Nasza rodzina - Gaudiya Math

NASZA RODZINA GAUDIYA MATH


STUDIUM ROZWOJU WISZNUIZMU GAUDIJA I INNYCH GAŁĘZI ROZWIJAJĄCYCH SIĘ WOKÓŁ GAUDIYA MATH

Swami B. A. Paramadvaiti

PRZEKŁAD: MADHAVENDRA PURI DASA

Wstęp

W świecie zachodnim tradycja wisznuizmu jest nadal mało znana, ale podobnie jak w Indiach wiele gałęzi tej tradycji stało się źródłem licz-

nych projektów takich jak ekofarmy, restauracje, festiwale muzyczne, publika-cje oraz wiele innych przedsięwzięć służących Polakom. Z różnych powodów zwolennicy poszczególnych nurtów wisznuizmu wolą skupiać się na swoich sprawach i unikają kontaktu z przedstawicielami innych gałęzi kultury wisz-nuickiej. Zjawisko to ma miejsce nawet w samych Indiach. Visva Vaisnava Raj Sabha (VVRS) ustanowiły osoby, które pragnęły pokazać światu kulturę we-dyjską oraz to, jak różne odpowiedzi oferuje ona na problemy współczesności. Gaudiya Math to jedna z ważnych gałęzi wisznuizmu, która przez swoje nowe odłamy miała na celu szerzyć tę tradycję na całej ziemi. Imperia powstawały i rozpadały się. Ale chwały Śri Śri Radhy-Kryszny, Śri Śri Gaury-Nitaja i zwią-zanej z nimi kultury upowszechniane są na całym świecie jako dzieło dobrej woli. Wisznuiccy sannjasini nieustannie podróżują po świecie, nauczając jogi miłości. Wiedza, iż Bóg istnieje w różnych aspektach takich jak wszechobecny Brahman (energia bezosobowa), Dusza Najwyższa kierująca istotami jako głos wewnętrzny, oraz Bhagawan (najwyższy przyjaciel i właściciel wszystkiego). VVRS pragnie uświadomić, że choć wszyscy mnisi i misje wisznuickie nie sta-nowią instytucji eklezjalnej podobnej kościołom zachodnim, to są prawdziwą religią powszechną. Kto przestrzega zasad tej tradycji będzie upełnomocniony, by szerzyć jej esencję. VVRS-WVA oferuje również wsparcie. Średniowieczny aczarja Dżiwa Goswami pragnął, by VVRS stanowiło siłę tej bez przerwy rosną-cej tradycji i chroniło jej czystość. Wybitne osobistości takie jak Bhaktisidhanta Saraswati Thakura Prabhupada, który stworzył Gaudiya Math, oraz A.C. Bhak-tiwedanta Swami Prabhupada, który zapoczątkował ISKCON, dali przykład, że jeden charyzmatyczny mnich może dzięki swoim wysiłkom objąć cały świat. Ktokolwiek kocha Boga i odnosi się do innych z szacunkiem powinien być do-ceniany bez względu na swoje religijne korzenie. Zgodnie z tradycją wisznuicką kochać wszystkich oznacza kochać również zwierzęta i dlatego jej przedstawi-ciele z największym zapałem propagują wegetarianizm i troskę o matkę ziemię. Ale esencja nauk wisznuizmu ma do zaoferowania światu wielką nadzieję, nowe zrozumienie wiecznej duszy i odpowiedzialności rozumianej jako duchowa za-sada karmy, prawo przyczyn i skutków. Osoby podążające za tą esencją nigdy nie będą marnować swojego zdrowia ani inteligencji narkotykami i alkoholem.

REDAKCJA: Iwona SzuwalskaKOREKTA: Anna Michalik-Czarnecka

PROJEKT OKŁADKI I OPRACOWANIE TYPOGRAFICZNE: Patrycja Kubasiak

Czytelnicy zainteresowani tematem tej książki są zaproszeni do osobistej koresponden-cji z autorem pod adres:

VRINDA secretary USA:4138 NW 23 rd Ave. Miami Fl. 33142

Tel/fax: (305) 638 2503

lub e-mail do: [email protected]

VRINDA Home-page na http://www.vrindavan.org/E-mail: [email protected]

Dodatkowe adresy i informacje o innych misjach Gaudiya Math, znajdziesz na głównej stronie internetowej World Vaishnava Association

(Światowego Towarzystwa Wisznuitów): http://www.wva-vvrs.org/

e-mail: [email protected]/ strona polska: www.wva-vvrs.p /

lub napisz na adres:

WVA-VVRS SecretaryVrindavan, Gopesvar Road 146

Dist. Mathura UP India PIN: 281121

Oryginał opublikowany został przez:

VRINDA – The Vrindavan Institute for Vaishnava Culture and StudiesVRINDA jest członkiem World Vaishnava Association – Visva Vaishnava Raj Sabha.

© Śri KrishnaZachęcamy czytelników do upowszechniania informacji zawartych w tej książce na

każdy z możliwych sposobów, podając również źródło.

Our Family the Gaudiya MathWyd. I – Węgry 1999

Nakład 1000 egzemplarzy, limitowanyISBN: 3-927745-90-1

Nasza Rodzina Gaudiya MathWyd. II – przetłumaczone z języka angielskiego na język polski

5

Książka ta dedykowana jest wszystkim wielbicielom oraz Bhakti-dewi. Naszym jedynym ratunkiem jest wspaniały plan Bhaktidewi, aby cały świat ogarnęła łaska Świętych Imion Jej Pana i Mistrza.

PodziękowaniaKsiążka ta powstała dzięki cennej pomocy B. P. Puriego Goswamiego Maharadży, B.P. Hrishikesy Maharadży, B. B. Vishnu Maharadży, Pra-dyumny Prabhu, Kripy Ramy Prabhu, Saranagati Dewi Dasi, Gaura-hariego Prabhu, Sacimati Dewi Dasi, Srinivasy Acharyi Prabhu, Rangi Puriego Prabhu, Bhagavatamrity Prabhu, Malati Dewi Dasi i Gaury Kesaviego Prabhu. Jananaraj Prabhu, Kunti Dewi Dasi i Brajendra Nandana Prabhu sponsorowali pierwsze angielskie wydanie.

Jestem ich wiecznym dłużnikiem.

Prabhupada pojawił się na tym świecie, by uratować zagubione dusze. Jako posłaniec Śri Czajtanji Mahaprabhu ożywił Jego sampradaję, wpro-wadzając wiele nowatorskich strategii nauczania, które z powodzeniem stawiły czoła gwałtownie zmieniającym się warunkom, w jakich żyją ludzie w wieku Kali. Zstąpił on wraz ze swoimi wiecznymi towarzysza-mi, po to, by wypełnić boski plan Pana. Modląc się do jego lotosowych stóp, błagamy, aby pozwolono nam wejść do krainy jego sług i abyśmy zostali pobłogosławieni miłosierdziem wszystkich wielbicieli. Niech chwała jego imienia będzie głoszona we wszystkich trzech światach.

Są nawet w stanie przywrócić utracone wartości w zjednoczonej rodzinie. Wiele zależy od tego, jak się przyjmie takie osoby i jak zwolennicy owej tradycji będąze sobą współpracować. W celu rozwijania takiej współpracy czynione są kroki takie jak tworzenie komitetów mających zadbać o wspólne interesy wszystkich. Wszystkie indywidualne duchowe rewolucje i ofiary czynią różnicę. Instytucje nie myślą. Nie rozumieją też wizji ani odpowiedzialności wobec świata. Są to mechanizmy działające pod presją potrzeby utrzymania infrastruktury. Dlatego przyszłość doskonałej społeczności wisznuickiej zależy od ciebie. Tak jak nasza rodzina Gaudiya Math zależała od jej twórcy i wspaniałej duszy, by dotrzeć do każdego z nas, teraz zależy ona od ciebie i ode mnie, by ze współczuciem pomagać innym i wyrażać w ten sposób wdzięczność za miłość i poświęcenie, którymi obdarzyli nas nasi mistrzowie duchowi. Wszyscy ludzie oddani Bogu są jedną rodziną i mają jeden cel. Niech cały świat będzie szczęśliwy. Prawdziwa religia świata gotowa jest otoczyć po-mocą najbiedniejszych i najbardziej zagubionych braci i siostry. Ta idea jest mile widziana i promowana przez prawdziwych wisznuitów. Obecny prezes VVRS-WVA B. B. Tirtha Maharadża poprosił misje wisznuickie o wyznaczenie swoich sekretarzy, by je reprezentowali w każdym mieście, gdzie prowadzona jest działalność misyjna. Ci sekretarze mogą współpracować ze sobą lokalnie, by rozwijać i podtrzymywać przy życiu prawdziwego ducha współczucia. Mogą udowodnić, iż wisznuici stanowią jedność w całym pięknie swej różnorodności. Pluralizm duchowych nauczycieli, z których każdy na swój własny sposób re-prezentuje jedną prawdę duchowej miłości, to prawdziwe bogactwo naszej tra-dycji, a tym bardziej tego jej aspektu, który ma na celu uczynić każdą życzliwą duszę reprezentantką najwyższej prawdy, jaką jest miłość do Boga i wszystkie-go co żyje. Niniejsza publikacja w języku polskim to kolejny dowód na troskę i prawdziwość naszej tradycji. Jedna prawda duchowej miłości i jak najwięcej osób jej służących mogą dać nową nadzieję światu pogrążonemu w nihilizmie i egoistycznym konsumeryzmie. Dziękuję wszystkim wielbicielom, którzy pomogli mi w opublikowa-niu moich badań nad drzewem genealogicznym mojej rodziny Gaudiya Math oraz jej korzeni.


76


Wprowadzenie

Napisałem tę książkę, jako próbę zadowolenia mojego mistrza du-chowego, Paramy Pudżapady A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Ma-

haradży, przez swoich uczniów czule zwanego „Śrilą Prabhupadą”. Mój mistrz duchowy stwierdził, że po odejściu wielkiego aczarji (crya) po-wstały ogromne zakłócenia, a w rezultacie – chaos. Obecny rok jest setną rocznicą urodzin Prabhupady, a jego zwolennicy i uczniowie są nieco podzieleni i rozsypani po całym świecie. Czy może to być plan Krysz-ny sprawiający, że Jego wielbiciele bardziej się Mu podporządkują? Słyszeliśmy i byliśmy świadkami, jak po odejściu Bhaktisid-dhanty Saraswatiego Prabhupady wśród jego uczniów powstało wielkie zamieszanie. Podobny chaos zapanował po odejściu A. C. Bhaktiwedan-ty Swamiego Maharadży, Bhaktiego Raksaka Sridhara Devy Maharadży i wielu innych wielkich aczarjów . Nawet po odejściu Pana Czajtanji, Jego sampradaja przechodziła trudny okres. Podążając za tym wzorem, warto zauważyć, jak po okresie budowy wielkich świątyń we Wrynda-wanie nadszedł okres muzułmańskich ataków, kiedy to wspaniałe po-mniki religii wisznuickiej zostały poważnie uszkodzone, a wizerunki Bóstw trzeba było ukryć. Szczęśliwie, świetność Wryndawany – wraz z nadzieją wisz-nuitów – została później przywrócona przez Wiśwanathę Czakrawartie-go Thakurę i Baladewę Widjabhuszanę. Następnie, kiedy zakwestiono-wano autentyczność gaudijasampradai, Baladewa Widjabuszana napisał swoją słynną Gowindabhaszję – jako komentarz sampradai Gaudija do Wedantasutry. Lata później, dzięki staraniom Bhaktiwinody Thakury, zaczęła spełniać się przepowiednia Śri Czajtanji Mahaprabhu głosząca, że ostatecznie wisznuizm gaudija wywrze wpływ na cały świat, a Święte Imiona Pana będą śpiewane w każdym mieście i w każdej wiosce. Bhaktiwinoda zainteresował się najpierw zachodnią filozofią. Dopiero po zetknięciu się z oryginalnymi pismami wisznuizmu, odkrył największy skarb kryjący się wewnątrz nich, świat przesłonięty przez nieszczęśliwe historyczne wydarzenia jego epoki. We wczesnej młodo- ści Bhaktiwinody Thakury wisznuizm w Bengalu cierpiał pod brytyjskim

Drogi czytelniku!

Proszę przyjmij moje daavata prama do Twoich stóp. Spróbuj łaskawie przestrzegać poniższych zaleceń, które pomogą Ci poznać

zawartość i ducha tej książki:Czytaj ją od początku do końca.1. Wybacz autorowi jakiekolwiek przeoczenia i pomyłki, których 2.

niechcący się dopuścił.Odłóż na bok wątpliwości i osądź treść tej książki dopiero po 3.

rozważeniu każdego z poruszonych w niej punktów.Spróbuj znaleźć odpowiedzi na swoje wątpliwości dotyczące 4.

wisznuizmu gaudija i jego gałęzi.Zauważ, że książka ta ma na celu nie umniejszanie czyjejkol-5.

wiek pozycji, lecz obiektywne/bezstronne wychwalanie wszystkich ga-łęzi Gaudiya Math.

Nie szczędźmy wysiłków, by stworzyć harmonijne relacje mię-6. dzy wisznuitami na całym świecie. Książka ta powstała z pomocą wielu wielbicieli. Ponieważ wielu z nich nie pamięta wszystkich historycznych szczegółów, kompilowali-śmy te zapiski w miarę zbierania informacji. Pomimo tego, nie jest to kompletny zapis i konieczne są dalsze badania, dzięki którym uzupełni-my listę autorów oraz informacje dotyczące ważnych wydarzeń w histo-rii Gaudiya Math i wszystkich jej gałęzi. Oprócz tego umieściliśmy tutaj więcej informacji na temat niektórych misji, o innych zaś wspomnieli-śmy pokrótce. Prawdziwym celem tej książki jest zbliżenie do siebie wielbicie-li z całego świata i cel ten może zostać osiągnięty, jeśli uda się dodać do przyszłych edycji więcej autorów/bohaterów i wydarzeń. Dziękuję wam bardzo za to, że poświęcacie Wasz cenny czas na czytanie tej książki. Dla własnego duchowego postępu zbadałem o pewne socjo-logiczne aspekty naszej rosnącej społeczności wisznuitów gaudija.

Mam nadzieję, że czytanie tej książki przyniesie wam satysfakcję.Dso'smi


8 9

Taka współpraca jest ważna. To jest prawdziwa sankirtana, wspólne into-nowanie Świętych Imion bez prób dominowania nad innymi, w miłości i w pragnieniu służenia sobie nawzajem. Oczywiście przed nami długa droga do przekonania wszystkich wisznuitów, żeby oddali swoje ser-ca kultywowaniu idei Rupy i Dżiwy Goswamich. Ten wspólny wysiłek obdarzy wielbicieli tego świata niespotykaną do tej pory mocą. Prawdą jest też, że czasami gałąź drzewa Pana Czajtanji może uschnąć i odpaść. Nie jesteśmy ani szczęśliwi ani dumni z tego powodu. Ciągle jednak może się to zdarzyć, gdy będzie się szerzyć wajsznawapa-radha (vainava-apardha), albo kiedy duchowe nauki zostaną poważnie zniekształcone przez osoby o złych intencjach. W niektórych rozdziałach tej książki będziemy musieli głębiej omówić tę kwestię, dzięki czemu dowiemy się, jak postępować i ustrzec się błędów popełnionych przez innych. Powinniśmy zawsze iść ścieżką, która poprowadzi nas do grona sług Śrimati Radharani i Jej upełnomocnionych przedstawicieli. Modlę się do was wszystkich, Czytelnicy tej książki, pobłogo-sławcie tę upadłą duszę, która mimo swojego niskiego urodzenia i niebu-dzącej nadziei sytuacji, w jakiej się znalazła, odważyła się zgłębiać tak wzniosły temat. Zrobiłem to, aby bez ograniczeń wychwalać swojego mistrzaduchowego, a także waszych mistrzów duchowych. Proszę, wy-baczcie mi, jeśli przeoczyłem ważną informację, lub popełniłem jakieś inne błędy. Oby Gurudewa prowadził nas tak, abyśmy mogli pisać te sło-wa, mając w sercu tylko służbę dla niego. Niech Gauranga Mahaprabhu, ucieleśnienie boskiej pary Bradżendry Nandany Kryszny – swajamru-pa (svayam-rpa) Pana i Jego ukochanej Śrimati Radhiki swarupasiakti (svarpa-śakti) – pobłogosławi nas, abyśmy nigdy nie stracili towarzy-stwa Jego zaufanych sług. Niech opiekun wszystkich wielbicieli Pan Wisznu Śri Narasingha Bhagavan chroni nas od błędów w tej prezen-tacji. I ty, ukochany Wielbicielu Thakuro, módl się za moją duszę, żeby straciła upodobanie do ziemskiej egzystencji i osiągnęła schronienie u lotosowych stóp Śri Nitjanandy. Jest to moja zuchwała prośba.


uciskiem, który zastąpił muzułmańską tyranię. Wiele grup pseudowisz-nuitów z powodu swych nieprzyzwoitych, zmysłowych praktyk prezen-towanych jako wisznuizm sprawiło, że została nadszarpnięta reputacja naszej sampradai i ogólniepojętej kultury wedyjskiej. Dlatego Bhakti-winoda Thakura rozpoczął własną misję, której celem było zwalczanie wszystkich tych nadużyć i nadinterpretacji prawdziwej filozofii. Zaczął z zapałem nauczać czystego wisznuizmu. Ustanowił również system na-mahatta (nma-hatta) służący propagowaniu Świętego Imienia na całym świecie. W ten sposób pokonał on też pewne kulturowe przeszkody, w tym świadomość kastową, przeinaczanie nauk, czy zawłaszczanie sobie praw do reprezentowania nauk Pana Czajtanji. Dwa pokolenia później, mój mistrz duchowy A. C. Bhaktiwedan-ta Swami Maharadża wypełnił przepowiednię Śri Czajtanji Mahaprabhu, jak również pragnienia wszystkich aczarjów, zabierając nauki Indii do reszty świata i przyprowadzając dzięki temu do stóp wisznuitów nowych bhaktów ze wszystkich krajów i warstw społecznych. Dzisiaj, dwa lata po powtórnym ustanowieniu Viśva Vaishnava Raj Sabha pod przewod-nictwem Bhaktiego Promodego Puriego Goswamiego Maharadży, naj-starszego żyjącego ucznia Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego, stało się oczywiste, że uczniowie z różnych gałęzi Gaudiya Math tęsknią za wspólnym wysiłkiem w służbie naszej sampradai. Można zauważyć, że starania poszczególnych wielbicieli zaczęły przynosić owoce. W miarę jak nauki Pana Czajtanji zaczynają obejmować świat tak wieloma różnymi ramionami, przypomina nam to o wszechprzeni-kającej, kosmicznej postaci Pana. Zebrałem tutaj, tak jak umiałem, in-formacje o historii naszej rodziny Gaudiya Math w służbie dla moich przyjaciół i starszych wielbicieli. Czasami nie szanujemy tego, czego nie znamy i kierując się własną, wynikającą z niedojrzałości słabością, pochopnie osądzamy innych. Niektórzy wielbiciele nie zdają sobie na-wet sprawy, że są członkami rodziny Gaudiya Math jako przedstawiciele jednej z jej gałęzi. Z pewnością nie jest dobrze, gdy ktoś ignoruje pozostałe gałęzie tego samego drzewa, które dało życie jego ścieżce miłości i oddania. Widzimy, że różne pokolenia i misje łączą się we wspólnym wysiłku, w prawdziwym duchu jedności w różnorodności.

10 11

NASZA RODZINA GAUDIYA MATH WPROWADZENIE

dżijów, ocena jakości tych grup stała się bardzo trudna. Na szczęście pi-sma dają nam wiele wskazówek, jak rozpoznać adhikarę i prawdziwego wielbiciela. Faktem jest, że Bhaktiwinoda Thakura był wielkim obroń-cą godności tego, co wisznuizm ma do ofiarowania światu. Dzisiejszy wisznuizm jest potęgą religijnego entuzjazmu, rozprzestrzeniającą się na całym świecie w postaci wielu misji i indywidualnych nauczających wielbicieli, którzy przestrzegają ścisłych zasad sanatanadharmy. Jako wielbiciele osobowego Najwyższego Boga wisznuici ofiarowują światu teizmu niesektariański i pełen miłości dar. Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura powiedział: „Przyjmujemy w naszej linii tych, którzy są w pełni doskonałymi dusza-mi, którzy znają właściwą siddhantę i którzy są rasika, bez wzgledu na to skąd przychodzą”. W ten sposób wszystkie różnorodne linie wisznu-izmu były reprezentowane w naszej paramparze, w wielu miejscach na świecie. Istnieje wiele sukcesji uczniów, ale Prabhupada Bhaktisiddhan-ta Saraswati Thakura powiedział, że my uznajemy guruparamparę, a nie sukcesję uczniów. Guruparampara składa się wyłącznie z tych, którzy byli bha-gawataguru, nawet jeśli nie mieli oni żadnych uczniów. Stąd też brak nieprzerwanej sukcesji uczniów. Niektórzy z nich mogli nie inicjować żadnych uczniów, ale mimo tego są dżagataguru. W ten sposób, swoją wszechogarniającą wizją, Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Tha-kura zebrał wszystkich mahadżanów i stworzył to, co znamy jako bha-gawatparampara, czy też guruparampara. Po odejściu Wiśwanathy Czakrawartiego Thakury powstało wiele rodzinnych sukcesji uczniów, ale Prabhupada Bhaktisiddhanta Sa-raswati Thakura zignorował je wszystkie, uznając tylko Baladewę Wi-djabuszanę, a następnie Dżagannathę Dasę Babadżiego. Przyjął tych, w których widział prawdziwą, duchową siddhantę. Ani wysłuchanie man-try, ani ubranie dhoti, czy jakiegokolwiek innego stroju otrzymanego od guru, nie czyni prawdziwym następcą mistrza duchowego. Bhaktiwinoda Thakura nie otrzymał żadnej mantry od Dżagannathy Dasy Babadżiego Maharadży, jak zatem mógł zostać jego uczniem? Otóż był on wielbicie-lem jego idei, jego uczucia dla Kryszny, jego koncepcji rasy i koncepcji tattwy. I na tym właśnie polega rola ucznia. Większość ludzi tego nie ro-

Część pierwsza:The Harmonist

Ruch Śri Czajtanji Mahaprabhu

Ontologia i historia ruchu Śri Czajtanji Mahaprabhu wypełniła już wie-le tomów. Istnieją Jego biografie napisane przez Krysznę Dasę Kawira-dżę Goswamiego, Wryndawanę Dasę Thakurę i Loczanę Dasę Thakurę. W trakcie rozwoju czajtanjasampradai napisano kolejne książki o Jego życiu i naukach, które opublikowano w wielu językach. Chciałbym tutaj wskazać na interesujący szczegół: jak Śri Czaj-tanja Mahaprabhu ustanowił w naszej sampradai jedność w różnorodno-ści. Na przykład: wysłał wielu swoich zwolenników, żeby ustanowili ga-łęzie Jego rodziny w różnych miejscach. Wielbiciele ci, reprezentujący różne relacje z Panem, przyciągnęli do Śri Czajtanji Mahaprabhu wielu zwolenników. Możemy znaleźć wśród nich Śri Nitjanandę Prabhu, Dżah-nawi Dewi, Śri Adwajtę Prabhu, Swarupę Damodarę, Raja Ramanandę, jak również Gadadharę Panditę w Nawadwipie, Wakreśwarę Panditę i Prabhodanandę Saraswatiego w Południowych Indiach i Wryndawa-nie, sześciu goswamich we Wryndawanie, Śjamanandę Panditę w Ori-sie, Narottamę Dasę Thakurę w Manipurze i wielu innych miejscach, Śriniwasę Aczarję w Biharze i innych miejscach. Wszyscy ci towarzysze Pana byli w jakś sposób powiązani z Viśva Vaishnava Raj Sabha Sa-natany Goswamiego, Rupy Goswamiego oraz Dżiwy Goswamiego i w dzisiejszych czasach oddajemy cześć im wszystkim, choć zasadniczo nie mamy zbyt silnego związku z ich poszczególnymi sukcesjami uczniów. Tolerancja i szacunek wobec wszystkich wielbicieli i ich róż-nych relacji z Bogiem jest nieodłączną częścią nauk Śri Czajtanji. Podczas gdy większość towarzyszy Śri Czajtanji Mahaprabhu była w nastroju zwolenników Śrimati Radhiki, to niektórzy byli w nastroju sakhjabhawy, a jeszcze inni bhawy (czyli miłości) dla Śri Ramy. Po-nieważ z upływem czasu rozwinęły się liczne odłamy prakrytasaha-

12 13

CZĘŚĆ PIERWSZA: The Harmonist

wattattwa (bhgavata-tattva), jak uniknąć mai (my) w postaci kanaka-(kanaka), kamini (kmin) i pratisztha (pratih ) – to tylko początkowe wskazówki. Gopibhawa (gop-bhava) jest czymś bardzo wzniosłym; najpierw musimy zrozumieć, że jesteśmy sługami Kryszny i zacząć przyjmować harinama (harinma). Ale niektórzy babadżi od razu rozdają każdemu, kto do nich przyjdzie, swoje koncepcje gopibhawy (gop-bhava), intonu-jąc: „Jestem gopi, jestem gopi”, stwarzając w ten sposób zakłócenia w społeczeństwie.

Nasza sampradaja

Sampradaja (sampradya) przekazana nam przez naszych mistrzów ducho-wych pochodzi od samego Pana Śri Kryszny. Od wieków wielu mistrzów duchowych na całym świecie reprezentowało Najwyższego Pana. W ten sposób rozwijali oni szkoły wisznuickie. Madhwaczarja szczególną chwałą okrył szkołę znaną jako Brahmasampradaja, a pojawienie się Madhawendry Puriego jeszcze bardziej wzbogaciło jej nauki. Następnie brahmamadhwa-sampradaja została pobłogosławiona pojawieniem się Śri Czajtanji Maha-prabhu. Przyjął On naszą sampradaję, kiedy inicjował Go uczeń Madha-wendry Puriego Iśwara Puri. Dzięki Niemu szkoła ta jest znana obecnie jako brahmamadhwagaudijasampradaja. Śri Czajtanja Mahaprabhu jest Najwyższym Panem we własnej osobie. Pojawił się, aby przez swój ruch sankirtana – wspólne intonowanie Świętych Imion Pana – ratować upadłe dusze żyjące w wieku Kali. Innym wielkim darem Śri Czajtanji Mahaprabhu jest ponowne odkrycie Śri Wryn-dawany Dhamy. Przepowiedział On, że gaudijasampradaja dosięgnie każ-dego zakątka świata. Jego główni uczniowie, sześciu goswamich z Wryn-dawany przekazało nam swoje błogosławieństwa w pismach, które do dziś są szczegółowym przewodnikiem każdego wisznuity. Nauki i czyny wszystkich mistrzów duchowych tej linii zasługują na uważne studia. Jednak poznanie szczegółowej historii naszej sampradai zależy od dostępu do informacji. Żeby pomóc w zrozumieniu procesów kształtowania się różnych gałęzi tej sampradai, przytaczam wiele szczegó-łów. Dzięki szerokiemu nauczaniu A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maha-

zumie, mimo to Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura, mając własną wizję, ogłosił, że to na tych ideach opiera się nasza linia. Także Gaurakisiora Dasa Babadżi Maharadża nie był inicjo-wanym uczniem Bhaktiwinody Thakury, ale z zapałem przyjął on jego uczucia i idee, i stąd jego imię pojawia się jako następne w paramparze. Niektórzy z babadżich pytają: „Czyim uczniem jest Bhaktisiddhanta Saraswati? Kto dał mu sannjasę?Dlaczego nie nosi on takiego samego stroju jak Sanatana Goswami? W naszej sampradai, w przeciwieństwie do Śrimana Mahaprabhu, który przyjął sannjasę od Kesiawy Bharatiego, wszyscy noszą biały strój, ale on nosi szafranowe szaty i przyjął dandę. Dlaczego?”. Ale co wspólnego ma kolor stroju z bhakti? Czy istnieje jakikolwiek związek między nimi?

kib vipra, kib nysi, śdra kene nayayei ka-tattva-vetta, sei ‘guru’ haya

„Bez względu na to, czy ktoś jest braminem, sannjasinem czy siudrą, jeśli tylko zna krysznatattwę, jest guru”. (CC, Madhjalila 8, 128). Co zatem jeśli jest wisznuitą? W takich przypadkach Prabhupada Bhak-tisiddhanta Saraswati Thakura głosił: „Nie mamy wystarczających kwa-lifikacji, aby ubierać się jak te wielkie postaci: Rupa, Sanatana, Dżiwa i Krysznadasa Kawiradża. Będziemy więc nosić zwykły strój sannjasina, nie przyjmując stroju paramahamsababadżich. My zaś powinniśmy po-zostać wewnątrz systemu warnaśrama (varnśrama) jako brahmaczarini (brahmacr) i sannjasini, a strój paramahamsy (paramahasa) trakto-wać, jako niepojęty ideał, którego nie należy nasladować. W przeciw-nym razie, przyjmując taki strój, można popełnić grzech i dopuścić się obrazy wobec lotosowych stóp Rupy i Sanatany”. Niektórzy babadżi (bbji) noszą strój paramahamsy, rozdając wzniosłe gopimantry (gop-mantra) każdemu, kto o nie poprosi. Nato-miast Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura uczył brahmacza-rinów kontrolować zmysły. Co jest zatem właściwe? Prabhupada Bhak-tisiddhanta Saraswati Thakura pragnął, abyśmy najpierw zrozumieli siddhantę: dżiwatattwa (jva-tattva), majatattwa (my-tattva), bhaga-

14 15

NASZA RODZINA GAUDIYA MATH CZĘŚĆ PIERWSZA: The Harmonist

Światowe Towarzystwo Wisznuitów

Śri Czajtanja Mahaprabhu jest najbardziej kochającą. pokorną, miłosier-ną i sięgającą w przyszłość postacią w historii boskiego przewodnictwa, jakie objawiło się na świecie dla wszystkich wielbicieli. Będzie wspania-le, jeśli Jego plan zanurzenia całego świata w Świętych Imionach spełnisię dzięki Światowemu Towarzystwu Wisznuitów czyli World Vaishna-va Association, które stworzył drogi nam Rupa Goswami Prabhupada, a propagował jego ukochany uczeń Dżiwa Goswami Prabhupada. Od czasu swojego powstania Światowe Towarzystwo Wisznu-itów (WVA) wiele razy odradzało się na nowo, ostatnim razem było to pod przewodnictwem Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury Prabhupa-dy. Jest więc czymś naturalnym, że jego najstarszy żyjący uczeń Bhakti Promode Puri Maharadża kontynuuje tę ważną misję. Fakt, że A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża spełnił prze-powiednię Pana Czajtanji głoszącą, że imię Kryszny będzie intonowane na całym świecie, objawił prawdziwe znaczenie nazwy WVA i potrzebę istnienia tego towarzystwa w czasach, w których przyszło nam żyć. W ten sposób WVA jest planem naszych aczarjów i wszyscy żyjący uczniowie Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury przyjęli je jako wzno-wienie orginalnego Sabha ustanowionego w czasach Pana Czajtanji. Każdy, kto pragnie zostać wisznuitą w linii Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury, który próbuje służyć swoim guru, automatycz-nie staje się członkiem WVA bez względu na to, czy o tym wie, i czy to akceptuje, czy nie. Wiele osób, które są aktywnie zaangażowane w ponowne ustanowienie WVA jest tutaj wspomnianych na różne sposo-by. Niektórzy członkowie należą do grupy członków-założycieli WVA (według prawa każdy sannjasi czy aczarja, który przyłącza się do WVA, będzie uważany za pełnoprawnego członka i założyciela). Mimo to, nie-które misje nie popierają oficjalnie WVA, choć wielu ich członków jest osobiście zaangażowanych w jego misję. Ponieważ książka ta jest skierowana do całej rodziny Gaudiya Math i ponieważ założyciel Gaudiya Math, Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura jest również słynny jako Prabhupada, zdecydowali-śmy na rzecz jasności i etykiety, że będziemy używać wobec wszystkich

radży pojawiła się konieczność towarzystwa wielbicieli. Wszystko to po-maga w formowaniu różnych gałęzi sampradai, które obejmują świat ciasną siecią misji wisznucikiej. Należy pamiętać, że indywidualni mistrzowie duchowi to siła rozwijająca sampradaję, która nigdy nie powinna przesłonić najważniej-szej wartości, jaką stanowią Najwyższy Pan i siddhanta gaudijawedanty. Dlatego chociaż przez lata pojawiło się i odeszło wielu mistrzów ducho-wych, Śri Kryszna i Jego ukochana Śrimati Radhika oraz ich wspólna inkarnacja Śri Czajtanja Mahaprabhu są Bóstwami wielbionymi przez wszystkichwisznuitów. Historia naszej sampradai wskazuje, że uczniowie nie poświe-cali swoim indywidualnym mistrzom duchowym tak wiele uwagi, jak wydawłoby się, że powinien poświecić uczeń swojemu guru. Główny nacisk kładziono na ich nauki i wkład w rozwój sampradai, ich obja-śnienia wedanty, wkład literacki, Bóstwa, które zainstalowali, miejsca pielgrzymek, które ustanowili, wkład w rozwój drzewa Czajtanji oraz ich relacje z innymi wielbicielami. To wszystko bierze się pod uwagę, oceniając znaczenie czyjegoś wkładu w rozwój szkoły wisznuickiej. Stąd mówi się, że aczarjowie objawiają się sami. Lśnią światłem swojej służby. Nawet ci, którzy nie zostali wyróżnieni, są tak samo waż-ni dla swoich uczniów jak słynni aczarjowie. Śri Czajtanja Mahaprabhu obiecuje w Czajtanjaczaritamrycie (CC, Madhjalila 7,128–129), że poza oszustem, który nie chce żyć jak prawdziwy wisznuita, chronić będzie każdego, kto naucza o Krysznie, tak jak to zostało przedstawione w Bha-gawadgicie i Bhagawatapuranie (Śrimad Bhagawatam). „Nauczaj każdego, jak podążać za naukami Pana Kryszny, zgod-nie z przekazem Bhagawadgity i Bhagawatapurany. W ten sposób zostań mistrzem duchowym i staraj się uwolnić od grzechu wszystkich żyjących na ziemi”. Następnie Śri Czajtanja Mahaprabhu powiedział braminowi Kurmie: „Jeśli będziesz przestrzegał tego zalecenia, materialne życie nie zatrzyma twojego postępu duchowego. Co więcej, jeśli będziesz prze-strzegał tych zasad, znów się spotkamy, albo raczej: nigdy się ze Mną nie rozstaniesz”. (CC, Madhjalila 7, 128–129)

16 17


mentów działań WVA jest informowanie się nawzajem o dokonaniach i pracy poszczególnych misji wisznuizmu gaudija. Ułatwia to dzielenie się osiągnięciami w nauczaniu z innymi misjami, jak również stwarza-przyjazne środowisko, zachęcające inne sampradaje, które do tej pory – z tej czy innej przyczyny – pozostawały odizolowane od innych w swo-im gronie. Gdy zobaczą, jak Pan Czajtanja zainspirował rozciągające się na cały świat gałęzie swojej sampradai, aby stworzyć atmosferę służącą rozprzestrzenianiu jugadharmy na świecie, zapragną wspierać swoim to-warzystwem wspólną sprawę. Oprócz tego, świat nauczy się postrzegać wisznuizm jako prawdziwą, światową religię, stojącą wysoko ponad to, co główne nurty religijny i świecki uważają za dziwną sektę. Historia Gaudiya Math nie wskazuje, żeby jakaś określona szko-ła wisznuizmu zgłosiła swoją wyłączność do reprezentowania tradycji wisznuizmu gaudija. To właśnie jedność w różnorodności, objawiająca się za sprawą wybranych uczniów lub guru zakładających nowe gałęzie tego samego drzewa wiele razy raz z dużej sprawiła, że tradycja wisz-nuizmu gaudija przetrwała do dziś. W ten sposób gałęzie drzewa wisz-nuizmu objęły cały świat czasami przy niewielkim, a czasem przy braku kontaktu ze sobą. Rzecz jasna, że w miarę upływu lat wywołało to rozwój różnych stylów i praktyk. Patrząc przez pryzmat pism wedyjskich i pism wielbicieli Pana Czajtanji można łatwo rozpoznać, kto jest prawdziwym zwolennikiem tych wzniosłych nauk. Jasny przekaz wiedzy transcendentnej, który można znaleźć w misjach Gaudiya Math (reprezentowanych przez poszczególnych du-chowych przywódców) zależy tylko i wyłącznie od boskiego pragnienia Pana. Samasztiguru (samai-guru) jest boską zasadą sukcesji uczniów, wjasztiguru (vyai-guru) zaś – są indywidualnymi reprezentantami tej zasady. Tak jak gniazda elektryczne różnią się od siebie swoim kształ-tem lub miejscem położenia, ale utrzymują swoją funkcjonalność dzięki połączeniu z prądem elektrycznym pochodzącym z tej samej elektrowni, tak samo boska zasada gurutattwy (guru-tattva) manifestuje się przez boskie objawienie w sercu wjasztiguru. WVA uznaje tylko te szkoły, które uczą tradycyjnych wartości wisznuizmu i nie promują żadnej określonej linii, czy gałęzi kosztem innych. Mimo to WVA nie ma na celu osądzać czyjejkolwiek autentycz-

wisznuitów albo ich imion z inicjacji, albo imion sannjasińskich. Wisz-nuici z innych sampradai lub gałęzi drzewa tradycji Czajtanji mogą stać się członkami WVA, o ile zrozumieją, że Najwyższy Pan Śri Czajtanja Mahaprabhu wybrał Prabhupadę Bhaktisiddhantę Saraswatiego Thakurę jako swego głównego posłańca, który wypełni Jego przepowiednię. Naszym skromnym zdaniem Gaudiya Math przechowuje i wspa-niale rozprzestrzenia całą teistyczną misję wisznuizmu gaudija, której celem jest przyniesienie korzyści całemu światu.Jest czymś godnym uwagi, co zostanie jasno ukazane w dalszej części książki, że Pan Kryszna użył Gaudiya Math w swoim planie rozdania całemu światu nauk wisznuickich. Piszę o tym z pełnym szacunkiem wobec wielkiego wkładu czterech sampradai wisznuizmu gaudija i ich wielowiekowych tradycji, jak również innych zwolenników Czajtan-ji Mahaprabhu, którzy zachowali czystego ducha linii Mahaprabhu. W rzeczywistości jednym z projektów WVA jest zbadanie drzewa Czajtanji i wejście w kontakt ze wszystkimi wisznuitami starszych sampradai z Południowych Indii, które zostały pobłogosławione osobistą wizytą sa-mego Śri Czajtanji Mahaprabhu. WVA ma na celu jednoczyć Gaudiya Math i jej wszystkie roz-wijające się gałęzie, aby zainspirować indywidualnych wielbicieli do podjęcia odpowiedzialności za nauczanie i aby przynieść całemu światu bogate dziedzictwo Śri Czajtanji Mahaprabhu. Postęp w tym wspólnym wysiłku jest już widoczny, jak wskazują wcześniejsze WVA Mela od-bywające się w Srivas Anganie i w Majapurze, a także nasze wspólne prezentacje internetowe. Aczarjowie i misje pragnące zaangażować się bardziej aktywnie w plany WVA zapraszani są, aby przyłączyć się do naszych odbywają-cych się dwa razy w roku zebrań organizacyjnych WVA, na których będą mogli przedstawić swoje propozycje wszystkim członkom. Spotkania odbywają się przed każdym międzynarodowym zebraniem. Stopniowo zebrania te zaowocują efektywną ewolucją WVA, stając się wspólnym forum koordynującym przyszłe plany rozprzestrzenienia dziedzictwa wisznuizmu gaudija na całym świecie. Wysiłki WVA służą wspólnej sprawie wszystkich wielbicieli, szczególnie tych, którzy zainteresowani są nauczaniem. Jednym z ele-

18 19


Początki Gaudiya Math

Bhaktiwinoda Thakura przyjął inicjację w gaudijasampradai od Bipina Bihariego Goswamiego. Był on pierwszym aczarją, który promował nauki wisznuizmu w zachodnim świecie. Rozpoczął również program namahatta, który służył hojnemu rozdawaniu Świętego Imienia. Podczas jego życia wielu wielbicieli zyskało duże znaczenie. Między nimi była osoba, będąca głównym źródłem jego inspiracji – Dżagannatha Dasa Babadżi, z którego pomocą udało mu się odkryć na nowo prawdziwe miejsce narodzin Śri Czajtanji Mahaprabhu. Następnie nawiązał kontakt z Gaurą Kisiorą Dasą Babajdżim Maharadżą, który, choć uważał się za ucznia Bhaktiwinody Thakury, został poproszony przez niego o strój i mantrę symbolizujące wyrzeczenie się materialnego życia. Thakura wy-słał swojego syna Bhaktisiddhantę Saraswatiego Thakurę, by ten przyjął opiekę Kisiory Dasy Babadżiego Maharadży. Po pierwszym sprzeciwie ze strony Babadżiego Maharadży chłopak został w końcu przyjęty na jego ucznia, po czym edukowany był zarówno przez ojca jak i przez guru, by pomagał ludzkości wznieść się z upadku przez szerzenie świę-tego Ruchu Sankirtanu. W ten sposób została przygotowana scena misji, która zmieniła sposób postrzegania wisznuitów i wisznuizmu na świecie. Misja ta znana jest obecnie na całym świecie jako Gaudiya Math. Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura założył Gau-diya Math razem z Kunjdżą Babu i innymi bliskimi towarzyszami. Za-raz po tym, jak Gaudiya Math została legalnie ustanowiona, Prabhupada i jego wielbiciele o mały włos nie zginęli w wypadku. Kiedy wychodzi-li z publicznego budynku balkon nad wejściem stracił podporę i spadł, roztrzaskując się o ziemię zaledwie kilka centymetrów od wielbicieli i Prabhupady. Prabhupada nieporuszony odważnie przepowiedział wspa-niałą działalność nowej misji: „Gaudiya Math stanie się znana z tego, że będzie ratowała ludzi przed śmiercią”. Przyjmując nastrój swojego ojca i guru, Prabhupada stał się bar-dzo zdeterminowany w nauczaniu i zyskał sobie przydomek „guru-lew”. Jego uczniowie pracowali bardzo ciężko, aby pomóc swojemu mistrzo-wi, dzięki czemu w wielu ośrodkach zaczęto czcić Bóstwa. Dzięki wysił-kom wybitnych uczniów założyciela, pierwotny program namahatta dał

ności. Tylko w skrajnych przypadkach komisja będzie badała zdolności jakiejś określonej grupy do uczestniczenia w działalności WVA wzgo-dzie z zasadami tradycji wisznuizmu gaudija. Oprócz tego WVA nie przyjmuje odpowiedzialności za nikogo, kto ogłaszając się wielbicielem i będąc w jakiś sposób formalnie powiązany z WVA, popełni jakieś prze-stępstwo. Takie rzeczy są nie do uniknięcia i WVA nie posiada aktywnej możliwości „naprostowania” kogokolwiek. W przypadku poważnego nadszarpnięcia dobrego imienia wisznuity, ta sama komisja, która bada skrajne przypadki, zadecyduje czy określony członek, albo misja powin-ni zostać usunięci z listy członków WVA. To dla nas zaszczyt i pragniemy przyjąć wszystkich prawdzi-wych teistów do kochającego grona WVA, które otwiera swoje drzwi dla wszystkich wielbicieli pragnących odrzucić powierzchowne konflikty z innymi grupami wisznuitów. Dla tych, którzy chcą wybaczyć i zapo-mnieć o wszystkich przewinieniach, jakich dopuścili się w przeszłości inni, i którzy chcą przyłączyć się do kirtany (krtana) Śri Czajtanji Ma-haprabhu, tak jak planowali to nasi aczarjowie. Maja dzieli – Kryszna łączy. WVA jest jednoczącą siłą Kryszny. Jednoczenie się w duchu dla wspólnej sprawy nie stanowi zagrożenia dla interesów indywidualnych misji. Owocna będzie chwila, kiedy uda nam się odrzucić nasze spo-ry dotyczące różnic w rytuałach i tradycji, by skupić się na prawdziwej służbie, jaka jest ratowanie świata od impersonalnej obojętności i apatii wobec służby dla osobowego Boga. Książka ta ma na celu przedstawić, w jaki sposób Kryszna darzy prawdziwego wielbiciela opieką, którą mu obiecał i jak utrzymywana jest czystość Jego sampradai. Wszyscy wielbiciele powinni stawić czo-ła problemowi bieżącej epoki, objawiającemu się eksploatacją natury i szerzącym się materializmem. Powinniśmy pozostać silnie zjednocze-ni, gdyż mamy wspólny cel. W ten sposób World Vaishnava Association stanie się forum służącym planom Najwyższego Pana. Naturalną konse-kwencją zrozumienia celów WVA będzie wspólne działanie wszystkich wielbicieli.

20 21


śli wisznuizmu. Bhaktiwinoda Thakura przepowiedział, że dzięki wpły-wowi nauczania Śri Czajtanji Mahaprabhu wszystkie sampradaje wisz-nuizmu gaudija połączą się w tym wieku. Spełniając tę przepowiednię i upamiętniając święte podróże Śri Czajtanji Mahaprabhu, Gaudiya Math zaczęło ustanawiać tirthy (tīrtha) w całych Indiach, instalując odciski stóp Mahaprabhu w siedemnastu miejscach. W działalności aczarji zało-życiela Gaudiya Math można również zobaczyć pragnienie gloryfikowa-nia aczarjów wszystkich sampradai wisznuzimu. Zainstalował również wszystkie Bóstwa w głównej siedzibie Gaudiya Math w Śri Majapurze, publikował ich pisma i założył kilka świątyń Gaudiya Math w Południo-wych Indiach. Wisznuici nieustraszenie rozwijali swoją misję pod flagą Gau-diya Math. Ustanowiono świątynie w sercach wielkich współczesnych miast, publikowano i rozprowadzano starożytną literaturę wisznuicką. W celu nauczania zaczęto używać samochodów, łodzi i innych maszyn; materializm został zaatakowany przy użyciu jego własnej broni – tech-nologii. Teistyczne wystawy promujące wartości wisznuickie połączyły ze sobą sztukę i edukację. Jak zdążył już pokazać czas – nowe projekty i zmiany, które wtedy zaszły były zgodne z wolą Boga. Mimo tego niektórzy krytykowali Gaudiya Math za jej działal-ność w nauczaniu. Zaraz w początkowych latach aktywności wisznuizmu gaudija ostro potępiono imitatorów wisznuickich, którzy tworzyli prądy znane wówczas jako aulowie, baulowie, kartabhadżowie, gauranganaga-ri, sakhibheki itp. Grupy te nie zostały zaaprobowane przez Bhaktiwino-da Thakura. Ponadto Gaudiya Math potępiła bezpodstawne roszczenia kastowych braminów głoszących, że aby stać się braminem, trzeba na-rodzić się w rodzinie bramińskiej. Przed Prabhupadą Bhaktisiddhantą Saraswatim Thakurą strojem wielbicieli w wyrzeczonym porządku życia była tylko skromna, bawełniana gancza (ganca). Strój ten jest znany jako strój babadżich i wskazuje, że osoba, która go nosi porzuciła wszelkie zainteresowanie tym światem. Jednak nawet w tamtych czasach żyło wielu babadżich, noszących ten strój, nie posiadając do tego odpowied-nich kwalifikacji. Gaudiya Math nie oszczędziła tych „babadżich”, tym samym przysparzając sobie wiele wrogich „wielbicieli”.

narodziny wielu poważnym aśramom. Każdy, począwszy od prostych mężczyzn i kobiet, aż po monarchów i sławnych ludzi otrzymywał w równym stopniu co pozostali łaskę Śri Gaudiya Math. Początek misji to prawdziwe objawienie w świecie wisznuizmu, wprowadzające wiele innowacji w sposobie nauczania. Dla wielu w gau-dijasampradai dużą niespodzianką było wprowadzenie sannjasy tridan-di. Połączenie idei osobowego Boga i Jego nieskończonej potęgi było czymś całkiem nowym w świecie, w którym impersonalizm i politeizm były synonimami hinduizmu. Równocześnie, jednym z atutów Gaudiya Math były starania, by posyłać wielbicieli w świat, dzięki czemu Zachód stał się jednym z celów entuzjastycznych misjonarzy Gaudiya Math. 20 lipca 1933 roku Gaudiya Math zostało oficjalnie zaprezen-towane królowi i królowej Anglii. Tuż po tym stworzono w Londynie (London Glouster House, Cornwall Garden, W7 South Kensington) pierwsze europejskie centrum nauczania (znane pod nazwą Gaudiya Mission Society of London). Prezesem stowarzyszenia został angielski Sekretarz Stanu Lord Zetland. Drugie europejskie centrum otworzył w Berlinie (W30 Eisenacherstr 29) B. H. Bon Maharadża. Niedługo póź-niej 8 października 1935 roku Maharadża Burdwanu Śri Bejoy Chand Mahatab oficjalnie powitał kilku pierwszych wielbicieli na stacji Haw-rah w Kalkucie. Gaudiya Math pokazało światu, że Bhagawatapurana jest praw-dziwym skarbem wedanty i dojrzałym owocem wiedzy wedyjskiej. W ten sposób świat zyskał sposób na życie pełne oddania dla Jedynego Najwyższego Pana. Śri Kryszna może pojawić się jako w postaciach róż-nych awatar, nie tracąc przy tym niczego ze swojej pierwotnej pozycji. Tradycja wedyjska, podobnie jak chrześcijaństwo, choć jest o wiele od niego starsza (w postaci prezentowanej przez Gaudiya Math), uczy jak stać się kochającym sługą Pana w wiecznym świecie. W tradycji tej miej-sce to nazywa się Goloka Wryndawana i leży poza zasięgiem naszych materialnych zmysłów. Prosty styl życia propagowany przez Gaudiya Math niesie wiedzę światu, który jest bliski samodestrukcji z powodu nie-pohamowanej żądzy materialnego komfortu oraz braku satysfakcji i du-chowego zaangażowania. Podróże Śri Czajtanji Mahaprabhu do różnych części Indii były pierwszą prezentacją, która ukazała światu jedność my-

22 23


sób noszą imię Gaudiya Math, inne zaś nie. Niektóre mają wiele gałęzi, inne natomiast tylko jedną. Niektóre znane są ze swoich wielkich projek-tów nauczania, a inne są raczej ciche i introwertyczne. Wszystkie z ni-chjednak powinny opierać się na jednym wspólnym fundamencie: winny one nieść w serca cierpiących uwarunkowanych dusz flagę Śri Czajtan-ji Mahaprabhu i głosić chwałę naszych wspólnych założycieli oraz ich podporządkowanych uczniów. A wszystko to dzięki inspiracji płynącej od Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury.

Historia zarządu Gaudiya Math

Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura poprosił swoich uczniów, aby utworzyli ciało zarządzające, które kierowałoby misją po jego odejściu. Ciało to zostało założone przez jego dwunastu uczniów: Kunję Babu, Paramanandę, Anantę Vasudevę, Bhaktiego Kevalę Audu-laumiego Maharadżę, prof. Nisikanthę Sanjala, Hayagrivę Dasę, Giriego Maharadżę i innych. Później do tej listy zostali dodani wszyscy sann-jasini. Choć Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura powierzył Kunji Babu (był on pierwszym sekretarzem Gaudiya Math) stanowisko prezydenta na okres całego jego życia, to nie wskazał jednak żadnej kon-kretnej osoby, która miałaby stać się jego następcą-aczarją. Jak często mówił – aczarja wyłania się sam. W ten sposób początkowy okres po odejściu Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury pełen był niepewności i pojawiały się różne opinie, w jaki sposób misja powinna być kontynuowana. Pokora głównych wielbicieli Gaudiya Math była naprawdę nie-zwykła. Nikt nie chciał zostać guru, a tym samym przewodzić nowym uczniom. Ogólnie wszyscy byli jednomyślni w swojej opinii: „Nie mamy kwalifikacji, by pełnić funkcję mistrzów duchowych”. Był to powód, dla którego żaden z sannjasinów Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury nie odważył się przyjąć funkcji aczarji. Każdy pod nieobecność swojego guru próbował po prostu służyć innym starszym wielbicielom. Patrząc wstecz, wydaje się konieczne, aby w misji Śri Kryszny powsta-wały różnice zdań, które zmobilizują wszystkich kwalifikowanych na-uczających do aktywnej pracy misjonarskiej (myślę, że jest to przyczyna,

Spośród wielu grup ogłaszających się jako zwolennicy Śri Czaj-tanji Mahaprabhu, Gaudiya Math najsilniej udowodniła jak prawdzi-wy duch Śri Czajtanji Mahaprabhu może wznieść ten świat na wyżyny, świat pozbawiony duchowych, moralnych, społecznych i ekologicznych rozwiązań. W tym samym czasie niektóre gałęzie drzewa Czajtanji albo uschły lub ledwo przetrwały, albo z powodu nieporozumień, które poja-wiły się w przeszłości zniekształciły prawdziwe nauki. Jednakże dzię-ki pełnej życia kampanii Gaudiya Math, która ustanowiła Śri Czajtanję Mahaprabhu w Jego pełnej chwale i ukazała transcendentny charakter sukcesji uczniów wszyscy zostali pobłogosławieni. Prawdziwa sukcesja uczniów musi być całkowicie wolna od wszelkiego rodzaju monopoli-stycznej, elitarnej i nastawionej na zdobywanie przywilejów mentalno-ści, która jest zaprzeczeniem transcendentnej natury duchowej rodziny. Rupa Goswami Prabhupada nauczał, że prawdziwym wyrze-czeniem jest zaangażowanie wszystkiego w służbie dla Kryszny. Dzięki Gaudiya Math prawda ta została właściwie zamanifestowana w świecie wisznuizmu. Ci, którzy ciągle krytykują założyciela Gaudiya Math są bardzo nieszczęśliwymi ludźmi. Nie są oni w stanie zrobić nic konkret-nego, żeby pomóc światu rozwijać miłość do Boga i służyć sankirtana-jadżni, ani aby przyprowadzić ludzi do świętych wód Śri Radhakundy. Pokazują oni po prostu swoją ignorancję i brak współczucia wobec uwa-runkowanych dusz. Książka ta mówi, że powstanie Gaudiya Math i jej dalszych podgałęzi, takich jak Bagh Bazaar Gaudiya Math, Śri Chaita-nya Gaudiya Math, ISKCON, Gaudiya Vedanta Samiti i inne tego typu misje jest częścią planu Najwyższego Pana przekazywania Jego miło-snego przesłania. Pisma potwierdzają, że Kryszna kocha wszystkich swoich wiel-bicieli i że nie chce stracić żadnego ze swoich nauczających wielbicieli ani niszczyć tego, co udało im się osiągnąć. Faktem jest, że mniej kwa-lifikowane dusze zawsze będą miały szansę przyjść i wywołać chaos w organizacjach misyjnych. Z tej właśnie przyczyny Śri Kryszna stwarza sytuacje, które zobowiązują wielu wielbicieli do podjęcia duchowej od-powiedzialności za misję ich Guru Maharadży. Dzięki temu mamy dziś wiele misji wisznuizmu gaudija. Niektóre z nich, w ten czy w inny spo-

24 25


z Madras Publishing. Zdobył też wsparcie i sympatię wielu ważnych polityków Indii. Podróżował, nauczając po całym kraju. Inicjował w tradycji bhakti dużą liczbę ważnych hinduskich przywódców. Pracowało z nim wielu braci duchowych, którzy pomogli mu utrzymać i rozwinąć Chaitanya Math. Wybudował Bhaktisiddhancie Saraswatiemu Thakurze Prabhupadzie najpiękniejszą samadhimandirę (samdhi-mandira). Według póżniej-szego twórcy ISKCON-u A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży Bhakti Vilas Tirtha Maharadża udał się z powrotem do Boga jako czysty wielbiciel. Piszę o tym, aby pokazać, że tymczasowe nieporozumienia między wisznuitami nie oznaczają, że nie otrzymują oni łaski ich guru i Kryszny. Gałąź Chaitanya Math z Majapury zasponsorowała również dwukrotnie All India Vaishnava Conference. Konferencja ta, odbywa-jąca się pod przewodnictwem Bhaktiego Vilasa Tirthy Maharadży, w której wzięło udział wielu reprezentantów innych instytucji i sampra-dai wisznuizmu gaudija jak, np. Pejwar Swami z Udupi, miała na celu zwiększenie współpracy w rozprzestrzenianiu sanatanadharmy. W dzień wjasapudży (vysa-pj) Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury w 1948 roku sekretarzem Chaitanya Math został Bhakti Hriday Bon Maharadża, który sprawował tę funkcję przez trzy lata. W tamtym czasie sekretarzem B. V. Tirthy Maharadży był uczeń B. D. Madhava Maharadży, który później został aczarją Śri Chaitanya Gaudiya Math pod sannjasińskim imieniem B. V. Tirtha Maharadża. Na-stępnie, w 1954 roku Bhakti Dayita Madhava Maharadża, który współ-pracował z B. V. Tirthą Maharadżą (mimo, że zaczął inicjować uczniów wcześniej niż on), zdecydował się opuścić Chaitanya Math razem ze swoimi uczniami. Po odejściu z tego świata B. V. Tirthy Maharadży następnym aczarją został jego brat duchowy Bhakti Kusum Sraman Maharadża. Także inni wielbiciele Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego Tha-kury zaczęli przyjmować uczniów wewnątrz Chaitanya Math. Niektórzy z nich to:

• Bhakti Srirup Siddhanti Maharadża. Był on bardzo drogim uczniem Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury.

dla której Śri Kryszna pozwolił, by w Jego misji nastał czas niezgody). Kiedy zaczął się nasilać spór o to, kto zostanie następnym aczar-ją, wielu wielbicieli cierpiało z powodu rozłąki z ukochanym Gurudewą.Chociaż Kunja Babu był niewątpliwie najbardziej wyróżniającym się or-ganizatorem w Gaudiya Math za życia Prabhupada Bhaktisiddhanta Sa-raswati Thakura, to wielu sannjasinów nie uznało go za następcę- aczar-ję. Po pewnym czasie zaproponowano na pozycję aczarji Gaudiya Math pewnego uczonego brahmaczarina Anantę Vasudevę, którego kandyda-turę poparła większość członków GBC i sannjasinów. Jednakże Kunja Babu i jego bliscy towarzysze nie zgodzili się z tą decyzją. Stało się to bez-pośrednią przyczyną sporu, który podzielił misję Gaudiya Math do dnia dzisiejszego na dwie instytucje kontynuujące nauczanie na własną rękę. Obydwie grupy zgodziły się podzielić 64 ośrodki Gaudija Math na pół. Widząc trudności pojawiające się w instytucji Gaudiya Math, starsi i doświadczeni wielbiciele zdali sobie sprawę, że guru wzywa ich, aby opuścili obecne szeregi i założyli nowe gałęzie wisznuizmu gaudija oraz drzewa Pana Czajtanji. Niektórzy z tych, którzy odeszli, osiągnęli wielki sukces. I choć w miarę upływu lat rozwinęło się wiele ważnych gałęzi, skupimy się najpierw na dwóch pierwszych z nich.

Śri Chaitanya Math

Kunja Babu był bliskim i bardzo drogim uczniem Prabhupady Bhakti-siddhanty Saraswatiego Thakury od samego początku istnienia Gaudiya Math. Dzięki jego pomocy wisznuizm rozrósł się na całe Indie. Wielu ludzi przyłączyło się do Math. Zaszło wiele historycznych wydarzeń. Praktycznie rzecz biorąc, Kunja Babu był administracyjnym geniuszem, który pomógł Gaudiya Math rozwinąć się w wielką misję. Chociaż nie był bardzo popularny wśrod swoich braci duchowych, mimo to cały czas był ważną postacią. Po oddzieleniu się od misji Gaudiya Math w Bagh Bazaar Tem-ple otworzył w Kalkucie Śri Chaitanya Research Institute. Następnie przyjął sannjasę od Bhaktiego Vijnana Aśrama Maharadży i otrzymał imię Bhakti Vilas Tirtha Maharadża. Został przywódcą Chaitanya Math, napisał wiele książek i opublikował wiele tytułów siddhanty gaudija

26 27


dziwym filozofem monistą, gdyż jeśliby nim był, to jego ojciec nie nadałby mu takiego imienia. W 1964 razem z Syamą Prasadem

Mookerjee (indyjskim ministrem przemysłu i zaopatrzenia) otworzył Chaitanya Research Institute przy uniwersytecie Kal-kuty. Na otwarciu zjawiło sięczternaście lakh [lkha – liczba 100 000, czyli w tym przypadku 1 400 000, przyp. red.] ludzi. Minister wygłosił tam mowę, w której stwierdził, że ofiaro-wanie czegoś zwykłego Bóstwom nie stanowi oddania. Wy-jaśnił, że prawdziwe uwielbienie widzimy u tych, którzy na-uczają kultu Czajtanji bez rozróżnienia na kasty, wiarę czy kolor, zalewając cały świat potokiem intonowania Świętych Imion, głosząc, że wszyscy jesteśmy sługami Pana Kryszny.

• 1965 – ówczesni prezydent i wiceprezydent dr. dr. Raddy i V. D. Yati docenili osiągnięcia B. V. Tirthy Maharadży.

Gaudiya Mission

Inną główną grupą, która wyrosła na gruncie Gaudiya Math, była Gau-diya Mission. Po rozpadzie Gaudiya Math misja ta zachowała słynną świątynię Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury w Bagh Bazaar w Kalkucie. Świątynia ta za czasów Prabhupady znana była z bardzo aktywnej działalności. Z drugiej jednak strony była ona też powo-dem sporów. Po tym jak zakończono jej budowę, ta wspaniała budowla o marmurowych posadzkach stała się powodem, dla którego wielbiciele zaczęli walczyć między sobą o pokoje. Prabhupada Bhaktisiddhanta Sa-raswati Thakura stwierdził wtedy, że lepiej byłoby sprzedać marmury i wydrukować więcej książek. Świątynia ta została wybudowana za im-ponującą dotację Jagabandhy Dutty. Bagh Bazaar Math i Śri Dham Ma-japur Jogapith były najważniejszymi posiadłościami misji. Kiedy ma-jątek Gaudiya Math został podzielony, każda z grup otrzymała jedną z największych świątyń, skąd mogła kierować swoim nauczaniem. Zarówno Ananta Vasudev Prabhu jak i Bhakti Rakshak Sridhar Deva Maharadża byli często proszeni, aby objaśniać wykłady ich guru. Ananta Vasudev wiedział, jakie wersety zacytuje guru, zanim ten jeszcze to uczynił. Kiedy wielu starszych sannjasinów odmówiło objęcia funkcji

Chaitanya Math utrzymuje słynne święte miejsca jak, np. Joga Pithę, Śrivasę Anganę i wiele innych. Po odejściu B. K. Sramana Maharadży, Chaitanya Math podzieliła się na wiele gałęzi pod przewodnictwem róż-nych sannjasinów. Oficjalnym następcą B. K. Sramana Maharadży, który przyjmował uczniów po jego odejściu, stał się Bhakti Bhushan Bhagavat Maharadża, uczeń B. V. Tirthy Maharadży. W 1996 roku, w Gaura Purnimę wielu przywodców Chaitanya Math jak, np. B. S. Sajjan Maharadża, Bhakti Prasun Puri Maharadża, Avadhut Maharadża i Bhakti Vaibhav Sagar Maharadża, pomogło zorga-nizować w Śrivas Anganie zebranie World Vaishnava Association. W tym samym czasie odbyła się pierwsza wielka Mela WVA. W miarę, jak starsze pokolenia wielkich dusz stopniowo odchodzą z tego świata, staje się oczywiste, że starsi i młodsi członkowie tego drzewa powinni ciężko pracować, by kontynuować wielkie dzieło zapoczątkowane przez Gaudiya Math. Inne wydarzenia z czasów B. V. Tirthy Maharadży, to:

• 28 listopad 1958 – dr Radhakrisnan położył kamień węgielny pod budowę Chaitanya Research Institute. • 1960 Rajendra Prasad, pierwszy prezydent Indii, odwiedził z okazji Dżanmastami Gaudiya Math z Madrasu, gloryfikując jej osią- gnięcia.• 1963 – Raja Gopal Acharja, ustanowiony przez Brytyjczyków Generalny Gubernator Indii, również docenił osiągnięcia Gadiya Math.• 1964 – dr Radhakrisnan, prezydent Indii, ogłosił, że nie jest praw-

jak również cenionym uczonym, który opublikował wiele ksią- żek, między innymi Uddhawsandeszę, i Gitanubhaszję. Wydał

też pracę doktorską na temat Gowindabhasji – Wedantadarsianę.Napisał także Gurupreszthę, książkę wspierającą Bhaktiego Vi-lasa Tirthy Maharadżę. Miał on własną misję i uczniów.

• Padmanabha Maharadża z Guntury Gaudiya Math• Bhakti K. Tapasvi Maharadża, uczeń Prabhupady Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakury• Bhakti Prasant Puri Maharadża, uczeń B. V. Tirthy Maharadży• Vishnu Maharadża i Bhakti Prajnan Yati Maharadża

28 29


tiego świątynię Gaudiya Math. Postawiono tam również pięknepuszpasamadhi (pupa- samdhi) dla Prabhupady Bhaktisiddhan-ty Saraswatiego Thakury. Z tej Math Gaudiya Mission kierowała

nauczaniem w Nawadwipie Dhamie.• W Asamie ustanowiono kolejną misję, Gaudiya Math Radhy Go- windy w dzielnicy Haila Gandhi, Po. Lala Bazaar, Asam• W Biharze powstała inna Gaudiya Mission – Bhaktiego Kevala Audulaumiego, w Mughalserai, Bihar• Druga misja w Asamie to Bhagavata Gaudiya Math w Karim Ganj, Asam.

Aczarjowie, którzy działali aktywnie w Gaudijamisji zakładali nowe ga-łęzie:

• B. Suhrit Parivrajak Maharadża – obecny aczarja Gaudijamisji• B. Srirup Bhagavat Maharadża – poprzedni aczarja Gaudijamisji• B. Bhushan Bharati Maharadża założył swoją misję o nazwie- Bhakti Keval Ashram. W sumie założył on sześć nowych gałęzi.• B. Gambhir Giri Maharadża osiadł w Śri Wryndawanie Dhamie. Służy on w mandirze Radhy-Gokulanandy, we Wryndawanie pod- niósł tą świątynię do standartu Gaudiya Math.• B. Svarup Tirtha Maharadża założył świątynię w Bardhaman i zaczął nauczać poza granicami Indii.

Plan Kryszny

Zasadniczo można powiedzieć, że to nie osobiste ambicje spowodowały kłopoty w Gaudiya Math. Był to raczej nieprzewidywalny wpływ Krysz-ny, który sprawił, że w miarę rozwoju misji pewne jej aspekty rozkwitły, gdy tymczasem inne odeszły w niepamięć. Kryszna chce, by docenio-no wszystkich Jego wielbicieli, a nie jednego, czy dwóch. Świat odnosi większą korzyść, widząc czyny wielkich wisznuitów, niż patrząc na nie-mych członków biurokratycznych misji.

aczarji, ten brahmaczarin pokazał, że jest w stanie zrozumieć nauki swo-jego guru. Kiedy więc organ zarządzający zaproponował, aby to Ananta Vasudev został następnym aczarją, a propozycja ta została zaakceptowa-na przez wielu z członków Gaudiya Math – ten przyjął ją. Kiedy KunjaBabu i jego zwolennicy sprzeciwili się tej decyzji i zaczęli tworzyć nową gałąź misji, Bagh Bazaar Gaudiya Math pozostała pod przewodnictwem Ananty Vasudeva Prabhu. Po przyjęciu sannjasy Ananta Vasudev Prabhu stał się znany jako Bhakti Prasad Puri Maharadża. Po kilku latach opu-ścił on misję, a jego stanowisko zostało przekazane w mistrzowskie ręce Bhaktiego Kevala Audulaumiego Maharajdży. B. K. Audulaumi Maharadża uczestniczył w misji od czasów namahatty – programu Bhaktiwinody Thakury. Pracował on ciężko dla misji wisznuizmu gaudija, wykupując wiele budynków, które wcześniej Gaudiya Math tylko wynajmowała. Był on synem wielkiego właściciela ziemskiego z Nadii. W jego czasach misja otworzyła wspaniałą nową gałąź w Godrumie, w Nawadwipie, która opublikowała wiele książek oraz znana była z żywych i wspaniale zorganizowanych kirtanów. B. K. Audulaumi Maharadża podróżował po całych Indiach, nauczając wielu ważnych przywodców. Opublikował również książkę ze swoimi wykładami w języku angielskim. Po podziale Gaudiya Math jego misja zachowała duży dystans w stosunku do innych math. Po jego odejściu misję poprowadził inny uczeń Prabhupady Bhaktisiddhanty Sa-raswatiego Thakury, Bhakti Srirup Bhagavat Maharadża. Nauczał on w Indiach, Anglii, otworzył także ośrodek w Holandii. Po odejściu B. S. Bhagavaty Maharadży misja została przekazana B. Suhritiemu Parivra-jace Maharadży. Pozostałe osiągnięcia Gaudiya Mission to:

• Organizacja corocznych parikramów w Nawadwipie Dhamie• B. K. Audulaumi Maharadża napisał książki o prowadzeniu kir- tanów i przewodnik do parikramów, zawierający m. in. parikram Śri Kshetry Dhamy i parikram Nawadwipy Dhamy.• Gaudiya Mission utrzymywała oryginalną świątynię Gaudiya

Math w Kishor Puri we Wryndawanie oraz wybudowała piękną nową świątynię w Bombaju.• W Godrum Dhamie wybudowano dla Bhaktisiddhanty Saraswa-

30 31


formalną koncepcją swojej instytucji, jest zaskoczonych, widząc sukces i rozwój gałęzi, które znalazły się poza ich jurysdykcją. W ten sposób ci, którzy nie zgadzali się z duchem ustanowionych gałęzi, albo byli po prostu zainspirowani do rozszerzenia misji swojego guru na bazie swojego entuzjazmu, musieli zaczynać na własną rękę. Często misje tych lojalnych mnichów, obdarzonych błogosławieństwa-mi guru i wielbicieli, osiągnęły sukces przekraczający wszelkie wyobra-żenia. Jest to początek nowej ery. W następnym rozdziale dotyczącym działalności Gaudiya Math przedstawimy jej gałęzie, wybitnych naucza-jących i raport dotyczący obecnej działalności. Bardzo niewielu zdaje sobie sprawę ze stopnia w jakim Pan Czaj-tanja przez Swojego ukochanego Prabhupadę Bhaktisiddhantę Saraswa-tiego Thakurę rozprzestrzenił swoją sampradaję we wszystkich zakątkachtego świata na tak wiele sposobów. Niewątpliwie A. C. Bhaktiwedan-ta Swami Maharadża wyróżnia się jako pionier, spełniający pragnienie swojego guru i Śri Czajtanji Mahaprabhu, rozdając Święte Imię całemu światu. W dalszej części książki znajdziemy opisy wielu innych osiągnięć w rozprzestrzenianiu Świadomości Kryszny. Pewne jest, że przyszłość również kryje przed nami wiele niespodzianek i różnych wydarzeń, dzię-ki którym drzewo Gaudiya Math przyniesie korzyść uwarunkowanym duszom.

Fakt, że plan Kryszny różnił się od planu wielu Jego wielbicieli stał się jasny dzięki przykładom takim, jak nieoczekiwane odsunięcie się ze stanowiska aczarji i pozycji sannjasina Bhaktiego Prasada Puriego Maharadży (znanego wcześniej jako Ananta Vasudev). Innym przykła-dem jest to, że nikt się nie spodziewał, aby A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża, który był zwykłym gryhasthą (ghastha), znanym zaledwie kilku członkom Gaudiya Math, mógł zostać wybitnym aczarją, który rozszerzy misję na cały świat. Kiedy w wieku 68 lat popłynął on do Ameryki, gdzie rozpoczął znaną na całym świecie rewolucję Hare Kryszna, wielu z jego braci nie mogło w to uwierzyć. Niektórym zajęło lata, aby zrozumieć, że moc Pana Nitjanandy wybrała tego szczególne-go wielbiciela, aby wypełnił przepowiednię Śri Gaurangi Mahaprabhu i Bhaktiwinody Thakury. Historia będzie się powtarzać za każdym razem, kiedy plan Kryszny będzie różnił się od planów ludzi tego świata. Aczarja stanie się znany dzięki swojemu światłu i przez swój wkład w szczęście tego świata, a nie przez uchwały i głosowania, rezolucje i eksperymenty. Je-śli będziemy po prostu robili tyle, ile jesteśmy w stanie i jeśli szczerze będziemy podążali za naszym sercem, Kryszna poprowadzi nas, dzięki czemu prawdziwy duch Gaudiya Math nigdy nie zginie.

Nowe gałęzie

Prawdziwy duch Gaudiya Math napełnił wielu z aczarjów. Dzięki nim nowe galezie zaczęły się automatycznie rozprzestrzeniać, nawet po tym, gdy założyciel aczarja wszedł już w nitjalila. W ten sposób dziś wielbi-ciele Kryszny często niespodziewanie spotykają się na całym świecie, czasami nie wiedząc nawet, która gałąź sięga danego miejsca, ustana-wiając tam społeczność wisznuitów. Wiele z dzisiejszych powszechnie znanych i rozwijających się Gaudiya Math (obecnie często uważanych za ortodoksyjne odłamy mi-sji gaudija) nie było akceptowanych w początkowym okresie swojego rozwoju. Czasami nowe odłamy, z punktu widzenia współczesnych im instytucji, z których się zrodziły, uzanawane są za „zbuntowane” gałę-zie. Wielu wielbicieli, niebędących w stanie zauważyć nic więcej poza

32 33


Babadżiego Maharadży w samadhimandirze w Godrumie NawadwipieNastępny aczarja: Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura (11 pokolenie), uczeń Gaury Kisiory Dasy Babadżiego Maharadży (10 pokolenie).Obecny aczarja: aczarja Chaitanya MathGałęzie: Pierwsza w Jogapith. Następne w Śrivasie Anganie, Advaicie Anganie, Gadadharze BhavanieInne ważne dane:

• Ustanowił samadhimandirę Gaurakisiory Dasy Babadżiego Ma- haradży w Majapurze (Śri Chaitanya Math)• Ustanowił Śri Nrysinghę Mandirę• Ustanowił program namahatta • W 1894 roku Maharadża państwa Tripura Bir Chandra Dev Bur- man Manikya Bhadur został nominowany na pierwszego prezydenta Pracharini Sabha.

Cele tej Sabha są następujące:• Rozwinąć Śri Navadwipę Dhamę i rozgłosić jej świętość, jak rów- nież wartość religijną i historyczną.• Utrzymywać świątynię Śri Mandira w Jogapicie, znajdujacą się w miejscu narodzin Śri Czajtanji Mahaprabhu, Śri Majapurze; utrzy- mywać codzienną sewapudżę Gaury-Wisznupriji i innych Bóstw tam zainstalowanych.• Organizować regularne festiwale na cześć tych Bóstw• Utrzymywanie biblioteki arjasiastr (ārya-śāstr) czyli wed, upaniszad i innej literatury bhakti oraz założenie ogólnodostępnej czytelni.• Gromadzenie materiałów historycznych i znalezisk archeologicz- nych związanych z Nawadwipą Dhamą• Promowanie i publikacja literatury bhakti• Ustanowienie i utrzymywanie czatuszpathi (catupahi), gdzie można studiować sanskryt i literaturę bhakti• Rozprzestrzenianie wiedzy zawartej w arjasiastrach, takich jak wedy, upaniszady i pozostałej literaturze bhakti

Część druga:W każdej wiosce i w każdym mieście

Gałęzie Gaudiya Math

Ta część książki jest listą różnych misji Gaudiya Math. Niektóre z nich są ogromne, inne zaś są mniejszymi gałęziami założonymi przez po-jedynczych wielbicieli. Łączy je to, że wszystkie są niezależnymi ga-łęziami drzewa Pana Czajtanji. Prawie wszystkie z nich opublikowały książki i czasopisma oraz otwarły jedną, albo więcej świątyń. Lista ta nie jest kompletna, ukazuje jednak ideę tego, jak szeroko rozprzestrzenił się wpływ Gaudiya Math. Pokazuje nam również zakres w jakim misja rozrosła się na cały świat i jak przez podkreślanie swojej obecności służy dziś całej ludzkości. Jeśli chcielibyście zdobyć więcej informacji na temat poszcze-gólnych misji wisznuizmu gaudija, ich założycieli i członków polecamy wam główną stronę internetową WVA, na której próbujemy na bieżąco aktualizować informacje o rozszerzającym się na cały świat wpływie i nauczaniu wisznuitów. Ponieważ nie otrzymaliśmy pełnych informa-cji o wszystkich misjach, niektóre z nich będą wspomniane tutaj tylko z nazwy bez dodatkowej wiedzy na temat ich działalności. Jeśli nie udało mi się oczyścić wystarczająco przez gloryfikowanie wszystkich wspa-niałych wielbicieli, ich misji i służby – błagam o przebaczenie. Proszę również, żebyście poinformowali mnie o ignorancji i niedopatrzeniachtak, aby w następnym wydaniu tej książki informacje, które podałem mogły zostać zaktualizowane. Dziękuję za wyrozumiałość.

ŚRI NAVADVIP DHAM PRACHARINI SABHA

Założyciel aczarja: Bhaktiwinoda Thakura (9 pokolenie) otrzymał dik-szę od Vipina Bihariego Goswamiego i sikszę (śk) od Dżagannathy Dasy Babadżiego (8 pokolenie). Później, w 1908 roku Bhaktiwinoda Thakura otrzymał babadżiweszę (bbj-vea) od Gaury Kisiory Dasy

34 35

CZĘŚĆ DRUGA: W każdej wiosce i w każdym mieście

Inicjacje sannjasy od innych aczarjów Chaitanya Math: około czter-dziestuOpublikowane książki: około 300 w języku bengalskim, sanskrycie, po angielsku i w hindiNowe gałęzie wyrosłe z tej misji: około dwudziestu pięciu

Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura wprowadził następujące metody nauczania i praktykowania nauk Śri Czajtanji Mahaprabhu:

Ustanowił wydawnictwa, służące popularyzowaniu i rozprowa-1. dzaniu literatury bhakti. Ich nazwy to: Bhagavat Press w Krishnanaga-rze, Nadia Prakash Printing w Śri Majapurze, Gaudiya Printing Works w Kalkucie i Paramartha Press w Cuttack. Wydał wiele tomów literatury bhakti napisanej przez sześciu goswamich i innych mistrzów ze szkoły wisznuizmu gaudija. Książki te stały się ogólnie dostępne za darmo lub za symboliczną cenę.

Zapoczątkował wydawanie wielu czasopism, zajmujących się 2. wyłącznie bhakti. Ich tytuły, to m. in.:

• „Sadżdżan Toszani” – w języku bengalskim, miesięcznik• „The Harmonist” – pisany po angielsku, miesięcznik• „Gaudija” – w języku bengalskim, tygodnik• „Nadia Prakasz” – w języku bengalskim, dziennik• „Bhagavat” – w języku hindi, dwutygodnik• „Kirtan” – w języku asamskim, miesięcznik• „Paramarthi” – w języku oryjskim, dwutygodnik.

Organizował wystawy obrazów ukazujących życie i nauki Śri 3. Czajtanji Mahaprabhu i świętych wisznuitów z prezentacją historii i kazań z upaniszadów, puran, Mahabharaty i Ramajany. Ta metoda na-uczania przynosiła duże efekty nawet wśród niepiśmiennych mężczyzn, kobiet i dzieci.

Nauczał, chodząc od drzwi do drzwi, z wioski do wioski, organizował4. spotkania i wykłady. Dla tego celu Prabhupada Bhaktisiddhanta Sara-swati Thakura wysyłał swoich uczniów nie tylko do odległych wiosek Indii, z północy na południe i ze wschodu na zachód, ale również do

• Wykupienie, utrzymanie, posiadanie, zarządzanie i kontrolowanie posiadłości i budynków Jogapithy Śri Mandiry i Śriwasy Angany znajdujących się w Majapurze.• Wznoszenie nowych budynków, rozbudowywanie, odnawianie, zabezpieczanie posiadanych już i nabywanie nowych nieruchomo- ści i ruchomości dla osiągnięcia wyżej wymienionych celów.• Honorowanie medalami i nagrodami uczonych w literaturze bhakti i tych, którzy pełnili znaczącą służbę dla wyżej wymienionej Sabhy oraz Bóstw.• Wykonywanie wszystkiego, co może pomóc w spełnianiu wyżej wymienionych celów Sabhy.

CHAITANYA MATH

Założyciel aczarja: Paramapudżapada Prabhupada Bhaktisiddhanta Sa-raswati Thakura (11 pokolenie) Uczeń Gaury Kisiory Dasy Babadżiego Maharadży (10 pokolenie), samadhimandira w Chaitanya Math w Ma-japurze. Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura (Saraswati Thakura) był prezydentem Visva Vaishnava Raj Sabha.Następni aczarjowie:

• B. V. Tirtha Maharadża (12 pokolenie) był uczniem Saraswatiego Thakury i przyjął sannjasę od B. Vijnana Ashrama Maharadży, samadhimandiry B. V. Tirthy Maharadży i Bhaktiego Vijnana Ash- rama Maharadży znajdują się w Chaitanya Math w Majapurze.• Bhakti Kusum Sraman Maharadża (12 pokolenie), uczeń Sara- swatiego Thakury, sannjasę otrzymał od B. V. Tirthy Maharadży; samadhimandira w Śri Chaitanya Math w Majapurze.• Bhakti K. Tapasvi Maharadża (12 pokolenie), uczeń Saraswa- tiego Thakury, samadhimandira w Śrivas Anganie w Majapurze.

Obecny aczarja: wieluGałęzie: sześćdziesiąt sześćPóźniej niektóre gałęzie oddzieliły się i obecnie jest ich czterdzieści dwieInicjacje sannjasy od Saraswatiego Thakury: dwadzieścia

36 37

NASZA RODZINA GAUDIYA MATH CZĘŚĆ DRUGA: W każdej wiosce i w każdym mieście

Wprowadził dziesięć egzaminów z literatury i filozofii wisznuic-12. kiej oraz historii różnych grup religijnych.

Wskrzesił Sri Visva-Vaishnava Raj Sabha założone pierwotnie 13. przez Śri Rupę i Śri Sanatanę Goswamich.

Ustanowił wśród swoich uczniów praktykę brahmaczarji, wana-14. prasthy (vanaprastha) i sannjasy nakierowaną na służbę Bogu. Praktyka ta jest zdrową metodą regulowania swojego życia i pierwszym stopniem w życiu duchowym. Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Goswami Thakura po-pularyzował wisznuizm gaudija na świecie w całej jego świetności. Stworzył Śri Chaitanya Math w Śri Majapurze, mieście pełnym świą-tyń i klasztorów, w którym obecnie jest około stu gałęzi Gaudiya Math. Ustanowił również wiele miejsc kultu, w różnych częściach Indii, jak i poza jej granicami.

Inne ważne dane i osiągnięcia:Math założone przez Bhaktiego Vilasę Tirthę Maharadżę:

• Banga, Bengal Zachodni, bhajanakutira Haridasy Thakury• Guntur Gaudiya Math, Andhra Pradesh• Burdwan, Kuliya Gram – bhadżanasthana Thakury Haridasa• Diamond Harbor Gaudiya Math, 1963.

Czasopisma wisznuickie:• „Dainik Nadia Prakash” – redaktorem tego dziennika był Bhakti Promode Puri Maharadża• „Gaudiya” Bhaktiego Vilasy Tirthy Maharadży wydawany w wielu językach, m. in. w hindi, bengalskim, oryjskim, asamskim i po angielsku.

Parikramy: • Vraja Mandal Parikram• Navadvip Dham Parikram

Apteki Homeopatyczne

Birmy i Europy.Organizował festiwale religijne we wszystkich swoich ośrod-5.

kach i świątyniach, przyciągając ludzi i dając im sposobność słuchania religijnych wykładów.

Przedstawił i spopularyzował smryti wisznuizmu gaudija ta-6. kie jak Haribhaktiwilasę Sanatany Goswamiego oraz Satkrijasardipikę i Samskaradipikę Gopali Bhatty Goswamiego. Wprowadził też wśród swoich uczniów praktyki (aczar) oparte na wyżej wymienionych dzie-łach smryti, odnoszące się do śraddhy oraz rytuałów religijnych.

Wprowadził paczaratrikadikszę (7. pancartrika) dla swoich uczniów, co dawało im prawo czczenia Bhagavana Wisznu.

Innym jego celem było propagowanie edukacji opartej całko-8. wicie na wartościach wisznuizmu i z myślą o tym opublikował Hari-namamrytawjakaranę, gramatykę sanskrycką napisaną przez Śri Dżiwę Goswamiego oraz ustanowił Akademię Sanskrytu dla studiowania wyżej wymienionej książki. Obecnie studiowanie jej jest jednym z przedmio-tów koniecznych do zdobycia stopnia naukowego w Upadhi Vyakaran Tirtha.

Założył Akademię Sanskrytu (Bhagavata Pathasala, czy też Pa-9. ravidya-pitha) dla studiowania literatury bhakti pod jego własnym prze-wodnictwem, do której sprowadził wykształconych panditów z Udu-pi (Południowe Indie) i innych miejsc dla nauczania filozofii różnych szkół.

Założył również angielsko-języczne gimnazjum, o nazwie Tha-10. kura Bhaktiwinoda Institute w Majapurze, aby przekazywać młodym chłopcom edukację opartą na religii wisznuickiej. Nie uznawał on edu-kacji świeckiej. Podobnie, w późniejszych czasach B. V. Tirtha Mahara-dża założył szkołę podstawową imienia Bhaktiwinody Thakury.

Zażądał zwrotu i odrestaurował wiele starych i zaniedbanych 11. świątyń i miejsc kultu. Odkrył również stare miejsca związane z życiem Śri Czajtanji Mahaprabhu i różnych świętych wielbicieli. Wzniósł wiele świątyń i pomników w całych Indiach w miejscach, które odwiedził Śri Czajtanja Mahaprabhu.

38 39


Szczególne osiągnięcia:• Bardzo ciekawy sposób prowadzenia kirtanu; wiele poprzednio wynajmowanych przez Gaudiya Math budynków zostało wyku- pionych przez tę misję.

Aczarjowie wisznuizmu gaudija, nowe misje i projekty dwunastego pokolenia

W PORZĄDKU ALFABETYCZNYM, WEDŁUG IMION ACZARJÓW

BHAKTI PRAKASH ARANJA MAHARADŻA (12 pokolenie) Otrzymał sannjasę od Saraswatiego Thakury.

MISJA BHAKTIEGO VAIBHAVY ARANJI MAHARADŻYZałożyciel aczarja: Bhakti Vaibhav Aranja Maharadża (12 pokolenie), członek i założyciel WVA-VVRS, uczeń Saraswatiego Thakury, sannja-sę otrzymał od B. Bhudevy Sroutiego Maharadży.Ustanowił: Krishna Balaram Mandir, Mathura, samadhimandira w tym samym miejscu.Nowe gałęzie, które wyłoniły się z tej misji: trzy Bhakti Vaibhav Aranja Maharadża nauczał intensywnie w listach, które pisał do swoich uczniów na całym świecie. Doprowadził do zamknięcia rzeźni w Mathurze.

MISJA BHAKTIEGO SOUDHY ASHRAMY MAHARADŻY Założyciel aczarja: Bhakti Soudha Ashram Maharadża (12 pokolenie), uczeń Saraswatiego Thakury, sannjasę otrzymał od B. Vaikanashy Ma-haradży, samadhimandira w Majapurze.Gałęzie: czteryZałożył szkołę w Kalkucie

BHAKTI SAMBAL BHAVAT MAHARADŻA (12 pokolenie) Sannjasę otrzymał od Saraswatiego Thakury.

GAUDIYA MISSION

Założyciel aczarja: Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura (11 pokolenie); Bagh Bazaar Gaudiya Math w Kalkucie stała się główną siedzibą misji Gaudija pod przewodnictwem Bhaktiego Prashady Purie-go Maharadży (12 pokolenie); misję kontynuował Bhakti Kevala Audu-laumi Maharadża (12 pokolenie).Następni aczarjowie:

• Bhakti Keval Audulaumi Maharadża (12 pokolenie), uczeń Sara- swatiego Thakury, samadhimandira w Godrumie w Nawadwipie• Bhakti Srirup Bhagavat Maharadża (12 pokolenie), uczeń Sara- swatiego Thakury, sannjasę otrzymał od B. K. Audulaumiego Maharadży, samadhimandira w Godrumie w Nawadwipie.

Obecny aczarja: Bhakti S. Parivrajak Maharadża (13 pokolenie), dikszę i sannjasę otrzymał od B. K. Audulaumiego Maharadży.Gałęzie: trzydzieści cztery Inicjacje sannjasy: około sześćdziesięciuNowe gałęzie, które wyłoniły się z tej misji: cztery

Inne ważne dane: • B. K. Audulaumi Maharadża napisał dwa kirtany: Śri Kshetra Dham Parikram i Nawadwip Dham Parikram• „Bhakti Patra” – miesięcznik w języku bengalskim (Kalkuta)• Zakładał apteki i ośrodki zdrowia.• Świątynie ustanowione przez niego, to:

- Bhaktisiddhanta Saraswati Gaudiya Math, Godrum Dhama, Znajduje się tam też puszpasamadhi Saraswatiego Thakury- Radha-Govinda Gaudiya Math, Dist. Haila Gandhi, Po. Lala Bazaar, Asam- Bhakti Keval Audulaumi Gaudiya Math, Dist. Mughalserai, Bihar- Bhagavat GM, Po. Karim Ganj, Asam

40 41


Następny aczarja: Bhakti Rasika Bon Maharadża (13 pokolenie), czło-nek i założyciel WVA-VVRS. Krishnananda Bon Maharadża (13 pokolenie)Obydwaj dostali sannjasę od B. H. Bona Maharadży Obecny aczarja: Gopananda Bon Maharadża (13 pokolenie), członek i założyciel WVA-VVRS.Gałęzie: czteryInicjacje sannjasy: dwadzieściaOpublikowane książki: czterdzieściNowe gałęzie, które wyłoniły się z tej misji: dwieKsiążki: wieleInne ważne dane:

• Bhakti Hriday Bon Maharadża był pierwszym gaudijawisznuitą, który zaczął nauczać na Zachodzie. Udało się mu ustanowić świą- tynie w Londynie i Berlinie.• Sprowadził do Indii pierwszego europejskiego wielbiciela Sada- nandę Swamiego. Bon Maharadża nauczał praktycznie we wszystkich ważnych uniwersytetach Europy.• Spotkał się z królem i królową Anglii, oraz z wieloma innymi ary- stokratami Europy. Nauczył się języka niemieckiego, aby ułatwić sobie nauczanie na niemieckich uniwersytetach.• Objechał cały świat wiele razy.• Został wybrany przywódcą mahantów na Kumbhie Meli. Wielu hinduskich przywodców wspierało jego projekty edukacyjne.

GAUR GADADHAR GAUDIYA MATHZałożyciel aczarja: Bhakti Prapanna Damodar Maharadża (12 poko-lenie), uczeń Saraswatiego Thakury, założyciel i honorowany członek WVA-VVRS.Ustanowił: Matha Śri Śri Gaury Gadadhary w Puri

ŚRI GAUR GADADHAR MATHZałożyciel misji: Śri Dwija Bani Nath (12 pokolenie), pod patronatem Chaitanya Math, otrzymał dikszę od Saraswatiego Thakury i babadżiwe-

ŚRI GAURANGA GAUDIYA MATH

Założyciel aczarja: Bhakti Saurabhi Bhakti Sar Maharadża (12 poko-lenie), członek i założyciel WVA- VVRS, uczeń Saraswatiego Thakury, sannjasę otrzymał od Bhaktiego Sarangi Goswamiego Maharadży, sama-dhimandira w Majapurze.Obecny aczarja: Bhakti Sundar Sudir Acharya Maharadża (13 pokolenie) Gałęzie: czteryInicjacje sannjasy: sześć

BHAKTI RANJAN BHAKTISAR (12 pokolenie)Sannjasę otrzymał od Saraswatiego Thakury.

BHAKTI BHUSHAN BHARATI MAHARADŻA (12 pokolenie) Uczeń Saraswatiego Thakury, członek i założyciel WVA-VVRS

ŚRI RUPANUGA BHAJANASHRAM

Założyciel aczarja: Bhakti Vilas Bharati Maharadża (12 pokolenie), sannjasę otrzymał od Bhaktigo Shoutiego Goswamiego Maharadży Bóstwa: Śri Radha Śyama Sundar. samadhimandira w Śri Rupanuga Bhajanashram, w Majapurze.Uczniowie sannjasini: jedenObecny aczarja: Bhakti Sadhan Tatpar Maharadża (13 pokolenie), sannjasę otrzymał od Bhaktiego Vilasa Bharatiego MaharadżyKsiążki: wieleInne ważne dane:Bardzo piękna świątynia pełna dioram bhagawanlili (bhagavn-ll)

BHAKTI PROSUN BODHAYAN MAHARADŻA (12 pokolenie) Sannjasę trzymał od Saraswatiego Thakury.

INSTYTUT FILOZOFII ORIENTALNEJZałożyciel aczarja: Bhakti Hriday Bon Maharadża (12 pokolenie), uczeń Saraswatiego Thakury, samadhimandira i badżankutira w świątyni Madany Mohany we Wryndawanie.

42 43


• Ustalił miejsce zebrań Śri Nitai Gaur w Majapurze (Nandan Acharya Bhavan).

GAUDIYA VEDANTA SAMITI Założyciel aczarja: Bhakti Prajnan Keśava Maharadża (12 pokolenie) Uczeń Saraswatiego Thakury, sannjasę otrzymał od Bhaktiego Raksha-ka Sridhara Devy Maharadży, samadhimandira w Devananda Gaudiya Math, w Nawadwipie.Obecny aczarja: Bhaktivedanta Vamana Maharadża (12 pokolenie) Sannjasę otrzymał od B. P. Keśavy Maharadży, członek i założyciel WVA-VVRS.Inni aczarjowie: Bhaktiwedanta Narajana Maharadża (13 pokolenie); złonek i założyciel WVA-VVRS. Gałęzie: pięćdziesiątInicjacje sannjasy: pięćdziesiątKsiążki: około stu, w wielu językach Inne ważne dane:

• Coroczny, bardzo wielki Nawadwip Dham Parikram• Coroczny Vrindavan Dham Parikram• Wiele czasopism w języku bengalskim, w hindi i po angielsku• Bhakti Prajnan Keśava Maharadża był bardzo uczonym mnichem, pochodzącym z bogatej rodziny.• Napisał również książkę, Vaisnava Vijay, w której pokonał filo- zofię majawadi.• Założył ośrodek Gaudiya Math w Mathurze.• Przyznał sannjasę założycielowi aczarji ISKCON-u, A. C. Bhak- tiwedancie Swamiemu Maharadży.

NISKINCHANA KRISHNA DAS BABADŻI MAHARADŻA (12 pokolenie) Uczeń Saraswatiego Thakury. Był kochany przez wszystkich. Jego samadhimandira znajduje się w Nandagramie, obok bhajan kutir Sanatany Goswamiego. N. Kryszna Dasa Babadżi Maharadża zawsze był mile widziany we wszystkich misjach, gdyż wszędzie podobały się

szę od Bhaktiego Promodego Puriego Maharadży w 1994 roku.Obecny aczarja: Jyoti Maharadży (13 pokolenie), członek i założyciel WVA-VVRS.

BHAKTI VILAS GAVASTHI NEMI MAHARADŻA (12 pokolenie), sannjasę otrzymał od Saraswatiego Thakury. Był wielkim panditą, miał wielu uczniów, napisał książkę, ale później podporządkował wszystko misji Saraswatiego Thakury.

BHAKTI GAMBHIR GIRI MAHARADŻA (12 pokolenie) Uczeń Saraswatiego Thakury, członek i założyciel WVA-VVRS.

MISJA BHAKTIEGO SARVASY GIRIEGO MAHARADŻY Założyciel aczarja: Bhakti Sarvasa Giri Maharadża (12 pokolenie), sannjasę otrzymał od Saraswatiego Thakury. Otworzył swoją Math we Wryndawanie.

GAUDIYA SANGA Założyciel aczarja: Bhakti Saranga Goswami Maharadża (12 pokole-nie), uczeń Saraswatiego Thakury, sannjasę otrzymał od B. R. Sridhara Maharadży, samadhimandira w Nandanie Acharya Bhavan w Majapurze.Obecny aczarja: Bhakti Suhrit Akinchana Maharadża (13 pokolenie), sannjasę otrzymał od Bhaktiego Sarangi Goswamiego Maharadży, czło-nek i założyciel WVA-VVRS. Gałęzie: trzydzieściInicjacje sannjasy: czterdzieściOpublikowane książki: około dwudziestuNowe gałęzie, które wyłoniły się z tej misji: czteryInne ważne dane:

• Odzyskał święte miejsce Imli Tala we Wryndawanie• Bhakti Saranga Goswami Maharadża udał się z Bhaktim Pradipą Tirthą Maharadżą do Anglii, aby nauczać• Założył stały ośrodek w Londynie• Nawadwip Dham Parikram

44 45


Inne ważne dane:• Jego świątynie są bardzo kunsztownie wykonane• Był wielkim uczonym

NAYANANANDA DAS BABADŻI MAHARADŻA (12 pokolenie) Uczeń Saraswatiego Thakury, członek i założyciel WVA-VVRS. Inne ważne dane:

• Najananada das Babadżi Maharadża nadzorował budowę świątyń we wszystkich gałęziach Chaitanya Math. Służbę tę otrzymał od Saraswatiego Thakury.• Obecnie zarządza ośrodkiem Gaura-Gadadhara Champahatta Gau- diya Math. Świątynia ta istnieje od czasów Śri Czajtanji Mahapra- bhu. Służbę dla Champahatta Gaudiya Math pełni od siedemdzie sięciu jeden lat.• Najananada das Babadżi Maharadża mimo swojego ducha wyrze- czenia zawsze nosił biały strój, spełniając polecenie Saraswatiego Thakury. Później przyjął inicjację babadżi od Bhaktiego Promo- dego Puriego Maharadży.

PARAMAHAMSA GAUDIYA MATHZałożyciel aczarja: Bhakti Alok Paramahamsa Maharadża (12 pokole-nie) Uczeń Saraswatiego Thakury, sannjasę otrzymał od B. R. Sridhara MaharadżyB. A. Paramahamsa Maharadża był osobistym sługą i towarzyszem nauk Saraswatiego Thakury. Jego samadhimandira znajduje się w Śri Majapu-rze Dhamie, Ishodyan.Obecny aczarja: Bhakti Sadhak Niskinchana Maharadża (13 pokolenie), dikszę otrzymał od Paramahamsy Maharadży, a sannjasę od Bhaktiego Promodego Puriego Maharadży; członek i założyciel WVA-VVRS.Uczniowie sannjasini: trzejObecny aczarja: Śrimad Bhakti Sadhak Niskinchan Maharadża (13 pokolenie), poprzednio zarządca wielkiej Zamindary w Majapurze. Był również odpowiedzialny za dział publikacji Granthy.

jego kirtany.

ŚRI CAITANYA GAUDIYA MATH Założyciel aczarja: Bhakti Dayita Madhava Maharadża (12 pokolenie) Uczeń Saraswatiego Thakury, sannjasę otrzymał od B. G. Vaikanashy Maharadży, samadhimandira przy Śri Caitanya Gaudiya Math w Maja-purze.Obecny aczarja: B. V. Tirtha Maharadża (13 pokolenie), sannjasę otrzy-mał od S. B. D. Madhavy Maharadży. Tirtha Maharadża jest członkiem, założycielem i wiceprezydentem WVA-VVRS.Gałęzie: około dwudziestu czterech w Pendżabie i Asamie Inicjacje sannjasy: około sześćdziesięciuOpublikowane książki: czterdzieściNowe gałęzie, które wyłoniły się z tej misji: cztery Inne ważne dane:

• Wybudowali świątynię w miejscu narodzin założyciela Gaudiya Math w Puri.• Wielkie noclegownie w Świętych Dhamach• Coroczny Nawadwip Dham Parikram. Co trzeci rok Vraj Mandal Parikram. • Miesięcznik – „Czajtanya Vani”• W tym momencie ma za sobą trzy światowe tournèe i jest mistrzem wykładów na temat acintya-bhedbedha-tattva.

ŚRI KRISHNA CHAITANYA MATHZałożyciel aczarja: Bhakti Kamal Madhusudana Maharadża (12 poko-lenie), uczeń Saraswatiego Thakury, otrzymał sannjasę od B. R. Sridhara Maharadży, samadhimandira w Majapurze.Obecny aczarja: Bhakti Prinan Vishnu Devatam Maharadża (13 pokole nie), członek i założyciel WVA-VVRS.Gałęzie: sześć Inicjacje sannjasy: pięć Opublikowane książki: pięć

46 47


uczeń Saraswatiego Thakury, sannjasę otrzymał od Bhaktiego Giriego Maharadży, członek założyciel WVA-VVRS.Gałęzie: szesnaścieInicjacje sannjasy: dwadzieściaOpublikowane książki: około trzydziestu w języku oryjskimInne ważne dane:

• Nauczał w Orisie• Budował piękne świątynie• Nauczał w Południowych Indiach.• Odnowił świątynię Seva Kunja Radhy -Wryndawanaczandry we Wryndawanie• Ostatnio, w wieku 86 lat, odwiedził Europę po raz trzeci.

SADANANDA SWAMI (12 pokolenie)Uczeń Saraswatiego Thakury.Książki: sześć po niemiecku, inne po szwedzku, agielsku i hiszpańsku.Inne ważne dane:

• Był pierwszym niemieckim wisznuitą• B. M. Bon Maharadża sprowadził go do Indii• Mieszkał ze swoim guru, Saraswatim Thakurą w Indiach, po czym wrócił do Niemiec i Szwecji.• Pomagał mu uczeń B. M. Bon Maharadży, Vamana Dasa (Walter Eidlitz) (13 pokolenie) Dzięki nim, po raz pierwszy literatura wisznuizmu gaudija była opublikowana poza granicami Indii.• Nauczali również na uniwersytetach i założyli pierwsze europejskie kółko wisznuitów.

BHAKTI VAIBHAV SAGAR MAHARADŻA (12 pokolenie) Otrzymał sannjasę od Saraswatiego Thakury. Służył Bóstwom w Mam-ghati.

SAKHI CHARAN BABU (12 pokolenie)Pomagał wielu braciom duchowym i misji Gaudiya Math. Ma swoje sa-

GOPINATH GAUDIYA MATHZałożyciel aczarja: Bhakti Promode Puri Maharadża (12 pokolenie), prezes WVA-VVRS, uczeń Saraswatiego Thakury, sannjasę otrzymał od S. B. G. Vaikanashy Maharadży.Gałęzie: piętnaścieInicjacje sannjasy: sto dwadzieściaOpublikowane książki: około osiemdziesięciu Inne ważne dane:

• Wybitny pisarz i redaktor wielu czasopism• Jego czasopisma to m.in.:

– „Nadiya Prakash”– „Chaitanya Vani”– „Gaudiya, Bhagavat Darshan”.

• B. P. Puri Maharadża jest ekspertem w zakresie pudży, ceremonii instalowania Bóstw i otwierania świątyń. • W swoim życiu zainstalował ponad osiemdziesiąt Bóstw. Pierw- sza przeprowadzona przez niego ceremonia instalacji Bóstw od- była się w Jogapith.• Jest jednym z pierwszych członków Gaudiya Math.• Wielu starszych wisznuitów, braci duchowych i aczarjów z innych misji zwracało się do niego po radę.• Wskrzesił World Vaishnava Association w 1994 roku.• Pomimo podeszłego wieku (prawie sto lat) ciągle tworzy świąty- nie i pomaga innym.• Odrestaurował Kesighatę i słynną Dauji Mandirę we Wryndawanie.• Jest znany ze swojego ducha współpracy z braćmi duchowymi.

BHAKTI ŚRIRUP PURI MAHARADŻA (12 pokolenie) Otrzymał sannjasę od Saraswatiego Thakury, opiekun Svarup Ganj, bli-ski towarzysz Saraswatiego Thakury.

ŚRI KRISHNA CHAITANYA MISSIONZałożyciel aczarja: Bhakti Vaibhav Puri Maharadża (12 pokolenie),

48 49


Inne ważne dane: • Wybudował trzy kunsztownie zdobione świątynie ze stałą wysta- wą rzeźb o motywach religijnych pokrywającą całą świątynię.

ŚRI CHAITANYA SARASVAT MATHZałożyciel aczarja: Bhakti Rakshak Sridhar Deva Goswami Maharadża (12 pokolenie), uczeń Saraswatiego Thakury, otrzymał sannjasę od Sa-raswatiego Thakury; członek i założyciel WVA-VVRS; samadhimandira w Śri Chaitanya Sarasvat Math, w Nawadwipie.Obecny aczarja: Bhakti Sundar Govinda Maharadża (13 pokolenie), otrzymał sannjasę od B. R. Sridhara MaharadżyGałęzie: pięćdziesiątInicjacje sannjasy: około trzydziestuOpublikowane książki: około dwustu (tłumaczenia na inne języki)Nowe gałęzie, które wyłoniły się z tej misji: około dziesięciuInne ważne dane:

• „Vaisnava Toshani” – miesięcznik w języku angielskim• Publikacje w wielu językach.• Czasopisma w wielu językach• Coroczny Nawadwip Dham parikram i Vraj Mandal parikram• Ośrodki na całym świecie• B. R. Sridhar Maharadża był wysoce ceniony przez większość wielbicieli. Był założycielem wielu pierwotnych Gaudiya Math. Skom- ponował wiele pieśni, które śpiewa się obecnie w Gaudiya Math, m.in. pieśń do swojego mistrza duchowego, Śri Śri Premadham Dev Stotram. Wyraźnie posunął do przodu siddhantyczne zrozumienie Bhagawadgity w: Śrimad Bhagavadgit: The Hidden Tre- asure of the Sweet Absolute (Bhagavadgita: Ukryty Skarb Słodkie- go Absolutu) i jest wysławiany przez wszystkich gaudijawisznu- itów za wzniosłą kompozycję i styl w Śri Śri Prapannadżiwanam- rytam. W ostatnich latach życia, jego nauczanie rozszerzyło się na cały świat, a książki zostały opublikowane w wielu językach. Wielu mistrzów duchowych prosiło go o radę. Był poetą i wielkim uczonym w sanskrycie.

madhi w Imli Tali.

MISJA BHAKTI KUMUDY SIANTY MAHARADŻY Założyciel aczarja: Bhakti Kumuda Sianta Maharadża (12 pokolenie), członek i założyciel WVA-VVRS, uczeń Saraswatiego Thakury, otrzy-mał sannjasę od S. B. G. Vaikanashy MaharadżyGałęzie: sześćInicjacje sannjasy: trzydzieściOpublikowane książki: dwanaścieInne ważne dane:

• Bhakti Kumuda Sianta Maharadża zawsze pomaga w obchodach świąt wisznuickich.• Nauczał na Zachodzie.• Jego główny ośrodek znajduje się w Beherla, w Kalkucie.

PROFESOR NISIKANTHA SANYAL (12 pokolenie)Uczeń Saraswatiego Thakury. Nie założył swojej misji, ale jest autorem ważnej książki w języku angielskim – Śri Krishna Chaitanya. Jego guru napisał wprowadzenie do tej książki. Był profesorem w Ravenshaw Col-lege i redaktorem naczelnym wielu czasopism Gaudiya Math.

BHAKTI SVARUP SAR MAHARADŻA (12 pokolenie) Otrzymał sannjasę od Saraswatiego Thakury.

SARASVAT GAUDIYA ASHRAMZałożyciel aczarja: Bhakti Śrirup Siddhanti Maharadża (12 pokolenie), uczeń Saraswatiego Thakury.Obecny aczarja: Śri Bhakti Ranjan Sagar Maharadża (13 pokolenie), złonek i założyciel WVA-VVRS. Otrzymał sannjasę od Bhaktiego Śriru-py Siddhantiego Maharadży Gałęzie: trzyInicjacje sannjasy: siedemOpublikowane książki: czterdzieściOpublikował i napisał wiele ważnych książek. Jedną z nich była Guru-presztha, nakład innych był wyczerpany przez długi czas.

50 51


• Wiele stron internetowych poświęconych nauczaniu w cyberprze- strzeni.

Bhaktivedanta Archives:• Vedabase – komputerowa baza danych zawierająca około osiem- dziesięciu tłumaczeń klasyki literatury wisznuickiej w formacie cyfrowym, z objaśnieniami Bhaktiwedanty.• Biblioteka nagranych wykładów i pieśni na kasetach i CD.• 14 000 listów do swoich uczniów.

Bhaktivedanta Institute:• naukowe badania, publikacje i konferencje• światowa promocja tradycyjnej sztuki wisznuickiej• seminaria szkoleniowe ze sztuki i nauki• „Origins magazine” – naukowa analiza zagadnień życia i materii.

Inne publikacje:• Biografia założyciela napisana przez Satsvarupę Dasa Goswamie- go Maharadżę• „Back to Godhead Magazine” – po angielsku i w wielu innych

językach (którego wydawanie rozpoczęte zostało przez założy-ciela w 1944 roku)

• „Hare Krishna World” – międzynarodowa gazeta po angielsku• ISKCON Television – pionierzy telewizji wisznuickiej• ISKCON Cinema – Śri Yadubara i Śrimati Visakha przygotowali wiele filmów poświęconych nauczaniu.

Inne projekty nauczania:• Światowe padajatry (pda-ytr; piesza podróż po całym świecie w celu nauczania)• Rathajatra (ratha- ytr) w głównych miastach całego świata (ponad 500)• Telewizyjna biografia Założyciela ISKCON-u, nadawana przez dwa lata w indyjskiej telewizji.• Gurukule – pionierska praca, mająca na celu ustanowienie zasad wedyjskich w nauczaniu początkowym.

BHAKTI BHUDEV ŚROUTI MAHARADŻA (12 Pokolenie)Otrzymał sannjasę od Saraswatiego Thakury. Założył własną Matha w Chalgram Midnapur, przygotowywał artykuły swojego guru do druku w „Gaudija Patrika”.

ISKCON – Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości KrysznyBBT – Bhaktiwedanta Book TrustZałożyciel aczarja: A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża (12 pokole-nie), uczeń Saraswatiego Thakury, otrzymał sannjasę od S. B. P. Kesia-vy Maharadży, samadhimandira przy mandirze Kryszny-Balaramy we Wryndawanie.Bhaktiwedanta Swami Maharadża swoimi wybitnymi osiągnięciami za-dziwił cały świat, łącznie z jego braćmi duchowymi. W pojedynkę speł-nił przepowiednię Śri Czajtanji Mahaprabhu, głoszącą, że Święte Imiona będą intonowane w każdej wiosce i każdym mieście świata.B. R. Sridhar Maharadża powiedział: „To co zapowiedział Śri Czajtanja Mahaprabhu, to co obmyślił Bhaktiwinoda Thakura i to co rozpoczął Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Goswami Maharadża zostało spełnione przez Swamiego Maharadżę ( A. C. Bhaktiwedantę Swamiego Maharadżę).Obecni aczarjowie: wieluGałęzie: około pięciusetInicjacje sannjasy: około 150Opublikowane książki: około trzech tysięcy (w 64 językach)Wydrukowane i rozprowadzone: 400 milionówNowe gałęzie, które wyłoniły się z tej misji: piętnaście Inne ważne dane:

• Założył 108 ośrodków na całym świecie, których liczbę zwiększy- li następnie jego uczniowie.• Wiele restauracji i społeczności farmowych.

Bhaktivedanta Book Trust: • Publikacje w ponad sześćdziesięciu czterech językach. Pierwsza, pełna edycja Bhagawatapurany i Czajtanjaczaritamryty w języku angielskim, z objaśnieniami A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Ma- haradży.

52 53


Gałęzie: sześćInicjacje sannjasy: dziesięćOpublikowane książki: sześć Inne ważne dane:

• Bhakti Vichar Jajavar Maharadża ma swoje samadhi w Majapu- rze. • Był ostatnim sannjasinem Saraswatiego Thakury. Jego świątynie są bardzo kunsztownie wykonane.• Był również pierwszym, który publicznie oświadczył na zebraniu wisznuitów, że A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża dokonu- jąc tego, do czego został wybrany musiał być siaktjawesiawatarą. (śaktyveśvatra). B. R. Sridhar Maharadża zgodził się z jego zdaniem.

Aczarjowie wisznuizmu, nowe misje i projekty trzynastego pokolenia

W PORZĄDKU ALFABETYCZNYM WEDŁUG IMION ACZARJÓW

TOWARZYSTWO MIĘDZYNARODOWE - ŚRI CHAITANYA BHAKTI RAKSHAK MANDAPA

Założyciel aczarja: Badri Narayan Bhagavat Bushan (13 pokolenie),uczeń A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży i B. R. Sridhara Ma-haradży.Gałęzie: dziesięćOpublikowane książki: czternaścieInne ważne dane:

• Publikacje po angielsku i hiszpańsku• Wydawnictwo Jayasri Classics• Otworzył ośrodki w Radhakundzie i samadhi Gadadhary we Wryndawanie.• Rathajatra w Caracas, Wenezuela.

• Rozprowadzanie prasadam, rozdawanie pożywienia i restauracje wegetariańskie na całym świecie• FATE - First American Transcendental Exhibition (Pierwsza Ame- rykańska Wystawa Transcendentna)• Wysiłek w celu stworzenia samowystarczalnych społeczności farmowych na całym świecie• Nauczanie w wielu politycznie trudnych miejscach, jak kraje ko- munistyczne i muzułmańskie, sukces w ustanowieniu Świadomo- ści Kryszny na tych terenach.

BHAKTI PRADIP TIRTHA MAHARADŻA (10 pokolenie) Uczeń Bhaktiwinody Thakury, sannjasę otrzymał od Saraswatiego Thakury. Był wielki pisarzem, opublikował komentarz do Bhagawadgi-ty. Wysłany na misję do Anglii.

ŚRI CHAITANYA GAUDIYA MATHAZałożyciel aczarja: Bhakti Gaurab Vaikanash Maharadża (12 pokole-nie). Jest to gałąź Gaudiya Math Śri Czajtanji Bhakti Dayity Madhavy Maharadży (12 pokolenie). Inicjacje sannjasy: trzynaście Opublikowane książki: dziesięć

BHAKTI GAURAB VAIKANASH MAHARADŻA (12 pokolenie) Otrzymał sannjasę od Saraswatiego Thakury. Ustanowił Math w Bhuba-neswarze i w Orisie. Znany również jako Raj Pandit.

BHAKTI SUDHIR YACHAK MAHARAJ (12 pokolenie) Sannjasę przyjął od Saraswatiego Thakury, dobrze znany jako wspaniały kucharz, pełnił służbę we Wryndawanie.

ŚRI CHAITANYA BHAGAVAT MATHAZałożyciel aczarja: Bhakti Vicar Jajavar Maharadża (12 pokolenie), sannjasin Saraswatiego Thakury.Obecny aczarja: Bhakti Vistar Vishnu Maharadża (13 pokolenie), czło-nek i założyciel WVA-VVRS.

54 55


nie), harinama od A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, otrzymał dikszę od B. R. Sridhara Maharadży, sannjasę od B. P. Puriego Mahara-dży, członek i założyciel WVA.Inne ważne dane:

• Otworzył misje w Bułgarii i Malezji• Opublikował po angielsku wiele książek B. R. Sridhara Mahara- dży• Redaktor czasopisma WVA• Czasopismo „Sadhu-Sanga”.

BHAKTIVEDANTA SWAMI ASHRAM TRUSTZałożyciel aczarja: Bhaktivedanta Ksirodaksayi Vishnu Maharadża (13 pokolenie). Uczeń Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, otrzymał san-njasę od B. A. Paramadvaitiego Maharadży, członek i założyciel WVA-VVRS.Gałęzie: dwie (Wryndawana i Londyn)Książki: dwadzieściaInne ważne dane:

• „Bhagavat Darshan” – czasopismo w języku hindi

KRISHNA INSTITUTEZałożyciel: Śripad Kusakratha das Brahmachari (13 pokolenie), uczeń A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, uczony w sanskrycie.Inne ważne dane:

• Tłumacz i wydawca ponad 300 książek Goswamich

BHAKTI MADHAVA MAHARADŻA (13 pokolenie)Uczeń B. D. Madhavy Maharadży, członek i założyciel WVA-VVRS.

BHAKTI PRABHAV MAHAVIR MAHARADŻA (13 pokolenie) Uczeń B. D. Madhavy Maharadży, członek i założyciel WVA-VVRS. Gałęzie: trzyOpublikowane książki: trzy

BHAKTI KEVAL AUDULAUMI GAUDIYA MATHZałożyciel aczarja: Bhakti Vilas Bharati Maharadża (13 pokolenie), członek i założyciel WVA-VVRS, uczeń Bhaktiego Kevaly Audulau-miego MaharadżyGałęzie: sześć Założył jedną z gałęzi, pochodzącą z misji Gaudija Bagh Bazaar. Książki: dwie w języku bengalskim

BHAKTI RASANANDA BON MAHARADŻA (13 pokolenie) Członek i założyciel WVA-VVRS. Uczeń S. B. M. Bon MaharadżyGałęzie: jedna; Bon M. Gaudiya Math w Majapurze.

BHAKTIVEDANTA INSTITUTE ISKCON Prezydent: Bhakti Svarup Damodar Maharadża (13 pokolenie), otrzy-mał sannjasę od A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, członek i założyciel WVA-VVRS. Inne ważne dane:

• Organizował konferencje naukowe z syntezy nauki i religii.

ŚRIPAD DASARATH SUTA DAS B. (13 pokolenie)Uczeń A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, członek WVA-VVRS. Książki: Tłumacz i wydawca około stu książek wisznuizmu gaudija

ISKCON BHUVANESVAR Założyciel aczarja: Gour Govinda Swami (13 pokolenie). Otrzymał sannjasę od Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, samadhimandira w Mandirze Kryszny-Balaramy w ISKCON-ie w Bhubaneswarze.Książki: Osobiście przetłumaczył na język oryjski książki swojego guru. Inne ważne dane:

• Napisał różne książki, wydawał czasopisma• Otworzył świątynię w Bhuvanesvarze• Był wzniosłym wielbicielem i wielkim uczonym

ŚRI CHAITANYA MUDRANI GAUDIYA MATHZałożyciel aczarja: Bhakti Prakash Hrisikesh Maharadża (13 pokole-

56 57


Inne szególne rysy:• Kierownik ISKCON Television – pierwszej usługi Vaisnava World Video • Jest producentem ponad 200 filmów o tematyce wisznuickiej• Bhakti Vikash Padmanabha Maharadża (13 pokolenie). Uczeń B. R. Sridhara Maharadży, otrzymał sannjasę od Ś. B. P. Puriego Ma- haradży, członek i założyciel WVA.

VRINDA – Vrindavan Institute for Vaisnava Culture & Studies ISEV – Superior Institute of Vedic StudiesSEVA – Editorial Service of Vaisnavas AcharyasZałożyciel aczarja: B. A. Paramadvaiti Maharadża (13 pokolenie), czło-nek i założyciel WVA, uczeń A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Mahara-dży, otrzymał sannjasę od B. R. Sridhara Maharadża. Inni aczarjowie:

• Bhakti Vimal Harijan Maharadża (13 pokolenie), uczeń A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, otrzymał sannjasę od B. R. Sridhara Maharadży, członek i założyciel WVA; samadhimandira w Śri Śri Guru Gauranga Radha-Vrajesvara w Bogocie w Kolumbii.• Atulananda Acharya Prabhu (13 pokolenie), uczeń A. C. Bhakti- wedanty Swamiego Maharadża, członek i założyciel WVA.

Gałęzie: osiemdziesiąt dwieInicjacje sannjasy: piętnaścieOpublikowane książki: 120

Nowe gałęzie, które wyłoniły się z tej misji: dwieInne ważne dane:

• VRINDA odnowiła stare świątynie we Wryndawanie, włączając w to: Vrinda Kunja Mandir, Gopal Mandir i Yamuna Kunja w Imli Tali. • Wiele restauracji wegetariańskich, aśramów i społeczności farmowych w Europie, Ameryce (Południowej, Środkowej i Północ- nej) oraz w Indiach.• Publikacje po angielsku, hiszpańsku i niemiecku• ISEV jest programem, który oferuje również korespondencyjny

Inne ważne dane:• Naucza we Wryndawanie i w krajach zachodnich.

HUNGARIAN VAISHNAVA ASSOCIATIONZałożyciel aczarja: Bhakti Abhay Narayan Maharadża (13 pokolenie), członek i założyciel WVA-VVRS. Nieustraszony nauczający, uczeń A.C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, otrzymał sannjasę od B. R. Sridha-ra Maharadży. Jego samadhimandira znajduje się w Balastii na Węgrzech.Obecni aczarjowie:

• Bhakti Kamal Tirtha Maharadża (14 pokolenie) otrzymał sannja- sę od Bhaktiego Abhaya Narayany Maharadży, członek i założy- ciel WVA-VVRS.• Krishnananda Prabhu (14 pokolenie), członek i założyciel WVA- VVRS.

Gałęzie: pięćInicjacje sannjasy: jednaOpublikowane książki: czterdzieściInne ważne dane:

• „Kagylókürt Magazine” – cztery razy do roku, po węgiersku• „Ganges Vaishnava Journal” – cztery razy do roku po węgiersku• Bhakti Abhay Narayan Maharadża był pierwszym nauczającym poza Żelazną Kurtyną• Przetłumaczył Bhagawadgitę na język rosyjski i węgierski• Założył świątynie w Rumunii, Bułgarii, Jugosławi i na Węgrzech

BHAKTI KINKARA NARAYAN MAHARADŻA (13 pokolenie) Uczeń B. K. Sramany, otrzymał sannjasę od B. P. Puriego Maharadży, członek i założyciel WVA.Świątynie: Śri Śri Radhagowinda, Milan Kunja, Radha-Govinda-Maha-prabhu, Parganas, Bengal Zachodni

ŚRIPAD NRISINGHANANDA DAS ADHIKARI (13 pokolenie)Członek WVA

58 59


ka z artykułami naukowymi.Książki: Autor wielu badań w zakresie wisznuizmu.

CHAITANYA MISSIONZałożyciel aczarja: Jagat Guru Siddha Svarupananda Paramahamsa (13 pokolenie), uczeń A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, członek i założyciel WVA.Gałęzie: osiemdziesiątOpublikowane książki: trzydzieści, po angielskuInne ważne dane:

• W 1960 roku był joginem na Hawajach, miał wielu uczniów• Później, razem ze wszystkimi swoimi uczniami, przyjął przewod- nictwo A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży • „Haribol” – w języku angielskim, polskim, rosyjskim i filipińskim• Jest pionierem nauczania przez telewizję kablową• Towarzyszy mu inny uczeń A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Ma-

haradży, Śripad Tusta Krishna (13 pokolenie)• Opublikował wiele broszur dotyczących tematów społecznych z punktu widzenia wisznuizmu.• Jego misja nauczała w wielu krajach komunistycznych.

BHAKTI SIDDHANTI MAHARADŻA (13 pokolenie)Uczeń B. R. Sridhara Maharadży, otrzymał sannjasę od B. P. Puriego Maharadży. Ma ośrodek w Nawadwipie.

Chaitanya Isha MandalamZałożyciel aczarja: Bhakti Nandan Swami Maharadża (13 pokolenie), uczeń B. R. Sridhara Maharadży. Otrzymał sannjasę od B. Promodego Puriego Maharadży, członek i założyciel WVA. Ośrodki: Anglia, USA i MalezjaOpublikowane książki: sześć

Bhakti Svarup Tirtha Maharadża (13 pokolenie)Otrzymał sannjasę i sikszę od B. S. Bhagavaty Maharadży z Bagh Baza-

kursy bhaktijogi.• Pierwsze internetowe prezentacje wisznuizmu po niemiecku i hisz- pańsku.

BHAKTI PARAMARTHI MAHARADŻA (13 pokolenie) Uczeń B. R. Sridhara Maharadży, otrzymał sannjasę od B. P. Puriego Maharadży, ma ośrodek w Asamie.

BHAKTI PARIVRAJAK MAHARADŻA (13 pokolenie)Założył misję w Majapurze oraz w Howrah w Kalkucie, członek i zało-życiel WVA, organizuje Nawadwip Dham Parikram.

MISJA BHAKTI PRASUN PURI MAHARADŻAZałożyciel aczarja: Bhakti Prasun Puri Maharadża (13 pokolenie), uczeń B. Vilasy Tirthy Maharadży, członek i założyciel WVA.Opublikowane książki: dwie

RADHA KRISHNA MATHZałożyciel aczarja: Bhakti Vijay Puri Maharadża (13 pokolenie), czło-nek i założyciel WVA, uczeń S. B. Sarany Santy Maharadży. Otrzymał sannjasę od S. B. P. Puriego Maharadży.Inni aczarjowie: Bhakti Mangal Maharadża (13 pokolenie), uczeń Ś. B. Sarany Santy Maharadży.Gałęzie: Jedna, w Kalkucie

BHAKTI VAIBHAVA SAGAR MAHARADŻA (13 pokolenie)Uczeń B. Vilasy Tirthy Maharadży, członek i założyciel WVA. Gałęzie: jedna, w Majapurze.Inne ważne dane:

• Opiekuje się Rudradvip Gaudiya Math. Utrzymuje znakomitą bi- bliotekę literatury Gaudiya Math

ŚRIPAD SATYARAJ DAS ADHIKARI (13 pokolenie)Uczeń A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, założyciel wydaw-nictwa Folk Books, wydawca „Journal of Vaisnava Studies” – kwartalni-

60 61


ar Gaudiya Math. Misja położona blisko Kalkuty. Znany z nauczania na całym świecie; członeki założyciel WVA.

GAUDIYA VAISNAVA SOCIETYZałożyciel aczarja: Bhakti Vedanta Tripurari Maharadża (13 pokole-nie), otrzymał siszja (śiya) i sannjasę od A. C. Bhaktiwedanty Swamie-go Maharadży, członek i założyciel WVA. Gałęzie: sześćInicjacje sannjasy: trzyKsiążki: około dwudziestuInne ważne dane:

• Założyciel napisał wiele książek• Wydaje czasopismo „Gaudiya Vedanta” – kwartalnik po angielsku• Wydaje jedno z najlepszych czasopism filozoficznych wisznuizmu – „Clarion Call”• Słynie z organizacji największej na świecie formy rozprowadza- nia literatury gaudijawisznuickiej.

Inni aczarjowie: Bhakti Gaurava Narasinha Maharadża (13 pokolenie), otrzymał dikszę i sannjasę od A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Mahara-dży, członek i założyciel WVA.Inicjacje sannjasy: trzyOpublikowane książki: dwieInne ważne dane:

• B. G. Narasingha jest pierwszym, urodzonym na Zachodzie wisz- nuitą, który założył świątynie we Wryndawanie i w Południowych Indiach.

MANTRA MEDITATION, HAWAIIZałożyciel aczarja: Turiya Mahasaya Maharadża (13 pokolenie), otrzy-mał sikszę od A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, członek i za-łożyciel WVA.Inne ważne dane:

• Projekt odnowy wzgórza Gowardhana we Wryndawanie • Biuletyn po angielsku, ekspert w czczeniu Bóstw

62 63


ŚRI CHAITANYA GAUDIYA SEVASHRAM Założyciel aczarja: B. Sambandha Yachak Maharadża (13 pokolenie), otrzymał dikszę od B. Vilasy Tirthy Maharadży, sannjasę od B. P. Purie-go Maharadży; Acharya Chaitanya Math, Midnapur, Bengal Zachodni.

BHAKTI YATI MAHARADŻA (13 pokolenie)Otrzymał dikszę od B. Vilasy Tirthy Maharadży, sannjasę od B. Promo-dego Puriego Maharadży, członek i założyciel WVA, opiekun Radha-kunda Kunja Bihari, Gaudiya Math.

CZĘŚĆ DRUGA: W każdej wiosce i w każdym mieście

Wishnusvami z rudrasampradai nauczał filozofii siuddhadwajty (śuddha-dvaita). W gauralili (gaura-ll) urodził się jako Wallabha Bhatta, który dzięki łasce Gaurangi udoskonalił własną sampradaję. Śri Czajtanja Ma-haprabhu przyjął następujące punkty z tej sampradai:

Uczucie całkowitej zależności od Kryszny 1. (tadya-sarva-svabhva).

Ścieżkę spontanicznej służby oddania – ragamarga (2. rga-mrga). Nimbarka z kumarasampradai nauczał filozofii dwajtadwajta (dvaitdvaita). W gauralili urodził się jako Keshava Kashmiri. Dwa punkty przyjęte przez Śri Czajtanję Mahaprabhu, to:

Potrzeba przyjęcia za jedyne schronienie Radhiki 1. (eknta-rdhik-śraya).

Wzniosły nastrój miłości gopi dla Śri Kryszny (2. gop-bhava).Silna teistyczna koncpcja czczenia Pana nad wszystko inne jest dla wielbicieli wspólnym celem i podstawą ich wiary. Najważniejsza jest dla nich aniweszawada (aviśea-vda), monoteistyczne rozumienie we-danty. Innym elementem, łączącym tradycje wisznuickie we wszystkich sampradajach jest czczenie bóstwa Najwyższego Pana i szacunek dla wielkich aczarjów. W swojej książce Premapradipa Bhaktiwinoda Thakura stwierdza, co następuje:

Najwyższy Pan jest jednym bez wtórego. Posiada wszystkie 1. transcendentne moce oraz kontroluje wszystkie prawa.

Najwyższy Pan ma przepiękną i wszechpomyślną formę ducho-2. wą. Forma ta jest transcndentna w stosunku do wszystkich praw świata materialnego. W Nim cudownie godzą się wszystkie sprzeczności. Cho-ciaż ma On postać, to jednocześnie jest wszechprzenikający. Mimo, że jest piękny, to materialne zmysły nie mogą Go dostrzec. Ponieważ znaj-duje się On w jednym miejscu, to równocześnie jest obecny wszędzie.

Zarówno to, co ożywione i to, co nieożywione rodzi się z Jego 3. energii. Jest On stwórcą, tym który utrzymuje, a także niszczycielemczasu, miejsca i prawa.

65

Część trzecia:Relacje między wielbicielami

Śri Czajtanja Mahaprabhu i Jego stosunki z sampradajami wisznuizmu gaudija

Guruparampara, do ktorej należy Gaudiya Math ustanowiło połączenie z brahmamadhwasampradają. Wraz z pozostałymi trzema sampradajami (śrisampradają, rudrasampradają i kumarasampradają) Brahmasampra-daja przekazuje światu kulturę wedyjską. Śri Czajtanja Mahaprabhu włą-czył do brahmamadhwagaudijasampradai kilka punktów zaczerpniętych z tych czterech źródeł. W swojej książce, Śri Navadvip Dhama Mahatmya Bhaktiwi-noda Thakura opowiada o tym, jak Śri Nitjananda Prabhu zabrał Dżiwę Goswamiego na wyprawę. Wspomina tam, jak Śri Czajtanja Mahapra-bhu przyjął po dwie zasady z każdej z czterech sampradai, przyłączając je do własnej. Pisze tam również, że czterej główni aczarjowie każdej z sukcesji narodzili się później jako wielbiciele Pana Czajtanji podczas Jego zamanifestowanych lil. Ramanudża ze śrisampradai nauczał filozo-fii dasjarasy (dasya-rasa) i wisiszthadvajty (visithdvaita). Narodził się później jako gaurabhakta o imieniu Ananta, który mieszkał niedaleko domu Vallabhacharyi.

Śri Czajtanja Mahaprabhu przyjął z lakszmisampradai dwie następujące zasady:

Ideę czystej bhakti, wolnej od karmana (1. karman) i dżniananan-jabhakti ( jñna-ananya-bhakti)

Służbę wielbicielom (2. bhakta-jana-seva)Madhwa z brahmasampradai nauczał filozofii dwajta (dvaita). Z jego sampradai zostały przyjęte następujące punkty:

Całkowite pokonanie filozofii 1. mayavada-kevaldvaita-nirasana

Wieczne czczenie bóstwa Kryszny (2. ka- mrti-sevana)

CZĘŚĆ TRZECIA: Relacje między wielbicielami

64

Natura żywej istoty jest duchowa, ale przez pragnienie Pana jest 4. ona uwarunkowana materialnie i w ten sposób jest szczęśliwa lub cierpi pod wpływem jej praw. Jednak dzięki procesowi służby oddania może wyswobodzić się z materialnej niewoli.

Ścieżki dżniany i karmy są pełne trudności. Kiedy dżniana i kar-5. ma służą bhakti, nie istnieje problem, ale w odróżnieniu od nich bhakti jest w pełni niezależna.

Obowiązkiem żywej istoty jest obcowanie z sadhu i omawianie 6. służby oddania.

Tradycja Gaudiya Math uczy nas, że boska para z Wryndawany jest pierwotną formą Boga, a Śri Czajtanja Mahaprabhu jest samym Krysz-ną połączonym ze swoją najukochańszą Śrimati Radharani. Śri Czajtan-ja Mahaprabhu przybył, aby ukazać nam prawdę. Jest On jugawatarą (yuga-avtara), głoszący na całym świecie wspólne intonowanie Świę-tych Imion. Pojawienie się Śri Czajtanji sprawiło, że Śri Nawadwipa jest równa Wryndawanie. Śri Czajtanja Mahaprabhu nazywany jest czasem bhaktawatarą, a czasem ukrytym awatarą, gdyż generalnie ukrywał On swoją boską naturę i nauczał krsna-bhakti w nastroju rozłąki. Nie wszystkie sampradaje wisznuizmu przyjmują tę ontologię, niektóre koncentrują się bardziej na czczeniu Śri Lakszmi-Narajany, Śri Sity-Ramy, Śri Natadżiego, Śri Baladżiego i Śri Wenkateśwary. Mimo to ciągle czczą tego samego Najwyższego Osobowego Boga. Oprócz tego Śri Czajtanja Mahaprabhu jest coraz bardziej akceptowany jako jugawa-tara (yuga-avatra). Zarówno we Wryndawanie jak i w Południowych Indiach przedstawienia o rozrywkach Śri Czajtanji stały się bardzo popu-larne i dzięki Jego wpływowi cały świat poznał chwały sanatanadharmy.

Kilka refleksji na temat innych religii

Gaudiya Math przyjmuje fakt, że Najwyższy Pan przekazał swoje na-uki światu także w innych religiach. Bhaktiwinoda Thakura na przykład okazywał wielki szacunek naukom Jezusa, nazywając go Zbawicielem z Jerozolimy. Napisał komentarz do pierwszego z Dziesięciu Przyka-zań. Wielu słynnych aczarjów wisznuizmu nauczało o Jezusie w takim

66

samym duchu. Prezydent WVA, B. P. Puri Maharadża powiedział: „Nie możemy zignorować tego, co Jezus ofiarował światu teizmu”. Czajtanja Mahaprabhu znany był też z tego, że wiele razy rozmawiał z Muzułma-nami. Czasami cytował nawet Koran i przyjął imię Allacha jako jedno z imion Wisznu. Uznając zasadność wszelkiego teizmu w czystej formie, Gau-diya Math uważa jednak za konieczne wskazanie miejsc, w których wy-znawcy zeszli ze ścieżki pierwotnych nauk. Przykładem jest, jak przy okazji wielu spotkań z przywódcami chrześcjaństwa, A. C. Bhaktiwe-danta Swami Maharadża podkreślał, że przykazanie „Nie zabijaj” odnosi się również do zwierząt. Ojciec Canciani z Rzymu opublikował nawet książkę pt. Jezus był wegetarianinem. W trakcie swoich badań odkrył, że pierwsi chrześcjanie byli prześladowani przez Rzymian i hodowców bydła, podnieważ nauczali wegetarianizmu. Musimy również zwrócić uwagę na to, że w Ewangelii Dwuna-stu, jednym z najstarszych pism chrześcjańskich, Jezus nauczał wegeta-rianizmu, reinkarnacji i prawa karmy, używając prawie takiego samego słownictwa, jakie stosują wisznuici. Mając na uwadze, iż esseńczycy (społeczność Jezusa) znani byli ze ścisłego wegetarianizmu, możemy wyciągnąć wniosek, że współcześni chrześcjanie, którzy jedzą mięso, odstąpili od ścieżki pierwotnych nauk chrześcijańskich. W kalijudze (kali-yuga) takie rzeczy zdarzają się we wszystkich religiach. Dlatego musimy być w stanie dostrzec esencję. Jeśli nam się to uda, pokażemy że wszystkie prawdziwie teistyczne religie nauczają tych samych praw moralnych i duchowych, mających na celu doprowadzenie ludzkości do miłosnej służby oddania. Ci, którzy pragną zrozumieć naj-głębsze i najwznioślejsze nauki Boga dla tego świata, będą głębiej studio-wać ontologię każdej religii. Tak przeprowadzane studia nigdy nie staną się powodem gwałtownych dysput i kłótni (do jakich często doprowadza-ją polityczni manipulatorzy, pragnący osiągnąć swoje egoistyczne cele). Gaudiya Math przekonało do wisznuizmu członków wszyst-kich religii i szkół filozoficznych. Gaudijawisznuici w pełni przyjmu-ją pozytywnego ducha współpracy z innymi religiami dla moralnego wzniesienia ludzkości. Równocześnie Gaudiya Math nie będzie szczę-dziła wysiłków, aby uszczęśliwić wszystkich na tym świecie, dzie-

67

NASZA RODZINA GAUDIYA MATH CZĘŚĆ TRZECIA: Relacje między wielbicielami

ląc się w pełnym szacunku nastroju darem Śri Czajtanji Mahaprabhu.

Kasta i kultury

Kompleks wyższości i niższości

Pisma w pełni popierają nawracanie wszystkich ludzi na wisznuizm i dlatego obowiązkiem każdego jest praktykowanie najwyższej służby w wierze wisznuickiej. Mimo to, w jakiś sposób uwarunkowana dusza ma w sobie głęboko zakorzenione uprzedzenia wobec tych, którzy wywodzą się z innej kultury, kasty czy rasy. Bez względu na to, jakie czynniki z przeszłości zasiały w ludziach tę psychologię niedoskonałości jest ona wstydliwą rzeczywistością. Problem ten istnieje nawet wśród wisznuitów w Indiach. Na przykład wielbiciele neofici pochodzący z Bengalu nie lubią wisznuitów mówiących w języku hindi. Podobnie było, gdy nagle pokazali się tam wielbiciele z Zachodu, nauczający wisznuizmu w strojach sannjasinów i mistrzów duchowych, co dla wisznuitów z Indii nie było to łatwe do zaakceptowania. Zaawansowani wielbiciele nie mieli żadnego proble-mu, aby zaakceptować nowych bhaktów z Zachodu, ale dla tych, którzy nie wiedzieli czym jest etykieta i siddhanta wisznuity nie było to łatwą rzeczą. Z drugiej strony kompleks wyższości Europejczyków i Amery-kanów w stosunku do biednych krajów i innych ras również pozostawił niesmak z powodu zachowania młodych, zachodnich wielbicieli. Mimo to społecznościom wisznuickim udało się osiągnąć sukces we współpra-cy ogromnej różnorodności ludzi, idących razem w kierunku wspólnego celu. Rupa Goswami osobiście potępił ocenianie wielbiciela na pod-stawie jego pochodzenia. Dlatego powinniśmy być bardzo ostrożni pod tym względem. Rodzina Gaudiya Math rozgałęzia się obecnie na cały świat, musimy więc przejść jeszcze wiele prób, aby udowodnić, że na-prawdę jesteśmy w stanie widzieć ponad cielesną koncepcją i szanować się jak prawdziwi bracia i siostry. Nie tylko strach przed nieznanym stoi na naszej drodze, ale też i zwykły egoizm zaciemnia naszą prawdziwą wizję. Czasami czujemy

68

niechęć do jednego wielbiciela czy grupy, aby w następnej chwili czućsympatię do innej. Obydwie te emocje mają swoje źródła w tym samym nieporozumieniu. Powinniśmy widzieć wszystkich wielbicieli jako na-szych godnych czci prabhu. Kultywowanie zakorzenionego w uprze-dzeniach nastawienia sprzeciwia się najwyższej zasadzie. Musimy jasno zrozumieć, że rozwijany przez nas kompleks wyższości jest wrogiem prawdziwego ducha wisznuizmu. Tym samym poczucie własnej niższości jest tradycyjnie przyjęte jako doskonała okazja do zabezpieczenia naszej pozycji najniższego ze wszystkich sług. Postawa Sanatany Goswamiego i Haridasa Thakura, jaką okazali w Dżagannath Puri, jest doskonałym przykładem właściwego zachowania. Dlatego zachodnim wielbicielom potrzebna jest pokora, wynikająca ze zrozumienia swojej niskiej pozycji z powodu niskich narodzin, a z drugiej strony dla wisznuity urodzonego w rodzinie bramińskiej obrazą jest traktowanie ich z wyższością. Prawdziwy wielbiciel winien mieć szeroką wizję świata i idei nauczania. Ograniczone osoby, próbujące kurczowo trzymać sie przy-wilejów należnych im z powodu pochodzenia zrobią lepiej, studiując chwalebną szczodrość wedyjskich mędrców. Dzięki łasce Śri Czajtan-ji Mahaprabhu powstanie prawdziwa Światowa Rodzina Wisznuitów, która obejmie świat swoją ideą jedności w różnorodności, sięgając do wszystkich kultur i ludzi. Już teraz możemy widzieć Niemców, Żydow i Arabów tańczą-cych wspólnie w Śri Wryndawanie Dhamie, gwiazdy sceny muzycznej, rozdające Mahamantrę milionom ludzi, grupy teatralne walczące z efek-tami wieku Kali i świątynie Kryszny w drapaczach chmur oraz w daw-nych kościołach chrześcjańskich. Kryszna może zrobić wszystko.

Czy Gaudiya Math jest sektą?

Wszystkie postacie Boga są wieczne i zajmują transcendentną pozycję. Na przykład Kryszna i Wisznu mają różne rozrywki, ale obydwaj należą do tej samej boskiej prawdy. Nie powinniśmy się spierać co do ważno-ści różnych lil Pana, ale po prostu doceniać wszystkie sposoby, na jakie Pan się nam ukazuje i całą różnorodność związków, jakie rozwija On ze swoimi wielbicielami. Fakt, że uwarunkowana dusza osiąga ducho-

69


we zrozumienie dzięki interwencji boskiej łaski jest przyczną ogromnejróżnorodności, którą widzimy. Jeśli nie jesteśmy w stanie tego docenić,równie dobrze możemy zacząć wątpić w podstawy swoich przekonań i tego, jak do nich doszliśmy. Prawdziwi poszukiwacze prawdy przez wieki otrzymywali po-moc z wewnątrz i zewnątrz. W tym samym czasie wewnątrz wszystkich duchowych prądów zawsze dochodziły do głosu niskie skłonności uwa-runkowanej duszy. A.C. Bhaktiwedanta Swami Maharajdża często mó-wił: „Miłość do Boga jest najwyższym celem życia. Nie ma znaczenia, jak ktoś ją osiągnął. Jeśli ją ma, jest doskonałą osobą”. Podobnie nauczał nasz wybitny aczarja Bhaktiwinoda Thakura: „wielbiciel jest szczęśliwy, widząc jak prawdziwy teizm manifestuje się w tym świecie, bez względu na jego postać”. Gaudijawisznuita przyjmie jakąkolwiek autentyczną ideę, bez względu na to, skąd pochodzi. Na przykład stwierdzenie Hegla – „Umrzyj, aby żyć”, było często używane przez B. R. Sridhara Maharadżę przy opisie podporządkowania się duszy Krysznie. Wisznuici, nie dbając o dogmaty, nie boją się kiedy ich nauki są wystawiane na konstruktywną krytykę. Gaudiya Math naucza wielu religijnych zasad, odrzucając te, które nakierowane są na krzywdę innych żywych istot. Z tego powodu na świecie, na którym brakuje religii a rządzi korupcja, głosiciele Gau-diya Math wyróżniają się jako rewolucjoniści, uczący świat właściwego zachowania i duchowego spełnienia. Nie są oni jak jogini polecający osobiste zbawienie i obojętność wobec cierpiącego świata. Gaudiya Math chce obdarzyć wszystkich myślicieli świata i ludz-kość w ogóle tym, co otrzymała od naszej sukcesji uczniów. Chce rozda-wać pełen szczęścia nektar ofiarowny światu przez samego Boga, który w formie Śri Czajtanji Mahaprabhu głosił chwały wspólnego intonowania Świętego Imienia. Boskie zasady rozrywek Śri Kryszny mogą wyleczyć chorą na pożądanie ludzkość i w tym wysiłku nie ma miejsca na sektę.

Wisznuizm – prawdziwy i pozorny

Materialna natura i posłańcy iluzji (mai) pojawiają się często, aby wstrzą-snąć wiarą wielbicieli. Z tego powodu istnieją rozbieżności między tymi,

70

którzy podążają najwyższymi ideałami wisznuizmu i tymi, którzy tylkoroszczą sobie do tego prawo. Fałszywa mentalność, nazywana wipralipsą (vipralips), manifestuje się wszędzie w tym świecie. Ruchy wisznu-izmu wcale nie są odporne na tę chorobę. Dlatego obowiązkiem aczarji jest zawsze utrzymywać czystość w swojej sferze wpływów. Musi on potępić wszystkie nadużycia, będące w stanie wywołać chaos działal-ności misyjnej i spowodować niechęć ogółu ludzi wobec wisznuizmu. Wisznuizm – prawdziwy i pozorny – jest tematem, który powinno się regularnie omawiać w gronie wielbicieli, co ochroni nas od własnej nie-dojrzałości, niestałości i fałszywego ego. Każda szczera dusza, praktykująca ideały wisznuizmu może stać się czystą duszą. Jeżeli historia kastowych goswamich, smarta-braminów, prakritasahadżijów i instytucjonalistów wywołała zakłó-cający wpływ na tym świecie, potwierdza to jedynie słynną ślokę:

śruti-smti-purdipañcartra-vidhi vinaikntik harer bhaktirutptyaiva kalpate

Służba oddania, której nie pełni się zgodnie z naukami pism objawionych, wprowadza jedynie niepotrzebne zamieszanie w ludzkim społeczeństwie.

– Bhaktirasamrytasindhu 1.2.101

Musimy robić wszystko, co tylko możliwe, aby osiągnąć najwyższą czy-stość w duchowym życiu i w naszych duchowych misjach. Ci, którzy po-dążają sanatanadharmą zawsze podlegają walce z tyranią, bez względu na to czy jest to tyrania w świecie fizycznym, czy też w świecie idei. Jeśli ktoś okazuje symptomy prawdziwego wielbiciela i głosi czyste wartości wisznuizmu, uszczęśliwi każde serce.

71


Relacje z babadżimi

Dawniej mnisi w naszej sampradai nosili strój babadżich. Strój ten nosiło sześciu goswamich z Wryndawany. W tym samym czasie goswami ener-gicznie nauczali, pisząc książki, regularnie udzielając wykładów, rozpo-czynając budowę wielkich świątyń i z ogromną miłością ustanawiając czczenie Bóstw.Wskazywali święte miejsca i wysyłali swoich zwolenników, aby roz-prowadzali wszędzie duchową literaturę. W czasach Prabhupady Bhakti-siddhanty Saraswatiego Maharadża babadżi, tacy jak Dżagannatha Dasa Babadżi Maharadża i Gaura Kisiora Dasa Babadżi Maharadża konty-nuowali tę tradycję. Nawet w dzisiejszych czasach możemy zobaczyć w świętym dhamie wielu babadżich, którzy nauczają tradycji Gaudiya Math, służąc dhamie i odwiedzającym go wielbicielom. Niestety w czasach kiedy rodziła się Gaudiya Math z powodu wpływu wieku Kali i niewłaściwego zachowania tych, którzy ubierali się jak babadżi, strój ten przestał być szanowany wśród zwykłych ludzi. Wielu z tych tzw. babadżich żyło z jałmużny otrzymywanej od poboż-nych i nieświadomych ludzi, nie wspierając przy tym w żaden sposób misji Śri Czajtanji Mahaprabhu. Z powodu ich podejrzanego zachowania ogół ludzi stał się nieufny. Pomiędzy różnymi grupami babadżich nasta-wionych nieprzychylnie wobec Gaudiya Math, znajdowali się zwolenni-cy pewnego babadżiego znanego z intonowania własnej mantry. Nie byli oni akceptowani przez prawdziwych babadżich z Radhakundy. Uważając Śri Radhakundę za najświętsze ze wszystkich miejsc Gaudiya Math rozgłosiła jej chwałę na całym świecie. Mimo to, nie-którzy mieszkańcy okolic Radhakundy nie docenili tego osiągnię-cia. Prabhupad Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura głośno potępił te materialistyczne skłonności mieszkańców dhamy. Równocześnie przedstawił jasną ideę tego, kim jest prawdziwy babadżi. Dlatego tak naprawdę nie istnieje możliwość konfliktu. Gaudiya Math szanuje praw-dziwych babadżich i guru z dhamy, ale trzyma się z daleka od oszustów.

72

Relacje z kastowymi goswamimi i smartabraminami

Za prawdziwego wisznuitę można uznać jedynie osobę, która przyjmuje podstawowe nauki sampradai i jest w stanie wyjaśnić swoje działanie zgodnie ze wskazówkami śastr. Kastowi goswami, tacy jak potomkowie Nityananda Vamśa, Advaita Vamśa i smartabramini chcą ograniczyć ła-skę do praw i obowiązkow pochodzących z narodzin. Śri Czajtanja Ma-haprabhu, Bhaktiwinoda Thakura, a także aczarjowie w ich linii, w wielu debatach obalili i pokonali tę ideę. Często wspomniany w puranach wiel-ki kapłan demonów nazywany jest Siukraczarją. Dosłowne tłumaczenie jego imienia to: „aczarja od nasienia”, czyli ktoś, kto głosi, że pochodze-nie jest jedynym sposobem przekazywania duchowej pozycji następnym pokoleniom. Koncepcja ta była zawsze obalana w sampradajach wisz-nuizmu. Jest wiele historii obrazujących ten punkt. Na przykład histo-ria Walmikiego, mordercy, który dzięki inicjacji otrzymanej od Narady Muniego zmienił się i został znanym autorem świętego pisma Ramajany. We współczesnym świecie stało się czymś normalnym, że ludzie nie pochodzący z wedyjskich rodzin, oddani wcześniej grzesznym czynno-ściom, zakładają misje wisznuizmu gaudija oraz inicjują pozostałych (na-wet Hindusów urodzonych w rodzinach bramińskich) w prawdziwej trady-cji braminizmu wisznuity. To wielka rewolucja, która pomogła odświeżyć i ożywić ducha ludzi należących z pochodzenia do kultury wedyjskiej.

Relacje z majawadinami

Pomiędzy wisznuitami i impersonalistami istnieje rozłam mający swoje źródło jeszcze w czasach puranicznych. Gaudiya Math stoi w silnej opo-zycji wobec tych, którzy głoszą, że są Bogiem, lub że Bóg nie ma osobo-wości. Ta książka nie jest miejscem na głębszą, ontologiczną dyskusję na ten temat, należy jednak wspomnieć, że świat materialny pełen jest teorii opierających się na monistycznym impersonalnym punkcie widzenia i teorie te powodują wielki zamęt w umysłach uwarunkowanych dusz. Nawet chociaż wielu impersonalistów dzieli z nami sporą część siddhanty wisznuizmu, prawda jest taka, że ich apatia co do wiecznej służ-by dla osobowego Boga sprawia, że ich towarzystwo jest niebezpieczne

73


dla delikatnej, miłosnej wiary. Stąd Gaudiya Math niesie wysoko sztan-dar czystego monoteizmu, ratując świat od impersonalizmu i filozofii pustki. Nasi aczarjowie znani są również z tego, że dzięki sile swojego nauczania nawrócili na wiarę wisznuicką wielu majawadinów. Towarzystwo zwolenników szkoły wedanty, którzy wykluczają transcendentne lila Pana ze swojej koncepcji Nitjanandy, uważane jest za niekorzystne dla sentymentów oddania rozwijanych w sandze wisznu-izmu. Dlatego nie można ich uznać za teistów w prawdziwym tego słowa znaczeniu i powinno się ich za wszelką cenę unikać. Bhaktiwinoda Tha-kura napisał nawet, że nie powinno się przebywać w towarzystwie tych, którzy wahają się potępić impersonalną interpretację wedanty. Ponieważ impersonalna interpretacja słowa teizm sama w sobie zaprzecza jego słownikowemu znaczeniu, można jasno zrozumieć, dla-czego interpretacja ta staje się źródłem wielu dyskusji. Theo znaczy Bóg, a Bóg jest Najwyższą Osobą, czyli kimś, kto nie ma sobie równego, ani nikt nie stoi wyżej od Niego. Jeżeli Najwyższy nie miałby osobowości w jakiś sposób stanąłby na niższej pozycji niż wszystkie myślące, czujące i pragnące osoby z Jego stworzenia. Taka idea jest dla wisznuity nie do przyjęcia i dlatego nie może on uznać buddyjskiej, impersonalnej inter-pretacji ostatecznej prawdy. Pozbawieni prawdziwej pokory majawadinowie konkludują: „Nie ma wyższej istoty, czy autorytetu niż ja. Sam mogę się zbawić. Moja indywidualność jest bezużyteczna”. Wisznuici czują wielkie współczu-cie wobec sfrustrowanych dusz, które rozwinęły te idee rozumiejąc, że świat miłości pozostaje ukryty przed ludźmi o tym nastawieniu. Dlate-go wielbiciele próbują rozprzestrzeniać intonowanie Świętego Imienia Pana, które może oczyścić świat z tego typu koncepcji.

Imitatorzy

Tych, którzy twierdzą, że praktykują wisznuizm, ale wprowadzają nieau-toryzowane zmiany w swoich praktykach czy filozofii nazywa się imita-torami, czy też prakritasahadżijami (prkta-sahajiya). Osoby te zeszły ze ścieżki sampradai. W Indiach istnieje wiele dobrze znanych grup imita-torów, jak np. Aulowie, Baulowie, Gauranga Nagari, Sakhi Bheki i wielu

74

innych, starych i nowych. Oprócz tego duża liczba neofitów twierdzi, że znajdują się już na platformie Świadomości Kryszny, gdy tymczasem są jeszcze od niej daleko. Żeby obnażyć i pomóc w rozpoznaniu imitatorów Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura Prabhupada napisał książkę, pt. Pra-krytarasasataduszani. Równocześnie dzięki założeniu Gaudiya Math ustanowił na nowo pełną chwałę sampradai Brahmamadhwagaudija. Generalnie imitowanie pojawia się tam, gdzie leniwa mental-ność uwarunkwanej duszy każe jej szukać tańszej, łatwiejszej wersji ży-cia duchowego. Nadużywanie filozofii wisznuickiej dla zdobycia kobiet, pieniędzy czy sławy, odrywa od spełniania właściwego procesu. Ciągłe poszukiwanie czystości, nieprzerwane obserwowanie i pozostawanie pod przewodnictwem prawdziwie zaawansowanego wielbiciela jest je-dyną ochroną przed upadkiem w zewnętrznym świecie pod wpływem imitatorskich skłonności umysłu.

Świątynie w królestwie mai

Istoty ludzkie należą do świata nieporozumień. Nieporozumienia te przejawiają się również między wielbicielami. Kiedy pewnego razu spytano sadhu, dlaczego nawet w świątyni Kryszny można dostrzec tak dużo mai, odpowiedział: „Nie powinno nas dziwić, kiedy widzimy maję w świątyniach; powinniśmy być raczej zdziwieni, widząc że świątynie powstały w królestwie mai”. Im więcej gałęzi ma drzewo, tym bardziej wygląda okazale i przez to jest w stanie rozdać więcej błogosławieństw. Dlatego jedność w Krysz-nie pełna jest różnorodności. Ale maja chce dzielić, dlatego usidla swoją ofiarę tak, że nie ma ona żadnej szansy na ponowne połączenie się z innymi wielbicielami. Stąd właśnie maja tworzy wielką liczbę różnych psycho-logicznych złudzeń. Podam tutaj tylko kilka z tych umysłowych wymó-wek, które trzymają nas z daleka od tak bardzo potrzebnej sadhu-sangi:

Mój guru jest jedynym, który może obdarzyć najwyższym nek-1. tarem. Dlatego nie będę obcował z nikim, kto nie rozumie tego faktu.

Jestem tak upadły, że nie będę zadawał się z innymi wielbiciela-2. mi, aby ich nie zanieczyścić.

75


Jeśli będę zadawał się z innymi wielbicielami i ich misjami, moi 3. uczniowie zauważą, że nie jestem jedynym prawdziwym wielbicielem i mogą przestać mnie kochać.

Być może moi uczniowie polubią bardziej ode mnie innego, 4. starszego wielbiciela i zechcą mnie opuścić.

Nie wszyscy wielbiciele mogą mieć takie standardy w swoich 5. świątyniach jak my w naszych, z teg powodu spokój i pewność moich uczniów mogą zostać zakłócone.

Nie lubię godzinami słuchać wykładów innych wisznuitów.6.

Mój mistrz duchowy napisał mi kiedyś w liście takie zdanie: „Wy, ludzie z Zachodu zawsze ze sobą walczycie i nawet jeśli nie chce-cie walczyć, tak czy inaczej ktoś sprowokuje was do walki”. Musimy zrozumieć, że prawie we wszystkich społecznościach wcześniej czy póź-niej pojawią się pewne nieporozumienia i wybuchną kłótnie. Co można z tym zrobić? W jakiś sposób, lokalnie zaangażowani wielbiciele winni rozwiązać ten problem – co zwykle robią bardzo szybko. Niekiedy jed-nak dyskusje o tym, kto będzie zarządzał świątyniami, samochodami itd. i w jaki sposób będzie to robił mogą się przeciągnąć z powodu nieja-snych instrukcji mistrza duchowego, który odszedł. Mimo to, jak często widzieliśmy, nawet takie dyskusje nie po-wstrzymują naszego ducha nauczania. Indywidualne nieporozumienia, czy nawet walka jednostek z całą misją zwykle nie ma wielkiego wpły-wu na relacje jakie mają inni z dyskutującymi stronami. Zwykle uwa-ża się je za drugorzędne. Ponieważ od czasu do czasu mogą pojawić się większe czy mniejsze sprzeczki, powinniśmy ostrożnie obserwować jak zaawansowani wielbiciele zachowują się w takich sytuacjach. W ten sposób nauczymy się jak kontynuować nauczanie bez większych zakłó-ceń, kiedy ukaże się nam jakaś forma kalijugi. Instytucje wisznuizmu nie służą też temu, abyśmy się stali le-niwymi, samozadowolonymi, zawistnymi, obojętnymi czy antyintelek-tualnymi. Nie stworzono ich, aby myślały za nas. Dlatego przywódcy winni trenować swoich uczniów w taki sposób, aby ich śraddha, jak rów-nież towarzystwo innych wisznuitów z tej samej sampradai, przetrwały podczas ich nieobecności. W przeciwnym razie zamiast gałęzi sampradai

76

wisznuizmu, tak jak ją widział Dżiwa Goswami, powstanie sekta. Dzięki Krysznie można przezwyciężyć wszystkie te trudności. Wystarczy tylko przywiązać się do prawdziwego sadhu i nauczać.W ten sposób, dzięki łasce Kryszny otrzymamy więcej dobrodziejstw, niż będziemy ich w stanie przyjąć. Kryszna może dać swojemu wielbi-cielowi cokolwiek zechce i kiedykolwiek zechce. Jest to jedna z najważ-niejszych lekcji, jakich możemy nauczyć się z historii Gaudiya Math. Ci, którzy w przeszłości zaangażowali się zbytnio w spory terytorialne i zapomnieli o nauczaniu, mogli nawet utracić część majątku Kryszny z powodu swojego zaniedbania. Z drugiej strony ci, którzy rozwijali i dbali o prawdziwego ducha Gaudiya Math, angażując się w nauczanie i wyrzekając się niepotrzeb-nych zbytków (zaczynając nową misję w taki sam pokorny sposób jak zrobił to ich guru) otrzymali wsparcie i świeży entuzjazm ze wszystkich stron i poza wszelkimi oczekiwaniami rozwinęli prawdziwą służbę świa-tu. Ciągle pojawiają się na to nowe przykłady. Byliśmy świadkami jak A. C. Bhaktiwedanta Swami Mahara-dża, B. R. Sridhar Dev Maharadża i B. P. Puri Maharadża (wspominając tylko kilka bardzo ważnych postaci w najnowszej historii Gaudiya Math) działali w taki sam sposób. Utrzymywali oni przyjacielskie związki ze swoimi bliskimi przyjaciółmi i braćmi duchowymi nawet mimo sporów. Przez wzgląd na slużbę guru trzymali się z daleka od zakłóceń. Żeby utrzymać harmonię w świecie wielbicieli wybaczyli nawet tym, którzy obrazili ich w przeszłości. W nastroju podporządkowania współpraco-wali ze swoimi braćmi duchowymi i przez wzgląd na plany swoich guru próbowali zjednoczyć wszystkich wisznuitów. Sami zaczęli misje wisznuickie, aby głosić prawdziwe nauki swojego Gurudewy tym, którzy modlili się do nich o pomoc. Czasami w obliczu określonej sytuacji czy zakłóceń wypowiadali ostre słowa, ni-gdy jednak nie wykluczyli z rodziny Gaudiya Math żadnego, aktywnie nauczającego brata duchowego czy ich uczniów, ani nie pozbawili ich swoich osobistych błogosławieństw. Co więcej, sami prosili o wyba-czenie, stwierdzając, że nikt nie byłby w stanie ich obrazić, bo są i tak zbyt upadli. Jeśli nie jest to wystarczającym dowodem mojej tezy jestem pewien, że możemy znaleźć inne przykłady aczarjów z przeszłości czy

77


teraźniejszości, którzy w swoim życiu stosowali tą samą świętą zasadę. Kalijuga jest oceanem błędów. Ofiary wieku Kali pogrążone są w kłótniach i hipokryzji. Jeśli chcemy zrobić postęp w życiu duchowym, niewolno nam rozpamiętywać błędów innych, w przeciwnym wypadku sami zaczniemy je popełniać. Kiedy ktoś niepokoi innych, zajmą się nim wyższe instancje. Bez względu na osobiste stanowisko dla innych powinniśmy być wyrozumiali, a dla samych siebie wymagający, i za wszelką cenę starać się znaleźć dla każdego miejsce na drzewie rodziny Świadomości Kryszny. Osoby, które tego nie pragną i próbują skłócać ze sobą wielbicieli same bardzo potrzebują pomocy.

Mentalność frakcyjna jest największym wrogiem prawdy

Wszelkie nauczanie, że inne gałęzie wisznuizmu nie są godne łaski Pana i naszej parampary jest, delikatnie mówiąc, niezbyt szczodrym gestem; a co dopiero mówić o tych, którzy twierdzą, że ich misja jako jedyna głosi prawdziwą tajemnicę sampradai. Taka frakcyjna mentalność może zrobić wrażenie na nowych zwolennikach misji, ale sprzeciwia się ona nastrojowi Śri Czajtanji Mahaprabhu, Nitjanandy Prabhu, Abhiramy i innych, którzy rozdają łaskę nie zwracając uwagi na różnice. Mentalność frakcyjna może objawiać się w misji nauczania w sposób subtelny, lub w sposób rażący charakterystyczny zwłaszcza dla nadgorliwych neofitów. Każda uwarunkowana dusza chce słyszeć, że przyłączyła się do najwybitniejszej z misji – w ten sposób może myśleć, że sama jest wybitna. Patrząc na to bezstronnie, z pewnego dystansu możemy stwierdzić, że takie koncepcje są niczym innym, jak tylko roz-szerzoną postacią egoizmu i ich zwolennicy są w najlepszym wypadku wielbicielami-neofitami. Ci, którzy rozbudzili w sobie mentalność frakcyjną nauczają, że tylko jedna osoba lub misja jest godna zaufania. Niektórzy twierdzą, że w ich misji przekazywane jest wyższe nasiono bhakti, któremu żad-ne inne nie może się równać. Nie powinni całkowicie dyskwalifikować innych aczarjów, ale często traktują ich lekceważąco, szczególnie jeśli sami kontynuują służbę swojego aczarji. W skrajnych przypadkach zwo-lennicy takiej misji mogą uznać jednego mistrza duchowego za wyłącz-

78

nego spadkobiercę i następcę aczarji, kosztem wszystkich pozostałych aktywnych aczarjów. Jednym z poważnych problemów mentalności frakcyjnej jest to, że powoduje ona zakłócenia w społeczeństwie (Bhaktirasamritasin-dhu 1.2.101). Niektórzy z nauczających w duchu partyjnym wywołują u młodych i starszych wielbicieli wątpliwości na temat innych mistrzów duchowych. Wątpliwości te są rozgłaszane coraz szerzej i stopniowo niszczą one wiarę uczniów. Nauczający w duchu mentalności frakcyjnej będą ostrzegali za pomocą pytań, jak np.: „Czy twój guru daje siddha pranali?” czy też: „Jaka jest adhikara tego czy tamtego guru? Czy ma on własną formę na Goloce?”. Ci, którzy nauczają w duchu mentalności frakcyjnej nie lubią przebywać w towarzystwie wielbicieli nie znajdujących się pod ich kontrolą. Często są hipokrytami i nie boją się popełnić gaudijaparadhy (gaudiya-aparadha) czy siastranindy (śstra-nind). Zasadniczo duch partyjny wykorzystuje najwyższą filozofię bhakti jako technikę rekru-tacyjną. Taka niepokojąca mentalność jest typowa dla kanisthadhikarich (kaniha-adhikr). Członkowie misji roszczących sobie prawo do wyłączności, gło-szących wymyślone filozofie mają skłonność do wrogości wobec innych wielbicieli i łatwo obrażają innych. Próbują znaleźć błędy u innych wisz-nuitów, w ten sposób szukając wsparcia dla swoich zniekształconych konkluzji. Kiedy ich zwolennicy zdają sobie sprawę z sytuacji, natural-nie – tracą wiarę w przywódców. Tacy ludzie są bardzo nieszczęśliwi, ponieważ nie nauczyli się jak obcować z innymi wielbicielami. Obowiązkiem aczarji jest ochrona swoich uczniów na począt-kowym etapie służby oddania od zewnętrznych wpływów, które mogą zakłócić rozwój ich delikatnej roślinki oddania. Wraz z powstawaniem światowej społeczności wisznuizmu, powinniśmy znaleźć harmonię w naszym wspólnym interesie, jakim jest pomoc upadłym duszom tego świata pod flagą Ruchu Sankirtana Pana Czajtanji, zamiast pozwalać na dominowanie i ścieranie się ze sobą lokalnych interesów. Miłość, zaufa-nie i szacunek wobec wszystkich szczerych wielbicieli jest fundamentem sadhusanghi (sdhu-saga) w tym aktywnym i żywym drzewie param-pary Śri Czajtanji Mahaprabhu.

79


Gałęzie drzewa Czajtanji

Wspólne intonowanie Świętego Imienia zapoczątkowane przez Śri Czaj-tanję Mahaprabhu jest polecane jako proces duchowej pomocy, który wzywa ludzkość do zmiany materialistycznego kierunku jej działań i zejścia ze ścieżki degradacji. Dlatego jedynym powodem założenia misji wisznuizmu gaudija jest niesienie ulgi cierpiącej ludzkości i w ten sposób zadowolenie Najwyższego Pana. Dusze, które dążą do osią-gnięcia towarzystwa innych oddanych dusz, przychodząc na wezwanie wielbicieli, potrzebują ośrodków, gdzie ideały wisznuizmu są nauczane i praktykowane. Miejsca te nie mogą być zanieczyszczone niskimi ego-istycznymi motywacjami, czy też poczuciem osobistej własności. Dlate-go konieczne jest, aby aczarja ustanowił jakiś rodzaj religijnego zarządu, który będzie dbał o utrzymanie transcendentnej natury działań rozwi-jających się w świątyni lub w innej społeczności wisznuickiej. W tym mrocznym świecie miejsca te są najlepszymi oazami, w których ludzie pełnią miłosną służbę oddania Najwyższemu Panu. Nowa gałąź drzewa Czajtanji powstaje w naturalnym proce-sie, będąc owocem inspiracji aczarji, który pragnie kontynuować misję swojego guru. Czasami, z powodu braku akceptacji i wsparcia ze strony innych wielbicieli w trakcie tworzenia nowej gałęzi towarzyszą „bóle porodowe”. Żeby ustanowić godność i wiarygodność takiej misji, ważne jest, aby wszystkie procedury i elementy służby były podległe działalno-ści misyjnej. Natura jednej transcendentnej społeczności może się różnić od innej, stosownie do natury aczarji i sevaitów (ciała zarządzającego, któ-re opiekuje się duchową atmosferą świątyni). Aczarja ustanawia zasady i prawa, prowadzące duchową społeczność. Jednak najważniejsza jest jedna z zasad: cel i majątek społeczności nie będzie służył materialnym interesom żadnej jednostki – w przeciwnym razie cel takich duchowych oaz zostanie całkowicie zniszczony.

Czystość wśród aczarjów

Kulty jednostki istnieją na całej planecie. Zwolennicy tak zwanych inkar-

80

nacji Boga, idoli muzycznych, gwazd filmowych i polityków sprowadza-ni są na manowce i marnują swoje cenne ludzkie życie, które winno być przeznaczone na samorealizację. Czy guru wisznuita ma być kolejną oso-bą, która prowadzi swoich zwolenników stosownie do jego zachcianek?W tej dżunglii świata materialnego, gdzie wszystko – włączając w to słownictwo religijne – służy egoistycznym celom, raczej trudno jest otrzymać jasny obraz sytuacji. Powierzchowni poszukiwacze od razu są na straconej pozycji, ale ci, którzy są szczerzy nawet chociaż mogą nie mieć żadnej idei dotyczącej natury Boga, mogą polegać na swoim wewnętrznym przewodniku, który poprowadzi ich w kierunku prawdy. Ponieważ prawdziwy guru zawsze będzie uważał, że wszystko co osią-gnął, jest zasługą jego guru, a on sam jest tylko instrumentem spełniają-cym jego pragnienie. Jest oczywiste, że jedynymi kryteriami do oceny tego, kto powinien być zaakceptowany wśród wielbicieli jako prawdzi-wy aczarja czy guru, będą guru, siastra i sadhu. Oznacza to, że jego na-uki podlegają systemowi sprawdzania wewnątrz rodziny wisznuickiej. W niektórych przypadkach, gdy pewne osoby niesłusznie przy-jęły pozycję guru, nastąpiło zejście z prawdziwej ścieżki wisznuizmu i osoby te zwiodły swoich zwolenników. Dlatego czystość danej osoby uznawana jest tylko wtedy, gdy ktoś dąży do tego samego celu, co jego guru, a z nim cała sampradaja. Dzięki temu, gdy różne gałęzie sampra-dai nałożą się na siebie, albo geograficznie albo w spełnianiu pewnych funkcji, nie będzie to żadnym problemem. Zakłada się bowiem, że one wszystkie podążają do wspólnego celu i szanują uniwersalną zasadę jed-ności w różnorodności.

Nie lekceważ żadnego wielbiciela

Kryszna kocha wielbicela nirupadhi (nirupdhi), który spełnia służbę, nie będąc zauważonym przez nikogo. Jeśli jednak inni wielbiciele zanie-dbują takiego wisznuitę, Kryszna nie przyjmuje ich służby. Opowieść, którą teraz przytoczę przypomina nam o tym fakcie:

Kiedy spełniana przez Judhiszthirę Maharadżę ofiara Radżasu-ja (rjasya) kończyła się sukcesem, dzwonek zawieszony na środku sali dzwonił nie dotykany przez nikogo. Jednak pewnego

81


razu, po tym jak bramini zakończyli spełnianie ofiary dla Naj-wyższego i kiedy risi, półbogowie i wszyscy inni spojrzeli na dzwonek, nic się nie wydarzyło.Zdesperowany Juddhisztira poprosił o pomoc Krysznę. Kryszna odpowiedział, że wprawdzie oddali cześć wszystkim wielkim postaciom, ale zaniedbali prostego, pokornego wielbiciela. Ar-dżuna znał wielbiciela, który mieszkał w bambusowej chatce, poza granicami Hastinapury, udał się więc do niego, aby spro-wadzić go na arenę ofiarną. Wisznuicie nie podobał się pomysł wizyty w pałacu Juddhiszthiry. Dopiero kiedy usłyszał, że spotka tam Krysznę, zgodził się wsiąść do rydwanu Ardżuny. Na miejscu wszyscy złożyli mu hołd a Draupadi ugotowała dla niego wielką ucztę. Wisznuita zmieszał wszystkie potrawy na talerzu i zjadł je z przyjemnością. Następnie zawieziono go do domu i wszyscy zwrócili wzrok w kierunku dzwonka. Dzwonek milczał. Yuddhi-sthira Maharadża zaczął się coraz bardziej martwić. Wydawało się, że nie ma żadnego wyjścia z sytuacji. Znów więc zwrócił się do Kryszny: „Jaki błąd popełniliśmy tym razem?”. „Ktoś musiał obrazić tego wisznuitę” – odpowiedział Kryszna. Zaczęli więc wypytywać każdego, ale wszyscy zaprzeczali. Ostatecznie, kiedy spytali Draupadi, opuściła głowę i powiedziała: „Tak, obraziłam go. Ugotowałam dla niego wspa-niałą ucztę, ale kiedy wymieszał na talerzu wszystkie potrawy pomyślałam, że ten wielbiciel nie ma kultury”. Kryszna potwier-dził, że to właśnie było błędem. Następnego dnia Ardżuna udał się do tego samego wisznuity. Ponowne przekonanie go, aby wrócił do pałacu sprawiło wiele trudności, ale ostatecznie uległ namowom Ardżuny. Oddano mu cześć, a Draupadi ugotowała dla niego następną, nawet większą ucztę i znów wisznuita ten zmieszał wszystkie potrawy w jedną. Razem z ostatnim kęsem, który włożył do ust, dzwonek zaczął dzwonić z wielką siłą i całe zgromadzenie ogarnęła radość.

82

Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło

Kiedyś myślałem, że kiedy przyłączę się do aśramu wielbicieli, skończą się wszystkie moje problemy. No cóż, myliłem się. W każdym mome-cie musimy być ostrożni, aby nie popaść w maję. Kanaka (kanaka; pra-gnienie bogactwa), kamini (kmini; pragnienie zaspokojenia pożądania) i pratisztha (pratiha; pragnienie sławy) zawsze będą za nami podążać, czekając tylko, żeby wykorzystać moment naszej nieuwagi. Duchowy postęp nie jest czymś, co osiąga się po prostu przez mieszkanie wiele lat w jakiejś misji. Nawet starsi członkowie misji muszą być ostrożni. Tak naprawdę jesteśmy bezpieczni tylko wtedy, kiedy modlimy się czystą modlitwą, w nastroju bezradnej duszy, tęskniącej za czystym oddaniem. Jest takie powiedzenie w Ameryce Południowej: „Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło”. Doświadczyliśmy wiele trudnych chwil, mieszkając w aśramie, także historia misji wisznuickich pełna jest problemów. Skąd więc pojawiają się trudności? Kryszna jest naj-wyższym kontrolerem. Kiedy widzi On jak Jego wielbiciel wikła się co-raz bardziej w problemy, albo rozwija obraźliwą mentalność, doprowa-dza do drastycznych sytuacji, chroniąc w ten sposób ścieżkę czystości. Nawet w najtrudniejszych momentach i w sytuacjach pozornie bez wyjścia szybko byłem w stanie dostrzec ukryte błogosławieństwa. Na przykład, powiedziano mi, że ze względów instytucjonalnych nie wolno mi obcować z zaawansowanym wielbicielem. Mimo to, zlekce-ważyłem te formalne obiekcje i w ten sposób osiągnąłem towarzystwo czystych wielbicieli Kryszny, których nie jest łatwo spotkać. Patrząc na to bezstronnie, muszę podziękować wszystkim tym, którzy choć niechcący, skomplikowali moje życie w taki sposób, że zmu-siło mnie to do ewoluowania na ścieżce poszukiwania Śri Kryszny. Pojawianie się górek i dołków w historii naszej sampradai może być również postrzegane jako sposób utrzymania jej czystości. Dzięki tym zawirowaniom możemy rozprzestrzeniać esencję jej nauk bez ja-kiejkolwiek instytucjonalnej kontroli. Pisma Bhaktiwinody w wielu hi-storycznych stwierdzeniach potwierdzają ten punkt:

• Sekta jest największym wrogiem prawdy• Tak długo jak są ignorowani, możemy być pewni, że będą dzia-

83


łać w ignorancji.• Jeśli nie możesz znaleźć wewnętrznego spokoju musisz, tak jak Wjasa, zapukać do siedziby niewyczerpalnego źródła prawdy.• Wisznuizm jest religią wolności, czystej prawdy i absolutnej miło- ści.

Czego mamy się nauczyć

Raghunatha Dasa Goswami pisze: „Kiedy nie ma przy mnie mojego ukochanego Gurudewy, nawet Govardhana wygląda dla mnie jak wielki pyton, a Śri Radhakunda, najświętsze z miejsc, wygląda niczym gotowa mnie pożreć paszcza tygrysa”. Odejście guru jest jednym z najtrudniej-szych momentów w życiu ucznia. W rozłące ze Śri Guru życie wydaje się być nie do wytrzymania. Ponadto naturalnie pojawia się wiele wątpli-wości co do tego, jak kontynuować misję aczarji. Dla kontynuowania misji guru konieczne jest, aby po jego odej-ściu starsi wielbiciele zaczęli ofiarowywać schronienie nowym wielbi-cielom, podobnie jak aczarja robił to dla nich. Ale kto posiada wystar-czające do tego kwalifikacje? Pytanie to wywołuje powstanie tak wielu różnych opinii. Niektóre z nich mogą być doskonałe, inne – błędne. Czę-sto znalezienie odpowiedzi na to, jak po odejściu guru ma się rozwijać misja zajmuje trochę czasu. W trakcie tego okresu możemy próbować szukać jakiegoś instytucjonalnego rozwiązania, ale okres przejściowy jest konieczny, aby wszyscy uczniowie mistrza duchowego zrozumieli potrzebę całkowitego podporządkowania. Nasz guru uczył nas, jak rozpoznać prawdziwego wielbiciela i prawdziwą filozofię. Uczył nas abyśmy nauczali siddhanty wisznuizmu impersonalistów i ateistow. Ostrzegał nas przed wieloma subtelnymi, jak również rażącymi odchyleniami. Mamy nadzieję, że teraz, kiedy nie ma go już z nami, jesteśmy wystarczająco dojrzali, aby pozostać wiernymi jego naukom. Musimy nauczyć się działać właściwie. Jeśli do tej pory się nie podporządkowaliśmy, teraz jest na to czas. W przeciwnym razie nie unikniemy dezorientacji. Jak możemy ciągle nauczać z entuzjazmem, kiedy nie ma już z nami naszego Gurudewy? Do kogo mamy wysyłać nowych wielbicieli, aby

84

ofiarowano im schronienie, tak jak my to robiliśmy, kiedy spotkaliśmy Śri Gurudewę? Nagle pojawia się tak wiele schodów. Czy moi bracia du-chowi posiadają wystarczające kwalifikacje, aby kontynuować sukcesję uczniów jako guru? Czy też to moja zawiść sprawia, że widzę w nich tak wiele błędów? W ten sposób nasz umysł będzie próbował zrozumieć w jaki sposób kontynuować naukę, czy lepiej jest podporządkować nasze życie misji. Proces Świadomości Kryszny jest dobrowolny i ostatecznie sami, głęboko w sercach, musimy zadecydować, czy ciągle chcemy speł-niać polecenia naszego guru. Naszym jedynym światłem przewodnim będzie zrozumienie rozkazu guru. Po odejściu mojego dikszaguru, A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży i mojego sannjasa, guru B. R. Sridhara Maharadży, doświad-czyłem wielu nieoczekiwanych trudności. W tamtym czasie zacząłem również studiować historię Gaudiya Math. To, co na początku wydawało mi się bardzo chaotyczne i skrajne, później okazało się być pilną interwen-cją Kryszny dla nauczania podstawowych zasad czystej sukcesji uczniów. Wszystkie bolesne wydarzenia były lekcją dla wielu, którzy dopiero nie-dawno weszli w kontakt z sukcesją uczniów. Z perspektywy czasu lek-cje, których musieliśmy się uczyć tak szybko, okażą się być wysiłkiem sukcesji uczniów w walce przeciwko zanieczyszczeniu i nadużyciom. Z czasem zrozumiemy też, że kiedykolwiek egoistycznie motywowane jednostki przejmą kontrolę nad duchową organizacją, będą oni skazani na niepowodzenie. Podam teraz kilka przykładów nauk, jakie otrzymaliśmy.

Okres przejściowy po odejściu aczaryi – teoria i praktyka

W przeszłości aczarjowie na różne sposoby próbowali przygotować uczniów na moment swojego odejścia z tego świata, ale zgodnie z moim rozumieniem, żaden z nich nie zmienił dynamiki guruparampary. Niektó-rzy aczarjowie powołali aczarjów ryttwik (ttvik), aby inicjowali w ich imieniu, sygnalizując, że mogli oni po odejściu głównego aczarji zostać prawdziwymi aczarjami. Inni mianowali sekretarza, który miał zarządzać misją po ich odejściu. Jeszcze inni zostawili dokument oznajmujący, że jakiś określony, zaufany wielbiciel ma zostać następnym aczarją, pod którego opieką znajdą się świątynie i czczenie Bóstw ustanowione przez

85


poprzedniego aczarję. Tak naprawdę nie ma żadnych, określonych za-sad, co do tego, co powinien zrobić aczarja w tego typu okolicznościach. Ale co do jednej rzeczy nie ma żadnych wątpliwości: żaden aczarja nie odrzucił potrzeby różnorodności i dynamiki duchowego objawienia, któ-re przenikają pisma i żywą duchową tradycję – jedno za drugim. Z przyczyn technicznych, albo dla uniknięcia sporów co do spo-sobu wykorzystywania majątku, guru może przekazać posiadłości misji i jej zarządzanie w ręce jednego ucznia. Równocześnie jednak rozkaz Guru i Mahaprabhu jest jasny: każdy z nas winien próbować ratować in-nych, stając się guru i nauczając konkluzji Bhagawadgity i Bhagawata-purany. Interpretacje, które próbowały w przeszłości ograniczyć ducho-we objawienie aczarji do jednego instytucjonalnego źródła, okazały się błędne, stając się przyczyną wstydu dla niektórych misji. Innymi słowy, każdy uczeń powinien, zgodnie z najgłębszym przekonaniem swojego serca być zdolnym przekazywać pozostałym to, co otrzymał od swoje-go Gurudewy. Może to oznaczać, że musi np. założyć nową gałąź misji drzewa wisznuizmu gaudija. Nasz mistrz duchowy wysyłał nas wiele razy do różnych miejsc. Zwykł mawiać: „Idź i otwórz nowy ośrodek dla misji”, „Nie bądź przy-wiązany do niczego, za wyjątkiem Kryszny i łaski Śri Guru. Jeśli Krysz-na będzie pragnął użyć cię w jakiejś specjalnej służbie, w prosty sposób da ci to do zrozumienia”. Z tej przyczyny jesteśmy w stanie przewidzieć, kiedy aczarja wyłania się sam z siebie. Potwierdza to nasza sukcesja uczniów: aczarja ukazuje się jak latarnia morska, aby oświetlić naszą ścieżkę mrocznego wieku Kali. Kryszna sam ukaże aczarjów temu świa-tu, a my będziemy im pomagać zgodnie z naszą wewnętrzną inspiracją. Historia dowodzi, że niektórzy aczarjowie mogą być guru dla wielu innych guru, gdy tymczasem pozostali mogą pełnić służbę prawie niezauważani. Kryszna osobiście rezerwuje Sobie wszystkie prawa. Tylko dzięki Jego funkcji, jako czajtjaguru (caitya-guru), relacja guru-uczeń jest autentyczna. Głosowania, publiczne opinie, względy polityczne, czy też fałszywe roszczenia wyłączności duchowej są w tym procesie skazane na niepowodzenie. Nie mają one nic wspólnego z guruparamparą. Guru może napisać wiele książek, może też nie pisać wcale, może inicjować wielu uczniów, ale może też mieć tylko jednego, może być uczonym w sanskry-

86

cie, ale wcale nie musi, może pochodzić z rodziny bramińskiej, ale może-też urodzić się w rodzinie mleccha, na Zachodzie. Żadne z tych różnic nie mogą doprowadzić nas do rozróżniania między jednym aczarją a drugim. A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża w „The Search for the Ultimate Goal of life” („Poszukiwanie ostatecznego celu życia”) napi-sał: „Przekonanie, że jeden guru jest czystszy od drugiego jest obrazą”. Tylko Kryszna wie wszystko. Z naszej strony zrobimy najlepiej, jeśli bę-dziemy po prostu szanować każdego, kto czynnie naucza chwał naszego ukochanego guru i Kryszny.

Ucieczka w filozofię pośmiertnych ryttwik

Aczarja ryttwik jest terminem używanym w naszej sampradai, ściśle: dla określenia reprezentanta żyjącego aczarji. W naszej długiej linii nie ma żadnego odniesienia do jakiegokolwiek innego aczarji ryttwik. Jeśli taka idea byłaby prawdziwa, każdy chciałby być inicjowany przez Rupę Goswamiego czy Naradę Muniego przez ryttwika. Mimo to, z powo-du złych doświadczeń w naszej sampradai i umysłowej spekulacji nie-których wielbicieli, zaproponowano wprowadzenie do naszej sukcesji uczniów nowej procedury, która polegałaby na tym, że nowi wielbiciele byliby inicjowani na uczniów przez aczarjów, którzy już odeszli. Sys-tem ten znany jako „system pośmiertnego aczarji ryttwik” był powodem wielu dyskusji, ale nie przyniósł nikomu, żadnego realnego rozwiązania. A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża ostrzegał nas przed nie-bezpieczeństwem odchyleń, podając przykład chrześcijan, który ukazu-je, jak z upływem czasu stracili oni swoją sukcesję uczniów. Również Si-khowie po odejściu Guru Govindy Singhy, odrzucili system guru-uczeń. Nasza sampradaja odrzuca obydwa z tych systemów. Tak naprawdę je-dynym przypadkiem, kiedy słyszeliśmy o stosowaniu systemu pośmiert-nego aczarji ryttwik, są niektóre tradycje sahadżija z Bangladeszu. Innym, silnie związanym z propozycją pośmiertnego aczarji ryt-twik niebezpieczeństwem jest to, że osoba oferująca połączenie ryttwika z nieobecnym aczarją, działa zgodnie z własną zachcianką i kiedy sam nie będzie w stanie sprostać standardom oddania porzuci nowego wiel-biciela, który przyjął jego schronienie.

87


Nie można odrzucić idei przyjęcia żyjącego mistrza duchowego, która jest zasadą stania się sługą sługi Boga, dlatego że istnieje moż-liwość, iż tego zadania podejmie się osoba pozbawiona kwalifikacji. Przewodnikami na duchowej ścieżce są guru, sadhu i siastra. Zgodnie z zasadami wedyjskimi, jeśli ktoś zainspirowany do odnalezienia Boga, przyjmie jakąś osobę za mistrza duchowego, Kryszna osobiście podej-muje się nad nim opieki. Osobisty związek z mistrzem duchowym jest największym skarbem uwarunkowanej duszy. Szukanie guru i służenie mu w którejkolwiek z jego postaci jest wieczną, dobrowolną zasadą, która obdarza naszą paramparę prawdziwymżyciem. A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża podkreśla ten punkt w jednym ze swoich wykładów:

Panowie, w imieniu członków bombajskiej gałęzi Gaudi-ja Math witam was wszystkich i dziękuję, że zechcieliście przy-łączyć się do nas dziś wieczorem, aby wspólnie ofiarować hołd lotosowym stopom nauczyciela świata aczarjadewy, który zało-żył Misję Gaudija, i który jest Przewodniczącym Aczarją Śri Śri Viśva Vaisnava Raja Sabha – czyli mojemu wiecznemu, boskie-mu mistrzowi Om Wisnupadzie Paramahamsie Pariwradżaka-czarji Śri Śrimad Bhaktisiddhancie Saraswatiemu Goswamiemu Maharadży. Sześćdziesiąt cztery lata temu, owego pomyślnego dnia – na wezwanie Bhaktiwinody Thakury – w świętym miej-scu Dżagannatha Dhamie w Puri pojawił się Aczarjadewa. Panowie, oddawanie czci w sposób, w jaki robimy to dzisiejszego wieczoru, nie jest żadną sekciarską praktyką, po-nieważ kiedy mówimy o fundamentalnej zasadzie gurudewy, czy aczarjadewy, mówimy o czymś, co ma zastosowanie uni-wersalne. Nie należy rozróżniać pomiędzy moim guru a guru kogoś innego. Jest tylko jeden guru, który pojawia się pod nie-skończoną liczbą postaci, aby uczyć was, mnie i wszystkich in-nych ludzi.

Szczery poszukiwacz prawdy przychodzi do mistrza duchowego dzięki pomocy wewnętrznego przewodnika Paramatmana (paramtman), który jest samym Bogiem. Dlatego wybór mistrza duchowego jest czymś

88

CZĘŚĆ TRZECIA: Relacje między wilebicielami

mistycznym. Wiele osób odwiedza różne gałęzie Gaudiya Math i inne ruchy religijne. Jak w czyimś sercu pojawia się wiara w duchowego opie-kuna, jest dla nas niepojęte. Proces zdobywania wiary i przyjmowania mistrza duchowego nie może stać się procedurą administracyjną. Każda dusza sama jest odpowiedzialna za swój wybór. Odnosi się to zarówno do wyboru dikszaguru (dk-guru) jak i sikszaguru (śk-guru). Wszel-kie próby geograficznego czy instytucjonalnego ograniczania swobody wiary w mistrza duchowego kończą się porażką. Stwierdzamy, że idea pośmiertnego aczarji ryttwik proponowana przez niektórych uczniów założyciela aczarji ISKCON-u nie jest częścią naszej tradycji.Koncepcja tej nie da się usprawiedliwić stwierdzeniem, że czyjś guru jest tak nieprzeciętny, że teraz sampradaja się zmieni. Tak naprawdę jest to obrazą wobec guru. Żaden autorytet w naszej rodzinie nie zatwierdził takiego wypaczenia. Nawet, jeśli będzie to bolesne, po-winniśmy ciężko pracować i starać się służyć naszemu guru w rozłące. Nie wystarczy powiesić na ścianie wielkiego obrazu aczarji, słuchać jego kaset i cytować jego słów. Jeśli ktoś jest na tyle kwalifikowany i godny zaufania, aby przyj-mować służbę innej osoby jest również odpowiednim kandydatem do przekazywania łaski Kryszny. Jeśli nowi poszukiwacze, pragnący pełnić aktywną służbę nie mogą znaleźć takich kwalifikowanych wielbicieli, powinni być zachęcani, aby szukać w innym miejscu. Nie ma potrzeby przebywania w towarzystwie kogoś, kto nie ufa nikomu lub sam nie jest godny zaufania. Kryszna pomoże nam odzyskać nasz entuzjazm w towa-rzystwie prawdziwych sadhu i nasza rodzina będzie się rozwijała tak, jak pragną tego nasi guru.

Aczarja mianowany przez komitet

Inną lekcją, której winniśmy się nauczyć jest to, że aczarja nie może być mianowany i kontrolowany przez komitety. W oczach uczniów aczarja jest akceptowany jako w pełni niezależny autorytet i reprezentant Naj-wyższego Pana. Z tego powodu jego pozycja może łatwo kolidować z relacjami, jakie ma z braćmi duchowymi czy innymi członkami misji. Trudności mogą pojawiać się również w związku z decyzjami co do ma-

89


jątku misji, szczególnie jeśli majątek ten został zgromadzony z pomocą braci duchowych aczarji, zanim ten jeszcze zaczął inicjować. Z drugiej strony instytucje potrzebują ciała zarządzającego. Ciało to po odejściu założyciela aczarji musi opiekować się misją, po-siadłościami, czczeniem Bóstw itd. Pogodzenie tradycji aczarji z ideą ciała zarządzającego jest bardzo skomplikowane. Pomimo wielu propozycji i eksperymentów, próbujących rozwiązać ten dylemat wielu misjom nie udało się osiągnąć harmonii. Nawet wielkie świątynie aczarjów gaudija, takich jak Sanatana Goswami, Rupa Goswami i Dżiwa Goswami zostały dotknięte tym pro-blemem, co stało się powodem powstania tradycji kastowych goswamich. Kastowi goswami ogłosili, że wolny nurt duchowości jest ogra-niczony do rodzinnej sukcesji uczniów. Co gorsza, wiele osob pochodzą-cych z tych rodzin nie było zainteresowanych rozwojem misji. Zamiast tego zaczęły one korzystać z majątku świątyni, używając go dla zarabia-nia pieniędzy, albo zwykłego zadawalania zmysłów. Żeby rozwiązać ten dylemat B. R. Sridhar Maharadża zasugerował, aby świątynie założone przez założyciela aczarję pozostały tirtha (świętymi miejscami) dla przy-szłych gałęzi rodziny. Stwierdził, że nowi aczarjowie winni otworzyć nowe ośrodki, albo rozwinąć małe społeczności. W ten sposób tirtha słu-żyłyby jako miejsca, gdzie wszyscy bracia duchowi mogliby się spoty-kać podczas wielkich festiwali. W tirtha żaden nowy aczarja nie mógłby zająć dominującej pozycji. Ciągle jednak trzeba wziąć pod uwagę wiele czynników. Kto na przykład będzie utrzymywał tirthy? Będą one działały tylko wtedy, jeśli będzie istnieć wiele nowych gałęzi gotowych wspierać je finanso-wo i wysyłać tam wielbicieli, którzy zajęliby się rytuałem czczenia. Bez wątpienia na barkach sewaitów (ciała zarządzającego) spoczywa wielka odpowiedzialność, nie mogą oni jednak kontrolować uczuć i relacji wiel-bicieli z ich mistrzem duchowym. Nie wolno nam zapominać, że każdy członek rodziny wisznu-ickiej jest w niej dobrowolnie i pozostanie w niej tak długo, jak będzie czuł się w niej właściwie usytuowany. Sewaici i poszczególni aczarjo-wie, którzy zdecydowali się kontynuować proces inicjacji winni z miło-ścią próbować iść drogą wzajemnego szacunku i szczęśliwego ducha na-

90

uczania. Jest to prawdziwy egzamin, który musimy zdać, aby stworzyć atmosferę jedności w różnorodności, dzięki której rodzina wisznuizmu gaudija mogłaby wzrastać bez żadnych przeszkód.

Wyznaczenie aczarji na jedynego następcę

Oprócz problemów, którym musiała stawić czoła idea mianowania aczar-jów przez komitety, pojawiło się inne zjawisko: niektórzy wielbiciele doszli do wniosku, że nominacja następcy aczarji oznacza, że ma on wy-łączne prawo reprezentowania swojego guru na tym świecie. Stwierdzili, że nikt inny nie jest wystarczająco kwalifikowany, aby dawać inicjacje i że wyłamanie się z tego będzie pogwałceniem etykiety wisznuizmu. Koncepcja ta tłumi ducha nauczania. Bhakti Raksak Sridhar Deva Maharadża wyjaśnił, że jest to prawo i obowiązek każdego ucznia, aby z głębi serca dawać innym to, co otrzymał od swojego mistrza duchowego. Chęć obdarzania innych duchowym schronieniem jest chwalebnym wysiłkiem. Nie może to być kontrolowane prawami, czy ograniczane w jakikolwiek inny sposób. Podczas swojego życia Sridhar Maharadża przyjmował do swojej misji nawet innych aczarjów, którzy inicjowali uczniów. Założyciel aczarja może mianować jednego ze swoich uczniów na aczarję i powierzyć w jego ręce świątynie misji, aby uniknąć walki między braćmi duchowymi, ale aczarja nie może ograniczyć linii mi-strzów duchowych tylko do jednej osoby. Sprzeciwiałoby się to całemu przekazowi Bhagawatapurany i Czajtanjaczaritamrycie. Świat ten potrzebuje wielu mistrzów duchowych. Służba speł-niana przez każdego, kto jest wierny swojemu guru i kto czuje w sercu potrzebę opieki nad innymi, powinna być uznana przynajmniej za „szla-chetny akt”.Wszystkie te konfilkty pomagają nam dostrzec, że prawdziwa dyna-miczna ekspansja Świadomości Kryszny może odbywać się jedynie za sprawą osób, które radośnie podporządkowalły się temu procesowi, tak samo jak wcześniej zrobili to nasi kochający mistrzowie duchowi.

91


Stanowisko jest tylko odciśniętym znakiem gwinei, człowiek jest złotem

W dzisiejszych czasach świat mai jest tak silny, że nawet przywódcy narodów są często przyłapywani na tym, że zamiast służyć obywatelom napychają sobie kieszenie pieniędzmi. Również w imię religii popełnia się wiele niegodziwości. Nic więc dziwnego, że ludzie wątpią w intencje każdego, kto podąża ścieżką podporządkowania się mistrzowi ducho-wemu, jako reprezentantowi prawdy i czystej dobroci Boga. Może się to wydawać trudne do zaakceptowania, ale mimo wszystko to jest nasza ścieżka i nasza jedyna nadzieja. Przysłowie: „Stanowisko jest tylko odciśniętym znakiem gwi-nei; człowiek jest złotem” (Rank is but the guinea stamp; man is the gold of it) pochodzi z czasów kolonizacji, kiedy na sztabach złota wytła-czano znak gwinei, który miał świadczyć o jego jakości.Tutaj używamy tego popularnego powiedzenia, aby wskazać na różnicę między stano-wiskiem, prestiżową pozycją, funkcją czy też konwenansem, a najważ-niejszą istotą, kryjącą się za formalną koncepcją. Prawdziwi wielbiciele są jedynym złotem, jakiego można się spodziewać pod odciśniętymi na nim etykietkami bramina, sannjasina, guru czy mędrca. Na szczęście w historii Gaudiya Math znajdujemy wiele przykładów takich oddanych wielbicieli, a dowody ich świętości i poświęcenia są w stanie rozwiać wszystkie wątpliwości co do czystości ich intencji. Dopóki ktoś sam nie jest w pełni zaangażowany w służbę Panu, dopóty nie będzie umiał docenić służby innych, ani nie będzie zdolny z nikim współpracować. Kryszna nie pozwoli mu zbyt długo ukrywać tej żałosnej prawdy, która wyjdzie na jaw z korzyścią dla wszystkich. Często pozbawione kwalifikacji osoby z pewnych zbiurokratyzowanych insty-tucji wisznuickich próbują używać materialnych udogodnień dla swoich niskich celów, zmuszając prawdziwych wielbicieli pragnących zachować godność linii nauk wywodzących się od ich guru do wycofania się z tych organizacji. Dlatego nie należy ślepo przyjmować autorytetu każdego, kto pełni ważną funkcję wśród wielbicieli. Trzeba raczej obserwować innych sadhu, by stwierdzić, czy są oni zadowoleni ze służby danej oso-by. Jeśli ludzie przez kontakt z takim przywódcą zaczynają intonować

92

imię Kryszny i stają się dobrymi wielbicielami, znaczy to, że Kryszna wykorzystuje go dla swoich celów i powinniśmy okazać mu szacunek.

Boskie i demoniczne reinicjacje

Nasza sidhanta (siddhnta) wskazuje, że na dłuższą metę nasza sampra-daja jest sikszaguru. Niemniej jednak sambandhadżniana (sambandha-jñna, wiedza o wiecznym związku z Najwyższym Panem) zasadniczo jest przekazywana razem z połączeniem dikszy. Nawiązany przez proces inicjacji, związek ten jest na wiele sposobów liną ratunkową w życiu du-chowym ucznia, jak również źródłem jego przekonania i służby. Dlatego utrata dikszaguru jest wielką katastrofą dla czyjegoś życia duchowego. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli wielbiciel porzucił służbę dla swojego guru, trzeba mu za wszelką cenę pomóc. Trzeba jednak pamiętać o etykie-cie wisznuitów. Jeśli dwaj mistrzowie duchowi są ze sobą zaprzyjaźnieni, mogą wspomagać się wzajemnie w opiece nad uczniem. Jest to często praktykowane, kiedy wielbiciele, a zwłaszcza brahmaczarini, muszą zmienić miejsce zamieszkania. W sytuacji kiedy wielbiciel poprosi inne-go wielbiciela, by ten zaopiekował się jego uczniami, reinicjacja z pew-nością nie jest konieczna. Jednak w wielu sytuacjach wielbiciele stracili wiarę w swojego dikszaguru czy to z powodu jego złego zachowania, czy też jego bra-ku wrażliwości. Wielbiciele ci stali się bezradni i zaczęli poszukiwać schronienia u innych wisznuitów. W takich sytuacjach niektórzy przez inicjację związali się z innym guru chętnym ofiarować pomoc cierpią-cym wielbicielom. Nastawienie tego guru było takie, że skoro uczeń nie otrzymał obiecanej opieki, inicjacja nie była ważna. W tych przypadkach wielbiciele powinni być szczęśliwi, że ich przyjaciele i bracia znaleźli miejsce, gdzie mogą kontynuować służbę oddania. Ostatecznie, w jaki sposób mistrz duchowy będzie obchodził się z niezadowolonymi uczniami innego guru, zależeć będzie od niego samego. Jest to jego odpowiedzialność i jeśli nie odniesie się do sytu-acji pozostałych wielbicieli z wyczuciem, poniesie konsekwencje. Jeśli jednak do reinicjacji dochodzi między dwoma aczarjami czy misjami wisznuizmu bez wcześniejszego porozumienia, świadczy to jedynie o

93


braku wzajemnego uznania autentyczności dwóch misji czy guru. Każ-dy przypadek nauczania motywowany materialnie przeciwko inne-mu guru w celu przejęcia jego uczniów jest bezsprzecznie obraźliwy i będzie miał katastrofalne następstwa. Ważne jest, aby wyeliminować takie różnice i zrozumieć, że łączy nas wpólna sprawa. Wskazówki co do tego, jak zachowywać się w tego typu sytuacjach możemy zna-leźć w zachowaniu wielkich wielbicieli jak A. C. Bhaktiwedanta Swa-mi Maharadża, B. R. Sridhar Maharadża, B. P. Puri Maharadża i wie-lu innych. Oczywiście, przede wszystkim Kryszna jest jedyną osobą, która prawdziwie czerpie szczęście z relacji ze swoimi wielbicielami.

Transcendentna uprzejmość

Prawdę mówiąc, jest czymś całkiem naturalnym, że bliskie związki mię-dzy uwarunkowanymi duszami będą pełne problemów. Nawet ci, któ-rzy wybrali ścieżkę bhakti i oświecenia mogą czasami wejść w strefę nieporozumień i błędnych idei. W ten sposób objawia się kruchość na-szej ludzkiej natury. Wielbiciele różnych misji, spotykający się na polu służby oddania niekoniecznie muszą się zgadzać w każdym punkcie dotyczącym duchowych praktyk, czy siddhanty. Napięcie może istnieć nawet pomiędzy członkami tej samej misji. Ciągle jednak powinniśmy przestrzegać znanej zasady: winieneś nienawidzić grzechu, nie grzesz-nika. Różnice takie jak styl nauczania, nadgorliwość neofitów w glory-fikowaniu swojego guru, ani też zwykłe konflikty wynikające z tego nie powinny przeszkodzić w docenianiu siebie nawzajem. Szczególnie ludzie z Zachodu mają skłonność do bycia szorst-kimi wobec siebie. Taki nastrój jest całkowicie niepożądany. Duma, aro-gancja, zarozumiałość, gniew i opryskliwość są w Bhagawadgicie jasno opisane jako cechy demoniczne i nikt nie powinien czuć się usprawiedli-wiony, kiedy się tak zachowuje. Wielbiciele powinni nauczyć się jak dys-kutować o zagadnieniach filozoficznych bez wzajemnego obrażania się. Powinniśmy unikać osobistych ataków i kiedykolwiek to moż-liwe, winniśmy mówić prawdę w przyjemny sposób. Kiedy pewien san-njasin zapytał B. R. Sridhara Maharadżę, czy ma on jakieś specjalne wskazówki dla niego przed wyjazdem na Zachód, Maharadża odpowie-

94

dział: „Tak, jest jedna rzecz o której chcę powiedzieć. Nie obchodźcie się ze sobą w szorstki sposób”. Oprócz tego zakładanie, że wady poszczególnego wisznuity są ogólnym trendem całej grupy jest haniebnym symptomem wpływu wie-ku Kali. Wszyscy powinniśmy próbować powstrzymać Kali przed wej-ściem w jakąkolwiek strefę naszego nauczania i naszych relacji między wielbicielami. Kiedy spotkania wśród wisznuitów będą odbywały się w przyjaznym duchu, zawsze pomoże to w rozwiązaniu nieporozumień. Inną rzeczą jest to, że wielbiciele mają różne natury. W Złotym Awatarze A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża pisze, że Rupa Go-swami zachęca wielbicieli o podobnych naturach do spotykań i wspól-nych dyskusji o filozofii Świadomości Kryszny. W ten sposób ich wiara stanie się mocniejsza. Tymczasem jeśli wielbiciele o różnych naturach ścierają się na gruncie filozoficznym, może to zachwiać ich wiarą. Ścieżka służby oddania pełna jest smaków, stopniów podporząd-kowania i uwarunkowania. Nie każda osoba rozumie każdą instrukcję w taki sam sposób. Niektóre nauki literatury wisznuickiej mogą być naprawdę zrozumiane tylko przez bardzo zaawansowanych wielbicieli. Stąd część książek jest zakazanych nawet dla większości sannjasinów, a co dopiero mówić o kompletnie początkujących wielbicielach. Nie po-winno to jednak stać się powodem braku szacunku między wielbiciela-mi, czy unikania stworzenia gościnnej atmosfery w naszych świątyniach dla wszystkich członków Światowej Rodziny Wisznuizmu. Każdy wielbiciel znajduje się na różnym etapie rozwoju. Dlatego potrzebna jest tolerancja, która pozwoli każdemu wzrastać w jego Świado-mości Kryszny. Nie oznacza to, że należy unikać filozoficznych dyskusji czy dialogu. Takie dyskusje winny jednak odbywać się w duchu pomaga-nia jednostkom i grupom w czynieniu postępów w Świadomości Kryszny. Nastrój ten można nazwać transcendentną uprzejmością. Spo-tkania, takie jak zebrania WVA, czy świętowanie wjasapudży, albo tiro-bhawy (tiro-bhva; odejście ze świata doczesnego) różnych aczarjów są miejscem gdzie stykają się ze sobą członkowie wielu misji. Podczas tych spotkań transcendentna uprzejmość jest czymś całkowicie naturalnym. W końcu jest tak wiele rzeczy, które nas łączą i tak mało tych, co do

95


których się nie zgadzamy, a będziemy w stanie to dostrzec, kiedy tylko zaczniemy doceniać siebie nawzajem.

Zwyczaje w Gaudiya Math

Sisztaczara (śiacra) oznacza zasady zachowania i czczenia, przeka-zane ustnie przez mistrza jego uczniom. Te niepisane prawa, na których opierają się relacje między różnymi frakcjami wisznuizmu gaudija, mają korzenie w tradycji wisznuizmu. Chociaż wiele misji różni się między sobą, prawie we wszystkich z nich możemy zaobserwować pewien ogól-ny wzór zachowania. Na przykład: czymś obowiązkowym i wynika-jącym z niesektariańskiej natury wisznuitów jest bycie przyjacielskim i docenianie wielbicieli oraz służby wykonanej przez członków innych gałęzi. Mimo to, między pewnymi gałęziami czy misjami zrodziły się nieporozumienia i spory, które zaowocowały rozwinięciem się nieprzy-jaznych relacji wśród różnych członków rodzin wisznuickich. Pragnąc zmienić tę sytuację, przedstawię teraz kilka cech właściwego zachowa-nia wielbiciela, które zaobserwowałem w Gaudiya Math:

W czasie, gdy któraś z math obchodzi festiwal dla uczczenia 1. swojego założyciela czy też z innej okazji, zaprasza na niego członków innych gałęzi, znajdujących się w jej sąsiedztwie.

Członkowie Gaudiya Math okazują sobie szacunek zgodnie ze 2. starszeństwem. Często jednak starsi członkowie odmawiają przyjęcia takiego szacunku, honorując zamiast tego młodszego wielbiciela, który wykonał jakąś szczególną służbę. Ci jednak z kolei odmawiaja przyjęcia honorów, naciskając, aby najpierw uszanować starszego członka misji. Ten rodzaj miłosnych wymian możemy często widzieć wśród prawdzi-wych wielbicieli. W ten sposób wybiera się mówców i dba się o osobistą opiekę nad wielbicielami.

Kiedy wielbiciel zjawia się, aby pobłogosławić spotkanie swoją 3. obecnością, otrzyma (zgodnie z możliwościami gospodarza) następujące rzeczy:

• miłe słowa na powitanie; • miejsce do siedzenia w formie asanu zrobionego z trawy kuśa i ba-

96

wełny (starszym członkom często ofiarowuje się drewniane krze-sło);

• prośbę o opowiadanie hari-katha;• zaproszenie na prasadam;• dotacje na pokrycie kosztów podróży;• ubranie;• propozycję odpoczynku.

Są to pewne podstawowe zwyczaje, jakie zaobserwowałem wśród wiel-bicieli, które sprawiają, że ich towarzystwo jest bardzo przyjemne. Tak naprawdę te elementy braterstwa i przyjaźni w przyjmowaniu gości są czymś odruchowym dla każdej dobrze wychowanej osoby. Nawet wróg, odwiedzając twój dom, nie powinien czuć się źle potraktowany, a co dopiero mówić o wielbicielach. Służenie im we właściwy sposób spro-wadzi na nas ich błogosławieństwa i szczęście. Oprócz tych punktów, które już wymieniłem, można jeszcze wspomnieć o kilku innych:

Przybyłego wielbiciela powinno się spytać o jego inicjację i służ-1. bę, aby móc właściwie go uhonorować i zainspirować na jego ścieżce.

Nie powinno się nadmiernie gloryfikować swojego guru w obec-2. ności jego braci duchowych. Niewłaściwe jest również używanie wobec swojego guru w obecności jego braci duchowych tytułu, który używany jest tylko przez nich.

W Gaudiya Math jesteśmy zawsze w nastroju ofiarowywania 3. szacunku innym, bez oczekiwania go w zamian.

Jeśli relacje wielbicieli zostaną zanieczyszczone przez jakiś 4. rodzaj dumy, jest tylko kwestią czasu, zanim Kryszna wystawi cię na próbę. Jesteśmy szczęśliwi z tego powodu. Nasze otoczenie jest nam przyjazne w każdej sytuacji.

Nigdy nie załamuj się w trudnych momentach. Naucz się dobrze 5. swojej lekcji i podążaj swoją ścieżką podporządkowania.

Co najważniejsze: nie wolno nam nigdy zapomnieć śloki napisanej przez Rupę Goswamiego Prabhupadę: yena tena prakārea mana ke ni-

97


veśayet („Przede wszystkim ludzie powinni myśleć o Krysznie”). Za-sady i prawa mogą być stopniowo wprowadzane później”. Wszyscy muszą czuć się szczęśliwie z usytuowania w rodzinie Świadomości Kryszny. Jest to złota zasada i nasze nastawienie nie powinno kolidować z tym ideałem. Tematy, takie jak różnice w śpiewaniu pieśni podczas rytuałów, procedury inicjacji itd. są czymś całkowicie drugorzędnym. Chociaż książka Satkrijasardipika Gopali Bhatty Goswamiego daje nam wskazówki co do wielu samskar (rytuałów oczyszczających) możemy dostrzec, że różni aczarjowie przyjęli w swoim nauczaniu uproszczone wersje tych rytuałów. Nie powinno to być przyczyną sporów. Jeśli ktoś jest zbyt wielkim neofitą, aby to zrozumieć, będzie mu trudno obcować z innymi gałęziami Gaudiya Math. Niemożliwe jest wprowadzenie tychsamych wysokich standardów, w każdym czasie, miejscu i okolicznościach. Bądźmy elastyczni, szukajmy harmonii i zawsze myślmy o Krysznie.

Pochodzenie duszy

W latach 1981–1996 zrodziła się w ISKCON-ie, gałęzi Gaudiya Math czyli drzewa Pana Czajtanji, kontrowersja dotycząca pochodzenia du-szy. Muszę tutaj pokrótce wspomnieć, że siddhanta gaudijawedanty, tak jak przekazali ją nam nasi aczarjowie, jasno stwierdza, że dżiwy (jva) pochodzą z tataszthasiakti (tatasta-śakti, energii granicznej) Śri Kryszny, co znaczy, że nie upadły z osobistej relacji z Panem Kryszną na Goloce, czy z Panem Narajaną na Wajkuncie. W drugim rozdziale Brahmana and Vaisnava, zatytułowanym „Harijana kanda”, Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura stwierdza:

Przed osiągnięciem materialnych desygnatów żywa istota jest całkowicie czysta. Chociaż niezaangażowana w służbę dla Naj-wyższego Pana z powodu swojej granicznej natury pozostaje ona usytuowana w siantarasie (śānta-rasa). Chociaż z powodu bra-ku wiedzy o samorealizacji, narodzona z mocy granicznej żywa istota nie okazuje smaku do służenia Panu, jej bezpośrednia skłonność do tej służby pozostaje wewnątrz niej w stanie uśpie-

98

nia. Chociaż bezpośrednia, sprzeciwiająca się służbie dla Pana skłonność do materialnych uciech nie jest w tamtej chwili w niejobecna, to jednak obojętność wobec służby Hariemu i nasienie materialnej radości, które za tą obojętnością podąża, już w niej są. Żywa istota, należąca do energii granicznej nie może wiecznie pozostawać obojętną, powstrzymując zarówno in-klinację do służenia Panu jak i pragnienia materialne. Dlate-go ze swojej granicznej pozycji kontempluje ona aktywność materialną. Tak jak śpiąca osoba śni, że funkcjonuje w świe-cie fizycznym, nie będąc tak naprawdę zaangażowana w żad-ne działanie, podobnie kiedy pochodząca z energii granicznej żywa istota, która znajduje się w stanie uśpienia, wykazuje choćby odrobinę apatii wobec służby dla Najwyższego Pana i nawet jeśli tylko na krótko utrzyma się w neutralnym, nie-zmiennym stanie, zostaje zarażona impersonalizmem. Dlatego właśnie uwarunkowana dusza pragnie wtopićsię w bezosobowe-go Brahmana, ukazując w ten sposób chwiejną naturę umysłu. Jednak z powodu odrzucenia wiecznej służby dla Pana i roz-winięcia przez to awersji do Niego dusza nie może pozostać w takim stanie. W ten sposób niechęć do Pana przerywa jej sku-pienie i ustanawia ją jako władcę świata materialnej radości. Wtedy właśnie zewnętrzna energia Najwyższego Pana, maja, zmusza graniczną, żywą istotę do cieszenia się światem materialnym, używając do tego swoich energii okrywających i w ten sposób pokazuje żywej istocie rzeczywistość bycia nie-chętnym służbie dla Pana. W rzeczywistości, wszystkie cztery sampradaje wisznuizmu są zgodne w tej kwestii. Stwierdzenia zaprzeczające siddhancie (takie, jak te, które można znaleźć w „Back to Godhead”), albo te, które prowadzą do różnych interpre-tacji mogą być rozumiane jako uproszczenia, które nie wymagają siddhantycznego wyjaśnienia. W każdym razie tajemnice pocho-dzenia duszy są dobrze strzeżone przez Najwyższego Pana, któ-ry zastrzega sobie wszystkie prawa, aby ułatwić sobie swoje mi-łosne lile, i który nie zmusza nikogo do nawiązania z nim relacji.

99


Jak siddhanta wisznuizmu gaudija odnosi się do praw autorskich literatury transcendentnej

Powołując się na prawa autorskie, ktoś rości sobie pretensje do pewnego wkładu twórczego. Podejście to jest jednak niezgodne z naturą ducho-wego odgórnego przekazywania wiedzy. Jeśli wydawanie i dystrybucję pism świętych ograniczyłoby się tylko do jednej osoby czy instytucji, byłoby to sprzeczne z duchem naszej parampary sikszaguru i aczarjów wisznuizmu. Roszczenia związane z prawami autorskimi ograniczają liczbę rozprowadzanych transcendentnych książek, co z pewnością nie leży w interesie żadnego aczarji. Jedynym prawdziwym właścicielem praw autorskich jest Naj-wyższy Pan Śri Kryszna i tylko On decyduje, który uczeń ma wystarcza-jące kwalifikacje do nauczania czystego przesłania swojego guru. Pew-nego razu A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża czytał Ka Book – jego sekretarz zapytał go, dlaczego czyta własne książki. A. C. Bhakti-wedanta Swami Maharadża odpowiedział: „To nie są moje książki. One zostały mi po prostu podyktowane”. Podczas gdy Kryszna pozwala, aby Jego Bhagawadgita była drukowana przez wielu różnych ludzi, tylko prawdziwi wielbiciele otrzymują błogosławieństwo bhakti dzięki drukowaniu świętej literatury. Dlatego wszystkie próby roszczenia sobie wyłącznych praw autorskich przez jakąś instytucję wisznuicką, nie są zgodne z transcendentnym pra-wem. Mistrz duchowy jest przejrzystym pośrednikiem Boga, który przekazuje światu jego nauki. A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża pragnął, aby jego książki były rozdawane wszystkim. Gdy był jeszcze obecny, nawet ci, którzy trzymali się z daleka od administracji jego mi-sji, mogli rozprowadzać jego książki. Aczarjowie są szczęśliwi, gdy ich nauki są rozprzestrzeniane przez uczniów i innych szczerych wielbicieli. Uczeń otrzymuje od swojego guru mantrę i nauki oraz obie-cuje pozostać im wierny. Jest to jedyny formalny warunek, wymaga-ny do przyjęcia kogoś na ucznia. W ten sposób każdy uczeń ma prawo i obowiązek przekazywać innym nauki swojego guru, tak jak uważa to za właściwe. Prawdą jest też, że każda misja wisznuizmu gaudija na-

100

turalnie, chce używać książek, które drukuje i rozprowadza dla swojego rozwoju, przyciągając ludzi przez drukowane w nich zaproszenia. Historia pokazała, że majątek misji założonych przez wielkich aczarjów trafia czasami w ręce materialistów, nieświadomych świętego znaczenia tych miejsc. Niemniej jednak osoby te nie miały sposobności, aby zgłosić monopol na nauki i pisma swojego guru i założyciela aczar-ji. To bardzo ważna obserwacja. Wiadome jest, że czasami następcom aczarji nie udaje się zachować linii czystego oddania, podczas gdy inni uczniowie odnoszą sukces w przekazywaniu istoty sampradai. Z powodu błędów niektórych przywodców misji wisznuizmu gaudija, majątek ustanowiony przez guru stał się obiektem starć i nad-użyć. Pomimo to, nauki każdego guru są własnością tych, którzy są wier-ni prawdziwemu duchowi jego przesłania. Ponieważ nie można od razu stwierdzić, kto jest naprawdę kwalifikowanym uczniem, każdy ma pra-wo do nauczania przesłania swojego guru, jak również do drukowania i rozprzestrzeniania jego nauk.Tylko czyjeś własne cechy, a nie sposób „mianowania” świadczą o tym, czy ta osoba właściwie reprezentuje swojego mistrza. Możemy dostrzec, że ta konkluzja znajduje wsparcie w żywej tradycji wisznuizmu. Kilka przykładów:

• Wszystkie gałęzie Gaudiya Math swobodnie publikują książki poprzednich aczarjów. ISKCON wydał Brahmasanhitę, która wcześniej była opublikowana przez Bhaktisiddhantę Saraswatie- go Thakurę.• Wszyscy Gaudijawisznuici śpiewają pieśni Bhaktiwinody Thaku- ry i Narottamy Dasy Thakury.• Zwykle wielbiciele cieszą się, jeżeli inny wisznuita wydaje i rozprowadza świętą literaturę wisznuizmu jakiegokolwiek au- tora, wiedząc, że Kryszna i autor są szczęśliwi, kiedy więcej dusz wchodzi w kontakt z boską prawdą.• Ponieważ to Kryszna prowadzi kogoś do jego mistrza duchowego (brahmanda bhrahmite kona...), błędem jest myślenie, że ktoś jest w stanie bezprawnie wykorzystać nauki jakiegoś guru, publi- kując i rozprowadzając jego dzieła.• Z przyczyn praktycznych, nie ma obiekcji co do koordynowania

101


publikacji książek aczarjów w połączonym wysiłku wielu misji. Jednak można to robić tylko wówczas, gdy cele wydawnictwa sąprzejrzyste i znane wszystkim, którzy są jego częścią. A. C. Bhak-tiwedanta Swami Maharadża osobiście zachęcał swoich uczniów do pisania jeszcze w czasach kiedy sam był z nimi. Jak uczeń może pisać, nie posiadając pozwolenia na cytowanie swojego guru i na publikowanie jego książek?

A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża założył wiele oddziałów swojego wydawnictwa, pod nazwą Bhaktivedanta Book Trust. Ja (B. A. Paramadvaiti) byłem osobiście odpowiedzialny za kilka departamentów BBT (w języku szwedzkim, duńskim, fińskim i portugalskim) w latach 1973–1979. A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża dał nam pełną swo-bodę publikacji i był szczęśliwy z wydania każdej nowej książki. Uwa-żał on, że cała energia powinna być poświęcona Krysznie, bez względu na to, kto zajmie się tym później. Potencjalnie każdy uczeń i szczery zwolennik A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży ma prawo zało-żyć duchowe wydawnictwo i publikować książki A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży, Sridhara Maharadży jak również pisma innych aczarjów. Jedyne co trzeba zrobić, to upewnić się, że energia otrzymana z tych książek zostanie naprawdę wykorzystana w służbie dla Pana, w przeciwnym razie poniesie się konsekwencje za nadużycia. Konieczne jest również, aby każde transcendentne wydawnictwo, czy wspólne przedsięwzięcie wisznuitów było przejrzyste w swoich finansach przed inwestorami i uczestnikami. Jak mówi przysłowie: „Czyste konto buduje przyjaźń”. Bhaktivedanta Book Trust i inne wydawnictwa Gaudiya Math są niczym innym jak gałęziami tejże. Jest czymś smutnym, kiedy człon-kowie rodziny nie uznają swoich krewnych. Czy którykolwiek z wiel-kich aczarjów, jak np. Bhaktiwinoda Thakura jest mniej ważny w hi-storii wisznuizmu od Dżiwy Goswamiego? Wyobraźcie sobie, że ktoś ze świątyni Radhy-Damodary próbowałby zgłosić prawa autorskie do wszystkich książek Dżiwy Goswamiego, które były do tej pory wydawa-ne przez wszystkich wielbicieli. Wystarczy już, że tak wiele wspaniałych tirtha, jak np. świątynie goswamich pełne są mieszkańców, palących bi-

102

dhi i ogladających telewizję. Nadszedł czas, aby ustanowić w centrum prawdziwą siddhantę. Nawet właściwie mianowani następcy aczarji powinni zrozumieć, że ich bracia duchowi mają takie samo prawo i obowiązek kontynuowania suk-cesji uczniów. Jest to prawo guruparampary.

103


Część czwarta:Dążenie do harmonii

Jakość jest naszym celem

Czy istnieje jakakolwiek potrzeba i czy możemy odnieść jakąkolwiek korzyść z porównywania jednego wielbiciela do drugiego? Moi bracia duchowi często odrzucali wzniosłych wisznuitów, mówiąc: „Co on zro-bił, aby mnie uratować?”, albo – „Czego dokonał dla Kryszny w po-równaniu z A. C. Bhaktiwedantą Swamim Maharadżą?”. Jest mi bardzo smutno, kiedy widzę jak z powodu tych materialnych porównań moi bra-cia sami pozbawili się sadhusangi, której tak bardzo potrzebowali. Bhaktiwinoda Thakura wyjaśnia, że tylko wielbiciel najwyż-szej klasy może wiedzieć na jakim poziomie zaawansowania znajdują się inni. Mówi też, że możemy rozpoznać chwały wisznuity po tym, ile świątyń otworzył, jak wielu wielbicieli połączył z naszą sukcesją, czy też ile książek napisał i rozprowadził. Podczas gdy każdy wisznuita powi-nien cieszyć się z sukcesu innego wielbiciela, musimy rozważyć pozo-stałe instrukcje wisznuizmu i dopiero wtedy będziemy w stanie rozwinąć właściwą mentalność. Czajtanjaczaitamryta podaje: „Nie powinieneś ani krytykować, ani gloryfikować wielbiciela”. A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża podkreśla w swoich wyjaśnieniach tego wersetu, że możemy zrobić wyjątek jeśli chodzi o jakieś wybitne dokonania wisznuity, osiągnięte dzięki łasce Kryszny, ale nigdy nie wolno nam go krytykować. Jest to czymś wyjątkowo ważnym i chciałbym w tym momencie polecić wam wspaniałą książkę B. P. Puriego Maharadży, The Heart of Krishna (Serce Kryszny). Książka ta ukazuje, jak aparadha popełniona przeciwko wiel-bicielowi może zniszczyć życie duchowe. Sridhar Maharadża potwierdza, że powinniśmy przebywać tylko w bliskim towarzystwie tych wielbicieli, którzy są przychylni temu, w jaki sposób łaska naszego guru i Kryszny zstępuje do naszego życia.

104

Równocześnie powinniśmy unikać towarzystwa tych, którzy umniejsza-ją znaczenie naszego mistrza duchowego, albo tych, którzy nadmiernie krytykują innych wisznuitów. Pisma mówią również, że mistrza ducho-wego można poznać po jego uczniach, dlatego uczeń musi dbać o to, aby dobrze reprezentując swojego guru, uczynić go szczęśliwym. Wszyscy wielbiciele uwielbiają mówić o chwałach swojego mi-strza duchowego. Jeśli jednak ktoś nie rozumie, że inni mają taką samą potrzebę lub jeśli nie jest zbyt szczodry w docenianiu uczuć innych wo-bec swojego guru, możemy zauważyć, że jest bardzo niedojrzałą osobą. Taki wielbiciel nie jest w stanie widzieć ponad platformą „ja” i „moje”. Myśli on: „Mój guru jest najlepszy ze wszystkich”, albo „Mój guru może dać pozostałym to, czego nie można znaleźć w żadnym innym miejscu”. Takie komentarze są przedłużeniem fałszywego ego, nie są zgodne ze sposobem myślenia pokornego wielbiciela i stwarzają tylko zakłócenia wewnątrz duchowej rodziny. Nie ma nic złego w docenieniu jakiejś osoby za jej wielką służ-bę, ale jeśli zaczniemy używać tego faktu w celu umniejszenia wartości innych wielbicieli, staniemy się aparadhi (apardh). Nawet subtelne opisywanie chwał swojego guru, w celu pokazania jego wyższości jest obrazą wobec gurutattwy, naruszeniem etykiety wisznuitów i mówiąc w skrócie aparadhą. Każdy wielbiciel zaakceptowany przez innych wisz-nuitów jest wzniosłą duszą. Naturalnie jasno lśniące gwiazdy zostaną rozpoznane dzięki swojemu światłu. Nie potrzebują one żadnej reklamy, a co dopiero mówić o narzucaniu ich innym wielbicielom. Jest to po prostu zdrowy, duchowy rozsądek. Konkludując: wielbicieli należy zawsze traktować we właściwy sposób. Bycie wrażliwym, jeśli chodzi o ich odczucia jest z pewnością ważniejsze od oceniania jakości i wielkości ich dokonań. Nasi guru mó-wili, że Śrimati Radharani uważa za wielbicieli wszystkich poza sobą. Dlatego Sridhar Maharadża powiedział: „Jeśli ktoś twierdzi, że coś osią-gnął, należy okazać mu szacunek i zachować dystans”. Taka osoba nie reprezentuje wartości, do których pragniemy dążyć.

105

CZĘŚĆ CZWARTA: Dążenie do harmonii

Próbując pogodzić standardy różnych Gaudiya Math

Wraz z przetłumaczeniem wielu książek i pieśni dla światowego ruchu Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży stopniowo czczenie Kryszny przy-jęło najróżniejsze formy. Kto mógłby zapomnieć skomponowaną przez George'a Harrisona przepiękną pieśń Gowinda, którą Bhaktiwedanta Swami Maharadża wprowadził na powitanie bóstw w swoich świąty-niach. Oprócz tego w Afryce ludzie traktują sannjasinów jak wodzów plemiennych, a w Brazylii każdy przynosi na kirtanę Pana Czajtanji swo-je instrumenty do samby. Styl nauczania na Zachodzie prezentowany przez A. C. Bhak-tiwedantę Swamiego Maharadżę był bardzo rewolucyjny, ale metody nauczania jego guru wcale nie były mniej nowatorskie. Stworzenie aśra-mów dla kobiet-wielbicielek było czymś wyjątkowym, ale już Bhaktiwi-noda Thakura mówił o takiej potrzebie w swojej Premapradipie. Ta cecha przystosowania się nie jest niczym nowym w naszej sampradai. Razem z upływem czasu różne gałęzie Gaudiya Math rozwi-nęły wiele stylów kirtanu, arati, pudży i nauczania. Zarówno Narottama Dasa Thakura i Śjamananda Prabhu stworzyli własny styl prowadzenia kirtanu. Wielbiciele z różnych miejsc śpiewali bhajany w swoich orygi-nalnych językach, w ich misjach można też zauważyć silny wpływ ich lo-kalnej kultury. Przykładem tego są choćby wisznuici z Manipur i z Orisy. Tęsknota duszy za miłością do Boga jest jej wrodzonym prawem, ale w świecie zewnętrznym wszystko do pewnego stopnia ulega zmianom. Zmieniają się nawet style bóstw, świątyń, publikowania książek wisznu-ickich, festiwali i przepisów kulinarnych. Odwiedzając różne Gaudiya Math zauważyłem, że w czasie porannych programów ich członkowie intonują różne pieśni i ich ceremonie arati również w pewien subtelny sposób różnią się między sobą. W niektórych mathach guruparampara na ołtarzu zaczynała się od prawej strony, w innych od lewej; na niektórych ołtarzach było zdjęcie Vamśidasa Babadżiego Maharadży, na innych nie. Raz byłem świadkiem jak mój sannjasaguru, Sridhar Maharadża zjadł kawałek pizzy z uczucia dla swojej zachodniej uczennicy. W ten sposób zrozumiałem, że interesuje nas tylko esencja. Neofici mają skłonność do myślenia, że istnieje tylko jeden, określony sposób robienia pewnych

106

CZĘŚĆ CZWARTA: Dążenie do harmonii

rzeczy, ale prawda jest taka, że upełnomocniony nauczający może doko-nać pewnych poprawek, stosownie do miejsca, czasu i okoliczności. Rupa Goswami Prabhupada stwierdza, że wszyscy autentyczni mistrzowie duchowi nauczają tej samej esencji Świadomości Kryszny, choć szczegóły ich nauczania mogą się różnić. Jeśli w misji nauczania obecna jest esencja i nie ma żadnych odchyleń od siddhanty, różnice w przekazywaniu tej esencji powinny być przyjęte z radością. Nie zawsze jest to łatwo zrozumieć. Kiedy pierwszy raz usłyszałem straight-edge hard-core grany dla Kryszny – byłem przerażony. Kiedy jednak spo-tkałem się z młodymi ludźmi, którzy dzięki scenie muzycznej zostali całkowicie przekonani do wisznuizmu, zrozumiałem jaki byłem ograni-czony. Dziś wiele zespołów rockowych wisznuizmu jest połączonych z naszymi świątyniami i pomaga w rozdawaniu Świętego Imienia Kryszny wielu duszom. Musimy nauczyć się oceniać rzeczy po ich owocach. Nie może-my oczekiwać, że wszyscy wielbiciele Pana będą działali w ten sam spo-sób. Kryszna kocha różnorodność. Jeśli jednak będzie On niezadowolony z pewnych poprawek dokonanych w Jego misji, wcześniej czy później się o tym dowiemy. Tak długo, jak nie zapomnimy o esencji Świadomo-ści Kryszny, będziemy mogli pokonać wszystkie dzielące nas różnice. W ten sposób zobaczymy, że Pan Czajtanja ma plan dla całego świata i nie zdziwią nas wtedy nowe różnice, które pojawią się stopniowo łącz-nie z tym, jak Kryszna będzie zdobywał serca ludzi na całym świecie.

Bryhatkirtana (bhat-krtana)

Stworzenie harmonijnej społeczności bhaktów porównać można do wiel-kiego harmonijnego kirtanu. Aby kirtan był inspirujący, niezbędna jest współpraca różnych wielbicieli pod właściwym przewodnictwem oraz wspólny cel. Odpowiedzialnością duchowych autorytetów jest zaaranżo-wanie kirtanu z ideą, że ma on pobłogosławić wszystkich. Bhaktiwinoda Thakura mówi, że kirtan powinni prowadzić najbardziej zaawansowani wielbiciele, dzięki czemu każdy będzie mógł odnieść korzyść. Nie po-winno się prowadzić kirtanu po prostu dla zaspokojenia swojej ambitnej natury, ignorując bardziej kwalifikowanych wielbicieli.

107


Należy też unikać wymyślnego i zbyt głośnego grania na mrydandze, które zagłusza intonowanie i przyciąga zbyt wiele uwagi do tego, kto na niej gra. Instrumenty mają za zadanie wspierać intonowanie Świętych Imion. Punktem skupienia każdego kirtanu jest Imię Kryszny. Wspól-ne gloryfikowanie Kryszny przez Jego Imiona jest jugadharmą (yuga-dharma), dlatego Imię powinno być główną wibracją, wspieraną przez wszystkie inne wibracje. Życie w społeczności, tak jak kirtana, wymaga ciągłego wysiłku w kierunku zbudowania harmonii i ochrony. Bhaktisiddhanta Saraswati Prabhupada zwykł organizować spotkania, na których jego uczniowie, którzy nie doceniali się nawzajem, musieli powiedzieć coś dobrego o drugiej osobie. Sridhar Maharadża również nas uczył, że próby dopa-sowania do nas naszego otoczenia, są po prostu zwykłą stratą czasu. Wykorzystamy lepiej swoją energię, kiedy skupimy się na Świadomo-ści Kryszny. A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża dzięki osobistemu przykładowi na zawsze zmienił życie swoich licznych uczniów.

Bracia i wujowie duchowi

Temat braci i wujów duchowych pojawia się czasami w społeczno-ściach wisznuizmu, w których istnieje możliwość niezgody i nieporo-zumień. Czasami możemy skrytykować naszych braci duchowych, ale powinniśmy być bardzo ostrożni, aby nie krytykować naszych wujów duchowych. Zwykle bracia duchowi mają różne idee i style nauczania, i wszystkie z nich mogą uszczęśliwić ich guru. Czasami różnice te pro-wadzą do powstania różnych ośrodków i rodzajów służby. Jeśli jednak będziemy krytykować naszych braci duchowych – umniejszać ich wkład czy prowadzić przeciwko nim politykę – popełnimy aparadhę, która za-kłóci rozwój naszej roślinki oddania. Jeśli chodzi o braci duchowych naszego guru (naszych wujków duchowych), temat jest bardziej delikatny. Dopóki nasi wujkowie ducho-wi nie ukażą bardzo negatywnego nastawienia wobec naszego guru, dopó-ty powinniśmy traktować ich z takim samym szacunkiem jak jego. Dając tego przykład, Czajtanja Mahaprabhu okazał w Puri formalny szacunek Brahmanandzie Bharatiemu, który nie zachowywał się właściwie, ale

108

był bratem duchowym jego guru. Kontakt z osobą zajmującą pozycję aczarji bez odpowiednich kwalifikacji jest czymś bardzo bolesnym i powinniśmy się modlić, aby-śmy nigdy nie znaleźli się w takiej smutnej sytuacji. Jeśli serce wielbi-ciela mówi mu, że jakiś wisznuita robi coś naprawdę niewłaściwego, powinien on zachować dystans od niego, czy też mistrza duchowego i jego uczniów. Dystans będzie mówił za wszystko. Jeśli jednak musimy pomóc wielbicielowi, którego mistrz duchowy upadł, powinniśmy zro-bić to zgodnie z najważniejszymi naukami wisznuizmu. Fundamentalną zasadą WVA jest zaakceptowanie każdego, kto pragnie służyć swojemu guru pochodzącemu z autentycznej sukcesji. Wielbiciele odniosą ko-rzyść z takiej sangi, a Kryszna zrobi resztę, żeby pomóc nam wszystkim w tym skomplikowanym świecie.

Tytuł Prabhupada

W moim doświadczeniu z Gaudiya Math często spotykałem się z miesza-nymi uczuciami jeśli chodzi o nazywanie A. C. Bhaktiwedantę Swamie-go Maharadżę Prabhupadą przez jego uczniów w obecności jego braci duchowych, czy też z drugiej strony nietytułowanie go Prabhupadą przez jego braci duchowych. Zasadniczo uważam, że odpowiedź na pytanie, kto może być nazywany Prabhupadą, a kto nie, jest bardzo prosta. Dobrze wiemy, że tytuł „Prabhupada” był używany wobec na-szych wielkich aczarjów w przeszłości (nawet kastowi goswami używają go dla swoich guru). Każdy mistrz duchowy jest uważany przez swoich uczniów za wielkiego aczarję i jako reprezentant naszej sukcesji nie jest mniej, ani bardziej ważny od innych mistrzów duchowych. To, w jaki sposób uczniowie nazywają swojego mistrza duchowego, nie powinno interesować jego braci duchowych. Ale oni też mają imię dla niego. Zro-zumiałe jest, że każdy z nas czułby się dziwnie, gdyby jeden z naszych braci duchowych był nazywany imieniem, jakiego do tej pory używa-liśmy dla naszego guru. Z tej właśnie przyczyny bracia duchowi A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży po dziś dzień nazywają go Swa-mim Maharadżą. Ponieważ książka ta jest przeznaczona dla wszystkich członków rodziny Gaudiya Math, my również używamy w niej jego ory-

109

NASZA RODZINA GAUDIYA MATH CZĘŚĆ CZWARTA: Dążenie do harmonii

ginalnego imienia z inicjacji sannjasy. Powinniśmy rozumieć, że nie jest niczym złym używanie wobec swojego guru imienia, którego się nauczyliśmy, ale etykieta jest taka, że w obecności jego braci duchowych winniśmy nazywać go imieniem uży-wanym przez nich. Uczeń winien również pamiętać, aby nie być zmar-twionym czy zaniepokojonym, gdy bracia duchowi jego guru używają wobec niego swojego osobistego, braterskiego imienia. Czasami dla za-chęcenia uczniów jakiegoś guru jego brat duchowy może zrobić wyją-tek, czy też może nawet przyjąć go za swojego sikszaguru i wtedy może również używać wobec niego imienia nadanego mu przez uczniów. Nie powiniśmy jednak oczekiwać takiego zachowania od pozostałych. Tylko jeśli uda się wprowadzić taki standard zachowania, misje i ich przywódcy będą mogli swobodnie i z szacunkiem korzystać ze swo-jego towarzystwa w nastroju jedności w różnorodności. Myślę, że jest to cel, do jakiego my wszyscy dążymy. Kiedy ze świata tego odchodzą na-wet najwieksi aczarjowie, to środowisko wielbicieli jest dla ich uczniów jedyną nadzieją na szczęśliwe pełnienie służby oddania w rozłące z guru. Takie jest moje zrozumienie właściwej etykiety wisznuizmu odnośnie imion guru. Pragnę przy tym z całego serca, abyśmy wszyscy stworzyli przyjazne otoczenie w WVA, gdzie kochający się wielbiciele będą się dzielić i ochraniać siebie nawzajem w wysiłkach nauczania. Każdy aczarja będzie zawsze postrzegany w świetle swoich do-konań na rzecz sampradai. Nie ma potrzeby podkreślania ważności jakie-goś guru przez dodawanie do jego imienia licznych tytułów i pochwał. Z drugiej strony, jeśli uczniowie czują się szczęśliwi, gloryfikując swoje-go guru wieloma imionami, winniśmy być na tyle hojni, aby to zaakcep-tować. Chciałbym jednak zadać jedno pytanie. Dlaczego nikt nie używa wielu tytułów i imion mówiąc o Naradzie Munim czy Siukadewie Goswa-mim? Obawiam się, że dopóki kwestia tytułów będzie łaczyć się z lekce-ważeniem innych wisznuitów, dopóty dalecy będziemy od istoty rzeczy.

110

Duchowe pojednanie

Wielbiciele świata! Połączmy się w ciągle wzrastającym wysiłku ratowa-nia uwarunkowanych dusz z uchwytu ich karmicznych reakcji. Stwórz-my kochającą sieć, która prawdziwie ukaże godność Najwyższego Pana Śri Kryszny i Jego wszystkich prawych, ukochanych synów i córek. Światowe Towarzystwo Wisznuitów jest doskonałym forum, na którym możemy obcować ze sobą w zgodzie z planem Śri Czajtanji Mahapra-bhu. Dlatego połączmy się na spotkaniach, melach (mela) i festiwalach WVA. Dzielmy się naszymi osiągnięciami na polu nauczania i inspiruj-my się nawzajem słuchaniem nauk jeden od drugiego. Kiedy Siukadewa Goswami przemawiał wszyscy mędrcy Indii przybyli, aby go słuchać. Wiadomo, że Pan przekazuje błogosławieństwa przez swoich wielbicie-li, dlatego potrzebujemy siebie nawzajem. Ze źdźbłem trawy w zębach padam do waszych stop i błagam was, abyście nie pozbawiali nas swoje-go świętego towarzystwa. Jeśli uda nam się obdarzyć ten świat religijną kulturą tradycji wisznuizmu i świeżą siłą jedności w różnorodności, będziemy wszyscy tańczyć w coraz większym szczęściu. Silni, niezależni aczarjowie i misje wisznuizmu gaudija – wszyscy będą reprezentować prawdę Najwyższej Miłości. Nie będą kontrolować siebie wzajemnie, ale aby ukazać chwałę tej żywej tradycji, która rozwija się każdego dnia, z którym coraz więcej ludzi przyjmuje wiarę wisznuzimu i przekazuje dalej świętą tradycję gu-ruparampary. Dodatkowe udogodnienia, np. Internet, pozwalają wielbicielom na komunikowanie się ze sobą bez względu na odległość. Pozwala on również na nieograniczony dostęp do informacji o misjach wisznuizmu i ich literatury. Wszystkie nieporozumienia i różnice z przeszłości powiny być tylko instrumentem w rozwoju naszego transcendentnego rozumie-nia. Tolerancja i miłość wielbicieli ponad ograniczeniami tej czy innej misji, jest cechą zaawansowanego wisznuity. Nie zawsze będzie to łatwe i nie wszystkie problemy rozwiąże się w jeden dzień, ale to nie ma zna-czenia. Wysiłek sam w sobie jest czymś chwalebnym i on ocali nas przed niepowodzeniem.

111

NASZA RODZINA GAUDIYA MATH CZĘŚĆ CZWARTA: Dążenie do harmonii

Wszyscy prawdziwi wielbiciele są członkami tej sangi. Nie wy-maga się żadnych formalności, aby stać się jej częścią. Jeśli jednak chce-my, aby wysiłek ten przyniósł efekty, konieczne jest, aby zaawansowani wielbiciele zainwestowali tutaj wiele swojej energii i pomysłów. Wszy-scy wolontariusze powinni próbować spotykać się ze sobą dla wymiany pomysłów i umocnienia się nawzajem. W ten sposób świat wisznuizmu pomoże w rozwoju Złotego Wieku duchowego renesansu, zapoczątko-wanego w wieku Kali przez Pana Śri Czajtanję. Ponownie błagam o wybaczenie za wszystkie przeoczenia i po-myłki, jakich dopuściłem się w tej prezentacji. Mój czas jest bardzo ogra-niczony, ale chcę wam ofiarować tę publikację z okazji setnych urodzin Bhaktiego Promodego Puriego Maharadży, Prezydenta WVA. Wszelka chwała jemu i wszystkim żyjącym uczniom Prabhupady Bhaktisiddhan-ty Saraswatiego Thakury. Wykonali oni cudowną pracę, pomagając w powstaniu tej sangi i błogosławiąc nas swoim towarzystwem i inspiracją. To wielbiciele sprawiają, że życie na tym świecie jest łatwe do wytrzy-mania. Składam pokłon do ich stóp i błagam o ich łaskę. Niech chwa-lebny kirtan gałęzi Gaudiya Math obejmie świat tak, aby dżiwy mogły odkryć skarb prawdziwej Miłości.

112

O Autorze

Bhakti Alok Paramadvaiti Maharadża urodził się 12 października 1953 roku w Osterkappeln, w Niemczech. Już w młodym wieku

poczuł zainteresowanie Indiami oraz klasztornym życiem. W wieku czternastu lat zaczął studiować Wedy (równocześnie ze studiowaniem Karola Marksa i innych współczesnych filozofów). Wydał wtedy książkę o społecznym proteście i dwa dzienniki przeciwko niesprawiedliwości na tym świecie. Ciągle jednak nie mógl znaleźć prawdziwej nadziei dla świata i materialnego wysiłku w kierunku jego zmiany. W wieku siedemnastu lat, po przeanalizowaniu mechanizmów świata materialnego, w którym panuje wyzysk, porzucił związki ze spo-łeczeństwem, rodziną i szkołą, i przyłączył się do aśramu jogi Śri Auro-bindo, w Niemczech. Doświadczył tam życia impersonalnej obojętności wobec zmagań tego świata. Szybko jednak odkrył, że ta łagodna forma ateizmu nie rozwiązuje problemów świata ani nie wydaje się, aby ci, którzy ją praktykują zmiękczali swoje serca czy rozwijali pokorę. Fakt, że Bóg najwyższy i najmiłosierniejszy stwórca wszystkiego nie istniał w ich filozofii sprawiał, że impersonalni jogini rozwijali tylko dumę, uwa-żając, że nikt nie stoi wyżej od nich. Widząc to, postanowił zadedykować swoją energię szukaniu prawdziwego mistrza duchowego. Wkrótce jego modlitwy i medytacja przyprowadziły go do Świętego Imienia Kryszny. Przyłączył się jako brahmaczarin do aśramu wisznuizmu gaudija w Düsseldorfie, w Niemczech. Tam zaczął prakty-kować zasady bhaktijogi i przygotowywać się do zostania uczniem A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Maharadży. W 1972 roku został inicjowany w Paryżu przez A. C. Bhaktiwe-dantę Swamiego Maharadżę. Od tego momentu jego życie stało się bar-dzo dynamiczne. Pomagał swojemu mistrzowi duchowemu upowszech-niać przesłanie Pana Czajtanji w Europie i Ameryce. Następnie w 1976 roku jego mistrz duchowy wysłał go na misję do Ameryki Południowej. A. C. Bhaktiwedanta Swami Maharadża walczył o utrzymanie czystości misji swojego guru po jego odejściu z tego świata. Po kilku latach przyłączył się do innych wielbicieli w Indiach i zaczął utrzymy-

113


wać kontakty z różnymi frakcjami wisznuitów gaudija. W 1984 roku-otrzymał inicjację w aśramie sannjasy od wielkiego aczarji Bhaktiego Raksaka Sridhara Devy Maharadży. Głęboko zainspirowany przez jego nauki, zaczął inicjować uczniów w służbie dla swojego guru. Założył gałąź misyjną znaną jako VRINDA (Vrindavan Institute for Vaisnava Culture and Studies), która szybko rozrosła się na wiele krajów. Dziś misja VRINDY ma 82 ośrodki na całym świecie. Założył również ISEV (Superior Institute of Vedic Studies) i SEVA (Editorial Service of Vaisnava Acharyas). Wydał wiele świętych książek i sam jest autorem kilku. Wykłada po angielsku, niemiecku i hiszpańsku. Oprócz tego odbudował wiele starych świątyń we Wryndawanie, a także założył wiele nowych na całym świecie. Dzięki jego przewodnictwu rozwinęła się ekologiczna świadomość w rolniczych społecznościach wisznuitów. Ustanowił wiele wiejskich aśramów i w wielu krajach zainstalo-wał bóstwa Śri Czajtanji Mahaprabhu i Radhy-Kryszny. Inicjował rów-nież wielu sannjasinów, których wysłał na działalność misyjną. Jego domowy kurs nauczania bhakti jogi sprawił, że tysiące osób zaczęło studiować nauki bhakti. Ostatnim jego projektem jest orga-nizowanie akademickich programów edukacyjnych WVA przez Internet i lokalne akademie wisznuizmu gaudija. Jest pionierem nauczania za po-mocą Internetu, ustanawiając obecność wisznuizmu w wielu językach. Pod przewodnictwem swojego siksza guru B. P. Puriego Maharadży stara się zjednoczyć różne gałęzie wisznuizmu z różnych części Indii i innych krajów. Służąc wszystkim wielkim aczarjom z przeszłości i te-raźniejszości, i dla ukazania historycznego rozwoju potrzeby i natury jed-ności w różnorodności w świecie wisznuizmu, skompilował tę książkę.

114


Pozostałe książki Swamiego B. A. Paramadvaitiego Maharadży

W JĘZYKU ANGIELSKIMThe Yoga Course for Home StudyThe Temple presidentThe Search for PurityVaisnava Ecology

W JĘZYKU HISZPAŃSKIMLa Mujer Liberada (Kobieta wyzwolona)Predicciones Para la Era Actual (Przepowiednie dla tego wieku)El Aborto – Invitando a la Desgracia (Aborcja – zapraszając hańbę)Yoga versus Droga (Joga kontra narkotyki)Yoga versus Ocultismo (Joga kontra okultyzm)Etiqueta Vaisnava (Etykieta wisznuizmu)El Sexo Illicito (Nielegalny seks)El Testamento (Testament)La Ciencia del Vegetarianismo (Nauka wegetarianizmu)El Bhagavad Gita: La Ciencia Suprema (Bhagawadgita: najwyższa nauka)La Iniciación – El Segundo Nacimiento (Inicjacja – drugie narodziny)

W JĘZYKU NIEMIECKIMBhakti Yoga – Der Weg in den Westen (Bhakti-joga – w jaki sposób przy-była na Zachód)

Dla zdobycia więcej informacji skontaktuj się z VRINDA-Versand:Address: Suleggstr. 13, 3600 Thun/SwitzerlandInternet: http://www.vrindavan.org/

VRINDA secretary INDIAVRINDA Kunja Bhut Gali, 30 Gopesvar Road MohallaVrindavan District Mathura UP PIN 281121.Tel: (565) 443 623 Fax: (565) 442172Email: [email protected]

115

O AUTORZE

VRINDA secretary EUROPESuleggstr 13. 3600 Thun, SWITZERLANDTel/fax: (033) 227 103E-mail: [email protected]

VRINDA secretary SOUTH AMERICAJirón Callao 480 con Tacna, Lima PERUTel: 51(14)223844E-mail: [email protected]

VRINDA secretary USA:4138 NW 23 rd Ave. Miami Fl. 33142Tel/fax: (305) 638 2503or E-mail to: [email protected]

W NINIEJSZEJ KSIĄŻCE AUTOR ODWOŁUJE SIĘ DO NIŻEJ WYMIENIONYCH TYTUŁÓW:

Bhaktiwinoda Thakura, • NAVADVIP DHAM MAHATMYA.B. K. Sramana Maharadża, • PRABHUPAD BHAKTISIDDHANTA, Cha-

itanya Math Publications.Prabhupada Bhaktisiddhanta Saraswati Thakura, • PRAKRITA RASA

SATA DUSINI.Bhaktiwinoda Thakura, • PREMA PRADIPA, Vraj Raj Press c/o ISK-

CON Vrindavan.Bhakti Raksak Sridhar Deva Maharadża, • ŚRI GURU AND HIS GRA-

CE, Guardian of Devotion Press.Narajana Maharadża, • ŚRI PRABANDHAVALI, Gaudiya Vedanta Publi-

cations.Bhaktiwinoda Thakura, • THE BHAGAVATA, Guardian of Devotion

Press.A. C. Bhaktiwedanta Swami, • IN SEARCH OF THE ULTIMATE GOAL

OF LIFE, Rupanuga Bhajana Ashrama.Tridandi Śri Bhakti Prajnana Yati Maharadża, • THREE APO-

STLES OF GAUDIYA VAISNAVA MOVEMENT, Śree Gaudiya Math.

116


Spis Treści

Wstęp ...................................................................................................... 5Podziękowania ...................................................................................... 7Drogi czytelniku! .................................................................................. 8Wprowadzenie ....................................................................................... 9Część pierwsza: The Harmonist ....................................................... 12Część druga: W każdej wiosce i w każdym mieście ........................ 34Część trzecia: Relacje między wielbicielami ................................... 64Część czwarta: Dążenie do harmonii .............................................. 104O Autorze .......................................................................................... 113

Documents

Nasza rodzina - Gaudiya Math