύνη τους με κάθε τρόπο κουνώντας με ευχαρίστηση την

ουρά τους. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή της όλης

προσπάθειας σημειώνει με χαμόγελο ο ιδιοκτήτης του

κυνοτροφείου.

Ικανοποιημένος που μπορεί να προσφέρει καθώς εί-

ναι τρόπος ζωής η ενασχόληση του με τα αδέσποτα, δεν

κουράζεται να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε αυτά τις

περισσότερες φορές μάλιστα να επιβαρύνεται και οικο-

νομικά ο ίδιος. Η φροντίδα των σκύλων, οι χειρουργικές

επεμβάσεις ή ακόμα και οι εμβολιασμοί που θα χρεια-

στούν κατά περίπτωση δεν συμπεριλαμβάνονται στο πρό-

γραμμα,

Είναι εντυπωσιακό βέβαια το γεγονός, ότι υπάρχει μια

πληθώρα σκυλιών κάποια ράτσας όπως ντόμπερμαν, χά-

σκι, κανίς, καθώς και άλλα που δεν είναι καθαρόαιμα που

όμως είχαν όλα την ίδια τύχη, ασυνείδητοι τα εγκατέλει-

ψαν στο έλεος Θεού και ανθρώπου.

Είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι στο Σωματείο της

Φιλοζωικής Εταιρίας είναι εγγεγραμμένα 100 μέλη τουλά-

χιστον που θα μπορούσαν από θέση και μόνον, και ως

συνειδητοποιημένοι πολίτες, να προσφέρουν τις υπηρεσί-

ες τους σε όλα εκείνα τα αδέσποτα που χρήζουν φροντί-

δας. Μαθαίνουμε ότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν που

βρίσκεται το κυνοκομείο αλλά και ούτε μπήκαν στην δια-

δικασία έστω και για κάποιες φορές να βοηθήσουν ή να

επισκεφτούν τον χώρο όπου βρίσκονται τα περισυλλεγμέ-

να ζώα όπως μας λέει με πικρία ο κ. Λιάνας. «Η ζωοφιλία

είναι στα χαρτιά και φτάνει μέχρι το τηλεφώνημα για

την περισυλλογή ή την κακή κατάσταση που βρίσκεται

ένα ζώο, πρωτοβουλίες σπάνια παίρνονται, κανείς δεν

προσφέρθηκε να βοηθήσει στο τάϊσμα ή στο καθάρι-

σμα, κάθε βοήθεια είναι απαραίτητη».

Η προώθηση της ζωοφιλίας με οποιοδήποτε τρόπο

είναι αναγκαία, πρέπει να υπάρξει ένας τρόπος ώστε να

αλλάξει η συμπεριφορά του κόσμου απέναντι στα αδέ-

σποτα ζώα αλλά και να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να

μάθουμε να ζούμε μαζί τους, αυτό θα ήταν ένα μεγάλο

και σημαντικό βήμα στις σχέσεις ανθρώπων και ζώων.



«Eνας πολιτισμός κρίνεται από

το πώς οι άνθρωποι συμπεριφέρονται

στα ζώα»

Μαχάτμα Γκάντι

Όσον αφορά στο υπάρχον κυνοκομείο και στο τι χρειάζεται ώστε να καλυτερέ-

ψουν οι συνθήκες ο κ. Λιάνας υπογράμμισε ότι είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν

καλύτερες συνθήκες υγιεινής ενώ και η αναγκαιότητα επιπρόσθετων υποδομών είναι

ζητούμενο με δεδομένο ότι οι καιρικές συνθήκες στην περιοχή είναι δύσκολες και ο

αριθμός των φιλοξενούμενων τετράποδων διαφόρων των ηλικιών είναι μεγάλος. Για

να συμπληρώσει, «θα ήταν ευχής έργο να αναλάβει κάποιος φορέας ίσως η Νομαρ-

χιακή Αυτοδιοίκηση ώστε να λυθεί δια παντός το θέμα τουλάχιστον της στέγασης».

Το θέμα της διατροφής όπου και το κόστος είναι μεγάλο, έχει αναλάβει εξ ολο-

κλήρου ο Δήμος Κοζάνης, ενώ η στήριξη του Δημάρχου Κοζάνης κ. Πάρη Κουκου-

λόπουλου είναι σημαντική.

Κλείνοντας την κουβέντα μας με τον κ. Λιάνα που η προσφορά του μας εντυπωσί-

ασε δεν θα μπορούσαμε να μην συνυπογράψουμε μαζί του την ανάγκη της οποιασ-

δήποτε βοήθειας του κόσμου, των φορέων, των κτηνιάτρων και όσων με οποιονδήπο-

τε τρόπο μπορούν να προσφέρουν εθελοντικά ώστε να καλυτερέψουν οι συνθήκες

ζωής αυτών των ζώων.

- Το τηλέφωνο επικοινωνίας για ενημέρωση των πολιτών είναι το 24610 - 50644,

καθημερινά από 7:30 π.μ. έως 15:00 μ.μ. ενώ περισσότερα στοιχεία μπορείτε να

βρείτε στο site του Δήμου στην διεύθυνση www.kozanh.gr.

- Πρόεδρος Ζωοφιλικού Σωματείου «ΣΤΟΡΓΗ»:

Δ. Λιάνας τηλ.: 6976828652


omikron magazine

Ήταν πριν από δέκα χρόνια, όταν ο τότε δήµαρχος της Ποταµιάς, στην Ελασσόνα, έπεισε τους

πολλούς καπνοκαλλιεργητές της περιοχής του, να αλλάξουν καλλιέργεια και να στραφούν σε κάτι

πιο ελκυστικό, πρωτότυπο και αποδοτικό. Όταν λοιπόν ο κ. Γιάννης Τσούτσος, πρόεδρος σήµερα του

συνεταιρισµού παραγωγών καπνού πούρων, «έριξε» την ιδέα της καλλιέργειας Κουβανέζικης ποικιλίας

καπνού για…πούρα στην περιοχή, ούτε λίγο ούτε πολύ οι συγχωριανοί του τον χαρακτήρισαν…τρελό!

Εννιά χρόνια µετά, τα πούρα “Domenico” της Ποταµιάς είναι τα µοναδικά χειροποίητα πούρα στην Ευ-

ρώπη, µε παραγωγή να αγγίζει ετησίως τα 70.000 τεµάχια.

Η δοκιµαστική καλλιέργεια της ποικιλίας Connecticut σε έκταση µόλις δυο στρεµµάτων τον πρώτο

χρόνο, µε τη πολύτιµη βοήθεια του Καπνικού Σταθµού Έρευνας Καρδίτσας, έδειξε πως το προϊόν µπορεί

να ευδοκιµήσει στο κλίµα της περιοχής και µέχρι το 2002 οι καλλιεργήσιµες εκτάσεις αυξήθηκαν κατακό-

ρυφα. Σήµερα στον κάµπο της Ποταµιάς, υπάρχουν περίπου 75 στρέµµατα καπνού της συγκεκριµένης

ποικιλίας, την οποία έµπειροι καπνιστές των πούρων Domenico χαρακτηρίζουν άριστη.

Ωστόσο, ο δρόµος για να φθάσει ο συνεταιρισµός στο σηµερινό επίπεδο δεν ήταν εύκολος. Ο κ.

Τσούτσος, όντας δήµαρχος εκείνη την περίοδο, επισκέφθηκε µε µέλη του συνεταιρισµού την Κούβα,

όπου πραγµατοποίησαν δεκάδες επισκέψεις σε εργαστήρια παραγωγής πούρων για να µάθουν την…

τέχνη. «Εκεί είδαµε πως φτιάχνονται τα χειροποίητα πούρα, µε τους Κουβανούς να µην µας τα δείχνουν

όλα και την καχυποψία στο ζενίθ» λέει σήµερα ο κ. Τσούτσος, προσθέτοντας πως µετά από αρκετό καιρό

και πολύ δουλειά τα κουβανέζικα σεµινάρια έπιασαν τόπο.

Σήµερα περίπου 25 εργαζόµενοι, ως εποχικό προσωπικό, και άλλοι δέκα µόνιµης απασχόλησης, έχουν

ειδικευτεί στην παραγωγή του χειροποίητου πούρου και εργάζονται καθηµερινά στο εργαστήριο του συ-

νεταιρισµού που βρίσκεται επάνω στην παλιά εθνική Κοζάνης – Λάρισας, µετά την Ελασσόνα.

Cigarros de La

Habanaen ElassonaΠούρα Αβάνας… δια χειρός ελληνικής

Του Σωκράτη Μουτίδη

Κόντρα στο ρεύμα των καιρών και της Αβά-νας, συνεχίζουν την παραγωγή με την ίδια ένταση και μεράκι. Η παραγωγή ξεπερνά τα 70.000 πούρα ετησίως.


omikron magazine

Cigarros de La

Habanaen ElassonaΠούρα Αβάνας… δια χειρός ελληνικής



Όπως μας λέει ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, οι δυ-

νατότητες είναι πολλές και η παραγωγή μπορεί να αυξη-

θεί σε συνδυασμό με την αύξηση των εργατικών χεριών.

«Οι πωλήσεις είναι πολύ ικανοποιητικές και οι μόνιμοι

αντιπρόσωποι σε βόρεια, νότια και νησιωτική Ελλάδα μας

μεταφέρουν αισιόδοξα μηνύματα από το καταναλωτικό

κοινό. Μας λένε πως το άρωμα και η γεύση του δεν έχει

να ζηλέψει τίποτα από τα εισαγόμενα».

Μπορεί η συγκεκριμένη καλλιέργεια να ήταν άγνωστη

στους λάτρεις του πούρου, η τεχνογνωσία όμως υπήρ-

χε, μιας και το παρελθόν στην καπνοκαλλιέργεια έκανε τα

πράγματα πιο εύκολα. Τα πούρα “Domenico” πήραν την

ονομασία τους από το χωριό που βρίσκεται το εργαστή-

ριο, το Δομένικο του δήμου Ποταμιάς.

Το εργαστήριο αυτό παράγει τρία είδη πούρων, τα σι-

γαρίλος (πουράκια), το Τσόρτσιλ (μεγάλο πούρο) και το Ρομπούστο.

Η παραγωγή χρόνο με τον χρόνο αυξάνεται και όπως τονίζει ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, ήδη σχεδιάζουν να

επεκταθούν και στις αγορές της Ευρώπης, με αρχικό στόχο τα ανατολικά κράτη Οι χώρες αυτές επιλέχθηκαν τόσο γιατί

η αγορά τους είναι ανοιχτή, όσο και γιατί η φορολογία του καπνού δεν είναι υψηλή, κάτι που δεν ισχύει στη χώρα μας,

όπου «η πολιτεία δεν μας βοήθησε και δεν μας βοηθάει καθόλου» λέει ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, προσθέτοντας,

«ζητάμε επίμονα από την πρώτη ώρα που ιδρύθηκε ο συνεταιρισμός τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης και

τη φορολόγησή μας ως εργαστηρίου χειροποίητου πούρου και όχι ως βιομηχανίας. Η απάντηση που είχαμε όλα αυτά

τα χρόνια ήταν καθαρά γραφειοκρατική, ενώ πρόκειται για μια απλή ρύθμιση, η οποία, όμως για να γίνει χρειάζεται

πολιτική βούληση και δυστυχώς δεν υπάρχει».

Η ένταξη του συνεταιρισμού σε ένα πρόγραμμα

για την κατασκευή νέων κτιριακών υποδομών θα δώσει

νέα ώθηση στην προβολή των πούρων “Domenico”

ο πρόεδρος του συνεταιρισμού παραγωγών καπνού πούρων κ. Γιάννης Τσούτσος



της Ποταμιάς Ελασσόνας. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου

και επί είκοσι χρόνια δημάρχου της περιοχής, ένα σύγχρονο κτή-

ριο με χώρο υποδοχής και εκθετήριο θα βοηθήσει σημαντικά στην

ανάπτυξη του συνεταιρισμού και στην προώθηση της νέας αγροτικής

επιχειρηματικότητας.

Με τη μυρωδιά του καπνού να κυριαρχεί σε όλο το εργαστήριο,

ο κ. Τσούτσος μας ξενάγησε σ’ αυτή τη…βιομηχανία «όπως θέλει

να τη φορολογεί το ελληνικό κράτος». Μια χούφτα άνθρωποι καθι-

σμένοι γύρω από ένα τραπέζι, δούλευαν τη σοδειά του 2005. Σ’ ένα

τοίχο ήταν αναρτημένα τα δημοσιεύματα τοπικών και πανελλαδικών

εφημερίδων που μιλούσαν για τα πούρα Domenico και λίγο παραδί-

πλα ένας γυάλινος κλωβός με ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία,

όπου αποθηκεύονται τα πούρα μέχρι να αποσταλούν στους προμη-

θευτές. Με ευχαρίστηση, κρατώντας ένα Ρομπούστο στο χέρι, ο κ.

Τσούτσος μας λέει «Το πούρο είναι όπως το κρασί, όσο το αφήνεις

να ωριμάσει, τόσο καλύτερη γίνεται η γεύση και το άρωμα του».


omikron magazine

20/01/02Άλλη μια μέρα δύσκολη επιτέλους τελείωσε. Μια ήμερα ίδια όπως η χτεσινή, η προχτεσινή κλπ. Μια ημέ-

ρα που ένιωθα ότι αν τελειώσει θα έχω κάνει μεγάλο κατόρθωμα! Δεν είναι εύκολο να δουλεύεις και να κάνεις

μεταπτυχιακό ταυτόχρονα… Έτσι νόμιζα τουλάχιστον… ότι ήταν μόνο αυτό…

22/01/02Σήμερα πήγα στην δουλειά και κουράστηκα πάλι πολύ! Η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη αλλά κάνω υπο-

μονή! Θα πάρω το μεταπτυχιακό και πιστεύω πως ότι άσχημο περνάω τώρα, μετά θα ξεχαστεί! Θα αλλάξουν τα

πράγματα! Άλλωστε δεν θα μου συμβεί τίποτα χειρότερο! Είμαι 25μισι χρονών και έχω όλη τη ζωή μπροστά

μου… Δικαιούμαι να κάνω όνειρα, είμαι νέα και σύντομα θα έχω αποκτήσει και τα εφόδια που απαιτούνται

στη δουλειά μου… Κάνω θετικές σκέψεις για μένα , για τη ζωή μου, για την επαγγελματική μου σταδιοδρομία,

σκέψεις και όνειρα! Όνειρα που όμως δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ... όχι έτσι όπως τα φανταζόμουν τουλά-

χιστον...

24/01/02Όταν σχολάσω θα πάω στο Νοσοκομείο που εφημερεύει! Θα με δουν οι γιατροί και θα μου δώσουν κανά

χάπι. Καμιά βιταμίνη μάλλον… Έτσι θα γλιτώσω. από την απίστευτη κόπωση που νιώθω… Άντε γιατί σήμερα

δεν μπορούσα ούτε τις σκάλες να ανέβω στο γραφείο και δεν είμαστε για αρρώστιες τώρα σε τίποτα και με τίπο-

τα! Στη δουλειά είναι η εποχή που αλλάζει η δραχμή σε ευρώ και στο μεταπτυχιακό είναι περίοδος εξετάσεων.

Οπότε ούτε να σκέφτομαι αρρώστιες τώρα! Δεν προλαβαίνω…

25/01/02Χτες πήγα στο εφημερεύον Νοσοκομείο και με είδε κάποιος παθολόγος. Δεν μου είπε κάτι διαφορετικό

από αυτό πού περίμενα, ότι δηλαδή είναι ψυχοσωματική η κούραση που αισθάνομαι και πρέπει να ηρεμήσω

γιατί όλα προκαλούνται από το έντονο άγχος μου! Το κακό για μένα ήταν πως δεν μου έδωσε κανα χάπι! Κάτι

τελοσπάντων που θα με έκανε να αισθάνομαι καλύτερα… Κάτι που νόμιζα ότι θα σταματούσε την κούραση, η

οποία γινόταν ολοένα και πιο έντονη… Για να ανέβω τις σκάλες στο γραφείο πλέον κρατιόμουν και άρχισε να

μουδιάζει το κεφάλι μου και τα άκρα των χεριών και των ποδιών μου. Σκεφτόμουν ότι πρέπει να πάω πάλι στο

εφημερεύον Νοσοκομείο και αυτή τη φορά να επιμείνω πως πρέπει να μου δώσουν κάποιο χάπι… Αυτή τη

φορά με εξέτασε παθολόγος αλλά κάλεσε και έναν νευρολόγο ταυτόχρονα! Έκριναν πως χρειαζόταν να κάνω

∆ιάγνωση... Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

Η προσωπική µου εµπειρία...Γιούλη Γκότση

Συνεχίζει να δίνει καθημερινά τη μάχη για τη ζωή...


Διάγνωση... Σκλήρυνση Κατα Πλάκα

μαγνητική τομογραφία. Αυτό μόνο μου είπαν και έφυγα.. Πηγαίνοντας σπίτι μου, βλέποντας με και ακούγοντας

για μαγνητική τομογραφία οι γονείς μου ανησύχησαν! Το ίδιο βράδυ επισκεφτήκαμε έναν νευρολόγο στο ιδιω-

τικό του γραφείο. Με εξέτασε με κάτι σφυράκια (σαν αυτά που βλέπουμε στις ταινίες και γελάμε), κάτι καρφίτσες

και έβγαλε το ίδιο συμπέρασμα. Να κάνω σύντομα μαγνητική. Αυτός όμως είπε και κάτι παραπάνω: Χρειαζόταν

να νοσηλευτώ!

26/01/02Ήμουν εγώ για τέτοια; είχα χρόνο για νοσηλεία; Δεν προλάβαινα… πότε θα έκανα την εργασία στο μετα-

πτυχιακό που έπρεπε σύντομα να παραδώσω; Όσο όμως και να μην ήθελα να νοσηλευτώ, μέρα με τη μέρα η

κατάσταση μου χειροτέρευε! Μούδιασε όλο μου το σώμα, η κόπωση ήταν τόσο έντονη που δεν μπορούσα να

την αψηφήσω και έτσι … νοσηλεύτηκα!

29/01/03Εννιά ολόκληρες ημέρες έμεινα στο Νοσοκομείο! Εννιά ημέρες χρειάστηκαν για να μου αλλάξουν όλη

τη ζωή! Εννιά ημέρες που θέλω να ξεχάσω… θέλω να ξεχάσω πως με τάιζαν γιατί δεν μπορούσα μόνη μου,

θέλω να ξεχάσω πως δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι, θέλω να ξεχάσω τους πονοκεφάλους, θέλω

να ξεχάσω τους φριχτούς πόνους στη μέση. Τελικά από το Νοσοκομείο πήρα εξιτήριο με την διάγνωση: Απο-

μυελινωτική νόσος! Μέσω internet ανακάλυψα ότι απομυελίνωση είναι η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας Απλώς

απομυελίνωση πρόκειται για έναν «εύηχο» επιστημονικό ορισμό που γλιτώνει τους γιατρούς από τις εξηγήσεις…

Έτσι ανακάλυψα τι έχω και έτσι εξηγούνταν τα κατακόκκινα (από το κλάμα) μάτια του πατέρα μου, οι ψίθυροι

και οι ατέλειωτες επισκέψεις συγγενών και φίλων στο Νοσοκομείο. Τώρα επιτέλους κατάλαβα τι είχα…

09/03Πέρασαν οχτώ μήνες από τη διάγνωση της ΣΚΠ (σκλήρυνσης κατά πλάκας), οχτώ μήνες από τη στιγμή

που έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου και άλλαξε η ζωή μου! Το θετικό είναι πως ήξερα τι πραγματικά είχα

και με τα αποτελέσματα των εξετάσεων στα χέρια, οι γιατροί γνώριζαν με τι είχαν να κάνουν και πως να το

αντιμετωπίσουν. Από εκείνο το ισχυρό επεισόδιο που είχα και νοσηλεύτηκα, χρειάστηκαν τέσσερεις μήνες να

επανέλθω σωματικά. Ψυχολογικά χρειάστηκαν χρόνια... Τα μουδιάσματα υποχώρησαν, κόπωση δεν αισθανό-

μουν πια και οι πόνοι στο κεφάλι και τη μέση σταμάτησαν. Το μεταπτυχιακό το διέκοψα και στη δουλειά όταν

επανήλθα μετατέθηκα σε άλλο τμήμα λιγότερο αγχωτικό… Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά από το να

αλλάξω ρυθμούς. Μόνο η ηρεμία και η ευτυχία θα με βοηθούσαν! Η επιστήμη δεν μπορεί να κάνει και πολλά

σε μια ασθένεια που δεν γνωρίζει την αιτία της… Τη μόνη πραγματική βοήθεια θα την προσέφερα εγώ στον

εαυτό μου και θα βοηθούσαν οι άνθρωποι που με αγαπούσαν αληθινά. Σεπτέμβρης ήταν που γνώρισα την ευ-

τυχία! Σεπτέμβρης ήταν που ερωτεύτηκα και «ξέχασα» προσωρινά ότι με στεναχωρούσε! Η μόνη μου ανησυχία

ήταν η αντίδραση του άλλου στο άκουσμα του προβλήματος μου! Είχα επανέλθει σωματικά πλήρως και πολλοί

με «συμβούλευαν» να αποκρύψω την αλήθεια… Ήταν κάτι που δεν το σκέφτηκα ποτέ! Ήθελα αυτός που είναι

μαζί μου να γνωρίζει τα πάντα για μένα! Να είναι μαζί μου γιατί με αγαπάει πραγματικά! Να είναι μαζί μου

στα εύκολα και στα δύσκολα… Έτσι σκεφτόμουν, δεν μετάνιωσα ποτέ γι αυτή μου την απόφαση και το είπα... Η

χαρά μου ήταν απερίγραπτη όταν όχι μόνο δεν εγκαταλείφθηκα σε αντίθεση με αυτό που πολλοί περίμεναν ότι

θα γινόταν αν έλεγα την αλήθεια, αλλά η αγάπη έγινε ακόμα πιο έντονη και πραγματική!

04/04Η υγεία μου άρχισε σταδιακά να κλονίζεται όταν σταδιακά άρχισαν και τα πρώτα σύννεφα στη σχέση μου!

Τα συμπτώματα που με έκαναν να νοσηλευτώ είχαν αρχίσει να επανέρχονται, όχι με την ίδια ένταση αλλά πάλι



μουδιάσματα, πάλι κόπωση και αυτή τη φορά προστέθηκε και αστάθεια βαδίσματος... Η σκλήρυνση πάλι με

θυμήθηκε! Μπορεί ο σύντροφος μου να έδειχνε κατανόηση στο πρόβλημα υγείας μου, αλλά δεν συνέβαινε το

ίδιο και στο οικογενειακό του περιβάλλον! Ενώ ήταν φιλικοί και εγκάρδιοι μαζί μου όταν έμαθαν για τη ΣΚΠ

άλλαξε 360 μοίρες η στάση τους απέναντι μου! Το αποτέλεσμα ήταν ένας χωρισμός που οι δυο μας πραγματικά

δεν επιθυμούσαμε και η χειροτέρευση της υγείας μου!!!

6/06Ο τελευταίος χρόνος ήταν δύσκολος για μένα. Επιδείνωση στην επιδείνωση ή αλλιώς ώση στην ώση! Κάθε

μήνα έμπαινα στο Νοσοκομείο και έπαιρνα κορτιζόνη! Οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν την αιτία των συ-

χνότατων υποτροπών μου, αλλά εγώ ήξερα! Ήξερα πως ο χωρισμός μου στοίχησε πολύ και το πλήρωνα ακριβά

στο τρωτό μου σημείο: στην υγεία μου! Μάταια πήγαινε η κάθε επιστημονική βοήθεια που είχα… μάταια οι

ενέσεις που έκανα μέρα παρά μέρα… Όλα ένιωθα πως ήταν μάταια! Η απογοήτευση είχε γίνει κατάθλιψη. Δεν

υπήρχε λόγος ύπαρξης και η αυτοκτονία ήταν κάτι που σκεφτόμουν καθημερινά!

10/08Πέρασαν δύο χρόνια για να θυμάμαι τη σχέση που είχα χωρίς να «πονάω», για να μην αποδίδω ευθύνες

σε εκείνον, για να ξεπεράσω το χωρισμό και να καταλάβω ότι κυρίως στον εαυτό μου έπρεπε να βασίζομαι!

Βοήθησε βέβαια η αγάπη των γονιών μου και η επί δύο χρόνια επίσκεψη μου σε κάποια ψυχολόγο, αλλά ότι

πέτυχα το οφείλω προπάντων στον εαυτό μου. Η επιστήμη και η έρευνα στη Σκλήρυνση έχουν προχωρήσει

πολύ τα τελευταία χρόνια! Η έξαρση της ασθένειας ειδικά σε πολλούς νέους έχει οδηγήσει στην ανακάλυψη

νέων φαρμάκων που βοηθούν πραγματικά… Έτσι βοηθήθηκα πάρα πολύ και από την επιστήμη! Η χορήγηση

ενός νέου φαρμάκου, ήταν σωτήρια στην περίπτωση μου! Πέρασαν τρεις με τέσσερεις μήνες για να δω βελτίωση

των συμπτωμάτων μου αλλά τώρα μετά από ενάμισι χρόνο μπορώ να μιλήσω για πραγματική βελτίωση! Δεν

μιλάμε εννοείται για θεραπεία, ακόμα τουλάχιστον δεν έχει ανακαλυφθεί η οριστική θεραπεία της Πολλαπλής

Σκλήρυνσης, αλλά η επιστήμη προχωράει γοργά. Πριν μερικά χρόνια δεν υπήρχαν καθόλου φάρμακα και

ήδη έχουν βγει πολλά και αναμένονται και άλλα! Δεν τρέχω, δεν χορεύω, δεν περπατάω μεγάλη απόσταση

αλλά μπορώ να ονειρεύομαι πάλι! Αισθάνομαι ότι έχω ενέργεια και δυνάμεις περισσότερες. Βέβαια ξέρω ποια

είναι τα όριά μου και δεν τα ξεπερνάω! Έχω αποδεχτεί πλέον το πρόβλημα της υγείας μου και έχω μάθει να ζω

με αυτό! Άλλωστε τώρα μετά από 7 χρόνια αισθάνομαι ότι μπορώ να καταφέρω πολλά πράγματα. Απλά όταν

είσαι 25 χρονών και μαθαίνεις ότι πάσχεις από μια χρόνια νόσο αισθάνεσαι ότι η ζωή σου και τα όνειρα σου

σταματάνε! Όμως δεν είναι έτσι. Ούτε η ζωή σταματάει, ούτε παύεις να ονειρεύεσαι! Απλώς όλα τροποποιούνται

και γίνονται διαφορετικά! Τώρα ζω σε φυσιολογικούς ρυθμούς, σχολάω νωρίς και κάνω πράγματα για εμένα,

πράγματα που με ευχαριστούν και με κάνουν να νιώθω καλά! Γελάω πάλι και αισθάνομαι ευτυχισμένη με

απλά πράγματα! Τόσο απλά που πρώτα αγνοούσα ακόμα και την ύπαρξη τους. Το παράδοξο είναι πως έπρεπε

να νοσήσω για να εκτιμήσω το αγαθό της ζωής. Κατάλαβα πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και μπορεί πολύ εύ-

κολα τα πάντα να ανατραπούν! Και δυστυχώς μπορούν να ανατραπούν δυσάρεστα! Δεν έχω κάποια σχέση αλλά

ξέρω πως όταν θελήσω θα έχω! Είναι επιλογή μου να είμαι μόνη μου και όχι απόφαση των άλλων!

Η Σκλήρυνση είναι κομμάτι της ζωής μου και έχουν αλλάξει πολλά! Έμαθα να ζω με αυτήν και να την

αποδέχομαι, αλλά δεν της επιτρέπω να γίνει η αιτία να πάψω να ονειρεύομαι! Δεν μπορώ να ξεχάσω τις μέρες

που υπέφερα ψυχολογικά και σωματικά αλλά πλέον δεν θέλω να ξεχάσω! Πέρασα σίγουρα μια δοκιμασία και

ίσως περάσω και άλλες ακόμα, αλλά χαίρομαι που στο τέλος βγήκα νικήτρια! Γιατί είναι νίκη όταν αρχίσεις

πάλι να εκτιμάς τη ζωή, όταν αρχίσεις πάλι να ονειρεύεσαι όταν αισθάνεσαι ότι ζεις και προσφέρεις! Πέρασα

στιγμές μοναξιάς και απομόνωσης! Πέρασαν μέρες πολλές που έμενα κλεισμένη στο σπίτι, μέρες απογοήτευσης

και βαθιάς θλίψης… Μέρες που δεν ήθελα να δω και να ακούσω άνθρωπο! Ήταν όμως αληθινές στιγμές τις

Η Σκλήρυνση

είναι κομμάτι

της ζωής μου

και έχουν αλλάξει

πολλά!

Έμαθα να ζω

με αυτήν

και να την

αποδέχομαι,

αλλά δεν της

επιτρέπω

να γίνει η αιτία

να πάψω

να ονειρεύομαι!



οποίες έπρεπε να περάσω για να εκτιμήσω τη ζωή και τους αληθινούς ανθρώπους. Τους ανθρώπους εκείνους

που στάθηκαν κοντά μου και μου πρόσφεραν αγάπη και όχι αδιαφορία και εγκατάλειψη! Δεν είναι εύκολο να

αλλάζει η ζωή σου ξαφνικά! Είναι μια δοκιμασία που περνάς πρώτα από όλους εσύ και είναι μια δοκιμασία

πολύ δύσκολη που απαιτεί χρόνο και πολύ προσπάθεια. Δεν θα πω ευχαριστώ στη Σκλήρυνση που συνέβαλε

να εκτιμήσω τη ζωή μου, αλλά σίγουρα θα της αναγνωρίσω πως με βοήθησε να καταλαβαίνω τους ανθρώπους

καλύτερα…

Η Ελληνική Εταιρία για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι ένα μη κερδοσκοπικό, μη κυβερ-

νητικό σωματείο, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, που αριθμεί πάνω από 3.500 μέλη πανελλαδικά

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

Όταν γίνει η διάγνωση για Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, το πιθανότερο είναι να σοκαριστούμε

και να μπερδευτούμε. Έχουμε τόσα πολλά ερωτήματα που χρειάζονται απαντήσεις.

Οι πιο πολλοί ξέρουμε κάτι γι' αυτή την πάθηση αλλά οι γνώσεις μας συνήθως βασίζονται

σε ότι έχουμε ακούσει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή έχουμε διαβάσει κατά καιρούς

στον τύπο ή, ακόμα, σε αόριστη πληροφόρηση από κάποιον που έχει ο ίδιος ΣΚΠ.

Πολλοί από μας δεν ξέρουν τι ακριβώς να ρωτήσουν το γιατρό τους για να ενημερωθούν

και να καταλάβουν τι είναι αυτή η πάθηση, ώστε να μάθουν να ζουν μ' αυτή. Έτσι κι αλλιώς, η

άγνοια είναι τρομακτική από μόνη της.

Στόχος αυτής της ιστοσελίδας είναι να εξηγήσει με ακρίβεια και ειλικρίνεια το τι ακριβώς

είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας και να απαντήσει σε βασικές απορίες που μπορεί να έχουμε.

◉ Η ΣΚΠ δεν είναι μεταδοτική ασθένεια.

◉ Η ΣΚΠ δεν μειώνει το προσδόκιμο επιβίωσης.

◉ Η ΣΚΠ δεν είναι κληρονομική πάθηση.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η πιο κοινή νευρολογική ασθένεια που προσβάλλει περί-

που 80.000 ανθρώπους στη Βρετανία και 250.000 στις Η.Π.Α. Στην Ελλάδα οι πάσχοντες υπο-

λογίζονται γύρω στους 8.000. Είναι πιο συχνή στα ψυχρά κλίματα: όσο πιο μακριά είναι κάποια

χώρα από τον Ισημερινό, τόσο μεγαλύτερη είναι και η συχνότητα εμφάνισης της νόσου.

Δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τύπος σκλήρυνσης κατά πλάκας. Ο κάθε άνθρωπος πα-

ρουσιάζει συμπτώματα που ο άλλος μπορεί να μην έχει. Αλλά και τα συμπτώματα του ίδιου

του ατόμου είναι δυνατόν να ποικίλλουν από καιρό σε καιρό. Δεν υπάρχει δηλαδή "τυπική"

ΣΚΠ. Είναι μια πάθηση "προσωπική", σαν το δακτυλικό αποτύπωμα, και έτσι δεν είναι δυνατή

μια γενική περιγραφή της νόσου ή μια βέβαιη πρόγνωση.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

www.gmss.gr


Η συνάντησή μας με τον πρόεδρο, το γενικό και τον οργανωτικό γραμματέα του νομαρχιακού συλλόγου ατόμων

με αναπηρία Κοζάνης έγινε στην Πτολεμαΐδα σε κατάστημα γνωστής αλυσίδας εστιατορίων. Η αλήθεια είναι πως

μας ξάφνιασε η πρόταση του προέδρου του συλλόγου Μιχάλη Μίγγου να μιλήσουμε εκεί, αλλά η απορία μας λύθηκε

γρήγορα, καθώς όπως μας είπε ο κ. Μίγγος «είναι το μοναδικό κατάστημα στην Πτολεμαΐδα που είναι προσβάσιμο σε

άτομα με αναπηρία».

Τι πιο φυσικό, λοιπόν, από το να είναι η προσπελασιμότητα και η προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία, το

πρώτο θέμα της συζήτησης μας. Όπως μας είπαν τα μέλη της διοίκησης ένα ακόμη κατάστημα είναι προσβάσιμο σε

αναπηρικά αμαξίδια στο κέντρο της πόλης, εκεί όμως τα εμπόδια που συναντά ένας ανάπηρος με το αμαξίδιο του είναι

είτε τα παρκαρισμένα μηχανάκια επάνω στο πεζοδρόμιο, είτε τα εμπορεύματα των καταστηματαρχών που κλείνουν

το δρόμο. «Δε χωράω να περάσω εγώ με τις πατερίτσες» τονίζει ο πρόεδρος του συλλόγου Μιχάλης Μίγγος «πόσο

μάλλον ο Μιχάλης, ο οποίος έχει αυτοκινούμενο αμαξίδιο» συνεχίζει. Ο λόγος για τον οργανωτικό γραμματέα του

συλλόγου τον Μιχάλη Σίσιο, ο οποίος με αγανάκτηση μας λέει «όσες φορές κατέβηκα από το πεζοδρόμιο, γιατί δεν

μπορούσα να περάσω λόγω εμποδίων και αναγκάστηκα να κινηθώ στον δρόμο, οι οδηγοί από πίσω μου άρχισαν να

Απροσπέλαστα Εμπόδια στο Δρόμο

των ΑμεΑΤου Σωκράτη Μουτίδη

ο Σωκράτης Μουτίδης μαζί με τον πρόεδρο Μιχάλη Μίγγο του νομαρχιακού συλλόγου Aτόμων με αναπηρία Κοζάνης, το γενικό γραμματέα Μάριο Συμεωνίδη και τον οργανωτικό γραμματέα Μιχάλη Σίσιο σε κατάστημα γνωστής αλυσίδας εστιατορίων

το οποίο είναι το μοναδικό στην Πτολεμαΐδα που είναι προσβάσιμο σε άτομα με αναπηρία!

Κάποιοι μας λένε «όλο με εσάς θα ασχολούμαστε...» αλλά δυστυχώς αυτά που θα έπρεπε να έχουν κάνει για μας δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που δικαιούμαστε για να είμαστε ισότιμοι πολίτες (άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος) αυτής της χώρας που λέγεται Ελλάδα. Σαν αποτέλεσμα δεν ασχολείται κανένας φορέας και εκπρόσωπος της πολιτείας με τα Άτομα με Αναπηρία. (Νομαρχιακός Σύλλογος ΑμεΑ Κοζάνης)


κορνάρουν. Μα τι να κάνω; Αναπηρικό αμαξίδιο έχω, όχι αυτοκίνη-

το». Ο ίδιος μας λέει πως λίγες μέρες πριν τη συνέντευξη, επιστρέ-

φοντας από τη δουλειά του το βράδυ δεν μπορούσε να μπει στο ίδιο

του το σπίτι, γιατί ένας ασυνείδητος (είναι το πιο…ελαφρύ επίθετο

που μπορούμε να γράψουμε) είχε κλείσει με το αυτοκίνητό του τη

ράμπα εισόδου. Το αποτέλεσμα ήταν να φιλοξενηθεί για τέσσερις

ώρες σε φιλικό σπίτι, μέχρις ότου ο ασυνείδητος οδηγός τελειώσει…

τη μπιρίμπα του σε γειτονικό καφενείο.

Δεν ήταν λίγες οι φορές, όπως μας λένε τα μέλη του συλλόγου,

που η συνάντησή τους για καλοκαιρινό καφεδάκι στο κέντρο της

πόλης αναβλήθηκε, λόγω της αδυναμίας τους να κινηθούν, εξαιτίας

της μαζικής ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων από τους ιδιοκτήτες των

καφετεριών, οι οποίοι στο βωμό του κέρδους δεν υπολογίζουν τις

ανάγκες των ατόμων με αναπηρία. «Έφαγα πόρτα, γιατί ήμουν με τις

πατερίτσες», μας λέει ο Μιχάλης Μίγγος και συμπληρώνει «μη νομί-

ζετε πως είναι λίγοι οι καταστηματάρχες που δεν θέλουν ένα άτομο

με αναπηρία στο μαγαζί τους. Αυτό μας μεταφέρεται από πολλά μέλη

του συλλόγου, τα οποία αισθάνονται παρείσακτα. Επίσης πιστεύω πως

αυτός είναι ο λόγος που δεν μεριμνούν να κάνουν προσβάσιμα τα

μαγαζιά τους στα αναπηρικά αμαξίδια. Εσείς μπορείτε να βρείτε άλλη

εξήγηση;» Ακόμα, όμως, κι αν υποθέσουμε ότι οι καταστηματάρχες

τοποθετούν -έστω και καθυστερημένα- ράμπα έξω από τα καταστή-

ματά τους, τι γίνεται με το εσωτερικό; Μπορεί να κινηθεί το αμαξίδιο;

Υπάρχει διάδρομος; Υπάρχει τουαλέτα για τα ΑμεΑ; Που τέτοιες πο-

λυτέλειες!

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι και τα κτίρια τα οποία στεγάζουν

δημόσιες υπηρεσίες δεν επιτρέπουν την πρόσβαση σε άτομα με ανα-

πηρία. Ο γενικός γραμματέας του συλλόγου Μάριος Συμεωνίδης μας

λέει με αγανάκτηση «ανάπηροι δεν είμαστε εμείς, ανάπηρο είναι το

περιβάλλον, στο οποίο κινούμαστε καθημερινά με την απαράδεκτη

συμπεριφορά των πολιτών!»

Ο οργανωτικός γραμματέας του συλλόγου Μιχάλης Σίσιος, δά-

σκαλος στο επάγγελμα, τονίζει «παρατηρούμε πολύ μικρή αλλαγή

στη συμπεριφορά των πολιτών. Θέλουμε, όμως, να ξεκαθαρίσουμε

πως δεν ζητάμε τον οίκτο κανενός».

Για να μπορέσει να κυκλοφορήσει κάποιος με το αναπηρικό του

αμαξίδιο, έστω και με τα χίλια ζόρια, θα πρέπει πρώτα να παρκάρει

κάπου το αυτοκίνητό του. Εδώ λοιπόν αρχίζει ένας ακόμη μαραθώνι-

ος, αυτός της αναζήτησης θέσης στάθμευσης. Μπορεί η Πτολεμαΐδα

να διαθέτει πολλές θέσεις για ΑμεΑ, αλλά τις περισσότερες φορές τα

αυτοκίνητα, τα οποία παρκάρουν εκεί, κάθε άλλο παρά αναπηρικά είναι.

Εκτός από τα αυτοκίνητα των ασυνείδητων πολιτών, οι οποίοι έχουν

κάτω από το στόμα τη δικαιολογία, συναντά κανείς και αυτοκίνητα με

κρατικές πινακίδες, αλλά ακόμη και περιπολικά. «Το πρόβλημα με τις

Τα αυτοκίνητα του ίδιου του Δήμου καταλαμβάνουν τις θέσεις ατόμων με ειδικές ανάγκες,

αγνοώντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.



θέσεις στάθμευσης το δημιουργούν και οι δικοί μας άνθρωποι πολλές φορές, οι οποίοι καταλαμβάνουν τις αναπηρικές

θέσεις, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικά λόγος» μας λέει ο κ. Μίγγος και προσθέτει «έχουμε φτάσει στο σημείο, λοιπόν,

να συνεννοούμαστε τηλεφωνικά πότε θα φύγει κάποιος από τη θέση για να πάει κάποιος άλλος, εκπονώντας ολόκληρο

σχέδιο για μια θέση στάθμευσης». Ακόμα, όμως, κι αν βρεθεί θέση στάθμευσης και χώρος για καφέ, για να φτάσει κά-

ποιος εκεί με αναπηρικό αμαξίδιο πρέπει να… κόψει αζιμούθιο και να υπολογίσει σε ποιο πεζοδρόμιο υπάρχει ράμπα

με σωστή κλίση στο ίδιο επίπεδο με τον δρόμο, σε ποιο πεζοδρόμιο υπάρχει σχάρα γύρω από τα δεντράκια, για να

μην σκαλώσει η ρόδα του αμαξιδίου και σε ποιο πεζοδρόμιο μπορεί να υπάρχουν τα λιγότερα εμπόδια!

165 άτομα με κινητικά προβλήματα είναι εγγεγραμμένα στον νομαρχιακό σύλλογο ατόμων με αναπηρία Κοζάνης.

«Δυστυχώς υπάρχουν πολύ περισσότερα, τα οποία δεν εγγράφονται στο σύλλογο και κρατούν το πρόβλημά τους

πίσω από τους τέσσερις τοίχους, γιατί υπάρχουν ακόμα ταμπού» τονίζει ο γενικός γραμματέας του συλλόγου Μάριος

Συμεωνίδης. Ο ίδιος ξεκαθαρίζει πως «όταν είμαστε ενωμένοι και πολλοί μπορούμε να διεκδικήσουμε και να απαιτή-

σουμε τη λύση των προβλημάτων μας». Ο σύλλογος σήμερα βγάζει με χίλια ζόρια τα λειτουργικά του έξοδα, μιας και

η μοναδική πηγή εσόδων του είναι οι συνδρομές των μελών.

Ο νομός Κοζάνης και η Δυτική Μακεδονία βρίσκονται στις πρώτες θέσεις με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας

μεταξύ των ατόμων με αναπηρία. Σ’ αυτό συντελεί και η νομοθεσία η οποία δεν διαχωρίζει τα ΑμεΑ από τις άλλες ευ-

παθείς κοινωνικές ομάδες. Διαχωρισμός δεν υπάρχει ούτε και στις

προσλήψεις, με βάση το μορφωτικό επίπεδο. Βέβαια η μόρφωση

των ατόμων με αναπηρία είναι ένα ακόμη μεγάλο ζήτημα. Έπρεπε να

περάσουν πολλά χρόνια για να αποφασίσει το ελληνικό κράτος να

θεσπίσει την υποχρεωτική εκπαίδευση για ΑμεΑ, κάτι που θα ισχύσει

από το νέο εκπαιδευτικό έτος. Ένα σχολείο, όμως, δεν αρκεί να δι-

αθέτει μια ράμπα για αμαξίδιο. Αν η αίθουσα διδασκαλίας είναι στον

δεύτερο όροφο, τότε τι γίνεται; Δυστυχώς τα περισσότερα σχολεία

της χώρας μας δεν διαθέτουν ασανσέρ και βέβαια δεν διαθέτουν

τουαλέτες για άτομα με αναπηρία. Ο οργανωτικός γραμματέας του

συλλόγου Μιχάλης Σίσιος, ο οποίος είναι δάσκαλος στο ειδικό δη-

μοτικό σχολείο Πτολεμαΐδας, εντοπίζει ένα ακόμη πρόβλημα, που

σχετίζεται με την εξεύρεση χώρων για ΑμεΑ, ανάλογα με την ανα-

πηρία που έχουν. «Στο δικό μας σχολείο πέραν των ατόμων με κι-

νητικά προβλήματα συστεγάζεται και το ειδικό εργαστήρι, στο οποίο

μεταξύ άλλων εκπαιδεύονται άτομα με αυτισμό, τα οποία πρέπει να

αντιμετωπιστούν διαφορετικά. Εκτός αυτού πρόκειται και για άτομα

άλλης ηλικίας. Καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να συνυπάρχουν παιδιά

ηλικίας 8 και 9 χρονών με 25αρηδες και 30αρηδες. Υπάρχει, λοιπόν,

κτιριακό πρόβλημα και πρέπει να βρεθεί επιτέλους ένα οικόπεδο για

το ειδικό δημοτικό μέσα στην πόλη» λέει ο κ. Σίσιος.

Με παράπονο τα μέλη της διοίκησης του νομαρχιακού συλλό-

γου ΑμεΑ αναφέρουν πως πολιτικοί και αυτοδιοίκηση τους θυμού-

νται μόνο την παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία και στις εκλο-

γές. «Είμαστε καλοί ψηφοφόροι» λέει με ειρωνεία ο πρόεδρος του

συλλόγου και συνεχίζει «είμαστε περίπου το 10% των ψηφοφόρων

και ασχολούνται με εμάς μόνο όταν μας έχουν ανάγκη. Αυτό θα

αλλάξει μόνο όταν όλοι συνειδητοποιήσουν πως είναι εν δυνάμει

άτομα με αναπηρία».

προσλήψεις, με βάση το μορφωτικό επίπεδο. Βέβαια η μόρφωση

των ατόμων με αναπηρία είναι ένα ακόμη μεγάλο ζήτημα. Έπρεπε να

περάσουν πολλά χρόνια για να αποφασίσει το ελληνικό κράτος να

θεσπίσει την υποχρεωτική εκπαίδευση για ΑμεΑ, κάτι που θα ισχύσει

από το νέο εκπαιδευτικό έτος. Ένα σχολείο, όμως, δεν αρκεί να δι-

αθέτει μια ράμπα για αμαξίδιο. Αν η αίθουσα διδασκαλίας είναι στον

δεύτερο όροφο, τότε τι γίνεται; Δυστυχώς τα περισσότερα σχολεία

της χώρας μας δεν διαθέτουν ασανσέρ και βέβαια δεν διαθέτουν

«ανάπηροι δεν είμαστε εμείς, ανάπηρο είναι το περιβάλλον,

στο οποίο κινούμαστε καθημερινά με την απαράδεκτη

συμπεριφορά των πολιτών!»


Περισσότερες πληροφορίες σε ένα από καταστήµατα ACS.Λογδανίδης Χρήστος

Βασικές υπηρεσίες (Express Παράδοση)-Υπηρεσία Door to Door (D2D). -Υπηρεσία Point to Point (P2P) .-Υπηρεσία Point to Door (P2D). -Υπηρεσία Express Envelope. -Υπηρεσίες Αυθηµερόν.

Εξειδικευµένες Πρόσθετες Υπηρεσίες-Νέα Υπηρεσία Αντικαταβολής.-Υπηρεσία Αγοράς. -Υπηρεσία Παράδοσης Σάββατο. -Υπηρεσία Παράδοσης την Επόµενη Εργάσιµη. µέρα σε δυσπρόσιτες περιοχές Υπηρεσία Ειδικών ∆ιανοµών. -Υπηρεσία Αποστολών Ειδικού Χειρισµού. -Υπηρεσία Μαζικών ∆ιανοµών.-Υπηρεσίες Συσκευασίας.-Ασφάλιση αποστολών.

ACS Combo Express -ACS Track & Trace : Ηλεκτρονική παρακολούθηση αποστολών.

ACS Χρηµατοοικονοµικές Υπηρεσίες -ACS Bill Receipts : Νέα Υπηρεσία Ηλεκτρονικής Εξόφλησης Λογαριασµών.

ACS Ticket – Έκδοση και παράδοση εισιτηρίων στην πόρτα σας. -H ACS, σε συνεργασία µε την TicketQuest.gr

Οι υπηρεσίες µαςΤα πάντα παντού

ΣΕΡΒΙΑΜακεδονοµάχων 6, τηλ.: 24640 21100

ΑΜΥΝΤΑΙΟ28ου Συντ. Πεζικού 14,

τηλ.: 23860 23312

Περισσότερες πληροφορίες σε ένα από καταστήµατα ACS.Λογδανίδης Χρήστος

Εξειδικευµένες Πρόσθετες ΥπηρεσίεςΕξειδικευµένες Πρόσθετες Υπηρεσίες

-Υπηρεσία Παράδοσης την Επόµενη Εργάσιµη. µέρα σε δυσπρόσιτες περιοχές Υπηρεσία Ειδικών ∆ιανοµών. -Υπηρεσία Αποστολών Ειδικού Χειρισµού.

: Ηλεκτρονική παρακολούθηση αποστολών.

ACS Χρηµατοοικονοµικές Υπηρεσίες ACS Χρηµατοοικονοµικές Υπηρεσίες : Νέα Υπηρεσία Ηλεκτρονικής Εξόφλησης

ACS Ticket – Έκδοση και παράδοση εισιτηρίων στην πόρτα σας. ACS Ticket – Έκδοση και παράδοση εισιτηρίων στην πόρτα σας. ACS Ticket – Έκδοση και παράδοση εισιτηρίων στην πόρτα σας. ACS Ticket – Έκδοση και παράδοση εισιτηρίων στην πόρτα σας. -H ACS, σε συνεργασία µε την TicketQuest.gr

-Υπηρεσία Παράδοσης την Επόµενη Εργάσιµη.

ΚΟΖΑΝΗ Τέρµα Φιλίππου Β, τηλ.: 24610 21100

ΠΤΟΛΕΜΑΪ∆Α25ης Μαρτίου & Κανάρη,

τηλ.: 24630 54556

omikron magazine

∆ύσκολη η ζωή του τσομπάνη που δίνει όμως μια

γραφική νότα βλέποντάς τον να βόσκει όλη μέρα το

κοπάδι του και το βράδυ να το αρμέγει.

Ο επισκέπτης θα αντικρίσει τέτοιες εικόνες ανεβαίνο-

ντας στους πρόποδες του όρους Βερμίου ιδανικό τόπο

για την κτηνοτροφία καθώς η πλούσια φύση βοηθά στην

ανάπτυξή της.

Πριν λίγο καιρό ανεβαίνοντας ένα πρωί στο Μεσό-

βουνο του Δήμου Βερμίου στον Νομό Κοζάνης, λίγο πριν

φτάσουμε στο χωριό είχαμε μια απρόσμενη συνάντηση.

Ένα κοπάδι αιγοπροβάτων να βόσκουν αμέριμνα στην

αγκαλιά της φύσης κάτω από το βλέμμα του προστάτη

τους και φύλακά τους βοσκού, καθώς και των τσοπανό-

σκυλων που ανήσυχα περιέκλειαν το κοπάδι κρατώντας

το μαζεμένο στο συγκεκριμένο σημείο. Πλησιάσαμε για

να γνωρίσουμε τον κτηνοτρόφο καθώς μας προκάλεσε

το ενδιαφέρον η εικόνα.

Έτσι γνωριστήκαμε με τον κ. Κώστα Λογδανίδη τον

ιδιοκτήτη του κοπαδιού που διατηρεί στο Μεσόβουνο,

έχοντας στην κατοχή του συνολικά 570 αιγοπρόβατα. Με

διάθεση και ιδιαίτερα φιλικός, μας παρουσίασε με κάθε

λεπτομέρεια την ζωή και το επάγγελμα ενός κτηνοτρό-

φου. «Μία ζωή μοναχική, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς πολ-

λές ευκολίες, ένας αγώνας δύσκολος και καθημερινός

για την επιβίωση» τα προβλήματα στο επάγγελμα πολλά.

Η δουλειά τους τραχεία και επίπονη. Η ζωή του κτηνο-

τρόφου δεν είναι εποχική και επειδή δεν αφήνει περιθώ-

ρια για κοινωνικές συναναστροφές, δημόσιες σχέσεις,

διακοπές, ψυχαγωγία, δεν είναι μέσα στις επιλογές των

νέων ανθρώπων, υπογραμμίζει ο κ. Λογδανίδης μιλώντας

στο «Ο». Γεγονός που αποδεικνύεται από τον αριθμό

των κτηνοτρόφων καθώς σήμερα μοναχά τέσσερα κοπά-

δια βόσκουν στην περιοχή ενώ οι περισσότεροι κάτοικοι

ασχολούνται με την γεωργία και κύρια με την παραγωγή

μήλων.

Οι κτηνοτρόφοι εργάζονται 365 μέρες το χρόνο και

συνήθως απασχολείται όλη η οικογένεια. Εργατικοί κι αφο-

σιωμένοι στη δουλειά τους, αγωνίζονταν σκληρά με τους

βοηθούς τους, χειμώνα και καλοκαίρι, να διατηρήσουν και

να αυξήσουν το βιός τους. Κι ήταν άλλοτε ευτυχισμένοι

Αναζη-τείται ΒοσκόςΒοσκός εν

ΜεσόβουνοΤης ∆έσποινας Αμαραντίδου

ο κ. Κώστας Λογδανίδης μιλώντας στο «Ο» τονίζει: «Η ζωή του κτηνοτρόφου

δεν είναι εποχική και επειδή δεν αφήνει περιθώρια

για κοινωνικές συναναστροφές, δημόσιες σχέσεις, διακοπές,

ψυχαγωγία, δεν είναι μέσα στις επιλογές των νέων ανθρώπων...»

Το μέλλον της κτηνοτροφίας και ειδικά με τον τρόπο που γίνεται στη χώρα μας δυστυχώς δεν έχει μέλλον, εκτός και αν λόγω κρίσης κάθε οικογένεια στα χωριά αποκτήσει και πάλι μια αγελάδα και μερικά πρό-βατα. Μέχρι τότε ένας από τους τελευταίους κτηνοτρόφους στο Μεσό-βουνο Εορδαίας μεταπηδά στον αγροτικό τομέα με την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο θα συναντήσει στη μηλοκαλιέργεια.


omikron magazine

από τα εισοδήματά τους κι άλλοτε καταχρεωμένοι από τα ατυχήματα και τις βαρυχειμωνιές. Η διάθεσή του για να μας

μιλήσει είναι πηγαία.

Καθημερινά κάνει με τα πόδια, ακολουθώντας το κοπάδι του πάνω από 10 χιλιόμετρα, κουράσθηκε από την δουλειά

αλλά τα αγαπάει τα ζωντανά του. Άλλωστε είναι σχέση που κρατά χρόνια καθώς από μικρό παιδί ασχολείται με την

κτηνοτροφία. Από τον παππού και τον πατέρα του, η κτηνοτροφική μονάδα πέρασε στον ίδιο και στα αδέλφια του.

Τριάντα έξη χρονών σήμερα δεν θυμάται ούτε μια μέρα να μην είχε επαφή με τα ζωντανά του.

Τα ζώα ακολουθούν «τυφλά» το δρομολόγιο. Έχει ένα τσομπάνο βοηθό. Τα παράπονά του

όμως όσον αφορά στην πολιτική που εφαρμόζεται για την κτηνοτροφία πολλά. «Δεν υπάρχουν

καλές τιμές στο κατσικίσιο κρέας, αλλά και στο γάλα» τονίζει, «Οι βιομηχανίες παίρνουν το

γάλα σε χαμηλές τιμές...» λέει με αγανάκτηση. Οι κτηνοτρόφοι ασφυκτιούν. Τα λειτουργικά

έξοδα, οι ζωοτροφές, αυξάνουν χρόνο με τον χρόνο. Ο κτηνοτρόφος είναι πιο

αδικημένος από τον γεωργό επισημαίνει.

Πέρα από την γραφι-

κότητα της δουλειάς, να

περπατάς στην ύπαιθρο

ακούγοντας τα κουδου-

νάκια από τον λαιμό

των ζώων και να πε-

ριπλανιέσαι


σε βουνά και λαγκάδια υπάρχει η αμείλικτη πραγματικό-

τητα.

Ο κτηνοτροφικός πληθυσμός της χώρας μας εργάζε-

ται σκληρά για την επιβίωσή του και μόνο. Για αυτούς τους

λόγους επιβάλλεται η ελληνική πολιτική ηγεσία να σκύψει

με ενδιαφέρον πάνω στο πελώριο κεφάλαιο «ελληνική

κτηνοτροφία». Καθημερινά κτηνοτρόφοι, διαπιστώνουν

ότι οι διαμορφωμένες τιμές στα κτηνοτροφικά προϊόντα,

δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος παραγωγής και ζη-

τούν από την πλευρά της πολιτείας να ληφθούν άμεσα

μέτρα. «οι μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των ζωοτροφών,

εκτινάσσουν στα ύψη το κόστος παραγωγής τους. Η

αύξηση των τιμών σε συνδυασμό με άλλα προβλήματα

που αντιμετωπίζουν οι κτηνοτρόφοι, σε όλη την Ελλάδα,

όπως το ζήτημα με τα καρτέλ, η μείωση των τιμών πα-

ραγωγού στο γάλα, οδηγούν στη δραματική μείωση του

εισοδήματος των παραγωγών», επισημαίνει ο κ. Λογδα-

νίδης αναφερόμενος στα προβλήματα του επαγγέλματος.

«Τα λεφτά μας αλλάζουμε, το κέρδος είναι λιγοστό. Οι

τιμές πώλησης τόσο του κρέατος όσο και του γάλακτος

είναι χαμηλές με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται το κέρ-

δος για τους κτηνοτρόφους. Για την δουλειά που κάνου-

με θα πρέπει να έχουμε μεγαλύτερο κέρδος».

Ο ίδιος επέλεξε να δίνει το γάλα σε τυροκομείο της

περιοχής όπως και να διαθέτει το κρέας σε κρεοπωλεία

τόσο στην πόλη της Κοζάνης όσο και στην Πτολεμαΐδα.

Όμως, ο κάθε κτηνοτρόφος διαπραγματεύεται με τη

γαλακτοβιομηχανία μόνος του, με αποτέλεσμα να υποκύ-

πτει στις πιέσεις. «Δίνουμε το γάλα έναντι 0,50 ευρώ το

λίτρο το κατσικίσιο και 0,90 το πρόβιο».

Είναι χαμηλή η τιμή των προϊόντων για τους παραγω-

γούς, είναι υψηλή η τιμή για τον καταναλωτή στο γάλα.

Τα τελευταία δέκα έως είκοσι χρόνια δεν δόθηκε ουσι-

αστικά καμία αύξηση στους παραγωγούς. Δεν υπήρξε

Είναι χαμηλή η τιμή των

προϊόντων για τους παραγωγούς,

είναι υψηλή η τιμή για τον

καταναλωτή στο γάλα.

Τα τελευταία δέκα έως

είκοσι χρόνια δεν δόθηκε

ουσιαστικά καμία αύξηση στους

παραγωγούς... Πληρώνουμε 40%

ακριβότερο το γάλα απ’ ό,τι

στην υπόλοιπη Ευρώπη»


καμία απολύτως μέριμνα για στήριξη των κτηνοτρόφων.

«Πληρώνουμε 40% ακριβότερο το γάλα απ’ ό,τι στην

υπόλοιπη Ευρώπη». Το νομοσχέδιο είναι κατώτερο των

αναγκών, είναι κατώτερο των περιστάσεων και των αιτη-

μάτων των ενδιαφερομένων σε αυτόν τον κλάδο, αλλά και

γενικότερα του κοινού, των πολιτών, του ελληνικού λαού.

Το μέλλον της κτηνοτροφίας δεν έχει απασχολήσει

σοβαρά μέχρι τώρα τους ενδιαφερόμενους φορείς. Μέσα

στη δίνη των αλλαγών και των ραγδαίων εξελίξεων στην

οικονομία, σίγουρα η κτηνοτροφία δε θα μείνει ανεπηρέ-

αστη. Θα πρέπει οι εμπλεκόμενοι, από τώρα να βάλουν

τις βάσεις και να καθορίσουν το μέλλον της, για να έχουν

τα καλύτερα αποτελέσματα.

Η κτηνοτροφία φθίνει συνεχώς και βάλλεται πανταχό-

θεν. Παρόλα αυτά, ο ίδιος ο κ. Λογδανίδης δε θεωρεί την

κτηνοτροφία «τελειωμένη υπόθεση». «Υπάρχει μέλλον

για την κτηνοτροφία εφόσον αυτή γίνει με σωστό τρό-

πο και με τα δεδομένα όσον αφορά στους νέους που

θα ξεκινήσουν τώρα με τις ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις

που δίνονται και με τις εξελίξεις που υπήρξαν στην ονο-

μασία προέλευσης της ελληνικής φέτας». Μπορεί άρα

με την αρωγή της πολιτείας, η κτηνοτροφία να αποτελέσει

έναν από τους πιο δυναμικούς παραγωγικούς τομείς της

χώρας μας.

«Είναι σκληρή δουλειά καθώς δουλεύουμε νύχτα -

μέρα, όλο τον χρόνο», μας λέει ο κ. Λογδανίδης, «εί-

μαστε απόλυτα εξαρτημένοι δεν υπάρχει δυνατότητα

να ξεφύγουμε ούτε μια στιγμή» μας λέει περιγράφοντας

μια ημέρα από την καθημερινότητά του. Ξυπνά καθημερι-

νά στις 6 το πρωί τον χειμώνα για να ξεκινήσει το τάϊσμα

το καθάρισμα και να βοηθήσει να θηλάσουν τα νεογέννη-

τα καθώς αυτή είναι η περίοδος της γέννας. Τα ζωντανά

θα βγουν από την στάνη για να ποτιστούν και θα επιστρέ-

ψουν πίσω. Δεν μπορούν να βοσκήσουν ελεύθερα στην

φύση λόγω καιρικών συνθηκών, κατά συνέπεια οι ζωοτρο-

φές που θα χρειαστούν είναι πολλές. Στην περιοχή μας ο

χειμώνας είναι δύσκολος και μακρύς.

Το καλοκαίρι η μέρα ξεκινά πολύ νωρίτερα, καθώς

συν όλες τις εργασίες, θα γίνει και το άρμεγμα με το χέρι.

Στην συνέχεια το κοπάδι θα φύγει για το βουνό για να

επιστρέψει το απόγευμα όπου θα αρμεχτούν και πάλι τα

ζωντανά. Η μέρα θα τελειώσει στις 10 το βράδυ όταν πια

ολοκληρωθούν όλες οι εργασίες που απαιτούνται για να

ξεκινήσει και πάλι την άλλη μέρα το πρωί.

Ολοκληρώνοντας την κουβέντα μας με τον ιδιαίτερα

καλοσυνάτο κτηνοτρόφο και αφού είδαμε από κοντά τον

κόπο και την σκληρή δουλειά που χρειάζεται καθημερινά

η φροντίδα των ζωντανών, ρωτώντας τον γιατί έκανε και

συνεχίζει σε αυτήν την δουλειά, μας είπε «αν είχα άλλη

επιλογή δεν θα το έκανα, αν μπορέσω να ξεφύγω θα

το κάνω, άλλωστε οι περισσότεροι κάτοικοι στρέφονται

στην γεωργία και συγκεκριμένα στην καλλιέργεια των

μήλων αυτό είναι και στις δικές μου προθέσεις αν τα

καταφέρω».


19ο χλμ. Πτολεμαΐδας - Κοζάνηςτηλ.: 24610 96439

ΕΠΙΠΛΟ - ΕΠΙΠΛΟ KΟΥΖΙΝΑΣ - ΝΤΟΥΛΑΠΑ - ΠΟΡΤΑ

έχουµε αδυναµία ....στη λεπτοµέρεια

19ο χλμ. Πτολεμαΐδας - Κοζάνηςτηλ.: 24610 96439

ΕΠΙΠΛΟ - ΕΠΙΠΛΟ KΟΥΖΙΝΑΣ - ΝΤΟΥΛΑΠΑ - ΠΟΡΤΑ

omik

ron.

tv

έχουµε αδυναµία ....στη λεπτοµέρεια

omikron magazine

Κ. Καρυπίδη τα κανάλια κυβερνούν την Ελλάδα;

Κατά έναν τρόπο ναι! Από την στιγμή που τα κανάλια διαμορφώ-

νουν την κοινή γνώμη και λείπει ο δημιουργικός λόγος και η έκφραση

όλων των κοινωνικών ομάδων, υπάρχει δηλαδή μια μονομέρεια στα

πράγματα, τότε μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μία έμμεση διακυβέρ-

νηση της χώρας μέσα από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

Υπάρχει περιφερειακή τηλεόραση;

Υπάρχει περιφερειακή τηλεόραση, δεν είχε όμως την εξέλιξη των

καναλιών της εθνικής εμβέλειας ούτε σε επενδύσεις, ούτε σε ποιότητα

προγράμματος, νομίζω ότι δεν υπήρξε μια ολοκληρωμένη παρέμβαση

και ένα άνοιγμα των καναλιών στις τοπικές κοινωνίες έτσι ώστε να έχου-

με την απαιτούμενη δημιουργικότητα.

Ο flash από πού έρχεται;

Ο flash έρχεται μέσα από την κοινωνία, για την κοινωνία. Ξεκίνησε

τα πρώτα του βήματα εδώ και μια δεκαετία από την Καστοριά και το

τελευταίο διάστημα κάνει το μεγάλο άνοιγμα. Επεκτείνεται σε όλη την

περιφέρεια, και με την ψηφιακή εκπομπή που θα υπάρξει μετά το 2011,

θα εκπέμπει και στην Κεντρική Μακεδονία.

Η περιφερειακή τηλεόραση έχει περάσει την παιδική ηλικία;

Έχει διανύσει μεγάλο δρόμο, με δυσκολίες. Είναι δύσκολη η πε-

ριοχή μας στο θέμα της εκπομπής, δεν βοηθάει το ανάγλυφό της,

πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζονται μεγάλες επενδύσεις σε εξοπλι-

σμούς. Στην τηλεόραση μπήκαν άνθρωποι χωρίς εξειδίκευση, χωρίς

εμπειρία, υπήρχε μόνο το μεράκι, η φαντασία, το όραμα. Έγιναν σημα-

ντικές προσπάθειες, αλλά νομίζω ότι τώρα είναι η στιγμή τα μέσα

της περιφέρειας να μπουν σε έναν καθαρά επαγγελματικό τρόπο

λειτουργίας, χωρίς να λείψει όμως το μεράκι και η αγάπη. Ξέρετε το

μεράκι του ερασιτέχνη είναι πολλές φορές πιο αποτελεσματικό από

του επαγγελματία. Ο επαγγελματίας βλέπει τα πράγματα πιο ψυχρά

ενώ ο ερασιτέχνης πιο ρομαντικά. Εδώ πρέπει να γίνουν συνδυαστικές

πράξεις.

Υπάρχει στελεχιακό δυναμικό για να μπορέσει να λειτουργήσει σω-

στά η περιφερειακή τηλεόραση;

Νομίζω ότι υπάρχουν στελέχη, αρκεί να σας πω για τα τελευταία ευ-

ρήματα που έχουμε εμείς. Με το άνοιγμα που έγινε στην κοινωνία για

τη διαμόρφωση του προγράμματος μας, πάνω από επτακόσιοι συ-

Καρυπίδης ΘεόδωροςΤο τηλεοπτικό τοπίο αλλάζει

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Τσαρτσιανίδη

Αναμένουμε την ψηφιακή εποχή με το τηλεκοντρόλ ή το ποντίκι στο χέρι;

omikron magazine

Το τηλεοπ

τικό τοπίο αλλάζει

Μπορείτε να δείτε το video της συνέντευξης στο www.omikron.tv


Καρυπίδης Θεόδωρος Το τηλεπτικό τοπίο άλλάζει

μπολίτες μας καταθέσαν βιογραφικά και προτάσεις,

αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Πόσος κόσμος θα εργαστεί στον flash;

Το βέβαιο είναι ότι θα ξεπεράσουμε τα τριάντα πέντε

με σαράντα άτομα, τα οποία θα είναι σε συνεχή συνεργα-

σία με το κανάλι.

Ο τεχνικός εξοπλισμός, πόσο βασίζεται σε νέες ψηφι-

ακές φόρμες;

Ο εξοπλισμός των εγκαταστάσεων της Κοζάνης εί-

ναι τελευταίας γενιάς. Αυτήν τη στιγμή είναι πολύ λίγοι

οι σταθμοί που τον διαθέτουν. Απαντάμε από τώρα στις

προκλήσεις της ψηφιακής τηλεόρασης με νέα συστήματα

διαχείρισης του υλικού. Είμαστε ένας σταθμός tapeless,

δηλαδή δεν θα υπάρχουν κασέτες, όλα θα είναι σε δίκτυα,

πράγμα το οποίο σημαίνει πως μας δίνει τη δυνατότητα

της ταχύτητας, της διαχείρισης και της αποθήκευσης των

δεδομένων μας. Μπορούμε ανά πάσα στιγμή να ανακα-

λούμε από τα αρχεία μας θέματα, να διασταυρώνουμε

τις πληροφορίες και να τεκμηριώνουμε καλύτερα τις από-

ψεις. Στην πολιτική αλλά και στα δημόσια πράγματα όταν

κανείς ομιλεί, θα πρέπει να έχει σταθερότητα και ειλικρί-

νεια στο λόγο του και πάντα να τεκμηριώνει τις απόψεις

του. Το σύστημα που έχουμε μπορεί ανά πάσα στιγμή να

απόρριψη και να διαψεύσει όποιον δεν έχει σταθερότητα

στο λόγο του. Παράδειγμα, η δέσμευση ενός πολιτικού

για την κατασκευή ενός δρόμου, εάν η δήλωση του δεν

συνάδει με τις δεσμεύεις του, για εμάς είναι υπόθεση τρι-

άντα δευτερόλεπτων να ανακαλέσουμε από τα αρχεία

μας και να δούμε τις παλαιότερες δηλώσεις του.

Μπορεί η περιφερειακή τηλεόραση να διεκδικήσει και

να κερδίσει αυτά που της αναλογούν από τη διαφημι-

στική πίτα του κέντρου;

Εγώ είμαι πολύ αισιόδοξος για την περιφερειακή τηλε-

όραση. Αν κάνουμε μια μελέτη στο παγκόσμιο γίγνεσθαι

θα δούμε ότι τα κεντρικά εθνικά δίκτυα αντιμετωπίζουν

προβλήματα βιωσιμότητας και έχουν μια φθορά στην

αποδοχή του κόσμου. Να πάρουμε το παράδειγμα των

ΗΠΑ, ή της Μ. Βρετανίας όπου τα περιφερειακά κανά-

λια έρχονται πρώτα σε προτίμηση στο τηλεοπτικό κοινό.

Αυτά είναι δεδομένα που θα έρθουν και στην Ελλάδα. Με

την ολοκλήρωση της ψηφιακής τηλεόρασης το κράτος θα

πρέπει να εφαρμόσει τους νόμους , τουλάχιστον να απο-

κεντρώσει το 33% της κρατικής διαφήμισης κι έτσι δια-

σφαλιστεί κατά πολύ μεγάλο ποσοστό η βιωσιμότητα των

μέσων στην περιφέρεια, και δεν μιλάμε για περισσότερα

από σαράντα περιφερειακά κανάλια σε όλη την Ελλάδα.

Η κοπή της πίτας του περιοδικού μας, θα είναι θέμα για

το δελτίο ειδήσεων του flash;

Νομίζω κάθε τι που γίνεται στην περιοχή είναι είδηση.

Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μία εκδήλωση πολιτι-

στικού περιεχομένου ή τα εγκαίνια ενός καταστήματος και

από εκεί να υπάρξει είδηση. Το θέμα είναι τι θεωρούμε

είδηση και τι θεωρούμε ότι είναι ωφέλιμο κι ενδιαφέρον

για τους πολίτες. Ξέρετε, είναι από ποια γωνία παρακο-

λουθεί κανείς τα πράγματα. Τα βλέπει από τη γωνία του

προσώπου που δραστηριοποιείται και μόνο ή από την

γωνία που η δράση του προσώπου ωφελεί την κοινωνία;

Εάν η κοπή της πίτας του περιοδικού σας έχει είδηση που

ωφελεί την κοινωνία, να είσαστε σίγουροι πως θα είναι

θέμα στο δελτίο ειδήσεων του Flash.

Ποια θα είναι η σχέση του καναλιού με τον απλό πολίτη

δυτικομακεδόνα;

Νομίζω ότι αυτή είναι η βάση μας. Το κανάλι δεν ανή-

κει στους ιδιοκτήτες, ούτε κανένα κανάλι πρέπει να ανήκει

στους ιδιοκτήτες του. Χρησιμοποιούν εθνικές συχνότητες,

που είναι εθνικός πλούτος, υπάρχουν για τους πολίτες.

Θεωρώ ότι οι πολίτες μπορούν να καθορίζουν τις πολιτι-

κές των καναλιών. Και τα κανάλια όμως με τη σειρά τους,

όταν χρειάζεται, να τους διορθώνουν. Αυτό που λείπει

σήμερα από την ελληνική τηλεόραση είναι η γνώση. Πρέ-

πει να ξεπεράσουμε την εποχή της κραυγής και να πάμε

στην εποχή της γνώσης. Το έχω πει κατ’ επανάληψη, όπου

υπάρχει κραυγή σημαίνει ότι υπάρχει έλλειψη γνώσης.

Πρέπει να πάμε σε ένα δημιουργικό, τεκμηριωμένο λόγο.

Αυτό πρέπει να το κατανοήσουν οι πολίτες, οι φορείς που

ασκούν εξουσία, αλλά και οι άνθρωποι που διαχειρίζονται

τα μέσα. Μόνο τότε θα υπάρξει αποτέλεσμα.

Εξουσία και ΜΜΕ

Κατ’ αρχήν, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, όταν κάποιος

μπαίνει είτε στην πολιτική, είτε στα ΜΜΕ, για ποιο λόγο

μπαίνει. Αν έχει τακτοποιήσει τα προβλήματά του, και έχει

το περιθώριο και την ωριμότητα να προσφέρει. Δυστυ-

χώς, στην Ελλάδα κατ’ εξακολούθηση μπαίνουν άνθρω-

ποι στην πολιτική για να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά

τους θέματα κι όχι για να βοηθήσουν τον πολίτη. Το ίδιο

ισχύει και στα ΜΜΕ. Τελικά πρέπει να υπάρχουν για να

εξυπηρετούν τις ανάγκες της κοινωνίας, να δημιουργή-

σουν καταστάσεις και προϋποθέσεις όπου θα παρακινή-


Καρυπίδης Θεόδωρος Το τηλεπτικό τοπίο άλλάζει

σουν και ομάδες, αλλά και τους πολιτικούς να βρεθούν,

να συζητήσουν και να συναποφασίσουν. Στα ΜΜΕ βέβαια

υπάρχει μια ασφαλιστική δικλείδα, μπορεί να μπαίνουμε

στα σπίτια του κόσμου, αλλά υπάρχει και το τηλεκοντρόλ,

με το οποίο ο πολίτης σε απορρίπτει όποτε θέλει. Στην

πολιτική όμως, πρέπει να περιμένει τέσσερα χρόνια για

να εκφραστεί.

Τι λείπει από τη σημερινή περιφερειακή τηλεόραση;

Νομίζω ότι αυτό που λείπει σήμερα από την περιφε-

ρειακή τηλεόραση, είναι η τοπική δημιουργία και ο ειλι-

κρινής διάλογος μεταξύ των κοινωνικών ομάδων. Λείπει

επίσης ο τεκμηριωμένος λόγος, πολλές φορές, ακόμη και

από εμάς τους δημοσιογράφους. Πέρα από την καταγρα-

φή των γεγονότων, πρέπει να πάμε και στην εμβάθυνση

των πραγμάτων, να γίνει ανάλυση, διάγνωση, πρέπει να

υπάρχει άποψη και πρόταση. Στην τηλεόραση η μεγαλύ-

τερη απειλή είναι ο χρόνος. Πολλές φορές οι άνθρωποι

της τηλεόρασης θα ήθελαν να κάνουν πράγματα, αλλά

ίσως δεν προλαβαίνουν ή δεν έχουν τα μέσα και τα χρή-

ματα για να υλοποιήσουν προγράμματα. Ευελπιστώ όμως

ότι, μέσα από τη δική μας προσπάθεια και με τη στήριξη

της τοπικής ιδιωτικής πρωτοβουλίας και την κοινωνίας,

διότι αυτοί είναι οι σύμμαχοί μας, θα στηθεί ένα νέο μο-

ντέλο περιφερειακής τηλεόρασης. Δεν θα είναι ούτε το

δημόσιο χρήμα, ούτε οι φορείς που θα κινήσουν αυτήν

την προσπάθεια.

Ποια θα είναι η σχέση του Flash με τους υπόλοιπους

περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς της Δ. Μακε-

δονίας;

Θα είναι σίγουρα συναδελφική κι ευελπιστούμε σε

μια ελεύθερη συνεργασία. Δεν νομίζω ότι έχουμε κάτι

να χωρίσουμε, αντιθέτως είναι πάρα πολλά αυτά που

μας ενώνουν, εφόσον θεωρούμε ότι είμαστε εδώ για να

προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο. Μπορούμε να δη-

μιουργήσουμε μια δυναμική, να διασφαλίσουμε θέσεις

εργασίας σε μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο, με αποτέ-

λεσμα να παρακινήσουμε τους δυτικομακεδόνες, αλλά και

κινητοποιήσουμε το κέντρο να μας προσέξει καλύτερα,

να κάνει τις σωστές παρεμβάσεις και διορθωτικές κινήσεις

προς όφελος της κοινωνίας μας. Η γεωπολιτική θέση που

κατέχει η περιφέρειά μας είναι πολύ σημαντική και για τα

κανάλια της Δυτ. Μακεδονίας, δυστυχώς όμως δεν βλέπω

να παίρνονται πρωτοβουλίες. Εμείς ήδη βρισκόμαστε σε

συζητήσεις για τη δημιουργία συνεργασιών με γειτονικές

χώρες μέσα από την τηλεόραση και σύντομα θα έχουμε

τα πρώτα θετικά αποτελέσματα.

Ποιος θα είναι ο ρόλος του Θόδωρου Καρυπίδη στον

flash;

Θα έχω την ευθύνη της λειτουργίας του καναλιού, του

προγράμματος και της διοίκησής του. Θα είμαι όμως και

μπροστά από τις κάμερες κι ως μαχόμενος δημοσιο-

γράφος θα παρακολουθώ, θα καταγράφω και θα αναλύω

τα γεγονότα. Θα παρουσιάζω το κεντρικό δελτίο ειδή-

σεων του Flash και θα έχω και μια εβδομαδιαία πολιτική

εκπομπή.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος για τον νέο Flash;

Πάντα υπάρχει μια ανησυχία, δουλεύω πάνω από δε-

καέξι χρόνια στην τηλεόραση, αλλά κάθε φορά που στέ-

κομαι απέναντι σε μια κάμερα έχω την αίσθηση ότι είναι η

πρώτη φορά. Ο επαγγελματισμός δεν αφήνει περιθώρια

χαλαρότητας, πρέπει να μας κάνει πιο προσεκτικούς και

να αντιμετωπίζουμε το κάθε τι με σοβαρότητα.

Η μεγαλύτερη χαρά;

Η μεγαλύτερη χαρά… να είναι όλη η κοινωνία μέσα

στο κανάλι και το κανάλι παντού.

Μια φράση για κάθε λέξη

Πολιτική: Χωρίς πολιτική δεν υπάρχει ζωή.

Πολιτικοί: Προσπαθούν οι άνθρωποι.

Αισθητική: Εξαρτάται από ποια γωνία το βλέπει κανείς.

Τηλεόραση: Σταυροδρόμι.

West Channel: Άξιο, ικανό περιφερειακό κανάλι.

Το τηλεοπτικό τοπίο αλλάζει;

Το τηλεοπτικό τοπίο για εμάς δεν αλλάζει ως σύν-

θημα, αλλάζει ως πράξη. Και ας αφήσουμε το χρόνο να

δείξει.

Μ�� Ε�� Π��

Γ�� 49Β Κ�� .: 2461040100

Αποκλειστική αντιπρόσωπος

Μ�� Ε�� Π��

Γ�� 49Β Κ�� .: 2461040100

Αποκλειστική αντιπρόσωπος

Τα Μετέωρα είναι ένα σύμπλεγμα από τεράστιους σκοτεινόχρωμους βράχους που υψώνονται έξω από την Καλα-

μπάκα, κοντά στα πρώτα υψώματα της Πίνδου και των Χασίων. Τα μοναστήρια των Μετεώρων, που είναι χτισμένα

στις κορυφές κάποιων από τους βράχους είναι σήμερα το δεύτερο πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην

Ελλάδα, ύστερα από το Άγιο Όρος. Από τα τριάντα που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα λειτουργούν μόνο έξι και τα οποία

από το 1988 περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Η δημιουργία του γεωλογικού τοπίου, αν και έχει κατά καιρούς απασχολήσει πολλούς Έλληνες και ξένους γεω-

λόγους δεν έχει ακόμη ξεκάθαρα ερμηνευθεί. Είναι ενδιαφέρον το ότι ούτε η Ελληνική Μυθολογία ούτε οι αρχαίοι

Έλληνες αλλά και ούτε ξένος ιστορικός έχει αναφερθεί στο χώρο αυτό.

Σύμφωνα με την θεωρία του Γερμανού γεωλόγου Φίλιπσον, που επισκέφτηκε την Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα,

η δημιουργία αυτών των τεράστιων ογκολίθων οφείλεται σ΄ ένα δελτοειδή κώνο από ποταμίσιους ογκόλιθους και ασβε-

στολιθικά πετρώματα που για εκατομμύρια χρόνια χύνονταν σε θαλάσσια έκταση που κάλυπτε τότε τη Θεσσαλία. Οι

γεωλογικές μεταβολές των αιώνων ανύψωσαν και αποσφήνωσαν το τμήμα αυτό όταν αποτραβήχτηκαν τα νερά στο Αι-

γαίο. Έτσι αργότερα κατά την τριτογενή περίοδο που διαμορφώθηκαν οι αλπικές πτυχώσεις της οροσειράς της Πίνδου,

αποκόπηκε αυτός ο κώνος από τη συμπαγή μορφή του δημιουργώντας επιμέρους μικρότερους, αυτοί που υφίστανται

σήμερα, και ανάμεσά τους τη κοιλάδα του Πηνειού ποταμού.

Το άγριο και απροσπέλαστο τοπίο αποτέλεσε πρόσφορο χώρο για τους

χριστιανούς ασκητές που εγκατα- στάθηκαν στην περιοχή σε χρο-

Μετέωροι στα Μετέωρα... με το Σύλλογο Ελλήνων Ορειβατών Κοζάνης

Του Γιώργου Τσαρτσιανίδη

Ο Σύλλογος Ορειβατών Κοζάνης και γενικότερα όσοι εξορμούν στα βουνά, στα οροπέδια, στις λίμνες και τα ποτάμια της χώρας, ίσως έχουν αντιληφτεί από νωρίς πως η αρμονική συνύπαρ-ξη του ανθρώπου με τη φύση είναι το καταφύγιο του μέλλοντος.


Μετέωροι στα Μετέωρα...

νολογία που δεν είναι ακριβώς γνωστή.

Το όνομα Μετέωρα αποδίδεται στον Άγιο Αθανάσιο τον

Μετεωρίτη, ο οποίος ονόμασε «Μετέωρο» τον Πλατύ Λίθο

στον οποίο ανέβηκε πρώτη φορά το 1344. Γενικά η μοναστική

ζωή στα Μετέωρα σημείωσε ύφεση στα χρόνια της παρακμής

και της πτώσης της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ωστόσο από

τα τέλη του 15ου αιώνα και κυρίως τον 16ο αιώνα τα Μετέωρα

γνωρίζουν τη μεγαλύτερή τους ακμή καθώς ιδρύονται νέες μο-

νές, καθολικά και μοναστηριακά κτίσματα, τα οποία κοσμούνται

με απαράμιλλης τέχνης αγιογραφίες.

Τα Μετέωρα λόγω και της μορφολογίας τους, πρόσφεραν

στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ιδανικό καταφύγιο για τον

μοναχισμό και διέσωσαν μνημεία του πολιτισμού και έργα της

μεταβυζαντινής τέχνης.

Στη δεκαετία του 1920 λαξεύτηκαν κλίμακες και σήραγγες

στους βράχους καθιστώντας τις μονές προσβάσιμες από το

γειτονικό οροπέδιο κι έτσι η παραδοσιακή μέθοδος επικοινωνί-

ας και ανεφοδιασμού τον μονών με ανεμόσκαλες, σκοινιά, τρο-

χαλίες και καλάθια, σταδιακά εγκαταλείφθηκε από τους μονα-

χούς, δεν εγκαταλείφθηκε όμως από τους δεκάδες ορειβάτες

και αναρριχητές που ειδικά τα σαββατοκύριακα πλημμυρίζουν

τις απότομες και εκ πρώτης όψεως απροσπέλαστες πλαγιές

των βράχων. Η ανάγκη του ανθρώπου για το «ακατόρθωτο»,

εξαντλείτε κάποιες φορές με την προσπάθεια των νεαρών

και όχι μόνο αναρριχητών για την κορυφή. Μαζί

με τον ΣΕΟ Κοζάνης βρεθήκαμε

στην περι-

Μετέωροι στα Μετέωρα... με το Σύλλογο Ελλήνων Ορειβατών Κοζάνης



οχή των Μετεώρων για να παρακολουθήσουμε ένα από

τα μαθήματα της σχολής αναρρίχησης του συλλόγου,

που γι’ αυτούς θεωρείτε μια καλή ευκαιρία για να μπο-

ρέσουν αργότερα να ανέβουν σε δυσκολότερους και πιο

απότομους βράχους. Η περιοχή είναι ιδανική γιατί βρί-

σκετε σε απόσταση λίγο περισσότερο από μία ώρα από

την πόλη της Κοζάνης και προσφέρει πολύ καλά σημεία

για αναρρίχηση σε όλα τα επίπεδα. Κατά την διάρκεια της

ανάβασης στο βράχο, ο αναρριχητής, έχει πάντα για πα-

ρέα του μέχρι την κατάκτηση της κορυφής, την φυσική

ομορφιά του τοπίου που βρίσκετε εκεί για να του δίνει

συνεχώς ανάσες.

Η κάθε ομάδα του συλλόγου αφού έχει εντοπίσει το

σημείο που θα σκαρφαλώσει ετοιμάζει τον εξοπλισμό με

θρησκευτική ευλάβεια, που άλλωστε ταιριάζει με το χώρο

και ξεκινάει. Οι κανονισμοί πρέπει να ακολουθούνται αυ-

στηρά, οι αναρριχητές πρέπει να ακούν τον εκπαιδευτή

τους, που πάντα ξεκινάει πρώτος για να φτάσει και να

δέσει στο σημείο ασφαλείας ώστε να μπορέσει να ανέβει

και η υπόλοιπη ομάδα. Ωστόσο μετά από χρόνια αναρ-

ριχήσεων σε πολλές και απότομες αναβάσεις, ο εκπαι-

δευτής κάνει την διαδικασία να δείχνει τόση εύκολη και

ας μην είναι.

Η προσπάθεια ξεκινάει νωρίς γιατί ο συνολικός χρό-

νος ανάβασης και κατάβασης μπορεί να φτάσει και να

ξεπεράσει τις 5-6 ώρες, ανάλογα πάντα το σημείο που

θα επιλεγεί, τον αριθμό που αποτελείτε η κάθε ομάδα και

φυσικά το επίπεδο των αναρριχητών. Φυσικά πάντα οι

ομάδες αυτές, έχουν την υποστήριξη των ανθρώπων του

συλλόγου που βρίσκονται πάντα εκεί για να βοηθήσουν

σε ότι χρειαστεί.

Ο Σ.Ε.Ο. Κοζάνης είναι ένας δραστήριος ορειβατι-

κός ο οποίος δραστηριοποιείται σ΄ όλη την επικράτεια,

προάγοντας τις αξίες του ορειβατείν, προτρέποντας τον

κόσμο και ιδιαίτερα τους νέους να βγουν στη φύση και να

συμμετέχουν στις εξορμήσεις και στις δράσεις του.

Μέσα στα πλαίσια επιμόρφωσης των μελών του για

την κίνηση στο βουνό (εξοπλισμός, προσανατολισμός,

πρώτες βοήθειες κλπ) καθώς και εκπαίδευση σε πιο τεχνι-

κό αντικείμενο, στην αναρρίχηση βράχου, (αναρριχητικό

εξοπλισμό και χρήση αυτού, κόμπους, ασφαλίσεις σχοι-

νοσυντρόφων, ραπέλ κλπ.) διοργανώνει σε συνεργασία

με τον Ορειβατικό Σύλλογο Σιάτιστας δύο σχολές.


1. Ορειβασίας αρχαρίωνΔιάρκεια 5 Σαββατοκύριακα

• 4-5 Ιουλίου 2009 στο Σμόλικα 2.637μ

• 11-12 Ιουλίου 2009 στον Όλυμπο 2.918μ

• 5-6 Δεκεμβρίου 2009 στα Πιέρια 2.195μ

• 12-13 Δεκεμβρίου 2009 στο Μπούρινο 1.866μ

• 19-20 Δεκεμβρίου 2009 στη Βασιλίτσα 2.249μ

2. Αναρρίχησης βράχου αρχαρίων κατά το έτος 2009

Η οποία πραγματοποιήθηκε σε 5 Σαββατοκύριακα,

από τις 5 Απριλίου 2009 έως 31 Μαΐου 2009 με απόλυ-

τη επιτυχία στο αναρριχητικό πεδίο μετεώρων όπως και

στην πίστα αναρρίχησης στο κλειστό της Σιάτιστας.

Εκπαιδευτής των σχολών είναι ο Λάζαρος Μποτέλης,

επίσημος εκπαιδευτής της ΕΟΟΑ σύμφωνα με τον κανο-

νισμό της. Οι σχολές επιχορηγούνται από την ΕΟΟΑ και

δίνουν το δικαίωμα στους επιτυχόντες να συνεχίσουν και

σε επόμενες ανωτέρων επιπέδων και με δυνατότητα να γί-

νουν και εκπαιδευτές, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος

για να γίνει κάποιος κατοχυρωμένος εκπαιδευτής.

Πιστεύουμε ότι αξίζει να συμμετέχει κανείς σε τέτοιες

προσπάθειες, ώστε να γνωρίσει από κοντά και να μάθει

να σέβεται την φύση. Επίσης μπορεί να μάθει να μην υπε-

ρεκτιμά τις δυνατότητες του και τέλος μαθαίνει να δρα

συλλογικά. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να

απευθυνθείτε στον πρόεδρο του συλλόγου κο Αθανάσιο

Βασιλόπουλο στο τηλέφωνο 6937101632 ή καθημερινά

από τις 20:00 έως τις 22:00 μπορείτε να επισκεφθείτε

τα γραφεία του συλλόγου στην οδό Κ. Ντιούφα 2 ή να

επικοινωνήσετε στο τηλέφωνο 24610 25909.


omikron magazineΆνοιξε τις πόρτες της και έδωσε τη δυνα-τότητα στον κόσμο να θαυμάσει αυτό που η φύση χρειάστηκε χιλιάδες χρόνια για να δημιουργήσει.

omikron magazine

ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΣΤΑ Α∆υΤΑ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ ΤΗΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΟυ ∆ΡΑκΟυ

κΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣκΑΣΤΟΡΙΑΣΤου Σωκράτη Μουτίδη

Στα άδυτα της Σπηλιάς του Δράκου Καστοριάς

Η είσοδος της σπηλιάς του Δράκου αποκαλύφθηκε

το 1954 στον παραλίμνιο δρόμο της Καστοριάς και μό-

λις 15 μέτρα από τις όχθες της Ορεστιάδας. Η πρώτη

προσπάθεια για την αποτύπωση του σπηλαίου ξεκίνησε

το 1970 από ένα μηχανικό που υπηρετούσε στην Κα-

στοριά. Έτσι δόθηκε και μια πρώτη εικόνα του σπηλαί-

ου, το οποίο κρύβει στο εσωτερικό του επτά υπόγειες

λίμνες, δέκα αίθουσες διαφόρων διαστάσεων (με τη

μεγαλύτερη στα 45x17 μέτρα) και πέντε διαδρόμους-

σήραγγες. Το βάθος του σπηλαίου φτάνει μέχρι και τα

600 μέτρα, αλλά η συμβουλή των σπηλαιολόγων ήταν

να αξιοποιηθούν μόνο τα 300 μέτρα, τα οποία αρκούν

για να θαυμάσει ο επισκέπτης τη δημιουργία του καλύ-

τερου «ζωγράφου» του πλανήτη, της ίδιας της φύσης.

Οι προσπάθειες για την αξιοποίηση του σπηλαίου

ξεκίνησαν ουσιαστικά το 1990, όταν και έγινε συνείδηση

πλέον ότι το σπήλαιο μπορεί να προσφέρει στην ανάπτυ-

ξη της Καστοριάς και να προστεθεί στα αξιοθέατα της

Βυζαντινής Αρχόντισσας, εφόσον, όμως, προηγηθούν οι

σωστές διαδικασίες. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η συνεργασία

με τη σπηλαιολογική εταιρεία και το υπουργείο πολιτι-

σμού, συντάχθηκαν οι απαραίτητες μελέτες για να προ-

χωρήσει το έργο, εντάχθηκε στο δεύτερο κοινοτικό πλαί-

σιο στήριξης από το οποίο και χρηματοδοτήθηκε και μαζί

με άλλες υποστηρικτικές μελέτες (τοπογραφική αποτύπω-

σή του, γεωλογική χαρτογράφηση, γεωτεχνική μελέτη για

τις στερεώσεις των βράχων κ.α.) το έργο ολοκληρώθηκε

εμπρόθεσμα. Από τα Χριστούγεννα του 2008 αναμένει

την άδεια του κεντρικού αρχαιολογικού συμβουλίου, προ-

κειμένου να γίνει επισκέψιμο από το κοινό.

τεράστιος βράχος που έφραζε την είσοδο του

Σπηλαίου του Δράκου στην Καστοριά και σε υπο-

χρέωνε να συρθείς για να μπεις στο εσωτερικό του, δεν

υπάρχει πλέον. Έχει αντικατασταθεί από μια μεγάλη ξύλι-

νη πόρτα, η οποία σε συνδυασμό με τον διαμορφωμένο

περιβάλλοντα χώρο, προδιαθέτει τον επισκέπτη για αυτό

που θα δει. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά για την είσοδο του

σπηλαίου και τα βράχια αρχίζουν ήδη να μας σκεπάζουν.

Μόλις η πόρτα κλείνει πίσω μας, απολαμβάνουμε τη θέα

του μαγευτικού σπηλαίου των χιλιάδων ετών, το οποίο

ζωγράφισε η φύση και πολύ σύντομα θα μπορεί να θαυ-

μάσει ο επισκέπτης.

τεράστιος βράχος που έφραζε την είσοδο του

Σπηλαίου του Δράκου στην Καστοριά και σε υπο-

χρέωνε να συρθείς για να μπεις στο εσωτερικό του, δεν

Ο


Στα άδυτα της Σπηλιάς του Δράκου Καστοριάς

«Πρέπει να διατηρηθεί ως ένα φυσικό μνημείο, είναι

χρέος μας να το κάνουμε αυτό δείχνοντας σεβασμό στο

περιβάλλον και σεβασμό στη φύση» λέει ο δήμαρχος Κα-

στοριάς Γιάννης Τσαμίσης, ο οποίος κατά τη διάρκεια της

ξενάγησής μας στο σπήλαιο, δε σταμάτησε να μιλά με

καμάρι για το έργο του σπηλαίου, επισημαίνοντας μάλι-

στα ότι κόστισε λιγότερα χρήματα από όσα είχαν αρχικά

προϋπολογιστεί, γεγονός πραγματικά σπάνιο για τα ελλη-

νικά δεδομένα και τα ελληνικά έργα. Στην εξέλιξη αυτή,

όπως τόνισε ο κ. Τσαμίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξε το

έργο των συνεργείων του αναδόχου εργολάβου, οι εργα-

ζόμενοι του οποίου, όπως είπε, «έδειξαν μεγάλη αγάπη

για το έργο».

Οι εργασίες που έγιναν στο σπήλαιο ήταν ιδιαίτερες

και εξειδικευμένες. Ο μισός προϋπολογισμός του έργου

δαπανήθηκε σε εργασίες, οι οποίες αφορούσαν στη δια-

μόρφωση των διαδρόμων, μέσω των οποίων θα γίνονται

οι ξεναγήσεις. Οι διάδρομοι αυτοί έχουν συνολικό μήκος

280 μέτρα και για να δημιουργηθούν απαιτήθηκαν κοπές

βράχων σε πολλά σημεία, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην

διαταράσσεται η αρμονία και πάντα υπό την καθοδήγη-

ση των σπηλαιολόγων. Τα συνεργεία εργάστηκαν κάτω

από συνθήκες που δεν είχαν συναντήσει στο παρελθόν,

μεταξύ άλλων και εργασία μέσα σε νερό, ενώ σε μερικά

σημεία η απομάκρυνση των βράχων έγινε με χειρωνακτι-

κή εργασία. Ταυτόχρονα απαιτήθηκαν και εργασίες για τη

στερέωση κομματιών των βράχων με ειδικές γεωτεχνικές

εργασίες από εξειδικευμένα συνεργεία. Επίσης, υπάρχει

εγκατεστημένο σύνολο δεκάδων αισθητήρων σε συγκε-

κριμένα σημεία, τα οποία παρακολουθούν την στερέωση

των βράχων και τη συμπεριφορά της σπηλιάς, την εσω-

τερική θερμοκρασία (η οποία είναι σταθερή και κυμαί-

νεται από 16 έως 18 βαθμούς Κελσίου), την καταγραφή

δονήσεων, τη σεισμική συμπεριφορά του σπηλαίου και

το περιβάλλον του (επίπεδα οξυγόνου και διοξειδίου του

άνθρακα κλπ).

Όλα, όμως, πήγαν καλά και το αποτέλεσμα είναι εκ-

πληκτικό. Η διαδρομή που ακολουθεί ο επισκέπτης στο

σπήλαιο είναι μαγευτική και σίγουρα το θέαμα αυτό είναι

σπάνιο, όπως και το σημαντικό σταλαγμιτικό και σταλα-

κτιτικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει (αξίζει να σημειωθεί

πως ένα χιλιοστό σταλαγμίτη χρειάζεται εκατό χρόνια για

να δημιουργηθεί). Ο φωτισμός του, σε συνδυασμό με το

υδάτινο στοιχείο προσδίδουν μια ιδιαίτερη ομορφιά στις

αίθουσες και στις στοές του σπηλαίου, ενώ οι σπηλαιολό-

γοι κατά τον σχεδιασμό, φρόντισαν να δημιουργήσουν

θέσεις - μπαλκόνια για να θαυμάσει ο επισκέπτης το πώς

τα βράχια του σπηλαίου χάνονται μέσα στο νερό της λί-

μνης.

Ο δήμαρχος Καστοριάς Γιάννης Τσαμίσης (επάνω δωτο.) και ο διευθυντής της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου

Ανδρέας Μόκας (κάτω φωτο.) με τον δημοσιαγράφο Σωκράτη Μουτίδη.


omikron magazine

Η τεχνική υπηρεσία του δήμου της Καστοριάς αισθάνεται υπερήφανη για την υλοποίηση του δύ-

σκολου και ιδιαίτερου αυτού έργου, το οποίο ήταν υπό την επίβλεψή της. «Είχαμε και εμείς αγωνία

και άγχος, γιατί δεν είχαμε προηγούμενη εμπειρία σε ανάλογα έργα» δηλώνει με περηφάνια ο

διευθυντής της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου Ανδρέας Μόκας και συνεχίζει λέγοντας πως

«πραγματικά ήταν μια πρόκληση για τις τεχνικές υπηρεσίες». Αξίζει να σημειωθεί πως

έξοδος δεν υπήρχε και δημιουργήθηκε μια σήραγγα 30 μέτρων για να βγαίνουν οι επι-

σκέπτες, κάτι που απαιτείται αρχικά για την ασφάλεια των επισκεπτών, αλλά και για

να διατηρούνται οι συνθήκες που πρέπει μέσα στο σπήλαιο. Μάλιστα για το δεύ-

τερο λόγο, οι σπηλαιολόγοι όρισαν μέγιστο χρόνο παραμονής τα σαράντα λεπτά

(τόσο θα διαρκεί και η ξενάγηση) και μέγιστο αριθμό ατόμων τα δεκαπέντε.

Το μόνο που απομένει τώρα είναι να δημιουργηθεί ένας χώρος υπο-

δοχής στο εξωτερικό της σπηλιάς, τον οποίο υπέδειξαν αργότερα οι

σπηλαιολόγοι, αλλά κάτι τέτοιο δεν αναμένεται να καθυστερήσει την

λειτουργία του, για την οποία θα είναι υπεύθυνη η τουριστική επι-

χείρηση του δήμου. «Είναι ένα αναπτυξιακό έργο όχι μόνο για

την Καστοριά, αλλά και για ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία»

τονίζει ο κ. Τσαμίσης, προσθέτοντας πως ήταν ένα κομμάτι

που έλειπε από την πόλη και θα αποτελέσει στολίδι. Με

την αξιοποίησή του, η σπηλιά του δράκου θα συγκατα-

λέγεται στα 12 επισκέψιμα σπήλαια της χώρας, μαζί

με των Πετραλώνων, της Αλιστράτης Σερρών, του

Δυρού, του Μαρά Δράμας, του Δικταίου Άνδρου

στην Κρήτη, της Μελλισάνθης στην Κεφαλλονιά,

των Πραμάντων Ιωαννίνων, του Αγίου Γεωργίου

στο Κιλκίς, της Συκιάς στη Χίο, της Κάτσιας

Τριπόλεως και του Βαθύ.

Υπάρχουν πολλές ιστορίες και μύθοι γύρω

από τη σπηλιά του δράκου. Η λαϊκή μούσα

της Καστοριάς λέει πως στη σπηλιά υπήρχε

ένας θησαυρός τον οποίο φύλαγε δράκος,

κάποιοι άλλοι λένε πως το σπήλαιο πήρε

την ονομασία του από το σχήμα της εισό-

δου της σπηλιάς (πριν την διαμόρφωση),

η οποία έμοιαζε σαν ανοιχτό στόμα δρά-

κου κ.α.

Πάντως το σίγουρο είναι πως η

σπηλιά αυτή έχει την ιδιαίτερη ιστορία

της, την οποία μαρτυρά το τεράστιο

κεφάλι αρκούδας (10.000 χρόνων),

το οποίο βρέθηκε κατά τις εργασίες

και μελετάται από τους παλαιοαν-

θρωπολόγους και σπηλαιολόγους.

ΣΤΟΑΣ & ΚΟΜΠΑΝΙΑΣ 2 / ΚΟΖΑΝΗ / ΤΗΛ. 24610 21764

omik

ron.

tv

Όταν φεύγαμε από το χωριό ακούσαμε τα πολυβόλα. Ρώτησα τον θείο μου, που έκλαιγε, «Τα παιδιά τι γίνανε;» και μου απάντησε «Δεν ακούς τα πολυβόλα πως χτυπούν;»...

Πα-Πα-ραστατί-ραστατί-

Πα-ραστατί-

Πα-Πα-ραστατί-

Πα-δου Μάρ-

ραστατί-δου Μάρ-

ραστατί-θα

δου Μάρ-θα

δου Μάρ-Συνέντευξη στον Παναγιώτη Τσαρτσιανίδη

Η σφαγή του Μεσοβούνου…

Αναµνήσεις της Μάρθας Παραστατίδου

Στα 95 της χρόνια η Μάρθα Παραστατίδου και μετά από τόσους αγώνες για τη ζωή και την επιβίωση έφυγε για το μεγάλο ταξίδι προς τη γειτονιά των αγγέλων.

Η σφαγή του Μεσοβούνου… Αναμνήσεις της Μάρθας Παραστατίδου

Εξήντα επτά χρόνια συμπληρώνονται φέτος στις 23 Οκτωβρίου, από τότε που το πρώτο χωριό της ηπειρωτι-

κής Ελλάδας πήρε τα όπλα κατά των κατοχικών αρχών. Ένα από τα πρώτα που γνώρισαν τα μαζικά αντίποινα της

Βέρμαχτ, με δύο διαδοχικά ολοκαυτώματα κι εκατοντάδες νεκρούς.

Οι γερμανοί τα ξημερώματα της 23ης Οκτωβρίου 1941 περικύκλωσαν το χωριό μετά από πληροφορίες ότι

ανάμεσα στους κατοίκους κρύβονταν άτομα που οργάνωναν αντίσταση. Οι γερμανοί έστησαν πολυβόλα σε όλο

το χωριό και συγκέντρωσαν τους κατοίκους στο κέντρο της πλατείας. Εκεί ξεχώρισαν τις γυναίκες και τα μικρά

παιδιά και οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν στο σημείο, όπου σήμερα βρίσκεται το ηρώο και εκτελέσθηκαν.

Οι κάτοικοι του Μεσοβούνου και της γύρω περιοχής κρατούν καλά στη μνήμη τους τα γεγονότα αυτά, τα οποία

στιγμάτισαν το παρελθόν και είναι συνυφασμένα με τη νεότερη ελληνική ιστορία.


- Τι κάνεις θεία;

Αφού ζω καλά είμαι!

- Πόσο χρονών είσαι;

Από την Τουρκία ήρθα οκτώ χρονών, το 1924.

- Όταν ήρθαν οι Γερμανοί στο χωριό πού ήσουν;

Ήμουν στο σπίτι. Μάζεψαν όλους τους άντρες μας

κι εμάς μας έβγαλαν από το σπίτι, μας είπαν «πάρτε ότι

μπορείτε μαζί σας» και φύγαμε. Ήρθαν οι Γερμανοί για

να πάρουν τον άντρα μου μέσα από το σπίτι μας. Τον

έντυσα με γυναικεία ρούχα και τον έκρυψα μέσα στον

αχυρώνα, αλλά αυτός τα έβγαλε και πήγε και ανακατεύ-

τηκε με του άλλους -μαζί με τα αδέρφια του- και τον πιά-

σανε. Είχε μεγάλη αδυναμία στα αδέρφια του. Μετά ήρθε

ο Γερμανός διερμηνέας και μας είπε «πάρτε ότι ρούχα

μπορείτε». Πήρα την πεθερά μου και τα παιδιά, το ένα το

είχα στην πλάτη μου και το άλλο στα χέρια μου. Το τρί-

το ήταν πιο μεγάλο και περπατούσε - και βγήκα έξω στο

χωριό. Πήρα μόνο λίγα ρούχα για να έχουμε και τίποτα

άλλο και κατεβήκαμε προς τα Κομνηνά. Όταν φτάσαμε

εκεί είπαμε να μείνουμε, αλλά δεν μας άφησαν και έτσι

πήγαμε στην Πτολεμαΐδα.

Κατεβήκαμε λοιπόν στην Πτολεμαΐδα, μας βάλανε σε

μια εκκλησία και εκεί, ένας Πτολεμαϊδιώτης, ο Παυλίδης,

μας έφερνε ψωμί και τρόφιμα. Κάτσαμε αρκετό καιρό εκεί

μέχρι που ήρθε διαταγή ότι μπορούμε να πάμε όπου θέ-

λουμε.

Εγώ πήγα στη Φλώρινα. Εκεί ήρθε ο κουμπάρος μου

για να πάρει την πεθερά που ήταν ακόμα μαζί μου. Μου

είπε τότε η πεθερά μου «έλα κι εσύ μαζί μας, να προσέχω

εγώ τα μωρά και εσύ να μπορείς να δουλεύεις». Έτσι φύ-

γαμε και πήγαμε στα Πολλά Νερά (Ημαθίας). Γυρίσαμε

στο χωριό τον Μάρτιο. Χτίσαμε μια καλύβα και τον Οκτώ-

βριο, ξαναήρθαν οι Γερμανοί και μας έκαψαν. Φύγαμε και

πήγαμε στο Προάστιο, λίγο έξω από την Πτολεμαΐδα.

Πηγαίναμε στο φρουραρχείο για να βγάλουμε άδεια

για να μπορούμε να πηγαίνουμε στο χωρίο - έβγαζα

πολλές άδειες γιατί ήμουν τολμηρή και έστελναν εμένα –

παίρναμε άδεια για να πάμε στο χωριό να θερίσουμε. Μια

φορά μου έδωσαν άδεια αλλά δεν είχε σφραγίδα και πήγα

με τα πόδια και ξυπόλυτη από το χωριό στην Πτολεμαΐδα

για να την σφραγίσω. Την πρώτη φορά που φύγαμε από

το χωριό ταλαιπωρηθήκαμε πάρα πολύ.

- Ξέρατε ότι έγινε εκτέλεση όταν φύγατε από το

χωριό την πρώτη φορά;

Το ξέραμε. Όταν φεύγαμε

από το χωριό ακούσαμε τα πο-

λυβόλα. Ρώτησα τον θείο μου,

που έκλαιγε, «Τα παιδιά τι γί-

νανε;» και μου απάντησε «Δεν

ακούς τα πολυβόλα πως χτυ-

πούν;».

Ο αδερφός μου ο Χρήστος

είπε στον αδερφό μου τον Πέ-

τρο «Εσύ έχεις εφτά παιδιά. Αν

μπορείς φύγε». Ήταν ευέλικτος.

Πήδηξε και έφυγε και πήγε και

κρύφτηκε στης θείας μου τον



φούρνο. Έμεινε εκεί μέχρι που πήγαν κάποιοι από το δι-

πλανό χωριό να δουν τι έγινε και τον βρήκαν μέσα στο

φούρνο και τον βγάλανε. Τον πήραν μαζί τους στα Κο-

μνηνά και τον περιποιήθηκαν. Εγώ ήμουν στην Πτολεμα-

ΐδα όταν το έμαθα και πήγα στα Κομνηνά και βρήκα τον

αδερφό μου στην πλατεία. Τον αγκάλιασα, τον φίλησα,

έκλαψα και τον πήρα και γυρίσαμε στην Πτολεμαΐδα.

Ο Γερμανός δικαστήριο δεν κάνει… σκοτώνει. Φταις,

δεν φταις, σε σκοτώνει!

- Είχατε αποθήκες, είχατε στάβλους. Τι έγιναν

αυτά;

Χάθηκαν όλα. Από τα 60 πρόβατα βρήκαμε τα 20. Τα

μεγάλα ζώα τα βρήκαμε, τα μικρά όλα χάθηκαν. Δεν σε

πονούσε κανείς, ο καθένας κοιτούσε τον εαυτό του.

Την δεύτερη φορά που μας κάψανε, ήρθε ο διερμη-

νέας στην Πτολεμαΐδα που ήμασταν και με ρώτησε «Ήρ-

θαν αντάρτες στο χωριό σας;» και του λέω «Ήρθαν!».

Με ρωτάει «Πόσοι ήταν;» και του απαντάω «εκατό», ενώ

ήταν πενήντα και με ρώτησε πάλι «Πού είναι τώρα αυτοί;»

και του απάντησα «Τα παιδιά μου δεν ξέρω που είναι, θα

ξέρω πού είναι αυτοί; Σκόρπισε όλο το χωριό!».

- Πόσα χρόνια πέρασαν μέχρι να ξαναγυρίσετε στο

χωριό;

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τα οποία τα τρία ζήσα-

με στα Κομνηνά.

- Τα αντέξατε όμως.

Τι θα κάνεις; Θες δεν θες, θα

αντέξεις.

- Ήταν άδικη η εκτέλεση;

Άδικη ήτανε. Άλλος φταίει κι

άλλος πληρώνει. Τι να κάνουμε;

Στα καλά καθούμενα έγινε αυτό

το μακελειό. Καλύτερα να σκοτω-

νόντουσαν στο μέτωπο στην Αλ-

βανία και να ζούσαν οι υπόλοιποι

εδώ.

- Ο άντρας σου πήγε στην

Αλβανία;

Φυσικά και πήγε.

- Όταν σκότωσαν τον πρόεδρο στο χωριό, ο άντρας

σου έφυγε;

Έφυγε μια - δυο μέρες και πήγε στο χωριό της αδερ-

φής του και μετά γύρισε.

- ∆εν φοβόντουσαν;

Δεν φοβόντουσαν. Όταν σκότωσαν τον πρόεδρο,

ήρθε ένας χωροφύλακας από την Αθήνα στο σπίτι μου

και τον φιλοξένησα και τον ρώτησα «Τι θα απογίνουμε;»

ορκίστηκε και μου είπε «Μάρθα μην τους πιστεύετε. Θα

σας κάψουν και θα σας σκοτώσουν!» το έλεγα στον άντρα

μου αλλά δε με πίστευε. Δε μας ακούγανε.

- Πώς ζούσατε; Υπήρχε μεγάλη φτώχεια;

Τι να κάναμε; Δουλεύαμε σαν τα «γαϊδούρια». Έπαιρ-

να μία τσάπα και πήγαινα στην Πτολεμαΐδα και έψαχνα

μεροκάματο να ταΐσω τα παιδιά μου. Και τώρα έχουν δύο

παιδιά και βγαίνουν στις τηλεοράσεις και παραπονιούνται

ότι δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν και δεν ντρέπονται.

- Όταν γυρίσατε στο χωριό, πήγατε εκεί που είχαν

εκτελέσει τους δικούς σας να τους κάνετε κάποιο μνη-

μόσυνο;

Τι λες πουλάκι μου! Δεν είχαμε να ταΐσουμε τα μωρά

μας και θα κάναμε μνημόσυνο; Πήγαινε ο πατέρας μου

και σκέπαζε του τάφους γιατί πήγαιναν τα σκυλιά και τους


έσκαβαν. Αυτά που περάσαμε και είδαμε, κανείς να μην

τα δει.

- Όταν ήρθατε από την Τουρκία πώς ήταν;

Όταν ήρθαμε κατεβήκαμε στον Πειραιά. Ο Πειραι-

άς τότε ήταν πέντε σπίτια όλα κι όλα και ο θείος μου

είπε «Ας μείνουμε εδώ». Μας έπεισαν όμως να φύγουμε

και να ανεβούμε προς τα επάνω. Ήρθαμε στο χωριό και

βρήκαμε έτοιμα τουρκικά σπίτια, τα οποία επισκευάσαμε

και μπήκαμε μέσα και μείναμε. Καλά σπίτια ήταν, δεν ήταν

παλιά, αλλά ήρθαν οι Γερμανοί και τα κάψανε.

- Πρόβατα και ζώα τα πήρατε μετά;

Κάποια μας δώσανε, κάποια αγοράσαμε, γεννήσανε

και πληθύνανε και ζούσαμε καλά. Αν δεν σκοτώνανε τους

άντρες μας, δεν θέλαμε τίποτε άλλο. Πολλά περάσαμε.

- ∆εν ξεχνιούνται;

Όχι! Δεν ξεχνιούνται. Όταν ήρθαν οι Γερμανοί, μας

κυνήγησαν και μαζευτήκαμε στον Άγ. Παύλο. Εγώ έκρυψα

τα παιδιά και ήθελα να κατέβω στα Κομνηνά. Στο δρό-

μο όμως, είδα ότι υπήρχαν πολλοί Γερμανοί και γύρισα

πίσω. Μαζευτήκαμε τριάντα δύο γυναίκες στα καλύβια

του Κάραλη και τους είπα «Εγώ δεν γυρίζω στο χωριό.

Θα με ακούσετε και θα έρθετε μαζί μου; Θα προχωράω

είκοσι με τριάντα μέτρα, όσο μπορώ. Εσείς θα έρχεστε

από πίσω. Όταν ρίχνουν φωτοβολίδες θα πέφτετε κάτω

και όταν σταματάνε θα τρέχετε». Και έτσι κατεβήκαμε και

περάσαμε τα φυλάκια και πήραμε τον δρόμο για το Μα-

νιάκι. Στο δρόμο συναντήσαμε δύο χωριανούς και μας

ρώτησαν «Πώς μπορέσατε και περάσατε χωρίς να τραυ-

ματιστείτε;» και τον ρώτησα «Εσύ από πού ήρθες;». Είχε

περάσει δίπλα από ένα φυλάκιο και τον πυροβόλησαν.

Του δέσαμε την πληγή και συνεχίσαμε.

Φτάσαμε μέσα στο Μανιάκι, μας βάλανε μέσα στην

εκκλησία, μας ταΐσανε και κάτσαμε τρεις μέρες εκεί μέσα.

Μετά ήρθαν οι Γερμανοί και μας πήραν και μας πήγαν

στην Πτολεμαΐδα. Μας φόρτωσαν στα αυτοκίνητα. Λή-

στεψαν το διπλανό χωριό τους Πύργους και είχαν βάλει

τα ζώα μπροστά και εμάς πίσω. Εκεί μας πήγαν σε μια

χαράδρα μας έβαλαν στη σειρά, οι γυναίκες άρχισαν να

κλαίνε γιατί νόμιζαν ότι θα μας σκοτώσουν, εγώ τους είπα

«Αν ήταν να μας σκοτώσουν, δεν θα μας έφερναν μέχρι

εδώ». Κι εγώ φοβήθηκα λίγο, αλλά δεν πίστεψα ότι θα μας

σκοτώσουν. Μετά από λίγο ήρθε διαταγή και μας άφησαν

να πάμε όπου θέλαμε και γλυτώσαμε!

- Σχολείο πήγες καθόλου;

Μακάρι να πήγαινα σχολείο. Δεν πήγα καθόλου. Μια

φορά που πέρασα στρατοδικείο, ανάθεμά με αν λέω ψέ-

ματα, είπα στον δικαστή «Αυτές οι μπότες που φοράει

αυτός που με κατηγοράει, ελληνικό αίμα γεμάτες είναι, να

το ξέρετε καλά. Αυτός έλεγε και οι Γερμανοί σκοτώνα-

νε».

Με ρωτάει ο δικαστής τότε «Ξέρεις γράμματα;» και

του απαντάει ο γραμματέας «Αγράμματη εντελώς είναι».

Και μου λέει ο δικαστής «Στο πανεπιστήμιο έχω δεκαοκτώ

χρονών παιδί και σαν εσένα δεν μιλάει. Εσύ πώς τα λες;».

Και του απαντάω «Άκουσε κύριε πρόεδρε, επειδή είμαι

άθεη, ο Θεός με βοηθάει…».

Η κυρία Μάρθα θυμάται το τραγούδι του Μεσοβού-

νου και μας το σιγοτραγουδάει:

Το χίλια εννιακόσια και το σαράντα τρίατο ηρωικό Μεσόβουνο πληµµύρισε από αίµα.

Ένα πικρό ξηµέρωµα, µία Πέµπτη ηµέρα,γυµνούς µα και ξυπόλυτους, µας έστησαν στη σφαίρα.

Απ’ τα σπίτια µας έβγαζαν µόνο µε την ψυχή µαςτα σπίτια µας τα κάψανε για την εκδίκησή µας.

Ήρθαν άντρες κατακτητές να µας τσαλαπατήσουν,

Του Μεσοβούνου τα βουνά, µε χιόνια στολισµένακι από νιφάδων αίµατα, τα ρέµατα βαµµένα.

Του Μεσοβούνου τα βουνά, όλα είναι κοιµητήριακι όσοι διαβάτες πέρασαν, κλάψανε µε µαντήλια.

Το χίλια εννιακόσια και το σαράντα τέσσερα,έπεσαν γυναικόπαιδα, χωρίς καµιά αιτία.

- Πού το έμαθες αυτό το τραγούδι;

Στην φυλακή! Η φυλακή τότε είχε ανθρώπους τετρα-

πέρατους…

Παιδικά και εφηβικά δωµάτια από µασίφ ξύλο, σε έντονους χρω-µατικούς συνδυασµούς χρησιµοποιώντας µόνο βαφές νερού και τε-λειώµατα κεριού.

Συνδυάζοντας το αντίστοιχο ορθοσωµατικό στρώµα της Αγγλικής εταιρείας Dunlopillo από φυσικά ελαστικοποιηµένα υλικά (όπως φυ-σικό καουτσούκ και ελαστικοποιηµένο κοκοφοίνικα) και αφαιρούµενο κάλυµµα, προσφέρετε στο παιδί σας τις ιδανικές συνθήκες για έναν ξεκούραστο ύπνο.

∆ιαστάσεις σύµφωνα

µε το χώρο σας και κατόπιν

παραγγελίας.

Τσιώγκας Ιωάννης: Κασοµούλη 10, 501 00 - Κοζάνη, τηλ. & fax: 24610 24883

Hight Gray Temprakon Ισοθερµικό στρώµα

στρώµατα-κρεβάτια-µαξιλάρια

Ultra Ivory Celeste Box

Normal Ivory Normal Gray

γιατί η οικολογία... είναι τρόπος ζωής!

omik

ron.

tv

Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή των ανθρώπων -στους περισσότερους τουλάχιστον- που

αναρωτιούνται: «Πού πάω; Τι έχω κάνει μέχρι σήμερα; Τι κάνω από εδώ και πέρα;».

Αυτή η στιγμή, συνήθως πάει σε συνάρτηση με την ηλικία και με το φύλο των ανθρώπων,

ανάλογα δηλαδή αν πρόκειται για άντρα ή για γυναίκα. Στις γυναίκες λοιπόν, το «μικρόβιο»

της ανασφάλειας, του συμβιβασμού, της οικογένειας, της μητρότητας κ.λ.π., «μπαίνει» καμιά

δεκαετία νωρίτερα από ότι στους άντρες, οι οποίοι είναι αιώνιοι φοιτητές -στην νοοτροπία

τουλάχιστον- ακούραστοι, αγέραστοι και πάντα «κυνηγοί». Να σημειώσουμε δε, ότι το

«βιολογικό τους ρολόι», συνήθως δεν το «φοράνε» γιατί τους αγχώνει…

Αποτέλεσμα αυτών των ετεροχρονισμένων αναγκών, σε ένα μέσο ζευ-

γάρι, κυρίως από την πλευρά των γυναικών, είναι η γκρίνια, η κατήφεια, η

φαγωμάρα, «δεν αντέχω άλλο την αδιαφορία σου», «δεν καταλαβαίνεις

τις ανάγκες μιας γυναίκας», «δεν μ’ αγαπάς» και άλλες τέτοιες εκδη-

λώσεις αγάπης και τρυφερότητας για το έτερον μας ήμισυ. Η γέννηση

ρητορικών και ψυχαναγκαστικών ερωτημάτων τύπου: «γιατί δεν έρχε-

σαι να γνωρίσεις τους δικούς μου;», «δεν θα ήταν υπέροχα να ξυ-

πνάμε κάθε πρωί μαζί;», «γιατί δεν παντρευόμαστε;», με κατακλείδα

το: «εγώ πότε θα γίνω μάνα;;;;», είναι το αμέσως επόμενο στάδιο, το

οποίο αποτελεί δίκοπο μαχαίρι για τους άντρες και με μαθηματική

ακρίβεια, φτάνει τις σχέσεις, είτε στο τέλος (αν τους πολυπρήξεις) είτε σε μια καινούργια,

κοινή, ζωή με τον σύντροφο των ονείρων μας (αν υπάρχει πραγματική αγάπη, σύμφωνα με

την γυναικεία μας άποψη). Τώρα κατά πόσον ο σύντροφος είναι όντως «ονειρεμένος» ή «εφι-

άλτης», το δείχνει η ιστορία.

Το ρητό που λέει «πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί και να γίνει», είναι σοφό και αληθινό. Πριν

λοιπόν ευχηθούμε να μας συμβεί κάτι, πρέπει να σκεφτούμε αν αντέχουμε τις συνέπειες. Έστω

λοιπόν ότι με τον άλφα ή βήτα τρόπο, ερχόμαστε εις γάμου κοινωνίαν, με βίον ανθόσπαρτον

και καρποφόρον, που τόσο πολύ επιθυμούσαμε. Τώρα, επιθυμούσαμε εμείς; Οι γονείς μας;

Η κοινωνία; Δεν έχει σημασία. Το αποτέλεσμα μετράει. Το θέμα είναι, είμαστε πραγματι-

Εγώ πότε θα γίνω µάνα;;;

Της Ευσταθίας Νικολαροπούλου,Γραφίστας Ηλεκτρονικής Σχεδίασης Εντύπου & μέλλουσα μητέρα…

Ένα όνειρο ζωής πραγματοποιήθηκε και η Ευστα-θία, επιτέλους, έγινε μάνα και έκανε ένα γιο που θα τον ζήλευε ακόμη και ο... Νάσος.

Εσωκλείετε φώτο.



κά προετοιμασμένες, ψυχολογικά και οικονομικά για τέτοιες

μεγάλες αλλαγές; Εδώ πρέπει να σημειώσω πως ούτε να πε-

θάνεις δεν μπορείς σήμερα, αν δεν έχεις στην άκρη τουλάχι-

στον ¬2.000, αλλιώς ή χρεώνεις τους κληρονόμους ή σου βιδώνουν

τέσσερα χερούλια και σε πάνε κάτω… που λέει ο λόγος.

Έστω λοιπόν ότι ψυχολογικά είμαστε έτοιμες. Σας δίνω τώρα έναν

πρόχειρο, συνοπτικό, προϋπολογισμό για το κόστος μιας φυσιολο-

γικής κύησης, με τις απαιτούμενες εξετάσεις ρουτίνας εν έτη 2009,

και λοιπά έξοδα που συνήθως δεν υπολογίζονται.

Εξετάσεις στα πλαίσια προγεννητικού ελέγχου:Β΄ χοριακή (για την διαπίστωση της εγκυμοσύνης), Τεστ ΠΑΠ, Γενικές και Αιματολο-

γικές εξετάσεις - Αυχενική διαφάνεια στο 1ο τρίμηνο, Αμνιοπαρακέντηση στον 4ο μήνα

(η πιο ακριβή εξέταση -γύρω στα ¬500- η οποία είναι προαιρετική αν είστε κάτω από 34),

Υπέρηχος Β΄ επιπέδου στον 5ο μήνα, Γενικές εξετάσεις και εξέταση για Καμπύλη σακχά-

ρου στον 6ο μήνα, Καλλιέργεια κολπικού υγρού για στρεπτόκοκκο Β΄ στον 7ο μήνα.

Σύνολο (περίπου) ¬750. Δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν τις επισκέψεις στον γυναικολόγο

μας, γιατί υποτίθεται πως η ασφαλιζόμενη έχει δωρεάν παρακολούθηση.

Παιδικό δωµάτιο:Βάψιμο δωματίου, κουρτίνες και κουρτινόξυλα -αν είστε μπελαλούδες, παιδι-

κό φωτιστικό, κούνια, στρώμα -σε διάφορους τύπους, που ξεκινάνε από χαμηλά

και φτάνουν… πολύ ψηλά- συρταριέρα, ντουλάπα παιδική. Το κόστος αυτών ανέρχεται

στα ¬2.000 περίπου, επιλέγοντας προϊόντα μέσης προς καλής ποιότητας, γιατί ποιός

γονιός θέλει το χειρότερο για το παιδί του; Αν πάλι είστε λίγο πιο απαιτητική -που θα

είστε- όσον αφορά στην ποιότητα που θέλετε να παρέχεται στο μικρό σας αγγελούδι και

έχετε σύζυγο που σας «καταλαβαίνει» (τύπου: «πάρε ότι θες αρκεί να μην γκρινιάζεις

αγάπη μου»), τότε μπορείτε να φτάσετε άνετα, για τα ίδια προϊόντα, στα ¬3.500… σας

γράφει η πείρα!

Προίκα µωρού:Port bebe, καρότσι, πάντες για το κρεβάτι, κουνουπιέρες, σεντονάκια, πα-

πλωματάκια, ρουχαλάκια, φορμάκια, φανελάκια, καλτσάκια, παπουτσάκια… και

όλα τα εις «…άκια» υποκοριστικά που απαιτούνται, ανεβάζουν την «λυπητερή»

στο ποσό των ¬800 περίπου.

Φαρµακείο:Άμεση προτεραιότητα στις αγορές μας, είναι και τα απα-

ραίτητα είδη για το μωρό μας. Μπιμπερό τάδε ποιότητας, πιπίλες

δείνα προδιαγραφών, σαμπουάν, αφρόλουτρα, κρέμες, λάδι

για ξηροδερμία, θερμόμετρο, συσκευή καθαρισμού μύτης,

ψαλίδι, χτένα, κ.λ.π., μας κάνουν περίπου ¬160.



Μέχρι στιγμής λοιπόν, έχουμε φτάσει, χαλαρά και έχουμε ξεπεράσει, το ποσό των ¬4.500, αλλά μπορούσαμε και

καλύτερα, πιστέψτε με. Δεν έχουμε υπολογίσει ακόμα τα έξοδα τοκετού, αλλά αυτό ποικίλει ανάλογα με την οικονομι-

κή δυνατότητα της κάθε οικογένειας, από μηδέν κόστος -αν η γέννα πραγματοποιηθεί σε δημόσιο νοσοκομείο- ή σε

αρκετές χιλιάδες ευρώ, ανάλογα με το μαιευτήριο, τις κλίνες του δωματίου και τις παροχές που θα επιλέξουμε, οπότε

αυτά είναι μαθηματικά που πρέπει να κάνει ο καθένας μόνος του.

Αν κάτσουμε δε εμείς τα κοριτσάκια και σκεφτούμε, τα επακόλουθα της γέννας -πώς θα φερθώ στο νεογνό; αν πά-

θει κάτι; πώς θα το ταΐσω; πώς θα το πλύνω; κ.λ.π.- πράγματα για τα οποία δεν έχουμε ιδέα, τότε σίγουρα θα αγχωθούμε

και την ώρα που θα λέει ο γιατρός «σπρώξε», εμείς θα πράττουμε «ρούφα»!

Ευτυχώς όμως που ο Θεούλης προνόησε να αντισταθμίσει το ακριβό κόστος μιας γέννας την σήμερον ημέραν

και όλες τις δυσκολίες που την συνοδεύουν, δημιουργώντας την «Αγία Τετράς» που την αποτελούν οι παππούδες και

οι γιαγιάδες του ζευγαριού. Αν μάλιστα είστε από τις τυχερές που έχουν δύο μαμάδες και μία πεθερά, δηλαδή πέντε

«φαντάρους» μάχιμους και πρόθυμους να σας βοηθήσουν στο κάθε τι, τότε… χαράς ευαγγέλια. Τεκνοποιήστε άφο-

βα! Εδώ θέλω να ευχαριστήσουμε όλες μαζί τον κάθε Χρήστο, Λεωνίδα, Βίκυ, Ολυμπία

και Αρετή που υπάρχουν στη ζωή μας και μας κακομαθαίνουν μέχρι τελικής

πτώσεως.

Τέλος, θέλω να αναρωτη-

θείτε και εσείς μαζί μου σαν

άνθρωποι, πριν σας πιάσουν

τα υπαρξιακά σας και αρχίσετε

την γκρίνια στον πολύπαθο σύντροφό

σας, μήπως τελικά έχει δίκιο η μικρότε-

ρη αδερφή μου, που υποστηρίζει την άποψη

«αντισυλληπτικά μέχρι την εμμηνόπαυση»; Μήπως έπρε-

πε να είχα σκεφτεί πως ένα ταξίδι 9 ημερών στην Κού-

βα, με περιηγήσεις σε Αβάνα - Γκουάμα - Σιενφουέ-

γος - Τρινιδάδ - Σάντα Κλάρα - Καρδένας - Βαραδέρο

- Κάγιο Μπλάνκλο, κοστίζει μόλις ¬1.900, με όλα τα

έξοδα πληρωμένα.

Για να μην σας πω πως η αγαπημένη μου μοτοσι-

κλέτα, ισούται με όλα τα παραπάνω x 2 μόνο!

Η επιλογή δική σας…


Ολοκληρώθηκε ο κύκλος της EXPERT ΙΩΑΝΝΙ∆ΗΣ στο Νοµό Κοζάνης. Μετά το νέο κατάστηµα της Πτολεµαΐδας, ένας πλήρως ανακαινισµένο κατάστηµα στην ΚΟΖΑΝΗ σας περιµένει.Στο γνωστό σηµείο της Φιλίππου Β’ 26 ένας υπερσύγχρονος χώρος είναι έτοιµος να καλύψει τις ανάγκες σας σε ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη.Αποστολή της εταιρείας είναι να βρίσκεται πρώτη στην επιλογή των καταναλωτών µε υψηλές προσδοκίες δίνοντας προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση και στην προσφορά µιας πλούσιας γκάµας προϊόντων και υπηρεσιών. Στόχος της εταιρείας είναι η συνεχής βελτίωση των παρεχόµενων υπηρεσιών, η εξυπηρέτηση µετά την πώληση.

Στο ανακαινισµένο EXPERT ΙΩΑΝΝΙ∆ΗΣ στην Κοζάνη θα συναντήσετε: Ένα σύγχρονο, λειτουργικό, φιλικό και ευχάριστο περιβάλλονΕυγενική εξυπηρέτηση Πλούσια και αντιπροσωπευτική γκάµα προϊόντων Πολλές εναλλακτικές διευκολύνσεις στον τρόπο πληρωµήςΕξυπηρέτηση µετά την πώλησηΤο βέλτιστο συνδυασµό µεταξύ καλής ποιότητας και σωστής τιµής

Το ΟΧΙ του ΒελβεντούΕίπαν ναι στον «Καποδίστρια», λένε όχι στο «Καλλικράτη».

Επιχειρηματολογούν αλλά και κινητοποιούνται. Με τη συμμετοχή δεκάδων κατοίκων στα αμφιθέατρα αλλά και

στους δρόμους, δημότες και Δημοτική αρχή Βελβεντού, ενημερώνουν την κεντρική εξουσία για τις θέσεις τους.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την επιτυχία των δημοκρατικότατων εκδηλώσεων και διαδηλώσεων τους. Πρόκειται

καθαρά για μία εξέλιξη. Εξέλιξη που εμπεριέχει κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά.

Θα ήταν χρήσιμο λοιπόν, να αντιμετωπιστεί από όλους μας όπως πραγματικά του αξίζει. Εξάλλου, είναι μια πρώτης

τάξεως ευκαιρία, να μας αποδείξει το οργανωμένο κράτος ότι πράγματι έχει άλλες διαθέσεις από αυτές που μας έχει

συνηθίσει.

Το ΟΧΙ του Βελβεντού

Το πάλεψαν σκληρά και διεκδίκησαν να παραμείνουν δήμος πρότυπο για τα ελληνικά δεδομένα. Δυστυχώς η προσπάθειες τους δεν είχαν θετικό αποτέλεσμα. Αποφάσισαν με δημοψήφισμα την αποχή τους από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου. Συνεχίζουν το μεγά-λο τους αγώνα για να διεκδικήσουν την αυτονομία του Δήμου από την πολιτική ηγεσία της χώρας.



Το παρακάτω κείμενο δεν είναι τίποτα περισσότερο από

τα επιχειρήματα των δημοτών του Δήμου Βελβεντού για την

διάθεσή τους να ανακηρυχθούν πρότυπος μικρός Δήμος.

Για να το διαβάσετε θα σας χρειαστούν μόνο δύο λεπτά

και δέκα δευτερόλεπτα.

1. Ο Δήμος Βελβεντού, με εθελοντικές συνενώσεις το

1952, το 1985, το 1994 και το 1997, πήρε τη σημερινή του

μορφή, με έκταση 126.000 στρ. σε ένα άκρως ιδιόμορφο

εδαφικό ανάγλυφο (λίμνη 293 μ. υψομ και βουνό 2193 μ.

υψομ.) και με πληθυσμό 4.000 κατοίκων.

2. Εκτός των ορίων του Δήμου, υπάρχουν και λειτουρ-

γούν η κοινωνία των ετεροδημοτών και η ομογένεια, στις

ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Αυστραλία, που συμβάλλουν δυ-

ναμικά στην εξέλιξη της Κοινωνίας της γενέτειρας.

3. Ο Δήμος Βελβεντού είναι ένας εύρωστος ΟΤΑ. Ο

τόπος μας έχει τη δική του ιστορία από το 4500 π.χ., με

δική του «Ταυτότητα Κοινωνίας» και διαχρονικό πολιτισμικό

απόθεμα, με εργονομική αυτοτέλεια, με υποδειγματικές αρ-

χές αυτοδιοικητικής λειτουργίας, με πρότυπο συνεταιριστικό

κίνημα, με υγιή οργάνωση της αγροτικής οικονομίας γύρω

από τους δυο υγιείς συναλλαγματοφόρους συνεταιρισμούς

αγροτών και με μια διακριτή πολιτική καθαρής «πράσινης»

ανάπτυξης.

4. Ο Δήμος μας στην διαχρονική του λειτουργία τήρησε

με ευλάβεια τις ευρωπαϊκές αρχές της επικουρικότητας, της

εγγύτητας και της τοπικής αυτονομίας, σε συνεργασία με

τους σαράντα και πλέον μαζικούς φορείς, μέσα από τα-

κτικές θεματικές Λαϊκές Συνελεύσεις των πολιτών του, με

στόχο πάντα οι αποφάσεις να λαμβάνονται όσο το δυνατόν

πιο ανοικτά, πιο συμμετοχικά και εγγύτερα στους πολίτες

έτσι ώστε η αυτοδιοίκηση του τόπου μας να συντείνει στην

τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη, στην συνεχή ενεργοποί-

ηση του πολίτη στα κοινά και στη διατήρηση και επέκταση

της κοινωνικής συνοχής.

5. Ο Δήμος μας αξιοποίησε πολλές φορές τον εθελο-

ντισμό και την συνεισφορά των μελών αυτής της κοινωνίας

και της ομογένειας για να δημιουργήσει έργα και βασικές

υποδομές. Παράλληλα ο Δήμος απορρόφησε για έργα,

υποδομές και πρωτοβουλίες περισσότερα από 20 εκ. ¬

μόνο στην τρίτη κοινοτική περίοδο (Γ’ Κ.Π.Σ.- ΠΕΠ - Κοιν.

Πρωτοβουλίες). Σήμερα ο Δήμος είναι πανέτοιμος με με-

λέτες να απορροφήσει περισσότερα από 30 εκατ. ευρώ σε

έργα υποδομών από το ΕΣΠΑ. Οι κατά κεφαλήν επενδύσεις

εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων επέφεραν πολλαπλασιαστι-

O δήμαρχος στη λαϊκή συνέλευση 29/1/2010, παρουσιάζει.

Ο Δήμος Βελβεντού αποτελεί

έναν καλό και αυτοτελή

λειτουργικό ΟΤΑ,

που είναι βιώσιμος για πολλές

δεκαετίες στο μέλλον.

Δεν πρέπει ν΄ αποτελέσει

δημοτικό διαμέρισμα ενός

αχανούς και ουσιαστικά

ακυβέρνητου Δήμου...



κές αποδόσεις, που αντανακλώνται στην καθημερινή ποιότητα

ζωής, στην υγιέστατη τοπική αγροτική και τουριστική οικονομία

με μια ελπιδοφόρα επιστροφή της νεολαίας στον τόπο της.

6. Ο Δήμος Βελβεντού αποτελεί έναν καλό και αυτοτελή

λειτουργικό ΟΤΑ, που είναι βιώσιμος για πολλές δεκαετίες στο

μέλλον. Δεν πρέπει ν΄ αποτελέσει δημοτικό διαμέρισμα ενός

αχανούς και ουσιαστικά ακυβέρνητου Δήμου, όπως αυτό που

σχεδίασε το 2008 το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

7. Η αξιολόγηση των κριτηρίων του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» για τους

νέους Δήμους οφείλει να λάβει υπόψη ΟΤΑ όπως το Βελβεντό.

Αποτελούμε παράδειγμα που υλοποιεί την ανάπτυξη και όχι τη

συρρίκνωση της ελληνικής Περιφέρειας.

8. Διεκδικούμε την ανακήρυξή μας σε πρότυπο μικρό Δήμο

και ζητούμε την ευκαιρία να συνεχίσουμε την πορεία μας χωρίς

να επωμιστούμε υποχρεώσεις άλλων περιοχών.

9. Ζητάμε ΔΕΙΚΤΕΣ και ΣΤΟΧΟΥΣ να τους πετύχουμε (με

τη βεβαιότητα ότι θα τους πετύχουμε) και μετά ανακεφαλαιώ-

νουμε. Ας μην «συρρικνωθούν» κοινωνίες που μπορούν να αντι-

μετωπίσουν αισιόδοξα, πολύπλευρα και παραγωγικά το μέλλον

και τις προκλήσεις μιας περιφερειακής ανάπτυξης στην ελληνική

ύπαιθρο.

Ο Δήμαρχος Μανώλης Στεργίου

Ο Πρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου Γιάννης Τράντας

Το κείμενο το υπογράφουν 3040 δημότες, 40 και πλέον φο-

ρείς του Βελβεντού και της ομογένειας.Διεκδικούμε την ανακήρυξή

μας σε πρότυπο

μικρό Δήμο και ζητούμε

την ευκαιρία να συνεχίσουμε

την πορεία μας

χωρίς να επωμιστούμε

υποχρεώσεις

άλλων περιοχών


ΣΙ∆ΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ & ΣΙΑ Ο.Ε.Εργοστάσιο: 2ο χλµ. Πτολ/δας - Ανατολικού, Τηλ.: 24630 82330Κατάστηµα: 25ης Μαρτίου 76 Πτολ/δα, Τηλ.: 24630 53933 & Fax: 24630 55593www.sidiropulos.gr

Τα ζαχαροπλαστεία Σιδηρόπουλος Γιώρ-γος έκαναν το όραµα πράξη και στην παρα-

γωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τον ήλιο.Τοποθετώντας ηλιακά πάνελ στις εγκατα-

στάσεις του εργοστασίου στο 2ο χλµ Πτολε-µαΐδας – Ανατολικού, καλύπτονται σοβαρές ενεργειακές ανάγκες, συµβάλλοντας ταυτό-

χρονα και στην προστασία του περιβάλλοντος.Η ηλιακή ενέργεια είναι καθαρή ανεξάντλη-

τη ήπια και ανανεώσιµη.

Η πράσινη ενέργεια στην πράξη

omik

ron.

tvom

ikro

n.tv

ΠαιδικάαιδικάΠάρτυΜε σεβασµό στην ξεχωριστή µέρα του παιδιού σας, οργανώ-

σαµε για σας στον χώρο του Café Artemis, έναν υπαίθριο παιδότοπο, στον οποίο µπορείτε να οργανώσετε και να υποδεχτείτε τους

µικρούς και µεγάλους φίλους του, χαρίζοντας σε όλη την οικογένεια µοναδι-κές στιγµές.

Με φιλικότητα και επαγγελµατισµό, το εξειδικευµένο προσωπικό των ζαχαρο-πλαστείων Γιώργος Σιδηρόπουλος, µπορεί να προτείνει δηµιουργίες για να κάνει

το δικό σας παιδικό πάρτυ χαρούµενο. Κλόουν, ταχυδακτυλουργοί, διακοσµήσεις µε µπαλόνια, µουσική, γευστικά εδέσµατα, πολύχρωµες τούρτες, είναι µερικές από τις υπηρεσίες που µπορούµε να οργανώσουµε για σας, µε στόχο το κέφι και την ψυχαγωγία των µικρών µας φίλων.

Χαρίστε στα παιδιά σας τις καλύτερες στιγµές!!!

Μοντέρνος all day χώρος, δυνατό meeting point σε ένα χώρο φτιαγµένο για σας. Το Café Artemis είναι κοντά σας µε µοναδικές αρωµατικές γεύσεις και

ποικιλία ροφηµάτων που διασκεδάζουν τις αισθήσεις και σας ανεβάζουν την διάθεση. Συνδυάστε το ρόφηµα ή τον καφέ σας µε µια µίκρη γαστρο-

νοµική πρόταση, όπως οι Γλυκές ή οι Αλµυρές Βάφλες. Ένα ελαφρύ γλύκισµα το οποίο παρασκευάζεται από αγνά υλικά στο εργαστήριό

µας. Σερβίρονται ζεστές ή κρύες, µε υλικά (αλµυρά ή γλυκά) της επιλογή σας.

Τα ζαχαροπλαστεία “Σιδηρόπουλος” σας προσφέρουν τις καλύτερες γευστικές προτάσεις µε τα πιο αγνά και

φρέσκα υλικά.

Σας περιµένουµε…

ΠαιδικάΠάρτυΜε σεβασµό στην ξεχωριστή µέρα του παιδιού σας, οργανώ-

σαµε για σας στον χώρο του Café Artemis, έναν υπαίθριο παιδότοπο, στον οποίο µπορείτε να οργανώσετε και να υποδεχτείτε τους

µικρούς και µεγάλους φίλους του, χαρίζοντας σε όλη την οικογένεια µοναδι-κές στιγµές.

Με φιλικότητα και επαγγελµατισµό, το εξειδικευµένο προσωπικό των ζαχαρο-πλαστείων Γιώργος Σιδηρόπουλος, µπορεί να προτείνει δηµιουργίες για να κάνει

το δικό σας παιδικό πάρτυ χαρούµενο. Κλόουν, ταχυδακτυλουργοί, διακοσµήσεις µε µπαλόνια, µουσική, γευστικά εδέσµατα, πολύχρωµες τούρτες, είναι µερικές από τις υπηρεσίες που µπορούµε να οργανώσουµε για σας, µε στόχο το κέφι και την ψυχαγωγία των µικρών µας φίλων.

Χαρίστε στα παιδιά σας τις καλύτερες στιγµές!!!

Μοντέρνος all day χώρος, δυνατό meeting point σε ένα χώρο φτιαγµένο για σας. Το Café Artemis είναι κοντά σας µε µοναδικές αρωµατικές γεύσεις και

ποικιλία ροφηµάτων που διασκεδάζουν τις αισθήσεις και σας ανεβάζουν την διάθεση. Συνδυάστε το ρόφηµα ή τον καφέ σας µε µια µίκρη γαστρο-

νοµική πρόταση, όπως οι Γλυκές ή οι Αλµυρές Βάφλες. Ένα ελαφρύ γλύκισµα το οποίο παρασκευάζεται από αγνά υλικά στο εργαστήριό

µας. Σερβίρονται ζεστές ή κρύες, µε υλικά (αλµυρά ή γλυκά) της επιλογή σας.

Τα ζαχαροπλαστεία “Σιδηρόπουλος” σας προσφέρουν τις καλύτερες γευστικές προτάσεις µε τα πιο αγνά και

φρέσκα υλικά.

Σας περιµένουµε…

omik

ron.

tvom

ikro

n.tv

omik

ron.

tvom

ikro

n.tv

omikron magazine

Ο Νίκος Καλογερόπουλος με τον Αντώνη Κύρινα

και τον Γιώργο Μητλιάγκα

Δυο χρόνια μετά ο Νίκος Καλογερόπουλος συνεχίζει με το πάθος του εφήβου, τις προ-σπάθειες του για τον αγαπημένο του τόπο, το Βόιο. Συνεχίζει την καταγραφή και διά-σωση των γεγονότων που σημάδεψαν τη ζωή του.


omikron magazine

Νίκος Καλογερόπουλος

«Όταν γυρνούσαμε από το Ροδοχώρι γεμάτοι από

τις μυρωδιές, τους ήχους και τα χρώματα του Βοΐου

ψάχναμε να βρούμε τον τίτλο που θα βάζαμε σ’αυτό

το ολιγόωρο οδοιπορικό. Ακόμη κι αυτήν την ώρα που

συμπληρώνω τις λέξεις στο χαρτί δεν είμαι σίγουρος για

την πρώτη περιγραφή.»

του Αντώνη Κύρινα



Ήταν ένα όμορφο καλοκαιρινό απομεσήμερο που

μας κάλεσε ο κ. Νίκος Καλογερόπουλος να δού-

με τη Μουσειακή Συλλογή που δημιούργησε στο σπίτι

του. Αυτή η εικόνα από εκείνη την επίσκεψη έδωσε το

ερέθισμα να την καταγράψουμε στις σελίδες του περιο-

δικού. Δεν ξέρω αν οι εικόνες που κατέγραψε ο φωτο-

γραφικός φακός μπορούν να αποτυπώσουν με ακρίβεια

αυτά που υπάρχουν σ’ αυτόν τον πανέμορφο και συνά-

μα ξεχασμένο τόπο. Ίσως όμως μπορεί να αποτελέσουν

ένα ερέθισμα για να επισκεφτεί κανείς το Ροδοχώρι. Να

συζητήσει με τον κ. Καλογερόπουλο και που αν σταθεί

και τυχερός να δοκιμάσει τα πεντανόστιμα φαγητά που

μαγειρεύει ο ίδιος.

Κι αυτή την ιστορία προσπάθησε να κρατήσει ζωντανή

μ’ αυτή του την προσπάθεια. Συνταξιούχος πια καθηγητής

Φιλόλογος δεν σταματά στιγμή για τη διάσωση αυτών που

έζησε, αυτών που κατέγραψε στην πολυετή ενασχόληση

του με τα κοινά. Άρθρα, μελέτες, βιβλία, επιμέλεια συγ-

γραμμάτων για τον αγαπημένο του τόπο το Βόϊο. Και σιγά

σιγά όλα αυτά τα χρόνια δημιούργησε μία υπέροχη συλ-

λογή από Οικιακά σκεύη , εργαλεία, όπλα, πετρώματα και

απολιθώματα της περιοχής, γλυπτά, έργα στην πέτρα και

στο ξύλο ντόπιων καλλιτεχνών αλλά και δικά του, βιβλία

τοπικής ιστορίας και φωτογραφίες. Αξίζει πραγματικά τον

κόπο κανείς να ανηφορίσει 70 χιλιόμετρα απ’ την Κοζάνη

στο Ροδοχώρι και ν’ απολαύσει όλα αυτά τα εκθέματα

που δεν βιάζουν το τοπίο αλλά που μ’ένα μαγικό τρόπο

θαρείς πως είναι ένα με το περιβάλλον.

“ Τα καθημερινά αντικείμενα και τεχνήματα – γράφει ο

ίδιος- δείγματα τεχνολογίας και υλικά τεκμήρια της ζωής

των προηγούμενων γενεών, αποτελούν ένα από τα πιο

παραμελημένα – αλλά και τα πιο σημαντικά – κεφάλαια

της Λαογραφίας. Το 2004 επιμελείται μια ογκώδη έκδο-

ση κοινή των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Κοζάνης και

Γρεβενών, “Κοζάνη – Γρεβενά : Ο χώρος και οι άνθρω-

ποι”. Εκατό και πλέον συγγραφείς και ερευνητές καθοδη-

γούμενοι από επιτροπή καθηγητών του Α.Π.Θ. παρουσι-

άζουν τις θέσεις του σε τρία μεγάλα κεφάλαια : Φυσικό

Περιβάλλον, Ιστορία και κοινωνία, Πολιτισμός.

«Θέλαμε να δοθεί έμφαση στην παρουσίαση του

Φυσικού περιβάλλοντος, του τοπίου με την πανίδα και

χλωρίδα, γιατί εκτός από την αναγκαιότητα της οικολογι-

κής στόχευσης, εκεί διαμορφώνεται ο ανθρώπινος χαρα-

κτήρας και να τονιστεί ιδιαίτερα η νεότερη και σύγχρονη

εποχή, γιατί αυτή, ενώ είναι σημαντική για τη γνώση του

παρόντος, συνήθως την βρίσκει κανείς παραγκωνισμένη

στα σχετικά κείμενα και βιβλία» σημειώνει στον πρόλογο

της έκδοσης ο Νίκος Καλογερόπουλος.

Κι αυτό το κομμάτι είναι που προσπαθεί με νύχια και

με δόντια και σε αντίξοες συνθήκες και συχνά δεχόμενος

πολεμική από διάφορους παράγοντες της περιοχής να

κρατήσει ζωντανό ο κύριος Νίκος. Δεν το βάζει κάτω...

Άλλωστε είπαμε: κρατάει μέσα του άσβε-

στη τη φλόγα και το πάθος του εφήβου.

Μια ζωή πλούσια σε γνώσεις, γεμάτη εμπειρίες, δρα-

στηριότητες και συναισθήματα. Εμείς σας παραθέτουμε

λίγες γραμμές μόνο από το πλούσιο βιογραφικό της

ξεχωριστής μορφής, του ακούραστου και δημιουργικού

ανθρώπου, εκ Ροδοχωρίου καταγόμενου, Νίκου Καλογε-

ρόπουλου.


Βιογραφικό Νίκου Καλογερόπουλου

Ο Νίκος Καλογερόπουλος γεννήθηκε το 1935 στο Ροδοχώρι

Βοίου. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, υπηρέτησε

σε σχολικές μονάδες της Μακεδονίας διδάσκαλος λατινικών στο

Πανεπιστήμιο και σχολικός σύμβουλος. Υπήρξε σύμβουλος του

Υπουργού Παιδείας την περίοδο 1989/90 και ιδρυτικό μέλος του

ΟΠΕΚ. Αντιστασιακός κατά την επταετία 1967 -74, συνδικαλιστής

για δέκα χρόνια στην ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και την ΟΛΜΕ, αιρετός

των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης και σύμβουλος στην ΑΔΕΔΥ

και την ΕΔΟΘ. Υπήρξε μέλος επιτροπών παιδείας του ΥΠΕΠΘ για

προγράμματα και βιβλία και Πρόεδρος βαθμολογικών κέντρων. Τα

τελευταία χρόνια εργάζεται για την προώθηση συνεταιριστικών αντι-

λήψεων στην δασική διαχείριση και για την ανάπλαση του χωριού

του ως λιθοξόος και συλλέκτης, ασχολούμενος με την ανάδειξη

του παραδοσιακού πολιτισμού και με ζητήματα τοπικής κοινωνίας

και ιστορίας μέσα από την Εταιρεία Μελετών Άνω Βοίου, και την

Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων 1940-1974 Κεντρικής και

Δυτικής Μακεδονίας, το σύλλογο Ροδοχωριτών και το Ινστιτούτο

Μελέτης Ελληνικής Σύγχρονης Ιστορίας.

Όσον αφορά στην συγγραφική του δραστηριότητα πλούσια,

δημοσίευσε και παρουσίασε μελέτες εισηγήσεις και άρθρα καθώς ο

Νίκος Καλογερόπουλος έχει ασχοληθεί με την τοπική ιστορία έχει

εκδώσει βιβλία, λευκώματα περιοδικά κ.λπ,

Αξίζει να αναφέρουμε:

Την επανέκδοση του βιβλίου του Δ. Γκαβανά, «Ροδοχώρι Βοί-

ου», το λεύκωμα «Ραντοβίστι – Ροδοχώρι, Λαογραφικά Βοίου του

Φ.Παπανικολάου επιμέλεια και εισαγωγή, «Κοζάνη και Γρεβενά, ο

χώρος και οι άνθρωποι» συλλογικό έργο της Νομαρχιακής Αυτο-

διοίκησης Κοζάνης και Γρεβενών, Μαρτυρίες για την δεκαετία του

1940, Πρακτικά Συνεδρίου στο Τσοτύλι «Η δεκαετία 1940-1950»,

«το παζάρι του Τσοτυλίου». Από το 1990 μέσω της ΕΜ.ΑΒ της

ΕΔΙΑ και του ΕΛΙΑ, με την ενίσχυση της Δημοτικής και Νομαρ-

χιακής αρχής, στο Τσοτύλι και την Θεσσαλονίκη συγκεντρώνει

στοιχεία οργανώνει εκθέσεις και συνέδρια και με ομάδα ερευνη-

τών καταγράφει πληροφορίες αυτοπτών μαρτύρων για την περίοδο

1940- 1974.

ΣΠΙΤΙ ΜΟΥΟ πρoσωπικός

χώρος του Νίκου

είναι το σπίτι,

το καταφύγιό του.

Οι Λέ-ξειςΑπό τη μελέτη της Ιστορίας αντλούμε αυτή τη πληροφορία. Απλή, ίσως και απλοϊκή, πληροφορία. Σίγουρα δε

στοιχειώδης αφού αφορά στη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας στο Δημοτικό Σχολείο. Είναι αλήθεια ότι στην αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, στην πρώτη ανάγνωση τους, με εντυπωσίασε η εξωτερική τους ομοιότητα. Είναι και οι τρεις λέξεις - Λόγος, Νόμος - Φόρος - δισύλλαβες με δύο "ο" μικρά στην ορατή τους επιφά-νεια. Ένα "ο" μικρό στην κάθε συλλαβή τους.

Ωστόσο στη δεύτερη ανάγνωση, όταν αναγκαστικά έπρεπε να περάσουμε από τη μορφή στο περιεχόμενο αυτών των ιστορικών και διαιώνιων εννοιών και μετά, την ώρα της τρίτης ανάγνωσης τους, όταν έπρεπε να κατανοήσουμε τις λειτουργίες τους στα άτομα και την κοινωνία, οι διαφορές που προέκυπταν ανάμεσα τους ήταν τόσες και τέτοιες που δεν είναι ντροπή να ομολογήσω ότι εταπείνωναν για να μην πω εξευτέλιζαν, τη δυνατότητα του νου μου να τις εν-νοήσει.

Οι Έλληνες με το Λόγο αποφάνθηκαν: Μέτρο πάντων άνθρωπος Οι Ρωμαίοι με το Νόμο είπαν: Dura lex sed lex.Οι Οθωμανοί με το Φόρο άρπαξαν, άρπαξαν και άρπαξαν.Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Λόγος είναι θαμμένος κάτω από τα νομικά κατάλοιπα των Ρωμαίων και

τα αρπακτικά ένστικτα των Οθωμανών.Ήρθαν σαν κατακτητές στον τόπο μας και φεύγοντας άφησαν πίσω τους ένα σωρό μπάζα άλογων νόμων και πα-

ραλόγων φόρων.Ούτε τους Πραίτωρες πήραν μαζί τους, ούτε τους Ντερέμπεηδες.Ποια ευλογημένη Γενεά Ελλήνων Πολιτών θα πετάξει τα μπάζα που οι αιώνες εσώρευσαν πάνω στο Λόγο, ώστε,

του λοιπού οι πόλεις να μην καίγονταν από φωτιές αλλά να λάμπουν από φώς, οι Πραίτωρες να μη σκοτώνουν αθώ-ους υπήκοους αλλά να σέβονται, ως αστυνόμοι, τους πολίτες και οι φορατζήδες να μην λεηλατούν τους ενδεείς αλλά να γίνονται ευφροσύνως αποδεκτοί από τους φορολογούμενους, δε μπορώ να το γνωρίζω.

Οι ΛέξειςΟι ΛέξειςξειςΟι ΛέξειςξειςΛέ-ξειςΛέ-Οι ΛέξειςΛέ-ξειςΛέ-Ο Λόγος είναι η λέξη των Ελλήνων.

Ο Νόμος είναι η λέξη των Ρωμαίων.Ο Φόρος είναι η λέξη των Οθωμανών.

Κώστας Ζουρουφίδης


Οι Λέξεις

Ουτοπία;Ας είναι. Η Γενεά του Πολυτεχνείου μας έφερε κοντά στο Λόγο να ελπίζουμε. Με τρεις λέξεις που μας είπε,

πιστέψαμε ότι ήρθε στον τόπο μας ο Λόγος να καταστήσει το Νόμο έλλογο και το Φόρο δίκαιο. Αυτό κάνει ο Λόγος· ο ανθρώπινος Λόγος. Καθιστά το Νόμο έλλογο,το Φόρο δίκαιο και συνεπώς την πόλη τόπο κατοικήσιμο.

Κούνια που μας εκούναγε! Η ουτοπία δεν κράτησε πολύ. Έπεσαν οι Νόμοι πάνω στην Παιδεία, οι φόροι πάνω στο ψωμί και ο Φόβος πάνω στην Ελευθερία και ο Λόγος, για μια ακόμη φορά, είδε τα ματογυάλια να θρυμματίζο-νται.

Ω! Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να κοιτάς τον κόσμο με τα ματογυάλια του Λόγου και να λες αυτά που βλέπεις.Αυτό το καλό έχουν οι δισύλλαβες οι λέξεις με τα δύο «ο» τα μικρά στις συλλαβές τους. Γίνονται εύκολα ματο-

γυάλια. Και τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου χαίρονται αυτές τις παιγνιώδεις μορφές μάθησης της Ελληνικής γλώσσας. Μαζί με τα παιδιά μαθαίνει και ο δάσκαλος να βλέπει τον κόσμο με τα ματογυάλια του Λόγου, του Νόμου, του Φόρου, του Φόνου, του Πόνου, του Πόθου, του Κόπου, του Μόχθου, του Όχλου, του Δόλου. Αυτά κι αν είναι ματογυάλια !Του Δόλου. Κι όταν ο Δόλος συμπράττει με το Φόνο τότε ο Λόγος πέφτει στη Γή κατάκοπος και ποδο-πατείται από τους διοπτροφόρους του Νόμου οι οποίοι σώνει και καλά θέλουν να μας πουν ότι οι δολοφονίες είναι… θέλημα Θεού.

Τέτοια συμβαίνουν και αναγκάζεται ο Χρόνος να μεταφέρει μέσα στους αιώνες την απελπισμένη κραυγή του εκκλησιαστή:

Πάντες οι λόγοι έγκοποι·Ο δυνήσεται ανήρ του λαλείν,Και ουκ εμπλησθήσεται οφθαλμός του οράν,Και ου πληρωθήσεται ους από ακροάσεως.Και από την κραυγή του Εκκλησιαστή στην εκφορά του λόγου από τον Φιλόλογο Χρήστο Μαλεβίτση: «Τι απο-

τρόπαιο θέαμα, ο λόγος ενός περικλεούς πολιτισμού να εκπίπτει σε ακατάσχετη φλυαρία, να εντρυφεί στις ασημαντό-τητες, να αναλίσκεται στην κενολογία, να διασύρεται από τους άπνοους συλητές του.

Και μέσα σ’ αυτή τη χλαλοή του εκπεσμού του λόγου ολίγες συνειδήσεις προσπαθούν να περιμαζέψουν τα ράκη του, ωσάν τα κτερίσματα ενός νεκρού, και φιλοτιμούνται να εμφυσήσουν σ ’αυτά πνοή ζωής, αποπειρώμενοι καθό-δους στους αιώνες για να ανασύρουν ελάχιστο από το αλλοτινό αθάνατο νερό και να ποτίζουν τις ρίζες του, που ξέμει-ναν μετέωρες και ξηραίνονται, ύστερα από τόσες ιστορικές κατεβασιές. Όσο ακόμα βολεί. Όσο ακόμα υπάρχει μνήμη. Όσο ακόμα υπάρχει ξέφωτο. Όσο ακόμα υπάρχουν ανεπίκαιροι. Όσο ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν και δεν ασχημονούν. Διότι, τελικώς, ο λόγος ταυτίζεται με την ουσία του ανθρώπου>>.

Ας κραυγάζει ο εκκλησιαστής «ου δυνήσεται ανήρ του λαλείν». Οι Έλληνες σοφοί εξακολουθούν να μιλάνε. Και ο σοφός που με το λόγο του μας βοηθά να βρούμε την Οδό και με τον ίδιο λόγο να κατορθώσουμε να ξεχωρίσουμε τις φωνές των ανθρώπων από τα ουρλιαχτά των λύκων.

Έτσι κι αλλιώς: « Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν, καί Θεός ἦν ὁ Λόγος»(Κατά Ιωάννην Κεφ. Α 1)


omikron magazine

Δυτική Μακεδονία σύμφωνα με την Εθνική

Στατιστική Υπηρεσία και την απογράφη του

2001, είχε πληθυσμό 301.522 χιλιάδες κατοίκους.

Ο νομός Γρεβενών είχε στην ίδια απογραφή 37.947,

ο νομός Καστοριάς είχε 53.483, ο νομός Φλωρίνης

54.768 κατοίκους και τέλος ο νομός Κοζάνης με τους

περισσότερους κατοίκους που φτάνουν τις 155.324.

Από το σύνολο λοιπόν των 301.522 κατοίκων

της Δυτικής Μακεδονίας, ο νομός Γρεβενών και ο

νομός Καστοριάς θεωρώ πως είναι από τους «προ-

νομιακούς» νομούς της περιοχής μας, τουλάχιστον

όσον αφορά στο θέμα περιβάλλον, αφενός τα Γρεβε-

νά έχουν την πανέμορφη Πίνδο, που όσο και να μη

θέλει «γεμίζει» με φύση την περιοχή και αφετέρου

η Καστοριά με την όμορφη λίμνη και τα γύρω βου-

νά της. Φυσικά δεν μπορώ να πω ότι η Φλώρινα ή η

Κοζάνη δε διαθέτουν βουνά, λαγκάδια, ποτάμια, λί-

μνες και γενικά όμορφη φύση. Διαθέτουν όμως και

πολλά άλλα που όλοι μας γνωρίζουμε, αλλά προτι-

μούμε να τα κοιτάζουμε κινηματογραφικά, λες και

βλέπουμε κάποια χολιγουντιανή παραγωγή, ή καλύ-

τερα υπερπαραγωγή, ή ότι συμβαίνουν κάπου αλλού.

Ξέφυγα λίγο όμως από το αρχικό μας θέμα που ήταν

αριθμητικό, θα επανέλθω λίγο παρακάτω. Αφαιρού-

με λοιπόν τους νομούς που ανέφερα παραπάνω και

φτάνουμε στους δύο νομούς, Κοζάνης και Φλώρινας,

που με μία απλή πρόσθεση οι δύο αυτοί νομοί έχουν

210.092 κατοίκους, αρκετοί νομίζω. Από τις διακόσες

και κάτι χιλιάδες και σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία

της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας και της απογρα-

φής που έκανε το 2001, τα 35.334 είναι μικρά παιδιά

μέχρι 14άρων χρόνων, αφαιρούμε λοιπόν και αυτά

και φτάνουμε στις 174.758, αρκετοί ακόμα.

Μπορώ να θεωρήσω πως αυτός είναι ο κόσμος

που κάθε μέρα ζει και αναπνέει γύρω από τα κατά τα

άλλα όμορφα εικαστικά φουγάρα της Δημόσιας Επι-

χείρησης Ηλεκτρισμού, το φουγάρα δεν είναι ίσως

και πολύ όμορφη ή εύηχη λέξη, αλλά φουγάρα είναι,

τί να κάνουμε. Για να μην μπλέκουμε και πολύ-πολύ

με νούμερα, ο κόσμος που ουσιαστικά ζει, όχι με την

θέα αλλά με τη σκιά των φουγάρων από τις 174.758

δεν ξεπερνάει τις 15.000 και αυτό σύμφωνα με την

απογραφή, γιατί ως γνωστό όλοι στα χωριά τους απο-

γράφονται. Από αυτούς πάλι, παρ’ ότι ζουν εκεί που

ζουν, δε θεωρώ πως ενεργοποιείται ουσιαστικά ποσο-

στό μεγαλύτερο του 10% για θέματα περιβάλλοντος,

που σημαίνει 1500 άτομα και αυτοί είναι μοιρασμένοι

σε πολλούς-πολλούς διαφορετικούς συλλόγους και

οργανώσεις, που ο καθένας προσπαθεί με τον τρό-

πο του για ένα καλύτερο αύριο, τόσο για τους ίδιους,

όσο και για τα 35.334 μικρά παιδιά που αφαίρεσα

παραπάνω.

Κάπου χάνεται η μπάλα όμως νομίζω, κάτι δεν

κάνουμε και πολύ σωστά μάλλον, ή ακόμα καλύτε-

ρα, απλά δεν κάνουμε τίποτα, τίποτα όμως. Θα μου

πείτε, ο καθένας έχει τα προβλήματά του. Παλεύει

Γιώργος Τσαρτσιανίδης του Χρήστου & της Μαρίας το γένος Ακριτίδη[email protected]

Γιώργος Τσαρτσιανίδης του Χρήστου & της Μαρίας το γένος Ακριτίδη[email protected]

Δε φεύγουμε,Δε φεύγουμε,Δε φεύγουμε,Δε φεύγουμε,Δε φεύγουμε,Δε φεύγουμε,δε φεύγουμε!δε φεύγουμε!δε φεύγουμε!

ΗΗΗ

Νέες μονάδες, παράταση στις παλιές, η Μπιρμπί-λη ήρθε χωρίς κισσούς αλλά με φορητά κλιματι-στικά στο χώρο ομιλίας στο εστιατόριο του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας και … οπότε λέω θα φύγω, είχα πει θα φύγω είχα πει, κι όμως είμαι ακόμα εδώ κι αυτό το καλοκαίρι.


omikron magazineΔε φεύγουμε Δε φεύγουμε

κάθε μέρα με τη ρουτίνα του και το πώς θα τα βγάλει

πέρα, που καιρός να ασχοληθεί με την εικαστική και

όχι μόνο, παρέμβαση της Δ.Ε.Η. στην περιοχή. Ένα

δίκιο βέβαια το έχουν και το έχουμε όλοι, αλλά και

αυτό το θέμα λίγο σημαντικό πρέπει να είναι, αν το

έχουμε στο μυαλό μας έστω και λίγο. Εκτός και αν

δεν είναι σημαντικό τελικά και πάλι νομίζω μόνο εγώ

πως είναι. Αν όμως είναι σημαντικό να ζήσουμε εδώ

που είμαστε και είναι δεδομένο πως δε θα φύγουμε

εμείς, τότε μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να βλέ-

πουμε και όχι απλά να κοιτάμε σαν ταινία, την ζωή

μας στην περιοχή. Βέβαια αν το δούμε καλλιτεχνικά

το θέμα, κάτι προφέρει ως θέαμα όλο αυτό, γιατί άντε

και δεν υπήρχαν τα φουγάρα, τί θα υπήρχε στην θέση

τους άραγε; Μπορεί και τίποτα. Τουλάχιστον τώρα

η περιοχή έχει ένα όνομα για κάτι, δεν μπορούμε να

το αρνηθούμε αυτό, ούτε να μηδενίσουμε φυσικά την

προσφορά των φουγάρων στην οικονομία του τόπου.

Νομίζω ούτε το Λαύριο μπορεί να αρνηθεί την προ-

σφορά των ορυχείων του, αλλά κάποια στιγμή βρήκε

τον δρόμο του και νομίζω πως είναι λίγο καλύτερα

τώρα από πριν.

Τώρα, πολλοί από όσους θα διαβάσουν αυτά που

γράφω, θα πουν πως δουλεύει και ζει τόσος κόσμος

και το να βγαίνει κάποιος και να λέει πως μπορεί τε-

λικά να μην είναι και τόσο όμορφα τα φουγαράκια,

απλά δεν ξέρει ή δεν έχει σωστή άποψη γι’ αυτό το

θέμα.

Μπορεί και να είναι έτσι δεν αντιλέγω, αλλά, για

να ρωτήσει και μερικές μάνες για το πώς νιώθουν

όταν τα 35.334 μικρά τους, ζορίζονται πολλές φορές

ακόμα και να αναπνεύσουν; Δεν έκανα στατιστική

έρευνα για το εάν έχουν αυξηθεί ή όχι τα αναπνευ-

στικά προβλήματα, αλλά είμαι σίγουρος πως όλοι ξέ-

ρουν, όλοι όμως. Αν κάνω τώρα τον συνήγορο του

διαβόλου θα έλεγα πως το «καυσαέριο» της περιοχής

σύμφωνα με τις όποιες μετρήσεις υπάρχουν, σε γενι-

κές γραμμές είναι χαμηλότερα από της Αθήνας (τώρα

ησυχάσατε) και εκεί το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται

από τους ίδιους τους κατοίκους και δεν τους νοιάζει.

Δεν βλέπω να κάνουν και πολλά. Σπασμωδικά και

κατά περίπτωση, γιατί πώς να πεις σε κάποιον ότι

αυτό που κάνει δεν είναι σωστό, δε γίνεται, υπάρχει

και ο εγωισμός στη μέση, όλοι κάνουν το σωστό για

δεν είναι σημαντικό τελικά και πάλι νομίζω μόνο εγώ

πως είναι. Αν όμως είναι σημαντικό να ζήσουμε εδώ

που είμαστε και είναι δεδομένο πως δε θα φύγουμε

εμείς, τότε μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να βλέ-

πουμε και όχι απλά να κοιτάμε σαν ταινία, την ζωή

μας στην περιοχή. Βέβαια αν το δούμε καλλιτεχνικά

το θέμα, κάτι προφέρει ως θέαμα όλο αυτό, γιατί άντε

και δεν υπήρχαν τα φουγάρα, τί θα υπήρχε στην θέση

τους άραγε; Μπορεί και τίποτα. Τουλάχιστον τώρα

omikron magazineΔε φεύγουμε Δε φεύγουμε

τους εαυτούς τους. Μπέρδεμα νομίζω είναι, είμαστε

παράξενα όντα τελικά.

Επανερχόμαστε σε μας εδώ και ξέχασα να πω σε

όσους δουλεύουν μέσα στα ορυχεία, πως θεωρώ πως

είναι οι πιο άτυχοι - τυχεροί της περιοχής. Αδιανόητο

είναι να δουλεύεις εκεί και να μην έχεις τουλάχιστον

μια μάσκα (και οξυγόνο πιθανόν) και δεν νομίζω

πως σε αυτό φταίει η ΔΕΗ γιατί αυτό πρέπει να είναι

στη συνείδηση του καθενός και είναι πολλοί άνθρω-

ποι εκεί μέσα που βλέπουν και ξέρουν τι αναπνέουν.

Τρέλα το θεωρώ, αλλά πάλι μπορεί και να μην ξέρω

εγώ, μπορεί και να τα φαντάζομαι, άλλος θέλει να

καπνίζει τσιγάρο άλλος μικροσωματίδια... τι να πεις;

Γούστα είναι αυτά!

Σίγουρα δεν φαντάζομαι όμως ό,τι βλέπω και

αυτό που βλέπω δε μου αρέσει. Δε μου αρέσει που

όλοι λένε και κανείς ουσιαστικά δε θέλει να κάνει τί-

ποτα και δε μιλάω για τους εκλεγμένους και μη, αλλά

για όλους εμάς που το καλύτερο που μπορούμε να

κάνουμε είναι να σβήσουμε μια ώρα τα φώτα μας για

την «γιορτή» και να θεωρούμε πως κάτι κάναμε. Πι-

στεύω πως υπάρχει πολύς κόσμος που δεν ξέρει πώς

να αντιδράσει, τί να κάνει για να βελτιωθεί η κατάστα-

ση. Εύχομαι και ελπίζω γρήγορα να βρει τον τρόπο

να υποχρεώσει, έτσι ώστε τουλάχιστον τα βασικά να

τηρούνται και μετά βλέπουμε για τα περισσότερα.

Το απίθανο βέβαια είναι πως όλοι, μα όλοι, που

έχουν σχέση με αυτό το θέμα κάνουν πολύ καλά τη

δουλειά τους. Χαίρομαι και μπράβο. Εγώ δε θεωρώ

ως πολίτης πως κάνω σωστά τη «δουλειά» μου και

επειδή έχω ένα βίτσιο να χρησιμοποιώ τον παλιό

δρόμο Κοζάνης-Πτολεμαΐδας, θα ήθελα να είναι δι-

αφορετικός, λίγο πιο καθαρός, με καλύτερο άρωμα

νυκτός, τουλάχιστον, γιατί το ημέρας αντέχεται. Με

δέντρα ζωντανά σε όλο το δρόμο και όχι μόνο στο

υπέροχο πάρκο - δείγμα. Μπορεί οι 174.758 (μείων

τους 1.500) κάτοικοι του εικαστικού ρεύματος των

φουγάρων να κοιτάνε, αλλά τα 35.334 παιδιά που έρ-

χονται πιθανόν να έχουν άλλη άποψη και να θέλουν

να φυτέψουν κισσούς στα φουγάρα...

Πώς είναι άραγε να ξυπνάς το πρωί και να βιάζεσαι να φύγεις για τη δουλειά, να πίνεις στα γρήγορα μία γουλιά

καφέ, να τρέχεις στις σκάλες να προλάβεις το μετρό, να φτάνεις με την ψυχή στο στόμα στο γραφείο κι έπει-

τα…

Πώς είναι να φαντάζεσαι το πρόσωπο του παιδιού που σύντομα πρόκειται να φέρεις στον κόσμο, να κάνεις όνειρα

γι’ αυτό πηγαίνοντας στην μεγάλη τράπεζα όπου εργάζεσαι, να υπολογίζεις τους μήνες που σου απέμειναν για να δη-

μιουργήσεις μία νέα ζωή και τελικά…

Πώς γίνεται και μία ομάδα 10-15 ατόμων – όπως λέγεται μέχρι σήμερα – να αποφασίζει να σπείρει τον πανικό και

το θάνατο και απλά να το καταφέρνει με τόσο μεγάλη ευκολία;

Πώς γίναμε έτσι; Η ψυχή μας είναι τόσο μαύρη…

Μακάρι να είχε γίνει κάτι όπως στις ταινίες, που γυρίζει ο σκηνοθέτης το χρόνο πίσω και μας δείχνει τι θα μπορούσε

να είχε συμβεί αν ο πρωταγωνιστής είχε χάσει το μετρό, αν είχε σκοντάψει στις σκάλες, αν δεν είχε χτυπήσει το ξυπνη-

τήρι το πρωί, αν είχε αρρωστήσει…ή αν απλά είχε την ελευθερία να αποφασίσει ότι δεν ήθελε να πάει στη δουλειά του.

Λόγω της ημέρας. Λόγω της πορείας. Θα είχε σωθεί. Θα είχαν σωθεί.

Πολλές φορές νιώθουμε ότι απλά δεν υπάρχει σωτηρία, ότι δε θα γλιτώσει κανείς. Άλλες πάλι θέλουμε να ελπίζουμε

ότι τελικά δεν είναι όλα τόσο απαισιόδοξα. Όμως με τέτοια – και ποιος ξέρει τι άλλα στο μέλλον – γεγονότα δε μπορείς

παρά να είσαι απαισιόδοξος και για το παρόν αλλά και για το μέλλον.

Το σύστημα φαίνεται να καταρρέει. Και μαζί με αυτό και οι άνθρωποι. Δε θέλεις ούτε να κλάψεις ούτε να γελάσεις.

Δε θέλεις να κάνεις τίποτα. Απλά δε θέλεις να βλέπεις. Και από ένα σημείο και μετά δε θέλεις ούτε να ξέρεις. Σου φτάνει

ό,τι έμαθες μέχρι σήμερα. Είναι αρκετό για να μη θέλεις άλλο.

Έχει αποδειχθεί περίτρανα πως η εξουσία το μόνο που καταφέρνει είναι να διαφθείρει και να δημιουργεί ορδές με-

ταλλαγμένων ανθρώπων. Φέρουν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά αλλά δεν είναι άνθρωποι. Είναι κάτι άλλο. Σε ξεγελούν.

Νομίζεις ότι μπορείς να τους εμπιστευτείς για να κάνουν τα όνειρά σου πραγματικότητα. Μιλούν τη γλώσσα σου αλλά

πίσω από τα λεγόμενά τους πάντα βρίσκεται κάτι άλλο. Κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που κατάλαβες. Δεν μπορείς

και δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι το οποιονδήποτε φέρει έστω και ελάχιστη ποσότητα εξουσίας επάνω του. Είναι τελείως

λάθος. Το γνωρίζαμε από παλιά αλλά τώρα τελευταία το έχουμε νιώσει βαθιά στο πετσί μας.

Δεν καταλαβαίνουμε πια τι γίνεται γύρω μας. Φαίνεται πάντως ότι ο έλεγχος έχει χαθεί τελείως. Το σίγουρο είναι ότι

δεν περιμένουμε πια καμία έκπληξη. Το σίγουρο είναι…ότι δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο.

Αυτά & Άλλα.Αυτά & Άλλα...Της Nατάσας Τσαρτσιανίδου


Γιώργο τι σε ώθησε να ασχοληθείς με το Στίβο; Από

ποια ηλικία ασχολείσαι;

Ήμουν Πρώτη Λυκείου, και έλαβα μέρος στους Σχο-

λικούς αγώνες Στίβου του Νομού Κοζάνης, για πλάκα,

με στόχο να κερδίσω το φίλο μου και να αρχίσει η «κα-

θιερωμένη» καζούρα. Εκεί γνώρισα τον Στάθη Ρούσσο,

ο οποίος διέκρινε κάποιο ταλέντο σε μένα, και με παρό-

τρυνε να ασχοληθώ συστηματικότερα. Η συμβολή του

ήταν καθοριστική για τα όσα ακολούθησαν...

Βέβαια, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από

πολύ μικρή ηλικία έτρεχα μέσα στα γήπεδα και στις αλά-

νες, στην Αυστραλία όπου έζησα τα πρώτα μου παιδικά

χρόνια, και αργότερα στο χωριό, συνήθως όπως όλα τα

παιδιά τότε, κυνηγώντας μια μπάλα ποδοσφαίρου...

To 1972 γεννιέται στην Αθήνα, ο «ταχύτερος» Κοζανίτης, όλων των εποχών. Ένα αστείο,-

μια «προσωπική» κόντρα με ένα φίλο του- έμελε να αποβεί καθοριστικό για τη συνέχεια

της ζωής του…Είναι δυνατόν ποτέ, ένα αστείο, να σε ανεβάσει στα ψηλότερα σκαλοπάτια του

Ελληνικού και Παγκόσμιου Κλασσικού Αθλητισμού; Και όμως, είναι. Για του λόγου το αληθές,

διαβάστε στις παρακάτω σειρές. Την απάντηση μας τη δίνει, ο Γιώργος Θεοδωρίδης...

Συναντήσαμε το Γιώργο μετά το τέλος της προπόνησης, στο ταρτάν του Δημοτικού Αθλη-

τικού Κέντρου Κοζάνης. Μοιράστηκε μαζί μας θύμησες, από τα πρώτα του βήματα, τις μεγάλες

του κούρσες, τις δυσκολίες που συνάντησε για την κατάκτηση της κορυφής.

Καταθέτει την άποψη του για το ντόπινγκ, συμβουλεύει τους νέους, μας μιλά για το σήμερα,

και «τρέχει» από το μετερίζι πλέον του προπονητή, με στόχο να προετοιμάσει τα νέα παιδιά

της περιοχής μας, γιατί όχι, να ξεπεράσουν ακόμη και τον ίδιο το δάσκαλο...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ:

Του Παναγιώτη ΘεοδωρίδηΤου Παναγιώτη Θεοδωρίδη

Από ένα «αστείο»... Πρωταθλητής!!!

Σε περίοδο κρίσης ο αθλητισμός «πληρώνει πάντα τη νύφη». Οι πρωταθλητές μένουν χωρίς ουσιαστικά προνόμια και αναγκαστι-κά παραδίδουν τα αθλητικά τους δελτία.


Γιώργος Θεοδωρίδης Από ένα «αστείο»... Πρωταθλητής!!!

Ποιοι είναι το «τίμημα» του Πρωταθλητισμού;

Ο δρόμος του πρωταθλητή είναι πολύ μοναχικός. Ώρες

ατέλειωτες μέσα στο γήπεδο. Αποξένωση από παρέες και

φίλους. Μακριά από οικογένεια και αγαπημένους. Κοιτά-

ζοντας πίσω, βλέπω τώρα, ότι αυτό που μου έλειψε πάρα

πολύ ήταν οι απλές, ανθρώπινες, καθημερινές στιγμές.

Ποια ήταν η ευτυχέστερη στιγμή της καριέρας σου

και ποια η πιο άσχημη;

Όταν «παίζεις» με κλάσματα δευτερολέπτου, τους

κόπους μιας χρονιάς, τα συναισθήματα της χαράς και

της λύπης εναλλάσσονται με τρομακτική ταχύτητα. Κάθε

κούρσα, έχει τις δικές της αναμνήσεις, άλλοτε έντονες και

μαγικές και άλλοτε με αίσθημα πικρίας.

Δυνατές συγκινήσεις ένιωσα το 1991 στη Θεσσαλο-

νίκη, όταν κατέκτησα την πρώτη θέση στο Πανελλήνιο

Πρωτάθλημα Εφήβων, -η πρώτη μου μεγάλη επιτυχία-, και

βέβαια, το 2004 στη Βουδαπέστη, στο Παγκόσμιο Πρω-

τάθλημα Κλειστού Στίβου Ανδρών, όπου και ανέβηκα στο

βάθρο των νικητών.

Την απογοήτευση σε όλο της το μεγαλείο, την ένιωσα

στο Μόναχο, το 2002. Στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Ενώ οι χρόνοι που έκανα στα προκριματικά και στον ημι-

τελικό ήταν για μετάλλιο, στον τελικό έκανα δύο άκυρες

εκκινήσεις και αποκλείστηκα...

Αν είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε το χρόνο

πίσω, τι θα άλλαζες από τις επιλογές σου κατά τη διάρ-

κεια της καριέρας σου;

Σίγουρα θα κατέβαινα νωρίτερα στην Αθήνα. Η νο-

οτροπία, οι εγκαταστάσεις, οι συνθήκες προετοιμασί-

ας κάνουν τη διαφορά... Άργησα πολύ να κατέβω στην

πρωτεύουσα. Στα 28 τους πολλοί κλείνουν την καριέρα

τους. Εγώ στα 32, έγινα 3ος Παγκόσμιος Πρωταθλητής...

Είναι καλοπληρωμένοι οι αθλητές του στίβου;

Ο Στίβος έχει καλά χρήματα, μόνον για αυτούς που

κάνουν υψηλό πρωταθλητισμό και καταφέρνουν να δια-

κριθούν σε μεγάλους αγώνες. Οι υπόλοιποι «φυτοζωούν»,

ελπίζοντας στη διάκριση, για ένα καλύτερο μέλλον...

Ποιον Έλληνα Αθλητή και ποια Ελληνίδα Αθλήτρια

αντίστοιχα, θεωρείς έως σήμερα, κορυφαίους όλων των

εποχών στον Ελληνικό Στίβο;

Χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς κανένα δισταγμό θα

πω: Κώστας Κεντέρης και Κατερίνα Θάνου. Για μένα κατά-

φεραν το ακατόρθωτο...

Υφίσταται στις μέρες μας πρωταθλητισμός σε υψη-

λό επίπεδο, χωρίς τη χρήση αναβολικών ουσιών; Ποια

είναι η άποψη σου για το ντόπινγκ;


Θεοδωρίδης Από ένα «αστείο»... Πρωταθλητής!!!

Δυστυχώς σε όλα τα αθλήματα, και «κρατάει χρόνια αυτή η

κολόνια», βλέπαμε και εξακολουθούμε να συναντούμε κρούσματα

ντόπινγκ.

Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να δεχθώ όμως, κάποιους, οι

οποίοι ελαφρά τη καρδία, ισοπεδώνουν και απαξιώνουν τα πάντα.

Δεν «ντοπάρονται» όλοι όσοι πρωταγωνιστούν. Δεν είναι ο μόνος

δρόμος για να γίνει κάποιος Πρωταθλητής, και να διακριθεί σε υψη-

λό επίπεδο!!! Υπάρχει και ο δύσκολος δρόμος. Αυτός της συστημα-

τικής δουλειάς και της σκληρής προπόνησης. Αυτός, της στέρησης.

Αυτός, της υπερπροσπάθειας, του ταλέντου και της πίστης, ότι «Ναι

μπορώ να τα καταφέρω, στηριζόμενος σε όλα τα παραπάνω».

Βέβαια το θέμα του «ντόπινγκ» έχει πολλές προεκτάσεις, και

χρειάζονται πολλές σελίδες για να αναλυθεί. Ίσως, δεν είμαι και ο

πλέον ειδικός.

Για να κρεμάσεις ένα μετάλλιο στο στήθος σου, μετά από τόση

προσπάθεια, τόση αγωνία, πιστέψτε με δεν ρισκάρεις να «κρεμά-

σεις» τόσο εύκολα τα όνειρα σου και την υπόληψη σου, την τιμή

σου, καταφεύγοντας στην παράνομη οδό.

Πρέπει να είσαι τουλάχιστον ανεγκέφαλος, ή να πέσεις θύμα εν

αγνοία σου, γιατί εκτός από τους πολλούς ελέγχους που σου γίνο-

νται, έχει και παρενέργειες στη ψυχική και σωματική σου υγεία.

Ο δρόμος για την κορυφή, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα

και ανέσεις. Εμπόδια του στην πορεία για τη νίκη, δεν ήταν μόνον οι

αντίπαλοι συναθλητές του, αλλά και οι συχνοί τραυματισμοί. «Από

τη στιγμή που κάθε μέρα προσπαθείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου,

οι τραυματισμοί, μικροί ή μεγάλοι, είναι αναπόσπαστο κομμάτι», μας

λέει με παράπονο ο Γιώργος.

Το 2006, ο τελευταίος του τραυματισμός στη μέση, ήταν και η

χαριστική βολή. Διαρκή μουδιάσματα στα πόδια και αφόρητοι πό-

νοι, αναγκάζουν τον Πρωταθλητή Ελλάδας, στα 34 του χρόνια, να

εγκαταλείψει την ενεργό δράση. «Δεν άντεξα άλλο. Από το 1989 με

«κυνηγούσαν» οι τραυματισμοί, και δεν έκανα πίσω.

Όμως, όλα κάποια στιγμή τελειώνουν και η υγεία προέχει. Έπρε-

πε, όσο δύσκολη και αν ήταν η απόφαση για μένα, να σταματήσω.

Είναι σημαντικό να ξέρεις πότε θα πεις αντίο. Ήθελα να φύγω με

ψηλά το κεφάλι, ήθελα να φύγω νικητής» συμπληρώνει ο Γιώργος.

Τέλη του 2006, επιστρέφει στα πάτρια εδάφη. Γυρίζει στην Κοζά-

νη για μόνιμη πλέον εγκατάσταση. Τον ρωτάμε, πως είναι η νέα του

ζωή, στη δυτικο-μακεδονική πρωτεύουσα.

«Πριν από 3 μήνες διορίστηκα στη Νομαρχία. Μου φαίνεται παρά-

ξενο, που εργάζομαι καθισμένος σε ένα γραφείο. Με πνίγει. Μέχρι τα

34 μου, είχα μάθει να τρέχω και να κινούμαι σε πολύ έντονους ρυθμούς.

Που θα πάει. Θα προσαρμοστώ. Ευτυχώς που κατηφορίζω τα απο-

γεύματα στο γήπεδο, και βρίσκω τον εαυτό μου».

«Από τη στιγμή που κάθε μέρα

προσπαθείς να ξεπεράσεις

τον εαυτό σου, οι τραυματισμοί,

μικροί ή μεγάλοι,

είναι αναπόσπαστο κομμάτι»,



Καλύτερα να «προπονείς» ή να τρέχεις; Σου έλει-

ψαν οι κούρσες;

Μου λείπουν οι κούρσες. Μου λείπουν οι μεγάλοι

αγώνες. Τα συναισθήματα, η ένταση, το πάθος, η αγω-

νία, οι ανεβασμένοι σφυγμοί, ο αγώνας. Σήμερα όμως,

επέλεξα συνειδητά να γυρίσω σελίδα.

Πλέον «τρέχω» με στόχο να προετοιμάσω τους μι-

κρούς μου ήρωες, όπως τους αποκαλώ, να ζήσουν τα

δικά τους όνειρα... Και θα είμαι πολύ ευτυχισμένος αν

τα καταφέρω.

Ονειρεύομαι τη στιγμή που θα καμαρώσω τους

αθλητές μου, ψηλά, στο βάθρο μιας μεγάλης διοργά-

νωσης. Θέλω και εγώ να νιώσω, όπως ένιωσε ο Στάθης

Ρούσος, όταν με είδε, όταν αντίκρισε ένα δικό του «δη-

μιούργημα» να ανεβαίνει στο βάθρο ενός Παγκόσμιου

Πρωταθλήματος.

Τι θα συμβούλευες σήμερα σε ένα νέο, μια νέα

που θέλουν να ασχοληθούν με το στίβο σε υψηλό επί-

πεδο;

Δουλειά, πείσμα, επιμονή, υπομονή, στέρηση, πίστη

και διαρκή προσήλωση στο στόχο. Αυτά είναι τα βασι-

κά συστατικά της επιτυχίας. Αν είναι διατεθειμένοι να τα

ακολουθήσουν, τότε βρίσκονται στο σωστό δρόμο.

Πως είναι οι υποδομές στην πόλη μας για τους

αθλητές του στίβου; Είσαι ικανοποιημένος; Αν όχι, τι

θα πρότεινες να αλλάξει; Που υστερούμε;

Οι αθλητές μου, οι «μικροί ήρωες» όπως τους φω-

νάζω, παλεύουν με αντίξοες καιρικές συνθήκες και σχε-

δόν ανύπαρκτες, ελλειμματικές εγκαταστάσεις.

Ούτε τα στοιχειώδη δεν έχουμε. Υπάρχει αίθουσα

με βάρη, που σχεδόν έχει τα ίδια όργανα και κιλά που

υπήρχαν και πριν από 20 χρόνια, όταν ξεκινούσα δειλά-

δειλά στην Κοζάνη, τα πρώτα μου βήματα, ως αθλητής.

Μας λείπει μια κλειστή αίθουσα, που να μπορούμε να

γυμναζόμαστε ανθρώπινα τις μέρες που βρέχει ή χιονί-

ζει. Επίσης, πρέπει επιτέλους, τις δύο αυτές ώρες που

έχουν προπόνηση τα τμήματα του στίβου, να πάψουν

να υπάρχουν ελεύθερα αθλούμενοι συμπολίτες μας στο

ταρτάν. Σέβομαι το μαζικό αθλητισμό και συμμερίζομαι

όλους αυτούς οι οποίοι νιώθουν την ανάγκη είτε για λό-

γους υγείας, είτε για λόγους σωματικής άσκησης και χό-

«Δεν άντεξα άλλο. Από το 1989

με «κυνηγούσαν» οι τραυματισμοί, και

δεν έκανα πίσω. Όμως, όλα κάποια

στιγμή τελειώνουν

και η υγεία προέχει. Έπρεπε, όσο

δύσκολη και αν ήταν η απόφαση

για μένα, να σταματήσω.

Είναι σημαντικό να ξέρεις πότε θα πεις αντίο.

Ήθελα να φύγω με ψηλά το κεφάλι,

ήθελα να φύγω νικητής»



μπι, να αθλούνται. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί να συμ-

βαίνει αυτό, τις ώρες τις οποίες προπονούνται οι αθλητές μας. Αφενός

μεν διότι υπάρχει κίνδυνος ατυχημάτων και τραυματισμών και αφετέρου

δε, διότι δεν γίνεται σωστή προετοιμασία. Οι αρμόδιοι πρέπει να επιλη-

φθούν του θέματος. Δεν είναι παράλογη απαίτηση. Ίσως να είμαστε και

το μοναδικό Στάδιο στο οποίο να υφίσταται αυτή η κατάσταση.Τον «Κο-

ζανίτικο άνεμο», τον άνθρωπο που έτρεξε τα 60 m, σε 6 δευτερόλεπτα

και 51 εκατοστά, μπορεί να τον συναντήσει κανείς καθημερινά (Δευτέρα-

Παρασκευή) από τις 4 έως και τις 7 το απόγευμα, και κάθε Σάββατο στις

11 το πρωί, στο Στίβο του Δημοτικού Αθλητικού Κέντρου Κοζάνης.

Εκεί, πλέον ως προπονητής του Φιλαθλητικού Συλλόγου Κλασσικού

Αθλητισμού Κοζάνης, προετοιμάζει τους αυριανούς, φερέλπιδες, Κοζανί-

τες Πρωταθλητές. Και θα τα καταφέρει! Γιατί είναι γεννημένος Πρωταθλη-

τής! Και, που ξέρετε καμιά φορά. Ως γνωστόν, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ίσως ανακαλύψει και αυτός, κάποιο ταλέντο

αύριο-μεθαύριο, το οποίο θα συμμετάσχει, έτσι για «πλάκα», σε Σχολικούς αγώνες Στίβου της περιοχής...

ΑΤΟΜΙΚΑ ΡΕΚΟΡ60 m: 6.51 (Αθήνα, 2000)

50 m: 5.71 (Θεσσαλονίκη, 1994) Πανελλήνιο ρεκόρ

100 m: 10.17 (Παρίσι, 2003)

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ1991-Θεσσαλονίκη: 1Η Θέση, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα

Εφήβων στα 100 μ.

1992-Λιλ: 1η Θέση, Ευρωπαϊκό Κύπελλο Νέων Ανοικτού Στίβου στα 100 μ.

1999-Αθήνα: 1Η Θέση, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αν-δρών στα 100 μ.

2000-Γάνδη: 2Η Θέση, Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα

Ανδρών Κλειστού Στίβου, στα 60 μ.

2000-Αγγλία, Gateshead : 2Η Θέση, Βruno Ζauli, στα 4χ100 μ.

2004-Βουδαπέστη: 3Η Θέση, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών Κλειστού Στίβου, στα 60 μ.

ΟΜΑΔΕΣΓυμναστικός σύλλογος Κοζάνης

Φιλαθλητικός σύλλογος κλασσικού αθλητισμού Κοζάνης

ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης

Πανελλήνιος γυμναστικός σύλλογος Αθηνών

ΑΕΚ Αθηνών

ΝΥΜΦΑΙΟΝΥΜΦΑΙΟΝΝΥΜΦΑΙΟΝΝ«Ολόκληρο το Νυμφαίον είναι ένα Ζωντανό Μουσείο της μακεδο-

νικής αρχιτεκτονικής, της παράδοσης, της Ιστορίας και του πολιτισμού, κεντημένο στο χέρι αρμονικά με πελεκητή πέτρα, ξύλο και σιδεριά».

Έτσι περιγράφει τον τόπο αυτό στη Βίβλο φιλοξενίας «Νυμφαί-ον» ο Νικόλαος Μέρτζος, ένας από τους ανθρώπους - ευεργέτες που συνέβαλαν στην αναγέννηση του Νυμφαίου. Μια αναγέννηση που διαδραματίστηκε τις δύο τελευταίες δεκαετίες και έσωσε τον ιστορικό αυτό τόπο από την εγκατάλειψη και την ερήμωση.

Έτσι, το Νυμφαίον είναι πλέον ένας διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός και διατηρητέος ιστορικός τόπος. Τα περισσότερα εναπο-μείναντα κτίρια του οικισμού - περίπου 200 σε αριθμό- έχουν απο-κατασταθεί πλήρως, ενώ 25 τουλάχιστον καινούρια σπίτια, ξενώνες και καταστήματα οικοδομήθηκαν εκ των θεμελίων. Όλα, όμως, ακολουθούν πιστά την παραδοσιακή, μακεδονική αρχιτεκτονική του χωριού. Η άδεια εξ άλλου οικοδομήσεως υπόκειται στην Εφο-ρία Νεωτέρων Μνημείων, με απώτερο σκοπό το Νυμφαίον να συ-μπεριληφθεί στη λίστα των προστατευόμενων από την UNESCO παραδοσιακών οικισμών.

Περιδιαβαίνοντας στα λιθόστρωτα μικρά δρομάκια, τα λεγόμενα καλντερίμια, συναντά κανείς αυθεντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία που, αναλλοίωτα στο χρόνο, μοιάζουν να παραδίδουν θαυμάσια το πιο γνήσιο μάθημα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Τα αρχοντόσπιτα θυμίζουν εποχές αλλοτινές, και ενώ όλα μοιάζουν μεταξύ τους, το καθένα είναι διαφορετικό και μοναδικό. Τα περισσότερα, όμως, ακο-λουθούν έναν συγκεκριμένο ρυθμό-τύπο αρχιτεκτονικής, ο οποίος

...περί αρχιτεκτονικής ο Λόγοςτης Δήμητρας Κύρκου

Αρχιτέκτων - Μηχανικός ΑΠΘ

ΝΥΜΦΑΙΟΝ

Περισσότερες από 20 αρκούδες άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο τα τελευταία δύο χρόνια. Σε αντίθεση με την πολιτεία που κοιμάται τον ύπνο του δίκαιου, οι αρκούδες στον Αρκτούρο ξύπνησαν από τον χειμερινό ύπνο τους. Το χωριό βρίσκει ξανά τους καλοκαιρινούς του ρυθμούς και οι «ξενιτεμένοι» επι-στρέφουν στο πρότυπο αυτό χωριό, που δεν περνά ο χρόνος από πάνω του, για ένα δροσερό καλοκαίρι.


Νυμφαίον ...περί αρχιτεκτονικής ο Λόγος

έχει επιδράσεις από τη μεγαλοαστική βαλκανική αρχιτεκτονική. Οι επιδρά-σεις αυτές είναι πρωτίστως εμφανείς σε θέματα ρυθμολογίας και διακό-σμησης, αλλά φτάνουν και στην υιοθέτηση ολόκληρων τυποποιημένων κτιριολογικών στοιχείων.

Συγκεκριμένα, τα διώροφα κατά κανόνα αρχοντόσπιτα του Νυμφαίου ανήκουν στον τύπο των νεότερων αρχοντικών με εσωτερικό σοφά. Σύμφω-να με αυτόν, ο χώρος κυκλοφορίας - σοφάς, που στην παραδοσιακή αρχιτε-κτονική αποκαλείται χαγιάτι, βρίσκεται στο εσωτερικό της σχεδόν τετράγω-νης κάτοψης του κτιρίου και παίρνει τη μορφή εσωτερικού μακρόστενου και διαμπερούς προθάλαμου. Η είσοδος βρίσκεται στη μια πλευρά του, τη στενομέτωπη, και οι υπόλοιποι χώροι - δωμάτια διατάσσονται συμμετρικά στις δυο πλευρές του διαδρόμου. Ο χώρος αυτός έχει κατά κανόνα αρκετό πλάτος, ώστε να παίζει το ρόλο του κύριου χώρου υποδοχής - της σάλας, τόσο στο ισόγειο, όσο και στον όροφο.

Η απόλυτη συμμετρία είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής των αρχοντικών στο Νυμφαίο. Δεν υπάρχει μόνο μεταξύ των επιμέρους χώρων που βρίσκονται στις δυο πλευρές του χαγιατιού σε επίπεδο κάτοψης, αλλά είναι ιδιαίτερα εμφανής η προσπάθεια να αποκα-λυφθεί η συμμετρία και εξωτερικά αυτής της διάταξης. Έτσι, η συμμετρία αξιοποιείται ως κύριο μορφολογικό στοιχείο και τονίζεται εμφατικά με την ανάλογη διαμόρφωση της πρόσοψης, με την κύρια είσοδο του κτιρίου να διαδραματίζει ρόλο βασικού άξονα συμμετρίας.

Η κύρια είσοδος διαμορφώνεται ως προεξοχή του εσωτερικού χαγια-τιού στο ισόγειο, ενώ στον όροφο η προεξοχή αυτή έχει άλλοτε τη μορφή μπαλκονιού και άλλοτε, -συνηθέστερα-, του κλειστού, προβαλλόμενου χώ-ρου με τη μορφή σαχνισιού. Πολλαπλά παράθυρα περιβάλλουν το σαχνισί επιτρέποντας στο φως να εισέλθει στο εσωτερικό του κτιρίου. Χαρακτηρι-στική είναι μάλιστα η στέγαση του σαχνισιού αυτού, η οποία διαμορφώνεται στην πρόσοψη με αετωματική απόληξη. Άλλωστε, η ανάμιξη των μορφών με στοιχεία νεοκλασικής προέλευσης είναι ιδιαίτερα γενικευμένη στην αρ-χιτεκτονική του Νυμφαίου.

Χαρακτηριστική είναι, επίσης, η χρήση της πέτρας ως βασικό δομικό υλικό. Τα χρώματα μάλιστα που χρησιμοποιήθηκαν κατά τις αποκαταστά-σεις στα εξωτερικά στοιχεία των κτιρίων, όπως στα κουφώματα, είναι χρώ-ματα γήινα, απαλά και αχνά. Αποχρώσεις που μοιάζουν να ξεπηδούν από την ιριδίζουσα πέτρα και το βρεγμένο χώμα, αλλά και χρώματα ουδέτερα που κάνουν αντίθεση με το βαθύ καφέ του ξύλου, ενώ ταυτόχρονα εναρμο-νίζονται με το αγνό λευκό του χιονιού.

Το χιόνι άλλωστε στο Νυμφαίο πέφτει γενναιόδωρα. Για το λόγο αυτό, οι στέγες των κτιρίων καλύπτονται από μεγάλα επικλινή κομμάτια λαμαρίνας, τα οποία ενώνονται συρταρωτά μεταξύ τους και όλα μαζί στηρίζονται πάνω σε έναν ξύλινο σκελετό. Έτσι με την πρώτη ηλιαχτίδα φωτός, οι τόνοι χιονιού που συσσωρεύονται στις σκεπές των κτιρίων λιώνουν και απομακρύνονται, ελαφρύνοντας αισθητά την κατασκευή. Παλαιότερα, τα πρώτα κτίσματα στον

Λεπτομέρεια πρόσοψης

Αυλόπορτα



οικισμό καλύπτονταν με ντόπιους σχιστόλιθους (χαρακτη-ριστικό παράδειγμα η εκκλησία του χωριού, που πρόσφα-τα αποκαταστάθηκε πλήρως). Όταν όμως, λίγο αργότερα οι κάτοικοι του Νυμφαίου, όντας μεγαλέμποροι, ταξίδευ-αν μεταξύ αλλού και σε Αυστρία, Ελβετία, Βόρεια Ιταλία, παραδειγματίστηκαν από τις εκεί αλπικές κατοικίες με τις μεταλλικές στέγες. Αντικατέστησαν έτσι, τις παλιές λίθινες στέγες, οι οποίες είχαν αυξημένο βάρος και ταυτόχρονα με το επιπλέον βάρος του χιονιού επιβάρυναν τον φέροντα σκελετό του κτιρίου. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου η απόληξη της λαμαρίνας στο περίγραμμα της σκεπής μοιάζει με χειροποίητη δαντέλα για λόγους καλαισθησίας.

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά της παραδοσιακής αρ-χιτεκτονικής του Νυμφαίου εντοπίζονται συνοπτικά σε έναν από τους ξενώνες που λειτουργούν στον οικισμό. Ο ξενώνας «Αθηνά», χτισμένος το 1900, αποτελεί ένα αληθινό νεβεσκιώτικο αρχοντόσπιτο (Νέβεσκα είναι προηγούμενη ονομασία του Νυμφαίου), το οποίο διατηρεί αναλλοίωτα τα αυθεντικά στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του τόπου, αλλά ταυτόχρονα και στοιχεία από τον παραδο-σιακό τρόπο ζωής και κατοίκησης των ανθρώπων του.

Η μεγάλη δίφυλλη, ξύλινη αυλόπορτα και ο ογκώδης λιθόχτιστος αυλόγυρος δεν κατάφεραν να κρύψουν την αίγλη του αρχοντόσπιτου που βρισκόταν πιο πίσω. Εκεί, μας περίμενε ο ιδιοκτήτης του ξενώνα «Αθηνά», ο κύριος Γιάννης Παπαδόπουλος, πρόθυμος όχι μόνο να μας ξενα-γήσει στα ενδότερα του, αλλά και να μας δώσει οποιαδή-ποτε πληροφορία σχετικά με τον τρόπο δόμησης, τη διακό-σμηση ή την επίπλωση των σπιτιών του Νυμφαίου.

Το συγκεκριμένο κτίριο δεν έπαψε ποτέ να κατοι-κείται και το 1999 μετατρέπεται σε ξενώνα. Μάλιστα, οι απαραίτητες επεμβάσεις που έγιναν στο κτίριο ώστε αυτό να δύναται να λειτουργήσει ως ξενώνας, ήταν ελάχιστες. Συνιστώντας ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα αρχιτεκτονικής του τόπου, μαζί με την αρτιότητα της κα-τάστασης του κτιρίου και την προσεγμένη διατήρησή του, οδήγησαν στον χαρακτηρισμό του από την Εφορεία Νεο-τέρων Μνημείων ως διατηρητέο μνημείο.

Ακολουθώντας, λοιπόν, τα πρότυπα της μεγαλοαστι-κής βαλκανικής αρχιτεκτονικής, στο διώροφο αυτό κτί-ριο διακρίνεται εξωτερικά η συμμετρία στην πρόσοψη με την προεξοχή του χαγιατιού κεντρικά, όπου βρίσκεται και η κεντρική είσοδος του. Μοναδική όμως, για τα αρχιτε-κτονικά δεδομένα του οικισμού είναι η χρήση εμφανούς

κόκκινου τούβλου στο χαγιάτι του ορόφου. Ένα βυζαντινό κατάλοιπο που μαρτυρά τα μεγάλα ταξίδια των ιδιοκτητών σε προηγούμενες εποχές. Στην υπόλοιπη εξωτερική τοι-χοποιία, η οποία δομείται με πελεκητή πέτρα, ενσωματώ-νονται ορισμένα νεοκλασικά στοιχεία, όπως η λεγόμενη «μπορντούρα» στο περίγραμμα των παραθύρων και το χαρακτηριστικό «τελείωμα» στις ακμές του κτιρίου, με μια πιο ορθοκανονική διάταξη της πέτρας. Τα στοιχεία αυτά, αν και όχι τόσο διαδεδομένα στο ίδιο το Νυμφαίο, απαντώ-νται και σε γειτονικούς οικισμούς, όπως στο Σκλήθρο.

Μπαίνοντας στον ξενώνα, νιώθει κανείς να ταξιδεύει σε μια άλλη, διαφορετική εποχή. Στη σάλα, μια μεγάλη τραπεζαρία που εξυπηρετεί τις ανάγκες του ξενώνα, το ξυ-λόγλυπτο ταβάνι, οι λιτές αλλά εκπληκτικές τοιχογραφίες, το ξύλινο δάπεδο με τα παλιά έπιπλα σε καλωσορίζουν θερμά στον χώρο. Στις επιτοίχιες ζωγραφιές, όπου επικρα-τούν τα ανθέμια μαζί με γραμμικά στοιχεία, τα χρώματα δεν είναι έντονα. Συγκεκριμένα, το βεραμάν, το γαλάζιο και το γκρι-σιέλ είναι τα συνηθέστερα για τις μεγάλες επιφά-νειες, ενώ σε πιο σκούρα χρώματα, όπως το μπορντό και το μπλέ, βάφονται οι λεπτομέρειες. Συνήθιζαν λένε, κάθε υπνοδωμάτιο να έχει και το δικό του χρώμα.

Στο ισόγειο υπάρχει κι η κουζίνα. Καινούρια, για να εξυπηρετεί τις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες του ξενώ-να, συνυπάρχει με παλαιότερα, αυθεντικά στοιχεία, όπως η σόμπα με τα ξύλα κι η εκπληκτική πιατοθήκη, κειμήλια του σπιτιού. Αγγλικές πορσελάνες, οπαλίνες, σκαλιστά φωτιστικά ειδικής παραγγελίας από τα Γιάννενα, συμπλη-ρώνουν το σύνολο.

Μια ξύλινη σκάλα μας οδηγεί στον όροφο. Ο κύριος Γιάννης μας αποκαλύπτει έναν παλιό, πτυσσόμενο μηχα-νισμό, ο οποίος ξεδίπλωνε σαν φυσαρμόνικα και σκέπαζε την σκάλα, με σκοπό να απομονωθεί ο χώρος του ισογεί-ου από εκείνον του ορόφου, κατά τις πολύ ψυχρές περιό-δους.

Στον όροφο, τα τέσσερα υπνοδωμάτια, ανά δύο εκατέ-ρωθεν του κεντρικού χαγιατιού, φιλοξενούν τους επισκέ-πτες. Στην σάλα, εντυπωσιακά χειροποίητα κιλίμια και υφαντά είναι στρωμένα στο ξύλινο πάτωμα αλλά και πάνω στα μικρά εμβόλιμα καθιστικά με τους στα-θερούς περιμετρικούς καναπέδες στο χώρο της προεξοχής του χαγιατιού. Μεγά-λα ξύλινα παράθυρα περιβάλλουν το χώρο αυτόν. Όλα τα

άποψη εσωτερικού χώρου του ξενώνα



κουφώματα των παραθύρων είναι διπλά για μεγαλύτερη μόνωση, ενώ ένα τρίτο στρώμα διαμορφώνεται εσωτερικά με τις χειροποίητες κουρτίνες. Ανάμεσα στα δύο κουφώ-ματα, σιδεριές σε οργανικά μοτίβα προστάτευαν παλαιότε-ρα τις οικογένειες από συχνές επιδρομές ληστών. Μόνο ένα παράθυρο μένει ελεύθερο από κιγκλιδώματα, ώστε οι γυναίκες του σπιτιού να τινάζουν τα στρωσίδια, μας εξιστο-ρεί ο κύριος Γιάννης.

Παλιές κορνίζες και κάδρα σκαλιστά φιλοξενούν τα πορτρέτα των μελών της οικογένειας, πάνω στους ζωγρα-φισμένους τοίχους. Οι τοίχοι του ορόφου ζωγραφίστηκαν πρόσφατα ακολουθώντας πιστά το πρωτότυπο σχέδιο του ισογείου. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο ζωγράφος από την Κλεισούρα που επιμελήθηκε τις τοιχογραφίες του ισογεί-ου, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και εκείνες του ορόφου, λόγω ηλικίας.

Στα δωμάτια, σύγχρονες ανέσεις έχουν ενσωματωθεί διακριτικά και συνυπάρχουν με τα παλιά έπιπλα. Έτσι, οι χώροι υγιεινής, απαραίτητοι σε έναν ξενώνα, διαμορφώ-θηκαν μέσα στα υπνοδωμάτια με έξυπνες λύσεις, όπως εκείνη της μουσάνδρας (ή κατά άλλους μεσάνδρα). Η

παλιά αυτή εντοιχισμένη και ευρύχωρη ντουλάπα κρύβει διακριτικά πίσω από τα φύλλα της, τα λιτά αλλά σύγχρονα είδη υγιεινής.

Οι ταμπλαδωτές ξύλινες εσωτερικές πόρτες, σεντούκια από το 1900, μια παλιά ραπτομηχανή που μετατρέπεται σε βοηθητικό τραπεζάκι, ένα παλιό μεγάλο καντήλι που τώρα χρησιμεύει ως φωτιστικό οροφής, και άλλα, μικρά και με-γάλα αντικείμενα, όλα κειμήλια του σπιτιού, προσθέτουν τη δική τους πινελιά στο δύσκολο αυτό έργο της διατήρη-σης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και του πολιτισμού στο Νυμφαίον.

Από το μεράκι του κυρίου Γιάννη, μέχρι τη θέληση και την περισσή φροντίδα των κατοίκων του Νυμφαίου, μόνι-μων και μη, έγινε δυνατή η αναγέννηση του οικισμού μέσα από τις στάχτες του. Οι ίδιοι οι άνθρωποι του Νυμφαίου, λοιπόν, συνέβαλαν δραστικά ώστε το χωριό όχι μόνο να σωθεί, να συντηρηθεί και να αποκατασταθεί, αλλά να απο-τελέσει και πρότυπο ήπιας οικιστικής ανάπτυξης ενός παραδοσιακού οικισμού που σέβεται, τόσο την πολιτιστι-κή και αρχιτεκτονική του κληρονομιά, όσο και το φυσικό περιβάλλον με τους ανθρώπους του.

Η Ελλάδα είναι πλέον αρκετά μεγάλη για να χρεοκοπήσει.Εμβάθυνση του πρώτου πυλώνα της συνθήκης του Μάαστριχτ, του πυλώνα της οικονομίας.Είναι ανάγκη να ανοίξει και πάλι η συζήτηση για την περαιτέρω ενοποίηση της Ευρώπης.Ο κρατικός μηχανισμός είναι οι άνθρωποι του δημοσίου, με την παγιωμένη νοοτροπία τους……είναι η ώρα του

ανθρώπου!!!Αλλά πρώτα πρέπει λιγάκι να ματώσουμε, δυστυχώς. Και όσο το αρνούμαστε δεν προσφέρουμε υπηρεσίες στην

κοινωνία.Ήρθε η ώρα να περάσουμε από το εθιμικό στο νομικό δίκαιο, από τον νόμο του αίματος στον νόμο της πολιτεί-

ας.Πρέπει να εκμεταλλευτούμε το συγκριτικό μας πλεονέκτημα, αφού πρώτα το προσδιορίσουμε.Το χρέος πρέπει να εξυπηρετηθεί από εσωτερικούς πόρους, από την παραγωγή νέου πλούτου.Οι επενδύσεις στο πετρέλαιο (Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη) και το φυσικό αέριο στη βόρεια Ελλάδα θα δώσουν

ώθηση στην απασχόληση σε όλη την περιοχή.Στην Ελλάδα υπάρχει ανάγκη για μια διοικητική επανάσταση!!!Το παράδειγμα της καμένης λυχνίας του αξονικού τομογράφου στην περίπτωση του υπουργού εργασίας (Λοβέρ-

δου) είναι πρόδηλο της ανάγκης διοικητικής προσέγγισης στα πράγματα. Δεν είναι δουλειά των γιατρών να ασχολού-νται με τις καμένες λυχνίες. Είναι δουλειά της διοίκησης, του logistics…

Αν εμείς δεν επιτρέπουμε με τη στάση μας στον οποιονδήποτε άρχοντα να κινηθεί ρουσφετολογικά, τότε και αυτός θα προσαρμοστεί σε έναν διαφορετικό τύπο του πολιτεύεσθαι.

Άλλοτε με τη συνενοχή μας (αν σε εμάς επιτρέπεται να κλέβουμε 10, τότε, αναλογικά, ο άρχων δικαιούται να κλέβει 100), και άλλοτε με τον επαρχιώτικο τοπικισμό μας (γιατί το νοσοκομείο να μη χτιστεί στην Κοζάνη και να χτιστεί στην Πτολεμαΐδα;).

120 με 130 κρατικά νοσοκομεία είναι πάρα πολλά.Τώρα που ο κόσμος θα επιστρέφει σε ένα ξεχαρβαλωμένο ΕΣΥ, τι θα κάνουμε;Συλλειτουργία των νοσοκομείων.Η γενιά του 50 και του 60 προκειμένου να εξασφαλίσει αυτά που η ίδια στερήθηκε, οδήγησε τα παιδιά της στη

λογική της ήσσονος προσπάθειας, του βολέματος και της εύκολης λύσης.

Όσοι αγωνιούν οφείλουν να λάβουν μέρος στη συλλογική προσπάθεια να μην συνθηκολογήσουν με την ιδέα του «ολέθρου».

Το διαχρονικό «έγκλημα» διαπράχθηκε με τις πράξεις ορισμένων εξ ημών, τις παραλείψεις άλλων εξ ημών και με την ανοχή-αποδοχή ημών των πολλών.

Ατάκτως ερριμμένα… όπως και

στην ελληνική πραγματικότητα.

(Σκέψεις πεταγμένες στο χαρτί)

Του Νίκου Ραχωβίτη

Μέλος του Δ.Σ. της Δημοτική Βιβλιοθήκης Κοζάνης Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φίλων της Βιβλιοθήκης


Ατάκτως ερριμμένα… όπως και στην ελληνική πραγματικότητα

Το πρόβλημα δεν είναι ότι καταναλώνουμε πολλά, αλλά ότι παράγουμε λιγότερα.…γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι του συστήματος δεν κά-

νουν επαναστάσεις. Η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν

έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα… και εργοστάσια καίει…Πρέπει να σχεδιάσουμε το μέλλον μας με την παραδοχή πως πιθανότατα θα περάσουμε σε έναν μακρύ κύκλο

στασιμότητας ή αρνητικής αναπτυξιακής δυναμικής (απο-ανάπτυξη). Αυτό σημαίνει ανατροπή μιας ολόκληρης νοο-τροπίας.

Ο εκρηκτικός συνδυασμός των δικών μας και των παγκόσμιων προβλημάτων (κλιματική αλλαγή, ενεργειακή κρίση, αποσταθεροποιητικές διεθνείς χρηματοοικονομικές αγορές), η μεγάλη διάρκεια που απαιτούν οι διαρθρωτικές αλλαγές και οι κοινωνικές αντιδράσεις που συνοδεύουν τέτοιες ανατροπές, δημιουργούν ένα νέο τοπίο πολιτικής.

Η απο-ανάπτυξη, σε συνδυασμό με διαρθρωτικές τομές, κάνει τα προβλήματα του πολιτικού μάνατζμεντ εξαιρετικά πολύπλοκα, ενώ απαιτεί τολμηρές πολιτικές και ένα κοινωνικό περιβάλλον που θα κατανοεί τα ζητήματα και θα διεκδικεί ενεργητικό ρόλο

Οι δικές μας επιλογές και αντιλήψεις θα καθορίσουν τι τομές θα κάνουμε, πώς θα χρησιμοποιήσουμε τους όποιους πόρους μας και αν το μέλλον μας θα είναι ευοίωνο.

Είμαστε σε θέση να εγκαταλείψουμε στερεότυπα, ιδεοληψίες, ψευδολογία, ψευδαισθήσεις, θεατρινισμούς και να εργαστούμε με αυτοπεποίθηση και με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, με στόχους και αποφασιστικότητα;

Μπορούμε να ανα-ιεραρχήσουμε πολιτικές, αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις και να προχωρήσουμε με πρακτικές που θα μας βγάλουν από το τέλμα;

Στην ιστορία μας ζήσαμε φάσεις με άλματα. Ατυχώς, στη φάση αυτή έχουμε πάλι κάνει άλμα, αλλά δεν καταλάβαμε την κατεύθυνση. Το επόμενο άλμα δεν μπορεί παρά να είναι μια ευκαιρία.

Οι ελληνικές τράπεζες κατέχουν περί τα 45 δις σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου (περίπου το 60%).Κάποιοι πιστεύουν πως οι μολότοφ είναι μέσο πολιτικής διαμαρτυρίας ακόμα και στις κοινοβουλευτικές δημοκρα-

τίες.Το όνειρο της αναγέννησης του έθνους δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συντριβή του συστήματος

διαμεσολάβησης που κτίστηκε από το 1974 και μετά. Και αυτός είναι ένας όρος απαραίτητος για την παραγωγή πλεο-νασμάτων, δηλαδή για την αναπαραγωγή της ύπαρξής μας.

Απαραίτητος ο έλεγχος πρακτικών κερδοσκοπίας από μικρά και μεγάλα συμφέροντα, ιδιαίτερα σε είδη πρώτης ανάγκης. Ανάγκη συμπίεσης των αξιών των ακινήτων και της κερδοσκοπίας στη γη, ως μέτρο μείωσης του κόστους ζωής αλλά και του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων.

Δημιουργία-ανάπτυξη δικτύων Κοινωνικής Οικονομίας, όπως η απευθείας τοπική δικτύωση παραγωγών-καταναλωτών, τοπικά δίκτυα εξωχρηματικών ανταλλαγών που θα λειτουργούν και ως συμπληρωματική δυνατότητα στήριξης και συμ-μετοχής για τους χαμένους της κρίσης.

«Δεν φταίω όμως εγώ που το τμήμα μου έχει 23 άτομα, αντί για τα τρία άτομα που βγάζουν τελικά τη δουλειά και ενδιαφέρονται». Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Η Ευρώπη είναι η τελευταία ουτοπία για την οποία πρέπει να παλέψουμε!Πολτός ιδιοτελών επιθυμιών είναι η χώρα μας…Πόσο λίγοι (ποιοτικά) είμαστε…


Ήταν Φλεβάρης του 1999 όταν η

Mossad, η ισραηλινή υπηρεσία

πληροφοριών και ίσως από τις τρεις κα-

λύτερες υπηρεσίες παγκοσμίως, «απή-

γαγε» μέσα από τα ελληνικά χέρια στο

Ναϊρόμπι, και παρέδωσε τον Κούρδο

ηγέτη του PKK στην Τουρκική κυβέρ-

νηση. Περίπου δέκα χρόνια αργότερα,

επαναλαμβάνεται μια ιστορία, που σε

άλλες εποχές και με άλλους πρωταγω-

νιστές ίσως απέβαινε μοιραία.

Η βασική αρχή που διέπει την κίνη-

ση των πολεμικών πλοίων στην ανοικτή

θάλασσα είναι ότι δεν έχουν οποιοδήπο-

τε δικαίωμα παρεμβολής στην ελεύθερη

ναυσιπλοΐα των αλλοδαπών πλοίων. Ως

γενική εξαίρεση στη γενική αυτή αρχή

θεωρείται από τη μια μεριά η άσκηση

του εθιμικού και συμβατικού δικαιώμα-

τος νόμιμης άμυνας κατά το άρθρο 51 του

Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και από

την άλλη το συμβατικά αναγνωρισμέ-

νο δικαίωμα νηοψίας, με τις ρητά (και

με συσταλτική ερμηνεία του κανόνα)

αναγνωρισμένες εξαιρέσεις που αναφέ-

ρονται στη Σύμβαση για το Δίκαιο της

Θάλασσας. Η κατά οποιονδήποτε τρόπο

παρενόχληση αλλοδαπών πλοίων από

πολεμικά πλοία στην ανοικτή θάλασσα,

εκτιμάται μόνο ότι μπορεί να δικαιο-

λογηθεί για λόγους νόμιμης άμυνας.

Ωστόσο, με δεδομένο ότι το άρθρο 51 του

Χάρτη των ΗΕ επιτρέπει την άσκηση νό-

μιμης άμυνας μόνο σε περίπτωση ένοπλης

επίθεσης, είναι αμφίβολο κατά πόσο είναι

δυνατόν να ασκείται έστω και προληπτικά

νηοψία ή οποιαδήποτε άλλη παρεμβολή

από πολεμικά πλοία στην ανοικτή θάλασ-

σα, εκτός αν το πολεμικό υποστεί επίθεση

από το αλλοδαπό πλοίο.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις επί-

κλησης του δικαιώματος νόμιμης άμυνας

για νηοψία στην ανοικτή θάλασσα ήταν οι

5.000 περίπου νηοψίες που έκαναν γαλ-

λικά πολεμικά σε αλλοδαπά πλοία κατά

τη διάρκεια του πολέμου στην Αλγερία

μεταξύ των ετών 1956-1962. Η πιο σοβα-

ρή περίπτωση νηοψίας που θα ξεκινούσε

έναν αρμαγεδδώνα ήταν εκείνη που πραγ-

ματοποίησαν οι ΗΠΑ κατά τη διάρκεια

της Κρίσης της Κούβας τον Οκτώβρη του

1962, προκειμένου να διαπιστωθεί κατά

πόσο μετέφεραν επιθετικό στρατιωτικό

υλικό. Παρόλα αυτά η νομιμότητα και των

δύο παραπάνω περιπτώσεων είναι σοβαρά

αμφισβητήσιμη.

Εκτός από το αμφισβητούμενης ισχύ-

ος δικαίωμα παρεμβολής στην ελεύθερη

ναυσιπλοΐα λόγω επίκλησης νόμιμης

άμυνας όταν δεν υπάρχει ένοπλη επίθε-

ση κατά του πλοίου, το άρθρο 110 της

Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας

καθιερώνει μια σειρά εξαιρέσεων στην

παραπάνω βασική αρχή, παρέχοντας σε

εξαιρετικές περιπτώσεις, το δικαίωμα

νηοψίας. Οι περιπτώσεις αυτές είναι οι

ακόλουθες: Πρώτον, όταν το αλλοδαπό

πλοίο επιδίδεται σε πειρατεία. Δεύτε-

ρον, όταν το αλλοδαπό πλοίο επιδίδεται

σε δουλεμπόριο. Τρίτον, όταν το αλλο-

δαπό πλοίο επιδίδεται σε παράνομες

εκπομπές (πράγμα που ρυθμίζεται και

με το κατά πόσο το κράτος της σημαί-

ας του πολεμικού έχει την εξαιρετική

δικαιοδοσία που αφορά ποινικά αδική-

ματα). Τέταρτον, όταν το πλοίο δεν έχει

εθνικότητα και τέλος όταν το αλλοδαπό

πλοίο είτε δεν έχει σημαία, είτε αρνείται

να την αναρτήσει. Στις παραπάνω πε-

ριοριστικές περιπτώσεις, το πολεμικό

πλοίο μπορεί να προβεί σε εξακρίβωση

του δικαιώματος του πλοίου να φέρει τη

σημαία του. Η εξακρίβωση γίνεται αρ-

χικά με την αποστολή μιας λέμβου και

στη συνέχεια με επιβίβαση μελών του

πληρώματος του πολεμικού στο ύποπτο

πλοίο. Εάν μετά τον έλεγχο των εγγρά-

φων η υπόνοια εξακολουθεί να υπάρχει

το πολεμικό πλοίο μπορεί να προβεί σε

περεταίρω έρευνα η οποία θα πρέπει να

γίνει διακριτικά. Εάν η έρευνα αποδείξει

πράγματι ότι το αλλοδαπό πλοίο έχει επι-

δοθεί σε μία από τις πράξεις που απαριθ-

μούνται παραπάνω, τότε η δικαιοδοσία του

πολεμικού πλοίου εξαρτάται από το συγκε-

κριμένο αδίκημα! Για παράδειγμα, εάν το

υφιστάμενο τη νηοψία πλοίο αποδειχθεί

ότι είναι πειρατικό τότε μπορεί να συλλη-

φθεί (στην περίπτωση αυτή υπάρχει και

το δικαίωμα συνεχούς καταδίωξης). Εάν

όμως οι υπόνοιες αποδειχθούν αβάσιμες

και υπό την προϋπόθεση ότι το πλοίο δεν

έχει διαπράξει κάτι που να δικαιολογεί τις

υπόνοιες αυτές, τότε θα αποζημιωθεί για

κάθε ζημιά που υπέστη.

Από την «Επιχείρηση

Επαγρύπνηση» στην επιχείρηση

«Στόλος της Ειρήνης».

του Γιάννη Τζιουρά,Διεθνολόγος - Πολιτικός Επιστήμων,

Υπ. Διδάκτωρ Διεθνούς Δικαίου, Νομική ΑΠΘ


Γιάννης Τζιουράς

ΟΒΕΛΙΣΤΗΡΙΟ - ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑΚοίλα Κοζάνης - Τηλ.: 24610 45610

Είναι προφανές ότι το Ισραήλ έδρασε

κατά παράβαση του δικαίου της θάλασσας.

Όπως είναι προφανές ότι τα πλοία που

μετέφεραν υλικό ανθρωπιστικού χαρα-

κτήρα στη Γάζα δεν επιδόθηκαν σε κάποια

πράξη από εκείνες που δικαιολογούν την

πραγματοποίηση νηοψίας. Το Συμβούλιο

Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών συ-

γκλήθηκε και καταδίκασε την πράξη αυτή

επισημαίνοντας στο Ισραήλ να σεβαστεί τις

αποφάσεις 1850 και 1860 σχετικά με την

περίπτωση ανθρωπιστικής βοήθειας στη

Γάζα. Στο σημείο αυτό η ιστορία τελειώνει

με την αντίδραση της Άγκυρας για τους νε-

κρούς Τούρκους πολίτες. Νομικά η Τουρ-

κία έχει κάθε δικαίωμα να προσφύγει στο

Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ζητώντας

αποζημίωση. Η προσφυγή βέβαια θα γίνει

με την επίκληση παράβασης ενός συμβα-

τικού κανόνα εκ μέρους του Ισραήλ, ενός

συμβατικού κανόνα τον οποίο η Τουρκία

δεν έχει αποδεχθεί μιας και δεν είναι μέρος

της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας.

Παρόλα αυτά η αρμοδιότητα του Δικαστη-

ρίου καθώς και η επίκληση αποτελούν

κλασσική περίπτωση επίλυσης διαφορών

και είναι εξαιρετικά πιθανό η Τουρκία εάν

και εφόσον προσφύγει να δικαιωθεί.

Κάπου εδώ όμως τελειώνει το διεθνές

δίκαιο και αρχίζουν οι διεθνείς σχέσεις.

Οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες εκτός

του ότι γνωρίζουν τέλεια το διεθνές δίκαιο

(αν και πάντα υπάρχουν περιπτώσεις πα-

ρερμηνείας και λαθών) είναι πιθανόν να

γνώριζαν κάτι για κάποιους επιβάτες και

όχι για το υλικό της νηοπομπής.

Μετά το γεγονός που παρατηρήθηκε

στην πρόσφατη στρατιωτική επιχείρηση

στη Γάζα, όπου μέλη της Χαμάς χρησιμο-

ποίησαν θύλακες ασφαλείας (safe zones)

για να κρυφτούν, καθώς και τον επακόλου-

θο βομβαρδισμό ενός σχολείου (κατάφω-

ρη παραβίαση κανόνων του Δικαίου των

Ενόπλων Συρράξεων) σε μια τέτοια ζώνη

από το Ισραήλ (μιας και υπήρχαν υποψίες

για μέλη της Χαμάς), το Ισραήλ δείχνει να

κινείται εν γνώσει του έκνομα προκειμέ-

νου να συλλάβει με κάθε κόστος μέλη της

Χαμάς.

Ένα δεύτερο πρόβλημα που αποτελεί

και το επιστέγασμα των προηγουμένων εί-

ναι ο γεωπολιτικός αγώνας στον οποίο επι-

δίδονται οι δυνάμεις της ευρύτερης περιο-

χής της Μέσης Ανατολής προκειμένου να

καθιερώσουν την κυριαρχία τους. Ωστόσο

δεν είναι ξεκάθαρο ακόμη αν ο μουσουλ-

μανικός κόσμος είναι πολωμένος έναντι

του Ισραήλ ή αν αυτό είναι μια συγκυρία

της στιγμής. Σε κάθε περίπτωση το παιχνί-

δι αυτό μας εμπλέκει άμεσα. Το ζήτημα εί-

ναι αν στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο

η ελληνική εξωτερική πολιτική μπορεί να

εκμεταλλευτεί τις συγκυρίες.

Το πρωινό στο Διδυμότειχο έχει κάτι από ανατολή. Και δεν είναι μόνο ο ήλιος που ανατέλλει. Η φωνή του μουεζίνη

ακούγεται στο μιναρέ ζητώντας το έλεος του Αλλάχ. Βρίσκομαι στα όρια της ελληνικής επικράτειας. Καθώς το αυ-

τοκίνητο κατευθύνεται προς τον κόμβο της Εγνατίας οδού εναλλάσσω σταθμούς στο ραδιόφωνο από το ράδιο «Με-

θόριος» μέχρι τούρκικους αμανέδες στο γνωστό ρυθμό του «ντιρινταχτα». Ο Έβρος είναι φουσκωμένος από νερά

και ΡΕΟ με φαντάρους κάνουν τις καθημερινές τους διαδρομές. Στον κόμβο της Εγνατίας οδού αρχίζει το ταξίδι των

680 χλμ στο βόρειο τόξο της χώρας. Ο δρόμος αυτός «έσχισε» βουνά, παρέκαμψε πόλεις και χωριά, και αποκάλυψε

νέες περιοχές του ελληνικού τοπίου. Η Αλεξανδρούπολη στο βάθος στέκει με τον φάρο της αγέρωχη ανενίζοντας το

θρακικό πέλαγος και η Σαμοθράκη μόλις που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα. Είμαι σίγουρος ότι η ταβέρνα «Γριά Βάθρα»

θα είναι πάντα στα Θερμά. Στην ευθεία της Κομοτηνής μου έρχονται μυρωδιές από σουτζούκ-λουκούμ, και η γειτονική

Ξάνθη σου υπενθυμίζει ότι η παλιά της πόλη σε περιμένει να τη διαβείς. Ο Νέστος μέσα στο πράσινο τοπίο είναι το

όριο με την ανατολική Μακεδονία.

Το περίγραμμα του όγκου αριστερά μου στο βάθος είναι η Θάσος. Ιδανικός τόπος οικογενειακών διακοπών.

Βλέπω την Καβάλα από ψηλά και το μάτι μου παίζει με τον χρόνο, αφού εντοπίζω δίπλα στα ψαροκάικα της παράλιας

να περπατούν η Μελίνα με τον Ουστίνοφ σκηνή από το «Τοπκαπι» του 60. Το θέρετρο του Στρυμονικού κόλπου

η Ασπροβάλτα είναι απλωμένη με δεκάδες εξοχικά δίπλα της. Η λίμνες Μικρή και Μεγάλη Βόλβη δίνουν ξεχωριστό

υδάτινο στίγμα. Η ανηφόρα στο Δερβένι σηματοδοτεί οπτικά ότι μπροστά μου θα δω να ξαπλώνει σε μια τεραστία

έκταση η νύμφη του Θερμαϊκού η Θεσσαλονίκη. Περιζήτητη νύφη με ένα νυφικό που έχει ξεφτίσει από το χρόνο, από

τότε που ο βασιλιάς Κάσσανδρος της το φόρεσε. Επίδοξοι μόδιστροι προσπαθούν να της φτιάξουν καινούριο και αυτή

υπομονετικά περιμένει. Ξέρει από υπομονή. 2325 χρόνια δεν είναι και λίγα. Είναι όμως όμορφη και μου κλείνει πονηρά

το μάτι, της το κλείνω και εγώ, υποσχόμενος στην επιστροφή να κουρνιάσω στον «κόλπο» της.

Μετά τα διόδια των Μαλάγρων κάνοντας δεξιά φαίνεται ο ορεινός όγκος του Βερμίου. Είναι η πύλη για τη δυτική

Μακεδονία. Έχω ζωντανές τις εικόνες από τη Ζωοδόχο Πηγή με τη στάση για σουβλάκια νερό και αλλά. Ο δρόμος

αυτός αποτελεί πλέον οδικό παρελθόν και δεν είναι ο μόνος. Πολλά πρωινά οι παλιοί δρόμοι μας περνούσαν μέσα

από χώρια ή καντίνες, μαγαζιά μοναχικά κ’ έπαιρνες ένα ζεστό καφέ και κάτι να φας. Στην ταινία «Το Σκιάχτρο» του

σκηνοθέτη Σατζμπεργ ένα road movie με τον Al Patsino και τον Jean Hackman, οι δυο τύποι περιπλανώνται για τον

προορισμό τους και δείχνουν μια ιδιαίτερη χαρά μπαίνοντας για ένα ζεστό ρόφημα σε μαγαζιά στο πουθενά της αμε-

ρικανικής επαρχίας. Τα συνεχόμενα τούνελ δημιουργούν ένα ηδονικό έμπα-έβγα και το τοπίο είναι χάρμα οφθαλμών.

Είμαι πλέον στο νόμο Κοζάνης, το βιομηχανικό Detroit της Ελλάδας. Τα φουγάρα των εργοστάσιων δεξιά και τα

αλλά στο βάθος του ορίζοντα ξεβράζουν καπνό από τα σωθικά τους. Μια παράξενη και γλυκόπικρη γεύση μου αφήνει

αυτή η εικόνα. Στα Γρεβενά η ψηλή γέφυρα που περνάει δίπλα από αυτά, αποτελεί σήμα κατατεθέν και δείχνει το τέλος

της οδικής απομόνωσής τους.

Γράµµατα από το δρόµο...ΕΓΝΑΤΙΑ Ο∆ΟΣ

Του Αχιλλέα Πάσχου[email protected]


Γράμματα από το δρόμο... Εγνατία Οδός

Μπαίνω στη Βόλια Κάλαντα τον εθνικό δρυμό. Η μεγάλη ευθεία του δρόμου θυμίζει κάτι από τον θρυλικό Root

66 της αμερικανικής ενδοχώρας. Αντί για κάκτους βλέπω την παρθένα βλάστηση της ηπειρωτικής Ελλάδας και αντί για

κογιότ και σαύρες της στέπας έχω το νου μου μη συναντήσω καμία αρκούδα πανικόβλητη μέσα στο δρόμο ακολου-

θώντας το ένστικτο της να περάσει απέναντι, όπως με προειδοποιούν οι φωτεινές πινακίδες.

Εναλλάσσω πολλά τούνελ θαυμάζοντας τη φύση και μετά από το μεγαλύτερο 4,700 μέτρα τα Ιωάννινα δεξιά μου.

Το νησάκι δεσπόζει στην Παμβώτιδα και τα βράδια φαντάζομαι στα στενά του οικισμού του οι μορφή της κυρά Φρο-

σίνης πλανάται αιώνια ρωτώντας το γιατί. Ποδοσφαιρική θλίψη έχει σκεπάσει την πόλη, ο «Αγιαξ της Ηπείρου» του

χρόνου θα παίζει στη Β΄ Εθνική. Στο τούνελ της Δωδώνης 3,200 μέτρα θέτω υπαρξιακά ερωτήματα. Η μεγάλη στροφή

του δρόμου έξω από την Παραμυθιά και μετά το τελευταίο ορεινό σύμπλεγμα μπροστά μου το Ιόνιο πέλαγος.

Ο ήλιος χαρίζει στα νερά του μοναδικά χρώματα και πλοία πάνε και έρχονται για Ιταλία και Κέρκυρα.

Είναι σούρουπο και η μέρα πάει να φύγει. Είμαι στο νέο λιμάνι της Ηγουμενίτσας και σβήνοντας την μηχανή του

αυτοκινήτου μένω ακίνητος να κοιτάω τη δύση. Είναι όλα πολύ ήρεμα και δεν ξέρω πόση ώρα είμαι έτσι. Έχει βραδιάσει

και τα Φώτα της Εγνατίας οδού έχουν ανάψει. Γυρίζω και τα κοιτάω. Είναι το τέλος ή η αρχή του δρόμου; Δεν μπορώ

να απαντήσω. Δεν έχει νόημα να απαντήσω. Γιατί αυτό που μένει τελικά είναι η διαδρομή...

Στην υγειά του κορόιδουΣύμφωνα με στοιχεία παλαιότερης έρευνας στο

απλό ερώτημα «που νοιώθει πιο κοντά ο πολίτης»,

το 40% απαντά στη γειτονιά που μεγάλωσε, το 30% στην

πόλη που μεγάλωσε και από 10% στην περιφέρεια και στο

νομό. Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι οι πολίτες πιστεύουν ότι

η πορεία της τοπικής ανάπτυξης και της οικονομίας είναι

πολλές φορές ασύμβατη με την πορεία της περιφερεια-

κής ανάπτυξης και δεν παρακολουθεί αυτό που γίνεται

κεντρικά. Θεωρούμε ότι πρόκειται δηλαδή για διαδρομές

παράλληλες που δεν τέμνονται μεταξύ τους.

Ελάχιστοι σε αυτή τη χώρα σέβονται το δημόσιο χρή-

μα. Καθημερινά πληθαίνουν οι περιπτώσεις κακοδιαχείρι-

σης, αδιαφάνειας και κατασπατάλησης του δημοσίου χρή-

ματος που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε εθνικό

και σε τοπικό επίπεδο.

Για μια ακόμη φορά πριν μερικές ημέρες ο γενικός

επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης Λέανδρος Ρακιτζής μί-

λησε με αφορμή την ετήσια έκθεσή του για κραυγαλέες

περιπτώσεις κακοδιοίκησης και μεγάλα φαγοπότια, κατά

τα οποία αιρετοί και δημόσιοι λειτουργοί διασπάθισαν δη-

μόσιο χρήμα και αύξησαν κατά πολύ τους προσωπικούς

τους λογαριασμούς.

Υπόθεση 1η: Ο γενικός γραμματέας της Περιφέρει-

ας Δυτ. Μακεδονίας Γ. Κίρκος σε μια κίνηση που αναμενό-

ταν εδώ και καιρό, δημοσιοποίησε τα πορίσματα των ΕΔΕ

για μια σειρά υποθέσεων κακοδιαχείρισης στην περιφέ-

ρεια Δυτικής Μακεδονίας, τα οποία προκαλούν ευλόγως

τεράστια ερωτηματικά σε σχέση με τον τρόπο που γίνεται

η διάθεση και η διαχείριση του δημόσιου χρήματος.

Ούτε λίγο- ούτε πολύ αυτό που μάθαμε είναι ότι χι-

λιάδες ευρώ δόθηκαν σε εταιρείες χωρίς τα απαιτούμενα

παραστατικά και παραδοτέα, ενώ κάποιοι δημόσιοι λει-

τουργοί βρέθηκαν να έχουν καταθέσεις της τάξεως των

2,5 εκ. ευρώ, εις βάρος φυσικά των φορολογούμενων

και όσων έχουν μάθει να κάνουν τις δουλειές τους μόνο

πάνω στο τραπέζι.

Η υπόθεση προκαλεί οργή και αγανάκτηση, ενώ ζητή-

ματα εγείρονται όχι μόνο για τον πολιτικό προϊστάμενο, ο

οποίος έδινε τις εντολές και μεθόδευε την υλοποίηση των

συμβάσεων, αλλά και για όλο το πλέγμα των υπηρεσιακών

παραγόντων, οι οποίοι αν και γνώριζαν, σιωπούσαν.

Υπόθεση 2η: Αγρογή Όλο και κάτι είχε ακουστεί προεκλογικά για τις προ-

σλήψεις στην περιβόητη Αγρογή, αλλά δεν ίδρωσε τότε

και πολύ το αυτί μας, συνηθισμένοι χρόνια τώρα σε σκαν-

δαλώδη προεκλογικά βολέματα.

Της Ιωάννας Κωσταρέλλα✳




Τώρα, όμως, που ο κόμπος έφτασε στο χτένι και βγή-

καν όλα στη φόρα, έμελλε η υπόθεση Αγρογή να φτάσει

στην κορυφή της θεματολογίας των δελτίων ειδήσεων,

ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου. Τίποτε από τα όσα ει-

πώθηκαν δεν είναι καινούργιο. Ούτε οι προσλήψεις των

υπουργικών θυγατέρων, ούτε η μη τήρηση των τυπικών

διαδικασιών. Όσοι έχουν μια μικρή έστω σχέση με προ-

κηρύξεις που δεν διεξάγονται απευθείας από το ΑΣΕΠ,

γνωρίζουν καλά πως έχουν τα πράγματα.

Και δεν θα είχα επιλέξει καν να αναφερθώ στο θέμα,

αν δεν με είχε σοκάρει η αφοπλιστική ειλικρίνεια του γυ-

μναστή-εισαγωγέα καφέ, ο οποίος ανέλαβε στην Αγρογή

τη θέση του προϊσταμένου της επικοινωνίας (!), έχοντας

«κολλήσει ένσημα» ως συνεργάτης υπουργού. Στην ερώ-

τηση για το ποια ήταν τα τυπικά του προσόντα για τη θέση

αυτή, απάντησε «δεν μπορεί κάποιος που έχει εμπειρία

στο θέμα να αναλάβει μια τέτοια θέση;». Μα φυσικά,

ποιος ο λόγος να τρέχουν οι άλλοι να παίρνουν πτυχία

και εξειδικεύσεις.

Οι δύο παραπάνω υποθέσεις συνδέονται απόλυτα με-

ταξύ τους, καθώς αντανακλούν τη νοοτροπία και τις πρα-

κτικές της ελληνικής δημόσιας διοίκησης σε κάθε επίπεδο.

Από τοπικό σε εθνικό επίπεδο και από γενικό διευθυντή

σε προϊστάμενο τμήματος η mentalite που λένε και οι

ξενόγλωσσοι δεν αλλάζει. Μικρή προσπάθεια, μηδενική

ανάληψη ευθυνών και μεγάλη συμμετοχή στις απολαβές,

όταν και όπου αυτές υπάρχουν. Όπως το είπαμε, στην

Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις και με το απαραίτητο κομμα-

τικό…σπρώξιμο δεν χρειάζονται τυπικά προσόντα, παρά

μόνο θράσος.

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τι έγινε, αλλά τι μπορεί να

αλλάξει από ‘δω και πέρα, καθώς κάθε κρίση εκτός από

απειλή είναι και μια ευκαιρία για να διορθωθούν ή να «χτι-

στούν» από την αρχή δομές και σχέσεις.

Παραδείγματος χάρη πρόσωπα που υπηρετούν την

αυτοδιοίκηση ή έχουν θέσεις ευθύνης στη δημόσια διοί-

κηση μπορούν να δώσουν το παράδειγμα, δημοσιοποιώ-

ντας το δικό τους «πόθεν έσχες», ώστε να είναι ξεκάθαρο

πως ξεκίνησαν και που έφτασαν. Επίσης, επειδή το νόμιμο

δεν είναι πάντοτε και ηθικό, παρά τις υπουργικές διαβε-

βαιώσεις περί του αντιθέτου, ας προσπαθούν όσοι έχουν

το προβάδισμα λόγω ισχύος και εξουσίας δικής τους ή

εξ αντανακλάσεως να μην καταχρώνται την υπομονή των

υπολοίπων, ξεπερνώντας κάθε όριο ανοχής, αλλά και τε-

λικώς αξιοπρέπειας.

Αφού φτάσαμε ως εδώ, τουλάχιστον ας πάρουμε μα-

θήματα από τα παθήματα προσωπικά και συλλογικά.

✳Η Ιωάννα Κωσταρέλλα είναι δημοσιογράφος- επι-

κοινωνιολόγος, επιστημονική συνεργάτιδα του Τμήματος

Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας του ΤΕΙ Δυτικής Μα-

κεδονίας.

...χιλιάδες ευρώ δόθηκαν σε εταιρείες

χωρίς τα απαιτούμενα παραστατικά

και παραδοτέα,

ενώ κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί

βρέθηκαν να έχουν καταθέσεις

της τάξεως των 2,5 εκ. ευρώ,

εις βάρος φυσικά

των φορολογούμενων...


Documents

Omikron Magazine No22