NeurofizjologiaWYKŁADY 10-11

Biologiczne podłoże stanów emocjonalnych – 1

Wiadomości ogólne.

Układ nagrody; uzależnienia.

Prof. dr hab. Krzysztof Turlejski

Uniwersytet Kardynała Stefana

Wyszyńskiego

Tropizmy Każdy organizm musi mieć mechanizmy

umożliwiające mu dostosowanie się do

środowiska i warunków w nim panujących.

Musi podążać ku czynnikom sprzyjającym i je

wykorzystywać, a unikać czynników

niekorzystnych.

Tropizmy bakterii i roślin.

Natężenie bodźca jako ważny element oceny

plus/minus.

Czynnik wewnętrzny – stopień zaspokojenia

potrzeb – jako składnik oceny plus/minus.

Układ motywacji u zwierząt Zwierzęta posiadające układ nerwowy wytworzyły

różne typy systemów korelujących stan organizmu ze

stanem aktywności zwierzęcia.

Zapewnienie przeżycia osobnika. Mechanizmy

obronne – odruchy unikania, ucieczki, zmiany

aktywności, agresji obronnej.

Rozpoczęcie/zaprzestanie pobierania pokarmów.

Regulacja pobierania wody. Pragnienie.

Walka o zasoby – agresja łowiecka.

Regulacja rozmnażania płciowego. Zgodność

gatunkowa, sezonowość, sygnalizacja „fitness”

partnerów.

EMOCJE Nazwa „emocja” pochodzi

od łacińskiego słowaemovere (poruszać).

A więc emocja (pobudzenie emocjonalne) to coś, co porusza, wzbudza psychikę i jednocześnie mobilizujeprocesy fizjologiczneorganizmu do wykonania pewnego działania.

Owa mobilizacyjna funkcja emocji jest nazywana „motywacją” (od łacińskiego motus – ruch).

Zdolność do rozpoznania emocji

innych osób/zwierząt pozwala na

rozpoznanie ich intencji.

Definicje emocji

we współczesnej psychologii i

neurofizjologii

We współczesnej psychologii termin „emocja” oznacza proces specyficznej regulacji psychicznej(a jednocześnie fizjologicznej) uruchamiany przezbodźce biologicznie lub subiektywnie ważne dlajednostki, będące też subiektywnym odczuciem.

W neurofizjologii terminem tym opisuje się procesy zachodzące na skutek pobudzenia pewnych ściśle określonych struktur mózgu, mające swój aspekt fizjologiczny i ruchowy, równocześnie motywujące do działania i uczenia się.

Poglądy Charlesa Darwina

W książce „O wyrazie uczuć u

człowieka i zwierząt” Charles

Darwin wyraźnie stwierdził, że

istnieją emocje, które są

wspólne dla ludzi i zwierząt:

strach, złość, smutek,

zdziwienie, obrzydzenie,

poczucie szczęścia.

Darwin podkreślał adaptacyjne,

biologiczne funkcje reakcji

emocjonalnych.

Cechy procesów emocjonalnych

Emocje to silne, często (nie zawsze) krótkotrwałe zjawiska.

Każda z emocji ma własną specyfikę, wywołuje subiektywnie odmienne, łatwe do zidentyfikowania odczucia.

Każda z emocji ma odmienną, rozpoznawalna formę ekspresji.

Różna biegunowość (znak) uczuć, emocji. Emocje mogą mieć znak dodatni (odczucie przyjemności, szczęścia, zachwytu, spełnienia) lub ujemny (odczucie nieprzyjemności, przykrości, gniewu, odrazy, strachu).

Zróżnicowana intensywność problemów emocjonalnych: od skrajnego podniecenia emocjonalnego (wściekłość) do zupełnego braku podniecenia (brak aktywności, relaks);

Wyuczona kontrola emocji. W toku nabywania doświadczenia indywidualnego, jednostka uczy się różnicować i oceniać treść emocji, pozwalać na przejawienie jednych a hamować inne.

Skutki emocji

Emocje nadają wrażeniom subiektywną

wartość i jakość.

Emocje wywierają wpływ na inne procesy

psychiczne, n.p. spostrzeganie, myślenie,

pamięć, działanie.

W zależności od rodzaju i nasilenia emocji,

sprawność i ukierunkowanie każdej z tych

funkcji mogą zostać zmienione –

funkcjonowanie może zostać zaburzone

lub poprawione.

Skutki wzbudzenia emocji

Zmiany fizjologiczne w organizmie

Zmiany zachowania, działania

Zmiana odczuć subiektywnych

Zmiany poznawcze

Powstanie pamięci emocjonalnej

Zmiany fizjologiczne

Zmiany zależne od aktywacji autonomicznego (obwodowego) układu nerwowego Przyspieszenie akcji serca i wzrost ciśnienia krwi

(układ sympatyczny, adrenalina), lub zwolnienie akcji serca i spadek ciśnienia (układ parasympatyczny, acetylocholina)

Zmiana rytmu oddychania

Skóra: pocenie się (acetylocholina)

Skóra: czerwienienie (acetylocholina)

lub blednięcie (adrenalina)

Źrenice: rozszerzenie (adrenalina)

lub zwężenie (acetylocholina)

Zmiany motoryki jelit

Zmiany zachowania

Wyraz twarzy – mimika, marszczenie brwi

Emocjonalne wykrzykniki i mowa

Reakcja na źródło emocji

Inne obserwowalne reakcje

PODSTAWOWE EMOCJE

U ludzi istnieje kilka uniwersalnych, niezależnych od kultury rodzajów

emocji. Mają one swoje charakterystyczne przejawy, czytelne dla innych

ludzi. Uniwersalność i automatyzm emocji dowodzi, że mają one podłoże

fizjologiczne i anatomiczne, ukształtowane w toku ewolucji.

agresja

zdziwienie

wstręt

ból, smutek

radość

strach

Spór o powszechność istnienia

emocji w świecie zwierząt

Wielu naukowców dotąd wyraża (wyrażało) wątpliwości, czy wszystkie emocje, które odczuwają ludzie istnieją także u zwierząt, a jeśli istnieją, to jak dalece są one złożone i podobne do ludzkich.

Dość dobrze udokumentowane jest istnienie podstawowych emocji negatywnych (strach, lęk, agresja), poczynając od ryb.

Jednak wiele struktur mózgu związanych z bardziej złożoną regulacją emocji rozwinęło się w ciągu ostatnich 150 mln lat. U gadów są one jeszcze dość słabo rozwinięte, inaczej też rozwinęły się u ptaków.

Nawet różne gatunki saków ogromnie się różnią proporcjami niektórych części mózgu wpływających na regulację emocji, na przykład stopniem rozwoju kory czołowej.

Stąd, stopień złożoności reakcji emocjonalnych może być bardzo różny i zależny od gatunku.

Mimo to, podstawowe emocje negatywne i niektóre pozytywne mają długą przeszłość ewolucyjną i są dobrze rozpoznawalne u zwierząt.

Fizjologiczna teoria emocji i

motywacji Cannona-Barda

Walter Bradford Cannon (1871-1945) profesor medycyny i fizjolog amerykański, był współtwórcąpojęcia homeostazy. Prowadził badania nadfizjologicznymi mechanizmami emocji i stresu.Był autorem (wraz z Philipem Bardem) tzw. mobilizacyjnej teorii uczuć (motywacji).

Autorzy ci obserwowali zwierzęta pozbawione kory mózgu i stwierdzili, że przejawiają one bardzo silne, niekontrolowane emocje.

Na tej podstawie uznali, że emocje generowane są nie w korze, a we wzgórzu, co nie było do końca trafną konkluzją.

Fizjologiczna teoria emocji i

motywacji Cannona-Barda

Według teorii Cannona-Barda, motywacja to wzbudzony potrzebą (a więc stanem wewnętrznym) zespół procesów psychicznych i fizjologicznych doprowadzający organizm do stanu gotowości do podjęcia określonego działania.

Emocje (motywacje) uruchamiają proces adaptacji psychiki i ciała do intensywnego wydatkowania energii dla osiągnięcia określonego celu.

Zatem emocje „automatycznie” zarządzają dystrybucją ograniczonych zasobów energii. Robią to skutecznie i stale.

Krytyka teorii Jamesa-Langego

przez Cannona

W swoich badaniach Cannon i Bard starali siępodważyć poglądy W. Jamesa i C. Langego, którzy uważali, że zmiany adaptacyjne w narządach obwodowych są pierwotne i że to one wywołują emocje.

Zgodnie z tą teorią, jeśli do mózgu nie docierałyby informacja o stanie fizjologicznym ciała (n.p. napięciu mięśni) oraz o podjętych działaniach, to osoba taka nie powinna odczuwać emocji, a jedynie dostrzegać bodźce i automatycznie wykonywać reakcje.

Jednak ludzie z przerwanym rdzeniem kręgowym odczuwają normalne emocje, choć nie odczuwają stanu swojego ciała.

Behawioryści i emocje

Na początku XX wieku Sherrington odkrył w rdzeniu kręgowym wiele odruchów automatycznych, ściśle zależnych od bodźców zewnętrznych.

Niektórzy behawioryści, zafascynowani tymi odkryciami twierdzili, że nie ma nic takiego jak emocje, jest tylko krążenie impulsów w układzie nerwowym po łukach odruchowych, a więc są tylko bodźce i reakcje na nie.

Bardzo szybko odrzucono ten pogląd, ponieważ wówczas niemożliwe byłyby reakcje odroczone(wykonywane dłuższy czas po bodźcu).

Ponadto, zauważono, że całkowity brak bodźców nie jest emocjonalnie neutralny, lecz wzbudza emocje negatywne i zmusza do działania.

Trójkąt Wyrwickiej

W latach 1950-tych polska behawiorystka, Wanda Wyrwicka, badając zachowanie zwierząt doszła do wniosku, że reakcje bardziej skomplikowane niż proste odruchy nie są możliwe do wykonania bez udziału emocji lub inaczej motywacji.

Według niej, ośrodki mózgu generujące emocje są pobudzane przez ośrodki czuciowe niezależnie od pobudzenia przez te same ośrodki mechanizmów generacji ruchu.

Tylko zbieżność aktywacji ruchowej i emocjonalnej wywołuje świadomą reakcję organizmu na bodziec. Model ten był znany pod nazwą „trójkątu Wyrwickiej”.

Był to pierwszy wielki wyłom w poglądach behawiorystów.

M

SR

S – bodziec,

P – ośrodki percepcji, wrażenie

M – ośrodki motywacji, emocja

R – ośrodki ruchowe, reakcja

P

Równoległość procesów

poznawczych i emocjonalnych

składających się na reakcję Większość błędów wcześniejszych teorii wynikała z

tendencji do liniowego uszeregowania procesów zachodzących w mózgu.

Tymczasem, jak dziś wiemy, pewne automatyczne decyzje (odruchy) są generowane w rdzeniu kręgowym, lecz jednocześnie informacja czuciowa jest przekazywana wyżej, do pnia mózgu, gdzie modyfikuje ogólny poziom czuwania i pobudzenia, a dalej do wzgórza, skąd trafia równolegle do kory, gdzie jest oceniana obiektywnie i do układu generacji emocji, gdzie wzbudza (lub nie) określone emocje.

Proces generowania emocji jest równoległy do innych funkcji mózgu i tak jak inne funkcje da się opisać w kategoriach przepływów informacji w sieci neuronalnej.

Elementy procesu motywacyjnego

Procesy emocjonalne są ściśle związane z funkcją, jaką pełnią:

Wzbudzają świadomość, aktywność, energię - lub tłumią aktywność i obniżają energię (działanie niespecyficzne);

Ukierunkowują wysiłki na cel;

Zwiększają selektywność uwagi w stosunku do bodźców, obniżają wrażliwość na bodźce nieistotne a zwiększają na istotne;

Pomagają zorganizować reakcje w zintegrowany wzorzec;

Motywowują do kontynuowania czynności, dopóki warunki, które ją zapoczątkowały nie ulegną zmianie;

Generują stan emocjonalny odczuwany subiektywnie.

Emocjom towarzyszą subiektywne uczucia dodatnie (w przypadku zdarzeń odczuwanych jako korzystne, miłe lub spełniające oczekiwania) lub ujemne (w przypadku zdarzeń niemiłych, zagrażających i nie spełniających oczekiwań).

Poziom aktywacji a emocje

Emocje mogą się przejawiać na różnych poziomach. Jednak zawsze towarzyszy im ogólna mobilizacja organizmu.

Należy odróżnić konkretne emocje (uczucia) od tego ogólnego stanu (poziomu) wzbudzenia. Stan większej lub mniejszej aktywności, lub też nieaktywności i snu jest generowany przez przeciwstawne ośrodki pnia mózgu (pobudzająca i hamująca część układu siatkowatego – patrz poprzedni wykład). Twór ten jest aktywowany nie tylko endogennie (w cyklu dobowym) lecz również przez układy emocji.

Ponadto, większość emocji pobudza układ noradrenergiczny, aktywując cały układ nerwowy.

Bez tej ogólnej mobilizacji wiele form zachowania nie było by możliwych. Dotyczy to zwłaszcza zachowań złożonych.

Zależnie od rodzaju emocji, ta mobilizacja jest różnie ukierunkowywana.

Źródła i rodzaje motywacji

Klasyfikacja ze względu na źródło motywacji: instynktowna, emocjonalna, poznawcza.

Motywacja wewnętrzna – działa gdy człowiek dąży do zaspokojenia swoich potrzebbiologicznych (głód, pragnienie, komfort termiczny, seks, instynkt opieki nad potomstwem).

Motywacja zewnętrzna – jest zależna od:

- wzbudzenia emocji i potrzeb przez bodźce dodatnie lub ujemne (nagrody i kary);

- oceny informacji pod kątem różnych konsekwencji wynikających z danej sytuacji i możliwości wpływania na bieg zdarzeń.

Instynkty

Instynkt (łac. instinctus – podnieta, popęd) –proces fizjologiczny i psychiczny którypowoduje, że osobnik będący pod jego działaniem zachowuje się (lub dąży dozachowania) w określony, stereotypowysposób.

Instynkt to wrodzona zdolność zwierząt (także człowieka) do wykonywania pewnych czynności stereotypowych, nie wyuczonych, a właściwych dla danego gatunku i istotnych dla jego przetrwania.

Pojęcie zachowania instynktownego miało ważne znaczenie w teoriach Karola Darwina i etologów, a wśród psychologów u Williama Jamesa i Zygmunta Freuda.

Instynkty w poglądach Darwina

Darwin tak definiuje zachowania

instynktowne:

„Jeśli istnieje czynność, którą wykonuje

zwierzę, zwłaszcza młode, bez żadnego

poprzedniego doświadczenia i wykonuje ją

wiele osobników w jednakowy sposób, bez

znajomości celu, to czynność taką

nazywamy instynktowną"

(K. Darwin, O powstawaniu gatunków drogą doboru

naturalnego)

Czy ludzie postępują

instynktownie?

Przykładowe instynkty ludzkie:

- rozrodczy (wybór partnera),

- opieki nad potomstwem,

- terytorializm.

W konflikcie emocji lub motywacji (np. niepewność, atakować czy uciekać) mogąpojawić się (również u ludzi )sztywne wzorcezachowania z repertuaru innego instynktu (np. pielęgnacji ciała,— jak drapanie się po głowie, pocieranie twarzy). Są to tak zwane działaniaprzerzutowe (lub przeniesione).

Rozwój emocjonalny dzieciJuż u nowo narodzonego dziecka

można dostrzec emocje proste,

gdyż i one i ich wyraz są

wrodzone.

Liczba tych emocji jest

ograniczona do zaledwie kilku.

Należą do nich:

gniew, który występuje np.

podczas unieruchomienia głowy,

strach, występujący podczas

gwałtownego podnoszenia

dziecka,

niezadowolenie, rozpacz,

zadowolenie, które można

zauważyć np. w czasie głaskania.

Także uczucie senności-

zmęczenia.

Emocje przejawiane przez noworodki są

krótkotrwałe. Małe dzieci bardzo szybko

przechodzą od gniewu do zadowolenia.

Uczuciowość dzieci rozwija się

stopniowo. U ludzi trwa to bardzo długo

(do około 25-28 lat).

Uczucia wyższe

Uczucia wyższe mają u ludzi charakter uniwersalny, jednak przejawiają znaczne zróżnicowanie kulturowe. Wymienia się tu: Miłość

Poczucie winy

Wstyd

Zakłopotanie

Duma

Zawiść

Zazdrość

Tylko 2 z 7 wymienionych uczuć wyższych ma charakter jednoznacznie pozytywny (są odczuwane jako przyjemne).

Wielu badaczy uważa, że przynajmniej niektóre gatunki zwierząt także mogą doznawać niektórych z tych uczuć, choć w prostszej formie.

Emocje przyjemne

Dyskusje psychologów Darwin zaliczył radość do uczuć podstawowych,

które dzielimy ze zwierzętami.

W psychologii popularne jest dzielenie uczuć (emocji) na podstawowe i wyższe.

Odczuwanie przyjemności związane z doznaniami zmysłowymi byłoby pozytywnym uczuciem podstawowym, natomiast miłość i duma (radość z osiągnięć) – uczuciami wyższymi.

Czy mechanizm biologiczny odczuwania radości w obu tych przypadkach jest odmienny?

Czy jest odmienny dla każdego uczucia podstawowego?

Czy istnieje ośrodek przyjemności? Od XIX wieku trwały wśród fizjologów spory na

temat, czy istnieje coś takiego jak „ośrodek przyjemności”, czy też przyjemność jest to właściwość (aspekt, cecha) zasadniczo różnych procesów, n. p. pewnego rodzaju percepcji smakowej, węchowej, wzrokowej i innych procesów zachodzących w układzie nerwowym.

Jeśli są to podobne aspekty odmiennych procesów, to mechanizmy odczucia przyjemności z powodu percepcji węchowej i wzrokowej powinny być różne.

Jeśli jest to jeden proces, uruchamiany przez różne pobudzenia, to powinien istnieć wspólny ośrodek przyjemności.

Odkrycie układu nagrody

Odpowiedź na te pytania znalazł

James Olds, który od 1954 roku

prowadził badania nad mechanizmami

nagrody, drażniąc mikroelektrodami różne struktury mózgu szczura.

Częściowo przez przypadek, Olds i jego doktorant Milner stwierdzili, że jeśli elektrody pobudzają pęczek przyśrodkowy przodomózgowia (aksony neuronów niektórych jąder pnia mózgu dążące do przodomózgowia) lub boczne jądro podwzgórza, to szczur ciągle dąży do ich pobudzania, naciskając na dźwignię w tempie nawet 2000 razy na godzinę aż do zupełnego wyczerpania.

Układ nagrody Układ nagrody(inaczej ośrodek przyjemności) jestzbiorem połączonych ze sobą struktur mózgu wytwarzających motywację pozytywną.

W większości należą one do układu limbicznego, lecz również do układu planowania zachowania.

Ich działanie jest integrowane przez aktywację układu dopaminergiczny pnia mózgu

Aktywacja układu nagrody

jest subiektywnie odczuwana

jako przyjemność, radość,

miłość, ekstaza.

Układ nagrody a emocje

pozytywne Późniejsze badania, w tym obserwacje poczynione

podczas drażnienia struktur mózgu ludzkiego podczas operacji neurochirurgicznych, wykazały, że pobudzanie elektryczne niektórych jąder bocznej części podwzgórza oraz jądra półleżącego (jądro przodomózgowia leżące u podstawy przedniej części podwzgórza) wywołuje stan przyjemności, błogości, ekstazy.

UWAGA: drażnienie innych, tuż obok leżących jąder bocznego podwzgórza wywoływało agresję lub lęk!

Przy braku bodźców zewnętrznych, stany te były przeżywane przez ludzi jako emocjonalne stany wewnętrzne (nastroje, stany emocjonalne).

Gdy pojawiał się obiekt zewnętrzny, na przykład nieznana osoba w polu widzenia, to na niego przenoszony był ten stan, odczuwany teraz jako ukierunkowane uczucie sympatii lub miłości.

Po ustaniu drażnienia tych jąder uczucie znikało.

Układ nagrody

tworzą:

Jądra dopaminergiczne brzusznegopola nakrywki (ventral tegmentalarea - VTA) i istoty czarnej (substantia nigra - SN). Tu znajdująsię ciała komórkowe neuronówdopaminergicznych

Pęczek przyśrodkowy przodomózgowia – wiązka włókien w której przebiegają te aksony

Jądro boczne powzgórza.Zadowolenie i ekstaza, powiązanie z zachowaniami seksualnymi i pokarmowymi.

Jądro półleżąceprzodomózgowia (nucleus accumbens – NAcc) do któregoneurony VTA wysyłają swojeaksony.

VTA wysyła również aksony do ciałamigdałowatego (które hamuje odczucie przyjemności) i bocznej części podwzgórza (które pobudza to odczucie).

Prążkowie (corpus striatum), jądra przodomózgowia do których projekcje wysyła istota czarna (SN).

Kora przedczołowa (część grzbietowa) jest unerwiana przez projekcję dopaminergiczną z VTA i projekcję z jądra półleżącego.

Układ nagrody W ewolucji układ nagrody

wykształcił się, abymotywować osobnika do niektórych, bardzo ważnych dla przeżycia organizmu i gatunku zachowań.

Układ nagrody aktywowanyjest w sytuacjach skutecznego zaspokajania popędów (głodu, popędu seksualnego) a takżew trakcie wykonywania innych, niepopędowych czynności, i zachowań (n.p. społecznych) pozytywnie wpływających na zdolność osobnika do przeżycia i pozostawienia płodnego potomstwa („fitness”).

Narkomania polega na chemicznym drażnieniu tych samych struktur , które drażnią szczury laboratoryjne przez naciśnięcie dźwigni i ma ten sam skutek.

Dopamina

Łańcuch syntezy

amin katecholowych

Nie pokazano tu zstępujących

projekcji dopaminergicznych

do rdzenia kręgowego

Uwalnianie dopaminy w mózgu pod

wpływem różnych czynników.

Czynnik

nagradzający

Wzrost wydzielania

dopaminy

smaczne

jedzenie50%

seks do 100%

etanol do 200%

nikotyna 225%

kokaina 400%

amfetamina 1000%

Układ dopaminergiczny

W ośrodkowym układzie nerwowym istnieją trzy szlaki dopaminergiczne. Istotną rolę w przebiegu reakcji stresowej pełni jądro dopaminergiczne położone w śródmózgowiu, którego aksony dają projekcję do korymózgowej (zwłaszcza kory przedczołowej, która odpowiada za pamięć krótkotrwałą).

Aktywacja układu dopaminergicznego uruchamia wiele reakcji istotnych dla osiągnięcia biologicznie ważnego celu:

- moduluje odpowiedź emocjonalną,

- zwiększa selektywność uwagi i poprawia uczenie się.

Jądro boczne podwzgórza: związki

układu nagrody z głodem i

metabolimem Jądro półleżące (nucleus

accumbens) przodomózgowia jest ściśle związane z jądrem bocznym podwzgórza (lateral hypothalamus). W sumie tworzą one „ośrodek nagrody”.

Cały układ nagrody jest pod silnym wpływem projekcji dopaminergicznej i hormonów tkanki tłuszczowej (leptyny i ghreliny), wpływających na poziom metabolizmu i sterujących poczuciem głodu.

Zaspokajanie głodu uwalnia (między innymi) dopaminę i wyzwala poczucie przyjemności.

Dwa etapy doświadczania

przyjemności związanej z nagrodą:

Etap oczekiwania na nagrodę. Często jest to najsilniej (pozytywnie) przeżywamy etap oczekiwania.

Uwalnianie dopaminy związane jest głównie z oczekiwaniem na nagrodę (dopamina jest odpowiedzialna za pragnienie, pożądanie, motywację osiągnięcia nagrody).

Etap odbioru (konsumpcji) nagrody. Prowadzi do zaspokojenia i utraty motywacji.

Dopamina, nowość, uczenie

asocjacyjne

Do znacznego wzrostu zawartości dopaminy w neuronach prążkowia (jądra przodomózgowia) dochodzi, gdy spotka nas przyjemna niespodzianka.

Przy powtarzaniu tej sytuacji poziom dopaminy spada przy otrzymywaniu nagrody, jednak jest ciągle wysoki po sygnale zwiastującym nagrodę (gdy oczekujemy na miłe zdarzenie).

Uważa się, że dopamina odgrywa kluczową rolę w uczeniu się asocjacyjnym, w wyniku czego obojętny dotychczas bodziec zaczyna być kojarzony z następującą po nim nagrodą.

Projekcje dopaminergiczne

Najważniejsze efekty działania dopaminy w układzie nagrody zależą od jej działania hamującego.

Jądro półleżące i prążkowie, do których docierają projekcje dopaminergiczne, są jednocześnie pod wpływem projekcji hamujących z kory czołowej i ciała migdałowatego.

Funkcjonalne różnice projekcji

dopaminergicznych

Z istoty czarnej pnia mózgu do zwojów podstawy (prążkowie, jądro ogoniaste) i kory ruchowej – wzmaga aktywność fizyczną i chęć jej wykonywania, polepsza koordynację ruchów.

Projekcja z brzusznego jądra pokrywy (VTA) do jądra półleżącego (Nucleusaccumbens) i kory czołowej wzbudza poczucie zadowolenia, rozkoszy, wzmaga energię psychiczną.

Kora przedczołowaDrażnienie:

regulacja czynności

emocjonalnych:

-stępienie afektu,

-apatia,

-brak napędu

Czysty racjonalizm.

Uszkodzenia prowadzą do

utraty zdolności hamowania

zachowań:

-drażliwość,

-pobudliwość

-brak zachowań etycznych,

moralności, dylematów

moralnych.

Uszkodzenie szlaków łączących

ośrodki podkorowe z korą czołową

i przedczołową upośledza

możliwość interpretacji stanów

emocjonalnych

Kora przedczołowa a emocje.

Kora przedczołowa odpowiada za hamowanie

lub aktywowanie innych części mózgu, zależnie

od podjętej decyzji o podjęciu pewnego

zachowania, lub powstrzymania się od niego.

Jej odpowiednie funkcjonowanie zapewnia

adekwatne rozpoznanie obiektu i jego intencji,

oraz doprowadzenie do wyboru i podtrzymania

adekwatnej reakcji.

Pytania na egzamin

1. Opisz znane ci poglądy i teorie

dotyczące klasyfikacji emocji, ich

mechanizmów i roli biologicznej.

2. Co wiadomo o emocjach zwierząt? Jaki

były na ten temat poglądy? Czym są

podobne, a czym różne od emocji ludzi?

3. Co wiesz o układzie nagrody i regulacji

emocji pozytywnych?