NOTEBOOK - honeymylovesosweet.weebly.comhoneymylovesosweet.weebly.com/uploads/1/0/5/6/10567027/notebo… · Minsan may mga bagay tayong hindi masabi. Kahit madalas gusto na natin

●NOTEBOOK●

"Much unhappiness has come into the world because of bewilderment and things left unsaid."

-Fyodor Dostoyevsky

[Prologue]

Quote

Minsan may mga bagay tayong hindi masabi.

Kahit madalas gusto na natin isigaw… Kasi para bang hindi mo na kaya.

Pero maraming mangingibabaw, diba?

Iisipin mo lahat. Yung mga pwedeng mangyari dahil sa sasabihin mo. Yung mga pwedeng kahinatnan, yung mga maaapektuhan… yung

takot mo na baka may masaktan.

Kaya tatahimik ka na lang.

Kahit nasasaktan ka… kasi diba, masaktan ka na… wag lang sila.

Ok lang. Sige. Kaya ko pa.

Marami pang oras, marami pang pagkakataon. Kaya walang dahilan para magmadali.

Nanginig yung kamay ko nung binasa ko yung huling linya.

Sa galit... sa inis sa lahat ng pwede at dapat pang nangyari kung nalaman ko lang ng mas maaga.

Pero mali siya eh.Kasi wala nang oras.Wala nang panahon o pagkakataon.

Ang daya mo Jas. Ang daya mo.

[1]

Sinara ko ulit yung hawak ko.

Nakita ko kung gaano kakapal yun. Lampas kalahati yung nasulatan, pero ang liit ng sulat niya.

Ganito ba karami yung mga tinago niya sakin?

Binuklat ko yung iba. Sa likod may nakaipit na sulat na may pangalan ko sa labas.

At sa dulo... may nakadikit na picture naming dalawa. May date pa.

Natigil ako sa paglalakad ko nang walang direksyon sa loob ng hospital at nagdesisyon na lang na magbasa.

Quote

June 04, 2010

Wow. Windang.

Totoo pala yung love is blind?

Eto sige, kukwento ko na lang. First day of class. May pinasang note sakin si Carla, kailangan daw naming mag usap ng

masinsinan mamayang recess. Akala ko kung anong importante, eh all caps ba naman yung sulat. Di na daw niya kaya.

Edi syempre ako tumakbo after ng second period. Si Carla yun eh. Di yun nagdadrama unless talagang ganun na ka

grabe yung sitwasyon.

Edi pagdating kong tambayan namin nakatungo pa si gaga. Kinabahan ako, pano kase, si gaga namumutla! Juskoday!

Ganto yung conversation namin. (Color codes para kikay!)

“Jas!”

“O? Anyare teh?”

Umupo na ako nun sa harap nya. Yung mata nya mugto na ewan.

“Di ka ba natutulog nung bakasyon ha?” 0_0

“Hindi ako makatulog Jas! Di ako makakain!”

“Ay! Anong drama itech?”

“Umayos ka nga!”

“Ano ba kase yun? Sabihin mo nga saken!”

Imbis na sumagot, tinago ni Carla yung mukha nya nun.

Aysusginoo ang arte!

“Teka! Alam ko na! Inlababo ka no?”

Di pa rin nilabas yung mukha nya.

AHHH. So tama ako!

“Bakla! BILIS! Ano nga? Inlababo ka nga?”

“Oo Jas eh. AGHHHH!”

Mukhang may nabingwit si gaga sa Bora ah!

“Teka teka teka mamaya ka na nga magwala!”

Hinawakan ko dalawang kamay niya para di nya na masabunutan sarili nya.

Jusko naman talaga tong bespren ko. ABNUY!

“Kanino? Bilis! Inip na ko!”

“Wag ka mag-oobject ah!”

“Mapipigilan ko ba yon? Pero sige! Para sayo pipigilan ko! Sino nga?!”

“Si Diegs!”

At doon na ako natulala.

Hence the first sentence in this diary entry.

Di kase ako makapaniwala eh.

Iniisip ko kasi poging lalakeng nakilala niya sa Bora or sa Galera o kung saan. Yung hot, nakilala niyang shirtless...

“As in Diego... Zalameda?” o_O

“Ano ba kase yun? Sabihin mo nga saken!”

Imbis na sumagot, tinago ni Carla yung mukha nya nun.

“Teka! Alam ko na! Inlababo ka no?”

“Bakla! BILIS! Ano nga? Inlababo ka nga?”

Mukhang may nabingwit si gaga sa Bora ah!

“Teka teka teka mamaya ka na nga magwala!”

dalawang kamay niya para di nya na masabunutan sarili nya.

Jusko naman talaga tong bespren ko. ABNUY!

Pero sige! Para sayo pipigilan ko! Sino nga?!”

Hence the first sentence in this diary entry.

Iniisip ko kasi poging lalakeng nakilala niya sa Bora or sa Galera o kung saan. Yung hot, nakilala niyang shirtless...Iniisip ko kasi poging lalakeng nakilala niya sa Bora or sa Galera o kung saan. Yung hot, nakilala niyang shirtless...

“Sino pa bang ibang Diego sa mundo natin ha, Jas?”

YAK.

Nak ng pating. Buti na lang nangako ako kay Carla na di ako magrereact ng masama. Kungdi pati ako nagwild.

Sa lahat ng lalake sa mundo… si Diego Zalameda pa? The hell?

Ang ganda kaya ng track record ng mga type

And then biglang si Diego.

Wirdo. Matalino… pero alam mo yun? Geek kumbaga. Seth Cohen ish.

“Di ko alam kung bakit okay? Madalas natin nakakasama… tas sa mga

alam mo yun, napapansin ko kung ano ano. Na gentleman siya, na mabango siya…”

“EW, CARLA. :| Si Diegs? Gentleman pati mabango? Ba’t di ko alam yon? Teka, iisang Diego ba pinag

uusapan natin dito?”

Silang dalawa lagi kasi kasama ko. Kilala ko likaw ng bituka ng dalawang yon. Kaya jusko, di ko aakalaing posibleng

magfall si Carla kay Diegs... or vice versa.

Ewan. Uneasy ako sa thought na yun.

Ang tingin ko kasi saming tatlo parang magkakapatid. Grade 1 onwards ba naman kamin

biglang ganun?

Matapos ng nakagugulantang na rebelasyon na yun, nag rant lang ng dere

nyang sinabi. Di ko talaga masikmura este, matanggap? Okay alam ko harsh! Pero nawindang talaga ako! Ka

naman kasi yon!

Hala. Edi pano kung naging sila? Iiwan nila ko?

Sakalin ko kaya sila!

“Tingin mo Jas? May chance ba kami?”

“Tanga! Nagtanong pa? Hello? earth to you, Carla? Kung nag fall ka dahil sa proximity nyo, diba ang

laki ng chance na siya rin!”

ibang Diego sa mundo natin ha, Jas?”


Sa lahat ng lalake sa mundo… si Diego Zalameda pa? The hell?

Ang ganda kaya ng track record ng mga type ni Carla. Mga gwapo, matalino, mabait, magaling sa sports…

Wirdo. Matalino… pero alam mo yun? Geek kumbaga. Seth Cohen ish.

“Di ko alam kung bakit okay? Madalas natin nakakasama… tas sa mga oras pang kasama natin siya,

alam mo yun, napapansin ko kung ano ano. Na gentleman siya, na mabango siya…”

“EW, CARLA. :| Si Diegs? Gentleman pati mabango? Ba’t di ko alam yon? Teka, iisang Diego ba pinag

sama ko. Kilala ko likaw ng bituka ng dalawang yon. Kaya jusko, di ko aakalaing posibleng

magfall si Carla kay Diegs... or vice versa.

Ang tingin ko kasi saming tatlo parang magkakapatid. Grade 1 onwards ba naman kaming magkakasama tapos…

Matapos ng nakagugulantang na rebelasyon na yun, nag rant lang ng dere-deretso si Carla. Medyo na tune out yung iba

nyang sinabi. Di ko talaga masikmura este, matanggap? Okay alam ko harsh! Pero nawindang talaga ako! Ka

Hala. Edi pano kung naging sila? Iiwan nila ko?

“Tingin mo Jas? May chance ba kami?”



ni Carla. Mga gwapo, matalino, mabait, magaling sa sports…

oras pang kasama natin siya,

“EW, CARLA. :| Si Diegs? Gentleman pati mabango? Ba’t di ko alam yon? Teka, iisang Diego ba pinag-

sama ko. Kilala ko likaw ng bituka ng dalawang yon. Kaya jusko, di ko aakalaing posibleng

g magkakasama tapos…

deretso si Carla. Medyo na tune out yung iba

nyang sinabi. Di ko talaga masikmura este, matanggap? Okay alam ko harsh! Pero nawindang talaga ako! Kamusta


“Promise?”

At paulit ulit ulit kong sinabi kay Carla yun. Ewan! Hahaha. Windangers galore talaga! Pero ewan. Habang kausap ko si

Carla nalulungkot ako na di ko maintindihan.

Kasi naman! Sanay akong kaming tatlo. Ba’t nga ba di sumagi sa isip ko y

magkakaboyfriend (or in Diego’s case, girlfriend)? Di ko maimagine tae… edi kung sakali pala dakilang third wheel na

lang ako? Tokwang inang yan!

(Ay teh? Nagalit? Affected ka, Jas?)

Bakit ba affected ako?

“Mangako ka!”

“Ha?”

Iniisip ko talaga nabaliw na si Carla nun.

“Mangako kang di mo sasabihin kay Diego!”

“Oo! Ano ba?”

“Mangako ka sabi!”

“FINE! I, Jasmine Andrea Lee Yao, promise that I won’t tell anyone about it. Cross my heart hope to die

pinky promise so help me Lord!”

“SHEEEEEEEET!”

At hanggang paguwi namin nagwawala pa rin si Carla.

Yang best friend ko talaga. Madalas nauulags!

Ay. Teka. Si Diegs nagtext.

Kwento ko ba?


Carla nalulungkot ako na di ko maintindihan.

Kasi naman! Sanay akong kaming tatlo. Ba’t nga ba di sumagi sa isip ko yun na balang araw meron sa amin


(Ay teh? Nagalit? Affected ka, Jas?)

Iniisip ko talaga nabaliw na si Carla nun.

“Mangako kang di mo sasabihin kay Diego!”


At hanggang paguwi namin nagwawala pa rin si Carla.

Yang best friend ko talaga. Madalas nauulags!


un na balang araw meron sa amin



HAHAHAHA. Tangengots talaga neto ni Diegs. Ba’t daw di namin sinama kanina? PAPANSIN SI KUMAG.

Hmp. Makatulog na nga.

-JAS

Quote

Ang gulo ng araw na to.

Ewan. Pagod na pagod ako!

Sabagay. Ang layo rin ng dinayo namin. Inikot namin ang Taft, Diliman, Katipunan pati Espana.

HELLO COLLEGE APPLICATIONS. =|

Ang inet pa. Takte. March pa lang kaya. Feel na feel ko nang Summer! Sobrang alat lang dude.

Andun ngayon sa tabi ko tong application forms. Di ko alam kung anong gusto ko.

Si Carla sigurado na siya, gusto nya mag

ideretso ng med.

Si Diego, gusto Fine Arts. Pero wala daw pera dun kaya ayaw nya na. Epal talaga yun!

Kakatawa nga eh. Kawawa si kolokoy. Siya nagdadala ng bag namin habang naglala

pagkain nya Ewan ko ba sa mokong na yun, ba’t laging walang pera. Or siguro tinatago nya lang. Kurips to death

teh!

Pero in fairrrr. Nakikita ko na yung sinasabi ni Carla na ‘gentleman’. NOT. Hahahaha sobrang labo nun!

face!

Ang kulit nga eh. Kanina pala. Sa MRT, ginive up ni Diegs yung seat nya para saken. Engots, pinagtatabi ko nga sila ni

Carla. Kaso eto naman si babaita pinanlakihan ako ng mata. Halata daw, kaya sige fine, no choice kundi umupo na an

Lola Jas nyo!

Mumomoment pa nga ako kanina habang pinanonood ko silang dalawa. Tumatactics ako eh. Pinauuna ko sila. Tapos ako

eto habang nanonood, feeling forever alone.

Pero ayus lang. Kasi nung nasa Ateneo kami libreng libre akong mangspot.

gwapo… engk. Medyo onti. Nagtatago ata sila. Sa La Salle jusko! Malulunod ako sa singkit! YEHES! Parang gusto ko na

dun!

Pero seryosong usapan dude. Gusto kong matuwa na ewan para kina Carla pati kay Diego, pero wala lang.

Nakakalungkot kase. Medyo maninibago ako. EH? Wait. Maninibago? Pero magbabago naman talaga dapat ang mga

[2]

Sabagay. Ang layo rin ng dinayo namin. Inikot namin ang Taft, Diliman, Katipunan pati Espana.

Ang inet pa. Takte. March pa lang kaya. Feel na feel ko nang Summer! Sobrang alat lang dude.

Andun ngayon sa tabi ko tong application forms. Di ko alam kung anong gusto ko.

Si Carla sigurado na siya, gusto nya mag Psych. Para pwede siyang mag teacher, guidance counselor, or pwede rin

Si Diego, gusto Fine Arts. Pero wala daw pera dun kaya ayaw nya na. Epal talaga yun! =))

Kakatawa nga eh. Kawawa si kolokoy. Siya nagdadala ng bag namin habang naglalakad. Pero may kapalit. Libre namin

Ewan ko ba sa mokong na yun, ba’t laging walang pera. Or siguro tinatago nya lang. Kurips to death

Pero in fairrrr. Nakikita ko na yung sinasabi ni Carla na ‘gentleman’. NOT. Hahahaha sobrang labo nun!


Carla. Kaso eto naman si babaita pinanlakihan ako ng mata. Halata daw, kaya sige fine, no choice kundi umupo na an


eto habang nanonood, feeling forever alone. LOL.<

Pero ayus lang. Kasi nung nasa Ateneo kami libreng libre akong mangspot. Sa UP ang maganda yung surroundings, pero




de siyang mag teacher, guidance counselor, or pwede rin

kad. Pero may kapalit. Libre namin

Ewan ko ba sa mokong na yun, ba’t laging walang pera. Or siguro tinatago nya lang. Kurips to death

Pero in fairrrr. Nakikita ko na yung sinasabi ni Carla na ‘gentleman’. NOT. Hahahaha sobrang labo nun! Gentleman your


Carla. Kaso eto naman si babaita pinanlakihan ako ng mata. Halata daw, kaya sige fine, no choice kundi umupo na ang


Sa UP ang maganda yung surroundings, pero




bagay… kasi nga magka-college na kami.

Mamimiss ko yung dalawa. Sobra!

Si Carla. Yung constant na pagpapaalala nya para di ako bumagsak. Kasi GC yun eh. Top Ten. Ako naman… yung

kumokopya. HAHAHA! ALAM NA! =))

Saka yung alam kong may kakausapin ako pagdating ko sa bahay. Ewan. Basta hindi dadaan ang i

ko kakausapin si Carlatuts.

Tas si Diegs. Ang dahilan kung bakit bumabagsak ako. Epal kasi yun eh. Pareho kami mahilig magdrowing. Pero

magaling yung hayop na yun. Seryoso. Hanga ako run. Kaya ko nga inaaway kasi naiinggit ako. Basta pa

ng papel hihingi na ako. Tas sabay kaming magdrodrowing.

Kung ano ano lang ginagawa namin, pero madalas anime. Ako usually naman clothes dinodrowing ko, siya madalas

view, o kaya bahay. Madalas din nya pala akong idrowing na anime para lan

dinodrowing na magulo buhok ko. Palibhasa daw ang tamad tamad ko magsuklay. Muntanga lang! Ang

pinakanakakainis eh nagagawa pa nyang kamukha ko talaga yung drowing nya! Aba pakialaman ba daw buhok ko!

Para daw kasi akong hinde babae. Tas magsesermon pa parang ganito:

“Ayan! Ano ba sabi ko sayo? Sabi ko magsuklay ka para di ka mukhang loshang! Ayan tas

magrereklamo kang wala kang boypren? Engots ka pala eh!”

Hala, napahaba pa kwento ko. Kasi naman no! Sabi ko nga pala p

Wala lang. Nagsisink in na talagang maghihiwalay na kami.

mag hookup… magkapamilya…

OH NOOOO. Forever alone na ko. Huhuhu!

Epal ka Jas Kaya mo nga best friends eh! Kase dapat masaya ka para sa kanila.

Sabagay. Nakakatawa siguro pag kinasal sila. Maid of Honor na nga ako, Best Man pa! Tado yun si Diego eh. Ako daw

gagawin nyang best man. EPAL FOREVER. Haynako!

Hinatid pa nga ako nun sa bahay. Muntanga. H

Hello. Hita ko bewang na ni Diegs eh. HAHAHA! Nabatukan tuloy ako ni kumag kanina. Nagjoke pa!

“Pinag papractice-an lang kita hoy! Para pag nanligaw ako alam ko na kung pano maghatid!”

Aba! Baliw yun a. Akala nun saken, guinea pig?

college na kami.


Saka yung alam kong may kakausapin ako pagdating ko sa bahay. Ewan. Basta hindi dadaan ang isang araw na hindi


magaling yung hayop na yun. Seryoso. Hanga ako run. Kaya ko nga inaaway kasi naiinggit ako. Basta pa

ng papel hihingi na ako. Tas sabay kaming magdrodrowing.


view, o kaya bahay. Madalas din nya pala akong idrowing na anime para lang bwisitin ako. EPAL YUN. Lagi nyang



g hinde babae. Tas magsesermon pa parang ganito:


magrereklamo kang wala kang boypren? Engots ka pala eh!”

Hala, napahaba pa kwento ko. Kasi naman no! Sabi ko nga pala pagod ako. Ano ba yan. Kasi naman nakakatawa eh!

Wala lang. Nagsisink in na talagang maghihiwalay na kami. Or worse… pano kung magsama sila sa iisang school…

OH NOOOO. Forever alone na ko. Huhuhu!

friends eh! Kase dapat masaya ka para sa kanila.


gagawin nyang best man. EPAL FOREVER. Haynako!

Hinatid pa nga ako nun sa bahay. Muntanga. Hahaha! Patawa eh. Gusto raw mag exercise. Eh ang payat payat non!


an lang kita hoy! Para pag nanligaw ako alam ko na kung pano maghatid!”

! Baliw yun a. Akala nun saken, guinea pig?


sang araw na hindi


magaling yung hayop na yun. Seryoso. Hanga ako run. Kaya ko nga inaaway kasi naiinggit ako. Basta pag naglabas yan


g bwisitin ako. EPAL YUN. Lagi nyang




agod ako. Ano ba yan. Kasi naman nakakatawa eh!

Or worse… pano kung magsama sila sa iisang school…


ahaha! Patawa eh. Gusto raw mag exercise. Eh ang payat payat non!


an lang kita hoy! Para pag nanligaw ako alam ko na kung pano maghatid!”

Leche, kung ako guinea pig, siya kalabaw. (Wait saan galing yung kalabaw?)

Siraulo humirit yun eh. So hiniritan ko rin.

“Gag0, magpapractice ka na lang, sa kapwa lalake mo pa!”

At ayun si kumag. Kulang na lang mamatay kakatawa.

Yan kase. Hahaha.

(Ang kulit ng tawa ni gag0. Hahahaha! Tawa pa lang ni Diegs, ulam na. YAK. Para na akong si Carla kung magsalita!)

Weird non kanina. Bago ko iwan sa gate namin, sabi ba naman:

“OY JAS! Araw araw na to ha!”

HUWAW! Anong nakain?

Siguro nakuripot na naman magtricycle. Haha. Madalas kasi iiwanan na lang ako nun sa trike terminal. Tapos sasakay

na siya. Kasi medyo mas malapit bahay namin sa terminal kaysa sa kanila. So ako mas madalas naglalakad na lang ako.

Tipid na, bawas fats pa! Ayus!

Pero sa totoo lang relieved ako kanina habang kasama ko si Diego.

Dami daw kasing gumagala dito sa village namin. Nung isang araw lang nga nanakawan yung bahay sa tapat namin!

Kamusta naman yon.

Hay Diegs.

BV ka. Napakwento tuloy ako.

Hala! May pasok pa pala bukas! ZZZ!

-JAS

Hindi niya napansin.Akala nya trip ko lang. Akala niya wala lang...

Jas gusto kitang makasama... protektahan... makasama ng mas matagal.

Kung alam ko lang Jas.Kung sinabi mo lang...Sana noon pa.

Quote

Buwisit! Nakakainis. Nakakainit ng ulo tong araw na to!

Bagsak na naman ako sa Physics. Anak ng tokwa yan. Dumagdag pa yung epal na Ariana na yun! TCH.

Kanina nananahimik kaming tatlo nila Carla sa caf, kumakain ng ayos. Biglang dumating tong si Ar

yung mga kasabay niya kaya kung pwede daw bang makikain. Gusto kong sabihing

GO LAYAS SHOO. Pero hinde pwede, nakakahiya kasi kababata ni Diegs yun. Mas matagal nyang kilala yun kaysa sa

amin ni Carla kaya hinde kami pwedeng tumutol. TCH.

Mainit pa naman dugo ko dun. Naging katabi ko yun ng elementary eh, medyo naging close din kami. Aminado naman

ako, mabait naman yun. Maganda rin. Minsan nga kapikon eh, hindi kasi ganun yung buhok ko. Pahirapang magsuklay

para umayos. >_< Eh siya, kulot pero ang ganda hinde sabog. Lagi nga akong ginagago ni Diego,

Eh nag drift apart kami ngayong High School. Sumama kasi siya sa ‘cool’ crowd. Eh allergic ako run.

Pakiramdam ko kasi pinagpalit niya ko sa mga taglisherang babae. Banas!

Tas si Carla, nabanggit sakin nung isang araw, pakiramdam nya daw may interes kay Diegs yun. Pero nakikita ko

naman yon dati pa. Sa Art Club kasi namin, laging ‘Diegs, pakiganto pakiganyan’. TEH W

kita?

Eh si Carla kasi iba, taga SC yun, masyadong busy, kaya hindi na siya nagsign up kasama namin sa Art Club. Eh sa

kasamaang palad si Ariana president namin. Buwisit! Wala akong lusot. Tawa lang naman ng tawa si Diego pag

niyang naiirita ako kay babae. Bakit daw ba ako naiinis eh wala namang ginagawa sakin yung tao. Oo nga may point

siya. Pero ewan! Naiirita ako talaga! Ako na ang

Tas kanina nung sa caf nakita ko agad nawala yung smile ni Carla.

Eto namang isa daldal agad. Nakalimutan na may kasama siya. Di ko nga matingnan si Carla, kasi sigurado ako

malungkot na naman siya. At ayun ako nanonood sa kakahawak at kakapalo ni Ariana sa bawat hirit ni Diego. Pwed

Di na kaya nakakatawa! Makahawak lang eh! CHE!

Tigilan mo nga ako.

Kung pwede ko lang batukan si Diegs paulit ulit. Kaso haynaku, wala naman ako sa lugar non. Palibhasa lalake, parang

manok na nilalapitan ng palay. Malamang tutuka!

[3]

Buwisit! Nakakainis. Nakakainit ng ulo tong araw na to!


Kanina nananahimik kaming tatlo nila Carla sa caf, kumakain ng ayos. Biglang dumating tong si Ar

yung mga kasabay niya kaya kung pwede daw bang makikain. Gusto kong sabihing HINDE, HINDE PWEDE, KAYA

Pero hinde pwede, nakakahiya kasi kababata ni Diegs yun. Mas matagal nyang kilala yun kaysa sa

kami pwedeng tumutol. TCH.



umayos. >_< Eh siya, kulot pero ang ganda hinde sabog. Lagi nga akong ginagago ni Diego, EPAL!

Eh nag drift apart kami ngayong High School. Sumama kasi siya sa ‘cool’ crowd. Eh allergic ako run.

kasi pinagpalit niya ko sa mga taglisherang babae. Banas!


naman yon dati pa. Sa Art Club kasi namin, laging ‘Diegs, pakiganto pakiganyan’. TEH Wala kang kamay? Sapakin kaya


kasamaang palad si Ariana president namin. Buwisit! Wala akong lusot. Tawa lang naman ng tawa si Diego pag


siya. Pero ewan! Naiirita ako talaga! Ako na ang hater!

Tas kanina nung sa caf nakita ko agad nawala yung smile ni Carla. Pano kasi talagang tumabi si Ariana kay Diegs.


malungkot na naman siya. At ayun ako nanonood sa kakahawak at kakapalo ni Ariana sa bawat hirit ni Diego. Pwed

Di na kaya nakakatawa! Makahawak lang eh! CHE!


manok na nilalapitan ng palay. Malamang tutuka!


Kanina nananahimik kaming tatlo nila Carla sa caf, kumakain ng ayos. Biglang dumating tong si Ariana.. Absent daw

HINDE, HINDE PWEDE, KAYA

Pero hinde pwede, nakakahiya kasi kababata ni Diegs yun. Mas matagal nyang kilala yun kaysa sa



EPAL!

Eh nag drift apart kami ngayong High School. Sumama kasi siya sa ‘cool’ crowd. Eh allergic ako run. YAK. Kaya ewan.


ala kang kamay? Sapakin kaya


kasamaang palad si Ariana president namin. Buwisit! Wala akong lusot. Tawa lang naman ng tawa si Diego pag nakikita


talagang tumabi si Ariana kay Diegs.


malungkot na naman siya. At ayun ako nanonood sa kakahawak at kakapalo ni Ariana sa bawat hirit ni Diego. Pwede ba?


AY ONGA PALA! Nalimutan ko ikwento. May kilig moment ako.

Andun din si Franco kanina! Ang gwapo talaga nun! Hahaha. Matangkad siya. Varsity.

ngumingiti. Yak. ano bang sinasabi ko. Hahahaha! Ngumiti nga siya sakin eh. Nadyahe

Nakita nya daw yung gawa ko sa school exhibit. AY! Si Lola Jas namatay sa kilig.

May magbubukas nga ng play eh. Gusto kong mag

na) gusto daw si Franco gawing lead. Imagine! Kung ako yung lead girl... okay sagwa. Magkakalat lang ako sa stage

panigurado

Pero kung si Franco nga gagawing partner ko, aba, walang imposible. Magpeperform ako, madapa man o mabulol,

mahalikan ko lang siya! (Manyak na, manyak na

Pero as usual may epal. Kanina kasama ko si Diegs pauwi tas nung sinabi kong gusto kong mag

biglang tumawa ng malakas. Kupal! Ano daw mangyayari sa play eh tuod si Franco at magulo raw ako? Ano ba yun ang

sama ng ugali. Halos maiyak na nga siya sa kakatawa. BV.

Ako naman gusto kong maiyak sa sobrang pagkainsulto.

akong gustong alagaan. At may talent din naman ako! Epal kasi tong si Diegs lagi niyan

namang sensitive ako pero tira pa rin ng tira! ano ba siya? Nakakairita! Pero pag siya naman ni

din!

Tapos pag nag-aayos ako laging sasabihin mukha akong bakla. Pag hindi naman nag

tatanda daw akong dalaga. EH. Ano ba yun si Diegs =(( Minsan napipikon na talaga ako eh. Pag napikon naman ako

hahabol. Muntanga yon.

Tapos bigla akong inakbayan. Sabay sabi

“Pagpapalit mo ba ko don?”

Che! Ginantihan ko nga-

“Excuse you, ikaw nauna! Kami ni Carla pinagpalit mo! Kinalimutan mo kami nakita mo lang si

Ariana.”

Sabay pinisil ang ilong ko! EPAL!

“Selos? Uyyy si Jasminetot tampokulangot!”

Nalimutan ko ikwento. May kilig moment ako.

Andun din si Franco kanina! Ang gwapo talaga nun! Hahaha. Matangkad siya. Varsity. Tisoy. Hahaha! Sobrang

ngumingiti. Yak. ano bang sinasabi ko. Hahahaha! Ngumiti nga siya sakin eh. Nadyahe ang beauty ko! Tapos lumapit pa!

Nakita nya daw yung gawa ko sa school exhibit. AY! Si Lola Jas namatay sa kilig.

May magbubukas nga ng play eh. Gusto kong mag-apply. Kasi sabi sabi ng mga babae sa CR kanina (oo na eavesdropper

ing lead. Imagine! Kung ako yung lead girl... okay sagwa. Magkakalat lang ako sa stage


(Manyak na, manyak na sige na ako nang manyak!)

Pero as usual may epal. Kanina kasama ko si Diegs pauwi tas nung sinabi kong gusto kong mag-audition sa school play


sama ng ugali. Halos maiyak na nga siya sa kakatawa. BV.

Ako naman gusto kong maiyak sa sobrang pagkainsulto. Alam mo yun. Parang hello. May self-esteem din naman

akong gustong alagaan. At may talent din naman ako! Epal kasi tong si Diegs lagi niyang nakakalimutan yun. Alam niya

namang sensitive ako pero tira pa rin ng tira! ano ba siya? Nakakairita! Pero pag siya naman ni-criticize mo galit

aayos ako laging sasabihin mukha akong bakla. Pag hindi naman nag-aayos tatakutin ako, s


Tapos bigla akong inakbayan. Sabay sabi

ikaw nauna! Kami ni Carla pinagpalit mo! Kinalimutan mo kami nakita mo lang si

Uyyy si Jasminetot tampokulangot!”

Hahaha! Sobrang pag

ang beauty ko! Tapos lumapit pa!

apply. Kasi sabi sabi ng mga babae sa CR kanina (oo na eavesdropper

ing lead. Imagine! Kung ako yung lead girl... okay sagwa. Magkakalat lang ako sa stage


audition sa school play


esteem din naman

g nakakalimutan yun. Alam niya

criticize mo galit

aayos tatakutin ako, sasabihing


ikaw nauna! Kami ni Carla pinagpalit mo! Kinalimutan mo kami nakita mo lang si

Tinawag pa akong Jasmine! Tinulak ko nga.

“Kaw ah! Akbay akbay ka pa! Wag ka nga mamakla!”

At utas na naman kakatawa si Diegs.

Haynako. Tapos umakbay ulit.

BV nga eh. Pero ok lang sige susulat ko na rinto,

Nagtayuan balahibo ko nung inakbayan niya ko. Tas parang may nagjump na kung ano. Ewan ang hirap

nun a.

Tas narealize ko tama si Carla. nga. =)) Marunong pala maligo si Diego?

Eh ayun. Medyo di ko matagalan nyung akbay niya, ang pangit naiilang ako. Edi inaalis ko. Sabi ba naman

“Sige, wag ka magpaakbay, si Ariana aakbayan k

Syempre usok agad ilong ko nung nabanggit si Ariana.

Di na lang ako nagpahalata. Pumayag na lang ako. Medyo tayuan pa rin balahibo ko habang naglalakad kami pero

nasanay rin ako.

Parang naenjoy ko yon. Ha? Ano? Tae ano ba yung sinulat ko!

Mauutas ako kay Carla neto!

Epal ka Diegs! Epal ka epal ka EPAL KA!

-JAS

Tinawag pa akong Jasmine! Tinulak ko nga. Epal eh.

g ka nga mamakla!”

BV nga eh. Pero ok lang sige susulat ko na rinto, sikreto lang naman.

Nagtayuan balahibo ko nung inakbayan niya ko. Tas parang may nagjump na kung ano. Ewan ang hirap

nga. =)) Marunong pala maligo si Diego?

Eh ayun. Medyo di ko matagalan nyung akbay niya, ang pangit naiilang ako. Edi inaalis ko. Sabi ba naman

“Sige, wag ka magpaakbay, si Ariana aakbayan ko.”

Syempre usok agad ilong ko nung nabanggit si Ariana.


Parang naenjoy ko yon. Ha? Ano? Tae ano ba yung sinulat ko!

Nagtayuan balahibo ko nung inakbayan niya ko. Tas parang may nagjump na kung ano. Ewan ang hirap iexplain. Labo

Eh ayun. Medyo di ko matagalan nyung akbay niya, ang pangit naiilang ako. Edi inaalis ko. Sabi ba naman-


Quote

Nananaginip ata ako?

Nagwild kanina adviser namin. Pero sorry. Magulo talaga kami ni Diego eh. Since forever na kami magkatabi! Paano

kasi magkasunod apelyido namin -ako Yao,

kase dinrowing na naman ako ni kumag kanina. naka

Nakakasama talaga ng loob kung minsan.

So ayun inaway ko siya. Eh napalakas yung pag

Pero akalain ko ba namang blessing in disguise yun. Inalis ako sa pwesto ko.

At alam nyo kung san ako nilagay?

“Take that seat beside Franco Vallejos.”

Potek. Kulang na lang himatayin ako dun. @_@ Ang swerte ko nga anman! Aba!

Susme, heaven.

Pero weird. Medyo mas tahimik siya. Ibig kong sabihin makwento din. Pero minsan ang slow eh. Si Diegs kasi gets agad

yung joke ko. Titingnan ko pa lang utas na kakatawa yun. Pero si Franco kelangan ko pa iexplain. Onteng explain lang

naman pero alammoyon. The mere fact na kelangan mo pa mag explain...

Tas di siya marunong magdrawing. Nakakamiss tuloy bigla si Diegs. Kasi minsan pag drawing ko may pangit sasabihin

niya sakin para maayos ko. Si Franco lahat ng gawin ko maganda. Eh ano nga nam

rin. Sabi nang Varsity yun hindi artist. Artista pwede pero

Ininvite niya nga ako sa Math club eh. Sabi ko sige. Recruitment pa naman kasi June.

(Marunong daw si Franco mag Math. Sige na lang.

Kaso nakakasama ng loob. Di ko mahagilap sila Carla pati si Diego nung recess. May org duties daw. Buti si Franco

gentleman.Di ako iniwan, binigyan pa ko ng pringles na baon niya. Yaman!

laging baon nun. Hi-ro na favorite ni Carla, or Nissin Wafer na paborito ko. dinadaanan nya pa daw sa tindahan pag

umaga yun para lang samin! O sige Diegs ikaw na

[4]


ako Yao, siya Zalameda. Pero ayun pag kami magkasama sa upuan rambol. Eh pano

kase dinrowing na naman ako ni kumag kanina. naka-costume na pangplay tas magulo nanaman yung buhok!

Nakakasama talaga ng loob kung minsan.

So ayun inaway ko siya. Eh napalakas yung pagkabatok ko sa kanya.

Pero akalain ko ba namang blessing in disguise yun. Inalis ako sa pwesto ko.

“Take that seat beside Franco Vallejos.”

Potek. Kulang na lang himatayin ako dun. @_@ Ang swerte ko nga anman! Aba!



pero alammoyon. The mere fact na kelangan mo pa mag explain...


niya sakin para maayos ko. Si Franco lahat ng gawin ko maganda. Eh ano nga naman kaseng alam non Jas. Engots mo

rin. Sabi nang Varsity yun hindi artist. Artista pwede pero hinde.

Ininvite niya nga ako sa Math club eh. Sabi ko sige. Recruitment pa naman kasi June.

(Marunong daw si Franco mag Math. Sige na lang. Kahit pilitin. Gwapo naman siya eh!)


gentleman.Di ako iniwan, binigyan pa ko ng pringles na baon niya. Yaman! pringgols! =)) Si Diegs dalawa lang

ro na favorite ni Carla, or Nissin Wafer na paborito ko. dinadaanan nya pa daw sa tindahan pag

umaga yun para lang samin! O sige Diegs ikaw na totpul. IKAW NA!


siya Zalameda. Pero ayun pag kami magkasama sa upuan rambol. Eh pano

costume na pangplay tas magulo nanaman yung buhok!




an kaseng alam non Jas. Engots mo


=)) Si Diegs dalawa lang

ro na favorite ni Carla, or Nissin Wafer na paborito ko. dinadaanan nya pa daw sa tindahan pag

At nakita ko naman si Diego habang kumakain akong pringles. ayun tinutulungan

ha. Ariana duties kamo.

Naalala ko tuloy nung naghahagilap kaming Applications. Dinadala nya rin gamit namin ni Carla. So ganun? ka

namin si Ariana? di ako papayag. Sobrang hinde. *pout*

Nakakainis yun. Dina lang sabihen na sasamahan niya si Ariana eh.

na magsinungaling saken. Upakan ko kaya yung kupal na yun.

Tawa pa nga siya ng tawa habang kausap yun. Aaminin ko medyo nakirot damdamin ko nun. ECHOS. Gumanon si Lol

Jas. Pero wala lang, pag kasi kami ni Carla kasama nun parang lagi lang nanggagag0, pero dito kay Ariananess wala eh.

Iba. Ang saya saya niya. Parang enjoy na enjoy?

Kumaway nga ako di ako pinansin. Sakit nun ah! Pero mukhang di ako nakita. Malabo mata

nung pag-uwi pa antay ako ng antay dun sa may locker namin. mga quarter to six na aba wala pa! at ayun pala si

kumag nagtext, umuwi napala! Ang sama ng loob ko nun. Naglakad ako magisa! Akala ko naman baka nagkasalisi lang

kami. yun pala nakalimutan daw niya ako.

Ang sakit nun ah. Kalimutan ba daw ako. Tanga mo talaga Diegs. Ba’t mo ko kinalimutan? Nakita mo lang si Ariana

tinapon mo na naman ako sa tabi. Ganyan ka naman!

Isa’t kalahating oras akong ikot lang ng ikot sa cor

Ayoko pa naman sa lahat yung nag-aantay.

Eh ba’t nga ba ako nag antay? Si Diegs lang naman yon. Sabi niya kasi araw

din naman akong magisa umuwi pero ewan. nakakairita lang kasi buong araw n

iniwan pa ko. dahil nalimutan ako! ano ba yun! di man lang nakaisip magtext? eh hello.

sana diegs di ka na lang nagsabi para di ako nag antay.

kainis ba’t ba ganto. pero takte kung kaya nya ko pabayaan papabayaan ko rin

nagtanong nga si Carla eh. ba’t daw nung una niyang tawag sa bahay eh wala pa ko. sabi ko may aberya. di ko naman

masabing dahil iniwan ako nung isa kasi magtatanong yun. pati papagalitan nun si Diego.

pero tampo talaga ako. walang biro.

At nakita ko naman si Diego habang kumakain akong pringles. ayun tinutulungan si Ariana magbuhat. Org duties pala

Naalala ko tuloy nung naghahagilap kaming Applications. Dinadala nya rin gamit namin ni Carla. So ganun? ka

namin si Ariana? di ako papayag. Sobrang hinde. *pout*

sabihen na sasamahan niya si Ariana eh. Palusot pa. Epal naman nito ni Diegs natututo

na magsinungaling saken. Upakan ko kaya yung kupal na yun.

Tawa pa nga siya ng tawa habang kausap yun. Aaminin ko medyo nakirot damdamin ko nun. ECHOS. Gumanon si Lol


Iba. Ang saya saya niya. Parang enjoy na enjoy?

Kumaway nga ako di ako pinansin. Sakit nun ah! Pero mukhang di ako nakita. Malabo mata ng epal na yun eh. Pero still!

uwi pa antay ako ng antay dun sa may locker namin. mga quarter to six na aba wala pa! at ayun pala si


ami. yun pala nakalimutan daw niya ako.


tinapon mo na naman ako sa tabi. Ganyan ka naman!

Isa’t kalahating oras akong ikot lang ng ikot sa corridor. Antay ako ng antay.

aantay.

Eh ba’t nga ba ako nag antay? Si Diegs lang naman yon. Sabi niya kasi araw-araw na. ako naman ok lang dun. Sanay

din naman akong magisa umuwi pero ewan. nakakairita lang kasi buong araw na nga kaming di magkasama tapos

iniwan pa ko. dahil nalimutan ako! ano ba yun! di man lang nakaisip magtext? eh hello.

sana diegs di ka na lang nagsabi para di ako nag antay.

kainis ba’t ba ganto. pero takte kung kaya nya ko pabayaan papabayaan ko rin siya!


masabing dahil iniwan ako nung isa kasi magtatanong yun. pati papagalitan nun si Diego. di na big deal yun.

si Ariana magbuhat. Org duties pala

Naalala ko tuloy nung naghahagilap kaming Applications. Dinadala nya rin gamit namin ni Carla. So ganun? ka-level

Palusot pa. Epal naman nito ni Diegs natututo

Tawa pa nga siya ng tawa habang kausap yun. Aaminin ko medyo nakirot damdamin ko nun. ECHOS. Gumanon si Lola


ng epal na yun eh. Pero still!

uwi pa antay ako ng antay dun sa may locker namin. mga quarter to six na aba wala pa! at ayun pala si



araw na. ako naman ok lang dun. Sanay

a nga kaming di magkasama tapos


di na big deal yun.

-JAS

Naalala ko yung araw na yun.Malinaw na malinaw pa.

Bakit Jas? Bakit di ako pwedeng masaya na kasama si Ariana, eh nung kasama mo si Franco wala ka rin ibang makita?

Iniwan kita kasi masama loob ko.Pero saglit lang yun. Nagsisi ako agad pag-uwi ko.Hinanap din kita agad...

Di ko lang akalaing hinahanap mo rin ako.

“Diegs?”

Tumingala ako. Andun si Carla. Nakatingin sakin.

“Ok ka lang ba?”

Nanginginig boses niya.

“Hanep gumanti si Jas, no?” sabi ko, sabay turo sa notebook.“Iniwan ko daw kasi siya...”

“Diegs...”

“Bakit ganun? Galit siyang iniwan ko siya... pero tingnan mo...

Iiwan niya rin tayo... Iniwan niya rin ako...”

Quote

Kakauwi ko lang galing auditions ng school play namin. Ang gagawin pala, West Side

yung nakakuha ng role.

Nakuha ko naman role ni Maria. Pero understudy. UNDERSTUDY LANG PUCHA.

Si Ariana nakakuha ng lead. P uta. Naiirita ako. Bakit si Ariana? Sa lahat ng pwedeng nakakuha, bakit siya pa? Ang sama

lang ng loob ko!

At ang pinakamasaya dun, si Diego naging Tony.

Bwisit. Bigla na lang dumating sa auditions si Diego, kasunod ko pa sa pila. Syempre nagulat ako. Akalain ko bang nahilig

yun sa ganun? Tapos sabi niya gusto niya lang itry. Ayaw ko daw ba nun,

daw siya palagi after class. AS IF. Feelingerong ugok na yun!

Tapos maya maya si Ariana naman ang pumila. Syempre si bruha kilig na kilig. Yamot! Ang arte talaga amputa!

“Diegs, what role are you auditionin

I’m trying Maria eh!

OMG Break a leg!”

Taena mong babae ka baka gusto mong binti mo ang i

Close lang naman sila nung director nun play, si Mrs. Tia,

paanong hindi magiging close. Leche.

Ok naman nung unang part eh! Nagawa ko ng maayos yung monologue. Kaso nung ninarrow down na yung candidates tapos

pinag pair up para tingnan yung ‘chemistry’

Diegs kung ano ano ginagawa niyang pagpapacute sa mukha niya

pumalpak ako at makasama niya na yung Ariana na yun! BUSET.

Tas nung sila na ang ayos! Malamang feel na feel ni Ariana ang mga linya! Si Diego rin naman nagseryoso bigla! At ayun na!

[5]

Kakauwi ko lang galing auditions ng school play namin. Ang gagawin pala, West Side Story. Inannounce din agad kung sino

Nakuha ko naman role ni Maria. Pero understudy. UNDERSTUDY LANG PUCHA.

nakakuha ng lead. P uta. Naiirita ako. Bakit si Ariana? Sa lahat ng pwedeng nakakuha, bakit siya pa? Ang sama

si Diego naging Tony.


yun sa ganun? Tapos sabi niya gusto niya lang itry. Ayaw ko daw ba nun, kung sakali andun siya pati ako. Makikita ko pa

daw siya palagi after class. AS IF. Feelingerong ugok na yun!


“Diegs, what role are you auditioning for? OHMYGOSHHHHH! TALAGA? TONY? REALLYHHHHH?

Taena mong babae ka baka gusto mong binti mo ang i-break ko dyan! Tingnan ko kung makatili ka pa. TCH!

Close lang naman sila nung director nun play, si Mrs. Tia, kaya malamang andito yan. Eh hello. Ang galing kasi sumipsip


pinag pair up para tingnan yung ‘chemistry’, eh nagkaleche leche na lahat... Paano kasi nung pinagrecite kami ng lines ni

Diegs kung ano ano ginagawa niyang pagpapacute sa mukha niya kaya tawa ako ng tawa! Sinasadya niya siguro para

pumalpak ako at makasama niya na yung Ariana na yun! BUSET.

ung sila na ang ayos! Malamang feel na feel ni Ariana ang mga linya! Si Diego rin naman nagseryoso bigla! At ayun na!

6:47

Story. Inannounce din agad kung sino

nakakuha ng lead. P uta. Naiirita ako. Bakit si Ariana? Sa lahat ng pwedeng nakakuha, bakit siya pa? Ang sama


kung sakali andun siya pati ako. Makikita ko pa


g for? OHMYGOSHHHHH! TALAGA? TONY? REALLYHHHHH?

Tingnan ko kung makatili ka pa. TCH!

kaya malamang andito yan. Eh hello. Ang galing kasi sumipsip


, eh nagkaleche leche na lahat... Paano kasi nung pinagrecite kami ng lines ni

! Sinasadya niya siguro para

ung sila na ang ayos! Malamang feel na feel ni Ariana ang mga linya! Si Diego rin naman nagseryoso bigla! At ayun na!

“Sorry, Jasmine, your monologue has been powerful, pero ayoko kasi nung pagbungisngis mo pag may

kaeksena ka na. And also, wala kasi kayong masyadong chemistry ni Diego. Pero don’t worry, you’ll be the

understudy.”

Chemistry?

Saksak ko yang chemistry sa mo Mrs. Tia eh!

Nasa theater kasi tayo wala sa lab. Tanga. Naturingan pa man ding teacher.

Ang sama lang talaga ng loob ko! Bakit nung si Ariana inayos niya na? Siguro sinadya talaga ni Diego yun. Ayaw siguro ako

makasama sa eksena. Sabagay. Required kasi magkiss si Tony at Maria sabi ni Mrs. Tia. EH ANAK NG PATING. Sakin ok

lang naman yon! Hello si Diego lang yun! Pero siguro siya hinde. Taas ng standards niya eh. Sorry na! Di ako kasing kinis ni

Ariana Reyes eh! Sorry na talaga!

HMP!!! Tae. Bwisit pa nung pauwi. Iniwan ko nga.

Nakakairita lang talaga isipin na para sakin na sana yung role, nawala pa!

Gusto kong magsumbong kay Carla pero maraming problema yun ngayon sa SC. Pati baka isipin niya pa gusto kong

makascore kay Diegs no! EWW.

Tapos

7:58

Wait. May tumawag.

Guess who! Si este si Franco. :”>

Nadetention daw siya kasi nahuling kinopy paste lang niya yung book report namin sa Wuthering Heights. Kawawa nga eh.

Bagsak na nga detention pa.

PERO ETOOOOO. Tinanong niya ko kung nakuha ko daw ba yung role. Sabi ko oo, pero understudy at kailangan ko pa rin

attend ng rehearsals at pag-aralan blockings.

Tas siya daw part ng detention niya eh sumama sa set designers ng play kaya lagi rin daw siyang kailangan nasa practice

after class.

EEEEEE! Makakasama ko siya!!!

Finally. Madidistract na rin ako kina Ariana.

Humirit pa nga pala si Franco. Ba’t daw di ako umattend sa Math club orientation kanina. Aba! Hahaha! Hinanap niya raw

ako? Charot ka Franco! Hahaha! Baka maniwala ako nyan.

(Landi mo Jas!) - boses ni Carla, lumitaw sa utak ko bigla. Word.

LOL. Hah. Sana pala nag audition na lang si Franco. XD Tapos siya magiging Tony to my Maria.

(LANDI MO JAS GRABE!) - Si Carla ulit. WTF tinetelepathy ata ako ni gaga. Tawagan ko na kaya?

Lol. Tawagan ko sya then toothbrush na at tulog. Mapapagod na naman kami bukas T_T

Pagod plus Ariana and Diego. Wala na. TCH.

-JAS

“Alam mo... tanda ko pa yang araw na yan.”

Tiningnan ko si Carla na sumabay saking magbasa. Nakangiti siya... pero mapait yung ngiti na yun.

“Galit na galit siya nun. Akala ko, dahil lang sa competitive siya at gustong gusto niya yung role. Niloloko ko pa nga siya, sabi ko uusok na ilong niya. Pero di pa rin natawa. Galit pa nga siya kay Ariana. Mga isang oras siyang nagwawala sa telepono dahil lang kay Ariana. Hindi niya nga nabanggit yang tungkol kay Franco eh. Nakalimutan... Alam mo ba ibig sabihin non?

Noon pa lang, nagseselos na siya kay Ariana. Hindi niya lang sinabi at hindi niya kayang sabihin. Tinago niya rin sakin yun.”

Pinahid ni Carla mukha niya.

“Hindi lang siya sayo naglihim, Diego,” sunod niyang sabi.“Sakin din... sa ating lahat.”

Quote

Bakit ganon?

Ang sakit tae.

Masama bang magsabi ng totoo?

Tanga ko rin naman kasi. Bakit ako uminom? Kung ano ano tuloy nasabi ko.

Kakagising ko lang. Pero ang bigat ng pakiramdam ko. Naaalala kong nag

niya ako kagabi. Pero hindi ko maalala kung bakit.

Sobrang bigat talaga. Kung di ko pa tinawagan si Franco, di ko pa malalaman kung bakit ganito... kung ano ang nasabi ko at

nasabi ni Diego.

Nasa party daw kami kagabi tas nagpaalam akong mag

kung saan kami umiinom, kita mula doon yung most parts nung bahay.

Sabi ni Franco nadulas daw ako. Tapos tumakbo daw si Diego para tulungan ako pero tinaboy ko raw si Diegs. Ewan. Sabi

niya pakiramdam niya daw dahil sa alak kaya mainit ang ulo ko nun.

Eh ang problema, nakainom rin si Diegs.

Nagtalo daw kami sa harap ng mga kaklase namin. Kung ano ano daw sinabi ko. Sinisi ko raw si Diegs kung bakit di ko

nakuha role ni Maria. Nagmura pa daw ako sabi ni Franco pero hindi nya na sinabi yung eksaktong sinabi ko kasi masama

raw.

Tapos sinabi daw ni Diegs di niya akalaing ganun ako kasama.

Nung narinig ko na sinabi yun ni Franco, dun na ko nagsimulang mapaiyak. Hindi ko kasi maubos isipin na gaganunin ako

ni Diego eh. Hindi pa kami nag away ng ganun kagrabe.

Tapos sabi daw ni Diegs bahala na daw ako sa buhay ko kasi

naging kaibigan niya ako.

Di daw ako umiiyak nung nag walk out si Diego sa pagtatalo namin. Gumanti pa raw ako, sabi ko daw sige magsama sila ng

Ariana niya. sagot naman ni Diegs oo,mas ok daw talaga si Ariana kaysa sakin at kahit kelan hindi a

[6]

Tanga ko rin naman kasi. Bakit ako uminom? Kung ano ano tuloy nasabi ko.

Kakagising ko lang. Pero ang bigat ng pakiramdam ko. Naaalala kong nag-away kami ni Diego. Naaalala kong

niya ako kagabi. Pero hindi ko maalala kung bakit.


Nasa party daw kami kagabi tas nagpaalam akong mag-CR. Sa bahay lang kasi yun nung kaklase namin. Kaya yung table

kung saan kami umiinom, kita mula doon yung most parts nung bahay.


akiramdam niya daw dahil sa alak kaya mainit ang ulo ko nun.


Nagmura pa daw ako sabi ni Franco pero hindi nya na sinabi yung eksaktong sinabi ko kasi masama

Tapos sinabi daw ni Diegs di niya akalaing ganun ako kasama.

yun ni Franco, dun na ko nagsimulang mapaiyak. Hindi ko kasi maubos isipin na gaganunin ako

ni Diego eh. Hindi pa kami nag away ng ganun kagrabe.

Tapos sabi daw ni Diegs bahala na daw ako sa buhay ko kasiwala na daw siyang pakialam. Sabi pa daw niyanagsis


mas ok daw talaga si Ariana kaysa sakin at kahit kelan hindi a

away kami ni Diego. Naaalala kong sinisigawan


CR. Sa bahay lang kasi yun nung kaklase namin. Kaya yung table



Nagmura pa daw ako sabi ni Franco pero hindi nya na sinabi yung eksaktong sinabi ko kasi masama

yun ni Franco, dun na ko nagsimulang mapaiyak. Hindi ko kasi maubos isipin na gaganunin ako

. Sabi pa daw niyanagsisisi siyang


mas ok daw talaga si Ariana kaysa sakin at kahit kelan hindi ako magiging

tulad niya.

Grabe. Hindi ko akalaing gaganunin niya ako. Alam ko hindi ako kasing bait ni Ariana sa kanya, pero naging mabuting

kaibigan naman ako sa kanya... ano bang ginawa ko para masabi niya yun? Ang tagal na nga nilang magkaibigan pero ak

yung mas madalas niyang kasama eh...

Diego... hindi ko naman sinasadya eh, naiinis kasi ako pag nakikita kong magkausap kayo o magkasama o basta...

naman eh... Nasanay lang siguro akong lagi kang nandyan... kung minama

Ang possessive ko pala sa kaibigan.

Sa totoo lang di ko masisi si Diego kung ginanun niya ako... ako naman talaga tong wala sa lugar.

Ang sakit lang pala isipin na hindi niya ko pinahalagahan kagaya ng pagpapahalaga ko sa kanya

Pero ang pinakamasakit dun kasi, yung malinaw na malinaw mong pinili si Ariana kaysa sakin.

Ganun ba siya kaganda kabait at katalino? Alam ko wala ako maski sa patay na kuko ni Ariana, pero sana man lang kahit

konti pinahalagahan mo ko Diegs... konti

Ayan Jas. Resulta ng katangahan mo.

Wala na si Diegs. Wala ka nang best friend.

-JAS

*

“Tama na o,” pakiusap ko.

Pucha. Hirap pala umawat kung ikaw mismo wala sa sarili.

Takte Jas pasalamat ka...

“Lumayo ka saken.”

“Jas lasing ka n--

“Tangina ano ba?!” sigaw niya sakin.

iwan, ba’t di mo pa panindigan?”

“Iniwan kita?”sabi ko. “Sige nga, kelan?”


kaibigan naman ako sa kanya... ano bang ginawa ko para masabi niya yun? Ang tagal na nga nilang magkaibigan pero ak

Diego... hindi ko naman sinasadya eh, naiinis kasi ako pag nakikita kong magkausap kayo o magkasama o basta...

naman eh... Nasanay lang siguro akong lagi kang nandyan... kung minamasama mo yun pasensya na.

Sa totoo lang di ko masisi si Diego kung ginanun niya ako... ako naman talaga tong wala sa lugar.

Ang sakit lang pala isipin na hindi niya ko pinahalagahan kagaya ng pagpapahalaga ko sa kanya...

Pero ang pinakamasakit dun kasi, yung malinaw na malinaw mong pinili si


konti lang... kahit konti lang.

Wala ka nang best friend.

Pucha. Hirap pala umawat kung ikaw mismo wala sa sarili.

sigaw niya sakin. “Ba’t di mo na lang ako iwan? Total sanay ka namang mang

iwan, ba’t di mo pa panindigan?”

“Sige nga, kelan?”


kaibigan naman ako sa kanya... ano bang ginawa ko para masabi niya yun? Ang tagal na nga nilang magkaibigan pero ako

Diego... hindi ko naman sinasadya eh, naiinis kasi ako pag nakikita kong magkausap kayo o magkasama o basta... Pero hindi

Pero ang pinakamasakit dun kasi, yung malinaw na malinaw mong pinili si


“Ba’t di mo na lang ako iwan? Total sanay ka namang mang

“Nung isang araw!” sabi niya. “Tangina mo ka, may pahirit hirit ka pa!

Whatever!”

Nag init yung ulo ko.

“Bakit? Di mo naman na ko kailangan ah!”

“Baka ikaw! Si Ariana to, si Ariana yan, si Ariana tong lahat! Ayos ha! Nakalimutan mo ko agad!

Nagmake face ka pa nung audition para mawala ako sa conc

di ko nakuha yung role eh! Bwiset!”

“Ano ba problema mo Jas?! Hindi kita maintindihan!”

“Pu tangina naman Diego! Ang hina mo rin talaga no? Ikaw! ikaw at yang lintik na si Ariana

problema ko!”

“Wag mo nga idamay si Ariana!”

“Dyan ka magaling! Sa pagtatanggol sa bwisit na Ariana mo!”

“Oo! Talagang ipagtatanggol ko siya, kasi hindi siya kagaya mo!”

Natigilan si Jas, nanlaki yung mata niya.

Gusto ko nang tumigil, pero sumobra na siya... di ko na napigilan.

“Grabe, hindi ko akalaing ganyan ka kasama,”

makapanghusga at makapagmura ka ganun na lang. Di ko na nga maalala kung paano kita

naging kaibigan sa sama ng ugali mong yan!”

“Tapos ka na? Ha? Sige ano pa!”

Napailing ako.

“Alam mo,” simula ko. “Pinagsisisihan kong naging kaibigan kita.”

“Weh? Naks! Best Actor ka na nyan?”

“Alam mo kung bakit ka galit? Kasi insecure ka! Kasi alam mong mas magaling siya sayo! Kasi

alam mong kahit kelan di ka magiging kagaya

Nakita kong lumungkot mata ni Jas, at medyo natigilan siya...

Pero as usual, hindi siya nagpatalo.

“Tangina mo ka, may pahirit hirit ka pa! ‘Araw araw na to Jas ah!’

“Bakit? Di mo naman na ko kailangan ah!”


Nagmake face ka pa nung audition para mawala ako sa concentration! Kasalanan mo kung bakit

di ko nakuha yung role eh! Bwiset!”

“Ano ba problema mo Jas?! Hindi kita maintindihan!”


“Dyan ka magaling! Sa pagtatanggol sa bwisit na Ariana mo!”

“Oo! Talagang ipagtatanggol ko siya, kasi hindi siya kagaya mo!”

Natigilan si Jas, nanlaki yung mata niya.

Gusto ko nang tumigil, pero sumobra na siya... di ko na napigilan.

hindi ko akalaing ganyan ka kasama,” sabi ko. “Ni hindi mo kilala yung tao, Jas. Pero kung


naging kaibigan sa sama ng ugali mong yan!”

“Pinagsisisihan kong naging kaibigan kita.”

“Weh? Naks! Best Actor ka na nyan?”


alam mong kahit kelan di ka magiging kagaya niya!”

Nakita kong lumungkot mata ni Jas, at medyo natigilan siya...

‘Araw araw na to Jas ah!’


entration! Kasalanan mo kung bakit


“Ni hindi mo kilala yung tao, Jas. Pero kung



“Papalakpak na ba ko Diego? Ha? Tapos ka na?”

“Bahala ka na sa buhay mo. Wala na kong pake.”

“Magsama kayo ng Ariana mo!”

“Eto ba yung nagpaparinigan kayo online?”

“Parang ganun. Muntanga lang no.”

“Inunfollow nyo yung isa’t isa sa Twitter pati Tumblr, pero tinitingnan nyo rin naman pareho. at doon kayo nagpapatama ng gusto nyong sabihin.”

“Pinagsisihan ko naman lahat yun eh,” sabi ko kay Carla.“Pinost ko dun lahat. Pero ayokong sabihin sa kanya, kasi iisipin na naman niyang nanalo siya.

Alam ko nakita niya naman lahat yun eh. Pero wala. Wala pa rin siyang ginawa. Puro parinig na nagsasabing nasaktan siya. Pero ano bang akala niya? Siya lang?”

“Lagi naman ganun si Jas...” sabi ni Carla. “Akala niya lagi siya lang... Akala niya laging sosolohin niya lahat. Ayaw makasakit kaya sinosolo lahat ng sakit.”

Pinahid ni Carla yung mukha ko.

“Ayan, tamo nangyari...”

Quote

Kung di lang school day ngayon, siguro tumakbo na ko para uminom.

Ang sama kasi ng loob ko.

Para kasing ngayong araw na to, naka-invisibility cloak ako.

Di ako kinakausap ni Diego. Daan lang ng daan, lampas lagi yung tingin.

salit sa aming dalawa si Carla, namimilit na mag ayos na kung ano mang gulo yung nangyari.

Di niya kasi naiintindihan. Masakit kasi yung mga sinabi ni Diego eh. Ayaw ko namang sabihin kasi panigurado side ko yung

kukunin ni Carla. At lalong magkakagulo.

Hindi lang naman kasi ako kay Diego naiirita. Sa sarili ko ako pinakanaiirita.

Jusko Jas. ang tanda tanda mo na tatanga tanga ka pa rin.

Mapride. Immature. At yung pinaka hindi acceptable yung pagiging selosa.

Nakakainis nga eh. Alam kong wala sa lugar.

karapatang ipagdamot si Diegs. Pero wala na rin akong maintindihan

Bawat lampas ng tingin ni Diegs sakin, nasasaktan ako.

Bakit ba ganun siya? >_<

Oo. Alam ko. Kahit sino sasama ang loob pag hinde mo pinansin yung pagbubuzz sa YM at pag inbox sa FB. Pero ano ba

ineexpect niya? Gaya lang ng dati, na isang joke niya lang sa YM ok na kami?

Napagod na rin siguro siya. Nagsawa kakasubok

Yan Jas. Ang galing mong magtiis. Yan, sino ngayon ang tinitiis?

Ewan. Siguro gusto kong lapitan niya ako. Gusto kong habulin niya ko... gusto kong maramdamang importante ako. Gusto

kong ipakita niyang di niya kayang mawala ako...

Pero mukhang .

Ganun na lang ba yon?

[7]

school day ngayon, siguro tumakbo na ko para uminom.

invisibility cloak ako.

Di ako kinakausap ni Diego. Daan lang ng daan, lampas lagi yung tingin. Tingin na lang... ayaw pa. The whole da

salit sa aming dalawa si Carla, namimilit na mag ayos na kung ano mang gulo yung nangyari.


Hindi lang naman kasi ako kay Diego naiirita. Sa sarili ko ako pinakanaiirita.

tatanga tanga ka pa rin.

Mapride. Immature. At yung pinaka hindi acceptable yung pagiging selosa.

la sa lugar. Wala akong karapatang magalit kay Ariana, at lalo akong walang

karapatang ipagdamot si Diegs. Pero wala na rin akong maintindihan - hindi ko na alam. Ano bang nangyayari sakin?

Bawat lampas ng tingin ni Diegs sakin, nasasaktan ako.


ineexpect niya? Gaya lang ng dati, na isang joke niya lang sa YM ok na kami?

Napagod na rin siguro siya. Nagsawa kakasubok mag alo sa kin na isang maarte’t kalahati.

Yan, sino ngayon ang tinitiis?


kayang mawala ako...

Tingin na lang... ayaw pa. The whole day, pasalit


at lalo akong walang

hindi ko na alam. Ano bang nangyayari sakin?



Parang kulang na lang mo sa NSO yung birth certificate ko sa pagbura mo ng existence ko eh.

Pero ang daya mo naman Diegs. Ako kasi hindi ko kayang gawin yun

ko alam kung paano isasantabi lahat nung nangyari at mga pinagdaanan natin. Di ko alam kung pano ka idedelete gaya ng

ginagawa mo sakin.

Kanina sa caf. ugali niyang ibigay sakin yung ketchup. Kukunin ni

alam niyang halos lahat ng ulam na binabaon kong prito gusto ko may ketchup.

Kaya nung nakita ko siyang tumayo sa kabilang table, sumunod ako. Akala ko di niya nakalimutan. Akala ko iaaapproach

niya na ako kasi hindi na siya makatiis.

Nasa likod niya na ko nun. Nakangiti pa ako.

Tapos pagharap niya, dala niya yung ketchup... lampas agad tingin niya sakin.

“Diegs! Yung ketchup bilis!”

Ngumiti rin siya. Pero hindi sakin.

Kay Ariana.

At dumeretso na siya dun.

Dinaanan niya lang ako. Na parang poste lang ako o basurahan. Niho, niha, wala.

Nagmukha akong tanga nun. Nakatayo ako dun. Nagpipigil umiyak.

Ayokong umiyak, sa totoo lang. Hindi naman ako iyaking tao eh. Pero bakit nung pagkakatao

Nakakainis lang kasi hindi naman dapat ganun yun epekto nun sakin.

Si Diego lang yun! Bakit ba?

Yung butiki na yun? Yung epal na yun na saksakan ng kuripot?

Ang unfair lang kasi nun... yung tipong hindi mutual. Bakit ako lang yu

Bakit ako lang?

Kaninang uwian nga, nandun ako sa gate. Muntanga lang. May hinihintay. Tinitingnan ko yung titiisin talaga niya ako.

mo sa NSO yung birth certificate ko sa pagbura mo ng existence ko eh.

Pero ang daya mo naman Diegs. Ako kasi hindi ko kayang gawin yun eh. Hindi ko alam kung paano kita kakalimutan. Hindi


Kanina sa caf. ugali niyang ibigay sakin yung ketchup. Kukunin niya dun sa condiments counter at ilalapag sa harap ko kasi

alam niyang halos lahat ng ulam na binabaon kong prito gusto ko may ketchup.


Nasa likod niya na ko nun. Nakangiti pa ako.

Tapos pagharap niya, dala niya yung ketchup... lampas agad tingin niya sakin.

Dinaanan niya lang ako. Na parang poste lang ako o basurahan. Niho, niha, wala.

Nagmukha akong tanga nun. Nakatayo ako dun. Nagpipigil umiyak.

Ayokong umiyak, sa totoo lang. Hindi naman ako iyaking tao eh. Pero bakit nung pagkakataon na yun, sobrang bigat?

Nakakainis lang kasi hindi naman dapat ganun yun epekto nun sakin.

Yung butiki na yun? Yung epal na yun na saksakan ng kuripot?

Ang unfair lang kasi nun... yung tipong hindi mutual. Bakit ako lang yung nagsusuffer. Bakit ako lang yung nalulungkot.


eh. Hindi ko alam kung paano kita kakalimutan. Hindi


ya dun sa condiments counter at ilalapag sa harap ko kasi


n na yun, sobrang bigat?

ng nagsusuffer. Bakit ako lang yung nalulungkot.


Tapos bigla siyang lumabas sa gate. Tiningnan niya lang ako, at tiningn

Tapos tumalikod siya at umalis.

Wala na kong nagawa.

Buti na lang, dumating si Franco.

“Jas, hatid na kita. Game?”

“Okay.”

Mukha akong tuod na sumunod lang kay Franco.

Tahimik siya. Hindi siya nagsasalita. Pero hawak niya yung mga

“Jas, pwede mong sabihin sakin.”

“Hindi ko alam kung paano.”

Totoo naman yun eh. May tiwala ako kay Franco. Alam kong pwede siyang sabihan at maiintindihan niya ako... pero paano

ako magsasabi kung hindi ko alam kung saan magsisimula?

Ano bang uunahin ko?

Yung naguguluhan ako?

Yung hindi ko kayang lunukin ang pride ko?

O yung fact na kinalimutan na ko ng best friend ko?

“Pati si Carla, hindi na alam ang gagawin sayo.”

“Mas hindi ko pwedeng sabihin kay Carla.”

Natawa si Franco nun.

Tapos sa sunod niyang sinabi, lalo akong nabaliw.

“Sabi ko na nga ba.”

“Ha?”

Tiningnan niya lang ako, at tiningnan ko rin lang siya.

Mukha akong tuod na sumunod lang kay Franco.

Tahimik siya. Hindi siya nagsasalita. Pero hawak niya yung mga libro ko.


ako magsasabi kung hindi ko alam kung saan magsisimula?

Yung hindi ko kayang lunukin ang pride ko?

O yung fact na kinalimutan na ko ng best friend ko?

“Pati si Carla, hindi na alam ang gagawin sayo.”

“Mas hindi ko pwedeng sabihin kay Carla.”

sa sunod niyang sinabi, lalo akong nabaliw.


“Naguguluhan ka. Kasi importante si Diego sayo at nawala siya... pero hindi mo masabi kay Carling yon.

Bakit kaya Jas?”

“Naghihintay ako ng panahon. Di ko pa kayang sabihin.”

“Bakit nga?”

“Basta. Tinatamad akong magexplain, ok? Wag ngayon.”

“Ako alam ko, Jas,” sabi niya. “Kasi pakiramdam mo kasalanan kay Carla yang nararamdaman mo.”

“Ayoko lang mag isip siya ng iba.”

“Kasi alam mong may iba siyang maiisip at totoo yung ii

“Franco, wala kang alam, okay?”

Pati kay Franco nainis na ako.

Ako nga tong may iniisip at may kontrol sa sarili ko, hindi alam kung ano talaga to eh... siya pa kaya? Siya pa na nung isang

linggo ko lang nakilala?

“Alam ko, Jas....” sabi niya. Alam kong naiinis na rin siya nun.

mo sa kanya. Sa pagkukwento mo... sa panghihinayang mo. Sa lungkot sa mukha mo pag nakikita mong

kasama niya si Ariana. Sa guilt na nararamdaman mo pag nababa

Kitang kita kong mahal mo si Diego, Jas.

ikaw na lang ang hindi pa yata nakakakita.”

“Hinde. Hinde pwede,” sabi ko. Pero somehow, what he said was making sense. Pero hinding hindi ko aaminin yun.

“Bakit hinde?”

“Kasi ikaw gusto ko. Simula nung first year pa. Nung intrams.”

Hindi ko alam kung bakit ko sinabi yon. Ayoko kasing sang ayunan yung sinabi niya. Mali yon. Katangahan yon.

MALAKING YON.


“Naghihintay ako ng panahon. Di ko pa kayang sabihin.”

“Basta. Tinatamad akong magexplain, ok? Wag ngayon.”

“Kasi pakiramdam mo kasalanan kay Carla yang nararamdaman mo.”

“Kasi alam mong may iba siyang maiisip at totoo yung iisipin niyang yun.”


sabi niya. Alam kong naiinis na rin siya nun. “Alam ko. Kitang kita ko. Nababasa ko sa pagtingin


kasama niya si Ariana. Sa guilt na nararamdaman mo pag nababanggit o naiisip mo si Carla.

Kitang kita kong mahal mo si Diego, Jas.

ikaw na lang ang hindi pa yata nakakakita.”

sabi ko. Pero somehow, what he said was making sense. Pero hinding hindi ko aaminin yun.

usto ko. Simula nung first year pa. Nung intrams.”



“Kasi pakiramdam mo kasalanan kay Carla yang nararamdaman mo.”


“Alam ko. Kitang kita ko. Nababasa ko sa pagtingin


nggit o naiisip mo si Carla.

sabi ko. Pero somehow, what he said was making sense. Pero hinding hindi ko aaminin yun.


Tumawa siya. Namalayan ko na lang nandun na kami sa tapat ng bahay namin.

“Akala ko rin Jas eh...” sabi niya, sabay abot sakin ng mga libro ko. “Tapos unti unti ganun na rin ako sayo... kaso

ang kupal lang kasi kung kelan akala ko ok na tayo...

Namalayan kong talo na ako.

Kasi nauna na siya sayo, at malayo na ang lamang niya sakin.”

“Franco--

“Gusto mo ako since first year?” ulit niya. “Siguro nga. Pero si Diego, mahal mo since Grade 1. Tama ako o

mali?”

Hindi ako sumagot. Tiningnan ko lang si Franco. Malungkot siyang nakatingin sakin.

Ako yung unang umiwas sa tingin niya.

Tanga mo Jas. ang tanga tanga mo.

Ayan na si Franco o.

Gaano katagal mo bang inintay to?

“Ok lang, Jas,” sabi niya. “Hihintayin ko sagot mo. at pag kaya mo nang sagutin... saka lang ako aalis. Saka

lang ako iiwas. Kaya pag isipan mo.”

Ngumiti siya sakin tapos umalis.

Matagal akong napatayo dun sa tapat ng gate namin. Tiningnan ko lang si Franco hanggang lumiko na siya dun sa kabilang

kanto.

Doon na nagkalintik lintikan lahat.

Kasi alam ko sa sarili kong tama siya.

-JAS

“Carla?”

Napatingin kami sa dulo nung corridor. Ayun si Franco. Mukhang nawawalang bata.

“Franco?”

Tumayo si Carla. Narinig ko yung mga hakbang ni Franco. Mabigat. Nagmamadali.Tapos may bigla na lang humila sa akin patayo.

“T*ngina mo hayop ka!”

Sinuntok niya ako. Malakas. Natumba na lang ako pabalik sa inupuan ko kanina.

“Tama na Franco!”

Dinuro niya ako habang pinipigilan siya ni Carla. Galit siya. galit na galit...

“Di pa ba sapat yung iwan mo siya ng ilang beses? Ha?”paligid.“Tangina mo Zalameda, kung alam ko lang...”

Hindi ako nakaimik.Naiyak na lang ako sa pagkakaupo ko.Hindi dahil sa sakit ng suntok niya... kundi dahil lahat ng sinasabi niya totoo.

Dahil kasalanan ko. Kasalanan ko lahat to.

Jas sorry...

“Ano? Anong gagawin mo ngayon? Wag ka umiyak dyan p uta! Lumaban ka gag0! Asan yung angas mo? Asan yung yabang mo ha? Ano?!”

“Franco tama na oh!” sigaw rin ni Carla.

“Isa ka pa!” sagot ni Franco, sabay bit

Sinampal ni Carla si Franco.Umiiyak na naman si Carla. Nanginginig siya dun sa kinatatayuan niya.

Umiling si Franco sabay tinampal yung sarili niyang noo.

“Kausap ko pa siya kanina...” sabi niya. Biglang nanginig yung na.”

Sumandal siya dun sa dingding sa tapat namin at umupo sa sahig.

“Wala na...”

Tumayo si Carla. Narinig ko yung mga hakbang ni Franco. Mabigat. Nagmamadali.Tapos may bigla na lang humila sa akin patayo.

kas. Natumba na lang ako pabalik sa inupuan ko kanina.

Dinuro niya ako habang pinipigilan siya ni Carla. Galit siya. galit na galit...

“Di pa ba sapat yung iwan mo siya ng ilang beses? Ha?” sigaw ni Franco. Nagsitinginan yung mga tao “Tangina mo Zalameda, kung alam ko lang...”

Hindi dahil sa sakit ng suntok niya... kundi dahil lahat ng sinasabi niya totoo.

Dahil kasalanan ko. Kasalanan ko lahat to.

“Ano? Anong gagawin mo ngayon? Wag ka umiyak dyan p uta! Lumaban ka gag0! Asan yung angas mo? Asan yung yabang mo ha? Ano?!”

sigaw rin ni Carla. “Tama na! Wala nang magagawa yang pagwawala mo!”

sagot ni Franco, sabay bitaw kay Carla. “Ano masaya ka na?”

Umiiyak na naman si Carla. Nanginginig siya dun sa kinatatayuan niya.

Umiling si Franco sabay tinampal yung sarili niyang noo.

sabi niya. Biglang nanginig yung boses niya. “Kausap ko pa... tas ayan... wala

Sumandal siya dun sa dingding sa tapat namin at umupo sa sahig.

sigaw ni Franco. Nagsitinginan yung mga tao sa

“Ano? Anong gagawin mo ngayon? Wag ka umiyak dyan p uta! Lumaban ka gag0! Asan yung angas

“Tama na! Wala nang magagawa yang pagwawala mo!”

“Kausap ko pa... tas ayan... wala

[8]

Naiintindihan ko kung bakit ganun na lang yung galit sa akin si Franco.

Hindi lang kasi si Diego yung nawawala noon eh. Ako rin.

Wala rin ako sa tabi ni Jas.

Kailangan niya ako noon. Naiintindihan ko na yun ngayon.

Pero ang mali rin naman kay Jas... kahit kailangan niya ng tulong at makakausap, hindi siya magsasabi.

At nung mga panahon na yun nakakasense na ako.

Kaya siguro, in a way, lumayo din ako. Kasi ayoko mang aminin, masama loob ko sa kanya.

“Lahat ba, sinabi niya sayo, Franco?”

“Hindi...” sabi niya. “Kilala mo yung kaibigan mo. Hindi niya hilig ang magsalita. Puro ako tanong.

Paikot ikot lagi yung usapan namin. Pero sa huli nakukuha ko rin yung sagot.”

“Buti ka pa,” sabi ko, tas ngumiti ako na pakutya. “Ikaw na ilang buwan niya lang nakilala kumpara sa

akin na taon na ang binilang.”

“Masisisi mo ba siya, Carla?” tanong ni Franco sakin. “Nun ngang nararamdaman mo na yung tinatago

niya sayo, umiwas ka na at sumama ang loob... paano pa pag sinabi niya?”

Hindi ako nakasagot sa sinabi ni Franco.

“Ikaw yung iniisip niya, Carla,” tuloy niya. “Lahat na lang ng usapan namin ganun. Hindi pwede,

magagalit si Carla. Ayoko, malulungkot si Carla. Si Carla ganito si Carla ganyan.”

Uminit yung ulo ko.

“Ang sabihin mo, pa-martyr siya,” sabi ko. “Ginagamit niya akong scapegoat. Kasi duwag siya.”

Tumawa si Franco nang pang-asar.

“Naririnig mo ba yang lumalabas sa bibig mo?” sabi niya sakin. Nahiya ako bigla sa sarili ko sa dahilang hindi

ko malaman kung ano.

“Ituloy nyo na yang pagbabasa. Mukhang talagang marami ka pang kelangan malaman,” sabi ni Franco,

sabay tumayo. “Sige na.... babalik na ko kay Jas. baka...”

Natigilan si Franco.

“Baka kailangan niya ng kasama.”

Umalis si Franco. Matagal bago may isa sa amin ni Diego na kumilos.

“Sige na,” sabi ko sa kanya. “Marami pa daw tayong kailangang malaman.”

Quote

Ayoko na.

Suko na ko.

Ang sakit sakit na kasi. Sige na. Mahina na kung mahina. Talo na kung talo.

Pero hindi ko na kaya, suko na talaga ako

Kanina, practice ng West Side. Tumutulong ako kay Franco mag pintura ng props kasi sabi ni Mrs. Tia naintindihan ko

naman na daw yung blockings at wala nang m

ako habang sinisinghot ko yung pintura habang nag eeksena at rinig na rinig ko yung lines nila Diego at Ariana sa stage.

“I felt, I knew something never before was going to happen, ha

“My hands are cold.”

Lumingon ako. Hindi ko napigilan. Kinuha ni Diego yung mga kamay ni Ariana at hinawakan ng mabuti. Mahigpit.

Tinapik ni Franco yung balikat ko.

“Wag mo na masyadong tingnan,” sabi niya sakin,

less.”

Gusto kong maniwala kay Franco, pero iba pa rin yung iniisip ko.

“Yours too... so warm.”

“So beautiful.”

“Beautiful.”

“It’s so much to believe. You’re not making a joke?”

“Baka kailangan niya ng kasama.”

Umalis si Franco. Matagal bago may isa sa amin ni Diego na kumilos.

“Marami pa daw tayong kailangang malaman.”

Sige na. Mahina na kung mahina. Talo na kung talo.

suko na talaga ako.


naman na daw yung blockings at wala nang masyadong kailangang gawin yung mga understudy. So sige, kunwari ok lang


“I felt, I knew something never before was going to happen, had to happen. But this is so much more.”


sabi niya sakin, sabay ngiti. “Para sa play lang yan. Nothing more, nothing

Gusto kong maniwala kay Franco, pero iba pa rin yung iniisip ko.

“It’s so much to believe. You’re not making a joke?”


asyadong kailangang gawin yung mga understudy. So sige, kunwari ok lang


d to happen. But this is so much more.”


“Para sa play lang yan. Nothing more, nothing

“I have not yet learned how to joke that way. I think now I never will.”

Sumilip ako ulit, tapos nakita ko yung kamay ni Ariana na nasa mukha ni Diego.

Gusto kong alisin yung tingin ko doon, pero di ko magawa. Kahit habang ginagawa ko yun, naiirita ako, nagagalit,

nasasaktan.

Naiiinggit.

Ako dapat yun. Ako dapat.

“Jas, hoy!”

Tiningnan ko ulit si Franco.

“Sorry. Hehe. Wala lang... sorry ha, napatingin lang ulit.”

“Dito ka na nga lang humarap.”

Pinalipat ako ni Franco dun sa kabilang side nung pinipinturahan namin - yung lugar na alam kong hindi ko makikita yung

stage kahit anong lingon pa ang gawin ko.

Nakakatuwa nga si Franco eh. For once, nasasabi ko kung anong nararamdaman ko, kasi alam niyang hindi ako pwedeng

magconfide sa ngayon kay Carla. Naiintindihan niya naman ako. Matiyaga lang siyang nakikinig at pinagsasabihan

ako. Ewan ko nga, kung paano niya ako natatagalan, eh ang tanga tanga ko. Ilang beses na ba siyang nagpayo na wag nang

tumingin, wag nang maghabol, dumistansya... pero wala.

Masisisi nya ba ko?

Ewan ko talaga. Siguro tanga lang talaga ako. Masakit na nga tinitingnan ko pa rin, mahirap na nga, pinipilit ko pa rin.

“Ay poots,” sabi ni Franco. “Dyan ka lang ha. May utos si Ma’am Lea para sa Math Club, walang ibang pwede

magbuhat puro sila babae dun. Babalik ako agad.”

“Osige.”

“Magdadala akong pagkain pag may nadekwat ako.”

“Okay.”

“Yung sinabi ko Jas ha,” sabi niya, sabay tayo. “Dyan ka lang.”

Ngumiti lang ako.

Alam ko namang concerned lang siya kaya pinapastay niya ako doon.

“O, next scene. Pwesto!” sabi ni Mrs. Tia.

Footsteps.

Di ako lilingon. Hindi ako pwedeng lumingon.

“Action!”

“It’ll be all right. I know it. We’re really together now.”

“But it’s not us... it’s everything around us.”

“Then I’ll take you away, where nothing can get to us.

Not anyone, or anything.”

Narinig ko naman bigla yung piano.

Tinugtog yung Somewhere...

Napatayo ako tas tiningnan ko yung inalisang pinto ni Franco. Mukha namang hindi pa siya babalik.

“There’s a place for us...

Somewhere,

A place for us...”

Nagulat ako.

Si Diego ba talaga yun?

Ibig kong sabihin... si Diego, kumakanta?

Ang ganda ng boses niya. Napapakalma ako...

“Peace and quiet and open air...

Wait for us, somewhere...”

Bumalik ako sa pwesto ko kanina, saka ko nakita...

Nakayakap si Diegs kay Ariana.

Nagsimulang kumanta si Ariana pero hindi ko na maintindihan kung ano man yung lumalabas sa bibig niya, kasi wala akong

ibang makita, marinig, o maramdaman.

Sa buong buhay ko kasi, hindi ko nasubukang yakapin si Diego.

Ngayon ko lang kasi naramdaman kung gaano ko kagustong gawin yon. Kung gaano ko kagusto yung pakiramdam na

nakaakbay siya sakin... kung gaano ako kasaya pag kasama ko siya.

Totoo pala?

Saka mo lang mararamdaman at mapapahalagahan yung isang tao pag wala na siya sayo.

Tumulo yung luha ko.

Alam ko hindi niya ako nakikita ngayon dito sa sulok na kinalalagyan ko. At kahit kita niya pa ako, wala na rin... wala na rin

siguro siyang pakialam.

Ganito na lang ba ko? Nakatingin mula sa malayo... naghihintay... naghihintay na bumalik siya. Kahit alam ko...

Alam kong matapos ng mga nangyari at nasabi ko eh malabo nang mangyari yun.

Hindi na siguro babalik yun... yung pakiramdam na ligtas ako pag andyan siya... Yung alam kong may taong nandyan at

proprotekta sakin.

“Somewhere we’ll find a new way of living...”

Diegs tingnan mo naman ako o.

Isa lang. Kahit ngayon na lang...

“We’ll find a way of forgiving...”

Hindi niya ko marinig...

Hindi niya ko makita.

Isa lang ang nakikita niya...

“There’s a place for us

A time and place for us

Hold my hand and we’re halfway there...”

Tama na Jas...

Tama na...

Sabi ko sa sarili ko tama na. Alam ko kung anong kasunod ng eksenang yun pero di ko magawang alisin yung mata ko doon...

Kailangan ko siguro makita.

Para matigil na tong kagaguhang to. Kailangan ko nga sigurong masaktan para tumigil... para mawala na.

“Hold my hand and I’ll take you there...

Somehow... Someday...

Somewhere...”

Unti unting nilapit ni Diego yung kamay niya sa mukha ni Ariana.

Tumungo siya. Dahan dahan... unti unti...

Habang dahan dahan ding nagiging mahirap para sakin ang tumingin at huminga... kasi pakiramdam ko naiipit lahat sa

lalamunan ko...

Parang may nakabara na hindi ko matanggal...

Ayun.

Pinanood ko kung paano... paano niya--

“Jas!”

May humila sakin. Patalikod. Para hindi ko na makita kung ano yung nangyayari sa stage.

Pero wala nang naitulong yun.

Kasi parang may nagdikit nung eksena sa utak ko... na kahit pumikit pa ako, yun pa rin yung nakikita ko...

Sila. Sila na magkayakap... si Ariana na nakakapit sa kwelyo ni Diego... at si Diego na hinahalikan si Ariana.

Saka ko lang narealize na nakayakap si Franco sakin habang umiiyak ako. Umiiyak na parang walang bukas, humahagulgol

na parang batang nawawala. Kahit gaano kalakas yung iyak ko hindi maalis. Hindi mawala. Andun pa rin. andun pa rin

lahat, yung hirap... yung sakit...

At bawat hagod ni Franco sa likod ko... bawat salitang sinasabi niya na tumahan ako dahil magiging ok lahat, yung sinasabi

niyang wala yun... yung sinasabi niyang tama na...

Lalo yata akong naiiyak. Lalong bumababa ang tingin ko sa sarili ko...

Lalo akong nasasaktan, lalo kong naiisip na talo na ako... na wala na kong pag-asa...

Na wala na talaga siya.

“Franco ayoko na... Ayoko na.”

“Edi tama na. Hindi mo na kailangang gawin to.”

Matagal kaming nagstay doon sa backstage... kasi hindi ako mapakalma. Yung hagulgol ko naging sinok. Nararamdaman ko

yung mata kong alam kong namamaga.

Sinamahan ako ni Franco sa office ni Mrs. Tia.

Nagsabi naman ako ng maayos. Hindi naman mukhang galit si Mrs. Tia, tinanong niya lang kung masama ba ang loob ko

kaya ako magquiquit. Kung dahil daw ba hinde niya ko pinili... pero syempre ngumiti ako at sinabi kong hinde po. Sinabi

kong marami lang akong ginagawa sa acads at delikado akong bumagsak sa Physics.

Sabi niya ok lang. Sorry daw kung baka nagtampo ako sa kanya. At libre daw akong bumalik kung kelan ko gusto.

Haha... sige. Babalik ako kung gusto ko nang mamatay.

Ok na sana.

Akala ko tapos na... pero hinde pa.

Pagkalabas namin ni Franco, andun si Diegs.

Alam ko badtrip siya. Pero nakangiti siyang pang asar.

Pinauna ko si Franco para makapagusap kami.

Gusto ko makipag ayos, pero sa itsura ng mukha niya ngayon, mukhang hindi mangyayari yon.

At tama naman ako.

Marami siyang sinabi.

Marami siyang isinumbat... na para bang ako pa yung may kasalanan at siya yung may karapatang magalit.

Hindi ko na matandaan yung eksaktong mga sinabi namin sa isa’t isa. Basta ang alam ko puro maanghang at masasakit na

salita ang lumabas sa bibig niya. Sobrang sakit na ayoko nang alalahanin pa kung ano ano yun. Sobrang nakakainsulto na

mag-isa yatang tumaas yung kamay ko para sampalin siya.

Ni minsan, hindi ako nanakit ng kahit na sino ng ganoon. Namamalo ako, nanghahampas ako, pero pabiro. ni minsan hindi

ko naisip na gusto kong makasakit, na gusto kong may masaktan.

Pero noong mga oras na yun, di ko na napigilan. Kasi sumobra na siya, kasi hindi na tama. Gusto kong kahit papano

maparamdam ko sa kanya yung nararamdaman ko. Gusto kong tumigil siya sa mga sinasabi niya... Gusto ko siyang

masaktan. Gusto kong gumanti... GUSTO KONG MASAKTAN SIYA KAGAYA KO.

gusto kong maalala niya yung araw na yun at di niya makalimutan...

para sa susunod na akalain niyang kaya niya pa rin akong saktan, hindi na niya iisipin yun. Para alam niyang gaganti ako at

ipagtatanggol ko yung sarili ko.

Para alam niyang hindi ko na siya hahayaang saktan ako ulit.

Nung tumalikod ako pagkatapos nung pagtatalo namin, saka ko lang narealize lahat.

Na tapos na talaga.

Na naputol na yung kung ano man ang namagitan sa amin.

Nawala na lahat... na hindi pa nga nagsisimula.

-JAS

*

“Mrs. Tia... magquiquit na po ako.”

Hawak ko noon yung ibang music sheets na naiwan sa Audi. Napatigil ako sa kinatatayuan ko at pinanood ko lang

yung nangyayari sa loob ng office ni Mrs. Tia.

Nasa tabi ni Jas si Franco. Nakatungo lang si Jas tas nakita kong tumaas yung kamay ni Franco papunta sa balikat

niya.

Bwisit. Chansing si gag0.

“Bakit? Dahil ba hindi kita napiling lead? Hija, sabi ko na

“Hindi yun Ma’am,” sabi ni Jas. “Naiintindihan ko po yung naging desisyon nyo. Ako lang po yung may

problema... Di ko na po kasi kaya eh.”

Natulala ako.

Ano daw?

Di na niya kaya?

Yun ba? Yun ba yung iniisip ko... nakita niya ba yung kanina?

Gusto kong lumabas ngayon sa tinataguan ko, kaso baka mapagalitan ako kasi nakikinig ako sa usapan ng iba...

Jas wag kang magquit...

“Di ko na po kayang pag sabay sabayin. Delikado po grade ko sa Physics. May art club din po ako

tapos nag sign up sa Math Club... kailangan ko po kasi yun para sa tutorials...”

AH. MATH CLUB.

Kasi andun si Franco... at matatapos na yung detention ni Franco kaya hindi na siya tutulong sa prod...

Swabe ka Jas ah. Galing. Hanga ako.

“Ikaw ang bahala,” sabi ni Mrs. Tia. “Pero

pinili para sa role ni Maria... sana di ka nagtatampo o kung ano man. At Jasmine, kung gusto mong

bumalik... welcome ka dito sa theater anytime.”

“Thank you po, Mrs. Tia.”

[9]

“Mrs. Tia... magquiquit na po ako.”


yung nangyayari sa loob ng office ni Mrs. Tia.


“Bakit? Dahil ba hindi kita napiling lead? Hija, sabi ko naman sayo--

“Naiintindihan ko po yung naging desisyon nyo. Ako lang po yung may

problema... Di ko na po kasi kaya eh.”

Yun ba? Yun ba yung iniisip ko... nakita niya ba yung kanina?



Club... kailangan ko po kasi yun para sa tutorials...”

at matatapos na yung detention ni Franco kaya hindi na siya tutulong sa prod...

“Pero hija, wag mo sanang isipin na namemersonal ako kaya di kita


bumalik... welcome ka dito sa theater anytime.”



“Naiintindihan ko po yung naging desisyon nyo. Ako lang po yung may



at matatapos na yung detention ni Franco kaya hindi na siya tutulong sa prod...

hija, wag mo sanang isipin na namemersonal ako kaya di kita


Nakita kong kinuha na nung teacher namin yung mga gamit niya at umalis. Sumunod ng lumabas sina Jas at Franco.

“Jas.”

Tumingin siya sakin.

Nakita kong kinalabit siya ni Franco pero di niya pinansin, nakatingin lang siya sakin.

“Una ka na. Susunod ako.”

Kinuha ni Franco yung bag niya.

“Sa gate lang ako.”

Umalis na siya. Naiwan kami ni Jas. Ngumiti ako na pang asar.

“Quit ka na?”

“Oo.”

“Sorry naman, hindi mo na yata masingit yung theater sa sched mong sobrang busy.”

“Pwede ba? Kung wala kang sasabihin ng ayos, aalis na lang ako.”

“Totoo naman ah! Porke aalis na si Franco sa prod ayaw mo na? Di ka ba naaawa sa sarili mo?

Masyado kang naghahabol.”

“How dare you?!”

“Ay sorry. Mali ba? Nagdedate na nga pala kayo. Di mo na kailangan ng theater club para sumikat,

kasi sikat ka na. Girlfriend ka na ng captain ball. Diba yun lang naman yung habol mo?”

Mabilis niyang tinawid yung pagitan namin tas--

*SLAP!*

Nagulat ako.

Tumulo yung luha ni Jas. Ngayon ko lang siyang nakitang nanginig sa galit... ngayon ko lang siyang nakitang nanakit-

-

Yung Jas na nasa harap ko ngayon... ibang iba siya sa Jas na nakilala ko.

Nahiya ako bigla.

Gusto kong bawiin yung sinabi ko, pero hindi ko na nagawa.

“Hindi ko akalain ganyan kababaw tingin mo sakin...”sabi niya.

Matagal kaming nakatingin lang sa isa’t isa. Hawak ko pa rin yung parte ng mukha ko na nilapatan ng sampal niya.

“Pero tama ka nga siguro. Kasi alam mo, ang saya ko ngayon. Nasakin lahat ng gusto ko. Pero alam

mo kung ano yung pinakamasaya don?

MASAYA AKONG WALA KA NA.

Wala nang epal. Wala nang bwisit. Wala nang kokontra at magsasabing hindi ko kaya to, hindi ko

kaya yan. Walang magsasabing mukha akong lalake, magulo buhok ko or kung ano pa man.

Kaya salamat. Salamat sa pagpaparealize sakin na wala kang kwenta.

Magpakasaya ka na. Bahala ka na sa buhay mo. Basta ako magpapakasaya na ako.”

Hindi na niya ko inintay sumagot. Basta umalis na lang siya habang nakikita kong pinapahid niya yung mukha niya...

Gusto kong sumigaw. Gusto ko siyang habulin.

Pero hindi na pwede. Wala na kong karapatang gawin yun...

*

Natahimik ako pagkatapos magkwento ni Diego kung ano talaga yung nangyari. Matagal bago ako nakaisip ng

sasabihin.

“Ba’t wala akong alam?”

“Ewan ko ba. Hindi ko masabi. Kasi magagalit ka sakin. Siguro ganun din iniisip ni Jas.”

“Grabe yung sinabi niya sayo.”

“Dapat lang sakin yun, Carla,” sabi niya sakin. “Kulang pa. Kulang pa yung sampal saka yung sinabi

niya sakin...”

Nalungkot ako.

Mahal niya pala talaga si Jas...

“Ano pa bang tinago nyo sakin?”

“Sorry, Carla...”

Hindi ako umimik. Kasi hindi ko masabing ok lang...

Hindi ok eh. Sobrang hinde.

“Akina,” sabi ko, tas inagaw ko yung notebook. “Ako naman hahawak.”

Quote

3:26 AM

Sunday

Mamaya, sisikat na yung araw. Pero hinde pa rin ako makatulog.

Ni hindi pa nga ako nagbibihis. Ewan. Di ako matahimik.

Hanggang ngayon, umuulit pa rin yung mga sinabi sakin ni Carla.

Nakokonsensya ako. Ako na ang pinakawalang kwentang kaibigan sa mundo.

Walang pwedeng excuse dun sa ginawa ko eh.

Ang sama ng pakiramdam. Parang kinakain ng guilt yung loob ko. Hindi ako matahimik. Tuwing pipikit ako naaalala ko

yung mukha ni Carla na umiiyak. Naaalala ko lahat ng sinabi niya... lahat ng sama ng loob niya.

Pero ang pinakapangit dun, wala akong laban.

Kasi tama siya.

Wala akong kwenta. ako.

Hindi ko na kasi napigilan...

Kanina ginanap yung play. Gala yun, ginagawa every year, kailangan pumunta ng parents para manood. Magbabayad sila ng

tickets kasama yung mga anak nila, Fund-raising para doon sa mga scholars nung school, pangpondo rin sa Theater Club

para mabawi lahat ng ginastos.

Kailangan nakaayos ng bihis, ikaw pati mga magulang mo.Cocktail event siya. May hors d’oeuvres pati champagne. Pasosyal

kasi yung school namin.

Tapos may after party pa, dun sa mga papayagang magstay, 10pm onwards. Pagkatapos nung play aalis yung parents tas

iiwanan yung mga gustong umattend ng after party. Syempre ako pinayagan kasi 4th year na ko.

Kaso ang awkward nung bago mag open yung play. Kasi may parang antayan, yung puno ng cocktail tables dun sa lobby

bago mag Auditorium. Hindi muna pinapasok, tas pinag iinteract yung parents pati students.

Kasama ko Mom at Dad ko. edi interact interact sila na kunwari hawak yung champagne pero di iniinom kasi mapakla raw.

(LOL ang parents ko nabubundok minsan) Tas may tumawag sakin.

PARENTS NI DIEGO. =_=

Di naman ako makaalis diba. Kasama pa nila yung tukmol nilang anak. BV nga eh, dapat andun na siya sa backstage

nagpreprepare. Nagpakita pa ng fez niya dun BV. Edi naforce ako makipag beso sa nanay at

parents ko.

Pwede na sanang umalis sa sobrang awkward na setup na yun eh, kaso nag small talk pa si Mrs. Zalameda. (Di na pwedeng

Tita Cristina, di na kami close e. Echoz)

Mommy niya: “Jas! Ba’t di na kita nakikita sa bahay?”

Dad niya: “Oo nga hija, ang tahimik tuloy. Hehehe.”

Ano ba yun nakakahiya X_X

Mommy ko: “Ikaw rin Diego, di ka na namin nakikita.”

Daddy ko: “Si Carla nga rin eh. Nag away ba kayong tatlo, ha?”

“Naku! Hinde po!” sabi ko agad, sabay ngiti na plastic.

Awkward yung silence. Si Diego di nagsasalita. Nakatingin lang sakin.

(Ang gwapo niya. Naka polo tas iniba yung buhok para magfit sa West Side Story na role.

AY PUTEK BAT KO SINABI YON PAUSE DELETE)

“Uy Franco!”

Ayun, buti na lang lumitaw si Prince Charing. Este Charming.

minsan) Tas may tumawag sakin.


nagpreprepare. Nagpakita pa ng fez niya dun BV. Edi naforce ako makipag beso sa nanay at tatay niya. Bineso rin nila


“Jas! Ba’t di na kita nakikita sa bahay?”

“Oo nga hija, ang tahimik tuloy. Hehehe.”

“Ikaw rin Diego, di ka na namin nakikita.”

“Si Carla nga rin eh. Nag away ba kayong tatlo, ha?”

sabi ko agad, sabay ngiti na plastic.“Busy lang po talaga. Pati hiwa hiwalay na kami ng clubs.”

Awkward yung silence. Si Diego di nagsasalita. Nakatingin lang sakin.

(Ang gwapo niya. Naka polo tas iniba yung buhok para magfit sa West Side Story na role.

SE DELETE)

Ayun, buti na lang lumitaw si Prince Charing. Este Charming.


tatay niya. Bineso rin nila


Busy lang po talaga. Pati hiwa hiwalay na kami ng clubs.”

“Ma, Dad, si Franco po. Kasama ko sa Math Club.”

“Hello po,” sabi ni Franco, tas bumeso siya sa Mommy ko at nakipagshake hands sa Dad ko.

and Mrs. Yao.”

“You too, hijo.”

Ang formal X_X

“Naku, kaya yata di na masyadong sumasama si Diego sayo, may nauna na.”

“Ma ano ba!”[/b] saway ni Diego. Galit yung itsura niya.

AWKWARDDDD.

“Jas, gusto ka daw mameet ng parents ko,”

WHEW SALAMAT.

“Ah,” sabi ko, sabay tingin sa parents ni Diego.

“Kelan mo pa kami tinawag na Mr. and Mrs. Zalameda?”

“Eh, Tito, Tita... sige po alis muna kami saglit.”

“Sama kami,” hirit ng Mommy ko. “Sige mare ah?”

Kelan pa sila naging magkumare. Pwede ba.

Inoffer ni Franco yung arm niya sakin tas syempre kinuha ko.

“You look great.”

“Kaw rin.”

Haha. Tas tumawa ako ng malakas.

“Ma, Dad, si Franco po. Kasama ko sa Math Club.”

sabi ni Franco, tas bumeso siya sa Mommy ko at nakipagshake hands sa Dad ko. “Nice to meet you, Mr.

“Naku, kaya yata di na masyadong sumasama si Diego sayo, may nauna na.” sabi ng Mom ni Diego.

[/b] saway ni Diego. Galit yung itsura niya.

“Jas, gusto ka daw mameet ng parents ko,” sabi ni Franco, breaking the silence.

sabi ko, sabay tingin sa parents ni Diego. “Sige po, Mr. and Mrs. Zalameda--

“Kelan mo pa kami tinawag na Mr. and Mrs. Zalameda?”

“Eh, Tito, Tita... sige po alis muna kami saglit.”

“Sige mare ah?”

Pwede ba.

Inoffer ni Franco yung arm niya sakin tas syempre kinuha ko.

“Nice to meet you, Mr.

sabi ng Mom ni Diego.

Buti pa pag si Franco kasama ko, parang ang da

Pinakilala niya ko sa parents niya tas yung parents ko rin inintroduce ko. Ayos naman. FC yung mga magulang namin at

nagtatanong kung kami daw ba. Eto si Franco malanjutay sabi malapit

Nakita ko rin si Carla saka yung family niya, pero di kami nagtagal kasi yung SC may part din sa pag aarrange nitong event.

Sabi ni Carling kakausapin niya na lang ako sa after party.

Namimiss ko na si Carla.

Ba’t ganun. Parang pati siya, nawala rin sakin.

Oh well, kakausapin niya naman na daw ako eh.

Ok na siguro.

Ayun. Nung play halos di ko pinanood. hinaharot ko lang si Franco (katabi ko siya, sinadya namin nung bumili kaming

tickets) tas pumunta akong CR nung mag-

Lumipat na kami sa clubhouse (na katabi lang ng school namin) para sa after party. Umuwi na parents ko (at nagbilin na

wag maglasing kasi pag umuwi daw akong amoy alak patay ako sa kanila at di nila

Syempre bago umalis tinapik ni Daddy likod ni Franco na parang nagwawarning.

Tumango lang si Franco. Nakahinga lang ng maluwag nung umalis na yung kotse namin.

“Nangatog tuhod ko dun ah!”

“Chill!”

Edi ayos lang. Inom inom. Nameet ko rin yung teammates ni Franco. Para rin silang si Franco, nakakatawa, pero minsan

slow. Hehehe. Minsan ako lang tumatawa sa sarili kong joke, tas makakacatch up si Franco, tas saka yung team, saka sila

tatawa.

(Mahina signal dito sa clubhouse eh )

Ayun. Tas nagpaalam ako kay Franco, sabi ko hahanapin ko lang si Carla.

Nung una ok pa eh. Kaso biglang umamats yung alak.

Ang tanga tanga mo Jas. Di ka na natuto.

Buti pa pag si Franco kasama ko, parang ang dali lang lahat. Magaan sa pakiramdam, wala akong kelangang alalahanin.


nagtatanong kung kami daw ba. Eto si Franco malanjutay sabi malapit ko na daw siyang sagutin. KUPS.


Sabi ni Carling kakausapin niya na lang ako sa after party.

arang pati siya, nawala rin sakin.

Oh well, kakausapin niya naman na daw ako eh.


-Act II na (alam na kung bakit) tas ayun. Ayos lang.


wag maglasing kasi pag umuwi daw akong amoy alak patay ako sa kanila at di nila ko papapasukin ng bahay).

Syempre bago umalis tinapik ni Daddy likod ni Franco na parang nagwawarning.

Tumango lang si Franco. Nakahinga lang ng maluwag nung umalis na yung kotse namin.

Nameet ko rin yung teammates ni Franco. Para rin silang si Franco, nakakatawa, pero minsan


)

Ayun. Tas nagpaalam ako kay Franco, sabi ko hahanapin ko lang si Carla.

Nung una ok pa eh. Kaso biglang umamats yung alak.

li lang lahat. Magaan sa pakiramdam, wala akong kelangang alalahanin.


ko na daw siyang sagutin. KUPS.




ko papapasukin ng bahay).

Nameet ko rin yung teammates ni Franco. Para rin silang si Franco, nakakatawa, pero minsan


Kita mo nangyari nung huli kang uminom. Naghahanap ka talaga ng gulo eh noh. >_<

Ayun napaupo ako sa tabi.

Taenang high heels to ang sakit. >_<

Inalis ko nga. Tas umupo lang ako dun.

Kakapagod. Basta, pagod na pagod ako. Di ko alam kung bakit.

Umiikot yung paligid. Yung mga ilaw pasalit salit lang sa harap ko. Umiikot lahat, magulo, mak

mata ko...

Naramdaman kong bumagsak ako paunti unti.

Pero di ako nahulog sa semento.

Yung nabagsakan ko, malambot. Mabango.

Alam ko na noon kung sino yun.

Lumakas yung kabog ng dibdib ko.

Partly dahil dun sa alak.

Partly kasi...

“Jas, ano ba yan. Ba’t uminom ka na naman?”

Di ako umimik.

Baka magkamali na naman ako ng sabi. Hawak niya lang ako at pinipigilang bumagsak.

Hindi ako lasing nun. Inaantok lang ako.

Aware ako sa nangyayari.

Pero ginusto kong samantalahin. Kasi iisipin niya naman na lasing ako at wala sa sarili. Kaya siguro... kahit ngayon lang,

pwede...

Pwede kong sabihin kung ano yung gusto ko...

“Jas! HOY! Mahuhulog ka na!”

“Diegs...” Hinawakan ko yung kamay niya tas tumawa ako.

Kita mo nangyari nung huli kang uminom. Naghahanap ka talaga ng gulo eh noh. >_<

Kakapagod. Basta, pagod na pagod ako. Di ko alam kung bakit.

Umiikot yung paligid. Yung mga ilaw pasalit salit lang sa harap ko. Umiikot lahat, magulo, makulay, tas bumibigat na yung

Naramdaman kong bumagsak ako paunti unti.

Yung nabagsakan ko, malambot. Mabango.

“Jas, ano ba yan. Ba’t uminom ka na naman?”

Baka magkamali na naman ako ng sabi. Hawak niya lang ako at pinipigilang bumagsak.

iisipin niya naman na lasing ako at wala sa sarili. Kaya siguro... kahit ngayon lang,

Pwede kong sabihin kung ano yung gusto ko...

Hinawakan ko yung kamay niya tas tumawa ako. “Hi, Diegs!”

ulay, tas bumibigat na yung

iisipin niya naman na lasing ako at wala sa sarili. Kaya siguro... kahit ngayon lang,

“Jas naman eh...” medyo naalis yung pagkaharsh nung boses nya.

“Diegs miss na kita...”

Natigilan siya.

Tiningnan ko siya pero madilim. Hindi ko siya masyadong makita.

Nung mga oras na yun... wala akong naiisip na iba.

“Diegs miss na miss na kita... seryoso.”

Hindi siya umiimik, pero ok lang.

Saka na yung pride ko. Ngayon, ako muna...

“Ang hirap pala... ang hirap na wala ka.”

Hinila ko siya papunta sakin.

Bahala na.

Matagal ko na rin namang gustong gawin yun.

Niyakap ko siya.

“Ayoko na ng ganito... hirap na ko...”

“Jas...”

“Diegs sorry... sorry talaga.”

Hindi ako bumitaw, pero hindi niya naman ako tinulak.

Unti unti, naramdaman kong niyakap niya rin ako. Lumapat yung baba niya sa balikat ko.

At yun.

Yun na siguro yung pinakamasaya na minuto sa buhay ko... na kasama ko siya. Kausap. At yung kamay niya, ramdam kong

nilalaro yung buhok ko...

Sana ganito na lang palagi.

Kami lang.

Siya lang...

“Jas?”

Bumitaw ako.

Paglingon ko, andun si Franco, nakatingin sakin.

“Franco--

“Si Carla. Nasa labas.”

“Ha?”

“Jas, bilis!”

May kung ano dun sa tono ni Franco kaya napatayo ako at nagmadali.

Marami nang tao sa labas. Nakita ko si Ariana na nahulog sa sahig...

“Get away from me, you wh0re!”

Si Carla.

Sumisigaw. May hawak na bote, galit na galit, umiiyak.

Ngayon ko lang ata siyang nakitang ganun.

Sanay akong mabait si Carla, tahimik, walang imik, pero nakangiti.

Kung di ko lang nakita yung suot niya kanina, hindi ko iisiping si Carla to.

Tinawag ko siya.

Tumabi yung mga tao. Yung iba umalis.

“Ariana, sorry,” sabi ko kay Ariana na nakasalampak pa rin dun sa sahig sa tabi namin. Turns out, tinulak pala siya ni

Carla.

“Ok na, kaya ko na to.”

Paglingon ko, andun si Franco, nakatingin sakin.

May kung ano dun sa tono ni Franco kaya napatayo ako at nagmadali.

Marami nang tao sa labas. Nakita ko si Ariana na nahulog sa sahig...

Sumisigaw. May hawak na bote, galit na galit, umiiyak.

Ngayon ko lang ata siyang nakitang ganun.

Sanay akong mabait si Carla, tahimik, walang imik, pero nakangiti.

Kung di ko lang nakita yung suot niya kanina, hindi ko iisiping si Carla to.

sabi ko kay Ariana na nakasalampak pa rin dun sa sahig sa tabi namin. Turns out, tinulak pala siya ni sabi ko kay Ariana na nakasalampak pa rin dun sa sahig sa tabi namin. Turns out, tinulak pala siya ni

Tumayo na siya tapos tumango lang siya sakin. Yung ibang tao, mukhang mga gag0ng nakatunghay sa amin, na para bang

naghihintay ng kung ano.

“Anong ginagawa nyo pa rito?! ALIS!”

At sumunod naman sila. Sumuray si Carla, pero nasalo ko siya.

“Ikaw!” sabi niya. “Ba’t ka nagsosorry dun ha? Dapat lang sa kanya yun, sandamukal siyang malandi!”

“Carling tama na o,” lambing ko, tas sinubukan ko siyang ilead papunta dun sa pinakamalapit na bench dun sa clubhouse,

pero hindi siya sumusunod.

“Ay. Onga pala. Nagsorry ka kasi friends kayo...”

“Ano ka ba? Hinde... tama na...”

“Tama kaya. Friends kayo kasi pareho kayo... hahaha.

“Anong sinasabi mo Carla?” sabi ko habang hawak ko pa rin siya.

Tumawa siya tapos sinampal niya ako.

Nagulat ako kaya napabitaw ako sa kanya. Tumakbo sa tabi ko si Franco.

“Carla what the hell?!”

“Isa ka pang tanga dyan,” sabi ni Carla kay Franco.

WALANG IBA KUNDI AKO. Palakpakan.”


“Anong ginagawa nyo pa rito?! ALIS!”

At sumunod naman sila. Sumuray si Carla, pero nasalo ko siya.

“Ba’t ka nagsosorry dun ha? Dapat lang sa kanya yun, sandamukal siyang malandi!”

ko, tas sinubukan ko siyang ilead papunta dun sa pinakamalapit na bench dun sa clubhouse,

“Ay. Onga pala. Nagsorry ka kasi friends kayo...”

“Tama kaya. Friends kayo kasi pareho kayo... hahaha.”

sabi ko habang hawak ko pa rin siya.

Malakas.

Nagulat ako kaya napabitaw ako sa kanya. Tumakbo sa tabi ko si Franco.

ni Carla kay Franco.“Pero alam nyo kung sinong pinakatanga rito? AKO.

WALANG IBA KUNDI AKO. Palakpakan.”


“Ba’t ka nagsosorry dun ha? Dapat lang sa kanya yun, sandamukal siyang malandi!”

ko, tas sinubukan ko siyang ilead papunta dun sa pinakamalapit na bench dun sa clubhouse,

“Pero alam nyo kung sinong pinakatanga rito? AKO.

Pumalakpak mag-isa si Carla. Si Diego, nasa tabi lang namin banda... hindi niya matingnan si Carla.

Ang pangit ng pakiramdam.

Hindi yung sampal yung masakit eh. Yung sinabi niya...

“Carla bakit?”

“Nagtanong pa!” sigaw niya. “Akala mo hindi ko makikita no? B1tch ka, pinagkatiwalaan kita... sinabi ko

sayo lahat tas ngayon tatarantaduhin mo ko!”

“Carla tama na!”

“Isa ka pa! Di mo ba alam? Tinatarantado ka rin! Pero anong ginagawa mo? Wala! Don’t tell me hindi mo

nakita niyakap niya si Diego!”

Tumungo si Franco at hindi sumagot.

“Carla--

“May boyfriend ka na diba?” sabi ni Carla. “Ba’t lumalapit ka pa sa iba! At ba’t sa kanya pa! Alam mo naman

diba? alam mong simula’t simula pa lang...”

“Carla tama na... wag ngayon... di niya pa pwedeng malaman ngayon...”

“Shut up! Kung di ka nahihiya sa boyfriend mo mahiya ka sa sarili mo!”

Nanliit ako.

“Tama diba? Boyfriend mo naman talaga siya?”

Naramdaman kong tiningnan ako ni Diego. Si Franco nakatungo pa rin.

“Oo Carla... tama ka...”

“Jas...?”

Tiningnan ko si Franco para sumenyas na hindi yun ang oras para magtalo... at naintindihan niya naman yun.

“Carla, halika na uuwi na tayo...”

“Lumayo ka sakin. Galit ako sayo!”

Tinulak niya rin ako.

Si Diego andun pa rin sa tabi.

“Sige,” sabi ko na lang. Nakonsensya ako.

Hinila ko na si Franco palayo. Paglingon ko nakita kong inaalo ni Diegs si Carla. Yumayakap sa kanya si Car

niya binabalik yun...

“Jas...”

“Umuwi na tayo gabi na.”

Hinila niya ako paharap sa kanya.

Tiningnan ko lang siya. Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin.

“Sorry...”

Yun na lang. Yun na lang ang lumabas sa bibig ko.

“Wala kang kasalanan.”

“Narinig mo si Carla.”

“Lasing siya. Lilipas din yun.”

Tumango lang ako, pero hindi na talaga ako matahimik.

Hinatid na ako ni Franco sa bahay. Tinapik niya lang yung balikat ko bago umalis. Hindi ko na alam kung ano ang dapat

kong sabihin sa kanya.

Dumeretso ako sa kwarto.

Hanggang ngayon, di pa ako bihis. Ni hindi ako naghilamos kaya malagkit na yung mukha ko sa makeup saka pawis.

Sinubukan kong umidlip pero di ko magawa. Masyadong magulo yung isip ko.

sabi ko na lang. Nakonsensya ako. “Diego... ikaw na bahala sa kanya.”

Hinila ko na si Franco palayo. Paglingon ko nakita kong inaalo ni Diegs si Carla. Yumayakap sa kanya si Car

Tiningnan ko lang siya. Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin.

Yun na lang. Yun na lang ang lumabas sa bibig ko.

Tumango lang ako, pero hindi na talaga ako matahimik.



Sinubukan kong umidlip pero di ko magawa. Masyadong magulo yung isip ko.

Hinila ko na si Franco palayo. Paglingon ko nakita kong inaalo ni Diegs si Carla. Yumayakap sa kanya si Carla pero hindi



Galit sakin si Carla.

Hanggang ngayon ramdam ko pa rin yung sampal niya.

Sorry, Carla.

Hindi na mauulit. Hinding hindi na.

-JAS

[10]

Quote

Ang galing ko lang.

Isang minuto... Isang minutong pagkakamali lang, nasira ko lahat.

Kakagaling ko lang school. Nakakastress. Bali-balita na ngayon yung nangyari kay Carla nung sabado. Hindi sila

nagpapansinan ni Diego sa classroom. Ako, dinadaan daanan na rin lang ako ni Carla.

Dalawa sila. Dalawa na silang nawala sakin.

Sinubukan kong lapitan si Carla pero cold siya... distant.

Si Diego, bumalik sa dati. Parang walang nangyari. Iwasan na naman.

At since hindi na siya lumalapit kay Carla, kay Ariana na talaga siya sumasama palagi.

Simula nung Sabado, kahit papaano nawala yung sama ng loob ko kay Ariana. Kasi naintindihan niya kami ni Carla... at

kahit sinaktan siya ni Carla at ininsulto, hindi sya gumanti. Minsan, nakikita ko siyang lumilingon sa akin pag magkasama

sila ni Diego, pero inaalis niya rin agad yung tingin niya pag nahuhuli ko siya.

Si Franco naman, kasama ko pa rin madalas, pero hindi siya kasing daldal ng dati. Tahimik lang siya. Kanina, sa classroom,

nageexplain ako nung isang concept sa Physics para magets namin pareho pero hinde siya nakikinig. Nakatingin lang siya

sakin. Parang ang dami niyang gustong itanong... pero sigurado ako hinde related sa sinasabi ko yung itatanong niya.

Nung mga oras na yun, sigurado akong magtatanong na siya...

Kung ano ba kami, kung ano ba ang ibig sabihin nung sinabi ko nung sabado, at kung itutuloy ba namin to.

Natakot ako.

Kasi hindi ko alam ang sasabihin ko.

Pero hinde siya nagtanong. Ilang ulit niyang binuksan yung bibig niya habang nagtuturo ako sa kanya pero hinde niya

tinuloy. Ilang beses ko ring sinabi na sabihin niya na...

Pero hinde pa rin niya sinabi. Siguro, pareho kaming takot...

Tapos, lunch time, nacorner ko rin si Carla. Magisa siya sa room ng SC, doon na siya kumakain. Alam ko sa ngayon wala

naman talaga silang pinagkakaabalahan ng SC pero malamang... alam ko na kung bakit siya nagkukulong dun.

Masama yung tingin niya nung pumasok ako. Sinara ko yung pinto at nilock yun para hinde siya makaiwas at para walang

umepal habang nag uusap kami.

“Wow, Jas,” simula niya habang puno yung bibig niya ng kanin.

“Oo, parang sa bahay mo lang... pag magk

“Pero wala tayo sa bahay ko,” sabi niya, tapos umupo ako.

Hindi ko siya matingnan. Nanliliit ako habang tinitingnan niya ako... kasi ni minsan hinde ko akalaing magagawa niya akong

tingnan ng ganoon.

Hindi ko mapigilang isipin... but I think I deserve this.

“Kung hihingi ka ng tawad wag na.”

Napatingin ako sa kanya. Walang trace ng kahit ano akong makita... walang ibang emotion kundi galit yung nakikita ko.

Kahit yung paraan na nakaharap siya sa akin... may table sa pagitan namin, at yung kamay niya nakatago sa ilalim.

Na para bang kahit kelan, hindi na siya muling lalapit, hindi na siya lalabas... hindi na niya ako bibigyan ng pagkakataon.

“Carla--

“Alam mo ba kung gaano kagulo ngayon yung isip ko? Alam mo ba yung gaano kasakit yung nangyari nung

Sabado? Hindi ko makalimutan, Jas. Lasing ako pero tumatak sa utak ko lahat. LAHAT LAHAT.”

Pinabayaan ko siyang magsalita. Inimprenta ko lahat sa utak ko para wala akong makalimutan.

maramdaman kong nakakabawi ako, na kahit papano makabahagi ako sa kung ano mang bigat ang dinadala niya.

“Kelan pa?”

“Kelan pa alin?”

“Kelan mo pa siya gusto?”

“Hindi ko alam.”

“HINDI MO ALAM?” pasigaw. Umalingawngaw sa utak ko yun

salitang binitiwan niya.

simula niya habang puno yung bibig niya ng kanin. “Kailangan mo talagang ilock?”

“Oo, parang sa bahay mo lang... pag magkukwento ka at ayaw mong marinig ng parents mo.”

sabi niya, tapos umupo ako. “Anong ginagawa mo rito?”


Hindi ko mapigilang isipin... but I think I deserve this.


nakaharap siya sa akin... may table sa pagitan namin, at yung kamay niya nakatago sa ilalim.


lo ngayon yung isip ko? Alam mo ba yung gaano kasakit yung nangyari nung


Pinabayaan ko siyang magsalita. Inimprenta ko lahat sa utak ko para wala akong makalimutan. Para kahit papaano


pasigaw. Umalingawngaw sa utak ko yung lakas ng boses ni Carla at kung gaano kabigat yung bawat

“Kailangan mo talagang ilock?”

ukwento ka at ayaw mong marinig ng parents mo.”



nakaharap siya sa akin... may table sa pagitan namin, at yung kamay niya nakatago sa ilalim.


lo ngayon yung isip ko? Alam mo ba yung gaano kasakit yung nangyari nung


Para kahit papaano


g lakas ng boses ni Carla at kung gaano kabigat yung bawat

“Hindi ko alam,” inulit ko. Tumungo ako at nahiya sa sarili ko. “Siguro dati pa, siguro ngayon lang... hindi ko

alam, Carla. Siguro dati pa pero ayokong aminin. Siguro ngayon lang, nung--

“Ha ha,” sabi niya. “Siguro dati pa pero hindi mo maamin dahil sakin? O siguro ngayon lang na umaaligid si

Ariana?”

Tiningnan ko lang siya kasi hinde ko alam sasabihin ko.

“Sumagot ka nga!”

“Pareho.”

“Bull sh1t,” sabi niya sakin. “Dyan ka magaling.”

Tumulo yung luha ko.

“Alam mo ba kung anong nangyayari ngayon?”

Hindi ko pa rin siya matingnan kaya tumango na lang ako.

“Hindi niya na ko kinakausap. Maski tingin, wala na.”

Pinaglaruan ko yung kamay ko kasi wala akong intensyong sumagot, at lalo akong walang isasagot.

“Siguro dapat ipaalam ko rin sayo,” sabi niya, sabay tumayo at naglagay ng kamay sa table na namamagitan sa

amin. “Na para sakin... ikaw ang may kasalanan ng lahat ng to.”

Tumango lang ako ulit.

Tuloy tuloy yung pag iyak ko at di ko na mapigil. Pero umupo lang ako, pinabayaan ko lang. Kasi dapat lang sakin to.

“I blame you for everything.”

“Tinatanggap ko yun.”

Umikot siya sa table at tumawid papunta sa pintuan, tapos binuksan niya yun.

“Labas.”

Tumayo ako sa upuan ko at tumingin sa kanya.

“Carla, sorry--

“Sabi ko wag na diba?” sabi niya sakin. pabalang yun.“Wag na. Wag ka nang magsosorry... wag mo na rin akong

kakausapin.”

“Pero--

“Labas!”

Para akong batang nawawala nung ginawa niya yun.

Ngayon ko lang yata naramdamang mag isa ako.

Daig ko pa nawalan ng kapatid... ng nanay.

Kasi si Carla, nanay AT kapatid ko siya... nagpapaalala, gumagabay, nag-aalaga.

Pero noon, wala na.

Ganun lang. Parang bula.

Sa CR na lang muna ako naglagi. Wala lang. Mugto na naman mata ko, magulo buhok ko... (well, dati na pala yun) tas dun

lang ako. Ayoko muna magpakita.

Sagwa ng ichura ko. :|

Pero nagbell na. Tapos na yung period after lunch.

Leche. Kung di lang Physics yun, di na ko papasok.

Pero paglabas kong CR...

“Jas... anyare sayo?”

Lumapit sakin si Diego.

Pakiramdam ko first time naming magkita simula nung nag away kami.

“Kanina ka pa hinahanap ng mga tao. Hinanap kita sa clinic wala ka naman. Tas tinanong ko janitress

andito ka raw. Ano bang nangyari?”

“Wala.”

“Eh ba’t di ka pumasok sa Calculus?”

“Bakit ba?” baling ko sabay naglakad na ko papunta sa classroom namin. “Eh sa tinatamad ako.”

“Jas sandali nga...”

Hinila niya yung kamay ko. tumigil ako pero di ko siya tiningnan.

“Jas.”

“O Diego?”

“May gusto ka bang sabihin sakin?”

Tiningnan ko siya.

Oo. Marami akong gustong sabihin sayo, pero...

Ewan.

“Wala.”

Iniwan ko siya sa corridor.

Naglakad lang ako ng naglakad habang nagiisip.

Sasabihin ko nga ba?

Pero para ano? Lalong lalala lang siguro to. Lalo siyang iiwas sakin... lalong sasama ang loob ni Carla. Ayun...

Nilingon ko siya panandali... tapos saka nagdesisyon.

Wag na.

Kasi minsan may mga bagay tayong hindi masabi.

Kahit madalas gusto na natin isigaw… Kasi para bang hindi mo na kaya.

Pero maraming mangingibabaw, diba?

Iisipin mo lahat. Yung mga pwedeng mangyari dahil sa sasabihin mo. Yung mga pwedeng kahinatnan, yung mga

maaapektuhan… yung takot mo na baka may masaktan.

Kaya tatahimik ka na lang.

Kahit nasasaktan ka… kasi diba, masaktan ka na… wag lang sila.

Ok lang. Sige. Kaya ko pa.


Sa kaso ko, marami nang nasaktan, marami nang nagawang pagkakamali.

Kaya saka na lang. Kaya pa naman.

Kayang kaya pa. =’))

-JAS

“Ayoko na.”

Initsa sakin ni Carla yung notebook.

“Sayo na ulit.”

“Carla...”

“Sabing sayo na ulit.”

Tiningnan ko yung notebook.

“Konti na lang o,” sabi ko sa kanya ng pabiro. “Kaya mo na to.”

“Ayoko pu ta,” sabi niya. “Lalong nagsisink in sakin na tama si Franco... tas nakokonsensya pa ko pag nakikita ko yung sulat niya...

Tangina Diegs alam mo bang mas marami pang murang kasama yang pinagsasabi ko pero di niya sinulat?”

Tawa ng tawa si Carla habang nagpapahid ng mukha.

“Tanga tanga neto ni Jas, magkukwento na lang kulang pa!” sabi niya. “Cinensor pa! Tangina tanga eh. Ang tanga tanga...”

Pinabayaan ko siyang magmura at umiyak at tumawa ng sabay sabay.

Habang ako, binalikan ko yung nakasulat...


Nanginig yung kamay ko nung binasa ko yung huling linya.Sa galit... sa inis sa lahat ng pwede at dapat pang nangyari kung nalaman ko lang ng mas maaga.

Pero mali siya eh.Kasi wala nang oras.Wala nang panahon o pagkakataon.

“Ang daya mo Jas,” sabi ko sabay tiningnan ko yung kisame.“Ang daya mo.”

[11]

Quote

January 6, 20**

Today, I got my first kiss.

Hindi ko plinano, hindi ko nakitang parating... pero dumating.

Gaya ng marami, ang dami kong kundisyon at expectation sa first kiss. Dapat may fireworks, dapat kilig, dapat

masaya, dapat parang fairytale... gagawin at mangyayari sa tamang pagkakataon, tamang panahon, tamang tao.

Pero parang hindi ko alam kung may tumama ba, o kung may natupad na kahit isa dun sa mga ‘dapat’.

Etong araw na to yung pangalawang araw matapos magsimula ng 4th quarter. After class, pinagstay kami. Kasi gagawin na

daw yung plano para sa cotillion sa prom. Nilulook forward ko yung pagpila kasi siguradong by height yun, at ang alam ko

laging si Carla ang nasa likod ko.

But since taga-SC siya, pwede siyang hinde sumama sa cotillion kasi mag oorganize nga naman siya - at yun na nga ang

ginawa niya. Iwas kung iwas talaga eh, noh?

Hinde lang yon.

Well, luckily enough, pinagtapat na nga yung girls at boys.

Binilang ko.

Hello.

Hi Diego.

Awkward. :|

Sayang, sabi ko noon. nasa harap niya si Franco eh.

Mas kumportable sana. Nung magkatapat na kami ni Diego...

“Wait.”

Lumapit si Carla. may ‘organizer’ ID siya kaya pwede siyang mag utos utos, mag ikot ikot... in short, may say siya sa mga

bagay bagay.

“Vallejos, you’re taller than Zalameda. Magpalit kayo.”

And that’s how Franco Vallejos became my cotillion partner.

Di ko alam kung matutuwa ba ako o maiirita sa ginawa ni Carla eh. Pero in fairness... ngayon k

nanadya. SMIRK.

Edi ayos lang. Si Ariana medyo nasa mas harap kasi medyo malayo ang height ko sa kanya.

“Disappointed?”

Tiningnan ko si Franco at natawa ng malakas.

“Hinde noh,” sabi ko. “Alam mo bang simula nung nakita kitang nagl

kong ibang dinasal kay Papa Lord kundi maging partner ka sa prom?”

Umiwas ako ng tingin sa kanya, sabay naalala ko yung dati... kung gaano ka

Patay na patay ako kay Franco noon. Kulang na lang gumaw

Arnold.

Ano kayang nangyari kung hinde ako nahulog kay Diego?

Siguro kaibigan ko pa rin siya... kaibigan ko pa rin si Carla...

“Hinde ka ba nag iba ng pinagdasal?”

“Sapak, gusto mo?”

Kinurot niya lang ako sa pisngi. Tapos sayawan na.

Ang hirap nung steps. Kailangan itaas, buhatin, ibaba, ikot...

Buti na lang, kahit papaano marunong sumayaw si Franco.

Minsan, sumisilip din ako kay Diegs saka sa partner niya.

WEWW. Kalma lang ako syempre, di kasi maganda eh

Tumitingin nga rin siya rito... o baka akala ko lang yon.

Feelingera ka talaga Jas

“Vallejos, you’re taller than Zalameda. Magpalit kayo.”

And that’s how Franco Vallejos became my cotillion partner.

Di ko alam kung matutuwa ba ako o maiirita sa ginawa ni Carla eh. Pero in fairness... ngayon ko lang siya nakitang

Edi ayos lang. Si Ariana medyo nasa mas harap kasi medyo malayo ang height ko sa kanya.

Tiningnan ko si Franco at natawa ng malakas.

“Alam mo bang simula nung nakita kitang naglaro sa intrams 3 years ago, wala na

kong ibang dinasal kay Papa Lord kundi maging partner ka sa prom?”

Umiwas ako ng tingin sa kanya, sabay naalala ko yung dati... kung gaano ka-iba yung sitwasyon.

Patay na patay ako kay Franco noon. Kulang na lang gumawa ako ng shrine parang ginagawa ni Helga kay Arnold sa Hey!

Ano kayang nangyari kung hinde ako nahulog kay Diego?

Siguro kaibigan ko pa rin siya... kaibigan ko pa rin si Carla...

“Hinde ka ba nag iba ng pinagdasal?” tanong ni Franco ng pang asar.

Kinurot niya lang ako sa pisngi. Tapos sayawan na.

Ang hirap nung steps. Kailangan itaas, buhatin, ibaba, ikot...

Buti na lang, kahit papaano marunong sumayaw si Franco.

Minsan, sumisilip din ako kay Diegs saka sa partner niya.

WEWW. Kalma lang ako syempre, di kasi maganda eh BAHAHA. Parang ang ganda ko eh noh.

Tumitingin nga rin siya rito... o baka akala ko lang yon.

o lang siya nakitang

aro sa intrams 3 years ago, wala na

a ako ng shrine parang ginagawa ni Helga kay Arnold sa Hey!

Kaso nung breaktime, nagreresume na naman si Ariana sa pag dikit dikit kay Diego. A

siya sakin. Kumbaga, umiilag siya ng konti kay Diego pag alam niyang nasa paligid ako. Tama nga siguro yung sabi ng iba...

may radar yung mga babae.

Buti alam mo kung kanino ka iilag Ariana.

Jokelang!!! Ang feeling ko talaga.

Pero natatawa ako sa sarili ko tuwing nagnanakaw ako ng tingin kay Diego. Kasi dati, ang una kong napapansin, makapal

yung kilay niya, kulot yung buhok niya...

Ngayon, napapansin ko pa rin yun, pero ang tingin ko na dun

TAE JAS BAKLA KA TALAGA.

Pero haha. Sino kayang mag aakalang magkakaganto ko sa kupal na yun?

Nagnanakaw ng tingin, nakukuntentong tumitig mula sa malayo. Ayos lang. At least wala nang nasasaktan. Wala nang

magagalit. Lahat ng bagay nasa tama nilang kinalalagy

AY PERO SHET NAHULI NYA AKO.

Isang beses nahuli niya akong nakatingin. Wish ko lang hinde ako naglalaway o kung ano man :| Hahaha! Kasi naman!

Tas ngumiti si !@#$. Di ko alam kung nang aasar.

Bwisit. Ba’t ba ko kinikilig sa tantadong yun?

Ok Jas. Tama na. Nagdaday dream ka na naman.

Ay...

Speaking of daydreams...

Si Franco naghatid sakin pauwi. Umuulan nun. Kaya share kami sa payong niyang kasing laki nung mga ginagamit sa halo

halo stand.

Ok lang. Tahimik, pero hinde kagaya nung dating katahimi

Narealize kong nun lang kami nagusap ng maayos simula nung Christmas Gala para sa play. :| Binigyan ko nga siya ng

maraming maraming cookies nung pasko. Hahaha. Inisip ko kasi, pag pagkain, mapapatawad niya rin ako.

Ayun... sa tapat na ng bahay namin... syempre tumigil ako para magpasalamat bago pumasok ng bahay...

Kaso nung breaktime, nagreresume na naman si Ariana sa pag dikit dikit kay Diego. Although minsan, feeling ko naiilang


Buti alam mo kung kanino ka iilag Ariana.


Ngayon, napapansin ko pa rin yun, pero ang tingin ko na dun - endearing. Cute.

Pero haha. Sino kayang mag aakalang magkakaganto ko sa kupal na yun?


magagalit. Lahat ng bagay nasa tama nilang kinalalagyan.


Tas ngumiti si !@#$. Di ko alam kung nang aasar.

Bwisit. Ba’t ba ko kinikilig sa tantadong yun?

Tama na. Nagdaday dream ka na naman.


Ok lang. Tahimik, pero hinde kagaya nung dating katahimikan na naiilang ako.



a ng bahay namin... syempre tumigil ako para magpasalamat bago pumasok ng bahay...

lthough minsan, feeling ko naiilang








a ng bahay namin... syempre tumigil ako para magpasalamat bago pumasok ng bahay...

Kaso hinde yun ang nangyari eh.

“O Pards,” (short for partner) sabi ko. “Uuwi na ko. Magsuot ka ng bakal na sapatos bukas, para kahit

maapakan kita, di na masyadong masaki

“Onga. Kawawa paa ko sayo.”

“Ok. Ingat pag uwi ah!”

“Jas saglit.”

“O baket?”

Hinde ako makaalis nun sa loob nung payong kasi lumakas yung ulan. At nakatayo lang ako dun... nakatingin kay Franco

Vallejos.

Si Franco Vallejos na laman ng lahat ng pangarap ko until a year ago.

“Yung sinabi mo nung gala.”

“O, alin dun?”

“Hindi ko naintindihan.”

Natawa ako.

“Sorry. Sa totoo lang hinde ko alam yung sasabihin ko.”

“Buong bakasyon ko kayang iniisip yun.”

“Weh?”

“Jas... gusto mo bang maging tayo?”

Napatigil ako sa pagtawa.

Di ko kasi akalaing bibiglain niya ako.

“Waw.”

“Uuwi na ko. Magsuot ka ng bakal na sapatos bukas, para kahit

maapakan kita, di na masyadong masakit.”


ng pangarap ko until a year ago.

“Sorry. Sa totoo lang hinde ko alam yung sasabihin ko.”

“Buong bakasyon ko kayang iniisip yun.”

ayo?”

“Uuwi na ko. Magsuot ka ng bakal na sapatos bukas, para kahit


“Haha. Sorry. What is surprise attack yun masyado?”

“Ok lang. Sabi mo naman sakin dati diba, mag aantay ka pero kailangan ko ring sumagot.”

“Kaya ko pang mag antay.”

“Franco... I owe you that.”

“Don’t...” sabi niya sakin. “Wag mong isiping may kailangan kang isagot o may obligasyon ka sakin. Sabi ko

naman sayo ok lang eh.”

“Hindi ka obligasyon,” sabi ko sa kanya.

hinde ko alam kung saan ako pupulutin.”

Hinde siya sumagot.

“Wag mo sanang isiping binubullsh1t kita. Alam mo naman yung sitwasyon eh diba? Iniwan nila ako... at

ikaw, hinde ka umalis, kahit anong kagagahan pa yung mga pinaggagawa ko.”

“Hinde naman tayo,” sabi niya sakin. “Kaya yung pagyakap mo kay Diego, hinde kagagahan yon. Hinde ako

galit. Well, sige, nainggit ako for a while. Pero hinde ko naman pwedeng ipagkait sayo yun, lalo na wala

naman akong karapatan sayo. From the start diba...”

“Franco,” sabi ko, kasi alam ko kung ano yung kasunod niyang sasabihin.

nakokonsensya. Alam mo namang mahalaga ka saken eh. Kahit di ko sabihin.”

“Oo, mahalaga...” sabi niya, tapos hinawakan niya yung kamay ko.

malaman eh...”

Hindi ko siya matingnan.

Haynaku Jas, kung hindi ka ba naman nuknukan ng tanga.

“Franco...”

“Sorry...”

“Ano ka ba--

“Haha. Sorry. What is surprise attack yun masyado?”


“Wag mong isiping may kailangan kang isagot o may obligasyon ka sakin. Sabi ko

sabi ko sa kanya. “Alam mo sa totoo lang, kung wala ka nitong nakaraan

hinde ko alam kung saan ako pupulutin.”


ikaw, hinde ka umalis, kahit anong kagagahan pa yung mga pinaggagawa ko.”

“Kaya yung pagyakap mo kay Diego, hinde kagagahan yon. Hinde ako


naman akong karapatan sayo. From the start diba...”

sabi ko, kasi alam ko kung ano yung kasunod niyang sasabihin. “Wag naman ganito. Hahaha. Lalo akong

nakokonsensya. Alam mo namang mahalaga ka saken eh. Kahit di ko sabihin.”

sabi niya, tapos hinawakan niya yung kamay ko. “Pero Jas... hindi yan yung gusto kong

Haynaku Jas, kung hindi ka ba naman nuknukan ng tanga.


“Wag mong isiping may kailangan kang isagot o may obligasyon ka sakin. Sabi ko

“Alam mo sa totoo lang, kung wala ka nitong nakaraang mga buwan,


“Kaya yung pagyakap mo kay Diego, hinde kagagahan yon. Hinde ako


“Wag naman ganito. Hahaha. Lalo akong

Jas... hindi yan yung gusto kong

Tiningnan ko siya para sawayin gamit ang tingin, pero... wala akong nagawa nung nagsalita na siya.

“Jas mahal mo ba ko?”

Medyo nagulat ako na hinde. Napadrop yung panga ko. Pero hindi ako nakaimik. Nakatingin lang siya sakin, naghihintay ng

sagot.

Gusto kong sabihing oo. Gusto kong sabihing susubukan ko...

Pero...

“Sige... ganto na lang...”

“Paano--

Hinawakan niya yung mukha ko, tapos tumungo siya...

Dahan dahan. Naririnig kong tumatambol yung puso ko pero... iba.

Gently, our lips touched.

Nakamulat pa rin ako, hinde ako makagalaw.

Para akong nafrozen dun sa spot na yun.

Hindi ko alam pero hinde ko magawang gumalaw or gumanti...

Gusto ko siya... gustong gusto. At mahalaga siya sakin, pero bakit...?

Bago pa ako makagawa ng kahit ano, bumitaw siya.

Nakapikit pa rin siya at hindi pa rin ako gumagalaw. Kulang na lang hinde rin ako huminga.

Nung minulat niya mata niya, para akong nabuhusan ng malamig na tubig.

Tumawa siya.

“Franco...”

“Ok na,” sabi niya. “Alam ko na.”

Hinde ako makahagilap ng sasabihin. Sinubukan kong hawakan yung kamay niya pero inalis niya yun, tas

“Sige na. lalakas na naman yung ulan.”

At pumasok na ako ng bahay.

Ayun.

So... Today, I got my first kiss.


Dapat kilig. Pero hinde.

Dapat masaya... pero hinde.

Dapat parang fairytale... oo siguro, kasi in every sense, matuturing kong Prince si Franco.

Pero nagkamali siya. Hinde prinsesa ang napili niya, kungdi palaka.

Tamang pagkakataon? Siguro. Diba gusto ng lahat ang mahalikan habang umuulan?

Tamang panahon... siguro din. Nasa tama na siguro kaming edad at pagiisip...

Tamang tao... Hinde. Nagkamali si Franco...

Because I don’t deserve to be kissed by someone like Franco Vallejos.

Ayun.

So today, the Prince had kissed the frog...

and she remained a frog.

A selfish, stupid frog.

-JAS

Hinde ako makahagilap ng sasabihin. Sinubukan kong hawakan yung kamay niya pero inalis niya yun, tas

“Sige na. lalakas na naman yung ulan.”


ale... oo siguro, kasi in every sense, matuturing kong Prince si Franco.

Pero nagkamali siya. Hinde prinsesa ang napili niya, kungdi palaka.

Tamang pagkakataon? Siguro. Diba gusto ng lahat ang mahalikan habang umuulan?

sa tama na siguro kaming edad at pagiisip...

Tamang tao... Hinde. Nagkamali si Franco...

Because I don’t deserve to be kissed by someone like Franco Vallejos.

Hinde ako makahagilap ng sasabihin. Sinubukan kong hawakan yung kamay niya pero inalis niya yun, tas umiling.

Quote

Ganito pala ang feeling ng pinagsakluban ng langit at lupa.

Ayun ako. Hopeful. Nag hihintay. Tapos biglang boom...

Tanga. Ayan kasi Jas. Nag expect ka na naman.

So sisimulan ko sa puno’t dulo ng lahat.

Ngayong araw, akala ko mawawalan na ko ng kaibigan. Matapos kasi nung nangyari kahapon, akala ko hinde na rin

ako kakausapin ni Franco.

Kaya nung pumasok ako, mag isa lang ako. Naghahanda sa buhay mag isa. Lol, echusera. Pero seryoso yun. Akala ko

talaga magiging loner na ko forever.

Kinakausap ako ni Franco sa class, pero ang inisip ko magkatabi kami kaya niya ko kinakausap. Pati may kailangan

talagang pagusapan, parang yung projectile sh1t na diniscuss sa Physics. Di kasi namin pareho maintindihan... pero yun,

ang akala ko casual lang at hanggang dun lang yun.

Kaya nun recess, magisa akong pumunta ng gym, sabi ko dun na lang ako kakain.

Tas biglang...

“BULAGA!”

Anak ng balasenas tong lalakeng to. Hahaha! nahulog ko tuloy nun yung hawak kong jug.

“Bwisit. Indian ka eh no?” sabi niya sakin sabay abot ng Pringles na Cheez ums.

Kinuha ko nun yung inabot niyang Pringles.

“Akala ko kasi... ano...”

“Akala mo di na kita kakausapin?”

Excuse me no!”

“Tantado!”

[12]

Ganito pala ang feeling ng pinagsakluban ng langit at lupa.

Ayun ako. Hopeful. Nag hihintay. Tapos biglang boom...

Tanga. Ayan kasi Jas. Nag expect ka na naman.

mawawalan na ko ng kaibigan. Matapos kasi nung nangyari kahapon, akala ko hinde na rin




sual lang at hanggang dun lang yun.

Kaya nun recess, magisa akong pumunta ng gym, sabi ko dun na lang ako kakain.

Anak ng balasenas tong lalakeng to. Hahaha! nahulog ko tuloy nun yung hawak kong jug.

sabi niya sakin sabay abot ng Pringles na Cheez ums. “What is iniwan mo ko?”

Kinuha ko nun yung inabot niyang Pringles.

sabi niya, sabay tumawa. “Feeling mo naman mabibitter ako sayo?

mawawalan na ko ng kaibigan. Matapos kasi nung nangyari kahapon, akala ko hinde na rin




“What is iniwan mo ko?”

“Feeling mo naman mabibitter ako sayo?

“Aray!” sabi niya, sabay hawak dun sa parte ng braso niyang hinambalos ko. “Para namang may makakasama ka

pag iniwan kita no. Wawa ka naman pag nagkataon.”

Ay! Tingnan mo tong Franco na to! Ang sweet sweet. Nakakabading.

Pagkatapos nun, kumain lang kami. As usual hati kami dun sa dala ko namang jug ng Tang. Peborits niya daw eh. So sige.

Give and take.

Ok na sana, kaso napunta na naman kami sa mga seryosong usapin.

“Anong plano mo nang gawin, Jas?”

“Ha? Wala. matutulog nalang ako sa Trigo mamaya.”

“Tanga hinde kasi yon,” sabi niya sakin sabay kunot ng noo at suntok nang mahina sa balikat ko. “Ano kako plano

mo gawin... yung sa inyo ni Diego.”

“Walang ganun, Franco.”

“Mukha mo wala.”

“Kelan ka pa natuto nun?” sabi ko, sabay tinampal ko yung braso niya.

“Wag mo nga ibahin usapan Jas,” saway niya sakin. Humarap siya ng ayos at nagseryoso bigla ng mukha.“Talaga

bang wala kang planong sabihin ha?”

“Bakit ako? Babae ako diba?”

“Ungas,” sabi niya sakin, sabay tinampal niya yung noo niya. “Iniisip nga nun tayo ngayon eh. Kung hinde ka

kikilos...”

“Ano ka ba, andyan si Carla.”

“Eh ano? Kita mo naman nung gala diba...”

“Tumigil ka nga,” sabi ko, tas binalikan ko yung hawak niyang pringles.

“Alam mo, dati ka pa niyan,” sabi niya sakin habang pinapanood niyang itaktak ko yung lata ng pringles para

lumabas yung nasa loob na naiwan. “Palaging si Carla, si Carla, pano si Carla... Eh ni minsan ba natanong

mo sa sarili mo kung paano ka?”

“Iba ako, Franco,” sabi ko sa kanya. Gusto kong

yun, pero mukhang huli na. Pero oks lang. At least hinde ko muna iisipin ngayon... kung mabring up man sa iniisip ko edi

bahala na...

“Paanong iba?”

“Mas malakas ako...” sabi ko nun. “Mas kaya kong magtiis kaysa sa kanya.”

“Hanep!” sabi niya, sabay kumurap kurap na parang nang aasar.

“Tangina mo Franco wag ka kasing nagtatanong ng ganun, napapa

Tumawa kami ng tumawa, at nung napagod na,

“Francs?”

“Binakla mo naman yung pangalan ko.”

“Kainis! Ang ayos na nung mood eh

“O ano Jasmine?”

Ni-wrinkle ko yung ilong ko tas kinamot yun kahit di naman makati.

“Sigurado kang di ka galit?”

Sumimangot siya tas tumayo.

“Oo galit ako tantado ka. Cheh bwisit ka echusera!”

niya ko. “Echusera!”

“Ok na gets ko na,” sabi ko, kahit halos di na yata ako makasalita sa kakatawa.

“Pero alam mo kung ako sayo, sasabihin ko na.”

“Palaging si Carla, si Carla, pano si Carla... Eh ni minsan ba natanong

sabi ko sa kanya. Gusto kong alisin yung tanong na sinabi niya mula sa utak ko kasi ayokong isipin


“Mas kaya kong magtiis kaysa sa kanya.”

sabi niya, sabay kumurap kurap na parang nang aasar. “Tae Jas ang lalim non ah!”

“Tangina mo Franco wag ka kasing nagtatanong ng ganun, napapa-Shakespeare ako!”

Tumawa kami ng tumawa, at nung napagod na, tahimik na naman.

“Binakla mo naman yung pangalan ko.”

“Kainis! Ang ayos na nung mood eh--

wrinkle ko yung ilong ko tas kinamot yun kahit di naman makati.

galit ako tantado ka. Cheh bwisit ka echusera!”sabi niya gamit ang boses na matinis tapos pinamewangan

sabi ko, kahit halos di na yata ako makasalita sa kakatawa.

“Pero alam mo kung ako sayo, sasabihin ko na.”

“Palaging si Carla, si Carla, pano si Carla... Eh ni minsan ba natanong

alisin yung tanong na sinabi niya mula sa utak ko kasi ayokong isipin


Shakespeare ako!”

sabi niya gamit ang boses na matinis tapos pinamewangan

Tiningnan ko lang siya.

“Pag-iisipan ko.”

Saktong nag ring yung bell.

Bumalik na kami nun sa classroom, at umuulit sa utak ko yung tanong ni Franco kanina.

Paano ako?

Kahit ilang beses kong ulitin yung mga salitang yun sa utak ko, parang hinde gumagana.

Ewan ko. Hinde ako sanay. Hinde sa feeling noble ako pero that’s not how I’m wired. Gusto ko lahat ng tao lahat ng

involved hinde mapeperwisyo, maiinis, maiiipit, o kung ano pa man ng dahil sa kung anong gusto ko.

Pero... Ano na ba talaga?

May dapat nga bang gawin?

May dapat bang gumalaw?

At higit sa lahat, may dapat bang mangyari?

Nakakatawa lang. High School pa lang naman kami. Makikita ko pa siya ng college. After college. Hello, ang lapit lang

kaya ng bahay namin sa kanila.

Gaya nga ng sabi ko... marami pang oras. Ano bang ipinagmamadali ng mga tao? It’s not like totoo yung mga rapture na

pinagsasasabi ng matatandang preacher na walang magawang mabuti sa internet.

Pero tangena kasi nitong si Franco binanggit banggit pa yun. Napaisip tuloy ako.

Sa bagay, wala naman akong ibang pinangako sa kanya except na pag-iisipan ko yun... na siya ko namang ginagawa...

“Where is Mr. Zalameda?”

Napaupo ako ng ayos nang marinig kong hinanap ng Teacher namin si Diegs.

Weird naman. Ba’t nga walang tao sa upuan niya?

“Ma’am halfday daw!”

Halfday?!

Poots! Maysakit? AMP!

Di naman uuwi basta basta yun eh!

Tae ilang beses na ba naming sinubukang mag cut ng class noon na hinde rin kami nakalusot!!!

Alumpihit akong umalis ng school after ng dismissal, hinde na rin nga ako nagpahatid kay Franco para mapabilis. Sa

sobrang taranta ko nga muntik pa kong madale ng jeep na rumaragasa sa highway habang tumatawid ako papunta sa

sakayan ng tricycle galing school.

Napatricycle na nga rin ako papunta sa bahay nila kahit pwede naman lakarin.

Taena! 15 PESOS DIN YUN!

Katok naman ako deretso sa gate nila. At bumulaga sakin yung mukha ng lola niya.

“Anong kailangan mo?”

“Si Diego po?” tanong ko. “Nag half day daw po eh! Ok lang po ba siya?”

“Wala dito. Sumama sa pamilya ni Ariana kaninang tanghali, lumipad papuntang Boracay kasama rin

yung kapatid niya kaya nag half day.”

Kung posible sigurong iluwa ang mata, eh naluwa na talaga yung mata ko ngayon...

“Ba’t... ba’t di ko alam yun?”

“Aba ewan ko,” sabi ng Lola niya. “Eh teka nga, ba’t mo dapat alam yun, sino ka ba?”

Napaigtad ako sa sinabi nung matanda.

Parang whiplash.

Oo nga... Sino nga ba ako?

“Ah... kaklase niya po.”

Hinde nga pala ako kilala ng Lola niya.

Yung mommy niya lang ang nakakakilala sa akin at kay Carla. Pag kasi andun kami eh yung Lola niya nasa kusina lang

o kaya nasa kwarto...

So... Si Diego nasa Boracay kasama ni Ariana.

Alam nung Lola niya. P uta, kilala nung Lola ni Diego si Ariana...

Na kung tutuusin, ako dapat yung kilala niya kasi ako yung nandun sa tabi ni Diego ng napakatagal.

Ni hinde ko na nasabi ng maayos na aalis na ko at uuwi dun sa lola niya kasi nagdilim na yung mata ko. Kinusot ko yun.

naiirita ako sa sarili ko. Ba’t ba ang iyakin ko na?

Daig ko pa ang sinampal nun.

Oo nga naman. Ang tagal ko nang wala sa tabi niya... malamang diba, hinde siya magsstay ng matagal na ganun na

walang ibang kaibigan.

Ano ba naman kasi yung iniisip ko. Napatunayan ko naman na noon na hinde ako ganun kahalaga sa kanya, ba’t ba ako

tong si tanga na laging iniisip na babalik pa kung ano man ang naging halaga ko sa kanya noon?

Pero sa nangyari kanina... sa sinabi ng Lola niya, napaisip ako.

Nagkaroon ba talaga ako ng halaga kay Diego maski noon?

Ang labo. Ayoko na.

Bigla ring sumagi sa isip ko yung idea na magkasama sila ngayon sa Bora.

Ano kayang ginagawa nila?

Ayokong isipin. P uta makatulog na nga lang.

-JAS

*

“Namimiss mo na no?”

Napatingin ako kay Ariana.

“Ha?”

“Tantado ka wag ka ngang kupal,”

niya. “Alam ko iniisip mo pag ganyan yung itsura ng mukha mo. O kahit hinde ganyan... alam ko.”

“Waw! ESP?”

“TADO!” sabi niya, sabay hampas ng malakas.

ako o mali?”

“Masaya naman ah.”

“Oo nga. Pero--

“Tama na fishing, uupakan na kita eh.”

Tumawa si Ariana ng malakas.

“Alam kong lamang sakin si Jas, pero I wouldn’t let you go without a fight. I hope that’s okay.”

“Ano ka ba,” saway ko. “Fight ka dyan.”

“Pogi mo kasi eh.”

“Tado,” ganti ko. “Pero seryoso... wala namang ganun. Kita naman natin sila sa gym kanina. Saka

narinig mo naman yung sabi ni Jas nung gala diba? Sila ngayon ni Diego.”

“Pero kahit naman ata ikasal pa si Jas kay Franco, kanya ka pa rin.”

“I don’t belong to anyone, Ariana,”

Pero siguro tama siya...

“Basta ako, lalaban ako. Di ako papatalo. Behlat.”

*

[13]

“Tantado ka wag ka ngang kupal,” sabi niya sakin habang nagtetrace ng kung ano ano sa buhangin sa tabi

“Alam ko iniisip mo pag ganyan yung itsura ng mukha mo. O kahit hinde ganyan... alam ko.”

sabi niya, sabay hampas ng malakas. “Alam ko may gusto kang ibang kasama ngayon. Tama

“Tama na fishing, uupakan na kita eh.”


“Fight ka dyan.”

“Pero seryoso... wala namang ganun. Kita naman natin sila sa gym kanina. Saka

narinig mo naman yung sabi ni Jas nung gala diba? Sila ngayon ni Diego.”

“Pero kahit naman ata ikasal pa si Jas kay Franco, kanya ka pa rin.”

g to anyone, Ariana,” sabi ko. Naiirita na kasi ako sa pangunguna niya.

“Basta ako, lalaban ako. Di ako papatalo. Behlat.”

ano ano sa buhangin sa tabi

“Alam ko iniisip mo pag ganyan yung itsura ng mukha mo. O kahit hinde ganyan... alam ko.”

“Alam ko may gusto kang ibang kasama ngayon. Tama


“Pero seryoso... wala namang ganun. Kita naman natin sila sa gym kanina. Saka

Naalala ko yung mga nangyari sa Boracay.

Ilang araw ba ako dun? Sinayang ko yung oras... oras na

ko...

Siya dapat...

“May nangyari ba sa Bora?”

“Wala.”

Inagaw sakin ni Carla yung notebook ni Jas.

“Langya, ka babaeng tao, ang dumi ng notebook,”

tubig?”

Tiningnan ko yung susunod niyang sinulat, at napansin kong madumi nga... pero sa itsura, hinde mukhang

natapunan. Kalat kalat kasi yung nasmudge na ink...

“Hinde...”

“Konti na lang o...” sabi ni Carla na tumatawa habang iniisa isa niya yung mg

sulat. “Parang ayoko na Diegs.”

“Ano ka ba.”

“Hinde dahil....” napatigil siya. “Dahil...”

Dahil huli na?

Gumuhit yung mga salitang yun sa loob ko at wala na akong nagawa.

“Hinde dahil huli na yon...” nasabi niya rin.

sunod niyang sulat.”

“Ano bang pinagsasasabi mo?”

“Tingnan mo yung date,” sabi niya sakin, sabay abot ulit sakin nung notebook.

Napatulala ako.

Naaalala ko lahat...

Lahat ng nangyari nung gabing yun...

Naalala ko yung mga nangyari sa Boracay.

Ilang araw ba ako dun? Sinayang ko yung oras... oras na dapat siya na lang ang sinamahan ko, siya dapat yung kausap

Inagaw sakin ni Carla yung notebook ni Jas.

“Langya, ka babaeng tao, ang dumi ng notebook,” sabi niya. “Tamo o. Ano kaya to? Natapunan n


natapunan. Kalat kalat kasi yung nasmudge na ink...

sabi ni Carla na tumatawa habang iniisa isa niya yung mga natitirang pahina na may

“Dahil...”

Gumuhit yung mga salitang yun sa loob ko at wala na akong nagawa.

nasabi niya rin. “Kundi dahil alam ko kung bakit may mga smudge dito sa

sabi niya sakin, sabay abot ulit sakin nung notebook. “February 26. Prom night.”

dapat siya na lang ang sinamahan ko, siya dapat yung kausap

“Tamo o. Ano kaya to? Natapunan ng


a natitirang pahina na may

i dahil alam ko kung bakit may mga smudge dito sa

“February 26. Prom night.”

“Diego...”

“Itutuloy natin to,” sabi ko, kahit ako mismo eh hinde na sigurado kung kaya ko pang magbasa ng kung ano mang

nakasulat.

“Kaya mo pa?”

“Kakayanin.”

Quote

Ayoko nang umiyak.

Gusto ko nang tumigil lahat ng to. Hirap na hirap na ko.

Lahat na lang yata nawala na sakin.

Napapaisip tuloy ako kung ano bang napakalaking kasalanan ang nagawa ko at nangyayari sakin to.

Kakauwi ko lang galing prom.

Sabi sa mga pelikula, isa to sa mga highlight ng High School, eto dapat yung isang gabi sa buhay mo na gugustuhin mong

balik-balikan habangbuhay.

Pero tangina, pagkatapos ng nangyari kanina, di ko alam kung magagawa ko pang balikan yun... kahit sa utak ko lang.

Ramdam ko yung lagkit ng makeup at mascarang nagkalat sa mukha at mata ko ngayon pero mamaya na yun, kelangan ko

tong ilabas. Tong nararamdaman kong sama ng loob. Kasi gusto ko nang sumabog para mawala lahat ng to. Pakiramdam ko

talaga sasabog ako.

Sabi ko kasi, baka ngayong gabi, pwede kong masabi.

Alam ko, matapos nung malaman kong galing sila ng Bora, dapat sumusuko na ako.

Pero naisip ko yung sinabi ni Franco. Naisip ko lahat ng posibilidad.

Kaya naghanda akong mabuti para masiguradong maganda ang kakalabasan ng gabing to.

Maayos ang flow ng program. Ni hinde ako nagkamali sa cotillion dance namin ni Franco, na siya namang kinasaya niya kasi

first time ko siyang hinde naapakan. Pero joke lang daw, ahit daw apakan ko siya ulit in the future payag siya.

Ayos lang. Kumain kami. Nagsayaw ng onti. Tapos nung slow dance na, umupo muna kami kasi masakit na rin yung paa ko

dahil sa heels...

“Uy Jas.”

Tumingin naman ako.

Ayun si Diegs, nakacoat and tie.

Hinde ko makakalimutan kung paano nagkagulo yung cardiovascular system ko nung tiningnan ko siya.

Maayos naman. Diegs na Diegs yung dating... boy next door. Nakangiti siya, nagsuklay siya...

“Uh...?”

Tanga. Napatanga na lang talaga ko non.

Nakalimutan ko English saka Tagalog.

Pota, pati pangalan ko di ko na maalala.

Walang ibang nagregister sa utak ko kundi siya. Boses niya, ngiti niya, at yung amoy ng pabango niya... na nung gala ko pa

yata huling nalanghap.

“Sayaw tayo?”

“Sige.”

At inoffer niya na yung kamay niya sakin. Malambot pa rin yung kamay niya, gaya lang ng dati. Noon, ilang beses ko nang

nahawakan yung kamay niya pero ni minsan, hindi ko napansin kung paano siya kahigpit pag humahawak sakin... gaya

ngayon.

Bigla kaming tumigil maglakad nun, tas humarap siya sakin. Nung una naguluhan pa ko, naalala kong sasayaw nga pala

kami dapat.

Tinaas niya yung kanang kamay ko tapos yung isa niya namang kamay, nilagay niya sa may likod ko. Medyo nakuryente pa

nga yung balat sa likod ko nung eksaktong time na dumikit yung kamay niya sa tela ng damit ko.

Nakatingin lang siya sakin.

“O? Nabading ka na naman?” sabi ko.

“Gandang lalake mo kasi eh.”

Kung sa ordinaryong araw siguro maaasar ako, pero ewan ko ba. Hinde man lang ako nainis kahit konti. Namiss ko rin to eh,

yung pang aasar niya sakin na mukha akong lalake. Namiss ko kung paano lumalabas yung dimple ni

Namiss ko kung paano involuntarily tumataas yung dalawang kilay niya nang sabay kapag nanggagago siya. Namiss ko yung

tawa niyang nakakaiyamot pakinggan, yung ngiti niya, yung pagsasalita niyang saksakan ng kanto kung papakinggan...

Lahat lahat.

Nakakatuwa, hinde ako makapaniwala... kasayaw ko siya ngayon. Prom night...

“Diegs...”

“Jas?”

Sasabihin ko na ba?

Anong mangyayari?

Baka iwanan niya ako.

Baka magulat siya, mandiri...

“Uh... nasi-CR ako.”

Tumawa siya.

“Haha. Antayin natin matapos tong bagong tumutugtog na kanta... favorite mo to diba?”

Vegas Skies yung tugtog...

Tanda niya pa pala.

“Okay.”

Nagulat ako nung bigla niyang kinuha yung kamay ko

“Diegs...”

“Ok lang ba?” sabi niya.

Takte. Sino bang makakahinde sa pagmumukhang yan, ha Diegs?


yung pang aasar niya sakin na mukha akong lalake. Namiss ko kung paano lumalabas yung dimple niya sa kaliwang pisngi.


tawa niyang nakakaiyamot pakinggan, yung ngiti niya, yung pagsasalita niyang saksakan ng kanto kung papakinggan...

Nakakatuwa, hinde ako makapaniwala... kasayaw ko siya ngayon. Prom night...

Antayin natin matapos tong bagong tumutugtog na kanta... favorite mo to diba?”

Nagulat ako nung bigla niyang kinuha yung kamay kong nasa kamay niya at nilagay yun sa balikat niya.

Takte. Sino bang makakahinde sa pagmumukhang yan, ha Diegs?


ya sa kaliwang pisngi.


tawa niyang nakakaiyamot pakinggan, yung ngiti niya, yung pagsasalita niyang saksakan ng kanto kung papakinggan... lahat.

ng nasa kamay niya at nilagay yun sa balikat niya.

“Onaman.”

Ngumiti siya ulit, tas nilagay niya naman yung nabakante niyang kamay sa bewang ko.

Dalawang kamay niya na yung nasa bewang ko. Naramdaman kong hinila niya ako ng konti palapit sa kanya pero hinde ako

pumalag.

Hindi niya lang alam kung gaano ko ginusto yun.

Hindi ko kasi akalaing makakalapit pa ko ulit sa kanya ng ganun.

Ramdam ko kung gaano kalaki yung ngiti sa mukha ko ngayon.

Ang sakit na sa muscles ng mukha ko pero ok lang.

Sobrang saya. Kulang na lang magtumbling yung puso ko habang umiikot kami dun sa pwesto namin, na parang walang

ibang iniintindi.

“Pwede mo kong yakapin...” sabi niya bigla. “Kung gusto mo.”

Hinde na ako sumagot. Hinila ko na lang siya papunta sakin at niyakap ko siya. Nilagay ko yung baba ko sa balikat niya.

Pakiramdam ko natutunaw ako habang hawak niya rin ako... lumalambot yung tuhod ko na para bang gusto ko na lang

mahulog sa kanya...

“Your scent is the rum,

the room is the bottle

Keeping me hopeless

Till I wake tomorrow...”

Kumakanta lang siya ng mahina, sabay dun sa kanta... pero rinig na rinig ko.

Parang kinakanta niya yun para sakin lang... ako lang ang pwedeng makarinig.

Diego... pwede bang dito na lang tayo?

Ganto na lang tayo...

Nung oras na yun... wala na kong ibang gusto.

Natapos yung kanta, tapos bumitaw ako sa kanya.

“CR ka muna?”

“Oo. Pero babalik ako...”

“Samahan na kita?”

“Di. Alam ko naman kung saan yung table mo eh. Dun na lang kita puntahan?”

“Oo sige. Bilisan mo ah!”

“Bakit?”

“May sasabihin ako.”

Hinde ko matatangging nagkagulo lalo yung puso ko nung sinabi niya yun.

Kasi gusto kong marinig... sana yun nga yun... SANA.

“Sige ako rin.”

Hinawakan niya muna yung kamay ko at pinisil yun bago niya ko binitiwan.

Masayang masaya akong pumasok ng CR. Napaikot pa ako pagkakita kong walang tao. Para akong si Hermione nung Yule

Ball. Kinikilig. Para kong bakla neto eh

“Nice dress, Jas.”

Lumingon ako at nakita ko si Carla sa likod ko. May tao pala, di ko napansin. Nakangiti siya... pero hinde ko gusto yung ngit

na yun.

Unti unting nawala yung saya ko.

“Thanks, Carla.”

“Mukhang talagang nag effort ka ah. Pero sabagay, ayos lang din,”

salamin nung CR. “Napansin naman ni Diego eh.”

Mabilis nag init yung ulo ko, pero kinontra ko yun.

Hinde ito yung oras para mag away.

“Carla--

saan yung table mo eh. Dun na lang kita puntahan?”

Hinde ko matatangging nagkagulo lalo yung puso ko nung sinabi niya yun.

Kasi gusto kong marinig... sana yun nga yun... SANA.

Hinawakan niya muna yung kamay ko at pinisil yun bago niya ko binitiwan.


Lumingon ako at nakita ko si Carla sa likod ko. May tao pala, di ko napansin. Nakangiti siya... pero hinde ko gusto yung ngit

“Mukhang talagang nag effort ka ah. Pero sabagay, ayos lang din,” sabi niya, tas tumabi siya sakin dun sa harap ng

“Napansin naman ni Diego eh.”

Mabilis nag init yung ulo ko, pero kinontra ko yun.


Lumingon ako at nakita ko si Carla sa likod ko. May tao pala, di ko napansin. Nakangiti siya... pero hinde ko gusto yung ngiti

bi niya, tas tumabi siya sakin dun sa harap ng

“Sige. Enjoyin mo lang.”

“Galit ka pa ba?”

“Hinde. Tuwang tuwa nga ako sayo eh.”

“Carla naman...”

“Sige. Mag enjoy ka na.”

“Wag ka ngang isip bata!”

Ngumiti lang siya at tiningnan ako sa salamin.

“Isip bata?”

“Oo! Di ba pwedeng ipaubaya mo na lang saken to?”

“Ano pa bang magagawa ko eh sayo na nga?”

“Di mo na ba ako mapapatawad?”

Umismid siya.

“Ilagay mo sarili mo sa posisyon ko, Jas,”

At iniwan niya ako dun sa CR.

Matagal akong tumingin sa salamin at nag isip nung sinabi niya

Kung ako siya... hinde ako magagalit.

Bakit nung ako? Bakit nung nalaman kong gusto niya si Diegs? Kahit ramdam ko noon na gusto ko si Diegs di ako nagalit...

tinanggi ko pa nga... naging masaya pa nga ako sa kanila. Nagbigay ako. Pinigilan ko yung nara

Franco yun. Alam ng nasa taas yun...

Pero bakit ngayon... hinde niya magawang maging masaya para sakin?

Bakit noon, siya yung inisip ko? Siya palagi...

“Palaging si Carla, si Carla, pano si Carla... Eh ni minsan ba natanong mo sa sar

a nga ako sayo eh.”

Ngumiti lang siya at tiningnan ako sa salamin.

“Oo! Di ba pwedeng ipaubaya mo na lang saken to?”

“Ano pa bang magagawa ko eh sayo na nga?” sabi niya sakin.

“Ilagay mo sarili mo sa posisyon ko, Jas,” sabi niya sakin. “Saka mo sagutin yung sarili mong tanong.”

Matagal akong tumingin sa salamin at nag isip nung sinabi niya.


tinanggi ko pa nga... naging masaya pa nga ako sa kanila. Nagbigay ako. Pinigilan ko yung nararamdaman ko. Alam ni

Pero bakit ngayon... hinde niya magawang maging masaya para sakin?

Bakit noon, siya yung inisip ko? Siya palagi...

“Palaging si Carla, si Carla, pano si Carla... Eh ni minsan ba natanong mo sa sarili mo kung paano ka?”

“Saka mo sagutin yung sarili mong tanong.”


ramdaman ko. Alam ni

ili mo kung paano ka?”

Onga naman...

Baka naman pwedeng ako muna.

Ngayon lang. Kahit ngayon lang, ako muna.

Ako naman.

Bahala na.

Basta lalaban na ako...

Lumabas akong CR at nakita ko si Franco.

“Jas.”

“Franco... tama ka.”

Napatingin siya sakin ng matagal, tas saka niya lang siguro naintindihan yung sinabi ko.

“Wait lang. Dito ka muna.”

“Bakit?”

“Basta...”

Sana noon pa lang, nakita ko na yung kinikilos niya.

Sana hinde ako umalis sa tabi niya, sana hinde ko siya nilampasan...

para sana, hinde ko na lang nakita.

“Jas--

Hinawakan ako nun ni Franco sa braso.

Pero nakita ko rin agad.

Si Diego. Mahigpit na nakayakap kay Ariana. Hinihimas niya pa yung likod ni Ariana at nakabaon sa balikat ni Ariana yung

baba ni Diego.

Nakaganun sila.

Sa harap ng maraming tao.

Tanga ko lang eh no.

Asa pa kasi ako... alam ko namang talo na. Malayo na.

Hinde na ko nagtagal. Siguro ang sasabihin niya eh sila na.

Tumakbo na ako. Palayo. Mas malayo, mas okay.

Basta ayoko na. Ayoko na, suko na ako.

Eto na siguro yung karma ko dahil sa kagagahang ginawa ko kay Carla.

Sarap no? Galing manampal ng karma.

Buti nga sayo.

-JAS

Binato ko yung notebook.

“PUT ANGINA!”

Tinago ko yung mukha ko sa mga kamay ko.

Galit ako. Galit na galit.

“Tingnan mo yan,” sabi ko kay Carla.

Tumingin lang siya sakin at hinde nagsalita.

“Ni hinde siya nagtanong! Ni hinde niya alam kung bakit kami ganun! Hinde niya alam, wala siyang

alam. Umalis lang! Ganun, basta basta? Para ano? Dahil ano?”

*

“Hi.”

Lumapit sakin si Ariana. Nakangiti siya, pero malungkot yung mata niya.

Asa pa kasi ako... alam ko namang talo na. Malayo na.

Hinde na ko nagtagal. Siguro ang sasabihin niya eh sila na.

Tumakbo na ako. Palayo. Mas malayo, mas okay.

siguro yung karma ko dahil sa kagagahang ginawa ko kay Carla.

Tinago ko yung mukha ko sa mga kamay ko.

sabi ko kay Carla. “Tingnan mo! Ano yun? ANO YUN?”

Tumingin lang siya sakin at hinde nagsalita.


alam. Umalis lang! Ganun, basta basta? Para ano? Dahil ano?”

Lumapit sakin si Ariana. Nakangiti siya, pero malungkot yung mata niya.


“Tanda mo yung sinabi ko sa Bora?”

“Ariana--

“Binabawi ko na yun.”

Nagulat ako kasi hinde ko akalaing yun ang sasabihin niya.

“Tinatanggap ko na ang pagkatalo ko.”

“Ano bang--

Niyakap niya ako.

“Gusto ko maging masaya ka. Kanina lang kita nakitang ganun kasaya.”

Narinig ko, naramdaman kong umiiyak siya.

“Ariana ano ka ba,” sabi ko, tas niyakap ko rin siya para tumigil.

“Hahaha, pagbigyan mo na ko. Last na to.”

“Friends pa rin tayo. Childhood chums, diba?”

“Tangina mo wag ka nang magsalita. Lalo akong maiiyak.”

“Wag mo nga gayahin si Jas!

“Tingnan mo ugali mo!” sabi niya, sabay bitaw sakin at pahid ng mukha niya.

pwedeng pumalit kay Jas sa buhay mo.”

“Drama o,” sabi ko, sabay nakipahid ako sa mukha niya. Kawawa naman eh, sayang yung makeup.

“Sige na. Hanapin mo na si Jas. Hinihintay ka na nun panigurado.”

“Ok. Ayos ka lang ba?”

“Magiging ayos din ako. Sige na shoo!”

At umalis na si Ariana. Pagtalikod ko naman nakita ko si Franco nakatingin sakin, tas umalis din.

*

“Tanda mo yung sinabi ko sa Bora?”

Nagulat ako kasi hinde ko akalaing yun ang sasabihin niya.

“Tinatanggap ko na ang pagkatalo ko.”

“Gusto ko maging masaya ka. Kanina lang kita nakitang ganun kasaya.”

Narinig ko, naramdaman kong umiiyak siya.

sabi ko, tas niyakap ko rin siya para tumigil. “Wag ka nang umiyak.”

o na ko. Last na to.”

“Friends pa rin tayo. Childhood chums, diba?”

“Tangina mo wag ka nang magsalita. Lalo akong maiiyak.”

Di bagay sayo.”

sabi niya, sabay bitaw sakin at pahid ng mukha niya. “Ako na. Ako na ang hinde

pwedeng pumalit kay Jas sa buhay mo.”

sabi ko, sabay nakipahid ako sa mukha niya. Kawawa naman eh, sayang yung makeup.

“Sige na. Hanapin mo na si Jas. Hinihintay ka na nun panigurado.”

ng ayos din ako. Sige na shoo!”


“Wag ka nang umiyak.”

“Ako na. Ako na ang hinde

sabi ko, sabay nakipahid ako sa mukha niya. Kawawa naman eh, sayang yung makeup.


“Diegs sorry.”

Napatingin ako kay Carla, at napatigil ako sa pag iisip kung paano nangyari yun.

“Bakit ka ba nag sosorry?”

“Kasalanan ko.”

“Ano ba pinagsasasabi mo?”

“Hinde niya nilagay dyan... pero ako yung nagturo sa inyo Diegs...”

Natulala ako.

“Ako yung nagturo sa kanya na magkayakap kayo ni Ariana,”

takot na takot... na para bang sasaktan ko siya.

“Ah... AHAHAHA. HAHAHAHAHA.”

Napatingin ako kay Carla, at napatigil ako sa pag iisip kung paano nangyari yun.

“Hinde niya nilagay dyan... pero ako yung nagturo sa inyo Diegs...”

“Ako yung nagturo sa kanya na magkayakap kayo ni Ariana,” sabi niya sakin, tapos tinitingnan niya ako,

ot... na para bang sasaktan ko siya. “Tapos ginatungan ko para isipin niyang kayo na ni Ariana...”

“Ah... AHAHAHA. HAHAHAHAHA.”

sabi niya sakin, tapos tinitingnan niya ako,

“Tapos ginatungan ko para isipin niyang kayo na ni Ariana...”

At tumatawa ako.

Para akong baliw.

Pero walang ibang gustong lumabas sa bibig ko kundi yun.

“HAHAHAHAHAHA.”

“Diegs sorry...”

Anong magagawa ng sorry mo Carla?

Huli na...

“Ang galing mo. Solid. Wala akong masabi.”

Kinuha ko ulit yung notebook, tapos nahulog na naman yung envelope na may pangalan ko.

Maganda yung envelope. Kulay pink.

Paano kaya kung hinde tinuro ni Carla yun?

Nasabi ko kaya?

Paano kaya kung hinde ako isa’t kalahating gunggong kanina... nasabi kaya ni Jas?

Paano.

Puro paano...

Puro pagsisisi... na wala nang mararating.

Habangbuhay maiiwan sakin to... lahat ng to.

Lahat ng tanong. Lahat ng nawalang pagkakataon.

Sana, may ginawa ako.

At sana... may magagawa pa ko... pero wala na.

Wala na, huli na.

Pero walang ibang gustong lumabas sa bibig ko kundi yun.

“Ang galing mo. Solid. Wala akong masabi.”

Kinuha ko ulit yung notebook, tapos nahulog na naman yung envelope na may pangalan ko.

kung hinde tinuro ni Carla yun?

Paano kaya kung hinde ako isa’t kalahating gunggong kanina... nasabi kaya ni Jas?

Puro pagsisisi... na wala nang mararating.

Habangbuhay maiiwan sakin to... lahat ng to.

Lahat ng nawalang pagkakataon.

At sana... may magagawa pa ko... pero wala na.

[14]

Quote

Bukas, huling araw na ng graduation practice.

Pagkatapos nun, isang linggo kaming hinde papasok, tas graduation na.

Ang bilis. Hinde ko na namalayan.

Naubusan na pala ako ng oras ng hinde ko alam.

Yuck, ang morbid.

Pero wala lang. Nagtaka lang ako kung saan na napunta lahat ng oras. Yung mga oras na umaasa kong maaayos ko pa lahat

to. Kasi kung ano ano na yung lumabas na kailangang gawin - finals, projects, clearance, requirements...

Ako rin naman tong si tanga. Lagi kong sinasabing susubukan ko ulit lapitan si Carla o si Diegs, bukas, bukas, puro bukas,

naging next week... at ayan, wala nang next week.

Hinde ako sanay. Usually pag finals week, sama sama kaming nag aaral na may isang bungkos ng nissin wafer, hiro, kape

saka milo sa isang tabi.

Si Carla madalas nagpupukpok sakin at nagtiyatiyagang magturo ng Physics pati Algebra. Nagpapaalala na pag hinde ako

pumasa pupulutin ako sa kangkungan. Ok lang naman ako sa Algebra - yun ang ikakatwiran ko, pero sasabihin ni Carla

‘tanga, after college wala nang Algebra, Physics meron pa.’ Pero di rin naman ako maniniwala. Magkukunwari akong

naintindihan.

Tas pag si Carla bumalik na sa pag aaral ng kanya, kami ni Diegs magdrodrowing.

Nakakamiss. Kelan na ba yung huling drowing niyang magulo yung buhok ko?

Tapos kakain lang kaming Nissin Wafer.

Iinom ng kape. Puro caffeine at kain, hanggang sa manalo yung antok. Sa ganun, nauuna si Carla na makatulog, habang

kami ni Diegs patibayan habang nakasubsob sa table. magkaharap. magkukwento ng kung ano ano para hinde antukin yung

isa. Kung ano anong pagkukwentuhan namin hanggang may isang manahimik. Magpapakiramdaman pa kami kung sinong

una ba talagang makatulog. Pag suko na, hinde sasagot yung isa pag tumawag yung isa.

Nakakatawa lang, kasi hinde ko talaga akalaing storya ko tong isusulat ko rito.

Kung tutuusin, isa rin akong tangengot at kalahati. Akala ko kasi nung moment na sinabi sakin ni Carla na gusto niya si

Diego, eh storya nila isusulat ko rito.

Ayan. Ang epal ko lang o.

Matapos ng grad... wala na.

Wala nang Diego, wala nang Carla.

Iba iba na kami ng school. Wala na kong kasama sa kalokohan. Wala nang tagapukpok mag aral, wala nang magbabaon ng

nissin wafer para sakin.

Masasanay ba ako?

Hindi siguro. hahanap hanapin ko rin yung pangungulit nila.

Ongapala. Gumawa akong sulat.

Dun ko nilagay lahat. Kasi sabi ko, last na. Di na rin naman kami magkikita, at kung malaman man ni Carla na may ginawa

akong ganun, eh hindi ko na malalaman kung nagalit ba siya o ano.

Saka hinde na rin siya dapat magalit. Wala na rin namang mangyayari.

Parang joke nga yung sulat ko. Hinde ko malaman kung saan dapat idraw yung line ng pagkasappy. Siguro masusuka si

Diegs habang binabasa niya yun. Sorry naman diba, first time kong gumawa ng love letter. YAK Love letter daw o.

Pero sana, ok na. At least matatahimik na ko, makakamove on na ko sa college na alam kong hinde ko pinalampas yung

pagkakataon na malaman niya.

Nasasayangan pa rin ako.

Ang dami sanang oras na nakasama ko pa siya.

Ang dami dami kasing tanong sa utak ko ngayon. Pero wala naman akong magawa.

Kung pwede lang ibalik ang oras, ibabalik ko.

Para pwede kong ulitin.

At pag nangyari yun, hinde na ko manghihinayang. Kasi gagawin ko lahat ng tama.

Lord, pwede isa pa?

Isa pang chance. Parewind naman.

Isang isa na lang, Lord. Please?

-JAS

Wala na.

Bakit wala na? Bakante na... wala nang sulat...

Huling pahina na yun na may sulat.

“Ba’t wala na... Carla ba’t wala na?”

Gusto kong bali baligtarin yung notebook.

Baka sakaling meron pa...

Marami pa kong gustong malaman...

Gaya mo marami pa kong tanong.

Bakit hanggang dun lang?

“May nalimutan ka.”

Tiningnan ko si Carla.

Inabot niya sakin yung letter ni Jas.

Sa di ko maisip na dahilan, parang natakot akong kunin sa kanya yun.

Ayoko.

Pagkatapos kasi nun... hinde ko na alam.

“Sige na.”

Kinuha ko yun.

Tas saka lang yata nagsink in sakin.

Huli na to...

Quote

Diego,

Hi. Magsosorry na ko in advance. Medyo walang sense tong mga sasabihin ko.

Masyadong maraming nangyari, masyadong marami nang nasabi. Ang hirap. Alam mo yun, kung pwede lang ibalik ang oras

para ibalik ng lahat ng yun, gagawin ko eh. Babawiin ko. Kaso hinde

Ang daming pagkakataon yung lumipas. Ang daming oras na nasayang. At kasalanan ko yata yun. Siguro, kasalanan nating

lahat. Kasi nagpadaig tayo sa kung ano mang mga dahilan ang naisip natin para mag aksaya at magpalipas ng mga

pagkakataon at oras.

Pero eto. Ngayon ko lang naisip na ubos na yung mga binigay saking oras at pagkakataon. Kaya gusto ko, sa huling araw ng

grad practice, kahit papaano, makahabol at makabawi ako.

Sorry kung masyado akong nagselos sa inyo ni Ariana. Noon pa man, kit

nauna mo naman syang nakilala dahil sakin. At alam kong mahalaga siya sayo. Sorry kung hinusgahan ko siya at sorry kung

marami akong nasabing masama nang hinde ko siya nakikilalang mabuti. Kasi alam ko, yung fac

kung ano ano, nasaktan ka rin dun. Ayokong saktan ka.

Sorry kung sinampal kita nung pagkatapos kong magquit sa theater. Ang sakit kasi nung mga sinabi mo. Kaya sinigawan din

kita. Pero mali yung ginawa ko kaya pasensya na. Sana hinde mo rin masyadong inintindi yung mga sinabi ko kasi

lang, walang totoo dun. Kahit isa, wala. Hinde ako masaya nung nawala ka. Hinde ako masaya nung hinde tayo naguusap...

at higit sa lahat, hindi totoo na nasakin lahat ng gu

At yung sinabi ko sa gala... totoo yun. Namiss kita. Hinde ako lasing nun. Siguro nahihilo, pero hinde ako lasing. Alam ko

kung ano yung pinagsasasabi ko nun, at totoo lahat yun.

Sa mga araw na di kita kasama, hinahanap ko yung mga dati natin. Yung pagdodrowing natin sa class, yung pagbabaon mo

para sakin ng biscuit. Yung paghatid mo sakin sa bahay, yung patibayan session natin pag nag aaral para sa periodicals. Sana

pwede pang ibalik no? Para matalo na kita s

nakakatulog. Hinde ako ang unang natumba. BWAHAHAHA!

Nung prom sasabihin ko na sana sayo. Sasabihin ko nang nagseselos ako, hinde dahil maramot ako sa kaibigan, kundi dahil

nagseselos ako, tapos. Sasabihin ko nang mahalaga ka sakin, na hinde lang kaibigan ang turing ko sayo...

Ayun, nasabi ko na.

Hindi ko alam kung paano o kung bakit. Basta gusto kita, tapos.

Wag mong isiping may obligasyon ka o ano, wala na

sabihin. Basta ok na ko, alam ko namang ok na kayo. Naging kaibigan ko rin naman si Ariana... kaya alam kong

magiging ok siya... magiging ok kayo.


para ibalik ng lahat ng yun, gagawin ko eh. Babawiin ko. Kaso hinde ko na mabawi.




grad practice, kahit papaano, makahabol at makabawi ako.

Sorry kung masyado akong nagselos sa inyo ni Ariana. Noon pa man, kita ko namang masaya ka sa tabi niya. Syempre,


marami akong nasabing masama nang hinde ko siya nakikilalang mabuti. Kasi alam ko, yung fact na sinabihan ko siya ng

kung ano ano, nasaktan ka rin dun. Ayokong saktan ka. Kaya pasensya na.


asensya na. Sana hinde mo rin masyadong inintindi yung mga sinabi ko kasi


at higit sa lahat, hindi totoo na nasakin lahat ng gusto ko nung mga panahong yun. Sobrang hinde.


kung ano yung pinagsasasabi ko nun, at totoo lahat yun.

, hinahanap ko yung mga dati natin. Yung pagdodrowing natin sa class, yung pagbabaon mo


pwede pang ibalik no? Para matalo na kita sa patibayan. One day, mapapatunayan ko sayo. Hinde ako ang unang

Hinde ako ang unang natumba. BWAHAHAHA! #competitive!


nagseselos ako, tapos. Sasabihin ko nang mahalaga ka sakin, na hinde lang kaibigan ang turing ko sayo...

Hindi ko alam kung paano o kung bakit. Basta gusto kita, tapos.

Wag mong isiping may obligasyon ka o ano, wala naman akong ineexpect. Sinabi ko lang kasi... wala ewan gusto ko lang

Basta ok na ko, alam ko namang ok na kayo. Naging kaibigan ko rin naman si Ariana... kaya alam kong





a ko namang masaya ka sa tabi niya. Syempre,


t na sinabihan ko siya ng


asensya na. Sana hinde mo rin masyadong inintindi yung mga sinabi ko kasi sa totoo



, hinahanap ko yung mga dati natin. Yung pagdodrowing natin sa class, yung pagbabaon mo


a patibayan. One day, mapapatunayan ko sayo. Hinde ako ang unang


nagseselos ako, tapos. Sasabihin ko nang mahalaga ka sakin, na hinde lang kaibigan ang turing ko sayo... na gusto kita.

man akong ineexpect. Sinabi ko lang kasi... wala ewan gusto ko lang

Basta ok na ko, alam ko namang ok na kayo. Naging kaibigan ko rin naman si Ariana... kaya alam kong

Sorry kasi ang tagal bago ako nagsorry at nagsabi ng mga dapat kong sabihin. Natatakot kasi ako. Natakot akong mawala

kung ano man yung meron tayo... pero wala, nawala rin. Sorry kung sa gantong paraan ko sinabi. Haha. Duwag nga kasi ako.

Sorry kasi nag aksaya ako ng oras. Sorry kung nag aksaya ako ng pagkakataon. Kasi naisip ko wala namang ipagmamadali, at

para rin walang masaktan. Pero wala sa huli, nagkanda loko loko pa rin.

Pero don’t get me wrong, masaya ako para sayo. Para sa inyo... Alam kong aalagaan ka ni Ariana. Walang magbabago. I’ll act

normal. hinde ako magpapakapsycho para sayo kaya chill lang.

Kung gusto mo naman akong kausapin, alam mo naman kung nasaan yung bahay namin. Hehehe.

Salamat sa lahat Diegs. Ingat ka sa college.

Mamimiss kita.

-JAS

[15]

Tapos na.

Nanginginig yung kamay ko. Andun yung sulat. Mahigpit yung hawak ko dun sa sulat, pakiramdam ko kasi baka

mawala na ko sa katinuan pag binitiwan ko.

Ano na bang nangyayari?

Nasaan na ba ako?

Ang alam ko lang nasa tabi ko si Carla. Tulala rin siya. Pero naririnig ko siyang humihingi pa rin ng tawad.

Ano pang magagawa nun?

“Diegs?”

Tumingin ako dun sa dumating.

“Ba’t kayo andito?” sabi ni Ariana. lumuhod siya sa harap ko para magkapantay na kami ng tingin. “Andyan na

parents ni Jas...”

“Ano na nangyari?”

Hinde sumagot si Ariana at umiwas ng tingin.

“Ariana--?

“Halika na o,” sabi niya sakin sabay pahid ng mukha ko.“Please. Andyan din parents mo. Nag-aalala na

sila.”

Hinila niya ako patayo at sumama naman ako. Pinabayaan ko na lang na hilahin niya ako kung saan kami dapat

papunta kasi sa totoo lang hinde ko na kayang magisip.

Ang gusto ko lang tumakbo. Palayo. Malayong malayo sa lugar na to, sa lahat ng to. Kasi hinde ko kayang harapin.

Ayoko. Hinde ko kaya.

Pinagtitinginan ako ng tao. Hinde ko naman maisip kung bakit.

Tas dun ko na nakita magulang ni Jas. Nakatayo sila dun sa labas ng ICU, kulang na lang idikit nila yung sarili nila

dun sa salamin. Natakot ako kaya tumigil ako sa paglalakad.

Anong ihaharap kong mukha sa kanila?

Anong sasabihin ko?

Kasalanan ko to... alam ko. Pero paano... paano ko sasabihin sa kanila na hindi ko to ginusto, na hinde ko sinadya...

pero ako yung may kasalanan?

“Diego!”

May tumakbo papunta sakin. Mommy ko...

“Tinext ako ni Ariana,” sabi niya sakin.

Umiyak ako. Hinde ko mapigil, pero hinde rin ako makasalita...

“Diego...”

Mommy ni Jas...

“Anong nangyari?”

Natulala ako panandali, tas saka lumabas lahat...

“Kasalanan ko po...”

Yun lang lumabas. Inulit ulit ko, baka sakaling sa bawat pagbanggit ko ng mga salitang yun eh gumaan kahit papano,

pero hinde. Walang nagawa.

“Ako yung kasama nya. Sabay kami dapat uuwi. Wala siyang payong kaya nakasukob siya sakin...”

Quote

“Engs ka talaga. Ba’t ka walang payong?”

“Para makachansing at makasabay sa payong mo. Obvious ba?”

“Sabay kami sa tricycle... Nagpahatid siya sakin... sabi niya sabayan ko siya maglakad pero hinde ko

siya sinamahan...”

Quote

“Diegs... Pwede mo ko samahan maglakad?”

“Ha? Bakit?”

n ko to... alam ko. Pero paano... paano ko sasabihin sa kanila na hindi ko to ginusto, na hinde ko sinadya...

May tumakbo papunta sakin. Mommy ko...

sabi niya sakin. “Anak anong nangyari? Bakit puro dugo yung damit mo?”

Umiyak ako. Hinde ko mapigil, pero hinde rin ako makasalita...

Natulala ako panandali, tas saka lumabas lahat...

sakaling sa bawat pagbanggit ko ng mga salitang yun eh gumaan kahit papano,


“Engs ka talaga. Ba’t ka walang payong?”

akachansing at makasabay sa payong mo. Obvious ba?”


“Diegs... Pwede mo ko samahan maglakad?”

n ko to... alam ko. Pero paano... paano ko sasabihin sa kanila na hindi ko to ginusto, na hinde ko sinadya...

it puro dugo yung damit mo?”

sakaling sa bawat pagbanggit ko ng mga salitang yun eh gumaan kahit papano,



“May ibibigay ako sayo.”

“Weh?”

*beep beep*

“Hala bakit? May gagawin ka ba?”

“Oo eh. May utos sakin... naku naman... Sige ganto na lang. Hatid mo ko sa terminal tas sayo na lang yang

payong ko. Ayos ba?”

“Ah... sige.”

“Sabi niya ok lang... Kaya sinamahan nya ko dun

tricycle na sinasakyan ko bigla na lang siyang sumigaw...

Malayo na bago natigil yung tricycle... tumakbo ako... pinanood ko habang nakikipag agawan si Jas

dun sa mandurukot...

Malakas yung mama e. Pero hinde bumitaw si Jas dun sa bag niya kahit nahihila na siya nung lalake.

Matagal bago... matagal silang nag agawan. Tapos biglang bumitaw yung mandurukot...

Akala ko ok na... kaso... p uta kaso kaya pala bumitaw kasi nasa gitna na sila ng kalye...”

Natigil ako, lahat sila nakikinig sakin. Tahimik na tahimik yung kinakatayuan ako. Wala akong matingnan sa kanila

maski isa.

“Ang bilis eh, kahit ako hinde ko namalayan... nanahimik bigla... akala ok na tas may sumigaw na

babae, tinatawag si Jas, sumisigaw kay Jas...

Saka ko lang napansin na may bus...Sobrang bilis...”

Napahikbi ako tas nagtuloy tuloy na yung salita ko. Hinde na ko nakapigil. Hinde na ko nagisip. Basta lumabas na

lang.

“Ni hinde na nakalingon si Jas. Tangina wala akong nagawa e....

Nakatingin lang ako. Pinanood ko yung paano siya nagulat... natumba. Parang manika. Maliit,

mahina... walang kalaban laban.


“Sabi niya ok lang... Kaya sinamahan nya ko dun sa trike tapos naglakad na siya. Nung paalis na yung

tricycle na sinasakyan ko bigla na lang siyang sumigaw...


Pero hinde bumitaw si Jas dun sa bag niya kahit nahihila na siya nung lalake.





aw kay Jas...

Saka ko lang napansin na may bus...Sobrang bilis...”


“Ni hinde na nakalingon si Jas. Tangina wala akong nagawa e....

akatingin lang ako. Pinanood ko yung paano siya nagulat... natumba. Parang manika. Maliit,


sa trike tapos naglakad na siya. Nung paalis na yung


Pero hinde bumitaw si Jas dun sa bag niya kahit nahihila na siya nung lalake.






akatingin lang ako. Pinanood ko yung paano siya nagulat... natumba. Parang manika. Maliit,

Tumakbo ako. Wala na kong pake kung pati ako madale nung bus at mga dumadaan kaso hinde eh...

sana ako na lang. Pero hinde. Inabot ko si Jas kasi nakapreno yung bus.

Wala na kong nagawa kundi ibangon siya... nakapikit siya nun, kita ko yung sakit, kita ko lahat. At

nung mga panahon na yun wala akong ibang hiniling kungdi sana ako na lang. Sana ako na lang yung

nahihirapan. All this time siya nang siya yung sumalo ng lahat ng hirap. Ng lahat ng sakit.

At ako wala. Andun sa tabi. Walang kwenta. Nanood lang. Pinanood ko lang na mawala lahat...

Sabi ko sa kanya lumaban siya para makaabot kaming ospital... Sabi ko wag siyang bibitaw sakin.

Mahigpit hawak nya sa kamay ko. hirap na siyang huminga nun... pero sinabi niya... sabi ba naman

sakin wag mag alala. Nagpapatawa pa. Kaya daw niya, masama daw siyang damo... tas binilin yung

notebook nya ng pabiro, pag daw... pag daw namatay sya andun lahat ng kailangan kong malaman...

Tas wala na...”

Bumuhos bigla lahat. At nung niyakap ako ng nanay ko pumikit na lang ako, Baka sakaling mamanhid ako kahit konti.

Kahit konti lang sana manhidin din ako. Kaso walang nangyari.Kahit pinikit ko yung mata ko wala akong ibang

makita kungdi yung mukha ni Jas kanina... nakangiti pero alam mong nasasaktan. Papikit na pero lumalaban. Puro

sugat... puro dugo... Puro sakit.

Di ko man lang nasabing mahal ko siya... Di ko man lang nasabi kahit ano... Ang alam ko na lang hinatak kami nung

mga tao papuntang ambulansya habang hawak ko yung bag niya. Tulala na lang nga ako sa ambulansya nun...

“Mr. Yao?”

Napatingin kami. Lumabas yung doctor sa operating room.

“Sir, we did everything we could. She’s currently under observation.”

“Ligtas na po ba siya?”

“Sa ngayon... hinde ko alam. Gaya ng sinabi ko, inoobserbahan pa...”

“Pwede ko po ba siyang makausap?”

Natahimik lahat. Tiningnan ako nung doctor.

“Hijo--

“Sir, sakin lang makikinig yan eh,” sabi ko. tumingin yung doctor sa likod ko na parang nagtatanong hanggang

sa narinig ko na lang yung boses ng Daddy ni Jas...

“Doc,” sabi niya. “Tama siya. Kailangan pong lumaban ng anak ko. At pag narinig niya boses ni Diego...

lalaban yun.”

Binuksan nung doctor yung bibig nya na parang hinde siya papayag... pero--

“Doc yun lang pag asa ng anak ko... kung pwede sana pagbigyan nyo na.”

“Sige po. Pero kung may mangyaring hinde maganda...”

“There’s nothing worse than this,” sabi ng mom ni Jas.“Sige na doc. Konting oras lang.”

“Sige hijo,” sabi sakin nung doctor. “Kung yun ang kailangan, sige pumasok ka.”

Kumaripas ako ng takbo paloob. Na parang wala nang bukas, na parang wala nang panahon. Pambawi man lang sa

lahat ng minutong sinayang ko, sa lahat ng pagkakataong pinalampas ko.

“Jas...”

Pumasok ako ng ICU.

Kung totoo man yung sinasabi nilang pakiramdam na parang gumuguho yung mundo mo, eto na siguro yun.

Napatayo lang ako ng matagal dun sa pintuan matapos kong makita yung lagay ni Jas.

Puro tubo, puro plastic, puro machine. May nakakabit na malaking apparatus sa bibig niya na hinde ko alam kung

para saan.

At yung mukha niya, puro sugat.

Puro sugat, puro gasgas, puro pasa. Pero kung hinde dahil don siguro para lang siyang tulog. Nung mga oras na yun

parang bumalik lahat. Bumubuhos. Lahat ng pagkakataon na ngumiti siya, lahat ng pagkakataong pinaiyak ko siya.

“Jas sorry...”

Unti unti akong lumapit sa kama niya. Nanginginig yung kamay ko nung inabot ko yung kamay niyang may sugat rin.

“Ang lamig mo...” sabi ko sa kanya, at sabay akong naiyak at natawa. “Di ako sanay. Yung kamay mo kasi

laging mainit...

Alam mo sayang. Gustong gusto ko laging hawakan yung kamay mo, pero bakit hinde na naulit yun?

Kaw kasi ang daya mo...”

Tinaas ko yung notebook na para bang makikita niya pang hawak ko yun ngayon.

“Buti pa yung bag mo. Buti pa yung notebook na to, inilaban mo.

Pero Jas, bakit ako? Bakit hindi mo man lang ako nagawang ilaban?”

Hinigpitan ko yung hawak ko sa kanya... kasi pakiramdam ko yun na lang yung makakapagligtas sa akin... sa kanya,

sa aming dalawa.

“Jas iyo na naman ako eh, noon pa. Pero bakit hinayaan mo lang ako? Bakit kailangan pa umabot sa

ganto para malaman ko? Alam ko kasalanan ko rin, pero Jas sana... sana kahit konti. Kahit konti

hinatian mo ko nung mga dinadala mo noon. Kasi ngayon, matapos kong malaman lahat,

pakiramdam ko ako yung mamamatay eh.

Paano mo nagawang dalhin lahat ng yun?

Ba’t sa lahat ng taong pwede mong pinagtaguan ng mga bagay na to, bakit ako pa? Bakit sakin ka pa

nagsinungaling?

Sana hinde na umabot sa ganito. Sana hinde tayo parehong nahihirapan.

Ang daya mo naman eh.”

Dalawang kamay na yung pinanghawak ko sa kanya.

“Tas ganyan. Iiwan mo ko. Paano na. Anong plano mo palilipasin mo na habangbuhay na wala akong

alam?”

Sumandal na ako dun sa tabi ng kama niya. Hinde ko na alam kung saan at kaninong santo pa ako hihingi ng tulong...

kasi palamig na ng palamig yung kamay niya.

“Jas, lumaban ka naman o. Kahit ngayon lang. Isang isa na lang. Pagkatapos nito... ako naman. ako

naman lalaban. Di na kita iiwan, di na kita titiisin. Lumaban ka lang. Para sayo, para sa pamilya mo...

Para sa atin.

Isa na lang Jas. Please.”

Wala akong narinig kundi yung tunog nung makina.

Quote

Basta ayoko na. Ayoko na, suko na ako.

Napadilat ako ng maalala ko yung mga sinulat nya.Paano kung... hinde na pala niya kaya?

Paano pala kung pagod na siya?Kung para sakin lang naman to... hinde ba ang damot ko naman?

“Jas... pagod ka na ba?”

Wala. Hinde siya gumalaw. Ang nagsilbing sagot lang eh yung bumabagal na tunog nung heart rate monitor...

“Hinde kita masisisi kung gusto mo nang bumitaw... Pero kung kaya mo pa naman... subukan mo na rin... para sakin...

Pero kung hinde na...”

Biglang may bumara sa lalamunan ko.

Hinde ba... sobra na yung ginawa ko noon...Hinde ko naman na masisisi kung gusto na niyang sumuko diba?

Napaigtad ako ng biglang bumilis na naman yung heart rate monitor.

“Jas?”

Tumaas, bumaba, tumaas bumaba...

*************************************************************************************

Flat line...

“DOC!

TULUNGAN NYO KAMI!”

Nagsisigaw ako at nagsipasok yung mga nakaputi.Umalingawngaw sa tenga ko yung tunog nung flat line. Tinakpan ko yung tenga ko dahil ayoko, ayaw ng utak kong intindihin lahat ng to...

Takbuhan yung mga doctor papunta kay Jas, may hawak na mga instrumento...

“JAS!” sigaw ko, sabay pinigilan ako nung nurse nung sinubukan kong lumapit. “WAG KANG BUMITAW! LUMABAN KA!”

Binitiwan na nila ako habang nagsisisigaw ako dun sa tabi. Napaupo na lang ako sa pwesto ko...

“One, two, three, clear!”

Wala na akong nagawa kundi umupo dun sa sulok at panoorin silang tumigil sa paglaban.Hinde lang si Jas yung sumuko, pati na rin sila.

Tumayo ako. Hinde pwede to...

“Jas?”

Tumingin lang sakin yung mga doctor.

“Doc... subukan nyo pa... Pwede pa yan, meron pa... humihinga pa siya o Doc--

Lumapit na yung nurse sakin at hinila ako palabas.

“Doc please,” nagmakaawa na ko habang nanlalaban dun sa nurse na humihila sakin. “Doc sige pa, kaya pa niya yan! DOC PLEASE! DOC KONTI PA! ISA PA O...

DOC ISA NA LANG! PLEASE!”

Tuloy ang sigaw ko. Tuloy ang pagmamakaawa ko.Pero ni isa sa kanila... wala nang nakinig.

“Hoy.”

Napatingin ako dun sa nagsalita.

“Dito ka bababa diba?”

“A, oho. Pasensya na.”

Bumaba na ako ng jeep tas naglakad.

Ba. Ang dami yatang tao ngayon?

Ngumiti na lang ako dun sa guard na nagbabantay. Mukhang memorize na nya pagmumukha ko, dalawang linggo na

rin kasi akong pabalik balik rito.

Yan tuloy, pati yung daan papunta don memorize ko na rin.

May hawak akong isang bungkos ng stargazers. Pink yung kulay, favorite nya.

Sana matuwa siya.

“Diego!”

“Huy Carla!”

Tumakbo siya papunta sakin sabay tingin sa flowers.

“Ganda naman nyan.”

“Talaga?”

“Matutuwa yun.”

Ngumiti na lang ako.

“Kamusta?”

“Ah... Hehehe...”

Tumungo ako at nagkamot ng ulo, tas hinde ko maisip yung sasabihin.

“Hehehe. Ikaw ang kamusta?”

[EPILOGUE]


ati yung daan papunta don memorize ko na rin.

May hawak akong isang bungkos ng stargazers. Pink yung kulay, favorite nya.

Tumakbo siya papunta sakin sabay tingin sa flowers.

Tumungo ako at nagkamot ng ulo, tas hinde ko maisip yung sasabihin.


“Ehh... hehehe lang din isasagot ko,” sabi ni Carla sabay tapik sa braso ko. “Sige na. Ikaw na muna bahala.”

Ngumiti ako tas umalis na siya. Nagtuloy tuloy lang ako ng lakad hanggang makarating ako sa kanya.

“Hi Jas,” sabi ko. “Langya. Sobrang tulala ko kanina, muntik na ko lumampas.”

Kinuha ko yung vase sa tabi niya tas tinapon ko yung mga lanta na. Inayos ko yung stargazers don tapos binalik ko sa

kinalalagyan nya kanina.

“Nag enroll na ko. Ang haba ng pila putek. Buti na lang aircon. Sabi nga sakin nung guard, pasalamat

pa daw ako at freshman ako, kasi pagdating ng 2nd year onwards, mas malala pa.

Gusto kita ipag enroll, kaso batugan ka, ayaw mong bumangon dyan.”

Natawa ako mag-isa, tapos hinawakan ko yung kamay nya.

Dalawang linggo nang tulog si Jas. Coma.

Quote

“DOC ISA PA! ISA NA LANG! DOC!”

Hanggang...

“Doc wait lang...” sabi nung isang nurse sabay hawak sa wrist ni Jas. “I think he’s right...”

Lumapit yung ibang nurse.

“Isa pa! BILIS!”

Inulit nila.

Isa, dalawa...

Napatulala na lang ako sa heart rate monitor....

“Guys, I think we have a pulse.”

Sa kung anong kadahilanan, naging stable si Jas. Critical pa rin daw, at kahit ano pwede mangyari...

Pero kung ganito namang kinakaya pa rin nya, eh di sige. Aasa na rin ako. Baka sakali.

“Sarap nung kinain ko kanina. Yung tapsilog dun sa Rodic’s? Totoo palang m

Hahaha. Feeling ko mag eenjoy ka don. Ang daming kanin! APAW!”

Tawa na naman.

Matakaw kasi sa kanin tong babaeng to eh.

“Tas mura lang. Bagay satin, kasi pareho tayong kuripot.”

Inalis ko ng onti yung buhok na nakaharang sa noo

pasa. Naka-cast yung mga binti nya pati yung isang braso, pero sabi nung doctor pag nagising si Jas eh madali na lang

yun, hinde siya magkakaproblema sa paglalakad. Therapy lang pwede na.

“Alam mo ang dami ko nang plano,”

May itinerary na ko. Pinagpaalam na rin kita sa parents mo. Lagi na rin akong nandon. Yung kapatid

mo kasi, walang makwentuhan, ako raw muna.

Pero olats ka, mas masarap daw adobo ko kaysa sayo. Behlat.”

Nilaro ko sa kamay ko yung mga daliri nya.

“Pupunta tayong Batangas. Magttrekking tayo sa taal tapos zipline sa Tagaytay. Foodtrip lang ganon.

Yun naman paborito nating gawin eh, kumain.

anong kadahilanan, naging stable si Jas. Critical pa rin daw, at kahit ano pwede mangyari...

Pero kung ganito namang kinakaya pa rin nya, eh di sige. Aasa na rin ako. Baka sakali.

“Sarap nung kinain ko kanina. Yung tapsilog dun sa Rodic’s? Totoo palang masarap kumain don.

Hahaha. Feeling ko mag eenjoy ka don. Ang daming kanin! APAW!”

Matakaw kasi sa kanin tong babaeng to eh.

“Tas mura lang. Bagay satin, kasi pareho tayong kuripot.”

Inalis ko ng onti yung buhok na nakaharang sa noo niya. Kahit papaano naman natatanggal na yung mga sugat pati

cast yung mga binti nya pati yung isang braso, pero sabi nung doctor pag nagising si Jas eh madali na lang

yun, hinde siya magkakaproblema sa paglalakad. Therapy lang pwede na.

mo ang dami ko nang plano,” sabi ko sa kanya sabay upo sa tabi nung kama. “Ang engots no? Hahaha.


mo kasi, walang makwentuhan, ako raw muna.

mas masarap daw adobo ko kaysa sayo. Behlat.”

Nilaro ko sa kamay ko yung mga daliri nya.


Yun naman paborito nating gawin eh, kumain.

anong kadahilanan, naging stable si Jas. Critical pa rin daw, at kahit ano pwede mangyari...

asarap kumain don.

niya. Kahit papaano naman natatanggal na yung mga sugat pati

cast yung mga binti nya pati yung isang braso, pero sabi nung doctor pag nagising si Jas eh madali na lang

“Ang engots no? Hahaha.



Tas tingnan natin yung simbahan ng Taal. Maganda raw, classic. Panahon pa ng Kastila. Kuha tayong

pictures, pagandahan. Tas paramihan ng likes sa Tumblr. Game ka?”

Naku, sasapukin na ko nito.

“Kasi naman eh. Ang dami na natin pala dapat nagawa noon. Ang torpe mo kasi! Ay

Nakakatawa lang. Puro kami yayaan dati kung saan saan, pero ni isa naman don wala kaming nararating pa. Andun

yung Anawangin, yung Siargao, haynako.

“Kinakamusta ka pala daw ni Franco, sabi ng Mom mo. Apparently di pa sumusuko. Pero sorry siya.

Hinde jokelang. Hinde naman kita ipagdadamot. Pwede kayo maging friends pero friends lang talaga

dapat. Akin ka lang okay? Di pwede.”

Anyare sa ‘hinde ipagdadamot’ ha Diego?

“Si Carlatuts araw araw nandito. Peace na kayo ah? Patawarin mo na yung lokaret

binabantayan. Nagsisi ata. Pero seryoso. Miss ka na nun. Pati ng kapatid mo, ng mga kaklase natin.

Lagi ka nilang tinatanong. Nung graduation nga, dinedicate pa sayo nung Valedictorian natin yung

speech niya. Sikat ka teh! ”

Sumandal ako at tumingala sa kisame nung hospital room.

Tanda ko pa yung grad. Ako kumuha nung diploma ni Jas. Nagcheer pa nga yung batchmates namin nun. So tinaas ko

yung diploma.

“Pero alam mo kung sinong pinaka nakakamiss sayo?

WEH Asa ka hinde ako. Feeling to.”

LOL. What is baliw.

Sana lang di niya naririnig tong mga panggagago ko.

“Gumising ka na kasi,” sabi ko sa kanya sabay tayo para ayusin yung kumot niyang medyo bumaba.

nito, para akong sintu sintong may kausap na hinde sumasagot. Pero ser

Gusto kong kurutin pisngi niya kaso may pasa nga. BV.

Favorite part ko yun ng mukha niya eh, yung pisngi. Medyo burok kasi, parang baby.

Humanda siya pag gumaling na yon.

ung simbahan ng Taal. Maganda raw, classic. Panahon pa ng Kastila. Kuha tayong

pictures, pagandahan. Tas paramihan ng likes sa Tumblr. Game ka?”

“Kasi naman eh. Ang dami na natin pala dapat nagawa noon. Ang torpe mo kasi! Ayan.”


yung Anawangin, yung Siargao, haynako.


nde jokelang. Hinde naman kita ipagdadamot. Pwede kayo maging friends pero friends lang talaga

dapat. Akin ka lang okay? Di pwede.”

Anyare sa ‘hinde ipagdadamot’ ha Diego?

“Si Carlatuts araw araw nandito. Peace na kayo ah? Patawarin mo na yung lokaret na yun! Lagi kang



at tumingala sa kisame nung hospital room.


“Pero alam mo kung sinong pinaka nakakamiss sayo?

WEH Asa ka hinde ako. Feeling to.”

Sana lang di niya naririnig tong mga panggagago ko.

sabi ko sa kanya sabay tayo para ayusin yung kumot niyang medyo bumaba.

nito, para akong sintu sintong may kausap na hinde sumasagot. Pero seryoso miss na kita!”

Gusto kong kurutin pisngi niya kaso may pasa nga. BV.

Favorite part ko yun ng mukha niya eh, yung pisngi. Medyo burok kasi, parang baby.

ung simbahan ng Taal. Maganda raw, classic. Panahon pa ng Kastila. Kuha tayong

an.”



nde jokelang. Hinde naman kita ipagdadamot. Pwede kayo maging friends pero friends lang talaga

na yun! Lagi kang




sabi ko sa kanya sabay tayo para ayusin yung kumot niyang medyo bumaba. “Ang hirap

yoso miss na kita!”

“Naku Jasmine Andrea Lee Yao, kung alam mo lang. Kung

gustong hilahin papuntang Tagaytay. At papunta sa altar.”

Maganda yung Basilica ng Taal. Sarap siguro siyang hilahin dun.

“OA ba? Sorry. Ewan hinde ko na talaga makita yung future na wala ka don.

Cheesy na kung cheesy.”

Tumingin ako dun sa mga card na nasa table.

Kakatuwa naman. Mga kaklase namin to e.

“Tingnan mo o. Akalain mong ang dami palang nagmamahal sayo. Ayun o.

Sorry ah, hinde ako gumagawa ng sulat. Alam mo namang palyang palya ako sa words. Pati

timing. ”

Hinawakan ko pisngi nya sandali tapos tumungo para halikan siya sa noo.

“Pero kahit ganto ko, chill ka lang. Kasi I’m all yours.”

Sabay halik naman ulit sa ilong nya.

Hehe. Ang cute kasi!!!

“Ang kyut mo Jas! I love you!”

Hahalik sana ko ulit kaso--

“ANAK NG BALASENAS NAMAN OO.”

Napatalon ako palayo dun sa kama.

Totoo ba to?

O imagination ko?

Hinde eh.

Teka gumagalaw siya eh.

Tas yung mata niya dumidilat... unti unti...

“Natutulog yung tao eh. Istorbo.”

“Jas?”

“Naku Jasmine Andrea Lee Yao, kung alam mo lang. Kung gaano kita kamiss. Kung gaano kita

gustong hilahin papuntang Tagaytay. At papunta sa altar.”

Maganda yung Basilica ng Taal. Sarap siguro siyang hilahin dun.

“OA ba? Sorry. Ewan hinde ko na talaga makita yung future na wala ka don.

Tumingin ako dun sa mga card na nasa table.

Kakatuwa naman. Mga kaklase namin to e.

“Tingnan mo o. Akalain mong ang dami palang nagmamahal sayo. Ayun o.


Hinawakan ko pisngi nya sandali tapos tumungo para halikan siya sa noo.

“Pero kahit ganto ko, chill ka lang. Kasi I’m all yours.”

“ANAK NG BALASENAS NAMAN OO.”

Tas yung mata niya dumidilat... unti unti...

gaano kita kamiss. Kung gaano kita


BLINK BLINK.

“Bakit nga!” sabi niya sabay pikit uli.

“JAS!”

“DIEGO!!!”

“Ala!”

“ANO NA NAMAN! Patulugin mo naman ako!”

“Dalawang linggo ka na kayang tulog!”

“Pasalamat ka’t masakit buong katawan ko, kundi patay ka sakin!”

SHET NAGBABANTA NA SI JAS!

Totoo na to!

“Pasalamat ka masakit katawan mo, kundi yayakapin kita!!!”

“Subukan mo lang Zalameda! Ikaw isusunod ko sa ICU!”

Tumawa lang ako.

“Pota ka, natawa tuloy ako,” sabi niya.

“Ok, wag ka na muna tumawa.”

“Waw. Posible yun habang nandito ka at yang pagmumukha mo.

“Sabi ko nga eh. Teka nga, tatawagin ko si Doc, sasabihin ko gising ka na.”

Tumalikod naman ako, at nung malapit na ko sa pinto

“Hoy Zalameda!”

“O?”

“Labyutoo.”

Patulugin mo naman ako!”

“Dalawang linggo ka na kayang tulog!”

“Pasalamat ka’t masakit buong katawan ko, kundi patay ka sakin!”

“Pasalamat ka masakit katawan mo, kundi yayakapin kita!!!”

“Subukan mo lang Zalameda! Ikaw isusunod ko sa ICU!”

sabi niya. “Sakit tuloy sa tiyan... Potek.”

w. Posible yun habang nandito ka at yang pagmumukha mo. Promise.”

“Sabi ko nga eh. Teka nga, tatawagin ko si Doc, sasabihin ko gising ka na.”

Tumalikod naman ako, at nung malapit na ko sa pinto--

Quote

“Life is too short to wake up with regrets. So love the people who treat you right. Forget about the one's who don't. Believe

things happen for a reason. If you get a second chance, grab it with both hands. If it changes your life, let it. Nobody said

life would be easy, they just promised it would be worth it.” - Unknown

~FIN

Documents

NOTEBOOK - honeymylovesosweet.weebly.comhoneymylovesosweet.weebly.com/uploads/1/0/5/6/10567027/notebo… · Minsan may mga bagay tayong hindi masabi. Kahit madalas gusto na natin