Ang Pambansang Watawat ng Pilipinas, na tinatawag din

na Tatlong Bituin at Isang Araw, ay isang pahalang na watawat na

may dalawang magkasingsukat na bahagi na bughaw at pula, at

may puting pantay na tatsulok sa unahan. Sa gitna ng tatsulok ay

isang gintong-dilaw na araw na may walong pangunahing sinag,

na kumakatawan sa unang walong mga lalawigan ng Pilipinas na

nagpasimula ng himagsikan noong 1896 laban sa Espanya; at sa

bawat taluktok ng tatsulok ay may gintong bituin, na ang bawat

isa ay kumakatawan sa tatlong pangunahing rehiyon - ang Luzon,

Visayas, at Mindanao; ang gitnang bituin naman ay orihinal na

tumutukoy sa Panay. Maaari rin maging watawat pandigma ang

watawat na ito kapag ibinaligtad.

Si Dr. José Protacio Rizal Mercado y Alonzo

Realonda (19 Hunyo 1861– 30 Disyembre 1896)

ay isang Pilipinong bayani at isa sa pinakatanyag

na tagapagtaguyod ng pagbabago sa Pilipinas

noong panahon ng pananakop ng mga Kastila.

Siya ang kinikilala bilang pinakamagaling na

bayani at itinala bilang isa sa mga pambansang

bayani ng Pilipinas ng Lupon ng mga Pambansang

Bayani.

Ang bahay kubo (Ingles: nipa hut) o kubo lamang ay isang

katutubong bahay na ginagamit sa Pilipinas. Ang

katutubong bahay ay gawa sa kawayan na itinatali na

magkasama, na may isang bubong gamit ang dahon

ng nipa / anahaw. Ang bahay kubo ay ang

pambansang bahay ng Pilipinas. Ang bahay kubo ay gawa

sa kawayan na pinagtali at mga nipa.[1] Angkop ito laban

sa hangin at ulan. Ngunit ito ay madaling masira sa

mga bagyo at madaling palitan.

Ang bangus (milkfish), bangos, o Chanos

chanos ay

isang uri ng isdang matinik o mabuto subalit

nakakain.[1] Isang mahalagang pagkaing isda ang

mga ito, na nagmula sa Timog-Silangang Asya. Ito

ang kaisa-isang nabubuhay na uri na

nasa pamilyang Chanidae. Sinasabing may pitong

mga uri na kabilang sa limang

karagdagang sari ang nawala na sa mundo.

Ang Baro’t saya ay isang uri ng

pambansang damit sa Pilipinas na

isinusuot ng mga kababaihan. Ang

pangalan ay mula sa dalawang

salitang Tagalog na baro at saya.

Ang nara (Ingles: mahogany) ay isang uri

ng punungkahoy o kahoy na mamula-

mula ang kayumangging kulay na

parang kastanyo. Tinatawag din

itong tangili, kanba, at asana.

Ang mangga (Ingles: mango) ay kabilang sa genus Mangifera, na binubuo ng

ilang mga uri na namumungang puno sa namumulaklak na halaman ng

pamilya ng Anacardiaceae. Likas ang mangga sa subkontinente ng Indiyan

lalo na sa Indiya, Pakistan, Bangladesh, at Timog-silangang

Asya.[1] Napakaraming klase at karaniwang kulay ang prutas nito:

may dilaw, luntian o pula. Kakaiba ang amoy na aromatikong ng prutas nito

na maaaring gamitin sa iba't-ibang sangkap o pabango. Prinipriserba rin ang

mangga at ginagawang panghimagas o pansangkap sa iba't ibang pagkain.

May iba't ibang uri ng mangga: may manggang indiyano, kinalabaw, piko o

manggang mansanas. Tumutubo ang mangga sa mga bansang tropikal

ngunit maaari ring tumubo ito sa mga lugar na malamig katulad ng Amerika.

Umaabot ang taas ng mangga mula 50 hanggang 80 talampakan,

inaalagaan ang puno ng mangga sa pamamagitan ng pagbuga ng mga gamot

laban sa insekto. Sa Pilipinas, partikular sa Zambales at Guimaras, niluluwas

ito palabas ng bansa para pagkakitaan.

Ang sampaguita, kampupot o hasmin

(Ingles: jasmin o jasmine) ay isang uri

ng palumpong na may maliliit,

mababango at mapuputing

mga bulaklak. Mas maliit ang bulaklak

nito kaysa ibang mga sampaga. Ito ang

pambansang bulaklak ng Pilipinas.

Ang anahaw ( Livistona rotundifolia ) ay isang pabilog na dahon

na palma na matatagpuan sa Timog-Silangang Asya. Kasapi ito

sa genus Livistona na tinatawag na Footstool palm sa Ingles.

Pambansang dahon ito ng Pilipinas.

Karaniwang tanawin ang halaman na ito sa rehiyon. Tumutubo

ito sa mga sub-tropikal na mga klima at mamasa-masang

tropikal na lugar.

Ginagamit ang mga dahon sa kugon at pambalot ng pagkain.

Nabawasan ang laki ng mga ligaw na mga halaman dahil sa

sobrang pag-ani. Bagaman mabilis na tumubo ang mga dahon

pagkatapos anihin ngunit nagiging maliit ito.

Ang kalabaw (Bubalus bubalis carabanesis o

minsan Bubalus carabanesis) ay

isang domestikadong uri ng kalabaw na

pantubig o water buffalo (Bubalus bubalis) na

karaniwang matatagpuan sa Pilipinas, Guam, pati sa

ibang bahagi Timog-silangang Asya. Madalas iniuugnay

ang kalabaw sa mga magbubukid dahil ito ang

kadalasang napiling hayop para sa pag-araro at pagtulak

ng kariton na ginagamit ng mga magbubukid upang

madala ang kanilang ani sa palengke.

Ang agila o banoy (Ingles: eagle) ay isang uri ng

malaking limbas o ibong maninilang kasapi sa mag-

anak ng mga ibong, at nabibilang sa ilang saring hindi

naman talagang malapit magkakaugnayan. Karamihan

sa mahigit sa 60 mga uri ang matatagpuan

sa Eurasya at Aprika.[2] Sa labas ng pook na ito,

dalawang mga uri lamang (Kalbong Agila at Ginintuang

mga Agila) ang matatagpuan sa Estados

Unidos at Canada, siyam pa ang nasa Gitna at Timog

Amerika, at tatlo ang nasa Australya.

Ang cariñosa ay isang uri ng

panrarahuyong sayaw sa buong Kapuluan

ng Pilipinas na may pinagmulan ng mga

Hispano. Ang sayaw ay ginagamitan

ng pamaypay at panyo.

Ang arnis ay isang sistema ng sining

marsyal na nagmula sa Pilipinas.

Ang makabagong arnis (modernong arnis) ay

isa sa mga pinakapopular na sining

panlaban sa Pilipinas. Ang palakasang ito ay

itinuturo sa mga pampublikong paaralan

bilang parte ng kurikulum na Edukasyong

Pampalakasan.