Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma

SYLABUS UPJPII

Analiza dzieł muzyki religijnej 2013/2014

wykłady r. II, sem. I

Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie

Kierunek Muzyka kościelna

Specjalność

Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Analiza dzieł muzyki religijnej I

Kod przedmiotu

Język polski

Typ przedmiotu przedmiot podstawowy

Rok studiów, semestr

studia stacjonarne - r. II, sem. I Wymiar

studia stacjonarne - 15 h, ćw. Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia z

Prowadzący ks. dr Wojciech Kałamarz CM

Koordynator sylabusa ks. dr Wojciech Kałamarz CM

Wymagania wstępne: Znajomość zasad muzyki, podstawowe wiadomości z zakresu historii form muzycznych, harmonii, kontrapunktu, rozumienie łacińskich tekstów mszy.

Cele: Poznanie mszy jako gatunku wielogłosowej muzyki wokalno-instrumentalnej, właściwe rozumienie różnych jej rodzajów, co winno owocować przygotowaniem do propagowania tego gatunku i lepsze-

go, bardziej świadomego wykonywania.

1

Treści kształcenia: 1. Na warsztat brane są konkretne przykłady mszy chorałowej, epoki organum, ars antiqua, ars nova; pośród renesansowych, msze: tenorowa, motetowa, parodia, z inicjalnym materiałem tematycznym,

różne formy wyznaczone przez określone zasady techniczne.

2. Z barokowych analizowane są msze w stile antico (polskich twórców), msze w stylu monumental-

nym (m.in. H.I. Biber), kantatowa (J.S. Bach).

3. Prezentowane są msze z elementami formy sonatowej (W.A. Mozarta, L. Beethovena), dalej: msze

symfoniczne, msze z elementami muzyki operowej.

4. demonstrowane są cechy mszy w stylu kościelnym w XIX i XX w., ciekawe poszukiwania nowego

języka z zachowaniem zasad stylu kościelnego (I. Strawiński, M. Duruflé); poznawany jest indywidu- alny język organowej mszy O. Messiaena, czy niepowtarzalny dzięki specyficznej technice – A. Pärta; analizie poddane są także pojedyncze części mszalne (F. Poulenc, K. Penderecki).

Efekty kształcenia: 1. Student identyfikuje rodzaj mszy i zastosowane techniki twórców renesansowych. 2. Student charakteryzuje poszczególne rodzaje mszy barokowej.

3. Student wyraża ocenę wpływu różnych gatunków na mszę jako dzieło wokalno-instrumentalne.

4. Student otwiera się na różne sposoby wyrażania treści tekstów liturgicznych w muzyce.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy, praca z tekstem nutowym, 2. analiza przypadków, praca w grupach,

3. prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Kolokwium pisemne 2. Test sprawdzający wiedzę

Lektury podstawowe: Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Formy muzyczne. Wielkie formy wokalne, t. V, PWM, Kraków 1984

Partytury i nagrania omawianych utworów

Lektury uzupełniające: Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod, red. Teresa Malecka, Kraków 1990. Dobrzańska-Fabiańska Zofia, Polifonia średniowiecza, Musica Iagellonica, Kraków 2009

Einstein Alfred, Mozart. Człowiek i dzieło, przekł. Adam Rieger, PWM, Kraków 1975

Harper John, Formy i układ liturgii zachodniej od X do XVIII wieku, przekł. Małgorzata Kowalska,

Musica Iagellonica, Kraków, 2002

Hinz Edward, Chorał gregoriański, Pelplin 1999.

Obniska Ewa, Ite missa est. Polifoniczny cykl mszalny do roku 1600, „Klasyka”, nr 1, 1998.

Pociej Bohdan, Msza, „Ruch Muzyczny”, nr 12, 1983.

Schweitzer Albert, Johann Sebastian Bach, przekł. Maria Kurecka, Witold Wirpsza, PWM, Kraków

1972, 1987

Sinka Tarsycjusz, Zarys liturgiki, Kraków 2003.

Wolff Christoph, Johann Sebastian Bach, Warszawa 2011

2

SYLABUS UPJPII


wykłady r. II, sem. II



Specjalność

Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Analiza dzieł muzyki religijnej I

Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. II, sem. II Wymiar


Forma zaliczenia z/o



Wymagania wstępne: Znajomość zasad muzyki, podstawowe wiadomości z zakresu historii form muzycznych, harmonii, kontrapunktu, rozumienie łacińskich tekstów requiem.

Cele: Dogłębne i obiektywne podejście do wyjątkowego gatunku jakim jest missa pro defunctis. Właściwe rozumienie poszczególnych części requiem, co winno owocować przygotowaniem do propagowania

także mniej znanych mszy za zmarłych oraz lepszego, bardziej świadomego ich wykonywania.

1

Treści kształcenia: Podczas zajęć student zapoznaje się z różnorodnymi dziełami reprezentującymi gatunek żałobnej mszy od XV wieku do końca wieku XX. Analizuje komponenty dzieł, ich wzajemne uwarunkowania,

różne sposoby stosowania przez kompozytorów.

1. Analiza requiem, a więc nieustannego napięcia między ciemnością a światłem, na co wskazują tek-

sty liturgiczne. Poznajemy tekst, graficzne przedstawienie strukturyrequiem (na przykładzie kompo-

zycji G. Faure). Analiza dzieł renesansowych powstałych w rycie nierzymskim (sarum) i rzymskim

XV-XVI w.,

2. Analizujemy strukturę barokowego requiem m.in. A. Campry i J. Gillesa, także dzieła polskich

twórców tego okresu. Na requiem W.A. Mozarta spoglądamy przez pryzmat dzieł A. Lottiego i M. Haydna. 3. Z dzieł romantycznych analizowane są requiem liturgiczne i koncertowe (estradowe), powstałe do

tekstów liturgicznych jak i pozaliturgicznych. Ogromna waga przykładanajest do dzieł polskich twór-

ców: S. Moniuszki czy w XX w.: W. Lutosławskiego, R. Maciejewskiego, K. Pendereckiego. Pozna-

jemy charakterystykę War-Requiem B. Brittena czy Requiem canticles I. Strawińskiego.

4. Zajęcia kończy przedyskutowanie problemu requiem takich twórców muzyki musicalowej, czy new

age, jak: A.L. Webber, K. Jenkins, pobieżnej analizie poddane jest też requiem J. Ruttera.

Efekty kształcenia: 1. Student objaśnia zależność środków muzycznych od treści tekstu liturgicznego 2. Student podaje cechy requiem barokowego, tłumaczy inspiracje jakie miaływpływ na dzieło Requ-

iem Mozarta.

3. Student staje się otwarty na muzyczne możliwości wyrazowe jakie niosą zesobą teksty mszy za

zmarłych

4. Student wartościuje requia twórców musicalowych w kontekście ich przydatności do liturgii.






Lektury uzupełniające: Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod, red. Teresa Malecka, Kraków 1990. Chłopicka Regina, Krzysztof Penderecki – Między sacrum a profanum. Studia nad twórczością wokal-

no-instrumentalną, Kraków 2000

Einstein Alfred, Mozart. Człowiek i dzieło, przekł. Adam Rieger, PWM, Kraków 1975

http://www.requiemsurvey.org

2

http://www.requiemsurvey.org/

SYLABUS UPJPII


wykłady r. III, sem. I



Specjalność

Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Analiza dzieł muzyki religijnej II

Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. III, sem. I Wymiar


Forma zaliczenia z



Wymagania wstępne: Znajomość zasad muzyki, podstawowe wiadomości z zakresu historii form muzycznych, harmonii, kontrapunktu, znajomość ewangelicznych opisów Męki Pańskiej.

Cele: Dogłębne poznanie muzycznych opracowań tematu Męki i śmierci Jezusa Chrystusa, wzbudzenie u studentów większego zaangażowania w odbiór pasyjnych dzieł muzycznych oraz zachęcenie do ich

kompetentnego wykonywania.

1

Treści kształcenia: Analizie zostają poddane wybrane dzieła: 1. Pasji chorałowej, motetowej (Obrechta-Longuevala, Cipriano de Rore)

2. Pasji dramatycznej (Heinricha Schütza)

3. Pasji kantatowo-oratoryjnej (Georga Friedricha Händla, Johanna Sebastiana Bacha, Josepha Hayd-

na, Józefa Elsnera)

4. Pasje XX w.: Franka Martina, Krzysztofa Pendereckiego, Arvo Pärta, Pawła Mykietyna, Zofii Gu-

bajduliny.

Efekty kształcenia: 1. Student charakteryzuje chorałowy ton pasyjny, wpływ motetu na gatunek pasji 2. Student podaje wyznaczniki pasji dramatycznej

3. Student rozpoznaje komponenty oratorium, kantaty, opery w pasji oratoryjno-kantatowej XVIII w.

4. Student wartościuje dobór środków wyrazowych na przekaz treści pasyjnych w dziełach XX w.








Harnoncourt Nikolaus, Dialog muzyczny. Rozważania o Monteverdim, Bachu i Mozarcie, przekł.

Magdalena Czajka, Fundacja „Ruch Muzyczny”, Warszawa 1999

Harnoncourt Nikolaus, Muzyka mową dźwięków, przekł. Magdalena Czajka, Fundacja „Ruch

Muzyczny”, Warszawa 1995

Hogwood Christopher, Händel, wyd. Astraia, Kraków 2009

Kisiel Anna, Koncepcja retoryczna «Pasji według św. Mateusza» Jana Sebastiana Bacha, Poznań

2003

Lisecki Wiesław, Vademecum Passionis, „Canor”, 1993, nr 2 (5).

Mrowiec Karol, Pasje wielogłosowe w muzyce polskiej XVIII wieku, Kraków 1972.

Poźniak Włodzimierz, Pasja chorałowa w Polsce, Nasza Przeszłość, t. 3, Kraków 1947, s. 37-91.

Reginek Antoni, Śpiewy pasji chorałowej w Polsce w XV i XVI wieku, [w:] Musica Medii Aevi, t. VII,

red. Jerzy Morawski,Kraków 1986, s. 55-116.

Rolland Romain, Haendel, przekł. Michalina Jarocińska, PWM, Kraków 1985


1972, 1987


SYLABUS UPJPII


wykłady r. III, sem. II



Specjalność

Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Analiza dzieł muzyki religijnej II

Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. III, sem. II Wymiar





Wymagania wstępne: Znajomość zasad muzyki, podstawowe wiadomości z zakresu historii form muzycznych, harmonii, kontrapunktu.

Cele: Dogłębne i obiektywne podejście do różnorodnych dzieł oratoryjnych, właściwe ich rozumienie, poznanie, co winno owocować przygotowaniem do ich propagowania i lepszego, bardziej świadomego

wykonywania.

1

Treści kształcenia: Podczas zajęć student zapoznaje się z najważniejszymi przykładami dziełoratoryjnych ostatnich 500 lat. Analizuje komponenty dzieł, ich wzajemne uwarunkowania, różne sposoby stosowania przez

kompozytorów. W miarę zainteresowania studentów, istnieje możliwość zastąpienia tematu oratorium

tematem motetu, jego źródeł w praktyce tropowania, motetu konduktowego, frankońskiego, z techni-

ką imitacyjną, fugowaną, wielochórowego, koncertującego, kantatowego, motetu klasycznego i z cza-

sów późniejszych (A. Brucknera, F. Poulenca, M. Duruflé).

1. Analizie poddane są: z XVII w. oratoria włoskie (Emilio de Cavalieri – Rappresentazione di Anima

e di Corpo; Giacomo Carissimi – Jefte; Alessandro Stradella – Święty Jan Chrzciciel; Alessandro

Scarlatti – Święty Kazimierz, król Polski); francuskie (Marc Antoine Charpentier – Oratorio de Noël)

i niemieckie (Heinrich Schütz – Historia der Aufferstehung; Die sieben Worte; Historia der Geburst

Jesu Christi; Johann Adolf Hasse – La conversione di Sant’Agostino).

2. Trzy oratoria Jana Sebastiana Bacha (Weihnachtsoraotium; Osteroratorium; Himmelfahrtsorato-

rium)

3. Klasyczna forma oratorium Jerzego Fryderyka Händla (Izrael w Egipcie; Mesjasz; Juda Machabe-

usz), Józefa Haydna (Die Schöpfung; Jahreszeiten) Ludviga van Beethovena (Christus am Ölberge),

Feliksa Mendelssohna-Bartholdy’ego (Chrystus; Eliasz).

4. Oratoria XX w.: Arthura Honeggera (Święta Joanna na Stosie) i Krzysztofa Pendereckiego (Siedem

bram Jerozolimy).

Efekty kształcenia: 1. Student charakteryzuje rodzaje oratorium barokowego w zależności od środowiska powstania 2. Student dostrzega praktykę parodii, kontrafaktur i ich wartość w nowej funkcji muzyczno-religijnej

3. Student poznaje klasyczną postać oratorium i jego odmiany na przykładzie dziełJ.F. Händla i J.

Haydna

4. Student staje się otwarty na wyrażanie treści i przeżyć religijnych nowym językiem muzycznym








Dürr Alfred, Kantaty Jana Sebastiana Bacha, przekł. Andrzej A. Teske, Wydawnictwo Polihymnia,

Lublin 2004

Hogwood Christopher, Händel, wyd. Astraia, Kraków 2009

Lisecki Wiesław, Vademecum muzycznej «Ars Oratoria», „Canor”, 1993, nr 3 (6).

Rolland Romain, Haendel, przekł. Michalina Jarocińska, PWM, Kraków 1985


1972, 1987


2

SYLABUS UPJPII


Kierunek Muzyka Kościelna

Specjalność Muzyka Kościelna

Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć

Cheironomia Chorału gregoriańskiego

Cheironomy of Gregorian Chant Zajęcia grupowe

*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) Kod przedmiotu

Język polski

Typ przedmiotu kierunkowy

Przedmiot obieralny (tak/nie)

Rok studiów, semestr studia stacjonarne II rok, IV sem.

Wymiar

studia stacjonarne 15, w

Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia zo

Prowadzący studia stacjonarne ks. dr hab. Robert Tyrała

Koordynator sylabusa ks. dr hab. Robert Tyrała

Wymagania wstępne: opanowanie wiedzy teoretycznej i praktycznej w zakresie semiologii gregoriańskiej w stopniu pozwalającym ma

swobodne poruszanie się po problemach z zakresu przedmiotu. Podstawowa wiedza na temat dyrygowania. Cele: przygotowanie do opanowania wiedzy z zakresu cheironomii gregoriańskiej, ugruntowanie znajomości stylu i estetyki gregoriańskiej, poruszanie się po formułach gregoriańskich. Dyrygowanie wybranymi utworami chorałowymi z „Graduale Triplex”.

Treści kształcenia:

1. Sposoby dyrygowania chorałem gregoriańskim 2. Zasady semiologii gregoriańskiej w zastosowaniu do interpretacji dyrygenckiej

3. Na wybranym materiale chorałowym podjęcie dyrygowania chorałem 4. Poznanie interpretacji chorałowej (różne wykonania w świecie)

Efekty kształcenia: Student po przeprowadzonym przedmiocie:

1. posiada wiedzę z zakresu cheironomii gregoriańskiejw stopniu zaawansowanym, stanowiącą podstawę

do dalszego rozwoju

2. zna sposoby dyrygowania chorałem w zakresie objętym cyklem nauczania 3. ma świadomość współczesnej interpretacji i znaczenia teoretycznego śpiewu gregoriańskiego 4. potrafi dostrzec i rozpoznać różnice w teoretycznymujęciu dyrygowania chorałem gregoriańskim 5. na znajomości dyrygowania chorałem w omawianym materiale potrafi wyciągać właściwe wnioski

interpretacyjne 6. płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach psalmodii i formuł gregoriańskich 7. jest biegły w zakresie cheironomii gregoriańskiej 8. jest przygotowany do współpracy z innymi znawcami dyrygowania chorałem 9. umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu cheironomii gregoriańskiej

Metody i narzędzia dydaktyczne:

1. wykład problemowy 2. wykład konwersatoryjny 3. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnie ń 4. praca z tekstem i dyskusja 5. rozwiązywanie zadań 6. praca w grupach 7. prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie z oceną, warunkiem zliczenia jest uczęszczanie na zajęcia, podejmowanie systematycznych prób chorałowej interpretacji dyrygenckiej. Jest to warunek realizacji wszystkich założonych efektów kształcenia.

Lektury podstawowe:

1. Cardin E., Semiologia gregoriańska, Kraków 2000. 2. Graduale Triplex, Solesmes 1979.

Lektury uzupełniające:

Pikulik J., Wykonanie chorału gregoriańskiego, Canor II 3(1992), s. 3-4.

Uwagi:

SYLABUS UPJPII

Jednostka prowadząca Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej


Specjalność

Poziom Studia I st.

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Emisja głosu (Voice emission)

Kod przedmiotu

Język

polski


Przedmiot obieralny nie


studia stacjonarne R I, s. II

Wymiar

10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym)

Punkty ECTS 2

Forma zaliczenia egzamin

Prowadzący

o. dr Tomasz Jarosz CSsR mgr Zdzisław Adamkiewicz

Koordynator sylabusa

o. dr Tomasz Jarosz CSsR

Wymagania wstępne: Zaliczenie przedmiotu: zbiorowa emisja głosu

Cele: Celem zajęć z emisji głosu jest poprawne i świadome posługiwanie się głosem w mowie oraz podczas śpiewu utworów o przeciętnym poziomie trudności.

Treści kształcenia: 1. Vaccai N., Metodo prattico (do półtonów)

2. Concone G., 50 ćwiczeń (5 do wyboru) 3. Odpowiedzi w mszy łacińskiej

4. Melodie psalmów responsoryjnych i aklamacji przed ewangelią na każdy okres w liturgii

Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna wymagane utwory na pamięć;

2. tłumaczy literalnie obcojęzyczne teksty zadanych utworów;

3. potrafi upozować dźwięk "na maskę";

4. zachowuje poprawną intonację;

5. jest chętny w realizacji stawianych zadań.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Ćwiczenia praktyczne ucznia (zajęcia odbywają się w parach. Gdy jeden student wykonuje ćwicze- nia, drugi hospituje zajęcia)

2. Towarzyszące ćwiczeniom pouczenia i wyjaśnienia pedagoga, praktyczne pokazy przeprowadzane

przez pedagoga (za: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974)

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:

1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem 2. Śpiewanie psalmu responsoryjnego i śpiewu przed ewangelią na liturgii w kościele

3. Trzy nieobecności nieusprawiedliwione decydują o niezaliczeniu semestru

4. Student jest zobowiązany uczestniczyć w co najmniej w połowie zajęć w ciągu semestru

Lektury podstawowe: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974 B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie: podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2006

Lektury uzupełniające: T. Zaleski, Aparat głosotwórczy a technika wokalna, Warszawa 1980 P. Bojakowski, Kierowanie dźwięku na maskę, Włocławek 1947

B. Toczyńska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998

H. Sobierajska, Uczymy się śpiewać, Warszawa 1972

M. Kotlarczyk, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa 1965

B. Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Warszawa 1980

T. Baradin, Chrypka: przyczyny i zapobieganie, Warszawa 1957

SYLABUS UPJPII



Poziom Studia I stopnia


Kod przedmiotu

Język polski

Typ przedmiotu


Rok studiów, semestr studia stacjonarne r. II, s. III

Wymiar 10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym), ćwiczenia

Punkty ECTS 2


Prowadzący o. dr Tomasz Jarosz CSsR mgr Zdzisław Adamkiewicz


o. dr Tomasz Jarosz CSsR

Wymagania wstępne: Zaliczenie II semestru


Treści kształcenia: 1. Vaccai N., Metodo prattico (Synkopy i Biegniki)

2. Proste arie starowłoskie 3. Sekwencje łacińskie

4. 5 wybranych pieśni kościelnych na okres adwentu

Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna melodie i pierwszą zwrotkę przynajmniej pięciu pieśni adwentowych;

2. potrafi logicznie zinterpretować prostą arię starowłoską posługując sie odpowiednim środkami dy-

namicznymi i agogicznymi;

3. potrafi świadomie posługiwać sie podparciem oddechowym;

4. potrafi zachować zrozumiałość tekstu podczas śpiewu;

5. jest otwarty na uwagi odnośnie techniki śpiewu i interpretacji.




Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem 2. Utwory są prezentowane z pamięci










SYLABUS UPJPII



Specjalność



Kod przedmiotu

Język polski



Rok studiów, semestr studia stacjonarne r. II, s. IV

Wymiar 10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym)

Punkty ECTS 2


Prowadzący

o. dr Tomasz Jarosz CSsR mgr Zdzisław Adamkiewicz

Koordynator sylabusa o. dr Tomasz Jarosz CSsR

Wymagania wstępne: Zaliczenie II semestru


Treści kształcenia: 1. Vaccai N., Metodo prattico (Przednutka długa i Przednutka krótka)

2. Dłuższa aria starowłoska o zróżnicowanym charakterze

3. Neumatyczne i melizmatyczne śpiewy chorałowe

4. 5 wybranych pieśni kościelnych na okres wielkiego postu

Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna melodie i pierwszą zwrotkę przynajmniej pięciu pieśni wielkopostnych;

2. potrafi logicznie zinterpretować zróżnicowaną arię starowłoską posługując sie odpowiednim środ-

kami dynamicznymi i agogicznymi;

3. potrafi świadomie posługiwać sie odpowiednią artykulacją;

4. analizuje teksty utworów i wyraziście je wypowiada; 5. potrafi zapanować nad emocjami uniemożliwiającymi poprawna prezentacje utworu.




Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem 2. Utwory są prezentowane z pamięci










SYLABUS UPJPII



Specjalność



Kod przedmiotu

Język polski



Rok studiów, semestr studia stacjonarne r. III, s. V

Wymiar 10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym), cwiczenia

Punkty ECTS 2

Forma zaliczenia zaliczenie z oceną



Wymagania wstępne: Zaliczenie IV semestru


Treści kształcenia: 1. Artystyczna pieśń religijna w języku obcym 2. Barokowa aria oratoryjna

3. Msza VIII De angelis

4. 5 wybranych pieśni kościelnych na okres Bożego Narodzenia z własnym akompaniamentem

Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna melodie i pierwszą zwrotkę przynajmniej pięciu pieśni bożonarodzeniowych;

2. potrafi logicznie zinterpretować barokową arię oratoryjną, mając na względzie jej miejsce w całym

utworze;

3. potrafi śpiewać wyrównanym dźwiękiem zarówno w średnicy, jak w skrajnych miejscach skali gło-

su;

4. posiada umiejętność śpiewu pieśni liturgicznych z własnym akompaniamentem; 5. proponuje własne interpretacje utworów mieszczące sie w granicach stylu.




Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem własnym i cu- dzym

2. Utwory są prezentowane z pamięci










SYLABUS UPJPII



Specjalność



Kod przedmiotu

Język polski



Rok studiów, semestr studia stacjonarne r. III, s. VI

Wymiar 10 godzin (0,5 h zegarowej z każdym), ćwiczenia

Punkty ECTS 2




Wymagania wstępne: Zaliczenie V semestru


Treści kształcenia: 1. Artystyczna pieśń religijna w języku polskim z własnym akompaniamentem 2. XIX wieczna aria oratoryjna

3. Ave Maria gregoriańskie

4. 5 wybranych pieśni kościelnych na okres wielkanocny z własnym akompaniamentem

Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. zna melodie i pierwszą zwrotkę przynajmniej pięciu pieśni wielkanocnych;

2. potrafi logicznie zinterpretować XIX-wieczną arię oratoryjną, mając na względzie jej miejsce w

całym utworze;

3. potrafi śpiewać mezza voce oraz lekko tzw. "góry";

4. posiada umiejętność śpiewu religijnych pieśni artystycznych z własnym akompaniamentem;

5. potrafi oceniać prawidłowość wykonań własnych i kolegów oraz koleżanek.




Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Prezentacja wybranych utworów wokalnych a cappella oraz z akompaniamentem własnym i cu- dzym

2. Utwory są prezentowane z pamięci










SYLABUS UPJPII



Specjalność

Poziom Studia I st.

Nazwa przedmiotu1

w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Emisja głosu (zbiorowo) (Voice emission)

Kod przedmiotu

Język

polski




studia stacjonarne R I, s. I

Wymiar 15 godzin, ćwiczenia

Punkty ECTS 2

Forma zaliczenia

zaliczenie z oceną



Wymagania wstępne: Zaświadczenie od biegłego foniatry o takim stanie zdrowia, który umożliwia intensywne ćwiczenia emisyjne. Egzamin wstępny z predyspozycji wokalnych.

Cele: Celem przedmiotu jest poznanie terminologii niezbędnej do kształcenia głosu oraz świadomego posłu- giwania się nim w mowie i śpiewie.

Treści kształcenia: Anatomia i fizjologia głosu: student poznaje aparat głosowy oraz jego działanie. Higiena narządu głosowego: student poznaje zasady utrzymywania swojego głosu w stanie perma-

nentnej gotowości.

1. Budowa aparatu oddechowego

2. Budowa części głosotwórczej aparatu głosowego

3. Proces właściwego oddychania w śpiewie. Appogio 4. Teorie wyjaśniające proces fonacji

5. Rezonatory i zagadnienie rejestrów

1 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz jednostki

prowadzącej kierunek studiów

6. Wyjaśnienie podstawowych określeń, którymi posługują się pedagodzy śpiewu: maska, zatrzymanie

oddechu, śpiewanie na ziewaniu itd.

7. Pola czuciowe

8. Atakowanie dźwięku

9. Krycie dźwięku

10. Problematyka śpiewania wysokich i niskich dźwięków

11. Rola dykcji w śpiewie

12. Piano a messa di voce

13. Barwa dźwięku

14. Higiena narządu głosu. 15. Stres w śpiewie i w aktywnej mowie

Efekty kształcenia:

w wyniku przeprowadzonych zajęć student: 1. definiuje pojęcia związane z budową aparatu głosotwórczego i kształceniem głosu;

2. rozpoznaje poszczególne części aparatu głosotwórczego na modelach i rycinach oraz obja-

śnia ich działanie;

3. opisuje własnymi słowami teorie powstawania głosu ludzkiego ich zależności i różnice.

w wyniku przeprowadzonych zajęć student:

4. uświadamia sobie umiejscowienie poszczególnych elementów aparatu głosotwórczego w swo-

ich ciele

5. sprawdza zasadność teorii dotyczących powstawania i kształcenia głosu;

w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy:

6. aktywny w formułowaniu pytań;

7. chętny w realizacji stawianych zadań.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. wykład, 2. prezentacja,

3. dyskusja,

4. praca z tekstem,

5. proste ćwiczenia emisyjne ilustrujące przerabiane zagadnienia.

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Kolokwia pisemne i ustne 2. Każdy ze studentów jest zobowiązany zaliczyć wszystkie partie materiału



Lektury podstawowe: W. Bregy, Elementy techniki wokalnej, Kraków 1974

Lektury uzupełniające: B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie: podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2006 T. Zaleski, Aparat głosotwórczy a technika wokalna, Warszawa 1980

P. Bojakowski, Kierowanie dźwięku na maskę, Włocławek 1947






Uwagi:

SYLABUS UPJPII

Jednostka prowadząca: Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie


Poziom studia I stopnia

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Harmonia funkcyjna I

Kod przedmiotu

Język polski

Typ przedmiotu obowiązkowy, podstawowy

Rok studiów, semestr r. I, sem. I

studia stacjonarne

Wymiar 30 h, ćwiczenia z elementami wykładu

Punkty ECTS 2


Prowadzący ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz mgr Grażyna Kowalczyk

Koordynator sylabusa ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz

Wymagania wstępne: znajomość harmonii na poziomie szkoły muzycznej II stopnia.

Cele: Uzupełnienie i rozszerzenie wiadomości nabytych w szkole II stopnia oraz praktyczne ich opanowanie.


1. Repetytorium oraz usystematyzowanie wiadomości nabytych w szkole muzycznej II stopnia 2. Figuracja melodyczna :

harmonizowanie sfigurowanej melodii

figurowanie głosów w czterogłosowej konstrukcji harmonicznej

3. Modulacja diatoniczna

4. Basso continuo

Efekty kształcenia: 1.Posiada uporządkowaną wiedzę na temat organizacji dźwięków w akordach oraz zasad doboru następstw akordowych

2. Zna podstawy realizacji basso continuo na przykładzie wybranych

kantat J.S. Bacha

3.Posiada umiejętność harmonizowania melodii

4.Realizuje praktycznie basso continuo, modulacje diatoniczne

5. Ma świadomość konieczności dalszego doskonalenia swoich umiejętności

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1.Wykład problemowy 2.Analiza przykładów

3.Realizacja zadań pisemnych oraz praktycznych przy instrumencie


1. Zaliczenie na podstawie zadań zrealizowanych przez studenta w semestrze sprawdzanych i oma-

wianych na bieżąco

Lektury podstawowe: J. Targosz, Podstawy harmonii funkcyjnej, Kraków 1993 K. Sikorski, Harmonia, cz. I, II, III, Kraków 1979

A. Frączkiewicz, M. Fieldorf, Zasady modulacji, Kraków 1979


F. Wesołowski, Materiały do ćwiczeń harmonicznych

SYLABUS UPJPII




Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Harmonia funkcyjna I

Kod przedmiotu

Język polski


Rok studiów, semestr r. I, sem. II

studia stacjonarne


Punkty ECTS 2




Wymagania wstępne: Zakres wiadomości odpowiadający wymaganiom I semestru studiów licencjackich: modulacje diatoniczne, wychylenia modulacyjne, umiejętność pisemnego harmonizowania melodii sfigurowanej,

praktyczna realizacja basso continuo.

Cele: Przygotowanie do harmonizowania melodii prostej i sfigurowanej, modulującej i niemodulującej z zastosowaniem różnorodnych środków harmonicznych.

Treści kształcenia: 1. Alteracje – dominanta i subdominanta alterowana, modulacja chromatyczna 2. Progresja modulująca i niemodulująca

3. Harmonizowanie melodii z zastosowaniem akordów alterowanych, figuracji melodycznej, progresji

4. Harmonizowanie melodii zawierających modulację diatoniczną lub chromatyczną

5. Realizacja basso continuo

6. Analiza harmoniczna wybranych przykładów z literatury muzycznej

Efekty kształcenia: 1. Student opanował wiedzę na temat alteracji oraz metody analizy harmonicznej utworów epoki klasycyzmu i wczesnego romantyzmu.

2. Harmonizuje melodie pisemnie oraz praktycznie na instrumencie z zastosowaniem alteracji oraz

figuracji poszczególnych głosów.

3. Realizuje praktycznie progresje, modulacje diatoniczne i chromatyczne oraz basso continuo.

4. Ma świadomość poziomu swoich umiejętności i rozumie potrzebę dalszego ich doskonalenia.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Analiza przykładów

3. Realizacja zadań pisemnych oraz praktycznych przy instrumencie


1. Zaliczenie na podstawie zadań zrealizowanych przez studenta w semestrze, sprawdzanych i

omawianych na bieżąco

Lektury podstawowe: J. Targosz, Podstawy harmonii funkcyjnej, Kraków 1993 K. Sikorski, Harmonia, cz. I-III, PWM, Kraków 1979

A. Frączkiewicz, M. Fieldorf, Zasady modulacji, PWM, Kraków 1979


F. Wesołowski, Materiały do ćwiczeń harmonicznych

SYLABUS UPJPII




Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Harmonia funkcyjna II

Kod przedmiotu

Język polski


Rok studiów, semestr r. II, sem. III

studia stacjonarne


Punkty ECTS 2




Wymagania wstępne: Zakres wiadomości odpowiadający wymaganiom I roku studiów licencjackich : modulacje diatoniczne i chromatyczne

Umiejętność pisemnego harmonizowania sfigurowanej melodii również z zastosowaniem modulacji

diatonicznej i chromatycznej

Cele: Przygotowanie do samodzielnego opracowywania pieśni na chór a cappella lub (i) z akompaniamentem, tworzenia akompaniamentu a vista do pieśni kościelnych.

Tworzenie własnych konstrukcji harmonicznych oraz okresów muzycznych z zastosowaniem różnych

środków harmonicznych.

Treści kształcenia: 1. Enharmonia, modulacja harmoniczna 2. Harmonizowanie oraz konstruowanie przygrywek do pieśni kościelnych

3. Opracowywanie pieśni na chór mieszany a cappella lub z towarzyszeniem organów

4. Samodzielne konstruowanie okresów muzycznych, tworzenie konstrukcji harmonicznych z zasto-

sowaniem modulacji i figuracji głosów


Efekty kształcenia: 1. Zna i rozumie procesy modulacji diatonicznej, chromatycznej i enharmonicznej. 2. Samodzielnie opracowuje pieśni na chór mieszany i tworzy własne konstrukcje harmoniczne.

3. Realizuje praktycznie modulacje diatoniczne, chromatyczne i enharmoniczne

4. Rozwija kreatywność oraz jest przygotowany do podjęcia współpracy z innymi wykonawcami.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Analiza przykładów

3. Realizacja zadań pisemnych oraz praktycznych przy instrumencie

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Zaliczenie na podstawie zadań zrealizowanych przez studenta w semestrze sprawdzanych i omawianych na bieżąco

Lektury podstawowe: J. Targosz, Podstawy harmonii funkcyjnej, PWM, Kraków 1993 K. Sikorski, Harmonia, cz. I-III, PWM, Kraków 1979

A. Frączkiewicz, M. Fieldorf, Zasady modulacji, PWM, Kraków 1979

Lektury uzupełniające: F. Wesołowski, Materiały do ćwiczeń harmonicznych, PWM, Kraków 2010

SYLABUS UPJPII




Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Harmonia funkcyjna II

Kod przedmiotu

Język polski


Rok studiów, semestr r. II, sem. IV

studia stacjonarne


Punkty ECTS 2




Wymagania wstępne: Zakres wiadomości odpowiadający wymaganiom I, II i III semestru studiów licencjackich: znajomość zagadnień harmonii funkcyjnej w zakresie diatoniki, chromatyki i enharmonii.

Umiejętność zrealizowania zadań pisemnych i praktycznych (harmonizowanie melodii, realizacja bas-

so continuo) z zastosowaniem różnorodnych środków harmonicznych.

Analiza harmoniczna wybranych przykładów z literatury muzycznej.

Umiejętność tworzenia własnych czterogłosowych konstrukcji harmonicznych w formie okresu mu-

zycznego.

Umiejętność tworzenie akompaniamentu do pieśni kościelnej.

Cele: Przygotowanie do samodzielnego opracowywania pieśni na chór a cappella i z akompaniamentem, tworzenia własnych miniatur instrumentalnych z zastosowaniem różnych środków harmonicznych i

techniki wariacyjnej.

Ugruntowanie wiedzy teoretycznej i praktycznej poznanych zagadnień harmonicznych systemu dur-

moll.

Treści kształcenia: 1. Konstrukcje harmoniczne w różnych ujęciach fakturalnych 2. Pisanie cyklu wariacji na temat własny pod kierunkiem nauczyciela

3. Opracowywanie pieśni kościelnych na chór mieszany a cappella lub z towarzyszeniem organów

4. Harmonizowanie oraz tworzenie przygrywek do pieśni kościelnych



1. Wykonuje własne harmonizacje i opracowania pieśni kościelnych, tworzy miniatury instrumentalne.

2. Realizuje własne koncepcje oraz potrafi współdziałać z innymi zespołami.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Analiza przykładów 2. Realizacja zadań pisemnych oraz praktycznych przy instrumencie

3. Konsultacje indywidualne

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Sprawdzanie i omawianie zadań zrealizowanych przez studenta na bieżąco 2. Egzamin końcowy:

a) wykonanie cyklu wariacji napisanych w ciągu semestru pod kierunkiem nauczyciela

b) przedstawienie wszystkich opracowań pieśni na chór zrealizowanych przez studenta w ciągu

roku oraz wykonanie jednej z nich

c) praktyczna harmonizacja a vista wybranej pieśni kościelnej

Uwagi:

SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień


Historia Chorału gregoriańskiego

History of Gregorian Chant Zajęcia grupowe


Język polski



Rok studiów, semestr studia stacjonarne I rok, I sem.

Wymiar


Punkty ECTS 2

Forma zaliczenia zo

Prowadzący

studia stacjonarne ks. dr hab. Robert Tyrała


Wymagania wstępne: Ogólna wiedza na temat historii muzyki, a w niej chorału gregoriańskiego

Cele: przygotowanie do opanowania wiedzy z zakresu historii chorału gregoriańskiego, ugruntowanie znajomości stylu i estetyki gregoriańskiej, poruszanie się po formułach gregoriańskich

Treści kształcenia: 1. Historia chorału gregoriańskiego 2. Różnice w ujęciu miejsca powstania chorału 3. Chorał gregoriański w Polsce 4. Rola w odnowienia chorału Opactwa Benedyktynów ze S olesmes 5. Posoborowe miejsce chorału gregoriańskiego 6. Szkoły chorału gregoriańskiego 7. Interpretacje chorałowe w różnych ośrodkach monastycznych i nie tylko

Efekty kształcenia: Po poznanym przedmiocie student:

1. Posiada wiedzę z zakresu paleografii muzycznej i historii chorału gregoriańskiego w stopniu

zaawansowanym, stanowiącą podstawę do dalszego rozwoju 2. zna historię chorału gregoriańskiego w zakresie objętym cyklem nauczania 3. ma świadomość współczesnej interpretacji śpiewu gregoriańskiego 4. potrafi dostrzec i rozpoznać różnice w historycznymujęciu rozwoju chorału gregoriańskiego 5. na historycznej znajomości omawianego materiału potrafi wyciągać właściwe wnioski dotyczące

historycznego znaczenia tego śpiewu 6. płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach psalmodii i formuł gregoriańskich 7. jest biegły w zakresie historii chorału gregoriańskiego 8. jest przygotowany do współpracy z innymi znawcami chorału gregoriańskiego 9. umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu chorału gregoriańskiego


1. wykład problemowy 2. wykład konwersatoryjny 3. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnie ń 4. praca z tekstem i dyskusja 5. rozwiązywanie zadań 6. praca w grupach 7. prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie z oceną warunkiem zliczenia jest:

1. uczęszczanie na zajęcia 2. wypełnienie testu z historii chorału gregoriańskiego

Lektury podstawowe:

1. Hinz E., Chorał gregoriański, Pelplin 1999. 2. Tyrała R., Chorał gregoriański wciąż pierwszym śpiewem Kościoła, Anamnesis 26(3)2001, s. 49-60.


1. Bernagiewicz R., Tradycja ustna chorału gregoriańskiego wobec gwidońs kiej diastematii liniowej, LS 6(2000), nr 1, s. 99-106.

2. Chwałek J., Chorał gregoriański, Notacja, EK t. 3, Lublin 1989, kol. 224-225. 3. Hinz E., Zarys historii muzyki kościelnej, Pelplin 2000 4. Lewkowicz W., Muzyka sakralna, Warszawa 1961.

Uwagi:

SYLABUS Historia Filozofii 2013/2014 semestr letni




Poziom Studia pierwszego stopnia - licencjackie

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* –

Historia Filozofii (History of Philosophy) Kod przedmiotu Język polski

Typ przedmiotu Przedmiot obieralny (tak)

Rok studiów, semestr Studia stacjonarne Rok III semestr letni

Wymiar Studia stacjonarne 30 godzin, wykład

Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia Egzamin

Prowadzący dr Adam Workowski

Koordynator sylabusa dr Adam Workowski

Wymagania wstępne: Zaliczenie semestru zimowego z przedmiotu Historia Filozofii

Cele: Celem nauczania przedmiotu jest wprowadzenie w problematykę filozofii. Student powinien poznać podstawowe koncepcje filozoficzne w taki sposób, aby nauczył się metody myślenia filozoficznego i

umiał zastosować ją w praktyce


1. Kartezjusz i początek filozofii nowożytnej 2. Przewrót kopernikański Kanta

3. Różne oblicza wolności

4. Propedeutyka filozofii – analiza kluczowych pojęć współczesności: racjonalność, wolność,

godność człowieka

5. Podstawowe problemy filozofii muzyki


E_1 Student potrafi scharakteryzować podstawowe pojęcia filozoficzne E_2 Zna podstawowe teorie filozoficzne nowożytności od Kartezjusza do Sartre’a

E_3 Zna podstawowe zasady rozumowań filozoficznych i potrafi je zastosować do analizy

problemów życia codziennego

E_4 znajduje argumenty i przykłady służące obronie albo odrzuceniu poglądów filozoficznych

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Dyskusja

3. Burza mózgów

4. Czytanie i wspólna interpretacja tekstów


1. Wygłoszenie referatu 2. Ustny egzamin na podstawie przygotowanych tez

3. Uczestnictwo w dyskusjach

Lektury podstawowe: 1. R. Kartezjusz, Medytacje o pierwszej filozofii, różne wydania 2. J.S. Mill, O wolności, rozdział 1,2 PWN, Warszawa 2006

3. R. Ingarden, Utwór muzyczny i sprawa jego tożsamości, [w:] Studia z estetyki, t. 2, PWN,

Warszawa 1958, s. 163-295

4. J.P. Sartre, Egzystencjalizm jest humanizmem, Muza, Warszawa 1998

Lektury uzupełniające: 1. 2. I. M. Bocheński, Ku filozoficznemu myśleniu, PAX, Warszawa 1986 2. Kant, Uzasadnienie metafizyki moralności, Warszawa 1984

3. M. Hollis, Filozofia, Kraków 1998

SYLABUS UPJPII



Poziom studia pierwszego stopnia - licencjackie

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* –

Historia Filozofii (History of Philosophy)

Kod przedmiotu Język polski

Typ przedmiotu Przedmiot obieralny (nie)


Studia stacjonarne Rok III semestr zimowy Wymiar studia stacjonarne 30 godzin, wykład

Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia zaliczenie

Prowadzący dr Adam Workowski

Koordynator sylabusa dr Adam Workowski

Wymagania wstępne: Ogólna wiedza kulturowa na poziomie szkoły średniej

Cele: Celem nauczania przedmiotu jest wprowadzenie w problematykę filozofii. Student powinien poznać podstawowe koncepcje filozoficzne w taki sposób, aby nauczył się metody myślenia filozoficznego i

umiał zastosować ją w praktyce


1. Ogólne pojęcie filozofii 2. Istotne cechy mędrca i myśliciela

3. Propedeutyka filozofii: analiza podstawowych pojęć: prawda, dobro, myślenie, wiedza.

4. Kluczowe problemy filozofii starożytnej i średniowiecznej: od presokratyków do św. Tomasza

5. Filozofia w praktyce – zastosowanie filozofii do współczesnych problemów

6.

Efekty kształcenia: E_1 Student potrafi scharakteryzować podstawowe pojęcia filozoficzne E_2 Zna podstawowe teorie filozoficzne starożytne i średniowieczne

E_3 Zna podstawowe zasady rozumowań filozoficznych i potrafi je zastosować do analizy pro-

blemów życia codziennego

E_4 znajduje argumenty i przykłady służące obronie albo odrzuceniu poglądów filozoficznych


1. Wykład problemowy 2. Dyskusje

3. Burza mózgów

4. Wspólna lektura tekstów filozoficznych


1. Wygłoszenie referatu 2. Pisemne streszczenie wybranego tematu wykładu

3. Czynny udział w dyskusjach

Lektury podstawowe: 1. Platon, Uczta, różne wydania 2. Platon, Obrona Sokratesa, różne wydania

3. Arystoteles, Etyka Nikomachejska, księga 1, PWN, Warszawa 1996

4. św. Augustyn, Wyznania, księga XI, Znak, Kraków 1996


1. K. Albert, O Platońskim pojęciu filozofii, Warszawa 1991 2. D. Laertios, Żywoty i poglądy sławnych filozofów, PWN, Warszawa 2004

3. I.M. Bocheński, Ku filozoficznemu myśleniu, PAX, Warszawa 1986

Historia Kościoła – SYLABUS NA SEMESTR ZIMOWY 2013/14

Jednostka prowadząca: Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej

Kierunek: Muzyka Kościelna

Specjalność



Historia Kościoła

Kod przedmiotu

Język: polski

Typ przedmiotu: przedmiot wybieralny

Przedmiot obieralny: tak

Wskazanie grupy przedmiotów

Rok studiów, semestr: rok I (studia licencjackie), semestr zimowy

Wymiar: 30 h, wyklad

Punkty ECTS: 2

Forma zaliczenia: zaliczenie z oceną

Prowadzący: O. dr hab. Zdzisław Gogola OFMConv

Koordynator sylabusa: O. dr hab. Zdzisław Gogola OFMConv

Wymagania wstępne:

Znajomość historii na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej.

Cele:

Ogólne zapoznanie studenta z dziejami Kościoła powszechnego.


Ważniejsze zjawiska z historii Kościoła w ujęciu chronologicznym z zaakcentowaniem procesów inkulturacyjnych.

1. Początki Kościoła i okres prześladowań (T1)

2. Sojusz Kościoła i państwa - Edykt (reskrypt) mediolański (T2)

3. Epoka Ojców Kościoła (T3)

4. Sobory ekumeniczne (T4)

5. Nawrócenie ludów germańskich i słowiańskich (T5)

6. Papiestwo i papieże od VIII do XI w. (T6)

7. Wielka Schizma Wschodnia (T7)

8. Życia Kościoła od pontyfikatu Grzegorza VII do wystąpienia Lutra (T8)

9. Działalność misyjna Kościoła na terenach pozaeuropejskich (T9)

10. Reformacja i kontrreformacja (Sobót Trydencki) (T10)

11. Kościół renesansowy i Kościół barokowy (T11)

12. Kościół a Rewolucja Francuska (T12)

13. I i II Sobór Watykański (T13)

14. Papieże 2. poł. XX w. (T14)

15. Działalność zakonów w historii Kościoła (T15)

Efekty kształcenia: Po ukończeniu kursu student: - będzie znał najważniejszą faktografię historyczną z zakresu dziejów chrześcijaństwa (E1; S_W03)

- będzie posiadał znajomość podstawowej terminologii z zakresu historii Kościoła powszechnego i Polski (E2;

S_W01)

- będzie potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i uogólniać informacje z zakresu historii

Kościoła powszechnego i Polski (E3; S_U01)

- będzie umiał posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami i pojęciami właściwymi

dla badań nad historią chrześcijaństwa (E4; S_U03)

- będzie przygotowany do wykonywania zadań zawodowych wymagających znajomości najważniejszych faktów

z zakresu historii Kościoła oraz dziejów liturgii katolickiej (E5; S_K01)


- wykład (M1)

- lektura i analiza tekstów źródłowych (M2) - dyskusja na temat analizowanych zagadnień (M3)


Egzamin ustny - 3 pytania wybierane z listy przedstawionej przez prowadzącego oraz

rozmowa na temat przeczytanej publikacji, zaproponowanej przez wykładowcę (W1)

Lektury podstawowe:

Dzieje Apostolskie Olszewski D., Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, Kraków 1996


Banaszak M., Historia Kościoła katolickiego, t. 1-4, Warszawa 1989-1992

Corbin A., Historia chrześcijaństwa, Kraków 2009 Gogola Z., Działalność misyjna Braci Mniejszych Konwentualnych w Peru, Kraków 2003

Gogola Z., Praca franciszkanów polskich wśród Polonii na przełomie wieków XIX i XX do 1939

roku, „Przegląd Kalwaryjski” Vol. 13:2009, s. 189–22 Grzebień L., Jezuici polscy w Australi, Kraków 2012

Knowles M. D., Obolensky D., Historia Kościoła 600-1500, Warszawa 1988

Kumor B., Historia Kościoła, t. 1-7, Lublin 2001-2004

Ryś G., Jan Hus wobec kryzysu Kościoła doby Wielkiej Schizmy, Kraków 2000

Simon M., Cywilizacja wczesnego chrześcijaństwa, Warszawa 1979

Schatz K., Sobory Powszechne – punkty zwrotne w historii Kościoła, Kraków 2000

Zieliński Z., Kościół w Polsce 1944-2002, Radom 2003

Ziółek J., Kulturotwórcza rola Kościoła na przełomie XIX i XX wieku, Lublin 1997

Żaryn J., Dzieje Kościoła katolickiego w Polsce 1944-1989, Warszawa 2003 Chrystianizacja Polski południowej, red. J. M. Małecki, Kraków 1994

Uwagi:

Historia Muzyki 2013/2014

ćwiczenia r. I, sem. I



Specjalność

Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Historia muzyki I

Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. I, sem. I Wymiar





Wymagania wstępne: Wrażliwość na barwy instrumentów i głosu ludzkiego. Podstawowe wiadomości z zakresu: instrumentoznawstwa, akustyki, historii sztuki, filozofii, nauki, dziejów Kościoła i świata.

Cele: Uwrażliwienie na różnorodną muzykę różnych ludów czasów starożytnych. Poznanie reprezentatyw-

nych przykładów muzycznych dzieł europejskiego średniowiecza.

1

Treści kształcenia: 1. Charakterystyka brzmieniowa zrekonstruowanych instrumentów starożytnych cywilizacji 2. Hipotetyczne brzmienie utworów muzycznych z wybranych obszarów kulturowych czasów staro-

żytnych

3. Utwory ilustrujące dzieje muzyki początków Kościoła, początki wielogłosowości

4. Dzieła świeckiej muzyki XI-XIII w.,

5. Utwory francuskiej ars nova, włoskiego trecento i szkoły burgundzkiej.

Efekty kształcenia: 1. Student rozpoznaje różnice i podobieństwa brzmieniowe instrumentów starożytnych kultur 2. Student otwiera się na odmienne poczucia ciążeń tonalnych, skal, elementów melicznych ludów

starożytnych

3. Student zdolny jest do odnalezienia we współczesnej muzyce najstarszych elementów muzyki ko-

ścielnej

4. Student wartościuje dokonania świeckich twórców muzyki XI-XIII w.

5. Student rozpoznaje przemiany tonalne i rytmiczne XIV w.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Prezentacja nagrań CD, 2. omówienie prezentowanych utworów

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Colloquium ustne 2. Studentowi prezentowane są nagrania trzech fragmentów spośród utworów poznawanych w trakcie

zajęć. Warunkiem zaliczenia jest podanie pełnych danych co do autora i tytułu.

Lektury podstawowe:

CD - Music of the ancien Sumerians, Egyptians and Greeks, ensemble De Organographia, PRCD1005,

Pandourion Records USA, 2006, 1999.

- Adolphe Attia, Liturgies juives, Le Chant du Monde, LDC 2781138, 2004. - Gardzieniec, Orkiestra antyczna, Hard Record, Warszawa 2003.

- Soeur Marie Keyrouz SBC, Chants sacres de l’Orient, Harmonia Mundi, 2001.

- Lykourgos Angelopoulos, Hymny bizantyjskie, Homini, Kraków 2006.

- Marcel Pérès (dir.), Chant mozarabe, Harmonia Mundi, HMC 901519, Arles 1995.

- Fulvio Rampi (dir), Canto Gregoriani, CD 5 (Spiritus Domini), Cantori Gregoriani, Hamburg.

- Anne Marie Deschamps, Le grand livre de saint Jacques de Compostelle, Ensemble Venance Fortu-

nat,

- Magister Leoninus, Sacred Music from 12th

-century Paris, Cappella Amsterdam, Hyperion,

CDA66944, Londyn 1996.

- David Munrow (dir.), Music of the Gothic Era, The early Music Consort of London, Deutsche Gramophon.

- Hildegarda von Bingen, Symphoniae, Deutsche Harmonia Mundi, 1997

- René Clemencic (dir.), Troubadours, Clemencic Concort, Harmonia Mundi, 2009.

- Dekameron czyli historia miłości średniowiecznej, DUX, Warszawa 1995.

- René Clemencic (dir.), Cantigas de Santa Maria (4 CD), Harmonia Mundi, 1999.

- Philippe de Vitry and the Ars Nova, The Orlando Consort, Amon Ra Records 1991.

- Christopher Page (dir.), The Mirror of narcissus. Songs by Guillaume de Machaut, Gothic Voices,

Hyperion, London 1993.

- Guillaume de Machaut, Chansons, Orlando Consort, Deutsche Gramophon, Hamburg 1998.

- Landini and Italian Ars Nova, Alla Francesca, Opus 111, Paris 1992. - Sidus Praeclarum. Johannes Ciconia: Complete Motets, Pedro Memelsdorff (dir.), Mala Punica,

1998.

- The Spirits of England and France, Gothic Voices, Christopher Page (dir.), hyperion 2009.

2

- Guillaume Dufay, Missa de S. Anthonii de Padua, The Binchois Consort, Andrew kirkman (dir.),

Hyperion, London 1996.

- Introitus, The Hilliard Ensemble, Hesperion XX, EMI, Köln 1994.


UWAGI: Nagrania są do odsłuchania w fonotekach: Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie, ul. Rajska

Akademii Muzycznej w Krakowie, ul. Św. Tomasza

Instytutu Muzykologii UJ, ul. Westerplatte

Ewentualnie można dokonać zakupu:

www.amazon.com

lub posłuchać na:

www.youtube.com

3

http://www.amazon.com/

http://www.youtube.com/


ćwiczenia r. I, sem. II



Specjalność

Poziom I stopień


Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. I, sem. II Wymiar


Forma zaliczenia e




Cele: Uwrażliwienie na muzykę okresu renesansu. Poznanie cech odróżniających poszczególne ośrodki, style, dostrzeżenie technik kompozytorskich, cech charakteryzujących poszczególnych twórców mu-

zyki renesansowej.

1

Treści kształcenia: Poznanie przykładów muzycznych twórców z poszczególnych ośrodków rozwoju muzyki renesansowej:

1. Johannes Ockeghem, Jacob Obrecht, Josquin des Prés, Henri Isaac, Pierre de la Rue, Clemes non

Papa (Jacques Clement), Nicolas Gombert, Orlando di Lasso,

2. Giovanni Pierluigi da Palestrina, Adrian Willaert, Claudio Merulo, Andrea Gabrieli, Giovanni Ga-

brieli,

3. Cipriano de Rore, Jacob Arcadelt, Philippe Verdelot

4. Pedro de Escobar, Cristobal de Morales, Francisco Guerrero, Cabezon, Tomas Luis de Victoria

5. Claude le Jeune, Pierre Certon, Clement Janequin, Pierre Passerau, 6. Ludwik Senfl, Heinrich Isaac, Martin Luter,

7. John Taverner, Thomas Tallis, William Byrd, Orlando Gibbons , John Dowland

8. Carlo Gesualdo di Venosa, O vos omnes

Efekty kształcenia: 1. Student poznaje zdobycze kompozytorskie poszczególnych generacji niderlandzkich 2. Student charakteryzuje muzykę rzymską i wenecką okresu renesansu.

3. Student rozpoznaje malarstwo dźwiękowe w madrygałach renesansowych

4. Student objaśnia odmienności muzyki hiszpańskiej i jej związki ze stylem szkoły rzymskiej

5. Student opisuje świecką muzykę francuską XVI w.

6. Student przeprowadza analizę źródeł muzyki protestanckiej

7. Student wskazuje na odrębności angielskiej muzyki u poszczególnych twórców

8. Student wzbogaca własne myślenie harmoniczne pomysłami da Venosy




Lektury podstawowe: CD - Vox aurea. Ockeghem, Opus 111, 2001.

- The art of the Netherlands, The Early Music Consort of London, David Munrow (dir.), Virgin Rec-

ords 1999.

- Jacob Obrecht, Missa Caput, Salve Regina, Oxford Camerata, Jeremy Summerly (dir.), 1995.

- Josquin, Missa Pange lingua. Missa La sol fa re mi, The Tallis Scholars, Peter Philips (dir.), Gimell

Records 2001.

- Introitus, The Hilliard Ensemble, Hesperion XX, EMI, Köln 1994.

- The Spirit of the Renaissance, Weser-Renaissance, Manfred Cordes (dir.), CPO 999 294-2, 1995.

- Pierre de la Rue, Missa “L’homme armé”, Missa Po Defunctis, Ensemble Clément Janequin, Har-

monia Mundi, 1989.

- Venetian Easter Mass, Gabrieli Consorts and Players, Paul McCreesh (dir.), Universal Archiv, 1997.

- Missa de Beata Virgine Salve Regina, Ensemble Jacques Moderne, Joël Suhubiette (dir.), LIGIA

DIGITAL.

- Tomas Luis de Victoria, Tenebrae responsories, The Tallis Scholars, Peter Phillips (dir.).

- Les Plaisirs du Palais, Ensemble Clement Janequin, Dominique Visse (dir.), Harmonia Mundi 2001.

Lektury uzupełniające:2

UWAGI: Nagrania są do odsłuchania w fonotekach: Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie, ul. Rajska




www.amazon.com

lub posłuchać na:

www.youtube.com

3




ćwiczenia r. II, sem. I



Specjalność

Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Historia muzyki II

Kod przedmiotu

Język polski









Cele: Poznanie cech różnych gatunków muzycznych powstałych w baroku, dostrzeżenie charakterystycz-

nych cech stylu koncertującego.

1

Treści kształcenia: Podczas zajęć z ćwiczeń historii muzyki na II roku w semestrze zimowym prezentowane są przykłady muzyczne twórców barokowych z wyłączeniem tych gatunków, które będą omówione w ramach zajęć

z analizy dzieł muzyki religijnej (msza, requiem ,oratorium ,pasja):

1. Opera (Giulio Caccini, Jacopo Peri, Claudio Monteverdi, Francesco Cavalli, Giovanni Battista Pergolesi, Jean Baptiste Lully, Henri Purcell, George Friedrich Haendel)

2. Koncert religijny (Claudio Monteverdi, Heinrich Schütz, Marc Antoine Charpentier, Henri Pur-

cell, Antonio Vivaldi)

3. Kantata (Louis Nicolas Clerambault, Dietrich Buxtehude, Georg Philipp Telemann),

4. Klawesyniści francuscy, suita, sonata (Jacques Champion de Chambonnieres, Francois Couperin,

Jean Philippe Rameau, Jan Sebastian Bach, Arcangello Corelli,

Domenico Scarlatti, Bernardo Pasquini) 5. Concerto grosso, koncert solowy (Arcangelo Corelli, Pietro Antonio Locatelli, Tomaso Albinoni,

Alessandro Marcello, Antonio Vivaldi, Georg Friedrich Haendel, Jan Sebastian Bach)

6. Jerzy Fryderyk Händel

7. Jan Sebastian Bach

Efekty kształcenia: 1. Student objaśnia przemiany jakim podlegała opera barakowa 2. Student charakteryzuje stile moderno na gruncie muzyki religijnej

3. Student poznaje podstawowe komponenty kantaty, oratorium, pasji

4. Student charakteryzuje zjawisko ilustracyjności w muzyce oraz sposoby porządkowania części w

gatunkach złożonych

5. Student rozumie komponent wykonawstwa muzycznego - współzawodniczenia w muzyce

6. Student staje sie chętny do wykonywania muzyki J.F. Händla

7. Student jest zdeterminowany do ogromnej pracy nad nieustannym podnoszeniem swoich kwalifika-

cji




Lektury podstawowe: Nagrania są do odsłuchania w fonotekach: Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie, ul. Rajska




www.amazon.com;

www.gigant.pl;

www.merlin.pl

lub posłuchać na:

www.youtube.com

2


http://www.gigant.pl/

http://www.merlin.pl/



ćwiczenia r. II, sem. II



Specjalność

Poziom I stopień


Kod przedmiotu

Język polski





Forma zaliczenia e



Wymagania wstępne: Wrażliwość na barwy instrumentów i głosu ludzkiego. Podstawowe wiadomości z zakresu: zasad muzyki, harmonii, kontrapunktu, instrumentoznawstwa, akustyki, historii sztuki, filozofii, nauki, dziejów

Kościoła i świata.

Cele: Zainteresowanie studentów dziełami kompozytorów wczesnoklasycznych jak i dojrzałego klasycy-

zmu. Ukazanie piękna jasnego układu, przejrzystej harmonii, klasycznej komunikatywności.

1

Treści kształcenia: Podczas zajęć z ćwiczeń historii muzyki na II roku w semestrze letnim prezentowane są przykłady muzyczne wybranych twórców szkół przedklasycznych i z okresu klasycyzmu.

1. Carl Philipp Emanuel Bach, Carl Heinrich Graun, Frantisek Benda, Jan Vaclav Stamic, Frantisek

Xaver Richter, Matthias Georg Monn, Francois Joseph Gossec, Johann Schobert, Johann Christian

Bach, Baldassare Galuppi, Giovanni Battista Sammartini, Niccolo Jommelli, Luigi Boccherini

2. Christoph Willibald Gluck

3. Jan Michał Haydn, Franciszek Józef Haydn

4. Leopold Mozart, Wolfgang Amadeusz Mozart 5. Ludwig van Beethoven

Efekty kształcenia: 1. Student definiuje dokonania poszczególnych ośrodków tworzących muzykę „między” barokiem a klasycyzmem

2. Student objaśnia przemiany w operze za czasów CH.W. Glucka

3. Student rozpoznaje cechy muzyki Haydnów, definiuje zasługi Michała i Józefa na gruncie muzyki

religijnej, symfonicznej i kameralnej (kwartety smyczkowe J. Haydna)

4. Student ma świadomość niebagatelnych dokonań w muzyce W.A. Mozarta

5. Student jest wrażliwy na przemiany, rozwój języka muzycznego L. van Beethovena








www.amazon.com;

www.gigant.pl;

www.merlin.pl

lub posłuchać na:

www.youtube.com

2






ćwiczenia r. III, sem. I



Specjalność

Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Historia muzyki III

Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. III, sem. I Wymiar studia stacjonarne - 15 h, ćw.

Punkty ECTS 1





Cele: Dostrzeżenie indywidualnej odrębności twórców romantycznych. Poznanie ich bogactwa i złożonych uwarunkowań. Poznanie cech wspólnych i różnych dla poszczególne szkół narodowych, zrozumienie

fenomenu programowości, cech muzyki romantycznej.

1

Treści kształcenia: Podczas zajęć z ćwiczeń historii muzyki na III roku w semestrze zimowym prezentowane są przykła- dy muzyczne wybranych twórców z XIX wieku.

1. Franciszek Schubert, Carl Maria von Weber, Feliks Mendelssohn-Batholdy, Robert Schumann

2. Niccolo Paganini, Gioacchino Rossini, Vincenzo Bellini, Gaetano Donizetti,

Giuseppe Verdi,

3. Luigi Cherubini, Giacomo Meyerbeer, Hector Berlioz, Charles Gounod, Georges Bizet

4. Franciszek Liszt, Johannes Brahms

5. Rosyjska Szkoła Narodowa (Michaił Glinka, Aleksander Borodin, Mikołaj Rimski-Korsakow,

Modest Musorgski, Piotr Czajkowski); skandynawskie Szkoły Narodowe (Edvard Grieg, Jan

Sibelius); czeska Szkoła Narodowa (Bedřich Smetana, Anton Dvořak)

Efekty kształcenia: 1. Student rozpoznaje cechy niemieckiej muzyki romantycznej I połowy XIX wieku 2. Student opisuje komponenty wirtuozostwa instrumentalnego; charakteryzuje przemiany na gruncie

opery włoskiej

3. Student identyfikuje elementy muzyki włoskiej w romantycznej muzyce francuskiej, wymienia

dokonania w dziedzinie instrumentacji Berlioza, cechy francuskiej opery

4. Student opisuje nowe gatunki w muzyce, docenia indywidualizm, konsekwencję w kroczeniu wła-

sną drogą twórczą

5. Student staje się wrażliwy na różnorodność podyktowaną odmiennością narodowych szkół XIX w.








www.amazon.com;

www.gigant.pl;

www.merlin.pl

(Kurant, Music Corner, Empik)

lub posłuchać na:

www.youtube.com

2






ćwiczenia r. III, sem. II



Specjalność

Poziom I stopień


Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. III, sem. II Wymiar studia stacjonarne - 15 h, ćw.

Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia e



Wymagania wstępne: Wrażliwość na barwy instrumentów i głosu ludzkiego. Podstawowe wiadomości z zakresu: zasad muzyki, harmonii, kontrapunktu, instrumentoznawstwa, akustyki, historii sztuki, filozofii, nauki, dziejów

Kościoła i świata.

Cele: Poznanie charakterystycznych cech stylów muzycznych XX wieku, technik kompozytorskich używa-

nych przez twórców ostatniego wieku.

1

Treści kształcenia: Podczas zajęć z ćwiczeń historii muzyki na III roku w semestrze letnim prezentowane są przykłady muzyczne wybranych twórców muzyki XX wieku.

1. Impresjonizm (Claude Debussy, Maurycy Ravel, Paul Dukas, Ottorino Respighi, Manuel de Falla),

witalizm (Bela Bartok, Sergiusz Prokofiew, Igor Strawiński), ekspresjonizm (Aleksander Scriabin,

Arnold Schönberg, Alban Berg, Anton Webern

2. Syntezy stylistyczne (Paul Hindemith, Carl Orff, Eric Satie, Francis Poulenc, Darius Milhaud, Artur

Honegger, 3. Kompozytorzy radzieccy/rosyjscy XX w. (Dymitr Szostakowicz, Dymitr Kabalewski, Aram

Chaczaturian, Galina Ustwolska, Alfred Schnittke, Sofia Gubajdulina)

4. Nowy modalizm Oliviera Messiaena, dodekafonia i punktualizm (Arnold Schönberg, Alban Berg,

Anton Webern, Pierre Boulez)

5. Pierre Schaeffer, Edgar Varese, Karlheinz Stockhausen, György Ligeti, Yannis Xenakis

Efekty kształcenia: 1. Student staje się wrażliwy na barwę harmonii, identyfikuje cechy witalizmu w muzyce, charakteryzuje dzieła impresjonistyczne

2. Student wartościuje efekty łączenia nowych treści ze starymi formami

3. Student wskazuje dokonania muzyków radzieckich i rosyjskich w XX w.

4. Student otwiera się na nowe ujęcie czasu muzycznego i nowe sposoby kształtowania języka mu-

zycznego, jego gramatyki

5. Student jest zdolny do poszukiwania nowych rozwiązań barwowych i ich porządkowania w ramach

nowych konstrukcji dźwiękowych.







Ewentualnie można dokonać zakupu: www.amazon.com;

www.gigant.pl;

www.merlin.pl

(Kurant, Music Corner, Empik)

lub posłuchać na:

www.youtube.com

2






wykłady r. I, sem. I



Specjalność

Poziom I stopień


Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. I, sem. I Wymiar

studia stacjonarne - 15 h, w Punkty ECTS 1





Cele: Dobra znajomość dziejów muzyki ludów starożytnych, ich wpływu na późniejsze dzieje muzyki europejskiej oraz wiedza dotycząca najważniejszych zjawisk muzycznych okresu średniowiecza na terenie

Europy.

1

Treści kształcenia: 1. Poznanie dziejów muzyki świata starożytnego: Mezopotamii, Egiptu, Palestyny, Grecji, Rzymu. 2. Zapoznanie się z dziejami muzyki początków Kościoła,

3. Początki wielogłosowości,

4. Muzyka świecka XI-XIII w.,

5. Francuska ars nova i włoskie trecento

6. Szkoła burgundzka.

Efekty kształcenia: 1.W wyniku przeprowadzonych zajęć student rozpoznaje elementy dziedzictwa starożytnego w muzyce nowożytnej i współczesnej

2. Rozpoznaje charakterystyczne cechy pierwszych gatunków muzyki wielogłosowej

3. Staje się otwarty na nowe nurty w muzyce

4. Dostrzega różnicę między muzyka świecką i kościelną

5. Wartościuje muzykę pod względem jej przydatności w wykonawstwie muzyki kościelnej

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Prezentacja ilustracji, wykresów, map

3. Przeczytanie zadanej lektury

4. Przygotowanie eseju na zadany temat

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Egzamin ustny 2. Kolokwium pisemne

3. Test sprawdzający wiedzę

4. Warunkiem przystąpienia do zaliczenia z oceną z historii muzyki jest zaliczenie ćwiczeń z historii

muzyki.

5. Student powinien dobrze znać materiał omówiony w ramach wykładów.

Lektury podstawowe: Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Historia muzyki, t. I, PWM, Kraków 1990 Dobrzańska-Fabiańska Zofia, Polifonia średniowiecza, Musica Iagellonica, Kraków 2009

Landels John G., Muzyka starożytnej Grecji i Rzymu, przekł. Maciej Kaziński, Wydawnictwo Homini,

Kraków 2003

Montagu Jeremy, Instrumenty muzyczne Biblii, przekł. Grzegorz Kubies, Wydawnictwo Homini, Kra-

ków 2006

Morawski Jerzy, Teoria muzyki w średniowieczu, ATK, Warszawa 1979.

Sachs Curt, Muzyka w świecie starożytnym, przekł. Zofia Chechlińska, PWM, Kraków 1988

Szlagowska Danuta, Kultura muzyczna antyku, Wyd. AM, Gdańsk 1996

Wozaczyńska Małgorzata, Muzyka średniowiecza, Wyd. AM, Gdańsk 1998

Lektury uzupełniające: Ardley Neil, Instrumenty muzyczne, Arkady, Warszawa 1992. Buchner Alexander, Encyklopedia instrumentów muzycznych, przekł. Małgorzata Zięba-Szmaglińska,

Wydawnictwo R.A.F. Scriba, Racibórz 1995.

Bernagiewicz Robert, Wprowadzenie do historii i teorii muzyki. Starożytna Grecja, Lublin 2007.

Flanagan Sabina, Hildegarda z Bingen, PIW, Warszawa 2004.

Fubini Enrico, Historia estetyki muzycznej, przekł. Zbigniew Skowron, Musica Iagellonica [MI], Kra-

ków 1997.

Gwizdalanka Danuta, Historia muzyki, t. I, PWM, Kraków 2005


Musica Iagellonica, Kraków2002

Lewkowicz Wojciech, Muzyka sakralna, Warszawa 1961

2

Michels Ulrich, Atlas muzyki, przekł. Piotr Maculewicz, t. I-II, Wydawnictwo Prószyński i S-ka,

War- szawa 2003

Nowacki Henryk, Podręcznik do śpiewu gregoriańskiego według zasad szkoły Selesmes, Warszawa

1923.

Sachs Curt, Historia instrumentów muzycznych, przekł. Stanisław Olędzki, PWM, Kraków 1989

Wellesz Egon, Historia muzyki i hymnografii bizantyjskiej, przekł. Maciej Kaziński, Wyd.

Homini, Kraków 2006

West Martin L., Muzyka starożytnej Grecji, przekł. Anna Maciejewska, Maciej Kaziński, Wyd. Ho-

mini, Kraków 2003

Witkowska-Zaremba Elżbieta, Notae musicae artis, Kraków 1999.

Zaleca się także lekturę artykułów:

Kaczorowski Robert, Muzyka w Biblii, „Miesięcznik Archidiecezji Gdańskiej”, nr 7-9, 1999, s.

385-

406.

Kaczorowski Robert, Śpiew i instrumentarium muzyczne w Księdze Psalmów. Studium

leksykograficz- ne, [w:] Studia Gdańskie, t. XV-XVI, red. Maciej Bała, Gdańsk-Oliwa 2002-2003, s.

41-54.

Dom André Mocquereau, Stolica Apostolska wobec odrodzenia śpiewu gregoriańskiego, przekł.

ks. Henryk Nowacki, „Przegląd Muzyczny”, r. 1: 1925, nr 7, s. 6-8; r. 1: 1925, nr 8, s. 5-8; r. 1:

1925, nr

9, s. 5-7; r. 1: 1925, nr 12, s. 6-9; r. 1: 1925, nr 13 i 14, s. 8-10; r. 1: 1925, nr 17 i 18, s. 17-

20. Obniska Ewa, Guillaume de Machaut – poeta wieku niepokoju, „Ruch Muzyczny”, nr 3,

1983. Obniska Ewa, Ite missa est. Polifoniczny cykl mszalny do roku 1600, „Klasyka”, nr 1,

1998. Obniska Ewa, Liryka prowansalskich rycerzy, „Ruch Muzyczny”, nr 6, 7, 1978.

Pociej Bohdan, Organum, „Ruch Muzyczny”, nr 13, 1982. Pikulik Jerzy, Śpiew i muzyka w historii liturgii, „Ateneum Kapłańskie” 72 (1980), z. 427, s. 186-

200. Pikulik Jerzy, Muzyczna działalność Grzegorza Wielkiego, „Collectanea Theologica”, r. 40:

1970, nr

3, s. 27-43.

Witkowska-Zaremba Elżbieta, Odkrył Pitagoras, przeniósł sam Boecjusz, „Ruch Muzyczny”, nr

15,

1982.

Bisztyga Jerzy, Wczesnochrześcijańskie elementy poprzedzające Officium Divinum, „Liturgia

Sacra”,

r. 16: 2010, nr 1, s. 155-168.


wykłady r. I, sem. II



Specjalność

Poziom I stopień


Kod przedmiotu

Język polski






Prowadzący

ks. dr Wojciech Kałamarz CM


Wymagania wstępne: Znajomość historii muzyki czasów starożytnych (zwłaszcza Grecji) a także okresu średniowiecza i renesansu. Wrażliwość na barwy instrumentów i głosu ludzkiego. Podstawowe wiadomości z zakresu:

instrumentoznawstwa, akustyki, historii sztuki, filozofii, nauki, dziejów Kościoła i świata.

Cele: Dobra znajomość dziejów muzyki europejskiej okresu baroku, uwrażliwienie na wielorakie piękno muzyki tej epoki, różnice warunkowane kulturą narodów, odmiennością twórców, wielością gatun-

ków.

1

Treści kształcenia: 1. Kompozytorzy tzw. szkół niderlandzkich 2. Dzieje szkoły weneckiej i jej wpływ innych kompozytorów

3. Sobór Trydencki i Giovanni Pierluigi da Palestrina oraz jego naśladowcy

4. Renesans hiszpański, francuski oraz angielski

5. Muzyka protestancka oraz świeckie malarstwo dźwiękowe

Efekty kształcenia: 1. Charakteryzuje twórczość kompozytorów szkół niderlandzkich 2. Student rozpoznaje cechy szkoły weneckiej

3. Student formułuje podstawowe cechy stylu kościelnego

4. Student rozróżnia dzieła powstałe w kręgu kompozytorów hiszpańskiego i angielskiego renesansu

5. Objaśnia zagadnienia związane z muzyką protestancką i muzyką świecką XVI wieku.






4. Warunkiem przystąpienia do zaliczenia z oceną z historii muzyki

jest zaliczenie ćwiczeń z historii muzyki.


Lektury podstawowe: Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Historia muzyki, t. I, PWM, Kraków 1990 Wozaczyńska Małgorzata, Muzyka renesansu, Wyd. AM, Gdańsk 1996

Lektury uzupełniające: Ardley Neil, Instrumenty muzyczne, Arkady, Warszawa 1992. Buchner Alexander, Encyklopedia instrumentów muzycznych, przekł. Małgorzata Zięba-Szmaglińska,

Wydawnictwo R.A.F. Scriba, Racibórz 1995.

Encyklopedia muzyczna PWM. Część biograficzna, pod red. Elżbiety Dziębowskiej, t. I-XII (A-Ż),

Kraków od 1979 do 2012; suplement A-B, Kraków 1998

Encyklopedia instrumentów muzycznych świata, Bellona Rytm, Warszawa 1996.

Encyklopedia muzyczna PWN, red. Andrzej Chodkowski, Warszawa 2001

Feicht Hieronim, Polifonia renesansu, PWM, Kraków 1976

Gwizdalanka Danuta, Historia muzyki, t. I, PWM, Kraków 2005



Michels Ulrich, Atlas muzyki, przekł. Piotr Maculewicz, t. I-II, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, War-

szawa 2003

Mizgalski Gerard, Encyklopedia muzyki kościelnej, Poznań 1959


Śmiechowski Bogusław, O muzyce najpiękniejszej ze sztuk. Historia muzyki, Oficyna Wydawniczo-

Poligraficzna „Adam”, Warszawa 2006

Średniowiecze i renesans, oprac. Anna Oberc, Wyd. AM, Kraków 1987.

2


wykłady r. II, sem. I



Specjalność

Poziom I stopień


Kod przedmiotu

Język polski






Prowadzący



Wymagania wstępne: Znajomość historii muzyki czasów starożytnych (zwłaszcza Grecji) a także okresu średniowiecza i renesansu. Wrażliwość na barwy instrumentów i głosu ludzkiego. Podstawowe wiadomości z zakresu:

instrumentoznawstwa, akustyki, historii sztuki, filozofii, nauki, dziejów Kościoła i świata.

Cele: Dobra znajomość dziejów muzyki europejskiej okresu baroku, uwrażliwienie na wielorakie piękno muzyki tej epoki, różnice warunkowane kulturą narodów, odmiennością twórców, wielością gatun-

ków.

1

Treści kształcenia: 1. Charakterystyka instrumentarium barokowego i orkiestry barokowej, 2. Elementy teorii afektów i figur retorycznych, wykonawstwa barokowego

3. Prezentacja gatunków: opery, koncertu kościelnego, kantaty, suity, sonaty, koncertu instrumental-

nego,

4. Twórczości francuskich klawesynistów

5. Sylwetki i twórczość J.F. Händla i J.S. Bacha.

Efekty kształcenia: 1. Student zna cechy instrumentarium barokowego 2. Student jest wrażliwy na figury retoryczne pojawiające się w literaturze muzycznej

3. Student trafnie identyfikuje typowe dla baroku gatunki muzyczne

4. Student objaśnia niepowtarzalność muzyki klawesynowej

5. Student formułuje wyznaczniki niepowtarzalnego stylu obydwu wielkich kompozytorów baroko-

wych









Lektury podstawowe: Bukofzer Manfred, Muzyka w epoce baroku, przekł. Elżbieta Dziębowska, PWN, Warszawa 1970 Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Historia muzyki, t. I, PWM, Kraków 1990

Harnoncourt Nikolaus, Dialog muzyczny. Rozważania o Monteverdim, Bachu i Mozarcie, przekł.


Harnoncourt Nikolaus, Muzyka mową dźwięków, przekł. Magdalena Czajka, Fundacja „Ruch Mu-

zyczny”, Warszawa 1995

Pociej Bohdan, Klawesyniści francuscy, PWN, Kraków 1968

Rolland Romain, Z pierwszych wieków opery, PWM, Kraków 1971

Szlagowska Danuta, Muzyka baroku, Wyd. AM, Gdańsk 1998

Lektury uzupełniające: Burowska Zofia, Wprowadzenie w kulturę muzyczną, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne [WSiP], Warszawa 1991.

Chomiński Józef, Historia harmonii i kontrapunktu, t. I-III, Polskie Wydawnictwo Muzyczne [PWM],

Kraków 1958-1990.

Chylińska Teresa, Haraschin Stanisław, Schaeffer Bogusław, Przewodnik koncertowy, PWM, Kraków

1991

Dowley Tim, Bach, przekł. Ewa Gabryś, PWM, Kraków 2000.

Dürr Alfred, Kantaty Jana Sebastiana Bacha, przekł. Andrzej A. Teske, Wydawnictwo Polihymnia, Lublin 2004.



2


Gwizdalanka Danuta, Historia muzyki, t. I-II, PWM, Kraków 2005-2006

Gwizdalanka Danuta, Muzyka i płeć, PWM, Kraków 2001

Gwizdalanka Danuta, Przewodnik po muzyce kameralnej, PWM, Kraków 1996



Hill William H., Hill Artur F., Hill Alfred E., Antonio Stradivarii – życie i dzieło (1644-1737), przekł.

Helena Dunicz-Niwińska, Maria Dziedzicowa, PWM, Kraków 1975.

Hinz Edward, Zarys historii muzyki kościelnej, Wyd. Bernardinum, Pelplin 2000.

Historia muzyki XVII wieku. Muzyka we Włoszech, pod red. Zygmunta M. Szweykowskiego, t. I: Pierwsze zmiany, t. II: Technika polichóralna, MI, Kraków 2000.

Hogwood Christopher, Händel, przekł . Barbara Świderska, Astraia, Kraków 2009.

Iwaszkiewicz Jarosław, Jan Sebastian Bach, Państwowy Instytut Wydawniczy [PIW], Warszawa

1951, PWM, Kraków 1985.

Jasiński Tomasz, Polska barokowa retoryka muzyczna, Polihymnia, Lublin 2009

Kamiński Piotr, Tysiąc i jedna opera, t. I-II, PWM, Kraków 2008.

Kański Józef, Przewodnik operowy, PWM, Kraków 1985

Kisiel Anna, Koncepcja retoryczna „Pasji według św. Mateusza” Jana Sebastiana Bacha, Poznań

2003.

Kurecka Maria, Dzieje Jana Sebastiana Bacha, PIW, Warszawa 1955.

Kusiak Jerzy, Przewodnik po muzyce skrzypcowej, PWM, Kraków 2003


szawa 2003


Neumayr Anton, Muzyka i cierpienie, Felberg SJA, Warszawa 2002

O’Shea John, Muzyka i medycyna, Kraków 1998

Obniska Ewa, Claudio Monteverdi. Życie i twórczość, Wyd. Stella Maris, Gdańsk 1993.

Paczkowski Szymon, Nauka o afektach w myśli muzycznej pierwszej połowy XVII w., Polihymnia,

Lublin 1998

Pawłowski Walerian, Muzyka i miłość, PWM, Kraków 1999

Rolland Romain, Haendel, przekł. Michalina Jarocińska, PWM, Kraków 1985.


1972, 1987.

Snyder Kerala J., Dietrich Buxtehude, przekl. Marcin Szelest, Astraia, Kraków 2009.

Szweykowska Anna, Wenecki teatr modny, PWM, Kraków 1981.



Talbot Michael, Vivaldi, przekł. Helena Dunicz-Niwińska, PWM, Kraków 1988.

Westrup Jack Allan, Purcell, przekł. Małgorzata Karczyńska-Bielas, PWM, Kraków 1986.

Wolff Christpoh, Johann Sebastian Bach, przekł. Barbara Świderska, Lokomobila, Warszawa 2011.

Zavarský Ernest, Jan Sebastian Bach, przekł. Maria Erhardt-Gronowska, PWM, Kraków 1973, 1979,

1985.

Zięba Stanisław, Bóg w życiu wielkich kompozytorów, Pelplin-Gdańsk 2001.

Artykuły w czasopismach Brégy Wiktor A., Haendel bez wizji?, „Studio”, nr 4, 1993. Brégy Wiktor A., Orfeusz z krainy Szekspira, „Studio”, nr 1, 1996.

Dobrzańska Zofia, Basso continuo i barokowa sztuka akompaniamentu improwizowanego, „Ruch

Muzyczny”, nr 24, 1984.

Erhardt Ludwik, Claudio Monteverdi i początki opery weneckiej, „Ruch Muzyczny”, nr 4, 1984.

Erhardt Ludwik, Dolce stil nuovo, „Ruch Muzyczny”, nr 6, 1983. Erhardt Ludwik, Kto wymyślił operę?, „Ruch Muzyczny”, nr 1, 1984.

Erhardt Ludwik, Opera w Wenecji, „Ruch Muzyczny”, nr 5, 1984.

Erhardt Ludwik, Opera włoska, czyli kastrat w afekcie, „Ruch Muzyczny”, nr 7, 1984.

3

Erhardt Ludwik, Przy kolebce Jana Sebastiana, „Ruch Muzyczny”, nr 11, 1984.

Erhardt Ludwik, Szczęśliwe posunięcie weneckiego doży, „Ruch Muzyczny”, nr 26, 1983.

Pociej Bohdan, Opera, „Ruch Muzyczny”, nr 5, 1984.

Szweykowscy Anna i Zygmunt M., „Rappresentazione de anima e di corpo” E. Cavallieriego. Muzy-

ka dla sceny, „Muzyka”, nr 1, 1983.

4


wykłady r. II, sem. II



Specjalność

Poziom I stopień


Kod przedmiotu

Język polski





Forma zaliczenia e

Prowadzący



Wymagania wstępne: Znajomość historii muzyki okresu baroku. Wrażliwość na barwy instrumentów i głosu ludzkiego. Podstawowe wiadomości z zakresu: instrumentoznawstwa, akustyki, historii sztuki, filozofii, nauki,

dziejów Kościoła i świata.

Cele: Dobra znajomość dziejów muzyki powszechnej okresu klasycyzmu, rozpalenie zamiłowania do dzie-

dzictwa muzycznego kultury europejskiej.

1

Treści kształcenia: 1. Szkoły przedklasyczne 2. Zapomniany klasyk wiedeński Ch.W. Glucka

3. Bracia F.J. Haydn i J.M. Haydn

4. W.A. Mozart i jego muzyczna rodzina (ojciec, siostra, synowie)

5. L. van Beethoven

Efekty kształcenia: 1. Student poznaje zasługi przedstawicieli szkół przedklasycznych dla muzyki 2. Student ocenia zasługi dla opery Ch.W. Glucka

3. Student docenia kunszt i rolę M. Haydna w historii muzyki oraz wartościuje dokonania J. Haydna

4. Student strukturyzuje bogactwo gatunków uprawianych przez W.A. Mozarta

5. Student dostrzega niesamowite przemiany jakie zachodzą w poszczególnych gatunkach uprawia-

nych przez L. van Beethovena

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Przeczytanie zadanej lektury







Lektury podstawowe: Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Historia muzyki, t. I-II, PWM, Kraków 1990 Harnoncourt Nikolaus, Dialog muzyczny. Rozważania o Monteverdim, Bachu i Mozarcie, przekł.


Harnoncourt Nikolaus, Muzyka mową dźwięków, przekł. Magdalena Czajka, Fundacja „Ruch Mu-

zyczny”, Warszawa 1995

Lektury uzupełniające: Beethoven: studia i interpretacje, red. Mieczysław Tomaszewski, Wydawnictwo Akademii Muzycz- nej [Wyd. AM], Kraków 2000.

Burowska Zofia, Wprowadzenie w kulturę muzyczną, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne [WSiP],

Warszawa 1991.


1991

Einstein Alfred, Mozart. Człowiek i dzieło, przekł. Adam Rieger, PWM, Kraków 1975.

Ekiert Janusz, Pochowam tu sekret, Warszawa 2004.




Erhardt Ludwik, Amadeusz, „Ruch Muzyczny”, nr 5, 6, 8, 1986.

Geiringer Karl, Haydn, przekł. Ewa Gabryś, PWM, Kraków 1986.

Gwizdalanka Danuta, Historia muzyki, t. II, PWM, Kraków 2006



Haraschin Stanisław, Koncerty fortepianowe Beethovena, PWM, Kraków 1964.

2

Harper John, Formy i układ liturgii zachodniej od X do XVIII wieku, przekł. Małgorzata

Kowalska, Musica Iagellonica, Kraków2002

Hulewicz Witold, Przybłęda Boży, PWM, Kraków 1970, 1982.

Jarociński Stefan, Mozart, PWM, Kraków 1956, 1972, 1983.

Kamiński Piotr, Tysiąc i jedna opera, t. I-II, PWM, Kraków

2008. Kański Józef, Przewodnik operowy, PWM, Kraków 1985

Kolb Annette, Mozart, przekł. Marian Leon Kalinowski, PIW, Warszawa 1990.


Lissa Zofia, Polonica Beethovenowskie, PWM, Kraków

1970. Łobaczewska Stefania, Beethoven, PWM, Kraków

1968, 1983. Marek George Richard, Beethoven. Biografia geniusza, przekł. Ewa Życieńska, PIW, Warszawa

1976, 1997.

Michels Ulrich, Atlas muzyki, przekł. Piotr Maculewicz, t. I-II, Wydawnictwo Prószyński i S-ka,

War- szawa 2003


Mozart Wofgang Amadeusz, Listy, opracowanie: Ireneusz Dembowski, PWN, Warszawa

1991. Neumayr Anton, Muzyka i cierpienie, Felberg SJA, Warszawa 2002



Rolland Romain, Życie Beethovena, PWM, Kraków 1966.


Stromenger Karol, Mozart, PIW, Warszawa 1962.



Turska Irena, Przewodnik baletowy, PWM, Kraków 1989

Woodford Peggy, Mozart, przekł. Aleksandra Hawro, PWM, Kraków

2000. Zięba Stanisław, Bóg w życiu wielkich kompozytorów, Pelplin-

Gdańsk 2001


wykłady r. III, sem. I



Specjalność

Poziom I stopień


Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. III, sem. I Wymiar



Prowadzący



Wymagania wstępne: Znajomość historii muzyki okresu baroku i klasycyzmu. Wrażliwość na barwy instrumentów i głosu ludzkiego. Podstawowe wiadomości z zakresu: instrumentoznawstwa, akustyki, historii sztuki, filozo-

fii, nauki, dziejów Kościoła i świata.

Cele:

Dobra znajomość wybranych nurtów, postaci, dzieł muzyki europejskiego romantyzmu.

1

Treści kształcenia: 1. Cechy muzyki romantycznej 2. Dzieje niemieckiej, włoskiej i francuskiej opery romantycznej

3. Charakterystyczne cechy wirtuozerii instrumentalnej

4. Twórcy pieśni romantycznej

5. Kompozytorów szkół narodowych: rosyjskiej, hiszpańskiej, angielskiej, węgierskiej, czeskiej oraz

kręgu skandynawskiego.

Efekty kształcenia: 1. Student opisuje cechy muzyki okresu romantycznego 2. Student rozpoznaje charakterystyczne cechy opery romantycznej

3. Student tłumaczy i wartościuje zjawisko wirtuozostwa instrumentalnego

4. Student wylicza twórców i gatunki pieśni romantycznej

5. Student jest wrażliwy na odrębności narodowej muzyki europejskiej

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Przeczytanie zadanej lektury







Lektury podstawowe: Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Historia muzyki, t. II, PWM, Kraków 1990 Einstein Alfred, Muzyka w epoce romantyzmu, przekł. Michalina i Stefan Jarocińscy, PWM, Kraków

1983



Lektury uzupełniające: Alszwang Arnold Aleksander, Czajkowski, przekł. Jerzy Popiel, PWM, Kraków 1979. Berkovec Jiři, Dworzak, przekł. Maria Erhardt-Gronowska, PWM, Kraków 1976.

Berlioz Hector, Z pamiętników, PWM, Kraków 1966.

Chechlińska Zofia, Szkice o kulturze muzycznej XIX wieku, t. I-II, Warszawa, 1971-1973.


1991

Clarson-Leach Robert, Berlioz, przekł. Roman Kowal, PWM, Kraków 2000.

Cykle pieśni romantycznej, red. Mieczysław Tomaszewski, Wyd. AM, Kraków 1989

Cykle pieśni romantycznej, red. Mieczysław Tomaszewski, Wyd. AM, Kraków 1989.

Deptuch Piotr, Symfonie Gustawa Mahlera, „Klasyka”, nr 7.

Dowley Tim, Schumann, przekł. Łukasz Litak, PWM, Kraków 1999.

Dybowski Stanisław, Franciszek Liszt, WSiP, Warszawa 1986.

Ekiert Janusz, Pochowam tu sekret, Warszawa 2004


Erhardt Ludwik, Brahms, PWM, Kraków 1969, 1984.

Golianek Ryszard Daniel, Muzyka programowa XIX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań

1998.

Gwizdalanka Danuta, Historia muzyki, t. II, PWM, Kraków 2006 2



Hinz Edward, Zarys historii muzyki kościelnej, Wyd. Bernardinum, Pelplin 2000.

Holden Antony, Piotr Czajkowski. Tragiczny i romantyczny, przekł. Bogumiła Nawrot, Wyd. Alfa-

Wero, Warszawa 1999.

Holmes Paul, Brahms, przekł. Maria Skiba, PWM, Kraków 1998.

Jachimecki Zdzisław, Wagner, PWM, Kraków 1973.



Köhler Karl-Heinz, Mendelssohn-Bartholdy, przekł. Janusz Bronowicz, PWM, Kraków 1980.

Kościów Zbigniew, Karol Maria Weber, WSiP, Warszawa 1999.

Kusiak Jerzy, Przewodnik po muzyce skrzypcowej, PWM, Kraków 2003 Kydryński Lucjan, Jan Strauss, PWM, Kraków 1985.

Kydryński Lucjan, Przewodnik operetkowy, PWM, Kraków 1989

Malecka Teresa, Słowo, obraz i dźwięk w twórczości Modesta Musorgskiego, Wyd. AM, Kraków

1996.

Marek Tadeusz, Schubert, PWM, Kraków 1952, 1969, 1974.


szawa 2003


Morrison Bryce, Liszt, przekł. Ewa Gabryś, PWM, Kraków 1999.

Mundy Simon, Czajkowski, przekł. Ewa Pankiewicz, PWM-Instytut A. Mickiewicza, Kraków-

Warszawa 2005.

Neumayr Anton, Muzyka i cierpienie, Felberg SJA, Warszawa 2002



Pierre la Mure, Miłość niejedno ma imię, przekł. Aleksandra Olędzka-Frybesowa, PIW, Warszawa

1973; Muza, Warszawa 1999.

Pociej Bohdan, Mahler, PWM, Kraków 1992.

Poniatowska Irena, Muzyka fortepianowa i pianistyka w XIX wieku, Warszawa 1991.

Powroźniak Józef, Paganini, PWM, Kraków 1958, 1968.


Sachs Oliver, Muzykofilia. Opowieści o muzyce i mózgu, Poznań 2009

Sandelewski Wiarosław, Donizetti, PWM, Kraków 1982.

Sandelewski Wiarosław, Puccini, PWM, Kraków 1963.

Sandelewski Wiarosław, Rossini, PWM, Kraków 1968, 1980.

Sheean Vincent, Orfeusz osiemdziesięcioletni, przekł. Henryk Krzeczkowski, PWM, Kraków 1976,

1986.

Sołowcow Anatolij Aleksandrowicz, Rimski-Korsakow, przekł. Maria Zagórska, PWM, Kraków 1975,

1989.

Stuckenschmidt Hans Heinz, Arnold Schönberg, przekł. Stanisław Haraschin, PWM, Kraków 1965,

1987.

Swolkień Henryk, Michał Glinka, PIW, Warszawa 1984.

Swolkień Henryk, Musorgski, PWM, Kraków 1970, 1980.

Swolkień Henryk, Piotr Czajkowski, PIW, Warszawa 1976.

Swolkień Henryk, Schumann, PIW, Warszawa 1973.

Swolkień Henryk, Verdi, PWM, Kraków 1968, 1983.

Szenic Stanisław, Franciszek Liszt, PIW, 1969.



Tomaszewski Mieczysław, Od wyznania do wołania. Studia nad pieśnią romantyczną, Wyd. AM, Kraków 1997


Waldorff Jerzy, Diabły i anioły, PWM, Kraków 1971

3

Woodford Peggy, Schubert, przekł. Ewa Gabryś, PWM, Kraków 1997.

Zięba Stanisław, Bóg w życiu wielkich kompozytorów, Pelplin-Gdańsk 2001

4


wykłady r. III, sem. II



Specjalność

Poziom I stopień


Kod przedmiotu

Język polski



studia stacjonarne - r. III, sem. II Wymiar


Forma zaliczenia e

Prowadzący



Wymagania wstępne: Znajomość historii muzyki od średniowiecza do romantyzmu. Wrażliwość na barwy instrumentów i głosu ludzkiego. Podstawowe wiadomości z zakresu: instrumentoznawstwa, akustyki, historii sztuki,

filozofii, nauki, dziejów Kościoła i świata.

Cele:

Dobra znajomość stylów, technik, gatunków, najważniejszych nurtów obecnych w muzyce XX wieku.

1

Treści kształcenia: 1. Omówienie wybranych stylów i technik kompozytorskich muzyki XX w. związanych z impresjoni- zmem, witalizmem, ekspresjonizmem

2. Twórczość francuskich i niemieckich neoklasyków oraz kompozytorów radzieckich i angielskich

XX w.

3. Przedstawienie modalizmu O. Messiaena, cech dodekafonii i punktualizmu

4. Zagadnienia związane z muzyką konkretną, elektroniczną, techniką Ligetiego, aleatoryzmem, mu-

zyką stochastyczną, spektralistyczną, minimalistyczną.

Efekty kształcenia: 1. Student rozróżnia cechy charakterystyczne dla odmiennych nurtów muzycznych w początkach XX w.

2. Student docenia stare formy w nowej treści muzyki neoklasyków XX w.

3. Student nabiera odwagi do poszukiwań nowego języka muzycznego

4. Student wartościuje bogactwo barwowe zjawisk dźwiękowych związanych z nowymi technikami i

sposobami komponowania









Lektury podstawowe: Antokoletz Elliott, Muzyka XX wieku, Inowrocław 2009 Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Historia muzyki, t. II, PWM, Kraków 1990

Zieliński Tadeusz A., Style, kierunki i twórcy muzyki XX wieku, Centralny Ośrodek Metodyki Upo-

wszechniania Kultury, Warszawa 1981



Lektury uzupełniające: Bażanow Mikołaj, Rachmaninow, przekł. Andrzej Szymański, PIW, Warszawa 1972. Berendt Joachim Ernst, Wszystko o jazzie. Od Nowego Orleanu do jazz-rocka, przekł. Stanisław Hara-

schin, Irena i Wacław Pankowie, PWM, Kraków 1991.


1991

Cowell Henry, Ives, przekł. zbiorowy, PWM, Kraków 1982.


Erhardt Ludwik, Igor Strawiński, PIW, Warszawa 1978.

Gołąb Maciej, Dodekafonia. Studia nad teorią i kompozycją pierwszej połowy XX w., Wydawnictwo

Pomorze, Bydgoszcz 1987

Gwizdalanka Danuta, Historia muzyki, t. III-IV, PWM, Kraków 2009, 2011 Gwizdalanka Danuta, Muzyka i płeć, PWM, Kraków 2001


Holmes Paul, Debussy, przekł. Roman Kowal, PWM, Kraków 1999.

2

Honegger Arthur, Jestem kompozytorem, przekł. Anna Porębowiczowa, PWM, Kraków 1985.

Jarociński Stefan, Debussy. Kronika życia, dzieła, epoki, PWM, Kraków 1972.

Jaroszewicz Jerzy, Prokofiew, PWM, Kraków 1983.

Jarzębska Alicja, Idee relacji serialnych w muzyce XX wieku, MI, Kraków 1995.

Jarzębska Alicja, Strawiński. Myśli i muzyka, MI, Kraków 2002.

Kaczyński Bogusław, Ucieczka do Karyntii: rzecz a Albanie Bergu i jego operach, Warszawa 1987.



Kolarzowa Romana, Postmodernizm w muzyce, Instytut Kultury, Warszawa 1993.

Kotoński Włodzimierz, Muzyka elektroniczna, PWM, Kraków 1989, 2002.

Kowalska Małgorzata, ABC historii muzyki, Musica Iagellonica, Kraków 2001.

Krause Ernst, Ryszard Strauss. Człowiek i dzieło, przekł. Karol Bula, PWM, Kraków 1983.

Kultura dźwięku. Teksty o muzyce nowoczesnej, red. C. Cox, D. Warner, Gdańsk 2010.


Kydryński Lucjan, Gershwin, PWM, Kraków 1982.

Kydryński Lucjan, Przewodnik po filmach muzycznych, PWM, Kraków 2000.

Meyer Krzysztof, Szostakowicz, PWM, Kraków 1986.


szawa 2003


Paja-Stach Jadwiga, Dzieło otwarte w twórczości kompozytorów XX wieku, MI, Kraków 1992.


Pierre la Mure, Clair de lune. Powieść o Debussym, przekł. Henryk Krzeczkowksi, PWM, Kraków

1978.

Piotrowska Maria, Neoklasycyzm w muzyce XX w., wyd. ATK, Warszawa 1982.

Prokofiew Siergiej, Refleksje, notatki, wypowiedzi, przekł. Jadwiga Ilnicka, PWM, Kraków 1971.

Rognoni Luigi, Wiedeńska szkoła muzyczna. Ekspresjonizm i dodekafonia, przekł. Henryk Krzecz-

kowski, PWM, Kraków 1978.

Schaeffer Bogusław, Dzieje muzyki, WSiP, Warszawa 1983.

Schaeffer Bogusław, Klasycy dodekafonii, t. I-II, PWM, Kraków 1961-1964.

Schaeffer Bogusław, Kompozytorzy XX wieku, t. I-II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1990.

Schaeffer Bogusław, Mały informator muzyki XX wieku, PWM, Kraków 1987.

Skowron Zbigniew, Doskonałość czy niedoskonałość muzyki współczesnej, „Ruch Muzyczny”, nr 2,

1984.

Skowron Zbigniew, Nowa muzyka amerykańska, MI, Kraków 1995.

Stawowy Ludomira, Webern, PWM, Kraków 1992.

Strawiński Igor, Kroniki mego życia, przekł. Juliusz Kydryński, PWM, Kraków 1974.

Strawiński Igor, Poetyka muzyczna, przekł. Stefan Jarociński, PWM, Kraków 1980.

Stuckenschmidt Hans Heinz, Arnold Schönberg, przekł. Stanisław Haraschin, PWM, Kraków 1965,

1987.

Szalonek Witold, Claude Debussy 1862-1918. W setną rocznicę urodzin, AM, Katowice 1962.



Tuchowski Andrzej, Benjamin Britten. Twórca, dzieło, epoka, MI, Kraków 1994.


Vlad Roman, Strawiński, przekł. Jerzy Popiel, PWM, Kraków 1974.

Walaciński Adam, Retrospekcje. Teksty o muzyce XX wieku, Wyd. AM, Kraków 2002.

Waldorff Jerzy, Diabły i anioły, PWM, Kraków 1971.

Witold Rudziński, Warsztat kompozytorski Beli Bartóka, PWM, Kraków 1964.

Zieliński Tadeusz Andrzej, Bartok, PWM, Kraków 1969.

Zięba Stanisław, Bóg w życiu wielkich kompozytorów, Pelplin-Gdańsk 2001

3

SYLABUS UPJPII

Jednostka prowadząca:

Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej

Kierunek:

Muzyka Kościelna

Specjalność:



KONTRAPUNKT

Kod przedmiotu

Język

polski

Przedmiot obieralny (nie)


R. III sem.V

studia stacjonarne

Wymiar

15 h, ćwiczenia

Punkty ECTS

2

Forma zaliczenia

zaliczenie z oceną

Prowadzący

ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz



Wymagania wstępne:

Znajomość harmonii klasycznej

Cele: 1. Poznanie zasad prowadzenia głosów oraz kształtowania linii melodycznej 2. Praktyczne opanowanie dwugłosowych gatunków kontrapunktycznych

3. Kształcenie wyobraźni muzycznej

Treści kształcenia: 1. Budowa melodii 2. Gatunki kontrapunktyczne (nuta przeciw nucie, dwie, trzy cztery, sześć i osiem nut przeciw nucie )

3. Kontrapunkt synkopowany 4. Kontrapunkt podwójny w oktawie i duodecymie

Efekty kształcenia: 1. Zna podstawowe zasady kształtowania linii melodycznej i prowadzenia głosów w konstrukcji dwugłosowej 2. Posiada wiedzę na temat współbrzmień oraz praw rządzących konsonansami i dysonansami

3. Konstruuje kontrapunkt w różnych gatunkach do podanego cantus firmus w równych wartościach rytmicz-

nych

4. Rozumie potrzebę dalszego doskonalenia swoich umiejętności.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1.Wykład problemowy 2. Ćwiczenia na zajęciach 3. Samodzielna praca domowa

4. Omawianie zadań oraz korekta błędów

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1. Zaliczenie na podstawie przedłożonych prac studenta sprawdzanych i omawianych na bieżąco 2. Kolokwium pisemne (zaliczeniowe) na ostatnich zajęciach przed sesją.

Lektury podstawowe: H. Feicht, Polifonia renesansu, PWM, Kraków 1976 K. Sikorski, Kontrapunkt, cz. I, Kraków 1953-1955

J. Gawlas, Kontrapunkt. Podstawowe zasady, Kraków 1970

SYLABUS UPJPII




Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć KONTRAPUNKT Kod

przedmiotu

Język

polski

Typ przedmiotu



R. III, sem.VI

studia stacjonarne

Wymiar

15 h, ćwiczenia

Punkty ECTS

2

Forma zaliczenia egzamin pisemny

Prowadzący ad. I st. kw. Ewa Zuchowicz



Wymagania wstępne: Znajomość podstawowych gatunków kontrapunktycznych (nuta przeciw nucie, dwie, trzy, cztery, sześć nut przeciw nucie, kontrapunkt synkopowany) .

Umiejętność dotworzenia kontrapunktu w podanych gatunkach do cantus firmus .

Cele: Praktyczne opanowanie dwugłosowej techniki kontrapunktycznej Kształcenie wyobraźni muzycznej.

Zdobycie umiejętności myślenia i słyszenia linearnego koniecznego do zrozumienia i wykonywania

utworów polifonicznych.

Treści kształcenia: 1. Kontrapunkt ozdobny (floridus)

2. Kontrapunkt ozdobny do cantus firmus ozdobnego (rytm uzupełniający, snucie motywiczne)

3. Technika imitacyjna - imitacja ścisła (kanon w oktawie )

Efekty kształcenia: 1. Zna prawa rządzące kontrapunktem ozdobnym 2. Zna technikę ścisłej imitacji

3. Konstruuje kontrapunkt ozdobny do cantus firmus w jednakowych i różnorodnych wartościach

rytmicznych.

4. Konstruuje kontrapunkt do dowolnej pieśni kościelnej.

5. Posługuje się techniką ścisłej imitacji w oktawie(kanon).

6. Potrafi bardziej świadomie słuchać i lepiej rozumieć wykonywane utwory polifoniczne.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Wykład problemowy 2. Ćwiczenia na zajęciach

3. Samodzielna praca domowa

4. Omawianie zadań oraz korekta błędów

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: 1.Zaliczenie na podstawie przedłożonych prac studenta sprawdzanych i omawianych na bieżąco 2.Egzamin pisemny

Lektury podstawowe: H. Feicht, Polifonia renesansu, PWM, Kraków 1976 K. Sikorski, Kontrapunkt, cz. I, Kraków 1953-1955

J. Gawlas, Kontrapunkt. Podstawowe zasady, Kraków 1970

SYLABUS UPJPII



Poziom I licencjat

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Kształcenie słuchu (Ear training)

Kod przedmiotu

Język polski

Typ przedmiotu podstawowy


Rok studiów

rok I semestr 1 studia stacjonarne

Wymiar 15 h , ćwiczenia

Punkty ECTS 1 ECTS


Prowadzący mgr Grażyna Kowalczyk, mgr Irena Antoń

Koordynator sylabusa mgr Irena Antoń

Wymagania wstępne: 1. Znajomość zasad muzyki 2. Umiejętność czytania nut głosem w kluczu wiolinowym i basowym

3. Realizacja 2-głosu (1 głos śpiewać, 2 głos grać) z uwzględnieniem rytmu, artykulacji i dynamiki

4. Zapamiętanie motywu melodycznego od podanego dźwięku

5. Rozpoznawanie interwałów granych melodycznie i harmonicznie w różnych rejestrach

6. Rozpoznawanie trójdźwięków, dominant septymowych i innych czterodźwięków

7. Analiza słuchowa niemodulującego przebiegu harmonicznego

8. Wykonanie polirytmii 2-głosowej

Cele: 1. Rozwijanie wyobraźni i pamięci muzycznej

2. Doskonalenie sprawności czytania i rozumienia zapisu nutowego utworu w jego warstwie melodycznej, harmo-

nicznej i rytmicznej 3. Zdobywanie umiejetności analizy, interpretacji i zapisu wielorakich zjawisk dźwiękowych w różnych kontekstach


zwięzły opis treści merytorycznych:

1. Ćwiczenia interwałowe

2. Analiza akordów diatonicznych

3.Ćwiczenia metro-rytmiczne

4. Czytanie nut głosem

5. Analiza słuchowa przebiegów harmonicznych

6. Korekta błędów w partyturze 2 – głosowej

7. Dyktanda

hasłowa tematyka zajęć:

1. Ćwiczenia interwałowe - interwały melodyczne i harmoniczne w różnych rejestrach

2. Analiza akordów diatonicznych (złożonych z trzech i czterech dźwięków) granych pojedynczo

i w przebiegach

3.Ćwiczenia metro-rytmiczne jedno- i dwugłosowe realizowane poprzez wystukiwanie, tataizację oraz

śpiewanie z równoczesnym wystukiwaniem (ćwiczenia korelacji)

4.Czytanie nut głosem ( także z transpozycją) ćwiczeń 1- głosowych tonalnych i atonalnych oraz czytanie nut zespołowo

( 2- głos.) – nauka korygowania intonacji

5. Analiza słuchowa przebiegów harmonicznych zawierających triadę, stopnie poboczne i rodzaje kadencji


7. Dyktanda:

1-głosowe tonalne i atonalne

2-głosowe polifoniczne

dyktanda pamięciowe

dyktanda harmoniczne (na bazie podanego basu)

Efekty kształcenia: 1. Student ugruntowuje wiedzę w zakresie zasad muzyki, harmonii, formy utworu, poznaje literaturę związaną z kie-

runkiem studiów.

2. Student rozpoznaje zjawiska dźwiękowe, rozróżnia i nazywa interwały, akordy, identyfikuje ich postacie, obja-

śnia ich znaczenie w utworze

3. Student tłumaczy treści harmoniczne

4. Student charakteryzuje warstwę metro-rytmiczną utworu

5. Student świadomie odtwarza i interpretuje utwór muzyczny zgodnie ze stanem swojej wiedzy na temat epoki i

formy

6. Student potrafi prawidłowo odczytać zapis nutowy utworu instrumentalnego, wokalnego i wokalno-

instrumentalnego w jego warstwie melodyczne, harmonicznej i rytmicznej

7. Student umie samodzielnie przygotować utwór muzyczny i przedstawić jego interpretację

8. Student umiejętnie wykorzystuje poznane na zajęciach sposoby ćwiczenia i korekty błędów

9. Student rozumie potrzebę ciagłego doskonalenia swoich umiejętności i pogłębiania wiedzy


1. Systematyczny trening na zajęciach obejmujący cały zakres problemów 2. Ćwiczenia intonacyjne z wykorzystaniem śpiewu zbiorowego a’cappella oraz z akompaniamentem fortepianu

3. Praca indywidualna studenta w domu – samodzielne przygotowywanie zadanych ćwiczeń


Ocenianie ciągłe umiejętności studenta w trakcie semestru 1. Dyktando 2-głosowe tonalne

2. Realizacja zadanego materiału

3. Test z zakresu przerobionego materiału

Lektury podstawowe:

J. S. Bach, Kunst Der Fuge, DWK t. I i II, Chorały, Motety, Musikalisches Opfer

G. F. Haendel, Fugi klawesynowe

P. Hindemith, Ludus Tonalis

D. Szostakowicz, 24 Preludia i fugi

Z. Kodaly, 22 dwugłosowe ćwiczenia wokalne (w starych kluczach) Materiały autorskie


Jadwiga Dzielska, Lucjan Kaszycki, Podręcznik do kształcenia słuchu, PWM, Kraków 1976

Jadwiga Dzielska, Materiały do kształcenia słuchu, PWM, Kraków 1985

Maria Wacholc, Czytanie nut głosem, cz. I, II i III, PWM, Kraków 1994

Alina Kowalska-Pińczak, Kształcenie słuchu linearnego od tonalności do atonalności, Gdańsk 2000

Ewa Wilczyńska, Ćwiczenia do kształcenia słuchu – wybór utworów Karola Szymanowskiego, War-

szawa 2005

SYLABUS UPJPII



Specjalność Muzyka kościelna

Poziom I, licencjat

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Kształcenie słuchu (ear training)

Kod przedmiotu

06.1.2.15

Język:

polski



Rok studiów, rok I semestr 2 studia stacjonarne

Wymiar 15 h, ćwiczenia

Punkty ECTS 1 ECTS




Wymagania wstępne:

1. Ugruntowana wiedza w zakresie zasad muzyki, harmonii i formy utworu. 2. Rozpoznawanie zjawisk dźwiękowych, rozróżnianie i nazywanie interwałów, akordów, identyfikowanie ich po-

staci, objaśnianie ich znaczeń w utworze.

3. Analiza treści harmonicznych.

4. Interpretacja warstwy metro-rytmicznej utworu.

5. Świadome odtwarzanie utworu muzycznego zgodnie ze stanem wiedzy na temat epoki i formy.

6. Umiejętność prawidłowego odczytania zapisu nutowego utworu instrumentalnego, wokalnego i

wokalno- instrumentalnego w jego warstwie melodycznej, harmonicznej i rytmicznej. 7. Samodzielnie przygotowanie utworu muzycznego i przedstawienie jego interpretacji.

8. Umiejętne wykorzystywanie poznanych na zajęciach sposobów ćwiczenia i korekty błędów.

Świadomość potrzeby ciagłego doskonalenia swoich umiejętności i pogłębiania wiedzy.

Cele:

1. Pogłębianie wyobraźni oraz rozszerzanie pojemności pamięci muzycznej . 2. Dalsze doskonalenie sprawności czytania i rozumienia zapisu nutowego utworu w jego warstwie melodycznej,

harmonicznej i rytmicznej.

3. Większa sprawność w dokonywaniu analizy, interpretacji i zapisu wielorakich zjawisk dźwiękowych w różnych

kontekstach.

Treści kształcenia: zwięzły opis treści merytorycznych: 1. Ćwiczenia interwałowe

2. Analiza akordów diatonicznych

3.Ćwiczenia metro-rytmiczne




7. Dyktanda


1. Ćwiczenia interwałowe - interwały melodyczne i harmoniczne w różnych rejestrach

2. Analiza akordów diatonicznych (złożonych z trzech i czterech dźwięków) granych pojedynczo

i w przebiegach

3.Ćwiczenia metro-rytmiczne dwugłosowe realizowane poprzez wystukiwanie, tataizację oraz



– nauka korygowania intonacji

5. Analiza słuchowa przebiegów harmonicznych zawierających zboczenia modulacyjne i modulacje diatoniczne.


7. Dyktanda:

2-głosowe polifoniczne

pamięciowe

harmoniczne (interpretacja funkcyjna)

Efekty kształcenia: 1. Student posiada ugruntowaną wiedzę w zakresie budowy skal, gam, akordów diatonicznych (trójdźwięków i czte-

rodźwięków).

2. Student rozpoznaje zjawiska dźwiękowe, rozróżnia i nazywa interwały, akordy, identyfikuje ich postacie, obja-

śnia ich znaczenie w utworze

3. Student tłumaczy treści harmoniczne funkcji akordowych z uwzględnieniem zboczeń modulacyjnych.

4. Student charakteryzuje warstwę metro-rytmiczną utworu.

5. Student interpretuje utwór muzyczny zgodnie ze stanem swojej wiedzy na temat epoki i formy.

6. Student potrafi prawidłowo odczytać zapis nutowy utworu instrumentalnego, wokalnego i wokalno-

instrumentalnego w jego warstwie melodycznej, harmonicznej i rytmicznej

7. Student umie samodzielnie przygotować utwór muzyczny

8. Student posiada umiejętność kontrolowania i korygowania intonacji oraz reagowania na błędy tekstowe.

9. Student rozumie potrzebę ciagłego doskonalenia swoich umiejętności i pogłębiania wiedzy.

10. Student aktywnie uczestniczy w różnych projektach twórczych ( koncerty, konkursy, recitale, audycje) weryfiku-

jąc zdobytą wiedzę i umiejętności.





1. Ocenianie ciągłe umiejętności studenta w trakcie semestru 2. Dyktando 2-głosowe



Lektury podstawowe: J. S. Bach, Kunst Der Fuge, DWK t. I i II, Chorały, Motety, Musikalisches Opfer, G. F. Haendel, Fugi klawesynowe



Z. Kodaly, 22 dwugłosowe ćwiczenia wokalne (w starych kluczach)

Materiały autorskie

Lektury uzupełniające: Jadwiga Dzielska, Lucjan Kaszycki, Podręcznik do kształcenia słuchu, Kraków 1976 Jadwiga Dzielska, Materiały do kształcenia słuchu, PWM, Kraków 1985


Alina Kowalska-Pińczak, Kształcenie słuchu linearnego od tonalności do atonalności, A. Muz.,

Gdańsk 2000

Ewa Wilczyńska, Ćwiczenia do kształcenia słuchu – wybór utworów Karola Szymanowskiego, A.

Muz., Warszawa 2005

SYLABUS UPJPII




Poziom I, licencjat


Kod przedmiotu

06.1.2.15

Język: polski

Typ przedmiotu

podstawowy


Rok studiów,

rok II semestr 3 studia stacjonarne

Wymiar 15 h, ćwiczenia

Punkty ECTS 1 ECTS




Wymagania wstępne:

1. Ugruntowana wiedza w zakresie budowy skal, gam, akordów diatonicznych (trójdźwięków i czterodźwięków).

2. Rozpoznawanie i nazywanie interwałów, akordów, identyfikowanie ich postaci.

3. Umiejętność analizy treści harmonicznych zawierających zboczenia modulacyjne

4. Realizacja polirytmii 2- głosowej

5. Interpretacja utworu muzycznego zgodnie ze stanem wiedzy na temat epoki i formy

6. Umiejętność prawidłowego odczytania zapisu nutowego utworu instrumentalnego, wokalnego i

wokalno- instrumentalnego w jego warstwie melodycznej, harmonicznej i rytmicznej.

7. Samodzielne przygotowanie utworu muzycznego.

8. Sprawne kontrolowanie i korygowanie intonacji oraz reagowanie na błędy tekstowe.

Cele: 1. Systematyczne pogłębianie wyobraźni oraz rozszerzanie pojemności pamięci muzycznej . 2. Dalsze doskonalenie sprawności czytania i rozumienia zapisu nutowego utworu w jego warstwie melodycznej,

harmonicznej i rytmicznej.

3. Większa sprawność w dokonywaniu analizy, interpretacji i zapisu wielorakich zjawisk dźwiękowych w różnych

kontekstach.


2. Analiza akordów diatonicznych i alterowanych

3.Ćwiczenia w polirytmii i polimetrii




7. Dyktanda


1. Ćwiczenia interwałowe – struktury wielogłosowe

2. Analiza akordów diatonicznych (złożonych z trzech, czterech i pięciu dźwięków) granych pojedynczo

i w przebiegach oraz akordów alterowanych

3.Ćwiczenia metro-rytmiczne dwugłosowe realizowane poprzez wystukiwanie, tataizację oraz



– nauka korygowania intonacji

5. Analiza słuchowa przebiegów harmonicznych zawierających modulacje chromatyczne.


7. Dyktanda:

3-głosowe

harmoniczne (zapis melodii sopranu i basu oraz interpretacja funkcyjna)

Efekty kształcenia: 1. Student posiada ugruntowaną wiedzę w zakresie form muzycznych związanych z kierunkiem studiów 2. Student rozpoznaje, kontroluje i interpretuje zjawiska dźwiękowe w warstwie horyzontalnej i wertykalnej

3. Student sprawnie analizuje przebiegi harmoniczne zawierające modulacje chromatyczne

4. Student realizuje przykłady zawierające polirytmię i polimetrię

5. Student interpretuje utwór muzyczny zgodnie ze stanem swojej wiedzy na temat epoki i formy

6. Student potrafi prawidłowo odczytać partyturę utworu instrumentalnego, wokalnego i wokalno-

instrumentalnego w jego warstwie melodycznej, harmonicznej i rytmicznej

7. Student umie samodzielnie przygotować utwór muzyczny

8. Student posiada umiejętność kontrolowania i korygowania intonacji oraz reagowania na błędy tekstowe

9. Student rozumie potrzebę ciagłego doskonalenia swoich umiejętności i pogłębiania wiedzy


jąc zdobytą wiedzę i umiejętności

11. Student dba o pozytywne relacje międzyludzkie pracując w zespole





1. Ocenianie ciągłe umiejętności studenta w trakcie semestru 2. Dyktando 3-głosowe











Gdańsk 2000

Ewa Wilczyńska, Ćwiczenia do kształcenia słuchu – wybór utworów Karola Szymanowskiego,

A. Muz., Warszawa 2005

SYLABUS UPJPII




Poziom I, licencjat


Kod przedmiotu

06.1.2.15

Język:

polski



Rok studiów, rok II semestr 4

studia stacjonarne

Wymiar 15 h ,ćwiczenia

Punkty ECTS 1 ECTS




Wymagania wstępne: 1. Ugruntowana wiedza w zakresie form muzycznych oraz znajomości literatury muzycznej związanej z kierunkiem

studiów.

2. Umiejętność kontrolowania i interpretacji zjawisk dźwiękowych w warstwie horyzontalnej i wertykalnej.

3. Analiza przebiegów harmonicznych zawierających modulacje chromatyczne

4. Zdolność sprawnej realizacji przykładów zawierających poliytmię i polimetrię.

5. Interpretacja utworu muzycznego zgodnie ze stanem wiedzy na temat epoki i formy.

6. Gotowość sprawnego odczytania partytury utworu instrumentalnego, wokalnego i wokalno-

instrumentalnego w jego warstwie melodycznej, harmonicznej i rytmicznej.

7. Umiejętność kontrolowania i korygowania intonacji oraz reagowania na błędy tekstowe.

Cele: (krótka charakterystyka tego, co powinno być osiągnięte u słuchaczy)

1. Maksymalne poszerzenie wyobraźni i pamięci muzycznej .

2. Osiągnięcie optymalnego stopnia sprawności czytania i rozumienia zapisu nutowego utworu w jego

warstwie melodycznej, harmonicznej i rytmicznej.

3. Zdobycie umiejętności prawidłowej analizy, interpretacji i realizacji dzieła muzycznego.


2. Analiza akordów diatonicznych i alterowanych

3.Ćwiczenia w polirytmii i polimetrii.




7. Dyktanda


1. Ćwiczenia interwałowe – struktury wielogłosowe melodyczne i harmoniczne

2. Analiza akordów diatonicznych i alterowanych (złożonych z czterech i pięciu dźwięków) granych pojedynczo i w prze-

biegach

3. Polirytmia 3-głosowa -ćwiczenia korelacji

4. Czytanie nut głosem – Śpiewanie jednego głosu partytury 4-głosowej z graniem pozostałych głosów na instrumencie

oraz realizacja 4-głosu w kwartetach wokalnych ( korekta intonacji )

5. Analiza słuchowa przebiegów harmonicznych zawierających modulacje enharmoniczne.


7. Dyktanda:

3-głosowe

harmoniczne zapisywane w fakturze 4-głosowej z interpretacją funkcyjną

Efekty kształcenia: 1. Student dysponuje pełnym zakresem wiedzy teoretycznej i praktycznej umożliwiającej mu wszelkie działania

związane z analizą form i wykonawstwem muzyki instrumentalnej, chóralnej i wokalno-instrumentalnej.

2. Student rozpoznaje, kontroluje i interpretuje zjawiska dźwiękowe w warstwie horyzontalnej i wertykalnej, roz-

różnia i nazywa interwały, akordy, identyfikuje ich postacie, objaśnia ich znaczenie w utworze.

3. Student sprawnie analizuje przebiegi harmoniczne zawierające modulacje enharmoniczne.

4. Student realizuje przykłady zawierające poliytmię i polimetrię.

5. Student potrafi prawidłowo odtworzyć i zinterpretować utwór muzyczny zgodnie z jego stylistyką.

6. Student umie samodzielnie dobrać repertuar do możliwości zespołu.

7. Student posiada umiejętność kontrolowania i korygowania intonacji oraz reagowania na błędy tekstowe.

8. Student rozumie potrzebę ciagłego doskonalenia swojego warsztatu.

9. Student jest otwarty na nowe trendy muzyczne.


jąc zdobytą wiedzę i umiejętności.

11. Student dba o pozytywne relacje międzyludzkie w pracy w zespole.

Metody i narzędzia dydaktyczne: Systematyczny trening na zajęciach obejmujący cały zakres problemów

1. Ćwiczenia intonacyjne z wykorzystaniem śpiewu zbiorowego a’cappella oraz z akompaniamentem fortepianu



1. Weryfikacja i ocenianie umiejętności studenta w trakcie semestru 2. Dyktando 3-głosowe

3. Sprawdzanie stopnia opanowania zadanego materiału










Gdańsk 2000

Ewa Wilczyńska, Ćwiczenia do kształcenia słuchu – wybór utworów Karola Szymanowskiego, A.

Muz., Warszawa 2005

SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu1

w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć

Prawodawstwo Muzyki Liturgicznej

Low of Church Music Zajęcia grupowe


Język polski



Rok studiów, semestr studia stacjonarne III rok, V sem.

Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)


Punkty ECTS 2

Forma zaliczenia zo

Prowadzący

studia stacjonarne ks. dr hab. Robert Tyrała studia niestacjonarne


Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności sprawdzane podczas przedmiotowych egzaminów wstępnych oraz umiejętności muzyczne,

zdobyte podczas pierwszych semestrów studiów. Znajomość przedmiotu liturgika, który występuje na pierwszych dwóch

latach.

Cele: Celem nauczania przedmiotu Prawodawstwo Muzyki Liturgicznej jest wykształcenie dobrego muzyka kościelnego, który

będzie się doskonale znał dokumenty Kościoła o muzyce kościelnej.



Opisane cele osiągane są przez:

1. Poznanie dokumentów Kościoła na temat muzyki kościelnej

2. Kolokwia na temat dokumentów

3. Poszerzenie wiedzy za pomocą naukowych opracowań w zakresie tematu

Treści kształcenia: Omówienie szczegółowe następujących dokumentów Kościoła w dziedzinie muzyki (przed Soborem Watykańskim II)

1. Benedykt XIV, Encyklika Annus qui (1749)

3. Leon XIII, Decretum de cantu ecclesiastico (1893)

4. Pius X, Motu proprio Inter Pastoralis Officii solicitudines (1903)

5. Pius XI, Dekret Divini cultus (1928)

6. Pius XII, Encyklika Mediator Dei (1947)

7. Pius XII, Encyklika Musicae Sacrae Disciplina (1955)

8. Kongregacja Obrzędów, Instrukcja o muzyce sakralnej i liturgii (1958)

Podjęcie interpretacji wyżej wymienionych dokumentów

Efekty kształcenia: Student po przerobieniu zagadnienia:

1. posiada wiedzę z zakresu prawa kościelnego w dziedzinie muzyki w stopniu zaawansowanym, stanowiącą

podstawę do dalszego rozwoju 2. zna prawo Kościoła w zakresie objętym cyklem nauczania 3. ma świadomość współczesnej interpretacji i znaczenia dokumentów kościelnych o muzyce 4. potrafi dostrzec i rozpoznać znaczenie dokumentów Kościoła w odniesieniu do codziennych sytuacji

wyboru muzyki do liturgii 5. potrafi wyciągać właściwe wnioski interpretacyjne w dziedzinie omawianych dokumentów bazujących na

wielkiej historii 6. płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach związanych z dokumentami kościelnymi w zakresie

muzyki liturgicznej 7. jest biegły w zakresie prawa kościelnego w zakresie muzyki kościelnej 8. jest przygotowany do współpracy z innymi organistami i dyrygentami oraz duchownymi 9. umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu prawa kościelnego w dziedzinie muzyki liturgicznej


1. wykład problemowy 2. wykład konwersatoryjny 3. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień 4. praca z tekstem i dyskusja 5. przedstawienie referatów i opracowanych artykułów przez studentów 6. praca w grupach 7. prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie z oceną,

warunkiem zliczenia jest:

1. uczęszczanie na zajęcia, 2. kontrola obecności, 3. przeprowadzony test ze znajomości dokumentów Kościoła, 4. przygotowanie wybranych artykułów i referatów

Lektury podstawowe:

A. Filaber, Prawodawstwo Muzyki Liturgicznej, Warszawa 1990.

Lektury uzupełniające: 1. Czerwik S., Służebna funkcja muzyki w Księgach liturgicznych w języku polskim po Soborze Watykańskim II,

Musicam Sacram Promovere, red. R. Tyrała, Kraków 2004, s. 21-45.

2. Bornus-Szczyciński M., Dlaczego Kościół przestaje śpiewać, Więź 4(1999).

3. Filaber A., Dawna pieśń kościelna w odnowionej liturgii, Śpiew wiernych w odnowionej liturgii, red. R.

Pośpiech, P. Tarliński, Opole 1993, s. 39-40.

4. Głowa W., Dobór pieśni we Mszy św., CT 55(1985), s. 77-91.

5. Kopeć J. J., Reforma liturgii po 30 latach od edycji soborowej Konstytucji Sacrosanctum concilium, Studia liturgiczno – pastoralne, t. 2, Wielkanoc i niedziela, red. H. Sobeczko, Opole 1994, s. 23.

6. Krzystek A., Odnowa życia religijnego poprzez liturgię według encykliki Piusa XII Mediator Dei, LS 1(1999), s.

45-54.

7. Machura M., Muzyka liturgiczna w Kościołach polskich po Vaticanum II, RBL 1(1986), s. 72.

8. Machura M., Organy w służbie liturgii, RBL 5(1987), s. 258.

9. Małaczyński F., Wkład Piusa XII w odnowę liturgii, RBL 6(1958), s. 476 – 479.

10. Mrowiec K., Wychowawcza rola chorału gregoriańskiego w życiu młodzieży duchownej, RBL 24(1961).

11. Nikodemowicz A., Muzyka instrumentalna w liturgii w oczach kompozytora, LS 1 (1995), nr 3-4, s. 196.

12. Nowak J., Uwielbienie po Komunii św., Anamnesis 1998, s. 88n.

13. Pawlak I. , Formy chorału gregoriańskiego w polskojęzycznych obrzędach po Soborze Watykańskim II, LS

4(1998), nr 1, s. 73-88.

14. Pawlak I., Chorał gregoriański w posoborowej liturgii, CT 1(1976), s. 103-105.

15. Pawlak I., Funkcje muzyki w liturgii, Śpiew wiernych w odnowionej liturgii, materiały sympozjum naukowego,

Opole 1993, s. 20.

16. Pawlak I., Gra na instrumentach – muzyką liturgiczną?, LS 1(1995), s. 186.

17. Pawlak I., Muzyka liturgiczna między prawem a życiem, HD 50(1981), nr 4, s. 246-281.

18. Pawlak I., Organy –instrument liturgiczny, LS 2(1996), nr 1-2, s. 79n.

19. Pawlak I., Śpiew na przygotowanie darów, Msza święta 5(1978), s. 113-114

20. Pawlak I., Śpiew na zakończenie Mszy, Msza święta 6(1979), s. 18-21.

21. Piekarz G., Organista-zawód czy powołanie, Cantate Domino Canticum Novum, Księga Pamiątkowa

dedykowana ks. Kazimierzowi Pasionkowi, red. S. Garncarski, Tarnów 2004, s. 293-307.

22. Pociej B., Sacrum w muzyce liturgicznej, AK 72(1980), z. 427, s. 205.

23. Pośpiech R., Edukacja i formacja liturgiczno-muzyczna, Musicam Sacram Promovere, studia t. I, red. R. Tyrała,

Kraków 2004, s. 48-64.

24. Rycerz M., Śpiew religijny w służbie celebracji, Celebracje w katechezie, Lubin 1999, s. 108-112.

25. Schudy S., Duszpasterstwo liturgiczne w świetle dokumentów roboczych II Polskiego Synodu Plenarnego, AK

127(1996), s. 192.

26. Skop G., Uwagi na temat doboru śpiewów mszalnych, AK 98(1982), s. 101-105.

27. Sobeczko H., Inkulturacja liturgiczna w Polsce, LS 2 (1996), nr 1-2, s. 36.

28. Sobeczko H., Recepcja soborowej reformy i odnowy liturgicznej w Polsce, Wprowadzanie soborowej odnowy

liturgicznej, s. 85.

29. Szymanowicz M., Propozycje doboru śpiewów mszalnych na cały rok liturgiczny, Służba ołtarza, red. R. Rak,

Katowice 1985, s. 79-98

30. Szymonik K., Kształcenie muzyków kościelnych i warunki ich pracy, AK 72(1980), z. 427, s. 248.

31. Tarliński P., Organy elektronowe w liturgii – tak czy nie?, LS 2(1996), s. 81-92.

32. Tarliński P., Religijny śpiew ludowy w liturgii Eucharystycznej Dnia Pańskiego, LS 3(1997), nr 2, s. 59-83

33. Tarliński P., Zaśpiewajmy Panu pieśń nową – czyli jaką?, Śpiew wiernych w odnowionej liturgii, red. R.

Pośpiech, P. Tarliński, Opole 1993, s. 41n.

34. Tyrała R., Chorał gregoriański wciąż pierwszym śpiewem Kościoła, Anamnesis 26(3)2001, s. 49-60.

35. Tyrała R., Drogi ku soborowej odnowie muzyki liturgicznej, LS 7(2001), nr 2, s. 293-310.

36. Tyrała R., Aktualność odnowy muzyki liturgicznej przedstawionej w Motu Proprio św. Piusa X, papieża, LS

9(2003), nr 2, s. 395-409.

37. Tyrała R., Dokumenty Kościoła w Polsce o muzyce liturgicznej, Musicam Sacram Promovere, studia t. I, red. R.

Tyrała, Kraków 2004, s. 17-20.

38. Zając A., Ruch Pueri Cantores spadkobiercą i kontynuatorem kulturowej i liturgicznej tradycji Kościoła, LS

8(2002), NR 1, S. 89-105.

39. Zając A., Diecezjalne Studium Organistowskie w Tarnowie – historia i współczesność, Cantate Domino Canticum

Novum, Księga Pamiątkowa dedykowana ks. Kazimierzowi Pasionkowi, red. S. Garncarski, Tarnów 2004, s.

252-292.

40. Zając A., Inkulturacja w obszarze współczesnej muzycznej pop-kultury, Musicam Sacram Promovere, studia t. I,

red. R. Tyrała, Kraków 2004, s. 65-78.

SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu1


Prawodawstwo Muzyki Liturgicznej

Low of Church Music Zajęcia grupowe


Język polski



Rok studiów, semestr studia stacjonarne III rok, VI sem.



Punkty ECTS 2

Forma zaliczenia e

Prowadzący

studia stacjonarne ks. dr hab. Robert Tyrała


Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności sprawdzane podczas przedmiotowych egzaminów wstępnych oraz umiejętności muzyczne,

zdobyte podczas pierwszych semestrów studiów. Zdobyta w I sem. wiedza z zakresu dokumentów przed soborowych jest

fundamentem dalszego zdobywania wiedzy z zakresu prawa kościelnego w dziedzinie muzyki.

Cele: Celem nauczania przedmiotu Prawodawstwo Muzyki Liturgicznej jest wykształcenie dobrego muzyka kościelnego, który będzie się doskonale poruszał w tematyce dokumentów Kościoła o muzyce kościelnej. Semestr II jest w całości

poświęcony nauczaniu Kościoła po Soborze Watykańskim II. Tak więc jest to prawo kościelne w dziecinie muzyki

kościelnej aktualnie obowiązujące.




1. Poznanie dokumentów Kościoła na temat muzyki kościelnej po Soborze Watykańskim II

2. Kolokwia na temat dokumentów

3. Poszerzenie wiedzy za pomocą naukowych opracowań w zakresie tematu

Treści kształcenia: Omówienie szczegółowe następujących dokumentów Kościoła w dziedzinie muzyki po Soborze Watykańskim II:

1. Nowe księgi liturgiczne

2.Dokumenty Kongregacji oraz Nauczania papieskiego

Instrukcja Musicam Sacram

Instrukcja o koncertach w kościele

Katechizm Kościoła Katolickiego

Inne dokumenty

3.Synody polskie

4.Zarządzenia Biskupów Polskich

Konferencja Episkopatu Polski – Instrukcja KEP o muzyce liturgicznej po VAT II

Biskupi diecezjalni

5.Instrumenty muzyczne i rodzaje śpiewu w ujęciu dokumentów Kościoła Powszechnego

Organy

Inne instrumenty

Chorał gregoriański

Pieśni ludowe

Wielogłosowość

6.Instrumenty muzyczne i rodzaje śpiewu w ujęciu dokumentów Kościoła w Polsce

Organy

Inne instrumenty

Chorał gregoriański

Śpiew ludowy

Piosenka religijna

Wielogłosowość

7.Uczestnicy liturgii Schola

oraz chór Kantor i

psałterzy sta

Organista

8.Funkcje muzyki w liturgii

Kultyczna

Medytacyjna

Ozdobna

Wspólnotowa

Uświęcająca kulturę

9.Zalecania soborowe

Dobór pieśni do liturgii

Nauczanie wiernych pieśni kościelnych

Dbałość w przygotowaniu muzyki liturgicznej

Ogólnopolski śpiewnik

Organista jako animator życia muzycznego

Nowa rola chóru i scholi parafialnej

Religijny charakter koncertów

10.Sposoby realizacji reformy

Komisje Muzyki Kościelnej

Studium dla organistów

Wyższe Szkoły kształcące muzyków kościelnych

Śpiewniki dla wiernych

Opracowania dla organistów

Szkoły śpiewu chorału gregoriańskiego

Stowarzyszenie Caecilianum

Federacja Pueri Cantores

Chóry, schole parafialne

Efekty kształcenia: Student po przedmiocie:

1. posiada wiedzę z zakresu prawa kościelnego w dziedzinie muzyki w stopniu zaawansowanym, stanowiącą

podstawę do dalszego rozwoju 2. zna prawo Kościoła w zakresie objętym cyklem nauczania 3. ma świadomość współczesnej interpretacji i znaczenia dokumentów kościelnych o muzyce 4. potrafi dostrzec i rozpoznać znaczenie dokumentów Kościoła w odniesieniu do codziennych sytuacji

wyboru muzyki do liturgii 5. potrafi wyciągać właściwe wnioski interpretacyjne w dziedzinie omawianych dokumentów bazujących na

wielkiej historii 6. płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach związanych z dokumentami kościelnymi w zakresie

muzyki liturgicznej 7. jest biegły w zakresie prawa kościelnego w zakresie muzyki kościelnej 8. jest przygotowany do współpracy z innymi organistami i dyrygentami oraz duchownymi 9. umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu prawa kościelnego w dziedzinie muzyki liturgicznej



Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Egzamin, warunkiem zliczenia jest:

1. uczęszczanie na zajęcia, 2. kontrola obecności, 3. przeprowadzony test ze znajomości dokumentów Kościoła 4. kolokwia 5. przedstawione referaty przez studentów

Lektury podstawowe:

A. Filaber, Prawodawstwo Muzyki Liturgicznej, Warszawa 1990.

Lektury uzupełniające: 1. Czerwik S., Służebna funkcja muzyki w Księgach liturgicznych w języku polskim po Soborze Watykańskim II,

Musicam Sacram Promovere, red. R. Tyrała, Kraków 2004, s. 21-45.

2. Bornus-Szczyciński M., Dlaczego Kościół przestaje śpiewać, Więź 4(1999).

3. Filaber A., Dawna pieśń kościelna w odnowionej liturgii, Śpiew wiernych w odnowionej liturgii, red. R.

Pośpiech, P. Tarliński, Opole 1993, s. 39-40.

4. Głowa W., Dobór pieśni we Mszy św., CT 55(1985), s. 77-91.

5. Kopeć J. J., Reforma liturgii po 30 latach od edycji soborowej Konstytucji Sacrosanctum concilium, Studia liturgiczno – pastoralne, t. 2, Wielkanoc i niedziela, red. H. Sobeczko, Opole 1994, s. 23.

6. Krzystek A., Odnowa życia religijnego poprzez liturgię według encykliki Piusa XII Mediator Dei, LS 1(1999), s.

45-54.

7. Machura M., Muzyka liturgiczna w Kościołach polskich po Vaticanum II, RBL 1(1986), s. 72.

8. Machura M., Organy w służbie liturgii, RBL 5(1987), s. 258.

9. Małaczyński F., Wkład Piusa XII w odnowę liturgii, RBL 6(1958), s. 476 – 479.

10. Mrowiec K., Wychowawcza rola chorału gregoriańskiego w życiu młodzieży duchownej, RBL 24(1961).

11. Nikodemowicz A., Muzyka instrumentalna w liturgii w oczach kompozytora, LS 1 (1995), nr 3-4, s. 196.

12. Nowak J., Uwielbienie po Komunii św., Anamnesis 1998, s. 88n.

13. Pawlak I. , Formy chorału gregoriańskiego w polskojęzycznych obrzędach po Soborze Watykańskim II, LS

4(1998), nr 1, s. 73-88.

14. Pawlak I., Chorał gregoriański w posoborowej liturgii, CT 1(1976), s. 103-105.

15. Pawlak I., Funkcje muzyki w liturgii, Śpiew wiernych w odnowionej liturgii, materiały sympozjum naukowego,

Opole 1993, s. 20.

16. Pawlak I., Gra na instrumentach – muzyką liturgiczną?, LS 1(1995), s. 186.

17. Pawlak I., Muzyka liturgiczna między prawem a życiem, HD 50(1981), nr 4, s. 246-281.

18. Pawlak I., Organy –instrument liturgiczny, LS 2(1996), nr 1-2, s. 79n.

19. Pawlak I., Śpiew na przygotowanie darów, Msza święta 5(1978), s. 113-114

20. Pawlak I., Śpiew na zakończenie Mszy, Msza święta 6(1979), s. 18-21.

21. Piekarz G., Organista-zawód czy powołanie, Cantate Domino Canticum Novum, Księga Pamiątkowa

dedykowana ks. Kazimierzowi Pasionkowi, red. S. Garncarski, Tarnów 2004, s. 293-307.

22. Pociej B., Sacrum w muzyce liturgicznej, AK 72(1980), z. 427, s. 205.

23. Pośpiech R., Edukacja i formacja liturgiczno-muzyczna, Musicam Sacram Promovere, studia t. I, red. R. Tyrała,

Kraków 2004, s. 48-64.

24. Rycerz M., Śpiew religijny w służbie celebracji, Celebracje w katechezie, Lubin 1999, s. 108-112.

25. Schudy S., Duszpasterstwo liturgiczne w świetle dokumentów roboczych II Polskiego Synodu Plenarnego, AK

127(1996), s. 192.

26. Skop G., Uwagi na temat doboru śpiewów mszalnych, AK 98(1982), s. 101-105.

27. Sobeczko H., Inkulturacja liturgiczna w Polsce, LS 2 (1996), nr 1-2, s. 36.

28. Sobeczko H., Recepcja soborowej reformy i odnowy liturgicznej w Polsce, Wprowadzanie soborowej odnowy

liturgicznej, s. 85.

29. Szymanowicz M., Propozycje doboru śpiewów mszalnych na cały rok liturgiczny, Służba ołtarza, red. R. Rak,

Katowice 1985, s. 79-98

30. Szymonik K., Kształcenie muzyków kościelnych i warunki ich pracy, AK 72(1980), z. 427, s. 248.

31. Tarliński P., Organy elektronowe w liturgii – tak czy nie?, LS 2(1996), s. 81-92.

32. Tarliński P., Religijny śpiew ludowy w liturgii Eucharystycznej Dnia Pańskiego, LS 3(1997), nr 2, s. 59-83

33. Tarliński P., Zaśpiewajmy Panu pieśń nową – czyli jaką?, Śpiew wiernych w odnowionej liturgii, red. R.

Pośpiech, P. Tarliński, Opole 1993, s. 41n.

34. Tyrała R., Chorał gregoriański wciąż pierwszym śpiewem Kościoła, Anamnesis 26(3)2001, s. 49-60.

35. Tyrała R., Drogi ku soborowej odnowie muzyki liturgicznej, LS 7(2001), nr 2, s. 293-310.

36. Tyrała R., Aktualność odnowy muzyki liturgicznej przedstawionej w Motu Proprio św. Piusa X, papieża, LS

9(2003), nr 2, s. 395-409.

37. Tyrała R., Dokumenty Kościoła w Polsce o muzyce liturgicznej, Musicam Sacram Promovere, studia t. I, red. R.

Tyrała, Kraków 2004, s. 17-20.

38. Zając A., Ruch Pueri Cantores spadkobiercą i kontynuatorem kulturowej i liturgicznej tradycji Kościoła, LS

8(2002), NR 1, S. 89-105.

39. Zając A., Diecezjalne Studium Organistowskie w Tarnowie – historia i współczesność, Cantate Domino Canticum

Novum, Księga Pamiątkowa dedykowana ks. Kazimierzowi Pasionkowi, red. S. Garncarski, Tarnów 2004, s.

252-292.

40. Zając A., Inkulturacja w obszarze współczesnej muzycznej pop-kultury, Musicam Sacram Promovere, studia t. I,

red. R. Tyrała, Kraków 2004, s. 65-78.

SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień


Proseminarium pracy licencjackiej Zajęcia grupowe


Język polski



Rok studiów, semestr studia stacjonarne II rok, III sem.



Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia z

Prowadzący studia stacjonarne ks. dr hab. Robert Tyrała, ks. prof. Andrzej Zając, prof.

Wiesław Delimat, ks. prof. Jan Janicki studia niestacjonarne


Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności sprawdzane podczas przedmiotowych egzaminów wstępnych oraz umiejętność: wyboru tematu, sformułowania planu pracy, zebrania bibliografii oraz pisania pracy.

Cele: Celem proseminarium jest zaznajomienie studentów z metodyką pracy naukowej i przygotowanie do napisania –

pod kierunkiem promotora - pracy dyplomowej wieńczącej trzyletni okres studiów pierwszego stopnia.


1. Zagadnienia metodyki pracy naukowej

2. podstawowe elementy pracy

3. wybór tematu i jego charakterystyka

4. struktura pracy

5. podział bibliografii

6. cytaty i sposoby cytowania

7. przypisy i ich rodzaje

8. redakcja wstępu i zakończenia.

Efekty kształcenia: Student po 1 semestrze:

1. potrafi wybrać temat pisanej pracy

2. sformułuje wstępnie plan pracy

3. zbierze wstępną bibliografię

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. wykład problemowy 2. wykład konwersatoryjny 3. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień 4. praca z tekstem i dyskusja 5. przedstawienie referatów i opracowanych artykułów przez studentów 6. praca w grupach 7. prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie warunkiem zliczenia jest:

1. uczęszczanie na zajęcia, 2. kontrola obecności, 3. przestawienie tematu i planu pracy

Lektury podstawowe: Seweryniak H, Metodyka uczenia się i pisania prac dyplomowych, Płock 2000 Grzechowiak S., Wprowadzenie do pisania prac magisterskich z nauk teologicznych, Gniezno 1995

Myśków J., Elementy metodyki pracy naukowej, „Studia Theologica Varsaviensia” 21 (1983) s. 221-258

Orczyk J., Zarys metodyki pracy umysłowej, Warszawa 1984

Wyczawski H.E., Technika pisania pracy magisterskiej, Wrocław 1991

SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności

Proseminarium pracy licencjackiej Zajęcia grupowe


Język polski






Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia zo

Prowadzący

studia stacjonarne ks. dr hab. Robert Tyrała, ks. prof. Andrzej Zając, prof.

Wiesław Delimat, ks. prof. Jan Janicki


Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności sprawdzane podczas przedmiotowych egzaminów wstępnych oraz umiejętność: wyboru tematu, sformułowania planu pracy, zebrania bibliografii oraz pisania pracy. Zdobyte wiadomości w I

sem. nauczania przedmiotu

Cele: Celem proseminarium jest zaznajomienie studentów z metodyką pracy naukowej i przygotowanie do napisania –

pod kierunkiem promotora - pracy dyplomowej wieńczącej trzyletni okres studiów pierwszego stopnia.





4. struktura pracy







2. sformułuje ostatecznie plan pracy

3. zbierze bibliografię

4. napisze I rozdział pracy



1. uczęszczanie na zajęcia, 2. kontrola obecności, 3. przestawienie tematu i planu pracy 4. napisanie i zaliczeni I rozdziału pracy





SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień


Schola gregoriańska

Schola of gregorian chant Zajęcia grupowe


Język polski





studia stacjonarne 15, c

Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia z



Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości zasad muzyki i neum gregoriańskich, zwłaszcza zapisu Edycji Watykańskiej .

Cele: Celem nauczania przedmiotu schola gregoriańskiego jest wykształcenie muzyka kościelnego, który będzie się doskonale poruszał w tematyce chorałowej, przyswoi sobie podstawowe dwie księgi zawierające wszystkie utwory

chorałowe obowiązujące dzisiaj w liturgii.


1. Przyswajanie materiału chorałowego

2. Kształcenie umiejętności samodzielnego rozwiązywania problemów wykonawczych

3. Umiejętność odczytywania i uczenia się zapisów chorałowych

4. Opracowywanie i przyswajanie wybranych pozycji literatury muzycznej dotyczącej chorału gregoriańskiego


Msze De Angelis (VIII) Liber Cantualis (LC) 39-42

Cum Jubilo (IX) LC 43-46

Orbis Factor (XI) LC 47-50

Cunctipotens Genitor Deus (IV) LC 35-38

Adventus et Quadragesimae (XVII) LC 51-53

Pro defunctis LC 56, 17, 23

Credo III LC 54

Antyfony

Alma Redemptoris Mater LC 68

Ave Maria LC 71

Ave Regina caelorum LC 74

Regina caeli LC 92

Salve Regina LC 94

Salve Regina mel. krakowska

Inne śpiewy

Adeste Fideles

Creator Alma

O salutaris Hostia LC 88

Puer natus est nobis LC 90

Requiem eternam LC 55, 57, 58, 59, 60, 61

Rorate caeli LC 93

Stabat Mater Dolorasa LC 65

Surrexit Dominus vere LC 96

Tantum ergo LC 97

Veni Creator LC 101

Efekty kształcenia: Student zdobywa następujące umiejętności:

1. posiada wiedzę z zakresu chorału gregoriańskiego stanowiącą podstawę do dalszego rozwoju 2. zna zasady i sposoby śpiewania chorału gregoriańskiego w zakresie objętym cyklem nauczania 3. ma świadomość współczesnej interpretacji i znaczenia chorału gregoriańskiego 4. potrafi dostrzec i rozpoznać znaczenie chorału gregoriańskiego dla Kościoła 5. potrafi wyciągać właściwe wnioski interpretacyjne w zakresie wykonywanych utworów chorałowych 6. płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach związanych z chorałem gregoriańskim 7. jest biegły w zakresie znajomości chorału gregoriańskiego i zastosowania w dzisiejszej liturgii 8. jest przygotowany do współpracy z innymi organistami i dyrygentami oraz duchownymi w zakresie

większego wprowadzenia chorału gregoriańskiego w dzisiejszej liturgii 9. umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu chorału gregoriańskiego


1. Ćwiczenia melodii chorałowych 2. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień 3. praca w grupach 4. prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: zaliczenie, warunkiem zliczenia jest:

1. uczęszczanie na zajęcia, 2. kontrola obecności 3. czynny udział w pracach scholi, 4. zaliczenie materiału zadanego

Lektury podstawowe:

Liber Cantualis, Solesmes 1979

SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień





Język polski






Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia zo



Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności zasad muzyki i znajomość neum gregoriańskich, zapisu Edycji Watykańskiej. Znajomość materiału nutowego, który przerabiany był w I sem. II roku studiów.

Cele: Celem nauczania przedmiotu schola gregoriańskiego jest wykształcenie muzyka kościelnego, który będzie się doskonale poruszał w tematyce chorałowej, przyswoi sobie podstawowe dwie księgi zawierające wszystkie utwory chorałowe

obowiązujące dzisiaj w liturgii.


1. Utrwalenie materiału wcześniej podejmowanego (w I sem studiów)





Treści kształcenia: Msze

De Angelis (VIII) Liber Cantualis (LC) 39-42






Credo III LC 54

Antyfony


Ave Maria LC 71


Regina caeli LC 92

Salve Regina LC 94


Inne śpiewy

Adeste Fideles

Creator Alma




Rorate caeli LC 93



Tantum ergo LC 97

Veni Creator LC 101

Efekty kształcenia: Student:





Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie z oceną, warunkiem zliczenia jest:

1. uczęszczanie na zajęcia, 2. kontrola obecności 3. kontrola znajomości przerabianego na zajęciach materiału z „Liber Cantualis”.

Lektury podstawowe: Liber Cantualis, Solesmes 1979

SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień





Język polski




Wymiar


Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia z



Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności zasad muzyki i znajomość neum gregoriańskich, zapisu Edycji Watykańskiej. Znajomość

materiału podjętego na I roku studiów z zakresu scholi gregoriańskiej.


obowiązujące dzisiaj w liturgii. II rok scholio gregoriańskiej jest utrwaleniem podjętego już wcześniej (na II roku studiów)

materiału chorałowego.


1. Utrwalenie już przerobionego materiału chorałowego












Credo III LC 54

Antyfony


Ave Maria LC 71


Regina caeli LC 92

Salve Regina LC 94


Inne śpiewy

Adeste Fideles

Creator Alma




Rorate caeli LC 93



Tantum ergo LC 97

Veni Creator LC 101




Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Ćwiczenia melodii chorałowych 2. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień 3. praca w grupach 4. prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: zaliczenie, warunkiem zliczenia jest:

1. uczęszczanie na zajęcia 2. kontrola obecności 3. wykazanie się znajomością omawianego materiału chorałowego.


SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień





Język polski






Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia zo



Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności zasad muzyki i znajomość neum gregoriańskich, zapisu Edycji Watykańskiej. Znajomość materiału chorałowego podejmowanego na I roku studiów oraz I sem. II roku studiów ze scholi gregoriańskiej.


obowiązujące dzisiaj w liturgii.


1. Utrwalenie materiału przerobionego podczas cyklu edukacji z zakresu scholi gregoriańskiej












Credo III LC 54

Antyfony


Ave Maria LC 71


Regina caeli LC 92

Salve Regina LC 94


Inne śpiewy

Adeste Fideles

Creator Alma




Rorate caeli LC 93



Tantum ergo LC 97

Veni Creator LC 101






Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie z oceną,


1. uczęszczanie na zajęcia, 2. kontrola obecności 3. kolokwia ze znajmości przerabianego materiału chorałowego


SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień


Seminarium pracy licencjackiej Zajęcia grupowe


Język polski






Punkty ECTS 2

Forma zaliczenia z

Prowadzący studia stacjonarne ks. dr hab. Robert Tyrała, ks. prof. Andrzej Zając, prof.

Wiesław Delimat, ks. prof. Jan Janicki


Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności sprawdzane podczas przedmiotowych egzaminów wstępnych oraz umiejętność: wyboru tematu, sformułowania planu pracy, zebrania bibliografii oraz pisania pracy.

Cele: Celem seminarium licencjackiego jest przygotowanie studenta do napisania pracy dyplomowej wieńczącej

trzyletni okres studiów pierwszego stopnia, oraz pomoc promotora w przygotowaniu studenta do egzaminu

licencjackiego





4. struktura pracy





9. wyznaczone tematyką podjętych przez studentów badań.



2. ostatecznie sformułuje plan pracy

3. zbierze ostateczną bibliografię

4. napisze kolejny rozdział pracy pisemnej


Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie


1. uczęszczanie na zajęcia, 2. kontrola obecności, 3. przestawienie tematu i planu pracy 4. aktywność studenta wyrażające się w sukcesywnym prezentowaniu napisanych fragmentów pracy





SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień


Seminarium pracy licencjackiej Zajęcia grupowe


Język polski






Punkty ECTS 2

Forma zaliczenia zo

Prowadzący

ks. dr hab. Robert Tyrała, ks. prof. Andrzej Zając, prof. Wiesław Delimat, ks.

prof. Jan Janicki


Wymagania wstępne: Podstawowe umiejętności sprawdzane podczas przedmiotowych egzaminów wstępnych oraz umiejętność: wyboru tematu, sformułowania planu pracy, zebrania bibliografii oraz pisania pracy. Przygotowana w dużej

części praca pisemna.

Cele: Celem seminarium licencjackiego jest przygotowanie studenta do napisania pracy dyplomowej wieńczącej

trzyletni okres studiów pierwszego stopnia, oraz pomoc promotora w przygotowaniu studenta do egzaminu

licencjackiego





4. struktura pracy





9. wyznaczone tematyką podjętych przez studentów badań.

10. Ukończenie pisana pracy


1. Będzie miał gotową pracę

2. Wprowadzi ostateczne korekty

3. Przygotuje się do obrony pracy licencjackiej




1. uczęszczanie na zajęcia, 2. kontrola obecności, 3. przestawienie tematu i planu pracy 4. aktywność studenta wyrażające się w sukcesywnym prezentowaniu napisanych fragmentów pracy 5. napisanie całości pracy

Lektury podstawowe: Seweryniak H, Metodyka uczenia się i pisania prac dyplomowych, Płock 2000

Grzechowiak S., Wprowadzenie do pisania prac magisterskich z nauk teologicznych, Gniezno 1995




SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień


Semiologia chorału gregoriańskiego

Semiology of Gregorian Chant Zajęcia grupowe


Język polski






Punkty ECTS 1

Forma zaliczenia zo



Wymagania wstępne: opanowanie wiedzy teoretycznej i praktycznej w zakresie historii i teorii chorału gregoriańskiego, na takiej bazie

budowanie wiedzy dotyczącej interpretacji chorałowej Cele: przygotowanie do opanowania wiedzy z zakresu semiologii gregoriańskiej, ugruntowanie znajomości stylu i estetyki gregoriańskiej, poruszanie się po formułach gregoriańskich

Treści kształcenia: 1. Zapis semiologiczny 2. Interpretacja neum 3. Interpretacja zapisu literowego 4. Tradycja St. Galleńska 5. Tradycja Einsiedeln 6. Tradycja Laon 7. Teoria semiologii gregoriańskiej 8. Porównywanie wykonań w związku z interpretacją semiologiczną 9. Odczytywanie semiologiczne z „Graduale Triplex”


1. posiada wiedzę z zakresu semiologii gregoriańskiej w stopniu zaawansowanym, stanowiącą podstawę do

dalszego rozwoju 2. zna semiologię gregoriańską w zakresie objętym cyklem nauczania 3. ma świadomość współczesnej interpretacji i znaczenia teoretycznego śpiewu gregoriańskiego 4. potrafi dostrzec i rozpoznać różnice w teoretycznym ujęciu semiologii gregoriańskiej 5. na znajomości semiologii omawianego materiału potrafi wyciągać właściwe wnioski interpretacyjne 6. płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach psalmodii i formuł gregoriańskich 7. jest biegły w zakresie semiologii gregoriańskiej 8. jest przygotowany do współpracy z innymi znawcami semiologii gregoriańskiej 9. umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu semiologii gregoriańskiej


1. wykład problemowy 2. wykład konwersatoryjny 3. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień 4. praca z tekstem i dyskusja 5. rozwiązywanie zadań 6. praca w grupach 7. prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie z oceną warunkiem zliczenia jest:

1. uczęszczanie na zajęcia, 2. aktywność wykazywana w znajomości semiologii, 3. przeprowadzone ćwiczenia z materiałem chorałowym

Lektury podstawowe:

1. Cardin E., Semiologia gregoriańska, Kraków 2000. 2. Graduale Triplex, Solesmes 1979.


1. Bernagiewicz R., Tradycja ustna chorału gregoriańskiego wobec gwidońskiej diastematii liniowej, LS 6(2000), nr 1, s. 99-106.

2. Chwałek J., Chorał gregoriański, Notacja, EK t. 3, Lublin 1989, kol. 224-225. 3. Pikulik J., Wykonanie chorału gregoriańskiego, Canor II 3(1992), s. 3-4. 4. Siekierka I. H., Rytm w chorale gregoriańskim, LS 8(2002), nr 1(19), s. 75-87. 5. Turco A., Il canto gregoriano, toni e modi, Roma 1996.

SYLABUS UPJPII (2013)

I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów studiów



Specjalność

Poziom I stopnia

Nazwa przedmiotu1


zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności

Socjologia religii/Sociology of religion

*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych

Kod przedmiotu Język polski

Typ przedmiotu

przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.

Kierunkowy

Przedmiot obieralny (tak/nie) szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np. „Seminarium z teologii fundamen- talnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”

nie

Rok studiów, semestr studia stacjonarne rok III, sem. V, VI studia niestacjonarne


studia stacjonarne 60

studia niestacjonarne

Punkty ECTS 2 Forma zaliczenia wykład: egzamin

Prowadzący studia stacjonarne w: wykład ks. prof. dr hab. Tadeusz Borutka studia niestacjonarne:


ks. prof. dr hab. Tadeusz Borutka

II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie internetowej

UPJPII)

Wymagania wstępne: Ogólna wiedza na temat antropologiczno-teologicznych podstaw życia społecznego oraz ogólna znajomość problemów społecznych.

Cele:

Student zdobywa ogólną wiedzę w zakresie socjologii ogólnej aszczególnie socjologii religii. Poznaje metody i źródła oraz najważniejsze zagadnienie dotyczące sytuacji Kościoła w Polsce I świecie.

Treści kształcenia: Wykład 1.Introdukcja ( pojęcie, przedmiot, definicje, metody socjologii religii); 2. Typy religii I organizacji religijnych, religia a problem społeczne współczesnego świata; 3. Kościół I człowiek w społeczności miejskiej; 4. Religijność w społeczeństwach miejskich; 5. Zarys historii prafii, teologiczne aspekty parafii, parafia jako naturalna społeczność; 6. Społeczno-gospodarcza struktura parafii; 7. Dynamika I mobilność społeczności parafialnej; 8. Parafia jako społeczność religijna, parafia jako układ funkcjonalny; 9. Ośrodki życia religijnego w prafii; 10. Znaczenie ośrodka pielgrzymkowego, społeczna rola proboszcza w parafii, zagadnienie parafialnych czynności społecznych, zjawisko subkultury młodziezowej na tle cywilizacji industrialnej; 11. Symptom przemian świadomości moralnej młodzieży po roku 1989

Efekty kształcenia: (opis stanu wiedzy, zakładanych umiejętności i kompetencji, jakie student nabywa w wyniku zaliczenia przedmiotu, z uży- ciem „active verbs”)

WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student: charakteryzuje, definiuje, dobiera, formułuje, identyfikuje,

nazywa, objaśnia, odtwarza, opisuje, podsumowuje, proponuje, rozpoznaje, rozpoznaje, rozróżnia, tłumaczy, wska-

zuje, wybiera, wylicza, wymienia …

UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student: analizuje, decyduje, dobiera, eksploatuje, formułu-

je, inicjuje, interpretuje, kalkuluje, kontroluje, koordynuje, wykorzystuje, łączy, montuje, nakreśla, oblicza, obsłu-

guje, ocenia, opracowuje, organizuje, planuje, podejmuje, porządkuje, posługuje się, postępuje, prezentuje, projek-

tuje, prowadzi, przeprowadza, przygotowuje, rozwiązuje, rozwija, krytykuje, sporządza, stosuje, strukturyzuje, sza-

cuje, tworzy, użytkuje, wdraża, weryfikuje, współpracuje, wykonuje, wykorzystuje, wyszukuje, zatwierdza…

KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: aktyw-

na postawa w/do, chętny do, dbały o, kreatywny, otwarty na, postępuje zgodne z, postępuje zgodne z zasadami ety-

ki, postrzega relacje, ma świadomość, wrażliwy na, wyraża oceny, zdeterminowany, zdolny do, zorientowany na…

WIEDZA

1. Student definiuje socjologię religii i nazywa typy religii. 2. Wskazuje najważniejsze elementy socjologii religii

UMIEJĘTNOŚCI

1.Student analizuje wpływ religii na życie osoby ludzkiej

KOMPETENCJE (POSTAWY)

1.Student postrzega relacje między religią a różnego rodzaju społecznościami

Metody i narzędzia dydaktyczne: (planowane formy/działania/narzędzia/metody nauczania służące osiągnięciu przez studenta zamierzonych efektów kszta ł- cenia)

Dyskusja. 2. Praca z tekstem. 3. Prezentacje. 4. Metoda problemowa. 5. Wykład

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: (dokładny opis metod i kryteria oceny pracy studenta sprawdzających osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia, w ramach danego przedmiotu, z uwzględnieniem takich elementów jak forma, czas trwania, kalendarz (okres, częstotliwość), a

także terminy zapisów na egzaminy i sesji egzaminacyjnych (także terminy odbiegające od regulaminowych). Do najba r-

dziej popularnych form pomiaru / oceny pracy studenta należą: egzaminy ustne lub pisemne, eseje / wypracowania, dyser-

tacje, prace semestralne / roczne / dyplomowe, projekty i ćwiczenia praktyczne, praktyki, ocenianie ciągłe)

Obecność na wykładach jest obowiązkowa. Podstawą egzaminu będzie obecność na zajęciach, znajomość treści wykładów

uzupełniona o literaturę.

Wykład: Wiedza: 1 egzamin pisemny Umiejętności: 1 rozwiązywanie problemów z zakresu socjologii religii

Kompetencje: 1. wypowiedź ustna

Lektury podstawowe: (wykaz lektur obowiązkowych, których znajomość jest warunkiem zaliczenia przedmiotu)

Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania.

Borutka T., Socjologia religii. Skrypt dla studentów teologii, Kraków 2004;

Lektury uzupełniające: (wykaz lektur uzupełniających i innych materiałów zalecanych studentom podejmującym naukę przedmiotu)

Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania.

Adamski F. (red.), Socjologia religii, Kraków 1983; Borowik I., Zdaniewicz W., Od Kościoła ludu do Kościoła wyboru,

Kraków 1996; Altermatt U., Katolicyzm a nowoczesny świat, Kraków 1995, Zaręba S., Zdaniewicz W. (red.), Kościół Ka-

tolicki na początku trzeciego tysiąclecia w opinii Polaków, Warszawa 2004; Zdaniewicz W. (red.), Religijność Polaków

1991–1998, Warszawa 2001.Brożek P., Tradycja religijna w środowisku pluralistycznym, Lublin 2000; Dobek-Ostrowska

R., Wiszniowski R., Teoria komunikowania publicznego i politycznego, Wrocław 2001; Kehrer G., Wprowadzenie do so-

cjologii religii, Kraków 1997; Majka J., Socjologia parafii, Lublin 1971; Piwowarski W., Religijność wiejska w warun-

kach urbanizacji, Warszawa 1971; Święs K., Socjologia religii a teologia pastoralne, [w:] Kamiński R. (red.), Teologia

pastoralna, t. I, Lublin 2000, s. 45–58; Weber M., Szkice z socjologii religii, Warszawa 1995; Zaręba S., Dynamika świa-

domości religijno-moralnej młodzieży w warunkach przemian ustrojowych w Polsce (1988–1998), Warszawa 2003.

Uwagi:

brak

SYLABUS UPJPII

Jednostka prowadząca: Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej


Poziom: I stopień


TEOLOGIA MUZYKI (Theology of Music) Kod przedmiotu

Język

polski

Typ przedmiotu:

obowiązkowy

Przedmiot obieralny

nie

Rok studiów, semestr:

Studia stacjonarne: III rok studiów – semestr V (zimowy)

Wymiar

Studia stacjonarne: 30 godzin - wykład

Punkty ECTS: 2

Forma zaliczenia: zal. z oceną

Prowadzący:

studia stacjonarne - ks. prof. dr. hab. Andrzej Zając

Koordynator sylabusa: - Ks. prof. dr hab. Andrzej Zając (Kierownik Katedry Muzyki

Kościelnej)

Wymagania wstępne: Znajomość podstawowych pojęć teologicznych, ogólna znajomość historii i teorii muzyki, znajomość aktualnego prawodawstwa muzyki liturgicznej.

Cele: Słuchacze poznają główne trendy myślowe obecne w teologii dotyczące muzyki, zarówno jako zjawiska kulturowego w kontekście całego dziedzictwa muzyki europejskiej, a także ukazanie w

teologicznym aspekcie muzyki przeznaczonej wyłącznie do kultu (muzyki liturgicznej)

Treści kształcenia: Przedmiotem wykładu jest przedstawienie myśli teologicznej o muzyce kościelnej w aspekcie historycznym, kulturowym i teologicznym. Aspekt historyczny i kulturowy ukazuje historię myśli

teologicznej o muzyce, począwszy od źródeł biblijnych, poprzez tradycję patrystyczną, poglądy

teologów i myślicieli minionych wieków, wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, aż po

współczesne opinie teologów na temat muzyki funkcjonującej w ramach obrzędu liturgicznego. Nurt

teologiczny wykładu obejmuje analizę poglądów teologicznych o muzyce, oraz refleksję nad aktualną

nauką Kościoła na temat muzyki liturgicznej – głównie Soboru Watykańskiego II i nauczania

ostatnich papieży. Celem wykładu jest określenie teologicznej koncepcji muzyki kościelnej,

uwzględniającej aktualny kształt liturgii Kościoła tradycji rzymskiej, a także próba sformułowania1

teologiczno-estetycznych zasad określających kwalifikacje muzyki wykonywanej we wnętrzu

świątyni poza obrzędami liturgicznymi.

1. Przedmiot teologii muzyki, metody badawcze

2. Śpiew kultyczny w świadectwach Ojców Kościoła,

3. Nauka o muzyce w myśli św. Augustyna i św. Tomasza,

4. Teologiczne aspekty muzyki w teologii Marcina Lutra,

5. Podstawy biblijne muzyki (Stary i Nowy Testament),

6. Nauczanie Kościoła o muzyce od starożytności do Piusa X.

7. Główne założenia ruchu cecyliańskiego, 8. Muzyka w nauczaniu papieży Piusa X i Piusa XII.

9. Muzyka liturgiczna w nauce Soboru Watykańskiego II: Transcendentne wymiary sztuki,

Sztuka jako ważny element kultu, Cantus sacer integralną częścią liturgii, Cele muzyki

liturgicznej, Muzyka świętym znakiem liturgicznym, Przymioty muzyki sakralnej.

Efekty kształcenia: Po ukończeniu I semestru student:

zna historię myśli teologicznej o muzyce od starożytności do Soboru Watykańskiego II,

posiada znajomość biblijnych podstaw muzyki wyprowadzonych z egzegezy podstawowych

tekstów Starego i Nowego Testamentu,

zna wszystkie aspekty nauki Soboru Watykańskiego II dotyczące muzyki kultycznej.

Metody i narzędzia dydaktyczne: 1. Systematyczny wykład z wykorzystaniem formy konwersatorium i dyskusji nad omawianymi

zagadnieniami.

2. Podczas moderowanej przez wykładowcę dyskusji studenci mają możliwość prezentacji

własnego zdania na temat omawianej aktualnie kwestii

3. Słuchacze mają możliwość dzielenia się refleksjami i doświadczeniami zdobytymi na

podstawie własnych dotychczasowych działań praktycznych w różnych obszarach muzyki

kościelnej

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Do zaliczenia uprawnia:

1. Obecność na wykładach zgodnie z zasadami przyjętymi na UPJPII oraz aktywność na

zajęciach (W 1)

2. Samodzielne opracowanie i ustne zreferowanie w formie „mini-referatu” zadanego tekstu (W

2)

Lektury podstawowe: Joachim Waloszek Teologia muzyki. Współczesna myśl teologiczna o muzyce, Opole 1997 Joseph Ratzinger Nowa pieśń dla Pana, Kraków 1999

Joseph Razinger Opera omnia, tom XI Teologia liturgii, Lublin 2012

Ireneusz Pawlak Muzyka liturgiczna po Soborze Watykańskim II w świetle dokumentów

Kościoła, Lublin 2000

Andrzej Zając Inkulturacja w obszarze muzyki liturgicznej wobec wyzwań współczesnej

muzycznej pop-kultury, w; Pro musica sacra, Studia tom I, s. 65-

77, Kraków 2004

Andrzej Zając, Muzyka w służbie chrześcijańskiej kerygmy, w: Donum natalicum.

Studia Thaddaeo Przybylski octogenario dedicata, Kraków 2007

Bohdan Pociej, „Sacrum” w muzyce liturgicznej, Ateneum kapłańskie, Rok 72, tom 94

(1980), s. 201-214

Jacek Bramorski, Pieśń nowa człowieka nowego. Teologiczno-moralne aspekty muzyki w

świetle myśli Josepha Ratzingera – Benedykta XVI, Gdańsk 2012

2

Lektury uzupełniające: Jan Paweł II List do Artystów, Watykan 1999 Joseph Ratzinger Duch liturgii, Christianitas 2002

Joseph Ratzinger, Muzyka a liturgia, Communio Rok XXI, nr 2 (122) s. 39-53

Joseph Raztinger Raport o stanie wiary, Kraków 1986

Romano Guardini O duchu liturgii, Kraków 1996

K. Flader, W Kawecki (red.) Jan Paweł II człowiek kultury, Kraków 2008

Tomasz Jasiński, Jana Pawła II myśl o sztuce i dwanaście muzycznych kontrapunktów,

Lublin 2006 Iwo H. Siekierka Muzyka a liturgia, zagadnienia wybrane, Wrocław 2005

Maciej Szczepankiewicz, Cantate Domino. Szkice o kulturze muzycznej Kościoła, Szczecin 2005

3

SYLABUS UPJPII




Poziom I stopień


Teoria Chorału gregoriańskiego

Teory of Gregorian Chant Zajęcia grupowe


Język polski



Rok studiów, semestr studia stacjonarne I rok, II sem.



Punkty ECTS 2

Forma zaliczenia zo



Wymagania wstępne: Znajomość historii chorału gregoriańskiego i jego interpretacji

Cele: przygotowanie do opanowania wiedzy z zakresu teorii chorału gregoriańskiego, ugruntowanie znajomości stylu i estetyki gregoriańskiej, poruszanie się po formułach gregoriańskich


1. Zasady teorii chorału gregoriańskiego 2. System modalny w chorale gregoriańskim 3. Tony psalmowe

4. Zapisy diastematyczny i cheironomiczny 5. Czytanie neum chorałowych

Efekty kształcenia: Po zajęciach student:

1. posiada wiedzę z zakresu teorii chorału gregoriańskiego w stopniu zaawansowanym, stanowiącą podstawę

do dalszego rozwoju 2. zna teorię chorału gregoriańskiego w zakresie objętym cyklem nauczania 3. ma świadomość współczesnej interpretacji i znaczenia teoretycznego śpiewu gregoriańskiego 4. potrafi dostrzec i rozpoznać różnice w teoretycznym ujęciu rozwoju chorału gregoriańskiego 5. na znajomości teorii omawianego materiału potrafi wyciągać właściwe wnioski dotyczące teorii chorału

gregoriańskiego 6. płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach psalmodii i formuł gregoriańskich 7. jest biegły w zakresie teorii chorału gregoriańskiego 8. jest przygotowany do współpracy z innymi znawcami chorału gregoriańskiego 9. umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu teorii chorału gregoriańskiego


1. wykład problemowy 2. wykład konwersatoryjny 3. wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień 4. praca z tekstem i dyskusja 5. rozwiązywanie zadań 6. praca w grupach 7. prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia: Zaliczenie z oceną, warunkiem zliczenia jest:

1. uczęszczanie na zajęcia, 2. wypełnienie testu związanego z rozpoznawaniem neum, tonalności

Lektury podstawowe:

1. Hinz E., Chorał gregoriański, Pelplin 1999. 2. Tyrała R., Chorał gregoriański wciąż pierwszym śpiewem Kościoła, Anamnesis 26(3)2001, s. 49-60.


1. Bernagiewicz R., Tradycja ustna chorału gregoriańskiego wobec gwidońskiej diastematii liniowej, LS 6(2000), nr 1, s. 99-106.

2. Chwałek J., Chorał gregoriański, Notacja, EK t. 3, Lublin 1989, kol. 224-225. 3. Łaś J., Tonalność melodii gregoriańskich, Kraków 1965. 4. Pawlak I., Formy chorału gregoriańskiego w polskojęzycznych obrzędach po Soborze Watykańskim II, LS

4(1998), nr 1(11), s. 73-99. 5. Siekierka I. H., Rytm w chorale gregoriańskim, LS 8(2002), nr 1(19), s. 75-87. 6. Sunol G. M., Zasady śpiewu gregoriańskiego, Poznań 1956. 7. Turco A., Il canto gregoriano, toni e modi, Roma 1996. 8. Turco A., Starorzymski śpiew liturgiczny versus, LS 9(2003), nr 2(22), s. 411-421.

SYLABUS UPJPII

Jednostka prowadząca – Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelne w Krakowie

Kierunek – Muzyka Kościelna

Specjalność

Poziom – studia licencjackie

Nazwa przedmiotu1

w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Organoznawstwo ( Organ’s knowledge )

*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych

Kod przedmiotu

Język - polski

Typ przedmiotu - obowiązkowy

Wskazanie grupy przedmiotów – przedmiot podstawowy

Rok studiów, semestr – studia stacjonarne, rok II, semestr

|I Wymiar – studia stacjonarne - 30 godzin, wykłady

Punkty ECTS - 1

Forma zaliczenia – z/o

Prowadzący – studia stacjonarne - mgr Lech Skoczylas

Koordynator sylabusa – mgr Lech Skoczylas

Wymagania wstępne: Podstawowa wiedza dotycząca nomenklatury organowej, zasad strojenia i rejestracji, znajomość podstawowych pojęć dot. organów

Cele: Przyswojenie ogólnych informacji dotyczących historii powstania organów, jego ewoluowanie na przestrzeni wieków, a także zdobycie umiejętności opisu instrumentu, świadomość

umiejscowienia organów w liturgii jak również zdiagnozowanie ogólnych problemów

technicznych w organach.


1 - zarys historii powstania organów na podstawie opisu Witruwiusza z 1 w. p.n.e.

poprzez średniowieczne traktaty dotyczące menzur piszczałek oraz renesansowe dzieło Pretoriusa,

aż do XX wiecznej literatury dot. budownictwa organowego

2 - ukazanie momentu zastosowania organów w liturgii, ich ewolucja w połączeniu z rozwojem

muzyki liturgicznej, a także powstanie nurtu świeckiego w muzyce organowej.

1

przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz

jednostki prowadzącej kierunek studiów

3 - rozwój środków technicznych i nauki oraz ich absorpcja do sztuki organmistrzowskiej – chemia (

metale, lakiery ), fizyka ( fala dźwiękowa, drgania ) elektryka, elektronika, fale radiowe itp.

4 - pobudzanie ośrodków naukowych do tworzenia nowych możliwości rozwoju lub doskonalenia już

istniejących rozwiązań

5 - podstawy opisu budowy organów – silnik, miech wiatrownice, piszczałki, kontuar; prezentacja

poszczególnych elementów składowych

6 - Znajomość materiałów i narzędzi używanych do budowy i naprawy. Określenie najczęstszych

usterek jakie pojawiają się podczas normalnego użytkowania instrumentu.

7 - zapoznanie się z historycznymi temperacjami i sposobami strojenia.

8 - dbałość ogólna o instrument.

9 - oparcie w naukach Kościoła rzymskiego dotyczących aktualnego kształtu muzyki w liturgii.

Efekty kształcenia: Wiedza:

1 – znajomość historii powstania i rozwoju organów

2 - rozpoznanie epoki powstania

3 - opis charakteru brzmienia, określenie zespołów brzmieniowych

4 – umiejętność zidentyfikowania problemu technicznego i intonacyjnego

Umiejętności:

1 - dobór literatury organowej do danego instrumentu,

2 - posługiwanie się właściwie przyrządem do strojenia,

3 – umiejętność współpracy przy projektowaniu nowego instrumentu,

4 - umiejętność oceny jego wad i zalet

5 - we właściwy sposób eksploatuje organy.

Kompetencje ( postawy ):

1 – zdobycie świadomości czym jest barwa i siła głosu w odniesieniu do liturgii

2 - w kreatywny sposób wykorzystanie zalety organów, np. organizując cykl koncertów

3 - umiejętność prezentacji organów dla zainteresowanych miłośników i melomanów

4 - zdeterminowanie w sprawach dotyczących dbałości o instrument.


1 - wykład problemowy

2 – prezentacja literatury tematu

3 - opis znanych cennych instrumentów historycznych

4 - prezentacja nagrań CD.


1 – obecność i aktywność na zajęciach

2 - prezentacja przez studentów ciekawych tematów związanych z organami ogólnie –

instrumenty, koncerty, festiwale, oprawa liturgii.

3 - ustne lub pisemne kolokwium na koniec semestru.

Lektury podstawowe

Jan Chwałek, Budowa organów, Warszawa 1971

Antoni Sapalski, Przewodnik dla organistów, Kraków 1880

Jerzy Gołos, Polskie organy, Warszawa 1989


Witruwiusz, O architekturze ksiąg dziesięć, PAN 1956

Michale Pretorius, Syntagma musicum II, De organografia, Wolfenbuttel 1619

Ewa Smulikowska, Prospekty organowej w dawnej Polsce, |PAN 1989

Organy i muzyka organowa, Akademia muzyczna Gdańsk

Uwagi:

Documents

Nazwa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma