SEMINARSKI RAD

Profesor: Student:

SADRŽAJ:

1. UVOD......................................................................................................1

2. HIRURŠKA OBOLJENJA VRATA...........................................................2

2.1. HIRURŠKA OBOLJENJA ŠTITASTE ŽLIJEZDE..............................2

2.1.1. Difuzna toksična struma..............................................................2

2.1.2. TOKSIČNI ADENOM..................................................................2

2.1.3. HIPOTIROIDIZAM.......................................................................3

2.1.4. TIROIDITIS.................................................................................3

2.1.5. POLINODOZNA STRUMA ( NETOKSIČNA STRUMA ).............3

2.1.6. TUMORI ŠTITASTE ŽLIJEZDE..................................................4

3. VRATNO REBRO....................................................................................5

4. BOLESTI JEDNJAKA..............................................................................6

4.1. REFLUKSNA BOLEST.....................................................................6

4.1.1. SIMPTOMI..................................................................................6

4.1.2. UZROCI......................................................................................7

4.1.3. DIJAGNOZA...............................................................................7

4.1.4. LEČENJE GERB-A.....................................................................8

4.2. BARRETT-OV JEDNJAK..................................................................8

4.3. UZROCI............................................................................................9

4.4. SIMPTOMI........................................................................................9

4.5. DIJAGNOZA.....................................................................................9

4.6. DIVERTIKULI JEDNJAKA..............................................................10

4.7. TUMOR JEDNJAKA.......................................................................12

4.7.1. LIJEČENJE...............................................................................12

4.7.2. PREVENCIJA............................................................................13

4.7.3. KOMPLIKACIJE........................................................................13

5. LITERATURA........................................................................................14

1. UVOD

Anatomija vrata

Vrat se opisuje kao posebna anatomska cjelina. U vratu se nalaze vitalne

anatomske strukture kao što je vratni dio kičmenog stuba sa kičmenom moždinom,

magistralna cirkulacija mozga sa karotidnim arterijama i jugularnim venama, ždrijelo,

dušnik, jednjak, štitasta žlijezda te vitalni nervi kao što je n.vagus, n.glosopharingeus

i n. laringeus. Osim toga u vrau se nalaze brojni mišići, nervi i bogat splet  limfnih

sudova sa oko 200 limfnih žlijezda. Sve ove strukture se nalaze na relativno malom

prostoru i u bliskom su anatomskom kontaktu, pa se smatra da je za uspješno

hirurko liječenje ove regije neophodno dobro poznavanje delikatnih topografskih

odnosa.

Слика 1. Struma

1

2. HIRURŠKA OBOLJENJA VRATA

2.1. HIRURŠKA OBOLJENJA ŠTITASTE ŽLIJEZDE

Štitasta žlijezda je najveći izolovani endokrini organ, i svoju funkciju ispoljava

djelovanjem tiroidnih hormona. Tiroidni hormoni utiču na metabolizam svih ćelija i

tkiva u organizmu. Stoga sva oboljenja štitaste žlijezde mogu biti praćena

povećanim, smanjenim ili normanlnim nivoom tiroidnih hormina u krvi.

Hiperfunkcionalna oboljenja su predstavljena sa tri klinička entiteta i to

difuznom toksičnom strumom, toksičnim adenomom i polinodoznom toksičnom

strumom.

2.1.1. Difuzna toksična struma

Ovo je najčešće hiperfunkcionalno oboljenje štitaste žlijezde koje se javlja u

mlađoj životnoj dobi. U kliničkoj slici dominiraju znaci povećanog metabolizma

(tireotoksikoza), a manifestuje se znojenjem, gubitkom težine, tahikardijom i

egzoftalmusom. U kasnijoj fazi bolesti dolazi do difuznog uvećanja cijele štitnajče što

se naziva difuzna struma. Ovo oboljenje spada u grupu hipertireoza, a etiološki se

radi o autoimunom procesu i stvaranju antitijela koja stimulišu rad žlijezde.

Слика 2. Difuzna toksična struma.

2.1.2. TOKSIČNI ADENOM

Toksični adenom predstavlja autonomni čvor u štitnjači koji pojačano luči

hormone i dovori do supresije ostalog tiroidnog tkiva. Manifestuje se kao mek,

bezbolan čvor u štitnjači, uz povećan ili normalan nivo hormona u krvi a scintigrafski

2

se detektuje kao vruć čvor u štitnjači. Liječenje je hirurško uz odstranjvanje oboljelog

dijela štitnjače i očuvanje druge strane koja je zdrava.

Polinodozna toksična struma je oboljenje kod kojeg dolazi do povećanja

štitnjače u cjelini sa više čvorova koji pojačano luče hormone. Liječenje je takođe

hirurško sa odstranjivanjem žlijezde u cjelini.

2.1.3. HIPOTIROIDIZAM.

Smanjena funkcija štitaste žlijezde se definiše kao hipotiroidizam. Može biti

urođeni i stečeni. Urođeni se javlja tokom fetalnog razvoja i nakon rođenja nastaje

klinička slika tzv. kretenizma( retardacija fizičkog i mentalnog rasta).

Hipotiroidizam kod odraslih nastaje kao rezultat razarajućeg dejstva

hroničnog tiroiditisa, ili jatrogeno, davanjem određenih ljekova koji smanjuju rad

žlijezde, te nakon operacija ukoliko se tabletama ne nadoknađuju hormoni.

U kliničkoj slici dominiraju zamor, otoci na nogama, dobijanje tjelesne težine

i obstipacija. U težim formama nastaje miksedem- otok lica, gubitak kose, koža je

suva, javlja se bradikardija i hipotenzija.

Dijagnoza se postavlja na osnovu niskog nivoa hormona u krvi.

Liječenje podrazumijeva nadoknadu hormona putem administracije ljekova.

Kod djece je potrebno liječenje sprovesti odmah radi sprečavanja zastoja u rastu.

2.1.4. TIROIDITIS.

Zapaljenje štitaste žlijezde je najčešće autoimunog karaktera. U prvoj fazi

ovog hroničnog oboljenja javlja se hipertireoza da bi nakon više godina prešlo u

hipotireozu. Hirurški se liječi kada dođe do povećanja žlijezde u cjelini sa pojavom

kompresivnih smetnji ( pritisak na dušnik ili jednjak). Gnojna zapaljenja su rijetka, i

liječe se incizijom i evakuacijom gnoja.

2.1.5. POLINODOZNA STRUMA ( NETOKSIČNA STRUMA )

Ovo je najčešće oboljenje štitnjače i naročito je prisutno u endemskim

područjima, pa i u našoj zemlji. Endemska područja strume su regioni Mediterana,

Alpa, Anda i Himalaja gdje je zemljište siromašno jodom. To je bio razlog uvođenja

jodiranja kuhinjske soli u svim zemljama.

3

Слика 3. Polinodozna struma

Obična netoksična struma predstavlja uvećanje štitaste žlijezde sa

očuvanom funkcijom, to jest bez hormonskog poremećaja, bez pojave tumora ili

zapaljenja. Obično se u žlijezdi svaraju čvorovi koji vremenom pokazuju tendenciju

rasta, degeneracije i cističnih promjena.

Dijagnoza se postavlja kliničkim pregledom, ultrazvučnim pregledom i

hormonskim pretragama.

2.1.6. TUMORI ŠTITASTE ŽLIJEZDE.

Tumori štitaste žlijezde su najčešće porijeklom od folikularne ćelije. Mogu biti

benigni i maligni. Najčešće se javljaju benigni tumori, dok su maligni rijetki.

Benigni tumori se klinički manifestuju u vidu pojave solitarnog nodusa u

štitnjači, i pripadaju adenomima

Maligni tumori štitnjače nastaju dejstvom jonizujućeg zračenja. Havarije

nuklearnih elektrana i česta upotreba jonizujućeg zračenja u dijagnostičke ili

terapijske svrhe su faktor rizika za nastanak karcinoma.

Klinički se maligni tumor manifestuje kao sporo rastući, bezbolan, tvrd čvor u

štitnjači. Promuklost obično predstavlja kasni simptom bolesti, kada dolazi do

maligne infiltracije laringealnog nerva.

4

Слика 4. Karcinom štitaste žlijezde.

3. VRATNO REBRO

Urođeno oboljenje gdje se javlja rebro iznad normalnog prvog rebra. Može

se javiti jednostrano ili obostrano. Usled pritiska na arteriju subklaviju može dovesti

do poremećaja protoka sa formiranjem tromba i posledičnom ishemijom. Kod pritiska

na venu subklaviju dolazi do otoka ruke.

Ako su pritisnuti nervi dolazi do trnjenja u ruci i slabosti. Dijagnoza se

postavlja radiografijom vratne kičme, neurološkim pregledom i angiografijom.

Liječenje je operativno sa odstranjenjem prekobrojnog rebra.

Urođene ciste i fisule vrata su embrionalni zaostaci škržnih lukova, koji se

normalno povlače tokom embrionalnog razvoja. Ukoliko se spontano ne zatvore, ovi

prostori stvaraju ciste ispunjene tečnošću. Kod pojave infekcije cista se pretvara u

gnojnu kolekciju koja rupturira kroz kožu spolja i tada nastaje spontana fistula vrata.

Oboljenje se liječi hirurški sa odstranjenjem ciste i kanala u cjelini.

5

4. BOLESTI JEDNJAKA

4.1. REFLUKSNA BOLEST

Gastroezofagealna refluksna bolest je oboljenje digestivnog sistema koje je

uzrokovano vraćanjem želudačnog sadržaja u jednjak. Riječ gastroezofagealni

odnosi se na želudac i jednjak, dok riječ refluks znači vraćanje. Gastroezofagealni

refluks je vraćanje želudačnog sadržaja, ili hrane i tečnosti u jednjak. Moderna

definicija GERB-a. Stanje koje nastaje kada refluks želudačnog sadržaja uzrokuje

zabrinjavajuće simptome ili komplikacije.

Gastroezofagealna refluksna bolest praćena gorušicom, osećajem vraćanja

kiseline i želudačnog sadržaja, kašljem, problemima sa disanjem, i pojavom astme

prisutna je u oko 20% do 30% stanovništva u Europi i Severnoj Americi. Osim što je

GERB povezan sa smanjenjem kvaliteta života i produktivnosti, bolesnici sa

dugogodišnjim osećajem kiseline imaju i znčajano povećan rizik od razvoja ozbiljinih

kompliakcija u vidu suženja ili tumora jednjaka.

4.1.1. SIMPTOMI

Gorušicapredstavlja najčešći simptom GERB-a. Opisujemo je kao osećaj

pečenja iza grudne kosti i u sredogruđu koji se nekad osjeća i u grlu. Može trajati

satima i obično se pogoršava nakon obroka. Saginjanje ili ležanje na ravnom takođe

mogu isprovocirati pojavu ili pogoršati osećaj gorušice.

Regurgitacijaje pojava nevoljnog vraćanja želudačnog sadržaja u jednjak i

ždrelo. Posebno je neprijatna forma regurgitacije kiseline u noćnim časovima dok

osoba spava. Regurgitacija je najčešće prisutna kod bolesnika koji imaju veću

želudačnu kilu.

Otežano gutanjeu sklopu GERB-a najčešće nastaje zbog zapaljenskog

oštećenja jednjaka kiselinom, i posledičnim sužavanjem njegovog lumena, odnosno

poremećajem normalne peristaltičke funkcije jednjaka.

Suv kašalj, promuklost i astmatakođe su često isprovocirani GERB-om. Kod

pojave ovih simptoma neophodno je konsultovati specijalizovanog Ljekara, da bi se

utvrdilo tačno poreklo ovih simptoma.

Jak retrosternalni bol može biti isprovociran refluksom kiseline u jednjak.

Ovakav bol podseća na bol kod angine pectoris i infarkta miokarda.

6

4.1.2. UZROCI

GERB tipično nastaje kada želudačni sadržaj vraća u jednjak i dovodi do

pojave simptoma ili komplikacija. Donji ezofagealni sfinker je mišić koji je lokalizovan

na prelazu jednjaka u želudac koji ima ulogu da se opušta dabi dozvolio nesmetan

prolaz hrane iz jednjaka u želudac, teda se potom kontrahuje da ne dozvoli vraćanje

želudačnog sadržaja. Kada je funkcija ovog mišića poremećena dolazi do

nekontrolisanog vraćanja želudačnog sadržaja u jednjak, i nastanka simptoma.

Neki od sledećih faktora mogu uticati na pojavu simptoma GERB-a:

Prejedanje

Konzumiranje određene vrste hrane (citrusno voće, čokolada, masna i

prezačinjena hrana)

Naprezanje

Kofein

Alkohol

Pušenje

Upotreba nesteroidnih antiinflamatornih ljekova kao što su brufen, aspirin,

andol i diklofen.

4.1.3. DIJAGNOZA

Svako ispitivanje započinje detaljnim razogovorom sa bolesnikom i klasičnim

fizikalnim pregledom. Potom je potrebno uraditi sledeće dijagnostičke procedure:

Kontrastna radiografija jednjaka, želuca i dvanaestopalačnog creva. Ovo je

metoda kojom se vrši snimanje rengenskim aparatom jednjaka, želuca i

dvanaestopalačnog creva. Pacijent u toku pregleda dobija da popije specijalno

kontrastno sredstvo. Ovo sredstvo omogućava evaluaciju morfološkog izgleda

navedenih organa, može se delimično dobiti uvid i u funkciju gornjeg digestivnog

trakta.

Endoskopija gornjeg digestivnog trakta(ezofagogastroduodenoskopija).

Dijagnostička procedura koja omogućava Ljekaru da dijagnostikuje i leči problem

gornjeg digestivnog trakta. Doktor koristi dugi, flijeksibilni instrument koji ima

sopstveni izvor svetolsti i naziva se endoskop. Endoskop se plasira kroz usta i

ždrelo, u jednjak, želudac i početni deo dvanaestopalačnog creva. Na ovaj način

moguće je kompletno ispitati unutrašnjost navedenih oragana i dijagnostikovati

različita oboljenja.

7

Tokom endoskopije Ljekar može načiniti ibiopsijejednjaka, želuca ili

duodneuma kako bi procenio postojanje stepena zapaljenja. Koristeći jedinstveni

protokol biopsija za jednjak kao i najnoviju histopatološku klasifikaciju može se

detaljno proceniti stepen i težina refluksa, veličina problema i rizika od nastanka

tumora jednjaka, odnosno postojanje Barrett-ovog jednjak. Svi ovi nalazi se stavljaju

u specijalan izveštaj koji predstavlja osnovu za sprovodjenje najadekvatnijeg vida

lečenja koji je u potpuosti individalno prilagodjen i to u vidu promena životnih navika i

ishrane, primene odgovarajuće medikamentozne terapije ili potrebe za hirurškim

lečenjem.

4.1.4. LEČENJE GERB-A

Specifično lečenje GERB-a određuje vač Ljekar a ono može biti uslovljeno

nekim od sledećih faktora:

Starosna dob i opšte zdravlje bolesnika, kao i postojanje udruženih

oboljenja

Kondicija pacijenta

Tolerancija specifičnih ljekova, procedura i terapijskih mera

Očekivanja bolesnika

Izbor i preferencijali bolesnika

Poboljšanje simptoma GERB-a često se postiže promenama životnih

navika i specifičnom dijetom.

4.2. BARRETT-OV JEDNJAK

Barrett-ov jednjak predstavlja pojavu cilindričnog epitela na jednjaku koji je

normalno pokriven plošastoslojevitim epitelom. Ovo stanje posledica je

dugogodišnjeg refluksa želudačnog sadržaja u jednjak i posledičnog hroničnog

zapaljenja. Barrett-ov cilindrični epitel sadrži posebne, takozvane peharaste ćelije

koje se ne javljaju normalno na jednjaku. Klinički značaj Barrett-ovog jednjaka leži u

činjenici da je ovo stanje prekancerozna lezija. Iako će manje od 1% opšte

populacije pacijenata sa Barrett-ovim jednjakom razviti karcinom, praćenje i lečenje

ovog stanja je obavezno. Tip karcinoma koji se razvija iz Barrett-ovog jednjaka

nazivna se adenokarcinom jednjaka. Ovaj tip karcinoma ima najveći porast

učestalosti u zapadnom svetu od preko 300% za poslednjih 20 godina.

8

4.3. UZROCI

Barrett-ov jednjak razvija se kod ljudi koji imaju hronični, dugogodišnji osećaj

gorušice odnosno GERB. Veruje se da hronično zapaljenje dovodi do promene u

normalnoj ćelijskoj proliferaciji, te posledično i do zamene normalnog epitela

patološkim. Pacijenti sa dugogodišnjom gorušicom imaju povećan rizik za nastanak

Barrett-ovog jednjaka i trebalo bi da se obavezno jave Ljekaru.

4.4. SIMPTOMI

Ovo su neki od osnovih simptoma koje imaju bolesnici sa Barrett-ovim

jednjakom. Ipak, postoje značajne individualne razlike u percepciji simptoma i

kliničkoj slici, tako da je konsultacija Ljekara uvek neophodna.

Pojava noćne gorušice

Učestalo podrigivanje i povraćanje

Otežano gutanje

Prisustvo krvi u stolici i povraćanje krvi

Jedan od klasičnih anamnestičnih podataka za postojanje Barrett-ovog

jednjaka je višedecinjska gorušica koja se poslednjih nekoliko meseci spontano

umanjila ili u potpunosti prestala. Neki pacijenti sa Barrett-ovim jednjakom nemaju

nikakve simptome. To je zato što je ova specifična sluzokoža manje osetljiva na

dejstvo kiseline.

4.5. DIJAGNOZA

Nakon razgovora sa pacijentom i osnovnog kliničkog pregleda, Ljekar mora

da načini endoskopiju gornjeg digestivnog trakta. Ovaj pregled sprovodi se posebnim

dugačkim i savitljivim instrumentom koji se uvodi korz usta pacijenta. Na svom vrhu

ovaj instrument ima kameru kojom se sagledava unutrašnjost jednjaka, želuca i

početnod dela dvanaestopalačnog creva. Ljekar sliku dobija na ekranu koji nudi

veliko uvećanje i time omogućava precizniju percepciju. Najsavremeniji endoskopi

kao što je i naš imaju posebno ugrađene uređaje koji omogućavaju lakšu

identifikaciju Barrett-ovog jednjaka. Barrett-ov jednjak se na endoskopiji vidi kao

ružičasto obojena sluzokoža koja se jasno razlikuje od inače normalne beličaste

sluznice jednjaka.

Lečenje Barrett-ovog jednjaka

Specifično lečenje Barrett-ovog jednjaka određuje vaš Ljekar a ono može biti

9

uslovljeno nekim od sledećih faktora:

Starosna dob i opšte zdravlje bolesnika, kao i postojanje udruženih

oboljenja

Kondicija pacijenta

Tolerancija specifičnih ljekova, procedura i terapijskih mera

Očekivanja bolesnika

Izbor i preferencijali bolesnika

Praćenje kroz redovne endoskopske preglede uz stalno uzimanje ljekova

koji suzbijaju kiselinu iz želuca ili sprovođenje antirefluksnog hirurškog lečenja

predstavljaju danas najčešći način vođenja bolesnika sa Barrett-ovim jednjakom.

Danas postoji i nekoliko opcija za endoskopsko uklanjanje Barrett-ovog jednjaka, od

kojih je najsavremenija i najadekvatnija radiofrekventna ablacija Barrett-ove

sluzokože HALO sistemom. O detaljima ovih procedura konsultujte vašeg Ljekara.

4.6. DIVERTIKULI JEDNJAKA

Divertikuli jednjaka predstavljaju vretenasta proširenja zida, kao posledica

njihove slabosti, s jedne, i povećanja intralumenskog pritiska i Utrakcije iz okolnih

organa, s druge strane. Zid divertikuluma može da ima sve slojeve zida jednjaka i da

sadrži samo mukozu i submukozu, sa prolapsomumišićni sloj. Divertikuli su najčešće

lokalizovani u srednjem i distalnom delu jednjaka, dok je njihova lokalizacija u

proksimalnom delu znatno ređa.

Zenkerov divertikulum, faringo-ezofagealni divertikulum je smešten između

farinksa i GES-a, obično je solitaran, pulsacionog tipa, različite veličine.

Klinička slika zavisi od veličine divertikuluma. U početku, dok je još malih

dimenzija, njegovo prisustvo je asimptomatsko. Kasnije, kada dostigne određene

dimenzije, ispoljava se osećaj, “grebanja“ ih prisutnog stranog tela u podnožju vrata,

suvoća usta, suv kašalj, obilnije lučenje pljuvačke, zatim disfagija, regurgitacija unete

hrane i tečnosti, i pojava „manevarskih pokreta“ kod bolesnika. Neretko je prisutan

neprijatan zadah iz usta. Kada je divertikulum većih dimenzija, on se uočava

inspekcijom. U toku pijenja tečnosti prisutno je pretakanje.

Komplikacije su moguće: zapaljenje jačeg stepena divertikulitis, ulceracija i

krvarenje unutar i iz divertikuluma, aspiracija regurgitiranog sadržaja iz divertikuluma

u disajne puteve i pojava bronhopneumonije i perforacija zida divertikuluma.

Dijagnoza se postavlja rendgenskim i endoskopskim pregledom. Pri gutanju

10

barijumske kaše prvo se ispunjava divertikulum, a tek kasnije jednjak.

Ezofagoskopskim pregledom uočava se divertikulamo proširenje u hipofarinksu i

eventualne zapaljenjske promene, ulceracije i krvarenja-različitog stepena.

Lečenje je konzervativno. Ishrana treba da bude bez začina i alkohola, hrana

treba daje kašasta, zalogaji koji se gutaju manji. U slučaju divertikulitisa primenjuju

se antibiotici. Hirurško lečenje se primenjuje kod eventualno nastalih komplikacija

jačeg krvarenja iz divertikuluma, fistulizacije i perforacije.

Divertikuli srednjeg i donjeg dela jednjaka su češći. U srednjem delu

jednjaka divertikuli su obično trakcionog, dok su u distalnom delu češće pulsacionog

tipa.

Klinička slika. Kada su malih dimenzija i bez komplikacija, prisustvo

divertikula je asimptomatsko i slučajno se dijagnostikuje u toku rendgenskog ili

endoskopskog pregleda jednjaka, pretežno kod starijih osoba, kod oba pola

podjednako. Kada su divertikuli većih dimenzija prisutna je disfagija, osećaj pritiska

iza grudne kosti i zaostajanja zalogaja, štucanje, oštar bol iza grudne kosti i

ezofagealno povraćanje.

Komplikacije su iste kao i kod Zenkerovog divertikuluma.

Dijagnoza se postavlj a rendgenskim pregledom uz uzimanje barijumske

kaše i ezofagoskopskim pregledom

Lečenje je simptomatsko. U slučaju divertikulitisa i često propratnog

refluksnog ezofagitisa daju se antibiotici, spazmolitici, antacidi, metoklopramid, i

holinomimetici. Hirurško lečenje se primenjuje kada nastanu vitalne komplikacije, a

hirurški se interveniše preko leve pleure.

11

4.7. TUMOR JEDNJAKA

Tumor jednjaka je bolest kod koje su maligne stanice porijeklom iz tkiva

jednjaka. Jednjak ima oblik šuplje cijevi koja prenosi hranu i tekućinu od usne

šupljine do želuca.

Bolesnici sa zloćudnim tumorom pločastihstanica jednjaka imaju povećanu

učestalost drugih primarnih tumora glave i vrata ili pluća. Ovi drugi primarni tumori

mogu se otkriti prije, nakon ili u vrijeme dijagnoze zloćudnih tumora jednjaka. Ovi

zloćudni tumori se mogu povezati s pušenjem i korištenjem alkohola. Dokazano je

da i prehrana s mnogo masnoće, s malo proteina i nisko kalorična prehrana također

povećava rizik od zloćudnih tumora jednjaka.

Kakvi su simptomi

poteškoće u gutanju (disfagija). To je najuobičajenija pritužba,ali se

općenito ne primjećuje dok se lumen jednjaka ne suzi do jedne polovice ili

jedne trećine normalnog, zbog svoje elastičnosti.

povraćanje krvi,

žgaravica,

curenje sline,

zadah,

regurgitacija hrane,

bol u prsima koja nije povezana s jelom,

gubitak težine je uobičajen i često značajan (više od 10 posto ukupne

tjelesne težine),

kašalj koji je izazvan gutanjem upozorava na lokalno širenje u traheju

sa rezultirajućom traheoezofagealnom fistulom.

Rutinski skrining u svrhu otkrivanja zloćudnih tumora jednjaka nije uobičajen

u zapadnoj hemisferi zbog toga što je bolest relativno rijetka. Masovno ispitivanje je

prikladno za područja visokog rizika, kao što su Kina i Japan. Ukoliko postoje

simptomi liječnik će obično izvršiti poseban rendgenski pregled koji se naziva

gutanje barija.

4.7.1. LIJEČENJE

Terapija izbora i prognoza bolesti ovisi o stadiju zloćudnog tumora (je li

samo u jednjaku ili se proširio na druga mjesta) i općem zdravstvenom stanju

12

bolesnika. U liječenju bolesnika sa zloćudnim tumorom jednjaka koriste se sve vrste

liječenja:

Hirurškizahvat (odstranjivanje zloćudnog tumora),

terapija zračenjem (korištenje visokih doza zračenja koje mogu imati

različiti izvor nastanka radi uništavanja malignih stanica),

hemoterapija (korištenje lijekova radi uništavanja stanica zloćudnog

tumora).

Hirurškizahvatje najčešći izbor u liječenju zloćudnih tumora jednjaka. Liječnik

ukloni jednjak i poveže preostali zdravi dio jednjaka sa želucem tako da bolesnik još

uvijek može gutati. Da bi se napravila ta veza nekad se može koristiti dio crijeva ili

plastična cijev. Liječnik će najčešće ukloniti i limfne čvorove oko jednjaka i

prekontrolirati ih pod mikroskopom kako bi vidio sadrže li maligne stanice. Terapija

zračenjem koristi rendgenske zrake ili druge visoko energetske zrake kako bi se

uništile stanice zloćudnih tumora.

4.7.2. PREVENCIJA

Smanjiti ili potpuno prestati s pušenjem i prekomjernim konzumiranjem

alkohola.

4.7.3. KOMPLIKACIJE

Veliki gubitak tjelesne težine koji je rezultat neadekvatnog uzimanja hrane.

Širenje tumora na druga područja tijela

13

5. LITERATURA

Dragović M., Gerzić Z.: Osnovi hirurgije; Medicinska knjiga, 1994.

Simeunović S.: Vodič za prehospitalno zbrinjavanje povređenog

pacijenta, BG, 2007.

Internet pretraživači:

o http://www.google.com

o http://www.wikipedia.org

14